¹کتاب تاریخچَه ی عیسی مسیح پُسِ داوود پُسِ ابراهیم ²ابراهیم اِسحاق شُواُو اِسحاق یعقوب را و یعقوب یهودا و کاکاییاش ³یهودا فِرص و ِزِراح را از تامار شُواُو. فِرص حِصرون را و حِصرون رام را⁴رام، عَمّیناداب شواو عَمّینادابنَحشون را ونَحشون سَلمون را ⁵سَلمون بوعَز را از راحاب شُواو و بوعَز عوبید را از روت .عوبید، یَسا را شُواو، ⁶و یَسا، داوود پادشاه را. داوود، سلیمان را از زن اوریا شواو⁷سلیمان، رِحُبعام را شواو رِحُبعام، اَبیّا را، و اَبیّا، آسا را. ⁸آسا، یَهوشافاط را شُواو یَهوشافاط، یورام را، و یورام، عُزّیا را.⁹عُزّیا، یوتام را شُواو یوتام، آحاز را، و آحاز، حِزِقیا را. ¹⁰حِزِقیا، مَنَسی را شُواو مَنَسی، آمون را، و آمون، یوشیا را. ¹¹یوشیا، یِکُنیا و برادرانش را در اِ زَمانی یهودیا اَ بابل تبعید بُودِن¹²بعد از تبعید بُودَی یهودینیا اَ بابل یِکُنیا، شِئَلتیئیل را شُواو و شِئَلتیئیل، زروبابِل را. ¹³زروبابِل، اَبیهود را شُواووالیاقیم عازور را. ¹⁴عازور ، صادوق راشُو او صادوق، اَخیم را، و اَخیم، اِلیود را شُواو¹⁵اِلیود، اِلعازار را شُو او اِلعازار، مَتّان را و مَتّان، یعقوب را. ¹⁶یعقوب، یوسف همسر مریم را شُواو که عیسی ملقّب به مسیح از اَنَ متولد بُویس ¹⁷پس از زمان ابراهیم تا داوود اَ لو هم چهارده نسل و از داوود تا زمان تبعید یهودینیا به بابِل، چهارده نسل، و از زمان تبعید تا مسیح چهارده نسل بُودِه¹⁸تولد عیسی مسیح اِندِه بُدِه: مریم، نَنَه عیسی، نامزد یوسف اَند. امّا پیش از اِده که با هم ازدواج بُکُونِن، مَعلوم بویس که مریم از روح‌القدس اَوسَن اِسی. ¹⁹از اَنکَه که شوش یوسف مردی پارسا اَند و اُشناویس مریم را رسوا بُکُن، قرار بویس که بی سر و صدا از اَنَ جدا بوبو.²⁰امّا چون ای تصمیمی اُش گِرِت یَکدَفَه فرشتۀ خداوند در خواب بر انَ ظاهر بُویس و اُش گُت «اَی یوسف، پُس داوود، از گِرَتَی زن خُوت مریم مترس، چُو اَمی که در بَطنُش قرار اُش گِرِتِه، از روح‌القدس اِسی. ²¹اَنَ پُسی به دنیا داره و تو اسمُش عیسی اَنِسِش چُو اِدِ قوم خُوش را از گناهیاشو نجات اَدِه²²اِ هَمَهَ رُخُش دا تا اَمدِ که خداوند اَ زبوِن نَبیُش گُوته، به حقیقت بپیوندد که: ²³«باکِرِه اُوسَن بُودِه، پُسی اَ دُنیا دارِه و اِسمُوش عِمانوئیل اَنِسِه ،» که به‌معنی ’خدا با اَما‘ اِسی.²⁴چو یوسف از خوُو وارُوُسا اَمدِ که فِرشتَه خداوند فرمانُش دَیسُون اَنجامُش دا زن خُوشُوش گِرِت ²⁵اما با اَنَ هَم بَستر نِبُویس تا اَنَ پُس خُوش به دنیا بیارِه وَ یوسف اِسمُوش عیسی اُشنا

¹چُوعیسی دَر دوران هیرودیسِ پادشاه دربیت لِحِم یهودیه اَدُنیا اُند هان چَند مُغ از مشرق زمین به اورشلیم اُندِن ²و پرسیدند اَکُوی اَنَا مُولودی که پادشاه یهود اِسی ؟ چو ستاره ایشو را در مشرق بینَدِه و بَرَی پَرَستشِ اَنَا اُندِسِم ³چُو ای خَبَری اَگُوشِ هیرودیس پادشاه رسید اَنا وَهَمَه اُورشلیم با وی مضطرب بُسِن⁴پس اِدِه هَمَه گَپییای کاهنیا و علمای دین قوم را فَراشو خواند واِز اَنَیا پرسید مسیح باید کجا اَدُنیا بیا؟ ⁵اُشو گُت در بیت لِحِم یهودیه چون نبی در این باره چنین اُوشنِوشتِه ⁶ای بیت لِحِم که در سرزمین یهودایی تو در میونِ فرمانروایانِ یهودا به هیچ روی کمترین نیستی زیرا از تو ظهور خواهد کرد که قوم من اسراییل راشبانی خواهد کرد⁷پس هیرودیس مجوسیان رادر خلوت اَپِشِ خوُش فَرا اُش خَواند وزمان دقیق ظهور ستاره را اَز اِدَیاجویا بویس ⁸سپس اَنَیا شَه بیت لِحِم فِرِسا وشَه اِدَیا گُت اُچی ودَربارَی اَنَا بِچوُ به دقت تحقیق بُکُنی چون که پَیداتو کِه اَمَه بُوگُی تا مَه بَیم اَنَ پرستِشُش بُکُنِم⁹اِدَییا پَس اَز شِنیدَنِه گَپ پادشاه روانه بُدِن و اَمی ستاره ای که در مشرق شوُ بینیسُن جلو تَر از اَنَییا اَچُو تا بلاخَرَه اَ بَرَی جایی که بِچوُ اَند وَیسا ¹⁰اِ دَییا با دیدَنِ ستارَه بی نهایَت شاد بُدِن¹¹چون وارده خونَه بُدِن بِچ با نَنَش مَریم شو بینا سِرَه بَر زَمی شو نا بچو پرستش شو که سپس صندوق چَییای خُوشو باز شو کِه و هدیهَ ییایی اَز طلا وکُندُر و مُربه وی پیشکشوکه ¹²و چون دَر خَوُ وحی شو وارَسی که اَپِشِ هیرودیس نِجِن اَز راه دِگَه رهسپار دیار خود بِبِن¹³پَس اَز چِدَی مجوسیان فرِشتَی خداوند در خَوُ ظاهر بُیس و اُش گُت بَرخیز بِچ وَنَنش اُشواسی وبه مصر فرار بُکُن و در اَنکَه ویسا تا اَتو خبر آدَم چون هیرودیس اَ دُومِه بِچو اِسی تاش بُکُش ¹⁴پس شُو بلند وابُیس بِچ ونَنَش اُش واسِه وَروانه مصر بُیس ¹⁵وتا مُردَی هیرودیس در اَمکِه واموند اِ گَپی که خداوند به زَبونَبی اُش گُوتِسون تحقق پیدا بُکُن پُس خوُم اَز مِصر فرا اُم خَند¹⁶چون هیرودیس اُش فَمَیس که مَجوسیان فَریب شو دَدِه خَیلی عصبانی بُویس وَاُش فِرسا هَمَی پُسی یای دو سالَه وَکَیدوتَرکه در بیت لِحِم وَاَدُورو بَر اَندِن طبق زمانی که مجوسیان تحقیق شو کِردِسون شُو بُکُش¹⁷اَمدهِ که به زبوی ارمیای نبی اُش گُتِسون حقیقت پیداش کِه ¹⁸صدایی اَز رامَه اَ گوش اَرَسه صدای شیوَن وزاری وماتمی عظیم راحیل بَرَی بِچییاش گریخ اَکردُوی وتسلیش نی چون دیگَه نیسِن¹⁹پَس از مُردَی هیرودیس فرشتَی خداوند در مصر اَ خُوِ یوسف اُند ²⁰و اُش گُت بُلند وابَش بِچ ونَنَش اُش واسی و اَسرزمین اسراییل برو چون کِسیای که قصد جون بِچو شو اَند مُردِسِن ²¹پَس اَنا بلند وابُویس بِچ وَنَنَش را اُش واسه و به سرزمین اسراییل چو²²اماچون اُشنوفت آرکِلائوس اَ جوی بواش هیرودیس اَ یهودیه حُکم اَکُن اُش تَرسی اَ اَنکَه اُچو وچون دَر خُو هشدارُش دا ، اَ سَمتِ نواحی جلیل چو ²³و در شهری بنام ناصره سکونتش کِه . اِده واقع بویس تا کلام انبیا اَ حقیقت بپیونده که شُو گُتِسون ناصری خَواندَه خواهَد شُد

¹در آن روزیا یحیای تعمید دهندهَ ظهورُش کِه . اَنادر بیابو یهودیَه موعظَه شَه کِ و ²شَه گُت : توبه بُکُنید زیرا پادشاهی آسمو نزدیک بُدِه . ³اِدِه اَمی اِسی که اشعیای نبی دربارش اَگُوتُی« ندای آن که در بیابو فریاد اَزِتُوی :راه خداوند را آمادهَ بُکُنید طریقهای او را هموار بُکُنید »⁴یحیی جَمَی اَز پَشمِ شُتر اَتنُشَن وکمربندی چرمی شَه کَمر اَبَست وَخُوراکُش مشلشخ وعسلِ صحرایی اَند ⁵مَردمیای اُرشلیم وسَراسَر یَهودیَه و تمامی نواحی اطرافِ رود اُردُن همگی اَپِشِ اَچِدِن ⁶اَ گناهیای خُوشُو اعتراف شا کِه ، دَر رودِ اُردن اَز اَنَا تَعمید شا گِرِت⁷اما یحیی چون بسیاری از فریسیا وصدوقیا را اُش بینا که به اَمکِه که تعمید شا دا داندِن ، شَه اَنیا گُت :اَی اَفعی زادییا چه کَسی اَشما هشدارش دا تا اَ غضبی که اَ پیشِ اِسی فرار بُکُنید؟ ⁸پس ثمری شایستۀ توبه بیاری ⁹و با خوت مَگویی" بوا اَما ابراهیم اِسی "چون اَشما اَگواَم خدا قادر اِسی از ای سَنگیا فرزندیای بَرَی ابراهیم اَوجود بیارِِه.¹⁰حالا تیشَه بَر ریشَی درخت یاشو نَدِه. هَر درختی که میوَی خَش نِدِه بُریدَه اَبو ودر تَش اَبَین . ¹¹مَن شمایا را بَرَی توبَه با آوُ تعمید اَدَیم اما اَمی که پَس از مَه دا تَواناتر از مَه اِسی وَمَه حَتی شایستَی بَر گِرفتَی اُرسیاش نیسِماَنا شمایا را با روح القدس و آتیش تعمید شَوی آدِه . ¹²اَنا کَج بیل خُوش اَدست باره و خَرمَنگاه خُوش را پاک اَکُن و گَندمِ خُوش را در انبار ذَخیرَه اَکِردوُی اما کاه را دَرتَشی که خاموشیش نی اَسوخَنِه¹³آنگاه عیسی اَجَلیل به رود اردن اُند تا اَز یحیی تعمید اَگیره . ¹⁴ولی یحیی تلاشش کِه اَنا منصرِفُش بُکُن و اَاَنَش گُت : "مَه اِسِم کِه باید اَتو تعمید بِگِرِم ،و حال تو اَپِشِ مَه دایش" ؟ ¹⁵عیسی دَر جوابُش گُت : "اُونِس الان اِندِه بُو ، چون شایسته اِسی که ما پارسایی را به کمال تحقق بَخشیم ." پس یحیی رضایتُش دا.¹⁶چون عیسی تعمید اُش گِرِت ،فوراً اَز اُو دَراُند . هَمُو وَقتی آسمو باز بُیس وَاَنا روحِ خدا را اُش بینا که همچو کبوتری اَزیر اُند و اَ وی قرارُش گِرت . ¹⁷سپس صدایی اَآسمو رسید که "اِدِه اِسی پُسِ مَحبوبُم که اَز اَنا خوشنودِم

¹آنگاه روح ،عیسی را اَ بیابو هدایت اُش کِه تا ابلیس وَسوَسَش بُکُن . ²عیسی پس از اِینکه چهل شبانه روز در روزَه سِپریش کِه گُرُسنَ بُویس . ³آنگاه وَسوَسه گَر اَ پِش اُند وَاُش گُت "اَگَر پُس خُدا اِسِش اَ اِ سَنگیا بِگوُنوُ بِبِن ". ⁴عیسی در جوابُش گُت : نِوَشتَ بُودهِ که انسان تنها به نوُزِندَه نی ، بلکه به هر کلامی که از دهَنِ خدا صادِر اَ بُو⁵سپس اِبلیس اَنا شَه شهرِ مقدَس بُواَ وَرِ معبد قَرارُش دا ⁶وَشَه اَنا گُت : اَگَه پُس خدا اِسِش خُوت اَ زیر اُوبی چون که نَوِشتَه بُدِه . فِرِشتَیا ی خُوت دَر بارَه ی تو فَرمُو اَدِه واَنَیا تو را بَر دَستیاشو اَگِرِن ، نِکُنِه پات اَ سَنگی بِزَنِش⁷عیسی شَه اَنَه جَواب دا : اِدِ هَم نِوشتَه بُودِه که خداوند خدای خُوت را میازما. ⁸یَک بارِه دِگَه ابلیس اَنَه شَه وَر کوه گَپتَر بُو و هَمَی حکومَتیای دُنیا وَ تمامِ شکوه وَجَلالُشو شَه اَنه نِشو دا ⁹وَاُشگُت اَگِه اَ مَه سِجدَه بُکُنِش اِدَیا هَمَه اَ تو اَبَخشِم¹⁰عیسی شَه اَنَه گُت : دوُر بِبَش اَی شَیطان چون کِه نِوشتَه بُده خداوند خدای خوت را بپرست وَتنها اَنَه عبادَت بُکُن . ¹¹دَر اَمی مُوقَع ابلیس اَنَه وِلُش کِه وَفِرشتیا اُندِن خدمَتُش شو کِه¹²چون عیسی اُش شُنُوفت که یحیی گِرفتار بُوده اَجلیل واگِشت ، ¹³پس ناصرهَ تَرکُش کِه واَ کَفرناحوم چو و در اَمکِه ساکن بُویس¹⁴اِندِه واقع بویس تا کلام اشعیای نبی اَ حقیقت بپیوندِه کِه اُش گُتِسون ¹⁵"دیار زبولون ونفتالی راه دریا فراسوی اردن جلیل ملتیا " ، ¹⁶مردمی که در تاریکی شا سَرَبو نوری عظیم شو بیناواَنیایی که در دیارِ سایه مرگ ساکِن اَندِن نوری دِرَخشی¹⁷اَز اَمی موقَع عیسی به موعظَه ای پیامی آغازُش کِه که توبَه بُکُنی که پادشاهی آسمو نزیک بُودِه¹⁸چون عیسی اَ کنارِ دریاچه جلیل راه اَچو، دو برادر اُش بینا به نامیای شمعون، ملقب به پطرُس،و براسوش آندریاس ، که تور اَدریا اَبِساین ، چون ماهیگیر اَندِن . ¹⁹شَه اِدَیا گُت :" اَز پَیِ مَه بَی که شُمایا را صیاد مَردُمیا اَکُنَم ". ²⁰اَنیا بی دِرَنگ توریای خُوشِشو نا وَپَی اَنَا چِدِن²¹َشَه راهِ خُوش اِدامَه دا ، دوبرادردِگَه یعنی یعقوب پُسِ زِبِدی وبِراسوش یوحنا اُشبینا که با بواشو درقایق اَندِن وتوریای خوشو آمادهَ شا کِه . از اِدَیاش خواس ، ²²اَ نیا بی درنگ قایقِ بواشو وِلشُوکِه و از پی اَنهَ چِدِن²³عیسی اَهَمِه جای جلیل اَگِشت و در کنیسَیای اَنَیا تعلیم شَه دا وَ بشارَتِ پادشاهی را اعلام شَه کِه و هر دَرد وبیماری مردمیا را شفا شَه دا . ²⁴پس اسمُش در سرتاسر سوریه پیچی ومردم هَمَه ی مَریضیاشو که به هَمَه نوع مرض و دردها دچار اَندِن ، ونیز دیوزدیا ومصروعیا و فَلَجیا شا پَلو اَدُو و اَنَیا راشفا شَه دا. ²⁵پس جَماعَتیای گَپ اَ جلیل ودیکاپولیس اورشلیم ویَهودییَه و دورو بَرِ اُردُن اَ پیِ اَنا روانَه بُودِن

¹چون عیسی جماعت اشُ بینا اَ بَرَی کو چو وَ شِه . شاگردیاش شَه پَهلو اُندن ²وتعلیم شروش کِه و اُش گُت : ³خوشبحال فقیریا در روح زیرا پادشاهی آسمو از آن اِدَیا اِسی ⁴خوشبحال ماتمیان چون اَنَیا تَسلی اَگِرِن .⁵خوشبحال حلیمان چون اَنَیا زمی را اَ میراث اَبُرِن ⁶خوشبحال گرسنیا وتشنیای عدالت زیرا اَنَیا سیر اَبِن ⁷خوشبحال رحیمیا زیرا بر اَنَیا رحم اَبُو ⁸خوشبحالِ پاکدلیا چون خدا را اَبینِن⁹خوشبحال صلح جویا چون اَنَیا فرزندیای خدا خواندَه اَبِن ¹⁰خوشبحال اَنَیا کِه دَر راه پارسایی آزار اَبینِن چون پادشاهی آسمو اَز آن اِدَیا اِسی¹¹خوشبحال شمایا وقتی کِه مردم بخاطر مَه اَشما دُشنام اَدَین وَآزار اَرَسَنِن وهَرحَرفِ بدی اَ دوروغ عَلیُتو اَگُواِن . ¹²خُوش بی وَ شادی بُکُنی چون پاداشتو در آسمو گَپ اِسی اَمدِ کِه پیامبرای پیش از شما اَندِن آزار شو رَسَنا¹³شما نَمکِ جهان اِسی اَما اَگر نمک خواصیتوش از دَس آدِه چگونه ماشا اَنا دوباره نمکیش بُکُنَم دیگَه اَ کاری نِدا جُز کِه اَدَر ریختَه بِبُو وپایمالِ مردم بِبُو ¹⁴شما نور جهان اِسی شهری کِه بَر فَرازِ کوهی بَنا بُدِه مو ناشا قایم بُکُنَم¹⁵هیچ کسی چراغ را روشن ناکُن تا اَنا اَ زیر کاسه ای اُونِسِه، بلکه اَنا اَ چراغدو اَنِسِه تا نُورِش بَر هَمَی اَنَیا که اَخونَه اِسِن بِتابِه . ¹⁶پَس اُونِسید نور شمایا اَ مَردُم بِتابِه تا کاریای نیکِتو را بِبینن و بوای شمایا را که در آسمو اِسی تَمجید بُکُنن¹⁷فکر اَکِردای که اُندِسِم تا تورات یا نِوِشتَیای پیامبریا را باطل بُکُنَم. نیوندِسِم تا باطِلُش بُکُنِم، بَلکِه تَمومُش بُکُنِم. ¹⁸زیرا آمین اَ شمایا اَگُوم ، تا آسمو و زمین زایل نِبو، نقطه‌ یا هَمزَی از تورات هرگز زایل نابو تا اِنکه هَمَه بِه اَنجام بِرَسِه¹⁹پَس هر که یکی از کوچکترین اِ احکامی را کم اهمیت بُکُن وَ اَ کَسیای دِگَه اِندِه اَیاد آدِه در پادشاهی آسمو کیدوترین اَشُمار دا . اما هر که اِ اَحکامی اجرا بُکُن وَ اَنَیا را اَ کِسای دِگَه یاد آدِه اَنا دَر پادشاهی آسمو بُزرگ خواندِه اَبُو . ²⁰اَ شُمایا اَگُوم تا پارسایی شما برتر از پارسایی علمای دین و فریسیان نِبو هرگِز اَپادشاهی آسمو داخل نابی²¹تُشُنُفتِه که اَ پیشینان شُگُتِه قتل مِکن وهر که قتل بُکُن سزاوار محاکِمَه اِسی ²²اما مَه اَ شمایا اَگُوم هر که بَر برادر خُوش خشم بِگِرِه سزاوار محاکمه اِسی و هر که اَ برادَر خُوش راقا بِگو سزاوار محاکِمَه در پِشِ شُور اِسی²³و هر که اَبرادَر خُوش احمَق بِگو سزاوار آتَشِ جهنم اِسی . پَس اَگَه هنگام تقدیم هَدیَه ات اَ مَذبح ، اَ یادِت اُند که برادَرت اَز تو چیزی اَ دِلوشِه ، ²⁴هدیه ات را اَ مَذبح اُنِس و اول بُرو وبابرادر خوت آشتی بُکُن وبعد بیا و هدیه ات را تقدیم بُکُن²⁵با شاکیت که تو اَ مُحاکِمَه اَبُوی تا وقتی که اَتِه راه اِسِی صُلح بُکُنی نِکُنِه تو اَ قاضی آدِه و قاضی تو اَ تحویل نِگَبان آدِه واَ زندان بِکِوِش . ²⁶آمین اَتو اَگوُم که تا قِرونِ آخر پرداخت نَکُنِش اَ زندان اَدر نِدایش .²⁷تُوشُنُفتِه که گُتَه بُودِه "زنا مَکُن ". ²⁸اَما مَه اَ شمایا اَگُواِم ، هر کِه با شهوَت اَ زنی نِگا بُکُن ، هَمو مُوقی با اَنا زِناش کِردِه .²⁹پس اَگَه چشم راستُت تو اَلغزَنِه ، اَنَا اَ دَر بیا واَدَر اُوبی ، چون که بهتر اِسی که عضوی اَز اَعضا ت نابود ببو تا که تمام بدَنُت اَ دوزخ بِکِت . ³⁰و اَگَه دست راستُت تو را اَ لغزَنه اَنَه قَطع بُکُن و اَ دوراُبی ، چون که بهتر اِسی که عضوی از اَعضات نابود ببو تا که تمام بدَنُت اَ دوزخ بِکِت³¹اَمدِه گُتَه بودِه هر که زن خوُش طلاق آدِه باید اَ اَنا طلاقنامَه ی آدِه . ³²اَما مَه اَشما اَگوُام هر که زِن خوُش را بخاطر بی عفتی طلاق آدِه باعث زنا بودَی اَنا اَبو وهر که زن طلاق داده بودَه اَزنی بِگِره زنا اَکِردوی³³باز تو شُنُفتِه که اَ پیشینیان گُتَه بُودِه سوگنده دوروغ مَخو بلکه اَ سوگندیای خوت اَخداوند وفا بُکُن . ³⁴اَما مَه اَشمایا اَگُوام هیچ وقت سوگند مَخُوری نه به آسمو چون که تخت پادشاهیه خدا اِسی ³⁵و نه به زَمی چون که کرسی زیر پای اَنَی ونه به اُورشلیم چون که شهر آن پادشاه بزرگ اِسی³⁶و نه اَسَر خوت سوگند مَخُو چون حتی موی را اُت ناشا سیاه یا سفید بُکُنِش . ³⁷پس اُو شما هَمی اُو بُو و نه شما نه نه ، چون زیادتر اَز اِدِه شیطانی اِسی³⁸باز تُو شُنُفته که گُتَه بُودِه " چِشم اَ عَوَض چِشم وَ دَندو اَ عَوَضِ دَندو ." ³⁹اما مَه اَشما اَگُوام ، در برابر شخصِ شریر ایستادگی مَکُنید . اگر کَسی اَ گونِه راست تو سیلی بِزِن ، گونه دیگتم واگَردَن⁴⁰وَ اَگَه کِسی شَوی تو اَمحکمَش کَشِدِه تا قبات واسی عبات اَدَر بیا وَ شادِه . ⁴¹اگَه کسی مجبورُت بُکُن که یَک میل با اَنَا اُچِش دو میل شَمرَه برو . ⁴²اگَه کسی اَز تو چیزیش خواست شادِه و کسی از تو شَوی قرض بِگِرِه روی مَگَردَن⁴³توُ شُنُفتِه که گُتَه بودِه ، هَمسایَت را محبت بُکُن و بادُشمَنُت دُشمَنی بُکُن ⁴⁴اما مَه اَ شما اَگُواِم دُشمنیای خوتو را محبت بُکُنی و بَرَی اَنَیا که اَ شما آزار اَرَسَنن دُعای خَیر بُکُنی ⁴⁵تا بَرَی بوای خوتو که در آسمو اِسی فرزندیا بی . چون اَنَا آفتو خوت را بَر بَدیا ونیکیا اَتابَنِه وَ بَرو خوش را بَر پارسایا و بدکاریا اَبارَنِه⁴⁶اَگَه تنها اَنَیایی که محبت بُکُنی که اَ شما محبت اَکُنِن چه پاداشی تُوء ؟ آیا خَراجگیریا اِندِه ناکُنِن ؟ ⁴⁷واَگَه تنها برادریای خوت را سلام بُکُنی چه برتری بَر دیگَریا تُوء ؟ مَگَه حتی قومیای بُت پَرَست اِ ندِه ناکُنِن ؟ ⁴⁸پس شما کامل بی چون که بوای آسمونی شما کامل اِسی

¹"آگاه بی که پارسایی خوت را در برابر دیدگان مَردُم اَ جا میاری ، اَ اِ قَصدی که شما را بِبِینِن ، وَگر نه پَلوی بوای خوت که در آسمو اِسی پاداشی تو نی ²پس هنگامی که صَدَقَه اَدِدایش جار مَزَن چون که ریا کاریا در کَنیسَیا و کوچَیا اَکُنِن تا مَردُم اَز اَنَیا تعریف بُکُنِن آمین اَ شما اَگُواِم اِدَیا اَجرِ خوشو شو گِرِته³پس تو چون صَدَقَه اَدَیش ، اِندِه بُکُن که دَست چَپُت اَز آنچه دستِ راسُوت اَکُنِه، نِفَمِه . ⁴تا صدَقه تو در نهان بو ، آنگاه بوای نهان بین تو اَتو پاداش اَدِه⁵موقعی که دعا اکُونِش مثل ریا کاریا مَبَش که دوس اَدَرَن در کِنیسه یا وسَر کوچیا وَیسِن دعا بُکُنِن تا مردم اَنَیا رابِبینِن . آمین اَ شما اَگُوام اِدَیا پاداش خوشو شُگِرِتِه ⁶اما تو وقتی دعا اَکُنِش اَ اُتاقِ خوت برو دَر آبَن وَپِشِ بوای خوت که دَر نُهان اِسی دعا بُکُن دِگَه بوای نهان بین تواَ تو پاداش اَدِه ⁷اَمدِه موقع دعا عبارتیای تو خالی تکرار مَکُنِی ، اَمدِه که قومِ بُت پَرَست اَکُنِن چون فکر اَکُنِن به سببِ زیادِه گُتِه، مستجاب ابو⁸پَس مِثل اِدَیا مَبی ، چون بوای شما پیش اَز انکه دَرخواست بُکُنِش ، نیازیای شما را افَمِه . ⁹پس شما اَمدِه دعا بُکُنی : ای بوای اَما کِه اَ آسمونِش نامِ تو مُقدس اِسی . ¹⁰پادشاهی تو بیا اِرادَی توچون که در آسمواَ اَنجام اَرَسِه ، بَر زَمی نیزاَ اَنجام بِرِسِه¹¹نونِ روزانه اَما را اِروزاَما آدِه. ¹²و قَرضیای اَما را بِبَخش، چون که اَما قَرضداریای خُمُو اَبَخشم. ¹³وَ اَما را اَ آزمایش مَیا، بلکه از شریر رهاایمو آده. [ چون مَلَکوت و قوت و جَلال تا اَبد الاباد از آنِ تو اِسی آمین.]¹⁴چون اَگَه خطایای مردم را بِبِخشی، بوای آسمونی شما نیز شما ابخشه . ¹⁵اما اَگَه خَطاایای مردم را نبخشی بوای شما نیز خطاایای شما نا بخشه¹⁶هنگامی که روزَه اَگیری مانند ریاکاریا ترشرو مَبی چون اَنَیا حالَتِه چِرَی خوشو دِگَرگون اَکُنِن تا اَ پِش مردم روزَه دار نشو آدَین ، آمین تا گواِم که پاداشِ خوشو به تمامی شو گِرِتِه . ¹⁷اما تو چون روزَه اَگرِش اَ سَر خوت روغَن بِزَن وَصورَتِ خوت بِشو ¹⁸تا روزَی تو بَر مردم اَعیان نِبو بلکِه بَر بوای تو که در نهان اِسی ، وبوای نهان بین تو اَ تو پاداش اَدِه¹⁹گَنجیای خوتو بر زَمی مَیَندوزی جایی که بید وزنگ زیان اَرَسَنِه و دُوزیا نَقب اَزَنِن وسرقَت اَکُنِن ²⁰بلکه گنجِ خوت دَر آسمو اَندوختَه بُکُنی ، اَمکِه که بید وزنگ زیان نارَسَنِه و دُوزیا نَقب نازَنِن وَ سرقَت ناکُنِن. ²¹چون هر جا گنجِ تو اِسی دِلِ تو نیز اَمکِه اِسی²²چِش چراغِ بَدَن اِسی اَگَه چِشُوت سالم بو تمامِ وُجودُت روشَن اَبو ²³اما اَگَه چِشوت فاسِد بو تمامِ وُجودُت ظُلمَت اَگِرِه . پس اَگَه نوری که در تو اِسی ظُلمَت بو چه ظُلمَتِ عَظیمی اِسی . ²⁴هیچکی اُشناشا دو اَرباب خِدمَت بُکُن ، چون از یکی نفرت پَیدا اَکُن وَ اَز دیگَری مِهر اَوَرزِه ویا سَرسِپُردَی یکی اَبو ودیگری را خوار اَشمُورِه توُ ناشا هم بندَی خدا بی هم بندَی پوُل²⁵پس اَشما اَگُواِم نگَرانِ زندگیِ خوت مَبی که چه اَخوری یا چه اَنوشی ونه نگرانِ بدن خوت که چه اَپوشی . آیا زندگی اَز خوراکُ و بَدن اَز پوشاک مهمتر نی ؟ ²⁶پَرَندَیای آسمو بنگَری که نه اَکارِن ودِرو اَکُنِن ونه در اَنبار ذَخیرَه اَکُنِن وبوای آسمونی شما اَ اَنَیا روزی اَدِه. آیا شما از اَنَیا با ارزشتر نیسی ؟²⁷کِه اِسی اَز شما کِش بِشا با نگرونی ساعتی اَ عمرِ خوش اَفزودَه بُکُن ؟ ²⁸وچرا بَرَی پوشاک نِگَران اِسی ؟ سوسَنیای صحرا بِبینی که چگونَه نِمو اَکُنِن . نِه زحمَت اَکِشِن ونِه اَریسَنِن . ²⁹اَ شما اَگوُام که حتی سلیمان نیز با هَمَی شُکوه وَجلالُش مِثلِ یکی از اِدَیا آراستَه نِبُیس³⁰پَس اَگَه خدا علفِ صحرا که اِروُز اِسی وَصَبا در تنور اَبی اِندِه اَپوشَنِه، ای کم ایمانیا آیا شما به مراتب بهتَراُشناشابِپوشَنِه ؟ ³¹پس نگران مَبی وَمَگوی چه بُخِورَم یاچه بِنوشَم ویا چه بپوشَم³²چون اقوامیای بُت پَرَست اَ پِیِ هَمَی ایگونَه چیزیا اِسِن، اما پدرِ آسمونیِ شما اَدَنِه که بدین هَمَه نیازتواِ . ³³بلکه اول در پِیِ پادشاهیِ خدا و عدالَتِ او بی . آنگاه هَمِیِ اِدَیا اَ شما عطا اَبو. ³⁴پس نگرانِ فردا مَبی ، زیرا فردا نگرانیِ خوت را اُشِه . مشکلیای اِروز بَرَی اِروز کافی اِسی.

¹داوری مَکُونی تا بر شما داوری نِبو. ²اَمدِه که اَ هَمَکِس داوری اَکُونی اَ شما هم داوری اَبو با اَمی پِیمانَه وَزن بُکُنی بَرَی شما وَزنَ بو³چرا پَرِ کاه در چِشِه برادَرُت اَبینِش اما اَز چوبی که دَر چِشِه خوت اُتِه غافِلِش ؟ ⁴چطور تَشا اَبرادَرُت بُگواش اُنِس پر کاه اَ چِشُوت اَدَر بیارِم اَمدِه که چوبی دَر چِشِه خوت اُوتِه؟ ⁵اَی ریا کاریا اول چوب اَز چِشِه خوت اَدر بیا دِگَه بهتر اَبینِش تا پر کاه را اَز چِشِه برادَرُت اَ در بیارِش⁶هَر چی مقدس اِسی اَ سگیا مَدَی و مرواریدیای خوت اَپِشِ خوکیا مَبَی نِکُنِه اَنَیا پایمال بُکُنِن و واگَردِن و شما را بِدَرِن⁷بِخوای که اَشما دادَه اَبو بِطلبی که پَیدا اَکُنی بِکوبی که در تا زرو باز اَبو . ⁸زیرا هر کِش بِبو اَ دَس دارِه هر که بِطلَبه پیدا اَکُن و هر که بِکوبِه در شَه رو باز اَبو . ⁹کدام یک اَ شما اگَه پُسوش اَز اَنا نوش شَوی سنگ اَ اَنا اَدِه ؟ ¹⁰یا اَگَه مَیی شَهوی مار اَ اَنا اَدِه¹¹پَس اَگَه شما با هَمَی بَد سیرَتیتو اَدَنی که باید اَ بِچیای خوتو هَدیییای خَش اَدِی ، چِقَد بیشتر بوای شما که در آسمو اِسی اَ اَنَیا که از اَنا شاوی ، هَدییَیای نیکو اَدِه . ¹²اَمدِه با مردم رفتار بُکُنی که تاو وی با شما رفتار بُکُنن اِدِه اِسی خلاصه تورات و نِوِشتِه اَنبیا¹³اَز دَر تنگ اَجا بَی چون فَراخ اِسی وَاَنَه دَری وسیع اِسی واَ هلاکت منتهی اَبو وداخل بُدَیا خَیلی اِسِن . ¹⁴اما تنگ وَ دشوار اِسی اَنَه راهی که بِه حیات منتهی اَبو ویابندیای اَنا کَم اِسِن¹⁵از پیامبریای دروغی بَر حَذر بی اَنَیا در لباسِ گوسفندی اَ پَلوُ شما داین اَما دَر باطِن گُرگیای دَرَنده اِسن . ¹⁶اَنیا از میوَیا شو شاش ناسَم . آیا اَنگوررا از بوتَی خار وانجیر را از علفِ هرز اَچینِن؟ ¹⁷اَمدِه اِسی که هر درخت نیکو میوَی نیکو اَدِه ، اما درختِ بد میوَی بد.¹⁸درختِ نیکو اُش ناشا میوَی بد آدِه ودرختِ بد نیز اُوش میوَی بد آدِه . ¹⁹هر درختی که میوَی خَش نِدِه بریدَه و در تَش بِسَه اَبو . ²⁰اَمی اِسی که اَنَیا اَز میوَییاشو اَشناسی²¹نه هَر که اَمَه سروَرَم سَروَرم بِگو اَپادشاهی آسمو راه پیدا اَکُن ، بلکه تنها اَنیا که ارادَی بوای مَه که در آسمو اِسی اَجا بیاره. ²²در اَمی روزی خیلی اَمَه اَگُواِن سَروَر اَما سَروَراَما آیا اَ نامِ تو نبُوت مُنِکِه ؟آیا اَنامِ تو دیویا ما دَر نِکِه آیا اَ نامِ تو مُعجزی زیادی انجام مو نِدا ؟ ²³اما اَ اَنَیا اَ صراحَت اَگُواِم ، هیچوقت شما اُم نِشِناخت از مَه دوُر ببی اَی بَد کارِیا .²⁴پس هر کِه سُخنیای مَه بِشنُوه و اَ اَنَیا عمل بُکُن مِثِ مَردِ دانایی اِسی که خونَی خوش بَر سنگی بناش کِردِه ²⁵چون بَرُو بیا و سَیلیا رَوان بِبو وَ بادیا بِوَزِه و اَاَنا خونَی زور بیارِه ، خَراب نابوچون که بر سنگ بَنا بُدِه²⁶اما هَر که سُخَنیای مَه بِشنَوِه و اَ اَنَه عَمَل نِکُن مِثِ مَردِ نادونی اِسی که خونَی خُوش بَر شِن بَناش کِردِه . ²⁷چون بَرُو بیا وَ سَیلیا رَوان بِبو وَبادیا بِوَزِه وَاَاَنَه خونَی زور بِیاره و خراب اَبو و خَرابیش زیاد اِسی²⁸چون عیسی اِ سُخَنیا تَمُوم اُشکِه مَردُم از تعلیمِ اَنَه در شِگِفت اَندِن، ²⁹چون با اقتدار تَعلیمشَ اُش دا نِه مِثِ عُلَما

¹چون عیسی اَز کوه اَزیر اُوند جماعَتیای بزرگ شَمرَه اُندِن ²در اَمی موقَع مَردِ جُذامی شَه پَلو اُند وَدر روبَروش زانوُش زَد و اُش گُت سَروَرَم اَگَه تَوی تَشا پاکُم بُکُنِش . ³عیسی دَسِ خوُش دِرازُش کِردِه و اَنَه لَمسُش کِه وَش گُت ، مَوی پاک بِبِش دَر دَم پاک بُویس⁴پَس عیسی شَه اَنَه گُت آگاه بَش که دَر این بارَی اَکِسی چیزی مَگوبلکه برو خوت را اَکاهِن نِشو آدِه وَ هَدیه ی که موسی اُش گُتِ شادِه تا بَرَی اَنَیا گَواهی بو⁵چون عیسی وارِدِ کَفَرناحوم بُویس، یَک نِظامی رومی شَه پَلو اُند وَ با اِلتِماسُوش ⁶گُت سروَرِ مَه خِدمَتکارم مفلوج در خونَه خَتِه وَسَخت دَرد اَکَشیدوی . ⁷عیسی اُش گُت مَه دااِم وَاَنا شفا اَدَیم⁸نظامی پاسُخُش دا: سَروَرَم شایستَه نیسِم اَ زِرِسَقفِ مَه بَیش . فقط سُخنی بِگو که خدمتکارَم شفا اَگیرِه . ⁹چون مَه خوت مَردی اِسم زیرِ فَرمو . سربازانی نیز زیر فَرمو خوت اُمِه. اَ یکی اَگُواَم بُرو اَچو ، وَ اَدیگَری اَگوُاَم بیا دُندُی. اَ غلامِ خوت اَگواَم اِ کاری بُکُن وَ اَکُن. ¹⁰عیسی چون سُخنیای اَنَش اُششُنُفت ، متعجِب بُویس و به هَمراییای خُوش گُت : آمین اَشما اَگُواَم ، چنین ایمانی را حتی اَ اسراییل هَم اُم نِدِدِه¹¹و اَشما اَگواَم که بسیاری اَز شَرق وغرب خواهند اُند و اَپادشاهی آسمو با ابراهیم و اسحاق و یعقوب بَر سَر یک سُفره اَنَین ، ¹²اما فرزندیای این پادشاهی اَ تاریکی اَ دَر داین جایی که گیریخ وَدَندو بَر هم ساییدَه اَبو . ¹³شَه نظامی گُت برو مطابِقِ ایمانُت اَ تو دَدَ بُویس اَمی مُوقع خدمَتکارُش شفا پیداش کِه¹⁴چون عیسی اَ خوُنَی پطرُس چو مادرزنوش اَش بینا که تاواُوش کِردِه و در بَستَر اِسی ¹⁵عیسی دَسُش لَمسُش کِه و تاوُش قطع بُیس پس اَنَه بُلند وابُویس و پذیرایی اُوش کِه¹⁶وقتی غروب بُویس خیلی از دیو زَدَیا شا پَلو آو و اَنَه با کلامِ خوش ارواح از اَنَیا شَه دَر کِه و هَمَی بیماریا شَفاش دا . ¹⁷واقع بُیس پیشگویی اَشعیای نَبی : اَنَه ضَعفیای اما اوش گِرِت وبیماریای اَما حَملُش کِه¹⁸چون عیسی اُش بینا گروهِ زیادی شَه پَلو اُندِسِن ، اُوش گُت: اَندَی دریا اُوچَم . ¹⁹اَمی مُوقَی یکی اَز عُلما شَه پَلو اُند و اُوش گُت : اَی اُستاد هر جا اُوچِش نو را پیرَوی اَکُنِم ²⁰عیسی پاسِخُش دا روبایا را لانَیا وَ مرغیای هوا آشیانَیا اَما پُوسِ انسان را جای سَر نِدَه نی²¹شاگِردی دِگَه شَه وَی گُت ، سروَرَم رُخصَت آدِه تا اُوچِم بوای خُوم اَ خاک بُکُنِم . ²²اما عیسی شَه اَنا گُت: از مَه پیرَوی بُکُن وَاُنِس مُردَیا ، ُُمُردَیای خُوشو اَخاک بُکُنِن²³چون عیسی اَسوارِ قایقی بُویس وَشاگِردیاش شَه دُم چِدِن. ²⁴اَمُو مُوقَی طوفانِ شَدیدی اُند طُوری بُیس کِه نَزدیک اَند مُوج قایق غَرق بُکُن اما عیسی دَر خاُو اَند ²⁵پس شاگردیا اُندِن اَنَه بیدارشو کِه وَ شوگُت ، سَروَر اَما چیزی نِوامُندِه کِه غَرق بِبَم نِجاتمو آدِه²⁶عیسی جوابُش دا ای کَم ایمانیا چرا اِندِه تَرسِدِسی؟ سپس بلند وابُیس باد وامواج را نَهیبُش زَد وآرامِشِ کامل حکمفرما بُویس . ²⁷اَنَیا شِگِفت زَدَه از یَک دِگَه شو پُرسی اِ چِطور شَخصی اِسی ؟ حَتی باد و اَمواج از اِدِه فَرمو اَبُرِن²⁸اَمی مُوقَی کِه اَ ناحیه ی جَدَریان در اَندَی دریا رَسِدِن ، دو مَرد دیو زَدَه که از گورِسو اَ دَر داندِن شو بینا اَنَه دوتای به قدری وَحشی اَندِن که هیچکس اُوش ناشَیس اَز اَمکِه رَد بِبِن . ²⁹اَنَیا فَریاد شا زَد تو با اَمایا چه کاری اُوتِه اَی پُوس خدا آیا اُندِسِش تا اَما قبل از وَقت عَذاب آدَیش؟³⁰کَمی دور تر اَز اَنَیا گَلَی گَپی از خوکیا مَشغولِ چِرا اَندِن ³¹دیویا التماسشُو کِه اَعیسی شو گُت ، اَگَه ما دَر اَکُنِش اَ داخلِ گَلَی خوکیا بِفِرِس . ³²شَه اَنَیا گُت اُچی : دیویا اَ در چِدِن و اَ داخلِ خوکیا بُودِن و هَمَی گَلَه از سرازیری تَپَه اَ درون دریا هجوم شُو بَو وَدَر آو هلاک بُدِن³³خوکبانیا فرارشو کِه اَ شَهر چِدِن و هَمَی اتفاقیای کِه بَرَی دیو زَدیا کَتِسون شو گَت. ³⁴سپس هَمَی مَردُم شَهر بَرَی دِدَی عیسی اَدَر اُندِن و چون اَنَه شو بینا اَ اَنَه التماسشو کِه از اَنَه ناحیه ی اُچو

¹پس عیسی سوار قایق بُیس واَندَی دریا اَشهر خُوش چو. ²اَمی مُوقَی مردی مفلوج که اَ دُشَکی خَتِسُن شا پَلو آوعیسی چون ایمان اِدیا اُ شبینا اَ مفلوج اُش گُت دِل قوی بُکُن فرزندم گنایات آمرزیدَه بُویس³در اِ مُوقَع بعضی از علمای دین با خُشو شو گُت اِ مَردی کُفر اَ گُتُای ⁴عیسی فکرشواُش خَند و اُشگُت : چواِ فِکرِ پلیدی اَ دلِ خوت را اَدِدای ⁵شوگُت کُدُم آسونتر اِسی اِدِ اِسی که گنات آمرزیدَه بویس یا اِدِه که بلند وابَش و اَ راه بُرو. ⁶اِدِه تا بِفَمی که پُوس انسان بَر زَمی اقتدارِ آمرزِشِ گُنایا اُوشه اَ مَفلوجُ اُشگُت بلند وابَش دُشَکِ خوت واسی وَ اَ خونَه بُرو⁷اَنَه مَردو بُلَند وابُیس و اَ خونَه چو . ⁸چون مَردُم اِدِشو بینا تَرسِدِن و خدایی را که اِ قُدرَتی اَ انسان اُش بَخشِدِه تَمجید شو کِه . ⁹چون عیسی اَمکِه تَرکُش کِه مَردی اَشبینا مَتی نام که در خَراجگاه اُداسُن اَ اَنَه اُشگُت اَ دُمِ مَه بِدا اَنَه بُلند وابُیس و شَه دُم چو¹⁰روزی عیسی اَ خونِه مَتی بر سَر سُفره اُداسُون که بسیاری از خراجگیریا و گناکاریا اُوندِن و با اَنَه وشاگردیاش هم سُفرَه بُودِن. ¹¹چون فَریسیا اِدِشو بینا ، به شاگردیای اَنَه شوگُت : چرا استادِ شما با خراجگیریا و گناکاریا غذا اَخَردُوی؟¹²چون عیسی اِدِه اُششُنُفت، گُت : مَریضیا اِسِن که به طَبیب نیاز شواِ نه تَندُرستیا. ¹³اُچید و مفهومِ اِ کلامی را درک بُکُنید که "رحمَت راپَسَند اَکُنِم نه قوربونی را." چون مَه نیوندِسِم تا پارسایا بلکه گناکاریا را دعوت بُکُنَم¹⁴آنگاه شاگردیای یحیی اَ پِشِ عیسی اُندِن و شوگُت : " چرا اَما وفریسیا روزَه اَگِرَم ، اما شاگردیای تو روزَه ناگِرِن؟ " ¹⁵عیسی پاسُخُش دا : "آیا اَبو مِمونیای عَروسی تا وقتی که دَما با اِدَیا اِسی سوگواری بُکُنِن؟. اما ایامی دا که دَما اَ اِدَیا گِرِتَه اَبو آنگاه روزَه اَگیرِن .¹⁶هیچ کی پارچه ی نواَ جَمی کُنهَ وصله نازِن چون که وصله اَ جَمَه کندهَ اَبوپَریش بیشتر اَبو¹⁷و نیز شرابِ نو در مَشکیای کُنَه ناریزِن ، چون مَشکیا پارَه اَبو وَ شراب اَریزه و مَشکیا از بین اَچِن. شرابِ نو را در مَشکیای نو اَریزِن تا هر دو مَحفوظ بِن¹⁸در اِ مُوقَی که عیسی این سُخَنیا بَرَی اَنَیا تعریف اَکُردُی، یکی از رئیسیا اَپِشِ اَنَه اُند و اَ مُقابِلُش زانوش زَد وَاُشگُت: " دُتُم اَمی اَلانَی مُرد. پَس اَمی اَلان بِدا و دَسِه خوت بَراَنَه اُونِس که زِندَه وابو" ¹⁹عیسی بلند وابُیس وبا شاگردیاش با اَنَه چو .²⁰دَر اَمی موقَی زَنی که دَوازدَه سال از خونریزی رَنج اَبُردُی، اَ پُشتِ سَرَه اَ عیسی نَزدیک بُیس و لَبَی رَدایِ اَنَه را لَمسُش کِه. ²¹اَنَه با خوش گُتِسُون : " اَگَه حَتی به رَداش دست بِزَنِم ، شفا اَگِرِم " ²²عیسی واگِشت اَنَش بینا وَاُشگُت: " دُتُم دِل قَوی بِدَر ایمانُت تو را شَفاش دَدِه" اَمو ساعتی زَن شَفاش گِرِت.²³و چون عیسی واردِ خونِی اَنا رئیس بویس و نوحَگَریا و کَسای که شیوَن اَکِرداین اُشبینا " ²⁴اَشگُت، اَ دَر اُچید اِ دُتی نِمُردِه بلکه خَتِه " اما اَنَیا اَ اَنَه خَنَشو کِه²⁵چون مَردُم اَدَر کِه، عیسی داخِل بُیس وَ دَسِه دُتُوش گِرِت و اَنا بلند وابُیس. ²⁶خَبرِ اِ واقِعه در سرتاسَرِ آن ناحیَه پَخش بُیس²⁷مُوقی که عیسی اَنَه مکانی تَرکُش کِه ، دو مَردِ کور اَ دُمِ اَنا فریاد شو زَد: "ای پُسِ داوود اَ مایا رَحم بُکُن ". ²⁸چون اَ خونِه دَر اُند، اَنَه دو مَردی اَپِش اُندِن. عیسی اَ اَنَیا سُوال اُشکِه: " آیا ایمانِتو اِسی کِه مَشا این کاری انجام آدَیم؟" جَوابشو دا " بَله سروَرا"²⁹پَس عیسی چِشمیاشو لَمسُش کِه وَ اُشگُت" بنا بَر ایمانِتو براتو انجام بِبو ." ³⁰یَکدَفَی چِشمیاشو باز بُیس. عیسی اَ اَنَیا اِصرارُش کِه وَ اُشگُت " مراقب بی کَسی اَ اِ موضوع ای آگاه نَبو". ³¹اما اَنَیا که اَ دَر چِدِن، اَنَه در تمام آن نواحی شهرتشو دا³²در هَمو لَحظَه کِه اَنَیا اَ دَر اَچِدِن ، مَردی دیو زَتَه را کِه لالَم بُدِه ، اَ پِشِ عیسی شو آو . ³³چون عیسی دیو را اَز اَنَه بیرونُش کِه ،زبونِ اَنَه مردِ لال باز بُیس مردم حیرت زَدَه شاگُت اِندو چیزی در اسراییل دِدَه نَبُدِه ³⁴اما فریسیا شُگُت اَنَه دیویا اَ یاریِ رییس دیویا اَ دَر اَکُن³⁵عیسی هَمی شَریا و روستایا اَگِشتِه در کِنیسه یا اَنیا تعلیم شَدا و بشارت پادشاهی اعلام شَکِه هر درد و بیماری شفا شَه دا ³⁶و چون اَنبو جماعت اُشبینا دِلُش بَرَی اَنیا سُوت چون مِثِ گوسفَندیای بی شبان پریشون و دَرمانده اَندن³⁷شَه شاگردیاش گُت محصول زیاد اِسی اما کارگر کم ³⁸پس از مالک محصول تُبِوی کارگریا بَرَی درو محصول خوت بِفرسه

¹عیسی شَه داوزده شاگرد خوش اُشگُت بی وشَه اَنیا اقتدار داتا ارواح پلید اَدَر بُکنن وهردرد بیماری شفاآدین²اِسمیای داوازده رسول اِده اِسی اول شمعون معرف اَ پترس وبِراسوش اَندِریاس یعقوب پُس زیدی وبِراسوش یوحنا ³فیلپس وبرتولما توماومتای خراجگیریعقوب پُس حلفای وتدای ⁴شمعون غیورویهودایاسخریوطی که عیسی تَسلیم دشمن اُشکه⁵اِدوازده تا عیسی اُش فِرِسا وشَه اِدیا گُت اَپَلو غیر یهودیا مَچی واَ شهریای سامریا داخل مَوی ⁶اُچی اَ پَلوگوسفندیای گم بودَه قوم اسراییل اُچی ⁷وقتی اَچی ا پیامی موعظه بُکنی کهُ پادشاهی آسمو نزدیک اِسی⁸بیماریا شفا آدی مردیا زنده بکنی جذامیا پاک بکنی دیویا ادر بکنی مفت توواجسه ومفت آدی ⁹طلا یا نقره یا مس در کمربندیای خوت منسی ¹⁰وبری سفرکوله باریا جمی اضافی یا کفش یاچوب دسی مواسیچون که کارگر مستحق¹¹اَ هَر شَهریا روستایی که وارد اَبی فردی خَش پیدا بُکُنید و تا وقتی که تَوی اُچِش اَ خونَش اونَیش ¹²چون اَ خونَی اَچی بُگُوی سلام برشما ¹³اَگَه اَنَه خونَی شایستَ بو سلامِ شما قَبول اَکُن وَ اَگَه قبول نَکُن اَ شما اَ واگَردِه¹⁴اَگَه کِسی شما قَبول اُشنِکِه و حرفیَای تو گوشُش نِدا ، موقَع تَرک خونَه یا شهر،خاک پای یای خوتو بِتَکَنی . ¹⁵آمین اَ شماییا اَگواِم در روز داوری تَحملِ مجازات بَرَی سُدوم و غَمورَه آسونتر اَ بو تا بَرَی اَنَه شهری¹⁶مَه شُماییا را مِثِه گوسفندیا اَ میونِ گُرگیا اَفِرِسِم پَس مِثه مار هوشیار بی و مِثه کبوتر سادَه . ¹⁷اَز مَردُم بَر حَذَر بی اَنَیا شما را اَ مَحکَمَه اَبُرِن و در کَنیسَیای خوشو تازیانَه اَزَنِن ، ¹⁸بخاطر مَه شما را اَ پَلوی والیا و پادشایا اَبُرِن تا در بَرابَر اَنَیا تا در میونِ قومیای دُنیا شهادَت آدَی¹⁹اما چون شما را تسلیم اَکُنِن نِگران مَبی که چگونَه یا چه بُگُوی در اَمی موقع اَمی که تاوی بُگُی اَ شما عَطا اَ بو ، ²⁰چون گویندَه شما نیسی بَلکه روحِ پدَرِ شما اِسی که اَ زَبو شما سُخَن اَگو²¹برادر برادر را وَ بوا بِچُش را تسلیمِ مَرگ اَکُن بِچیا اَ والدَینِ خوشو اَ وارُسِن و موجباتِ قَتلِ اَنَیا را فَراهَم اَکُنِن هَمَی مَردُم ²²بِخاطِر نامِ مَه اَ شما مُتِنَفِر اَبِن اما هَر که تا آخَر پایدار وامَنِه ، نِجات پیدا اَکُن . ²³چون در شهری اَ شما آزار اَرَسَنِن اَ شَهرِ دیگَه اُچی . آمین اَ شما اَگواِم ، پیش اَز اِنکِه تُبِشا اَ هَمَی شَهریای اسراییل اُچید ، پُسِ انسان دا²⁴شاگرد اَز استادِ خود بَرتَر نی و نه غلام اَز اربابِ خود بَراتَر . ²⁵کافیِه شاگرد مِثِ استادِ خوُش بِبوو غلام را که چون اربابِ خوُش بِبو . اَگَه رییسِ خُونَه را بَعلزَبُول اَخَنِن ، سایرِ افرادیای خونَه چِه اَخَنِن²⁶دِگَه اَ اَنَیا مَتَرسید ، هیچی پنهون نی کِه آشکار نبووَ هیچی پوشیدَه نی کِه مَلوم نَبو . ²⁷آنچه در تاریکی اَشما اُمگُتِه ، در روشنایی بُگُویید و آنچه در گوشِتو گُفتَه بُویس ، اَ بَرَی بامیا اعلام بُکُنید²⁸از کَسیایی که جسم را اَکُشِن اما قادر اَ کُشتَن روح نیسِن مَتَرسید، از اَنَه بِتَرسید که قادر اِسی هَم روح و هم جِسمِ شمایا را در جَهَنَم هلاک بُکُنِ . ²⁹آیا دو گنجشک را به یک پولِ سیاه نافِرِشِن؟ با اِ هَمَه ، حتی یَک گُنجشک نیز بدونِ خواستِ بوای شما اَ زَمی ناکِت ³⁰حتی مویهای سَر شما اَ تمامی شُمُردَه بُدِه. ³¹پس مَتَرسید چون ارزشِ شما بیش از هزاران گنجشک اِسی³²هر که اَ پش مردم اَ مه اِقرار بُکن مَه اَ پِشِ بوای خوم که آسمو اِسی اَنَ اقرار اَکُنم ³³اَما هر که پِش مردم اِنکار بُکن مَهَ اَ پِش خداخوم که در آسمو اِسی انکار شَکُنم³⁴فکر نکنی اُندِسِم صلح اَ زمی بیارِم نیوندِسِم تا صلح بیارِم بَلکه شمشیر بیارِم ³⁵چون اُندِسِم پُس را اَ بوآ دُت اَ مادر و عروس اَ نَنَی شو جدا بُکنم ³⁶دشمنیای شخص اَلِه خونَی خوش اِسی³⁷هر که بوآ، ننی خوش بیشتراز مَه دوس بِدَرِه شایسته مَه نی و هر که پُس یا دُتِه خُوش بیشتَر اَز مَه دوس بِدَرِه شایستَی مَه نی ³⁸هَر که صلیب خوش نِواسی پشت مَه نیا شایستَی مَه نی و ³⁹هر که شوی جون خوش حفظ بُکن اََنه از دَس اَدِه وهر که جون خوش رابِه خاطرمَه از دَس آده اَنَه حفظشَ کُن⁴⁰هَر که تو بِپَذیره مَش پَذیرُفتِه و کِسی که مَم بِپَذیرِه فِرِستَندِی مَش پَذیرُفتِه. ⁴¹هَر که پیامبری را از آن رو که پیامبر اِسی بِپَذیرِه پاداش پیامبر را دریافت اَکُن هر که پارسایی را از آن رو که پارسا اِسی بِپَذیرِه پاداشِ پارسایی اَگیرِه⁴²وَ هر که به اِ کَیدونیا از آن رو که شاگردِ مَه اِسِن حتی کاسه اُو سَرد آدِه آمین اَ شما اَگواِم بی پاداش نَوامَنَه

¹پَس اَز اِدِه که عیسی از دَادَی اِ فَرمانیا اَ دوازده شاگِردِ خوش فارِق بُویس اَز اَمکَه چو تا در شهریای اَنَیا اَ تَعلیم وَ موعِظَه بِپَردازِه . ²چون یحیی اَ زندان وصفِ کاریای مسیح اُ شُشُنُفت شاگِردیای خوش اَ پَلوی اَنَش فِرِسا ³تا بِپُرسِن آیا تو اَمی اِسِش که باید داندِش یا منتظره کِسِ دِگَه بَم؟⁴عیسی در جواب اُشگُت اُوچی هر چه اَبینی وَاَشنُوی اَ یحیی بُگُوی ⁵که کوریا بینا اَبِن لَنگیا را اَچِن جُذامیا پاک اَبِن کَریا شنوا اَبِن و مُردَیا زِندَه اَبِن و فقیریا بشارت اَدََین ⁶خوشبحالِ کسی که اَ سَبَبِ مَن نِلَغزه⁷چون شاگردیای یحیی اَچِدِن عیسی در بارَی یحیی سُخن آغاز اُشکِه و شَه جَماعَت گُت بَرَی دیدنِ چه چیزی اَ بیابو چِسی ؟ بَرَی دِدَی نی ای که از باد در حرکت اِسی ؟ ⁸اَگه نَه بَرَی دیدَنِ چه چِسی؟ بَرَی دیدَنِ مَردی که جَمَی جُوشَه بَرِه؟ اَنَیا که جَمَی جُو اَبَر اَکُنِن در کاخیای پادشا اِسِن⁹پس بَرَی دِدَی چه چِسی ؟ بَرَی دِدَی پیامبَر ؟ بله اَ شما اَگُواِم کسی که از پیامبر بَرتَر اِسی . ¹⁰چون اَمی اِسی که در بارَش شو نِوِشته اینَک پیام آوَر خوت را جِلو تَر اَز تو اَفِرِسِم تا راهُت را پیشِ روت مُحیا بُکُن¹¹آمین اَشما اَگوُام که گَپتَر اَز یحییِ تَعمید دهندَه از مادر زادَه نِبودِه ، اما کیدوتَرین دَرِ پادشاهی آسمو اَز اَنَه گَپتَر اِسی ¹²از زمان یحیی تَعمید دهَندَه تا الان پادشاهی آسمو نیرومَندانَه اَپِش اَچو وَ زور آوَریا اَنَه تصاحُب اَکُنِن¹³زیرا هَمَی پیامبَریا وَ تورات تا زمان یحیی نبوت شاکِه ¹⁴و اَگَه تا وی بِپَذیری یحیی اَمی ایلیا اِسی که باید داآند . ¹⁵هر که گوشِ شنوا اُشِه بِشنُوِه¹⁶اِ نَسلی اَ چه تَشبیه بُکُنِم ؟ مِثِ طفلی اِسِن که در بَزال اَنَین هَمبازییای خوشو صدا اَکُنِن ، ¹⁷بَرَی شما نَی موزَد نِرَقصدی نوحَه موخَند سینَه تو نِزَد¹⁸چون یحیی اُند که نَه شَخَه ونه شَه پوشی ، شا گُت دیوُشِه ¹⁹پُس اِنسان اُند که شَخَه وَ شَه نوشی شا گُت مردی اِسی پُرخور میگُسار دوسِه خَراجگیریا وَ گُناکاریا . اما حقانیتِ حِکمَت را اعمالِ اَنَه اَ نَبوت اَرَسَنِه²⁰اَمی موقَی عیسی اَ شهریایی مَلامَتُش کِه ، که بیشتَرین معجزَیاش در اَمکِه انجامُش دَیسوُن ²¹وای بر تو ای خورزین وای بر تو ای بیت صیدا زیرا اَگَه معجزی یای که در شما اَنجام بُدِه در صور وصیدون روی شَه دا مَردُمِ اَمکِه مدتیای پیش در پلاس و خاکستَر توبَه شو کِردِسون ²²اما یقین بِدَنی که در روزِ داوَری تحمل مجازات بَرَی صور و صیدون آسونتر اَبوتا بَرَی شما²³و تو ای کفرناحوم آیا تا اَ فَلَک سَرَ واسَیش؟ هیچ موقَه بلکه تا اعماقِ هاویَه فرو اَچِش زیرا اَگَه اِ معجزیا که در تو انجام بُدِه در سدوم رُخشَ دا تا اِروز اَجا اَوامُند . ²⁴اما باوَر بُکُن که دَر روزِ داوَری تَحَمُلِ مجازات بَرَی سدوم آسونتر اَبو تا بَرَی تو²⁵در اَنَه وَقتی عیسی اظهارُشَن ای پدَر مالکِ آسمونُ زَمی تو را اَپَرَستِم که اِ حقایقی را اَز دانایا و خِرَدمَندیا پِنهانُش کِردِه و بَرَی بیچیا آشکارُش کردِه ²⁶اُ ای بوا چون خوشنودیِ تو در اِدِه اِسی ²⁷بوای مه هَمَه چی شَه مَه سِپُردِه هیچ کَس پُس ناشناسِه جُز بوا و هیچ کَس بوا ناشناسِه جُز پُس و اَنَیا که پُس شا وی بَرَی اَنَیا آشکار اَکُن²⁸بَی اَپَلُویِ مَه اَی هَمَی زَحمَتکِشیا و گِرانباریا که مَه اَ شما آسایش اَدَیم . ²⁹یوغِ مَه اَدوش بِگیری و از مَه تعلیم بِگِری چون که حَلیم وافتادَه دِل اِسِم، و در جونیای خویش آسایش اَرَسی ، ³⁰چرا که یوغِ مَه راحَت اِسی و بارِ مَه سَبُک

¹در اَمی زمانی عیسی در روز شبات از میون مزارع گندم رَد اَ بُیس شاگردیا ی انهبه علتِ گُشنِگی شروع اَ چِدَی خوشه یای گندُم و خَردَی اَنَیاشو کِه ²فریسیا چون شُبینا شُگُت نگاه بُکُن شاگردیات کاری اَکِرداین که در روز شَبات جایز نی³اُشگُت مَگه تو نِخَندهِ که داود چوشکهِ خوش ویاریاش گُشنَه اَندِن ⁴اَ خونه ی خدا چِدِن وخوش ویاریاش نوُ حضور شُخَه هر چند خَردَی اَنه بِرَی اَنه ویاریاش جایز نیَند چون که فقط بَرَی کاهنیا مجاز اَند⁵مَگَه در تورات تُنخواندهِ که در روزیای شبات کاهنیادر مَعَبد حرمت شبات را نگه ناَدرن بی گناه اِسن ⁶اَشما اَگُواِم کسی در اِنکِه اِسی که گَبتَر از مَعبد اِسی⁷اَگه مَفهوم اِ کلامی درک تا که رحمت مَوس نه قربانی، دگه بی گنایا محکوم توناکه ⁸چونکه پُس انسان صاحب شَبات ِاسی⁹ازاَنکهَ چِِدهِ اَ کنیسه ی اَنیا اَ دَر اُند ¹⁰درکنیسه مردی اَند که یک دَستش خُشک بُسن از عیسی شُه پرسی آیا شفادَدَ در روزشبات جایز اِسی اِدهِ شُوگُت تا بهونی بَرَی مُتَهم کِردی اَنَه پَیدا بُکُنِن¹¹اَنَا شَه اَنیا گُت اَگَه یکی از شما یا گوسفندی اُش بو و اَنه گوسفندی در رُز شَبات در چاهی بِکت آیا اَنه نوآسی واز چاه اَدَر بیاره؟ ¹²پس انسان چقدر با اَرزشتر از گوسفند اِسی. پس نیکوی کِردَه دَر رُزه شَبات جایز اِسی¹³پَس شَه اَنهَ مَردو گُت دَسُت دراز بُکن واََنَه دَسُش دِراز اُشکهِ و اَنه دَسی مِث دَسه دِگََش سالم بُویس . ¹⁴اَما فَریسیا اَدَر چِِدن و با هم دِگَه مشورت شوکهِ که چِجوری اُشبُکُوشِن¹⁵¹⁷عیسی اُشفَمَیس ، اَمی مَکانی ترک اُشکه اَما عدی زیادی شَه پُشت سَرَش چِدِن و هَمَی اَنیا شفا اُشدا ¹⁶و شَه اِدَیا قَدِغَن اُشکه که اَنَه شُهرت نِدَین . اِ واقع بُیس تا گفته اشعیا نبی اَ انجام برسه¹⁸اِدِ اِسی خادمِ مَه که اِدِ اُمَبَرگُزدهِ محبوب مَه اِسی که جان مَه از اَنه خُشنود اِسی . روح خُوم بَر اَنه َاَنِسِم و اَنه عدالت را اَ قومیا اعلام اَکُن¹⁹نزاع نا کُن فریاد نازن و کسی صداش در کوچیا ناشنووِن ²⁰نی خُرد بُودَ را ناشکَنِه و فِتیلَی نیم سوختَه را خاموش ناکُن تا عدالت را اَ پیروزی بِرَسَنِه ²¹نام انه مایه ی امید بَرَی هَمَی قومیا اِسی.²²یَکَشی مَردی دیو زَتَه که کور و لال اَند شا پَلو آو و عیسی شفا اُشدا به طوری که اُشیس ببینه و حرف بِزِن ²³پَس هَمَی جماعت تعجب شُکِه و شُگُت پس آیا ا مَرد پُسِ داود نی؟²⁴اما چون فَریسیا شُشنُفت شُگُت اَ یاریِ بَعلزَبول رییس دیویا اِسی که دیویا اَدَر اَکُن ²⁵پس عیسی فکر اَنیا اُشفَمی و شَه اَنَیا گُت هر حکومتی که بَر ضِد خُوت تَجزیَه بِبو پا بر جا نَوا مَنِه و هر شهر یا خونه ی که بَر ضِدِ خوت تَجزیه بِبو پا بَر جا نَوا مَنِه²⁶اگه شیطون شیطون اَدَر بُکن بر ضد خوت تجزیه بُدِه پس چگونه حکومَتُش پا بر جا اَ وامَنِه ²⁷و اگه مه اَ یاری بعلزبول دیویا اَدَر بُکُنم شاگردیای شما اَ یاری اَنیا اَدَر داین پس ادیا خُشو داوریای شما اَبِن²⁸اگه مه به واسطه ی روح خدا دیویا ادر بکنم یقین بدنی که پادشاهی خدابر شماانده ²⁹چگونه کسی ششا ا خونه ی مردی نیرومندادر بیا واموالش غارت بکن مگه اده که انه مردو شابنه واموالش غارت بکن ³⁰هر که بامه نی بر ضد مه اسی وهرکه با مه جمع نکن پراکنده ابو³¹پس ا شما اگم هر نوع گناه وکفری که انسان مرتکب ببوآمرزیده ابواما کفر ا رو امرزیده نابوو ³²هر که حرفی بر ضد پس انسان بگو آمرزده ابو اما هر که بر ضدروح القدس سخن بگونه درا عصر و نه در انه عصر آینده امرزیده نابو³³اگه میوه ی نیکو تاوی درخت شما باید نیکوبو چون که درخت بد میوه ی بد اده چون درخت از میوَیاش شناخته ابو ³⁴ای افعی زادگان چگونه ماشا نیکو سخن بُوگُوَم و حال انکه بد اِسی زیرا که زَبو از زیادتی دل سخن اگو ³⁵مرد نیکو از خزانه نیکو دل خُوش چیزیای خوب دارِه و مرد بد از خزانه بد چیز های بد اَ دَر دارِ³⁷اما اَ شما اَگُمِ که مردم بری هر گَپ پوچ که ³⁶اَ زَبو بیارِن در رُز داوری حساب اَدَین چون باگپ خوت تبریه اَبی وبا گَپ خوت محکوم اَبی³⁸³⁹⁴⁰یَکشی عدهَ ی ازعلمای دین و فَریسیاشه اَنه گُت اَی اُستاد ماوی آیی از تو ببینم جواب اُش دا نسل شرات و زنا کار آیاتی شاوی اَما آیاتی اَ اِدیا داده نابو بِجز آیی یونس نبی اَمده که یونس سه رُز و سه شودر اَشکم مَی گَپی اَند پُس انسان هم سه رُز سه شَودر دل زَمی اِسی⁴¹مردم نینوا در رُز داوری با اِ نسلی بلند اَ وابِن و محکوم شو اَکن چون که اَنیا بر اثر موعظه یونس تو به شُو که وحالا کسی بزرگتر از یونس ِانکهِ اِسی⁴²ملکه جنوب در رز داوریبا ا نسلی بلند اوابوومحکومشو اکن چون کههَمی موقعی که روی پلید از کِسی اَدَر دااَ ⁴³مَکانیای خشک بایر اَچو تا جای بَری اِستراحت واجوی امانَواجی پس ⁴⁴اَگواَ خونَه ی که از اَنه اُندِسم اُچِم اَمکهَ اَرسهِ وخونه خالی و رُفته وآراسته اَبینه ⁴⁵و اَچو هفت رو بدتر از خوش داره و همه داخل اَبن و سکونت اَکُنن و در نتیجه سرانجام اَنه شخص بدتر از حالت اَولش اَبو عاقبت اِ نسل شریر اِنده اَبو⁴⁶در هَمی موقع که عیسی با مردم گَپ شَزد نَنَش و بَرادَریاش اَدَر ویسَیسُنن و شاوس با اَنه گفتگو بُکنن ⁴⁷پس شخصی شَه اَنه خبر دا که نَنه و بَرادَریات اَدَر ویسیسِن و شاوی باتو گفتگو بکنندر جواب قایل اُش گُت، نَنَه مَ و براسوام ⁴⁸کیا اِسِن؟ ⁴⁹و دست خوش سمت شاگِردیاش دراز اُش کِ، اُش گُت، اِدَییا نَنَه و بِراسویام اِسِن. ⁵⁰زیرا هر که ارادَهٔ ی پدر مرا که در آسمو اسی بجا بیاره، همان برادر و خواهر و مادر مَن اسی.

¹و در همان روز، عیسی از خانه اَ دَر اُند، اَ کنارهٔ دریا نشست ²و گروهی بسیار بَرَی اَنَ جمع بُودِن، بقسمی که اَنَ به کشتی سوار بُویس، قراراُش گِرِت هَمَشو بر ساحل وَیسَدِن؛و معانی بسیار به مَثَلها برای ایشان اُش گُت، ³وقتی برزگری بجهت پاشیدنِ تخم اَدَر چُو. ⁴و چون تخم شَپاشی، قدری اَ راه چو و مُرغیا اُندِن، اَنَیا شو خَ. ⁵و بعضی بر سنگلاخ جایی که خاک زیادیش نیَند کَت، و زودی سبز بوُیس، چونکه زمین عمق اُش نیَند ، ⁶و چون آفتاب اَ دَر اُند سوُتِن و چون ریشَه شوُ نیَند خُشک بُدِن.بَعضیا اَ مِیونِ خاریا ریختَه بُیس و خاریا گَپ بودِن ⁷واَنیا خَفَه شُکه ⁸و اما بَقیه ی بَذریا اَ زَمی خَش کَتِن وبار اُشکه بعضی صد برابر وبعضی شصت برابرو بعضی سی ⁹هر که گُش اُشه ِبشنُوهاَمی موقع شاگردیا اُندِن اَ وی شُگُت از چه جَهتی ¹⁰اِ مَثَلیا اَ گُتایش ¹¹در جواب اِدیا اُشگُت درک رازیای ملکوت اسمو اَ شماعطا بُده اما نه اِدَیا ¹²هر که اُشه اَنه داده اَبوتا اَ فراونی اُشبو و اَنه که اُشنی اَمی که اُشه از اَنه گِرته اَبواز اِ جهتی با اِدیا با مثلیا سخن اَگُمِ چون که ¹³نگران اِسن ونابینن و شنوا اِسن وناشُنون و نافَهِمن و ¹⁴در حق اِدیا نبوت اشعیا تمام اَبو که اَگو اَ گوش خوت اَشنوی اما هیچ نافهمی اَ چِش خوت اَبینی اما هیچ درک ناکنی¹⁵چون دل اِقومی سنگین بُودهِ گوشیاشو سنگین بُوده و چشمییای خوشو شُبَسهِ نِکُنهِ با چشیاشو بِبِینن و با گوشیاشو بِشنون ودر دلیای خشو بِفَهمن و واگردِن وشفا شوآدهلیکن خوشابحال چشیای شما و ¹⁶گُوشُوتوُ زیرا که اَشنُوِن ¹⁷زیرا هرآیه به شما مُگُتِ بسا انبیا و عادلان شَخواسته که آنچه شما اَبینِش، ببینِن و شُنِبینا و آنچه اَشنُفی، بشنُفِن و شُنشنُفتِ.¹⁸پس شما معنی مَثَل برزگر را بشنُوی . ¹⁹هنگامی که کِسی کَلامِ پادشاهی آسمو را اَشنُوِه اما اَنَه دَرک ناکُن ،شَریر دا وَ هَر چی دَر دِلِ او کاشتِه بُدِه اَدُزِه . اَدِ اَمی بَذری اِسی که دَر راه کاشتَه بُده²⁰واما بَزری که بَر زَمیِ سَنگُلاخ کَت کِسی اِسی که کلام رو اَشنُوه وَ زودی اَنَه باشادی قَبولَ کُن ²¹اما چون در خوت ریشَش نی تنها یَک کَمی دوام دارِه وقتی بِسببِ کلام سختی یا آزاری بروز اَکُن دَر دَم اَکِوِن²²بَذری که در میونِ خاریا کاشتَه بویس کِسی اِسی که کلام را اَشنُوه اَما نِگَرانی های اِ دنیا وَ فَریبَندِگیِ ثروت اَنَه خَفَه کُن و بی ثَمَر اَکُن. ²³اما بَزری که دَر زَمیِ نیکو کاشتِه اَبو ، کسی اِسی که کلام را اَشنُوِه و اَنَه اَفَمه و باروَر اَبو صد ، شَصت، یا سی برابر ثَمَر دارِه²⁴عیسی مَثَلِ دیگَه بَرَی اِدَیا شُو پادشاهی آسمو همانندِ مَردی اِسی که در مزرَعه خوُش بَزرِ خَشُ اُشپاشی ، ²⁵هنگامی که مَردمیا اَ خُو اَندِن دُشمَنُش اُند وَ در میونِ گندم علفِ هرز اُش کاشت و چو. ²⁶چون گندم سبز بویس و خوشَه شو علفَ هرز نیز پیدا بویس²⁷غلامیای صاحب خونَه اَ پِشِ اَنَه چِدِن وَ شو گُت آقا مَگر تو بَذرِ خَش دَر مَزرَعَت اُت نِکاشتِه؟ پس علَفِ هرز اَز کُجا اُند ²⁸دَر جواب اُش گُت اِ کارِ دُشمن اِسی غلامیا اَز اَنَه شو پرسی آیا تَوی اُچَم اَنَیا جَمع بُکُنَم؟²⁹اُشگُت نَه اَگر تا وی علفیای هرز را جَمع بُکُنی ممکن اِسی گَندم از ریشَه بِکَنی. ³⁰اونِسی هر دو تا فصلِ درو با هم رُشد بُکُنِن . در اَمی زمان اَدرو گریا اَگواِم که اول علفیای هرز را جمع بُکُنِن دَسَه بُکُنِن تا بِسوخَنِه پس گندمیا جَمع بُکُنِن اَ انبارِ مَه بیارِن³¹عیسی بَرَی اَنَیا یَک مَثَلِ دیگَش اَو پادشاهی آسمو هَمچون دانَی خَردلی اِسی که کسی اَنَش اُش واسِه و در مزرعَش اُش کاشت . ³²با اِدِه که دانه خَردَل اَز همَی دانَیا کَیدوتَر اِسی ، اما چون رشد اَکُن گَپتَر اَز هَمَی گیایای باغ اَبُواَ درختی بَدَل اَبو چنانکه پرندیای آسمو دااِن در شاخیاش آشیونَه اَسازِن³³سپس بَرَی اِدَیا مَثَلِ دِگَشو اُشگُت پادشاهی آسمو مِثِ خمیر مایَی اِسی که زِنی اُش واسِه با سه کیسَی گَپ آرد مَخلوط اُشکِه تا تمامِ خمیر وَراُند³⁵عیسی هَمَی اِ مطلبیا را با مثَلیا بَرَی جماعت بیانُش کِه و بدونِ مَثَل اَ اَنَیا هیچیش نِگُت ، ³⁴اِ واقَع بُیس تا کلامِ نبی انجام بِرَسِه کِه اُش گُتِسون دَهَنِ خوت اَ مَثَلیاباز اَ کُنِم و هَر چه اَز آغازِ جهان مُخفی بُدِه بیان اَکُنِم³⁶پس عیسی جمعیت را تَرکُش کِه و داخل خونَه چو هَمی موقَع شاگِردیاش شَه پَلو چِدن وَ شوگُت مَثشل علفهای هَرزِمَزرَعَه بَرَی اَما شَرح آدِه . ³⁷اَنا در پاسُخُش گُت ، شخصی که بَذر خَش در مَزرَعَه اَکارِه پُسِه اِنسان اِسی ، ³⁸و مَزرَعَه اِ جهانی اِسی وَبَذر خَش فرزندیای پادشاهی آسمونِن ،علفیای هرز فَرزندیای اَنَه شَریرِن. ³⁹و دشمنی که اَنَیا اَکارِه اِبلیس اِسی فصلِ درو پایانِ اِ عصری اِسی و دروگَریا فرشتیا اِسِن⁴⁰اَمدِه که علفیای هرز جَمع کُنِن و در تَش اَسُخَنِن ، در پایان اِعصری اِندِه اَبو ، ⁴¹پُسِه انسان فرشتیای خوش اَفِرِسه و اَنَیا هَر چه که باعِث گناه اَبو و نیز تمام بَد کاریا اَز پادشاهی اَنَه جَمع اَکُن ⁴²و اَنَیا را در کورَی تَش اَبی، جایی که گریخ و دَندواَ دَندو سایدَه اَبو ⁴³پس پارسایا در پادشاهی بُوای خُت هَمچون خورشید اَدِرَخشِن هر که گوشُشه بِشنُوِه⁴⁴پادشاهی آسمو مِثلِ گَنجی اِسی پِنهون دَر دِلِ زَمی که شَخصی اَنَه پیدا اَکُن سپس دوباره پنهون شَکُن و از خوشحالی اَچو و هر چی اُشِه اَفِرِشِه و اَنَه زمینی اَخِلِه . ⁴⁵اَمدِه که پادشاهی آسمو مانند تاجری اِسی جویای مرواریدیای نفیس ⁴⁶پس چون مرواریدیای بسیار با اَرزشی پیدا اَکُن اَچو هر چی اُشه اَفِرِشه و اَنَه مروارید را اَخِله⁴⁷و باز پادشاهی آسمو مثل توری اِسی که اَ دریا اَبَین و همَی گونَه مَی{ماهی} داخل اَنَه اَچو ⁴⁸همی موقَی که تور پُر اَبو اَنَه اَساحل اَکَشَنِن سپس اَنَین خَشیا دَر سَبد جَمع اَکُنِن اَما ذبَدیا اَ دُور اَبَین⁴⁹در پایانِ اِ عَصری اِندِه اَبو فرشتیا دااِن و بد کاریا را اَز میونِ درستکاریا اَدَر اَکُنِن ، ⁵⁰و اَنَیا در کورَی تَش اَبَین، جایی که گریخ ودندو اَ دَندو ساییدَه اَبو⁵¹پس اُش پُرسی ، آیا هَمی اِ مَطلبی را دَرکتو که ؟ پاسُخشو دا ، اُ . ⁵²عیسی اُش گُت پس هر عالِم دین در بارَی پادشاهی آسمو تعلیمُش گِرِته مِثِ صاحب خونَی اِسی که از خَزونَی خوش چیزیای نو و کُهنَه اَ دَر دارِه ⁵³و چون عیسی اِ مِثَلیا تَمومُش که هَمی مکانی تَرکُش که⁵⁴و اَشهرِ خوش چو ،ودر کَنیسه اَ تعلیمِ مردم مَشغول بُویس ، مردم در شگِفت اَندِن و شا پرسی اِمردی اِ حِکمت و قدرتِ انجام معجزیا را از کجا کَسبُش کِرده؟ ⁵⁵مَگَه اَنَه پُسِ نجار نی ؟مَگَه اسمِ نَنَش مریم نی؟ وبرادریاش یعقوب و یوسف وشمعون ویهودا نیسِن؟ ⁵⁶مَگَه هَمَی خواهریاش در میونِ اَما زندگی ناکُنِن ؟ پس اِدَیا را اَز کجا کَسبُش کِردِه؟⁵⁷پس اَنَظَرشو ناپسَند اُند . اما عیسی شَه اَنَیا گُت: "نبی بی حُرمَت نابو جز اَشهر خوش و خونَی خویش ". ⁵⁸و در اَنکَه بخاطِر بی ایمانیِ اَنَیا معجزاتِ زیادی اُشنِکِه

¹در اَنَه زَمانی آوازَی عیسی اَگُوشِ هیرودیسِ حاکم رَسی ، ²واَنا شَه خادمیای خوش گُت ، اِیحییِ تَعمید دَهندَه اِسی که از مُردگان بُلَند وابُدِه و بِخاطرِ اَمی اِسی که اِ قُدرتیا از اَنَه ظاهِر اَبو³و اَما هیرودیس بِخاطر هیرودیا که قَبلَا زَنِ کاکاش فیلپُس بُودِه یَحیی رو اُشگِرت واَنَش بَست و شَه زندان بِس . ⁴چون که یحیی شَه اَنَا اَگُت ، حلال نیسی تو با اِ زَنو بِش . ⁵شَوِس یحیی رو اُش بُکُش اما اَز مَردم اَتَرسی چون یحیی را اَ پیامبری قبول شُواَند⁶در روزِ جَشنِ میلاد هیرودیس ، دُتِ هیرودیا در مجلس رَقصی وچنان دلِ هیرودیس رو شادُش که ⁷سوگَند اُشخَه هر چی اُشبِوی شادِه⁸دُت اَ تحریکِ نَنَش اُشگُت سَر یحیی تَعمید دَهَندَه اَمی اِنکِه در طَبقی اَ مَه آدِه . ⁹پادشاه ناراحَت بُیس اما چون قَسَمُش خَردِسون و بِه احترامِ مِهمونیاش دَستورُش دا که اَ اَنَه آدَین¹⁰پس اُش فِرسا سَرِ یحیی رودر زندان جدا بُکُنِن ¹¹و اَنَه در طَبقی شاواَدُتشو دا واَنَه اَپَلو نَنَش بو . ¹²شاگردیای یحیی اُندِن و بَدَنِ اَنَشو بو و شا خاک سِپُرد و چِدن شو عیسی خبر دا.¹³چون عیسی اِدِه اُششُنوُفت سَوارِ قایق بُویس از اَمکِه اَمکانی دور اُفتادَه وخلوَت چو اما مَردُم باخَبَر بُدِن اَز شهریای خوت پای پیادَه از پیِ اَنَه چِدِن ¹⁴چون عیسی از قایق پیادِه بویس جمعیت بسیاری اُشبینا دِلُش بَرَی اَنَیا اَ رَحم اُند بیماریاشو شَفا اُشدا¹⁵نَزدیکِ غروب شاگردیا شَه پَلو اُندِن و شُگُت اِنکِه مَکانی دورافتادَه ، ودیر وَقت نیز اِسی. مَردُم را روانَه بُکُن تا اَ روستاییای اطراف اُچِن و بَرَی خوت خوراک بِخِلِن¹⁶عیسی شَه اَنَیا گُت نیازی نی مَردُم اُچِن شُما خودت اَاِدَیا خوراک آدَی . ¹⁷شاگردیاشو گُت در اِنکِه چیزی جز پنج نوُ و دو ماهی مُنی عیسی ¹⁸اُشگُت اَنَیا اَ پَلو مَه بیاری¹⁹پَس شَه مَردُم گُت تا اَ سَبزَیا اُنَین اَمی موقَع پَنج نو و دو ماهی اُشگِرِت و اَ آسمو نگاش کِه بَرکَتُش دا پس نونیا پَرَش کِه و شَه شاگردیا دا و اَنَیا شا مَردُم دا. ²⁰هَمَه شو خَه وَ سیر بُدِن و از خوردیایِ باقی موندَه دوازدَه سبد پُر شُواسِه. ²¹شمارِ خورندَیا بِجز زِنیا و کودکیا پنج هزار مَرد اَندِن²²عیسی بی درنگ اَ شاگردیای خوش اصراراُشکِه در اَمی موقَی که مردم مُرخص شَکِه سوارِ قایق بِبِن و پیش از اَنَه اَ اَنطَرَفِ دریا اُچِن. ²³پَس از مرخص کِردَی مَردُم خوش اَ کوه چو تا اَ تنهایی دعا بُکُن شاو بویس و اَنَه اَنکَه تنها اَند . ²⁴در اَمی موقع قایق از ساحل خیلی دور بُسُن ودچارِ طوفان بویس چون باد مخالف بَراَنَه اَوَزی²⁵در پاسِ چهارم اَز شاو عیسی گام زنان اَ رویِ آو اَ طرَفِ اَنَیا چو. ²⁶چون شاگردیا اَنَه در حالِ راه چِدَه رویِ آو شُبینا تَرسِدِن و شُگُت شَبَح اِسی و از تَرس فریاد شُزَت. ²⁷اما عیسی بیدرنگ شَه اَنَیا گُت دِل قوی بِدَری مَه اِسِم مَتَرسی²⁸پطرس جوابُش دا : سروَرُم اَگَه تو اِسِش اَمَه بِفرما تا اَرو آو اَ پَلو تو بَیم، ²⁹اُشگُت " بدا " اَمی موقع پطرس از قایق اَدَر اُند و اَرویِ آو اَ طرفِ عیسی اَرو کَت . ³⁰اما چون باد اُشبینا ، تَرسی و اَمدِ که در آو فرو اَچو ، فریادُش زَد :" سَروَرُم نِجاتُم آدِه"³¹عیسی زود دَسِ خوش درازُش کِه و اَنَه اُشگِرِت و اُشگُت : " ای کَم ایمان چرا شَکُت کِه؟" ³²چون اَ قایق اُندِن باد تَموم بویس ³³.پس اَنَیای کِه اَ قایق اَندِن اَ بَرابَر عیسی سَر اَ زَمی شونا، وَ شوگُت : براستی که تو پُس خدا اِسِش³⁴پس چون اَطرفِ دِگَه رَسِدِن اَ ناحیه جنیسارِت وارد بُدِن . ³⁵مَردُمیای اَمکِه عیسی رو شو شِناخت و کِسیای که همَی نواحی اُش فِرِسَیسُن بیماریا شو پَلو آو ، ³⁶اَنَیا از اَنَه خواهش شا کِه اجازه آدِه تا فقط گوشَی رداش لَمس بُکُنِن و هر لَمس شَکه شَفا شا گِرِت

¹پس گروهی اَز فریسیا و علمای دین اَ اُرشلیم اَ پَلو عیسی اُندِن وشوگُت ²چرا شاگردیای تو سُنَت مَشایخ اَ زِرِ پا اَنِسِن اَنیا دَسیای خوشو قبل از غذا خَردَه ناشُرِن ؟ ³اَنَه در پاسُخُش گُت ، و شما چرا بَرَی حفظِ سُنَتِ خُتو حکمِ خدا رو اَزِرِ پا اَنِسی؟⁴زیرا خدا اُشگُتِ بوا و نَنَی خوت گرامی بِدَری و نیز هر که بوا یا نَنَی خوش ناسزا بِگو البته باید کُشتَه بِبو ⁵اما شما اَگویی اَگَه کِسی اَ بوا یا نَنَش بِگو هر کمکی که ممکن اِسی از مَه دریافت بُکُنی وقفَ خدا اِسی ⁶در اِ صورَت دِگَه بَر اَنَه واجب نی اِندِه بوای خوش گرامی بِدَرِه اِندِه اِسی که شما بَرَی حفظِ سُنَتِ خویش کلامِ خدا را باطِل اَشمُری.⁷ای ریا کاریا اَشعیا دربارَی شما چه خوب پیشگویی اُشکِردِه اَمی کِش گُتِ ، ⁸اِ قُومی با لَبیای خُت حُرمَت اَدَرِن اما دِلِشو از مَه دور اِسی ⁹اَنَیا بیهودَه اَمَه عبادَت اَکُنِن و تَعلیموشو چیزی جز فرایضِ بَشری نی¹⁰پس اَمی جماعت اَ پَلو خُش فراش خَند و اُشگُت گُش فرا آدَی و بِفَهمی ، ¹¹نَه اَمی که اَ دَهَنِ آدمی داخِل اَبو اَنَه نَجِس اَکُن بلکه اَمی که از دَهنِ اَنَه اَدَر دا اَمی اِسی که آدمی را نَجِس اَکُن¹²اَمی موقَع شاگردیا شَپَلو اُندِن و شو گُت آیا اَفَمِش که اِ سُخَنِ تو اَ فریسیا ناپسَند اُندِه؟ ¹³عیسی پاسُخُش دا هر نُهالی که پدرِ آسمانیِ مَه اُش نِکاشته ریشه کَن اَبو ¹⁴اَنیا اَ حالِ خُش اَنِسِه اَنَیا راهنمایی های کورِن هر گاه کوری عصا کِشِ کورِ دیگَری بُیس هَر دوشو اَ چاه اَکِوِن¹⁵پطرُس اُشگُت ، اِ مَثَلی بَرَی اَما شَرح آدِه. ¹⁶عیسی جَوابُش دا : آیا شما هنوز دَرک ناکُنی؟ ¹⁷آیا نافَمی کِه هَر چی اَز دَهَن داخِل اَبو اَشِکَم اَچو و دَفع اَبو ؟²⁰هر چی از دَهَن اَدَر دا از دِل سَرچِشمَه اَگِرِه و اَدِه اِسی کِه آدمی را نَجِس اَکُن . ¹⁹چون از دِل اِسی که اَفکارِ پلید ،قتل ،بی عفتی، دزدی، شهادتِ دروغ، و تهمَت سرچِشمَه اَگِرِه ، ¹⁸اِدَیا اِسی که شَخص و نَجِس اَکُن نِه غذا خَردَه با دَستیای نِشُسَه²¹عیسی اَنکِه تَرکُش کِه و اَمَنطَقی صور وصَیدون چو ²²روزی زَنی کَنعانی از اَهالیِ اَمکِه شَه پَلو اُند فَریاد زَنونُش گُت ، سَرورِه مَه اَی پُسِ داوود اَ مَه رَحم بُکُن دُتُم سَخت دیو زَتَه بُدِه ²³اما عیسی هیچ جوابیش ندا تا اِنکِه شاگِردیا اَ جلو اُندِن و از اَنَه خواهِش شو کِه و شوگُت اَنا مُرَخَص بُکُن فریاد زَنون از پَیِ اَما دُندُی²⁴اَنَه دَر جَواب اُشگُت، مَه تنها بَرَی گوسفندیای گُم بُودَی بنی اسراییل فرستادَه بُسِم. ²⁵و اَنا زَنو اُند اَ روبروش زانوش زَت و اُشگُت سَروَرِ مَه اَ مَه یاری بُکُن اَنَه ²⁶در جواب اُشگُت " نوِ فرزندیا گِرِتَه وَ پِشِ سَگیا بِسَه روا نی²⁷ولی زَنو اُشگُت اُ سَروَرُم ، اما سَگیا نیز از خوردَیای کِه از سُفرَی صاحبیاشو اَکِت اَخُرِن . ²⁸اَمی موقَع عیسی اُشگُت ، ایمانِ تو عظیم اِسی خواهشِ تو براوَردَه اَبو اَمی موقَع دُتِ اَنَه شفا پیداش کِه²⁹عیسی از اَمکِه چو و کِنارَه دریاچِه جلیل رَد بُیس اَ کوهسار رَسی و اَمکِه شِه . ³⁰جماعتی گَپ شَه پَلو اُندِن و با خوشو لنگیا و کوریا وفَلجیا و گُنگیا و بیماریای دِگَه شو آردِسُن ، اَ پِشِ پای عیسی شونا و اَنَیا شفا اُشدا، ³¹مردُم چون شو بینا که گنگیا حرف اَزِتاین و فلجیا تندُرُست بُسِن لنگیا اَ راه اَچِداین و کوریا بینا اَبوداین تَعجبشو که خدای اسراییل را تمجیدشو که.³²عیسی شَه شاگردیای خوش گُت بَین ، و اُشگُت ، دلُم بَرَی مردُم اَسُتای چون اَکنون سِه روز اِسی که با مَه اِسِن و چیزی بَرَی خَردَشو نی اُمنُوی اِدَیا گُشنَه اُچِن نِکُنِه اَتِه راه از پا بِکِوِن ³³شاگردیا شوگُت در اِ بیابو از کجا ماشا نوِ کافی بَرَی سیر کِردَی اِ جَمعیتی فراهم بُکُنَم ؟ ³⁴اُشگُت چَنتا نوتواِ؟ اُشگُت هَفتا نو و چنتا مَی کَیدو . ³⁵عیسی اَ مَردُم اُشگُت تا اَزَمی اُنَین³⁶اَمی مُوقَع هَفتا نو وَ چَند مَی اُشگِرِت شُکرگُزاریش که اَنَیا پَرَش که اَ شاگردیای خوشُش دا و اَنَیا شا مَردُم دا ³⁷هَمَه شُخَه و سیر بُدِن و شاگردیا هفت زنبیل پُر از خوردَیای باقی مُوندَه شو واسِه . ³⁸تعداد کسیای که خوراک شُو خَردِسُن غَیر از زِنیا و بِچیا چهار هزار مَرد اَند . ³⁹پَس از اِدِه که عیسی مَردُم مُرِخَص اُشکِه سوارِ قایق بُویس اَناحیَه ی مَجدان چو

¹اَمی مُوقَع فَریسیاوصدوقیا اَ پَلوعیسی اُندِن تا آزمایشُش بُکُنِن اَ ِامَنظوراز اَنَه شو خواست تا آییی آسمونی اَ اَنَیا نِشو آدِه. ²در جوابُش گُت وقتِ غروب اَگو هوا خَش بو چون آسمو سرخ اِسی³اَنَه صُبح اَگو اِروز هوا بد اَبو چون آسمو سُرخ و گرفتَه اِسی شما خوب اَفَمی چگونَه صورتِ آسمو تَعبیر اَکُنی اما از تعبیرِ نشانَیای زَمانیا ناتوانی . ⁴نَسلِ شرارَت پیشَه و زناکار آییی شا وی اما آیی اَ شما دادَه نابو جز آیی یونُسِ نبی پَس اَنَیا تَرکُش کِه و اَ راهِ خوش چو⁵چون اَ اَندَی دریا چِدِن شاگردیا فراموش شو که با خوشو نو واسَین. ⁶عیسی شَه اَنَیا گُت آگاه بی ذو از خمیر مایه ی فریسیا و صدوقیا دوری بُکُنی ⁷پس اِدیا در میونِ خوشو بحث شاکه شاگُت با خومو نومو نیاردِه . ⁸عیسی اُش فَمی و شَه اِدَیا گُت اَی سست ایمانیا چوهِ دربارَی اِدِه که نوتو نی با هم بَحث اَکِردوی؟⁹آیا اَیاد نِداری اَنَه پَنج نو و پنج هزار تن و چند سبد که تو واسِه ؟ ¹⁰یا اَنَه هَفت نو و چهار هزار تن و چند زَنبیل که تو واسِه؟¹¹پس چرا درک ناکُنی که با شما در بارَی نو حرفُم نِزَت بلکه اُمگُت که از خمیرمایی فریسیا وصدوقیا دوری بُکُنی ¹²اَمی موقع درک شو که اِدیا دربارَی تعلیم فریسیا وصدوقیا هشدار اُشدَدِ نه دربارَی خمیرمایی نو¹³چون عیسی اَ نواحیِ قیصریه فلیپی رَسی از شاگردیای خوش اُش پُرسی ، اَ گُفتَی مَردُم پُسِ انسان کِه اِسی ؟ ¹⁴اَنَیا جواب شودا بَرخی اَگُون یحیی تعمیددَهَندَه اِسی بعضی دِگَه اَگُون ایلیا و عده ای نیز اَگُون ارمیا یا یکی اَ اِ پیامبریا اِسی . ¹⁵عیسی اُش پُرسی شما چه اَگُوی ؟ بنظرِشما مَه کِه اِسِم ؟ ¹⁶شمعونِ پطرس جواب اُشدا، تو مسیح اِش پُسِ خدای زندَه¹⁷عیسی اُش گُت خوشبحالِ تو ای شمعون پُسِ یونا چون اِ حقیقت را جسمُ خون بَر تو آشکار اُشنِکِه بلکه بوای مَه که در آسمو اِسی . ¹⁸مَه نیز اَگُوم که تو اَی پطرُس ،وبر اِ صخرَی کلیسای خوت رابنا اَکُنِم و در دروازیایِ هاویه بَر اَنَه استیلا نابو¹⁹کلیدیایِ پادشاهیِ آسمو اَ تو اَدَیم ، هر چه بر زَمی آبَنِش در آسمو بَسته اَبو و هر چی بَر زمی باز بُکُنِش در آسمو گُشودَه اَبو . ²⁰اَمی موقَع شاگردیا ی خوش را مَنع اُشکِه اَ هیچکَس مَگُوی اَنَه مَسیح اِسی²¹از اَمی موقَع عیسی اَ آگاه ساختَنِ شاگردیای خوش اَ اِ حقیقت آغازُش کِه لازم اِسی اَ اُرشلیم اُچو و اَنکَه از مشایخ و سران کاهنیا و علمای دین آزار بسیار اَبینِه وکُشتَه اَبو و در روزِ سوم بلند اَوابو ²²اما پطرس اَنَه اَ کناری بو و سرزنش کنانُش گُت دور از تو سرورُم مبادا که چنین چیزی هرگز بر تو واقَع ببو ²³عیسی روش واگَردَنا و شَه اَنَه گُت دور بِوَش از مَه اَی شیطان تو مانِعِ راهِ مَه اِسِش چون افکار تو انسانی اِسی نه الهی²⁴سپس رو شَه شاگردیا که وَ اُش گُت اَگَه کِسی شَوی از مَه پیروی بُکُن باید خوش انکار بُکُن صلیبِ خوش واسی و از پی ِ مَه بیا . ²⁵چون هر که شَوی جانِ خوش را نجات آدِه از دَست اَدِه اما هر که بخاطرِ مَه جونِ خوش از دست آدِه اَنَه باز پیدا اَکُن. ²⁶انسان را چه سودکه تمامِ دنیا را بِبُی اما جونِ خوش را بِبازِه؟ انسان بَرَی بازیافتَنِ جونِ خوش چه شَه شا آدِه؟²⁷چون پُسِ انسان در جلالِ بوای خوش همراه فِرشتَیای خوش دا و هر کسی بَرَی اعمالُش پاداش اَدِه . ²⁸آمین اَ شما اَگُوم برخی اِنکِه ویسیسِن که تا پُسِ انسان نِبینِن که در پادشاهی خوش دا طعمِ مرگ را شُناشا بِچِشِن

¹بعد از شیش رُز عیسی پطرس و یعقوب وبرادرش یوحنا اُش واسِه و اَنَیا با خوش اَ بَرَی کوهِ بلندی اَ خلوت اُشبو . ²اَنکَه در حضورِ اِدَیا سیمای اَنَه دگرگون بُیس چهرَش مثِ خورشید اَدِرَخشی و جَمَش مِثِ نور سفید بُسُن³در اَمی موقَع موسی وایلیا در برابر چِشمیای اِدَیا ظاهر بودِن و با عیسی حرفشو زَت ⁴پطرس اَ عیسی اُشگُت، اَی سَروَرُم بودَن اَما در اِنکِه نیکو اِسی اَگر تَوی سه سرپناه اَسازِم یکی بَرَی تو یکی بَرَی موسی ویکی بَرَی ایلیا⁵هنوز اِ حرفی بر زبانِ پطرُس اَند که اَمی موقع ابری درخشان اِدَیا در بَرُش گِرِت و ندایی از ابر در رَسی که اِدِه اِسی پُس محبوبُم که از اَنَه خُشنودِم اَ اَنَه گُش فرا آدَی ⁶با شُنُفتَنِ اِ ندا شاگردیا سخت تَرسِدِن و اَ رویِ خاک کَتِن ⁷اما عیسی نزدیک بُیس دَس بَر اَنَیاش نا و اُشگُت بُلَند وابی نَترسی ⁸چون چشمیای خوشو باز شو که ، هیچکِسِ دِگَشو نِبینا جز عیسی و بَس⁹هنگامی که اَ کوه اَزیر داندِن عیسی شَه اَنَیا گُت هر چه تودِدِ بَرَی کِسی بازگو مَکُنی تا زمانی که پُسِ انسان از مرگ بلند وابو. ¹⁰شاگردیا از اَنَشو پرسی چرا علمای دین اَگُون باید ایلیا بیا ؟¹¹پاسُخُش دا البَته که ایلیا دا و هَمه چی را اصلاح اَکُن ¹²اما اَ شما اَگوم ایلیا اُندِه ولی اَنَه تُنَشناخت و هر چه تا وِس با وی تو که بَرَی اَمی پُسِ انسان نیز اش دَسِ اَنیا آزار اَبینِ ¹³اَمی موقع شاگردیا شو فَمی که دربارَی یحیی تَعمید دَهندَه با اَنَیا حَرف اَزِتای¹⁴وقتی اَ پَلو جماعت اُندِن ، مَردی اَ عیسی نزدیک بویس و در برابَرِ اَنَه زانوش زَت و اُشگُت : ¹⁵سَرورُم اَ پُسِ مَه رَحم بُکُن اَنَه صرعُشِ و خَیلی سخت رنج اَکََشِِدوی . گاهی در تَش ودر آو اَکِت. ¹⁶اَنَه اَ پَلو شاگِردیات مَو ولی شو نِشیس شفا شا دَین¹⁷عیسی در پاسُخُش گُت ای نسل بی ایمان و منحرف تا به کَی با شما بِم و تَحملتو بُکُنم اَنا اَ پَلو مَه بیاری . ¹⁸پس عیسی اَ دیو نَهیبُش زت ودیو از پُس اَ در چو و اَنَه در اَمی موقَع شفا پیداش که .¹⁹اما شاگردیا اَ پَلو عیسی اُندِن و در خلوت از اَنَه شو پرسی چو اَما مُنِشَیس اَنَه دیو اَ در بُکُنَم ؟ ²⁰پاسُخُش دا از اَمی رو که ایمانتو کَم اِسی آمین اَ شما اَگوام اگر ایمانی اَ کَیدونیه دانَی خَردل تو بو تا شا اَ کوه بُگُی از اِنکه به اَنکَه اُچوو هیچ امری بَرَی شما نا ممکِن نابو ²¹اما اِ جِنسی جز با روزَه ودعا اَ در ناچو²²هنگامی که اَ جلیل گرد هم اُندِن عیسی اَ اِدَیا اُشگُت : پُسِ انسان اَ دَسِ مَردُم تسلیم اَبو ²³اَنَیا اَنَش شَکُشِن اَنَه در رُزِ سوم بُلند اَوابو شاگردیا خَیلی اَندوهگین بُدِن²⁴چون عیسی و شاگردیاش اَ کَفرناحوم رَسِدِن ماموریای اَخذِ مالیات دو دِرهَم پَلو پطرُس اُندِن و شُگُت آیا استادِ شما مالیات معبَد پرداخت ناکُن؟ ²⁵اَنا جوابُش دا البتَه که پرداخت اَکُن چون پطرس اَ خونَه اُند ، پیش از اِنکِه چیزی بِگو عیسی شَه اَنَه گُت ای شَمعون پادشاهی یای دنیا اَ چه کَسای باج و خراج اَگِرِن؟ اَز بیچیای خوش یا بیگانَیا؟²⁶چه اَگُواِش پطرس جوابُش دا از بیگانَیا . عیسی شَه اَنَه گُت پَس بیچیا معافِن ²⁷اما بَرَی اِنکِه اِدَیا شُو نَرَنجَنَم ، اَ کنارِ دریا برو و قلابی اُبی اولین ماهی که اُتگِرِت دَهَنُش باز بُکُن سِکَی چهار دِرهَمی پیدا اَکُنِش با اَنَه سَهمِ مَه وخُت اَ اِدَیا آدِه

¹در اَمی موقَع شاگردیا اَ پَلو عیسی اُندِن و شو پُرسی ، چه کَسی در پادشاهی آسمو گَپتَر اِسی ؟ ²عیسی شَه بِچی گُت بِدا و اَنَه در میونِه اِدَیا قَرارُش دا ³و اُشگُت ، آمین اَ شما اَگُوام تا تَغییر نِکونی و مِثِ بِچ نِبی هیچ وقت اَ پادشاهیِ آسمو راه پیدا ناکُنی⁴پس هر که خوش مِثِ اِ بِچ فروتَن بُکُن در پادشاهیِ آسمو گَپتر اَبو . ⁵و هر که چنین بِچی اَ نامِ مَه بِپَذیرِه مَش پَذیرُفتِه. ⁶اما هر که سَبَب بِبو یکی اَ اِ کَیدونیا که اَ مَه ایمانشو اِ لَغزِش بُخوی اَنَه بِهتَر اِسی که سنگِ آسیابی گَپ اَ گَردَنُش بَسَه در اعماقِ دریا غرق بِبو⁷وای بَر اِ دُنیا اَ سَبَبِ لَغزِشیا ، چون که لَغزشیا اجتناب ناپَذیرِن اما وای بشر اَنَیا که سَبَب بُسِن . ⁸پس اَگَه دَسُت یا پات تو را اَلَغزَنِه اَنَه قَعط بُکُن وَ دور اُبی چون تو را بِهتَر اِسی که لَنگ یا شَل اَ حیات را پیدا بُکُنِش تا اِنکه با دو دَس یا دو پا در تَشِ اَبَدی اَفکَندِه بِبِش⁹و اَگَه چِشُت تَلَغزَنِه اَنَه اَ دَر بیا و اَ دور اُبی چون تو را بهتَر اِسی که با یَک چِشم اَ حیات اُچِش تا اِنکِه با دو چِشم اَ تَشِ دوزَخ اَفکَندِه بِبِش¹⁰آگاه بی که هیچ یک اَز اِ کَیدونیا را تحقیر مَکُنی چون اَ شما اَگواِم که فرشتیای اِدَیا در آسمو هَمیشَه روی بوای مَه که در آسمو اِسی چون اَبینِن ¹¹چون پُسِ انسان اُندِه تا گُمشدَیا نجات بِبَخشِه¹²چه گُمان اَکُنی؟ اَگَه مَردی صَد گوسفَند اُشبو و یکی اَز اَنَیا گُم بُبو آیا اَنه نود و نه گوسفند در کوهسار نانِسِه و اَ جُستجویِ اَنَه گُم بُدَه ناچو ؟ ¹³آمین اَ شما اَگواِم که اَگَه اَنَه پَیدا بُکُنی بَرَی اَنَه یَک گوسفند بیشتر شاد اَبی تا بَرَی نودونه گوسفندی که گُم نِبُسِن . ¹⁴همچنین ارادِه بوای شما که در آسمو اِسی اِدِ نی که حتی یکی از اِ کَیدونیا اَز دست اُچو¹⁵اَگَه برادَرُت اَ تو گناه وَرزِدِه شَه پَلو بُرو و میونِ خوت و اَنَه خَطاش را اُشبِگو اَگَه سُخَنُت اُش پَذیرُفت برادرُت را باز پیدات کِردِه ¹⁶اما اَگَه قَبولُش نِکِه یَک یا دو نفردِگَه با خوت بُبوتا هر سُخَنی یا گواهی دو یا سه شاهد ثابت بِبو¹⁷اَگَه اُشنُوس اَ اَنَیا گُش آدِه اَ کلیسا بِگو و اَگَه کلیسا را قبولُش نِکِه اَمی موقَع اَنَه اَجنبی یا خراجگیر تلقی بُکُن¹⁸آمین اَشما اَگواِم هر چه بر زَمی آبنی در آسمو بَسَه اَبو و هر چه بر زمی بگشایی در آسمو گشودَه اَبو . ¹⁹باز اَشما اَگواِم که هر موقَع دُو نفر از شما بر روی زَمی در بارَی هرمسئلَی که در خصوصِ اَنَه سوال اَکُنِن با هم موافق بِن اَمدِه که از جانِبِ بوای مَه که در آسمو اِسی بَرَی اِدیا اَ انجام اَرَسِه ²⁰چون جایی که دو یا سه نفر در نامِ مَه جَمع بُسِن مَه اَمکِه در میونِ اِدَیا اِسِم²¹سپس پطرس اَ پَلو عیسی اُند و اُشگُت، سَروَرِ مَه تا چند بار اَگَه برادرُم اَمَه گناه بُکُن باید اَنَه بِبَخشِم آیا تا هفت بار؟ ²²عیسی اُشگُت ، اَ تو اَگُواِم نه هفت بار بلکه هفتادُ هفت بار²³از این رو ماشا پادشاهی آسمو را اَ شاهی تَشبی بُکُنَم که تصمیم اَگِرِِه با خادمیای خوش تصفیه حساب بُکُن . ²⁴پس چون شروع اَ حساب رَسیش که شَخصی شا پَلو آوکه ده هزار قنطاراَ اَنَه بِدِهکارَن . ²⁵چون اُشناشَیس قرضُش آدِه اربابُش دستوراُشدا اَنَه با زَن و بِچیاش و تمامِ دارایش بِفِرِشِن و طلب را وصول بُکُنِن²⁶خادِم اَپِشِ پای ارباب اَزانو کَت و التماس کنان اُشگُت ، اَمَه مهلَت آدِه تا هَمی قرضِ خوت آدَیم ²⁷پس دِل ارباب اَ حالِ اَنَه سُت و قرضِ اَنَش بَخشی و آزادُش که²⁸اَمی موقَع که خادم اَ دَر اَچو یکی از همکاریای خوش اُشبینا که صد دینار اَ اَنَه بدهکاراَند پس اَنَه اُشگِرِت و گلوش فشارُش دا و اُشگُت قرضُت مادِه ²⁹همکارُش پِشِ پای اَنَه زانوش زَت و التماس کنان اُشگُت اَمَه مهلت آدِه تا همَی قرضیای خوم پرداخت بُکُنِم³⁰اما اَنَه قبول اُشنِکِه بلکه چو اَنَه شَه زندان بِس تا قرضِ خوش آدِه . ³¹اَمی موقع که سایر خادمیا اِ واقعه شو بینا ناراحت بُدِن اَپِشِ اربابِ خوشو چِدِن و تمام ماجرا را بازگو شو که³²پَس ارباب اَنَه خادِم اَ پَلو خوش فَراش خَواند و اُشگُت ، ای خادمِ شریر مَگه مَه محضِ خواهش تو تمام قرضِت اُم نِبَخشی؟ ³³آیا اُتنُوِس تو نیز اَ همکارِ خوت رحم بُکُنِش اَمدِه که مَه بر تو رَحمُم که؟³⁴پس ارباب خشمگین بُیس اَنَه شَه زندان بِس تا شکنجَه بِبو و هَمَی قرضِ خوت آدِه. ³⁵اَمدِه پدرِ آسمونی مَه نیز با هر یک از شما اِ رفتاری اَکُن اَگَه شما نیز برادر خوت اَز دل نِبَخشی

¹اَمی موقَع که عیسی اِ حَرفی تَمومُش که ، اَز جلیل چو اَ طَرفِ رود اُردُن اَ نواحیِ یَهودیَه اُند ²جَمعیتِ زیادی در پیِ اَنَه روانِه بُدِن و اَنَه اِدَیا در اَمکِه شفاش دا³فریسیا شَه پَلو اُندِن تا دامتحانُش بُکُنِن اَنَیا شُپُرسی آیا جایز اِسی که مَرد زَنِ خوش به هر دلیلی طلاق آدِه ⁴عیسی در پاسُخُش گُت ، مَگَه تُنِخَندِه که آفرینَندَی در آغاز اِدَیا را مَرد و زن شَه آفرید⁵و اُشگُت از هَمین رو مَرد بوا و نَنَی خوش ترک بُکُن اَ زَنِ خویش بِپیوَنده و اَنَه دو تا یکی بِبِن؟ ⁶بنا بر اِدِه از اِ پَس دِگَه دو تا نابِن بلکه یَک تَن اَبِن پس آنچه را خدا اُشپیوَست انسان اُشناشا جدا بُکُن⁷اَ وَی شوگُت ، پس چرا موسی اَمر اُشکه که مرد اَ زنِ خوش طلاقنامه آدِه و اَنَه رهاش بُکُن ؟ ⁸شَه اِدَیا گُت ، موسی اَ سبَبِ سنگدلی شما اِندِش کِه که زنِ خوت طلاق آدَی ، اما در آغاز اِندِه نِبودِه ⁹اَشما اَگواِم هر که زنِ خوت را به علتی غیر اَز خیانت در زنا شویی طلاق آدِه و زَنِ دِگَه بِگِرِه زِناش کِردِه¹⁰شاگردیاش شَه اَنَه گُت ، اَگه وضعِ مَرد در قبالِ زنِ خوش اِندِه اِسی پس ازدواج نِکِردَه بِهتر اِسی . ¹¹عیسی اُشگُت هَمَه شُناشا اِ کلامی قبول بُکُنِن مَگَه کِسیای که اَ اِدَیا عطا بُدِه . ¹²چون بَعضی خواجه اِسِن از اِ رو که اش شِکَمِه مادر اِندِ متولد بُسِن بعضی دِگَه اَ دَسِ مَردم مقطوع النسل بُسِن و برخی نیز بخاطرِ پادشاهی آسمو از ازدواج چشم اَپوشِن هر که شَشا بِپَذیرِه اُنِس چنین بُکُن¹³اَمی موقع بِچیا شا پَلو عیسی آو تا بر اَنَیا دَس اُنِسِه ودعا بُکُن اما شاگردیا مَردم را سَرزنش شُکِه . ¹⁴عیسی اُشگُت ، اُنِسی بِچیا اَ پَلو مَه بَین و اِدَیا را مَنع مَکُنی چون پادشاهی آسمو از آنِ چنین کِسیا اِسی ¹⁵پس بر اَنَیا دَس اُشنا و از اَمکه چو¹⁶یک رُزی مَردی اَ پِشِ عیسی اُند و اُشپُرسی اَی اُستاد چه کار نیکویی اَنجام آدَیم تا حیاتِ جاودان اُمبو؟ ¹⁷پاسُخُش دا چوِ دربارَی کار نیکو اَ مَه سوال اَکُنِش ؟ تنها یکی اِسی که نیکو اِسی . اَگر تَوی اَ حیات وارد بِوِش احکام را اَ جا بیا¹⁸اَنَش پُرسی کُدوم احکام؟ عیسی اُشگُت قتل مَکُن زنا مَکُن دزدی مَکُن شهادَتِ دروغ مَدِه ¹⁹بُوا وَ نَنَه ی خوت را گرامی بِدَر و همسایه ات را مثلِ خوت مُحَبَتُش بُکُن²⁰جَوون اُشگُت ، هَمَی اِ اَحکام مَه جا آردِه دِگَه چه کَم اُمِه ؟ ²¹عیسی پاسخُش دا اَگَه تَوی کامل بِوِش برو هر چی اُتِه بِفِرِش و اَ فَقیریا آدِه که در آسمو گَنجی اُتِه اَمی مُوقع بدا و اَز مَه پیروی بُکُن . ²²جَوون چون اِدِش شُنُفت ، ناراحت بُیس و اَز اَمکِه چو چون ثروتِ زیاد اُشَند²³اَمی موقع عیسی اَ شاگردیای خُش اُشگُت ، آمین اَ شما اَگواِم راه پیدا کِردَی ثروَتمندیا اَ پادشاهیِ آسمو بَس دشوار اِسی . ²⁴باز تَاکید اَکُنِم رَد بُدَی شُتر اَ سوراخِ سوزَن آسونتر اِسی اَز رایابیِ شخص ثروتمند اَ پادشاهی خدا²⁵شاگردیا چون اِ مَطلبی شُشُنُفت شِگِفت زَدَه بُدِن و شو پُرسی پس چه کِسی شَشا نجات پیدا بُکُن ؟ ²⁶عیسی اَ اِدَیا نِگاش کِه و اُشگُت ، اِدِه بَرَی انسان نا ممکن اِسی اما بَرَی خدا هَمَه چی ممکن اِسی . ²⁷پطرس اُشگُت ، اَما اَمَی چی ترک مُکِردِه و اَز تو پیروی اَکُنُم پس جه نَصیبِ اَما اَبو؟²⁸عیسی اَ اِدَیا اُشگُت آمین اَ شما اَگواِم در جهانِ نوین هنگامی که پُسِ انسان بر تَختِ شُکوهمَندِ خوت اُنی شمایا که اَز مَه پیرَوی تُکِردِه بَر دوازدَه تَخت اَنَی و بر دوازدَه قَبیلَی اسراییل داوَری اَکُنید²⁹و هَر کِه بخاطِرِ نامِ مَه خونَه یا برادر یا خواهر یا بوا یا نَنَه یا فَرزند یا املاکِ خوش ترکُش کِردِسبو صد برابر اَواجُی و حیات جاودان را اَ دَس دارِه ³⁰اما بسیاری که اول اِسِن آخَرین اَبِن و آخَرینیا اَولین

¹پادشاهی آسمو مثِ صاحبِ باغی اِسی که صبحِ زود اَ دَر اَچو تا بَرَی تاکستانِ خوش کارگریایی با مزد اَگِرِه . ²اَنَه با اَنَیا تَوافق اَکُن که رُزی یک دینار بابت کار در تاکستان اَ هر یک آدِهپس اَنَیا شَه تاکستانِ خوش فِرسا³نزدیک ساعتِ سوم دوبارَه اَ در چو و عدَی که در میدونِ شهر بیکار وَیسَیسُنِن اُش بینا . ⁴شَه اَنَیا گُت ، شما هم اَ تاکستانِ مَه اُچی و هر چه حقِ شما اِسی اَ شما اَدَیمپس اَنَیا چِدِن⁵باز نزدیک ساعتِ ششم و نهم اَ در چو وَ اِندِش که . ⁶در حدودِ ساعتِ یازدَهم نیز اَ در چو و باز چند تایِ دِگَه بیکار وُیسِیسِنِن اُش بینا اَز اَنَیا اُشپرسی چوِ تمامِ رُز اِنکِه بیکار ویسِیسی ؟ ⁷پاسُخشو دا چون هیچ کی اما به مزد اُش نِگِرِت . شَه اَنَیا گُت ، شما نیز اَ تاکستانِ مَه اُچی و کار بُکُنی⁸مُوقعِ غروب صاحبِ تاکستان اَ مباشِرِ خوش اُشگُت ، کارگریا را فرا اوخَن و اَز آخری شروع اُشکِه تا اولی مزدشو آدِه . ⁹کارگریای که در حدود ساعتِ یازدَه اَ سر کار اُندِسُنِن هر کُدوم یک دینار شُگِرِت ¹⁰چون نوبت اَ کِسیایی رِسی که پیش از هَمَه اُندِسُنِن گمان شُکِه بیشتر از اَنَیا اَگِرِن اما هر یک از اَنَیا نیز یک دینار شو گِرِت¹¹چون مزدِ خُشِشو گِرِت لب اَ شکایت باز شُکِه ¹²اَ صاحبِ باغ شُگُت اِدَیا که آخر اُندِسِن فقط یک ساعت کارشو کِردِه و تو اَنَیا را با اَما که تمامِ رُز زِرِه آفتو سوزان زَحمَت مُکَشِدِه برابرُت که ؟¹³اَنَه رو اَ یکی اَ اَنیا اُشکه و اُشگُت ای دوست مَه اَ تو ظلمی اُمنِکِردِه مَگَه قرارِ اَما یک دینار نِبُدِه؟ ¹⁴پس حقِ خوت بِگی وبرو . مَه مَوی اَ اِ آخری مانند تو مزد آدَیم.¹⁵آیا حَقُم نی با پولِ خُم هر چی مَوی بُکُنِم ؟ آیا چشمِ دِدَی سخاوَتِ مَه تونی ؟ ¹⁶پس آخریا اول اَبِن و اولیا آخر¹⁷موقعی که عیسی اَ طرفِ اُرشلیم اَچو در راه دوازده شاگردِ خوش را اَ کناریش بو و شَه اَنَیا گُت ، ¹⁸حالا اَ اُرشلیم اَچَم در اَمکه پسِ انسان را اَ سرانِ کاهنیا و علمایِ دین تسلیم اَکُنِن اَنَیا اَنَه به مرگ محکوم اَکُنِن ¹⁹و اَ اقوامِ بیگانَه اَسپُرِن تا استهزا ببو و تازیانَه بُخوی و بر صلیب اُچو اما در روز سوم بلند اَوابو.²⁰اَمی موقع نَنَی پسیای زبدی با دو پُسُش اَ پَلو عیسی اُندِن و در برابرِ اَنَه زانوش زَت و از اَنَه درخواست اُشکه که آرزوش براوَردَه بُکُن ²¹عیسی اُشپرسی ، آرزو تو چه اِسی ؟ اُشگُت عطا بُکُن که اِ دو پُسِ مَه در پادشاهیِ تو یکی بر جانب راست و دیگری بر جانبِ چپِ تو اُنَین²²عیسی در جوابُش گُت ، شما نافَمی چه تا وی . آیا تا شا اَ جامی که مَه بَه زودی اَنوشِم بنوشی پاسُخشو دا اُ ما شا ²³عیسی اُشگُت شکی نی که از جامِ مَه تا شا بنوشی اما بِفَمی که نِشِسَه بر جانبِ راست و چَپِ مَه در اختیارِ مَه نی تا اَنَه اَ کَسی بِبَخشِم اِ جایگاه اَذانِ کسیای اِسی که بوام بَراشو فراهم اُشکِرده ²⁴چون ده شاگردِ دِگَه از اِ امر آگاه بُدِن بر دو برادر خشم شو گِرِت²⁵عیسی اِدَیا صداش زَت وَ اُشگُت شما اَفَمی که حاکمیای دِیگَرقومیا بَر اِدَیا سَروری اَکُنِن و بُزرگیاشو بَر اِدَیا فرمو اَدَین ²⁶اما در میونِ شما اِندِه نِبو هر که شَوی در میونِ شما بُزُرگ بو باید خادِمِ شما ببو ²⁷وَ هر که شَوی در میونِ شما اول بو باید غلامِ شما ببو ²⁸چون که پُسِ انسان نیوند که خدمَتُش بُکُنِن بلکه اُند تا خدمت بُکُن و جونُش در راهِ بسیاری فدا اَکُن²⁹موقعی که عیسی و شاگردیاش اریحا را تَرک شُکه عدَی زیادی از پیِ اَنَه روانَه بُدِن . ³⁰در کنارِ راه دو مَردِ کور اُداسُنِن چون که شُنُفتِسُن عیسی از اَمکه رَد اَبو فریاد شو زَت سرورِ اما ای پُسِ داوود بر اَما رحم بِکُن ³¹جمعیت از اَنَیا اُشخواست که چی نِگواِن اما اِدَیا بیشتر فریادشو زَت که سروَر اما ای پُسِ داوود بَر اَما رَحم بُکُن³²عیسی وَیسا و اَنَه دوتا فراش خواند و اُشپرسی چه تا وی بَرَی شما بُکُنِم ؟ ³³پاسُخ شُدا سروره اَما ما وی چشمیامو باز ببو ³⁴عیسی دلسوزانَه چشمیای اَنَیا لَمسوش کِه و اَمی موقع بینا بُدِن و از پیِ اَنَه چِدِن

¹چون اَ اُرشلیم نَزیک بُدِن و اَ بیت فاجی در دامَنَی کوهِ زیتون رِسِدِن ، عیسی دو تن از شاگردیای خوش اُش فرسا ²شَه اَنَیا گُت : "اَ دِهکَده ای که پِشِ رویِ شما اِسی اُچی . اَ مَحضِ ورود الاغی را با کُره اَش بسَه اَبینی اَنَیا باز بُکُنی و اَ پَلو مَه بیاری. ³اَگَه کسی سخنی شَه شما اُشگت بُگوی خداوند اَ اَنَیا نیازُشِ و اَنَه بیدرنگ اَنَیا اَفِرسه⁴اِ امر واقع بُیس تا اَمی که نبی اُشگُتِسُن تَحَقق پیدا بُکُن ⁵اَ دُتِ صهیون بُگُوی حالا پادشات اَ پَلو تو دا فروتن و سوار بر کُره الاغ⁷اَنَه دو شاگرد چِدِن و طبقِ فرمونِ عیسی عمل شوکه ⁶اَنَیا الاغ و کُره اش شو آو و ردایایِ خُشو بر اَنَیا شو نا و اَنَه بر ردایا شِه ⁸جمعیتِ زیادی نیز ردایای خوشو بر سرِ راه پَهن شو که و عِدَی نیز شاخی یای درختیا شو بُری و در راه شا نا⁹جمعیتی که پیشاپیشِ اَنَه اَچِدِن و گروهی که پَس از اَنَه داندِن فریاد کنان شا گُت ، هو شیعانا بر پُسِ داوود مبارک اِسی اَنَه که اَ نامِ خداوند دا هوشیعنا در عرشِ بَرین ¹⁰چون اَنَه واردِ اُرشلیم بُیس شورو شوق هَمَی شهر فراش گِرِت مردم شا پرسی اِدِه کَی ؟ ¹¹و اَنَه جماعت پاسُخ شا دا اِدِه اِسی عیسیِ پیامبر از ناصرَی جلیل¹²اَمی موقع عیسی اَ معبدِ خدا چو و کسیایی که در اَمکه دادو سِتَد شا کِه شَه در که و تختیای صرافیا و بساطِ کبوتر فروشیا واژگون اُشکه ¹³و شَه اَنَیا گُت ، نوشتَه بُدِه خونه ی مَه خونه ی دعا خواندَه اَبو . اما شما اَنَه لانَه ی راهزنیا تُکِردِه. ¹⁴در معبد نابینایا و لنگیا شَه پَلو اُندِن و اَنَه اِدَیا را شفاش دا¹⁵اما چون سرانِ کاهنیا و علمای دین اعمالِ خالق العادَه ی اَنَه شُبینا و نیز شُبینا که کودکیا در معبد فریاد اَزِتاین هو شیعانا بر پُسِ داوود خشمناک بُدِن ¹⁶شَه اَنَه گُت آیا اَشنُودایش اِدَیا چه اَگُتاین ؟ پاسُخُش دا مَگَه تُنِخَندِه از زبونِ شیرخوارگایا ستایش رامهیا اُتکه ¹⁷پس عیسی اِدَیا را ترکُش که و از شهر خارج بُیس اَ بیت عنیا چو و شو در اَمکه شَسر بو¹⁸بامدادان عیسی در راه واگِشتَه اَ شهر گُشنه بُیس ¹⁹در کنارِ راه درختِ انجیری اُشبینا و اَ طرفِ اَنَه چو اما جُز بَرگ چیزی بر اَنَه اُشنِبینا . پس خطاب اَ درخت اُشگُت ، از این به بعد دِگَه هرگز میوه ای از تو اَ بار نِدادر هَمی موقع درخت خُشک بُیس²⁰شاگردیا که از دِدَی اِ واقعَه ی حیرت شُکِردِسون از اَنَه شُپرسی چگونَه درختِ انجیر اِندِه زود خُشک بُیس ²¹عیسی در پاسُخ اَ اَنَیا اُشگُت ، آمین اَ شما اَگوام اَگَه ایمان تواِ شک مَکُنی نه تنها تاشا اَمی که بر درختِ انجیر بُیس انجام آدَی بلکه هر گاه اَ اِ کوی بُگُی از جا کَندَه بِبَش اَدریا افکَندِه بِبَش اِندِه اَبو ²²اَگَه ایمان تو بو هر چه در دعا درخواست بُکُنی پیدا اَکُنی²³اَمی موقع عیسی وارد معبد بُیس وَ تعلیم مَردُمُش دا در اَمی موقع سرانِ کاهنیا و مشایخ قوم اَ پَلوی اَنَه اُندِن ، و شُگُت ، به چه اجازَه ی اِ کاریا اَکُنِش چه کِسی اِ اقتدار شَه تو دَدِه ²⁴عیسی در پاسُخُش گُت ،مَه نیز اَ شما پُرسشی اُمِه اَگَه پاسُخ تو گُت مَه نیز اَ شما اَگواِم با چه اقتداری اِ کاریا اَکُنم²⁵تعمیدِ یحیی از کجا اَند ؟ از آسمو یا از انسان ؟ اَنَیا بینِ خوشو بحث شُکِه و شُگُت ، اَگه بُگوام از آسمو اَند اَ ما اَگُواِن پس چوِ اَ اَنَه ایمان تو نییاو ؟ ²⁶و اَگه بُگوام از انسان اَند از مردم بیم مواِ چون هَمَه یحیی را پیامبر ااَدَنن . ²⁷پس شا عیسی گُت نادَنَم عیسی اُشگُت ، مَه نیز اَ شما ناگوام با چه اقتداری اِ کاریا اَکُنم²⁸نظر شما چَی ؟ مَردی دو پُسُ اُشَند پَلو پُسِ نخستِ خوت چو و اُشگُت پُسُم اِرُز اَ تاکستانِ مَه برو و اَ کار مشغول بِبَش . ²⁹پاسُخُش دا ناچِم اما بعد تغیرِ عقیدَش دا و چو . ³⁰بوا پَلو پُسِ دِگَه چو و اَمی شَه اَنَه گُت پُس پاسُخُش دا ، اَچِم آقا اما نِچو³¹کدام یِک از اِ دو پُس خواستِ بوای خوش شَه جا آو ؟ پاسُخ شُدا اَولی . عیسی شَه اَنَیا گُت آمین اَ شما اَگوام خراجگیریا و فاحشَه یا اَ پادشاهی خدا راه پیدا اَکُنِن ³²چون یحیی اَ طریقِ پارسایی اَ پَلو شما اُند اما اَ اَنَه ایمان تو نیاوولی خراجگیریا و فاحشَه یا ایمان شو آو اما شما با اِنکه تو بینا تغیرِ عقیدَه تو نِداو اَ اَنَه ایمان تو نیاو³³َاَ مَثَل ِدگَه گُش فرا آدی صاحب ملکی تاکستانی غَرس اُشکه ودورِ اَنَه دیوار اُشکَشی چَرخُشتی در اَنش کَند وبُرجی بنا اُشکه پس تاکستان اَ چند باغبو اِجارَش دا وخوش اَ سفرچو ³⁴چون مُوسِم برداشت محصول بُیس غلامیای خوش اَپَلو باغبونیاش اُشفرسا تا میوه ی اَنَه اَ تحویل بِگِرن³⁵اما باغبونیا غلامیای اَنَه شُگِرِت یکی شُزَت و دیگَری شُکُشت و سومی را سنگسار شُکِه . ³⁶بار دِگَه غلامیای بیشتری اَ پَلو اَنَیا اُشفرسا اما باغبونیا با اَنَیا همانگونَه رفتاراُشکِه . ³⁷بالاخَرَه پُسِ خوش اَپَلو باغبونیا اُشفِرسا و با خوش اُشگُت پُسُم را حُرمَت اَکُنِن³⁸اما هنگامی که باغبونیا پُسِ اَنَه شُبینا اَ یَک دِگَه شُگُت اِ وارِث اِسی بَی اِدِش اُشبُکُشَم و میراثُش تصاحُب بُکُنَم ³⁹پَس اَنَه شُگِرِت و از تاکستان شُدَر بوو شُکُشت⁴⁰وقتی صاحبِ تاکستان بیا با اِ باغبونیا چه اَکُن؟ ⁴¹پاسُخ شُدا اَنَه افرادیای بی رحم را با بیرحمی تمام نابود اَکُن و تاکستان را اَ باغبونیای دِگَه اجاره اَدِه تا میوه ی اَنَه در فَصلُش اَ اَنَه آدَین⁴²عیسی شَه اَنَیا گُت ، آیا تا بِه حال درکُتُبِ مقدس تو نِخَندِه که سنگی که معماریا رَد بُکُنِن مهمترین سنگِ بنا اَبو خداوند اِندِش کِرده و در نظر اَما شِگفت اَکُن⁴³پَس اَ شما اَگواِم که پادشاهی خدا از شما گِرِتَ اَبو و اَ قومی دادَه اَبو که میوه ی اَنَه آدَین هر که بر سنگ بِکِت خُرد اَبو ⁴⁴و هر موقع اَنَه سنگی بر کسی بِکِت اَنَه در هم اَشکَنه⁴⁵و چون سران کاهنیا و فریسیا مثلیای عیسی را شُشُنُفت شُفشمی که دربارِه ی اَنَیا حَرف اَزِتُی . ⁴⁶پس بر اِدِه بُدِن که اَنَه گرفتارش بُکُنِن اما از مردُم اَتَرسِدِن چون انَیا عیسی را پیامبر شا دَنَیس

¹عیسی باز اِ مَثَلیا با اِدیا حَرفُش زَت و اُشگُت ²پادشاهی آسمو را ماشا اَ شاهی تَشبیه بُکُنَم که بَرَی پُسِ خوت جَشنِ عروسی برپاش که ³و خادمیای خوش را اُشفِرسا تا دعوت شُدَیا اَ جشن دعوت بُکُن اما اَنیا شُناوس بَین⁴پس خادمیای دِگَش فرسا و اُشگُت اَ دعوت شُدَیا بُگُی حالا سُفرَی جشن آمادَه اُمکِردِه . گاویا و گوسالَیا پرواری سَر اُم بُلِدِه و هَمَه چی آمادَه اِسی پس اَ جشنِ عروسی بَی⁵اما اَنَیا اعتنا شُنِکه و هر که به راه خوش چو یکی اَ مزرعه و دِگَری اَ تجارتِ خوش ⁶وبعضیا شو خادمیا ی اَنَه شُگِرِت و آزارشُدا و شُکُشت . ⁷شاه چون اِدِش شُنُفت خَشمگین بُیس سپایای خوش اُشفرسا و قاتلیا اُشکُشت و شهرِ اَنَیا شَه تَش کَشی⁸پس شَه خادمیای خوش گُت جشن عروسی آماده اِسی اما دعوت بُدَیا شایستگیِ حضور در اِدِه شُنیَند ⁹پس اَ میدونِ شهر اُچی و هر که تو بینا اَ جَشن عروسی دعوت بُکُنی . ¹⁰غلامیا اَ کوچیا چِدِن و هر که را شُبینا چه خَش و چه بَد با خوشو شو آو و تالار عروسی از مهمونیا پر بُیس¹¹موقعی که شاه بَرَی دِدَی مهمونیا واردِ مجلس بُیس ، مَردی اُشبینا که جَمَی عَیشی شَه بَر نیَن . از اَنَش پُرسی : ¹²ای رفیق چِوِ بدون جَمَی عروسی اَ اِنکه اُندِسِش اَنَه مَردو پاسُخی اُشنیَن¹³اَمی موقع پادشاه اَ خادمیای خوش اُشگُت ، دَسُ وپاش آبَنی و اَنَه در تاریکی اَ دَر اُبَی، اَجایی که گریخ و دَندو اَ دَندو ساییده ببو . ¹⁴چون دعوت شُدَیا بسیار اِسِن اما برگزیدَیا کم¹⁵پس فریسیا اَ در چِدِن و شور شُکِه تا بِبینِن چطور شاشا اَنَه با حرفیای خوش اَ دام اُبَین . ¹⁶اَنَیا شاگردیای خُشوهَمرَی هیرودیان اَ پَلو اَنَه شُفرسا ، و شُگُت ، اُستاد اَفَمَم مَردی صادق اِسِش و راه خدا را اَ درستی تعلیم اَدَیش و از کسی باک اُتنی چون اَ صورَتِ ظاهر خلق نظر ناکُنِش ¹⁷پس رای خُت اَما بِگو آیا پرداختِ خراج اَقیصر روا اِسی یا نه ؟¹⁸عیسی اَ بد اَندیشیِ اَنَیا پَی اُشبو و اُشگُت ، ای ریا کاریا چوِ مَه آزمایش اَکُنی ؟ ¹⁹سکه ای که با اَنَه خراج اَدَی اَ مَه نِشو آدَی اَنَیا سکه یَک دیناری اَ اَنَه شُدا²⁰از اِدَیا اُشپرسی نقشُ و نامِ رویِ اِ سِکَه ازآنِ کِه اِسی ²¹پاسُخ شُدا از آنِ قیصر . اَ اَنَیا اُشگُت ، پس مالِ قیصر رو اَ قیصر آدَی و مالِ خدا را اَ خدا ²²چون اِدِه شُشُنُفت ، تَعجب شو که و چِدِن²³در اَمی رُزی صدوقیا ن که منکِر قیامت اِسی شَه پلو اُندِن و سوالی از اَنَه شُکه ²⁴و شُگُت استاد موسی شَه اَما گُتِه ، که اَگَه مردی بی اولاد بِمیری برادَرُش باید اَنَه بیوَه اَ زنی بِگِرِه تا از اَنَه بَرَی برادرِ خوت نسلی اَ جا اُنِسِه²⁵اُ در میونِ اَما هفت برادر اَندِن برادر اولی زَنی اُشگِرت و مُرد و چون فرزندی اُشنیَن زنِ بیوَش بَرَی برادرِ خوش باقی اُشنا . ²⁶همچنین دومی و سومی تا هفتمی ²⁷بالاخرَه زَنو اَم مُرد ²⁸حالا در قیامت ، اَنَه زَنو همسر کدام یک هفت برادَر اَبو چون هَمَی اَنَیا اَ زَنیشو گِرِتِسُن²⁹عیسی در جواب اُشگُت ، گمراه اِسی چون نه از کُتُبِ مقدس آگاه اِسی نه از قدرتِ خدا ³⁰در قیامت نه کسی زن اَگِرِه و نه شو اَکُن بلکه هَمَه مثِه فرشتیای آسمو اَبِن³¹اما دربارَی قیامتِ مُردَیا تُنِخَندِه که خدا اَ شما چِش گُتِه اَنَش گُتِ که ³²مَه اِسم خدای ابراهیم وخدای اسحاق وخدای یعقوب اَنَه خدایِ مُردَیا نی بلکه خدای زِندیا اِسی . ³³مَردم اَ شُنُفتَی اِ حرفیا اَ تعلیمِ اَنَه در شِگفت اَندِن³⁴اما چون فریسیا شُشُنُفت که عیسی چگونَه با جوابِ خوشو دَهَنِ صدوقیا اُشبَسه دورِ هَم جَمع بُدِن ³⁵یکی از اَنَیا که فقیه اَندبا اِ قصدی که عیسی را اَ دام اُبَین از اَنَشو پرسی ³⁶اَی استاد گَپترین حکم در شَریعت چه اِسی؟³⁷عیسی اُشگُت خداوند خدای خوت را باتمامی دل و تمامی جو و با تمامی فکر خوت محبت بُکُنی . ³⁸اِدِه اولی و گَپرین حکم اِسی³⁹دومین حکم هم مِثِ حکمِ اولی اِسی همسایِه ات مِثِ خوت محبت بُکُن ⁴⁰تمام شریعتِ موسی و نوشتَیای پیامبریا بَر اِ دو حکم استوار اِسی⁴¹موقعی که فریسیا دور هَم جَمع بُدِن عیسی از اَنَیا اُشپرسی ⁴²نظر شما چه اِسی ؟ اَنَه پُسِ کَی ؟ شُگُت پُسِ داوود⁴³عیسی اُشگُت ، پس چطور داوود در روح اَنَه خداوند اَخَنِه ؟ چون اَگو ⁴⁴خداوند اَ خدای مَه اُشگُت اَ دَسِ راسِ مَه اونی تا اَمی موقعی که دشمنیات اَ کرسیِ زِرِ پات بُکُنِم⁴⁵اَگَه داوود اَنَه خدا اَخَنِه چطور اَنَه شَشا پُسِ داوود بو اَمدِ ⁴⁶که هیچکه یاریِ پاسُخ گویی اِدِه نیَنو از اَمی موقع دِگَه کِسی جرات اُشنِکِه پُرسشی از اَنَه بُکُن

¹اَمی موقع عیسی اَ مَردم و شاگردیای خوش اِدِشگُت ²علمایِ دین و فریسیا بر مَسنَدِ موسی اُداین . ³پس هر چی اَ شما اَگواِن نِگَه بِدَری و اَ جا بیاری اما مِثِ اَنَیا عمل مَکُنی چون هر چه تعلیم اَدَین خوشو اَ جا نِدارِن⁴باریای توانفرسا اَبَنِن و بر دوشِ مَردم اَنِسِن اما خوشو حاضر نیسِن بَرَی حَرکت دَدَی اَنَه حتی انگُشتی تکون آدَین ⁵هر چه اَکُنِن بَرَی اَنَه اِسی که مردم اَنَیا را بِبینِن آیه دانیای خوشو گَپتر و دامَن ردای خوشو را پَنتَر اَسازِن⁶دوس اَدَرِن در ضیافَتیا بَرَی مجلس اُنَین و در کنیسَیا بهترین جا شو بو ⁷و مردم در کوچه و بازار اَ اَنَیا سلام بُکُنِن و استاد بُگواِن⁸اما شما استاد خواندَه مَبی چون تنها یک استاد تواِ و هَمَی شما برادر اِسی . ⁹هیچ کِسی بَر رویِ زَمی پِدر مَخَنی چون تنها یَک پدر تواِ که در آسمو اِسی . ¹⁰و نیز معلم خَواندَه مَبی چون فقط یَک معلم تواِ که مسیح اِسی¹¹اَمی که در میون شما از هَمَه گَپتر اِسی خدمتگذار شما اَبو ¹²چون هر که خوش گَپ بُکُن پَست اَبو و هر که خوش را فروتن بُکُن سرافراز اَبو¹³وای بر شما ای علمای دین و فریسیا ریاکار شما دَرِ پادشاهی آسمو اَ رویِ مَردم اَبَنی نه خوت داخل اَبیو نه اَنِسی کسیای که در راه اِسن داخل بِبِن . ¹⁴وای بر شما ای علمای دین و فریسیای ریا کار شما از طرفی خونَه ی بیوَه زَنیا غارَت اَکُنی و از طرفِ دِگَه بَرَی تظاهُر دعای خوتو طول اَدَی بخاطر اَمی مکافاتیا سَختتر اَبو ¹⁵وای بر شما ای علمای دین و فریسیای ریاکار شما دریا و خشکی اَگَردی تا یَک نفر اَ دینِ خوت بیاری وقتی اِندِه تُکه اَنَه چنان بدتر از خوتو فرزندِ جهنم اَکُنی¹⁶وای اَ شما ای راهنمایای کور که اَگواِن اَگَه کسی اَ معبد سوگند بُخوی باکی نی اما اَگه اَ طلای معبد سوگند بُخوی باید اَ سوگند خوت وفا بُکُن ¹⁷ای نادونیای کور کدام برتر اِسی ؟ طلا یا معبدی که طلا را تقدیس اَکُن¹⁸و نیز اَگوای اَگَه کسی اَ مذبَح سوگند بُخوی باکی نی اما اَگَه هدیه ای که انکَه اَنِسِن سوگند بُخورِن باید اَ سوگند خوش وفا بُکُن ¹⁹ای کوریا کدام برتر اِسی هدیه یا مذبحی که هدیه تقدیس اَکُن²⁰پس کسی که اَ مذبح سوگند اَخوی به اَنَه و هر چی که اَمکه اِسی سوگند اُشخَرده . ²¹وهر که اَ معبد سوگند اَوخی اَ معبد و هر چی که در اَنَه اِسی سوگند اُشخَرده . ²²و هر که اَ آسمو سوگند بُخوی اَ تخت خدا و اَمی که بر اَنَه اُدای سوگند اُشخَرده²³وای اَ شمایا ای علمای دین و فریسیای ریا کار شما از نعنا و شِوِد و زیرَه ده یک اَدَی امااحکامِ شریعت که اَمی عدالت و رحمت و امانت اِسی نادِدَه اَگِری اِدَیا را باید اَ جا بیاری و اَنَیا را فراموش تو ناکه . ²⁴ای راهنمایای کور شما پَشَه اَ صافی اَکُنی ، اما شتر اَ بلعنید²⁵وای اَ شما ای علمای دین و فریسیای ریاکار شما اَ درِ پیالَه و بشقاب را پاک اَکُنی اما داخلِ اَنَه مملو از طمع و ناپرهیزی اِسی . ²⁶ای فَریسی کور اول داخلِ پیالَه و بشقاب را پاک بُکُن که اَ دَرُش پاک اَبو²⁷وای اَ شمایا ای علمای دین و فریسیای ریا کار شما مِثِ گوریای اِسی که سفید کاری بُدِه اَ دَرُش جو اَ نَظر دا اما داخل اَنَیا پر از استخوانیای مُردَیا و انوای نجاسَتیا. ²⁸اَمدِه اِسی که شما هَم خوتو اَ مَردُم پارسا نِشو اَدَی اما در باطن پُر از ریاکاری و شرارت اِسی²⁹وای اَ شما ای علمای دین و فریسیای ریا کار شما بَرَی پیامبریا مَقبَرَه اَسازی و آرمگاهِ پارسایا زینَت اَدَی ³⁰و اَگوی اَگه در زمان پدریای خومو اَندَم هیچ وقت اَ کُشتن پیامبریا با اِدیا شریک نابُدَم ³¹اِنده اِسی بر ضد خوت شهادت اَدی که بچیای قاتلیای پیامبریا اِسی³²آلا که اِندِه اِسی پس هر چی پدریاتو آغازشو کِردِه شما اَ کمال تو رَسَنَده ³³ای ماریا ای افعی زادیا چطور از مجازاتِ جهنم فرار اَکُنی ؟³⁴چون که مَه انبیا و حکیمیا وعلما اَ پَلو شما اَفِرسِم و شما بعضی از اَنَیا اَکُشی و اَ صلیب اَکَشی و بعضی در کَنیسَیای خوت تازیانَه اَزَنی و شهر بِه شهر تعقیب اَکُنی ³⁵پس هَمَی خونِ پارسایا که اَ زَمی لِتَه اَبو از خون هابیلِ پارسا گِرِتَه تا خونِ زکریا ابن برخیا که اَنَه بینِ محرابگاه و مذبح تو کُشت اَ گردنِ شما اِسی ³⁶آمین اَ شما اَگواِم هَمَی اِدیا دامنگیر اِ نسلی اَبو³⁷اَی اورشلیم اَی اورشلیم ای قاتلِ پیامبریا و سنگسار کُنندَی رسولیای که اَ پلو تو فِرستاده اَبِن چند بار مَوِس مِثِ مرغی که جوجَی یاش اَ زِرِه بالیای خوش جَمعَ کُن فَرزندیای تو جمع بُکُنِم اما اُتناوِس ³⁸آلا خونَه ی شما بَرَی خوتو ویران اَنِسَم . ³⁹چون اَ شما اَگواِم که از این به بعد دِگَه مَه اُم نابینی تا رُزی که بُگوی مبارک اِسی اَنَه که اَ نامِ خداوند دا

¹موقعی که عیسی معبد تَرک اُشکه اَ راه خوش اَچو شاگردیاش شَه پَلو اُندِن تا نظر اَنه اَ بنایای معبد جلب بُکُنِن ²عیسی شَه اَنَیا گت هَمی اِدیا اَبیندای؟ آمین اَ شما اَ گَوام سَنگی اَ سنگ دِگَه باقی نَوامَنه بلکه هَمی ِاِدیا ِلتهَ اَبو³وقتی عیسی اَ کوهِ زیتون اُداسُن شاگردیاش در خلوت اَ پَلو اَنَه اُندِن شُگُت، اَ اَما بِگو اِ وقایع کَی رُخ اَدِه نِشونَی اُندَی تو و پایانِ اِ عصری چه اِسی ؟ ⁴عیسی پاسُخُش دا اَ هوش بی تا کسی گُمراتو نِکُن ⁵چون خیلی اَ نامِ مَه دااِن و اَگواِن مَه مسیح اِسم ، و خیلیا گمراه اَبِن⁶اَمدِ در بارَی جنگیا اَشنُوی و خبر جنگیا اَ گوشِتو اَرَسِه اما نگران مَبی چون اِ اتفاقی رُخ اَدِه ولی هَنوز آخَرُش نِرَسِدِه . ⁷نیز قومی اَ قومِ دِگَه و حکومتی اَ حکومتی دِگه بلند اَ وابِن و قحطیا و زلزلیا اَ هَمی جا دا . ⁸اما هَمَی اِدَیا تنها اولِ دردِ زایمو اِسی⁹در اَنَه زمانی شما را تسلیم اَکُنِن تا آزارِ زیادی بِبینی و شما را اَکُشن هَمَی قومیا اَ خاطر نامِ مَه اَ شما نفرَت شواِ ¹⁰در اَنَه رُزیا خیلیا اَز ایمانِ خوشو اَواگَردِن اَ یَک دِگَه خیانت اَکُنِن و از یک دِگَه متنفر اَبِن ¹¹پیامبریای دروغینِ زیادی بلند وابِن خیلیا را گمراه اَکُنِن¹²بخاطر شرارَت زیاد محبتِ بساری اَ سَردی اَچو . ¹³اما هر که تا آخر پایدار وامَنِه نجات پیدا اَکُن . ¹⁴و اِ بشارتِ پادشاهی در سراسرِ جهان اعلام اَبو تا شهادتی بَرَی هَمَی قومیا بو اَمی موقع پایان فرا اَرَسه¹⁵پس اَمی که دانیالِ نبی مکروه و ویرانگر اُشگُتِه در مکانِ مقدس بر پا اَبو ببینی . ¹⁶خواننده دقت بُکُن اَمی موقع هر کی در یهودیَه اِسی اَ کویا بُگُریزِه . ¹⁷و هر که اَ بامِ خونَیا بو بَرَی واسِسَی چیزی اَ زیر نیا ¹⁸و هر که در مزرعه اِسی بَرَی گِرِتَی قبای خوش اَ خونَه نَواگَردِه¹⁹وای اَ زَنیای اُوسَن و مادریای شیردِه ²⁰در اَمی زمان دعا بُکُنی که فرار شما در زمِسو یا در رُزِ شبات نِبو ²¹چون در اَمی زمان چنون مصیبت عظیمی روی اَدِه که مانندُش از آغازِ جهان تا آلا روش نِدَدِه و هرگز اَمدِه روی نادِه ²²اگه اَمی رُزیا کوتاه نابُیس هیچ بشری جونِ سالم اَ دَراُش نابو اما بخاطرِ برگزیدَیا کوتاه اَبو²³دراَمی زمان اَگَر کسی اَ شما بِگو ببینی مسیح اِنکه اِسی یا مسیح اَنکَه اِسی باور مَکُنی ²⁴چون مسیحیای کذاب و پیامبریای دروغین بلند وابِن آیات و معجزَیای عظیم اَ ظهور دارِن تا اَگَه ممکن بو حتی برگزیدَیا را گمراه اَکُنِن ببینی ²⁵جلوتر اَ شما اُمگُتِه²⁶پس اَگَه اَشما بُگُواِن اَنَه در بیابان اِسی اَنکَه مَچی و اَگَه بُگواِن اَ داخلِ خونَه اِسی باور مَکُنی ²⁷چون اَمدِه که صاعِقَه اَ شرقِ آسمو دا و نورُش تا اَ غرب اَرَسِه ظهورِ پُسِ انسان اِندِه اِسی ²⁸هر جا لاشَه ی بو لاشخوریا در اَمکِه جَمع اَبِن²⁹فورا پس از مصیبت اَنَه رُزیا خورشید تاریک اَبو و ماه دِگَه نورُش نی سِتارَیا از آسمو اَ زیر اَکِوِن و نیروهای آسمو اَ لَرزَهَ اَ دَر داین³⁰اَمی موقع نشانه پُسِ انسان در آسمو ظاهر اَبو و هَمَی طوایفِ دنیا اَ سینَی خوشو اَزَنِن و پُسِ انسان را اَبینِن که با قدرت و جلالِ عظیم بر ابریای آسمو دا ³¹اَنَه فرشتَیای خوش را نفیرِ بلند شیپور اَفِرِسِه و اَنَیا بَرگزیدَیا اَنَه از چهار گوشَی جهان از یَک کرانِه آسمو تا یَک کرانَه دِگِه گِردِ هم جَمع اَبِن³²آلا از درختِ انجیر اِ درسی بِگِری بِمحضِ اِدِه که شاخَیا ی اَنَه جونَه اُشزَتِه اَفَمی که تاواِسونَزدیک اِسی . ³³پس هرگاه اِ چیزیا تو بینا اَفَمی که اَنَه نزدیک بلکه بر دَر اِسی³⁴آمین اَ شما اَگواِم تا اِدِه واقع نِبو اِ نسلی از میون ناچو ³⁵آسمو و زَمی زایل اَبِن اما حرفیای مَه هرگز زایل نابو³⁶هیچ که اَنَه رُز و ساعت را نادَنِه جز پدر حتی فرشتَیای آسمو و پُس نیز از اَنَه آگاه نیسِن³⁷زمان ظهورِ پُسِ انسان مِثِ روزگارِ نوح اِسی ³⁸در روزیایِ پیش از طوفان قبل از اِدِه نوح اَ کشتی اُچو مَردُم شا خَه وشا نوشی و زن شا گِرِت و شووشا کِه ³⁹و شو نا فَمی چه در پیش اِسی تا اِدِه که طوفان اُند و هَمَه با خوشُش بو ظهورِ پُسِ انسان نیز اَمدِه اِسی⁴⁰از دو مَرد که در مزرعه اِسی یکی گِرِتَه ابو و دِگَری اَنِسِه . ⁴¹و از دو زن دستاس اَکُنَن یکی گِرِتَه اَبو و دِگَری اَنِسِه ⁴²پس بیدار بی چون نادَنی سرورِ شما چه رُزی دا⁴³اِدِه بفهمی که اَگَه صاحب خونَه شَه فَمی دزد در چه پاسی از شو دا بیدار اَ وامُند اُشنااِشت اَ خونَش دستبرد بِزَنِن ⁴⁴پس شما هم آمادَ بی چون پُسِ انسان ساعتی دا که انتظار رُش تُنی⁴⁵پس اَنَه غلامِ امین و دانا کِه اِسی که اربابُش اَنَه اَ سرپرستی خانوادی خوش اُشنَدِه تا خوراکِ اَنَیا اَ موقع آدِه ⁴⁶خوشابحالِ اَنَه غلامی که چون اربابُش واگَردِه اَنَه مَشغولِ اِ کاری بِبینِه ⁴⁷آمین اَ شما اَگواِم که اَنَه بَر هَمَی مایملَکِ خوت اَنِسِه⁴⁸اما اَگَه اَنَه غلام شَریر بو وبا خوت فِک بُکُن اربابُم تاخیرُش کِردِه ⁴⁹واَ اَذیت کِردَی همکاریای خُش بِپردازِه و با میگساریا مشغولِ خَردَه و نوشیدَه بِبو ⁵⁰یَکدَفَی اربابُش در رُزی که انتظارُش نی اَند و در ساعتی که از اَنَه آگاه نی دا ⁵¹و اَنَه از میون دو پَرَش که در جایِ ریاکاریا اَبی جایی که گیریخ و دَندواَ دَندو ساییدَه اَبو

¹در اَمی رُزی پادشاهی آسمو مِثِ دَه باکرَه دا که چراغیای خوشو شُواسسِه اَ استقبالِ دَما اَ دَر چِدِن ²پنج تا از اَنَیا دانا و پنج تای دِگَه نادون اَندِن ³باکرَیای نادون چراغیای خُشو شُواسِه اما روغن با خُشو شُنِبو ⁴ولی دانایا با چراغیای خوت ظرفیای پر از روغن شو بو⁵چون اُندَی دَما اَ درازا اُشکَشی چِشمیای هَمَه سنگین بُیس اَ خو چِدِن ⁶در نیمه یای شو صدای بلند اَ گُش رَسی که شَگُت دَما اُندُی اَ پیشوازِ اَنَه اُچی⁷اَمی موقع هَمَی باکریا بیدار بُدِن و چراغیای خوشو آمادَه شو کِه ⁸نادونیا اَ دانایا شُگُت اِقَدِکو از روغنِ خوت اَما آدَی چون چراغیای اَما رو اَ خاموشی اِسی ⁹اما دانایا پاسُخ شو دا نادییَم چون روغن بَرَی هَمَی اَما کافی نی اُچی و از فروشَندَیا بَرَی خوتو بِخِلی¹⁰اما موقعی که اَنَیا بَرَی خریدِ روغن چِدِن دَما رَسی و باکریای که آمادِه اَندِن با اَنَه اَ ضیافتِ عروسی چِدِن و در بَسَه بُیس ¹¹پَس از اَنَه باکِریای دِگَه نیز رَسِدِن و شُگُت سرورِ اَما سرورِ اَما در بَرَی اَما باز بُکُن اَما ¹²اَنَه شَه اَنَیا گُت آمین اَ شما اَگواِم مَه شما ناشناسِم ¹³پس بیدار بی چون از اَمی رُز و ساعت خَبر تو نی¹⁴پادشاهی آسمو مِثِ مَردی اِسی که قصدِ سَفر اُشِه اَنَه خادمیای خوش اُشگُت بَی و اموالِ خوش اَ اَنَیا اُش سِپُرد اَ فَراخورِ قابلیتِ هر خادِم اَ ¹⁵یکی پنج قَنطار اُشدا اَ یِکی دو و اَ دِگَری یَک قَنطار اَمی موقع راهی سَفر بُیس ¹⁶مَردی که پنج قنطار اُش گِرِتِسُن زود با اَنَه تِجارَت اُشکِه و پَنج قَنطارِ دِگَه سود اُشکه¹⁷بَر اَمی منوال اَنَه که دو قَنطاراُشَن دو قَنطارِ دِگَه اَ دَس شَاو ¹⁸اَما اَنَه که یَک قنطار اُش گِرِتِسون چو و زَمی اُشکَند و پول اربابُش قایم اُشکه¹⁹پَس از زمانی دراز اربابِ اَنَه خادمیا اُند و از حِساب اُش خواس ²⁰مَردی که پَنج قنطار اُش گِرِتِسون پَنج قنطار دِگَه نیز با خوت شاو و اُشگُت سروَرا اَمَه پنج قَنطار اُتسِپُرد اِ هَم پَنج قنطارِ دِگَه که سود اُمکِردِه . ²¹سروَرُش جواب اُشدا آفرین اَی خادِمِ نیکو و اَمین در چیزیای کَم اَمین اَندِش پَس اَ تو کاریای بسیاری اَدَیم بِدا و در شادی اربابِ خوت شریک بِبَش²²خادمی که دو قنطار اُش گِرِتِسُن اَ جلو اُند و اُشگُت اَمَه دو قنطار اُتسِپُردِسُن اِ هَم دو قنطارِ دِگَه که سود اُمکِردِه . ²³سُروَرُش پاسُخ اُشدا آفرین اَی خادِمِ نیکو و اَمین در چیزیای کَم اَمین اَندِش پَس اَتو کاریای بسیاری اَدَیم بِدا و در شادیِ اربابِ خوت شَریک بِبَش²⁴اَمی موقع خادِمی که یَک قنطار اُش گِرِتِسُن نَزیک اُند و اُشگُت چون مَه اُمفَمَیس مَردی تند خو اِسِش از جایی که اُت نِکاشته دِرو اَکُنی و از جایی که اُت نپاشِدِه جَمع اَکُنی ²⁵پس تَرسِدِم و پولِ تو در زَمی پنهان اُمکِه اِ هَم پولِ تو²⁶اما سرورُش پاسُخ اُشدا اَی خادِمِ بدکارَه و تنبل تو که تَفَمی اَ جایی که اُت نِکاشتِه می دِرَوَم و اَز جایی که اُت نَپاشِدِه جَمع اَکُنِم . ²⁷پس چواِ پولِ مَه اش صرفیا اُت نِدا تا از سفر واگَردِم اَنَه با سودُش پس بِگِرِم²⁸آلا قنطار از اَنَه بِگِری و به اَنَه که دَه قنطار اُشِه آدَی . ²⁹چون اَ هر که اُشِه بیشتر دادِه اَبو تا اَفراونی اُشبو اما اَنَه که اُشنی اَمی که اُشِه از اَنَه گِرِتَه اَبو. ³⁰اِ خادِمِ بی فایدَه اَ تاریکی اَ در اُبَی جایی که گیریخ و دَندو اَ دَندو ساییدَه اَبو³¹موقعی که پُسِ انسان با شکوه و جلالِ خوت اَ هَمرَی هَمَی فرشتیا دا اَ تختِ پُر شکوهِ خوت اَنی ³²و هَمَی قومیا در برابرِ اَنَه حاضر اَبِن و اَنَه مِثِ شبانی که گوسفندیا را از بُزیا جدااَکُن . مردُمیا اَ دو گروه تقسیم اَکُن ³³گوسفندیا در سمتِ راست و بُزیا در سمتِ چپ خوت قرار اَدِه³⁴پَس اَ اَنَیا که در سمتِ راستِ اَنَه اِسِن اَگو بَی اَی بَرکَت یافتَیا از بوای مَه وپادشاهی اَ میراث بُبُری که از آغازِ جهان بَرَی شما آمادَه بُدِه . ³⁵چون گُشنَه اَندِم اَ مَه خوراک تو دا تِشنه اَندِم اَ مَه آو تو دا قریب اَندِم اَ مَه جاتو دا ³⁶عریان اَندِم مَه تو پوشَنا مریض اَندِم عیادَتُم تو کِه اَ زندان اَندِم اَ دیدَنُم اُندی³⁷اَمی موقع پارسایا پاسُخ اَدَین سَروَرِ اَما کَی تو گُشنَه مُبینا و اَ تو خوراک مُدا یا تِشنَه مُبینا و اَ تو آو مُدا ³⁸کَی تو قریب مُبینا و اَ تو جا مُدا و یا عریان و تو مُپوشَنا؟ ³⁹کَی تو مریض و یا در زندان مُبینا اَ دیدارُت اُندَم ⁴⁰پادشاه در پاسُخ اَگو آمین اَ شما اَگواِم هر چی بَرَی یکی از کَیدوترین بَرادَریای مَه تو کِردِه در واقَع بَرَی مَه تو کِردِه⁴¹اَمی موقَع اَنَیا که در سمت چَپِ اَنَه اَندِن اَسِن اَگو اَی ماعونیا از مَه دور بِبی و اَ تَشِ جاودانی اُچی که بَرَی اِبلیس و فرشتیای اَنَه آمادَه بُدِه . ⁴²چون گُشنَه اَندِم خوراک تو نِدَدِم تِشنِه اَندِم آو تو نِدَدِم ⁴³قریب اَندِم جا تو نِدَدِم عریان اَندِم مَه تُنِپوشَنَدِم مریض و زندانی اَندِم اَ دیدَنُم نیُندی⁴⁴اَنَیا پاسُخ شو دا سَروَرِ اَما کَی تو گُشنَه و تِشنَه و قریب و عریان و مَریض و در زندان مُبینا و خدمَت مُنِکِه ⁴⁵در جواب اَگو آمین اَ شما اَگواِم هر چه بَرَی یکی از کیدونیا تونِکِه در واقَع بَرَی مَه تو نِکِردِه ⁴⁶پَس اَنَیا اَ مُجازاتِ جاودانی داخل اَبِن اما پارسایان اَ حیات جاودانی

¹چوعیسی هَمَی اِ حرفیا تَموم اُشکِه اَ شاگردیای خوش اُشگُت ²اَفَمی که دو رُزِ دِگَه فرا اَرَسِه و پُسِ انسان تسلیم اَکُنِن تا بر صلیب اُچو³پَس روئسای کاهنیا و مَشایخ قَوم در کاخِ کاهن اعظَم که قیافا اِسم اُشَن جَمع بُدِن ⁴و شور شُکِه که چطوری با حیلَه عیسی رو دستگیر بُکُنِن و اَ قَتل بِرَسَنِن ⁵ولی شا گُت نِه در ایام عَید نِکُنِه مَردُم شورِش بُکُنِن⁶در اَمی موقع که عیسی دربیت عَنیا در خونَی شَمعونِ جُذامی اَند ⁷زَنی با ظَرفی بسیار گرو اَ پَلو اَنَه اُند و موقعی که عیسی بَر سَر سُفرَه اُداسُن عطر اَ روی سَرَش اُش ریخت ⁸شاگردیا چو اِدِه شُبینا اَ خَشم اُندِن شُگُت اِ اسرافی بَرَی چه اِسی ؟ ⁹اِ عطری اَبُیس اَ بَهایِ گِرونی بِفِرِشَم و اَ فُقَرا آدی یَم¹⁰عیسی متوجه بُیس اُشگُت چواِ اِ زن شَه رَنجَنِدُی؟ اَنَه کارِ نیکو اُشکِردِه ¹¹فقیریا هَمیشه با خوت تو اِ اما مَه همیشَه تو نی¹²اِ زَنو با لِتَی اِ عَطر بر بَدَنِ مَه در واقَع مَه بَرَی تَدفین آمادَش کِردِه ¹³اَ راستی اَ شما اَگواِم در تمامِ دُنیا هَر جا اِ انجیل مُوعظَه بِبو کار اِ زَنو اَ یادِ اَنَه بازگو اَبو¹⁴اَمی موقَع یهودا اَسخریوطی که یکی از دوازدَه شاگرد اَند اَ پَلوی سَریایِ کاهنیا چو ¹⁵و اُشگُت ، چه اَ مَه اَدَی اگَه عیسی اَ شما تسلیم بُکُنِم پَس اَنَیا سی سِکَه ی نُقرَه اَ اَنَه پَرداخت شوکِه . ¹⁶از اَمی موقَع در پیِ فُرصت اَند تا عیسی رُو تسلیم بُکُن¹⁷در اَولین رُزِ عیدِ فَطیر شاگردیا اَ پَلو عیسی اُندِن و شُپُرسی کجا تَوی تَززَر تدارکات بِبینَم تا شومِ پَسَه بُخورِش . ¹⁸اَنَه شَه اَنَیا گُت که اَ شَهر اَ پَلو فلان شَخص اُچی و اَ اَنَه بُگوی استاد اَگو وقتِ مَه نَزدیک بُدِه . مَوی فصخ را اَ خونَی تو با شاگردیام نِگَه بِدَرِم ¹⁹شاگردیا اَمی که عیسی اُشگُتِسُن شُکِه و فَصَخ را تدارُک شُکِه²⁰شُو بُیس و عیسی با دوازدَه شاگردِ خُش اَ سَرِ سُفرَه شِه ²¹در موقَعی خَردَی شام عیسی اُشگُت آمین اَ شما اَگواِم یکی اَز شمایا مَه تسلیمِ دُشمَن اَکُن ²²شاگردیا خَیلی ناراحت بُدِن یکی پَس از دیگَری از اَنَش پُرسی مَه که اَنَه نیسِم سَروَرُم؟²³عیسی جَوابُش دا اَمی که دَسِ خُش با مَه در کاسَه اَبوی اَمی مَه تَسلیم اَکُن ²⁴پُسِ انسان اَمی که دربارَش نِوشتَه بُدِه اَچو .اَما وای بَر اَمی کِسی که پُسِ انسان را تَسلیمِ دُشمن اَکُن بهتراَند که اَ دنیا نیوندِسُن ²⁵اَمی موقَع یَهودا تسلیم کُنَندَی اَنَه در جوابُش گُت اَی اُستاد آیا مَه اِسِم عیسی جوابُش دا تو خوتُ اُتگُت²⁶چون هَنوز مَشغولِ خَردَه اَندِن و پَس از شُکرگزاری پَرَشکِه و اَ شاگردیا اُشدا و اُشگُت بِگیری بُخوری اِ اِسی بَدَنِ مَه²⁷پیالَش گِرِت و پس از شُکرگزاری اَنَه شَه شاگردیا دا و اُشگُت ، هَمَی شما از اِ بِنوشی ²⁸اِ اِسی خونِ مَه بَرَی عهدِ جَدید که بخاطر بسیاری اَ جَهتِ آمرزِشِ گُنایا لِتَه اَبو . ²⁹اَ شما اَگواِم از اِ مَحصولِ مُو دِگَه ناخورِم تا رُزی که اَنَه با شما در پادشاهیِ بوای خوت تازَه بنوشِم³⁰پس از سرود خَندَ اَ سَمتِ کوهِ زیتون چدن ³¹اَمی مُوقَع عیسی اَ اَنَیا اُشگُت اِشو هَمَی شما بِخاطر مَه اَلَغزی چون نوشتَه بُدِه شبان را اَزَنَم و گوسفندیای گَلَه پراکَندَه اَبِن ³²پَس از اَمی که زِندَه بُدِم پیش از شما اَ جلیل اَچِم³³پطرُس در جواب اُشگُت ،حتی اَگَه هَمَ اَ سَبَبِ تو بِلَغزِن مَه هَرگِز نالَغزِم . ³⁴عیسی اَ اَنَه اُشگُت آمین اَ تو اَگواِم که اَمی اِشو قبل از که خروس اوخَنِه سه بار اِنکار مَکُنِش اما ³⁵پطرس اُشگُت حتی اَگَه لازِم بو با تو بِمِرِم اِنکارُت ناکُنِم سایر شاگردیای دِگَه هَم اَمی شُگُت³⁶اَمی مُوقع عیسی با شاگردیای خُش اَ مکانی بنام جتسیمانی چو و شَه اِدَیا گُت در اِنکِه اونَی تا مَه اَنکَه اُچِم دعا بُکُنِم ³⁷سپس پطرس و دو پُسِ زِبدی با خُش اُشبو اندوهگین و مضطرب اَند ³⁸شَه اَنَیا گُت از ناراحتی اَ حالِ مرگ کَتِسِم در اِنکِه وَیسی و با مَه بیدار بی³⁹سپس اَ جِلوتر چو و اَ روی خاک کَت و دُعا اُشکِه ای بوای مَه اَگَه اَبو اِ جامی از مَه بِگذَرِه اما نَه بِخواستِ مَه بلکه اَ اِرادَی تو ⁴⁰اَمی موقَع اَ پَلو شاگردیای خُش اُند و اَنَیا خَتِسونِن پس اَ پطرس اُشگُت آیا تُناشَیس ساعتی با مَه بیدار وامَنی ؟ ⁴¹بیدار بی و دعا بُکُنی در آزمایش نِکِوی روح مشتاق اِسی اما جسم ناتوان⁴²پس یَکبارِ دِگَه چو و دعا اُشکِه اَی پدرِ مَه اَگَه ممکن نی اِ جام ننوشدَه از مَه بِگذره پس هر چه ارادَی تو اِسی انجام ببو . ⁴³چون واگِشت اِدَیا هنوز در خوُ اَندِن چون چِشیاشو سَنگی بُسُن ⁴⁴پَس یَک بارِ دِگَه اِدَیا بِه حالِ خُشو اُشنا و چو بَرَی سومین بار اَمی دعا تکراراُشکِه⁴⁵اَمی موقع اَ پلو شاگردیا اُند و شَه اِدیا گُت آیا اَنوز اَ خو واستراحت اَکِردُی الان ساعتِ مقرر نزدیک بُدِه و پُسِ انسان اَ دَسِ گناکاریا تسلیم اَبو ⁴⁶بلند وابی اُچَم حالا تسلیم کُنَندَی مَه از راه اَرَسِه⁴⁷عیسی اَنوز اَرف شَزَت که یهودا یکی از اَنَه دوازده تَن اَمرَی گروهِ گَپی مُسَلح اَ چماق وشمشیر از طرفِ سریای کاهنیا و مشایخِ قوم از راه رَسِدِن ⁴⁸تسلیم کنندَی اَنَه اَ اَمرایایِ خُش علامتی اُشدایسون و اُشگُتِسن اَمی کِسی که اَبوسِم اَمی اِسی اَنَه بِگِری⁴⁹پس با عجلَه اَ عیسی نزیک بُیس و اُشگُت سلام استاد و اَنَه اُش بوسی ⁵⁰عیسی اَ اَنَه اُشگُت ای رفیق کار خوت انجام آدِه اَمی موقع اَ جاو اُندِن اَ سَرِ عیسی رِختِن و اَنَه گرفتار شو کِه⁵¹در اَمی موقع یکی از اَمرَیای عیسی دَس اَ شمشیر اُشکه و اُشکَشی و ضربَی اَ خدمتکارِ کاهن اُشزَت و گُشُش اُش بُلی ⁵²اما عیسی اُشگُت اَ غلاف بُکُن چون هر که شمشیر بِکَشِه اَ شمشیر کُشتَه اَبو ⁵³آیا گمان اَکُنی اُم ناشا از بوای خوم بُگواِم که بیش از دوازده فرشتَه اَ کمکِ مَه بِفرسِه ؟ ⁵⁴پس چِطوپیش گویای کتبِ مقدس تحقق پیدا بُکُن که اَگواِن اِ وقایَع باید رُخ آدِه⁵⁵در اَمی موقع شَه جماعت گُت مَگَه مَه راهزَنِم که با چماق و شمشیر بَرَی گِرَتَم اُندِسی مَه اَررُز در معبد اَشِسِم و تعلیم مَدا و مَه تُ نِگِرِت ⁵⁶اما اِ هَمَه رُخُ اُشدا تا پیشگویای پیامبریا تحقق پیدا بُکُن اَمی موقع هَمَی شاگردیا وِلشو کِه وفرارشو که⁵⁷اَنیا که عیسی شو گِرِتِسُن اَنَه شا پَلوی قیافا کاهنِ اَعظم شو بو در اَمکِه علمای دین و مشایخ جمع اَندِن . ⁵⁸اما پطرس دوررادوراز پی عیسی چو تاد مِنِ سراِ خونَی کاهنِ اعظم رِسی پس داخل بُیس و با نگهبانیا شِه تا بِفَمِه چو اَ بُدُی⁵⁹سریای کاهنیا و تمامی اهلِ شورا اَ دُمِ شهادَتِ دروغ علیه عیسی اَندِن تا اُشبُکُشِن ⁶⁰اما هر چه شاهدیای دروغ زیاد اَندِن چیزی پیدا شو نَکِه اَمی موقَع دو نفر اُندِن و ⁶¹شو گُت اِ مَرد اُشگُتِ مَه مَشا معبدِ خدا را ویران بُکُنِم و ظرفِ سِه رُز اَنَه از نو بِسازِم⁶²اَمی موقع کاهنِ اعظم بلند وابُیس و اَ عیسی اُشگُت هیچ پاسُخی نادَیش ؟ اِ چِه اِسی که بر علیه تو شهادت اَ دِداین ؟ ⁶³اما عیسی هیچی اُشنِگُت کاهن اعظم شَه اَنَه گُت اَ خدایِ زندَه سوگَند تَدَیم که اَ ما بُگُیش آیا تو مسیح پُسِ خدا اِسِش ⁶⁴عیسی جواب اُشدا تو خوت اِندِه اَگُتایش اَ شما اَگواِم که از اِ به بعد پُسِ انسان اَبینی که اَ دَسِ راسِ قدرت اُدُی بر اَبریای آسمو دا⁶⁵اَمی موقع کاهن اعظم جَمَی خوش پَرَش که و اُشگُت کفر اَگُتُی دِگَه نیاز اَ شاهد نی ؟آلا که کفر اِدِتو شُنُفت ⁶⁶حُکمِتو چَی در جواب شو گُت سِزاش مرگ اِسی⁶⁷اَمی موقع اَ لویِه عیسی آوِ دَهَن شو بِس و شو زَت بَعضیا هم سیلی شو زَت ⁶⁸شا گُت اَی مسیح نبوت بُکُن چه کِسی شَتوزَت ؟⁶⁹و اما پطرس اَ در مِنِه سرا اُداسُن که کنیزی شَپَلو اُند اُشگُت تو اَم با عیسیِ جلیلی اَندِش ⁷⁰اما اَنَه در جلو اَمَه انکار اُشکِه و اُشگُت نادَنِم چه اَگُتایش⁷¹پس اَندَی سَرسرایِ خونَه چو در اَمکه خَدَمَی دِگَه اَنَه اُشبینا و شَه اَنَیا گُت اِ مرد نیز با عیسیِ ناصری اَند ⁷²پطرس یک بارِ دِگَه انکار اُشکه قسم اُشخَه که مَه اِ مرد اُشناشناسِم⁷³یَک کمی بعد جمعی که اَنکَه ویسَیسُنِن اَ جلو اُندِن و پطرس شو گُت شکی نی که تو اَم یکی از انَیا بِش از لَجَت پیدا اِسی ⁷⁴یک کَشی پطرس لعنت اُشکه و قَسم اُشخَه ، اُشگُت اِ مرد ناشناسِم اَمی موقع خروس اُشخَند ⁷⁵یک کَشی پطرس حرفیای عیسی شَه یاد آو که اُشگُتِسُن پیش از خَندَی خروس سه بار مَه انکار اَکُنِش پس اَ در چو وگیریخُش که

¹صُبِ زود هَمَی سَریای کاهنییا و مشایخ جَم بُسُنِن با هَم شُرشو کِه ، که عیسی اُش بُکُشِن ²پس دَسَ بَسَشو بو اَپیلاتوس والی تحویل شو دا³چون یهودا تسلیم کُنندَی اَنَه اُشبینا که عیسی محکوم شو کُردِ از کِردَی خوش پشیمون بُیس و سی سکَه ی نقرَه اَ سرانِ کاهنیا و مشایخ اُش واگردَنا و ⁴اُشگُت گُنام کِردِ و باعثِ ریختَه بُدَی خونِ بیگناه بُسِم اما اَنَیا جواب شو دا به اَما چه؟ خوت اَفَمِش ⁵اَمی موقَع یهودا سِکَیا در معبد اَ رو زَمی اُشریخت و اَدر چوو خوش حلق آویز اُشکه⁶سریای کاهنیا سکَیا از زمی جمع شو که ریختَی اِ سِکَیا در خزانه معبد جایز نی چون خونبها اِسی ⁷پس از مشورت کِردَه با اَنَه پول مزرعه کوزَه گَر شُخِلی تا گورِسوغریبیا بُکُنن ⁸از اَمی موقَع ای مکانی تا اِروز اَ مزرعه خون معروف اِسی⁹اَمی پیشگویی ارمیای نبی اَ حقیقت پیوستَه بُیس که اُشگُتِسُن اَنَیا سی سکَی نقرَه شو واسِسُن یعنی قیمتی که بنی اسراییل بر اَنَشو نا ¹⁰و اَنَه به اَمی دلیل مزرعَی کوزه گر شو دا چونکه خداوند اَمَه اَمراُشکردِسُن¹¹اما عیسی اَ حضورِ والی ویسا والی از اَنَش پُرسی آیا تو پادشاهِ یهود اِسِش ؟ عیسی جواب اُشدا تو اَگواِش ¹²اما موقَعی که سَریای کاهنیا و مشایخ اتهام شو زَت هیچ جوابُش نِدا ¹³پس پیلاتوس از اَنَش پُرسی ناشنُوِداش چِقَد علیه تو شهادت اَدِداین ؟ ¹⁴اما عیسی یَک اتهام هَم پاسُخُش نِدا اَمدِه که والی خیلی تعجب اُشکه¹⁵رسم والی اِدِاَند که در عَید یک زندانی به انتخابِ مردم آزاد بُکُن ¹⁶در اَمی زمان زندانیِ معروفی بنامِ باراباس در اَبس اَند¹⁷موقعی که مردُم جمع بُدِن پیلاطس از اَنَیا اُشپرسی چه کسی تا وی تا زرآزاد بُکُنِم ؟ باراباس یا عیسی معروف اَمسیح را؟ ¹⁸اندِش گُت که شَفَمی عیسی را حسادت شا اَنَه تسلیم کِردِه . ¹⁹موقعی که پیلاطس اَ مسندِ داوری اُداسُن زِنَش پیغامی بَرَی اَنَش فِرسا که تو با اِ مَردِ بیگناه کاریت نِبو چون اِرُز خوای دربارَی اَنَم اُم بینا که مَه خیلی رَنج اُشدا²²اما سریای کاهنیا و مشایخ قوم را تشویق شو که تا آزادیِ باراباس و مرگِ عیسی شو بِوی ²¹پس چون والی اُش پرسی کدام یک از اِ دو تا تازر آزاد بُکُنِم جواب شو دا باراباس . ²⁰پیلاتُس اُشپرسی پس با عیسیِ معروف اَ مسیح چه بُکُنِم هَمَشو شو گُت اَ صلیبُش بِکَش²³پیلاتُس اُشپرسی چواِ؟چه بدی اُشکردِه ؟ اما اَنَیا بلندتر فریادشو زَت اَ صلیبُش بُکُن ²⁴چون پیلاتُس اُشبینا تلاشُش بیهودَه اِسی تَرسی شورش بُکُنِن آو اُش خواس و دستیای خوش در برابر مَردُم اُششو و اُشگُت مَه از خونِ اِ مَردی بَری اِسِم خُتواَفَمی²⁵مَردم هَمَه در جوابشو گُت خونِ اَنَه بر گردَنِ اَما و فرزَندیای اَما بو ²⁶اَمی موقع پیلاتُس را بَراشو آزادُش کِه و اَ عیسی تازیانَشو زَت و اُشگت تا اَ صلیبُش بِکَشِن²⁷سربازیای پیلاتُس عیسی را از صحنِ کاخِ والی شو بو هَمَی گروه سربازیا دُورُش جمع بُدِناَنَیا ²⁸عیسی را عریان شو کِه جَمَی ارغوانی شا بَر کِه ²⁹و تاجی از خار شو بافت شا سِرَه نا و چوبی اَ دَسِ راسُش شو دا اَمی موقع در برابرُش زانو شو زَت واستیزا کنان شا گُت درود بر پادشاهِ یهود³⁰اَ رو اَنَه آو دَهَن شا بِس چوب اَ دسُش شا گِرِت و شا سِرَه اَزَت ³¹پس از استهزا کِردَش جَمَه شاز بَر اَ دَر آو جَمَی خُوش شو بَر کِه بَرَی صلیب کِردَش شا در بو³²وقتی اَ دَر اَچِدِن اَ مردی که از اهالی قیروان اَ نام شمعون بر شو خَه و اَنَه مجبور شو که صلیبِ عیسی را حمل بُکُن ³³چون اَ مکانی بنامِ جلجتا که اَ معنیِ مکانِ جمجمه اِسی رَسِدِن ³⁴اَ عیسی شراب آمیختَه اَ زرداب شو دا چون اَنَه مَزَش کِه اُش نِخَه³⁵موقعی که اَ صلیب شا کَشی بَرَی تقسیمِ جَمَش قرعَه شو بِس ³⁶و دَر اَمکِه اَ نگهبانیِ اَنَه شِسِن ³⁷و تقصیر نامَی اَ اِ عبارت بر لوحی شو نَوِشت وَ اَنَه اَ بَرَی سَرَش نَصب شو کِه اِ اِسی عیسی پادشاهِ یهود³⁸دو تا راهزن با اَنَه اَ صلیب بُدِن یکی اَ سَمتِ راست وَ یکی دِگَه اَ سَمتِ چَپِ اَنَه ³⁹رَهگذَریا سَریای خوشو تَکون شا دا ناسزا شا ⁴⁰گُت ، اَی تو که تَوِس معبَد را ویران بُکُنِش و سه رُزَ اَنَه بازبِسازِش خوت نجات آدِه اَگَه پُسِ خدا اِسِش اَ صلیب اَ زیر بِدا⁴¹سَریای کاهنیا و علمایِ دین و مشایخ نیز مَسخَرَش شا که و شا گُت ⁴²مَکِس را نجاتُش دا اما خوش اُش ناشا نجات آدِه اَگَه پادشاهِ اسرائیل اِسِش آلا اَ صلیب اَ زیر بیا تا اَ اَنَه ایمان بیارَم⁴³اَنَه اَ خدا توکُل اُشِه پس اَگَه خدا دوس شَه دَرِه آلا اَنَه نجات شا دِه چون ادعا شَکِه پُسِ خدا اِسی ⁴⁴اَنَه دو راهزن که با اَنَه اَ صلیب بُسُنِن اَمدِ اَ اَنَه توهین شا کِه⁴⁵اَز ساعتِ ششم تا نهم تاریکی اَمَی اَنَه سرزمی اُشگِرِت ⁴⁶نَزیکِ ساعتِ نُهم عیسی با صدایِ بلند فریادُش زَت ایلی ایلی لَما سَبَقتَنی یعنی اَی خدایِ مَه اَی خدایِ مَه چواِ مَه اُت نَدِه ⁴⁷بعضی اَز اَنَیا که اَندِن چون اِدِ که شُنُفت شُگُت ایلیا صدا اَزِتُی⁴⁸یکی اَز اَنَیا با عجلَه داوای (دوید) اسفَنجی شَو اَنَه با شَرابِ تُرشیدَه پُراُشکه و اَ سَرِ چوبی اُشکه و اَ پِشِ دَهَنِ عیسی اُشبو تا بُخُی ⁴⁹اما بَقیَه شو گُت اَنَه اَ حالِ خوش اونِسی تا ببینَم آیا ایلیا اَ نجاتُش دا ⁵⁰عیسی یَک بارِ دِگَه با صدای بلند فریادُش زَت و روحِ خُش تسلیمُش کِه⁵¹در اَمی موقع پردَی معبد از بَرا تا زیر پَرَ بُیس زَمی لرزی و سَنگیا شِکافتَه بُیس ⁵²قبریا باز بُیس وبَدَنیای زیادی از مقدسین که خَتِسُنِن اَنَیا از قبر اَ در اُندِن ⁵³و پَس از رستاخیزیِ عیسی اَ شهرِ مقدس چِدِن و خوت را اَ شماری از مردم شا نِشو دا⁵⁴چون فرماندَی سربازیا ونفراتِشوکه مامورنگهبانی از عیسی اَندِن زَمی لَرزَه و هَمَی اِ رویدادیا شُبینُیسُن خَیلی تَرسِدِن شُگُت براستی اَنَه پُسِ خدا اَند ⁵⁵خَیلی زَنیا که اَنکِه اَندِن و از دور نِگاه شا کِه اَنَیا از جلیل اَ دُمِ عیسی اُندِسُنِن تا اَ اَنَه خدمت بُکُنِن ⁵⁶در میونِ اَنَیا مریمِ مجدلیه اَند ومریم نَنَی یعقوب و یوسف ونیز نَنَی پُسیای زُبِدی اَندِن⁵⁷موقع غروب مَردی پولدار از اهالی رامَه یوسُف نام که خوش شاگِردِ عیسی بُسُن ⁵⁸اَ پَلو پیلاتُس چو و جسدِ عیسی طَلَبُ اُشکِه پیلاطوس دستور اُشدا اَ اَنَه آدَین⁵⁹یوسف جَسَدُش واسِه در کتونیه پاک اُشپیچی ⁶⁰و در مَقبَرَی تازَی که بَرَی خوش در صَخرَه اُشتراشِدِسُن اُشنا و سَنگی گَپ جِلو دَهَنَی مَقبَرَه اُشنا ⁶¹و چومریمِ مجدَلیه و مریمِ دِگَه در اَمکَه روبروی مقبَرَه اُداسُنِن⁶²رُزِ بعد که پَس از رُزِ تهیه اَند سریای کاهَنیا و فریسیا اَ پَلو پیلاطوس اُندِن ⁶³شو گُت سرورِ اَما اَ یاد مواِ اَنَه گمراه کُنندَه وقتی زندِه اَند شَه گُت پَس از سه رُزبُلَند اَ وابِم ⁶⁴پس دستور آدِه مقبَره تا رُزِ سوم نگهبانی آدَیننِکُنِه شاگردیا بَین جسد بِدُزِن که اَ مَردُم بُگوین که اَنَه از مُردَیا بلند وابُدِه که در اِ صورت اِ فَریبِ آخَر از فَریبِ اول بدتر اِسی⁶⁵پیلاطس پاسُخُش دا شمایا خوتو نگهبانیا تواِ اُچید و اَنَه هَر طوری که صلاح اَدَنی حفاظَت بُکُنی ⁶⁶پس چِدِن و سَنگِ مقبَرَه را مهرومومشو کِه و نگهبانیا در اَمکِه شا نا تا از مقبَرَه حفاظت بُکُنِن

¹بعد از شبات در سَپیدِه دَم نخستین رُزِ هَفتَه مریمِ مَجدَلیه و اَنَه مَریمَ دِگَه اَ دِدَی مَقبَرَ چِدِن ²یَک کَشی زَمی لَرزَی شَدیدی بُیس چون فِرِشتَی خداوند از آسمو نازل بُیس اَ طرفِ مقبَرَه چو و سنگ اَ برابرِ اَنَیا اُش غَلطَنا و اَرو اَمی شِه³چِرَی اَنَه فِرشتَی مِثِ برقِ آسمو اَدِرَخشی و جَمَش چون برف سفیداَند نگهبانیا ⁴از دِدَی اِدِه اَ لَرزَه کَتِن مِثِ مُردَیا بُدِن⁵اَمی موقع فرشتَه اَ زَنیا اُشگُت هراسون مَبی اَدَنِم که در جستجوی عیسی مصلوب اِسی اِدِه ⁶اِنکه نی چون اَمدِه که اُشگُتِسُن برخاسته بُدِه بَی جایی که خَتِسُن بِبینی ⁷پس با عجلَه اوچی اَ شاگردیای اَنَه بُگُی که از مردگان بلند وابُدِه و جلو تر از شما اَ جلیل اَچو و اَنکَه اَنَه شَبینیآلا اَ شما اُمگُت⁸پس زنیا با هراسی آمیختَه با شادیِ عظیم با عجلَه از مقبَرَه روانَه بُدِن و اَطرفِ شاگردیا چدن تا اِ واقعه اَ اَنَیا خبر آدَین ⁹یکدَفَی عیسی با اَنَیا روبرو بُیس و اُشگُت سلام بر شما بو زنیا اَ پِش اُندِن اَ پایای اَنَه کَتِن و اَنَه پَرَستِش شو کِه ¹⁰اَمی موقع عیسی اَ اِدَیا اُشگُت مَتَرسی اُچی و اَبرادَریام بُگُی که اَ جلیل اُچِن در اَنکَه مَه اَبینِن¹¹موقی که زنیا در راه اَندِن عده ای از نگهبانیا اَ شهر چدن اَمَی وقایَع را اَ سریای کاهنیا شو گُت ¹²اَنَیا نیز پس از دیدار و مشورت با مشایخ اَ سربازیا پولِ زیادی شو دا و ¹³شو گُت بوگوی که اَما در خو بُسَم جَسَدِ اَنَه شو دُزدیده¹⁴و اَگَه اَگُشِ والی بِرَسه اَما خومو راضی شَه کُنَم تا بَرَی شما مشکلی ایجاد نِبو ¹⁵پس اَنَیا پول شو گِرِت طبقِ اَمی که شو گُتِسُن عَمل شو کِه و اُ داستان تا به اِرُز در میونِ یهودیا شایع اِسی¹⁶اَمی موقع یازدَه شاگرد اَ جلیل اَ کوهی که عیسی شَه اِدَیا گُتِسون چِدِن ¹⁷چون در اَنکَه عیسی شو بینا اَنَه پرسِش شو که اَما بعضی شک شو اَند¹⁸پس عیسی اَ پِش اُند و شَه اِدَیا گُت تمام قدرت در آسمو و زَمی اَمَه سپردَه بُدِه ¹⁹پس اوچی و هَمَی قومیا را شاگرد بُکُنی و اِدَیا را بنامِ پدر پسر وروح القدس تعمید آدَی²⁰و اَنیا تعلیم آدَی و هر چه اَ شما فرمان اُمدَدِه اَ جا بیارِن آلا مَه هر زُز تا پایانِ اِ عصر با شما اِسِم

¹از اَمکِه که خیلی دَس اَ تالیفِ اموری شُزَتِه که اَ پَلو اَما انجام رَسِدِه ²درست اَمدِه که اَنَیا از اول شاهیدیای عینی و خادمیای کلام اَندِن اَ اَما شُسِپُرد ³مَه اَم که اَمَه چی از اول بادقت بررسی اُمکِردِسُن مصلحت اِدِم بینا که اَنَیا را اَ شکلی منظم بَرَی شما عالیجناب تِئوفیلوس بنویسِم ⁴تا از دُرُسیِ اَمی که تویاد گِرِتِه یقین پیدا بُکُنی⁵در موقعی که هیرودیس پادشاه یهودیه اَند کاهنی زندگی شَکِه که اِسمُش زکریا اَند از کاهنیای گروهِ اَبیا زِنَش الیزابت از تبار هارونَ اَند ⁶هر دو شو از نظر خدا پارسا اَندِن مِثِ اَمَی احکام و فرایض خداوند بی عیب رفتار شا کِه ⁷اما اِدَیا بِچ شونیَند چون الیزابت نازا اَند و هر دو شو پیر اَندِن⁸یک بار که نوبَتِ خدمتِ گروهِ زکریا رَسی و اَنَه که در پیشگاهِ خدا کهانت شَه کِه ⁹بنا اَ رَسمِ کاهنیا قرعَی داخل بُدَه اَ قدس خدا ¹⁰و سوزاندَی بخور اَ نامِ اَنَه کَت در موقَی سُتَی بُخور تمامِ جماعت اَ دَر سرگرم دعا اَندِن¹¹که یک کَشی فرشتَی خدا و عیسی اَ جانبِ راسِ مذبحِ بخور اَ زکریا ظاهر بُیس ¹²زکریا با دِدَی اَنَه بهت زَدَه بُیس و ترس وجود دُش اُشگِرِت اما ¹³فرشته شَه اَنَه گُت اَی زکریا مترس دعای تو مستجاب بُدِه زِنَت الیزابت بَرَی تو پُسی اَ دنیا دارِه و تو اسمِ اَنَه یحیی اَنِسِش¹⁴تو خیلی خوشحال اَبِش وخیلیا از تولدِ اَنَه شاد اَبِن ¹⁵چون از نظر خدا بزرگ اِسی یحیی هیچ وقت اَ شراب و مسکرات لب نِزِن اَنَه در شکمِ مادرُش پر از روح القدس اِسی¹⁶و خیلی از قومِ اسرائیل اَ طرفِ خداوند خدایِ خوش اَواگَردَنِه ¹⁷اَنَه اَ روح و قدرتِ الییا جلوتر از خداوند دا تا دلِ بواییا اَ طرفِ بچیا و نافرمانیا را اَ طرفِ حکمتِ پارسایا واگِردَنِه تا قومی آمادَه بَرَی خداوند فراهم بُکُن¹⁸زکریا اَ فِرشتَه اُش پرسی اِدِه از کجا بِفَمِم مَه مردی پیرِم و زِنَم نیز سالخوردَه اِسی ¹⁹فرشتَه جواب اُش دا مَه جبرئیلم که در حضور خدا اَویسِم آلا فرستادَ بُسِم تا با تو گَپ بزنِم و اِ بشارَت اَ تو بِرَسَنِم ²⁰آلا لال اَبِش تا رُزِ وُقوعِ اِ اَمری قدرتِ گَپ زَتَه اُت نی چون گَپِ مَه در موقَی مقرر اَ حقیقت اَبو باوَرُت نِکِه²¹در اِ موقع جماعت منتظر زکریا اَندِن وحیران از طول کَشِدَی اَنَه در قدس ²²چون اَ در اُند اُش نِشَیس با مَردُم گپ بِزِن پس شو فَمی رویایی در قدس اُش بینَدِه چون تنها ایما و اشارَشَ کِه و توانِ گپ زَتَه اُش نیَن ²³زکریا بعد از تَمومِ خدمَتُش اَ خونَی خوش اُند²⁴چند رُز بعد زَنَش الیزابت آوسَن بُیس و پَن ماه خونَه نِشین بُیس ²⁵الیزابت شَگُت خداوند بَرَی مَه اِنداُشکردِه اَنَه در اِ رُزیا لطفِ خوت شاملِ حالِ مَش کِردِه و هر چه اَ پلو مَردُم مایه ننگ اَند اُش واسِه²⁶اَ تِ مایِ شیشُم جبرائیل فرشتَی از طرفِ خدا اَ شَهری در جلیل فرستادَ بُیس که که ناصرَه نام اُشَن ²⁷اَ پَلویِ باکرَی به نامِ مریم اُچو مریم نامزَدِ مردی اَند به نامِ یوسُف از خاندانِ داوود ²⁸فرشتَه اَ پَلو اَنَه چو و اُشگُت سلام اَ تو که مورِدِ لطف قراراُتگِرِتِه خداوند با تو اِسی ²⁹مریم با گُتَی اِ گَپی مضطرب بُیس و با خوش اُشگُت که اِ چه سلامی اَند³⁰اما فرشتَه شَه اَنَه گُت اَی مریم مَتَرس لطفِ خدا شاملِ حالِ تو بُدِه ³¹آلا اوسَن بُسِش پُسی دارِش و اِسمُش عیسی اَنِسِش ³²اَنَه گَپ اِسی و پُسِ خدای متعال خَندَ اَبو خداوند خدا تختِ پادشاهی بواش داوود اَ اَنَه عطا اَکُن ³³اَنَه تا اَبد اَ خاندانِ یعقوب سلطنت اَکُن و پادشاهیِ اَنَه هیچ وقت از بَین ناچو³⁴مریم از فرشتَش پُرسی اِ چگونه ممکن اَبو چون مَه با مردی نِبُسِم ؟ ³⁵فرشتَه جواب اُشدا روح القدس اَ تو دا و قدرتِ خدای متعال بر تو سایَه اَبی از اِ رو اَنَه مولود مقدس و پُسِ خدا خَندَ اَبو³⁶آلا الیزابت که اَ قوم وخیشیای تو اِسی در سن پیری اُسَن اِسی و پُسی در راهُشِ اُ، اَنَه که اَگواِن نازا اِسی ودر ششمین مایِ اُسنیش اِسی ³⁷چون پلو خدا هیچ امری نا ممکن نی ³⁸مریم اُشگُت کنیزِ خداوند اِسِم هر چه در بارَی مَه اُتگُت بِبو اَمی موقَع فرشتَه اَپَلو اَنه چو³⁹در اَنَه رُزیا مریم بلند وابیس با عجلَه اَ شهری که در کوهستانِ یهودیَه چو ⁴⁰اَ خونَی زکریا اَ الیزابت سلام اُشگُت ⁴¹چون الیزابت سلام مریم اُش شُنُفت طفل در رَحِمُش جَست و خیز اُشکِه و الیزابت از روح القدس پر بُیس⁴²با صدای بلند اُش گُت در میونِ زَنیا خجَسته اِسِش ثَمَرَی رَحِمِ تو . ⁴³مَه کِه بِم که مادرِ سَروَرُم اَ پَلو مَه بیا ؟ ⁴⁴چون صدای سلامِ تو اَ گُشِ مَه رِسی طفل از شادی در رَحِمِ مَه اَ جستُ وخیز اُند ⁴⁵خوشبحالِ کِسی که ایمان بیارِه هر چه از طرفِ خدا اَ اَنَه گفتَه بُدِه اَ انجام اَرَسِه⁴⁶مریم در جواب اُشگُت ، جان مَه خداوند تمجید اَکُن ⁴⁷و روحُم در نجات دهَندَم خدا اَ وَجد دا⁴⁸چون بر حقارت کنیز خوش نظر اُشکِردِه از این رو اَمَی نسلیا خُجَسته اَخَنِن ⁴⁹چون اَنَه که نامُش قُدوس اِسی کاریای عظیمی بَرَی مَه اُشکِردِه⁵⁰رَحمَت اَنَه نسل اندَر نسل اِسی هَمَی تَرسندَیاش در بَر اَگِرِه اشنشه ⁵¹اَ بازویِ خوش نیرومندانه عَمَل اُشکِردِه و اَنَیا که در اندیشَی دل خوت متکبر اِسِن پراکندَه اُشکِردِه⁵²فرمانرَوایا از تخت اَ زیر اُش کَشیدِه فروتنیا را سرافراز اُشکِردِه ⁵³گرسنی یا اَ چیزیای خَش سیر اُشکِردِه اما دولتمندیا تهیدَس روانَش کِردِه⁵⁴اَنَه رحمَتِ خوش شَه یادِه وخادِمِ خوُش اسراییل را یاری اَدِه ⁵⁵اَمدِه که بوای یای اَما ابراهیم و نسلِ اَنَه وعدَه اُش دَدِه که تا ابد اِندِه بُکُن⁵⁶پس مریم حدودِ سه ماه اَ پَلو الیزابت شِه و بعد اَ خونَه واگِشت ⁵⁷چون موقَی وضع حملِ الیزابت رَسی پُسی شَه دنیا آو ⁵⁸همسایَییا و قوم وخیش چون شُشُنُفت که خداوند رحمَتِ عظیمُش را بَرَی وی ارزانی اُشکِردِه در شادی اَنَه سهیم بُدِن⁵⁹رُزِ هشتم بَرَی سنَتِ خَتنَی نوزاد اُندِن و شاویس نامِ بواش زکریا بَرَی اَنَه اُنِسِن ⁶⁰اما مادَرِ نوزاد اُشگُت نه نام اَنَه باید یحیی بو ⁶¹شُگُت اَز قوم وخیشیای تو کِسی چنین نامی اُشنِبُدِه⁶²پس اَ بواش اشارَشو کِه که اسمِ اَنَه چه اُنِسِن ⁶³زکریا لوحی اُش خواس و در برابر حیرتِ هَمه اُش نَوِشت نام اَنَه یحیی اِسی⁶⁴اَمی موقع زَبوش باز بُیس و دَهَن اَ ستایش خدا اُش کِه ⁶⁵هَمَی همسایییا تَرسِدِن و مردم اَمَی کوهستان یهودیَه در بارَی اَنَه حرف شا زَت . ⁶⁶هر کِه اِ گپیا شَه شُنُفت در دل خوش فکر شَکِه اِ چه بِچی اَبو چون دَسِ خدااَمرَی اَنَه اِسی⁶⁷اَمی موقَع بوای اَنَه ، زکریا از روح القدس پُر بویس و اِندِه نبوت اُشکِه " متبارک بو ⁶⁸خداوند خدای اسراییل چون اَ یاریِ قومِ خیش اُندِه و اَ اِدَیا رهایی اُش بَخشِدِه⁶⁹اَنَه بَرَی اَما شاخِ نجاتی اِسی در خاندانِ خادِمُش داوود ، بر پای اُش نَدِه ⁷⁰چون که از خیلی قبل اَ زبانِ پیامبریای مقدسِ خُش وعدَه اُش دایسُن که ⁷¹اَما از دَسِ دشمنیا و هَمَی کسیایی که اَز اَما نفرَت شواِ نجات آدِه⁷²تا اَ بواییامو رحمت آدِه و عهد مقدسِ خُش اَ یاد بیارِه اَمی ⁷³سوگندی که بَرَی بوامو ابراهیم یاد اُشکِه ، ⁷⁴که اَما از دَسِ دشمنیا نجات آدِه و یاریمو آدِه که اَنَه بدونِ هیچ واهمَی عبادت بُکُنیم ⁷⁵اَ حضورُش با قدوسیت و پارسایی هَمَی ایامِ عُمر⁷⁶و تو اَی بِچِ مَه پیامبر خدای متعال خَندِه اَبِش چون پیشاپیشِ خدا حرکت اَکُنِش تا راه بَرَی اَنَه آمادَه بُکُنِش ⁷⁷اَ قوم اَنَه اِ معرفت عطا بُکُن که با بَخشِدَی گناهیاشو اِدَیا نجات شادَیش⁷⁸چون خدای اَما دِلی اُشِه پُر از رحمَت وز اَمی رو آفتو تابان از عرشِ برین اَ اَما طلوع اَکُن ⁷⁹تا اَ کسیایی که در تاریکی و سایه مرگ اِسِن روشنایی آدِه و قدمیای در مسیرِ صلح و سلامت هدایت بُکُن⁸⁰و اما اَنَه بِچو گَپ اَ بُیس و در روح قوی اَبُیس تا رُزِظهورِ آشکارُش بر قومِ اسراییل در بیابو اَ سَر اَبُی

¹در اَنَه رُزیا آگوستوس فرمانی صادرُش کِه تا مردمیای اَمَه سرشماری بِبِن ²اِ اولین سرشماری اَند در موقَع فرمانداری کورینیوس اَ سوریه انجام اَبُیس ³پس هر که روانَی شَهرِ خُش اَبُیس تا نام نویسی بِبِن⁴یوسُف هَم اَزشهرِ ناصَره جلیل اَ طرفِ بیت لَحِم زادگاه داوود چو . چون از نسلِ خاندانِ داوود اَند اَنَه اَنکَه چو ⁵تا با نامزادُش مریم که زایمانُش نزیک اَند نام نویسی بُکُنِن⁶موقَی که اَنکَه اَندِن موقَی زایمانِ مریم بُیس و اولین⁷بِچُش که پُس اَند اَ دنیا اُند اَنَ شَه قنداقی پیچی و در آخوریش اُش خَتَناچون در مهمانسرا جایی شا زَر نییَن⁸در اَمی نواحی شبانیایی اَندِن که اَ تو صحرا اَندِن وموقع شُو اَ گَلَی خُشو پاسبانی شا کِه ⁹یک کَشی فِرشتَی خداوند اَ اَنَیا ظاهر بُیس ونور هلالِ خداوند اَ دورُشو تابِدَه بُیس شبانیا خَیلی تَرسِدِن¹⁰اما فرشته اَ اَنَیا گُت مترسید چون بشارتی بَراتو اُمِه خبری بَس شادی بخش که بَرَی تمامیِ قوم اِسی ¹¹اِرُز اَ شهرِ داوود بَرَی شما اَ دنیا اُند اَنَه خداوند مسیح اِسی ¹²نشونَش بَرَی شما اِدِه اِسی که نوزادی در قنداق پیچِدَه و در آخوری خَتِه اَبینی¹³یک کَشی گروهِ گَپی از لشکریای آسمو ظاهر بُدِن که اَمرَی اَنَه فرشتَه در ستایشِ خدا شَه گُت جلال بر ¹⁴خدا در عرشِ بَرین و صلح و سلامت بَر مردُمیای که بر زَمی موردِ لطفِ اَنَی¹⁵و چون فِرشتَیا از پَلو اِدَیا اَ آسمو چِدِن شبانیا اَ یَک دِگَشو گُت بَی اَ بیت لَحم اُچَم و هر چه روی اُش دَدِه و خداوند اَما آگاهُش کِردِه بِبینَم ¹⁶پس با عجلَه چِدِن مریم و یوسف و نوزاد خُفتَه اَ آخور شا بینا¹⁷چون نوزاد شو بینا گَپی که در بارَی اَنَه که اَ اِدَیا شو گُتِسُن پَخشو کِه ¹⁸و هر که شَه شُنُفت از گَپِ شبانیا تَعجب شا کِه . ¹⁹اما مریم همَی اِدَیا شَه خاطر اَسِپُرد و فکر شَه کِه ²⁰پس شبانیا خدا را حمد و ثنا گویان اُندِن اَ سببِ هر چه شو بینَیسُن و شُشنُفتِسُن چونکه شا اِدَیا گُتِسُن²¹در رُزِ هشتم چون وقتِ خَتنَی نوزاد رَسی اسمِ اَنَه عیسی شونا اِ اَمی اِسمی اَند که فرشتَه قبل از اِدِه که اَ تِ رَحِمِ مریم قرار بِگِرِه اَ رو اَنَش نَیسُن²²چون ایامِ تطهیرِ اِدَیا مطابقِ شریعتِ موسی تَموم بُیس یوسف و مریم عیسی را شا اورشلیم بو تا اَ خداوند تقدیم بُکُنِن ²³طبق حکم شریعت خداوند که اَگو اولین ثَمَرَی هر ذَکورِ هر رَحِمی مقدس بَرَی خداوند خَندَ اَبو ²⁴تا قربانی تقدیم بُکُنِن مطابقِ در شریعتِ خداوند اُندِه یعنی یَک جُفت قمری یا دو جوجَی کبوتر²⁵در اَنَه موقَی یا مردی پارسا و دیندار شمعون نامی اَند که در اورشلیم زندگی شَه کِه که منتظرِه تسلیِ اسراییل اَند و روح القدس در اَنَه اَند ²⁶روح القدس بَر اَنَه آشکارُش کِردِسُن که تا مسیح خداوند نِبینِه چشم از دنیا نابَنِه²⁷پس شمعون اَ هدایتِ روح وارِدِ صحنِ معبد بُیس و چون والدَینِ عیسیِ نوزاد اَنَه شو آو تا آیینِ شریعت اَ جا بیارِن ²⁸شمعون شَه بغل کِه و ستایش کنان اَ خداش گُت ²⁹اَی خداوند بنا به وعدَی خوت خادِمُت اَ سلامت مُرَخص بُکُن³⁰چون چِشییای مَه نجاتِ تو اُشبینَدِه ³¹نجاتی که در برابرِ هَمَی ملتیا فراهَم اُتکِردِه ³²نوری بَرَی نِشو دَدَی حقیقت اَ قومیای دِگَه و جلال دَدَه اَ قومِ خوت اسراییل³³بوا و نَنَی عیسی از گَپیایی که دربارَی اَنَه گُتَه بُیس تعجب شو کِه ³⁴پس شَمعون اِدَیا بَرِکَت اُشدا و اَ مریم مادَرِ اَنَش گُت ، مُقدَر اِسی که اِ بِچی موجبِ کَتِدَی و بلند وابُدَی خیلی از قومِ اسراییل بو و آیتی بو که در برابَرُش اَوَیسِن ³⁵و اِندِه اِسی اندیشَی دلیای خیلی یا آشکار اَبو شمشیری اَ قلبِ تو فرو اَچو³⁶در اَنکَه نبیه ای زندگی شَکِه دُتِه فِنُوئیل از قبیله اَشتَر که خَیلی سالخوردِه اَند حَنا پس از هفت سال زنا شویی شوش از دَسسُش دَیسُن ³⁷و تا هشتادُ چار سلگی بیوِه اَند اَنَه هیچوقت معبد ترکُش ناکِه شو و روز اَ دعا و عبادت مَشغولَند . ³⁸حنا اَمی موقَع اَ جلو اُند و خدا را سِپاس اُشگُت با هَمَی کِسیای که چشم انتظارِ رها بُدَی اورشَلیم اَندِن در بارَی عیسی گَپُش زَت³⁹چون یوسف و مریم آیینِ شریعت خداوند شا جا آو اَ شَهرِ خوت ناصِرَه واقع اَ جَلیل واگِشتِن ⁴⁰اَنَه بِچ رُشد شَه کِه و قَوی اَبُیس اَنَه پُر از حِکمَت اَند فیضِ خدا بَر اَنَه قرار اُشَن⁴¹نَنَه وبوای عیسی هر سال بَرَی عیدِ فَصَح اَ اورشلیم اَچِدِن ⁴²چون عیسی دوازدَه ساله بُسُن اَ رَسمِ عَید اَ اورشلیم چِدِن ⁴³پَس از تموم بُدَی عَید اَ واگِشتِن که عیسی نوجوان در اورشلیم وامُند اما نَنَه و بواش شو نِفَمی ⁴⁴فکر شا که در کاروان اِسی یکروز که بُیس اَ دُمِ عیسی گِشتِن و چون پیداشونِکِه اَ قومِ خیشیا و آشنایا شو پُرسی⁴⁵و چون پیداشو نِکِه اَ اورشلیم واگِشتِن ⁴⁶پَس از سِه رُز اَنَه در معبد شو واجو اَ میونِ معلمیا اُداسون و اَ حرف اِدَیا گُش شَه دا و از اَنَیا شَه پرسی . ⁴⁷هر که حرفیای اَنَه شَه شُنُفت از فهمِ اَنَه و جوابیایی که شَه دا در تعجب اَند⁴⁸چون نَنَه و بواش اَنکَه شو بینا شگفت زَدَه بُدِن نَنَش اَ اَنَش گُت پُسُم چواِ اِندِت کِه بوات و مَه با نگرانیِ زیاد اَ دُمِ تو اَندَم ⁴⁹چواِ اَ دُمِ مَه اَندی مَگَه تو نافَمی که مَه اَ خونَی بوام بِم ⁵⁰اما اَنَیا معنی اِ حرفیا که شَه اِدَیا گُت شو نِفَمی⁵¹پس با اِدَیا اَ راه کَت و اَناصرِه چو و مطیعِ اِشو بُیس اما نَنَش تمامیِ اِ امور شَه خاطر اَسِپُرد ⁵²و عیسی در قامت و حکمت و محبوبیت اَ پَلو خدا و مردم ترقی شَه که

¹در پانزدَهمین سالِ فرمانروایی تیبریوسِ قیصر ، موقَی که پُنتیوس پیلاتُس والی یَهودیه اَند هیردیس حاکمِ جلیل ، برادرُش فلیپُس حاکمِ ایتوریه و تراخونیتیس ، لیسانیوس حاکمِ آبیلینی ، ²و حنا و قیافا کاهنیای اعظم اَندِن کلامِ خدا در بیابو اَ یحیی ، پسرِ زکریا نازل بُیس³پس یحیی اَ سرتاسرِ نواحیِ اردن اچو و اَ مَردُم موعظَه شَه کِه بَرَی آمُرزشِ گناهیا خوت توبَه بُکُنِن و تعمید بِگِرِن⁴در این بارَه در کتابِ اشعیای نبی اُندِه که ندایِ اَنَه که در بیابو فریاد اَزِن راه خداوند آمادَه بُکُنی طریقیای اَنَه هموار بُکُنی⁵اَمَی دَره یا پُرو اَمَی کویا و تَپَیا پَست اَبِن رایای کَج راست و مَسیریای ناهموار هموار اَبو ⁶اَمی موقَع تمامیِ بَشَر نجاتِ خدا را اَبینِن⁷یحیی خطاب اَ جماعتی که بَرَی تعمید گِرِتَه اَ پَلو اَنَه داندِن شَه گُت اَی اَفعی زادَیا کِه شَه شما هشدار دا که از غضَبی که در پِش اِسی بِگُریزی؟⁸پَس ثَمراتِ شایستَه توبَه بیاری و با خوتو مَگوی که بوای اَ ما ابراهیم اِسی چون اَ شما اَگواِم خدا قادر اِسی از اِ سنگیا بِچییا بَرَی ابراهیم پدید بیارِه⁹اَلان تیشِه بَر ریشَی دِرختیاشو نَدِه هر درختی که میوَی خَش نِدِه بُلِدَه اَبو و در آتَش بِسَه اَبو¹⁰جماعَت از اَنَه شو پُرسی پَس چو بُکُنَم ¹¹پاسُخُش دا اَنَه که دو جَمَه اُشِه یکی را اَ اَنَه کِه اُشنی آدِه و اَنَه که خوراک اُشِه نیز اِندِه بُکُن¹²خَراجگیریا اُندِن تعمید بِگِرِن اَنَیا از اَنَه شو پُرسی اَما چه بُکُنَم ¹³اَ اِدییا اُشگُت بیش از اندازَه مُقرر خَراج مَدَی¹⁴سَربازیا ازاَنَه شو پُرسی اَما چو بُکُنَم ؟ اُشگُت به زور از کِسی پول مَگیری و اَ هیچ کَس افترا مَزَنی و اَ مُزدِ خیش قانع بی¹⁵مَردم با اشتیاق در انتظار اَندِن با خوت فِکر شا گِه آیا ممکن اِسی یحیی اَمی مَسیح بو جوابِ ¹⁶یحیی اَ اَمَی اِدَیا اِدِ اَند مَه شما را با آو تعمید اَدَیم اما کِسی توانتر از مَه دا که حتی شایستَه نیسِم بند نَعلینُش باز بُکُنِم اَنَه شما را با روح القدس و آتش تعمید اَدِه¹⁷اَنَه کَج بیلِ خُش شَه دَس بارِه تا خرمنگاهِ خُش پاک اَکُن و گَنُم در انبارِ خُش ذَخیرَه اَکُن اما کاه را در تُشِ خاموش نَبُدَه اَسُخَنِه¹⁸و یحیی با اندَرزیای زیاد اَ مَردُم بشارَت شَه دا ¹⁹اما چون هیرودیس حاکم ، در بارَی هیرودیا زَنِ کاکاش و نیز شِرارَتیای دِگَه کِه اُش کِردِسُن از یحیی توبیخ بُیس ²⁰اَنَه اَ زندان کُت اِندِه اَند که خطایی اَ خطایِ دِگَه خوت افزودَه بُیس²¹موقَی که اَمَی مَردُم تعمید شا گِرِت و عیسی هَم تعمیدُش گِرِتِسُن دعا شَه کِه آسمو باز بُیس ²²و روح القدس اَ شکل جسمانی مِثِ کبوتَری اَ اَنَه شِه و ندایی از آسمو رِسی که تو پُسِ محبوبِ مَه اِسِش و مَه اَ تو خوشنودِم²³عیس حدودِ سی سالُشَن که خدمتِ خُش آغازُش که اَنَه اَ گُمونِ مَردُم پُسِ یوسف ، پس هِلی ، ²⁴پُسِ متات، پُسِ لاوی، پُسِ ملکی ، پُسِ یَنا ، پُسِ یوسف،²⁵پُسِ مَتاتیا، پُسِ عاموس ،پُسِ ناحوم ، پُسِ حِسلی ، پُسِ نَجی ، ²⁶پُسِ مَعَت ، پُسِ مَتاتیا، پُسِ سِمِعین ، پُسِ یُسِک ، پُسِ یهودا²⁷پُسِ یوحنان، پُسِ ریسا، پُسِ زروبابِل ، پُسِ شِئَلتیئِل ، پُسِ نیری ، ²⁸پُسِ مِلکی ، پُسِ اَدی ، پُسِ قوصام ، پُسِ اِلمادام ، پُسِ عیر ، ²⁹پُسِ یوشَع ، پُسِ اِلعازار، پُسِ یوریم ، پُسِ مَتات ،پُسِ لاوی³⁰پُسِ شمعون ، پُسِ یهودا ، پُسِ یوسف ، پُسِ یونام ، پُسِ الیاقیم ، ³¹پُسِ مِلیا ، پُسِ مِنا ، پُسِ مَتاتا، پُسِ ناتان ، پُسِ داوود ، ³²پُسِ یَسا ، پُسِ عوبید ، پُسِ بوعَز، پُسِ سَلمون ، پُسِ نَحشون،³³پُسِ عمیناداب، پُسِ رام ، پُسِ حِصرون ، پُسِ فِرِص ، ³⁴پُسِ یعقوب ، پُسِ اسحاق ، پُسِ ابراهیم ، پُسِ تارَح ، پُسِ ناحور ، ³⁵پُسِ سِروج ، پُسِ رِعو ، پُسِ فِلِج، پُسِ عِبِر، پُسِ شِلَخ³⁶پُسِ قینان ، پُسِ اَرفَکشاد ، پُسِ سام ، پُسِ نوح ، پُسِ لَمِک ، ³⁷پُسِ متوشالَح ، پُسِ خَنوخ ، پُسِ یارِد ، پُسِ مَهَلَلئیل ، پُسِ قینان ، ³⁸پُسِ اَنوش ، پُسِ شیث ، پُسِ آدم پُسِ خدا

¹عیسی پراز روح القدس اند از رودِ اردن اَ واگِشت و روح اَنَه اَ بیابو هدایت اُشکِه ²در اَنکَه ابلیس چِهل رُز اَنَه وسوَسَش کِه در اَنَه رُزیا چیزی اُش نِخَه و آخَرِ اَنَه رُزیا گُرسنَه بُیس³پَس اَ اَنَش گُت اَگَه پُسِ خدا اِسِش اَ اِ سَنگی بِگو نو بِبَش ⁴عیسی جواب اُشدا نوشتَه بُدِه که انسان تنها اَ نو زِندِه نی⁵سپس ابلیس اَنَه اَ جایِ بلندیش بو و اَمی موقَع تمومیِ حکومتیای دنیا شَه نِشو دا ⁶وَ اُشگُت مَه هَمَی اِ قدرت وتمام شکوهِ اِدَیا اَ تو اَبَخشِم چون که اَ مَه سِپُردَه بُدِه و اجازَه اُمِه اَنَه اَ هَر کی که مَوی آدَیم . ⁷پس اَگَه اَ پِشِ مَه سِجدَه بُکُنِش اِدَیا بَرَی تو اَبو⁸عیسی جواب اُشدا نِوشتَه بُدِه خداوند خدایِ خوت بِپَرَس و تنها اَنَه عبادت بُکُن⁹اَمی موقع ابلیس اَنَه اَ شهرِ اورشلیم اُشبو و اَ بَرَی معبد قرار اُشدا و اُشگُت اَگه پُسِ خدا اِسِش خوت اَ زیر اوبی ¹⁰چون نِوِشتَه بُدِه دربارَی تو اَ فرشتَیای خوت فرمان اَدِه تا نگهبانیای تو بِن ¹¹اَنَیا با دَسیاشو تو تَه گِرِن نِکُنِه پات اَ سنگی بُخوی¹²عیسی جوابُش دا گُتَه بُدِه خداوند خدایِ خوت را میازما . ¹³چون ابلیس اَمَی اِ وسوَسَیا تمومُش که تا مدتی از اَنَه جدا بُیس¹⁴عیسی اَ قُوَتِ روح اَ جلیل واگِشت و خَبَرِ اَنَه اَ سراسَرِ اَنَه نواحی پیچی ¹⁵اَنَه در کِنیسَیا تعلیم شَه دا و هَمَه اَنَه ستایِش شا کِه¹⁶پَس اَ شهر ناصِرَه که در اَنَه گَپ بُسُن چو و در رُزِ شبات طبقِ معمول اَ کَنیسَه اُند و بلند وابُیس تا تلاوت بُکُن ¹⁷طومارِ اشعیای نبی شا اَنَه دا چون اَنَه بازُش که قسمتی اُش واجو که اَگو¹⁸روحِ خدا بَر مَه اِسی چون مَه مَسحُش کِردِه تا فقیریا بشارَت آدَیم و مَه اُش فِرِسَدِه تا اسیریا را رهایی آدَیم و بینایی را اَ کوریا اعلام بُکُنِم و ستم دیدَیا را رهایی آدَیم ¹⁹و سالِ لطفِ خداوند را اعلام بُکُنِم²⁰پَس طومارُش پیچی و اَ خادِمِ کِنیسَش دا و شِه اَمَه در کِنیسَه چِشِش شو اَ اَنَه اَند . ²¹اَ موقع اِ گَپی آغاز اُشکِه اِرُز اِ نِوِشتَه موقَی که گُش تا دا جامِع عمل اُش پوشی ²²اَمَه از اَنَه خَش شا گُت و از گُتَی فیض آمیزُش در شِگِفت اَندِن وَ شا گُت اِ پُسِ یوسف نی ؟²³عیسی اَ اِدَیا اُشگُت ، اِ مَثَلی بَرَی مَه اَگوی اِ طبیبِ خوت شفا آدِه هر چه مو شِنُفتِه در کفر ناحوم اُتکِردِه اِنکِه در زادگاهِ خوت انجام آدِه ²⁴پس اُشگُت آمین اَ شما اَگواِم که هیچ پیامبری در دیار خُش پَذیرفتَه نابو²⁵یقین بِدَنی که در زمانِ ایلیا آسمو سه سال و نیم بَسَه بُیس و خُشکسالی سَختی تمامِ اَمی سرزمینی اُشگِرِت بیوِه زنیای زیادی در اسرائیل اَندِن ²⁶اما ایلیا اَ پَلو هیچ کُدُم فرستادَ نِبُیس مَگه اَ پَلو بیوِه زَنی در شهر صرفه در سرزمینِ صیدون ²⁷در زمان الیشع نبی جذامیای زیادی در اسرائیل اَندِن ولی هیچکدوم از اَنَیا از جذامِ خوت پاک نِبُدِه مَگهنعمانِ سریانی²⁸اَمی موقع اَمَی کِسایی که در کنیسِه اَندِن از گُتَی اِ حرفیا آشفتَه بُدِن ²⁹و بلند وابُدِن اَنَه از شهر شا دَر کَشی و اَ لَبَی کوهی که شهر در اَنکَه بنا بُسُن شو بو تا از اَنکَه شَه زیر اوبَین ³⁰اما اَنَه از بَینِشو رَد بُیس و چو³¹پس عیسی از کفرناحوم شهری در جلیل چو و در رُزِ شبات اَ تعلیمِ مَردُم مشغول بُیس ³²اَنَیا از تعلیمِ اَنَه در شگفت اَندِن چون در کلامُش اقتدارَن³³اما در کَنیسَه مَردی دیو زَدَه اَند که روحِ پلیدی اُشَن اَنَه با صدایِ بلند اُشگُت ³⁴اَی عیسی ناصری تو اَ ما چه کَری اُتِه ؟ اُندِسِش نابودمو بُکُنِش اَفَمم که اِسِش تو قدوسِ خدا اِسِش³⁵عیسی اَ روحِ پلید نَهیب اُشزَت و اُشگُت خاموش بَش و از اَنَه اَ در بِدا اَمی موقع دیو اَنَه مَردو اَ جلو مَردُم اَزَمی زَت بدونِ آسیبی اَ اَنَه بِرَسِه ³⁶از اَنَه اَ در اُند مَردُم اَمَه شِگِفت زَدَه اَ یَک دِگَه شا گُت اِ چه کلامی اِسی اَنَه با اقتدارو قدرت اَ روحِ پلید فَرمو اَدِه و اَ در دااِن ³⁷اِندِه اَند که خبرِ کاریای اَنَه اَ سرتاسرِ نواحی پیچی³⁸اَمی موقع عیسی کَنیسَه تَرک اُشکه و اَ خونَی شَمعون چو و اما مادر زَنِ شمعون تو{تَب} سَختی اُشَند اَ عیسی اُشگُت کمکش بُکُن ³⁹اَنَه اَ بالینِ وی خم بُیس و اَ تو {تَب} نَهیب اُشزَت و توش{تَبش} قَطع بُیس و اَنَه با عجلَه بلند وابُیس و مشغولِ پذیرایی از اَنَیا بُیس⁴⁰موقع مغرب اَمَی کِسایی که بیماریای مبتلا اَ مَرضیای گوناگون شو اَند اَ پَلو عیسی شو آو و اَنَه اَ یَک به یَکِ اَنَیا دَس اُشنا و شفا شو اُشدا . ⁴¹و دیویا از خَیلیا اَ در داندِن و فریاد کُنان شا گُت تو پُسِ خدا اِسِش اما اَنَه اَ اَنَیا نَهیب شَه زَت و اُشنا اِشت حرف بِزَنِن چون شا فَمی مَسیح اِسی⁴²صُبِ وَگَه عیسی اَ مَکانی دور افتادَه چو اما مَردُم شَه دُم اَگِشتِن وچون اَ جایی که اَند رَسِدِن تلاش شا که که نِچو ⁴³ولی اَنَش گُت مَه باید پادشاهیِ خدا را در شهریای دِگَه بشارت آدَیم بَرَی اَمی فرستادَه بُسِم ⁴⁴پس اَ موعظَه در کَنیسیای یهودیَه اِدامَش دا

¹یَک رُز عیسی اَ کِنارِ دریاچه جنیسارت ویسیسُن و جمعیت از هر طرف اش اَنَه ازدحام شا کِه تا کلامِ خدا را بِشنُوِن ²اَ کنارِ دریا دو قایق اُشبینا که صیادیا از اَنَه اَ در داندِن مشغولِ شُسَی توری یاشو اَندِن ³پس اَ یکی از اَنَیا که مالِ شَمعون اَند سوار بُیس و شَه اَنَه گُت قایق را اِ قد دکو از ساحل دور بُکُن پس خُش اَ قایق شِه و مَردُم را تَعلیم اُشدا⁴چون حرفیاش تَموم بُیس اَ شَمعون اُشگُت قایق را اَ جای عمیقتر بو بو و توریا بَرَی صید مَای{ماهی} اَ آو اوبَی . ⁵شمعون اُشگُت استاد اَمَی شُو تلاش مو کِه و چیزی مو نِگِرِت اما چون تو اَگواِش توریا اَ آو اَبییَم ⁶و اِندِشو که اِقَد مَای {ماهی } شو گِرِت که چیزی نِوامُندِسُن توریا پَرَه ببو. ⁷اِندِه بُیس که اَ دوسای خوت اَ قایقِ دِگَه با اشارَ شو گُت تا اَ کُمَکِشو بَین اَنَیا اُندِن و هر دو قایق پُرِ مَای {ماهی } شو که چیزی نِوامُندِسُن که در آو فرو اُچِن⁸چون شمعون پطرس اِدِش بینا اَ پای عیسی کَتِن و شو گُت اَی خداوند از مَه دور بِبَش چون مَردی گناهکارِم . ⁹چه خُش و همرای یاش از اِ واقع اَی صَیدِ مَای شِگِفت زَدَه اَندِن . ¹⁰یعقوب و یوحنا پُسیای زیدی، که هَمکاریای شَمعون اَندِن اِ حالی شو اَند . عیسی اَ شَمعون اُشگُت ، مترس از اِ به بعد مَردُم را صَید اُکُنِش ¹¹پس اَنَیا قایقیای خُشو اَ ساحل شو بو و اَمَ چی تَرک شو که اَز پیِ اَنَه روانَه بُدِن¹²رُزِ دِگَه که عیسی اَ یکی اَ شَهریا اَند مَردی اُند که جزام اَمَی بَدَنُش اُشگِرِتِسون چون عیسی اُش بینا سَرَ اَ خاکُش نا و التماس اُشکِه و اُشگُت سَروَرِ مَه اَگَه اُت بِوی تَشا پاکُم بُکُنِش ¹³عیسی دَسِ خُش دراز اُشکِه و اَنَه لمسُش که مَوی ، پاک بِبَش اَمی موقَع جذامُش چو¹⁴سپس اَ اَنَه گُت اَ کِسی چیزی مَگو بلکه برو خوت اَ کاهن نِشو آدِه وبَرَی تطهیرِ خوت قربانی یای که موسی اَمر اُشکِردِه تقدیم بُکُن تا بَرَی اَنَیا گواهی بو¹⁵با اِ هَمَه ، خبرکاریای اَنَه بیشتر پَخش اَبُیس جماعتییای زیادی گرد داندِن تا سُخنیاش بِشنُوِن و از بیماریای خُشو شفا پیدا بُکُنِن ¹⁶اما عیسی اغلب اَ جاییای دور اَچو و دعا شَه کِه¹⁷رُزی از رُزیا عیسی تعلیم شَه دا و فریسیا و معلمیای شَریعت از هَمَی شهریای جلیل و یهودیه و از اورشلیم اُندِسُنِش و اُداسُنِن و قدرت خداوند بَرَی شفای بیماریا با اَنَه اَند¹⁸یَک کَشی چند تا مَرد از راه رَسِدِن که مفلوجی را اَ رویِ دُشَکی حمل شا که اِدَیا تلاش شو که اَنَه اَ داخلِ خونَه بُبُرِن و مقابل عیسی اُنِسِن ¹⁹اما چون جمعیت زیادَن راهی پیدا شو نِکِه اَ پُشتِ بو چِدِن و از میونِ سفالیا مفلوج را با دُشَکُش اَ زیر شو فِرِسا و میونِ جمعیت اَ روبرو عیسی شو نا²⁰چون عیسی ایمان اِدَیا اُش بینا اُشگُت اَی مَرد گنایای تو آمُرزیدَه بُیس ²¹امافَریسیا و علمای دین با خوت فکر شا کِه اِ کِه اِسی که کفر اَ گُتُی ؟ چه کِسی جز خدا شَشا گناهیا رو بِبَخشِه²²عیسی اُش فَمی چه فِکر اَکِرداین و اُش پُرسی چو اِ در دلِ خوت اِ فکر اَ کِردوی شو گُت ²³کدوم یکی آسونتر اِسی گنات آمرزیدَه ببو یا اِدِه که بلند وابش و اَ راه اُچِش ²⁴آلا بِفَمی که پُسِ انسان اَ زَمی اقتدارِ آمرزشِ گنایا اُشِه اَ مَردِ مفلوج اُشگُت اَ تو اَگواِم بلند وابَش دُشکِ خوت واسی و اَخونِه برو²⁵اَمی موقع مَردو اَ مقابلِ اِدَیا وَیسا مَچینیای که اَ رویِ اَنَه خَتِسُن اُش واسِه و خدا را حمد گویان اَ خونَه چو ²⁶اَمَه از اِ رویداد اَ شگِفت بُدِن خدا را تمجید شو که در حالی که ترس هَمَی وجودِشو اُشگِرِتُسُن شا گُت اِرُز یک چی شگفت انگیز مو بینا²⁷پس عیسی از اَنَه خونَی اَ در چو خراجگیری اُشبینا اِسمُش لاوی اَند که در خراجگاه اُداسُن شَه اَنَه گُت از پَیِ مَه بِدا ²⁸لاوی بلند وابُیس هَمَه چی تَرکُش کِه و از پیِ عیسی چو²⁹اَنَه اَ خونَی خُش ضیافتی گَپ اَ افتخارِ عیسی برپاش کِه و جمعیتی گَپ از خراجگیریا و مردُمِ دِگَه با اَنَیا اَ سَرِ سُفرَه شِسِن . ³⁰اما فریسیا و علمایِ دین که از فرقَی اَنَیا اَندِن شِکوِه کنان اَ شاگردیای عیسی شو گُت چواِ با خراجگیریا و گناهکاریا اَخَردوی و اَنوشیدُی؟ ³¹عیسی اُشگُت بیماریا اِسِن که اَ طبیب نیازشو اِ نه تَن دُرُسیا . ³²مَه نیوندِسِم تا پارسایا بلکه گناهکاریا اَ توبَه دعوت بُکُنِم³³شُ اَنَه گُت شاگردیای یحیی اغلب روزَه اَگِرِن و دعا اَکُنِن شاگردیای فریسیا اِندِه اِسِن اما شاگردیای تو اَمیشَه در حالِ خَردَه و نوشیدَنِن ³⁴عیسی جواب اُشدا آیا اَبو مِهمونیای عروسی تا موقی که دَما با اَنَیا اِسی اَ روزَه نِگَه بِدَرِن ؟ ³⁵اما موقی اَرَسِه که دَما از اِدَیبا گِرِتَه ببو در اَمی ایام روزَه اَگِرِن³⁶پس اِ مَثَلی بَرَی اِدَیا شا آو هیچ کهِ تِکَی از جَمَی نو نابُلِه تا اَنَه اَ جَمَی کُنَه وصلَه بِزِن چون اَگَه اِندِه بُکُن اِم جَمَی نو پَرَش کِردِه اَم لَکِ نو بَر جَمَی کُنَه وصلَی اِسی ناجور³⁷کِسی شَراب نو اَ مَشکیای کُنَه نالِزِه چون اَگَه اِندِه بُکُن شراب نو مَشکیا پَرَه اَکُن و شراب اَریزِه و مشکیا تباه اَبِن ³⁸شراب نو را در مشکیای نو باید بِریزِن و ³⁹کِسی پس از خَردَی شرابِ کُنَه خواستَی شرابِ تازَه نی چون اَگواِن شراب کُنَه بِتَر اِسی

¹در یکی از رُزیای شَبات عیسی از میونِ مزارِع گَنُم رَد اَبُیس و شاگردیاش خوشَیای گَنُم شا چی و اَ دَس شا سواَنا و شا خَه . ²اما چند تا از فَریسیا شا گُت چو اِ کاری اَکِردُی که در رُزِ شَبات جایز نیسی ؟³عیسی اُشگُت مَگَه تُنِخَندِه که داوود چوش کِردِه اَمی موقَی که خوت و یاریاش گُشنَه اَندِن ⁴اَ خونَی خدا چِدِن و نو{نان} تَقدیمَه اُشواسِه و اُش خَه و اَ یاریاش اُشدا هر چند خَردَی اَنَه بَرَی کاهنیا جایز اِسی ⁵و در ادامَه اُشگُت پُسِ انسان صاحبِ شَبات اِسی⁶در شباتِ دِگَه اَ کَنیسِه اُند و تعلیم اُشدا مردی اَنکَه اَند که دَسِ راسُش خُشک بُسُن . ⁷علمایِ دین و فَریسیا عیسی را زیرِ نَظر بارِسُن که بِبینِن در رُزِ شَبات شفا اَدِه یا نه چون در پیِ دس آویزی اَندِن تا اَ اَنَه اِتهام بِزَنن . ⁸اما عیسی که از افکارشو شَه فَمی اَ مَردِ خشک دَسُش گُت وارو اَ بَرابَرِ اَمَه وَیسا اَنَه بلند وابُیس و وَیسا⁹عیسی اَ اَنَیاش گُت کدام یکی در رُزِ شَبات روا اِسی خَشی یا بَدی ؟ نجاتِ جونِ انسان یا نابود کِردَی اَنَه ؟ ¹⁰پَس چِِش اَ جانبِ یکی یکیِ اِدَیاش گَردَنا پس شَه اَنَه مَرد گُت دَسُت دراز بُکُن اِندِش کِه و دَسُش سالم بُیس . ¹¹اما اَنَیا خَیلی خشمگین بُدِن و با یَکدِگَه اَ مَشورت شِسِن که با عیسی چو بُکُنِن¹²یکی اَز اَمی رُزیا عیسی بَرَی دعا کِردَ اَ کوه چو و شو تا صُب اَ عبادَت شِه ¹³صبح زود اَ شاگردیاش اُش گُت بَی و اَ میونِ اَنَیا دوازدَه تن انتخابُش کِه و اَ اِدَیا رسول اُشگُت¹⁴شَمعون که اَ اَنَه پِطرُس اُشگُت ، آندریاس { برادرِ پطرس} ، یوحنا ، فلیپُس ، بَرتولما، ¹⁵متی، توما، یعقوب پُسِ حلفَای ، شمعون معروف اَ غیور، ¹⁶یهودا پُسِ یَعقوب ، و یهودایِ اَسخریوطی که اَ اَنَه خیانَتُش کِه¹⁷عیسی اَمرَی اَنَیا اَ زیر اُند و در مکانی هَموار وَیسا بسیاری اَ شاگردیاش و انبوهی از مَردُم از سرتاسَرِ یهودیه اُرشلیم و اَ شهریای ساحلی صور و صیدون اَنکَه اَندِن اَنَیا اُندِسُنِن تا سُخنیای اَنَه بِشنُوِن و از بیماریای خوت شفا بِگِرِن . ¹⁸و کِسیای که ارواحِ پلید آزار شَه دا شفا شاگِرِت ¹⁹مردُم اَمَه شا وِس اَنَه لَمس بُکُنِن چون نیرویی از اَنَه اَ در دان که اَمَه شفا شا گِرِت²⁰اَمی موقع عیسی اَ شاگردیاش نِگاه اُشکه و اُشگُت خوشبحالِ شمایا که فقیر اِسی چون پادشاهیِ خدا از آنِ شمایا اِسی . ²¹خوشبحالِ شمایا که آلا گُرسنَه اِسی چون سیر اَبی ، خوشبحالِ شمایا که آلا گریان اِسی چون خَنَه اَکُنی²²خوشبحالِ شما اَمی موقع که مَردُم بخاطرِ پُسِ انسان اَ شما نفرَت اَگِرِن و شما را از جَمعِ خوشو اَ در بُکُنِن و دشنام آدَین و بدنام بُکُنِن ²³در اَنَه رُز شادی و پایکوبی بُکُنی چون پاداشِتو در آسمو عظیم اِسی اَمدِ که بواییایِ اَنَیا با پیامبریا اِندِشو که²⁴اما وای اَ شمایا که دولتمندی چون که تسلیِ خوت تو واجُسِه . ²⁵وای اَ شمایا که آلا سیر اِسی چون گُشنَه اَبی . وای اَ شمایا که آلا خوشحال اِسی چون ماتم اَگِری و زاری اَکُنی²⁶وای اَ شمایا که اَمَه زَبو اَ ستایشتو باز بُکُنِن چون بواییای اَنَیا اَم اَ پیامبریای دروغی اِندِشو کِه²⁷اَی شمایا که اَ گُش اَ دِدوی اَ شمایا اَگُتایم که دشمنیای خوت محبت بُکُنی و اَنَیای که از شما نفرت شو اِ خَشی بُکُنی . ²⁸بَرَی هر که نفرین تو اَکُن برکت بطلبی و هر که آزارِتو اَدِه دعایِ خیر بُکُنی²⁹اَگَه کَسی اَ گونَی تو سیلیش زَت گونَی دِگَتَم شادِ بِزِن اَگَه کِسی ردات شَه وی واسی جَمَتم از اَنَه آدِه ³⁰اَگَه کسی از تو چیزی شَه وِس اَ اَنَه آدِه ، و اَگَه مالِ تو غَصب بُکُن از اَنَه مَواسی³¹با مَردُم اَمدِ رفتار بُکُن که تُ اِ با تو رفتار بُکُنِن ³²اَگه تنها اَنَیای محبت بُکُنی که اَ شما محبت شو کِردِه چه برتری تُ اِ ؟ حَتی گناهکاریا دوسدار یای خُشو محبت اَکُنِن . ³³و اَگَه فقط اَ کِسیای نیکی بُکُنی که اَ شما نیکی اَکُنِن چه برتری تُ اِ ؟ حتی گناهکاریا اِندِه اَکُنِن . ³⁴و اَگه فقط اَ کِسیای قرض آدَی که امید عوض از اَنَه تُ اِ شما را چه برتری اِسی ؟ حتی گناهکاریا نیز اَ گناکاریا قرض اَدَین تا رُزی که از اِدَیا واسَین³⁵اما شما دشمَنیاتو محبت بُکنی و اَاَنَیا نیک بُکُنی و بدونِ امید و عوض اَ اِدَیا قرض آدَی چون پاداشِتو گَپ اِسی و بِچیای اَنَه متعال اَبی چون اَنَه با ناسپاسیا و بدکارییا خَش اِسی . ³⁶پس رحیم بی چون بوای شما رحیم اِسی³⁷دواری مَکُنی تا اَ شما داوری نِبو محکوم مَکُنی تا محکوم نِبی بِبَخشی تا بَخشِدَه ببی³⁸آدَی تا اَ شما دَدَه ببو پیمانَی پُر، فِشُردَه تکون اَدِه و لبریز اَ دامنتو رِختَه اَبو چون با هر پیمانَی که آدَی با اَمی پیمونَه اَ شما دَدَه اَبو³⁹اِ مَثلی براشو شا آو آیا کور شَه شا عصا کِشِ کورِ دِگَه ببو ؟ آیا هر دو شو اَ چاه ناکِوِن ؟ ⁴⁰شاگرد برتر از استادِ خوش نی اما هر که تعلیم و تربیتُش اَ کمال بِرَسِه مثل استادِ خوش اَبو⁴¹چو اِ پرِ کاهی که اَ چشِه کاکات اَبینِش اما از چوبی که اَ چِشِه خوتِ غافِلِش؟ ⁴²چطور تَشا اَ کاکات بِگواِش کاکا اونِس پَر کاه از چِشُت اَ در بیارِم ولی چوب اَ چِشِه خوت نابینِش ؟ ای ریاکار اول چوب از چِشِه خوت اَ در بیا اَمی موقع بِتَر اَبینِش تا پَر کاه اَ چِشِ کاکات اَ در بارِش⁴³هیچ درختِ خَشی میوَی بد اَ بار نِدارِه و هیچ درختِ بدی میوَی خَش نادِه ⁴⁴هر درختی از میوَش تَشا اُش بِشناسِش اُت ناشا از بوتَی خار انجیر بِچینِش و نه از بوتَی تمشک انگور⁴⁵آدمِ خَش از از خزانَی خَشِ دِلِ خُش خَشی دارِه و آدَمِ بد از خزانَی بدِ دلِ خُش بدی چون زَبو از هر چی در دل اِسی حرف اَزِن⁴⁶چو اِ که اَ مَه سَرورَم سَروَرم اَگوی اما هر چه اَگواِم عمل ناکُنی ⁴⁷اَنَه که اَ پَلو مَه دا و حَرفُم اَشنُوِه و اَ اَنَه عَمَل اَکُن اَشما نِشو اَدَیم مِثِ که اِسی . ⁴⁸اَنَه مِثِ کِسی اِسی که بَرَی بنای خونَش زَمی را گود اَکُن و پیِ خونَش اَ صَخرَه اَنِسِه چون سَیل بیا و سیلاب اَ اَنه خونَه هجوم بو بوی اُش ناشا اَنَه تَکون آدِه چون محکَم ساختَه بُدِه⁴⁹اما اَنَه که حرفیام اَشنُوِه واَ اَنَه عمل ناکُن مِثِ کِسی اِسی که خونَی بدونِ پَی اَ زَمی اُش ساختِه چون سیلاب اَ اَنَه هجوم بو بوی اَمی موقَع اَریزِه و ویرانیِ گَپی اَ جا اَنِسِه

¹چون عیسی هَمی حرفیاش اَ مردم تموم اُشکه اَ کفرناحوم چو²اَنکَه یَک نظامی رومی اَند که غلامی اُشند که دوس شَه داشت غلام مریض و در آستانَی مَرگ اَند ³نظامی چون در بارَی عیسی اُش شُنُفت چند نفر از مشایخ یهود شَه پَلو فِرِسا تا از اَنَش شو بِوی بیا و غلامُش شفا آدِه ⁴اَنَیا اَ پلو عیسی چِدِن و خیلی التماس شو که اَ اَنَشُ گُت اِ مَردی سزاوار اِسی اِ لطفی در حَقُش بُکُنِش ⁵چون قومِ اَما دوسَ دَرِه و کنیسَه بَرَی اَماش ساخته⁶پس عیسی با اِدَیا چو چون اَ نَزیکِ خونَه رَسی فرماندَه چَن نفر اَ دوسیاش اُش فِرسا که اُش بِگو زَمَت مَکَش چون لایق نیسِم اَ زِرِ سقفِ مَه بَیش ⁷یَک چی بگو تا خدمت کارُم شفا پیدا بُکُن ⁸چون که مَه کسی اِسِم که اَ لشکریام فرمو اَدَیم اَ یکی اَگواِم برو اَچو و اَیکی دِگَه اَگواِم بِدا ، دا اَ غلامِ خوم اَگواِم انجام آدِه انجام اَدِه⁹عیسی چون اِدِش شُنُفت شِگِفت زَتَه بُیس اَ جمعیتی که اَنکَه اَندِن اُش گُت اَ شما اَگواِم اِ ایمانی در اسراییل اُم نِبینَیسُن . ¹⁰چون فرستادَیا اَ خونَه رِسِدِن غلام خَش بُسُن¹¹چند رُز بعد عیسی اَ شَهری به اسمِ نایین چو شاگردیا و جمعیتِ زیادی شَمرَ اَندِن ¹²اَ نَزیکیِ شَهر که رَسی اُش بینا مُردَی اَبُرداین که یَک دونَه پُسِ پیرزَن اَند خیلیا شَمرَ اَندِن ¹³خداوند اُش بینا و دلُش سُت و اُشگُت گریخ مَکُن ¹⁴اَ نَزیک چو تابوتُش لَمسُش که کِسیای که اَنَه حمل شا که وَیسَدِن عیسی اُشگُت ای جوان اَگواِم بلند وابَش ¹⁵مُردَه راس شه و شروع اَ حرف زَتَش که عیسی شه نَه نَش سِپُرد¹⁶ترس اَ تمامِ اَنَیا غلبَه اُش کِه و شروع شُکِه اَ پرستِشِ خداوند و شا گُت پیامبری گَپ اَ میمن اَ ما ظهور اُش کِردِه خدا یاریِ قومُش اُندِه ¹⁷خبرِ کارِ عیسی اَ تمامیِ یهودیه و اطراف چو¹⁸شاگردیای یحیی از اِ وقایایی اَ اَنَه خبر شو دا ¹⁹پس اَنَه شَه دو تا شو گُت بَی با اِ پیغام شَه پَلو عیسی فِرسا آیا تو اَمی اِسِش که تَوِس بَیش یا منتظرِ کِسِ دِگَه بَم ²⁰اَنَیا اَ پَلو عیسی اُندِن و شو گُت یحیی تعمید دَهندَه اَما اُش فِرِسَدِه تا از تو بپُرسَم آیا تو اَمی اِسِش که شَه ویس بیا یا منتظرِ کَسیدو بَم²¹در اَمی موقع عیسی خَیلی از بیماریا و دردیا و ارواحِ پلید شفاش دا و نابینایا بیناش که ²²پس در جواب اَنَیا اُش گُت اُچی چیزیای که تُبینَدِه و تُشُنُفتِه اَ یحیی بُگُید که کوریا بینا اَبِن ، لنگیا اَ را اَچِن جزامیا پاک اَبِن کَریا اَشنُوِن ، مردیا زندَه اَبِن اَ فقیریا بشارت دَدَ اَبو ²³خوش بحالِ کِسی که بخاطر مَه نِلَغزِه²⁴پس از چِدَی فرستادَیای یحیی در بارَی اَنَه حرف اُش زَت و شَه جماعت گُت بَرَی چه چیزی اَ بیابو چِسی بَرَی دِدَی نَی که در باد تَکون اَخوی ²⁵بَرَی دِدَی چه چِسی ؟ مردی که جَمَی لطیف اَ بَر اَکُن اَنیایی که جَمَی فاخر اَبَر اَکُنِن در تَجمُل زندگی اَکُنن در قصریای پادشاهیا اِسِن ²⁶پس بَرَی دِدَی چه چِسُنی بَرَی دِدَی پیامبر ؟ اُ اَ شما اَگواِم کِسی که از پیامبر بَرتر اِسی²⁷اَنَه اَمی اِسی که در بارَش نوشتَه بُدِه آلا پیامبر خوت پیشاپیشِ تو اَفرِسِم که راه از بَر آمادِه اَکُن . ²⁸اَ شما اَگواِم کسی گَپتر از یحیی زادَه نَبُدِه اما کیدوتَرین در پادشاهیِ خدا از اَنَه گَپتر اِسی²⁹اَمَی مَردُمی که اِ حرفیا شو شُنُفتِسُن حتی خراجگیریا تَصدیق شو که که راهِ خدا حق اِسی ³⁰اما فریسیا و علما قبول شو نِکِه که اَ دَسِ یحیی تَعمید بِگِرِن ارادَی خدا رَد شو که³¹عیسی اُشگُت ، مَردُمِ اِ نسلی اَ چه تَشبی بُکُنِم چونِ چه اِسِن؟ ³²اَ بِچیای که اَ بَزال اَنَینو اَ یَک دِگَه ندا اَدَین بَرَی شما نی اُم زَت نِرَقصیدی نوحَم خَند سینَتو نِزَت³³چون یحییِ تعمید دَهَندَه اُند که نه نو{نان} اَخوی نَه شراب اَخوی اَگواِن دیو اُشِ ³⁴پُسِ انسان اُند که هم اَخوی هم اَنوشِه که اَگواِن مَردی پُرخور و میگسار اِسی دوسِ باجگیریا و گناهگاریا اِسی ³⁵اما حکمت و حقانیت اَ بِچیاش اَ نبوت اَرَسَنِه³⁶رُزی یکی از فریسیا بَرَی خَردَی غذا دعوت اُشکِه پس اَ خونَی اَنَه فریسی چو و اَ سَر سُفرِه شِه ³⁷در اَنَه شَهری زَنی بد کارَه زندگی شَه کِه چون اُش شُنُفت اَ خونَی فریسی مِمو {مهمان} اِسی ظَرفی مَرمَری پُر از عطر با خُش شاو ³⁸پشتِ سَرِ عیسی گیریخ شَه که اَپَلو پای عیسی وَیسا اَمی موقع با قطرَیای اَشکُش پایایِ عیسی اُش شو و با مویاش خُشک اُشکِه بعد اَ پایاش بوسَش زَت و عطراگین اُشکِه³⁹چون فَریسی میزبان اِدِش بینا با خُششُش گُت اَگَه اِ پیامبر اَند شَه فَمیس چه زَنی بد کارَی اِسی که لَمس اُش کِردِه ⁴⁰عیسی شَه اَنَه گُت ای شَمعون مَوی چیزی اَ تو بوگواِم اُشگُت بِگو استاد⁴¹کِسی از دو نفر طلب اُش اَند یَک نفر پانصد دینار و یَکی دِگَه پنجاه دینار طلب اُش اَند ⁴²اما چون چیزی شُ نی اَند که واپَس آدَین بدهیِ هر دو شو اُش بَخشی به نَظَرُت کدوم بیشتر اُش بَخشی ⁴³شمعون در جوابُش اُشگُت اَنَه که بدهیِ بیشتری اُش اَند بَخشیدَه بُیس اُشگُت دُرست اُتگُت⁴⁴اَمی موقع اَ زَن اشارَش که اَ شمعون اُشگُت اِ زَن اَبینِداش ؟ اَ خونَت اُندِه تو بَرَی شَسَی پام آو اُت نیاو اما اِ زَن با اشکیاش پایِ مَه شو و با گیسُش خُشک اُشکه ⁴⁵تو مَه اُت نِبوسی اما اِ زِن از موقعی اُندِ اَمدِه پایای مَه اَبوسی دای⁴⁶تو اَ سَر مَه روغن اُت نِمالی اما اَنَه پایای مَه عطراگین اُشکِه ⁴⁷پس اَ تو اَگواِم محبت زیاد اَند که بَخشیدَه بُیس اما اَنَه آمرزیدَه بُیس اما اَنَه که کمتر آمرزیدَه بُیس کمتر محبت اَکُن⁴⁸پس روشَه اَنَه زَنو کِه واُشگُت گناهیای تو بَخشیدَه بُیس ⁴⁹مِمویا {مهمانان } با یَک دِگَشو گُت اِ کِه اِسی که گنایا اَمَه اَبَخشِه . ⁵⁰عیسی شَه اَنَه زَنو گُت ایمانُت نجات اُشدَیسِش بِسلامت برو

¹پس از اَمی عیسی شَهر به شَهر و روستا به روستا اَچو و اَ پادشاهیِ خدا بشارت شَه دا اَنَه دوازدَه نفر اَم شَمرَه اَندِن ²ونیز تعدادی اَز زنیای که از ارواحِ پلید و بیماری شفا پیداشو کِردسون مریم معروف اَ مجدلیه که از اَمی هفت دیو اخراج بُسُن ³یوانا شوِ{شوهر}خوزا مباشِرِ هیرودیس سوسن و بُری از زنیای دِگَه دارایی خوشو بَرَی رَفعِ نیازیای عیسی و شاگردیاش تدارک شا بینا⁴چون مَردُم از اَمَی شَهریای مختلف بَرَی دِدَی عیسی داندِن و جمعیتِ خیلی زیادی دُورِ هَم جَمع بُسُنِن ⁵اَنَه اِ مَثلی اُشگُت رُزی برزگَری بَرَی پاشِدَی بَذر خُش اَ دَر چو چون بَذر شَه پاشی یَک کَمیش اَتِکِ راه لِتَه بُیس و لگدمال بُیس و پرندیای آسمو اَنَیا شو خَه ⁶یَک کَمِ دِگَش اَ لو سَنگلاخ کَت وقتی رُشد اُشکِه خُشک بُیس چون رطوبتی اُش نیان⁷بعضیاش اَ میونِ خاریا کَت خاریا با اَنَه رُشد شو کِه اَنَیا خَفَه شو کِه . ⁸بعضی اَ زَمی خَش کَتِن و رشد شو کِه و صد برابر بُدِن چون اِدِش گُت ندا اُشدا هر که گُشِ شنوا اُشِه بِشنُفِه⁹شاگردیا معنی اِ مثلی شو پُرسی ¹⁰اُشگُت درک رازیای خدا اَ شما عطا بُدِه اما با کِسیای دِگَه در غالبِ مَثَل سخن اَگواِن تا نگاه بُکُنِن اما نِبینِن بِشنُفِن اما نِفَمِن¹¹معنی اِ مَثلی اِدِه اِسی که بذر کلامِ خدا اِسی . ¹²بذریای که اَ تِکِ راه اَکِوِن کسیای اِسِن که کلام اَشنوفِن اما شیطان دا اَنَه از دِلشو اَواسی تا شو نِشا ایمان بیارِن و نجات پیدا بُکُنِن ¹³و بذریای که اَ تِکِ سنگلاخ کَته کسای اِسن که کلامِ خدا اَشنوفِن اَنَه با شادی اَپَزیرِن اما ریشَه شو نی اِدَیا زمانِ کَمی ایمان دارِن اما وقتی آزمایش اَبِن ایمانِ خُشو از دَس اَدَین¹⁴بذریای که اَ بَینِ خاریا اَکِوِن کِسیای اِسِن اَشنوفِن اما چون اَچِن نگرانی ها ثروت و لذاتِ زندگی خَفَه شا کُن و ثَمر نادَین . ¹⁵اما بذریای که اَ زَمیِ خَش اَکِوِن کِسیای اِسِن که کلام را با دلی پاک و خَش اَشنُفِن و اَنَه نِگَه اَدَرِن و پایدار اَ وامَنِن و ثَمر اَدَین¹⁶هیچ که چراغ روشن ناکُن که سرپوش شَه لو اُنِسِه یا اَنَه اَ زیرِ تخت اُنِسِه بلکه چراغ اَ چراغدان اَنِسِه تا هَر که دا روشناییش بِبینِه ¹⁷چون هیچی پِنهون نی که آشکار نبوو هیچی چیزی پنهون نی که معلوم وهویدا نبو ¹⁸پس دقت بُکُنی چِطَر اَشنُوفی چون به اَنَه که اُشِه بیشتر اَدِه و اَنَه کِش نیو اَمی که فکر اَکُن اُشِه شَز گِرِتَه اَبو¹⁹در اَمی موقع نَنَه و برادریای عیسی اُندِن تا اُش بِبینِن اما جمعیت زیاد اَند که شو نِشَیس اَ اَنَه نَزیک بِبِن ²⁰پس به اَنَه خَبرشو دا که نَنَه و برادریات اَدر وَیسَیسِن و شا وی اُت بِبینِن . ²¹در جواب اُشگُت نَنَه و برادریای مَه کِسیای اِسِن که کلامِ خدا اَشنُوِفن و اَ اَنَه عَمل ناکُنِن²²رُزی عیسی اَ شاگردیای خُش اُشگُت اَ اَندَی دریاچه اُچَم پس سوارِ قایق بُدِن و اَ پِش چِدِن ²³و چون اَچِدِن عیسی اَ خو{خواب} چو یَک کَشی تند بادی اَدریا اُش وَزیدطوری بُیس که قایق از آو پر بُیس و جوشو{جانشان} اَ خطر کَت²⁴شاگردیا اَ پَلو عیسی چِدِن و بیدار شُکِه و شو گُت اَی استاد اَی استاد چیزی نِوامُندِه غَرق بِبَم عیسی بیدار بُیس و اَ باد و امواجِ خروشان نَهیب اُشدا طوفان فرو شِه و آرامِش برقرار بُیس ²⁵پس اَ اِدَیا اُش گُت ایمانتو اَ کُچِدِه ؟ شاگردیا با بُهت و وحشَت از یِکدِگَه شا پُرسی اِ کِه اِسی که حتی اَ باد و آو {آب} فَرمو اَدِه و از اَنَه فَرمو اَبُرِن²⁶پس اَ ناحیه جراسیان رَسِدِن که اَنَه طرفِ دریا مقابلِ جلیل قراراُشَن ²⁷وقتی عیسی اَ ساحل قَدم اُش نا مَردی دیو زَتَه از مَردُمیای اَنَه شَهری اَ اَنَه بَرخورد اُشکِه که لباس شَه بَر نییَن و تِکِه خونَی زندگیش نِکِردِسُن بلکه اَ تِکِ قَبریا زندگی شَه کِه²⁸چون اَنَه عیسی اُشبینا نعرَی اُش زَت و اَ پایاش کَت و باصدایِ بلند داد شَه زَت اَی عیسی پُسِ خدایِ متعال تو با مَه چه کَری اُتِه تمنا اُمِه عذابُم مَدِه ²⁹چون عیسی اَ روحِ پلید دستور اُش دایسُن از اَنَه اَدر بیا از اَنَه اَ در بِدا اَنَه روحی بارها اَنَش گِرِتِسُن با اِدِه که دَس و پاش اَ زَنجیر شا بَس و از اَنَه نگهبانی شا که بندیا پَرَه {پاره} شَه که و دیو اَنَه اَ جایای نامَسکون شَه بو³⁰عیسی از اَنَه اُش پُرسی اِسمِ تو چَی ؟ اُشگُت ، "لژیون" چون دیویای زیادی اَ درونُش اَند . ³¹اَنَیا التماس شو که اَ عیسی شو گُت دستور مَدِه اَ هاویَه اُچِن³²در نَزیکیِ اَنکَه گَلَی گَپ خوک اَندِن که در دامَنَی تَپَه مَشغولِ چِرا اَندِن دیویا از عیسی خواهش شو کِه اجازِه آدِهاَ درونِ خوکیا اُچِن و اَنَه اجازَش دا ³³پَس دیویا از اَنَه مَردی اَ در اُندِن و درونِ خوکیا چِدِن و خوکیا از ساشیبیِ تَپَه اَ درونِ دریا هجوم شو بو و غرق بُدِن³⁴چون خوکبانیا اِدِشو بینا فرار شو کِه و در شهرو روستا ماجرا تعریف شو کِه ³⁵پس مَردم اَ در اُندِن تا اَمی که روی اُشدَدِه بِبینِن چون اَ پَلو عیسی رِسِدِن اَنَه مَردو که دیویا از اَنَه اَ در اُندِسُن جَمَشَ بر کِردِسُن و عاقل اَ پِشِ پایِ عیسی اُداسُن تَرسِدِنکِسیای که ماجرا با چِش شُ بینیسُن بَرَی اِدَیا شُگوت ³⁶که مرد دیو زَتَ چطور شفا پَیداش کِردِ ³⁷پس هَمَی مردم ناحیه جراسیان از عیسی شُو خواست از پِشَشو اُچو چون خَیلی تِرسِدِسُنِن اَنَ اَ سُوار قایق بُویس و چو³⁸مردی که دیویا از اَنَه اَ دَر اُندِسُن از عیسی اُش خواس که با اَنَه بو اما عیسی اَنَه رَوانَش کِه و اُشگُت ³⁹اَ خونَی خُت برو و هرچه خدا شَزوَر کِردِسِش بِگو پس چو و در سرتا سر شهر اعلامُش کِه عیسی شَزوَر چوش کِردِه⁴⁰موقعی عیسی واگِشت مردم از اَنَه به گرمی استقبال شُکِه چون اَمَه چِش به راش اَندِن ⁴¹در اَمی موقع مَردی بنام یایروس که رئیس کَنیسه اَند اُند اَ پای عیسی کَت و التماس اُشکِه اَ خونَش اُچو ⁴²چون تنها دُتُش که حدود دوازده سال اُشَند در حال مرگ اَند موقعی که عیسی در راه اَند جمعیتی زیاد بَر اَنَه هُجوم شا داو⁴³در اَمی میان زَنی اَند که دوازدَه سال دچارِ خونریزی اَند با اینکه تمامِ دارایی خوش صرفِ طبیبیاش کِردِسُن اَنَه ⁴⁴از پُشتِ سَر اَ عیسی نَزیک بُیس و گوشِه ی رَداش لَمس اُشکِه اَمی موقع خونریزیش قَطع بُیس⁴⁵پس عیسی اُشگُت کِه مَه لَمسُش کِه ؟ اَمَه اِنکار شو کِه پطرس اُشگُت استاد مَردُم از اَمَه طَرف احاطَه شو کِردِسِش و اَ تو ازدحام دارِن اما ⁴⁶عیسی اُشگُت کِسی مَه لَمس اُشکِه چون اُمفَمی نیرویی از مَه اَدَر اُند⁴⁷اَنَه زَنو چون اُش بینا اُش ناشا پِنهان ببو ترسان و لرزان اَ پِش اُند اَ پایِ اَنَه کَت و در برابر هَمَه اُشگُت که چرا اَنَه لَمسُش کِردِه و اَمی موقع شفا پیداش کِردِه ⁴⁸عیسی اَ اَنَش گُت دُتِه مَه ایمانت تو شفاش دَدِه اَ سلامت برو⁴⁹عیسی اَنوز حَرف شَه زَت که یکی از خونَی پاپیروس رئیسه کَنیسَه اُوند و اُشگُت دُتُت مُرد دِگَه اُستاد زَحمَت مَدِه ⁵⁰عیسی اِدِ اُش شُنُفت اَ یایروس اُشگُت مَتَرس فقط ایمانُت بو دُتُت شفا پیدا اَکُن⁵¹موقعی که اَ خونَی یایروس رَسی اُش نِشت کسی جز پطرس و یوحنا و یعقوب و پدر و مادر دُت با اَنَه اَ خونَه اُچِن . ⁵²اَمی مَردُم بَرَی دُتو{دختر} شیون و زاری شا کیه عیسی اُشگُت گریخ مَکُنی چون نِمُردِه بلکه اَ خَو اِسی ⁵³اَنَیا مَسخرَشو کِه چونکه شا فَمَیس که دُت مُردِه⁵⁴اما عیسی دَسِ دُت{دختر}اُشگِرِت و اُشگُت دُتُم بلند وابَش ⁵⁵روحِ اَنَه واگِشت اَمی موقع بلند وابُیس عیسی اُشگُت اَ اَنَه خوراک آدَی. ⁵⁶بوا و نَنَه ی دُتودر حَیرَت اَندِن اما اَنَه اَ اِدَیا اُشگُت اِ ماجرا اَ کِسی مَگوی

¹عیسی اَنَه دوازدَه تن اَ دورِ هَم فَراش خَند واَ اَنَیا قدرت و اقتدار اُشدا تا اَمَی دیویا اَ در بُکُنِن و بیماریا شفا آدَین ²و اِدَیاش فِرِسا تا پادشاهیِ خدا موعظه بُکُنِن و مریضیا شفا آدَین³و اَ اِدَیاش گُت ایچی بَرَی سَفر مَواسَید نه چوبدَسی نه کولَه بار نه نو نه پول و نه جَمَی اضافی ⁴اَ هر خونَی که چِدی تا موقع ترکِ اَنکَه اَمکِه وامَنی⁵اَگَه مَردُم شمایا شو نَپَذیرفت موقعی ترکِ شَهرشو خاکِ پایاتو بِتَکَنی تا شهادتی بر ضدِ اَنَیا بو . ⁶پس اَ راه کَتِن از روستایی به روستایی دِگَه اَچِدِن وهر جا اَرِسِدِن بشارَت شا دا و بیماریا شفاشا بَخشی⁷و اما خبرِ اِ وقایع اَ گُشِ هیرودیسِ حاکم رَسی هیرودیس حیرون و سَرگَردو اَند چون بعضیا شا گُت عیسی اَمی یحیی اِسی که از مُردگان بلند وابُدِه ⁸بعضیا شا گُت ایلیا ظهور اُشکِردِه و بعضیا شا گُت پیامبریای قدیم زندَه بُدِه ⁹اما هیرودیس شَه گُت سَرِ یحیی مَه از تن جدام کِه . پس اِ کِ اِسی اِ چیزیا دربارَش اَشنُفِم و تلاش شَکِه تا عیسی اُش ببینِه¹⁰چون رسولیا واگِشتِن هَر چی شو کِردِسُن بَرَی عیسی شو گُت اَمی موقع عیسی اَنَیا اُش واسِه اَ شَهری بنامِ بیت صیدا اُش بو تا اَمکِه تَنا {تنها} بِن ¹¹اما خیلیا شو فَمی و شَمراَ اُندِن عیسی نیز اَنیاش اُش پذیرفت و با اِدَیا از پادشاهیِ خدا حرف اُش زَت و کسایی که نیاز شا درمانَن شفاش دا¹²موقع غروب اَنَه دوازدَه نفر اَ پَلو عیسی اُندِن و شو گُت جماعت را مُرخص بُکُن تا اَ روستا و مزارع اطراف اُچِن بَرَی خُشو غذا و سرپناه تَهیَه بُکُنِن چون اِنکِه مکانی دور افتادَه اِسی ¹³عیسی در جواب اُشگُت ، شما خُتواَ اِدَیا غذا آدَی شُگُت اَما جز پنج نان و دو ماهی چی دِگَه مونی مَگَه اِنکِه اُچَم و بَرَی اَمَی اِ مَردُمی خوراک بِخِلَم ¹⁴در اَنکَه حدود پَنج هزار مَرد اَندِن عیسی اَ شاگردیاش خُش گُت مَردُم را اَ گروهیایِ پَنجاه نَفری شوشَنی¹⁵شاگردیا اِندِشو کِه و اَمَه شُ شَند ¹⁶اَمی موقع پَنج نو{نان} و دو ماهی اُش واسِه اَ آسمو نگاه اُشکِه و برکت اُشدا و اَمیا پَرَش کِه و اَ شاگردیاش اُشدا تا اَ پِشِ مردُم اُنِسِن . ¹⁷پس اَمَه شوخَه و سیر بُدِن و دوازدَه سبد نیز اَز تکَیای اَ جا وامُندَه شو واسِه¹⁸رُزی عیسی در خلوت دعا شَه کِه و تنها شاگردیاش با اَنَه اَندِن از اِدیا اُش پُرسی مَردُم اَگواِن مَه کِه اِسِم ¹⁹جواب شو دا برخی اَگواِن یحیی تعمید دَهَندَه اِسِش برخی دِگَ اَگواِن ایلیایی و بَرخی نیزتورا یکی از پیامبریای ایامِ کُهن اَفَمِن که زندَه بُدِه²⁰از اِدَیا اُش پُرسی شما چه؟ شما مَه چه اَ دَانی پطرُس اُشگُت مسیح خدا . ²¹سپس عیسی اِدَیا مَنع اُشکِه و دستور اُشدا که اِ اَ کِسی نِگواِن ²²و اُشگُت اَفَمی که پسِ انسان رَنجِ بسیار اَکَشِه و مشایخ و سران وکاهنان و علمای دین رَد شَه کُنِن و کُشتَه اَبو و در رُز سوم بلند اَ وابو²³سپس شَه اَمَه گُت اَگَه کِسی اُش بِبی اَ مَه پیروی بُکُن باید خُش انکار بُکُن هر رُز صلیبِ خُش واسی از پِیِ مَه بیا ²⁴چون هَر که شَوی جوش{جان} نجات آدِه اَنَه از دَس اَدِه هَر که بخاطرِ مَه جوش از دَس آدِه اَنَه نجات اَدِه ²⁵انسان چه سودی از اِ دُنیایی اَبوی اما جوش{جان} از دَس آدِه یا اَنَه تلف بُکُن²⁶چون هَر که از مَه و حرفیای مَه عارُش بو پُسِ انسان نیز اَمی موقع که در جلالِ خُش و جلالِ پدر و فرشتیای مقدس دا از اَنَه عارُشدا ²⁷براستی اَ شما اَگواِم برخی اِنکِه وَیسَیسِن که تا پادشاهیِ خدا را نِبینِن شُ ناشا طعمِ مَرگ بِچِشِن²⁸حدودِ هشت رُز پَس از اِ حرفیا عیسی پطرُس و یوحنا و یعقوب را اُش واسِه و بَرَی{بالای} کوهی چو تا دعا بُکُن ²⁹در اَمی موقع که دعا شَه کِه نمودِ چِهرِاَش تَغیر اُشکِه³⁰دو مَرد موسی و ایلیا پدیدار بُدِن با اَنَه حَرف شو زَت ³¹اَنَیا در جلال ظاهر بُدِن و در بارَی خُروجِ عیسی حرف شا زَت که باید به زودی در اورشلیم رُخ آدِه³²پِطرس و همرایاش خیلی خَو{خواب} آلود اَندِن اما چون کاملا بیدار و هوشیار بُدِن جلالِ عیسی شُ بینا و دو تا مَرد که در کنارُش وَیسَیسُنِن . ³³موقعی که اَنَه دو مَرد از کنارِ عیسی اَچِدِن پطرس اُشگُت استاد بودنِ اَما در اِنکِه نیکو اِسی اونِس سِه سَرپناه بسازَم یکی بَرَی تو یکی بَرَی موسی ویکی هم بَرَی ایلیا اَنَش نافَمی چه اَگُتوی³⁴هنوز اَ زَبوِ پطرُس اَند که اَبری پَدیدار بُیس و اَنَیا در بَر اُشگِرِت چون اَ داخلِ اَبر اَچِدِن هراسان بُدِن ³⁵اَمی موقع ندایی از اَبر رَسی که اِدِه اِسی پُسِ مَه که انتخاب اُم کِردِه اَ اَنَه گُش{گوش} آدَی ³⁶و چون صدا قطع بُیس عیسی تَنها شو بینا شاگردیا اِدِه اَ پَلو خُشو نِگَه شو داشت در اَنَه زمانی کِسی از اَمی که شو بینَیسُن آگاه شو نِکِه³⁷رُزِ بعد چون از کوه اَ زیر اُند جمعیتِ گَپی با عیسی دیدار شو ³⁸کِه یَک دَفِعه مردی اَ میونِ جمعیت فریاد اُش زَت اُستاد اَ تو التماس اَکُنَم نَظرِ لطفی اَ پُسِ مَه بُکُن چون تنها بِچِ {بچه} مَه اِسی ³⁹یَک دَفعی روحی اَنَه شَه گِرِه و او اَمی موقع نعرَه اَکَشِه و دچارِ تشنج اَبو طوری که گَپُش{دهان} کَف اَکُن اِ روحی به سختی وِلشَ کُن و اَنَه مجروح شَکُن ⁴⁰اَ شاگردیات التماس اُم کِه از اَنَه اَدر بُکُنِن اما شُ نِشَیس⁴¹عیسی اُشگُت ای نسلِ بی ایمان و منحرف تا کی با شما بِم و تَحملتو بُکُنِم ؟ پُسُت اُش بیا اِنکِه ⁴²در اَمی موقع که پُسو{پسر} داند دیو اَنَه شَه زَمی زَت و تشنج اُشکِه اما عیسی اَ روحِ خَبیث نَهیب اُش زَت ، و پُس شفا اُش دا و اَ بواش {بابا} اُش سِپُرد⁴³مَردُم همگی از بزرگیِ خدا در حیرت اَندِن در اَمی موقع که هَمَه از کاریای عیسی در شگفت اَندِن اَنَه اَ شاگردیای خَُشُش گُت ⁴⁴اَمی که مَوی اَ شما بِگواِم به دقت گوش آدَیت پُسِ انسان اَ دَسِ مَردُم تَسلیم اَبو ⁴⁵اما منظورِ اَنَه شو نَفَمی بلکه از اَنَیا پنهان بُیس تا درکُش نِکُنِن و تَرسِدِن دربارَی اِدِه سوال بُکُنِن⁴⁶رُزی در میونِ شاگردیا اِ بحثی بُیس که کدام یکی از اِدَیا گَپتر اِسی ؟ ⁴⁷عیسی که از افکارِ اِدَیا شَه فَمی بِچی اُشگِرِت و شَه کنارِ خُش وَیسَنا ⁴⁸و شَه اَنَیا گُت هر که اِ بِچی بنامِ مَه بِپَذیرِه مَش پذیرُفتِه و هر که مَه بِپَذیره فرستَندِه مَش پذیرفته . در میونِ شما کسی گَپتر اِسی که از هَمَه کَیدوتَر بو⁴⁹یوحنا اُشگُت استاد کِسی اُم بینا که بنامِ تو دیو اخراج شَه که اما چون اَ ما نی اَند اَنَه مَنع مو کِه ⁵⁰عیسی اُشگُت مَنع اُش مَکُنی هر که بر ضدِ شما نی با شما اِسی⁵¹چون زمانِ صعودِ عیسی اَ آسمو نَزیک اَبُیس با عَزمی راسِخ روشَه طرفِ اورشلیم که ⁵²پس جلوتر از خُش فِرستادیای اُش فِرسا که اَ یکی از دهکدَیای سامریا اُچِن تا بَرَی اَنَه تدارکات بِبینِن ⁵³اما مردُمِ اَنکَه اَنَه قبول شو نِکِه چون عازِمِ اورشلیم اَند⁵⁴چون شاگردیای اَنَه یعقوب و یوحنا اِدِشو بینا شُگُت ای سرورِ اَما آیا تَوی بُگواِم تَش از آسمو نازل ببو و هَمَی اَنَیا نابود بِبِن اَمدِه که ایلیا اُشکه ؟ ⁵⁵اما عیسی روش{صورت} اُشوا گردَنا توبیخِشو اُشکِه و اُشگُت شما نافَمی از کدام روح اِسی ⁵⁶چون پُسِ انسان نیوندِه جونِ مَردُم هلاک بُکُن بلکه تا نجات آدِه سپس اَ دهکَده ی دِگَه چِدِن⁵⁷در راه شخصی اَ عیسی اُشگُت هر جا اُچِش از تو پیروی اَکُنِم ⁵⁸عیسی جوابُش دا روبایا لونَیاشو اِ و مرغیای هوا آشیونَیا ، اما پُسِ انسان جایِ سَر نَدَه اُشنی⁵⁹عیسی اَ شَخصِ دِگَش گُت از مَه پیروی بُکُن اما اَنَه جوابُش دا سرورَم اول رخصت آدِه تا اُچِم بوای خوت اَ خاک بسپارِم ⁶⁰عیسی اَ اَنَش گُت اونِس مُردَیا ، مُردَیای خُشو اَ خاک بُکُنِن تو برو اَ پادشاهیِ خدا موعظَه بُکُن⁶¹دیگری اُشگُت سَرورُم از تو پیروی اَکُنِم اول رخصت آدِه تا اُچِم و اهلِ خونَی خوت وداع بُکُنِم ⁶²عیسی در جواب اُشگُت کِسی که دَس اَ شُخم زَنی بُبُی و اَ عقب نِگاه بُکُن شایستَی پادشاهیِ خدا نی

¹پَس از اَنَه خداوند هفتادتایِ دِگَه تعیین اُشکه و دو تا دو تا جلو تر از خُش اَ شهر و دیاری شَه فرسا که قصدِ چِدَه اُشَن ²اَ اِدَیاش گُت محصول زیاد اِسی اما کارگر کَم . پس از مالکِ محصول توبِوی کارگریا بَرَی دروِ محصولِ خوت بفرِسِه³اُچی مَه شمایا را چون بَره یا{بره} اَ بَینِ گُرگیا اَفرِسِم ⁴کیسِه پول ویا کولِه بار یا کَفش مَواسَی و اَ تِ راه اَ کِسی سلام مَکُنی⁵هر خونَی که چِدی اول سلام بُکُنی سلام بر اِ خونَی بو . ⁶اَگَه در اَمی خونَی کِسی اهلِ صلح و سلام بو سلامِ شما بر اَنَه قرار اَگِرِه و اَخوتو اَ واگَردِه ⁷در اَمی خونَی وامَنی هر چی شَه شما دا بُخوری و بیاشامی ، چون کارگر مستحقِ دستمزدِ خُش اِسی از خونَه به خونَی دِگَه نقلِ مکان مَکُنی⁸چون واردِ شهری بُدی و به گرمی پذیرای شما اَندِن هر چه شا جلو شما نا بُخوری ⁹بیماریای اَنکَه شفا آدَی و بُگوی پادشاهی خدا اَ شما نَزیک اِسی¹⁰اما اَ شَهری که رَسِدی و شما قبول شو نِکِه و اَ کوچَه یای اَمی شهری اوچی و بُگوی اَما ¹¹حتی خاک شهرِ شما هَم که اَ لو پایای اَما اِسی اَ شما اَتَکَنَم اما بِفَمی که پادشاهیِ خدا نَزیک بُدِه ¹²یقین بِدَنی که در رُزِ داوری بَرَی سدوم آسونتر اَبو تا بَرَی اَمی شَهری¹³وای اَ تو ای خورَزین ، وای اَ تو بیت صیدا چون اَگَه معجزَیای که بَرَی شما انجام بُیس در صور و صیدون روی اُش دایسُن مَردُمِ اَنکِه خَیلی وَقت پیش در پلاس و خاکستر اُداسُنِن و توبَه شا کِه ¹⁴اَما دَر رُزِ داوری تَحمل مجازات بَرَی صور و صیدون آسونتر اَبو تا بَرَی شما ¹⁵ای کفرناحوم آیا تو سَر اَ آسمو اَواسَیش ؟ هرگز بلکه تا اعماقِ هاویه فرو اَچِش¹⁶هر که اَشما گوش آدِه اَ مَه گوشُش دَدِه و هر که شما نَپَذیریه مَه اُش نِپَذیرُفتِه اما هر که مَه نِپَذیرِه فِرستَندَی مه اُش نپَذیرُفته¹⁷اَنَه هفتاد نفر با شادی واگِشتِن و شوگُت سرورِ اَما حتی دیویا هم به اسمِ تواز اَما اطاعت شا که ¹⁸اَ اِدَیا اُشگُت شیطان اُم بینا که چُنِ بَرق از آسمو کَت ¹⁹آلا اَ شما اقتدار اَدَیم که ماریا و عقربیا وتمامیِ زورِ دشمن پایمال بُکُنی و هیچی اَ شما آسیب نارِسَنِه . ²⁰از اِدِه خوشال مَبی که ارواح اَ شما اطاعت اَکُنِن بلکه شادیِ شما از اِدِه بو که اسمُتواَ تِکِ آسمو نوشتَه بُدَه²¹در اَمی ساعت عیسی در روح القدس اَ وَجد اُند و اُشگُت ای پدر مالکِ آسمو و زَمی ستایش تَ کُنم که اِ حقایقی از دانایا و خردمندیا پنهان اُت کِردِه و اَ کودکیا آشکار اُت کِردِه اُ {بلی} ای پدر چون خوشنودیِ تو در اِدِه اِسی²²پدرم اَمَه چی اَ مَه اُش سِپُردِه . هیچکی نادَنِه پس کِه اِسی جز پدر ، و هیچکی نادَنِه پدر کِه اِسی جز پِسر و اَنَیایی که پُس شا وی اَنَه شا زَر آشکار اَکُن²³سپس در خلوت رو اَ شاگردیا اُش که و اُشگُت خوشا بحالِ چِشیایی که اَمی که شما اَبینی اَبینَن ²⁴چون اَ شما اَگواِم خیلی از انبیا و پادشاهیا آرزوشو اَند که اَمی که شما اَبینی بِبینِن و شو نِبینا و اَمی که شما اَشنوفی بِشنوفِن و شو نِشِنُفت²⁵رُزی یکی از فقها بلند وابُیس تا با اِ پرسشی عیسی را امتحان بُکُن ای استاد چو بُکُنم که وارِثِ حیاتِ جاویدان بِبِم ²⁶عیسی در جواب اُشگُت در تورات چه نِوشتَه بُدِه و از اَنَه چه اَفَمِش ؟ ²⁷پاسُخُش دا خداوند خدایِ خوت را با تمامیِ دل و تمامی جان وبا تمامی فکر خوت محبت بُکُن و همسایت چونِ خوت محبت بُکُن . ²⁸عیسی اُشگُت ، دُرسَ اَ گُتایش اِدِه اَ جا بیار که حیات اُت بو²⁹اما اَنَه بَرَی تبرَئه ی خُش از عیسی اُش پُرسی ولی همسایَی مَه کِه اِسی ؟ ³⁰عیسی در پاسُخ اِندِش گُت ، مَردی از اورشلیم اَ اَریحا اَچو در راه اَ دَسِ راهزنا کَت اَنَه لُختشو کِه ، کُتَک شُ زَت و نیمَه جو{جون} وِلشو کِه و چِدِن³¹از قضا کاهنی از اَمکِه رَد اَ بُیس اما چون چِشُش اَ اَنَه مَرد کَت راهِ خوش کَج اُشکِه واَ سَمتِ دِگَی جادَه چو . ³²لاوی ای نیز از اَمکِه رَد اَبُیس اَنَه نیز چون اَمکِه رَسی اَنَه مَرد اُش بینا راهِ خوش کَجُش کِه و از سمتِ دِگَی جادَه چو³³اما مسافر سامری چون اَ اَمکِه رَسی و اَنَه مَرد اُشبینا دِلُش بَرَی اَنَه سُت {سوخت} . ³⁴پس اَ پَلو اَنَه چو و اَ رو زَخمیاش شراب اُش ریخت و روغن اُش مالی و اَنَیا اُش بَس و شَه سوارِ الاغِ خُش کِه و اَ کاروانسرایی اُشبو و از اَنَه پرستاری اُشکِه ³⁵رُزِ بعد دو دینار اَ صاحبِ کاروانسرا اُشدا و اُشگُت از اِ مَردی پرستاری بُکُن و اَگه بیشتر از اِدِه خَرج اُت کِه چون واگِشتِم اَ تو اَدَیم³⁶آلا بِگو بنظَرِ تو کدام یک از اِ سِه نفر همسایه مَردی اَند که اَ دَسِ راهزنیا کَتِسُن ؟ ³⁷پاسُخش دا اَنَه که تَرَحم اُشکِه عیسی اَ اَنَه اُ شگُت برو و تو اِندِه بُکُن³⁸چون اَ راه اَچِدِن اَ دهکَدَی رَسِدِن در اَنکَه زَنی مارتا نام عیسی را اَ خونَی خوش دعوت اُشکِه ³⁹مارتا خُنگوای اُشَن مریم نام . مَریم اَ کنارِ پایای خداوند اُداسُن و حرفیای اَنَه گُش شَدا⁴⁰اَما مارتا سخت مشغولِ تدارکات پذیرایی اَند پلو عیسی اُند و اُشگُت ، سَروَرُم آیا تو را باکی نی که خُنگواِ مَه در کار و پذیرایی تنها اُش نَیسِم ؟ اَ اَنَه بِگو که اَمَه کمک بُکُن ⁴¹خداوند جوابُش دا مارتا ،مارتا، تو را چیزیای زیادی نگران و مضطرب اُش کِردِه . ⁴²آلا تنها یَک چی لازم اِسی و مریم نصیبِ خَش انتخاب اُش کِردِه که از اَنَه گِرِتِه نابو

¹رُزی عیسی در مکانی دعا شَه چون فارغ بُیس یکی از شاگردیاش اَ اَنَش گُت سَرورِ اَما دعا کِردَه ، ما یاد آدِه اَمدِه که یحیی اَشاگردیاش شَه یاد دا²اَ اِدَیا اُشگُت ، هرموقع دعا اَکُنی بُگوی ای پدر نامِ تو مقدس باد پادشاهیِ تو بیاید اراده تو چنانکه در آسمان است در زمین نیز کرده شود³نان روزانه ما را هر روز به ما عطا فرما ⁴گناهانِ ما را ببخش زیرا ما نیز هَمه قرض داران خود را میبخشیم و ما را در آزمایش میاور، بلکه ما را از شریر رهایی دِه⁵پس اَ اِدیا اُشگُت که از شما دوسی اُش بُدِه و نصفِ شَو شَه پَلو اوچو و بِگو ای دوس سِه تا نو{نان} اَ مَه قرض آدِه ⁶چون یکی از دوسیام از سفر اُندِه و چیزی اُم نی تا شَه پِش اُنِسِم ⁷و اَنَه از داخلِ خونَه جواب آدِه زَحمتُم مَدِه دَر قفل اِسی و بیچیام خَتِسِن اُم ناشا از جام بلند وابِم و چیزی اَ تو آدَیم ⁸اَ شما اَگواِم هر چند بخاطرِ دوستی نِوارُسسه و اَ اَنَه نو{نان} نِدِه بخاطرِ آبرو اَوارُسِه وهر چه نیاز اُشِه اَ اَنَه اَدِه⁹پس اَ شما اَگواِم تو بِوی که اَ شما دادَه اَبو . بجویید که پیدا اَکُنی بکوبید که در تَ رو باز اَبو ¹⁰چون هر که شَوی اَ دَس دارِه و هر که بِگَردِه پیدا اَکُن و هر که بِکوبه در شَه رو باز اَ بو¹¹کدام یک از شما بواییا اَگَه پُسُش مَی{ماهی} اُش بِوی مار شَدِه؟ ¹²یا اَگَه تخم مُرغ اَش بِوی عقربی اَ اَنَه اَدِه ؟ ¹³حال اَگَه شما با هَمَی بد سیرتی تو اَفهمی که اَ بِچیای خوتو هدایای خَش آدَی ، چیقدر بیشتر پدر آسمونی شما روح القدس را به هر که از اَنَه اُش بوی عطا اَکُن¹⁴عیسی دیو لال از کسی شَه در اَکِه چون دیو اَ در چو مَرد لال اُش شَیس گَپ بِزِن و مَردم شگفت زَدَه بُدِن ¹⁵اما بعضی شا گُت اَنَه دیویا را از بعلزبول ریئسِ دیویا اَ در اَکُن¹⁶کِسیای دِگِه شاوِس امتحانُش بُکُنِن شا اَنَه گُت آیتی آسمانی بیا ¹⁷اَنَه افکارِ اِدَیا اُش فَهمی و اَ اِدَیا اُشگُت حکومتی که بر ضد خُش تجزیَه ببو نابود اَبوو هر خونَی که بر ضدِ خُش تَجزیه ببو ریختَه اَبو¹⁸اَگَه شیطان هم برضدِ خُش تَجزیَه ببو چِطَرحکومتُش پا بر جا اَوامَنِه ؟ چون اَگواِن مَه دیویا را اَ یاریِ بعلزبول اَ دَراَ کُنِم .¹⁹اَگَه مَه اَ یاریِ بعلزبول دیویا اَ در بُکُنِم ، شاگردیای شما اَ یاریِ کِه اَنَیا اَ دَراَ کُنِن ؟ پَس اِدَیا اَ شما داوری اَکُنِن. ²⁰اما اَگَه مَه با انگُشت خدا دیویا اَ در بُکُنِم یقین بِدَنی که پادشاهیِ خدا اَ شما وارد اُندِه²¹هَر موقع مَردی نیرومند و مسلح از خونَی خُش پاسداری بُکُن اموالُش در امان اَوامَنِه ²²اما چون کِسی نیرومندتر از اَنَه اَ وی حَملَه بُکُن و چیرَه ببو سلاحی که اَنَه مَردو اَ اَنَه توکل اُشِ از اَنَه گِرِتَه ، غنیمت تقسیم اَکُن . ²³هر که با مَه نی بر ضدِ مَه اِسی و هر که با مَه جمع نِکِن پراکَندَه اَکُن²⁴موقعی که روحِ پلید از کِسی اَ در دا اَ مکانیای خُشک و بایر اَچو تا جایی بَرَی استراحت پیدا بُکُن اما چون پَیدا ناکُن با خُش اَگو اَ خونَی که از اَنَه اُندِسِن اَواگَردِم ²⁵اما چون اَنکَه اَرَسِه خونَه رُفتَه و آراستَه اَبینِه ²⁶اَچو و هفت روحِ بدتر از خُش دارِه و هَمَشو داین اَ جا و اَنکَه زندگی اَکُنِن سر انجام اَنَه شَخصبدتر از حالتِ اول اَبو²⁷موقعی که عیسی اِ حرفیاشَ زَت زنی از میونِ جمعیت با صدایِ بلند اُشگُت خوشبحالِ زِنی که تُ شَه دنیا آو و اَ تو شیر اُشدا ²⁸اما عیسی در جواب اُشگُت خوشبحالِ اَنَیای که کلامِ خدا اَشنُفِن و اَ جا دارِن²⁹چون جمعیت زیاد اَبُیس عیسی اُشگُت ، اِ نَسل ، نَسلی اِسی بَس شرارت پیشِه خواستارِ آیتی اِسِن اما آیتی اَ اِدَیا دَدَه نابو جز آیت یونُس ³⁰چون اَمدِه که یونُس آیتی اَند بَرَی مَردُمِ نَینوا پُسِ انسان هم بَرَی اِ نسلی آیتی اَبو³¹در رُزِ داوری ، مَلَکَه ی جُنوب با اِ نَسلی بلند اَبو و محکومِشو اَکُن چون اَنَه از اَندَی دنیا اُند تا حکمتِ سلیمان را بِشنُفِه ، و آلا کسی گَپ تر از سلیمان اَ اِنکَی³²مَردمای نینوا با اِ نسلی بلند اَبِن و محکومِشو اَکُنِن ، چون اَنَیا در اثرِ موعظه ی یونس توبَه شو کِه و آلا کَسی گَپ تر از یونس اَ اِنکَی³³هیچ کَس چراغ را روشن ناکُن تا پنهونُش بُکُن یا زِرِ کاسه ی اونِسِه ، بلکه چراغ را اَ چراغدان اَنِسِه تا هر که داخل اَبو روشناییش بِبینِه . ³⁴چِشِ {چشم} تو، چراغِ بدنِ تو اِسی. اَگَه چِشُت سالم بو ، تمامِ وجودُت روشن اَبو. اما اَگَه چِشُت فاسد بو ، تمامِ وجودُت تاریکی فرا اَگِرِه . ³⁵پس به هوش باش مبادا نوری که در تو اِسی ، تاریکی بو . ³⁶و اَگَه تمامِ وجودُت روشَن بو و هیچ جایی از اَنَه تاریک نَبو موقعی که نور چراغ اَ تو اَتابِه اَ تمامی³⁷موقعی که عیسی حَرفیاش تَموم اُشکِه یکی از فَریسیا اَنَه اَ غذا دعوت اُشکِه پس اَ خونَه ی اَنَه چو و شِه ³⁸اما فریسی چون اُشبینا که عیسی دَسیاش پیش از غذا اُش نِشُسِه تعجب اُشکِه³⁹اَمی موقع خداوند شَه اَنَه گُت شما فَریسیا در پیالَه و بشقاب پاک اَکُنی اما از داخل پر از طمع و خیانت اِسی ، ⁴⁰ای نادونیا ، آیا اَنَه که دَر شَه وجود آو درون شَه وجود نی آو ⁴¹پس هر چه در درون نتو اِسی صدقه آدَی تا اَمَی چی تا زر پاک ببو⁴²وای اَ شمایا ای فریسیا شما از نعنا و سداب و هر گونَه سبزی ده یک اَدی اما عدالت نادِدَ اَگِری و از محبتِ خدا غافلی اِدَیا باید اَ جا بیاری و اَنَیا فراموش تو ناکِه⁴³وای اَ شما فریسیا چون دوس اَ دَری اَ بهترین جای کَنیسَه اونَی و مردُم اَ کوچَه وبازار اَ شما سلام بُکُنِن ⁴⁴وای اَ شما چون مثِ گوریای نا پیدا اِسی که مَردُم نادانِسَه اَ رو اَنَه راه اَچِن⁴⁵یکی از فقییا در جواب اُشگُت "استاد تو با اِ حرفیا اَما اهانت اَکِردایش" ⁴⁶عیسی اُشگُت وای اَ شما نیز ای فقییا که باریای توان فرسا اَ دوشِ مَردُم اَنِسی اما خوت حاضر نیسی حتی انگُشتی بَرَی کمک تَکون آدَی⁴⁷وای اَ شما که بَرَی پیامبریای که اَ دسِ پدریا تو کُشتَه بُدِن مقبَرَه اَسازی ⁴⁸به راستی اِندِه اِسی که اَ کارِ اَنَیا مهر تایید اَزَنی اَنَیا پیامبریا شو کُشت و شما آرامگایاشو اَسازی⁴⁹اِندِه اِسی که حکمتِ خدا اَگو که مَه بَرَی اَنَیا پیامبریا و رسولیا اَ فِرِسِم اما بعضیا شو اَکُشِن و بعضیا شو آزار اَدَین ⁵⁰پس خونِ اَمَی پیامبریای که خونیاشو از اولِ دنیا تا الان لِتَه بُدِه اَ گردَنِ اِ نسلی اِسی ⁵¹از خونِ هابیل تا خونِ زکریا که بینِ مذبح و محرابگاه کُشتَه بُیس بله اَ شما اَگواِم که اِ نسلی بَرَی اِ هَمَه حساب اَ پس اَدِه⁵²وای اَ شما ای فقییا ، چون کلید معرفت غصب تو کِردِه خوت داخل نابی و مانع داخل شَوَندَیا اَبی⁵³چون عیسی اَ در چو علمایِ دین و فریسیا سخت با اَنَه اَ مخالفت بلند وابُدِن و با سوالیای زیادی از اَنَه شو کِه ⁵⁴و اَ کمین اَندِن تا اَ سخنی از زبوش اَنَه اَ دام اُبَین

¹در اَمی موقع هزار نفر جمع بودِن طوری که اَ یَک دِگَه پاشا نا عیسی اول با شاگردیای خوش حَرف اُشزَت و اُشگُت ، از خمیر مایه فریسیا که اَمی ریاکاری اِسی دوری بُکُنی²هیچی پنهون نی که آشکار نِبوو هیچی پوشیدَه نی که معلوم نِبو ³هر چه در تاریکی تو گُتِه در روشنایی شُنُفتَ اَبو هر چه پُشتِ دَرییای بسَه نجواتو کِردِه از بَرَی بومیا اعلام اَبو⁴ای دوسیای مَه اَ شما اَگواِم از کِسیای که جسم اَکُشِن و کار دِگَه شو ناشا بُکُنِن نترسی . ⁵از شما نِشو اَدَیم که از که بترسی ، از اَنَه بترسی که پس از کشتَی جسم قدرت اُشِه اَ دوزَخ اُبی . اُ ، اَ شما اَگواِم از اَنَه اِسی که باید بترسی⁶آیا پنج گنجشک اَ دو پولِ سیاه نافِرِشِن با اِ حال حتی یکی از اَنَیا پَلو خدا فراموش نابو ⁷حتی مویای سر شما اَ تمامی شُمُردَه بُدِه پس متَرسی چون ارزش شما بیش از هزار گنجشک اِسی⁸اَ شما اَگواِم هر که مَه اَ پَلو مَردُم اقرار بُکُن پُسِ انسان نیز اَنَه در حضورِ فِرشتَیای خدا اقرار اَکُن ⁹اما هر که پَلو مَردُم مَه انکار بُکُن در حضورِ فِرشتَیای خدا انکار اَبو ¹⁰هر که حرفی بر ضدِ پُسِ انسان بِگو آمُرزیدَه اَبو اما هر که اَ روح القدس کفر بِگو آمرزیدَه نابو¹¹چون شما را اَ پَلو حاکمیا و صاحب منصبیا اَبُرِن نگران مَبی که چطور از خوتو دفاع بُکُنی یا چه بُگُی ¹²چون در اَمی موقع روح القدس اَمی که باید بُگُی اَ شما یاد اَ دِه¹³یک کَشی کِسی از میونِ جَمعیت اَ اَنَه اُشگُت استاد اَ برادَرُم بگو میراثِ بوای با مَه قسمت بُکُن . ¹⁴عیسی پاسخ اُشدا " ای مرد چه کِسی مَه بینِ شما داور یا مُقَسِم قرار اُشدَدِه ¹⁵پس اَ مَردُم اُشگُت اَ هوش بی و از هر گونَه حرص و آز دوری بُکُنی چون زندگی انسان اَ فزونیِ داراییش نی¹⁶پس اِ مَثلی بَرَی اِدَیا شآو مردی ثروتمندی از زراعتِ خوش محصولِ فراونی حاصل اُشکِه ¹⁷پس با خوش فِکر اُشکه چو بُکُنِم چون جایی بَرَی انباشتَنِ محصولِ خُم اُمنی ¹⁸پس اُشگُت اَفَمِم چو بُکُنِم انباریای خوم خراب اَکُنِم و انباریای گَپتری اَسازِم و هَمَی گندُمیا و اموالِ خوت در اَنَه ذخیرَه اَکُنِم ¹⁹اَمی موقع اَ خُم اَگواِم ای جانِ مه بَرَی سالیای دراز اموال فراوونی اُمِه آلا آسودَه بِزی ، بُخور و بنوش و خوش بَش²⁰اما خدا اَ اَنَه اُشگُت ای نادان اَمی اِشو جوت از تو اَگِرِن پس هر چه جَمع اُتکِردِه اَ گیرِ که دا ؟ ²¹اِ اِسی فرجام کِسی که بَرَی خوش ثروت جَمع اَکُن اما بَرَی خدا ثروت نی²²پس عیسی اَ شاگردیای خوشش گُت "پس اَ شما اَگواِم نگرانِ زندگیِ خوت مَبی که چه اَخوری و نه نگرانِ بدنِ خوت که چه اَپوشی ²³زندگی از خوراک و بدن از پوشاک مهمتر اِسی²⁴نگاه اَ کلاغیا بُکُنی که نِ اَکارِن نِ درو اَکُنِن نِ کادوشواِ و نِ انبار با اِ هَمَه خدا اَ اَنَیا روزی اَدِه و شما چقد با ارزشتر از پَرندَیایی . ²⁵که از شما شَشا با نگرانی ذراعی اَ قامت خوت اضافَه بُکُن ؟ ²⁶پس اَگه از انجامِ اِ کارِ کَیدونی ناتوانی از چه سبب نگرانِ مابقی اِسی²⁷نگاه اَ سوسَنیا بُکُنی که چطو نمو اَکُنِن نِ زَمَت اَکَشِن و نِ اَریسِن اَ شما اَگواِم که حتی سلیمان نیز با هَمَی شکوه و جلالُش مِثِ یکی از اَنَیا آراسته نِبویس . ²⁸پس اَگَه خدا علفِ صحرا که اِرُز اِسی و صَبا در تنوربِسَه اَبو اِندِه اَپوشَنِه ، چِقَد بیشتر شما را ای سُست ایمانیا²⁹پس در پیِ اِ مَبی که چه اَخوری و چه اَپوشی نگران اِدَیا مَبی . ³⁰چون قومیای خدا نشناسِ اِ دنیا در پیِ اِ چیزیا اِسِن اما پدر شما اَفَمِه که اَ اِ چیزیا نیاز تو اِ³¹بلکه شما در پیِ پادشاهیِ اَنَه بی که هَمَی اِدَیا اَ شما دَدَه اَبو . ³²ای گَله کَیدو ترسان مَبی چون خشنودیِ پدر شما اِ اسی که پادشاهی را اَ شما عطا بُکُن³³هر چه تواِ بِفِرِشی و اَ فقرا آدَی بَرَی خوت کیسَیای فراهم بُکُنی که پوسیدَه نبوو گنجی پایان ناپذیر در آسمو اَندوختَه بُکُنی جایی که نِ دزد دا و نه بید زیان بِرَسَنِه ³⁴چون هر جا گَنجِ شما اِسی دِلتو اَمکِه اِسی³⁵کمر اَ خدمت آبَنی و چراغِ خویش را روشن نِگَه بِدَری ³⁶مِثِ کِسیای بی که منتظِرِن سَروَرشو از جشنِ عروسی واگَردِه تا چون از راه اَرَسِه و در اَکوبِه اَمی موقَع بَر اَنَه باز بُکُنِن³⁷خوشبحالِ خادمیای که چون سَروَرشو اَ واگَردِه اَنَیا بیدار و هوشیار بِن آمین اَ شما اَگواِم خوت کمر اَ خدمتِشو اَبَنِه آری اَنَیا اَ سَرِ سفرَه اَشَنِه و اَ پِش دا از اِدَیا پَذیرایی اَکُن . ³⁸خوشا بحالِ خادمیای که چون سروَرشو از راه اَرَسِه چه در پاسِ دومِ شو چه در پاسِ سوم اِدَیا بیدار و هوشیار بِبینِه³⁹بِفَمی که اَگه صاحب خونَه شَه فَمی دزد در چه ساعتی دا اُشنا اِش اَ خونَشو دستبرد بِزَنِن ⁴⁰پس شما نیز آمادَه بی چون پُسِ انسان در ساعتی دا که انتظار تو نی⁴¹پطرس اُش پُرسی سَروَرِ مَه آیا اِ مَثَل بَرَی اَما تو یا بَرَی هَمَه ⁴²خداوند در پاسُخُش گُت پس اَنَه مباشِر امین دانا که اِسی که اربابُش اَنَه اَ سَرپرستیِ خادمیای خونَی خوت اُشنَیس بو تا سهمِ خوراکِ اَنیا را به موقع آدِه . ⁴³خوشبحالِ اَنَه غلامی که چون اربابُش واگَردِه اَنَه مَشغولِ کار بِبینِه ⁴⁴یقین بِدَنی که اَنَه بر همَی مایملاکِ خوت اَنِسِه⁴⁵اما اَگَه اَنَه غلام با خوش فکر بُکُن که ارباب در اُندَه تاخیر اُشبُدِه و اَ آزارِ خادمیا و خَدَمَیا و خَردَ و نوشیدَ و میگساری انجام آدِه ⁴⁶یَکدَفَی اربابُش در رُزی که انتظار اُشنییان و در ساعتی که از اَنَه آگاه نی دا و اَنَه از وسط دو پَرَه اَکُن و در جایگاه خیانتکاریا اَنِسِه⁴⁷غلامی که خواستِ اربابُش اَفَمِه با اِ حال خوش بَرَی انجامِ اَنَه آمادَه ناکُن تازیانِ بسیار اَخوی ⁴⁸اما اَنَه که خواستِ اربابُش نافَمِه و کاری اَکُن که سزاوارِ تنبیه اِسی تازیانَی کمتری اَخوی . هر که اَ اَنَه بیشتر دَدَه بِبو از اَنَه بیشتر مطالبَه اَبو و هر که مسئولیتُش بیشتر بو پاسخ گوییش نیز بیشتر اَبو⁴⁹مَه اُندِسِم تا اَ زَمی تَش برپا بُکُنِم و ای کاش تا الان افروختَه بُسُن ⁵⁰اما مَه تعمیدی باید ، و چه در فشارِم تا اَ انجام بِرِسِه⁵²آیا گمان اَکُنی اُندِسِم تا صلح اَ زَمی بیارِم نه بلکه اُندِسِم تا جدایی اُبَیم . ⁵¹از اِ به بعد میونِ پنج تن از اهلِ یک خونَه جدایی اَبو سه علیه دو اَبو و دو علیه سه . ⁵³بوا علیه پُس و پُس علیه بوا مادر علیه دُت و دُت علیه مادر. مادرشوهر علیه عروس و عروس علیه مادر شوهر⁵⁴پس اَ جماعت اُشگُت ، چون ببینی ابری اَ مغرب پدیدار ببو بی درنگ اَگُی بَرو{باران} دا ، و بَرو اَبارِه ⁵⁵و چون بادِ جنوب اَوَزِه اَگُی هوا گرم اَبو و اِندِه اَبو . ⁵⁶ای ریاکاریا ، شما که نیک اَدَنی چگونَه سیمای زَمی و آسمو تَعبیر اَکُنی چگونَه اِسی که از تَعبیرِ زمان حاضر ناتوان اِسی ؟⁵⁷چواِ خوت دربارِه یِ اَمی که دُرست اِسی داوری ناکُنی ؟ ⁵⁸موقَعی که با شاکیِ خوت اَ پَلو حاکم اَچی سعی بُکُن در راه با اَنَه آشتی بُکُنِش ، نِکُنِه تو اَ پَلو قاضی بُبُرِن و قاضی تو اَ نگهبان آدِه و اَ زندان اوبی . ⁵⁹اَ تو اَگواِم که تا قرونِ آخر نِدَیش از زندان اَ در نیدایش

¹در اَمی زمان شماری از حاضریا از جلیلیای اندِن که با عیسی حرف شو زَت که پیلاتوس خونییاشو را با خونِ قربانیاشو در هم آمیختَه اُشکِردِه . ²عیسی در پاسُخ اُشگُت ، آیا چون اَنَه جَلیلیا اَچِنین رُزی دُچار بُسِن گمان اَکُنی از بقیه اَهالیِ جلیل گناهکارتر اَندِن ³اَ شما اَگواِم که اِندِه نی بلکه اَگَه توبَه نِکُنی شما نیز هَمگی هلاک اَبی⁴آیا گمان اَکُنی اَنَه هیجدَه تَن که بُرجِ سیلوام اَ رو اَنَیا کَت و مُردِن از دیگه ساکنیای اُرشلیم خطا کارتر اَندِن ؟ ⁵اَ شما اَگواِم که اِندِه نی بلکِه اَگَه توبَه نَکُنی شما نیز هَمگی هلاک اَبی⁶پس اِ مَثلی شاو { مردی درختِ انجیری در تاکستانِ خوش اُشکاشت چون شَوِس میوَی اَنَه بِچینِه چیزی اُش نی اَند ⁷پس اَ باغبونِ خوشش گُت سه سال اِسی بَرَی چِدَی میوَی اِ درختی دا اِم اما چیزی نَواجورِم اَنَه بِبُر تا خاک را هدر نِدِه⁸اما در پاسخ اُشگُت سَروَرَم اُنِس یَکسال دِگَه هم بو گِردُش اَکَنِم و کود شَه دَیم ⁹اَگَه سال بعد میوَه شاو که هیچ اَگه اُش نیو دِگَه اَنَه بِبُر }¹⁰در یِکی از رُزِیای شبات عیسی در کَنیسه ای تعلیم شَه دا ¹¹در اَنکَه زَنی اَند که روحی اَنَه هیجدَه سال علیل اُش کِردِسُن پُشتش خَمیدَه بُسُن هیچ جوری اُش ناشَیس راس وَیسِه¹²چون عیسی اَنَش بینا اُشگُت بِدا اِنکِه و اُشگُت {ای زَن از ضعفِ خوت خلاص بُدِش } ¹³پس اَ اَنَه دَس اُشنا و اَنَه بیدِرَنگ راس وَیسا خدا را ستایش اُشکِه . ¹⁴اما رئیسِ کَنیسَه از اِدِه که عیسی در رُزِ شبات شفا اُش دَیسُن خشمگین بُیس و اَ مَردُم اُشگُت {شش رُز بَرَی کار تواِ در اَمی رُزی بَی و شفا بِگِری نه در رُزِ شَبات }¹⁵خداوند در پاسخ اُشگُت ای ریاکاریا آیا هیچ یک از شما در رُزِ شَبات گاو یا الاغِ خوش از طویلَه باز ناکُن تا بَرَی آو دَدَ اَ دَر بُبُی ؟ ¹⁶پس آیا نباید اِ زَن را که دُتِ ابراهیم اِسی و شیطان هیجدَه سال اسیرش کِردِه در رُزِ شَبات از بند رها بُکُنِم ؟¹⁷چون اِدِش گُت مخالفیاش هَمَه شرمسار بُدِن اما جمعیت همگی از هَمَهی کاریای شگفت آور اَنَه شادمان بُدِن¹⁸اَمی موقع اُشگُت پادشاهی خدا مِثِ چِه اِسی اَنَه اَ چه تَشبیه بُکُنِم ؟ ¹⁹مانند دانَه ی خردلی اِسی که مَردی اَنَه اَ واسی و اَ باغ خوش اَکارِه اَنَه دونهَ روئید و درختی بُیس طوری که پَرندَیای آسمو داین و اَ شاخَه یاش آشیونَه اَسازِن²⁰باز اُشگُت پادشاهیِ خدا اَ چه تَشبیه بُکُنِم ؟ ²¹مِثِ خمیر مایَه ی اِسی که زَنی اُشواسِه و با سِه کیسَه ی آرد مخلوط اُشکِه تا تمامی خمیر وَر اُند²²عیسی در راه اورشلیم اَ شهریا و روستاییا اَچو و تعلیم شَه دا ²³در میون اِدَیا کِسی از اَنَه اُش پُرسی { سَروَرِ مَه آیا تنها تعدادِ کمی از مَردُم نجات پیدا اَکُنِن } اَ اِدَیا اُشگُت ²⁴سخت بِکوشی تا از در تنگ داخل ببی چون اَ شما اَگواِم خیلیا تلاش اَکُنِن تا داخل بِبن اما شو ناشا²⁵چون صاحب خونَه بلند وابو و در اَبَنِه اَ در اَوَیسی و در اَکوبی و اَگوی سَروَرُم دَر اَ رو اَما بِگُشا اما اَنَه پاسُخ اَدِه شمایا تو ناشناسِم نافَمِم از کجا اِسی ²⁶اَگوای اَما با تو موخَه و مونوشی و تو در کوچی یای اَما تعلیم تَدا ²⁷اما جواب اَشنُوی شما ناشناسِم نافَمِم از کجا اِسی از مَه دور ببی ای بد کاریا²⁸اَمی موقَعی اَمکِه گیریخ و دَندو رو هم سائیدَه اَبو چون ابراهیم و اسحاق و یعقوب و هَمَی انبیا در پادشاهیِ خدا اَبینی اما خوت را محروم اَبینی ²⁹مَردُم از شرق و غرب و شمال و جنوب دا اِن و اَ سَر سُفرَی پادشاهیِ خدا اَنَین ³⁰آری اِسن آخرینی که اول اَبِن و اولینی که آخر³¹در اَمی موقع چند نفر از فریسیا اَ پَلو عیسی اُندِن و شو گُت اِنکِه ترک بُکُن و اَ جای دِگَه برو چون هیرودیس شَوی اُت بُکُش ³²در جواب اُشگُت {اُچی و اَ اَنَه روباه بُگوی اِرُز و صَبا دیویا اَ دَر اَکُنِم و مَردُمیا را شفا اَدَیم و در رُزِ سِوم کار خویش را اَ کمال اَرَسَنِم ³³اما اِرُز و صبا و پَس صبا باید اَراهِ خوت ادامَه آدَیم چون ممکن نی نبی دَر از اورشلیم کُشتَه ببو³⁴ای اورشلیم ،ای اورشلیم ای قاتل پیامبریا و سنگسار کُنندَی رسولیای که تَ پَلو فرستادَه اَبِن چند بار مَوِس مِثِ مرغی که جوجَی یاش اَ زیر بالیای خوش جَمع اَکُن فرزندیای تو را جَمع بُکُنِم اما اُت ناووِس ³⁵حالا خونَی شما بَرَی خوتو خراب اَ وامَنِه و اَ شما اَگواِم که دِگَه مَه اُم نابینی تا رُزی که بُگوی مبارک اِسی اَنَه که بنامِ خداوند دا

¹در یکی از رُزیای شبات که عیسی بَرَی صَرفِ غذا اَ خونَه ی یکی از رهبریای فریسیا چِسُن کِسیای که اَنکَه اَندِن بدقت اَنَه شا زِرِ نظر بارِسُن ²مقابل اَنَه مَردی اَند که بَدَنُش آو شا آردِسُن ³عیسی از فقیهیا و فریسیا اُش پُرسی {آیا شفا دَدَه در رُزِ شبات جایز اِسی یا نه} ؟⁴اَنَیا ساکت اَندِن پس عیسی اَنَه مَردو اُشگِرت و شفا اُشدا و مُرخَص اُشکِه ⁵پس رو شَه اَنَیا که و اُش پُرسی {کدام از شما که پُس یا گاوُش در رُزِ شَبات اَ چاه بِکِت و بیدرنگ اَنَه اَ در نیارِه ؟} ⁶اَنَیا پاسُخی شو نی اَند⁷چون عیسی اُش بینا مهمونیا چطوری صدرِ مَجلس بَرَی خوت اختیار اَکِرداین اِ مَثلی بَرَی اِدَیا شاو ⁸چون کِسی تو را اَ مجلسِ عروسی دعوت اَکُن بر صدرِ مجلس مَنی شاید کِسی سَرشناستر از تو دعوت بُدِس بو. ⁹در اِ صورت میزبانی که هر دویِ شما دعوت اُش کِردِه دا و اَ تو اَگو جات اَ اِ شَخصی آدِه ناگزیر با سر افکندگی پائینِ مجلس اَنَیش¹⁰بلکه هر وقت کِسی مهمونُش کِردِش برو پائین ترین جایِ مجلس اونی تا چون میزبان دا اَ تو بگو دوسِ مَه بفرما اَ جایِ بَراتَر اونی اَمی موقع پَلو مهمونیای دِگَه سَرافراز اَبِش ¹¹چون هر که خوت گَپ بُکُن خار اَبو و هر که خوت را خار بُکُن سرافراز اَبو¹²پس عیسی اَ میزبانُش اُشگُت { چون ضیافتِ نهار یا شام اَدَیش دوسیا و برادریاتو خویشیاو همسایای ثروتمند خوت را دعوت مَکُن ، چون اَنَیا نیز از تو دعوت اَکُنِن و اَ اِدَیا عوض آدَیش¹³پس چون مهمونی اَدَیش فقیریا و معلولیا و لنگیا و کوریا دعوت بُکُن ¹⁴که مبارک اَبِش چون اَنَیا چیزی شو نی که در عوض اَ تو آدَین و پاداشِ خوت را در قیامت پارسایی اَگِرِش }¹⁵چون یکی از مهمونیا که با عیسی هم سفرِه اَند اِدِش شُنُفت اُشگُت خوشا بحالِ اَنَه که در ضیافَتِ پادشاهیِ خدا نو"نان" اَخوی ¹⁶عیسی در پاسُخ اُشگُت { شخصی ضیافتّ گَپی ترتیب اُشدا و خیلی دعوت اُشکه ¹⁷چون وقتِ شام رَسی خادمُش اُش فِرسا تا اَ دعوت شُدَیا بِگو بَین که هَمی چی آمادَه اِسی¹⁸اما اَنَیا هر کدام عذری شو آو یکی اُشگُت مزرعه ای اُم خِلِدِه که باید اُچِم اَنَه ببینِم خواهش اَکُنِم معذور اُم بُکُن . ¹⁹دیگری اُشگُت پنج جفت گاو اُم خِلِدِه و آلا اَ تِ راهِم بیازمایم تمنا اُمِه معذور اُم بُکُنِش . ²⁰سومی نیز اُشگُت زِنَ اُمگِرِتِه اُم ناشا بَیم²¹پس خادم واگِشت و شَه سَروَرِ خوت گُت میزبان خشمگین بُیس و اَ خادمُش دستور اُشدا اَ کوچه و بازارِ شهر اُچو و فقیریا و معلولیا و کوریا و لنگیا بیارِه . ²²خادم اُشگُت سرورِ مَه دستورُت انجام اُمدا اما هَنوز جا اِسی²³پس آقایَش اُشگُت اَ جادَیا و کورَه راهیای بیرونِ شهر برو با اصرار مَردُم را اَ ضیافتِ مَه بیا تا خونَم پر ببو ²⁴اَ شما اَگواِم که هیچ یک از دعوت بُدَیا شامِ مَه ناچِشِن²⁵جمعت زیادی عیسی را همراهی شَه که اَنَه رو شَه اِدَیا که ²⁶و اُشگُت هر که اَ پَلو مَه بیا از پدر و مادر ، زن و فرزند ، برادر و خواهر و حتی از جانِ خوت نفرَتُش نی شاگردِ مَه اُش ناشا بو ²⁷و هر که صلیبِ خوش اَ دوش نِکُشِ و از پیِ مَه نیا شاگردِ مَه اُش ناشا بو²⁸کدام از شما که قصدِ بنایِ بُرجی تو بو و نخست نِنَی تا هزینَه ی اَنَه بَراوُرد بُکُنی و ببینی آیا تا شا تَکمیلُش بُکُنی یا نَه ؟ ²⁹چون اَگَه پِیِ اَنَه اُنِسی اما از تکمیلِ بنا وامَنی هر که ببینِه اِستهزا تا کُن اَگو ³⁰اِ شخصی ساختَنِ بنایی شروع اُشکه اما در تکمیلِ اَنَه وامُندِه³¹یا کدام پادشاه اِسی که راهیِ جنگ با پادشاهِ دِگَه ببو بِدُنِ اِدِه که اول اُنی فکر بُکُن که آیا با ده هزار سرباز شَشا اَ رویاروییِ کِسی اوچو که با بیست هزار سرباز اَ جنگ اَنَه دا ³²و اَگَه ببینِه که اَنَه توانِ رویارویی اُشنی اَمی موقع تا سپاهِ دشمن دور اِسی سخن گویی اَفِرِسِه تا جویایِ شرایطِ صلح بو . ³³اِندِه اِسی که هیچ یک از شما تا از تمامِ دارایی خوت دَس نِکَشی شاگردِ مَه تو ناشا بی³⁴نَمک نیکو اِسی اما اَگَه خاصیتُش از دَس آدِه چطوری اَبو اَنَه نمکین اُش بُکُنی ؟ ³⁵نه اَ کارِ زَمی دا و نه در خورِ کَپَه ی کود اِسی بلکه اَنَه اَدور اَریزِه . هر که گُشِ شنوا اُشِ بِشنُوِه

¹و اما خراجگیریا و گناهکاریا هَمَگی پَلو عیسی جمع اَبُدِن تا حرفیاش بِشنُوِن ، ²اما فریسیا و علمایِ دین هم همهَ کنان شا گُت { اِ مَرد گناهکاریا شَه پَذیرِه و با اَنَیا هم سفرَه اَبو }³پس عیسی اِ مَثَلی بَراشو شاو، ⁴کدام از شما که صد گوسفند اُشبو و چون یکی از اَنَیا اَگُم ببو اَنَه نَوَد و نُه تا اَ صحرا نِنِسِه اَ دُمِ اَنَه که گُم بُدِه نِچو تا اَنَه پیدا بُکُن ؟ ⁵و چون گوسفندِ گُمشُدَه پیدا اَکُن اَنَه با شادی اَدوش اَنِسِه⁶اَ خونَه دا دوسیا و هَمساییا فرا اَخَنِه و اَگو با مَه شادی بُکُنی چون گوسفندِ گُمشُدَی خوم پیدام کِردِه ⁷اَ شما اَگواِم اَمدِه که بَرَی یَک گناهکار که توبَه اَکُن جشنُ سُرورِ عظیمتری در آسمو بر پا اَبو تا بَرَی نود و نُه پارسا که نیاز اَ توبَش نی⁸و یا کدام زَن اِسی که دَه سِکَی نقرَه اُشبو و چون یکی از اَنَیا اَگُم ببو چراغی روشن نِکُن و خونَه را جارو نِکُن تا پَیدا نِکُن از جُسُجو ناوَیسِه ؟ ⁹و چون پیداش کِردِه دوسیا و همساییا اَگو بَی و اَگو با مَه شادی بُکُنی چون سِکَی گُمشُدَی خوم پیدام اُمکِردِه ¹⁰اَ شما اَگواِم اَمدِه اِسی که بَرَی توبَی یک گناهکار در حضورِ فرشتَیای خدا جَشن و سُرور بر پا اَبو¹¹پس اِدامَش دا و اُشگُت ،{مَردی دو پُس اُش اَند ¹²رُزی پُسِ کَیدوتُرو اَ پدرِ خوش اُشگُت ای پدر سَهمی که از داراییِ تو اَ مَه اَرَسِه آلا اَ مَه آدِه پَس پدر داراییِ خوش را بینِ اَنَه دو تا تقسیم اُشکِه¹³پَس از چَندی پُسِ کَیدوتر هر چه اُشَن جَمع اُشکِه و راهیِ دیاری دور دَس بُیس و ثروتِ خوش را در اَنکَه اَ عیاشی بر باد اُشدا . ¹⁴چون هر چه اُشَن خَرج اُشکِه قَحطیِ شدیدی در اَنَه دیاری اُند و اَنَه سخت اَ تنگ دَسی کَت¹⁵پَس چو خدمتکاری یکی از مَردُمیای اَنکَه و اَنَه او را اَ خوک بانی در مَزرعه خوش اُشنا ¹⁶پُس آرزو اُش اَند شِکمِ خوش را با خوراکِ خوکیا سیر بُکُن اما هیچ که اَ اَنَه چیزی اُشنادا¹⁷سرانجام اَ خوش اُند و اُشگُت ای بسا کارگریای پدرم خوراکِ اضافی شواِ و مَه اِنکِه از فرطِ گرسنگی تلف اَبِم ¹⁸پس بلند اَوابِم و پَلو پدر اَچِم و اَگواِم پدر اَ آسمو واَتو گناهُم کِردِه ¹⁹دِگَه شایستَه نی پُسُت خواندَه بِبِم با مَه مِثِ یکی از کارگریات رفتار بُکُن²⁰پس بلند وابُیس و راهیِ خونَه ی پدر بُیس اما هنوز دور اَند که پدرُش اَنَش بینا دلُش از بَر سوت و با عجلَه اَ طرفُش دووی{دوید} و شَه بغل که و غرقِ ماچ اُشکه ²¹پُس اُشگُت پدر اَ آسمو و اَ تو گنام کِردِه دِگَه شایستَه ی اِدِه نیسِم که پُسِت خواندَه بِبِم²²اما پدر اَ خدمتکاریاش اُشگُت عجلَه بُکُنی بهترین جَمَه بیاری و شَه بَر بُکُنی انگُشتری بَر انگُشتُش و کفش اَ پاییاش بُکُنی ²³گوساله پَرواری بیاری سَر بُبُری تا بُخورَم و جشن بِگِرَم . ²⁴چون پُسِ مَه مُردِسُن و زِندَه بُدِه ، گُم بُسُن پَیدا بُدِه ، پَس جشن و شادی شو کِه²⁵و اما پُسِ گَپتر اَ مزرعه اَند چون اَ خونَه نَزیک بُیس و صدایِ رقص و آواز اُش شُنُفت ، ²⁶یکی از خدمتکاریا فرا اُش خَند و اُشگُت چه خبر اِسی ؟ ²⁷خدمتکار پاسُخ اُشدا ، برادَرُت اُندِه و پدرُت گوسالی پرواری سَرُش بُلِدِه چون پُسُش به سلامت پیداش کِردِه²⁸چون اِدِش شُنُفت ناراحت بُیس و اُش ناواِس اَ خونَه اوچو پس پدر اَ در اُند و اَ اَنَه التماس اُشکه . ²⁹اما اَنَه در جوابِ پدر اُشگُه اینک سالیا اِسی که مِثِ غلامیا خدمت تَ کِردام و هیچ وقت از فرمانُت سَرپیچی اُم نِکِردِه اما تو هیچ وقت بزغالَی اَ مَه اُت نِدَدِه تا با دوسیام ضیافتی اَپا بُکُنِم . ³⁰و آلا که اِ پُسُت واگِشتِه پُسی که هَمَی دارایی تو با روسپیا اَ باد اُشدا ، شَز زَر گوسالَی پرواری سَرَت بُلِدِه³¹پدر اُشگُت تو هَمیشَه با مَه اِسِش و هَر چی اُمِه مالِ تو اِسی ³²اما اکنون باید جشن بِگِرَم و شادی بُکُنَم چون اِ برادَرِ تو مُردِسُن ، زِندَه بُدِه ، گُم بُسُن پَیدا بُدِه }

¹اَمی موقع عیسی اَ شاگردیای خُش اُشگُت {توانگری مباشری اُشَند چون شکایت اَ اَنَه رَسی که مباشر اموالِ اَنَه بر باد اَدِدُی ²اُشگُت بِدا و اُش پُرسی اِ چه اِسی که دربارِه تو اَشنُوِم ؟ حساب خوت اَ پَس آدِه که دِگَه مباشِرِ مَه اُت ناشا بِش³مباشِر با خوش فِکرُش که چو بِکُنِم ؟ ارباب شَه وی از کار برکنارُم بُکُن توانِ زَمی کَندَه اُمنی و از گدایی عارُمِه ⁴اَفَمِم چو باید بُکُنِم تا چون از مباشِرَت بر کنار بِبِم کِسیای بِن که مَه اَ خونَه یاشو بِپَذیرِن⁵پس بدهکاریای اربابِ خوش یک به یک اَ حضور فرا اُش خَند از اولی اُش پُرسی چقدر اَ سَروَرُم بدهکارِش ؟ ⁶پاسُخ اُشدا صد خُمرَه روغنِ زیتون اُشگُت ، صورتحسابِ خوت بِگی و زود اونی و بنویس پنجاه خُمرَه ⁷پس از دومی اُش پرسی تو چِقَد بدهکارِش ؟ پاسُخ اُشدا صد خَروار گَندُم اُشگُت صورتحسابِ خوت بِگی و بنویس هشتاد خروار⁸ارباب مباشِر متقلب را تحسین اُشکِه چون عاقلانِه عملُش کِردِسُن چواِ که فرزندیای اِ عصری در مناسبات خوت با هم عصریای خیش از فرزندیای نور عاقل تَرِن ⁹اَ شما اَگواِم که مالِ اِ دنیایِ فاسد را بَرَی پیدا کِردَی دوسیا صرف بُکُنی تا از اَنَه مال اَثری نِوامَنِه شما را در خونَه یای جاودانی بِپَذیرِن¹⁰اَنَه که در امورِ کَیدو اَمین بو در اُمور گَپ نیز امین اَبو و اَنَه که در امور کَیدو اَمین نی در اُمورِ گَپ نیز امین نابو . ¹¹پس اَگَه در بکار بُردَی مالِ اِ دنیای فاسِد امین نِبو ، که اِسی که مالِ حقیقی اَ شما بِسپورِه ؟ ¹²و اگه در بکار بُردَی مالِ دیگری امین نِبی که اِسی که مالِ خودِ شما اَ شما آدِه ؟¹³هیچ غلامی دو ارباب اُش ناشا خدمت بُکُن یا از یکی نفرت اُشِه ویا اَ دیگری مِهر اَدِه و یا سرسپُردَی یکی اَبو و دیگری را خوار اَشمُرِه . تو ناشا هم بندَی خدا بی هم بندَی پول¹⁴فریسیای پول دوس با گُش دَدَی اِ سُخنیا عیسی را اَ ریشخَند شو گِرِت . ¹⁵اَ اَنَیا اُشگُت شما اَمی کِسیای اِسی که خوتو اَ مَردُم پارسا نِشو اَدَی اما خدا از دِلتو آگاه اِسی . هر چه مَردُم اَرجِ بسیار آدَین در نظرِ خدا کراهَت آور اِسی¹⁶تورات و انبیا تا زمانِ یحیی اَند از اَنَه به بعد پادشاهیِ خدا بشارت دادَه اَبو و هر کِسی با جَبرو زور راهِ خوت بدان باز اَکُن ¹⁷با اِ حال آسونتر اِسی آسمو و زَمی زایل ببو تا اِدِه که نقطَی از تورات فرو بِکِت¹⁸هر که زنِ خوش طلاق آدِه و زَنِ دِگَی بِگِرِه زنا اُش کِردِه و نیز هر که زنی طلاق دَدَه اَ زنی بِگِرِه مرتکبِ زنا بُدِه¹⁹توانگری اَند که جَمَی ارغوانی و کَتون و لطیف شَه بَر اَ کِه وهر رُز اَ خوش گذرونی مَشغول اَند ²⁰فقیری ایلعازر نام که بَر درِ خونَه ی اَنَه شا نا که بَدَنُش پوشیدَه از جَراعَتَن ²¹ایلعازر آرزو اُشَن با خوردَیای غذایی که از سُفرَی اَنَه توانگر اَ در اَکِت خوش سیر بُکُن حتی سَگیا نیز داندِن زخمیاش لیس شا زَت²²باری ، اَنَه فقیر مُرد و فِرشتَیا اَنَه اَ جَوارِ ابراهیم شُبو توانگر نیز مُرد و اَنَه دفن شو کِه . ²³اما چون چشم اَ جهانِ مُردَیا باز اُشکِه خوش در عذاب اُشبینا از دور ابراهیم اُش بینا و ایلعازر در جوارُش²⁴پس با صدایِ بلند اُش گُت ای پدرِ مَه ابراهیم بَر مَه ترحم بُکُن و ایلعازر اُش بِفرس تا نوکِ انگُشتِ خوش در آو تَل بُکُن و زَبوم خُنَک بِبو چون در اِ تَش عذاب اَکَشِدام²⁵اما ابراهیم پاسُخ اُشدا ای فرزند اَ یاد بیا که تو در زِندگی از چیزیای نیکویِ خوت بَهرمند بُدِش اَمی که چیزیای بَد نصیبِ ایلعازر بُیس آلا اَنَه اِنکِه در آسایش اِسی و تو در عذاب . ²⁶از اِ گُذشتَه بَینِ اَما و شما پرتگاهی اِسی اَنَیای که شاوی از اِنکِه اَ پَلو تو بَین شو ناشا و اَنَیا که اَنکَه اِسِن شو ناشا پَلو اَما بَین²⁷اُشگُت پَس ای پدر تمنا اَکُنِم ایلعازر اَ خونَه ی بوام بِفرِسِش ²⁸چون مَه پَنج برادَر اُمِه اَنَه بِفرِس تا اَ برادَریام هُشدار آدِه نِکُنِه اَنَیا اَ اِ مکانِ عذاب بِکِوِن²⁹ابراهیم پاسُخ اُشدا اَنَیا موسی و اَنبا شو اِ پَس اَ سُخنیای اِدَیا گوش آدَین . ³⁰اُشگُت نه ای پدر اَما ابراهیم بلکِه اَگَه کِسی از مُردَیا اَ پَلو اَنَیا اُچو توبَه اَکُنِن ³¹ابراهیم اَ اَنَش گُت ، اَگَه اَ موسی و انبیا گوش نَدَین حتی اَگه کِسی از مُردیا زِندَه ببو مجاب نابِن

¹اَمی موقَع اَ شاگردیای خوش اُشگُت از لغزشیا گُریزی نی اما وای بر کِسی که سَبَبِ اَنَه ببو . ²اَنَه بِتَر اِسی که سنگِ آسیواَ گَردَنوش اوبَین و اَ دریا شُبَین تا اِدِه که سَبَبِ لغزشِ یکی از اِ کَیدونیا ببو³پس مراقب خوت بی اَگَه برادَرُت گُناش کِه اَنَه توبیخ بُکُن و اَگَه توبَه اُش کِه اُش ببخش ⁴اَگَه هفت بار در رُز اَ تو گُناش که و هفت بار اَ پَلو تو اُند و اُشگُت توبَه اَکُنِم اَنَش ببخش⁵رسولیا اَ خداوند شو گُت {ایمان اَ اَما بیفزا} . ⁶خداوند پاسُخ اُشدا { اَگه ایمانی به کَیدونیِ دونَه ی خردل تُبو تا شا اَ اِ درختِ توت بُگوی از ریشَه اَ در بِدا اَ دریا کاشتِه بِبَش و از شما فَرمو اَبوی}⁷کِه اِسی از شما که چون خدمتکارُش از شخم زَدَن یا چرانیدَنِ گوسفندیا از صحرا واگَردِه اَ اَنَه بگو بدا اونی و بُخو . ⁸آیا ناگو شامِ مَه آمادَه بُکُن و کمر اَ پذیرایِ مه آبَن تا بُخورم و بیاشامِم و بعد تو بُخو و بیاشام ؟⁹آیا منت از خدمتکارِ خوش اَبوی که فَرموش اَ جا بیارِه ؟ ¹⁰پس هر چه اَ شما فَرمو دَدَه بُدِه اَ جا بیاری و بُگُی خدمتکاریای بی منتی اَم و تنها انجام وظیفه مو کِردِه¹¹عیسی اَ سَرِ راهِ خوش اَ اورشلیم از سامِرَه و جلیل رَد اَبویس ¹²پس چون اَ دِهی وارد اَبویس ، دَه جزامی اَ اَنَه بَرخورد شو که اَنَیا دور وَیسَدِن ¹³با صدایِ بلند فریاد شو زَت { ای عیسی ای استاد براَ ما ترحم بُکُن }¹⁴چون عیسی اَنَیا اُش بینا اُشگُت { اُچی و خوت اَ کاهن نِشو آدَی } اَنَیا اَ راه کَتِن و در میونَی راه از جزام پاک بُدِن ¹⁵یکی از اَنَیا چون اُش بینا شفا پیداش کِردِه با صدایِ بلند خدا را ستایش اُشکِه ¹⁶و واگِشت و خوش اَ پایِ عیسی اُش بِس و به اَنَه سپاس اُشگُت اَنَه سامری اَند¹⁷عیسی فرمایش اُشکِه{ مَگَه اَنَه دَه تن هَمَه پاک نِبُدِن ؟ پَس نُه تَنِ دِگَه اَ کُجاین ؟ ¹⁸آیا بجز اِ غریبَه کِسی دِگَه نِواگِشت تا خدا را سپاس بِگو؟} ¹⁹پس اَنَش گُت { وارو و برو ایمانُت اَ تو شفاش اُشدَدِه }²⁰عیسی در پاسخِ فریسیا که شو پُرسیدِسُن پادشاهیِ خدا کی دا ، اُشگُت :{ اُندَی پادشاهیِ خدا اُوت ناشا با مشاهدَه دریافت بُکُنِش و ²¹کسی اُش ناشا بِگو اِنکِه اِسی یا اَنکَه . چون پادشاهیِ خدا در میونِ شما اسی}²²سپس اَ شاگردیا اُشگُت { زمانی دا که آرزو اَکُنی که یکی از رُزیا پُسِ انسان را بِبینی اما تو ناشا بِبینی ²³مَردُم اَ شما اَگواِن اَنَه اِنکِه اِسی یا اَنَه اَنکَه اِسی اما اَ پیِ اَنَیا مَچی ²⁴اَمدِه که ساعقَه در یک آن اَدِرَخشِه و آسمو از کران تا کران روشَن اَکُن پُسِ انسان نیز در رُزِ خوش اِندِه اَکُن²⁵اما اول باید رَنجِ زیاد بِکَشِه ِ و از سویِ اِ نَسلی تَرد ببو ²⁶رُزیای پُسِ انسان مِثِ رُزیای نوح اَبو ²⁷مَردُم اَخورِن و اَنوشِن و زَن شا گِرِت و شوشا که تا اَنَه رُزی که نوح اَ کشتی چو اَمی موقع سیل اُند و هَمَه هلاک اُشکه²⁸در زمانِ لوط نیز اِندِه اَند مَردُم سرگرمِ خَردَه و نوشیدَه و خرید و فروش و زراعت و عمارت اَندِن ، ²⁹اما رُزی که لوط از سُدوم اَ در اُند تَش و گوگِرد از آسمو اُش باری و هَمَه هلاک اُشکه³⁰رُزِ ظهورِ پُسِ انسان نیز اَمدِه اِسی در اَنَه رُز، ³¹کسی که بر بامِ خونَش بو و اساسیاش در داخلِ خونَه بَرَی واسِسَی اَنَه نیا و اَنَه که در مزرعه بو اَ خونَه نِواگَردِه³²زنِ لوط اَ یاد بیاری ³³هر که شَه وی جونِه خوش حفظ بُکُن اَنَه از دَس اَدِه و هر که جونَه خوش از دَس آدِه اَنَه حفظ اَکُن³⁴اَ شما اَگواِم در اَ نَه شو {شب} از دو نفر که در یک بستر اِسِن یکی واسِسَه و دیگَری واگذاشتَه اَبو . ³⁵و از دو زن که با هم دستاس اَکِرداین یکی واسِسَه و دیگری واگذاشتَه اَبو . ³⁶نیز از دو مَرد که در مزرعَه اِسِن یکی واسِسَه و دیگری واگذاشتَه اَبو³⁷شو پُرسی کجا ای خداوند ؟ پاسُخ اُشدا هر جا لاشَی بو لاشخوریا در اَنکَه جَمع اَبِن

¹عیسی بَرَی شاگردیا مَثلی شاو تا نِشو آدِه که باید هَمیشَه دعا بُکُنِن و هرگز دلسَرد نِبِن ²و اُشگُت { در شهری قاضی اَند که نه از خدا باکی اُشَن نه اَ خلقِ خدا تَوجهی³در اَمی شهر بیوه زنی اَند که همیشَه شَ پِش دان و از اَنَه شَوِس دادوش از دشمَن بِگِرِه ⁴قاضی چند باری اَ اَنَه اعتنا اُش نِکِه اما سرانجام با خوش اُشگُت هر چه از خدا باکی اُمنی و خلقِ خدا بی توجهم ⁵اما چون اِ بیوه زن مدام زحمت مَدِه دادُش اَگِرِم مبادا همیشَه بیا و مَه اَ ستوه بیارِه }⁶اَمی موقع خدا اُشگُت توشُنُفت اِ قاضی بی انصاف چِش گُت ؟ ⁷حال آیا خدا اَ دادِ بَرگذیدَیای خوش که رُز و شو اَ در گاهِ اَنَه فریاد اَزَنِن نارَسِه ؟ ⁸آیا اِکار را اَمدِه اَتاخیر اَبی اَ شما اَگواِم که به زودی اَ دادِ اِدَیا اَرَسِه اما هنگامی که پُسِ انسان بیا آیا ایمان بَر زَمی پیدا اَکُن ؟⁹اَمی موقع بَرَی برخی که از پارسایی خوشو مطمئن اَندِن اَ اَنَیا اَ دیدَی تحقیر نگاشا که اِ مثلی شاو ¹⁰{ دو نفر بَرَی عبادت اَ معبد چِدِن یکی فریسی ، یکی دِگَه خَراجگیر¹¹فریسی وَیسا و با خوش اِندِه دعاش که خدایا تو شُکر اَکُنِم که مِثِ دِگَه مَردُمیا دزد و بدکارَه و زنا کار نیسِم و نه مِثِ اِ خَراجگیر . ¹²دو بار در هفتَه روزَه اَگِرِم و هر چی اَ دَس دارِم دَه یک اَدَیم¹³اما اَنَه خَراجگیر دور وَیسا و اُش نواِس حتی چِشیای خوش اَ طرفِ آسمو بلند بُکُن بلکه اَ سینَه یِ خوش شَه کوفت وشَه گُت خدایا اَ مَیِ گُناهکار رحم بُکُن . ¹⁴اَ شما اَگواِم که اِ مَرد، و نه اَ نَه ، پارسا شِمُردَه بُیس اَ خونَه چو ، چون هر که خوش بلند بُکُن خوار اَبو و هر که خوش خوار بُکُن سَراَفراز اَبو¹⁵مَردُم حتی نوزادیا اَ پَلو عیسی شادو تا بَر اَنَیا دَس اونِسِه شاگردیا چون اِدِشو بینا مَردُم را سَرزنش شو که ¹⁶اما عیسی اَنَیا اَ پَلو خوش فَراش خَند و اُشگُت اونِسی بِچیا اَ پَلو مَه بَین مانع مَبی چون پادشاهیِ خدا اَز آنِ اِدَیا اِسی . ¹⁷آمین اَ شما اَگواِم هَر که پادشاهیِ خدا مِثِ بِچی نِپَذیرِه هرگز اَ اَنَه راه پیدا ناکُن}¹⁸یکی از رئیسیا از اَنَش پُرسی {استادِ نیکو چو بُکُنَم تا وارثِ حیاتِ جاودان بِبِم ؟} ¹⁹عیسی پاسُخ اُشدا ، { چواِ مَه نیکو مَخَنِش ؟ هیچکی نیکو نی جز خدا ²⁰اَحکام اَفَمِش زنا مَکُن ، قتل مَکُن، دزدی مَکُن، شهادتِ دروغ مَدِه، پدر و مادرِ خوت را گرامی بِدَن }. ²¹اُشگُت هَمَی اِدَیا از بِچِه گیم اَ جا مَه آردِه²²عیسی چون اِدِه اُش شُنُفت اُشگُت اَنوز یک چی کَم اُتِه هرچی اُتِه بِفِرُش و بَهایَش اَ میونِ تَنگدَسیا تقسیم بُکُن که در آسمو گَنج اُتِه و اَمی موقع بِدا از مَه پیروی بُکُن . ²³مَرد چون اِدِه اُش شُنُفت اندوهگین بُیس چون ثروتِ زیاد اُشَن²⁴عیسی اَ اَنَه نِگاش که و اُشگُت { چه دشوار اِسی راه پیدا کِردَی ثروتمندیا اَ پادشاهیِ خدا . ²⁵رَد بُدَی شُتر از سوراخِ سوزَن آسونتر اِسی از راهیابیِ شخصِ ثروتمند اَ پادشاهیِ خدا}²⁶کِسیای که اِدِه شو شُنُفت شو پُرسی { پس چه کَسی شه شا نجات پَیدا بُکُن ؟} ²⁷اُشگُت هر چه بَرَی انسان ناممکن اِسی بَرَی خدا ممکن اِسی²⁸پطرس اُشگُت اَما که خونَه و کاشونی خوت تَرک مو کِردِه تا از تو پیروی بُکُنَم . ²⁹عیسی اَ اِدَیا اُشگُت آمین اَ شما اَگواِم ، کسی نی که خونَه یا زن یا بَرادَریا یا والدَین یا فرزندیا را بخاطرِ پادشاهیِ خدا ترک بُکُن ³⁰و در اَمی عصر چند برابر اَ دَس نیارِه و در عصرِ آیندَه نیز از حیاتِ جاویدان بهرمَند نابو³¹اَمی موقع اَنَه دوازدهَ نفر اَ کناری اُشکَشی و اَ اَنَیا اُشگُت آلا اَ اورشلیم اَچَم در اَنکَه هَر چه انبیا دربارَی پُسِ انسان شو نَوِشته اَ انجام اَرَسِه . ³²چون اَنَه اَ اقوامِ بیگانَه اَسپُرِن اَنَیا اَنَه استیزا و توهین شَه کُنِن و آوِ دَهَن اَ رویِ اَنَه اَبَین ³³تازیانَش اَزَنِن و شَه کُشِن اما در رُزِ سوم بلند اَوابو³⁴شاگردیا هیچ یک از اَنَیا درک شو نِکِه معنی سُخُنِ اَنَه از اَنَیا پِنهون اَند و شو نِفَمی دربارَی چه سُخَن اَگُتای³⁵چون نَزیکِ اریحا رَسی مَردی نابینا اَ کنارِ راه اُداسُن و گدایی شَه کِه ³⁶چون صدای جمعیتی که از اَمکِه رَد اَبُدِن اُش شُنُفت اُش پُرسی {چه خبر اِسی}؟ ³⁷شو گُت {عیسیِ ناصری رَد اَبُدوی }³⁸اَنَه فریاد اُش زَت { ای عیسی پُسِ داوود اَ مَه تَرَحم بُکُن } ³⁹کِسیای که جلوتر اَ جمعیت اَچِدِن نهیب شو دا و شو گُت ساکت بِبَش اما اَنَه بیشتر فریاد اُشزَت ای عیسی پُسِ داوود بَر مَه تَرَحم بُکُن⁴⁰اَمی موقع عیسی وَیسا و اَمراُشکه اَنَه مَرد شَه پَلو بیارِن چون نَزیک اُند ⁴¹عیسی از اَنَش پُرسی چه تَوی تَززَر بُکُنِم ؟ اُشگُت سَرورِ مَه مَوی بینا بِبِم⁴²عیسی اَ اَنَش گُت بینا بِبَش ایمانُت شفا اُش دَیسِش ⁴³کور اَمی موقع بینا بُیس و خدا را سپاس اُشگُت از پیِ عیسی چو مَردُم چون اِدِشو بینا هَمه گی خدا را سپاس شو گُت

¹عیسی اَ اریحا رَسی و از میونِ شهر رَد اَبُیس ²در اَنکَه توانگری اَند زَکا نام رییسِ خراجگیریا³اَنَه شَوِس ببینِه عیسی کِه اِسی اما از کَیدونیِ قَدُش و جمعیتِ زیاد اُش ناشِیس . ⁴بخاطر اَمی دووی و از درختِ چنار بَرا چو چون عیسی از اَمکِه رَد اَبُیس⁵چون عیسی اَ اَمی مکانی رَسی اَ بَرا نگاش که و اَ اَنَش گُت {زکا زودی اَ زیر بِدا که اِرُز اَ خونَی تو وامَنَم }. ⁶زکا بیدرنگ اَ زیر اُند و با شادی اَنَش پَذیرفت . ⁷مَردُم چون اِدِشو بینا هَمَه لَب اَ شکایت باز شو که {اَ خونَی گناهکاری مِمونی چِدِه }⁸و زکا از جاش بلند وابُیس و اَ خداوند اُشگُت سَروَرِ مَه آلا نصفِ اموالِ خوت اَ فقرا اَدَیم و اَگَه چیزی به ناحق از کسی اُم گِرِتِه چهار برابر اَ اَنَه اَواگَردَنِم . ⁹عیسی اُشگُت اِرُز نجات اَ اِ خونَی اُندِه چون اِ مَرد نیز فرزندِ ابراهیم اِسی . ¹⁰چون پُسِ انسان اُندِه تا گمشُدَه پیدا بُکُن و نجات آدِه¹¹در اَمی آل که اَنَیا اَ اِ حرفیا گوش شا دا عیسی در ادامَه ی حرف مَثلی شاو چون نَزیکِ اورشلیم اَند مَردُم گُمان شا که پادشاهیِ خدا در اَمی زمان ظهور اَکُن ¹²پس اُشگُت { نَجیب زادَی اَ سرزمینِ دور دَستی چو تا اَ مقامِ شاهی منسوب ببو و سپس واگَردِه¹³پس چند نفر از خادمیای خوش اُشگُت بَی و هر یک سکه طلا اُشدا و اُشگُت تا واگِشتَی مَه با اِ پول تجارت بُکُنی . ¹⁴اما مَردُمیای که قرار اَند براشو حکومت بُکُن از اَنَه نفرت شو اَند . اَنَیا قاصدیای شو فِرسا و اِ پیغامی که اَما مُناوی اِشخص اَما حکومت بُکُن ¹⁵با اِ هَمَه اَنَه اَ مقامِ شاهی منسوب بُیس و اَ ولایتِ خوش اُند پس فرمود خادمیای که اَ اِدَیا سرمایش دَیسُن فرا اُش خَند تا بِفَمه چقد سدو شو کِردِه¹⁶اولی اُند اُشگُت سرورا سکه تو دَه سکه دِگَه سود شاردِه . ¹⁷اَ اَنَش گُت آفرین اِی خادِمِ نیکو چون در اَندَک اَمین بُسِش حکومت دَه شَهر اَ تو اَسپورِم¹⁸دومی اُند اُشگُت سرورا سکه تو پنج سکه دِگَه سود شاردِه . ¹⁹اَ اَنَه نیز اُشگُت بر پنج شهر حکمرانی بُکُن²⁰سپس دیگری اُند اُشگُت سرورا آلا سکه تواَ پارچَی اُم پِچیدِه نگه اُم داشته ²¹چون از تو اَتَرسِدِم چون مردی سخت گیرِش هر چه اُت نِدَدِه اَ واسَیش و هر چه اُت نکاشته دِرو اَکُنِش²²اَ اَنَش گُت اَی خادِمِ بد کارَه مطابقِ گُفتَ ی خوت بر تو حکم اَکُنِم تو که تَ فَمَیس مَردی سخت گیرِم هر چه اُم نِنَدِه اَواسَیم و اَنَه که اُم نِکاشته درو اَکُنِم ²³چواِ پولِ مَه اَ صرافیا اُت نِداتا چون واگَردِم اَنَه با سود پس بِگِرِم ؟²⁴پس اَ حاضریا اُشگُت ، سکه از اَنَه بِگیری و اَ اَنَه که دَه سکه اُشَن آدَی . ²⁵اَ اَنَه شو گُت ، سرورا اَنَه که خوش دَه سِکه اُشِه²⁶پاسخ اُشدا اَ شما اَگواِم که به هر که اُشِه بیشتر دَدَه اَبواما اَنَه کِه اُشنی اَمی که اُشِه نیز از اَنَه گِرِتَه اَبو . ²⁷و آلا اَنَه دشمنیای مَه که شو نآوویس بر اِدَیا حکومت بُکُنِم اَ اِنکه بیاری و در برابر مَه بُکُشی²⁸پس از اِ حَرفیا عیسی جلوتر از اِنَیا راهِ اورشلیم شه پِش گِرِت²⁹چون اَ نَزیکیِ بیت فاجی و بیت عنیا که اَ بَرَی کوهی اَند رَسی دو نفر از شاگردیا ی خوش اُش فِرسا ³⁰اُشگُت ، اَ دهکدَی که اَ پِشِ رویِ شما اِسی اوچی چون وارد بُدی کُره الاغی پیدا اَکُنی که کسی تا تا آلا اَ سوارِ اَنَه نِبُدِه اَنَه باز بُکُنی اَ اِنکِه بیاری . ³¹اَگَه کِسی از شما اُش پُرسی چواِ اَنَه بازَ کِردوی؟ بوگوی خداوند اَ اَنَه نیاز اُشِه³²فِرستادَیا چِدِن و هَمَه چی اَمدِه که عیسی اُش گُتِسُن پیداشو کِه ³³و چون کُرَه باز شا که صاحبیاش اَ اِدَیا شو گُت چواِ اِ کُرَه باز اَکِردوی؟ ³⁴جواب شو دا خدا اَ انَه نیاز اُشِه ³⁵اَنَیا کُرَه را اَ پَلو عیسی شوآو پس رَدایایِ خوشو اَ رو اَنَه شو بِس و عیسی اَ روی اَنَه شو نا . ³⁶اَمدَه که عیسی شا پِش اَبو مَردُم رَدایایِ خوشو اَ سَرِ راه پَهن شا کِه³⁷چون نَزیکِ سرازیریِ کوهِ زیتون رَسی جماعت شاگردیا هَمَه با شادی خدا را با صدایِ بلند بخاطرِ هَمَی معجزاتی که از اَنَه شو بینِیسون سپاس شو گُت ³⁸نداشو دا که مبارک اِسی پادشاهی که اَ نامِ خداوند دا صلح و سلامت در آسمو و جلال در عرشِ بَرین باد³⁹بعضی از فَریسیا از میونِ جمعیت اَ عیسی شو گُت استاد شاگردیا نهیب بِزَن . ⁴⁰در پاسُخ اُشگُت اَ شما اَگواِم اَگَه اِدَیا خاموش بِبِن سَنگیا اَفریاد دااِن⁴¹پس چون اَ اورشلیم نَزیک بُیس و شهر اُش بینا بَرَی اَنَه گیریخ اُشکه ⁴²و اُشگُت کاش تو نیز در اِزُریا تشخیص تَدا که چه چیز تَززَر صلح و سلامتی اَ ارمغان دارِه اما افسوس که از چِشیا پنهون بُدِه⁴³زمانی دا که دشمنیا دور تا دورِ تو سنگر اَبَنِن و از هر طرف محاصرَه تَکُنِن عرصَه اَ تو تنگ اَکُنِن ⁴⁴و تو و فرزندیات در درونُت اَ خاک و خون اَکَشِن و سنگ بر سنگ اَ جا نوامَنِه چون از موعدِ اُندی خدا اَ یاریت غافل بُسِش⁴⁵پس اَ صحنِ معبد اُند و اَ دَرکِردَی فُروشندیا اُشکه . ⁴⁶و اَ اَنیا اُشگُت {نوشتَه بودِه خونَی مَه خونَی دعا اِسی اما شما اَنَه لونَه ی راهزنیاتو کِردِه}⁴⁷اَنَه هَر رُز در معبد تعلیم شَه دا اما سران و کاهنیا و علمایِ دین و مشایخ قوم در پیِ کُشتَنِ اَنَه اَندِن ⁴⁸اما راهی بَرَی مقصودِ خوت پیداشو ناکِه چون مردم هَمَه شیفتَی حرفیای اَنَه اَندِن

¹یکی از رُزیا که عیسی در صحنِ معبد مردم را تعلیم و بشارت شَه دا سرانِ کاهنیا و علمایِ دین اَ هَمرایِ مشایخ شَه پَلو اُندِن ²و شو گُت اَ اَما بُگو به چه اجازه ی اِ کاریا اَکِردایش چه کِسی اِ اِقتدار اَ تو اُش دَدِه ؟³پاسخ اُشدا مَه نیزاز شما پرسشی اُمِه اَ مَه بُگوی ⁴آیا تعمید یحیی از آسمو اَند یا از انسان ؟⁵اَنَیا با هم شور شو کِه و شو گُت { اَگَه بگواَم از آسمو بُدِه اَگو پس چواِ اَ اَنَه ایمان تو نیاردِه؟ ⁶و اَگَه بُگواَم از انسان اَند مردم هَمَه سنگسار ما کُنِن چون بر اِ اعتقادی اِن که یحیی پیامبر بُدِه}⁷پس پاسُخ شو دا {نافَمم از کجا اِسی } ⁸عیسی اُشگُت { مَه نیز اَ شما ناگواِم با چه اقتداری اِ کاریا اَکِردام }⁹اَمی موقع اِ مَثلی بَرَی مردم شآو مَردی تاکستانی غرس اُشکه و اَنَه اَ چند باغبو اجارَه اُشدا و مدتِ طولانی اَ سفر چو ¹⁰در موسِم واسِسَی محصول غلامی اَ پَلو باغبونیا اُش فِرسا تا مقداری از میوَه ی تاکستان اَ اَنَه آدَین اما باغبونیا اَ اَنَه شو زَت و دَسِ خالی شو واگَردَنا¹¹پس غلامی دِگَه اُش فِرسا اَنَه نیز شو زَت و اَ اَنَه بی احترامی شو که و دَسِ خالی روانَه شو که ¹²پس بَرَی بارِ سوم غلامی اُشفرسا اما اَنَه نیز مجروح شو که و شا در بِس¹³پس صاحبِ باغ اُشگُت چو بُکُنِم ؟ پُسِ محبوبِ خوم اَفِرِسِم شاید اَنَه حرمت شو نا . ¹⁴اما باغبونیا چون پُسُش شو بینا با هم اَ مشورت شِسِن و شو گُت اِ وارث اِسی بَی اَنَه اُش بُکُشَم تا میراث از آنِ اَما ببو¹⁵پس اَنَه از تاکستان شآ در بِس شو کُشت . آلا اَ گمانِ شما صاحبِ تاکستان با اَنَیا چو اَکُن ؟ ¹⁶اَنَه دا و باغبونیا را هلاک اَکُن تاکستان اَ کِسیای دِگَه اَدِه . چون اِدِشو شُنُفت شو گُت اِندِه نابو¹⁷اما اَنَه اَ اِدَیا نگاه اُشکه و اُشگُت پس معنیِ اِ نِوشتَه چه اِسی که اَگو سنگی که معماریا رَد اَکُنِن بهترین سنگِ بنا اِسی ؟ ¹⁸هر که اَ اَنَه سنگ بِکِت خُرد اَبو و هر موقع اَنَه سنگ اَ رو کسی بِکِت اَنَه در هم اَشکَنِه¹⁹علمای دین و سرانِ کاهنیا چون شو فَمی اِ مَثل دربارَه ی اَنَیا اَگوتوی با هم بُدِن اَمی موقع اَنَه گرفتار بُکُنِن اما از مردم تَرسِدِن ²⁰پس عیسی شآ زیرِ نظر گِرِت و جاسوسیای شآ پَلو فِرسا که خوشو صدیق جلوَه آدَین اَنَیا در پیِ اِدِه اَندِن که حرفیای عیسی دست آویزی بَرَی تسلیمِ اَنَه اَ قدرت و اقتدارِ والی پیدا بُکُنِن²¹پس جاسوسیا از اَنَه شو پرسی { استاد اَدَنَم که تو حقیقت اَگوتایش و تعلیم اَدِدایش و از کسی جانبداری ناکردایش بلکه راهِ خدا بدرستی اَ یاد اَدِدایش . ²²آیا پرداختِ خراج اَ قیصر اَ اَما روا اِسی یا نه }؟²³اما اَنَه اَ نیرنگ اِدَیا پی اُشبو و اُشگُت { دیناری ²⁴اَ مَه نِشو آدَی نقش و نام رویِ اِ سِکَه از آنِ که اِسی ؟} پاسخ شو دا { از آنِ قیصر}²⁵اَ اَنَیا اُشگُت مالِ قیصر اَ قیصر آدَی و مالِ خدا را اَ خدا . ²⁶اِندِه اَند که شُنِشَیس در حضورِ مردم اَنَه با گفتَیاش اَ دام اوبَین و در شگفت از پاسُخِ اَنَه خاموش بُدِن²⁷پس چند نفر از صدوقیا که منکرِ قیامت اَندِن اُندِن و سوالی از اَنَه شو پُرسی ، ²⁸شو گُت استاد موسی بَرَی اَما اُش نوشتِه که اَگَه برادرِ مَردی بمیری و از خوش زنی بی فرزند اَ جای اُنِسِه اَنَه مَرد باید اَنَه اَ زنی بِگِرِه تا نسلی بَرَی برادَرُش اَ جا اُنِسِه²⁹پس هفت برادر اَندِن برادر اول زنی اُشگِرِت و بی بِچ مُرد ³⁰پس دومی ³¹و بعد سومی اَنَه به زنی شو گِرِت و اَمدِه هفت برادر مُردِن بدونِ اِدِه که از خوشو بِچی اَ جا اُنِسِن . ³²سراجام اَنَه زَنونیز بِمیری . ³³حال در قیامت اَنَه زنِ کدام یک اَبو ؟ چون هر هفت برادر اَنَه اَ زَنی شو گِرِت³⁴عیسی پاسُخ اُشدا مَردمِ اِ عَصری زَن اَگِرِن و شو {شوهر} اَکُنِن ³⁵اما اَنَیا که شایستَه ی رِسِدَی اِ عصرِ آیندَه و قیامتِ مُردَیا محسوب اَبِن ، نِه زِنَه اَگِرِن و نِه شو اَکُنِن ³⁶و نَه دِگَه اَمِرِن چون مثِ فرشتَیا اَبِن اَنَیا بِچیای خدا اِسِن چون که بِچیای قیامتِن³⁷حقیقتِ بلند وابُدَی مُردَیا را حتی موسی نیز در شَرحِ ماجرایِ بوتَه ی سوزان آشکار اَکُن اَنکَه که خداوند خدایِ ابراهیم و خدایِ اسحاق و خدایِ یعقوب خَندَ بُدِه ³⁸اما اَنَه نِه خدای مُردَیا ، بلکه خدایِ زِندَیا اِسی چون پَلو اَنَه هَمَه زِندَه اِسِن³⁹بعضی از علمای دین پاسُخ شو دا استاد خَش اُتگُت ⁴⁰و دِگَه هیچکَس جرات اُش نِکِه ُپُرسشی از اَنَه بُکُن⁴¹پس عیسی اَ اَنَیا اُشگُت چگونِه اِسی که اَگواِن مسیح پُسِ داوود اِسی ؟ ⁴²چواِ که داوود خوش در کتابِ مزامیر اَگو : خداوند اَ خداوندِ مَه اُشگُت اَ دَسِ راسِ مَه اونی ⁴³تا موقعی که دُشمنیات اَ کُرسیِ زیرِ پات بُکُنِم ⁴⁴اَگَه داوود اَنَه خداوند اُش خَندِس بو چطور اَنَه شَشا پُسِ داوود بو ؟⁴⁵در اَمی موقع که مردم هَمَه گوش شا دا عیسی اَ شاگردیای خوش اُشگُت ، ⁴⁶از علمایِ دین بر حذر بی که دوس اَدَرِن در قبایِ بلند راه اُچِن و مَردُم در کوچَه و بازار اَ اَنَیا سلام بُکُنِن و در کَنیسَیا بهترین جاشو بو و در ضیافتیا اَ صدرِ مجلس اونَین . ⁴⁷از طَرفی خونَیای بیوه زَنیا غارَت اَکُنِن و از طَرفِ دِگَه بَرَی تظاهر دعایِ خوشوطولانی اَکُنِن مکافاتِ اِدَیا بَسی سختتر اَبو

¹عیسی اَ اطراف نگاش که و ثروتمندیا اُش بینا که هَدیییای خوشو اَ صندقِ بیت المالِ معبد شا بِس . ²در اَمی بَین بیوه زَنی فقیری اُش بینا که دو قِرون در صندوق اُشبِس ³عیسی اُشگُت بِراستی اَ شما اَگواِم اِ بیوه زَنِ فقیر از هَمَی اَنَیا بیشتر اُشدا ⁴چون اَنَیا اَمِگی از فُزونیِ دارایی خوشو شودا اما اِ زَن در تنگدَسی خوش تمامِ روزیِ خوش اُشدا⁵چون بعضی در وصفِ معبد سخن شا گُت که چگونَه با سنگیای زیبا وهَدیییای وقف بُدَه آراستَه بُدِه . ⁶عیسی اُشگُت زمانی دا که هَرچه اِنکِه اَبینِدوی سنگی اَسنگِ دِگَه نَوامَنِه بلکه هَمَه فرو اَریزِه⁷شُپُرسی استاد اِ وقایع کی رُخ اَدِه و نِشونَی نَزیک بُدَی اِدَیا چه اِسی ؟ ⁸پاسخ اُشدا اَ هوش بی که گمراه نِبی چون خَیلی اَ نامِ مَه دااِن و اَگواِن مَه اَمی اِسِم و زمانِ موعود فَرا رَسِدِه از اَنَیا پیروی مَکُنید ⁹و چون خبرِ جَنگیا و آشوبیا اَشنُوی مَترسی چون باید اِ وقایعی رُخ آدِه ولی اَمی موقع پایانِ کار نارَسِه¹⁰پس اَ اَنَیا اُشگُت قومی اَ قومِ دِگَه و حکومتی اَ حکومتِ دِگَه بلند اَوابِن . ¹¹زلزلییای گَپ و قحطی و طاعون اَ جاییای گوناگون دا و وقایع هولناک رو اَدِه نِشونَیای مهیب از آسمو ظاهر اَبو¹²اما پیش از اِدِه هَمَی شماییا گرفتار اَکُنِن آزار اَرَسَنِن و اَ کَنیسَیا و زندانیا اَسپُرِن و بخاطرِ نامِ مَه شما را اَ پَلویِ پادشایا و والیا اَبُرِن ¹³و اِندِه فرصت پیدا اَکُنی تا شهادت آدَی¹⁴اِدِه خَش اَ خاطر بسپاری که پیشاپیش نگران مَبی کهدر دفاع از خوت چه بُگوی ¹⁵چون اَ شما کلام و حکمتی اَدَیم که هیچیک از دشمنیاتو یارای مقاومت یا مخالفت با اَنَش نبو¹⁶حتی والدَین و برادریاتو و خیشان و دوسیاتو شما را تسلیمِ دشمن اَکُنِن و برخی از شما اَکُشِن ¹⁷مَردُم هَمَه بخاطر نامِ مَه از شما نفرَت شواِ ¹⁸اما مویی از سَرِتو گُم نابو ¹⁹با پایداری جونِ خوتو نجات اَدَی²⁰چون اَبینی اورشلیم اَ محاصرَی سپاهیا در اُندِه بِفَمی که ویرانیِ اَنَه نَزیک اِسی . ²¹اَمی موقع اَنیای که در یهودیَه اِسِن اَ کوه هیا بِگُریزِن و اَنَیا که اَ شهر اِسِن اَ شهر اَ در اُچِن و اَنَیا که اَ دشتُ و صحرا اِسِن اَ شهر نِبَین ²²چون اَنَه رُزیا رُزیای مکافات اِسی که در اَنَه هر چه نوشتَه بُدِه تَحَقق پیدا اَکُن²³وای بر زَنیای آوسَن و مادریای شیر دِه در اَنَه رُزیا چون مصیبتی گَپ دامنگیرِ اِ سرزمین اَبو و اِ قوم اَ غضبِ الهی دچار اَبِن ²⁴اَ دَمِ شمشیر اَکِوِن و در میونِ هَمَی قومیای دِگَه اَ اسارت بُردَه اَبِن و اورشلیم دلگد مالِ غیرِ یهودیا اَبو تا اَمی موقَعی که دورانِ غیر یهودیا تَحقق پیدا بُکَن²⁵نِشونَیای در خورشید و ماه و ستارَیا پَدید دا بَر زَمی قومیا از جوش و خُروشِ دریا پَریشون و مُشَوِش اَبِن . ²⁶مَردُم از تصورِ اَمی که بر دنیا چه اَبو از فرتِ وحشت بیهوش اَبِن چون نیرویایِ آسمو اَ لَرزَه در دا²⁷اَمی موقع پُسِ انسان اَبینی که با قدرت و جلالِ عظیم در ابری دا . ²⁸چون اِ امور شروع ببو راس وَیسی و سَریای خوتو اَ بَرا بِگِری چون رهایی شما نَزیک اِسی²⁹و اِ مَثَل بَرَی اَنَیا شو درختِ اَنجیر و درختیای دِگَه در نظر بیاری به محضِ اِدِه که بَرگ اَدَین ³⁰تا شا ببینی و بِفَمی که تووسو {تابستان} نَزیک اِسی ³¹اَمدِه که هر گاه توبینا اِدَیا رُخ اَدِدُی اَفَمی که پادشاهیِ خدا نَزیک اِسی³²آمین اَ شما اَگواِم تا هَمَی اِ امور واقع نِبو اِ نَسل نایرِه . ³³آسمو و زَمی زایل اَبو اما حرفیای مَه هرگز زِوال نابو³⁴اَ هوش بی نِکُنِه عیشُ و نوش و مستی و نگرانیهای زندگی دِلتو سنگی {سنگین} بُکُن و اَنَه رُز ³⁵چون دامی یَکدَفَعی غافلگیرِتو بُکُن چون بَر اَمَی مَردُم اَ سَراسَرِ جهان دا³⁶پس هَمیشَه مراقب بی و دعا بُکُنی تا تو بِشا از اَمَی اِ چیزیا که به زودی رُخ اَدِه در امان بی و در حضورِ پُسِ انسان وَیسی³⁷عیسی هر رُز در معبد تعلیم شَه دا و هر شو اَ شَهر اَ در اَچو و بر فرازِ کوهِ معروفِ زیتون شو اَ صبح شَه که ³⁸صبح زود مَردُم بَرَی شنیدنِ حَرفیاش در معبد جَمع اَبودِن

¹و چون عیدِ فطیر که اَ پَسَخ معروف اِسی نَزیک اَبُیس ²و سَران و کاهنیا و علمایِ دین در جستجویِ راهی مناسب بَرَی کُشتَنِ عیسی اَندِن چون از شورشِ مردم بیم شو اَند³اَمی موقع شیطان در یهودایِ معروف اَ اسخریوطی که یکی از دوازدَه شاگرد اَند رِخنَش کِه ⁴اَنَه اَ پَلوِ سرانِ کاهنیا و فرماندَیای نگهبانیای معبد چو و با اَنَیا گفتگو اُشکِه که چطور عیسی اَ دَسِ اِدَیا تسلیم بُکُن⁵اَنَیا شاد بُدِن و موافقت شو که مبلغی اَ اَنَه آدَین . ⁶اَنه قبول اُشکه و در پیِ فرصت اَند تا در غیابِ مَردُم عیسی را اَ اَنَیا تسلیم بُکُن⁷پس رُزِ عیدِ فطیر که میبایست بَرَه یِ پَسَخ قربانی ببو فرا رَسی ⁸عیسی ، پطرس و یوحنا اُش فِرسا و اُشگُت اُچی و شامِ پَسَخ مازوَر تدارک ببینی تا بُخورَم ⁹شو پُرسی کجاتَوی تدارک ببینَم ؟¹⁰پاسُخ اُشدا موقعی که داخلِ شهر اَبی مَردی با کوزَه ی آو اَ شما اَخوی از پِیِ اَنَه اَ خونَی اُچی که اَنَه اَ اَنکَه داخل اَبو ¹¹و اَ صاحبخونَه بوگُی استاد اَگُتوی مهمون خونَه اَ کجای تا شامِ پَسَخ با شاگردیام بُخورِم ؟¹²اَنَه بالا خونَی بزرگ و مَفروشی اَ شما نِشو اَدِه در اَنکَه تدارُک ببینی ¹³اَنَیا چِدِن و همَه چی اَمدِه کِه اُش گُتِسُن پیداشو کِه و پَسَخ را تدارک شو بینا¹⁴ساعتِ مقرر فرا رَسی و عیسی با رسولیایِ خوش اَ سَرِ سُفرَه شِه ¹⁵اَمی موقع اَ اِدَیا اُشگُت شوقِ زیاد اُمَن پیش از رَنج کِشِدَم اِ پَسَخ را با شما بُخورَم ¹⁶چون اَ شما اَگواِم که دِگَه از اَنَه ناخورِم تا موقَعی که در پادشاهیِ خدا تحقق ببو¹⁷پس جامی اُشگِرِت و شکر اُشکِه و اُشگُت اِدِه بِگیری و اَ میونِ خوتو تقسیم بُکُنی . ¹⁸چون اَ شما اَگواِم که تا اُندَی پادشاهیِ خدا دِگَه از محصولِ مَو نانوشِم¹⁹و نو{نان} اُشگِرِت و شُکر اُشکه و تِکَه اُشکِه و اَ اَنَیا اُشدا و اُشگُت اِ بَدَنِ مَه اِسی که بَرَی شما دَدَه اَبو اِدِه به یادِ مَه اَ جا بیاری . ²⁰همچنین بعد از شام جام اُش واسِه و اُشگُت اِ جام عهدِ جدید اِسی در خونِ مَه که بخاطرِ شما رِختَه اَبو²¹اما دَسِ کِسی که قصدِ تسلیمِ مَه اُشِه با دَسِ مَه در سفرَه اِسی ²²پُسِ انسان اَمدِه که مقدر اِسی اَچو اما وای بَر کِسی که انَه تسلیمِ دشمن اَکُن . ²³اَمی موقع اَز هَم دِگَه شو پُرسی که کدامیک اِندِه اَکُن²⁴جَر و بحثی اَ میونِ شو اُشگِرِت که کدامیک از اِدَیا گَپتر اِسی . ²⁵عیسی اَ اِدَیا اُشگُت پادشاهیای قومیای دِگَه اَ اِدَیا سَروری اَکُنِن و حاکمیای اِدَیا وَلینِعمت خَاندَه اَبِن²⁶اما شما اِندِه مَبی گَبترین اَ میونِ شما باید اَمدِه کَیدوترین بو و رهبر باید اَمدِه خادِم بو . ²⁷چون کدامیک گَبتر اِسی ، اَنَه که اَ سَرِ سُفره اونی یا اَنَه که خدمت بُکُن ؟ آیا نه اَنَه که اَ سَرِ سُفره اونی ؟ اما مَه در میونِ شما خادِم اِسِم²⁸شما کَسیای اِسی که در آزمایشیای مَه مَه پَلو وَیسَدی . ²⁹پَس اَمدِه که پدرم پادشاهی اَ مَه عطا اُشکِه مَه نیز اَ شما عطا اَکُنِم ³⁰تا اَ سَرِ سُفرَی مَه در پادشاهیِ مَه بوخوری و بیاشامی و بر تَختیا اونَی و بر دوازدَه قبیلَی اسراییل داوری بُکُنی³¹ای شمعون ای شمعون شیطان اجازاُشگِرِتِه شما را مِثِ گَنُم غَربال بُکُن ³²اما مَه بَرَی تو دعا اُم کِردِه تا ایمانُت تلف نِبو پس چون واگِشتِش بَرادریات استوار بُکُن³³اما اَنَه در پاسخ اُشگُت ای سَروَرُم مَه آمادَیم با تو اَ زندان اُچِم و جو آدَیم ³⁴عیسی جواب اُشدا پطرس بِفَم که اِرُز پیش از بانگِ خروس سِه بار انکار مَه کُنِش که مَشناسِش .³⁵پس از اَنَیا اُش پُرسی آیا زمانی که شما بدونِ کیسَی پول و توشِه دان و کَفشِ اُم فِرِسَدی اَ چیزی محتاج بُدِی پاسخ شو دا نه اَ هیچ چی . ³⁶پس اَ اَنَیا اُشگُت ، اما آلا هَر که کیسَه یا توشِه دان اُشِه اَنَه واسی و اَگَه شمشیر اُشنی جَمَی خوش بِفِرِشِه شَمشیری بِخِلِه³⁷چون اِ نِوشتَه در بارَی مَه تحقق پَیدا بُکُن اَنَه از خَطا کاریا محسوب بُیس بله هر چه دربارَی مَه نوشتَه بُدِه در شُرُفِ تحقق اِسی . ³⁸شاگردیا شو گُت {ای خداوند بِنگر دو شمشیر مواِ} اَ اِدَیا اُشگُت {کافی اِسی }³⁹پس عیسی اَ در چو بنا به عادت راهیِ کوهِ زیتون بُیس و شاگردیاش نیز از پیِ اَنَه چِدِن ⁴⁰چون اَ اِ مَکان رَسِدِن اَ اِدَیا اُشگُت {دعا بُکُنی تا در آزمایش نِکِوی }⁴¹پس به مسافتِ پرتابِ سَنگی از اَنَیا کنارَش گِرِت و زانو اُش زَت اِندِه دعا اُشکِه ⁴²ای پدر اَگَه اِرادِه ی تو اِسی اِ جام را از مَه دور بُکُن اَما نِه به خواستِ مَه بلکه ارادِه تو انجام ببو⁴³اَمی موقع فِرشتَه ای از آسمو بر اَنَه ظاهر بُیس و اَنَه تقویت اُشکِه ⁴⁴پَس چون در رَنجی جانکاه اَند با جدیتِ بیشتر دعا اُشکِه و عَرَقُش مِثِ قطرَیای خون بَر زَمی اَچِکی⁴⁵چون از دعا بلند وابُیس اَ پَلو شاگردیا واگِشت اُش بینا از فَرتِ اَندوه خَتِسِن . ⁴⁶اَ اِدَیا اُشگُت چواِ اَ خوایی{خوابید} ؟ بلند وابی و دعا بُکُنی تا در آزمایش نِکِوی⁴⁷هَنوز گَپ شَه زَت که گروهی از راه اُندِن . یهودا یکی از اَنَه دوازدَه نفر، اَنَیا را هدایت شَه که اَ عیسی نَزیک بُیس تا اَنَه بوسُش بُکُن . ⁴⁸اما عیسی اَ اَنَش گُت ای یهودا آیا پُسِ انسان را با بوسه تسلیم اَکُنِش ؟⁴⁹چون پیروانِ عیسی شو فَمی چه روی اَدِدُی شو گُت ای سروَرِ ما شمشیریامو بِکِشَم ؟ ⁵⁰و یکی از اَنَیا غلامِ کاهنِ اعظم را اَ شمشیر اُشزَت و گوشِ راستُش اُشبولی ⁵¹اما عیسی اُشگُت دَس نِگَه بِدَری و گوشِ اَنَه مَردو لمس اُشکه و شفا اُشدا⁵²پس خطاب اَ سران کاهنیا و فرماندیا نگهبانیای معبد و مشایخی که بَرَی گرفتار کِردَی اَنَه اَندِسُنِن اُشگُت مَگَه مَه راهزَنِم که با چماق و شمشیر اَ سراغُم اُندِسی ؟ ⁵³هر رُز در معبد با شما اَندِم و دَس اَ مَه دراز تو نِکِه اما اِ ساعتِ شما اِسی و قدرتِ تاریکی⁵⁴پس اَنَه شو گِرِت و اَ خونَی کاهنِ اعظم شو بو پطرس دورا دور از پیِ اِدَیا اَچو ⁵⁵در میونَی صحنِ خونَه تَشی روشن اَند و جمعی دورِ اَنَه اُداسُنِن پطرس نیز در میونِ اَنَیا شه⁵⁶در اَمی موقع کَنیزی اَنَه در روشنایی تَش اُش بینا و اَ اَنَه خیرَه بُیس اُشگُت اِ مَرد نیز با اَنَه اَند ⁵⁷اما اَنَه اِنکار اُشکه و اُشگُت ای زن اَنَه اُش ناشناسِم . ⁵⁸کمی بعد کِسِ دِگَه اَنَه اُش بینا و اُشگُت تو نیز یکی از اَنَیا اِشپطرس در پاسُخ اُشگُت ای مَرد مَه از اَنَیا نیسِم⁵⁹ساعتی گذشت و کِسِ دِگَه اَ تاکید اُشگُت بی گمان اِ مَرد نیز با اَنَه اَند چون جَلیلی اِسی . ⁶⁰پطرس در پاسُخ اُشگُت ای مَرد نادَنِم چه اَگُتاش اَمدِه گَپ شَه زَت که خروس اُش خَند⁶¹اَمی موقع خداوند رواُش واگَردَنا و اَ پطرس نگاه اُشکه و پطرس سُخنِ اَنَه شَه یاد آو که اُش گُتِسُن اِرُز پیش از خَنَی خروس سه بار مَه انکار اَکُنِش ⁶²پَس اَ در چو و سخت گیریخ اُشکه⁶³اَنَیاکه عیسی در میونِ شو اَند اَنَه استهزا شا که ، شا زَت ، ⁶⁴و چشیای اَنَه شو بَسِه شاگُت نبُوت بُکُن و بگو چه کسی اَ تو اَزِتوی ؟ ⁶⁵و ناسزایای زیادِ دِگَه اَ اَنَه شا گُت⁶⁶چون صبح بُیس شورایِ مشایخِ قوم یعنی سَریای کاهنیا و علمایِ دین تشکیلِ جلسَه شو دا و عیسی اَ حضورِ خوشو شو خَند ⁶⁷شو گُت اَگَه تو مسیحی ، اَ اَما بگو . پاسخ اُشدا اَگَه بوگواِم حرفم باور ناکُنی ، ⁶⁸و اَگَه اَ شما بِپُرسِم پاسُخُم نادَی⁶⁹اما از اِ به بعد پُسِ انسان اَ دَسِ راسِ قدرتِ خدا اَنی ⁷⁰هَمِگی شو گُت پس آیا تو پُسِ خدایی؟ در پاسخ اُشگُت شما خوتو تو گُت که اِسِم پس ⁷¹شو گُت دِگَه چه نیازی اَ شهادت اِسی ؟ از زبونِ خوش مو شُنُفت

¹اَمی موقع اَمَی شورا بلند وابُدِن و اَنَه شا پَلو پیلاتُس بو ²و از اَنَه شکایت شوکه شو گُت ، اِ مَردو پیدا مو کِردِه که قومِ اَما گمرا شَه که و اَما از پَرداختِ خِراج اَ قیصر مَنع شَه که و اِدعا اُشِه مسیح و پادشاه اِسی³پس پیلاتُس از اَنَه اُش پُرسی آیا تو پادشاهِ یهود اِسِش ؟ در پاسُخ اُشگُت ، تو اَگُتایش . ⁴اَمی موقع پیلاتُس اَ سَرانِ کاهنیا و جماعت اعلام اُشکه سَبَبی بَرَی محکوم کِردَی اِ مَرد پیدا ناکِردام ⁵اما اَنَیا به اصرار شو گُت ، اَنَه در سرتاسرِ یهودیَه مَردُم را با تعالیمِ خوت تحریک اَکِردوی از جلیل شروع اُشکِردِه آلا اَ اِنکِه رَسِدِه⁶چون پیلاتُس اِدِش شُنُفت شَه وِس بِفَمِه آیا اَنَه جلیلی اِسی ⁷و چون اُش فَمی که از قلمرو هیرودیس اِسی اَنَه اَپَلو وی اُشفِرِسا چون هیرودیس در اَمی موقع در اورشلیم اَند⁸هیرودیس چون عیسی اُشبینا خیلی شاد بُیس چون خیلی خواهانِ دیدارِ اَنَه اَند پس بنا بر هر چه دربارَی عیسی اُش شُنُفتِسُن امید اُشَن آیتی از اَنَه ببینِه ⁹پس پرسشیای زیادی از عیسی اُشکه اما عیسی جوابی اَ اَنَش نِدا ¹⁰سرانِ کاهنیا و علمایِ دین که اَنکَه اَندِن سخت اَ اَنَه اتهام شا زَت¹¹هیرودیس و سربازیاش نیز اَ اَنَه بی حرمتی شو که و استهزا یَش شو که پس رِدایی فاخر بر اَنَه شو پوشَنا و اَ پَلو پیلاتُس شو واگَردَنا . ¹²در اَمی رُز هیرودیس و پیلاتُس بنایِ دوسی با یَک دیگَشو دا ، چون جلوتر دشمن اَندِن .¹³پیلاتس سَریای کاهنیا و بزرگیای قوم و مَردُم را فرا اُشخَواند . ¹⁴وشَه اَنَیا گُت ، "اِ مَرد را به تهمتِ شوراندَنِ مَردُم ، نَزدِ مَه شو آردِه مَه در حضورِ شما اَنَه امتحانُم که هیچ دلیلی بر صحتِ تهمتیای شما پیدام نِکِه¹⁵نظر هیرودیس نیز اَمی اَند چواِ اَنَه اَ پَلو مَه تو فِرِسَدِه چیزی که اَبینِدوی کاری اُش نِکِردِه که مستحقِ مرگ بو . ¹⁶پس اَ اَنَه شلاق اَزَنِن و آزاد اَکُنِن ¹⁷در هر عید پیلاتوس باید یَک زندانی شازَر آزاد بُکَن¹⁸اما اَنَیا یَک صدا فریاد شا زَت اَنَه اُشواسی و باراباس بَرَی اَما آزاد بُکُن ¹⁹باراباس بسببِ شورشی که در شهر بُسُن و نیز بسببِ قتل در زندان اَند²⁰پیلاتوس که شَوِس عیسی آزاد بُکُن یَک بارَه دِگَه با اَنَیا حرف اُشزَت ²¹اما اِدَیا اَمدِه فریاد شا زَت اَ صلیبُش بُکُن اَ صلیبُش بُکُن ²²سومین بار اَ اَنَیا اُشگُت چواِ ؟ چه بدی اُش کِردِه مَه که هیچ دلیلی بَرَی کُشتَنِه اَنَه پیدا اُم نِکِردِه پس اَنَه تازیانَه اَزَنِم و آزاد اَکُنِم²³اما اَنَیا با صدایِ بلند با اصرار شا وِس اَ صلیب اوچو سرانجام فریادِشو غالب بُیس ²⁴و پیلاتوس حکمی که شاوِس صادِر اُشکه ²⁵اَنَه مَردی که بسببِ شورش و قتل در زندان اَند و جمعیت خواهانِ آزادیش بُدِن رها اُشکه و عیسی را اَ اِدَیا اُش سِپُرد تا به دادخواهِ خوشو با اَنَه رفتار بُکُنِن²⁶چون اَنَه شا بو مردی شمعون نام از اهالیِ قیروان که از مزرَعَه اَ شهر دا آند شو گِرِت و صلیب را بر دوشِ اَنَه شو نا وادار شو که اَنَه پشتِ سَرِ عیسی حمل بُکُن²⁷گروهِ زیادی از مَردُم از جملَه زِنیای که بر سینِه خوت شا کوفت و شیون شا که از پیِ اَنَه رَوانَه بُدِن ²⁸عیسی روی اُش واگَردَنا و اَ اَنَیا اُشگُت ای دُتیای اورشلیم بَرَی مَه گیریخ مَکُنی بَرَی خوت و بیچیاتو گیریخ بُکُنی²⁹چون زمانی دا که اَگوی خوش بحالِ زِنیای نازا ، خوش بحالِ رحمیای که هرگز نزادَند و سینَیای که هرگز شیر شو نَدَدِه ³⁰در اَمی موقع اَ کوهیا اَگواِن اَ رو اَما بِریزی و اَتَپَیا که اَما مُ بِپوشَن ³¹چون اَگَه با چوبِ تر اِندِه بُکُنِن با چوبِ خشک چه اَکُنِن ؟³²دو مَردِ دِگَه که هر دو جنایتکار اَندِن شا بو تا با اَنَه بُکُشِن³³چون اَ مکانی که جمجمَه نامُشَن رَسِدِن اَنَه با دو جنایتکار اَ صلیب شو که یکی اَ سمتِ راس اَنَه و دیگری اَ سمتِ چپ ³⁴عیسی اُشگُت ای پدر اِدَیا شو بِبَخش چون نادَنِن چواَکِرداین اَمی موقع قرعَشو بِس تا جَمَیای اَنَه اَمیونِ خوشو تقسیم بُکُنِن³⁵مَردُم اَ تماشا وَیسَیسُنِن و بزرگیای قوم با تمسخُر شا گُت اَنَیا نجات اُشدا اَگَه مسیح اِسی برگزیدَی خدا خوت نجات آدِه³⁶سربازیا نیز اَنَه اَ اِستیهزا شو گِرِت اِدَیا اَ اَنَه نَزیک بُدِن شرابِ تُرُشِدَه ³⁷اَ اَنَه شا دا و شا گُت اَگَه پادشاهِ یهود اِسِش خوت نجات آدِه ³⁸نوشتَی نیز به اِ عبارت بَرَی سَرِ اَنَه نصب شو کِردِسُن که اِدِه اِسی پادشاه یهود³⁹یکی از دو جنایتکاریای که اَ صلیب آویختَه بُسُن اهانت کنان اَ اَنَش گُت مَگَه تو مسیح نیسِش پس اَما و خوت نجات آدِه ⁴⁰اما اَنَه یکی دِگَه اَنَه سرزنُش اُشکه و اُشگُت از خدا نا تَرسِش ؟ تو هم اَ زِرِ اَمی حُکمِش . ⁴¹مکافاتِ اَما به حق اِسی چون سزایِ اعمالِ اَمای اما اِ مَرد هیچ تقصیری اُشنی⁴²پس اُشگُت ای عیسی چون اَ پادشاهیِ خوت رَسِدِش مَه نیز اَ یاد بیا ⁴³عیسی پاسُخ اُشدا آمین اَ تو اَگواِم اِرُز با مَه در فردوس اِسِش⁴⁴حودِ ساعتِ ششم اَند که تاریکی تمامِ اَنَه سرزمین اُشگِرِت و تا ساعت نهم ادامه اُشَن ⁴⁵چون خورشید از درخشِدَه وَیسا در اَمی موقع پردَه مهرابگاه از میون پَرَه بُیس⁴⁶اَمی موقع عیسی اَ بانگ بلند فریاد اُشزَت ای پدر روح خوت را اَ دَسیای تو اَسپُرِم . اِدِه اُشگُت و نفسِ آخر اُشکَشی . ⁴⁷فرماندَی سربازیا با دِدَی اِ واقعَه خدا را تمجید شو کِه و شو گُت به یقین که اِ مَرد بیگناه اَند⁴⁸مردمی که اَ تماشا جمع بُسُنِن چون هر چه رُخ اُش دایسُن شو بینَیسُن در حالی که اَ سینَی خوشو شا کوفت اَنکَه ترک شو که ⁴⁹اما اَمَی آشنایای اَنَه از جملَه زنیای که از جلیل از پی اُش روانَه بُسُنِن دور وَیسَیسُنِن اِ وقایع را نگاه شا که⁵⁰در اَنکَه شخصی یوسف نام حضور اُش اَند که مردی نیک و درستکار اَنه هر چند عضوِ شورا اَند ⁵¹با رای و تصمیمِ اَنَیا موافق نی اَند یوسف از مردمیای رامه یکی از شهریای یهودیا اَند و مشتاقانَه انتظارِ پادشاهی خدا شَه کَشی⁵²اَنَه اَ پَلو پیلاتوس چو و جسدِ عیسی را طلب اُشکه ⁵³پس اَنَه اَزیر شاو در کتانی اُش پیچی و در مقبَرَه ای تراشیدَه از سنگ اُشنا که تا بحال کسی در اَنکَه دفن نِبُسُن⁵⁴اَنَه رُز رُزِ تهیه اَند و چیزی اَ شروعِ شبات نِوامُندِسُن ⁵⁵زنیای که از جلیل از پیِ عیسی اُندِسُنِن اَ دنبالِ یوسف چِدِن و مکانِ مقبَرَه و چگونَه قرار گِرِتَی جسدِ اَنَه شو بینا ⁵⁶پس اَ خونَه واگِشتِن حنوط و عطریا آمادَشو که و در رُزِ شبات طبق حکمِ شریعت آروم بُدِن

¹در سپیدَه دَم رُزِ اولِ هَفتَه زِنیا حنوطی را که فراهم شو کِردِس سون با خوشو شو واسِه اَ مَقبَرَه چِدِن ²اما شو بینا سنگِ جلو مَقبَرَه اَ کناری غَلطیدَه بُدِه ³چون اَ مَقبَرَه اَ جا چِدِن بدن عیسی خداوند شو نِبینا⁴از اِ امر در حیرت اَندِن که ناگاه دو مَرد با جَمَییای درخشان در کنارِ اِدَیا وَیسَدِن ⁵زِنیا از ترس سَریای خوشو اَ زیر شو بِس اما اَنَه دو مَرد اَ اِدَیا شو گُت چواِ تا وی زندِه را اَ میونِ مُردَیا پیدا بُکُنی ؟⁶اَنَه اَ اِنکِه نی بلکه بلند وابُدِه اَ یاد بیاری موقَعی که در جلیل اَند اَ شما چه اُشگُت . ⁷اُشگُت که پُسِ انسان باید اَ دَسِ گناهکاریا تسلیم ببو اَ صلیب کَشِدَه ببو و در رُزِ سوم بلند وابو⁸اَمی موقَع زِنیا سخنیای اَنَه شا یاد اُند ⁹چون از مَقبَرَه واگِشتِن اِدَیا بَرَی یازدَه رسول و دیگران شو گُت ¹⁰زنیای که اِ خبر اَ رسولان شو دا مریم مجدَلیه ،یوآثا، مریم مادرِ یعقوب، و زنیای همراه اِدَیا اَندِن¹¹اما رسولیا شو گُت زنیا هزیون اَگُتاین و حرفیاشو باور شو نِکِه ¹²با اِ همه پطرس بلند وابُیس و طرفِ مَقبَرَه دوید و خم بُیس نِگاش که اما جز کفن چیزی اُش نبینا پس حیران بُیس از اَمی که رواُشدَیسون اَ خونَه واگِشت¹³در اَمی رُز دو نفر از اَنَیا اَ دهکَدَی اَچِدِن عماعوس نام واقع در دو فرسنگیِ اورشلیم ¹⁴اِدَیا در بارَی اَمَی واقع ای که رخ اُشدَیسُن با یَکدِگَه گفتگو شا که¹⁵اَمدِه که سرگرمِ بحث و گفتگو اَندِن عیسی خوش اَ پَلو اَنَیا اُند و با اِدَیا همراه بُیس ¹⁶اما اَنشه شو نِشناخت چون چِشیای اَنَیا بسَه بُسُن¹⁷از اَنَیا اُش پُرسی در راه دربارَی چه گفتگو اَکِردُی؟ اَنَیا با چِهرَیای اندوهگین ساکت وَیسَدِن ¹⁸اَمی موقع یکی از اِدَیا که کلئوپاس اسم اُشَن در پاسخ اُشگُت آیا تو تنها شخص غریب در اورشلیم اِسِش که چیزی در اِ رُزیا واقع بُدِه بی خَبرِش؟¹⁹اُش پُرسی چه چیزی ؟ شو گُت اَمی که بَر عیسیِ ناصری گذشت اَنَه پیامبری اَند که در پیشگاه خدا و پلواِ اَمَی مَردُم کلام و اعمالِ پُر قدرتی اُشَن ²⁰سَریای کاهنیا و بزرگیای اَما اَنَه شو سِپُرد تا اَ مَرگ محکوم ببو و اَ صلیب شو کشی²¹اَما اَما امید مواَند اَنَه اَمی بو که باید اسراییل را رهایی آدِه علاوِه بر اِدِه سه رُز از اِ وَقایع گذشتَه بُدِه²²بعضی از زِنیا که اِنکِه اِسِن اَما حیرت زَدَه شو کِه اَنَیا اِرُز صُبِ زود اَ مَقبَرَه چِدِن ²³اَما جَسَدِ اَنَه پیداشو نِکِه اَمی موقَع اُندِن اَ اَما شو گُت فرشتَیایی در رویا شو بینَدِه که اَ اِدَیا اُشگُتِه اَنَه زندَه اِسی ²⁴بعضی از دوسیای اَما اَ مقبَرَه چِدِن و اَمدِه که زنیا نقل شو کِردِسُن شو بینا اما اَنَه شو نِبینا²⁵اَمی موقع اَ اِدَیا اُشگُت ای بیخِرَدیا که دلی دیر فهم بَرَی باور کِردَی انبیا تواِ ²⁶آیا نابُیس مسیح اِ رَنجیا بِبینِه و سپس اَ جلالِ خوش در بیا ؟ ²⁷پس از موسی و اَمَی انبا شروع اُشکه و هر چه که در تمامیِ کتبِ مقدس در بارَی اَنَه گفتَه بُسُن شازَر توضیح دا²⁸چون اَدهکدَی که مقصد شو اَند نَزیک بُدِن عیسی وانمود اُشکه شَوی دورتر اُچو ²⁹اَنَیا اصرار شو که و شو گُت و شو گُت با اَما وامَن چون چیزی اَ پایانِ رُز نِوامُندِه و شو نَزیکِه اِسی پس داخل بُیس تا با اِدَیا وامَنِه³⁰چون با اَنَیا اَ سَرِ سفرَه اُداسون نو{نان} اُشواسِه و شکر اُشکه پَرَش که و اَ اِدَیا اُشدا ³¹در اَمی موقع چشیای اِدَیا باز بُیس و اَنَه شو شِناخت اَما اَمی موقع از نظرِشو ناپدید بُیس ³²اَنَیا از یَکدِگَه شو پُرسی آیا موقَی که در راه با اَما سخن شَه گُت و کتبِ مقدس بَرَمو تفسیر شَه که دل اَ درونِ اَما ناتپی؟³³پس بیدرنگ بلند وابُدِن و اَ اورشلیم واگِشتِن اَنکَه اَنَه یازدَه رسول پَیداشو که که با دوسیای خوشو جمع بُسُنِن ³⁴شا گُت اِ حقیقَت اُشِه که خداوند قیام اُشکِردِه چون اَ شمعون ظاهر بُسُن ³⁵پس اَنَه دو نفر شو گُت که در راه چه روی اُشدا و چطوری عیسی را موقَعی پَرَه کِردَی نو{نان} شو شناختِه³⁶اَنوز در اِبارَه گفتگو شا که که عیسی خوش در میونِشو وَیسا و اُشگُت سلام بر شما بو ³⁷حیران و ترسان فکر شا که شَبَهی اَبینِداین³⁸اَ اَنَیا اُشگُت چواِ اِندِه مظطربی چواِ شک و تردید اَ دل راه اَدِدُی؟ ³⁹دست و پام بنگَری خوم اِسِم اَ مَه دَس بِزَنی و ببینی شَبَه گوشت و استخوان اُشنی اَمدِه که اَبینِدُی مَه اُمِه ⁴⁰اِدِشگُت و دَستیا و پاییای خوش اَ اِدَیا نِشو اُشدا⁴¹اَنَیا از فَرتِ خوشحالی و حیرت شو ناشَیس باور بُکُنِن پس اَ اِدَیا اُشگُت چیزی بَرَی خَردَه تواِ ؟ ⁴²تِکَی مَی{ماهی} بریان اَ اَنَشو دا ⁴³اَنَش واسِه و اَ مقابلِ چِشیای اِدَیا اُش خَه⁴⁴یَکدَفَی اَ اِدَیا اُشگُت اِ اَمی اِسی که وقتی با شما اَندِم مَگُت اَمَی اِدَیا چییای اِسی که در توراتِ موسی و کتبِ انبیا و مزامیر در بارَی مَه نوشتَه بُدِه باید اَ حقیقت بِپیوندِه⁴⁵پس ذهنِ اِدَیا روشن اُشکه تا شو بشا کتبِ مقدس درک بُکُنِن ⁴⁶و اَ اِدَیا اُشگت نوشتَه بُدِه که مسیح رَنج اَکَشِه و در رُزِ سوم از مردگان بلند اَ وابو ⁴⁷بنامِ اَنَه توبَه و آمرزِشِ گُنایا اَ اَمَی قومیا موعظَه اَبو و شروعِ اَنَه از اورشلیم اِسی⁴⁸شما شاهدیای اِ امور اِسی ⁴⁹مَه موعودِ پدرِ خوت را بَر شما اَفِرِسِم پس در شهر وامَنی تا اَمی موقع که ازاعلی با قدرت آراستَه بِبی⁵⁰پس اِدَیا تا دَر از شَهر تا نَزیکیه بیت عنیا اُشبُردِن و دَسیای خوش بلند اُشکه برکتشو اُشدا ⁵¹و اَمی اَمدِه که برکتشو شَه دا از اَنَیا جدا بُیس اَ آسمو بُردِه بُیس⁵²اِدَیا اَنَه پَرستِش شو که و با شادی زیادی اَ اورشلیم واگِشتِن ⁵³در اَنکَه پیوستَه در معبد اَوامُندِن و خدا را حمدُ سپاس شا که

¹از پولُس وسیلاس و تیموتائوس اَ کلیسای تسالونیکیان که اَ خدایِ پدر و خداوند عیسی مسیح اَند فیض و سلامتی اَ شما بو²اَما هَمیشَه خدا را بخاطِرِ وجودِ اَمَی شما شکر اَگواَم و از شما در دعایایِ خومو نام اَبُرَم ³و پیوستَه در حضور خدا و پدرِ خوت عملِ شما را که از ایمان ناشی اَبو و محنتِ شما که مُحرک آن محبت اِسی و پایداریِ شما را که از امید اَ خداوندمو عیسی مسیح که الهام اَگِرِه اَ یاد دارم⁴زیرا ای برادریا که محبوبِ خدا اِسی از برگذیدگیِه شما آگاه اِسِم ⁵چون که انجیلِ اَما تنها نه با کلمات بلکه با قدرت و روح القدس و یقینِ کامل اَ شما رَسی چنانکه نیک اَفَمی بخاطر شما چطور در میونتو رفتار موکِه⁶شما از اَما و ازخداوند سرمشق تو گِرِت ودر رنجِ زیاد کلام را با اَنه شادی که روح القدس اَبَخشِه استقبال تو که ⁷اِندِه اِسی که شما بَرَی اَمی ایمان داریای مقدونیَه و اَخائیه سرمشقی اَ جاتو نا⁸چون کلامِ خداوند اَ واسطَی شما نه تنها در مقدونیَه و اخائیه طنین اُشبِس بلکه ایمانِ شما اَ خدا در اَمَه جا اَ سر زبونیا اِسی اَمدِه که دِگَه نیازی نی اَما چیزی بوگواَم ⁹چون اَنَیا از استقبالِ گرمِ شما اَز اَما سخن اَگواِن و از اِدِه که چطور از بتیا دَس شو کَشِدِه اَ طرفِ خدا واگِشتِسِن تا خدایِ زندَه و حقیقی را خدمت بُکُنی ¹⁰و در انتظارِ اوندَی پُسِ اَنَه از آسمان بی که از مردگان بلند اُشکه یعنی عیسی که اَما از غضبِ آیندَه رهایی اَبَخشِه

¹ای بَرادَریا خوتو اَفَمی که اُندَی اَما اَ پَلو شما بیهودِه نَبُدِه ²بلکه هر چه بیشتر در شهرِ فیلیپی آزار واهانت بر ما بُیس چون که اَفَمی اَما به مَدَدِ خدایِ خوت دلیری مو که تا انجیلِ خدا را با وجودِ مخالفتیایِ زیادی اَ شما بِرَسَنَم³چون اَگَه ترغیبتو اَکُنَم از گمراهی یا انگیزَیای ناپاک نی ⁴و قصدِ فریبِتو مو نی مِثِ کَسیای سُخن اَگواَم که خدا بر اَنَیا مُهرِ تائید اُش زَتِه و انجیل اَ اِدَیا اَ اَمانت اُش سِپُردِه اَما در پیِ خشنود کِردِیِ مَردُم نیسم بلکه خشنودیِ خدایی را طالبَم که دلیای اَما می آزماید⁵شما نیک اَفَمی که ما هرگز اَ چاپلوسی متوسل نِبُدَم و از ظاهر سازی چون سر پوشی بَرَی طَمع سود مو نِبو خدا گواهِ اَما اِسی ⁶و نیز جویایِ ستایش از انسانیا نِبُسَم چه از شما و چه از دیگران هر چند در مقامِ رسولیای مسیح حقی بر گردَنِ شما مواَند⁷اَما مِثِ مادری شیردِه که از بِچیای خوش نگهداری اَکُن ⁸با شما اَ نرمی رفتار مو که شدتِ علاقَی اَما اَ شما اِقَد اَند که شادمانَه حاضر اَندَم نِه تنها انجیلِ خدا را اَ شما بِرَسَنَم بلکه از جانِ خوت نیز در راهِ شما بِگذَرَم چنان که بَرَی اَما عزیزبُسُنی ⁹شما ای برادریا اَ یقین محنت ومَشِقتِ اَما اَ یاد تواِ که شو و روز کار ما که تا وقتی انجیلِ خدا اَ شما موعظَه بُکُنم سَر بارِ کِسی نِبَم¹⁰شما شاهد اِسی و خدا نیز گواه اِسی که با چه پاکی و دُرُسی و بی عیبی با شما ایمانداریا رفتار مو که ¹¹چون که اَفَمی رفتارِ اَما با یَک یَکِ شما چون رفتارِ پدری با بیچیاش اِسی شما را تشویق ما که دلداری ما دا ¹²و سفارش ما که که شیوَی رفتارتو شایستَی خدایی بو که شما را اَ پادشاهی و جلالِ خوت فَرا شَه خَند¹³اَما خدا را پیوَسَه شکر اَگواَم که شما به موقَع یِ کلامِ خدا که از اَماتو شُنُفت اَنَهنه مِثلِ حَرفیای انسان بلکه چون کلامِ خدا تو پَذیرفت چون که به راستی اِندِه اِسی که اَمی کلام آلا در میونِ شما که ایمان تواِ عَمل اَکُن¹⁴چون ای بَرادَریا شما از کِلیساییای خدا در یَهودیَه که در مسیحِ عیسی اِسِن سَرمَشق تو گِرِتِه شما نیز از هَموطَنیای خوتو اَمی آزاریای تو بینَدِه که اَنَیا از یَهودیا شو بینَدِه ، ¹⁵از اَنَیا که عیسیِ خداوند و پیامبریا شو کشتِه و اَما نیز شا در کِردِه اَنَیا خدا را خوشنود ناکُنِن و با اَمَی مَردُم دُشمنی اَکُنِن ، ¹⁶و نایرِن اَما با غیرِ یهودیا حرف بِزَنِم تا نجات پَیدا بُکُنِن اِندِه اِسی که هَمیشَه پیمانیای گنایای خوت لبریز اَکُنِن اما غضبِ خدا سرانجام بر اِدَیا فرو ریختَه اَبو¹⁷اَما ای برادریا چون زمانِ کوتاهی از شما اَ دور کَتِسَم البتَه جِسمَا و نه قَلبَن با اشتیاقی زیادتر مو کوشی تا رویِ شما را ببینم . ¹⁸چون که خواهانِ اُندَی پَلو شما اَندَم به دُرُسی که مَه پولُس خَیلی سعی اُم کِردِه ولی شیطان مانع بُیس ¹⁹چون امید و شادی و تاجِ افتخارِ اَما در پَلو خدامو عیسی اَ هنگامِ ظهورِ اَنَه ؟ مَگَر شما نیسی؟ ²⁰بِدُرُسی که شمایا جلال و شادیِ اَما

¹سرانجام چون دِگَه طاقت مو نی اَند رضایت مو دا که اَما در آتن تَنا {تنها} اونِسِن ²پس تیموتائوس را که برادرِ اَما و همکارِ خدا در کارِ انجیلِ مسیح اِسی اَ نَزیکِتو مو فِرِسا تا شما را در ایمانتو تقویت و تشویق بُکُن ³تا هیچ کِه در اثر اِ سَختیها سُست نِبو چون نیک اَفَمی که اِدَیا بَرَی اَما مُقَرر اِسی⁴موقعی که با شما اَندَم جلو جلو مو گُت که آزار اَبینی و اَمدِه که آگاه اِسی اِندِه بُیس ⁵از اِ رو چون دِگِه طاقت اُم نی اَند اُم فِرِسا تا تا اَز ایمانتو آگاه بِم چون ترس اِدِه اُمَن که اَنَه وَسوسَه گَر اَ نَحوی شما را وَسوَسَش کِردِه و زَحمَتیای اَما اَ هَدر چِزبو⁶اَما آلا تیموتائوس از پَلو شما اُندِه و اَما مُژدَه از ایمان و محبتِ شما شآردِه اَنَه خَبر اُشدَیسَم که شما اَمیشَه از اَما اَ نیکی یاد اَکُنی اَمدِه که اَما مشتاقِ دِدَی شما اِسَم شما نیز شوقِ دِدَی اَما تواِ . ⁷از اِرو ای بَرادَریا با وجودِ اَمَی فشاریا و زَحمَتیاتو از بابت شما و ایمانتو دلگَرم بُسَم آلا ماشا نَفسی اَ راحتی بِکِشَم⁸چون در خداوند استواری . ⁹اما چطور ماشا اِشُکرانَی اِ هَمَه شادی که بخاطِرِه شما در حضورِه خدایِ خوت مو واجُسِه اَنَه سِپاسِ بِسِزا بوگواَم ¹⁰اَما روز و شو{شب} از دِل و جو دعا اَکُنَم که باز اَ دیدَنتو بَم تا هر کاستیِ ایمانِ شما را برطرف بُکُنَم¹¹خودِ خدا پدَرِ اَما و خداوندِ اَما عیسی راهِ اَما را بسویِ شما هموار بُکُن ¹²و اَمدِه که محبتِ اَما اَ شما زیاد اَبو خداوند محبتِ شما را اَ یَکدِگَه و اَ هَمَی مَردُم زیاد بُکُن . ¹³و دلیای شما را استواری آدِه تا موقَعی که خداوندِ اَما عیسی با اَمَی مُقدسیای خوت دا در حضورِ خدا پدر اَما بی عیب و مقدس بی

¹دِگَه ای بَرادَریا شما اَز اَما تا یاد گِرِتِه که چطور باید رفتار بُکُنی تا خدا را خشنود بُکُنی اَمدِه که اَکِردُی . آلا به نامِ عیسای خداوند اَ شما استدعا مواِ و اندرزِتو اِدی اَم که دربارَی اِدِه تلاش بُکُنی . ²چون آگاه اِسی که از جانب عیسی خداوند چه احکامی اَ شما مو دَدِه³اراده خدا اِدِه اِسی که مقدس بی خود را از بی عفتی دور نِگَه بِدَری . ⁴هر یک از شما باید بِدَنِه که چطور در پاکی و برازندگی بدنِ خوت را تحتِ تسلط نِگَه بِدَرِه ⁵نباید مِثِ قومیای که خدا را ناشناسِن دَست خوشِ امیالِ شهوانی بی . ⁶هیچ که نباید در اِ اَمری دسته تجاوز یا طمع اَ حریمِ برادرِ خوت دراز بُکُن خیلی اَ شمامو گُتِ و هشدار مو دَدِه خداوند اَمی اِ کاریا کَیفر اَدِه⁷چون خدا اَما را نه به ناپاکی بلکه اَ قدوسیت فرا اُش خَندِه ⁸پَس هر که اِ تعلیم را رَد بُکُن نه انسان بلکه خدایی رَد اُشکِردِه که روح القدسِ خوش رااَ شما عطا اَکُن⁹اما دربارَی محبتِ برادَرانَه نیازی نی چیزی اَ شما بِنَویسِم چون خود از خدا تا یاد گِرِتِه که اَ یَکدِگَه محبت بُکُنی ، ¹⁰بدُرُسی که اَمَی بَرادَریا در سَرتاسَرِ مقدونیه محبت اَکُنی با اِ هَمَه ای برادریا تَرغیبِ تو اَکُنَم که هَر چه بیشتر انجام آدَی . ¹¹آرزومَندِ اِبی که زندگیِ آرامی تو بو و سَر اَ کارِ خویش مشغول بی و با دَستیای خوت کار بُکُنی اَمدِه که شما را حکم مو کِردِه . ¹²اَمدِه که زندگیِ روز مَرَی شما احترامِ مَردُمِ دَر را جلب اَکُن و محتاجِ کِسی نابی¹³ای بَرادریا مو ناوی از حالِ خُفتَیا بیخبر بی ، مبادا مِثِ مَردُمیای دِگَه که امیدیشو نی اَ ماتم اُنَی ¹⁴چون اَگَه ایمان مواِ که عیسی مُرد و بلند وابُیس پس اَمدِه که خدا اَنَیا که در عیسی خَتِسِن با اَنَه اَواگَردِن . ¹⁵اِ اَ واسِطَی کلامِ خودِ خداوند اَ شما اَگواَم کسیای که از اَما که اَنوز زندَه اِند و تا اُندَی خداوند باقی اَوامَنِن اَیقین از خفتِیا جلوتر ناچِن¹⁶چون خداوند خوت با فرمانی بلند آواز وصدایِ ریئسِ فرشتَیا نفیرِ شیپورِ خدا از آسمو اَ زیر دا اَمی موقع اول مُردَیا در مسیح بلند اَ واکُن ¹⁷بعد از اَنَه اَما که اَنوز زندَه و باقی وامُندِسَم با اَنَیا در ابریا ربودَه اَبَم تا خداوند را در هوا ملاقات بُکُنَم اَمدِه که اَمیشَه با خداوند بَم . ¹⁸پس اَمی اَمدِه با حرفیا یکدِگَه دلداری آدَی

¹و اما دربارَیوَقتیا و زَمانیا ای برادریا نیازی نی چیزی اَ شما بِنِوسِم ²چون خوتو نیک اَدَنی که روزِ خداوند مِثِ دُزی{دزد} که شو هنگام دا فَرا اَرَسِه ³اَنَه زَمان که مَردُم اَگواِن صُلح و امنیت حکم فرما اِسی یَک کَشی هلاکت بَراشو نازِل اَبو اَمدِه که زَنِ اوسَن اَ دردِ زایمان دچار اَبو و از اَنَه گُریزی نی⁴اما شما ای برادریا در تاریکی نیسی تا اَنَه رُز چون دُز{دزد} غافلگیر تو بُکُن ⁵شما اَمَه فرزندیای نور و فرزندیای روزی، اَما اَ شو و اَ تاریکی تعلق مو نی ⁶پس مِثِ مَکِس اَخو مَچی بلکه بیدار و هوشیار بَم ⁷چون اَنَیا که اَخَتِن شو هنگام اَخَتِن و اَنَیا که مست اَکُنِن شو هنگام مست اَکُنِن⁸اَما اَما چون اَ روز تعلق مواِ باید هوشیار بَم و ایمان و محبت را مِثِ زِرِه یِ سینَه پوش اَ تن بُکُنَم و امید و نجات مِثِ کلاهخود اَ سِرَه اونِسَم ⁹چون خدا اَما نه بَرَی غَضب بلکه بَرَی کَسبِ نجات اَ واسِطَی عیسیِ مَسیح تَعین اُشکِردِه ¹⁰که بخاطِرِ اَما مُرد تا چه بیدار بَم و چه خُفتَه با اَنَه زندگی بُکُنَم ¹¹پس یکدِگَه تشویق و تقویت بُکُنی اَمدِه که آلا اَکِردوی¹²آلا ای برادریا تقاضا اَکُنِم اَنَیا که در میونِ شما زحمت اَکَشِن و از جانبِ خداوند رَهبریای شما بُسِن پَندتو اَدَین گرامی بِدَری ¹³و با محبت کمال و احترام از سببِ کاری که انجام اَدَین شازَر قائل بی و با یَکدِگَه با صلح و صفا زندگی بُکُنی ¹⁴ای برادریا اَ شما استدعا اَکُنِم که کاهلیا هشدار آدَی کم جراتیا تشویق بُکُنی ضعیفیا را حمایت بُکُنی و با اَمَه بردبار بی¹⁵زِنهار کِسی بدی را با بَدی پاسُخ نِدِه بلکه اَمیشَه در پیِ نیکی کِردَه اَ یکدِگَه واَ اَمَی مَردُم بی ¹⁶اَمیشَه شاد بی ¹⁷پیوستَه دعا بُکُنی ¹⁸در هر وضعی شکر گُذار بی چون اِدِه اِسی ارادِه خدا بَرَی شما در مسیحِ عیسی¹⁹آتَشِ روح را خاموش مَکُنی ²⁰نبوتیا را خوار مَشمُری ²¹اَمَ چی را پُرسُ جو بُکُنی هر چه نیکو اِسی محکم بِچَسبی ²²از هر چه بدی دوری بُکُنی²³خدای سلامتی خودِشما اَتمامی تقدیس بُکُن و روح و جان و تَنِ شما تا اُندَی خداوندمو عیسی مسیح بی عَیب محفوظ وامَنی ²⁴اَنَه که شما را فرا اَخَنِه اَمین اِسی و اِدِه انجام اَدِه²⁵ای بَرادریا بَرَی اَما دعا بُکُنی ²⁶با بوسَی مقدس اَمَی بَرادریا را سلام بُگوی ²⁷در حضورِ خداوند شما را قسم اَدَیم که اِ نامَه بَرَی اَمَی بَرادریا قرائت بُکُنی ²⁸فیضِ خداوندِ اَما عیسی مَسیح با شما بو آمین

¹اَ پولس رسول عیسی مسیح به حکم نجات دَهَندَی اَما خدا امیدمو عیسی مسیح اِسی تیموتائوس ²بچِ راستینُم در ایمان فیض ورحمت وسلامتی از جانب خدایِ بُوا و خداوندُمو مسیح عیسی برتو بوُچُون اَچِدایم اَ مقدونیه اَ تو ³اِصرار اَکُنِم که اَ اَفسس اُونَیش تا اَ بعضیا امر اَدیش که تعلیم دِگَ نِدَین و خوشو با ⁴اَفسانَیا و شَجَر نامَه یای بیخود سر گرم نِکُنِن به جای پیش برد کار خدا که از رو ایمان ممکن اَبواَ مباحث دامن اَزننهدف از اِ فرمانی محبت اِسی محبتی بر خواسته از دلی پاک ووُجدانی ⁵صالح وایمانی بی ریا بعضی کِسیا که ⁶ازاِ اموری منحرف بُسِن راشو گم شُکِرِدِه ⁷شاوی مُعلمیای شریعت بِن نافَمِن چه اَگُتا ینِ یا از چ چیزی مطما دم اَِزنن ⁸اما اَدَنمٍِ شریعت نیکو اِسی اگر کسی به دُرسی ا َکار ابَنِ⁹اما اَدَنِم که شریعت نه بَرَی درست کاریا بلکه بَرَی قانون شِکَنیا وسَر کِشیا وضع بُودِ بَرَی بی دینیا وگنا هکاریاوناپکیا و کافریا بَرَی قاتلیای بُوا و قاتلیای نَنَه برای ادمکشیا ¹⁰زنا کاریا ولواط گَریا بَرَی ادم ربایا دروغ گویا وشهادت دَهندَیا اَ دروغ ونیز بَرَی هر عملی که خلاف تعلیم درست بو ¹¹تعلیم منطبق برانجیل پر جلال خدای متبارک که شَمَه سپرده¹²خداوندمو عیسی مسیح شکر اَکُنِم که شَمَه توانایی دَدِه و در خور اعتمادُش شِمُرد و اَ خدمتِ خُوش اُشنا ¹³با انکه در گذشتَه کفر گو وستمگر وزور گو اَندَم اَ مَه رحم بُویس چون از نادونی و بی ایمانی اِ کاری انجام مَدا ¹⁴اُ فیض خداوند بَرَی اَما به فراوونی جاری بُودِه همراه با ایمان ومحبتی که در مسیح عیسی پیدا اَبو¹⁵ای گَپی در خور اعتماد و پذیرش کامل اِسی عیسی مسیح که َا دُنیا اُندِه تا گنا کاریا نجات ادِه که مَه گَبتریای اَنیا اِسِم ¹⁶از همین روو اَ مَه رحم بُدهِ تا عیسی مسیح صبر بی پایانُوش نِسبت اَمَه که گَپتَرینِ گناکاریا بُوسِم نِشو اده تا نَمو نَی بِم بَرَی کسیای که ازاین پس به اِدِه ایمان شو اردِه حیات اَبَدی پیدا اَکُنِن ¹⁷از خدای یَکتا اَنَ شاه سر مدی نا میرا و نادیدنی تا ابد و الاباد حرمت جلال اُشبو امین¹⁸اَی پُسم تیموتائوس ِا حکمی که مطابق نَبووَتییایی که پیشتربَر تو بودِه اَ تو اَسپُرم تا اَمَدَدِ اَنیا تادر نبرد نیکوپیکار بُکُنِش ¹⁹اَ ایمان ووجدانی پاک وصل بِبِش چو کَشتی ایمان بعضی با زِرِ پا شُونَدِه در هم اِشکَسِه ²⁰هیمِنائوس و اِسکندر ازاِ دَستَه اِسسِن که ادیا اَ شیطانُم سِپُردِه تا عبرت بِگِرِن دِگَه کُفر نِگُوین

¹بنا بَراِدِه پیش از هر چیزی سفارش اَکُنِم دَرخواستیا دعایا شفاعتیا وشکر گذاریا بَرَی هَمَی مردم اجا بیارِن ²از ان جمله بَرَی حاکمیا وهمه صاحبمنصبان تا مُبِشا زندگی اسودی در کمال دینداری و وقار بِگذَرَنَم ³چرا که اِ ین نیکو و پسندیده نجات دَهَندی اَما خدا اِسی ⁴که شَوی همه نجات پیدا بُکُنِن وبه معرفت حقیقت نایل بِبِن⁵زیرا تنها یک خدا اِسی وبین خدا وادمیا نیزیک واسطه وجود اُشه یعنی ان انسانعیسی مسیح اِسی ⁶اَن با دادن جوُن خوش بهای همه ادمیا پرداخت اُشکِردِه دراِحقیقتی در زمان مناسب شهادت اُش دا ⁷پس بَرَی هَمی انتخاب بُسِم تا واعظ و رسول و معلم ایمان راستین بَرَی غیر یهودیا بِم حقیقت را اَگِوم و دروغ نا گُم⁸پس ارزوم اِدِ ِاسی که مَردیا در هَمَی جا بی خشم وجدال دَستیای مقدس شو اَ دعا بلند بُکُنن ⁹وخواهانِ اَنَ اِسِم کهزَنیا پوششی شایسته بَر تَن بُکُنن وَ خوشوا اَ نِجابَت ومِتانَت دُرُست بُکُنن نَه بِه مویای بافته بُدِه یاطلاومروارید یا جَمِه یای فاخر ¹⁰بلکه اَ زیوَر اعمال خَش اراسته بِن چنان که شایسته زنیایی اِسی که مدعی خداپرستی اِسن¹¹زن باید در ارامی وتسلیم کامل تعلیم بِگِره ¹²اَ زن اجازه نادَیم که تعلیم ادهِ یا اَ مرد مسلط بِبو بلکه باید اروم بو¹³اول ادم اَوجود اُند وبعد حوا ¹⁴و ادم فریب اُش نِخَه بلکه زن اَند که فَریبُش خَه ونافرمان بُیس ¹⁵اما َزنیا با بِچ اَدنیا ارده رستگار اَبن اگر در ایمان ومحبت وتقدیس نَجیبانَه ثابت بِن

¹اِ گَپی در خوراعتماد اِسی اگر کسی در ارزوی کار نظارت بر کلیسا بو در پی کار نیکو اِسسی ²ناظر کلیسا بایدبه دوراز ملامت شوهر وفادار یَک زن معتدل خویشتندار ابرومند مِهمونواز اُش ِبشا تعلیم اده ³نَه میگسار یا خشن بلکه ملایم ونه ستیزه جو یا پول دوست⁴بلکه از عهدِی خانوادی خُوش بیا و بِچی یاش رادرکمال وقار ومطیع اَبار بیاره ⁵زیرا اگر کسی اُش نِشا خانوادی خوش را اِداره بُکن چگونه ششا کلیسای خدا را مراقبت بُکن⁶وَنو ایمانم نِبو مبادا مغرور بِبو واَ محکومیته اِبلیس گرفتار بِبو ⁷وباید دربین مردمیای دَر نیز نیکنام بوتا اَرسوایی ودام ابلیس گرفتار نِبو⁸اَمدِه خادِمیایِ کِلیسا باید با وقار بِن نه دورو یا میخوار ویا در پِیِه منافعِ نامشروع . ⁹باید راز ایمانشو با وجدانی پاک پاس بِدَارِن . ¹⁰اول ازموده بِبِن و اگر بَری از ملامت اَندِن دَرمقام خادم کلیسا خدمت بُکُنِن¹¹بِه همین سان هَمسریاشوباید باوقار بِن و نَه غیبت گو بلکه معتدل دَرخور اعتماد در هَمَه چی . ¹²هَر خادِم بایدشویِه وفادار یَک زَن بو ونیز باید از عُهدَی خانِوادَی خُوش نیک بَر بیا . ¹³خادمیایی که خَش خِدمتشو کِردِس بو اَمرتَبَی بَرااَرسِن وَ دَر ایمانِ خُش بِه مسیح عیسی اِز شهامتی عظیم برخوردار بِن¹⁴بَری تو اَنَویسم بِه امید انکه بِه زودی تَبینِم ¹⁵تا اگر تاخیری بُویس بِدَنِش که در خانِی خُدا که کلیسای خُدای زنده و ستون وبنیانِ حقیقت اِسی چگونه باید رفتار بُکُنِش¹⁶بِه یقین که راز دینداری بَس عظیم اِسی اَنَه در جسم ظاهر بویس بِه واسطَی روح تصدیق بُیس فرشتَییا اَنَه شو بینا بَر قومیا موعظه بویس جهانیا اَ اَنَه ایمان شواو وبا جلال اَ بَرا بُردِه بُیس

¹اما روح اشکارا اَگو که در زَمانیای اخَربرخی از ایمان رو اَ واگَردَنِن وَ ازاَ روح گمراه کنندهَ وتعالیمِ دیوییا پیروی اَکُنِن ²اِ تعالیمی را دروغگویا وریا کاریانی دارن که وجدانشو بی حس بُدِه³اِدَیا ازدواج رو منع اَ کُنِن به پرهیز از خوراکیا فَرمواَدَین که خدا شَه افریده تا مومنیا که از حقیقت اَفمِن با شکر گذاری از اَن بهرمند اَ بِن ⁴زیرا هرچه خدا شَه افریده نیکو اِسی وهیچ چیزی نباید رَد بُکُنن هر دفعه با شکر گذاری پذیرفته بِبو ⁵چون که به وسیلَی کلام خدا ودعا تقدیس اَبو⁶اگر اِ امور رااَ بَرادَریای خود گُش زَد بُکُنِش خادم نیکو مسیح عیسی اَبِش پرورش یافتَه در کلام ایمان وتعلیم نیکو که پیروی اُت کرده. ⁷تورا با افسانیای کفر امیز وحکایتیای پیرزَنیاکاریت نِبوبلکه در دینداری خود تربیت بُکُن ⁸زیرا گر چه تربیت بدن اَندک فایدی اُ شه اَما دینداری بَرَی همه چی فایده اُ شه هم زندگی حال رو وعدَه اَدِ هم حیات ایندهَ⁹این گَپی در خور اعتماد وپذیرش کامل اِسی ¹⁰امید اَما نیز به خدای زنده اِسی که نجات دَهنده هَمَه ادمیا بخصوص مُومنییا اِسی بَرِی هَمی زحمت اَکَشَم و جَد وجَهد اَکُنَم¹¹این امور حکم فرما وتعلیم ادِه ¹²مَیر کَسی تو را به سببِ جَوُنیت حَقیرُت بُکُن بلکه درگفتار و کردار ومحبت و ایمان وپاکی هَمَه مومنیا سرمشق بَش ¹³تا اُندَم خَندَی کلام خدا و اندرز وتعلیم مشغول بَش.¹⁴به اَنا عطائی که در تو اِسی بی اعتنایی مَکُن عطائی که به واسطه نَبُوت که اُتوا جُسه اَمدِه که هیئت مشایخ بَر تو دست شُونا . ¹⁵در این امور تلاش بُکُن وَخود را به تمامی وقف اَنَ بُکُن تاپیشرفت تو بر همه اشکار بِبو. ¹⁶به دقت مراقب شیوهَ زندگی وتعلیم خود بَش در اَ نَیا پایداری بُکن که اَمدِه بُکُنِش خود و شنودگانُت نجات اَدَیش

¹مرد سالخوردهَ توبیخ مَکُن بلکه اَنَ مِثل بوای خُود اَندرز اَدِه و جونیا رامثل کاکای خود ²وپیرزنیارا همچون نَنَه وزنیای جونتر را مثل خُنگو خُود در کمال پاکی³زنیای بیوه که بی کِس اِسِن حُرمَت اُنِس ⁴اَگِه بیوه زنی بِچ وَنَوَه اُشِه اَنَییا باید اَول اَیاد بِگِرِن که با نگهداری اَز خانوادَی خُوش دینداری خُود را در عمل نِشو ادَین وَاِنده اِسی که دینِ خُوشو را به والدین و اجدادادیاشواَدا اَکُنِن چرا که اِدِه خدا راخُشنود اَکُن⁵اما اَنا که بِراستی بیوه اِسی و بی کِس اومیدُش یَکسَرَه بَر خدا اِسی و شُوو و روز دعا وطلَبِ کمک از خدا اَگذَرَنِه ⁶حال انکه زَنِ بیوَی که زندگیش اَ لذت جویی اَگذَرَنِه در حال حَیات مُردَه اِسی⁷بدین اُمور نیز حُکم بُکُن تا اَ ملامت اَ دُور بِن ⁸اَگَه کسی در پِیِ تامین معاشِ خیشییاش و بِخُصوص خانوادَی خوت نِبو منکرِ ایمان اِسی وپست تر از بی ایمان⁹کِسیایی اِسمشو نام نویسی بُکن که بیشتر از شصت سال شُبوواَ شوُو خوشو وفادار بُسِن ¹⁰واَ نیکو کاری شناختَه بِبِن یعنی بِچِیای خود را نیکو تربیت بُکنن غریب نواز بوپایای مقدسین اُششُسه اَ یاری دردمندیا شتافتَه بووخوش را وقف هرنوع کار نیکو شُکِردِس بو¹¹اَما بیوه زَنیای جَونتَر را اِسمِشو مَنَویس چرا که چون امیال شهوانی از مسیح دورشاکُن خواهان ازدواج اَبِن ¹²بِدینگونَه چون تعهد نخستین خود را زیر پا اَنِسِن محکومیت اَخودارِن ¹³وعلاوه بر این به بیکاری و سَرکشیدن از خونَه ای بِه خونَی دیگه عادتَ اَکُنَن ونَه تنها از بیکاری اَگُذَرَنِن بلکه سخن چین وفُضول اَبِن وگَپییای ناشایست اَ زَبودارِن¹⁴پَس َرای مَهَ بَر اِدِاِ سی که بیوهَ یای جونتَر شوبُکنن بِچ بیارِن وکدبانو بِن واَ دُشمن مَجال بدگویی نِدِین ¹⁵بعضی در پی شَیطان منحرف بُسن ¹⁶اگر زن ایمان دار قوم خویش بیَوَه شُوِبو باید یاری شادَین تا باری بر کلیسا نبو کلیسا اُش بِشا اَ بیوه َزنیا کمک یکن کهبه راستی بی کِس اِسن¹⁷کشیشیا که خَش رهبری شُکِردهِ شایسته حرمت دو برابر اِسن اَنیا که در کارموعظهَ وتعلیم زحمت اَکشن ¹⁸چون کتاب اَگو گاوی که خرمن اَکوبهِ دَهنُش مَبَند وکارگر مستحق دستمزدخویش اِسی¹⁹اِتها م اَ یکی ازمشایخ قَبول مَکن اگر گواهی دو یا سه شاهد. ²⁰اَنیا که اَ گناه ادامه اَدین پش همه توبیخ شُه بُکن تا مَکس بِتَرسن²¹اَ حضور خدا عیسی مسیح و فرشتیای بَرگزیده اَ تو قسم اَدَیم اِدستوریا را بدون غرض نگه بِدَ رِش هیچ کاری از رو جانبداری انجام مَدهِ ²²بَری دست اُنِسش شتاب مَکُن وگناه مَکِس شریک مَبَش بلکه خود پاک نِگَه به دَر²³دِگَه فقط او مَخوبلکه به جهت مِعدَی خودوناخوشیایی که اُتِه اِقِدکو شراب بُخو ²⁴گُنایا برخی معلوم اِسی وپیشاپیش اَنَیا اَ کام داوری اَ چواما گُنایای برخی دِگَه از پی اَنیا دا. ²⁵اَمدِه اعمال خَش اشکار اِسی وحتی اَنیا که اشکار نی شوناشا پوشیده نگه ِبدَرِن

¹اَنیا که زر یوغ بندگی اَ سر اَبُرن باید اَ اَربابیای خوش احترام اُنِسنِ تا مردم نام خداو تعلیم را بد نِگون ²اَنیا که اَربابیاشو ایمان داراِسن نباید به دلیل رابطه ی بَرادری اِدَیاراکمتر حرمت اُنِسن بلکه برعکس باید خَش تَر خدمت بُکُنن چون که سود خدمتشواَ کسیای اَرَسهِ که ایماندارو عزیز اِسن اده تعلیمی اده وتشویِق شو بُکن³اَگَه کِسِه به گونَه ی دِگَه تَعلیم ادهِ َا گَِپ خداونداَما عیسی مسیح وتعلیم دیندارا نَه موافق نِبِو ⁴مست غرور بُدهِ وهیچی نافَهمِِه اِِندو کسی عطشی بیمار گونه به جَرو بحث ومجادلهَ اَ سر کلمه اُشه که از انَ حسد ونزاع و ناسزا گویی وبَدگَمونی بلند اَبو ⁵وموجب کشمکش همیشگی میون هَمهَ َابو که فکُرشو فاسد اٍِسی و از حقیقت دور بُسن گمان اَکُنن دینداری وسیله ی اِسی َبَری سود جویی⁶اَمدِه که دینداری با قناعت سودی گَپ اِسی ⁷چو که اِ دنیای هیچ مُنیاردهِ واز اَنَ هیچی نابَُرم ⁸پس اَگهَ خوراک و پوشاک و سر پناهی مُهِ قانع اَبَم⁹اَما اَنَیا که شاوی دولتمند بِِبن گرفتار اَبِن و اَدام اَمیال پوچ و زیا نباری گرفتار اَبِن که موجب تباهی ونابودی انسان اَبو ¹⁰اَمدهِ که طمع ریشه ی همه بَدیا اِسی وبعضی در حسرت ثروت اَکوشِن و از ایمان گمراه اَبِن و اَ دردیای زیادی دچار اَبِن¹²اَی مَرد خدااز اِدَیا فرار بُکن واَدُمِ پارسایی و دینداری وایمان ومحبت وصبر تواضع پیروی بُکُن ¹¹ونبرد نیکوی ایمان پیکار بُکن و اَ دست بیا و ان حیات جاودانی که خَنَدَه بُسش و اعتراف خَش اَکُنِش در حظور هَمه کَس¹⁴اَ تو وصیت اَکُنم اَ حضور خدایی که اَ همه چی زندگی اَبَخشِه و مسیح عیسی که در پش پنتینوس پیلانس اعتراف نیکو اُشکهِ اَ تو سفارش اَکُنِم ¹³که اَ حکمی تا زمان ظهور عیسی مسیح به دور از ملامت نِگَه بِدَر¹⁶که اِده خدا در وقت خُوش اَانجام اَرِسَنِ َاَمی خدای متبارک که حاکم یَکتا و شاه شایا و رب ارباب اِسی در زمان معین ظهور اَکُن ¹⁵اَنَ نه تنها وجود فنا ناپذیر اِسی ودر نوری سکونت اُشِ که نابواَ نه نزدیک ببش هیچ کَس اُش نِِبیَندِه وشُنا اُشببینن تا اَبد حرمت توانایی باد امین¹⁷ا دولتمندیا اِ دنیا اَمر بکن که متکبر نِبِن وَسُی مال ناپایدار دنیا امید نِبَنن بلکه امید شو خداوند بو که همی چی به فراونی بَرَی اَما فراهم اَکُن تا از انیا لذت ببرم ¹⁸اَنیا را امر بُکن که نیکویی بُکنن و در کاریای خیر دولتمند بِبِن سخاوتمند و دست باز بن ¹⁹گنجی بَرَی خوشو اَندوخته اَکُنن که پی استوار زندگی ایندی اِدیا اِسی تا حیات جاودانی اَدست بیارن²⁰اَی تیمو تائوس امانتی که اَ تو سپردهَ بُوده حفظ بُکُن از یاوه گویی های دنیوی وعقید مخالفی اَ غلط معرفت نامده اَبودوری بکن ²¹بعضی یا که ادعای برخورداری از اَنَ شو اِسی از ایمان منحرف بُدِسن

¹اَ پولس خادم خدا و رسول عیسی مسیح ، در خدمت ایمانِ برگزیدََیای خدا و شناخت اَنیا . اَنَ حقیقتی که منطبق بر دینداری اِسی، ²و به امید حیات جاویدان که خدای منزّه از هر دروغی که از ازل بدان وعدَش دَدِه ³و کلام خوُش اَ تِکِ زمان خُوش آشکار بُکُن، به واسطۀ موعظَه‌ای که به حکم نجات‌دهَندَۀ اَما خدا شَ مَ سپُردِ⁴به تیتوس، فرزند راستینم در ایمانی مشترک: فیض و سلامتی اَ پِش خدای بوا و نجات‌دهندۀی اَما عیسی مسیح بر تو بو. ⁵تو را از اندَ در کْرِت بر جا اُم نا تا کَریای نا تَمامُوم سامان ادَیش و اَمدِه کِم گُوتِش، در هر شهر گَپتَری انتخاب بُوکُونِش.⁶شیخ کلیسا باید به دور از ملامت، شوُ وفادار یَک زن، و فرزندیایی باایمان اُوش بُو از هر گونَه اتهامِ یاغی و سرکشی مُبَرا بِن. ⁷چُو ناظر کلیسا مباشر خدا اِسی و اَمی باید به دور از سرزنش بو، نه خودرأی یا تندخو یا میگسار یا خَشن یا اَ دُمِ منافع نامشروع،⁸بلکه شُهرَتُوشُو به میهمان‌نوازی و دوستدارِ نیکویی و خویشتندار و پارسا و مقدّس و منظم؛ ⁹و پایدار بر گَپ مطمئنی که تعلیم شو دَدِ تا شو بِشا کسیای دِگَ بر پایۀ تعلیم درست پند ادَین و نظر مخالفیاشو رد بوکونن.¹⁰بَرَی اِدِ که گردنکشانِ یاوه‌گوی و فریبکار بُری اِسِن، بخصوص از خَتنه بُودَیا، ¹¹که دهنشو شُو بَسه، بَری کسب کَریای نامشروع، تعلیمیای ناشایست ادین و بَرَی امی خانوادیا تباه اَبن.¹²حتی یَکی از اَنبیای خُوشوشُو گُتِه: «کْرِتیان مَردُومُونی دروغگو و وحوشی شریر و شکم‌پرستانی تن‌پروراِسِن.» ¹³اِ شهادتی راس اِسی. پس اَنَیا سخت توبیخُوشو بُکُن تا از سلامتِ ایمان برخوردار بِن و ¹⁴به اَفسانَیای یهود و احکامِ منکرانِ حقیقت گوش نِدَین.¹⁵¹⁶بَرَی پاکیا مَچی پاک اِسی، امّا بَرَی اَنَیا که آلودَ اِسِن و بی‌ایمان، هیچی پاک نی، بلکه هم فِکرِوشوُ آلودَ اِسی و هم وُجدانُشو. 16مدّعی خداشناسی‌ اِسِن، امّا با کِردارُوشو انکار شَکُونِن. نفرت‌انگیزِن و نافرمان، و نامناسب بَرَای هر کَر خَشی.

¹²اَمِدتواز انچه مطابق با تعلیم صیح اِسی سخن بگومَردیای سالخوردهَ بگو که معتدل وباوقار و خویشتندار بِن ودر ایمان ومحبت و پایداری به شایستگی رفتار بُکُننچُونِ زِنیای پیر، در سیرتْ متقّی بِن و نه ³غیبت‌گو و نه بَندَی شراب زیاد، بلکه مُعلِمیا تعلیم نیکو، ⁴تا زِنیای جوان خِرد اَ یاد بِگِرِن، که شوهردوست و فرزنددوست بِن، و ⁵خرد اندیش و عفیفه و خانه‌نشین و نیکو و مطیع شوهرانِ خوشو بن، که مبادا کلام خدا متهّم ببو.و به همین نَسَق جوانان را نصیحت فرما، تا ⁶خرد اندیش بِن. ⁷و خُوشو در همه‌چیز نمونهٔ اعمال نیکو بسازن، و در تعلیم خُوشو صفا و وقار و اخلاص بکار بُبُرِن، ⁸و کلام صحیح بی‌عیب را تا دشمن چونکه فرصت بد گفتن در حقّ اَما نیابن، خجل بِبِن.⁹¹⁰اَ یاد غلامیا ادهِ که در هر چی تسلیم اَربابیاشو بِن َبَری جلب خشنودی اَنیا بِکوشن وچون چرا نِکُنن واز اَنیا نِدُزدن بلکه کمال اَمانت را نِشو ادین تا درهر چیز تعلیم مربوط به نجات دهنده اَما خدا را زینت ادَین¹¹¹²¹³چون که فیض خدا اَ ظهور رَسدهِ فیضی که همه نجات بَخش اِسی و اَما اَیاد ادهِ که بی دینی و امیال دنیوی را ترک بُکُنن با خویشنداری وپارسایی ودینداری در این عصر زیست بُکنم در حینی که انتظارامید مبارک یعنی ظهور پر جلال خدای عظیم و نجات دَهندَه خویش عیسی مسیح اِسم¹⁴که خوش قُربون اَما اُشکِه تا از هر شرات راها مُبُکن وقومی بَرَی خوش طاهر بُکن که از ان خوش بِن وغیرت بَرَی کار نیکو¹⁵َاِدَیا بگو وبا کمال اقتدار تشویق و توبیخ بکن اجازه مَدهِ کسی کَودوت بُکن

¹اِدیا را یاداور بِش که تسلیم حکمرانیا و صاحبمنصبیا بِن وفرمانبرداری بُکُن وبَرَی هر کار خَش اماده بِن ²اَ کسی ناسزا نگوئِن بلکه صلح جو وَبا مُلاحِظه بِن وباهَمَه در کَمالِ فُروتنی رفتاربُکُنِن³اَما یَک وقتی نادون ونافرمانبدار اَندم وگمراه وبنده همه گونه اَمیال ولذتیا ودرکین و حسد روزگارما گُذَرنالایق نفرت اَندم وبر هم دِگه بغض مو اَند⁴اما چون مهربانی وانسان دوستی نجات دَهَنده اَماخدا اشکار بُیس ⁵اما نه به سبب کاریای نیکویی که مُو کِردِه بلکه از رحمت خویش نجاتمو دَادِه به غسل تولد تازه ونو شدنی که از روح القدس اِسی⁶که اِدِه به فراوونی اَ ما ریختَه بُیس به واسطَی منجی ما عیسی مسیح ⁷تا به فیض اِده پارسا شِمُردَه بُودِه بنا بر امید حیات جاودان بَدَل بِبَم⁸اِ گَپی دَر خُور اعتماد اِسی وَاز تو مَوی که بَر اِ اُمور تاکید بُکُنِش تا اَنَیا که بَر خدا اعتمادشو بَسته اَ یاد نَبُرِن که خوشو وَقف کاریای نیکو بُکُنِن که اِدَیا همگان رانیکو وسودمند اِسی⁹اما از مجادلات نابخردانه وشجره نامه ها وبَحثیاو نزاعهای پیرامون شریعت اجتناب بُکُن زیرا بی فایدَ وبی ارزش اِسی ¹⁰به اَنه که عامل تفرقه اِسی یَک بار وَدیگَه بَرَی دُومین بار هشدار اَدِه وَبعد اَز اِدِه با او قطع رابِطه بُکُن ¹¹چون که اَدَنِش یِه همچنین شخصی منحرف اِسی وگناهکار و خود عامل محکومیت خُوشِ¹²وقتی که اَرتِماس یا تیخیکوس تَه پَلو بِفِرِسَم سعی بکن هر چه زودتردر نیکوپولیس بَیش چون که مَوی زِمِسسو اَ اَنکَه بِم ¹³هر چی که تَشا زیناسِ وکیل واپولس را در سفرکُمَک شو بُکُن تا محتاج هی چی نَبِن¹⁴بِذار که همکیشیا اَیاد بِگیرِن که خُوشو را وقف کاریای نیکو بُکُنِن تا بَرَی رفع نیازهای ضروری تلاش بُکُنِن تا زندگیشو بی ثمر نِبو¹⁵اَنَیا که با مَه اِسِن هَمَگی سلام اَفِرسِن اَنَیا که در ایمان دوست مادَرِن سلام بِرِسن فَیض با هَمَی شما بو

¹از یعقوب غلامِ خدا و عیسی مسیحِ خداوند اَ دوازدَه قبیلِه که در جهان پراکَندِه اِسِن سلام ²ای برادریایِ مَه هر موقع با آزمایشیای جورواجور روبرو اَبی اَنَه اَ کمالِ شادی بنگرید ³چون اَدَنی چِدَی ایمانِ شما اَ بوتَی آزمایشیا پایداری اَ بار دارِه⁴اما اُنِسی پایداری کارِ خوش را اَ کمال بِرَسَنِه تا بالغ و کامل ببو و چیزی کم نِبو ⁵اَگَه از شما کِسی بی بهرَه از حکمت اِسی اُش بِوی از خدایی که سخاوتمندانَه و بدونِ ملامت اَ اَمَه عطا اَکُن و اَ اَنَه عطا اَبو⁶اما با ایمان تو بِوی و هیچ تردید اَ خوت راه مَدَی چون کِسی که تردید اُشِه مِثِ موجِ دریا اِسی که با وَزِشِ باد اَ هر جا اَچو ⁷اِندِه کِسی نِپِندارِه که از خداوند چیزی اَ واجوی ⁸چون شخصی اِسی دو دل و در اَمَی رفتار خویش ناپایدار⁹برادر حقیر اَ منزلتِ والایِ خوش فخر بُکُن ¹⁰اَما ثروتمند اَ حقارتِ خوش چون مِثِ گلِ صحرا در گذر اِسی ¹¹اَمدِه که خورشید با گرمایِ سوزانِ خوش طلوع اُشکِردِه علف اُشک اَکُن و گُلُش لِتَه اَبو و زیبایاش محو اَبو ثروتمند نیز در حینِ کسب و کار پژمردَه و محو اَبو¹²خوشا اَ حالِ اَنَه که در آزمایشیا پایداری نِشو اَدِه چون از بوتَی آزمایش سربلند اَ در دا اَنَه تاجِ حیات اَگِرِه که خدا اَ دوسداریای خوش وعدَه اُش دَدِه . ¹³هیچکه چون وسوسَه اَبو نِگو خدا اِسی که مَه وسوسَش اُشکِردِه چون خدا با هیچ بدی وَسوَسَه نابو و کِسی نیز وَسوَسَه ناکُن¹⁴موقعی که کِسی وَسوَسَه اَبوهوایِ نفسِ خوش اِسی که اَنَه فیب اَدِه و اَ دام اَبی ¹⁵هوای نفس که اوسَن اَبو گناه میزاید و گناه نیز اَ ثمر اَرَسِه مرگ اَ بار دارِه ¹⁶برادریای عزیزِ مَه فَریفتَه مَبی¹⁷هر بَخشِشِ نیکو و هر عطایِ کامل از بَرا اِسی نازل بُدِه از پدرِ نوریا که در اَنَه نه تَغییری اِسی و نه سایه ناشی از جورواجوری ¹⁸اَنَه اِندِه ارادَش که که اَما با کلامِ حق تولید بُکُن تا مِثِ نوبر آفریدیای اَنَه بَم¹⁹برادریای عزیزِ مَه توجه بُکُنی هر که باید در شنیدَن تند بو در گُتَه {گفتن}کُند و در خَشم آاِستَه ²⁰چون خشم آدمی پارسایی مطلوبِ خدا را اَ بار نِدارِه ²¹پس هر گونَه پلیدی و هر فزونی بدخواهی را از خوت دور بُکُنی و با حلم کلامی راکه در شما نِشاندَه بُدِه شَشا جونیای شما را نجات آدِه قبول بُکُنی²²اَ جا آردَی کلام بی نه فقط شِنَوَندَی اَنَه خوت را فریب مَدَی ²³چون هر که کلام اَشنُوِه اَ اَنَه عمل ناکُن اَ کَسی اَوامَنِه که در آینَه اَ چِرَی{چهرِه}خوش نگاه اَکُن ²⁴و خوش در اَنَه اَبینِه تا از برابرِ اَنَه دور اَبو از یاد اَبوی که چطور سیمایی اُشَن ²⁵اما اَنَه که از شریعتِ کامل که شریعتِ آزادی اِسی چِشم اُش دوتِه اَنَه از نظر دور ناکُن و شنوندِی فراموش کار نی بلکه اَ جا آردَه اِسی اَنَه در عملِ خوش خُجَستَه اَبو²⁶اَنَه که خوش دیندار اَدَنِه اَما مهارِ زَبونِ خوش اُشنِبو خوش را فریب اَدِه و دیانَتُش باطل اِسی ²⁷دینداری پاک و بی لَکَه در نظر پدر اَما خدا اَنَه اِسی که یتیمیا و بیوَه زَنیا را اَ وقتِ مصیبت دَستگیری بُکُنَم و خوت را از آلایشِ اِ دنیا دور بِدَرَم

¹برادریای مَه ایمانِ شما اَ عیسی مسیح ، خداوندِ پُر جلالمو با تبعیض همراه نِبو ²اَگَه کِسی با انگشتری زَرین و جَمَی فاخر اَ مجلسِ شما اُند و فقیری نیز با جَمَی ژندِه اُند ³و شما اَ اَنَه که جَمی فاخر شَه بَرِه توجهِ خاص تو که اَ اَنَه بوگوی در اِ جای خَش اونی اما اَ فقیر بوگوی امکِه وَیسا و یا اِنکِه پِشِ پایِ مَه اَ زَمی اونی ⁴آیا در میونِ خوت تبعیض قائل نِبُسی و یا با اندیشِه بد قضاوت تو نِکِردِه ؟⁵برادریای عزیز گُش آدَی مَگَه خدا فقیریای اِ جهان انتخابُش نِکِردِه تا در ایمان دولتمند بِن و پادشاهی را اَ میراث بُبُرِن که اَنَه اَ دوسداریای خوش وعدَه اُش دَدِه ؟ ⁶اما شما اَ فقیر بی حرمتی تو کِردِه آیا دولتمندیا نیسِن که اَ شما سِتَم اَکُنِن و شما را اَ مَحکَمَه اَکَشِن ؟ ⁷آیا اِدَیا نیسِن که اَ نامِ شَریف که بر شما نَدَه بُدِه کُفر اَگواِن ؟⁸اَگَه براستی شَریعتِ شاهانَه مطابق با اِ گُفتَی کتاب اَ جا بیاری که اَگو همسایَت را مِثِ خوت مُحبت بُکُن کارِ خَش تو کِردِه ⁹اما اَگَه تبعیض قائل ببی گُناتو کِردِه و شَریعت شما را مِثِ افرادی قانون شِکَن مَحکوم اَکُن¹⁰چون اَگَه کِسی تمامِ شَریعت نِگَه بِدَرِه اما در یَک مورد بِلَغزِه مُجرم اَ شِکستَنِه تمامِ شَریعت اِسی ¹¹چه اَنَه که اُشگُت زِنا مَکُن اَمدِه که اُشگُت قتل مَکُن پَس هر چند زِنا نِکُنِش اما اَگَه قتل بُکُنِش شَریعت را اِشکَسِه¹²پس مِثِ کِسیای سُخَن بوگوی و عَمل بُکُنی که اَدَنِن بر پایه ی شَریعت آزادی بَر اَنَیا داوری اَبو ¹³چون داوری نِسبت به اَنَه که رَحم اُش نِکِردِه بی رَحم اَبو اما رَحم بر داوری پیروز اَبو¹⁴بَرادریای مَه چه سود اَگَه کِسی اِدعا بُکُن ایمان اُشِ اما عمل اُشنِبو آیا اِندِه ایمانی شَشا اَنَه نِجات آدِه ؟ ¹⁵اَگَه برادر یا خواهری نیازمندِ پوشاک و خوراکِ روزانَه بو ¹⁶و کِسی از شما اَ اِدَیا بِگو اُچی اَ سلامت و گَرم و سیر بِبی اَما بَرَی رفع نیازیای جِسمیِ اِدَیا کاری اَنجام نِدَی چه سودی ؟ ¹⁷پس ایمان اَ تَنایی و بدنِ عمل مُردَه اِسی¹⁸آلا کِسی ممکن اِسی بِگو تو ایمانُتِه و مَه اَم اعمال اُمِه اما تو ایمانُت را بدونِ اعمال اَمَه بِنما و مَه ایمانُم را با اعمالُم اَ تو اَدَیم ¹⁹تو ایمانُتِه که خدا یکی اِسی نیکو اَکُنِش ! حتی دیویا نیز اِندِه ایمانشواِ و از ترس اَ خو اَلَرزِن ²⁰ای نادون تَوی بِدَنِش چواِ ایمانِ بدونِ عَمل بی ثَمر اِسی ؟²¹آیا جدِ اَما ابراهیم اَ اعمال پارسا شِمُردَه نِبُیس اَمی موقَع که پُسِ خُش اسحاق را اَ مَذبَح تقدیم اُشکِه ²²اَبینِدایش که ایمان و اعمالِ اَنَه با هَم عَمل شا که و ایمانِ اَنَه با اعمالُش کامل بُیس ²³و اَنَه نِوِشتَه انجام بُیس که اَگو ابراهیم اَ خدا ایمان شآو و اِدِه بَرَی اَنَه پارسایی شِمُردَه بُیس و اَنَه دوسِه خدا خَنَدَه بُیس ²⁴پس اَبینی اَ اعمال اِسی که انسان پارسا شناختَه اَبو نه با ایمانِ تَنا²⁵اَمدِه که راحابِ روسپی اَ اَعمال پارسا شِمُردِه نِبُیس اَمی موقَع که اَ فِرستادَیا پَناه اُشدا و اِدَیا را از راهِ دِگَه رَوانَه اُشکِه ؟ ²⁶اُ اَمدِه که بَدَن بدونِ روح مُردَه اِسی ایمان نیز بدونِ عَمل مُردَه اِسی

¹برادریای مَه نِکُنِه بسیاری از شما در پِیِ معلم بُدَه بِن چون اَدَنی که بَر اَما معلمیا داوری سَختتَر اَبو ²اَما اَمَه زیاد اَلَغزَم اَگَه کِسی در گفتارِ خُش نِلَغزِه انسانی کامل اِسی و شَشا تمامی وجودِ خُش مُهار بُکُن³اَما با لِگام نَدَه اَ دَهَنِ اَسب اَنَه مطیعِ خومو اَکُنَم و با اِ وَسیلَه ماشا تمامیِ بَدَنِ حیون را اَ هر سو بُبُرَم ⁴اَمدِه سُکانی کَیدو شَشا کَشتیِ گَپ را که فقط بادیای قَوی اَنَه اَ حَرکت دارِه اَ هر سَمتی که ناخدا شَوی شَه بُی⁵اَمدِه که زَبو نیز عضوِ کَیدونی اِسی اما اِدعایایِ گَپی اُشِه جَرَقه یای گَیدو شَشا جَنگلی گَپ اَ تَش بِکَشِه ⁶زَبو نیز تَش اِسی دنیایی اِسی از نادرستی در میونِ اعضایِ بَدَنِ اَما که اَمَی وجودِ انسان را آلودَه اَکُن و دایرَه یِ کائنات را اَ تَش اَکَشِه تَشی که جَهنم اَنَه افروختَه اُشکِردِه⁷انسان اَمَه نوع حیون و پَرندَه و خَزَندَه و جاندارِ دریایی را رام اَکُن و اُشکِردِه ⁸اما هیچ انسانی قادر اَ رام کِردَی زَبو نی زَبو شِرارتی اِسی سَرکِش و پُر از زَهرِ کُشَندَه⁹با زَبو خوت خداوند و پِدر را متبارَک اَخَنَم و با اَمی زَبو انسانیایی را که اَ شباهَتِ خدا آفریدَه بُسِن لعن اَکُنَم ¹⁰از یَک دَهَن هَم ستایش اَ در دا هم نفرین ای بَرادریای مَه شایستَه نی اِندِه بو¹¹آیا شَشا از چِشمَی اَم آوِ شیری{آبِ شیرین} رَد ببو اَم آوِ شور ؟ ¹²بَرادریای مَه آیا ممکن اِسی درختِ انجیر زیتون اَ بار دارِه ؟ یا درخت مو انجیر بَر آدِه ؟ اَمدِه اِسی که چِشمَی شور اُش ناشا آو شیری رَد بُکُن¹³کِه اِسی حَکیم و خردمند در میونِ شما ؟ اُنسی اَنَه با شیوَی پَسَندیدَی خوش اَ نِشو آدِه با اعمالی تواَم با حِلم که از حِکمت سَرچِشمَه اَگِرِه ¹⁴اَما اَگَه در دِل خوت حَسد تَلخ و جاه طلبی تواِ اَ خوت مَبالیو خلافِ حَقیقت سُخن مَگوی¹⁵اِندِه حکمتی از بَرا نازِل نابو بلکه زَمینی و نَفسانی و شیطانی اِسی ¹⁶چون هر جا حَسد و جاه طلبی بو در اَنکَه آشوب و هَر گونَه کِردارِ زِشت نیز اِسی ¹⁷اما اَنَه حِکمتی که از بَرا اِسی نُخست پاک اِسی پس صلح آمیز و ملایم و نصیحت پذیر و سرشار از رحمت و ثَمراتِ نیکوو بَری از تبعیض و ریا ! ¹⁸پارسایی محصولی اِسی که در صلح و صفا و اَ دَسِ صُلح جویان کاشتَه اَبو

¹ازکجا در میونِ شما جنگِ و جِدال پَدید دا ؟ آیا نه از اَمیالِتو که درونِ اعضای شما اَ سِتیزِه مَشغولِن؟ ²حَسرت چیزی مَخوری اَنَه اَ دَس نِداری از طَمع مرتکِبِ قَتل اَبی اما باز اَ هر چه تاوی نارَسی جَنگ و جدال برپا اَکُنی اما اَ دَس نِداری از اَنَه رو که درخواست ناکُنی ³اَمی موقَع که درخواست اَکُنی نَواجوی چون با نیت بد درخواست اَکُنی تا صرفِ هوسرانیای خوتو بُکُنی⁴ای زِناکاریا آیا نادَنی دوسی با دنیا دشمنی با خدا اِسی ؟ هر که در پیِ دوسی با دنیا اِسی خوش را دُشمنِ خدا اَکُن . ⁵آیا گمان اَبُری کتاب بیهودَه اُشگُتِه روحی که خدا در ما ساکِن اُشکِردِه تا اَ حَدِ حسادت مشتاقِ اَمای ؟⁶اما فَیضی که اَنَه اَبَخشِه بَس فزونتر اِسی اَمدِه که کتاب اَگو خدا در بَرابَرِ متکبران اَوَیسِه اما فروتنیا فیض اَبَخشِه ⁷پَس تَسلیمِ خدا بی در بَرابَرِ ابلیس ایستادگی بُکُنی که از شما فرار اَکُن⁸اَ خدا نَزیک ببی که اَنَه نیز اَشما نَزیک اَبو ای گناکاریا دَسیای خوت پاک بُکُنی و ای دو دِلیا ، دِلیای خوت را طاهر بُکنی ⁹اَ حالِ زار بِکِوی و نُدبه و زاری بُکُنی خَندی شما اَ ماتم و شادی شما اَ اَندوه بَدل نِبو ¹⁰در حضورِ خدا فروتن ببی تا شما را سَرافراز بُکُن¹¹ای برادریا از یَکدِگَه بدگویی مَکُنی هر که از برادرِ خوت بد بِگو و یا اَنَه محکوم بُکُن در واقع از شَریعت بَد اُشگُتِه و شَریعت را مَحکوم اُشکِردِه و هر گاه شَریعت را مَحکوم بُکُنِش دِگَه نه مَجری بلکه داورِ اَنَه اِسِش ¹²اما تنها یَک شَریعت گُذار و یَک داور اِسی اَمی که قادر اِسی برَهانَد یا هلاک بُکُن پس تو که اِسِش که همسایه خوت را مَحکوم اَکُنِش¹³و اما شما که اَگوی اِرُز یا صَبا اَ اِ شَهر یا اَنَه شَهر اَچَم و سالی را در اَمکَه اَ سَر اَکُنَم و تجارت اَکُنَم و سودِ فراوون اَبُرَم خوب گُش بُکُنی ¹⁴شما حَتی نادَنی صَبا چه اَبو زندگیِ شما چه اِسی ؟ مِثِ بُخاری اِسی که مدت زمانی ظاهر اَبو و بعد ناپدید اَبو¹⁵پَس اِندِه بوگوی اَگَه خداوند اُش ببی زِندَه اَوامَنَم و اِندِه و اَندَه اَکُنَم ¹⁶آلا که شما با تَکَبر فَخر اَکُنی هر فخری از اِدِه بَد اِسی ¹⁷بنابر اِدِه هر که بِدَنِه چه کاری دُرُس اِسی اَنَه انجام نِدِه گناه اُشکِردِه

¹و اما شما ای ثروتمندیا زاری و شیون بُکُنی چون مصیبتیا در انتظارتو اِسی ²ثروتِ شما تباه بُدِه و بید اُش خَردِه ³زَر و سیمِ شما زَنگ اُشزَتِه و زَنگِ اَنَیا علیه شما حَرف اَزِن و مِثِ تَش گوشتِ بَدَنِ شما اَخوی چون در رُزیای آخر ثروت جَمع تو کِردِه⁴آلا مُزد کارگریای که در مزرعه های شما درو شو کِردِه و شما با حیله گَری تو نِدَدِه ، بر ضدِ شما فریاد اَزَنِه . اُ صدایِ دروگَریا اَ گوشِ خداوندِ لَشکَریا رَسِدِه . ⁵شما اَ رو زَمی اَ تَجمل و هوسرانی زندگی تو کِردِه ، و دلیای خوتو بَرَی رُزِ کُشتار پَروار تو کِردِه ⁶مَردِ پارسا که با شما مخالفتی اُش نی اَند مَحکوم تو که و اَ قَتل تو رَسَنا⁷پس ای بَرادَریا تا اُندِی خداوند صَبر بُکُنی چطور دهقان انتظار اَکَشِه تا زَمی محصول پُر ارزشِ خُش اَبار بیارِه پُس ⁸شما نیز صَبور بی و دل قوی بُکُنی چون اُندَی خداوند اَما نَزیک اِسی⁹بَرادریا اَیَکدِگَه شکایت مَکُنی تا از شما داوری نِبو چون داور بر در وَیسَدِه ¹⁰بَرادریا اَ پیامبریای که اَ نامِ خداوند حَرف شا زَت دَرسِ صبر در مُصیبت اَیاد بِگیری ¹¹اَما بردباریا را خَش اَدَنَم شما دربارَی صَبر ایوب تو شُنُفتِه و اَدَنی که خداوند سرانجام با اَنَه چواُشکه چون خداوند اَ غایت مهربان و رَحیم اِسی¹²اما مهمتَر از اَمَه ای برادریای مَه سوگَند مَخوری نه اَ آسمو و نه اَ زَمی و نَه اَ هیچی دِگَه اُنِسی اُ شما اَمی اُ بو و نهِ شما اَمی نَه بو، نِکُنِه مَحکوم ببی¹³اَگَه کِسی از شما در مُشکل اِسی دعا بُکُنی اَگِه کِسی شاد اِسی سرودِ حمد اوخَنی ¹⁴اَگَه کِسی از شما بیمار اِسی مشایِخ کلیسا را بُگوی بیا و اَنَیا شَه زَر دعا بُکُنِن و اَنامِ خداوند با روغن تَدهین بُکُنِن ¹⁵دعای با ایمان بیمار را شفا اَدِه و خداوند اَنَه بلند شَه واکُن و اَگَه گُناهی اُش کِردِس بو آمُرزیدَه اَبو¹⁷پس اَ پَلو یَکدِگَه اَگناهیای خوت اعتراف بُکُنی و بَرَی یَکدِگَه دعا بُکُنی تا شفا بِگِری دعایِ شَخصِ پارسا با قدرتِ زیاد عَمل اَکُن ¹⁶ایلیا انسانی اَند مِثِ اَما اما چون با تمامِ وجود دعا شَکه که بَرو{باران} نِبارِه سِه سال و نیم بَرو اَ زَمی اُش نِباری ¹⁸و باز دعا اُشکِه و اَ آسمو بَرو اُند و زَمی محصول اَ بار شآو¹⁹بَرادریای مَه اَگَه کِسی از شما از حقیقت مُنحرف ببو و دِگَری اَنَش واگَردَنِه ²⁰بِدَنِه که هَر که گناکاری را اَ گُمراهی واگَردَنِه ، جو{جان} اَنَه از مَرگ نجات اُش بَخشِدِه و و گُناهیای زیادی را اُش پوشَنَدِه

¹از پطرس رسولِ عیسی مسیح اَ غَریبیای پَراکَندَه در پونتس و غلاطیه و کاپادوکیه و آسیا و بیطینیه ، ²اَ اَنَیا که بنا بر پشتیبانیِ خدایِ پدر اَ واسِطَهَ عملِ تقدیس کُنَندِه روح و بَرَی اطاعت از عیسی مسیح و پاشِدَه بودَی خونُش بَر اِدَیا بَرگُزیدَه بُسِن فیض و سلامتی به فضونی اَ شما باد³متبارک بو خدا و پدرخداوندِ اَما عیسی مسیح که از رحمتِ عظیمِ خوش اَما اَ واسِطَه ی رستاخیزِ عیسی مسیح از مردگان تولدی تازَه اوش بَخشی بَرَی امیدی زِندَه ⁴و میراثی فساد ناپذیر و بی آلایش و ناپژمردنی که بَرَی شما در آسمو نِگَه شو داشتِه ⁵و شما نیز اَ قدرتِ خدا و اَ واسِطَه ی ایمان محفوظ اِسی بَرَی نجاتی که از آلا آمادَه بُدِه تا در زمانِ آخر اَ ظهور بِرَسِه⁶و در اِدِه بسیار شاد اِسی هر چند آلا زمانی کوتا{کوتاه} بنا به ضرورت در آزمایشیهای جور و جور غمگین بُسی ⁷،تا اصالتِ ایمانتو در بوتهِ آزمایش اَ ثبوت بِرَسِه و اَ هنگامِ ظهور عیسی مسیح اَ تمجید و تجلیل و اکرام بِرَسِه اَمی ایمانی که بَس گرانبهاتر از طلا اِسی که هر چند فانی اِسی بوسیله آتش آزمودَه اَبو⁸شما اَگر چه اَنَه تو نِدِدِه دوس شَه دَری وگر چه آلا اَنَه نابینی اَ اَنَه ایمان تواِ و از خوشحالی زیاد و پُر از جلال اِسی ، ⁹چون غایتِ ایمانِ خوت یعنی نجات جونیاتو پیدا اِکُنی . ¹⁰دربارِه اِ نجات ،پیامبریا اَ دقت کَندو کو شا که پیامبریایی که از فیضِ مقرر بَرَی شما سُخن شا گُت¹¹اَنَیا تلاش شا که روحِ مسیح در اِدَیا ، از قبل بَر رَنجیای مسیح و جلال پَس از اَنَه شهادت شَه دا اَ چه کِسی و کدامین زمان اشارَه اُشَن ¹²بَر اِدَیا آشکار بُیس که نه خوشو بلکه شما را خدمت شا که اَمی موقع که از اموری حَرف شا زَت که آلا دربارَش از مُبشریای انجیل اَشنُوی از اَنَیا که از واسِطَی روح القدس که از آسمو فِرسادَه بُدِه شما را بشارت اَدَین حتی فرشتَیا نیز مشتاقِ نَظر کِردَی اِ امورِن¹³پَس اندیشِه خوت آمادَی عَمل بسازی با خویشتنداری امید خوت را یَکسَرَه اَ فیض اونِسی که موقَع ی ظهور عیسی مسیح اَ شما عطا اَبو ¹⁴چون بِچیای مطیع ، دَگَه مَنِسی اَمیال دورانِ جهالت اَ زِندگیتو شکل آدِه¹⁵بلکه مِثِ اَنَه قُدوس که شما را فَرا اُش خَندِه شما نیز در اَمَی رفتارِ خوتو مقدس بی ¹⁶چون که نِوِشتَه بُدِه مقدس بی چون مَه قُدوسِم . ¹⁷اَگَه اَنَه پِدر اَخَنی که هر که را بی غَرض بر حَسبِ اعمالُش داوری اَکُه پس دورَیای غُربتِ خوتو را با ترس بِگذَرَنی¹⁸چون اَدَنی اَ شیوَی زِندگیِ باطلی که از پدریاتو اَ اِرث تو بُردِسُن باز خَرید بُسی نه چیزیای فانی چون سیم و زَر ، ¹⁹بلکه اَخونِ گرانبهایِ مَسیح اَنَه بَرَی بی عیب و بی نَقص²⁰اَنَه قبل از آفرینِشِ جهان انتخاب بُیس اما در اِ زمانیای آخر بَرَی شما ظهور اُشکِه ²¹شما اَ واسِطَه یِ اَنَه اَ خدا ایمان تو آو اَ خدایی که اَنَه از مُردِگان بلند اُشواکه و جلال اُشدا اَمدِه که ایمان و امید تو اَ خدا اِسی²²آلا که با اطاعت از حقیقت جونیای خوتو طاهر تو کِردِه تا محبتِ برادَرانَه بی ریا تو بو اَ شما اِسی که یَکدِگَه از صَمیمِ دل به شدت محبت بُکُنی ²³چون تولدِ تازَی تو گِرِتِه نه از تخمِ فانی بلکه تخمِ غیرِ فانی یعنی کلامِ خدا که زِندَه و باقی اِسی²⁴چون آدمی اَمَگی چونِه علف اِسِن و جلالُش یَکسَره مِثِ گُلِ صحرا علف خُشک اَبو و گُلیا اَریزِن ²⁵اما کلامِ خدا جاودان اَ وامَنِه اِدِه اِسی اَنَه کلامی که اَ شما بشارَت دَدَه بُدِه

¹پس هرنوع کینَه و هَر گونَه مَکرُ و ریا و حَسَد و هر قِسم بَدگویی از خوت دور بُکُنی ²و مِثِ نوزادیا مُشتاقِ شیرِ خالصِ روحانی بی تا اَ مَدَدِه اَنَه بَرَی نِجات نِمو بُکُنی ³اَگَه اَ درسی تو چِشِدِه که خداوند مِهرَبو اِسی⁴با نَزیک بُدَه اَ اَنَه یعنی اَ اَنَه سَنگِ زِندَه که آدمیا رَدشو کِردِه اما پَلوِ خدا برگزیدَه و گرانبها اِسی ⁵شما اَم مِثِ سَنگیای زِندَه اَ صورتِ عمارَتِ روحانی بنا اَبی تا کاهنیای مُقدسی بی و اَ واسِطَی عیسی مسیح قُربانیای روحانیِ مقبولِ خدا را تقدیم بُکُنی⁶چون در کُتُبِ مقدس اُندِه که آلا در صهیون سَنگی اَنِسِم سنگِ زاویه برگزیدَه و گرانبها هر که اَ اَنَه توکل بُکُن سَر افکَندَه نابو⁷اِ سَنگ بَرَی شما که ایمان تو آردِه گِرانبها اِسی اما اَنَیا که ایمان شو نیاردِه سَنگی که معماریا رَد شو کِردِه مهمترین سَنگِ بنا بُدِه ⁸و نیز سَنگی که سَبَبِ لغزش ببو و صَخرَی که موجبِ سقوط ببو اِدَیا اَلَغزِن چون از اِ کلام اطاعت ناکُنِن که اِدِه بَراشو مُقَدر بُدِه⁹اما شما ملتی برگزیدَه و مملکتی از کاهنیا و امتی مقدس و قومی که ملکِ خاصِ خدا اِسی تا فضایلِ اَنَه اعلام بُکُنی که شما را از تاریکی اَنور حیرت انگیزِ خوش فرا اُشخَندِه ¹⁰پیش از اِدِه قومی نیندی اما آلا قومِ خدا اِسی زمانی از رَحمت مَحروم اَندی اما آلا رَحمت تو گِرِتِه¹¹ای عزیزیا از شما تمنا اُمِه مِثِ کسیای که در اِ دُنیا بیگانَه و غریبِن از امیالِ نفسانی که با روحِ شما که در سِتیزن دوری بُکُنی ¹²کردارِتو در میونِ بی ایمانیا چنان پَسَندیدَه بو که هر چند شما را اَ بدکاری متهم اَکُنِن با مُشاهِدَی اعمالِ نیکتو خدا را در رُزِ دیدارُش تمجید بُکُنی¹³بخاطرِ خداوند تسلیمِ هر منسَبی بی که در میونِ انسانیا مقرر بُدِه خواه پادشاه که مافوقِ اَمَه اِسی ، ¹⁴و خواه والیان که مامورِ اَنَه پَند تا بدکاریا را کیفر اَدَین و نیکوکاریا را تحسین اَکُنِن ¹⁵چون خواستِ خدا اِدِه اِسی که با کردارِ نیکِ خوش جهالتِ مَردُمِ نادان را خاموش بُکُنی ¹⁶مِثِ آزادَیا زِندگی بُکُنی اما آزادیِ خود را پوشِشی بَرَی شِرارَت مَکُنی مِثِ غلامیای خدا زِندگی بُکُنی ¹⁷اَمَه حُرمَت بُکنی برادریا را محبت بُکنی از خدا بترسی و اَ پادشاه احترام اُنِسی¹⁸ای غلامیا با کمالِ احترام تسلیمِ اربابیای خوتو بی نه فقط تسلیمِ خَشیا و مهربونیا بلکه بدخلقیا اَم . ¹⁹چون بِتَر اِسی که کِسی از اَنَه رو که چشم برخدا اُشِه چون به ناحق رَنج اَکَشِه دردیا را تحمل اَکُن ²⁰اما اَگَه بِسَبَبِ کار خلاف تنبیه ببی و تحمل بُکُنی چه جایِ فَخر اِسی ؟ آلا اَگَه نیکویی بُکُنی و در عوض رَنج ببینی و تحمل بُکُنی نزدِ خدا پَسَندیدَه اِسی²¹چه بَرَی اَمی فرا خواندَه بُسی چون مسیح بَرَی شما رَنج اُشکَشی و سرمَشقی اُشنا تا بر آثارِ قَدَمیای اَنَه پا اُنِسی ²²اَنَه هیچ گناه اُش نِکِه و فَریبی در دَهَنُش نی اَند ²³چون دشنام شو دا دشنام شَ پَس نِدا و موقَعی که رَنج اُشکَشی تهدید اُش نِکِه بلکه خوش اَ دَسِ عادل اُش سِپُرد²⁴اَنَه خوش گناهیای اَما را در بدنِ خوش بر دار حَمل اُشکه تا بَرَی گُناهیامو بِمِرَم و بَرَی پارسایی زیست بُکُنَم اَمدِه که اَ زَخمیاش شفا پیداتو کِردِه ²⁵زیرا مِثِ گوسفندیا گمراه بُسُنی اما آلا اَ طَرفِ شبان و ناظِرِ جونیاتو واگِشتِسی

¹اَمدِه که شما ای زَنیا تسلیمِ شویای {شوهرانتان} خوتو بی تا که بعضی کلام را اطاعت نِکُنِن بدونِ اِدِه که سُخَنی اَ زَبو بیاری بخاطر رفتارِ همسریاشو جَذب بِبِن ²چون زندگیِ پاک و خدا ترسانِه شما نگاه اَکُنِن³جونیِ شما نه درآرایشِ ظاهری مِثِ گیسوانِ بافتَه و جواهرات و جَمَیای فاخر ⁴بلکِه در اَنَه انسانِ باطنی بو که آراستَه اَ زیبایی نا پژمُردَنیِ روحی ملایم و آرام اِسی که در نظرِ خدا بَس گرانبها اِسی⁵چون زِنیای مقدس اعصارِ گذشتَه که بر خدا امید شو اَند خوشو اِندِه شا آراستَنا اِنَیا تسلیمِ شو خوشو اَندِن ⁶اَمدِه که سارا مطیعِ ابراهیم اَند و اَنَه سَرورِ خوش شَه خَند شما نیز اَگَه نیک کردار بی و هیچ ترسی اَ دل راه نِدَی بیچیای اَنَه اَبی⁷اَمدِه که شما نیز ای شوهریا در زندگی با همسریاتو با ملاحظَه بی و با اَنَیا چون جِنسِ ظریفتر با احترام رفتار بُکُنی چونکه همپایِ شما وارثِ هدیه فیض آمیزِ حیاتن تا دعایاتوباز نِدَرِه⁸باری اَمَی شما یَکدل و همدرد و برادر و دوس و دلسوز و فروتن بی ⁹بدی را با بدی و دشنام را با دشنام پاسخ مَدَی بلکه در مقابل برکت بطلبی چون بَرَی اَمی خَندَه بُسی تا وارثِ برکت ببی¹⁰چون هر که دوسدارِ حیات اِسی و خواهانِ دِدَی روزیای خَش باید زَبوِ بد نِنِسِه و لبیا از فریب آبَنِه ¹¹باید از بدی روی واگَردَنِه و خَشی پیشَه بُکُن آروم طلب بُکُنی و در پیِ صلح بی ¹²اَمدِه که چِشیای خداوند بر پارسایا اِسی و گوشیاش اَ دعایای اِدَیا اما رویِ خداوند بر ضدِ بدکاریا اِسی¹³اَگَه بَرَی نیکویی کِردَه غیور اِسی که اِسی که اَ شما ضَرر بِرَسَنِه ¹⁴اَما اَگَه در راهِ حَق رَنج تو بینا خوشبحالتو از هَر چه اَنَیا اَتَرسِن شما نَتَرسی و در هراس مَبی¹⁵بلکه در دلِ خوتو مسیح را بعنوانِ خداوند مقدس بِشمَری و هَمیشَه آمادَه بی تا هر که دلیلِ امیدی را که در شما اِسی بِپُرسِه اَ اَنَه پاسُخ آدَی اَما اَ نرمی و با احترام ¹⁶وجدانتو پاک نِگَه بِدَری تا کِسیای که رفتارِ خَشِ شما را در مسیح بد اَگواِن از بد گویی خوشو شَرمسار بِبِن ¹⁷چون اَگَه خواستِ خدا بو بهتر اِسی بَرَی نیکوکاری رَنج بِبَری تا بد کرداری¹⁸چون مسیح نیز یَکبار بَرَی گُنایا رَنج اُش کَشِدِه پارسایی بَرَی بدکاریا تا شما را اَ پَلو خدا بیارِه اَنَه در عرصِه جِسم کُشتَه بُیس اما در عَرصِه روح زِندِه بُیس ¹⁹و در اَمی مَنزِلَت چو و اِدِه اَ ارواحی که در قرارگاهِ خوت اَ سَر شا بو اعلام اُشکه ²⁰اَمی ارواحی که در ایامِ گذشتَه نافرمانی شو کِردِسُن اَمی موقع که خدا در دورَی نوح که کِشتی اُش ساختِسُن با شِکیبایی انتظار شَه کَشی در اَنَه کَشتی تنها شماری اندک یَنی هشت تن اَ واسِطَی آو نجات شو واجو²¹و اَنَه نمونِه تعمیدی اِسی که آلا نیز شما را نجات اَدِه تعمیدی که نه آلودگیِ بَدن بلکه تعهدِ وجدانِ پاک اِسی اَ خدا اِ تعمید اَ واسِطَی رستاخیزِ عیسی مَسیح شما را نجات اَدِه ²²اَمی که اَ آسمو چو و آلا اَ دَسِ راسِ خدا و فرشتَیا و ریاستیا و قدرتیا مطیش بُسِن

¹پس چون مسیح در عرصِه جسم رَنج اُشکَشی شما نیز اَ اَمی عَزم مُسلح ببی چون اَنَه کِسی که در عرصِه جسم رَنج اُش کَشِدِه دِگَه با گناه کاری اُشنی ²در نتیجَه بقیَی عمر را در جسم نه در خدمتِ امیالِ پلیدِ بشری بلکه در راهِ انجامِ ارادِه خدا اَگذَرَنِه³چرا که در گذشتَه به قدرِ کافی عمرِ خویش را در به عمل آوردَی هر چه قومِ خدا نشناس دوس شاداشتِه صرف شو کِردِه و روزگار اَ هرزگی و شهوترانی و می خوارگی و عیش و نوش و بتپرستیِ نفرت انگیز تو گُذَرَنَدِه ⁴اَمدِه که آلا در اِ بی بندُباریای مفرَد با اِدَیا شریک نابی حیرانِن و دشنامِتو اَدَین . ⁵اما اَنَه که آمادَه اِسی تا بر زندَیا و مُردَیا داوری بُکُن حساب اَ پَس اَدِه ⁶اَمدِه اِسی که حتی اَنَیا که آلا مُردِسِن بشارت دَدَه بُدِه تا هر چند در عرصِه جسم پَلو آدمیا محکوم بُدِن اما در عرصِه روح پلو خدا زیست بُکُنِن⁷پایان اَمَه چی نَزیک اِسی پس جدی و در دعا منضَبط بی ⁸مهمتر از اَمَه یَک دِگَه بشدت محبت بُکُنی چون محبت انبوهِ گنایا را اَپوشَنِه ⁹یَکدِگَه بدونِ شِکوِه و شکایت مهمونی بُکُنی¹⁰مِثِ مباشریا امین بر فیضِ گوناگونِ خدا یَک دِگَه را با هر عطیه ای که یافتو کِردِه خدمت بُکُنی اَگَه کِسی سُخن اَگو سُخنِ اَنَه مِثِ سُخنیای خدا بو و ¹¹اَگَه کِسی خدمت اَکُن با قدرتی که خدا اَبَخشِه خدمت بُکُن تا در اَمَه چیزِ خدا اَ واسِطَی عیسی مسیح تمجید ببو جلال و توانایی تا ابد بَر اَنَه بو آمین¹²ای عزیزیا از اِ تَشی که بَرَی آزمودَنِ شما در میونتو برپا اِسی در شگفت مَبی نِ کُنه چیزِ غریبی اَ شما گذشته ¹³بلکه شاد بی از اِدِه که در رنجیای مسیح سهیم اَبی تا موقع ظهور جلالِ اَنَه اَ غایت شادمان ببی ¹⁴اَگَه بخاطرِ نامِ مسیح ناسزا بُگواِن خوشبحالتو چون روحِ جلال که روحِ خدا اِسی بر شما آرام اَگِرِه اَگَه رَنج اَکَشی¹⁵اَگَه رنج اَکَشی مباد که اَ سببِ قتل ، دزدی ، شرارت یا حتی فضولی بو ¹⁶اما اَگَه از آن سَبَب رَنج اَکشی که مسیحی اِسی شَرمسار مَبی بلکه چون کِسی که اِ نامی بَر خوش اُشِه خدا را تمجید اَکُن¹⁷چون زمانِ اَنَه رِسِدِه که داوری اَ خونَی خدا آغاز ببو و اَگَه آغازِ اَنَه از اَمای پس سرانجامِ اَنَیا که انجیل خدا را اطاعت ناکُنِن چه اَبو ¹⁸و اَگَه پارسا اَ دشواری نجات یابد خدانشناسیا و گناکاریا چواَکُنِن ¹⁹پس کِسیای که اَ خواستِ خدا رنج اَکَشِن باید جونیای خوشو را اَ خالقِ امین بسپارِن و اَ نیکوکاری ادامه آدَین

¹مَه که خوت از مشایخ اِسِم و شاهد بر رَنجیای مَسیح و شریکِ جلالی که آشکار اَبو مشایخ را در میونِ شما پَند اَدَیم ²گَلَی{گَله} خدا که اَ دَسِه شما دَدَه بُدِه شَبانی و نظارت بُکُنی اما نه به اجبار بلکه با میل و رِغبت اَمدِه که خدا شَوی و نه بَرَی منافع نامشروع بلکه با عشق و علاقَه ³نه اَنَه کِسیای که اَ دَسِه شما دَدَه بُسِن سَروری بُکُنی بلکه بَرَی گَلَه نمونَه بی ⁴تا چون رییسِ شبانیا ظهور بُکُن تاجِ جلالِ غیرِ فانی را دریافت بُکُنی⁵ای جوونیا شما نیز تسلیمِ مشایخ بی هَمَتو با رفتارتو با یکدِگَه فروتنی را اَ کمر آبَنی چون خدا در بَرابَرِ متکبریا اَوَیسِه اما فروتنیا را فَیض اَدِه ⁶پس خومو زِرِه دَسِه نیرومندِ خدا فروتن بسازی تا در زمانِ مناسب سرفرازِتو بُکُن ⁷اَمَی نگرانیای خوت اَ اَنَه بِسپاری چون اَنَه اَ فکرِ شما اِسی⁸هوشیار و مراقب بی چون دشمنِ شما ابلیس مِثِ شیری غران در گردش اِسی و کِسی شَه واجوی تا بُخوی ⁹پس در ایمان راسخ بی و دربرابرِ اَنَه وَیسی چون آگاهی که برادریای شما در دنیا با اِ زَمتیا روبرواِن¹⁰پس از اندک زمانی زَمَت خدایِ اَمی فیضیا که شما را اَ جلالِ ابدیِ خوت در مسیح فرا اُش خَندِه خودِ شما را احیا و استوار و نیرومند و پایدار اَسازِه ¹¹اَنَه تا ابد توانایی بو آمین¹²اَ کمکِ سیلاس که اَنَه برادری اَمین اَدَنِم اِ چند خط را به اختصار اَ شما اَنَویسِم تا تشویقِتو بُکُنِم تا شهادت اَدَیم که اَمی اِسی فیضِ حقیقیِ خدا در اَنَه استوار وامَنی . ¹³خواهرِ برگزیدَه که با شما در بابل اِسی و پُسِ مَه مَرقُس اَ شما درود اَفِرِسِه ¹⁴یَک دِگَه با بوسَی محبت آمیز سلام بُگُی اَ اَمَی شما که در مسیح اِسی سلامتی بو

¹از شیخ کلیسابه بانوی بَرگُزیدَه بُودِه و بِچیاش که خَیلی خاطِرُشو مَوی نه تنها مَ بلکه تمام کِسیایی که به حقیقت ایمان شُوارده ²به خاطر اَنَ حقیقَتی که َبین اَما بُودِه و ِاسی و تا اَبد اَوامَنه ³فَیض و رَحمَت و سلامتی پِش خدای بوا پِش عیسی مسیح پُوس اَن بُوا در حقیقت و محبت با اَما اَوامَنهفَیضُ و رَحمَت از پُس خُدای بوا پِش عیسی مسیح پُس اَنَ بوا در حقیقت و محبت با اَما اِسی ⁴خَیلی خوشحال بُودِم کِم فَمَیس بعضی بِچیات اَمدِ که بوا فَرمانوش دَده در حقیقت زندگی اَکونن خَیلی خوشحال بُودم ⁵اما حالا همشیرَه ی گرامی از تو درخواستی اُمه فرمان جدیدی ا تو نانَویسِم اَمی فرمانی که از اول مُو شِنُفته اِد اِسی که باید در محبت زندگی بکنم و به بقیهَ محبت بکنم ⁶و محبت اِد اِسی که بنا به احکام اَن زندگی بُکُنَم مَ فرمان جدیدی اَ تو نادَیم اَمی فرمانی که از اول مُو شِنُفته اِدَی که باید در محبت زندگی بُکُنی⁷فریبکاریای زیادی در سراسر جهان چسن انیایی که قبول شو نی عیسی در جسم ضاهر بوده ⁸انیا فریبکار اسن ادیا دشمن مسیح اسن مبادا تمام کریای که برای شمام کرده باطل بکنی برکس اما ماوی که شما پاداش خوتو کامل دریافت بکنی⁹هر که چُون مسیح تعلیم ناده بلکه چیای دگه تعلیم اَده خدا با اَنَ نی اَما کِسیای که به تعلیم مسیح وفادار اِسِن ¹⁰هم خدای بوا شو باره هم پوسوش اگر کِسی پِش شما بیا تعلیم درست نیاره اَنَ اَتک خانَه ی خُوتو اَ پَزیری و خوشامد اَگوی ¹¹زیرا اَنَ که خوشامد شَگوی اَتِک اعمال بَدُوش شریک اَبی¹²خَیلی چیا اُمه که تازوَر بِنَویسِم لیکن اُم َناَویی با قلم و کاغذ بُو اما امیدوارِم تا پِش بَیم تا روبه رو هم دِگَ گَپ بِزَنَم تا شادیمو کامل بوبو ¹³فرزندیای دادای برگُزیدَت تَزوَر سلام اَفِرِسِن