¹کتاب تاریخچَه ی عیسی مسیح پُسِ داوود پُسِ ابراهیم ²ابراهیم اِسحاق شُواُو اِسحاق یعقوب را و یعقوب یهودا و کاکاییاش ³یهودا فِرص و ِزِراح را از تامار شُواُو. فِرص حِصرون را و حِصرون رام را⁴رام، عَمّیناداب شواو عَمّینادابنَحشون را ونَحشون سَلمون را ⁵سَلمون بوعَز را از راحاب شُواو و بوعَز عوبید را از روت .عوبید، یَسا را شُواو، ⁶و یَسا، داوود پادشاه را. داوود، سلیمان را از زن اوریا شواو⁷سلیمان، رِحُبعام را شواو رِحُبعام، اَبیّا را، و اَبیّا، آسا را. ⁸آسا، یَهوشافاط را شُواو یَهوشافاط، یورام را، و یورام، عُزّیا را.⁹عُزّیا، یوتام را شُواو یوتام، آحاز را، و آحاز، حِزِقیا را. ¹⁰حِزِقیا، مَنَسی را شُواو مَنَسی، آمون را، و آمون، یوشیا را. ¹¹یوشیا، یِکُنیا و برادرانش را در اِ زَمانی یهودیا اَ بابل تبعید بُودِن¹²بعد از تبعید بُودَی یهودینیا اَ بابل یِکُنیا، شِئَلتیئیل را شُواو و شِئَلتیئیل، زروبابِل را. ¹³زروبابِل، اَبیهود را شُواووالیاقیم عازور را. ¹⁴عازور ، صادوق راشُو او صادوق، اَخیم را، و اَخیم، اِلیود را شُواو¹⁵اِلیود، اِلعازار را شُو او اِلعازار، مَتّان را و مَتّان، یعقوب را. ¹⁶یعقوب، یوسف همسر مریم را شُواو که عیسی ملقّب به مسیح از اَنَ متولد بُویس ¹⁷پس از زمان ابراهیم تا داوود اَ لو هم چهارده نسل و از داوود تا زمان تبعید یهودینیا به بابِل، چهارده نسل، و از زمان تبعید تا مسیح چهارده نسل بُودِه¹⁸تولد عیسی مسیح اِندِه بُدِه: مریم، نَنَه عیسی، نامزد یوسف اَند. امّا پیش از اِده که با هم ازدواج بُکُونِن، مَعلوم بویس که مریم از روح‌القدس اَوسَن اِسی. ¹⁹از اَنکَه که شوش یوسف مردی پارسا اَند و اُشناویس مریم را رسوا بُکُن، قرار بویس که بی سر و صدا از اَنَ جدا بوبو.²⁰امّا چون ای تصمیمی اُش گِرِت یَکدَفَه فرشتۀ خداوند در خواب بر انَ ظاهر بُویس و اُش گُت «اَی یوسف، پُس داوود، از گِرَتَی زن خُوت مریم مترس، چُو اَمی که در بَطنُش قرار اُش گِرِتِه، از روح‌القدس اِسی. ²¹اَنَ پُسی به دنیا داره و تو اسمُش عیسی اَنِسِش چُو اِدِ قوم خُوش را از گناهیاشو نجات اَدِه²²اِ هَمَهَ رُخُش دا تا اَمدِ که خداوند اَ زبوِن نَبیُش گُوته، به حقیقت بپیوندد که: ²³«باکِرِه اُوسَن بُودِه، پُسی اَ دُنیا دارِه و اِسمُوش عِمانوئیل اَنِسِه ،» که به‌معنی ’خدا با اَما‘ اِسی.²⁴چو یوسف از خوُو وارُوُسا اَمدِ که فِرشتَه خداوند فرمانُش دَیسُون اَنجامُش دا زن خُوشُوش گِرِت ²⁵اما با اَنَ هَم بَستر نِبُویس تا اَنَ پُس خُوش به دنیا بیارِه وَ یوسف اِسمُوش عیسی اُشنا

¹چُوعیسی دَر دوران هیرودیسِ پادشاه دربیت لِحِم یهودیه اَدُنیا اُند هان چَند مُغ از مشرق زمین به اورشلیم اُندِن ²و پرسیدند اَکُوی اَنَا مُولودی که پادشاه یهود اِسی ؟ چو ستاره ایشو را در مشرق بینَدِه و بَرَی پَرَستشِ اَنَا اُندِسِم ³چُو ای خَبَری اَگُوشِ هیرودیس پادشاه رسید اَنا وَهَمَه اُورشلیم با وی مضطرب بُسِن⁴پس اِدِه هَمَه گَپییای کاهنیا و علمای دین قوم را فَراشو خواند واِز اَنَیا پرسید مسیح باید کجا اَدُنیا بیا؟ ⁵اُشو گُت در بیت لِحِم یهودیه چون نبی در این باره چنین اُوشنِوشتِه ⁶ای بیت لِحِم که در سرزمین یهودایی تو در میونِ فرمانروایانِ یهودا به هیچ روی کمترین نیستی زیرا از تو ظهور خواهد کرد که قوم من اسراییل راشبانی خواهد کرد⁷پس هیرودیس مجوسیان رادر خلوت اَپِشِ خوُش فَرا اُش خَواند وزمان دقیق ظهور ستاره را اَز اِدَیاجویا بویس ⁸سپس اَنَیا شَه بیت لِحِم فِرِسا وشَه اِدَیا گُت اُچی ودَربارَی اَنَا بِچوُ به دقت تحقیق بُکُنی چون که پَیداتو کِه اَمَه بُوگُی تا مَه بَیم اَنَ پرستِشُش بُکُنِم⁹اِدَییا پَس اَز شِنیدَنِه گَپ پادشاه روانه بُدِن و اَمی ستاره ای که در مشرق شوُ بینیسُن جلو تَر از اَنَییا اَچُو تا بلاخَرَه اَ بَرَی جایی که بِچوُ اَند وَیسا ¹⁰اِ دَییا با دیدَنِ ستارَه بی نهایَت شاد بُدِن¹¹چون وارده خونَه بُدِن بِچ با نَنَش مَریم شو بینا سِرَه بَر زَمی شو نا بچو پرستش شو که سپس صندوق چَییای خُوشو باز شو کِه و هدیهَ ییایی اَز طلا وکُندُر و مُربه وی پیشکشوکه ¹²و چون دَر خَوُ وحی شو وارَسی که اَپِشِ هیرودیس نِجِن اَز راه دِگَه رهسپار دیار خود بِبِن¹³پَس اَز چِدَی مجوسیان فرِشتَی خداوند در خَوُ ظاهر بُیس و اُش گُت بَرخیز بِچ وَنَنش اُشواسی وبه مصر فرار بُکُن و در اَنکَه ویسا تا اَتو خبر آدَم چون هیرودیس اَ دُومِه بِچو اِسی تاش بُکُش ¹⁴پس شُو بلند وابُیس بِچ ونَنَش اُش واسِه وَروانه مصر بُیس ¹⁵وتا مُردَی هیرودیس در اَمکِه واموند اِ گَپی که خداوند به زَبونَبی اُش گُوتِسون تحقق پیدا بُکُن پُس خوُم اَز مِصر فرا اُم خَند¹⁶چون هیرودیس اُش فَمَیس که مَجوسیان فَریب شو دَدِه خَیلی عصبانی بُویس وَاُش فِرسا هَمَی پُسی یای دو سالَه وَکَیدوتَرکه در بیت لِحِم وَاَدُورو بَر اَندِن طبق زمانی که مجوسیان تحقیق شو کِردِسون شُو بُکُش¹⁷اَمدهِ که به زبوی ارمیای نبی اُش گُتِسون حقیقت پیداش کِه ¹⁸صدایی اَز رامَه اَ گوش اَرَسه صدای شیوَن وزاری وماتمی عظیم راحیل بَرَی بِچییاش گریخ اَکردُوی وتسلیش نی چون دیگَه نیسِن¹⁹پَس از مُردَی هیرودیس فرشتَی خداوند در مصر اَ خُوِ یوسف اُند ²⁰و اُش گُت بُلند وابَش بِچ ونَنَش اُش واسی و اَسرزمین اسراییل برو چون کِسیای که قصد جون بِچو شو اَند مُردِسِن ²¹پَس اَنا بلند وابُویس بِچ وَنَنَش را اُش واسه و به سرزمین اسراییل چو²²اماچون اُشنوفت آرکِلائوس اَ جوی بواش هیرودیس اَ یهودیه حُکم اَکُن اُش تَرسی اَ اَنکَه اُچو وچون دَر خُو هشدارُش دا ، اَ سَمتِ نواحی جلیل چو ²³و در شهری بنام ناصره سکونتش کِه . اِده واقع بویس تا کلام انبیا اَ حقیقت بپیونده که شُو گُتِسون ناصری خَواندَه خواهَد شُد

¹در آن روزیا یحیای تعمید دهندهَ ظهورُش کِه . اَنادر بیابو یهودیَه موعظَه شَه کِ و ²شَه گُت : توبه بُکُنید زیرا پادشاهی آسمو نزدیک بُدِه . ³اِدِه اَمی اِسی که اشعیای نبی دربارش اَگُوتُی« ندای آن که در بیابو فریاد اَزِتُوی :راه خداوند را آمادهَ بُکُنید طریقهای او را هموار بُکُنید »⁴یحیی جَمَی اَز پَشمِ شُتر اَتنُشَن وکمربندی چرمی شَه کَمر اَبَست وَخُوراکُش مشلشخ وعسلِ صحرایی اَند ⁵مَردمیای اُرشلیم وسَراسَر یَهودیَه و تمامی نواحی اطرافِ رود اُردُن همگی اَپِشِ اَچِدِن ⁶اَ گناهیای خُوشُو اعتراف شا کِه ، دَر رودِ اُردن اَز اَنَا تَعمید شا گِرِت⁷اما یحیی چون بسیاری از فریسیا وصدوقیا را اُش بینا که به اَمکِه که تعمید شا دا داندِن ، شَه اَنیا گُت :اَی اَفعی زادییا چه کَسی اَشما هشدارش دا تا اَ غضبی که اَ پیشِ اِسی فرار بُکُنید؟ ⁸پس ثمری شایستۀ توبه بیاری ⁹و با خوت مَگویی" بوا اَما ابراهیم اِسی "چون اَشما اَگواَم خدا قادر اِسی از ای سَنگیا فرزندیای بَرَی ابراهیم اَوجود بیارِِه.¹⁰حالا تیشَه بَر ریشَی درخت یاشو نَدِه. هَر درختی که میوَی خَش نِدِه بُریدَه اَبو ودر تَش اَبَین . ¹¹مَن شمایا را بَرَی توبَه با آوُ تعمید اَدَیم اما اَمی که پَس از مَه دا تَواناتر از مَه اِسی وَمَه حَتی شایستَی بَر گِرفتَی اُرسیاش نیسِماَنا شمایا را با روح القدس و آتیش تعمید شَوی آدِه . ¹²اَنا کَج بیل خُوش اَدست باره و خَرمَنگاه خُوش را پاک اَکُن و گَندمِ خُوش را در انبار ذَخیرَه اَکِردوُی اما کاه را دَرتَشی که خاموشیش نی اَسوخَنِه¹³آنگاه عیسی اَجَلیل به رود اردن اُند تا اَز یحیی تعمید اَگیره . ¹⁴ولی یحیی تلاشش کِه اَنا منصرِفُش بُکُن و اَاَنَش گُت : "مَه اِسِم کِه باید اَتو تعمید بِگِرِم ،و حال تو اَپِشِ مَه دایش" ؟ ¹⁵عیسی دَر جوابُش گُت : "اُونِس الان اِندِه بُو ، چون شایسته اِسی که ما پارسایی را به کمال تحقق بَخشیم ." پس یحیی رضایتُش دا.¹⁶چون عیسی تعمید اُش گِرِت ،فوراً اَز اُو دَراُند . هَمُو وَقتی آسمو باز بُیس وَاَنا روحِ خدا را اُش بینا که همچو کبوتری اَزیر اُند و اَ وی قرارُش گِرت . ¹⁷سپس صدایی اَآسمو رسید که "اِدِه اِسی پُسِ مَحبوبُم که اَز اَنا خوشنودِم

¹آنگاه روح ،عیسی را اَ بیابو هدایت اُش کِه تا ابلیس وَسوَسَش بُکُن . ²عیسی پس از اِینکه چهل شبانه روز در روزَه سِپریش کِه گُرُسنَ بُویس . ³آنگاه وَسوَسه گَر اَ پِش اُند وَاُش گُت "اَگَر پُس خُدا اِسِش اَ اِ سَنگیا بِگوُنوُ بِبِن ". ⁴عیسی در جوابُش گُت : نِوَشتَ بُودهِ که انسان تنها به نوُزِندَه نی ، بلکه به هر کلامی که از دهَنِ خدا صادِر اَ بُو⁵سپس اِبلیس اَنا شَه شهرِ مقدَس بُواَ وَرِ معبد قَرارُش دا ⁶وَشَه اَنا گُت : اَگَه پُس خدا اِسِش خُوت اَ زیر اُوبی چون که نَوِشتَه بُدِه . فِرِشتَیا ی خُوت دَر بارَه ی تو فَرمُو اَدِه واَنَیا تو را بَر دَستیاشو اَگِرِن ، نِکُنِه پات اَ سَنگی بِزَنِش⁷عیسی شَه اَنَه جَواب دا : اِدِ هَم نِوشتَه بُودِه که خداوند خدای خُوت را میازما. ⁸یَک بارِه دِگَه ابلیس اَنَه شَه وَر کوه گَپتَر بُو و هَمَی حکومَتیای دُنیا وَ تمامِ شکوه وَجَلالُشو شَه اَنه نِشو دا ⁹وَاُشگُت اَگِه اَ مَه سِجدَه بُکُنِش اِدَیا هَمَه اَ تو اَبَخشِم¹⁰عیسی شَه اَنَه گُت : دوُر بِبَش اَی شَیطان چون کِه نِوشتَه بُده خداوند خدای خوت را بپرست وَتنها اَنَه عبادَت بُکُن . ¹¹دَر اَمی مُوقَع ابلیس اَنَه وِلُش کِه وَفِرشتیا اُندِن خدمَتُش شو کِه¹²چون عیسی اُش شُنُوفت که یحیی گِرفتار بُوده اَجلیل واگِشت ، ¹³پس ناصرهَ تَرکُش کِه واَ کَفرناحوم چو و در اَمکِه ساکن بُویس¹⁴اِندِه واقع بویس تا کلام اشعیای نبی اَ حقیقت بپیوندِه کِه اُش گُتِسون ¹⁵"دیار زبولون ونفتالی راه دریا فراسوی اردن جلیل ملتیا " ، ¹⁶مردمی که در تاریکی شا سَرَبو نوری عظیم شو بیناواَنیایی که در دیارِ سایه مرگ ساکِن اَندِن نوری دِرَخشی¹⁷اَز اَمی موقَع عیسی به موعظَه ای پیامی آغازُش کِه که توبَه بُکُنی که پادشاهی آسمو نزیک بُودِه¹⁸چون عیسی اَ کنارِ دریاچه جلیل راه اَچو، دو برادر اُش بینا به نامیای شمعون، ملقب به پطرُس،و براسوش آندریاس ، که تور اَدریا اَبِساین ، چون ماهیگیر اَندِن . ¹⁹شَه اِدَیا گُت :" اَز پَیِ مَه بَی که شُمایا را صیاد مَردُمیا اَکُنَم ". ²⁰اَنیا بی دِرَنگ توریای خُوشِشو نا وَپَی اَنَا چِدِن²¹َشَه راهِ خُوش اِدامَه دا ، دوبرادردِگَه یعنی یعقوب پُسِ زِبِدی وبِراسوش یوحنا اُشبینا که با بواشو درقایق اَندِن وتوریای خوشو آمادهَ شا کِه . از اِدَیاش خواس ، ²²اَ نیا بی درنگ قایقِ بواشو وِلشُوکِه و از پی اَنهَ چِدِن²³عیسی اَهَمِه جای جلیل اَگِشت و در کنیسَیای اَنَیا تعلیم شَه دا وَ بشارَتِ پادشاهی را اعلام شَه کِه و هر دَرد وبیماری مردمیا را شفا شَه دا . ²⁴پس اسمُش در سرتاسر سوریه پیچی ومردم هَمَه ی مَریضیاشو که به هَمَه نوع مرض و دردها دچار اَندِن ، ونیز دیوزدیا ومصروعیا و فَلَجیا شا پَلو اَدُو و اَنَیا راشفا شَه دا. ²⁵پس جَماعَتیای گَپ اَ جلیل ودیکاپولیس اورشلیم ویَهودییَه و دورو بَرِ اُردُن اَ پیِ اَنا روانَه بُودِن

¹چون عیسی جماعت اشُ بینا اَ بَرَی کو چو وَ شِه . شاگردیاش شَه پَهلو اُندن ²وتعلیم شروش کِه و اُش گُت : ³خوشبحال فقیریا در روح زیرا پادشاهی آسمو از آن اِدَیا اِسی ⁴خوشبحال ماتمیان چون اَنَیا تَسلی اَگِرِن .⁵خوشبحال حلیمان چون اَنَیا زمی را اَ میراث اَبُرِن ⁶خوشبحال گرسنیا وتشنیای عدالت زیرا اَنَیا سیر اَبِن ⁷خوشبحال رحیمیا زیرا بر اَنَیا رحم اَبُو ⁸خوشبحالِ پاکدلیا چون خدا را اَبینِن⁹خوشبحال صلح جویا چون اَنَیا فرزندیای خدا خواندَه اَبِن ¹⁰خوشبحال اَنَیا کِه دَر راه پارسایی آزار اَبینِن چون پادشاهی آسمو اَز آن اِدَیا اِسی¹¹خوشبحال شمایا وقتی کِه مردم بخاطر مَه اَشما دُشنام اَدَین وَآزار اَرَسَنِن وهَرحَرفِ بدی اَ دوروغ عَلیُتو اَگُواِن . ¹²خُوش بی وَ شادی بُکُنی چون پاداشتو در آسمو گَپ اِسی اَمدِ کِه پیامبرای پیش از شما اَندِن آزار شو رَسَنا¹³شما نَمکِ جهان اِسی اَما اَگر نمک خواصیتوش از دَس آدِه چگونه ماشا اَنا دوباره نمکیش بُکُنَم دیگَه اَ کاری نِدا جُز کِه اَدَر ریختَه بِبُو وپایمالِ مردم بِبُو ¹⁴شما نور جهان اِسی شهری کِه بَر فَرازِ کوهی بَنا بُدِه مو ناشا قایم بُکُنَم¹⁵هیچ کسی چراغ را روشن ناکُن تا اَنا اَ زیر کاسه ای اُونِسِه، بلکه اَنا اَ چراغدو اَنِسِه تا نُورِش بَر هَمَی اَنَیا که اَخونَه اِسِن بِتابِه . ¹⁶پَس اُونِسید نور شمایا اَ مَردُم بِتابِه تا کاریای نیکِتو را بِبینن و بوای شمایا را که در آسمو اِسی تَمجید بُکُنن¹⁷فکر اَکِردای که اُندِسِم تا تورات یا نِوِشتَیای پیامبریا را باطل بُکُنَم. نیوندِسِم تا باطِلُش بُکُنِم، بَلکِه تَمومُش بُکُنِم. ¹⁸زیرا آمین اَ شمایا اَگُوم ، تا آسمو و زمین زایل نِبو، نقطه‌ یا هَمزَی از تورات هرگز زایل نابو تا اِنکه هَمَه بِه اَنجام بِرَسِه¹⁹پَس هر که یکی از کوچکترین اِ احکامی را کم اهمیت بُکُن وَ اَ کَسیای دِگَه اِندِه اَیاد آدِه در پادشاهی آسمو کیدوترین اَشُمار دا . اما هر که اِ اَحکامی اجرا بُکُن وَ اَنَیا را اَ کِسای دِگَه یاد آدِه اَنا دَر پادشاهی آسمو بُزرگ خواندِه اَبُو . ²⁰اَ شُمایا اَگُوم تا پارسایی شما برتر از پارسایی علمای دین و فریسیان نِبو هرگِز اَپادشاهی آسمو داخل نابی²¹تُشُنُفتِه که اَ پیشینان شُگُتِه قتل مِکن وهر که قتل بُکُن سزاوار محاکِمَه اِسی ²²اما مَه اَ شمایا اَگُوم هر که بَر برادر خُوش خشم بِگِرِه سزاوار محاکمه اِسی و هر که اَ برادَر خُوش راقا بِگو سزاوار محاکِمَه در پِشِ شُور اِسی²³و هر که اَبرادَر خُوش احمَق بِگو سزاوار آتَشِ جهنم اِسی . پَس اَگَه هنگام تقدیم هَدیَه ات اَ مَذبح ، اَ یادِت اُند که برادَرت اَز تو چیزی اَ دِلوشِه ، ²⁴هدیه ات را اَ مَذبح اُنِس و اول بُرو وبابرادر خوت آشتی بُکُن وبعد بیا و هدیه ات را تقدیم بُکُن²⁵با شاکیت که تو اَ مُحاکِمَه اَبُوی تا وقتی که اَتِه راه اِسِی صُلح بُکُنی نِکُنِه تو اَ قاضی آدِه و قاضی تو اَ تحویل نِگَبان آدِه واَ زندان بِکِوِش . ²⁶آمین اَتو اَگوُم که تا قِرونِ آخر پرداخت نَکُنِش اَ زندان اَدر نِدایش .²⁷تُوشُنُفتِه که گُتَه بُودِه "زنا مَکُن ". ²⁸اَما مَه اَ شمایا اَگُواِم ، هر کِه با شهوَت اَ زنی نِگا بُکُن ، هَمو مُوقی با اَنا زِناش کِردِه .²⁹پس اَگَه چشم راستُت تو اَلغزَنِه ، اَنَا اَ دَر بیا واَدَر اُوبی ، چون که بهتر اِسی که عضوی اَز اَعضا ت نابود ببو تا که تمام بدَنُت اَ دوزخ بِکِت . ³⁰و اَگَه دست راستُت تو را اَ لغزَنه اَنَه قَطع بُکُن و اَ دوراُبی ، چون که بهتر اِسی که عضوی از اَعضات نابود ببو تا که تمام بدَنُت اَ دوزخ بِکِت³¹اَمدِه گُتَه بودِه هر که زن خوُش طلاق آدِه باید اَ اَنا طلاقنامَه ی آدِه . ³²اَما مَه اَشما اَگوُام هر که زِن خوُش را بخاطر بی عفتی طلاق آدِه باعث زنا بودَی اَنا اَبو وهر که زن طلاق داده بودَه اَزنی بِگِره زنا اَکِردوی³³باز تو شُنُفتِه که اَ پیشینیان گُتَه بُودِه سوگنده دوروغ مَخو بلکه اَ سوگندیای خوت اَخداوند وفا بُکُن . ³⁴اَما مَه اَشمایا اَگُوام هیچ وقت سوگند مَخُوری نه به آسمو چون که تخت پادشاهیه خدا اِسی ³⁵و نه به زَمی چون که کرسی زیر پای اَنَی ونه به اُورشلیم چون که شهر آن پادشاه بزرگ اِسی³⁶و نه اَسَر خوت سوگند مَخُو چون حتی موی را اُت ناشا سیاه یا سفید بُکُنِش . ³⁷پس اُو شما هَمی اُو بُو و نه شما نه نه ، چون زیادتر اَز اِدِه شیطانی اِسی³⁸باز تُو شُنُفته که گُتَه بُودِه " چِشم اَ عَوَض چِشم وَ دَندو اَ عَوَضِ دَندو ." ³⁹اما مَه اَشما اَگُوام ، در برابر شخصِ شریر ایستادگی مَکُنید . اگر کَسی اَ گونِه راست تو سیلی بِزِن ، گونه دیگتم واگَردَن⁴⁰وَ اَگَه کِسی شَوی تو اَمحکمَش کَشِدِه تا قبات واسی عبات اَدَر بیا وَ شادِه . ⁴¹اگَه کسی مجبورُت بُکُن که یَک میل با اَنَا اُچِش دو میل شَمرَه برو . ⁴²اگَه کسی اَز تو چیزیش خواست شادِه و کسی از تو شَوی قرض بِگِرِه روی مَگَردَن⁴³توُ شُنُفتِه که گُتَه بودِه ، هَمسایَت را محبت بُکُن و بادُشمَنُت دُشمَنی بُکُن ⁴⁴اما مَه اَ شما اَگُواِم دُشمنیای خوتو را محبت بُکُنی و بَرَی اَنَیا که اَ شما آزار اَرَسَنن دُعای خَیر بُکُنی ⁴⁵تا بَرَی بوای خوتو که در آسمو اِسی فرزندیا بی . چون اَنَا آفتو خوت را بَر بَدیا ونیکیا اَتابَنِه وَ بَرو خوش را بَر پارسایا و بدکاریا اَبارَنِه⁴⁶اَگَه تنها اَنَیایی که محبت بُکُنی که اَ شما محبت اَکُنِن چه پاداشی تُوء ؟ آیا خَراجگیریا اِندِه ناکُنِن ؟ ⁴⁷واَگَه تنها برادریای خوت را سلام بُکُنی چه برتری بَر دیگَریا تُوء ؟ مَگَه حتی قومیای بُت پَرَست اِ ندِه ناکُنِن ؟ ⁴⁸پس شما کامل بی چون که بوای آسمونی شما کامل اِسی

¹"آگاه بی که پارسایی خوت را در برابر دیدگان مَردُم اَ جا میاری ، اَ اِ قَصدی که شما را بِبِینِن ، وَگر نه پَلوی بوای خوت که در آسمو اِسی پاداشی تو نی ²پس هنگامی که صَدَقَه اَدِدایش جار مَزَن چون که ریا کاریا در کَنیسَیا و کوچَیا اَکُنِن تا مَردُم اَز اَنَیا تعریف بُکُنِن آمین اَ شما اَگُواِم اِدَیا اَجرِ خوشو شو گِرِته³پس تو چون صَدَقَه اَدَیش ، اِندِه بُکُن که دَست چَپُت اَز آنچه دستِ راسُوت اَکُنِه، نِفَمِه . ⁴تا صدَقه تو در نهان بو ، آنگاه بوای نهان بین تو اَتو پاداش اَدِه⁵موقعی که دعا اکُونِش مثل ریا کاریا مَبَش که دوس اَدَرَن در کِنیسه یا وسَر کوچیا وَیسِن دعا بُکُنِن تا مردم اَنَیا رابِبینِن . آمین اَ شما اَگُوام اِدَیا پاداش خوشو شُگِرِتِه ⁶اما تو وقتی دعا اَکُنِش اَ اُتاقِ خوت برو دَر آبَن وَپِشِ بوای خوت که دَر نُهان اِسی دعا بُکُن دِگَه بوای نهان بین تواَ تو پاداش اَدِه ⁷اَمدِه موقع دعا عبارتیای تو خالی تکرار مَکُنِی ، اَمدِه که قومِ بُت پَرَست اَکُنِن چون فکر اَکُنِن به سببِ زیادِه گُتِه، مستجاب ابو⁸پَس مِثل اِدَیا مَبی ، چون بوای شما پیش اَز انکه دَرخواست بُکُنِش ، نیازیای شما را افَمِه . ⁹پس شما اَمدِه دعا بُکُنی : ای بوای اَما کِه اَ آسمونِش نامِ تو مُقدس اِسی . ¹⁰پادشاهی تو بیا اِرادَی توچون که در آسمواَ اَنجام اَرَسِه ، بَر زَمی نیزاَ اَنجام بِرِسِه¹¹نونِ روزانه اَما را اِروزاَما آدِه. ¹²و قَرضیای اَما را بِبَخش، چون که اَما قَرضداریای خُمُو اَبَخشم. ¹³وَ اَما را اَ آزمایش مَیا، بلکه از شریر رهاایمو آده. [ چون مَلَکوت و قوت و جَلال تا اَبد الاباد از آنِ تو اِسی آمین.]¹⁴چون اَگَه خطایای مردم را بِبِخشی، بوای آسمونی شما نیز شما ابخشه . ¹⁵اما اَگَه خَطاایای مردم را نبخشی بوای شما نیز خطاایای شما نا بخشه¹⁶هنگامی که روزَه اَگیری مانند ریاکاریا ترشرو مَبی چون اَنَیا حالَتِه چِرَی خوشو دِگَرگون اَکُنِن تا اَ پِش مردم روزَه دار نشو آدَین ، آمین تا گواِم که پاداشِ خوشو به تمامی شو گِرِتِه . ¹⁷اما تو چون روزَه اَگرِش اَ سَر خوت روغَن بِزَن وَصورَتِ خوت بِشو ¹⁸تا روزَی تو بَر مردم اَعیان نِبو بلکِه بَر بوای تو که در نهان اِسی ، وبوای نهان بین تو اَ تو پاداش اَدِه¹⁹گَنجیای خوتو بر زَمی مَیَندوزی جایی که بید وزنگ زیان اَرَسَنِه و دُوزیا نَقب اَزَنِن وسرقَت اَکُنِن ²⁰بلکه گنجِ خوت دَر آسمو اَندوختَه بُکُنی ، اَمکِه که بید وزنگ زیان نارَسَنِه و دُوزیا نَقب نازَنِن وَ سرقَت ناکُنِن. ²¹چون هر جا گنجِ تو اِسی دِلِ تو نیز اَمکِه اِسی²²چِش چراغِ بَدَن اِسی اَگَه چِشُوت سالم بو تمامِ وُجودُت روشَن اَبو ²³اما اَگَه چِشوت فاسِد بو تمامِ وُجودُت ظُلمَت اَگِرِه . پس اَگَه نوری که در تو اِسی ظُلمَت بو چه ظُلمَتِ عَظیمی اِسی . ²⁴هیچکی اُشناشا دو اَرباب خِدمَت بُکُن ، چون از یکی نفرت پَیدا اَکُن وَ اَز دیگَری مِهر اَوَرزِه ویا سَرسِپُردَی یکی اَبو ودیگری را خوار اَشمُورِه توُ ناشا هم بندَی خدا بی هم بندَی پوُل²⁵پس اَشما اَگُواِم نگَرانِ زندگیِ خوت مَبی که چه اَخوری یا چه اَنوشی ونه نگرانِ بدن خوت که چه اَپوشی . آیا زندگی اَز خوراکُ و بَدن اَز پوشاک مهمتر نی ؟ ²⁶پَرَندَیای آسمو بنگَری که نه اَکارِن ودِرو اَکُنِن ونه در اَنبار ذَخیرَه اَکُنِن وبوای آسمونی شما اَ اَنَیا روزی اَدِه. آیا شما از اَنَیا با ارزشتر نیسی ؟²⁷کِه اِسی اَز شما کِش بِشا با نگرونی ساعتی اَ عمرِ خوش اَفزودَه بُکُن ؟ ²⁸وچرا بَرَی پوشاک نِگَران اِسی ؟ سوسَنیای صحرا بِبینی که چگونَه نِمو اَکُنِن . نِه زحمَت اَکِشِن ونِه اَریسَنِن . ²⁹اَ شما اَگوُام که حتی سلیمان نیز با هَمَی شُکوه وَجلالُش مِثلِ یکی از اِدَیا آراستَه نِبُیس³⁰پَس اَگَه خدا علفِ صحرا که اِروُز اِسی وَصَبا در تنور اَبی اِندِه اَپوشَنِه، ای کم ایمانیا آیا شما به مراتب بهتَراُشناشابِپوشَنِه ؟ ³¹پس نگران مَبی وَمَگوی چه بُخِورَم یاچه بِنوشَم ویا چه بپوشَم³²چون اقوامیای بُت پَرَست اَ پِیِ هَمَی ایگونَه چیزیا اِسِن، اما پدرِ آسمونیِ شما اَدَنِه که بدین هَمَه نیازتواِ . ³³بلکه اول در پِیِ پادشاهیِ خدا و عدالَتِ او بی . آنگاه هَمِیِ اِدَیا اَ شما عطا اَبو. ³⁴پس نگرانِ فردا مَبی ، زیرا فردا نگرانیِ خوت را اُشِه . مشکلیای اِروز بَرَی اِروز کافی اِسی.

¹داوری مَکُونی تا بر شما داوری نِبو. ²اَمدِه که اَ هَمَکِس داوری اَکُونی اَ شما هم داوری اَبو با اَمی پِیمانَه وَزن بُکُنی بَرَی شما وَزنَ بو³چرا پَرِ کاه در چِشِه برادَرُت اَبینِش اما اَز چوبی که دَر چِشِه خوت اُتِه غافِلِش ؟ ⁴چطور تَشا اَبرادَرُت بُگواش اُنِس پر کاه اَ چِشُوت اَدَر بیارِم اَمدِه که چوبی دَر چِشِه خوت اُوتِه؟ ⁵اَی ریا کاریا اول چوب اَز چِشِه خوت اَدر بیا دِگَه بهتر اَبینِش تا پر کاه را اَز چِشِه برادَرُت اَ در بیارِش⁶هَر چی مقدس اِسی اَ سگیا مَدَی و مرواریدیای خوت اَپِشِ خوکیا مَبَی نِکُنِه اَنَیا پایمال بُکُنِن و واگَردِن و شما را بِدَرِن⁷بِخوای که اَشما دادَه اَبو بِطلبی که پَیدا اَکُنی بِکوبی که در تا زرو باز اَبو . ⁸زیرا هر کِش بِبو اَ دَس دارِه هر که بِطلَبه پیدا اَکُن و هر که بِکوبِه در شَه رو باز اَبو . ⁹کدام یک اَ شما اگَه پُسوش اَز اَنا نوش شَوی سنگ اَ اَنا اَدِه ؟ ¹⁰یا اَگَه مَیی شَهوی مار اَ اَنا اَدِه¹¹پَس اَگَه شما با هَمَی بَد سیرَتیتو اَدَنی که باید اَ بِچیای خوتو هَدیییای خَش اَدِی ، چِقَد بیشتر بوای شما که در آسمو اِسی اَ اَنَیا که از اَنا شاوی ، هَدییَیای نیکو اَدِه . ¹²اَمدِه با مردم رفتار بُکُنی که تاو وی با شما رفتار بُکُنن اِدِه اِسی خلاصه تورات و نِوِشتِه اَنبیا¹³اَز دَر تنگ اَجا بَی چون فَراخ اِسی وَاَنَه دَری وسیع اِسی واَ هلاکت منتهی اَبو وداخل بُدَیا خَیلی اِسِن . ¹⁴اما تنگ وَ دشوار اِسی اَنَه راهی که بِه حیات منتهی اَبو ویابندیای اَنا کَم اِسِن¹⁵از پیامبریای دروغی بَر حَذر بی اَنَیا در لباسِ گوسفندی اَ پَلوُ شما داین اَما دَر باطِن گُرگیای دَرَنده اِسن . ¹⁶اَنیا از میوَیا شو شاش ناسَم . آیا اَنگوررا از بوتَی خار وانجیر را از علفِ هرز اَچینِن؟ ¹⁷اَمدِه اِسی که هر درخت نیکو میوَی نیکو اَدِه ، اما درختِ بد میوَی بد.¹⁸درختِ نیکو اُش ناشا میوَی بد آدِه ودرختِ بد نیز اُوش میوَی بد آدِه . ¹⁹هر درختی که میوَی خَش نِدِه بریدَه و در تَش بِسَه اَبو . ²⁰اَمی اِسی که اَنَیا اَز میوَییاشو اَشناسی²¹نه هَر که اَمَه سروَرَم سَروَرم بِگو اَپادشاهی آسمو راه پیدا اَکُن ، بلکه تنها اَنیا که ارادَی بوای مَه که در آسمو اِسی اَجا بیاره. ²²در اَمی روزی خیلی اَمَه اَگُواِن سَروَر اَما سَروَراَما آیا اَ نامِ تو نبُوت مُنِکِه ؟آیا اَنامِ تو دیویا ما دَر نِکِه آیا اَ نامِ تو مُعجزی زیادی انجام مو نِدا ؟ ²³اما اَ اَنَیا اَ صراحَت اَگُواِم ، هیچوقت شما اُم نِشِناخت از مَه دوُر ببی اَی بَد کارِیا .²⁴پس هر کِه سُخنیای مَه بِشنُوه و اَ اَنَیا عمل بُکُن مِثِ مَردِ دانایی اِسی که خونَی خوش بَر سنگی بناش کِردِه ²⁵چون بَرُو بیا و سَیلیا رَوان بِبو وَ بادیا بِوَزِه و اَاَنا خونَی زور بیارِه ، خَراب نابوچون که بر سنگ بَنا بُدِه²⁶اما هَر که سُخَنیای مَه بِشنَوِه و اَ اَنَه عَمَل نِکُن مِثِ مَردِ نادونی اِسی که خونَی خُوش بَر شِن بَناش کِردِه . ²⁷چون بَرُو بیا وَ سَیلیا رَوان بِبو وَبادیا بِوَزِه وَاَاَنَه خونَی زور بِیاره و خراب اَبو و خَرابیش زیاد اِسی²⁸چون عیسی اِ سُخَنیا تَمُوم اُشکِه مَردُم از تعلیمِ اَنَه در شِگِفت اَندِن، ²⁹چون با اقتدار تَعلیمشَ اُش دا نِه مِثِ عُلَما

¹چون عیسی اَز کوه اَزیر اُوند جماعَتیای بزرگ شَمرَه اُندِن ²در اَمی موقَع مَردِ جُذامی شَه پَلو اُند وَدر روبَروش زانوُش زَد و اُش گُت سَروَرَم اَگَه تَوی تَشا پاکُم بُکُنِش . ³عیسی دَسِ خوُش دِرازُش کِردِه و اَنَه لَمسُش کِه وَش گُت ، مَوی پاک بِبِش دَر دَم پاک بُویس⁴پَس عیسی شَه اَنَه گُت آگاه بَش که دَر این بارَی اَکِسی چیزی مَگوبلکه برو خوت را اَکاهِن نِشو آدِه وَ هَدیه ی که موسی اُش گُتِ شادِه تا بَرَی اَنَیا گَواهی بو⁵چون عیسی وارِدِ کَفَرناحوم بُویس، یَک نِظامی رومی شَه پَلو اُند وَ با اِلتِماسُوش ⁶گُت سروَرِ مَه خِدمَتکارم مفلوج در خونَه خَتِه وَسَخت دَرد اَکَشیدوی . ⁷عیسی اُش گُت مَه دااِم وَاَنا شفا اَدَیم⁸نظامی پاسُخُش دا: سَروَرَم شایستَه نیسِم اَ زِرِسَقفِ مَه بَیش . فقط سُخنی بِگو که خدمتکارَم شفا اَگیرِه . ⁹چون مَه خوت مَردی اِسم زیرِ فَرمو . سربازانی نیز زیر فَرمو خوت اُمِه. اَ یکی اَگُواَم بُرو اَچو ، وَ اَدیگَری اَگوُاَم بیا دُندُی. اَ غلامِ خوت اَگواَم اِ کاری بُکُن وَ اَکُن. ¹⁰عیسی چون سُخنیای اَنَش اُششُنُفت ، متعجِب بُویس و به هَمراییای خُوش گُت : آمین اَشما اَگُواَم ، چنین ایمانی را حتی اَ اسراییل هَم اُم نِدِدِه¹¹و اَشما اَگواَم که بسیاری اَز شَرق وغرب خواهند اُند و اَپادشاهی آسمو با ابراهیم و اسحاق و یعقوب بَر سَر یک سُفره اَنَین ، ¹²اما فرزندیای این پادشاهی اَ تاریکی اَ دَر داین جایی که گیریخ وَدَندو بَر هم ساییدَه اَبو . ¹³شَه نظامی گُت برو مطابِقِ ایمانُت اَ تو دَدَ بُویس اَمی مُوقع خدمَتکارُش شفا پیداش کِه¹⁴چون عیسی اَ خوُنَی پطرُس چو مادرزنوش اَش بینا که تاواُوش کِردِه و در بَستَر اِسی ¹⁵عیسی دَسُش لَمسُش کِه و تاوُش قطع بُیس پس اَنَه بُلند وابُویس و پذیرایی اُوش کِه¹⁶وقتی غروب بُویس خیلی از دیو زَدَیا شا پَلو آو و اَنَه با کلامِ خوش ارواح از اَنَیا شَه دَر کِه و هَمَی بیماریا شَفاش دا . ¹⁷واقع بُیس پیشگویی اَشعیای نَبی : اَنَه ضَعفیای اما اوش گِرِت وبیماریای اَما حَملُش کِه¹⁸چون عیسی اُش بینا گروهِ زیادی شَه پَلو اُندِسِن ، اُوش گُت: اَندَی دریا اُوچَم . ¹⁹اَمی مُوقَی یکی اَز عُلما شَه پَلو اُند و اُوش گُت : اَی اُستاد هر جا اُوچِش نو را پیرَوی اَکُنِم ²⁰عیسی پاسِخُش دا روبایا را لانَیا وَ مرغیای هوا آشیانَیا اَما پُوسِ انسان را جای سَر نِدَه نی²¹شاگِردی دِگَه شَه وَی گُت ، سروَرَم رُخصَت آدِه تا اُوچِم بوای خُوم اَ خاک بُکُنِم . ²²اما عیسی شَه اَنا گُت: از مَه پیرَوی بُکُن وَاُنِس مُردَیا ، ُُمُردَیای خُوشو اَخاک بُکُنِن²³چون عیسی اَسوارِ قایقی بُویس وَشاگِردیاش شَه دُم چِدِن. ²⁴اَمُو مُوقَی طوفانِ شَدیدی اُند طُوری بُیس کِه نَزدیک اَند مُوج قایق غَرق بُکُن اما عیسی دَر خاُو اَند ²⁵پس شاگردیا اُندِن اَنَه بیدارشو کِه وَ شوگُت ، سَروَر اَما چیزی نِوامُندِه کِه غَرق بِبَم نِجاتمو آدِه²⁶عیسی جوابُش دا ای کَم ایمانیا چرا اِندِه تَرسِدِسی؟ سپس بلند وابُیس باد وامواج را نَهیبُش زَد وآرامِشِ کامل حکمفرما بُویس . ²⁷اَنَیا شِگِفت زَدَه از یَک دِگَه شو پُرسی اِ چِطور شَخصی اِسی ؟ حَتی باد و اَمواج از اِدِه فَرمو اَبُرِن²⁸اَمی مُوقَی کِه اَ ناحیه ی جَدَریان در اَندَی دریا رَسِدِن ، دو مَرد دیو زَدَه که از گورِسو اَ دَر داندِن شو بینا اَنَه دوتای به قدری وَحشی اَندِن که هیچکس اُوش ناشَیس اَز اَمکِه رَد بِبِن . ²⁹اَنَیا فَریاد شا زَد تو با اَمایا چه کاری اُوتِه اَی پُوس خدا آیا اُندِسِش تا اَما قبل از وَقت عَذاب آدَیش؟³⁰کَمی دور تر اَز اَنَیا گَلَی گَپی از خوکیا مَشغولِ چِرا اَندِن ³¹دیویا التماسشُو کِه اَعیسی شو گُت ، اَگَه ما دَر اَکُنِش اَ داخلِ گَلَی خوکیا بِفِرِس . ³²شَه اَنَیا گُت اُچی : دیویا اَ در چِدِن و اَ داخلِ خوکیا بُودِن و هَمَی گَلَه از سرازیری تَپَه اَ درون دریا هجوم شُو بَو وَدَر آو هلاک بُدِن³³خوکبانیا فرارشو کِه اَ شَهر چِدِن و هَمَی اتفاقیای کِه بَرَی دیو زَدیا کَتِسون شو گَت. ³⁴سپس هَمَی مَردُم شَهر بَرَی دِدَی عیسی اَدَر اُندِن و چون اَنَه شو بینا اَ اَنَه التماسشو کِه از اَنَه ناحیه ی اُچو

¹پس عیسی سوار قایق بُیس واَندَی دریا اَشهر خُوش چو. ²اَمی مُوقَی مردی مفلوج که اَ دُشَکی خَتِسُن شا پَلو آوعیسی چون ایمان اِدیا اُ شبینا اَ مفلوج اُش گُت دِل قوی بُکُن فرزندم گنایات آمرزیدَه بُویس³در اِ مُوقَع بعضی از علمای دین با خُشو شو گُت اِ مَردی کُفر اَ گُتُای ⁴عیسی فکرشواُش خَند و اُشگُت : چواِ فِکرِ پلیدی اَ دلِ خوت را اَدِدای ⁵شوگُت کُدُم آسونتر اِسی اِدِ اِسی که گنات آمرزیدَه بویس یا اِدِه که بلند وابَش و اَ راه بُرو. ⁶اِدِه تا بِفَمی که پُوس انسان بَر زَمی اقتدارِ آمرزِشِ گُنایا اُوشه اَ مَفلوجُ اُشگُت بلند وابَش دُشَکِ خوت واسی وَ اَ خونَه بُرو⁷اَنَه مَردو بُلَند وابُیس و اَ خونَه چو . ⁸چون مَردُم اِدِشو بینا تَرسِدِن و خدایی را که اِ قُدرَتی اَ انسان اُش بَخشِدِه تَمجید شو کِه . ⁹چون عیسی اَمکِه تَرکُش کِه مَردی اَشبینا مَتی نام که در خَراجگاه اُداسُن اَ اَنَه اُشگُت اَ دُمِ مَه بِدا اَنَه بُلند وابُیس و شَه دُم چو¹⁰روزی عیسی اَ خونِه مَتی بر سَر سُفره اُداسُون که بسیاری از خراجگیریا و گناکاریا اُوندِن و با اَنَه وشاگردیاش هم سُفرَه بُودِن. ¹¹چون فَریسیا اِدِشو بینا ، به شاگردیای اَنَه شوگُت : چرا استادِ شما با خراجگیریا و گناکاریا غذا اَخَردُوی؟¹²چون عیسی اِدِه اُششُنُفت، گُت : مَریضیا اِسِن که به طَبیب نیاز شواِ نه تَندُرستیا. ¹³اُچید و مفهومِ اِ کلامی را درک بُکُنید که "رحمَت راپَسَند اَکُنِم نه قوربونی را." چون مَه نیوندِسِم تا پارسایا بلکه گناکاریا را دعوت بُکُنَم¹⁴آنگاه شاگردیای یحیی اَ پِشِ عیسی اُندِن و شوگُت : " چرا اَما وفریسیا روزَه اَگِرَم ، اما شاگردیای تو روزَه ناگِرِن؟ " ¹⁵عیسی پاسُخُش دا : "آیا اَبو مِمونیای عَروسی تا وقتی که دَما با اِدَیا اِسی سوگواری بُکُنِن؟. اما ایامی دا که دَما اَ اِدَیا گِرِتَه اَبو آنگاه روزَه اَگیرِن .¹⁶هیچ کی پارچه ی نواَ جَمی کُنهَ وصله نازِن چون که وصله اَ جَمَه کندهَ اَبوپَریش بیشتر اَبو¹⁷و نیز شرابِ نو در مَشکیای کُنَه ناریزِن ، چون مَشکیا پارَه اَبو وَ شراب اَریزه و مَشکیا از بین اَچِن. شرابِ نو را در مَشکیای نو اَریزِن تا هر دو مَحفوظ بِن¹⁸در اِ مُوقَی که عیسی این سُخَنیا بَرَی اَنَیا تعریف اَکُردُی، یکی از رئیسیا اَپِشِ اَنَه اُند و اَ مُقابِلُش زانوش زَد وَاُشگُت: " دُتُم اَمی اَلانَی مُرد. پَس اَمی اَلان بِدا و دَسِه خوت بَراَنَه اُونِس که زِندَه وابو" ¹⁹عیسی بلند وابُیس وبا شاگردیاش با اَنَه چو .²⁰دَر اَمی موقَی زَنی که دَوازدَه سال از خونریزی رَنج اَبُردُی، اَ پُشتِ سَرَه اَ عیسی نَزدیک بُیس و لَبَی رَدایِ اَنَه را لَمسُش کِه. ²¹اَنَه با خوش گُتِسُون : " اَگَه حَتی به رَداش دست بِزَنِم ، شفا اَگِرِم " ²²عیسی واگِشت اَنَش بینا وَاُشگُت: " دُتُم دِل قَوی بِدَر ایمانُت تو را شَفاش دَدِه" اَمو ساعتی زَن شَفاش گِرِت.²³و چون عیسی واردِ خونِی اَنا رئیس بویس و نوحَگَریا و کَسای که شیوَن اَکِرداین اُشبینا " ²⁴اَشگُت، اَ دَر اُچید اِ دُتی نِمُردِه بلکه خَتِه " اما اَنَیا اَ اَنَه خَنَشو کِه²⁵چون مَردُم اَدَر کِه، عیسی داخِل بُیس وَ دَسِه دُتُوش گِرِت و اَنا بلند وابُیس. ²⁶خَبرِ اِ واقِعه در سرتاسَرِ آن ناحیَه پَخش بُیس²⁷مُوقی که عیسی اَنَه مکانی تَرکُش کِه ، دو مَردِ کور اَ دُمِ اَنا فریاد شو زَد: "ای پُسِ داوود اَ مایا رَحم بُکُن ". ²⁸چون اَ خونِه دَر اُند، اَنَه دو مَردی اَپِش اُندِن. عیسی اَ اَنَیا سُوال اُشکِه: " آیا ایمانِتو اِسی کِه مَشا این کاری انجام آدَیم؟" جَوابشو دا " بَله سروَرا"²⁹پَس عیسی چِشمیاشو لَمسُش کِه وَ اُشگُت" بنا بَر ایمانِتو براتو انجام بِبو ." ³⁰یَکدَفَی چِشمیاشو باز بُیس. عیسی اَ اَنَیا اِصرارُش کِه وَ اُشگُت " مراقب بی کَسی اَ اِ موضوع ای آگاه نَبو". ³¹اما اَنَیا که اَ دَر چِدِن، اَنَه در تمام آن نواحی شهرتشو دا³²در هَمو لَحظَه کِه اَنَیا اَ دَر اَچِدِن ، مَردی دیو زَتَه را کِه لالَم بُدِه ، اَ پِشِ عیسی شو آو . ³³چون عیسی دیو را اَز اَنَه بیرونُش کِه ،زبونِ اَنَه مردِ لال باز بُیس مردم حیرت زَدَه شاگُت اِندو چیزی در اسراییل دِدَه نَبُدِه ³⁴اما فریسیا شُگُت اَنَه دیویا اَ یاریِ رییس دیویا اَ دَر اَکُن³⁵عیسی هَمی شَریا و روستایا اَگِشتِه در کِنیسه یا اَنیا تعلیم شَدا و بشارت پادشاهی اعلام شَکِه هر درد و بیماری شفا شَه دا ³⁶و چون اَنبو جماعت اُشبینا دِلُش بَرَی اَنیا سُوت چون مِثِ گوسفَندیای بی شبان پریشون و دَرمانده اَندن³⁷شَه شاگردیاش گُت محصول زیاد اِسی اما کارگر کم ³⁸پس از مالک محصول تُبِوی کارگریا بَرَی درو محصول خوت بِفرسه

¹عیسی شَه داوزده شاگرد خوش اُشگُت بی وشَه اَنیا اقتدار داتا ارواح پلید اَدَر بُکنن وهردرد بیماری شفاآدین²اِسمیای داوازده رسول اِده اِسی اول شمعون معرف اَ پترس وبِراسوش اَندِریاس یعقوب پُس زیدی وبِراسوش یوحنا ³فیلپس وبرتولما توماومتای خراجگیریعقوب پُس حلفای وتدای ⁴شمعون غیورویهودایاسخریوطی که عیسی تَسلیم دشمن اُشکه⁵اِدوازده تا عیسی اُش فِرِسا وشَه اِدیا گُت اَپَلو غیر یهودیا مَچی واَ شهریای سامریا داخل مَوی ⁶اُچی اَ پَلوگوسفندیای گم بودَه قوم اسراییل اُچی ⁷وقتی اَچی ا پیامی موعظه بُکنی کهُ پادشاهی آسمو نزدیک اِسی⁸بیماریا شفا آدی مردیا زنده بکنی جذامیا پاک بکنی دیویا ادر بکنی مفت توواجسه ومفت آدی ⁹طلا یا نقره یا مس در کمربندیای خوت منسی ¹⁰وبری سفرکوله باریا جمی اضافی یا کفش یاچوب دسی مواسیچون که کارگر مستحق¹¹اَ هَر شَهریا روستایی که وارد اَبی فردی خَش پیدا بُکُنید و تا وقتی که تَوی اُچِش اَ خونَش اونَیش ¹²چون اَ خونَی اَچی بُگُوی سلام برشما ¹³اَگَه اَنَه خونَی شایستَ بو سلامِ شما قَبول اَکُن وَ اَگَه قبول نَکُن اَ شما اَ واگَردِه¹⁴اَگَه کِسی شما قَبول اُشنِکِه و حرفیَای تو گوشُش نِدا ، موقَع تَرک خونَه یا شهر،خاک پای یای خوتو بِتَکَنی . ¹⁵آمین اَ شماییا اَگواِم در روز داوری تَحملِ مجازات بَرَی سُدوم و غَمورَه آسونتر اَ بو تا بَرَی اَنَه شهری¹⁶مَه شُماییا را مِثِه گوسفندیا اَ میونِ گُرگیا اَفِرِسِم پَس مِثه مار هوشیار بی و مِثه کبوتر سادَه . ¹⁷اَز مَردُم بَر حَذَر بی اَنَیا شما را اَ مَحکَمَه اَبُرِن و در کَنیسَیای خوشو تازیانَه اَزَنِن ، ¹⁸بخاطر مَه شما را اَ پَلوی والیا و پادشایا اَبُرِن تا در بَرابَر اَنَیا تا در میونِ قومیای دُنیا شهادَت آدَی¹⁹اما چون شما را تسلیم اَکُنِن نِگران مَبی که چگونَه یا چه بُگُوی در اَمی موقع اَمی که تاوی بُگُی اَ شما عَطا اَ بو ، ²⁰چون گویندَه شما نیسی بَلکه روحِ پدَرِ شما اِسی که اَ زَبو شما سُخَن اَگو²¹برادر برادر را وَ بوا بِچُش را تسلیمِ مَرگ اَکُن بِچیا اَ والدَینِ خوشو اَ وارُسِن و موجباتِ قَتلِ اَنَیا را فَراهَم اَکُنِن هَمَی مَردُم ²²بِخاطِر نامِ مَه اَ شما مُتِنَفِر اَبِن اما هَر که تا آخَر پایدار وامَنِه ، نِجات پیدا اَکُن . ²³چون در شهری اَ شما آزار اَرَسَنِن اَ شَهرِ دیگَه اُچی . آمین اَ شما اَگواِم ، پیش اَز اِنکِه تُبِشا اَ هَمَی شَهریای اسراییل اُچید ، پُسِ انسان دا²⁴شاگرد اَز استادِ خود بَرتَر نی و نه غلام اَز اربابِ خود بَراتَر . ²⁵کافیِه شاگرد مِثِ استادِ خوُش بِبوو غلام را که چون اربابِ خوُش بِبو . اَگَه رییسِ خُونَه را بَعلزَبُول اَخَنِن ، سایرِ افرادیای خونَه چِه اَخَنِن²⁶دِگَه اَ اَنَیا مَتَرسید ، هیچی پنهون نی کِه آشکار نبووَ هیچی پوشیدَه نی کِه مَلوم نَبو . ²⁷آنچه در تاریکی اَشما اُمگُتِه ، در روشنایی بُگُویید و آنچه در گوشِتو گُفتَه بُویس ، اَ بَرَی بامیا اعلام بُکُنید²⁸از کَسیایی که جسم را اَکُشِن اما قادر اَ کُشتَن روح نیسِن مَتَرسید، از اَنَه بِتَرسید که قادر اِسی هَم روح و هم جِسمِ شمایا را در جَهَنَم هلاک بُکُنِ . ²⁹آیا دو گنجشک را به یک پولِ سیاه نافِرِشِن؟ با اِ هَمَه ، حتی یَک گُنجشک نیز بدونِ خواستِ بوای شما اَ زَمی ناکِت ³⁰حتی مویهای سَر شما اَ تمامی شُمُردَه بُدِه. ³¹پس مَتَرسید چون ارزشِ شما بیش از هزاران گنجشک اِسی³²هر که اَ پش مردم اَ مه اِقرار بُکن مَه اَ پِشِ بوای خوم که آسمو اِسی اَنَ اقرار اَکُنم ³³اَما هر که پِش مردم اِنکار بُکن مَهَ اَ پِش خداخوم که در آسمو اِسی انکار شَکُنم³⁴فکر نکنی اُندِسِم صلح اَ زمی بیارِم نیوندِسِم تا صلح بیارِم بَلکه شمشیر بیارِم ³⁵چون اُندِسِم پُس را اَ بوآ دُت اَ مادر و عروس اَ نَنَی شو جدا بُکنم ³⁶دشمنیای شخص اَلِه خونَی خوش اِسی³⁷هر که بوآ، ننی خوش بیشتراز مَه دوس بِدَرِه شایسته مَه نی و هر که پُس یا دُتِه خُوش بیشتَر اَز مَه دوس بِدَرِه شایستَی مَه نی ³⁸هَر که صلیب خوش نِواسی پشت مَه نیا شایستَی مَه نی و ³⁹هر که شوی جون خوش حفظ بُکن اََنه از دَس اَدِه وهر که جون خوش رابِه خاطرمَه از دَس آده اَنَه حفظشَ کُن⁴⁰هَر که تو بِپَذیره مَش پَذیرُفتِه و کِسی که مَم بِپَذیرِه فِرِستَندِی مَش پَذیرُفتِه. ⁴¹هَر که پیامبری را از آن رو که پیامبر اِسی بِپَذیرِه پاداش پیامبر را دریافت اَکُن هر که پارسایی را از آن رو که پارسا اِسی بِپَذیرِه پاداشِ پارسایی اَگیرِه⁴²وَ هر که به اِ کَیدونیا از آن رو که شاگردِ مَه اِسِن حتی کاسه اُو سَرد آدِه آمین اَ شما اَگواِم بی پاداش نَوامَنَه

¹پَس اَز اِدِه که عیسی از دَادَی اِ فَرمانیا اَ دوازده شاگِردِ خوش فارِق بُویس اَز اَمکَه چو تا در شهریای اَنَیا اَ تَعلیم وَ موعِظَه بِپَردازِه . ²چون یحیی اَ زندان وصفِ کاریای مسیح اُ شُشُنُفت شاگِردیای خوش اَ پَلوی اَنَش فِرِسا ³تا بِپُرسِن آیا تو اَمی اِسِش که باید داندِش یا منتظره کِسِ دِگَه بَم؟⁴عیسی در جواب اُشگُت اُوچی هر چه اَبینی وَاَشنُوی اَ یحیی بُگُوی ⁵که کوریا بینا اَبِن لَنگیا را اَچِن جُذامیا پاک اَبِن کَریا شنوا اَبِن و مُردَیا زِندَه اَبِن و فقیریا بشارت اَدََین ⁶خوشبحالِ کسی که اَ سَبَبِ مَن نِلَغزه⁷چون شاگردیای یحیی اَچِدِن عیسی در بارَی یحیی سُخن آغاز اُشکِه و شَه جَماعَت گُت بَرَی دیدنِ چه چیزی اَ بیابو چِسی ؟ بَرَی دِدَی نی ای که از باد در حرکت اِسی ؟ ⁸اَگه نَه بَرَی دیدَنِ چه چِسی؟ بَرَی دیدَنِ مَردی که جَمَی جُوشَه بَرِه؟ اَنَیا که جَمَی جُو اَبَر اَکُنِن در کاخیای پادشا اِسِن⁹پس بَرَی دِدَی چه چِسی ؟ بَرَی دِدَی پیامبَر ؟ بله اَ شما اَگُواِم کسی که از پیامبر بَرتَر اِسی . ¹⁰چون اَمی اِسی که در بارَش شو نِوِشته اینَک پیام آوَر خوت را جِلو تَر اَز تو اَفِرِسِم تا راهُت را پیشِ روت مُحیا بُکُن¹¹آمین اَشما اَگوُام که گَپتَر اَز یحییِ تَعمید دهندَه از مادر زادَه نِبودِه ، اما کیدوتَرین دَرِ پادشاهی آسمو اَز اَنَه گَپتَر اِسی ¹²از زمان یحیی تَعمید دهَندَه تا الان پادشاهی آسمو نیرومَندانَه اَپِش اَچو وَ زور آوَریا اَنَه تصاحُب اَکُنِن¹³زیرا هَمَی پیامبَریا وَ تورات تا زمان یحیی نبوت شاکِه ¹⁴و اَگَه تا وی بِپَذیری یحیی اَمی ایلیا اِسی که باید داآند . ¹⁵هر که گوشِ شنوا اُشِه بِشنُوِه¹⁶اِ نَسلی اَ چه تَشبیه بُکُنِم ؟ مِثِ طفلی اِسِن که در بَزال اَنَین هَمبازییای خوشو صدا اَکُنِن ، ¹⁷بَرَی شما نَی موزَد نِرَقصدی نوحَه موخَند سینَه تو نِزَد¹⁸چون یحیی اُند که نَه شَخَه ونه شَه پوشی ، شا گُت دیوُشِه ¹⁹پُس اِنسان اُند که شَخَه وَ شَه نوشی شا گُت مردی اِسی پُرخور میگُسار دوسِه خَراجگیریا وَ گُناکاریا . اما حقانیتِ حِکمَت را اعمالِ اَنَه اَ نَبوت اَرَسَنِه²⁰اَمی موقَی عیسی اَ شهریایی مَلامَتُش کِه ، که بیشتَرین معجزَیاش در اَمکِه انجامُش دَیسوُن ²¹وای بر تو ای خورزین وای بر تو ای بیت صیدا زیرا اَگَه معجزی یای که در شما اَنجام بُدِه در صور وصیدون روی شَه دا مَردُمِ اَمکِه مدتیای پیش در پلاس و خاکستَر توبَه شو کِردِسون ²²اما یقین بِدَنی که در روزِ داوَری تحمل مجازات بَرَی صور و صیدون آسونتر اَبوتا بَرَی شما²³و تو ای کفرناحوم آیا تا اَ فَلَک سَرَ واسَیش؟ هیچ موقَه بلکه تا اعماقِ هاویَه فرو اَچِش زیرا اَگَه اِ معجزیا که در تو انجام بُدِه در سدوم رُخشَ دا تا اِروز اَجا اَوامُند . ²⁴اما باوَر بُکُن که دَر روزِ داوَری تَحَمُلِ مجازات بَرَی سدوم آسونتر اَبو تا بَرَی تو²⁵در اَنَه وَقتی عیسی اظهارُشَن ای پدَر مالکِ آسمونُ زَمی تو را اَپَرَستِم که اِ حقایقی را اَز دانایا و خِرَدمَندیا پِنهانُش کِردِه و بَرَی بیچیا آشکارُش کردِه ²⁶اُ ای بوا چون خوشنودیِ تو در اِدِه اِسی ²⁷بوای مه هَمَه چی شَه مَه سِپُردِه هیچ کَس پُس ناشناسِه جُز بوا و هیچ کَس بوا ناشناسِه جُز پُس و اَنَیا که پُس شا وی بَرَی اَنَیا آشکار اَکُن²⁸بَی اَپَلُویِ مَه اَی هَمَی زَحمَتکِشیا و گِرانباریا که مَه اَ شما آسایش اَدَیم . ²⁹یوغِ مَه اَدوش بِگیری و از مَه تعلیم بِگِری چون که حَلیم وافتادَه دِل اِسِم، و در جونیای خویش آسایش اَرَسی ، ³⁰چرا که یوغِ مَه راحَت اِسی و بارِ مَه سَبُک

¹در اَمی زمانی عیسی در روز شبات از میون مزارع گندم رَد اَ بُیس شاگردیا ی انهبه علتِ گُشنِگی شروع اَ چِدَی خوشه یای گندُم و خَردَی اَنَیاشو کِه ²فریسیا چون شُبینا شُگُت نگاه بُکُن شاگردیات کاری اَکِرداین که در روز شَبات جایز نی³اُشگُت مَگه تو نِخَندهِ که داود چوشکهِ خوش ویاریاش گُشنَه اَندِن ⁴اَ خونه ی خدا چِدِن وخوش ویاریاش نوُ حضور شُخَه هر چند خَردَی اَنه بِرَی اَنه ویاریاش جایز نیَند چون که فقط بَرَی کاهنیا مجاز اَند⁵مَگَه در تورات تُنخواندهِ که در روزیای شبات کاهنیادر مَعَبد حرمت شبات را نگه ناَدرن بی گناه اِسن ⁶اَشما اَگُواِم کسی در اِنکِه اِسی که گَبتَر از مَعبد اِسی⁷اَگه مَفهوم اِ کلامی درک تا که رحمت مَوس نه قربانی، دگه بی گنایا محکوم توناکه ⁸چونکه پُس انسان صاحب شَبات ِاسی⁹ازاَنکهَ چِِدهِ اَ کنیسه ی اَنیا اَ دَر اُند ¹⁰درکنیسه مردی اَند که یک دَستش خُشک بُسن از عیسی شُه پرسی آیا شفادَدَ در روزشبات جایز اِسی اِدهِ شُوگُت تا بهونی بَرَی مُتَهم کِردی اَنَه پَیدا بُکُنِن¹¹اَنَا شَه اَنیا گُت اَگَه یکی از شما یا گوسفندی اُش بو و اَنه گوسفندی در رُز شَبات در چاهی بِکت آیا اَنه نوآسی واز چاه اَدَر بیاره؟ ¹²پس انسان چقدر با اَرزشتر از گوسفند اِسی. پس نیکوی کِردَه دَر رُزه شَبات جایز اِسی¹³پَس شَه اَنهَ مَردو گُت دَسُت دراز بُکن واََنَه دَسُش دِراز اُشکهِ و اَنه دَسی مِث دَسه دِگََش سالم بُویس . ¹⁴اَما فَریسیا اَدَر چِِدن و با هم دِگَه مشورت شوکهِ که چِجوری اُشبُکُوشِن¹⁵¹⁷عیسی اُشفَمَیس ، اَمی مَکانی ترک اُشکه اَما عدی زیادی شَه پُشت سَرَش چِدِن و هَمَی اَنیا شفا اُشدا ¹⁶و شَه اِدَیا قَدِغَن اُشکه که اَنَه شُهرت نِدَین . اِ واقع بُیس تا گفته اشعیا نبی اَ انجام برسه¹⁸اِدِ اِسی خادمِ مَه که اِدِ اُمَبَرگُزدهِ محبوب مَه اِسی که جان مَه از اَنه خُشنود اِسی . روح خُوم بَر اَنه َاَنِسِم و اَنه عدالت را اَ قومیا اعلام اَکُن¹⁹نزاع نا کُن فریاد نازن و کسی صداش در کوچیا ناشنووِن ²⁰نی خُرد بُودَ را ناشکَنِه و فِتیلَی نیم سوختَه را خاموش ناکُن تا عدالت را اَ پیروزی بِرَسَنِه ²¹نام انه مایه ی امید بَرَی هَمَی قومیا اِسی.²²یَکَشی مَردی دیو زَتَه که کور و لال اَند شا پَلو آو و عیسی شفا اُشدا به طوری که اُشیس ببینه و حرف بِزِن ²³پَس هَمَی جماعت تعجب شُکِه و شُگُت پس آیا ا مَرد پُسِ داود نی؟²⁴اما چون فَریسیا شُشنُفت شُگُت اَ یاریِ بَعلزَبول رییس دیویا اِسی که دیویا اَدَر اَکُن ²⁵پس عیسی فکر اَنیا اُشفَمی و شَه اَنَیا گُت هر حکومتی که بَر ضِد خُوت تَجزیَه بِبو پا بر جا نَوا مَنِه و هر شهر یا خونه ی که بَر ضِدِ خوت تَجزیه بِبو پا بَر جا نَوا مَنِه²⁶اگه شیطون شیطون اَدَر بُکن بر ضد خوت تجزیه بُدِه پس چگونه حکومَتُش پا بر جا اَ وامَنِه ²⁷و اگه مه اَ یاری بعلزبول دیویا اَدَر بُکُنم شاگردیای شما اَ یاری اَنیا اَدَر داین پس ادیا خُشو داوریای شما اَبِن²⁸اگه مه به واسطه ی روح خدا دیویا ادر بکنم یقین بدنی که پادشاهی خدابر شماانده ²⁹چگونه کسی ششا ا خونه ی مردی نیرومندادر بیا واموالش غارت بکن مگه اده که انه مردو شابنه واموالش غارت بکن ³⁰هر که بامه نی بر ضد مه اسی وهرکه با مه جمع نکن پراکنده ابو³¹پس ا شما اگم هر نوع گناه وکفری که انسان مرتکب ببوآمرزیده ابواما کفر ا رو امرزیده نابوو ³²هر که حرفی بر ضد پس انسان بگو آمرزده ابو اما هر که بر ضدروح القدس سخن بگونه درا عصر و نه در انه عصر آینده امرزیده نابو³³اگه میوه ی نیکو تاوی درخت شما باید نیکوبو چون که درخت بد میوه ی بد اده چون درخت از میوَیاش شناخته ابو ³⁴ای افعی زادگان چگونه ماشا نیکو سخن بُوگُوَم و حال انکه بد اِسی زیرا که زَبو از زیادتی دل سخن اگو ³⁵مرد نیکو از خزانه نیکو دل خُوش چیزیای خوب دارِه و مرد بد از خزانه بد چیز های بد اَ دَر دارِ³⁷اما اَ شما اَگُمِ که مردم بری هر گَپ پوچ که ³⁶اَ زَبو بیارِن در رُز داوری حساب اَدَین چون باگپ خوت تبریه اَبی وبا گَپ خوت محکوم اَبی³⁸³⁹⁴⁰یَکشی عدهَ ی ازعلمای دین و فَریسیاشه اَنه گُت اَی اُستاد ماوی آیی از تو ببینم جواب اُش دا نسل شرات و زنا کار آیاتی شاوی اَما آیاتی اَ اِدیا داده نابو بِجز آیی یونس نبی اَمده که یونس سه رُز و سه شودر اَشکم مَی گَپی اَند پُس انسان هم سه رُز سه شَودر دل زَمی اِسی⁴¹مردم نینوا در رُز داوری با اِ نسلی بلند اَ وابِن و محکوم شو اَکن چون که اَنیا بر اثر موعظه یونس تو به شُو که وحالا کسی بزرگتر از یونس ِانکهِ اِسی⁴²ملکه جنوب در رز داوریبا ا نسلی بلند اوابوومحکومشو اکن چون کههَمی موقعی که روی پلید از کِسی اَدَر دااَ ⁴³مَکانیای خشک بایر اَچو تا جای بَری اِستراحت واجوی امانَواجی پس ⁴⁴اَگواَ خونَه ی که از اَنه اُندِسم اُچِم اَمکهَ اَرسهِ وخونه خالی و رُفته وآراسته اَبینه ⁴⁵و اَچو هفت رو بدتر از خوش داره و همه داخل اَبن و سکونت اَکُنن و در نتیجه سرانجام اَنه شخص بدتر از حالت اَولش اَبو عاقبت اِ نسل شریر اِنده اَبو⁴⁶در هَمی موقع که عیسی با مردم گَپ شَزد نَنَش و بَرادَریاش اَدَر ویسَیسُنن و شاوس با اَنه گفتگو بُکنن ⁴⁷پس شخصی شَه اَنه خبر دا که نَنه و بَرادَریات اَدَر ویسیسِن و شاوی باتو گفتگو بکنندر جواب قایل اُش گُت، نَنَه مَ و براسوام ⁴⁸کیا اِسِن؟ ⁴⁹و دست خوش سمت شاگِردیاش دراز اُش کِ، اُش گُت، اِدَییا نَنَه و بِراسویام اِسِن. ⁵⁰زیرا هر که ارادَهٔ ی پدر مرا که در آسمو اسی بجا بیاره، همان برادر و خواهر و مادر مَن اسی.

¹و در همان روز، عیسی از خانه اَ دَر اُند، اَ کنارهٔ دریا نشست ²و گروهی بسیار بَرَی اَنَ جمع بُودِن، بقسمی که اَنَ به کشتی سوار بُویس، قراراُش گِرِت هَمَشو بر ساحل وَیسَدِن؛و معانی بسیار به مَثَلها برای ایشان اُش گُت، ³وقتی برزگری بجهت پاشیدنِ تخم اَدَر چُو. ⁴و چون تخم شَپاشی، قدری اَ راه چو و مُرغیا اُندِن، اَنَیا شو خَ. ⁵و بعضی بر سنگلاخ جایی که خاک زیادیش نیَند کَت، و زودی سبز بوُیس، چونکه زمین عمق اُش نیَند ، ⁶و چون آفتاب اَ دَر اُند سوُتِن و چون ریشَه شوُ نیَند خُشک بُدِن.بَعضیا اَ مِیونِ خاریا ریختَه بُیس و خاریا گَپ بودِن ⁷واَنیا خَفَه شُکه ⁸و اما بَقیه ی بَذریا اَ زَمی خَش کَتِن وبار اُشکه بعضی صد برابر وبعضی شصت برابرو بعضی سی ⁹هر که گُش اُشه ِبشنُوهاَمی موقع شاگردیا اُندِن اَ وی شُگُت از چه جَهتی ¹⁰اِ مَثَلیا اَ گُتایش ¹¹در جواب اِدیا اُشگُت درک رازیای ملکوت اسمو اَ شماعطا بُده اما نه اِدَیا ¹²هر که اُشه اَنه داده اَبوتا اَ فراونی اُشبو و اَنه که اُشنی اَمی که اُشه از اَنه گِرته اَبواز اِ جهتی با اِدیا با مثلیا سخن اَگُمِ چون که ¹³نگران اِسن ونابینن و شنوا اِسن وناشُنون و نافَهِمن و ¹⁴در حق اِدیا نبوت اشعیا تمام اَبو که اَگو اَ گوش خوت اَشنوی اما هیچ نافهمی اَ چِش خوت اَبینی اما هیچ درک ناکنی¹⁵چون دل اِقومی سنگین بُودهِ گوشیاشو سنگین بُوده و چشمییای خوشو شُبَسهِ نِکُنهِ با چشیاشو بِبِینن و با گوشیاشو بِشنون ودر دلیای خشو بِفَهمن و واگردِن وشفا شوآدهلیکن خوشابحال چشیای شما و ¹⁶گُوشُوتوُ زیرا که اَشنُوِن ¹⁷زیرا هرآیه به شما مُگُتِ بسا انبیا و عادلان شَخواسته که آنچه شما اَبینِش، ببینِن و شُنِبینا و آنچه اَشنُفی، بشنُفِن و شُنشنُفتِ.¹⁸پس شما معنی مَثَل برزگر را بشنُوی . ¹⁹هنگامی که کِسی کَلامِ پادشاهی آسمو را اَشنُوِه اما اَنَه دَرک ناکُن ،شَریر دا وَ هَر چی دَر دِلِ او کاشتِه بُدِه اَدُزِه . اَدِ اَمی بَذری اِسی که دَر راه کاشتَه بُده²⁰واما بَزری که بَر زَمیِ سَنگُلاخ کَت کِسی اِسی که کلام رو اَشنُوه وَ زودی اَنَه باشادی قَبولَ کُن ²¹اما چون در خوت ریشَش نی تنها یَک کَمی دوام دارِه وقتی بِسببِ کلام سختی یا آزاری بروز اَکُن دَر دَم اَکِوِن²²بَذری که در میونِ خاریا کاشتَه بویس کِسی اِسی که کلام را اَشنُوه اَما نِگَرانی های اِ دنیا وَ فَریبَندِگیِ ثروت اَنَه خَفَه کُن و بی ثَمَر اَکُن. ²³اما بَزری که دَر زَمیِ نیکو کاشتِه اَبو ، کسی اِسی که کلام را اَشنُوِه و اَنَه اَفَمه و باروَر اَبو صد ، شَصت، یا سی برابر ثَمَر دارِه²⁴عیسی مَثَلِ دیگَه بَرَی اِدَیا شُو پادشاهی آسمو همانندِ مَردی اِسی که در مزرَعه خوُش بَزرِ خَشُ اُشپاشی ، ²⁵هنگامی که مَردمیا اَ خُو اَندِن دُشمَنُش اُند وَ در میونِ گندم علفِ هرز اُش کاشت و چو. ²⁶چون گندم سبز بویس و خوشَه شو علفَ هرز نیز پیدا بویس²⁷غلامیای صاحب خونَه اَ پِشِ اَنَه چِدِن وَ شو گُت آقا مَگر تو بَذرِ خَش دَر مَزرَعَت اُت نِکاشتِه؟ پس علَفِ هرز اَز کُجا اُند ²⁸دَر جواب اُش گُت اِ کارِ دُشمن اِسی غلامیا اَز اَنَه شو پرسی آیا تَوی اُچَم اَنَیا جَمع بُکُنَم؟²⁹اُشگُت نَه اَگر تا وی علفیای هرز را جَمع بُکُنی ممکن اِسی گَندم از ریشَه بِکَنی. ³⁰اونِسی هر دو تا فصلِ درو با هم رُشد بُکُنِن . در اَمی زمان اَدرو گریا اَگواِم که اول علفیای هرز را جمع بُکُنِن دَسَه بُکُنِن تا بِسوخَنِه پس گندمیا جَمع بُکُنِن اَ انبارِ مَه بیارِن³¹عیسی بَرَی اَنَیا یَک مَثَلِ دیگَش اَو پادشاهی آسمو هَمچون دانَی خَردلی اِسی که کسی اَنَش اُش واسِه و در مزرعَش اُش کاشت . ³²با اِدِه که دانه خَردَل اَز همَی دانَیا کَیدوتَر اِسی ، اما چون رشد اَکُن گَپتَر اَز هَمَی گیایای باغ اَبُواَ درختی بَدَل اَبو چنانکه پرندیای آسمو دااِن در شاخیاش آشیونَه اَسازِن³³سپس بَرَی اِدَیا مَثَلِ دِگَشو اُشگُت پادشاهی آسمو مِثِ خمیر مایَی اِسی که زِنی اُش واسِه با سه کیسَی گَپ آرد مَخلوط اُشکِه تا تمامِ خمیر وَراُند³⁵عیسی هَمَی اِ مطلبیا را با مثَلیا بَرَی جماعت بیانُش کِه و بدونِ مَثَل اَ اَنَیا هیچیش نِگُت ، ³⁴اِ واقَع بُیس تا کلامِ نبی انجام بِرَسِه کِه اُش گُتِسون دَهَنِ خوت اَ مَثَلیاباز اَ کُنِم و هَر چه اَز آغازِ جهان مُخفی بُدِه بیان اَکُنِم³⁶پس عیسی جمعیت را تَرکُش کِه و داخل خونَه چو هَمی موقَع شاگِردیاش شَه پَلو چِدن وَ شوگُت مَثشل علفهای هَرزِمَزرَعَه بَرَی اَما شَرح آدِه . ³⁷اَنا در پاسُخُش گُت ، شخصی که بَذر خَش در مَزرَعَه اَکارِه پُسِه اِنسان اِسی ، ³⁸و مَزرَعَه اِ جهانی اِسی وَبَذر خَش فرزندیای پادشاهی آسمونِن ،علفیای هرز فَرزندیای اَنَه شَریرِن. ³⁹و دشمنی که اَنَیا اَکارِه اِبلیس اِسی فصلِ درو پایانِ اِ عصری اِسی و دروگَریا فرشتیا اِسِن⁴⁰اَمدِه که علفیای هرز جَمع کُنِن و در تَش اَسُخَنِن ، در پایان اِعصری اِندِه اَبو ، ⁴¹پُسِه انسان فرشتیای خوش اَفِرِسه و اَنَیا هَر چه که باعِث گناه اَبو و نیز تمام بَد کاریا اَز پادشاهی اَنَه جَمع اَکُن ⁴²و اَنَیا را در کورَی تَش اَبی، جایی که گریخ و دَندواَ دَندو سایدَه اَبو ⁴³پس پارسایا در پادشاهی بُوای خُت هَمچون خورشید اَدِرَخشِن هر که گوشُشه بِشنُوِه⁴⁴پادشاهی آسمو مِثلِ گَنجی اِسی پِنهون دَر دِلِ زَمی که شَخصی اَنَه پیدا اَکُن سپس دوباره پنهون شَکُن و از خوشحالی اَچو و هر چی اُشِه اَفِرِشِه و اَنَه زمینی اَخِلِه . ⁴⁵اَمدِه که پادشاهی آسمو مانند تاجری اِسی جویای مرواریدیای نفیس ⁴⁶پس چون مرواریدیای بسیار با اَرزشی پیدا اَکُن اَچو هر چی اُشه اَفِرِشه و اَنَه مروارید را اَخِله⁴⁷و باز پادشاهی آسمو مثل توری اِسی که اَ دریا اَبَین و همَی گونَه مَی{ماهی} داخل اَنَه اَچو ⁴⁸همی موقَی که تور پُر اَبو اَنَه اَساحل اَکَشَنِن سپس اَنَین خَشیا دَر سَبد جَمع اَکُنِن اَما ذبَدیا اَ دُور اَبَین⁴⁹در پایانِ اِ عَصری اِندِه اَبو فرشتیا دااِن و بد کاریا را اَز میونِ درستکاریا اَدَر اَکُنِن ، ⁵⁰و اَنَیا در کورَی تَش اَبَین، جایی که گریخ ودندو اَ دَندو ساییدَه اَبو⁵¹پس اُش پُرسی ، آیا هَمی اِ مَطلبی را دَرکتو که ؟ پاسُخشو دا ، اُ . ⁵²عیسی اُش گُت پس هر عالِم دین در بارَی پادشاهی آسمو تعلیمُش گِرِته مِثِ صاحب خونَی اِسی که از خَزونَی خوش چیزیای نو و کُهنَه اَ دَر دارِه ⁵³و چون عیسی اِ مِثَلیا تَمومُش که هَمی مکانی تَرکُش که⁵⁴و اَشهرِ خوش چو ،ودر کَنیسه اَ تعلیمِ مردم مَشغول بُویس ، مردم در شگِفت اَندِن و شا پرسی اِمردی اِ حِکمت و قدرتِ انجام معجزیا را از کجا کَسبُش کِرده؟ ⁵⁵مَگَه اَنَه پُسِ نجار نی ؟مَگَه اسمِ نَنَش مریم نی؟ وبرادریاش یعقوب و یوسف وشمعون ویهودا نیسِن؟ ⁵⁶مَگَه هَمَی خواهریاش در میونِ اَما زندگی ناکُنِن ؟ پس اِدَیا را اَز کجا کَسبُش کِردِه؟⁵⁷پس اَنَظَرشو ناپسَند اُند . اما عیسی شَه اَنَیا گُت: "نبی بی حُرمَت نابو جز اَشهر خوش و خونَی خویش ". ⁵⁸و در اَنکَه بخاطِر بی ایمانیِ اَنَیا معجزاتِ زیادی اُشنِکِه

¹در اَنَه زَمانی آوازَی عیسی اَگُوشِ هیرودیسِ حاکم رَسی ، ²واَنا شَه خادمیای خوش گُت ، اِیحییِ تَعمید دَهندَه اِسی که از مُردگان بُلَند وابُدِه و بِخاطرِ اَمی اِسی که اِ قُدرتیا از اَنَه ظاهِر اَبو³و اَما هیرودیس بِخاطر هیرودیا که قَبلَا زَنِ کاکاش فیلپُس بُودِه یَحیی رو اُشگِرت واَنَش بَست و شَه زندان بِس . ⁴چون که یحیی شَه اَنَا اَگُت ، حلال نیسی تو با اِ زَنو بِش . ⁵شَوِس یحیی رو اُش بُکُش اما اَز مَردم اَتَرسی چون یحیی را اَ پیامبری قبول شُواَند⁶در روزِ جَشنِ میلاد هیرودیس ، دُتِ هیرودیا در مجلس رَقصی وچنان دلِ هیرودیس رو شادُش که ⁷سوگَند اُشخَه هر چی اُشبِوی شادِه⁸دُت اَ تحریکِ نَنَش اُشگُت سَر یحیی تَعمید دَهَندَه اَمی اِنکِه در طَبقی اَ مَه آدِه . ⁹پادشاه ناراحَت بُیس اما چون قَسَمُش خَردِسون و بِه احترامِ مِهمونیاش دَستورُش دا که اَ اَنَه آدَین¹⁰پس اُش فِرسا سَرِ یحیی رودر زندان جدا بُکُنِن ¹¹و اَنَه در طَبقی شاواَدُتشو دا واَنَه اَپَلو نَنَش بو . ¹²شاگردیای یحیی اُندِن و بَدَنِ اَنَشو بو و شا خاک سِپُرد و چِدن شو عیسی خبر دا.¹³چون عیسی اِدِه اُششُنوُفت سَوارِ قایق بُویس از اَمکِه اَمکانی دور اُفتادَه وخلوَت چو اما مَردُم باخَبَر بُدِن اَز شهریای خوت پای پیادَه از پیِ اَنَه چِدِن ¹⁴چون عیسی از قایق پیادِه بویس جمعیت بسیاری اُشبینا دِلُش بَرَی اَنَیا اَ رَحم اُند بیماریاشو شَفا اُشدا¹⁵نَزدیکِ غروب شاگردیا شَه پَلو اُندِن و شُگُت اِنکِه مَکانی دورافتادَه ، ودیر وَقت نیز اِسی. مَردُم را روانَه بُکُن تا اَ روستاییای اطراف اُچِن و بَرَی خوت خوراک بِخِلِن¹⁶عیسی شَه اَنَیا گُت نیازی نی مَردُم اُچِن شُما خودت اَاِدَیا خوراک آدَی . ¹⁷شاگردیاشو گُت در اِنکِه چیزی جز پنج نوُ و دو ماهی مُنی عیسی ¹⁸اُشگُت اَنَیا اَ پَلو مَه بیاری¹⁹پَس شَه مَردُم گُت تا اَ سَبزَیا اُنَین اَمی موقَع پَنج نو و دو ماهی اُشگِرِت و اَ آسمو نگاش کِه بَرکَتُش دا پس نونیا پَرَش کِه و شَه شاگردیا دا و اَنَیا شا مَردُم دا. ²⁰هَمَه شو خَه وَ سیر بُدِن و از خوردیایِ باقی موندَه دوازدَه سبد پُر شُواسِه. ²¹شمارِ خورندَیا بِجز زِنیا و کودکیا پنج هزار مَرد اَندِن²²عیسی بی درنگ اَ شاگردیای خوش اصراراُشکِه در اَمی موقَی که مردم مُرخص شَکِه سوارِ قایق بِبِن و پیش از اَنَه اَ اَنطَرَفِ دریا اُچِن. ²³پَس از مرخص کِردَی مَردُم خوش اَ کوه چو تا اَ تنهایی دعا بُکُن شاو بویس و اَنَه اَنکَه تنها اَند . ²⁴در اَمی موقع قایق از ساحل خیلی دور بُسُن ودچارِ طوفان بویس چون باد مخالف بَراَنَه اَوَزی²⁵در پاسِ چهارم اَز شاو عیسی گام زنان اَ رویِ آو اَ طرَفِ اَنَیا چو. ²⁶چون شاگردیا اَنَه در حالِ راه چِدَه رویِ آو شُبینا تَرسِدِن و شُگُت شَبَح اِسی و از تَرس فریاد شُزَت. ²⁷اما عیسی بیدرنگ شَه اَنَیا گُت دِل قوی بِدَری مَه اِسِم مَتَرسی²⁸پطرس جوابُش دا : سروَرُم اَگَه تو اِسِش اَمَه بِفرما تا اَرو آو اَ پَلو تو بَیم، ²⁹اُشگُت " بدا " اَمی موقع پطرس از قایق اَدَر اُند و اَرویِ آو اَ طرفِ عیسی اَرو کَت . ³⁰اما چون باد اُشبینا ، تَرسی و اَمدِ که در آو فرو اَچو ، فریادُش زَد :" سَروَرُم نِجاتُم آدِه"³¹عیسی زود دَسِ خوش درازُش کِه و اَنَه اُشگِرِت و اُشگُت : " ای کَم ایمان چرا شَکُت کِه؟" ³²چون اَ قایق اُندِن باد تَموم بویس ³³.پس اَنَیای کِه اَ قایق اَندِن اَ بَرابَر عیسی سَر اَ زَمی شونا، وَ شوگُت : براستی که تو پُس خدا اِسِش³⁴پس چون اَطرفِ دِگَه رَسِدِن اَ ناحیه جنیسارِت وارد بُدِن . ³⁵مَردُمیای اَمکِه عیسی رو شو شِناخت و کِسیای که همَی نواحی اُش فِرِسَیسُن بیماریا شو پَلو آو ، ³⁶اَنَیا از اَنَه خواهش شا کِه اجازه آدِه تا فقط گوشَی رداش لَمس بُکُنِن و هر لَمس شَکه شَفا شا گِرِت

¹پس گروهی اَز فریسیا و علمای دین اَ اُرشلیم اَ پَلو عیسی اُندِن وشوگُت ²چرا شاگردیای تو سُنَت مَشایخ اَ زِرِ پا اَنِسِن اَنیا دَسیای خوشو قبل از غذا خَردَه ناشُرِن ؟ ³اَنَه در پاسُخُش گُت ، و شما چرا بَرَی حفظِ سُنَتِ خُتو حکمِ خدا رو اَزِرِ پا اَنِسی؟⁴زیرا خدا اُشگُتِ بوا و نَنَی خوت گرامی بِدَری و نیز هر که بوا یا نَنَی خوش ناسزا بِگو البته باید کُشتَه بِبو ⁵اما شما اَگویی اَگَه کِسی اَ بوا یا نَنَش بِگو هر کمکی که ممکن اِسی از مَه دریافت بُکُنی وقفَ خدا اِسی ⁶در اِ صورَت دِگَه بَر اَنَه واجب نی اِندِه بوای خوش گرامی بِدَرِه اِندِه اِسی که شما بَرَی حفظِ سُنَتِ خویش کلامِ خدا را باطِل اَشمُری.⁷ای ریا کاریا اَشعیا دربارَی شما چه خوب پیشگویی اُشکِردِه اَمی کِش گُتِ ، ⁸اِ قُومی با لَبیای خُت حُرمَت اَدَرِن اما دِلِشو از مَه دور اِسی ⁹اَنَیا بیهودَه اَمَه عبادَت اَکُنِن و تَعلیموشو چیزی جز فرایضِ بَشری نی¹⁰پس اَمی جماعت اَ پَلو خُش فراش خَند و اُشگُت گُش فرا آدَی و بِفَهمی ، ¹¹نَه اَمی که اَ دَهَنِ آدمی داخِل اَبو اَنَه نَجِس اَکُن بلکه اَمی که از دَهنِ اَنَه اَدَر دا اَمی اِسی که آدمی را نَجِس اَکُن¹²اَمی موقَع شاگردیا شَپَلو اُندِن و شو گُت آیا اَفَمِش که اِ سُخَنِ تو اَ فریسیا ناپسَند اُندِه؟ ¹³عیسی پاسُخُش دا هر نُهالی که پدرِ آسمانیِ مَه اُش نِکاشته ریشه کَن اَبو ¹⁴اَنیا اَ حالِ خُش اَنِسِه اَنَیا راهنمایی های کورِن هر گاه کوری عصا کِشِ کورِ دیگَری بُیس هَر دوشو اَ چاه اَکِوِن¹⁵پطرُس اُشگُت ، اِ مَثَلی بَرَی اَما شَرح آدِه. ¹⁶عیسی جَوابُش دا : آیا شما هنوز دَرک ناکُنی؟ ¹⁷آیا نافَمی کِه هَر چی اَز دَهَن داخِل اَبو اَشِکَم اَچو و دَفع اَبو ؟²⁰هر چی از دَهَن اَدَر دا از دِل سَرچِشمَه اَگِرِه و اَدِه اِسی کِه آدمی را نَجِس اَکُن . ¹⁹چون از دِل اِسی که اَفکارِ پلید ،قتل ،بی عفتی، دزدی، شهادتِ دروغ، و تهمَت سرچِشمَه اَگِرِه ، ¹⁸اِدَیا اِسی که شَخص و نَجِس اَکُن نِه غذا خَردَه با دَستیای نِشُسَه²¹عیسی اَنکِه تَرکُش کِه و اَمَنطَقی صور وصَیدون چو ²²روزی زَنی کَنعانی از اَهالیِ اَمکِه شَه پَلو اُند فَریاد زَنونُش گُت ، سَرورِه مَه اَی پُسِ داوود اَ مَه رَحم بُکُن دُتُم سَخت دیو زَتَه بُدِه ²³اما عیسی هیچ جوابیش ندا تا اِنکِه شاگِردیا اَ جلو اُندِن و از اَنَه خواهِش شو کِه و شوگُت اَنا مُرَخَص بُکُن فریاد زَنون از پَیِ اَما دُندُی²⁴اَنَه دَر جَواب اُشگُت، مَه تنها بَرَی گوسفندیای گُم بُودَی بنی اسراییل فرستادَه بُسِم. ²⁵و اَنا زَنو اُند اَ روبروش زانوش زَت و اُشگُت سَروَرِ مَه اَ مَه یاری بُکُن اَنَه ²⁶در جواب اُشگُت " نوِ فرزندیا گِرِتَه وَ پِشِ سَگیا بِسَه روا نی²⁷ولی زَنو اُشگُت اُ سَروَرُم ، اما سَگیا نیز از خوردَیای کِه از سُفرَی صاحبیاشو اَکِت اَخُرِن . ²⁸اَمی موقَع عیسی اُشگُت ، ایمانِ تو عظیم اِسی خواهشِ تو براوَردَه اَبو اَمی موقَع دُتِ اَنَه شفا پیداش کِه²⁹عیسی از اَمکِه چو و کِنارَه دریاچِه جلیل رَد بُیس اَ کوهسار رَسی و اَمکِه شِه . ³⁰جماعتی گَپ شَه پَلو اُندِن و با خوشو لنگیا و کوریا وفَلجیا و گُنگیا و بیماریای دِگَه شو آردِسُن ، اَ پِشِ پای عیسی شونا و اَنَیا شفا اُشدا، ³¹مردُم چون شو بینا که گنگیا حرف اَزِتاین و فلجیا تندُرُست بُسِن لنگیا اَ راه اَچِداین و کوریا بینا اَبوداین تَعجبشو که خدای اسراییل را تمجیدشو که.³²عیسی شَه شاگردیای خوش گُت بَین ، و اُشگُت ، دلُم بَرَی مردُم اَسُتای چون اَکنون سِه روز اِسی که با مَه اِسِن و چیزی بَرَی خَردَشو نی اُمنُوی اِدَیا گُشنَه اُچِن نِکُنِه اَتِه راه از پا بِکِوِن ³³شاگردیا شوگُت در اِ بیابو از کجا ماشا نوِ کافی بَرَی سیر کِردَی اِ جَمعیتی فراهم بُکُنَم ؟ ³⁴اُشگُت چَنتا نوتواِ؟ اُشگُت هَفتا نو و چنتا مَی کَیدو . ³⁵عیسی اَ مَردُم اُشگُت تا اَزَمی اُنَین³⁶اَمی مُوقَع هَفتا نو وَ چَند مَی اُشگِرِت شُکرگُزاریش که اَنَیا پَرَش که اَ شاگردیای خوشُش دا و اَنَیا شا مَردُم دا ³⁷هَمَه شُخَه و سیر بُدِن و شاگردیا هفت زنبیل پُر از خوردَیای باقی مُوندَه شو واسِه . ³⁸تعداد کسیای که خوراک شُو خَردِسُن غَیر از زِنیا و بِچیا چهار هزار مَرد اَند . ³⁹پَس از اِدِه که عیسی مَردُم مُرِخَص اُشکِه سوارِ قایق بُویس اَناحیَه ی مَجدان چو

¹اَمی مُوقَع فَریسیاوصدوقیا اَ پَلوعیسی اُندِن تا آزمایشُش بُکُنِن اَ ِامَنظوراز اَنَه شو خواست تا آییی آسمونی اَ اَنَیا نِشو آدِه. ²در جوابُش گُت وقتِ غروب اَگو هوا خَش بو چون آسمو سرخ اِسی³اَنَه صُبح اَگو اِروز هوا بد اَبو چون آسمو سُرخ و گرفتَه اِسی شما خوب اَفَمی چگونَه صورتِ آسمو تَعبیر اَکُنی اما از تعبیرِ نشانَیای زَمانیا ناتوانی . ⁴نَسلِ شرارَت پیشَه و زناکار آییی شا وی اما آیی اَ شما دادَه نابو جز آیی یونُسِ نبی پَس اَنَیا تَرکُش کِه و اَ راهِ خوش چو⁵چون اَ اَندَی دریا چِدِن شاگردیا فراموش شو که با خوشو نو واسَین. ⁶عیسی شَه اَنَیا گُت آگاه بی ذو از خمیر مایه ی فریسیا و صدوقیا دوری بُکُنی ⁷پس اِدیا در میونِ خوشو بحث شاکه شاگُت با خومو نومو نیاردِه . ⁸عیسی اُش فَمی و شَه اِدَیا گُت اَی سست ایمانیا چوهِ دربارَی اِدِه که نوتو نی با هم بَحث اَکِردوی؟⁹آیا اَیاد نِداری اَنَه پَنج نو و پنج هزار تن و چند سبد که تو واسِه ؟ ¹⁰یا اَنَه هَفت نو و چهار هزار تن و چند زَنبیل که تو واسِه؟¹¹پس چرا درک ناکُنی که با شما در بارَی نو حرفُم نِزَت بلکه اُمگُت که از خمیرمایی فریسیا وصدوقیا دوری بُکُنی ¹²اَمی موقع درک شو که اِدیا دربارَی تعلیم فریسیا وصدوقیا هشدار اُشدَدِ نه دربارَی خمیرمایی نو¹³چون عیسی اَ نواحیِ قیصریه فلیپی رَسی از شاگردیای خوش اُش پُرسی ، اَ گُفتَی مَردُم پُسِ انسان کِه اِسی ؟ ¹⁴اَنَیا جواب شودا بَرخی اَگُون یحیی تعمیددَهَندَه اِسی بعضی دِگَه اَگُون ایلیا و عده ای نیز اَگُون ارمیا یا یکی اَ اِ پیامبریا اِسی . ¹⁵عیسی اُش پُرسی شما چه اَگُوی ؟ بنظرِشما مَه کِه اِسِم ؟ ¹⁶شمعونِ پطرس جواب اُشدا، تو مسیح اِش پُسِ خدای زندَه¹⁷عیسی اُش گُت خوشبحالِ تو ای شمعون پُسِ یونا چون اِ حقیقت را جسمُ خون بَر تو آشکار اُشنِکِه بلکه بوای مَه که در آسمو اِسی . ¹⁸مَه نیز اَگُوم که تو اَی پطرُس ،وبر اِ صخرَی کلیسای خوت رابنا اَکُنِم و در دروازیایِ هاویه بَر اَنَه استیلا نابو¹⁹کلیدیایِ پادشاهیِ آسمو اَ تو اَدَیم ، هر چه بر زَمی آبَنِش در آسمو بَسته اَبو و هر چی بَر زمی باز بُکُنِش در آسمو گُشودَه اَبو . ²⁰اَمی موقَع شاگردیا ی خوش را مَنع اُشکِه اَ هیچکَس مَگُوی اَنَه مَسیح اِسی²¹از اَمی موقَع عیسی اَ آگاه ساختَنِ شاگردیای خوش اَ اِ حقیقت آغازُش کِه لازم اِسی اَ اُرشلیم اُچو و اَنکَه از مشایخ و سران کاهنیا و علمای دین آزار بسیار اَبینِه وکُشتَه اَبو و در روزِ سوم بلند اَوابو ²²اما پطرس اَنَه اَ کناری بو و سرزنش کنانُش گُت دور از تو سرورُم مبادا که چنین چیزی هرگز بر تو واقَع ببو ²³عیسی روش واگَردَنا و شَه اَنَه گُت دور بِوَش از مَه اَی شیطان تو مانِعِ راهِ مَه اِسِش چون افکار تو انسانی اِسی نه الهی²⁴سپس رو شَه شاگردیا که وَ اُش گُت اَگَه کِسی شَوی از مَه پیروی بُکُن باید خوش انکار بُکُن صلیبِ خوش واسی و از پی ِ مَه بیا . ²⁵چون هر که شَوی جانِ خوش را نجات آدِه از دَست اَدِه اما هر که بخاطرِ مَه جونِ خوش از دست آدِه اَنَه باز پیدا اَکُن. ²⁶انسان را چه سودکه تمامِ دنیا را بِبُی اما جونِ خوش را بِبازِه؟ انسان بَرَی بازیافتَنِ جونِ خوش چه شَه شا آدِه؟²⁷چون پُسِ انسان در جلالِ بوای خوش همراه فِرشتَیای خوش دا و هر کسی بَرَی اعمالُش پاداش اَدِه . ²⁸آمین اَ شما اَگُوم برخی اِنکِه ویسیسِن که تا پُسِ انسان نِبینِن که در پادشاهی خوش دا طعمِ مرگ را شُناشا بِچِشِن

¹بعد از شیش رُز عیسی پطرس و یعقوب وبرادرش یوحنا اُش واسِه و اَنَیا با خوش اَ بَرَی کوهِ بلندی اَ خلوت اُشبو . ²اَنکَه در حضورِ اِدَیا سیمای اَنَه دگرگون بُیس چهرَش مثِ خورشید اَدِرَخشی و جَمَش مِثِ نور سفید بُسُن³در اَمی موقَع موسی وایلیا در برابر چِشمیای اِدَیا ظاهر بودِن و با عیسی حرفشو زَت ⁴پطرس اَ عیسی اُشگُت، اَی سَروَرُم بودَن اَما در اِنکِه نیکو اِسی اَگر تَوی سه سرپناه اَسازِم یکی بَرَی تو یکی بَرَی موسی ویکی بَرَی ایلیا⁵هنوز اِ حرفی بر زبانِ پطرُس اَند که اَمی موقع ابری درخشان اِدَیا در بَرُش گِرِت و ندایی از ابر در رَسی که اِدِه اِسی پُس محبوبُم که از اَنَه خُشنودِم اَ اَنَه گُش فرا آدَی ⁶با شُنُفتَنِ اِ ندا شاگردیا سخت تَرسِدِن و اَ رویِ خاک کَتِن ⁷اما عیسی نزدیک بُیس دَس بَر اَنَیاش نا و اُشگُت بُلَند وابی نَترسی ⁸چون چشمیای خوشو باز شو که ، هیچکِسِ دِگَشو نِبینا جز عیسی و بَس⁹هنگامی که اَ کوه اَزیر داندِن عیسی شَه اَنَیا گُت هر چه تودِدِ بَرَی کِسی بازگو مَکُنی تا زمانی که پُسِ انسان از مرگ بلند وابو. ¹⁰شاگردیا از اَنَشو پرسی چرا علمای دین اَگُون باید ایلیا بیا ؟¹¹پاسُخُش دا البَته که ایلیا دا و هَمه چی را اصلاح اَکُن ¹²اما اَ شما اَگوم ایلیا اُندِه ولی اَنَه تُنَشناخت و هر چه تا وِس با وی تو که بَرَی اَمی پُسِ انسان نیز اش دَسِ اَنیا آزار اَبینِ ¹³اَمی موقع شاگردیا شو فَمی که دربارَی یحیی تَعمید دَهندَه با اَنَیا حَرف اَزِتای¹⁴وقتی اَ پَلو جماعت اُندِن ، مَردی اَ عیسی نزدیک بویس و در برابَرِ اَنَه زانوش زَت و اُشگُت : ¹⁵سَرورُم اَ پُسِ مَه رَحم بُکُن اَنَه صرعُشِ و خَیلی سخت رنج اَکََشِِدوی . گاهی در تَش ودر آو اَکِت. ¹⁶اَنَه اَ پَلو شاگِردیات مَو ولی شو نِشیس شفا شا دَین¹⁷عیسی در پاسُخُش گُت ای نسل بی ایمان و منحرف تا به کَی با شما بِم و تَحملتو بُکُنم اَنا اَ پَلو مَه بیاری . ¹⁸پس عیسی اَ دیو نَهیبُش زت ودیو از پُس اَ در چو و اَنَه در اَمی موقَع شفا پیداش که .¹⁹اما شاگردیا اَ پَلو عیسی اُندِن و در خلوت از اَنَه شو پرسی چو اَما مُنِشَیس اَنَه دیو اَ در بُکُنَم ؟ ²⁰پاسُخُش دا از اَمی رو که ایمانتو کَم اِسی آمین اَ شما اَگوام اگر ایمانی اَ کَیدونیه دانَی خَردل تو بو تا شا اَ کوه بُگُی از اِنکه به اَنکَه اُچوو هیچ امری بَرَی شما نا ممکِن نابو ²¹اما اِ جِنسی جز با روزَه ودعا اَ در ناچو²²هنگامی که اَ جلیل گرد هم اُندِن عیسی اَ اِدَیا اُشگُت : پُسِ انسان اَ دَسِ مَردُم تسلیم اَبو ²³اَنَیا اَنَش شَکُشِن اَنَه در رُزِ سوم بُلند اَوابو شاگردیا خَیلی اَندوهگین بُدِن²⁴چون عیسی و شاگردیاش اَ کَفرناحوم رَسِدِن ماموریای اَخذِ مالیات دو دِرهَم پَلو پطرُس اُندِن و شُگُت آیا استادِ شما مالیات معبَد پرداخت ناکُن؟ ²⁵اَنا جوابُش دا البتَه که پرداخت اَکُن چون پطرس اَ خونَه اُند ، پیش از اِنکِه چیزی بِگو عیسی شَه اَنَه گُت ای شَمعون پادشاهی یای دنیا اَ چه کَسای باج و خراج اَگِرِن؟ اَز بیچیای خوش یا بیگانَیا؟²⁶چه اَگُواِش پطرس جوابُش دا از بیگانَیا . عیسی شَه اَنَه گُت پَس بیچیا معافِن ²⁷اما بَرَی اِنکِه اِدَیا شُو نَرَنجَنَم ، اَ کنارِ دریا برو و قلابی اُبی اولین ماهی که اُتگِرِت دَهَنُش باز بُکُن سِکَی چهار دِرهَمی پیدا اَکُنِش با اَنَه سَهمِ مَه وخُت اَ اِدَیا آدِه

¹در اَمی موقَع شاگردیا اَ پَلو عیسی اُندِن و شو پُرسی ، چه کَسی در پادشاهی آسمو گَپتَر اِسی ؟ ²عیسی شَه بِچی گُت بِدا و اَنَه در میونِه اِدَیا قَرارُش دا ³و اُشگُت ، آمین اَ شما اَگُوام تا تَغییر نِکونی و مِثِ بِچ نِبی هیچ وقت اَ پادشاهیِ آسمو راه پیدا ناکُنی⁴پس هر که خوش مِثِ اِ بِچ فروتَن بُکُن در پادشاهیِ آسمو گَپتر اَبو . ⁵و هر که چنین بِچی اَ نامِ مَه بِپَذیرِه مَش پَذیرُفتِه. ⁶اما هر که سَبَب بِبو یکی اَ اِ کَیدونیا که اَ مَه ایمانشو اِ لَغزِش بُخوی اَنَه بِهتَر اِسی که سنگِ آسیابی گَپ اَ گَردَنُش بَسَه در اعماقِ دریا غرق بِبو⁷وای بَر اِ دُنیا اَ سَبَبِ لَغزِشیا ، چون که لَغزشیا اجتناب ناپَذیرِن اما وای بشر اَنَیا که سَبَب بُسِن . ⁸پس اَگَه دَسُت یا پات تو را اَلَغزَنِه اَنَه قَعط بُکُن وَ دور اُبی چون تو را بِهتَر اِسی که لَنگ یا شَل اَ حیات را پیدا بُکُنِش تا اِنکه با دو دَس یا دو پا در تَشِ اَبَدی اَفکَندِه بِبِش⁹و اَگَه چِشُت تَلَغزَنِه اَنَه اَ دَر بیا و اَ دور اُبی چون تو را بهتَر اِسی که با یَک چِشم اَ حیات اُچِش تا اِنکِه با دو چِشم اَ تَشِ دوزَخ اَفکَندِه بِبِش¹⁰آگاه بی که هیچ یک اَز اِ کَیدونیا را تحقیر مَکُنی چون اَ شما اَگواِم که فرشتیای اِدَیا در آسمو هَمیشَه روی بوای مَه که در آسمو اِسی چون اَبینِن ¹¹چون پُسِ انسان اُندِه تا گُمشدَیا نجات بِبَخشِه¹²چه گُمان اَکُنی؟ اَگَه مَردی صَد گوسفَند اُشبو و یکی اَز اَنَیا گُم بُبو آیا اَنه نود و نه گوسفند در کوهسار نانِسِه و اَ جُستجویِ اَنَه گُم بُدَه ناچو ؟ ¹³آمین اَ شما اَگواِم که اَگَه اَنَه پَیدا بُکُنی بَرَی اَنَه یَک گوسفند بیشتر شاد اَبی تا بَرَی نودونه گوسفندی که گُم نِبُسِن . ¹⁴همچنین ارادِه بوای شما که در آسمو اِسی اِدِ نی که حتی یکی از اِ کَیدونیا اَز دست اُچو¹⁵اَگَه برادَرُت اَ تو گناه وَرزِدِه شَه پَلو بُرو و میونِ خوت و اَنَه خَطاش را اُشبِگو اَگَه سُخَنُت اُش پَذیرُفت برادرُت را باز پیدات کِردِه ¹⁶اما اَگَه قَبولُش نِکِه یَک یا دو نفردِگَه با خوت بُبوتا هر سُخَنی یا گواهی دو یا سه شاهد ثابت بِبو¹⁷اَگَه اُشنُوس اَ اَنَیا گُش آدِه اَ کلیسا بِگو و اَگَه کلیسا را قبولُش نِکِه اَمی موقَع اَنَه اَجنبی یا خراجگیر تلقی بُکُن¹⁸آمین اَشما اَگواِم هر چه بر زَمی آبنی در آسمو بَسَه اَبو و هر چه بر زمی بگشایی در آسمو گشودَه اَبو . ¹⁹باز اَشما اَگواِم که هر موقَع دُو نفر از شما بر روی زَمی در بارَی هرمسئلَی که در خصوصِ اَنَه سوال اَکُنِن با هم موافق بِن اَمدِه که از جانِبِ بوای مَه که در آسمو اِسی بَرَی اِدیا اَ انجام اَرَسِه ²⁰چون جایی که دو یا سه نفر در نامِ مَه جَمع بُسِن مَه اَمکِه در میونِ اِدَیا اِسِم²¹سپس پطرس اَ پَلو عیسی اُند و اُشگُت، سَروَرِ مَه تا چند بار اَگَه برادرُم اَمَه گناه بُکُن باید اَنَه بِبَخشِم آیا تا هفت بار؟ ²²عیسی اُشگُت ، اَ تو اَگُواِم نه هفت بار بلکه هفتادُ هفت بار²³از این رو ماشا پادشاهی آسمو را اَ شاهی تَشبی بُکُنَم که تصمیم اَگِرِِه با خادمیای خوش تصفیه حساب بُکُن . ²⁴پس چون شروع اَ حساب رَسیش که شَخصی شا پَلو آوکه ده هزار قنطاراَ اَنَه بِدِهکارَن . ²⁵چون اُشناشَیس قرضُش آدِه اربابُش دستوراُشدا اَنَه با زَن و بِچیاش و تمامِ دارایش بِفِرِشِن و طلب را وصول بُکُنِن²⁶خادِم اَپِشِ پای ارباب اَزانو کَت و التماس کنان اُشگُت ، اَمَه مهلَت آدِه تا هَمی قرضِ خوت آدَیم ²⁷پس دِل ارباب اَ حالِ اَنَه سُت و قرضِ اَنَش بَخشی و آزادُش که²⁸اَمی موقَع که خادم اَ دَر اَچو یکی از همکاریای خوش اُشبینا که صد دینار اَ اَنَه بدهکاراَند پس اَنَه اُشگِرِت و گلوش فشارُش دا و اُشگُت قرضُت مادِه ²⁹همکارُش پِشِ پای اَنَه زانوش زَت و التماس کنان اُشگُت اَمَه مهلت آدِه تا همَی قرضیای خوم پرداخت بُکُنِم³⁰اما اَنَه قبول اُشنِکِه بلکه چو اَنَه شَه زندان بِس تا قرضِ خوش آدِه . ³¹اَمی موقع که سایر خادمیا اِ واقعه شو بینا ناراحت بُدِن اَپِشِ اربابِ خوشو چِدِن و تمام ماجرا را بازگو شو که³²پَس ارباب اَنَه خادِم اَ پَلو خوش فَراش خَواند و اُشگُت ، ای خادمِ شریر مَگه مَه محضِ خواهش تو تمام قرضِت اُم نِبَخشی؟ ³³آیا اُتنُوِس تو نیز اَ همکارِ خوت رحم بُکُنِش اَمدِه که مَه بر تو رَحمُم که؟³⁴پس ارباب خشمگین بُیس اَنَه شَه زندان بِس تا شکنجَه بِبو و هَمَی قرضِ خوت آدِه. ³⁵اَمدِه پدرِ آسمونی مَه نیز با هر یک از شما اِ رفتاری اَکُن اَگَه شما نیز برادر خوت اَز دل نِبَخشی

¹اَمی موقَع که عیسی اِ حَرفی تَمومُش که ، اَز جلیل چو اَ طَرفِ رود اُردُن اَ نواحیِ یَهودیَه اُند ²جَمعیتِ زیادی در پیِ اَنَه روانِه بُدِن و اَنَه اِدَیا در اَمکِه شفاش دا³فریسیا شَه پَلو اُندِن تا دامتحانُش بُکُنِن اَنَیا شُپُرسی آیا جایز اِسی که مَرد زَنِ خوش به هر دلیلی طلاق آدِه ⁴عیسی در پاسُخُش گُت ، مَگَه تُنِخَندِه که آفرینَندَی در آغاز اِدَیا را مَرد و زن شَه آفرید⁵و اُشگُت از هَمین رو مَرد بوا و نَنَی خوش ترک بُکُن اَ زَنِ خویش بِپیوَنده و اَنَه دو تا یکی بِبِن؟ ⁶بنا بر اِدِه از اِ پَس دِگَه دو تا نابِن بلکه یَک تَن اَبِن پس آنچه را خدا اُشپیوَست انسان اُشناشا جدا بُکُن⁷اَ وَی شوگُت ، پس چرا موسی اَمر اُشکه که مرد اَ زنِ خوش طلاقنامه آدِه و اَنَه رهاش بُکُن ؟ ⁸شَه اِدَیا گُت ، موسی اَ سبَبِ سنگدلی شما اِندِش کِه که زنِ خوت طلاق آدَی ، اما در آغاز اِندِه نِبودِه ⁹اَشما اَگواِم هر که زنِ خوت را به علتی غیر اَز خیانت در زنا شویی طلاق آدِه و زَنِ دِگَه بِگِرِه زِناش کِردِه¹⁰شاگردیاش شَه اَنَه گُت ، اَگه وضعِ مَرد در قبالِ زنِ خوش اِندِه اِسی پس ازدواج نِکِردَه بِهتر اِسی . ¹¹عیسی اُشگُت هَمَه شُناشا اِ کلامی قبول بُکُنِن مَگَه کِسیای که اَ اِدَیا عطا بُدِه . ¹²چون بَعضی خواجه اِسِن از اِ رو که اش شِکَمِه مادر اِندِ متولد بُسِن بعضی دِگَه اَ دَسِ مَردم مقطوع النسل بُسِن و برخی نیز بخاطرِ پادشاهی آسمو از ازدواج چشم اَپوشِن هر که شَشا بِپَذیرِه اُنِس چنین بُکُن¹³اَمی موقع بِچیا شا پَلو عیسی آو تا بر اَنَیا دَس اُنِسِه ودعا بُکُن اما شاگردیا مَردم را سَرزنش شُکِه . ¹⁴عیسی اُشگُت ، اُنِسی بِچیا اَ پَلو مَه بَین و اِدَیا را مَنع مَکُنی چون پادشاهی آسمو از آنِ چنین کِسیا اِسی ¹⁵پس بر اَنَیا دَس اُشنا و از اَمکه چو¹⁶یک رُزی مَردی اَ پِشِ عیسی اُند و اُشپُرسی اَی اُستاد چه کار نیکویی اَنجام آدَیم تا حیاتِ جاودان اُمبو؟ ¹⁷پاسُخُش دا چوِ دربارَی کار نیکو اَ مَه سوال اَکُنِش ؟ تنها یکی اِسی که نیکو اِسی . اَگر تَوی اَ حیات وارد بِوِش احکام را اَ جا بیا¹⁸اَنَش پُرسی کُدوم احکام؟ عیسی اُشگُت قتل مَکُن زنا مَکُن دزدی مَکُن شهادَتِ دروغ مَدِه ¹⁹بُوا وَ نَنَه ی خوت را گرامی بِدَر و همسایه ات را مثلِ خوت مُحَبَتُش بُکُن²⁰جَوون اُشگُت ، هَمَی اِ اَحکام مَه جا آردِه دِگَه چه کَم اُمِه ؟ ²¹عیسی پاسخُش دا اَگَه تَوی کامل بِوِش برو هر چی اُتِه بِفِرِش و اَ فَقیریا آدِه که در آسمو گَنجی اُتِه اَمی مُوقع بدا و اَز مَه پیروی بُکُن . ²²جَوون چون اِدِش شُنُفت ، ناراحت بُیس و اَز اَمکِه چو چون ثروتِ زیاد اُشَند²³اَمی موقع عیسی اَ شاگردیای خُش اُشگُت ، آمین اَ شما اَگواِم راه پیدا کِردَی ثروَتمندیا اَ پادشاهیِ آسمو بَس دشوار اِسی . ²⁴باز تَاکید اَکُنِم رَد بُدَی شُتر اَ سوراخِ سوزَن آسونتر اِسی اَز رایابیِ شخص ثروتمند اَ پادشاهی خدا²⁵شاگردیا چون اِ مَطلبی شُشُنُفت شِگِفت زَدَه بُدِن و شو پُرسی پس چه کِسی شَشا نجات پیدا بُکُن ؟ ²⁶عیسی اَ اِدَیا نِگاش کِه و اُشگُت ، اِدِه بَرَی انسان نا ممکن اِسی اما بَرَی خدا هَمَه چی ممکن اِسی . ²⁷پطرس اُشگُت ، اَما اَمَی چی ترک مُکِردِه و اَز تو پیروی اَکُنُم پس جه نَصیبِ اَما اَبو؟²⁸عیسی اَ اِدَیا اُشگُت آمین اَ شما اَگواِم در جهانِ نوین هنگامی که پُسِ انسان بر تَختِ شُکوهمَندِ خوت اُنی شمایا که اَز مَه پیرَوی تُکِردِه بَر دوازدَه تَخت اَنَی و بر دوازدَه قَبیلَی اسراییل داوَری اَکُنید²⁹و هَر کِه بخاطِرِ نامِ مَه خونَه یا برادر یا خواهر یا بوا یا نَنَه یا فَرزند یا املاکِ خوش ترکُش کِردِسبو صد برابر اَواجُی و حیات جاودان را اَ دَس دارِه ³⁰اما بسیاری که اول اِسِن آخَرین اَبِن و آخَرینیا اَولین

¹پادشاهی آسمو مثِ صاحبِ باغی اِسی که صبحِ زود اَ دَر اَچو تا بَرَی تاکستانِ خوش کارگریایی با مزد اَگِرِه . ²اَنَه با اَنَیا تَوافق اَکُن که رُزی یک دینار بابت کار در تاکستان اَ هر یک آدِهپس اَنَیا شَه تاکستانِ خوش فِرسا³نزدیک ساعتِ سوم دوبارَه اَ در چو و عدَی که در میدونِ شهر بیکار وَیسَیسُنِن اُش بینا . ⁴شَه اَنَیا گُت ، شما هم اَ تاکستانِ مَه اُچی و هر چه حقِ شما اِسی اَ شما اَدَیمپس اَنَیا چِدِن⁵باز نزدیک ساعتِ ششم و نهم اَ در چو وَ اِندِش که . ⁶در حدودِ ساعتِ یازدَهم نیز اَ در چو و باز چند تایِ دِگَه بیکار وُیسِیسِنِن اُش بینا اَز اَنَیا اُشپرسی چوِ تمامِ رُز اِنکِه بیکار ویسِیسی ؟ ⁷پاسُخشو دا چون هیچ کی اما به مزد اُش نِگِرِت . شَه اَنَیا گُت ، شما نیز اَ تاکستانِ مَه اُچی و کار بُکُنی⁸مُوقعِ غروب صاحبِ تاکستان اَ مباشِرِ خوش اُشگُت ، کارگریا را فرا اوخَن و اَز آخری شروع اُشکِه تا اولی مزدشو آدِه . ⁹کارگریای که در حدود ساعتِ یازدَه اَ سر کار اُندِسُنِن هر کُدوم یک دینار شُگِرِت ¹⁰چون نوبت اَ کِسیایی رِسی که پیش از هَمَه اُندِسُنِن گمان شُکِه بیشتر از اَنَیا اَگِرِن اما هر یک از اَنَیا نیز یک دینار شو گِرِت¹¹چون مزدِ خُشِشو گِرِت لب اَ شکایت باز شُکِه ¹²اَ صاحبِ باغ شُگُت اِدَیا که آخر اُندِسِن فقط یک ساعت کارشو کِردِه و تو اَنَیا را با اَما که تمامِ رُز زِرِه آفتو سوزان زَحمَت مُکَشِدِه برابرُت که ؟¹³اَنَه رو اَ یکی اَ اَنیا اُشکه و اُشگُت ای دوست مَه اَ تو ظلمی اُمنِکِردِه مَگَه قرارِ اَما یک دینار نِبُدِه؟ ¹⁴پس حقِ خوت بِگی وبرو . مَه مَوی اَ اِ آخری مانند تو مزد آدَیم.¹⁵آیا حَقُم نی با پولِ خُم هر چی مَوی بُکُنِم ؟ آیا چشمِ دِدَی سخاوَتِ مَه تونی ؟ ¹⁶پس آخریا اول اَبِن و اولیا آخر¹⁷موقعی که عیسی اَ طرفِ اُرشلیم اَچو در راه دوازده شاگردِ خوش را اَ کناریش بو و شَه اَنَیا گُت ، ¹⁸حالا اَ اُرشلیم اَچَم در اَمکه پسِ انسان را اَ سرانِ کاهنیا و علمایِ دین تسلیم اَکُنِن اَنَیا اَنَه به مرگ محکوم اَکُنِن ¹⁹و اَ اقوامِ بیگانَه اَسپُرِن تا استهزا ببو و تازیانَه بُخوی و بر صلیب اُچو اما در روز سوم بلند اَوابو.²⁰اَمی موقع نَنَی پسیای زبدی با دو پُسُش اَ پَلو عیسی اُندِن و در برابرِ اَنَه زانوش زَت و از اَنَه درخواست اُشکه که آرزوش براوَردَه بُکُن ²¹عیسی اُشپرسی ، آرزو تو چه اِسی ؟ اُشگُت عطا بُکُن که اِ دو پُسِ مَه در پادشاهیِ تو یکی بر جانب راست و دیگری بر جانبِ چپِ تو اُنَین²²عیسی در جوابُش گُت ، شما نافَمی چه تا وی . آیا تا شا اَ جامی که مَه بَه زودی اَنوشِم بنوشی پاسُخشو دا اُ ما شا ²³عیسی اُشگُت شکی نی که از جامِ مَه تا شا بنوشی اما بِفَمی که نِشِسَه بر جانبِ راست و چَپِ مَه در اختیارِ مَه نی تا اَنَه اَ کَسی بِبَخشِم اِ جایگاه اَذانِ کسیای اِسی که بوام بَراشو فراهم اُشکِرده ²⁴چون ده شاگردِ دِگَه از اِ امر آگاه بُدِن بر دو برادر خشم شو گِرِت²⁵عیسی اِدَیا صداش زَت وَ اُشگُت شما اَفَمی که حاکمیای دِیگَرقومیا بَر اِدَیا سَروری اَکُنِن و بُزرگیاشو بَر اِدَیا فرمو اَدَین ²⁶اما در میونِ شما اِندِه نِبو هر که شَوی در میونِ شما بُزُرگ بو باید خادِمِ شما ببو ²⁷وَ هر که شَوی در میونِ شما اول بو باید غلامِ شما ببو ²⁸چون که پُسِ انسان نیوند که خدمَتُش بُکُنِن بلکه اُند تا خدمت بُکُن و جونُش در راهِ بسیاری فدا اَکُن²⁹موقعی که عیسی و شاگردیاش اریحا را تَرک شُکه عدَی زیادی از پیِ اَنَه روانَه بُدِن . ³⁰در کنارِ راه دو مَردِ کور اُداسُنِن چون که شُنُفتِسُن عیسی از اَمکه رَد اَبو فریاد شو زَت سرورِ اما ای پُسِ داوود بر اَما رحم بِکُن ³¹جمعیت از اَنَیا اُشخواست که چی نِگواِن اما اِدَیا بیشتر فریادشو زَت که سروَر اما ای پُسِ داوود بَر اَما رَحم بُکُن³²عیسی وَیسا و اَنَه دوتا فراش خواند و اُشپرسی چه تا وی بَرَی شما بُکُنِم ؟ ³³پاسُخ شُدا سروره اَما ما وی چشمیامو باز ببو ³⁴عیسی دلسوزانَه چشمیای اَنَیا لَمسوش کِه و اَمی موقع بینا بُدِن و از پیِ اَنَه چِدِن

¹چون اَ اُرشلیم نَزیک بُدِن و اَ بیت فاجی در دامَنَی کوهِ زیتون رِسِدِن ، عیسی دو تن از شاگردیای خوش اُش فرسا ²شَه اَنَیا گُت : "اَ دِهکَده ای که پِشِ رویِ شما اِسی اُچی . اَ مَحضِ ورود الاغی را با کُره اَش بسَه اَبینی اَنَیا باز بُکُنی و اَ پَلو مَه بیاری. ³اَگَه کسی سخنی شَه شما اُشگت بُگوی خداوند اَ اَنَیا نیازُشِ و اَنَه بیدرنگ اَنَیا اَفِرسه⁴اِ امر واقع بُیس تا اَمی که نبی اُشگُتِسُن تَحَقق پیدا بُکُن ⁵اَ دُتِ صهیون بُگُوی حالا پادشات اَ پَلو تو دا فروتن و سوار بر کُره الاغ⁷اَنَه دو شاگرد چِدِن و طبقِ فرمونِ عیسی عمل شوکه ⁶اَنَیا الاغ و کُره اش شو آو و ردایایِ خُشو بر اَنَیا شو نا و اَنَه بر ردایا شِه ⁸جمعیتِ زیادی نیز ردایای خوشو بر سرِ راه پَهن شو که و عِدَی نیز شاخی یای درختیا شو بُری و در راه شا نا⁹جمعیتی که پیشاپیشِ اَنَه اَچِدِن و گروهی که پَس از اَنَه داندِن فریاد کنان شا گُت ، هو شیعانا بر پُسِ داوود مبارک اِسی اَنَه که اَ نامِ خداوند دا هوشیعنا در عرشِ بَرین ¹⁰چون اَنَه واردِ اُرشلیم بُیس شورو شوق هَمَی شهر فراش گِرِت مردم شا پرسی اِدِه کَی ؟ ¹¹و اَنَه جماعت پاسُخ شا دا اِدِه اِسی عیسیِ پیامبر از ناصرَی جلیل¹²اَمی موقع عیسی اَ معبدِ خدا چو و کسیایی که در اَمکه دادو سِتَد شا کِه شَه در که و تختیای صرافیا و بساطِ کبوتر فروشیا واژگون اُشکه ¹³و شَه اَنَیا گُت ، نوشتَه بُدِه خونه ی مَه خونه ی دعا خواندَه اَبو . اما شما اَنَه لانَه ی راهزنیا تُکِردِه. ¹⁴در معبد نابینایا و لنگیا شَه پَلو اُندِن و اَنَه اِدَیا را شفاش دا¹⁵اما چون سرانِ کاهنیا و علمای دین اعمالِ خالق العادَه ی اَنَه شُبینا و نیز شُبینا که کودکیا در معبد فریاد اَزِتاین هو شیعانا بر پُسِ داوود خشمناک بُدِن ¹⁶شَه اَنَه گُت آیا اَشنُودایش اِدَیا چه اَگُتاین ؟ پاسُخُش دا مَگَه تُنِخَندِه از زبونِ شیرخوارگایا ستایش رامهیا اُتکه ¹⁷پس عیسی اِدَیا را ترکُش که و از شهر خارج بُیس اَ بیت عنیا چو و شو در اَمکه شَسر بو¹⁸بامدادان عیسی در راه واگِشتَه اَ شهر گُشنه بُیس ¹⁹در کنارِ راه درختِ انجیری اُشبینا و اَ طرفِ اَنَه چو اما جُز بَرگ چیزی بر اَنَه اُشنِبینا . پس خطاب اَ درخت اُشگُت ، از این به بعد دِگَه هرگز میوه ای از تو اَ بار نِدادر هَمی موقع درخت خُشک بُیس²⁰شاگردیا که از دِدَی اِ واقعَه ی حیرت شُکِردِسون از اَنَه شُپرسی چگونَه درختِ انجیر اِندِه زود خُشک بُیس ²¹عیسی در پاسُخ اَ اَنَیا اُشگُت ، آمین اَ شما اَگوام اَگَه ایمان تواِ شک مَکُنی نه تنها تاشا اَمی که بر درختِ انجیر بُیس انجام آدَی بلکه هر گاه اَ اِ کوی بُگُی از جا کَندَه بِبَش اَدریا افکَندِه بِبَش اِندِه اَبو ²²اَگَه ایمان تو بو هر چه در دعا درخواست بُکُنی پیدا اَکُنی²³اَمی موقع عیسی وارد معبد بُیس وَ تعلیم مَردُمُش دا در اَمی موقع سرانِ کاهنیا و مشایخ قوم اَ پَلوی اَنَه اُندِن ، و شُگُت ، به چه اجازَه ی اِ کاریا اَکُنِش چه کِسی اِ اقتدار شَه تو دَدِه ²⁴عیسی در پاسُخُش گُت ،مَه نیز اَ شما پُرسشی اُمِه اَگَه پاسُخ تو گُت مَه نیز اَ شما اَگواِم با چه اقتداری اِ کاریا اَکُنم²⁵تعمیدِ یحیی از کجا اَند ؟ از آسمو یا از انسان ؟ اَنَیا بینِ خوشو بحث شُکِه و شُگُت ، اَگه بُگوام از آسمو اَند اَ ما اَگُواِن پس چوِ اَ اَنَه ایمان تو نییاو ؟ ²⁶و اَگه بُگوام از انسان اَند از مردم بیم مواِ چون هَمَه یحیی را پیامبر ااَدَنن . ²⁷پس شا عیسی گُت نادَنَم عیسی اُشگُت ، مَه نیز اَ شما ناگوام با چه اقتداری اِ کاریا اَکُنم²⁸نظر شما چَی ؟ مَردی دو پُسُ اُشَند پَلو پُسِ نخستِ خوت چو و اُشگُت پُسُم اِرُز اَ تاکستانِ مَه برو و اَ کار مشغول بِبَش . ²⁹پاسُخُش دا ناچِم اما بعد تغیرِ عقیدَش دا و چو . ³⁰بوا پَلو پُسِ دِگَه چو و اَمی شَه اَنَه گُت پُس پاسُخُش دا ، اَچِم آقا اما نِچو³¹کدام یِک از اِ دو پُس خواستِ بوای خوش شَه جا آو ؟ پاسُخ شُدا اَولی . عیسی شَه اَنَیا گُت آمین اَ شما اَگوام خراجگیریا و فاحشَه یا اَ پادشاهی خدا راه پیدا اَکُنِن ³²چون یحیی اَ طریقِ پارسایی اَ پَلو شما اُند اما اَ اَنَه ایمان تو نیاوولی خراجگیریا و فاحشَه یا ایمان شو آو اما شما با اِنکه تو بینا تغیرِ عقیدَه تو نِداو اَ اَنَه ایمان تو نیاو³³َاَ مَثَل ِدگَه گُش فرا آدی صاحب ملکی تاکستانی غَرس اُشکه ودورِ اَنَه دیوار اُشکَشی چَرخُشتی در اَنش کَند وبُرجی بنا اُشکه پس تاکستان اَ چند باغبو اِجارَش دا وخوش اَ سفرچو ³⁴چون مُوسِم برداشت محصول بُیس غلامیای خوش اَپَلو باغبونیاش اُشفرسا تا میوه ی اَنَه اَ تحویل بِگِرن³⁵اما باغبونیا غلامیای اَنَه شُگِرِت یکی شُزَت و دیگَری شُکُشت و سومی را سنگسار شُکِه . ³⁶بار دِگَه غلامیای بیشتری اَ پَلو اَنَیا اُشفرسا اما باغبونیا با اَنَیا همانگونَه رفتاراُشکِه . ³⁷بالاخَرَه پُسِ خوش اَپَلو باغبونیا اُشفِرسا و با خوش اُشگُت پُسُم را حُرمَت اَکُنِن³⁸اما هنگامی که باغبونیا پُسِ اَنَه شُبینا اَ یَک دِگَه شُگُت اِ وارِث اِسی بَی اِدِش اُشبُکُشَم و میراثُش تصاحُب بُکُنَم ³⁹پَس اَنَه شُگِرِت و از تاکستان شُدَر بوو شُکُشت⁴⁰وقتی صاحبِ تاکستان بیا با اِ باغبونیا چه اَکُن؟ ⁴¹پاسُخ شُدا اَنَه افرادیای بی رحم را با بیرحمی تمام نابود اَکُن و تاکستان را اَ باغبونیای دِگَه اجاره اَدِه تا میوه ی اَنَه در فَصلُش اَ اَنَه آدَین⁴²عیسی شَه اَنَیا گُت ، آیا تا بِه حال درکُتُبِ مقدس تو نِخَندِه که سنگی که معماریا رَد بُکُنِن مهمترین سنگِ بنا اَبو خداوند اِندِش کِرده و در نظر اَما شِگفت اَکُن⁴³پَس اَ شما اَگواِم که پادشاهی خدا از شما گِرِتَ اَبو و اَ قومی دادَه اَبو که میوه ی اَنَه آدَین هر که بر سنگ بِکِت خُرد اَبو ⁴⁴و هر موقع اَنَه سنگی بر کسی بِکِت اَنَه در هم اَشکَنه⁴⁵و چون سران کاهنیا و فریسیا مثلیای عیسی را شُشُنُفت شُفشمی که دربارِه ی اَنَیا حَرف اَزِتُی . ⁴⁶پس بر اِدِه بُدِن که اَنَه گرفتارش بُکُنِن اما از مردُم اَتَرسِدِن چون انَیا عیسی را پیامبر شا دَنَیس

¹عیسی باز اِ مَثَلیا با اِدیا حَرفُش زَت و اُشگُت ²پادشاهی آسمو را ماشا اَ شاهی تَشبیه بُکُنَم که بَرَی پُسِ خوت جَشنِ عروسی برپاش که ³و خادمیای خوش را اُشفِرسا تا دعوت شُدَیا اَ جشن دعوت بُکُن اما اَنیا شُناوس بَین⁴پس خادمیای دِگَش فرسا و اُشگُت اَ دعوت شُدَیا بُگُی حالا سُفرَی جشن آمادَه اُمکِردِه . گاویا و گوسالَیا پرواری سَر اُم بُلِدِه و هَمَه چی آمادَه اِسی پس اَ جشنِ عروسی بَی⁵اما اَنَیا اعتنا شُنِکه و هر که به راه خوش چو یکی اَ مزرعه و دِگَری اَ تجارتِ خوش ⁶وبعضیا شو خادمیا ی اَنَه شُگِرِت و آزارشُدا و شُکُشت . ⁷شاه چون اِدِش شُنُفت خَشمگین بُیس سپایای خوش اُشفرسا و قاتلیا اُشکُشت و شهرِ اَنَیا شَه تَش کَشی⁸پس شَه خادمیای خوش گُت جشن عروسی آماده اِسی اما دعوت بُدَیا شایستگیِ حضور در اِدِه شُنیَند ⁹پس اَ میدونِ شهر اُچی و هر که تو بینا اَ جَشن عروسی دعوت بُکُنی . ¹⁰غلامیا اَ کوچیا چِدِن و هر که را شُبینا چه خَش و چه بَد با خوشو شو آو و تالار عروسی از مهمونیا پر بُیس¹¹موقعی که شاه بَرَی دِدَی مهمونیا واردِ مجلس بُیس ، مَردی اُشبینا که جَمَی عَیشی شَه بَر نیَن . از اَنَش پُرسی : ¹²ای رفیق چِوِ بدون جَمَی عروسی اَ اِنکه اُندِسِش اَنَه مَردو پاسُخی اُشنیَن¹³اَمی موقع پادشاه اَ خادمیای خوش اُشگُت ، دَسُ وپاش آبَنی و اَنَه در تاریکی اَ دَر اُبَی، اَجایی که گریخ و دَندو اَ دَندو ساییده ببو . ¹⁴چون دعوت شُدَیا بسیار اِسِن اما برگزیدَیا کم¹⁵پس فریسیا اَ در چِدِن و شور شُکِه تا بِبینِن چطور شاشا اَنَه با حرفیای خوش اَ دام اُبَین . ¹⁶اَنَیا شاگردیای خُشوهَمرَی هیرودیان اَ پَلو اَنَه شُفرسا ، و شُگُت ، اُستاد اَفَمَم مَردی صادق اِسِش و راه خدا را اَ درستی تعلیم اَدَیش و از کسی باک اُتنی چون اَ صورَتِ ظاهر خلق نظر ناکُنِش ¹⁷پس رای خُت اَما بِگو آیا پرداختِ خراج اَقیصر روا اِسی یا نه ؟¹⁸عیسی اَ بد اَندیشیِ اَنَیا پَی اُشبو و اُشگُت ، ای ریا کاریا چوِ مَه آزمایش اَکُنی ؟ ¹⁹سکه ای که با اَنَه خراج اَدَی اَ مَه نِشو آدَی اَنَیا سکه یَک دیناری اَ اَنَه شُدا²⁰از اِدَیا اُشپرسی نقشُ و نامِ رویِ اِ سِکَه ازآنِ کِه اِسی ²¹پاسُخ شُدا از آنِ قیصر . اَ اَنَیا اُشگُت ، پس مالِ قیصر رو اَ قیصر آدَی و مالِ خدا را اَ خدا ²²چون اِدِه شُشُنُفت ، تَعجب شو که و چِدِن²³در اَمی رُزی صدوقیا ن که منکِر قیامت اِسی شَه پلو اُندِن و سوالی از اَنَه شُکه ²⁴و شُگُت استاد موسی شَه اَما گُتِه ، که اَگَه مردی بی اولاد بِمیری برادَرُش باید اَنَه بیوَه اَ زنی بِگِرِه تا از اَنَه بَرَی برادرِ خوت نسلی اَ جا اُنِسِه²⁵اُ در میونِ اَما هفت برادر اَندِن برادر اولی زَنی اُشگِرت و مُرد و چون فرزندی اُشنیَن زنِ بیوَش بَرَی برادرِ خوش باقی اُشنا . ²⁶همچنین دومی و سومی تا هفتمی ²⁷بالاخرَه زَنو اَم مُرد ²⁸حالا در قیامت ، اَنَه زَنو همسر کدام یک هفت برادَر اَبو چون هَمَی اَنَیا اَ زَنیشو گِرِتِسُن²⁹عیسی در جواب اُشگُت ، گمراه اِسی چون نه از کُتُبِ مقدس آگاه اِسی نه از قدرتِ خدا ³⁰در قیامت نه کسی زن اَگِرِه و نه شو اَکُن بلکه هَمَه مثِه فرشتیای آسمو اَبِن³¹اما دربارَی قیامتِ مُردَیا تُنِخَندِه که خدا اَ شما چِش گُتِه اَنَش گُتِ که ³²مَه اِسم خدای ابراهیم وخدای اسحاق وخدای یعقوب اَنَه خدایِ مُردَیا نی بلکه خدای زِندیا اِسی . ³³مَردم اَ شُنُفتَی اِ حرفیا اَ تعلیمِ اَنَه در شِگفت اَندِن³⁴اما چون فریسیا شُشُنُفت که عیسی چگونَه با جوابِ خوشو دَهَنِ صدوقیا اُشبَسه دورِ هَم جَمع بُدِن ³⁵یکی از اَنَیا که فقیه اَندبا اِ قصدی که عیسی را اَ دام اُبَین از اَنَشو پرسی ³⁶اَی استاد گَپترین حکم در شَریعت چه اِسی؟³⁷عیسی اُشگُت خداوند خدای خوت را باتمامی دل و تمامی جو و با تمامی فکر خوت محبت بُکُنی . ³⁸اِدِه اولی و گَپرین حکم اِسی³⁹دومین حکم هم مِثِ حکمِ اولی اِسی همسایِه ات مِثِ خوت محبت بُکُن ⁴⁰تمام شریعتِ موسی و نوشتَیای پیامبریا بَر اِ دو حکم استوار اِسی⁴¹موقعی که فریسیا دور هَم جَمع بُدِن عیسی از اَنَیا اُشپرسی ⁴²نظر شما چه اِسی ؟ اَنَه پُسِ کَی ؟ شُگُت پُسِ داوود⁴³عیسی اُشگُت ، پس چطور داوود در روح اَنَه خداوند اَخَنِه ؟ چون اَگو ⁴⁴خداوند اَ خدای مَه اُشگُت اَ دَسِ راسِ مَه اونی تا اَمی موقعی که دشمنیات اَ کرسیِ زِرِ پات بُکُنِم⁴⁵اَگَه داوود اَنَه خدا اَخَنِه چطور اَنَه شَشا پُسِ داوود بو اَمدِ ⁴⁶که هیچکه یاریِ پاسُخ گویی اِدِه نیَنو از اَمی موقع دِگَه کِسی جرات اُشنِکِه پُرسشی از اَنَه بُکُن

¹اَمی موقع عیسی اَ مَردم و شاگردیای خوش اِدِشگُت ²علمایِ دین و فریسیا بر مَسنَدِ موسی اُداین . ³پس هر چی اَ شما اَگواِن نِگَه بِدَری و اَ جا بیاری اما مِثِ اَنَیا عمل مَکُنی چون هر چه تعلیم اَدَین خوشو اَ جا نِدارِن⁴باریای توانفرسا اَبَنِن و بر دوشِ مَردم اَنِسِن اما خوشو حاضر نیسِن بَرَی حَرکت دَدَی اَنَه حتی انگُشتی تکون آدَین ⁵هر چه اَکُنِن بَرَی اَنَه اِسی که مردم اَنَیا را بِبینِن آیه دانیای خوشو گَپتر و دامَن ردای خوشو را پَنتَر اَسازِن⁶دوس اَدَرِن در ضیافَتیا بَرَی مجلس اُنَین و در کنیسَیا بهترین جا شو بو ⁷و مردم در کوچه و بازار اَ اَنَیا سلام بُکُنِن و استاد بُگواِن⁸اما شما استاد خواندَه مَبی چون تنها یک استاد تواِ و هَمَی شما برادر اِسی . ⁹هیچ کِسی بَر رویِ زَمی پِدر مَخَنی چون تنها یَک پدر تواِ که در آسمو اِسی . ¹⁰و نیز معلم خَواندَه مَبی چون فقط یَک معلم تواِ که مسیح اِسی¹¹اَمی که در میون شما از هَمَه گَپتر اِسی خدمتگذار شما اَبو ¹²چون هر که خوش گَپ بُکُن پَست اَبو و هر که خوش را فروتن بُکُن سرافراز اَبو¹³وای بر شما ای علمای دین و فریسیا ریاکار شما دَرِ پادشاهی آسمو اَ رویِ مَردم اَبَنی نه خوت داخل اَبیو نه اَنِسی کسیای که در راه اِسن داخل بِبِن . ¹⁴وای بر شما ای علمای دین و فریسیای ریا کار شما از طرفی خونَه ی بیوَه زَنیا غارَت اَکُنی و از طرفِ دِگَه بَرَی تظاهُر دعای خوتو طول اَدَی بخاطر اَمی مکافاتیا سَختتر اَبو ¹⁵وای بر شما ای علمای دین و فریسیای ریاکار شما دریا و خشکی اَگَردی تا یَک نفر اَ دینِ خوت بیاری وقتی اِندِه تُکه اَنَه چنان بدتر از خوتو فرزندِ جهنم اَکُنی¹⁶وای اَ شما ای راهنمایای کور که اَگواِن اَگَه کسی اَ معبد سوگند بُخوی باکی نی اما اَگه اَ طلای معبد سوگند بُخوی باید اَ سوگند خوت وفا بُکُن ¹⁷ای نادونیای کور کدام برتر اِسی ؟ طلا یا معبدی که طلا را تقدیس اَکُن¹⁸و نیز اَگوای اَگَه کسی اَ مذبَح سوگند بُخوی باکی نی اما اَگَه هدیه ای که انکَه اَنِسِن سوگند بُخورِن باید اَ سوگند خوش وفا بُکُن ¹⁹ای کوریا کدام برتر اِسی هدیه یا مذبحی که هدیه تقدیس اَکُن²⁰پس کسی که اَ مذبح سوگند اَخوی به اَنَه و هر چی که اَمکه اِسی سوگند اُشخَرده . ²¹وهر که اَ معبد سوگند اَوخی اَ معبد و هر چی که در اَنَه اِسی سوگند اُشخَرده . ²²و هر که اَ آسمو سوگند بُخوی اَ تخت خدا و اَمی که بر اَنَه اُدای سوگند اُشخَرده²³وای اَ شمایا ای علمای دین و فریسیای ریا کار شما از نعنا و شِوِد و زیرَه ده یک اَدَی امااحکامِ شریعت که اَمی عدالت و رحمت و امانت اِسی نادِدَه اَگِری اِدَیا را باید اَ جا بیاری و اَنَیا را فراموش تو ناکه . ²⁴ای راهنمایای کور شما پَشَه اَ صافی اَکُنی ، اما شتر اَ بلعنید²⁵وای اَ شما ای علمای دین و فریسیای ریاکار شما اَ درِ پیالَه و بشقاب را پاک اَکُنی اما داخلِ اَنَه مملو از طمع و ناپرهیزی اِسی . ²⁶ای فَریسی کور اول داخلِ پیالَه و بشقاب را پاک بُکُن که اَ دَرُش پاک اَبو²⁷وای اَ شمایا ای علمای دین و فریسیای ریا کار شما مِثِ گوریای اِسی که سفید کاری بُدِه اَ دَرُش جو اَ نَظر دا اما داخل اَنَیا پر از استخوانیای مُردَیا و انوای نجاسَتیا. ²⁸اَمدِه اِسی که شما هَم خوتو اَ مَردُم پارسا نِشو اَدَی اما در باطن پُر از ریاکاری و شرارت اِسی²⁹وای اَ شما ای علمای دین و فریسیای ریا کار شما بَرَی پیامبریا مَقبَرَه اَسازی و آرمگاهِ پارسایا زینَت اَدَی ³⁰و اَگوی اَگه در زمان پدریای خومو اَندَم هیچ وقت اَ کُشتن پیامبریا با اِدیا شریک نابُدَم ³¹اِنده اِسی بر ضد خوت شهادت اَدی که بچیای قاتلیای پیامبریا اِسی³²آلا که اِندِه اِسی پس هر چی پدریاتو آغازشو کِردِه شما اَ کمال تو رَسَنَده ³³ای ماریا ای افعی زادیا چطور از مجازاتِ جهنم فرار اَکُنی ؟³⁴چون که مَه انبیا و حکیمیا وعلما اَ پَلو شما اَفِرسِم و شما بعضی از اَنَیا اَکُشی و اَ صلیب اَکَشی و بعضی در کَنیسَیای خوت تازیانَه اَزَنی و شهر بِه شهر تعقیب اَکُنی ³⁵پس هَمَی خونِ پارسایا که اَ زَمی لِتَه اَبو از خون هابیلِ پارسا گِرِتَه تا خونِ زکریا ابن برخیا که اَنَه بینِ محرابگاه و مذبح تو کُشت اَ گردنِ شما اِسی ³⁶آمین اَ شما اَگواِم هَمَی اِدیا دامنگیر اِ نسلی اَبو³⁷اَی اورشلیم اَی اورشلیم ای قاتلِ پیامبریا و سنگسار کُنندَی رسولیای که اَ پلو تو فِرستاده اَبِن چند بار مَوِس مِثِ مرغی که جوجَی یاش اَ زِرِه بالیای خوش جَمعَ کُن فَرزندیای تو جمع بُکُنِم اما اُتناوِس ³⁸آلا خونَه ی شما بَرَی خوتو ویران اَنِسَم . ³⁹چون اَ شما اَگواِم که از این به بعد دِگَه مَه اُم نابینی تا رُزی که بُگوی مبارک اِسی اَنَه که اَ نامِ خداوند دا

¹موقعی که عیسی معبد تَرک اُشکه اَ راه خوش اَچو شاگردیاش شَه پَلو اُندِن تا نظر اَنه اَ بنایای معبد جلب بُکُنِن ²عیسی شَه اَنَیا گت هَمی اِدیا اَبیندای؟ آمین اَ شما اَ گَوام سَنگی اَ سنگ دِگَه باقی نَوامَنه بلکه هَمی ِاِدیا ِلتهَ اَبو³وقتی عیسی اَ کوهِ زیتون اُداسُن شاگردیاش در خلوت اَ پَلو اَنَه اُندِن شُگُت، اَ اَما بِگو اِ وقایع کَی رُخ اَدِه نِشونَی اُندَی تو و پایانِ اِ عصری چه اِسی ؟ ⁴عیسی پاسُخُش دا اَ هوش بی تا کسی گُمراتو نِکُن ⁵چون خیلی اَ نامِ مَه دااِن و اَگواِن مَه مسیح اِسم ، و خیلیا گمراه اَبِن⁶اَمدِ در بارَی جنگیا اَشنُوی و خبر جنگیا اَ گوشِتو اَرَسِه اما نگران مَبی چون اِ اتفاقی رُخ اَدِه ولی هَنوز آخَرُش نِرَسِدِه . ⁷نیز قومی اَ قومِ دِگَه و حکومتی اَ حکومتی دِگه بلند اَ وابِن و قحطیا و زلزلیا اَ هَمی جا دا . ⁸اما هَمَی اِدَیا تنها اولِ دردِ زایمو اِسی⁹در اَنَه زمانی شما را تسلیم اَکُنِن تا آزارِ زیادی بِبینی و شما را اَکُشن هَمَی قومیا اَ خاطر نامِ مَه اَ شما نفرَت شواِ ¹⁰در اَنَه رُزیا خیلیا اَز ایمانِ خوشو اَواگَردِن اَ یَک دِگَه خیانت اَکُنِن و از یک دِگَه متنفر اَبِن ¹¹پیامبریای دروغینِ زیادی بلند وابِن خیلیا را گمراه اَکُنِن¹²بخاطر شرارَت زیاد محبتِ بساری اَ سَردی اَچو . ¹³اما هر که تا آخر پایدار وامَنِه نجات پیدا اَکُن . ¹⁴و اِ بشارتِ پادشاهی در سراسرِ جهان اعلام اَبو تا شهادتی بَرَی هَمَی قومیا بو اَمی موقع پایان فرا اَرَسه¹⁵پس اَمی که دانیالِ نبی مکروه و ویرانگر اُشگُتِه در مکانِ مقدس بر پا اَبو ببینی . ¹⁶خواننده دقت بُکُن اَمی موقع هر کی در یهودیَه اِسی اَ کویا بُگُریزِه . ¹⁷و هر که اَ بامِ خونَیا بو بَرَی واسِسَی چیزی اَ زیر نیا ¹⁸و هر که در مزرعه اِسی بَرَی گِرِتَی قبای خوش اَ خونَه نَواگَردِه¹⁹وای اَ زَنیای اُوسَن و مادریای شیردِه ²⁰در اَمی زمان دعا بُکُنی که فرار شما در زمِسو یا در رُزِ شبات نِبو ²¹چون در اَمی زمان چنون مصیبت عظیمی روی اَدِه که مانندُش از آغازِ جهان تا آلا روش نِدَدِه و هرگز اَمدِه روی نادِه ²²اگه اَمی رُزیا کوتاه نابُیس هیچ بشری جونِ سالم اَ دَراُش نابو اما بخاطرِ برگزیدَیا کوتاه اَبو²³دراَمی زمان اَگَر کسی اَ شما بِگو ببینی مسیح اِنکه اِسی یا مسیح اَنکَه اِسی باور مَکُنی ²⁴چون مسیحیای کذاب و پیامبریای دروغین بلند وابِن آیات و معجزَیای عظیم اَ ظهور دارِن تا اَگَه ممکن بو حتی برگزیدَیا را گمراه اَکُنِن ببینی ²⁵جلوتر اَ شما اُمگُتِه²⁶پس اَگَه اَشما بُگُواِن اَنَه در بیابان اِسی اَنکَه مَچی و اَگَه بُگواِن اَ داخلِ خونَه اِسی باور مَکُنی ²⁷چون اَمدِه که صاعِقَه اَ شرقِ آسمو دا و نورُش تا اَ غرب اَرَسِه ظهورِ پُسِ انسان اِندِه اِسی ²⁸هر جا لاشَه ی بو لاشخوریا در اَمکِه جَمع اَبِن²⁹فورا پس از مصیبت اَنَه رُزیا خورشید تاریک اَبو و ماه دِگَه نورُش نی سِتارَیا از آسمو اَ زیر اَکِوِن و نیروهای آسمو اَ لَرزَهَ اَ دَر داین³⁰اَمی موقع نشانه پُسِ انسان در آسمو ظاهر اَبو و هَمَی طوایفِ دنیا اَ سینَی خوشو اَزَنِن و پُسِ انسان را اَبینِن که با قدرت و جلالِ عظیم بر ابریای آسمو دا ³¹اَنَه فرشتَیای خوش را نفیرِ بلند شیپور اَفِرِسِه و اَنَیا بَرگزیدَیا اَنَه از چهار گوشَی جهان از یَک کرانِه آسمو تا یَک کرانَه دِگِه گِردِ هم جَمع اَبِن³²آلا از درختِ انجیر اِ درسی بِگِری بِمحضِ اِدِه که شاخَیا ی اَنَه جونَه اُشزَتِه اَفَمی که تاواِسونَزدیک اِسی . ³³پس هرگاه اِ چیزیا تو بینا اَفَمی که اَنَه نزدیک بلکه بر دَر اِسی³⁴آمین اَ شما اَگواِم تا اِدِه واقع نِبو اِ نسلی از میون ناچو ³⁵آسمو و زَمی زایل اَبِن اما حرفیای مَه هرگز زایل نابو³⁶هیچ که اَنَه رُز و ساعت را نادَنِه جز پدر حتی فرشتَیای آسمو و پُس نیز از اَنَه آگاه نیسِن³⁷زمان ظهورِ پُسِ انسان مِثِ روزگارِ نوح اِسی ³⁸در روزیایِ پیش از طوفان قبل از اِدِه نوح اَ کشتی اُچو مَردُم شا خَه وشا نوشی و زن شا گِرِت و شووشا کِه ³⁹و شو نا فَمی چه در پیش اِسی تا اِدِه که طوفان اُند و هَمَه با خوشُش بو ظهورِ پُسِ انسان نیز اَمدِه اِسی⁴⁰از دو مَرد که در مزرعه اِسی یکی گِرِتَه ابو و دِگَری اَنِسِه . ⁴¹و از دو زن دستاس اَکُنَن یکی گِرِتَه اَبو و دِگَری اَنِسِه ⁴²پس بیدار بی چون نادَنی سرورِ شما چه رُزی دا⁴³اِدِه بفهمی که اَگَه صاحب خونَه شَه فَمی دزد در چه پاسی از شو دا بیدار اَ وامُند اُشنااِشت اَ خونَش دستبرد بِزَنِن ⁴⁴پس شما هم آمادَ بی چون پُسِ انسان ساعتی دا که انتظار رُش تُنی⁴⁵پس اَنَه غلامِ امین و دانا کِه اِسی که اربابُش اَنَه اَ سرپرستی خانوادی خوش اُشنَدِه تا خوراکِ اَنَیا اَ موقع آدِه ⁴⁶خوشابحالِ اَنَه غلامی که چون اربابُش واگَردِه اَنَه مَشغولِ اِ کاری بِبینِه ⁴⁷آمین اَ شما اَگواِم که اَنَه بَر هَمَی مایملَکِ خوت اَنِسِه⁴⁸اما اَگَه اَنَه غلام شَریر بو وبا خوت فِک بُکُن اربابُم تاخیرُش کِردِه ⁴⁹واَ اَذیت کِردَی همکاریای خُش بِپردازِه و با میگساریا مشغولِ خَردَه و نوشیدَه بِبو ⁵⁰یَکدَفَی اربابُش در رُزی که انتظارُش نی اَند و در ساعتی که از اَنَه آگاه نی دا ⁵¹و اَنَه از میون دو پَرَش که در جایِ ریاکاریا اَبی جایی که گیریخ و دَندواَ دَندو ساییدَه اَبو

¹در اَمی رُزی پادشاهی آسمو مِثِ دَه باکرَه دا که چراغیای خوشو شُواسسِه اَ استقبالِ دَما اَ دَر چِدِن ²پنج تا از اَنَیا دانا و پنج تای دِگَه نادون اَندِن ³باکرَیای نادون چراغیای خُشو شُواسِه اما روغن با خُشو شُنِبو ⁴ولی دانایا با چراغیای خوت ظرفیای پر از روغن شو بو⁵چون اُندَی دَما اَ درازا اُشکَشی چِشمیای هَمَه سنگین بُیس اَ خو چِدِن ⁶در نیمه یای شو صدای بلند اَ گُش رَسی که شَگُت دَما اُندُی اَ پیشوازِ اَنَه اُچی⁷اَمی موقع هَمَی باکریا بیدار بُدِن و چراغیای خوشو آمادَه شو کِه ⁸نادونیا اَ دانایا شُگُت اِقَدِکو از روغنِ خوت اَما آدَی چون چراغیای اَما رو اَ خاموشی اِسی ⁹اما دانایا پاسُخ شو دا نادییَم چون روغن بَرَی هَمَی اَما کافی نی اُچی و از فروشَندَیا بَرَی خوتو بِخِلی¹⁰اما موقعی که اَنَیا بَرَی خریدِ روغن چِدِن دَما رَسی و باکریای که آمادِه اَندِن با اَنَه اَ ضیافتِ عروسی چِدِن و در بَسَه بُیس ¹¹پَس از اَنَه باکِریای دِگَه نیز رَسِدِن و شُگُت سرورِ اَما سرورِ اَما در بَرَی اَما باز بُکُن اَما ¹²اَنَه شَه اَنَیا گُت آمین اَ شما اَگواِم مَه شما ناشناسِم ¹³پس بیدار بی چون از اَمی رُز و ساعت خَبر تو نی¹⁴پادشاهی آسمو مِثِ مَردی اِسی که قصدِ سَفر اُشِه اَنَه خادمیای خوش اُشگُت بَی و اموالِ خوش اَ اَنَیا اُش سِپُرد اَ فَراخورِ قابلیتِ هر خادِم اَ ¹⁵یکی پنج قَنطار اُشدا اَ یِکی دو و اَ دِگَری یَک قَنطار اَمی موقع راهی سَفر بُیس ¹⁶مَردی که پنج قنطار اُش گِرِتِسُن زود با اَنَه تِجارَت اُشکِه و پَنج قَنطارِ دِگَه سود اُشکه¹⁷بَر اَمی منوال اَنَه که دو قَنطاراُشَن دو قَنطارِ دِگَه اَ دَس شَاو ¹⁸اَما اَنَه که یَک قنطار اُش گِرِتِسون چو و زَمی اُشکَند و پول اربابُش قایم اُشکه¹⁹پَس از زمانی دراز اربابِ اَنَه خادمیا اُند و از حِساب اُش خواس ²⁰مَردی که پَنج قنطار اُش گِرِتِسون پَنج قنطار دِگَه نیز با خوت شاو و اُشگُت سروَرا اَمَه پنج قَنطار اُتسِپُرد اِ هَم پَنج قنطارِ دِگَه که سود اُمکِردِه . ²¹سروَرُش جواب اُشدا آفرین اَی خادِمِ نیکو و اَمین در چیزیای کَم اَمین اَندِش پَس اَ تو کاریای بسیاری اَدَیم بِدا و در شادی اربابِ خوت شریک بِبَش²²خادمی که دو قنطار اُش گِرِتِسُن اَ جلو اُند و اُشگُت اَمَه دو قنطار اُتسِپُردِسُن اِ هَم دو قنطارِ دِگَه که سود اُمکِردِه . ²³سُروَرُش پاسُخ اُشدا آفرین اَی خادِمِ نیکو و اَمین در چیزیای کَم اَمین اَندِش پَس اَتو کاریای بسیاری اَدَیم بِدا و در شادیِ اربابِ خوت شَریک بِبَش²⁴اَمی موقع خادِمی که یَک قنطار اُش گِرِتِسُن نَزیک اُند و اُشگُت چون مَه اُمفَمَیس مَردی تند خو اِسِش از جایی که اُت نِکاشته دِرو اَکُنی و از جایی که اُت نپاشِدِه جَمع اَکُنی ²⁵پس تَرسِدِم و پولِ تو در زَمی پنهان اُمکِه اِ هَم پولِ تو²⁶اما سرورُش پاسُخ اُشدا اَی خادِمِ بدکارَه و تنبل تو که تَفَمی اَ جایی که اُت نِکاشتِه می دِرَوَم و اَز جایی که اُت نَپاشِدِه جَمع اَکُنِم . ²⁷پس چواِ پولِ مَه اش صرفیا اُت نِدا تا از سفر واگَردِم اَنَه با سودُش پس بِگِرِم²⁸آلا قنطار از اَنَه بِگِری و به اَنَه که دَه قنطار اُشِه آدَی . ²⁹چون اَ هر که اُشِه بیشتر دادِه اَبو تا اَفراونی اُشبو اما اَنَه که اُشنی اَمی که اُشِه از اَنَه گِرِتَه اَبو. ³⁰اِ خادِمِ بی فایدَه اَ تاریکی اَ در اُبَی جایی که گیریخ و دَندو اَ دَندو ساییدَه اَبو³¹موقعی که پُسِ انسان با شکوه و جلالِ خوت اَ هَمرَی هَمَی فرشتیا دا اَ تختِ پُر شکوهِ خوت اَنی ³²و هَمَی قومیا در برابرِ اَنَه حاضر اَبِن و اَنَه مِثِ شبانی که گوسفندیا را از بُزیا جدااَکُن . مردُمیا اَ دو گروه تقسیم اَکُن ³³گوسفندیا در سمتِ راست و بُزیا در سمتِ چپ خوت قرار اَدِه³⁴پَس اَ اَنَیا که در سمتِ راستِ اَنَه اِسِن اَگو بَی اَی بَرکَت یافتَیا از بوای مَه وپادشاهی اَ میراث بُبُری که از آغازِ جهان بَرَی شما آمادَه بُدِه . ³⁵چون گُشنَه اَندِم اَ مَه خوراک تو دا تِشنه اَندِم اَ مَه آو تو دا قریب اَندِم اَ مَه جاتو دا ³⁶عریان اَندِم مَه تو پوشَنا مریض اَندِم عیادَتُم تو کِه اَ زندان اَندِم اَ دیدَنُم اُندی³⁷اَمی موقع پارسایا پاسُخ اَدَین سَروَرِ اَما کَی تو گُشنَه مُبینا و اَ تو خوراک مُدا یا تِشنَه مُبینا و اَ تو آو مُدا ³⁸کَی تو قریب مُبینا و اَ تو جا مُدا و یا عریان و تو مُپوشَنا؟ ³⁹کَی تو مریض و یا در زندان مُبینا اَ دیدارُت اُندَم ⁴⁰پادشاه در پاسُخ اَگو آمین اَ شما اَگواِم هر چی بَرَی یکی از کَیدوترین بَرادَریای مَه تو کِردِه در واقَع بَرَی مَه تو کِردِه⁴¹اَمی موقَع اَنَیا که در سمت چَپِ اَنَه اَندِن اَسِن اَگو اَی ماعونیا از مَه دور بِبی و اَ تَشِ جاودانی اُچی که بَرَی اِبلیس و فرشتیای اَنَه آمادَه بُدِه . ⁴²چون گُشنَه اَندِم خوراک تو نِدَدِم تِشنِه اَندِم آو تو نِدَدِم ⁴³قریب اَندِم جا تو نِدَدِم عریان اَندِم مَه تُنِپوشَنَدِم مریض و زندانی اَندِم اَ دیدَنُم نیُندی⁴⁴اَنَیا پاسُخ شو دا سَروَرِ اَما کَی تو گُشنَه و تِشنَه و قریب و عریان و مَریض و در زندان مُبینا و خدمَت مُنِکِه ⁴⁵در جواب اَگو آمین اَ شما اَگواِم هر چه بَرَی یکی از کیدونیا تونِکِه در واقَع بَرَی مَه تو نِکِردِه ⁴⁶پَس اَنَیا اَ مُجازاتِ جاودانی داخل اَبِن اما پارسایان اَ حیات جاودانی

¹چوعیسی هَمَی اِ حرفیا تَموم اُشکِه اَ شاگردیای خوش اُشگُت ²اَفَمی که دو رُزِ دِگَه فرا اَرَسِه و پُسِ انسان تسلیم اَکُنِن تا بر صلیب اُچو³پَس روئسای کاهنیا و مَشایخ قَوم در کاخِ کاهن اعظَم که قیافا اِسم اُشَن جَمع بُدِن ⁴و شور شُکِه که چطوری با حیلَه عیسی رو دستگیر بُکُنِن و اَ قَتل بِرَسَنِن ⁵ولی شا گُت نِه در ایام عَید نِکُنِه مَردُم شورِش بُکُنِن⁶در اَمی موقع که عیسی دربیت عَنیا در خونَی شَمعونِ جُذامی اَند ⁷زَنی با ظَرفی بسیار گرو اَ پَلو اَنَه اُند و موقعی که عیسی بَر سَر سُفرَه اُداسُن عطر اَ روی سَرَش اُش ریخت ⁸شاگردیا چو اِدِه شُبینا اَ خَشم اُندِن شُگُت اِ اسرافی بَرَی چه اِسی ؟ ⁹اِ عطری اَبُیس اَ بَهایِ گِرونی بِفِرِشَم و اَ فُقَرا آدی یَم¹⁰عیسی متوجه بُیس اُشگُت چواِ اِ زن شَه رَنجَنِدُی؟ اَنَه کارِ نیکو اُشکِردِه ¹¹فقیریا هَمیشه با خوت تو اِ اما مَه همیشَه تو نی¹²اِ زَنو با لِتَی اِ عَطر بر بَدَنِ مَه در واقَع مَه بَرَی تَدفین آمادَش کِردِه ¹³اَ راستی اَ شما اَگواِم در تمامِ دُنیا هَر جا اِ انجیل مُوعظَه بِبو کار اِ زَنو اَ یادِ اَنَه بازگو اَبو¹⁴اَمی موقَع یهودا اَسخریوطی که یکی از دوازدَه شاگرد اَند اَ پَلوی سَریایِ کاهنیا چو ¹⁵و اُشگُت ، چه اَ مَه اَدَی اگَه عیسی اَ شما تسلیم بُکُنِم پَس اَنَیا سی سِکَه ی نُقرَه اَ اَنَه پَرداخت شوکِه . ¹⁶از اَمی موقَع در پیِ فُرصت اَند تا عیسی رُو تسلیم بُکُن¹⁷در اَولین رُزِ عیدِ فَطیر شاگردیا اَ پَلو عیسی اُندِن و شُپُرسی کجا تَوی تَززَر تدارکات بِبینَم تا شومِ پَسَه بُخورِش . ¹⁸اَنَه شَه اَنَیا گُت که اَ شَهر اَ پَلو فلان شَخص اُچی و اَ اَنَه بُگوی استاد اَگو وقتِ مَه نَزدیک بُدِه . مَوی فصخ را اَ خونَی تو با شاگردیام نِگَه بِدَرِم ¹⁹شاگردیا اَمی که عیسی اُشگُتِسُن شُکِه و فَصَخ را تدارُک شُکِه²⁰شُو بُیس و عیسی با دوازدَه شاگردِ خُش اَ سَرِ سُفرَه شِه ²¹در موقَعی خَردَی شام عیسی اُشگُت آمین اَ شما اَگواِم یکی اَز شمایا مَه تسلیمِ دُشمَن اَکُن ²²شاگردیا خَیلی ناراحت بُدِن یکی پَس از دیگَری از اَنَش پُرسی مَه که اَنَه نیسِم سَروَرُم؟²³عیسی جَوابُش دا اَمی که دَسِ خُش با مَه در کاسَه اَبوی اَمی مَه تَسلیم اَکُن ²⁴پُسِ انسان اَمی که دربارَش نِوشتَه بُدِه اَچو .اَما وای بَر اَمی کِسی که پُسِ انسان را تَسلیمِ دُشمن اَکُن بهتراَند که اَ دنیا نیوندِسُن ²⁵اَمی موقَع یَهودا تسلیم کُنَندَی اَنَه در جوابُش گُت اَی اُستاد آیا مَه اِسِم عیسی جوابُش دا تو خوتُ اُتگُت²⁶چون هَنوز مَشغولِ خَردَه اَندِن و پَس از شُکرگزاری پَرَشکِه و اَ شاگردیا اُشدا و اُشگُت بِگیری بُخوری اِ اِسی بَدَنِ مَه²⁷پیالَش گِرِت و پس از شُکرگزاری اَنَه شَه شاگردیا دا و اُشگُت ، هَمَی شما از اِ بِنوشی ²⁸اِ اِسی خونِ مَه بَرَی عهدِ جَدید که بخاطر بسیاری اَ جَهتِ آمرزِشِ گُنایا لِتَه اَبو . ²⁹اَ شما اَگواِم از اِ مَحصولِ مُو دِگَه ناخورِم تا رُزی که اَنَه با شما در پادشاهیِ بوای خوت تازَه بنوشِم³⁰پس از سرود خَندَ اَ سَمتِ کوهِ زیتون چدن ³¹اَمی مُوقَع عیسی اَ اَنَیا اُشگُت اِشو هَمَی شما بِخاطر مَه اَلَغزی چون نوشتَه بُدِه شبان را اَزَنَم و گوسفندیای گَلَه پراکَندَه اَبِن ³²پَس از اَمی که زِندَه بُدِم پیش از شما اَ جلیل اَچِم³³پطرُس در جواب اُشگُت ،حتی اَگَه هَمَ اَ سَبَبِ تو بِلَغزِن مَه هَرگِز نالَغزِم . ³⁴عیسی اَ اَنَه اُشگُت آمین اَ تو اَگواِم که اَمی اِشو قبل از که خروس اوخَنِه سه بار اِنکار مَکُنِش اما ³⁵پطرس اُشگُت حتی اَگَه لازِم بو با تو بِمِرِم اِنکارُت ناکُنِم سایر شاگردیای دِگَه هَم اَمی شُگُت³⁶اَمی مُوقع عیسی با شاگردیای خُش اَ مکانی بنام جتسیمانی چو و شَه اِدَیا گُت در اِنکِه اونَی تا مَه اَنکَه اُچِم دعا بُکُنِم ³⁷سپس پطرس و دو پُسِ زِبدی با خُش اُشبو اندوهگین و مضطرب اَند ³⁸شَه اَنَیا گُت از ناراحتی اَ حالِ مرگ کَتِسِم در اِنکِه وَیسی و با مَه بیدار بی³⁹سپس اَ جِلوتر چو و اَ روی خاک کَت و دُعا اُشکِه ای بوای مَه اَگَه اَبو اِ جامی از مَه بِگذَرِه اما نَه بِخواستِ مَه بلکه اَ اِرادَی تو ⁴⁰اَمی موقَع اَ پَلو شاگردیای خُش اُند و اَنَیا خَتِسونِن پس اَ پطرس اُشگُت آیا تُناشَیس ساعتی با مَه بیدار وامَنی ؟ ⁴¹بیدار بی و دعا بُکُنی در آزمایش نِکِوی روح مشتاق اِسی اما جسم ناتوان⁴²پس یَکبارِ دِگَه چو و دعا اُشکِه اَی پدرِ مَه اَگَه ممکن نی اِ جام ننوشدَه از مَه بِگذره پس هر چه ارادَی تو اِسی انجام ببو . ⁴³چون واگِشت اِدَیا هنوز در خوُ اَندِن چون چِشیاشو سَنگی بُسُن ⁴⁴پَس یَک بارِ دِگَه اِدَیا بِه حالِ خُشو اُشنا و چو بَرَی سومین بار اَمی دعا تکراراُشکِه⁴⁵اَمی موقع اَ پلو شاگردیا اُند و شَه اِدیا گُت آیا اَنوز اَ خو واستراحت اَکِردُی الان ساعتِ مقرر نزدیک بُدِه و پُسِ انسان اَ دَسِ گناکاریا تسلیم اَبو ⁴⁶بلند وابی اُچَم حالا تسلیم کُنَندَی مَه از راه اَرَسِه⁴⁷عیسی اَنوز اَرف شَزَت که یهودا یکی از اَنَه دوازده تَن اَمرَی گروهِ گَپی مُسَلح اَ چماق وشمشیر از طرفِ سریای کاهنیا و مشایخِ قوم از راه رَسِدِن ⁴⁸تسلیم کنندَی اَنَه اَ اَمرایایِ خُش علامتی اُشدایسون و اُشگُتِسن اَمی کِسی که اَبوسِم اَمی اِسی اَنَه بِگِری⁴⁹پس با عجلَه اَ عیسی نزیک بُیس و اُشگُت سلام استاد و اَنَه اُش بوسی ⁵⁰عیسی اَ اَنَه اُشگُت ای رفیق کار خوت انجام آدِه اَمی موقع اَ جاو اُندِن اَ سَرِ عیسی رِختِن و اَنَه گرفتار شو کِه⁵¹در اَمی موقع یکی از اَمرَیای عیسی دَس اَ شمشیر اُشکه و اُشکَشی و ضربَی اَ خدمتکارِ کاهن اُشزَت و گُشُش اُش بُلی ⁵²اما عیسی اُشگُت اَ غلاف بُکُن چون هر که شمشیر بِکَشِه اَ شمشیر کُشتَه اَبو ⁵³آیا گمان اَکُنی اُم ناشا از بوای خوم بُگواِم که بیش از دوازده فرشتَه اَ کمکِ مَه بِفرسِه ؟ ⁵⁴پس چِطوپیش گویای کتبِ مقدس تحقق پیدا بُکُن که اَگواِن اِ وقایَع باید رُخ آدِه⁵⁵در اَمی موقع شَه جماعت گُت مَگَه مَه راهزَنِم که با چماق و شمشیر بَرَی گِرَتَم اُندِسی مَه اَررُز در معبد اَشِسِم و تعلیم مَدا و مَه تُ نِگِرِت ⁵⁶اما اِ هَمَه رُخُ اُشدا تا پیشگویای پیامبریا تحقق پیدا بُکُن اَمی موقع هَمَی شاگردیا وِلشو کِه وفرارشو که⁵⁷اَنیا که عیسی شو گِرِتِسُن اَنَه شا پَلوی قیافا کاهنِ اَعظم شو بو در اَمکِه علمای دین و مشایخ جمع اَندِن . ⁵⁸اما پطرس دوررادوراز پی عیسی چو تاد مِنِ سراِ خونَی کاهنِ اعظم رِسی پس داخل بُیس و با نگهبانیا شِه تا بِفَمِه چو اَ بُدُی⁵⁹سریای کاهنیا و تمامی اهلِ شورا اَ دُمِ شهادَتِ دروغ علیه عیسی اَندِن تا اُشبُکُشِن ⁶⁰اما هر چه شاهدیای دروغ زیاد اَندِن چیزی پیدا شو نَکِه اَمی موقَع دو نفر اُندِن و ⁶¹شو گُت اِ مَرد اُشگُتِ مَه مَشا معبدِ خدا را ویران بُکُنِم و ظرفِ سِه رُز اَنَه از نو بِسازِم⁶²اَمی موقع کاهنِ اعظم بلند وابُیس و اَ عیسی اُشگُت هیچ پاسُخی نادَیش ؟ اِ چِه اِسی که بر علیه تو شهادت اَ دِداین ؟ ⁶³اما عیسی هیچی اُشنِگُت کاهن اعظم شَه اَنَه گُت اَ خدایِ زندَه سوگَند تَدَیم که اَ ما بُگُیش آیا تو مسیح پُسِ خدا اِسِش ⁶⁴عیسی جواب اُشدا تو خوت اِندِه اَگُتایش اَ شما اَگواِم که از اِ به بعد پُسِ انسان اَبینی که اَ دَسِ راسِ قدرت اُدُی بر اَبریای آسمو دا⁶⁵اَمی موقع کاهن اعظم جَمَی خوش پَرَش که و اُشگُت کفر اَگُتُی دِگَه نیاز اَ شاهد نی ؟آلا که کفر اِدِتو شُنُفت ⁶⁶حُکمِتو چَی در جواب شو گُت سِزاش مرگ اِسی⁶⁷اَمی موقع اَ لویِه عیسی آوِ دَهَن شو بِس و شو زَت بَعضیا هم سیلی شو زَت ⁶⁸شا گُت اَی مسیح نبوت بُکُن چه کِسی شَتوزَت ؟⁶⁹و اما پطرس اَ در مِنِه سرا اُداسُن که کنیزی شَپَلو اُند اُشگُت تو اَم با عیسیِ جلیلی اَندِش ⁷⁰اما اَنَه در جلو اَمَه انکار اُشکِه و اُشگُت نادَنِم چه اَگُتایش⁷¹پس اَندَی سَرسرایِ خونَه چو در اَمکه خَدَمَی دِگَه اَنَه اُشبینا و شَه اَنَیا گُت اِ مرد نیز با عیسیِ ناصری اَند ⁷²پطرس یک بارِ دِگَه انکار اُشکه قسم اُشخَه که مَه اِ مرد اُشناشناسِم⁷³یَک کمی بعد جمعی که اَنکَه ویسَیسُنِن اَ جلو اُندِن و پطرس شو گُت شکی نی که تو اَم یکی از انَیا بِش از لَجَت پیدا اِسی ⁷⁴یک کَشی پطرس لعنت اُشکه و قَسم اُشخَه ، اُشگُت اِ مرد ناشناسِم اَمی موقع خروس اُشخَند ⁷⁵یک کَشی پطرس حرفیای عیسی شَه یاد آو که اُشگُتِسُن پیش از خَندَی خروس سه بار مَه انکار اَکُنِش پس اَ در چو وگیریخُش که

¹صُبِ زود هَمَی سَریای کاهنییا و مشایخ جَم بُسُنِن با هَم شُرشو کِه ، که عیسی اُش بُکُشِن ²پس دَسَ بَسَشو بو اَپیلاتوس والی تحویل شو دا³چون یهودا تسلیم کُنندَی اَنَه اُشبینا که عیسی محکوم شو کُردِ از کِردَی خوش پشیمون بُیس و سی سکَه ی نقرَه اَ سرانِ کاهنیا و مشایخ اُش واگردَنا و ⁴اُشگُت گُنام کِردِ و باعثِ ریختَه بُدَی خونِ بیگناه بُسِم اما اَنَیا جواب شو دا به اَما چه؟ خوت اَفَمِش ⁵اَمی موقَع یهودا سِکَیا در معبد اَ رو زَمی اُشریخت و اَدر چوو خوش حلق آویز اُشکه⁶سریای کاهنیا سکَیا از زمی جمع شو که ریختَی اِ سِکَیا در خزانه معبد جایز نی چون خونبها اِسی ⁷پس از مشورت کِردَه با اَنَه پول مزرعه کوزَه گَر شُخِلی تا گورِسوغریبیا بُکُنن ⁸از اَمی موقَع ای مکانی تا اِروز اَ مزرعه خون معروف اِسی⁹اَمی پیشگویی ارمیای نبی اَ حقیقت پیوستَه بُیس که اُشگُتِسُن اَنَیا سی سکَی نقرَه شو واسِسُن یعنی قیمتی که بنی اسراییل بر اَنَشو نا ¹⁰و اَنَه به اَمی دلیل مزرعَی کوزه گر شو دا چونکه خداوند اَمَه اَمراُشکردِسُن¹¹اما عیسی اَ حضورِ والی ویسا والی از اَنَش پُرسی آیا تو پادشاهِ یهود اِسِش ؟ عیسی جواب اُشدا تو اَگواِش ¹²اما موقَعی که سَریای کاهنیا و مشایخ اتهام شو زَت هیچ جوابُش نِدا ¹³پس پیلاتوس از اَنَش پُرسی ناشنُوِداش چِقَد علیه تو شهادت اَدِداین ؟ ¹⁴اما عیسی یَک اتهام هَم پاسُخُش نِدا اَمدِه که والی خیلی تعجب اُشکه¹⁵رسم والی اِدِاَند که در عَید یک زندانی به انتخابِ مردم آزاد بُکُن ¹⁶در اَمی زمان زندانیِ معروفی بنامِ باراباس در اَبس اَند¹⁷موقعی که مردُم جمع بُدِن پیلاطس از اَنَیا اُشپرسی چه کسی تا وی تا زرآزاد بُکُنِم ؟ باراباس یا عیسی معروف اَمسیح را؟ ¹⁸اندِش گُت که شَفَمی عیسی را حسادت شا اَنَه تسلیم کِردِه . ¹⁹موقعی که پیلاطس اَ مسندِ داوری اُداسُن زِنَش پیغامی بَرَی اَنَش فِرسا که تو با اِ مَردِ بیگناه کاریت نِبو چون اِرُز خوای دربارَی اَنَم اُم بینا که مَه خیلی رَنج اُشدا²²اما سریای کاهنیا و مشایخ قوم را تشویق شو که تا آزادیِ باراباس و مرگِ عیسی شو بِوی ²¹پس چون والی اُش پرسی کدام یک از اِ دو تا تازر آزاد بُکُنِم جواب شو دا باراباس . ²⁰پیلاتُس اُشپرسی پس با عیسیِ معروف اَ مسیح چه بُکُنِم هَمَشو شو گُت اَ صلیبُش بِکَش²³پیلاتُس اُشپرسی چواِ؟چه بدی اُشکردِه ؟ اما اَنَیا بلندتر فریادشو زَت اَ صلیبُش بُکُن ²⁴چون پیلاتُس اُشبینا تلاشُش بیهودَه اِسی تَرسی شورش بُکُنِن آو اُش خواس و دستیای خوش در برابر مَردُم اُششو و اُشگُت مَه از خونِ اِ مَردی بَری اِسِم خُتواَفَمی²⁵مَردم هَمَه در جوابشو گُت خونِ اَنَه بر گردَنِ اَما و فرزَندیای اَما بو ²⁶اَمی موقع پیلاتُس را بَراشو آزادُش کِه و اَ عیسی تازیانَشو زَت و اُشگت تا اَ صلیبُش بِکَشِن²⁷سربازیای پیلاتُس عیسی را از صحنِ کاخِ والی شو بو هَمَی گروه سربازیا دُورُش جمع بُدِناَنَیا ²⁸عیسی را عریان شو کِه جَمَی ارغوانی شا بَر کِه ²⁹و تاجی از خار شو بافت شا سِرَه نا و چوبی اَ دَسِ راسُش شو دا اَمی موقع در برابرُش زانو شو زَت واستیزا کنان شا گُت درود بر پادشاهِ یهود³⁰اَ رو اَنَه آو دَهَن شا بِس چوب اَ دسُش شا گِرِت و شا سِرَه اَزَت ³¹پس از استهزا کِردَش جَمَه شاز بَر اَ دَر آو جَمَی خُوش شو بَر کِه بَرَی صلیب کِردَش شا در بو³²وقتی اَ دَر اَچِدِن اَ مردی که از اهالی قیروان اَ نام شمعون بر شو خَه و اَنَه مجبور شو که صلیبِ عیسی را حمل بُکُن ³³چون اَ مکانی بنامِ جلجتا که اَ معنیِ مکانِ جمجمه اِسی رَسِدِن ³⁴اَ عیسی شراب آمیختَه اَ زرداب شو دا چون اَنَه مَزَش کِه اُش نِخَه³⁵موقعی که اَ صلیب شا کَشی بَرَی تقسیمِ جَمَش قرعَه شو بِس ³⁶و دَر اَمکِه اَ نگهبانیِ اَنَه شِسِن ³⁷و تقصیر نامَی اَ اِ عبارت بر لوحی شو نَوِشت وَ اَنَه اَ بَرَی سَرَش نَصب شو کِه اِ اِسی عیسی پادشاهِ یهود³⁸دو تا راهزن با اَنَه اَ صلیب بُدِن یکی اَ سَمتِ راست وَ یکی دِگَه اَ سَمتِ چَپِ اَنَه ³⁹رَهگذَریا سَریای خوشو تَکون شا دا ناسزا شا ⁴⁰گُت ، اَی تو که تَوِس معبَد را ویران بُکُنِش و سه رُزَ اَنَه بازبِسازِش خوت نجات آدِه اَگَه پُسِ خدا اِسِش اَ صلیب اَ زیر بِدا⁴¹سَریای کاهنیا و علمایِ دین و مشایخ نیز مَسخَرَش شا که و شا گُت ⁴²مَکِس را نجاتُش دا اما خوش اُش ناشا نجات آدِه اَگَه پادشاهِ اسرائیل اِسِش آلا اَ صلیب اَ زیر بیا تا اَ اَنَه ایمان بیارَم⁴³اَنَه اَ خدا توکُل اُشِه پس اَگَه خدا دوس شَه دَرِه آلا اَنَه نجات شا دِه چون ادعا شَکِه پُسِ خدا اِسی ⁴⁴اَنَه دو راهزن که با اَنَه اَ صلیب بُسُنِن اَمدِ اَ اَنَه توهین شا کِه⁴⁵اَز ساعتِ ششم تا نهم تاریکی اَمَی اَنَه سرزمی اُشگِرِت ⁴⁶نَزیکِ ساعتِ نُهم عیسی با صدایِ بلند فریادُش زَت ایلی ایلی لَما سَبَقتَنی یعنی اَی خدایِ مَه اَی خدایِ مَه چواِ مَه اُت نَدِه ⁴⁷بعضی اَز اَنَیا که اَندِن چون اِدِ که شُنُفت شُگُت ایلیا صدا اَزِتُی⁴⁸یکی اَز اَنَیا با عجلَه داوای (دوید) اسفَنجی شَو اَنَه با شَرابِ تُرشیدَه پُراُشکه و اَ سَرِ چوبی اُشکه و اَ پِشِ دَهَنِ عیسی اُشبو تا بُخُی ⁴⁹اما بَقیَه شو گُت اَنَه اَ حالِ خوش اونِسی تا ببینَم آیا ایلیا اَ نجاتُش دا ⁵⁰عیسی یَک بارِ دِگَه با صدای بلند فریادُش زَت و روحِ خُش تسلیمُش کِه⁵¹در اَمی موقع پردَی معبد از بَرا تا زیر پَرَ بُیس زَمی لرزی و سَنگیا شِکافتَه بُیس ⁵²قبریا باز بُیس وبَدَنیای زیادی از مقدسین که خَتِسُنِن اَنَیا از قبر اَ در اُندِن ⁵³و پَس از رستاخیزیِ عیسی اَ شهرِ مقدس چِدِن و خوت را اَ شماری از مردم شا نِشو دا⁵⁴چون فرماندَی سربازیا ونفراتِشوکه مامورنگهبانی از عیسی اَندِن زَمی لَرزَه و هَمَی اِ رویدادیا شُبینُیسُن خَیلی تَرسِدِن شُگُت براستی اَنَه پُسِ خدا اَند ⁵⁵خَیلی زَنیا که اَنکِه اَندِن و از دور نِگاه شا کِه اَنَیا از جلیل اَ دُمِ عیسی اُندِسُنِن تا اَ اَنَه خدمت بُکُنِن ⁵⁶در میونِ اَنَیا مریمِ مجدلیه اَند ومریم نَنَی یعقوب و یوسف ونیز نَنَی پُسیای زُبِدی اَندِن⁵⁷موقع غروب مَردی پولدار از اهالی رامَه یوسُف نام که خوش شاگِردِ عیسی بُسُن ⁵⁸اَ پَلو پیلاتُس چو و جسدِ عیسی طَلَبُ اُشکِه پیلاطوس دستور اُشدا اَ اَنَه آدَین⁵⁹یوسف جَسَدُش واسِه در کتونیه پاک اُشپیچی ⁶⁰و در مَقبَرَی تازَی که بَرَی خوش در صَخرَه اُشتراشِدِسُن اُشنا و سَنگی گَپ جِلو دَهَنَی مَقبَرَه اُشنا ⁶¹و چومریمِ مجدَلیه و مریمِ دِگَه در اَمکَه روبروی مقبَرَه اُداسُنِن⁶²رُزِ بعد که پَس از رُزِ تهیه اَند سریای کاهَنیا و فریسیا اَ پَلو پیلاطوس اُندِن ⁶³شو گُت سرورِ اَما اَ یاد مواِ اَنَه گمراه کُنندَه وقتی زندِه اَند شَه گُت پَس از سه رُزبُلَند اَ وابِم ⁶⁴پس دستور آدِه مقبَره تا رُزِ سوم نگهبانی آدَیننِکُنِه شاگردیا بَین جسد بِدُزِن که اَ مَردُم بُگوین که اَنَه از مُردَیا بلند وابُدِه که در اِ صورت اِ فَریبِ آخَر از فَریبِ اول بدتر اِسی⁶⁵پیلاطس پاسُخُش دا شمایا خوتو نگهبانیا تواِ اُچید و اَنَه هَر طوری که صلاح اَدَنی حفاظَت بُکُنی ⁶⁶پس چِدِن و سَنگِ مقبَرَه را مهرومومشو کِه و نگهبانیا در اَمکِه شا نا تا از مقبَرَه حفاظت بُکُنِن

¹بعد از شبات در سَپیدِه دَم نخستین رُزِ هَفتَه مریمِ مَجدَلیه و اَنَه مَریمَ دِگَه اَ دِدَی مَقبَرَ چِدِن ²یَک کَشی زَمی لَرزَی شَدیدی بُیس چون فِرِشتَی خداوند از آسمو نازل بُیس اَ طرفِ مقبَرَه چو و سنگ اَ برابرِ اَنَیا اُش غَلطَنا و اَرو اَمی شِه³چِرَی اَنَه فِرشتَی مِثِ برقِ آسمو اَدِرَخشی و جَمَش چون برف سفیداَند نگهبانیا ⁴از دِدَی اِدِه اَ لَرزَه کَتِن مِثِ مُردَیا بُدِن⁵اَمی موقع فرشتَه اَ زَنیا اُشگُت هراسون مَبی اَدَنِم که در جستجوی عیسی مصلوب اِسی اِدِه ⁶اِنکه نی چون اَمدِه که اُشگُتِسُن برخاسته بُدِه بَی جایی که خَتِسُن بِبینی ⁷پس با عجلَه اوچی اَ شاگردیای اَنَه بُگُی که از مردگان بلند وابُدِه و جلو تر از شما اَ جلیل اَچو و اَنکَه اَنَه شَبینیآلا اَ شما اُمگُت⁸پس زنیا با هراسی آمیختَه با شادیِ عظیم با عجلَه از مقبَرَه روانَه بُدِن و اَطرفِ شاگردیا چدن تا اِ واقعه اَ اَنَیا خبر آدَین ⁹یکدَفَی عیسی با اَنَیا روبرو بُیس و اُشگُت سلام بر شما بو زنیا اَ پِش اُندِن اَ پایای اَنَه کَتِن و اَنَه پَرَستِش شو کِه ¹⁰اَمی موقع عیسی اَ اِدَیا اُشگُت مَتَرسی اُچی و اَبرادَریام بُگُی که اَ جلیل اُچِن در اَنکَه مَه اَبینِن¹¹موقی که زنیا در راه اَندِن عده ای از نگهبانیا اَ شهر چدن اَمَی وقایَع را اَ سریای کاهنیا شو گُت ¹²اَنَیا نیز پس از دیدار و مشورت با مشایخ اَ سربازیا پولِ زیادی شو دا و ¹³شو گُت بوگوی که اَما در خو بُسَم جَسَدِ اَنَه شو دُزدیده¹⁴و اَگَه اَگُشِ والی بِرَسه اَما خومو راضی شَه کُنَم تا بَرَی شما مشکلی ایجاد نِبو ¹⁵پس اَنَیا پول شو گِرِت طبقِ اَمی که شو گُتِسُن عَمل شو کِه و اُ داستان تا به اِرُز در میونِ یهودیا شایع اِسی¹⁶اَمی موقع یازدَه شاگرد اَ جلیل اَ کوهی که عیسی شَه اِدَیا گُتِسون چِدِن ¹⁷چون در اَنکَه عیسی شو بینا اَنَه پرسِش شو که اَما بعضی شک شو اَند¹⁸پس عیسی اَ پِش اُند و شَه اِدَیا گُت تمام قدرت در آسمو و زَمی اَمَه سپردَه بُدِه ¹⁹پس اوچی و هَمَی قومیا را شاگرد بُکُنی و اِدَیا را بنامِ پدر پسر وروح القدس تعمید آدَی²⁰و اَنیا تعلیم آدَی و هر چه اَ شما فرمان اُمدَدِه اَ جا بیارِن آلا مَه هر زُز تا پایانِ اِ عصر با شما اِسِم