1 នេះជាដំណើរចាប់ផ្តើមអំពីដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រិស្ត ជាព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់។ 2 ដូចបានកត់ត្រានៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរអេសាយដែលជាព្យាការីថា៖ «មើល៍ យើងបានចាត់អ្នកនាំសារមកចំពោះមុខអ្នករាល់គ្នា គឺជាម្នាក់ដែលនឹងរៀបចំផ្លូវសម្រាប់អ្នក។ 3 មានសំឡេងរបស់បុរសម្នាក់ស្រែកនៅទីរហោស្ថានថា៖ «ចូររៀបចំផ្លូវថ្វាយព្រះអម្ចាស់ និងតម្រង់ផ្លូវថ្វាយព្រះអង្គចុះ»។ 4 លោកយ៉ូហានបានមកដើម្បីធ្វើការជ្រមុជទឹក នៅទីរហោស្ថាន ហើយបង្រៀនអំពីពិធីជ្រមុជទឹក និងអំពីការប្រែចិត្ត ដើម្បីទទួលការលើកលែងទោសឲ្យរួចពីបាប។ 5 អ្នកស្រុកយូដាទាំងអស់ និងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមទាំងមូលនាំគ្នាចេញទៅរកលោក។ ពួកគេទទួលសារភាពអំពើបាបរបស់ខ្លួន ហើយលោកក៏ធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកឲ្យពួកគេក្នុងទន្លេយ័រដាន់។ 6 លោកយ៉ូហានស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ធ្វើពីរោមអូដ្ឋ ពាក់ខ្សែក្រវាត់ធ្វើពីស្បែក ហើយហូបកណ្ដូប និងទឹកឃ្មុំ។ 7 គាត់បានប្រកាសថា៖ «ម្នាក់ដែលនឹងមកតាមក្រោយខ្ញុំ គឺជាអ្នកដែលមានអំណាចជាងខ្ញុំ ហើយខ្ញុំមិនសមសូម្បីឱនចុះ ដើម្បីស្រាយខ្សែស្បែកជើងថ្វាយព្រះអង្គផង។ 8 ខ្ញុំបានជ្រមុជអ្នករាល់គ្នាដោយទឹក តែព្រះជាម្ចាស់នឹងជ្រមុជអ្នកទាំងអស់គ្នា ជាមួយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធវិញ»។ 9 ការនេះបានកើតឡើង ក្នុងពេលដែលព្រះយេស៊ូយាងមកពីភូមិណាសារ៉ែត ក្នុងស្រុកកាលីឡេ ព្រះអង្គបានទទួលពិធីជ្រមុជទឹកពីលោកយ៉ូហានក្នុងទន្លេយ័រដាន់។ 10 នៅពេលព្រះអង្គយាងឡើងពីទឹកមកភ្លាម ព្រះអង្គទតឃើញផ្ទៃមេឃបើកចំហ ហើយព្រះវិញ្ញាណយាងចុះដូចសត្វព្រាប។ 11 មានសម្លេងចេញពីលើមេឃមកថា៖ «ព្រះអង្គជាបុត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់យើង យើងពេញចិត្ត និងព្រះអង្គណាស់»។ 12 ក្រោយមក ព្រះវិញ្ញាណក៏នាំព្រះយេស៊ូទៅទីរហោស្ថាន។ 13 ព្រះអង្គគង់នៅទីរហោស្ថានអស់រយៈពេលសែសិបថ្ងៃ ដើម្បីឲ្យសាតាំងបានល្បួង។ ព្រះអង្គគង់នៅជាមួយសត្វព្រៃ ហើយក៏មានពួកទេវតាបានបម្រើព្រះអង្គដែរ។ 14 ក្រោយពេល លោកយ៉ូហានត្រូវបានចាប់ខ្លួន ព្រះយេស៊ូបានយាងចូលទៅស្រុកកាលីឡេប្រកាសពីដំណឹងល្អរបស់ព្រះជាម្ចាស់ 15 ដោយមានបន្ទូលថា៖ «វេលាកំណត់បានមកដល់ហើយ ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏នៅជិតបង្កើយដែរ។ ចូរប្រែចិត្ត ហើយជឿនៅលើដំណឹងល្អចុះ»។ 16 នៅពេលព្រះយេស៊ូកំពុងយាងតាមសមុទ្រកាលីឡេ នោះព្រះអង្គបានទតឃើញលោកស៊ីម៉ូន និងលោកអនទ្រេ ជាប្អូនរបស់គាត់ដែលកំពុងតែបង់សំណាញ់ទៅក្នុងសមុទ្រ ដ្បិត ពួកគេជាអ្នកនេសាទត្រី។ 17 ព្រះយេស៊ូបានមានបន្តូលទៅកាន់ពួកគេថា៖ «ចូរមក ហើយដើរតាមខ្ញុំចុះ ហើយខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអ្នកជាអ្នកនេសាទមនុស្សវិញ»។ 18 ហើយរំពេចនោះ ពួកគេក៏លះចោលសំណាញ់ ហើយដើរតាមព្រះយេស៊ូទៅ។ 19 គ្រាដែលព្រះយេស៊ូបានយាងឆ្ងាយពីទីនោះបន្តិច ព្រះអង្គបានទតឃើញលោកយ៉ាកុប និងលោកយ៉ូហានដែលត្រូវជាប្អូនរបស់គាត់ ពួកគេនៅក្នុងទូកកំពុងតែជួសជុលអួន អ្នកទាំងពីរជាកូនលោកសេបេដេ។ 20 ព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅពួកគេ ពេលនោះពួកគេក៏លាចេញ ពីឪពុក លោកសេបេដេ ឲ្យនៅក្នុងទូកជាមួយពួកកូនឈ្នួល។ 21 បន្ទាប់មក នៅថ្ងៃសប្ប័ទ ពួកគេបានចូលក្រុងកាពើណិម ហើយព្រះយេស៊ូបានយាងចូលទៅក្នុងសាលាប្រជុំ និងបានបង្រៀន។ 22 ពួកគេមានការងឿងឆ្ងល់នឹងសេចក្តីបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គ ដ្បិត ព្រះអង្គបង្រៀនពេញដោយអំណាច និងមិនដូចជាការបង្រៀនរបស់ពួកអាចារ្យទេ។ 23 នៅពេលនោះ មានបុរសម្នាក់ដែលនៅក្នុងសាលាប្រជុំរបស់ពួកគេ មានវិញ្ញាណអាក្រក់នៅស្រែកឡើងខ្លាំង 24 ដោយនិយាយថា៖ «ព្រះយេស៊ូជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែតអើយ តើព្រះអង្គចង់ធ្វើអ្វីយើង? តើព្រះអង្គមកបំផ្លាញយើងមែនទេ? ខ្ញុំស្គាល់ព្រះអង្គហើយ។ ព្រះអង្គជាព្រះដ៏បរិសុទ្ធដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់»។ 25 ព្រះយេស៊ូបានបង្គាប់ទៅវិញ្ញាណអាក្រក់ ដោយបន្ទូលថា៖ «ស្ងៀម ហើយចេញពីអ្នកនេះភ្លាម» 26 វិញ្ញាណអាក្រក់ក៏ធ្វើឲ្យបុរសនោះដួលចុះ ហើយវាចេញទៅ ទាំងស្រែកយ៉ាងខ្លាំងផង។ 27 មនុស្សគ្រប់គ្នាមានការអស្ចារ្យ ដូច្នេះពួកគេបានសួរគ្នាទៅវិញទៅមកថា៖ «តើការនេះគឺជាអ្វី? ជាការបង្រៀនថ្មី ជាមួយនឹងសិទ្ធិអំណាច? លោកបានបញ្ជាវិញ្ញាណអាក្រក់ ហើយវាស្តាប់បង្គាប់លោកទៀត 28 ដំណឹងអំពីព្រះយេស៊ូបានឮទៅដល់គ្រប់ទីកន្លែង ឮរហូតដល់តំបន់សំខាន់ៗរបស់ស្រុកកាលីឡេទៀតផង។ 29 ក្រោយចេញពីសាលាប្រជុំមក ពួកគេមកឯផ្ទះរបស់លោកស៊ីម៉ូន និងលោកអនទ្រេ លោកយ៉ាកុប និងលោកយ៉ូហានក៏ទៅជាមួយដែរ។ 30 ខណៈនោះម្តាយក្មេករបស់លោកសីុម៉ូនបានដេកឈឺជាមួយអាការក្តៅខ្លួន ហើយពួកសិស្សបានមកប្រាប់ព្រះយេស៊ូអំពីជំងឺរបស់គាត់។ 31 ព្រះអង្គបានយាងចូលទៅជិត ចាប់ដៃគាត់ឲ្យក្រោកឡើង គាត់ក៏បាត់គ្រុន ហើយគាត់បានចាប់ផ្តើមបម្រើពួកគេ។ 32 នៅល្ងាចនោះ បន្ទាប់ពីថ្ងៃលិច ពួកគេបាននាំអ្នកជំងឺ និងអ្នកដែលអារក្សចូលទាំងអស់មករកព្រះយេស៊ូ។ 33 អ្នកក្រុងទាំងប៉ុន្មានមកផ្ដុំគ្នានៅមាត់ទ្វារ។ 34 ព្រះអង្គបានប្រោសមនុស្សជាច្រើន ដែលមានជំងឺផ្សេងៗឲ្យជា ហើយព្រះអង្គដេញអារក្សជាច្រើនចេញពីមនុស្សផង ព្រះអង្គមិនអនុញ្ញាតឲ្យអារក្សនិយាយជាដាច់ខាត ព្រោះពួកវាស្គាល់ព្រះអង្គ។ 35 ព្រះយេស៊ូតើនឡើង នៅពេលព្រឹកព្រលឹម កាលដែលងងឹតនៅឡើយ ទ្រង់យាងចេញពីផ្ទះ ទៅកន្លែងមួយស្ងាត់ដោយឡែក ហើយអធិស្ឋាននៅទីនោះ។ 36 លោកស៊ីម៉ូន និងអ្នកដែលនៅជាមួយគាត់ នាំគ្នាតាមរកព្រះអង្គ។ 37 ក្រោយពេលដែលពួកគេរកព្រះអង្គឃើញហើយ គេទូលថា៖ «គ្រប់គ្នាបានស្វែងរកលោកគ្រូ»។ 38 ព្រះយេស៊ូបានមានព្រះបន្ទូលថា៖ «យើងត្រូវនាំគ្នាទៅភូមិផ្សេងទៀតដែលនៅជិតនេះ ខ្ញុំត្រូវប្រកាសដំណឹងល្អនៅទីនោះដែរ ដ្បិត ខ្ញុំបានមក ដើម្បីបំពេញការនេះឯង»។ 39 ព្រះអង្គបានយាងទៅគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងស្រុកកាលីឡេ ហើយប្រកាសដំណឹងល្អនៅតាមសាលាប្រជុំទាំងឡាយ ព្រមទាំងដេញអារក្សផង។ 40 មានមនុស្សឃ្លង់ម្នាក់ចូលមករកព្រះអង្គ គាត់លុតជង្គង់ចុះ ហើយទូលទៅព្រះអង្គថា៖ «បើលោកមិនយល់ទាស់ទេ សូមប្រោសខ្ញុំឲ្យជាស្អាតផង»។ 41 ព្រះយេស៊ូមានព្រះហឫទ័យអាណិតអាសូរដល់គាត់ ព្រះអង្គក៏លូកព្រះហស្ដទៅពាល់គាត់ ទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំយល់ព្រមហើយ ចូរឲ្យជាស្អាតចុះ»។ 42 ខណៈនោះ ជំងឺឃ្លង់ក៏បានជា ហើយគាត់បានស្អាតឡើងវិញភ្លាម។ 43 ព្រះយេស៊ូបានដាស់តឿនដល់គាត់ហើយចាត់ឲ្យចេញទៅ។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ 44 «ចូរកុំនិយាយពីការនេះប្រាប់ឲ្យនរណាផ្សេងឡើយ តែចូរទៅបង្ហាញខ្លួនដល់លោកបូជាចារ្យ រួចថ្វាយតង្វាយ ដូចដែលលោកម៉ូសេបានបង្គាប់ទុក ដើម្បីជាទីបន្ទាល់បញ្ជាក់ថា អ្នកបានជាស្អាតមែន»។ 45 ប៉ុន្តែ បុរសនោះបានចេញទៅ ហើយចាប់់ផ្តើមប្រាប់រឿងនេះដល់គ្រប់គ្នានៅគ្រប់កន្លែងឲ្យបានដឹង ការនេះធ្វើឲ្យព្រះយេស៊ូមិនអាចយាងចូលទីក្រុងណាមួយដូចពីមុនទៀតឡើយ។ ដូច្នេះ ព្រះអង្គគង់នៅកន្លែងស្ងាត់ដោយឡែក ហើយមានមនុស្សពីគ្រប់ទិសទីនាំគ្នាមករកព្រះអង្គ។
កណ្ឌគម្ពីរម៉ាកុសចាប់ផ្តើមដោយព្យាការីអេសាយទាយពីកំណើតរបស់លោកយ៉ូហានបាទីស្ត ដែលធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកឲ្យព្រះយេស៊ូ។
លោកម៉ាកុសជាអ្នកនិពន្ធ គេក៏ហៅគាត់ផងដែរ ថាលោកយ៉ូហាន ម៉ាកុស ដែលជាកូនប្រុសរបស់ស្ត្រីម្នាក់ក្នុងចំណោមស្ត្រីជាច្រើន ដែលមានឈ្មោះម៉ារីបានរៀបរាប់នៅក្នុងកណ្ឌដំណឹងល្អទាំងបួន។ គាត់ក៏ជាក្មួយប្រុសរបស់បាណាបាសដែរ។
នេះជាងារសំខាន់របស់ព្រះយេស៊ូ។
នេះគឺជាសំនួនវោហារដែលមានន័យថា «នាំមុខអ្នក» ។
នៅទីនេះពាក្យ «អ្នក» សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូ ហើយមានលក្ខណៈឯកវចនៈ។ នៅពេលដែលអ្នកបកប្រែពាក្យនេះសូមប្រើសព្វនាម «អ្នក» ពីព្រោះនេះគឺជាការដកស្រង់ពីព្យាការី ហើយគាត់មិនបានប្រើព្រះនាមព្រះយេស៊ូទេ។
នេះសំដៅទៅលើអ្នកនាំសារ។
ការធ្វើបែបនេះតំណាងឱ្យការរៀបចំប្រជាជនទទួលការមកដល់របស់ព្រះអម្ចាស់។ «នឹងរៀបចំប្រជាជនសម្រាប់ការមកដល់របស់អ្នក»
នេះអាចត្រូវបានបង្ហាញជាការកាត់ទោស។ «សំឡេងរបស់មនុស្សម្នាក់ ដែលស្រែកនៅវាលរហោស្ថានត្រូវបានគេ» "ឬ «ពួកគេឮសំឡេងរបស់មនុស្សម្នាក់ដែលស្រែកនៅវាលរហោស្ថាន»
ឃ្លាទាំងពីរនេះមានន័យដូចគ្នា។
«រៀបចំផ្លូវថ្វាយព្រះអម្ចាស់» ។ ការធ្វើបែបនេះតំណាងឱ្យការត្រៀមខ្លួន ដើម្បីស្តាប់ព្រះរាជសាររបស់ព្រះអម្ចាស់ពេលព្រះអង្គយាងមកដល់។ មនុស្សឆ្លើយតបដោយការប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់គេ។ «រៀបចំខ្លួនដើម្បីស្តាប់ព្រះរាជសាររបស់ព្រះអម្ចាស់ ពេលទ្រង់យាងមក» ឬ «ប្រែចិត្តហើយត្រៀមខ្លួនទទួលព្រះអម្ចាស់យាងមក»
នៅក្នុងខទាំងនេះពាក្យ «លោក» «លោក» និង «លោក» សំដៅទៅលើលោកយ៉ូហាន។
សូមប្រាកដថា អ្នកអានយល់ច្បាស់ថាលោកយ៉ូហានជាអ្នកនាំសារ ដែលព្យាការីអេសាយបានទាយនៅក្នុងខមុន។
ការនិយាយសរុបនេះសំដៅទៅលើមនុស្សមួយចំនួនធំមិនមែនសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាទេ។ «មនុស្សជាច្រើនមកពីស្រុកយូដា ក្រុងយេរូសាឡឹម»
សកម្មភាពទាំងពីរនេះកើតឡើងក្នុងពេលដំណាលគ្នា។ ប្រជាជនបានទទួលពិធីជ្រមុជទឹកដោយសារពួកគេបានប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់ពួកគេ។ «ពេលពួកគេបានប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់ពួកគេ លោកយ៉ូហានបានធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកឱ្យពួកគេនៅក្នុងទន្លេយ័រដាន់»
លោកយ៉ូហានបានប្រកាស
លោកយ៉ូហានកំពុងប្រៀបធៀបខ្លួនលោកទៅនឹងអ្នកបម្រើម្នាក់ ដោយបង្ហាញពីភាពឧត្តុងឧត្តមរបស់ព្រះយេស៊ូ។ «ខ្ញុំមិនសមនឹងធ្វើកិច្ចការតូចតាចនេះ ដូចជាការដោះស្បែកជើងព្រះអង្គ»
នៅសម័យព្រះយេស៊ូគង់នៅលើផែនដី មនុស្សម្នាតែងពាក់ស្បែកជើងធ្វើពីស្បែកសត្វ ហើយប្រើខ្សែចងជាប់ជើង។
«ឱនលុតចុះ»
ពាក្យប្រៀបប្រដូចនេះប្រៀបបាននឹងការទទួលពិធីជ្រមុជរបស់លោកយ៉ូហាននៅក្នុងទឹក ទៅនឹងពិធីជ្រមុជដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ទពេលខាងមុខ។ មានន័យថាពិធីជ្រមុជទឹករបស់លោកយ៉ូហាន គ្រាន់តែជានិមិត្តរូបនៃការសម្អាតមនុស្សពីអំពើបាបរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ។ តែពិធីជ្រមុជទឹកដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធវិញ ពិតជាសម្អាតមនុស្សពីអំពើបាបរបស់គេ។ បើអាចសូមប្រើពាក្យ "ជ្រមុជទឹក" នៅក្នុងការបកប្រែដើម្បីរក្សាការប្រៀបធៀបទៅនឹងពិធីជ្រមុជទឹករបស់លោកយ៉ូហាន។
នេះជាការចាប់ផ្តើមនៃព្រឹត្តិការណ៍ថ្មីនៅក្នុងដំណើររឿង។
គេប្រើជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «លោកយ៉ូហានបានធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកឱ្យព្រះអង្គ»
អាចមានន័យថា ១) នេះជារឿងប្រៀបប្រដូចមួយ ហើយព្រះវិញ្ញាណបានយាងចុះមកសណ្ឋិតលើព្រះយេស៊ូ ប្រៀបបីដូចជាសត្វស្លាបចុះពីលើមេឃមកដី ២) ព្រះវិញ្ញាណបានប្រៀបបីដូចជាសត្វព្រាប ពេលព្រះវិញ្ញាណបានចុះមកសណ្ឋិតលើព្រះយេស៊ូ។
សំដៅទៅលើព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូល។ ជួនកាលមនុស្សចៀសវាងសំដៅទៅលើព្រះជាម្ចាស់ដោយផ្ទាល់ពីព្រោះពួកគេកោតខ្លាចព្រះអង្គ។ «ព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលពីលើមេឃ»
នេះជាឋានៈសំខាន់ចំពោះព្រះយេស៊ូ។ ព្រះបិតាហៅព្រះយេស៊ូថា «បុត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់» ដោយសារសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស់កល្បរបស់ព្រះបិតាចំពោះព្រះអង្គ។ ។
បន្ទាប់ពីពិធីជ្រមុជទឹករបស់ព្រះយេស៊ូ ព្រះអង្គគង់នៅក្នុងទីរហោស្ថានអស់រយៈពេលសែសិបថ្ងៃ ហើយបន្ទាប់មកព្រះអង្គទៅស្រុកកាលីឡេដើម្បីបង្រៀនហើយត្រាស់ហៅពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គ។
«នាំព្រះយេស៊ូចេញទៅទាំងបង្ខំ»
«ព្រះអង្គគង់នៅក្នុងទីរហោស្ថាន»
«៤០ ថ្ងៃ»
«ព្រះអង្គស្ថិតក្នុងចំណោម»
«បន្ទាប់ពីលោកយ៉ូហានត្រូវបានគេដាក់ក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំង» ។ គេប្រើជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «បន្ទាប់ពីពួកគេបានចាប់ខ្លួនលោកយ៉ូហាន»
ប្រកាសព្រះបន្ទូល
«ឥឡូវនេះដល់ពេលហើយ»
«ព្រះយេស៊ូបានឃើញស៊ីម៉ូន និងអនទ្រេ»
អត្ថន័យពេញលេញនៃឃ្លានេះនឹងឃើញច្បាស់បាន។ «បង់សំណាញ់ទៅក្នុងទឹកដើម្បីចាប់ត្រី»
«មកតាមខ្ញុំ» ឬ «មកជាមួួយខ្ញុំ«
ពាក្យប្រៀបធៀបនេះមានន័យថា ស៊ីម៉ូននិងអនទ្រេនឹងបង្រៀនមនុស្សអំពីព្រះរាជសារដ៏ពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះអ្នកផ្សេងទៀតក៏នឹងមកតាមព្រះយេស៊ូដែរ។ «ខ្ញុំនឹងបង្រៀនអ្នកឲ្យនាំមនុស្សមកព្រះយេស៊ូ ដូចអ្នកប្រមូលត្រីដែរ»
គេអាចសន្និដ្ឋានបានថា ទូកនេះជារបស់យ៉ាកុបនិងយ៉ូហាន។ «នៅក្នុងទូករបស់ពួកគេ»
«ជួសជុលអួន»
ជារឿងសំខាន់ ដែលអះអាងយ៉ាងច្បាស់ពីមូលហេតុ ដែលព្រះយេស៊ូបានត្រាស់ហៅយ៉ាកុបនិងយ៉ូហាន។ «បានហៅពួកគេឲ្យមកជាមួយព្រះអង្គ»
«អ្នកបម្រើដែលធ្វើការឲ្យគេ»
យ៉ាកុប និងយ៉ូហានបានទៅតាមព្រះយេស៊ូ។
នៅក្រុងកាពើណិមចំថ្ងៃសប្ប័ទ ព្រះយេស៊ូបង្រៀននៅក្នុងសាលាប្រជុំ។ ព្រះអង្គបានដេញអារក្សចេញពីបុរសម្នាក់ដែលធ្វើឲ្យមនុស្សនៅតំបន់ក្បែរស្រុកកាលីឡេភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង។
"មកដល់កាពើណិម"
មានពាក្យដែលនៅសល់នៅក្នុងឃ្លានេះ ដែលអាចបន្ថែមបាន។ «ដូចជាមនុស្សម្នាក់ដែលមានអំណាច បង្រៀន ហើយមិនដូចពួកអាចារ្យបានបង្រៀនទេ»
ពួកអារក្សសួរសំនួនវោហារនេះ ដោយមានន័យថា គ្មានហេតុផលណាដែលព្រះយេស៊ូជ្រៀតជ្រែកពួកគេទេ ហើយពួកគេចង់ឲ្យទ្រង់ចាកចេញពីពួកគេ។ «ព្រះយេស៊ូជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែតចាកចេញពីយើងទៅ! គ្មានហេតុផលណាដែលអ្នកជ្រៀតជ្រែកយើងទេ» ។
ពួកអារក្សសួរសំណួរនេះដើម្បីជំរុញព្រះយេស៊ូ កុំឲ្យធ្វើបាបគេ។ «កុំបំផ្លាញយើង»
ពាក្យ «បុរស» ត្រង់នេះ សំដៅទៅលើបុរសដែលមានអារក្សចូល។
ពួកអារក្សជាអ្នកដែលកំពុងស្រែក មិនមែនបុរសនោះទេ។
ចម្លើយរបស់ប្រជាជនអាចត្រូវបានសរសេរជាមួយសេចក្តីថ្លែងការណ៍ជំនួសឲ្យសំនួនវោហារ។ «ពួកគេនិយាយគ្នាថា" ពិតជាអស្ចារ្យណាស់! គាត់បង្រៀនតាមរបៀបថ្មី ហើយគាត់និយាយប្រកបដោយសិទ្ធិអំណាច!»
ពាក្យថា «លោក» សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូ។
បន្ទាប់ពីបានព្យាបាលបុរសដែលមានអារក្សចូលនោះរួចហើយ ព្រះយេស៊ូបានប្រោសម្ដាយក្មេករបស់ស៊ីម៉ូនក៏ដូចជាមនុស្សជាច្រើនទៀតឲ្យបានជាផងដែរ។
ម្តាយក្មេកបានដេកឈឺគ្រុនក្តៅ ពាក្យថា «ខណៈនោះ» "ណែនាំម្តាយក្មេករបស់ស៊ីម៉ូនឲ្យដឹងពីរឿងរ៉ាវ និងផ្តល់ព័ត៌មានអំពីនាង។
បានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា អ្នកណាជាអ្នកព្យាបាលនាង។ «ព្រះយេស៊ូបានព្យាបាលនាងឲ្យជាពីជំងឺគ្រុន»
បញ្ជាក់ថា មានគេបម្រើបម្រើអាហារ។ «នាងបានផ្តល់អាហារ និងភេសជ្ជៈឲ្យពួកគេ»
នៅទីនេះពាក្យ «ព្រះយេស៊ូ» និង «ព្រះអង្គ» សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូ។
ពាក្យថា «ទាំងអស់» នៅទីនេះ ជាការនិយាយពង្រីកសេចក្តី ហើយត្រូវបានប្រើដើម្បីបញ្ជាក់ថា មានមនុស្សជាច្រើនបានមក។ «មនុស្សជាច្រើនដែលឈឺឬមានអារក្សចូល»
ពាក្យថា «ទាំងប៉ុន្មាន» នៅទីនេះ ជាការប្រៀបធៀបដែលត្រូវបានប្រើដើម្បីបញ្ជាក់ពីចំនួនមនុស្សដ៏ច្រើនលើសលប់ដែលស្វែងរកព្រះយេស៊ូ។ «មនុស្សជាច្រើនមកពីទីក្រុងនោះបានប្រមូលផ្តុំគ្នានៅខាងក្រៅទ្វារ»
ព្រះយេស៊ូចំណាយពេលអធិស្ឋាននៅចំពេលព្រះអង្គកំពុងប្រោសជំងឺមនុស្ស។ បន្ទាប់មកព្រះអង្គយាងទៅតាមក្រុងនានាក្នុងស្រុកកាលីឡេ ដើម្បីប្រកាសដំណឹងល្អ ប្រោសជំងឺ និងដេញអារក្ស។
ពាក្យ "ព្រះយេស៊ូ" និង "ព្រះអង្គ"នៅទីនេះ សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូ។
«កន្លែងដែលព្រះអង្គអាចនៅម្នាក់ឯង»
ពាក្យ "គាត់"នៅទីនេះ សំដៅទៅលើស៊ីម៉ូន។ អ្នកដែលនៅជាមួយគាត់រួមមានអនទ្រេ យ៉ាកុប យ៉ូហាននិងប្រហែលជាអ្នកផ្សេងទៀត។
ពាក្យថា «មនុស្សគ្រប់រូប» ជាការប្រៀបធៀបដែលត្រូវបានប្រើដើម្បីបញ្ជាក់ថាមនុស្សជាច្រើនកំពុងស្វែងរកព្រះយេស៊ូ។ «មនុស្សជាច្រើនកំពុងស្វែងរកអ្នក»
ពាក្យ «ព្រះយេស៊ូ» និង «ខ្ញុំ» នៅទីនេះ សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូ។
យើងត្រូវទៅកន្លែងផ្សេងទៀត។ នៅទីនេះ ព្រះយេស៊ូប្រើពាក្យ «យើង» សំដៅលើព្រះអង្គផ្ទាល់រួមជាមួយស៊ីម៉ូន អនទ្រេ យ៉ាកុបនិងយ៉ូហាន។
ពាក្យថា «គ្រប់ទីកន្លែង» ជាការនិយាយបំផ្លើសដើម្បីបញ្ជាក់ថា ព្រះយេស៊ូបានទៅកន្លែងជាច្រើនក្នុងកំឡុងពេលព្រះអង្គបំពេញព័ន្ធកិច្ច។ «ព្រះអង្គបានទៅកន្លែងជាច្រើននៅស្រុកកាលីឡេ»
«មានមនុស្សឃ្លង់ម្នាក់មករកព្រះយេស៊ូ»។ គាត់លុតជង្គង់ចុះអង្វរព្រះយេស៊ូថា៖
ឃ្លា «សូមប្រោសខ្ញុំឲ្យជាស្អាតផង» យើងអាចយល់បាននៅឃ្លាបន្ទាប់។ «ប្រសិនបើអ្នកសុខចិត្តធ្វើឲ្យខ្ញុំស្អាតបន្ទាប់មកអ្នកអាចធ្វើឲ្យខ្ញុំស្អាត»
ចង់ ឬមានបំណង
នៅសម័យព្រះគម្ពីរ មនុស្សម្នាក់ដែលមានជំងឺសើរស្បែកមួយចំនួនត្រូវបានគេចាត់ទុកថាមិនស្អាតរហូតដល់ស្បែកត្រូវបានជាសះស្បើយគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីកុំឲ្យឆ្លង។ «អ្នកអាចប្រោសខ្ញុំឲ្យជាសះស្បើយ»
ពាក្យថា «មានព្រះហឫទ័យ» នៅទីនេះមានន័យពិសេសមួយ ដែលមានអារម្មណ៍ចង់ដឹងពីតម្រូវការរបស់អ្នកដទៃ។ «ព្រះយេស៊ូអាណិតអាសូរគាត់» ឬ «ព្រះយេស៊ូមានព្រះហឫទ័យអាណិតអាសូរដល់បុរសនោះ ដូច្នេះព្រះអង្គ»
អាចមានប្រយោជន៍ដើម្បីបញ្ជាក់ពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូមានព្រះទ័យក្នុងការធ្វើ។ «ខ្ញុំសុខចិត្តធ្វើឲ្យអ្នកស្អាត»
ពាក្យ«គាត់»នៅទីនេះសំដៅលើមនុស្សឃ្លង់ដែលព្រះយេស៊ូបានប្រោសឲ្យជា។
«ត្រូវប្រាកដថាមិននិយាយអ្វីជាមួយនរណាម្នាក់»
ព្រះយេស៊ូបានប្រាប់បុរសនោះឲ្យបង្ហាញខ្លួនដល់បូជាចារ្យ ដើម្បីឲ្យបូជាចារ្យអាចមើលស្បែករបស់គាត់ដើម្បីដឹងថា រោគឃ្លង់របស់គាត់ពិតជាបានជាមែន។ ក្នុងក្រឹត្យវិន័យលោកម៉ូសេបានតម្រូវឲ្យបុរសម្នាក់បង្ហាញខ្លួនដល់បូជាចារ្យ ប្រសិនបើលោកបានជាស្អាតបរិសុទ្ធមែន។
ពាក្យថា «ខ្លួន» នៅទីនេះតំណាងឱ្យស្បែករបស់មនុស្សឃ្លង់។ «បង្ហាញស្បែករបស់អ្នក»
យកល្អគួរតែប្រើសព្វនាម «ពួកគេ» នៅក្នុងភាសារបស់អ្នក។ អាចមានន័យថា ១.«សក្ខីកម្មរបស់បូជាចារ្យ« ឬ ២. «សក្ខីកម្មចំពោះប្រជាជន» ។
ពាក្យថា «បុរស» សំដៅទៅលើបុរសដែលព្រះយេស៊ូបានប្រោសឲ្យជា។
ឃ្លាទាំងពីរនេះមានអត្ថន័យស្រដៀងគ្នាហើយត្រូវបានប្រើរួមគ្នាដើម្បីបញ្ជាក់ថាបុរសនោះប្រាប់មនុស្សជាច្រើន។
ពាក្យថា «គ្រប់គ្នា» និយាយឲ្យគេចាប់អារម្មណ៍ ហើយជាការនិយាយបន្ថែមដើម្បីបញ្ជាក់ពីចំនួនមនុស្សមួយភាគធំ។ «មនុស្សជាច្រើនដែលគាត់បានជួប»
មានន័យថា ហ្វូងមនុស្សដ៏ច្រើនបានរារាំងព្រះយេស៊ូមិនឲ្យចូលទៅក្នុងទីក្រុង ពីព្រោះហ្វូងមនុស្សបានបង្កការលំបាកដល់ព្រះអង្គក្នុងការដើរនៅជុំវិញទីនោះ។ «ហ្វូងមនុស្សបានរារាំងព្រះយេស៊ូមិនអោយផ្លាស់ទៅក្រុងនានាដោយសេរី»
"កន្លែងឯកោ" ឬ "កន្លែងដែលគ្មាននរណារស់នៅ"
ពាក្យថា «គ្រប់ទិសទី» ជាពាក្យទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍ ដែលគេប្រើដើម្បីបញ្ជាក់ថាប្រជាជនមកពីកន្លែងជាច្រើន។ «មកពីគ្រប់តំបន់ទាំងអស់»
លោកជាព្យាការីអេសាយទាយថា៖ ព្រះជាម្ចាស់បានចាត់អ្នកនាំសារមក ហើយមានសំឡេងរបស់បុរសម្នាក់ស្រែកនៅទីរហោស្ថានថា ចូររៀបចំផ្លូវថ្វាយព្រះអម្ចាស់ និងតម្រង់ផ្លូវថ្វាយព្រះអង្គចុះ។
លោកយ៉ូហានបានមកប្រកាសអំពីពិធីជ្រមុជទឹក និងអំពីការប្រែចិត្ត ដើម្បីទទួលការលើកលែងទោសឲ្យរួចពីបាប។
ពួកគេទទួលសារភាពអំពើបាបរបស់ខ្លួន ហើយពួកគេក៏ធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកដោយលោកយ៉ូហាន។
លោកយ៉ូហានហូបកណ្តូប និងទឹកឃ្មុំជាអាហារ។
គាត់បានប្រកាសថា ម្នាក់ដែលនឹងមកតាមក្រោយខ្ញុំ ព្រះអង្គនឹងជ្រមុជជាមួយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធវិញ។
បន្ទាប់ពីបានទទួលពិធីជ្រមុជទឹក ព្រះយេស៊ូបានទតឃើញផ្ទៃមេឃបើកចំហ ហើយព្រះវិញ្ញាណយាងចុះដូចជាសត្វព្រាប។
មានសម្លេងចេញពីលើមេឃមកថា៖ «ព្រះអង្គជាបុត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់យើង យើងពេញចិត្ត និងព្រះអង្គណាស់»។
ព្រះវិញ្ញាណក៏នាំព្រះយេស៊ូទៅទីរហោស្ថាន។
ព្រះយេស៊ូគង់នៅទីរហាស្ថានអស់រយៈពេលសែសិបថ្ងៃ ហើយព្រះអង្គត្រូវបានល្បួងដោយសាតាំងនៅទីនោះ។
ព្រះយេស៊ូបានប្រកាសដំណឹងថា៖ វេលាកំណត់បានមកដល់ហើយ ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏នៅជិតបង្កើយដែរ។ ចូរប្រែចិត្ត ហើយជឿនៅលើដំណឹងល្អចុះ។
លោកស៊ីម៉ូន និងលោកអនទ្រេជាអ្នកនេសាទត្រី។
ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេថា៖ ព្រះអង្គនឹងធ្វើឲ្យពួកគេទៅជាអ្នកនេសាទមនុស្សវិញ។
លោកយ៉ាកុប និងលោកយ៉ូហានពួកគាត់ជាអ្នកនេសាទ។
ការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូបានធ្វើឱ្យមនុស្សភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងពីព្រោះព្រះយេស៊ូបានបង្រៀនជាមួយនឹងសិទ្ធិអំណាច។
វិញ្ញាណអាក្រក់នៅក្នុងសាលាប្រជុំបានផ្តល់ឈ្មោះព្រះយេស៊ូថា ព្រះអង្គជាព្រះដ៏បរិសុទ្ធដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់។
ដំណឹងអំពីព្រះយេស៊ូបានឮទៅដល់គ្រប់ទីកន្លែង។
នៅពេលពួកគេចូលទៅផ្ទះរបស់លោកស៊ីម៉ូន ព្រះយេស៊ូបានព្យាបាលម្តាយក្មេករបស់លោកស៊ីម៉ូន។
នៅពេលល្ងាចនោះ ប្រជាជនបាននាំមនុស្សដែលមានជំងឺទាំងអស់ ឬអ្នកដែលមានអារក្សចូលទាំងអស់មក ហើយព្រះយេស៊ូបានប្រោសពួកគេឲ្យជា។
មុនពេលថ្ងៃរះព្រះយេស៊ូបានយាងចេញក្រៅ ទៅកន្លែងមួយស្ងាត់ដោយឡែក ហើយអធិស្ឋាននៅទីនោះ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ព្រះអង្គយាងមកប្រកាសដំណឹងល្អទៅតាមក្រុងដែលនៅជុំវិញ។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះហឫទ័យអាណិតអាសូរដល់បុរសឃ្លង់នោះ ហើយលោកក៏បានជាស្អាត។
ព្រះយេស៊ូបានប្រាប់បុរសឃ្លង់ឲ្យគាត់ចេញទៅ ថ្វាយតង្វាយ ដូចដែលលោកម៉ូសេបានបង្គាប់ទុក ដើម្បីជាទីបន្ទាល់។
1 បន្ទាប់ពីប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក ព្រះយេស៊ូយាងត្រឡប់មកក្រុងកាពើណិមវិញ ហើយអ្នកស្រុកឮដំណឹងថា ព្រះអង្គគង់នៅក្នុងផ្ទះ។ 2 ដូច្នេះ មានមនុស្សជាច្រើនបានមកជួបជុំគ្នា ហើយនៅទីនោះគ្មានកន្លែងទំនេរ សូម្បីតែនៅមាត់ទ្វារផ្ទះ ហើយព្រះយេស៊ូក៏ថ្លែងព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេ។ 3 មានបុរសខ្លះ បានចូលមករកព្រះអង្គ គឺជាអ្នកនាំមនុស្សខ្វិនដៃ ខ្វិនជើងម្នាក់ មានបុរសបួនអ្នកបានសែងគាត់មករកព្រះអង្គ។ 4 នៅពេលពួកគេមិនអាចចូលទៅជិតព្រះអង្គ ដោយសារមនុស្សច្រើនពេក ដូច្នេះ គេក៏ចោះដំបូលផ្ទះចំពីលើកន្លែងដែលព្រះយេស៊ូគង់នៅ ហើយពួកគេបានសម្រូតមនុស្សខ្វិននៅលើគ្រែស្នែង ចុះតាមប្រឡោះនោះមក។ 5 ការឃើញពីជំនឿរបស់អ្នកទាំងនោះ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់អ្នកពិការថា៖ «កូនអើយ អំពើបាបរបស់អ្នកបានអត់ទោសហើយ»។ 6 ពួកអាចារ្យខ្លះដែលអង្គុយនៅទីនោះ បានរិះគិតក្នុងចិត្តថា៖ 7 «ហេតុដូចម្ដេចបានជាអ្នកនេះហ៊ាន និយាយពាក្យបែបនេះ? អ្នកនេះកំពុងតែប្រមាថព្រះជាម្ចាស់ហើយ ក្រៅពីព្រះជាម្ចាស់មួយព្រះអង្គ តើនរណាអាចអត់ទោសមនុស្សឲ្យរួចពីបាបបាន?»។ 8 ក្នុងខណៈនោះ ព្រះយេស៊ូជ្រាបនៅក្នុងវិញ្ញាណ អំពីអ្វីដែលពួកអាចារ្យកំពុងគិតក្នុងចំណោមពួកគេ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «តើហេតុអ្វីបានជាអ្នកកំពុងគិតបែបនេះនៅក្នុងចិត្ត? 9 បើខ្ញុំប្រាប់អ្នកពិការនេះថា៖ «ខ្ញុំអត់ទោសឲ្យអ្នករួចពីបាបហើយ» ឬថា៖ «ចូរក្រោកឡើង យកគ្រែស្នែងរបស់អ្នកដើរទៅចុះ» តើឃ្លាមួយណាស្រួលនិយាយជាង»?។ 10 ប៉ុន្តែ ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថា បុត្រមនុស្សមានអំណាចនឹងអត់ទោសឲ្យមនុស្សលើផែនដីនេះ ឲ្យរួចពីបាបបាន» ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅកាន់អ្នកខ្វិនថា៖ 11 «ចូរក្រោកឡើង យកគ្រែរបស់អ្នកដើរទៅផ្ទះវិញទៅ»។ 12 មនុស្សខ្វិនក៏ក្រោកឈរឡើងភ្លាម យកគ្រែ និងស្នែងរបស់ខ្លួន ហើយដើរកាត់មុខមនុស្សទាំងអស់ចេញទៅ ដូច្នេះ ពួកគេគ្រប់គ្នាស្ញប់ស្ញែងយ៉ាងខ្លាំង ហើយបានលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទាំងនិយាយថា៖ «យើងមិនដែលឃើញការអស្ចារ្យណាមួយដូចពេលនេះឡើយ»។ 13 ព្រះយេស៊ូបានយាងទៅតាមឆ្នេរសមុទ្រម្តងទៀត ហើយហ្វូងមនុស្សទាំងនោះ ក៏មករកព្រះអង្គ ហើយព្រះអង្គក៏បង្រៀនពួកគេ។ 14 កាលព្រះអង្គយាងកាត់តាមនោះ ព្រះអង្គទតឃើញលោកលេវី ជាកូនរបស់លោកអាល់ផាយ អង្គុយនៅកន្លែងយកពន្ធ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «សូមមកតាមខ្ញុំ»។ លោកលេវីក៏ក្រោកឡើង ហើយដើរតាមព្រះអង្គ។ 15 ព្រះយេស៊ូសោយអាហារ នៅក្នុងផ្ទះលោកលេវី ហើយមានអ្នកទារពន្ធ ព្រមទាំងមនុស្សបាបជាច្រើន មករួមតុជាមួយព្រះអង្គ និងពួកសិស្ស ដោយមានមនុស្សច្រើននាក់ណាស់ បានមកតាមព្រះអង្គ។ 16 ពេលពួកអាចារ្យ ដែលជាគណៈផារីស៊ី ឃើញព្រះយេស៊ូសោយអាហារ ជាមួយមនុស្សមានបាប ហើយនិងអ្នកទារពន្ធទាំងនោះ គេនិយាយទៅកាន់ពួកសិស្សថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាលោកបរិភោគជាមួយអ្នកទារពន្ធ និងជាមួយមនុស្សបាបដូច្នេះ?»។ 17 កាលព្រះយេស៊ូបានឮពីការនេះ ព្រះអង្គក៏មានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «មនុស្សដែលមានសុខភាពល្អ មិនត្រូវការគ្រូពេទ្យទេ មានតែអ្នកឈឺប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវការគ្រូពេទ្យ។ ខ្ញុំមិនបានមករកមនុស្សសុចរិតទេ ប៉ុន្តែមករកមនុស្សដែលមានបាបវិញ»។ 18 ថ្ងៃមួយ ពួកសិស្សរបស់លោកយ៉ូហានបាទីស្ដ និងពួកសិស្សខាងគណៈផារីស៊ីនាំគ្នាតមអាហារ។ មានអ្នកខ្លះមកទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖ «តើហេតុអ្វីបានជា សិស្សរបស់លោកយ៉ូហាន និងសិស្សខាងគណៈផារីស៊ី តមអាហារ ប៉ុន្តែ សិស្សរបស់លោកមិនតមដូច្នេះ?»។ 19 ព្រះយេស៊ូបានឆ្លើយទៅពួកគេថា៖ «ក្នុងពិធីមង្គលការ នៅពេលកូនកម្លោះនៅជាមួយ តើភ្ញៀវអាចតមអាហារកើតឬ? ដរាបណាកូនកំលោះនៅជាមួយ គេមិនអាចតមអាហារឡើយ។ 20 ប៉ុន្តែវ ថ្ងៃនោះនឹងមកដល់ នៅពេលដែលកូនកម្លោះត្រូវចាកចេញពីពួកគេ អ៊ីចឹងនៅក្នុងថ្ងៃទាំងនោះពួកសិស្សរបស់ខ្ញុំ នឹងតមអាហារដែរ។ 21 មិនដែលមាននរណាយកក្រណាត់ថ្មីមកប៉ះសម្លៀកបំពាក់ចាស់ឡើយ បើធ្វើដូច្នេះ ក្រណាត់ថ្មីនឹងបណ្ដាលឲ្យសម្លៀកបំពាក់ចាស់រហែកលើសដើមទៅទៀត។ 22 គ្មាននរណាច្រកស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មីទៅក្នុងថង់ស្បែកចាស់ឡើយ បើធ្វើដូច្នោះ ស្រានឹងធ្វើឲ្យថង់ស្បែកនោះធ្លាយ បណ្ដាលឲ្យខូចទាំងស្រា ទាំងថង់ស្បែកជាមិនខាន។ ផ្ទុយទៅវិញ ត្រូវច្រកស្រាថ្មីទៅក្នុងថង់ស្បែកថ្មី»។ 23 នៅថ្ងៃមួយជាថ្ងៃសប្ប័ទ ព្រះយេស៊ូយាងកាត់វាលស្រែ ពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គចាប់ផ្តើមនាំគ្នាដើរបណ្ដើរ បូតកួរស្រូវបណ្ដើរ។ 24 ពួកគណៈផារីស៊ី ទូលព្រះយេស៊ូថា៖ «មើលចុះ ហេតុអ្វីបានជាសិស្សរបស់លោកធ្វើការ ដែលបញ្ញត្តិហាមមិនឲ្យធ្វើ នៅក្នុងថ្ងៃសប្ប័ទដូច្នេះ?»។ 25 ព្រះអង្គបានឆ្លើយតបទៅគេវិញថា៖ «តើអ្នកមិនដែលអានអំពីអ្វីដែលព្រះបាទដាវីឌបានប្រព្រឹត្ត នៅពេលដែលទ្រង់ និងទាហានរបស់ព្រះអង្គមានត្រូវការ និងឃ្លានអាហារ 26 ព្រះបាទដាវីឌបានចូលទៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលលោកអបៀថើរធ្វើជាមហាបូជាចារ្យ។ ហើយយកនំប៉័ងដែលបានតាំងថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ មកបរិភោគ ការធ្វើបែបនេះគឺខុសនឹងច្បាប់ សម្រាប់អ្នកដែលបរិភោគ លើកលែងតែបូជាចារ្យតែប៉ុណ្ណោះ លោកក៏ឲ្យនំប័ុងទៅពួកទាហានហូបដែរ តើមិនខុសទេឬ?»។ 27 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតថ្ងៃសប្ប័ទសម្រាប់មនុស្ស ព្រះអង្គមិនបានបង្កើតមនុស្ស សម្រាប់ថ្ងៃសប្ប័ទឡើយ។ 28 ហេតុនេះហើយបុត្រមនុស្សជាព្រះអម្ចាស់ ហើយក៏ជាម្ចាស់លើថ្ងៃសប្ប័ទដែរ»។
ក្រោយពីបានប្រកាសដំណឹងល្អ និងប្រោសមនុស្សឲ្យបានជានៅទូទាំងស្រុកកាលីឡេ ព្រះយេស៊ូបានត្រឡប់ទៅក្រុងកាពើណិមវិញ ជាកន្លែងដែលព្រះអង្គបានប្រោសជំងឺ និងអត់ទោសបាបរបស់បុរសខ្វិនម្នាក់។
នេះជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ប្រជាជននៅទីនោះបានឮថា ព្រះអង្គគង់នៅក្នុងផ្ទះ»
នេះជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "មានមនុស្សជាច្រើនបានប្រមូលផ្តុំគ្នា» ឬ «មានមនុស្សជាច្រើនបានចូលទៅក្នុងផ្ទះ»
សំដៅទៅលើមិនមានកន្លែងទំនេរនៅក្នុងផ្ទះ។ «មិនមានកន្លែងទំនេរសម្រាប់ពួកគេនៅខាងក្នុងទេ»
ពួកគេបួននាក់បានសែងគាត់។ ទំនងជាមានមនុស្សច្រើនជាងបួននាក់នៅក្នុងក្រុម ដែលបាននាំបុរសនោះមករកព្រះយេស៊ូ។
«កំពុងនាំបុរសម្នាក់ដែលមិនអាចដើរ ឬប្រើដៃបាន»
«មិនអាចចូលជិតព្រះយេស៊ូ»
ផ្ទះដែលព្រះយេស៊ូគង់នៅមានដំបូលរាបស្មើធ្វើពីដីឥដ្ឋ និងមានប្រក់ក្បឿង។ ដំណើរការចោះប្រហោងនៅលើដំបូលអាចត្រូវបានពន្យល់ឱ្យកាន់តែច្បាស់ ឬធ្វើឲ្យកាន់តែទូលំទូលាយ ដើម្បីងាយយល់បាននៅក្នុងភាសារបស់អ្នក។ «ពួកគេបានបកក្បឿងចេញពីផ្នែកខាងលើនៃដំបូលដែលជាកន្លែងដែលព្រះយេស៊ូគង់នៅ។ ហើយនៅពេលពួកគេបានជីកនៅលើដំបូលដីឥដ្ឋ» ឬ «ពួកគេបានធ្វើប្រហោងនៅលើដំបូលដែលជាកន្លែងដែលព្រះយេស៊ូគង់នៅ ហើយបន្ទាប់មកពួកគេបានសម្រូតចុះ»
«មើលឃើញជំនឿរបស់បុរស» ។ អាចមានន័យថា ១)មានតែបុរសដែលសែងបុរសពិការនោះមានជំនឿ ឬ ២) ទាំងបុរសពិការ និងបុរសដែលនាំគាត់មករកព្រះយេស៊ូមានជំនឿ។
ពាក្យថា «ព្រះរាជបុត្រា» នៅទីនេះបង្ហាញថា ព្រះយេស៊ូបានយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះបុរសនោះ ដូចជាឪពុកយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះកូនប្រុស។ «កូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ»
អាចមានន័យថា ១)“ ព្រះជាម្ចាស់បានអត់ទោសបាបរបស់អ្នក” (២: ៧) ឬ ២)“ ខ្ញុំបានអត់ទោសបាបរបស់អ្នកហើយ”
ពាក្យ «បានរិះគិតក្នុងចិត្ត» នៅទីនេះ ទាក់ទងនឹងគំនិតរបស់ប្រជាជន។ «កំពុងគិតអំពីខ្លួនឯង»
សំណួរនេះត្រូវបានសួរ ដើម្បីបង្ហាញថាពួកអាចារ្យបានសង្ស័យពីអំណាចរបស់ព្រះយេស៊ូ ក្នុងការអត់ទោសបាប។ «បុរសនេះមិនគួរនិយាយបែបនេះទេ!»
សំណួរនេះត្រូវបានសួរ ដើម្បីបង្ហាញថាពួកអាចារ្យបានសង្ស័យថាព្រះយេស៊ូជាព្រះជាម្ចាស់។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត «មានតែព្រះទេដែលអាចអត់ទោសបាបបាន!»
«មនុស្សខាងក្នុង» ឬ «នៅក្នុងខ្លួនគាត់»
ពួកអាចារ្យម្នាក់ៗកំពុងតែគិតអំពីខ្លួនឯង។ ពួកគេមិនបាននិយាយរកគ្នាទេ។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំណួរនេះដើម្បីប្រាប់ពួកអាចារ្យថាអ្វីដែលពួកគេកំពុងតែគិតនោះខុសហើយ។ «អ្វីដែលអ្នកកំពុងគិតគឺខុស» ឬ «កុំគិតថាខ្ញុំកំពុងប្រមាថមើលងាយ»
ពាក្យថា «ចិត្ត» ជាពាក្យកាត់សម្រាប់គំនិត និងបំណងប្រាថ្នាខាងក្នុងរបស់ពួកគេ។ «នៅខាងក្នុងខ្លួនអ្នក» ឬ «របស់ទាំងនេះ»
ព្រះយេស៊ូបានសួរសំណួរនេះ ពីព្រោះពួកអាចារ្យជឿថា បុរសនោះពិការដោយសារអំពើបាបរបស់គាត់ ហើយប្រសិនបើអំពើបាបរបស់បុរសនោះទទួលការអត់ទោស គាត់នឹងអាចដើរបាន។ ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូបានប្រោសបុរសខ្វិននោះ ពួកអាចារ្យត្រូវតែទទួលស្គាល់ថាព្រះយេស៊ូអាចអត់ទោសបាបបាន។ ដូច្នេះពួកគេនឹងទទួលស្គាល់ថាគាត់ ជាព្រះជាម្ចាស់មែន។ សំណួរនេះអាចត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរទៅឃ្លាតែមួយ។"ឃ្លានេះងាយនិយាយទៅបុរសខ្វិនថា បាបរបស់អ្នកបានអត់ទោសឲ្យហើយ" ជាងនិយាយថា «ក្រោកឡើងយកគ្រែរបស់អ្នកហើយដើរទៅ!» (សូមមើល:|Rhetorical Question)
"ប៉ុន្តែដើម្បីឲ្យអ្នកអាចដឹង" ។ ពាក្យថា“ អ្នក” សំដៅទៅលើពួកអាចារ្យ និងបណ្តាជន។
ព្រះយេស៊ូហៅខ្លួនលោកថាជា «កូនមនុស្ស»។ «ខ្ញុំជាបុត្រមនុស្សហើយខ្ញុំមានសិទ្ធិអំណាច»
«ខណៈពេលដែលប្រជាជនទាំងអស់នៅទីនោះកំពុងឃ្លាំមើល»
ព្រះយេស៊ូកំពុងបង្រៀនបណ្ដាជននៅក្បែរសមុទ្រកាលីឡេ ហើយព្រះអង្គបានហៅលេវីឲ្យមកតាមលោក។
នេះជាសមុទ្រកាលីឡេ ដែលគេគ្រប់គ្នាស្គាល់ថា បឹងគេនេសារ៉ែត។
ប្រជាជនបានទៅកន្លែងដែលព្រះអង្គគង់នៅ
លោកអាល់ផាយជាឪពុករបស់លោកលេវី។
ឥឡូវនេះពេលល្ងាច ហើយព្រះយេស៊ូគង់នៅឯផ្ទះរបស់លោកលេវីសោយអាហារ។
ផ្ទះរបស់លោកលេវី
ពួកផារីស៊ីបានប្រើឃ្លាថា«មនុស្សមានបាប»សំដៅទៅលើមនុស្សដែលមិនគោរពច្បាប់ ក៏ដូចជាពួកផារិស៊ីទូទៅបានគិតដែរ។
អាចមានន័យថា ១) «ដ្បិតមានអ្នកប្រមូលពន្ធ និងមនុស្សមានបាបជាច្រើនដែលបានដើរតាមព្រះយេស៊ូ» ឬ ២) «ដ្បិតព្រះយេស៊ូមានសិស្សជាច្រើនហើយពួកគេបានដើរតាមទ្រង់»។
ពួកអាចារ្យ និងពួកផារីស៊ីបានសួរសំណួរនេះដើម្បីបង្ហាញថា ពួកគេមិនពេញចិត្ដនឹងភាពរាក់ទាក់របស់ព្រះយេស៊ូឡើយ។ អាចសរសេរជាឃ្លាថា «គាត់មិនគួរបរិភោគជាមួយមនុស្សមានបាប និងអ្នកយកពន្ធទេ!»
ព្រះយេស៊ូបានឆ្លើយតបនឹងពួកអាចារ្យ ដែលនិយាយទៅកាន់ពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គអំពីការបរិភោគជាមួយពួកអ្នកយកពន្ធនិងមនុស្សមានបាប។
«ព្រះអង្គក៏មានបន្ទូលទៅពួកអាចារ្យ»
ព្រះយេស៊ូបានប្រើសុភាសិតនេះអំពីមនុស្សឈឺ និងគ្រូពេទ្យដើម្បីបង្រៀនពួកគេថា មានតែមនុស្សដែលដឹងថាខ្លួនមានបាបប៉ុណ្ណោះទើបត្រូវការព្រះយេស៊ូ។
មានសុខភាពល្អ
ព្រះយេស៊ូរំពឹងថា អ្នកស្ដាប់ព្រះអង្គនឹងយល់ថាលោកបានមករកអ្នកដែលចង់បានជំនួយ។ «ខ្ញុំបានមកសម្រាប់មនុស្សដែលយល់ថា ពួកគេមានបាបមិនមែនសម្រាប់មនុស្សដែលជឿថាពួកគេជាមនុស្សសុចរិតនោះឡើយ»
ពាក្យ «ខ្ញុំមកហៅ» ត្រូវបានយល់ពីឃ្លាមុននេះ។ «ប៉ុន្តែខ្ញុំបានមកហៅមនុស្សមានបាប»
ព្រះយេស៊ូលើកឧទាហរណ៍ដោយបង្ហាញអំពីមូលហេតុដែលពួកសិស្សមិនគួរតមអាហារ នៅពេលព្រះអង្គគង់នៅជាមួយនឹងពួកគេ។
ឃ្លាទាំងពីរនេះសំដៅទៅលើក្រុមមនុស្សតែមួយ តែឃ្លាទីពីរជាក់លាក់ជាង។ ឃ្លាទាំងពីរសំដៅទៅលើអ្នកដើរតាមពួកផារីស៊ី ប៉ុន្តែពួកគេមិនផ្តោតលើអ្នកដឹកនាំរបស់ពួកផារីស៊ីទេ។ «ពួកសិស្សរបស់ពួកផារីស៊ីកំពុងតមអាហារ ... ពួកសិស្សរបស់ពួកផារីស៊ី»
«អ្នកខ្លះ» ។ យកល្អគួរតែបកប្រែឃ្លានេះដោយមិនបញ្ជាក់ច្បាស់ថា បុរសទាំងនេះជានរណា។ នៅក្នុងភាសារបស់អ្នក អ្នកត្រូវតែបកប្រែច្បាស់ជាងនេះ។ អាចមានន័យថា ១) បុរសទាំងនេះមិននៅក្នុងចំណោមសិស្សរបស់លោកយ៉ូហាន ឬពួកសិស្សរបស់ពួកផារីស៊ីឬ ២) បុរសទាំងនេះស្ថិតនៅក្នុងចំណោមសិស្សរបស់លោកយ៉ូហាន។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរនេះដើម្បីរំលឹកមនុស្សអំពីអ្វីដែលគេបានដឹង ហើយលើកទឹកចិត្ដគេឲ្យ យកមកប្រើចំពោះទ្រង់ និងសិស្សរបស់ទ្រង់។ «អ្នកចូលរួមពិធីមង្គលការមិនតមទេ ខណៈពេលដែលកូនកំលោះនៅជាមួយពួកគេ។ ផ្ទុយទៅវិញពួកគេប្រារព្ធពិធី និងជប់លៀង» ។
នេះជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «កូនកំលោះនឹងចាកចេញទៅ» (សូមមើល:|Active or Passive)
ពាក្យថា «ពួកគេ» និង «ពួកសិស្ស» សំដៅទៅលើអ្នកចូលរួមពិធីមង្គលការ។
ការដេរក្រណាត់ថ្មីមួយនៅលើសម្លៀកបំពាក់ចាស់នឹងធ្វើឲ្យរន្ធនៅលើសម្លៀកបំពាក់ចាស់កាន់តែអាក្រក់ ប្រសិនបើបំណែកនៃក្រណាត់ថ្មីមិនទាន់រួញនៅឡើយ។ ទាំងសម្លៀកបំពាក់ថ្មីនិងសម្លៀកបំពាក់ចាស់នឹងត្រូវបំផ្លាញ។ (សូមមើល:|Assumed Knowledge and Implicit Information)
ឃ្លា «មិនដែលមាននរណា» នេះសំដៅទៅលើមនុស្សទាំងអស់មិនមែនតែបុរសទេ។
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមមានបន្ទូលប្រាប់រឿងប្រស្នាមួយទៀតអំពីការដាក់ស្រាថ្មីទៅក្នុងថង់ស្បែកចាស់ធ្វើឲ្យខូចស្បែកថ្មី។
«ទឹកទំពាំងបាយជូរ» សំដៅទៅលើស្រាដែលមិនទាន់មានជាតិកាច់នៅឡើយ។ បើគេមិនស្គាល់ទំពាំងបាយជូរនៅក្នុងតំបន់របស់អ្នកទេ សូមប្រើពាក្យទូទៅសម្រាប់ផ្លែឈើ។
សំដៅទៅលើថង់ស្បែកដែលត្រូវបានប្រើច្រើនដង។
ជាកាបូបធ្វើពីស្បែកសត្វ។ ពួកគេក៏អាចត្រូវបានគេហៅថា «ថង់ស្រា» ឬ «ថង់ស្បែក» ។
ស្រាថ្មីក៏រីកដុះដាលឡើងដែរ ព្រោះវាធ្វើឲ្យវាក្រហាយដូច្នេះវានឹងធ្វើឲ្យស្រាចាស់ងាយនឹងរហែក។
បំផ្លាញ
«ថង់ស្បែកថ្មី» ឬ «ថង់ស្រាថ្មី» ។ សំដៅទៅលើថង់ស្រាដែលមិនធ្លាប់ប្រើ។
ព្រះយេស៊ូលើកឧទាហរណ៍ប្រាប់ពួកផារិស៊ីអំពីបទគម្ពីរដើម្បីបង្ហាញថា ពួកសិស្សមិនបានធ្វើខុសទេ ដែលគ្រាន់តែបូតកួរស្រូវនៅថ្ងៃសប្ប័ទ។
ការច្រូតយកគ្រាប់នៅក្នុងចម្ការរបស់អ្នកដទៃ និងបរិភោគមិនត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាការលួចទេ។ សំណួរគឺថា តើមានសិទ្ធិធ្វើរឿងនេះនៅថ្ងៃសប្ប័ទទេ។
ពួកសិស្សបានរើសគ្រាប់ស្រូវមកបរិភោគ។ អាចសរសេរដើម្បីបង្ហាញពីអត្ថន័យពេញលេញ។ «រើសនិងបរិភោគកួរស្រូវ»
ជាផ្នែកខាងលើបំផុតនៃស្រូវសាលី។ វាផ្ទុកគ្រាប់ស្រូវ ឬគ្រាប់របស់រុក្ខជាតិដែលទុំហើយ។
ពួកផារីស៊ីចោទសួរព្រះយេស៊ូ ដើម្បីថ្កោលទោសទ្រង់។ អាចបកប្រែជាឃ្លា «មើល! ពួកគេកំពុងបំពានច្បាប់យូដាទាក់ទងនឹងថ្ងៃសប្ប័ទ» ។
«មើលរឿងនេះ» ឬ «ស្តាប់» ។ ជាពាក្យដែលត្រូវបានប្រើដើម្បីទាញចំណាប់អារម្មណ៍របស់នរណាម្នាក់ ដើម្បីបង្ហាញអ្វីមួយដល់ពួកគេ។ បើមានពាក្យនៅក្នុងភាសារបស់អ្នក ដែលត្រូវបានប្រើដើម្បីទាញចំណាប់អារម្មណ៍របស់មនុស្សម្នាក់ចំពោះអ្វីមួយ អ្នកអាចប្រើនៅទីនេះ។
«ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកផារីស៊ី»
ព្រះយេស៊ូសួរសំណួរនេះដើម្បីរំលឹកពួកអាចារ្យ និងផារីស៊ីអំពីអ្វី ដែលព្រះបាទដាវីឌបានធ្វើនៅថ្ងៃសប្ប័ទ។ សំណួរវែង ដូច្នេះត្រូវបានបែងចែកជាពីរប្រយោគ។
អាចបញ្ជាក់ថាជាពាក្យបញ្ជា។ «ចងចាំអ្វីដែលអ្នកបានអានអំពីព្រះបាទដាវីឌបានធ្វើនៅពេលលោក និងបុរសដែលនៅជាមួយលោកខ្វះខាតនិងឃ្លាន»
ព្រះយេស៊ូសំដៅទៅលើការអានអំពីព្រះបាទដាវីឌនៅក្នុងគម្ពីរសម្ព័ន្ធចាស់។ អាចបកប្រែដើម្បីទទួលព័ត៌មានច្បាស់លាស់។ «អានក្នុងបទគម្ពីរអំពីអ្វីដែលព្រះបាទដាវីឌ»
អាចបង្ហាញជាឃ្លាដាច់ដោយឡែកពីខ២៥ ។ គាត់ចូលទៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ... ដល់អស់អ្នកដែលនៅជាមួយគាត់។
ពាក្យថា «ព្រះបាទដាវីឌ» សំដៅទៅលើព្រះបាទដាវីឌ។
សំដៅទៅលើនំប៉័ងទាំងដប់ពីរនំប៉័ង ដែលគេដាក់នៅលើតុមាសមួយនៅក្នុងព្រះពន្លា ឬអគារព្រះវិហារជាយញ្ញបូជាថ្វាយព្រះជាម្ចាស់សម័យសម្ព័ន្ធមេត្រីចាស់។
ព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ពីមូលហេតុដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតថ្ងៃសប្ប័ទ។ អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតថ្ងៃសប្ប័ទសម្រាប់មនុស្សជាតិ»
«បុរស»ឬ «ប្រជាជន» ឬ «តម្រូវការរបស់ប្រជាជន។ ពាក្យនេះសំដៅទៅលើទាំងបុរសនិងស្ត្រី»។
មានពាក្យដែលបាត់ពីឃ្លា ត្រូវបានបន្ថែមដើម្បីឲ្យកាន់តែច្បាស់។ «មនុស្សជាតិមិនបានបង្កើតសម្រាប់ថ្ងៃសប្ប័ទ» ឬ « ព្រះជាម្ចាស់មិនបានបង្កើតមនុស្សលោកសម្រាប់ថ្ងៃសប្ប័ទទេ»
បុរសទាំងនោះបានចោះដំបូលផ្ទះ ហើយបានសម្រូតបុរសពិការទៅកាន់ព្រះយេស៊ូ។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «កូនអើយ អំពើបាបរបស់អ្នកបានអត់ទោសហើយ»។
មានពួកអាចារ្យខ្លះបានឆ្លើយតបថា ព្រះយេស៊ូបានប្រមាថព្រះជាម្ចាស់ ព្រោះមានតែព្រះជាម្ចាស់មួយព្រះអង្គទេដែលអាចអត់ទោសឲ្យរួចពីបាបបាន។
ព្រះយេស៊ូបានមានព្រះបន្ទូលទៅបុរសពិការចូរក្រោកឡើង យកគ្រែរបស់អ្នកដើរទៅផ្ទះវិញទៅ ហើយបុរសពិការនោះក៏ធើ្វតាម។
លោកលេវីកំពុងអង្គុយនៅកន្លែងយកពន្ធ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូបានហៅលោក។
ព្រះយេស៊ូកំពុងសោយអាហារ ជាមួយមនុស្សមានបាប និងអ្នកយកពន្ធ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា ព្រះអង្គយាងមកដើម្បីមករកអ្នកមានបាប។
ពួកគេបានទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖ ហេតុអ្វីបានជាសិស្សរបស់លោកមិនតមអាហារដូច្នេះ ហើយនៅពេលដែលសិស្សពួកខាងគណៈផារីស៊ី តមអាហារ។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ ក្នុងពិធីមង្គលការ នៅពេលកូនកម្លោះនៅជាមួយ តើភ្ញៀវអាចតមអាហារកើតឬ។
ពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គចាប់ផ្តើមនាំគ្នាដើរបណ្ដើរ បូតកួរស្រូវបណ្ដើរ នៅថ្ងៃសប្ប័ទ។
ព្រះយេស៊ូបានទុកគំរូរបស់ស្តេចដាវីឌ ដែលត្រូវការបរិភោគនំប៉័ងដែលមានជាធម្មតាសម្រាប់ពួកសង្ឃ។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ ថ្ងៃសប្ប័ទបង្កើតឡើងសម្រាប់មនុស្ស។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ព្រះអង្គគឺជាព្រះអម្ចាស់លើថ្ងៃសប្ប័ទដែរ។
1 ព្រះយេស៊ូបានយាងចូលទៅក្នុងសាលាប្រជុំម្តងទៀត ហើយនៅក្នុងទីនោះមានបុរសម្នាក់ស្វិតដៃម្ខាង។ 2 មានអ្នកខ្លះខំសម្លឹងមើលព្រះអង្គយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ ថាតើព្រះយេស៊ូប្រោសគាត់ឲ្យជានៅក្នុងថ្ងៃសប័្បទឬយ៉ាងណា បើដូច្នោះមែន ពួកគេនឹងចោទប្រកាន់ព្រះអង្គ។ 3 ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅនឹងបុរសដែលមានស្វិដៃម្ខាងនោះថា៖ «ចូលក្រោកឈរឡើង ហើយឈរនៅទីនេះនៅក្នុងចំណោមមនុស្សគ្រប់គ្នាចុះ»។ 4 បន្ទាប់មក ព្រះអង្គក៏មានបន្ទូលទៅមនុស្សទាំងនោះថា៖ «តើមានច្បាប់ក្នុងការធ្វើការល្អ ឬក៏ជាការអាក្រក់នៅថ្ងៃសាប្ប័ទ? ត្រូវជួយសង្គ្រោះជីវិត ឬឲ្យសម្លាប់?» ប៉ុន្តែអ្នកទាំងនោះបានស្ងៀម។ 5 ព្រះយេស៊ូបានទតជុំវិញមើលទៅពួកគេ ទាំងមានព្រះហឫទ័យពិរោធ ហើយព្រះអង្គព្រួយព្រះហឫទ័យដោយសារពួកគេមានចិត្តរឹងរូស ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅកាន់បុរសស្វិតដៃម្ខាងនោះថា៖ «ចូរលាតដៃមើល៍!»។ បុរសនោះលាតដៃ ហើយដៃរបស់គាត់ក៏បានជា។ 6 ពួកខាងគណៈផារីស៊ីចេញពីសាលាប្រជុំ ហើយទៅពិគ្រោះជាមួយបក្សពួកស្ដេចហេរ៉ូដភ្លាម ដើម្បីរកមធ្យោបាយធ្វើគុតព្រះយេស៊ូ។ 7 ក្រោយមក ព្រះយេស៊ូជាមួយសិស្សរបស់ព្រអង្គ ចេញទៅឯសមុទ្រ ហើយបណ្តាជនយ៉ាងច្រើនដើរតាមព្រះអង្ គអ្នកទាំងនោះមកពីស្រុកកាលីឡេ និងពីស្រុកយូដា 8 ហើយពីក្រុងយេរូសាឡឹម ស្រុកអេដុម ហើយពួកអ្នកជិតទន្លេយ័រដាន់ ព្រមទាំងតំបន់ជុំវិញក្រុងទីរ៉ូស និងក្រុងស៊ីដូនផងដែរ។ នៅពេលពួកគេបានឮអំពីអ្វីបានធ្វើ ដូច្នេះហើយ មានបណ្តាជនជាច្រើនមករកព្រះអង្គ។ 9 ព្រះអង្គបានប្រាប់ដល់ពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គរៀបចំទូកតូចមួយឲ្យហើយសម្រាប់ព្រះអង្គ ពីព្រោះបណ្តាជនច្រើនពេក ក្រែងពួកគេប្រជ្រៀតគ្នាចោមរោមព្រះអង្គ។ 10 ដ្បិត ព្រះអង្គបានប្រោសមនុស្សជាច្រើនឲ្យជា ដូច្នេះហើយ មានអ្នកជំងឺជាច្រើនខំប្រឹងសម្រុកចូលមកជិត ដើម្បីពាល់ព្រះអង្គ។ 11 ហើយនៅពេលវិញ្ញាណអាក្រក់ឃើញព្រះអង្គ ពួកវាក៏ដួលចុះនៅចំពោះព្រះអង្គ ហើយស្រែកឡើងថា៖ «ព្រះអង្គជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់»។ 12 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូបានហាមពួកវាយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ មិនឲ្យនិយាយប្រាប់គេថាព្រះអង្គជានរណាឡើយ។ 13 ព្រះយេស៊ូបានយាងឡើងទៅលើភ្នំ ហើយព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅអស់អ្នកដែលព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យ ហើយពួកគេក៏បានចូលមករកព្រះអង្គ។ 14 ព្រះអង្គជ្រើសរើសដប់ពីរ (ជាអ្នកដែលព្រះអង្គហៅថាសាវ័ក) ដើម្បីឲ្យពួកគេនៅជាមួយព្រះអង្គ និងដើម្បីចាត់គេឲ្យទៅប្រកាសដំណឹងល្អ 15 ទាំងឲ្យពួកគេមានអំណាចដេញអារក្សផងដែរ។ 16 បន្ទាប់ពីនោះ ព្រះអង្គបានតែងតាំងអ្នកដប់ពីរនាក់នោះ គឺលោកស៊ីម៉ូនដែលព្រះអង្គដាក់ឈ្មោះថា៖ «ពេត្រុស» 17 លោកយ៉ាកុបជាកូនរបស់លោកសេបេដេ និងលោកយ៉ូហានជាប្អូនរបស់គាត់ ដែលព្រះយេស៊ូដាក់ឈ្មោះថា «បោនអ៊ើកេ» ប្រែថា «អ្នកដែលមានកូននៃផ្គរលាន់» 18 ហើយលោកអនទ្រេ លោកភីលីព លោកបារថូឡូមេ លោកម៉ាថាយ លោកថូម៉ាស លោកយ៉ាកុបជាកូនរបស់លោកអាល់ផាយ លោកថាដេ លោកស៊ីម៉ូនជាអ្នកជាតិនិយម 19 និងលោកយូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុតជាអ្នកក្បត់ព្រះអង្គ។ 20 កាលព្រះយេស៊ូយាងត្រឡប់មកផ្ទះវិញ បណ្ដាជនបានមកជួបជុំគ្នាម្តងទៀត ជាហេតុធ្វើឲ្យព្រះអង្គ និងពួកសិស្សមិនអាចហូបនំប័ុងបាន។ 21 ពេលគ្រួសាររបស់ព្រះអង្គបានឮដំណឹងនេះ ក៏នាំគ្នាធ្វើដំណើរមក ដើម្បីចាប់ព្រះអង្គយកទៅវិញ ព្រោះពួកគេថា៖ «ព្រះអង្គវង្វេងស្មារតីហើយ»។ 22 ពួកអាចារ្យដែលបានមកពីក្រុងយេរូសាឡឹមនិយាយថា៖ «អ្នកនេះមានបេលសេប៊ូលជាស្ដេចអារក្សនៅក្នុងខ្លួន ទើបគាត់អាចដេញអារក្សបាន»។ 23 ព្រះយេស៊ូបានហៅពួកគេមកឯព្រះអង្គ ហើយប្រាប់ពួកគេជាការបៀបធៀបថា «តើសាតាំងដេញសាតាំងបានដូចម្តេច? 24 ប្រសិនបើ នៅក្នុងនគរណាមួយបែកបាក់ទាស់ទែងគ្នាឯង នគរនោះពុំអាចស្ថិតស្ថេរបានឡើយ។ 25 ប្រើសិនបើ នៅក្នុងផ្ទះមានការទាស់ទែងគ្នានោះ ផ្ទះនោះនឹងមិនអាចស្ថិតស្ថេរបានឡើយ។ 26 ប្រសិនបើ សាតាំងវាក្រោកឡើងប្រឆាំងនឹងខ្លួនឯង បែកបាក់ទាស់ទែងនឹងខ្លួនឯង វាមិនអាចនៅស្ថិតស្ថេរឡើយ គឺវាមុខជាដល់ពេលបញ្ចាប់មិនខាន។ 27 គ្មាននរណាអាចចូលទៅក្នុងផ្ទះអ្នកខ្លាំងពូកែ ហើយប្លន់យកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់បានឡើយ គឺត្រូវតែចងអ្នកខ្លាំងពូកែនោះជាមុនសិន ទើបអាចប្លន់យកទ្រព្យសម្បត្តិក្នុងផ្ទះគាត់របស់បាន។ 28 ខ្ញុំប្រាប់អ្នកជាប្រាកដថា បាបរបស់កូនមនុស្សទាំងអស់នឹងត្រូវអត់ទោសឲ្យ ព្រមទាំងពាក្យប្រមាថដែលពួកគេនិយាយផង 29 ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលប្រមាថទាស់នឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងមិនអាចលើកលែងទោសឲ្យឡើយ ដ្បិតជាកំហុសនៃបាបដ៏នូវអស់កល្បជានិច្ច»។ 30 ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលបែបនេះ ដោយព្រោះពួកអាចារ្យបាននិយាយថា៖ «នៅក្នុងព្រះអង្គមានវិញ្ញាណអាក្រក់នៅក្នុងខ្លួន»។ 31 បន្ទាប់មក មាតា និងប្អូនៗប្រុសរបស់ព្រះអង្គ បានមកហើយឈរនៅខាងក្រៅផ្ទះ។ ហើយបានចាត់គេឲ្យចូលមកហៅព្រះអង្គ។ 32 បណ្តាជនដែលអង្គុយជុំវិញព្រះអង្គ ពួកគេទូលព្រះអង្គថា៖ «មាតាហើយ និងប្អូនៗប្រុសរបស់ព្រះអង្គមករកព្រះអង្គ ពួកគេនៅខាងក្រៅផ្ទះឯណោះ»។ 33 ព្រះអង្គបានឆ្លើយទៅពួកគេថា៖ «តើនរណាទៅជាបងប្អូនរបស់ខ្ញុំពិត?» 34 ព្រះអង្គទតមើលអស់អ្នកដែលអង្គុយនៅជុំវិញហើយមានបន្ទូលថា៖ «ឃើញទេ អ្នកទាំងអស់គ្នាហើយ គឺជាមាតា និងប្អូនៗប្រុសរបស់ខ្ញុំ! 35 ដ្បិត អ្នកណាដែលធ្វើតាមព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ អ្នកនោះហើយជាបងប្អូនប្រុសស្រី និងមាតារបស់ខ្ញុំ»។
ព្រះយេស៊ូប្រោសបុរសម្នាក់ឲ្យបានជា នៅថ្ងៃសប្ប័ទនៅក្នុងសាលាប្រជុំ ហើយបង្ហាញពីអារម្មណ៍របស់គាត់ចំពោះអ្វីដែលពួកផារីស៊ីបានធ្វើទាក់ទងនឹងវិន័យថ្ងៃសប្ប័ទ។ ពួកផារីស៊ី និងស្តេចហេរ៉ូឌចាប់ផ្ដើមរៀបចំផែនការធ្វើគុតព្រះយេស៊ូ។
«ពួកផារីស៊ីខ្លះ» ។ ក្រោយមកទៀតនៅក្នុងជំពូក៣ ខ៥ ប្រជាជនទាំងនេះត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាពួកផារីស៊ី។
«បុរសម្នាក់ពិការដៃ»
«ពួកផារីស៊ីបានឃ្លាំមើលព្រះយេស៊ូយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ដើម្បីដឹងថា ព្រះអង្គនឹងប្រោសបុរសស្វិតដៃនោះទេ?»
ពួកផារីស៊ីចោទប្រកាន់ព្រះយេស៊ូថា បានបំពានច្បាប់ដោយធ្វើការនៅថ្ងៃសប្ប័ទ តើព្រះអង្គគួរតែប្រោសបុរសនោះឬទេ។ «ចោទប្រកាន់ព្រះអង្គធ្វើខុស» ឬ «ចោទប្រកាន់ព្រះអង្គបានរំលោភច្បាប់»
«នៅកណ្តាលហ្វូងមនុស្សនេះ»
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលដូច្នេះដើម្បីប្រឆាំងនឹងពួកគេ។ ព្រះអង្គចង់ឲ្យពួកគេទទួលស្គាល់ថា ជាការត្រឹមត្រូវប្រោសមនុស្សនៅថ្ងៃសប្ប័ទ។
ឃ្លាទាំងពីរនេះមានន័យប្រហាក់ប្រហែលគ្នា លើកលែងឃ្លាទី២សង្កត់ន័យធ្ងន់ជាង។
ចាំបាច់ត្រូវនិយាយម្តងទៀតថា“ ត្រឹមត្រូវហើយ” ដូចដែលព្រះយេស៊ូកំពុងតែសួរម្តងទៀត តាមរបៀបមួយផ្សេងទៀត។ តើមានសិទ្ធិក្នុងការជួយសង្គ្រោះអាយុជីវិត ឬសម្លាប់មនុស្សបានទេ»
សំដៅទៅលើជីវិតខាងសាច់ឈាម និងជាពាក្យសម្តីសម្រាប់មនុស្សម្នាក់។ «នរណាម្នាក់ពីការស្លាប់» ឬ «ជីវិតរបស់នរណាម្នាក់»
«ប៉ុន្តែពួកគេបានបដិសេធមិនឆ្លើយនឹងព្រះអង្គ»
«ព្រះយេស៊ូទតមើលជុំវិញ»
«មានការសោកស្តាយយ៉ាងខ្លាំង»
ការប្រៀបធៀបនេះពិពណ៌នាពីពួកផារីស៊ីគ្មានចិត្តអាណិតបុរសស្វិតដៃ។ «ពួកគេគ្មានចិត្តមេត្តាចំពោះបុរសនោះ»
«លាតដល់ដៃរបស់អ្នក»
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ព្រះយេស៊ូបានលើកដៃរបស់គាត់ឡើង» ឬ «ព្រះយេស៊ូបានធ្វើដៃរបស់គាត់ឲ្យបានជាដូចដើម»
«ចាប់ផ្តើមរៀបចំផែនការ»
ជាឈ្មោះរបស់គណបក្សនយោបាយក្រៅផ្លូវការមួយដែលបានគាំទ្រព្រះបាទហេរ៉ូឌ អាន់ទីប៉ាស។
របៀបដែលពួកគេអាចធ្វើគុតព្រះយេស៊ូ
ព្រះយេស៊ូបានបន្តប្រោសមនុស្សឲ្យជាសះស្បើយ ពេលមនុស្សជាច្រើនបានទៅតាមព្រះអង្គ ពេលទ្រង់ចង់ចេញទៅ។
សំដៅទៅលើសមុទ្រកាលីឡេ។
ជាតំបន់មួយដែលពីមុនគេស្គាល់ថា អេដុមដែលគ្របដណ្តប់ភាគខាងត្បូងនៃខេត្តយូដា។
សំដៅទៅលើការអស្ចារ្យដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើ។ «ការអស្ចារ្យដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើ»
«មកកន្លែងដែលព្រះយេស៊ូគង់នៅ»
ពេលហ្វូងមនុស្សកំពុងតែរុញច្រានគ្នាទៅរកព្រះយេស៊ូ ព្រះអង្គស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់។ នៅក្នុងខ ៩-១០បញ្ជាក់ព័ត៌មានឲ្យច្បាស់ជាងនេះ។
«ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់ពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គ»
ពាក្យថា «មនុស្សជាច្រើន» សំដៅទៅលើមនុស្សមួយចំនួនធំ ដែលព្រះយេស៊ូបានប្រោសឲ្យជា។ «ដោយសារព្រះយេស៊ូបានប្រោសមនុស្សជាច្រើនឲ្យបានជា»
«មនុស្សឈឺទាំងអស់បានរុញទៅមុខយ៉ាងខ្លាំងដោយព្យាយាមពាល់ព្រះអង្គ»
បានឃើញព្រះយេស៊ូ
ពាក្យ «ពួកវា» នៅទីនេះសំដៅទៅលើវិញ្ញាណអាក្រក់។ ពួកវាជាអ្នកដែលធ្វើឲ្យមនុស្សដែលវាកំពុងចូល។ អាចពន្យល់ឲ្យច្បាស់។ «ពួកវាបានធ្វើឲ្យមនុស្ស ដែលពួកគេមានកំពុងចូល ត្រូវក្រាបនៅមុខព្រះអង្គហើយស្រែករកព្រះអង្គ»
ពួកវិញ្ញាណអាក្រក់មិនបានក្រាបនៅចំពោះព្រះយេស៊ូទេ ដោយព្រោះវាស្រឡាញ់ ឬចង់ថ្វាយបង្គំព្រះអង្គទេ។ ពួកគេបានក្រាបនៅពីមុខព្រះអង្គ ព្រោះពួកវាខ្លាចព្រះអង្គ។
ព្រះយេស៊ូមានអំណាចលើវិញ្ញាណអាក្រក់ ពីព្រោះព្រះអង្គជា«ព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់»។
ជាងារសំខាន់មួយសម្រាប់ព្រះយេស៊ូ។
«ព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាយ៉ាងតឹងរឹងចំពោះវិញ្ញាណអាក្រក់»
«មិនឱ្យបង្ហាញថាព្រះអង្គជានរណា»
ព្រះយេស៊ូជ្រើសរើសបុរស ដែលព្រះអង្គហៅមកធ្វើជាសាវ័ក។
«ដូច្នេះពួកគេនឹងនៅជាមួយព្រះអង្គ ហើយព្រះអង្គនឹងចាត់គេឲ្យប្រកាសរាជសារ»
អ្នកនិពន្ធចាប់ផ្តើមចុះបញ្ជីឈ្មោះសាវ័កទាំង១២នាក់។ ស៊ីម៉ូនជាបុរសទីមួយដែលបានចុះបញ្ជី។
ឃ្លាថា«ដែលព្រះយេស៊ូដាក់ឈ្មោះ»សំដៅទៅលើទាំងលោកយ៉ាកុបជាកូនរបស់សេបេដេ និងបងប្រុសរបស់គាត់ឈ្មោះយ៉ូហាន។
«ឈ្មោះ បោនអ៊ើកេ ដែលមានន័យថាកូនប្រុសផ្គរលាន់» ។ អត្ថន័យនៃឈ្មោះ «បោនអ៊ើកេ» អាចនឹងពន្យល់កាន់តែច្បាស់។ «ឈ្មោះថ្មី 'បុរសដែលដូចផ្គរលាន់»
ជាឈ្មោះបុរសម្នាក់។
«អ្នកណានឹងក្បត់ព្រះយេស៊ូ» ពាក្យ «ដែល» សំដៅទៅលើយូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុត។
«បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូយាងទៅផ្ទះដែលព្រះអង្គស្នាក់នៅ។»
ពាក្យថា នំប៉័ងតំណាងឲ្យអាហារ។ «ព្រះយេស៊ូ និងពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គមិនអាចបរិភោគអ្វីទាំងអស់» ឬ «ពួកគេមិនអាចបរិភោគអ្វីបានទេ»
សមាជិកគ្រួសាររបស់ព្រះយេស៊ូបានទៅផ្ទះ ដើម្បីចាប់ព្រះអង្គ និងបង្ខំព្រះអង្គឲ្យយទៅផ្ទះជាមួយពួកគេវិញ។
ពាក្យថា «ពួកគេ» អាចមានន័យថា ១) សាច់ញាតិរបស់គាត់ឬ ២) មនុស្សមួយចំនួននៅក្នុងហ្វូងមនុស្ស។
ក្រុមគ្រួសាររបស់ព្រះយេស៊ូប្រើក្រៀមភាសានេះ ដើម្បីពិពណ៌នាអំពីរបៀបដែលព្រះអង្គកំពុងធ្វើការ។ «ឆ្កួត» ឬ «ហួសនិយាយ»
«ដោយអំណាចរបស់បេលសេប៊ូលដែលជាអ្នកគ្រប់គ្រងអារក្ស ព្រះយេស៊ូបានដេញអារក្សចេញ»
ព្រះយេស៊ូពន្យល់ដោយប្រើរឿងប្រស្នា ហេតុអ្វីបានជាសាតាំងមិនអាចគ្រប់គ្រង អស់អ្នកដែលធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូចជាបងប្អូនប្រុសស្រី និងម្តាយរបស់ព្រះអង្គដែរ។
«ព្រះយេស៊ូបានហៅមនុស្សឲ្យមករកព្រះអង្គ»
ព្រះយេស៊ូបានសួរសំណួរនេះដើម្បីឆ្លើយតបនឹងពួកអាចារ្យ ដែលចោទថាទ្រង់ដេញអារក្សដោយបេលសេប៊ូល។ សំណួរនេះអាចត្រូវបានសរសេរជាឃ្លាថា «សាតាំងមិនអាចបណ្តេញខ្លួនវាចេញទេ!» ឬ «សាតាំងមិនប្រឆាំងនឹងវិញ្ញាណអាក្រក់របស់វាទេ!»
ពាក្យថា «នគរ» គឺជាពាក្យសំដីសម្រាប់ប្រជាជនដែលរស់នៅក្នុងនគរ។ «ប្រសិនបើប្រជាជនដែលរស់នៅក្នុងនគរមួយត្រូវបែកបាក់គ្នា»
ឃ្លានេះជាពាក្យប្រៀបធៀបមួយមានន័យថា ប្រជាជននឹងលែងរួបរួមគ្នាទៀត ហើយពួកគេនឹងដួល។ «មិនអាចទ្រាំទ្របាន» ឬ «នឹងដួលរលំ»
នេះជាឈ្មោះហៅក្រៅសម្រាប់ប្រជាជន ដែលរស់នៅក្នុងផ្ទះ។ «គ្រួសារ» ឬ «គ្រួសារទាំងមូល»
ពាក្យថា «ខ្លួនឯង» គឺជាសព្វនាមឆ្លុះបញ្ចាំងសំដៅទៅលើសាតាំង ហើយវាក៏ជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់វិញ្ញាណអាក្រក់ដែរ។ «ប្រសិនបើសាតាំង និងវិញ្ញាណអាក្រក់របស់វាកំពុងតែច្បាំងនឹងគ្នា» ឬ «ប្រសិនបើសាតាំង និងវិញ្ញាណអាក្រក់របស់វាបានងើបឡើងទាស់នឹងគ្នាហើយបែកបាក់គ្នា»
ជាពាក្យប្រៀបធៀបដែលមានន័យថា វានឹងដួលហើយមិនអាចទ្រាំទ្របាន។ «នឹងឈប់រួបរួមគ្នា» ឬ «មិនអាចទ្រាំទ្របានហើយបានដល់ទីបញ្ចប់» ឬ «នឹងដួលរលំហើយបានដល់ទីបញ្ចប់»
ដើម្បីលួចទ្រព្យសម្បត្តិ និងទ្រព្យសម្បត្តិរបស់មនុស្ស។
បញ្ជាក់ថា ឃ្លាបន្តបន្ទាប់ពិតជាពិសេសនិងសំខាន់។
"អ្នកដែលកើតពីមនុស្ស" ឃ្លានេះប្រើដើម្បីបញ្ជាក់ពីភាពជាមនុស្សរបស់ប្រជាជន។ "ប្រជាជន"
និយាយចេញជាសម្តី
ប្រជាជនកំពុងនិយាយ
ជាលេខសម្គាល់ដែលមានន័យថា ត្រូវបានកាន់កាប់ដោយវិញ្ញាណអាក្រក់។ «ត្រូវបានកាន់កាប់ដោយវិញ្ញាណអាក្រក់»
សំដៅទៅលើបងប្អូនរបស់ព្រះយេស៊ូ។
«ពួកគេបានបញ្ជូននរណាម្នាក់នៅខាងក្នុង ដើម្បីប្រាប់គាត់ថា ពួកគេនៅខាងក្រៅ ហើយឱ្យព្រះអង្គចេញមករកពួកគេ»
«កំពុងសួររកអ្នក»
«មនុស្សទាំងនោះ ជាបងប្អូនប្រុសស្រី និងម្តាយរបស់ខ្ញុំ»
ពួកគេនាំគ្នាសម្លឹងមើលព្រះយេស៊ូ ដើម្បីដឹងថាតើព្រះអង្គនឹងប្រោសបុរសម្នាក់ដែលស្វិតដៃឲ្យជានៅថ្ងៃសប្ប័ទ ដូច្នេះពួកគេអាចចោទប្រកាន់ព្រះអង្គបាន។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរទៅពួកគេថា៖ តើមានច្បាប់ក្នុងការធ្វើការល្អ ឬក៏ជាការអាក្រក់នៅថ្ងៃសប្ប័ទឬ។
ប្រជាជនទាំងអស់បាននៅស្ងៀម។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះហឫទ័យពិរោធនឹងពួកគេ។
ពួកខាងគណៈផារីស៊ីចេញទៅពិគ្រោះគ្នារកមធ្យោបាយធ្វើគុតព្រះយេស៊ូ។
មានបណ្តាជនយ៉ាងច្រើនបានដើរតាមព្រះយេស៊ូ។
វិញ្ញាណអាក្រក់បានស្រែកឡើងថា៖ ព្រះយេស៊ូជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់។
ព្រះយេស៊ូបានជ្រើសរើសសាវកដប់ពីរនាក់ ដើម្បីឲ្យពួកគេនៅជាមួយព្រះអង្គ និងដើម្បីចាត់គេឲ្យទៅប្រកាសដំណឹងល្អ ទាំងឲ្យពួកគេមានអំណាចដេញអារក្សផងដែរ។
សាវកដែលនឹងក្បត់ព្រះយេស៊ូគឺលោកយូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុត។
ក្រុមគ្រួសាររបស់ព្រះយេស៊ូបានគិតថាព្រះអង្គបានវង្វេងស្មារតីហើយ។
ពួកអាចារ្យបានចោទប្រកាន់ព្រះយេស៊ូថា បានបណ្ដេញអារក្សដោយស្ដេចអារក្សនៅក្នុងខ្លួន។
ព្រះយេស៊ូឆ្លើយតបថា៖ ទេ! នៅក្នុងនគរណាមួយបែកបាក់ទាស់ទែងគ្នាឯង នគរនោះពុំអាចស្ថិតស្ថេរបានឡើយ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ការពោលពាក្យប្រមាថប្រឆាំងនឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងមិនអាចលើកលែងទោសឲ្យឡើយ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ម្តាយ និងបងប្អូនគឺអ្នកណាដែលធ្វើតាមព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់។
1 ម្តងទៀត ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្តើមបង្រៀននៅក្បែរសមុទ្រ ហើយបណ្តាជនយ៉ាងច្រើនកុះករនៅជុំវិញព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គឈានទៅក្នុងទូកដែលនៅលើទឹកសមុទ្រ ហើយព្រះអង្គក៏គង់ចុះនៅលើទូកនោះ។ បណ្តាជនទាំងអស់ក៏ឈរនៅលើឆ្នេរសមុទ្រ។ 2 ព្រះយេស៊ូបានបង្រៀនដល់ពួកគេដោយពាក្យប្រៀបធៀបជាច្រើន នៅក្នុងសេចក្តីបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គ នេះគឺជាអ្វីដែលព្រះបានមានបន្ទូលដល់ពួកគេ។ 3 «ចូរស្តាប់ មានកសិករម្នាក់ចេញទៅព្រោះគ្រាប់ពូជរបស់គាត់។ 4 នៅពេលគាត់បានព្រោះគ្រាប់ពូជនោះ មានគ្រាប់ពូជខ្លះធ្លាក់ទៅលើផ្លូវ ហើយសត្វស្លាបមកចឹកសីុអស់ទៅ។ 5 ហើយមានគ្រាប់ពូជខ្លះទៀតបានធ្លាក់ទៅលើថ្ម ជាកន្លែងដែលមិនសូវមានដី។ គ្រាប់ពូជទាំងនោះក៏ដុះឡើងភ្លាម ដោយព្រោះតែគ្រាប់ពូជទាំងនោះមិនដីច្រើនទេ។ 6 ប៉ុន្តែ នៅពេលពន្លឺថ្ងៃរៈឡើង គ្រាប់ពូជនោះក៏ក្រៀមស្វិតអស់ ដោយព្រោះវាគ្មានឫសជ្រៅនៅក្នុងដី។ 7 និងគ្រាប់ពូជខ្លះទៀតធ្លាក់នៅក្នុងបន្លា។ ពេលបន្លាដុះឡើងខ្ទប់គ្រាប់ពូជទាំងនោះ ដែលធ្វើឲ្យគ្រាប់ពូជនោះមិនអាចបង្កើតផលបានឡើយ។ 8 មានគ្រាប់ពូជខ្លះទៀតបានធ្លាក់ទៅក្នុងដីល្អ ហើយវាក៏បង្កើតផលផ្លែដែលធំឡើង និងរីកចម្រើន គ្រាប់ពូជខ្លះបង្កើតបានពីមួយទៅជាសាមសិប ខ្លះទៀតពីមួយទៅជាហុកសិប ហើយនិងខ្លះទៀតពីមួយទៅជាមួយរយ»។ 9 បន្ទាប់មក ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ «អស់អ្នកណាដែលមានត្រចៀកស្តាប់ ចូលស្តាប់ចុះ!» 10 នៅពេលព្រះយេស៊ូនៅតែម្នាក់ឯង ពួកអ្នកដែលជិតដិតជាមួយព្រះអង្គ ហើយនិងពួកសាវកបានទូលសួរព្រះអង្គអំពីរឿងប្រៀបធៀបទាំងនោះ។ 11 ព្រះអង្គបានមានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «ព្រះអង្គប្រទាំងដល់អ្នករាល់គ្នាដឹងពីសេចក្តីលាក់កំបាំងនៃព្រះរាជ្យរបស់ព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែសម្រាប់អស់អ្នកដែលនៅខាងក្រៅវិញ ព្រះអង្គនឹងមានបន្ទូលជាពាក្យបៀបធៀបវិញ 12 ទោះបីពួកគេមើល ពិតណាស់គឺមើល ប៉ុន្តែមើលមិនអាចឃើញទេ ហើយនៅពេលពួកគេស្តាប់ ពិតណាត់ពួកគេស្តាប់ ប៉ុន្តែពួកគេស្តាប់មិនអាចយល់ទេ ប៉ុន្តែ ប្រិសិនបើ ពួកគេប្រែចិត្តវិញ ព្រះជាម្ចាស់នឹងអត់ទោសឲ្យពួកគេ»។ 13 បន្ទាប់មក ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមិនយល់ពាក្យប្រៀបធៀបនេះមែនទេ? បើដូច្នោះមែន ធ្វើម្ដេចឲ្យអ្នករាល់គ្នាយល់ពីពាក្យប្រៀបធៀបឯទៀតៗបាន? 14 កសិករដែលព្រោះគ្រាប់ពូជរបស់គាត់គឺជាអ្នកដែលព្រោះព្រះបន្ទូលដែរ។ 15 មនុស្សខ្លះបៀបដូចជាផ្លូវ ដែលមានព្រះបន្ទូលបានព្រោះធ្លាក់ទៅលើផ្លូវ ប៉ុន្តែ នៅពេលគាត់បានឮព្រះបន្ទូលហើយ សាតាំងក៏មកហើយឆក់យកព្រះបន្ទូលដែលបានព្រោះលើពួកគេទៅបាត់ភ្លាម។ 16 មនុស្សដែលបានទទួលគ្រាប់ពូជនៅលើដីមានថ្មក៏ដូច្នោះដែរ កាលបានឮព្រះបន្ទូលហើយ គេទទួលយកភ្លាមដោយអំណរ។ 17 ប៉ុន្តែ គេពុំទុកឲ្យព្រះបន្ទូលឲ្យចាក់ឫសនៅក្នុងខ្លួនគេទេ គឺគេជាប់នឹងគេតែមួយភ្លែតប៉ុណ្ណោះ។ នៅពេលមានទុក្ខវេទនា ឬការបៀតបៀនមកដល់ ដោយព្រោះតែព្រះបន្ទូល ពួកគេរវាតចិត្តភ្លាម។ 18 មនុស្សផ្សេងទៀត បានទទួលគ្រាប់ពូជនៅលើដីដែលមានបន្លា។ គេបានឮព្រះបន្ទូលដែរ 19 ប៉ុន្តែ ការខ្វល់ខ្វាយអំពីលោកីយ៍ ចិត្តមិនស្មោះត្រង់ហើយចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិ និងចិត្តប៉ងប្រាថ្នាលើអ្វីផ្សេងរឹបរួតព្រះបន្ទូលមិនឲ្យបង្កើតផលបាន។ 20 រីឯអ្នកដែលបានទទួលគ្រាប់ពូជនៅលើដីដែលមានជីជាតិល្អ កាលបានឮព្រះបន្ទូលហើយ ក៏ទទួលយក និងបង្កើតផលផ្លែ មួយជាសាមសិប មួយជាហុកសិប អ្នកខ្លះទៀតបានមួយជាមួយរយ»។ 21 ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «តើអ្នកយកចង្កៀងនៅក្នុងផ្ទះហើយដាក់នៅក្រោមធុងមែនទេ? ឬយកទៅដាក់នៅក្រោមគ្រែមែនទេ? ប៉ុន្តែ អ្នកនឹងយកវាទៅក្នុងផ្ទះហើយដាក់វានៅលើជើងចង្កៀងវិញ។ 22 ដិ្បត គ្មានអ្វីបិតបាំង ដែលមិនអាចបើកឲ្យដឹងបាននោះទេ ហើយក៏គ្មានអ្វីជាការសម្ងាត់ដែលមិនអាចបើកចំហបាននោះដែរ។ 23 ប្រសិនបើ អ្នកណាមានត្រចៀកស្តាប់ សូមឲ្យអ្នកនោះស្តាប់ចុះ!»។ 24 ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រុងប្រយ័ត្នជាមួយនឹងសេចក្ដី ដែលអ្នករាល់គ្នាបានឮនេះឲ្យមែនទែន ព្រះអង្គនឹងវាល់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាតាមរង្វាល់ ដែលអ្នករាល់គ្នាវាល់ឲ្យអ្នកដទៃ ហើយព្រះអង្គនឹងបន្ថែមឲ្យអ្នករាល់គ្នាផង 25 ព្រោះអ្នកណាមានហើយ ព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានឲ្យថែមទៀត តែអ្នកណាដែលគ្មាន ព្រះអង្គនឹងហូតយកអ្វីៗដែលអ្នកនោះមានដែរ»។ 26 ហើយព្រះអង្គក៏បានមានបន្ទូលទៀតថា៖ «ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺដូចបុរសម្នាក់ដែលព្រោះគ្រាប់ពូជទៅលើដី។ 27 ហើយអ្នកនោះដេកនៅពេលយប់ និងក្រោកនៅពេលថ្ងៃក្ដី គ្រាប់ពូជនៅតែមានពន្លកដុះឡើង ដោយគាត់ក៏មិនងដឹងថា គ្រាប់ពូជនោះដុះរបៀបណាដែរ។ 28 ដ្បិត ដីធ្វើឲ្យពូជបង្កើតផលដោយខ្លួនឯង ដំបូងមានពន្លកលេចឡើង បន្ទាប់មកក៏បែកជាកួរ ហើយចេញជាផ្លែ។ 29 លុះផ្លែនោះទុំ ភ្លាមៗគេក៏យកកណ្ដៀវមកច្រូត ដ្បិត ដល់រដូវចម្រូតហើយ»។ 30 ព្រះអង្គមានបន្ទូលម្តងទៀតថា៖ «តើយើងអាចប្រៀបធៀបព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅនឹងអ្វី ឬ តើយើងប្រៀបធៀបទៅនឹងអ្វី ដើម្បីអាចពន្យល់ពីការនេះ? 31 ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប្រៀបបីដូចជាគ្រាប់ពូជម្យ៉ាង កាលគេព្រោះលើដី គ្រាប់ពូជនោះល្អិតជាងគេទាំងអស់ក្នុងលោក។ 32 តែពេលព្រោះរួចហើយ គ្រាប់ពូជនោះក៏ដុះឡើងធំជាងដំណាំឯទៀតៗ ព្រមទាំងបែកមែកសាខា មានម្លប់ឲ្យបក្សាបក្សីមកពីអាកាស ធ្វើសំបុកជ្រកអាស្រ័យ»។ 33 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលបៀបធៀបទាំងនេះទៅកាន់ពួកគេ ជាច្រើនគឺងាយឲ្យពួកគេយល់បាន។ 34 ហើយព្រះអង្គតែងតែមានព្រះបន្ទូលជាពាក្យប្រៀបធៀបទៅកាន់បណ្តាជន ប៉ុន្តែ ពេលនៅព្រះអង្គនៅដោយឡែកពីបណ្ដាជន ព្រះអង្គពន្យល់ការទាំងអស់នោះដល់ពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គផ្ទាល់។ 35 នៅថ្ងៃនោះ ពេលរសៀលចូលមកដល់ ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «ចូរយើងឆ្លងទៅត្រើយម្ខាងទៀត»។ 36 ដូច្នេះ ពួកសិស្សបានចេញពីបណ្ដាជន ហើយទៅជាមួយព្រះយេស៊ូ ព្រះអង្គបានគង់នៅក្នុងទូកនោះជាមួយនឹងពួកគេ។ក៏មានទូកផ្សេងទៀតទៅជាមួយព្រះអង្គដែរ។ 37 ស្រាប់តែមានខ្យល់ព្យុះបក់បោកមកយ៉ាងខ្លាំង ហើយរលកក៏បោកប៉ះនឹងទូក ដូច្នេះហើយ បណ្ដាលឲ្យទឹកចូលស្ទើរពេញ។ 38 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវិញ ព្រះអង្គផ្ទំលក់លើខ្នើយ នៅកន្សៃទូក។ ពួកសិស្សបានដាស់ព្រះអង្គ ហើយទូលទៅព្រះអង្គថា៖ «លោកគ្រូ យើងស្លាប់ឥឡូវហើយ លោកមិនបារម្ភទេឬ?»។ 39 ព្រះយេស៊ូតើនឡើង មានព្រះបន្ទូលបង្គាប់ទៅខ្យល់ព្យុះ និងមានបន្ទូលទៅកាន់សមុទ្រថា៖ «ស្ងប់ស្ងៀមទៅ!» ពេលនោះ ខ្យល់ព្យុះក៏ស្ងប់ ហើយផ្ទៃទឹកក៏រាបស្មើដែរ។ 40 បន្ទាប់មក ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅពួកសិស្សថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាភ័យខ្លាចដូច្នេះ? អ្នករាល់គ្នាគ្មានជំនឿទេឬ?»។ 41 ពួកគេកោតស្ញប់ស្ញែងជាខ្លាំង ហើយនិយាយគ្នាទៅវិញទៅមកថា៖ «តើលោកនេះជានរណាបានជាខ្យល់ព្យុះ និងសមុទ្រស្ដាប់បង្គាប់គាត់ដូច្នេះ?»។
ពេលព្រះយេស៊ូបង្រៀនពីទូកនៅមាត់សមុទ្រ ព្រះអង្គបានប្រាប់ពួកគេជារឿងប្រស្នាស្តីអំពីដី។
ជាសមុទ្រកាលីឡេ។
«ហើយព្រះអង្គអង្គុយនៅលើទូក»
ចូរយកចិត្តទុកដាក់
«នៅពេលគាត់បោះគ្រាប់ពូជទៅលើដី» ។ តាមវប្បធម៌នីមួយៗ មនុស្សសាបព្រោះគ្រាប់ពូជខុសគ្នាដែរ។ ក្នុងរឿងប្រស្នានេះ គេសាបព្រោះគ្រាប់ពូជ ដោយបោះគ្រាប់ពូជទៅលើដី ដែលត្រូវបានរៀបចំជាស្រេច។
«គ្រាប់ពូជចាប់ផ្តើមដុះឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័ស»
សំដៅទៅលើដីធូរ ដែលអ្នកអាចព្រោះគ្រាប់ពូជបាន។
សំដៅទៅលើរុក្ខជាតិទើបនឹងដុះ។ គេអាចបើជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «វាបានបំផ្លាញរុក្ខជាតិទើបនឹងដុះ»
«ដោយសារតែរុក្ខជាតិទើបនឹងដុះគ្មានឫស វាឆាប់ងាប់ទៅវិញ»
ពាក្យថា“ គ្រាប់ពូជ” សំដៅទៅលើរុក្ខជាតិទើបនឹងដុះ។
បរិមាណគ្រាប់ធញ្ញជាតិដែលទទួលបានពីរុក្ខជាតិនីមួយៗប្រៀបធៀបទៅនឹងគ្រាប់ពូជតែមួយដែលដុះចេញមក។ «រុក្ខជាតិខ្លះបង្កើតផលច្រើនជាងគ្រាប់ពូជដែលបុរសបានដាំសាមសិបដង»
«៣០ ... ៦០ ... ១០០ ។ «អាចសរសេរជាលេខ។
ព្រះយេស៊ូបន្ដរៀបរាប់អំពីបរិមាណគ្រាប់ធញ្ញជាតិទទួលផល។ ពាក្យនេះត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្រួមឃ្លា ប៉ុន្តែគេអាចសរសេរចេញ។ «និងខ្លះផលិតបាន ៦០ ហុកសិបដងដូចគ្រាប់ច្រើនហើយខ្លះទៀតផលិតស្រូវបាន ១០០ ដង»
នេះជាវិធីនិយាយសំដៅដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលស្តាប់។ «អ្នកដែលកំពុងស្តាប់ខ្ញុំ»
ពាក្យថា «ស្តាប់» ត្រង់នេះមានន័យថា ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់។ « ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់លើអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងនិយាយ»
មិនមានន័យថា ព្រះយេស៊ូគង់នៅម្នាក់ឯងទាំងស្រុងនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ហ្វូងមនុស្សបានទៅបាត់ ហើយព្រះយេស៊ូគង់នៅជាមួយតែសិស្សទាំងដប់ពីរនាក់ និងសិស្សឯទៀតដែលនៅជាមួយព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ។
អាចប្រើជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ព្រះអង្គបានប្រទានដល់អ្នក» ឬ «ខ្ញុំបានផ្តល់ឲ្យអ្នក»
«ប៉ុន្តែចំពោះអ្នកដែលមិននៅក្នុងចំណោមអ្នក» ។ សំដៅទៅលើមនុស្សទាំងអស់ផ្សេងទៀត ដែលមិនស្ថិតនៅក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងដប់ពីរនាក់ ឬអ្នកដើរតាមដ៏ជិតស្និទ្ធដទៃទៀតរបស់ព្រះយេស៊ូ។
អាចបញ្ជាក់ថាព្រះយេស៊ូបង្រៀនប្រជាជនដោយប្រើប្រស្នា។ «ខ្ញុំបាននិយាយអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដោយប្រើពាក្យប្រស្នា»
គេស្មានថា ព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូលអំពីមនុស្សដែលក្រឡេកមើលអ្វី ដែលទ្រង់បង្ហាញដល់ពួកគេនិង អំពីអ្វីដែលព្រះអង្គប្រាប់។ «នៅពេលពួកគេក្រឡេកមើលអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងធ្វើ ... នៅពេលពួកគេស្តាប់អ្វីដែលខ្ញុំកំពុងនិយាយ»
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីមនុស្ស ដែលយល់ពីអ្វីដែលពួកគេបានឃើញដូចជាបានឃើញជាក់ស្តែង។ «ពួកគេមើល ហើយមិនយល់»
សំដៅទៅលើការងាកចេញពីអំពើបាប។
ព្រះយេស៊ូពន្យល់រឿងប្រស្នាអំពីដីប្រាប់ពួកសិស្ស បន្ទាប់មកប្រាប់ពួកគេអំពីចង្កៀង ដើម្បីបង្ហាញថាការលាក់កំបាំងដែលគេត្រូវដឹង។
«ហើយព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកសិស្សរបស់ទ្រង់»
ព្រះយេស៊ូបានប្រើសំណួរទាំងនេះដើម្បីបង្ហាញការសោកស្តាយ ដែលពួកសិស្សមិនអាចយល់ឧទាហរណ៍របស់ទ្រង់។ «ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចយល់ពីរឿងប្រៀបប្រដូចនេះបានទេ អ្នកត្រូវគិតពីការលំបាក ដែលអ្នកយល់ពីឧទាហរណ៍ផ្សេងទៀតទាំងអស់» ។
«កសិករដែលសាបព្រោះពូជរបស់គាត់តំណាងឱ្យ»
ពាក្យថា «តំណាងឲ្យសាររបស់ព្រះជាម្ចាស់» ។ ការសាបព្រោះសារតំណាងឲ្យយការបង្រៀន។ «អ្នកដែលបង្រៀនមនុស្សអំពីសាររបស់ព្រះជាម្ចាស់»
«មនុស្សខ្លះដូចជាគ្រាប់ពូជដែលធ្លាក់ក្បែរផ្លូវ» ឬ «មនុស្សខ្លះដូចជាផ្លូវដែលគ្រាប់ពូជខ្លះធ្លាក់»
ផ្លូវ
ពាក្យ «ព្រះបន្ទូល» ត្រង់នេះសំដៅទៅលើ «ព្រះបន្ទូល» ឬ «សាររបស់ព្រះជាម្ចាស់» ។
ហើយមនុស្សខ្លះដូចជាគ្រាប់ពូជ” ។ ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្តើមពន្យល់ពីរបៀបដែលមនុស្សខ្លះដូចជាគ្រាប់ពូជ ដែលបានធ្លាក់លើដីមានថ្ម។
នេះជាការប្រៀបធៀបទៅនឹងរុក្ខជាតិទើបនឹងដុះ ដែលមានឫសរាក់ណាស់។ ការប្រៀបធៀបនេះមានន័យថាប្រជាជនមានការរំភើបជាលើកដំបូង ពេលពួកគេបានទទួលព្រះបន្ទូល ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានប្តូរផ្តាច់ខ្លាំងនោះទេ។ «ហើយពួកគេប្រៀបដូចជារុក្ខជាតិទើបនឹងដុះ គ្មានឬសគល់»
ជាការប្រៀបធៀបដ៏ជ្រាលជ្រៅដែលជាការបំផ្លើសមួយដោយសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើរបៀបចាក់ឬសរាក់ ៗ ។
នៅក្នុងឧទាហរណ៍នេះ «ជាប់នឹង» មានន័យថា «ជឿ» ។ «បន្តជំនឿរបស់ពួកគេ»
មានប្រយោជន៍ដើម្បីពន្យល់ពីមូលហេតុដែលមានទុក្ខវេទនា។ វាបានកើតឡើងដោយសារតែមនុស្សជឿពាក្យនេះ។ «ដោយសារពួកគេជឿព្រះបន្ទូល»
នៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ «ការជំពប់ដួល» មានន័យថា «ឈប់ជឿព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់»
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមពន្យល់ពីរបៀប ដែលមនុស្សខ្លះប្រៀបដូចជាគ្រាប់ពូជដែលធ្លាក់លើដីមានបន្លា។ «ហើយមនុស្សផ្សេងទៀត ដូចជាគ្រាប់ពូជដែលត្រូវបានគេសាបព្រោះក្នុងគុម្ពបន្លា»
«ការព្រួយបារម្ភក្នុងជីវិតនេះ» ឬ «ការព្រួយបារម្ភអំពីជីវិតបច្ចុប្បន្ន»
«បំណងប្រាថ្នាចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិ»
នៅពេលព្រះយេស៊ូបន្ដនិយាយអំពីមនុស្សដែលប្រៀបដូចជាគ្រាប់ពូជ ដែលធ្លាក់លើដីមានបន្លា នោះព្រះអង្គពន្យល់អំពីសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នា និងកង្វល់ទាក់ទងនឹងជីវិតរបស់គេ។ «ចូលហើយរឹបរួតនឹងព្រះបន្ទូលនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេដូចជាបន្លាដែលដុះនៅលើរុក្ខជាតិទើបដុះ»
«ពាក្យនេះមិនបង្កើតផលអ្វីទេ»
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្តើមពន្យល់ពីរបៀប ដែលមនុស្សខ្លះដូចជាគ្រាប់ពូជដែលត្រូវបានគេសាបព្រោះលើដីល្អ។ «ដូចជាគ្រាប់ពូជដែលត្រូវបានគេសាបព្រោះលើដីល្អ»
សំដៅទៅលើគ្រាប់ធញ្ញជាតិដែលរុក្ខជាតិឲ្យផល។ «អ្នកខ្លះឲ្យផលធញ្ញជាតិបានសាមសិប គ្រាប់ហុកសិបខ្លះនិងធញ្ញជាតិមួយរយទៀត» ឬ «ខ្លះផលិតធុញ្ញជាតិ ៣០ គ្រាប់ខ្លះ ៦០ និងធញ្ញជាតិ ១០០»
«ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួកបណ្តាជន»
សំណួរនេះអាចសរសេរឃ្លា «អ្នកប្រាកដជាមិនយកចង្កៀងចូលក្នុងផ្ទះដើម្បីដាក់វានៅក្រោមកន្ត្រក ឬក្រោមគ្រែទេ!»
អាចបញ្ជាក់នៅក្នុងទម្រង់វិជ្ជមាន។ «សម្រាប់អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលត្រូវបានគេលាក់ នឹងត្រូវគេដឹង ហើយអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលជាអាថ៌កំបាំង នឹងលេចចេញមកឲ្យគេដឹង»
"គ្មានអ្វីដែលត្រូវបានលាក់ ... មិនមានអ្វីដែលជាអាថ៌កំបាំងទេ" ឃ្លាទាំងពីរមានអត្ថន័យដូចគ្នា។ ព្រះយេស៊ូកំពុងសង្កត់ធ្ងន់ថា អ្វីៗទាំងអស់ដែលអាថ៌កំបាំងនឹងត្រូវគេដឹង។
បកប្រែដូចដែលអ្្នកបានបកប្រែនៅក្នុងជំពូក៤ ខ៨ ។
«ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួកបណ្តាជន»
អាចមានន័យថា ១) ព្រះយេស៊ូកំពុងតែនិយាយអំពីការវាស់វែងតាមព្យញ្ជនៈ និងការផ្តល់អំណោយដល់អ្នកដទៃឬ ២) ជាពាក្យប្រៀបធៀបដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពី «ការយល់ដឹង »ដូចជា វាស់
អាចប្រើជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ព្រះជាម្ចាស់នឹងវាល់អ្នក ហើយព្រះអង្គនឹងបន្ថែមឲ្យអ្នក»
អាចប្រើជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ទៅគាត់ព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានច្រើនជាងនេះ ... ពីគាត់ព្រះជាម្ចាស់នឹងដកហូតយក» ឬ «ព្រះនឹងប្រទានច្រើនជាងនេះទៅគាត់ ... ព្រះនឹងដកហូតពីគាត់»
បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់ប្រជាជន ដោយប្រើរឿងប្រស្នាដើម្បីពន្យល់អំពីព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលក្រោយមកទ្រង់បានពន្យល់ដល់សិស្សរបស់ទ្រង់។
ព្រះយេស៊ូប្រៀបធៀបព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅនឹងកសិករម្នាក់ដែលសាបព្រោះគ្រាប់ពូជរបស់គាត់។ «ដូចជាកសិករម្នាក់ដែលសាបព្រោះគ្រាប់ពូជរបស់គាត់»
«គាត់ក្រោកពីព្រលឹមហើយដេកពេលយប់»
ត្រួយ ឬពន្លក
ក្បាលនៅលើទង ឬផ្នែកនៃរុក្ខជាតិដែលមានផ្លែ
ពាក្យ «កណ្តៀវ» នៅទីនេះជាឈ្មោះហៅក្រៅដែលតំណាងឲ្យកសិករ ឬប្រជាជនដែលកសិករបញ្ជូនទៅដើម្បីប្រមូលផល។ « គាត់ចេញទៅភ្លាមដោយប្រើកណ្ដៀវដើម្បីច្រូតស្រូវ» ឬ «គាត់ចាត់មនុស្សដែលមានកណ្ដៀវចេញមកច្រូតស្រូវភ្លាម»
កាំបិតកោង ឬទំពក់មុតប្រើសម្រាប់កាត់គ្រាប់ធញ្ញជាតិ
ពាក្យ «ដល់»នៅទីនេះ ជាពាក្យសម្តីសម្រាប់គ្រាប់ធញ្ញជាតិដែលទុំសម្រាប់ការប្រមូលផល។ «ពីព្រោះគ្រាប់បានត្រៀមរួចរាល់ហើយដើម្បីប្រមូលផល»
ព្រះយេស៊ូបានសួរសំណួរនេះដើម្បីធ្វើឲ្យអ្នកស្ដាប់ព្រះអង្គគិតអំពីព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ «ជាមួយនឹងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ ខ្ញុំអាចពន្យល់បានថាតើព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់មានលក្ខណៈដូចម្តេច?»
អាចប្រើជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «នៅពេលនរណាម្នាក់សាបព្រោះវា» ឬ «នៅពេលនរណាម្នាក់ដាំវា»
ដើមម៉ៃសាក់ត្រូវបានគេពិពណ៌នាថា បានបែកមែកធំ។ «មានមែកសាខាធំ»
ពាក្យថា «ពួកគេ» សំដៅទៅលើហ្វូងមនុស្ស។
បើពួកគេអាចយល់ខ្លះ ព្រះអង្គនៅតែបន្តប្រាប់ពួកគេបន្ថែមទៀត។
មានន័យថា ព្រះអង្គនៅឆ្ងាយពីហ្វូងមនុស្ស ប៉ុន្តែពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គនៅជាមួយព្រះអង្គ។
ឃ្លា «ការទាំងអស់នោះ» នៅទីនេះជាការនិយាយបន្ថែម ឬនិយាយលើស។ ព្រះអង្គបានពន្យល់រឿងប្រៀបប្រដូចទាំងអស់របស់ព្រះអង្គ។ «ព្រះអង្គបានពន្យល់ពីរឿងប្រៀបប្រដូចទាំងអស់របស់ព្រះអង្គ»
នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូ និងពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គជិះទូកដើម្បីរួចផុតពីហ្វូងមនុស្ស នោះស្រាប់តែមានខ្យល់ព្យុះយ៉ាងខ្លាំង។ ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ភ័យខ្លាច ពេលឃើញខ្យល់ និងសមុទ្រស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេស៊ូ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកសិស្ស
«ផ្នែកម្ខាងទៀតនៃសមុទ្រកាលីឡេ» ឬ «ផ្នែកម្ខាងទៀតនៃសមុទ្រ»
ពាក្យ «បក់បោកមក» នៅទីនេះជាពាក្យសម្តីសម្រាប់ «បានចាប់ផ្តើម» ។ «ខ្យល់ព្យុះដ៏សាហាវមួយបានចាប់ផ្តើម»
អាចមានប្រយោជន៏ក្នុងការបញ្ជាក់ថា ទូកនោះពោពេញទៅដោយទឹក។ «ទូកបានពេញទៅដោយទឹកហើយ»
ពាក្យ"ព្រះអង្គ"នៅទីនេះសង្កត់ធ្ងន់ថា ព្រះយេស៊ូនៅតែម្នាក់ឯង។ «ព្រះយេស៊ូផ្ទាល់តែម្នាក់ឯង»
នៅខាងក្រោយទូក។ «កន្សៃទូក»
ពាក្យថា «ពួកគេ» សំដៅទៅលើពួកសិស្ស។
ពួកសិស្សបានសួរសំណួរនេះដើម្បីបង្ហាញពីការភ័យខ្លាចរបស់ពួកគេ។ សំណួរនេះអាចសរសេរជាឃ្លា «អ្នកត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្វីដែលកំពុងកើតឡើង។ យើងទាំងអស់គ្នាជិតស្លាប់ហើយ!»
ពាក្យថា «យើង» រួមបញ្ចូលទាំងពួកសិស្ស និងព្រះយេស៊ូ។
ឃ្លាទាំងពីរនេះស្រដៀងគ្នា និងប្រើសម្រាប់ការសង្កត់ន័យ។
«ភាពអស្ចារ្យនៅលើសមុទ្រ» ឬ «ភាពស្ងប់ស្ងាត់ដ៏អស្ចារ្យលើសមុទ្រ»
ហើយព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកសិស្ស
ព្រះយេស៊ូសួរសំណួរទាំងនេះដើម្បី ធ្វើឲ្យអ្នកដើរតាមព្រះអង្គពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលពួកគេខ្លាច ពេលទ្រង់នៅជាមួយនឹងពួកគេ។ សំណួរទាំងនេះអាចសរសេរជាឃ្លា «អ្នកមិនគួរភ័យខ្លាចទេអ្នកត្រូវមានជំនឿច្រើនជាងនេះ» ។
ពួកសិស្សសួរសំណួរនេះដោយងឿងឆ្ងល់នឹងអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើ។ សំណួរនេះអាចសរសេរជាឃ្លា «បុរសនេះមិនដូចបុរសធម្មតាទេ សូម្បីតែខ្យល់និងសមុទ្រក៏ស្តាប់បង្គាប់គាត់ដែរ!»
ព្រះយេស៊ូបានយាងទៅក្នុងទូកដើម្បីបង្រៀន ពីព្រោះមានបណ្តាជនយ៉ាងច្រើនដែលមកឈរជុំវិញព្រះអង្គ។
សត្វស្លាបមកចឹកស៊ីអស់ទៅ។
គ្រាប់ពូជនោះក៏ក្រៀមស្វិតអស់ ដោយព្រោះវាគ្មានឫសជ្រៅនៅក្នុងដី។
ពេលបន្លាដុះឡើងខ្ទប់គ្រាប់ពូជទាំងនោះ ។
គ្រាប់ពូជនោះនឹងបង្កើតផលផ្លែ ដែលបានផលប្រយោជន៍ពីមួយទៅជាសាមសិប ខ្លះទៀតពីមួយទៅជាហុកសិប ហើយនិងខ្លះទៀតពីមួយទៅជាមួយរយ។
ព្រះយេស៊ូបានមានព្រះបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ ព្រះអង្គប្រទានដល់ពួកគេឲ្យដឹងពីសេចក្តីលាក់កំបាំងនៃព្រះរាជ្យរបស់ព្រះអង្គ ប៉ុន្តែមិនមែនដល់អ្នកខាងក្រៅនោះទេ។
គ្រាប់ពូជគឺជាព្រះបន្ទូលនៃព្រះជាម្ចាស់។
វាតំណាងឲ្យអ្នកដែលបានឮព្រះបន្ទូលហើយ ប៉ុន្តែភ្លាមៗនោះសាតាំងក៏មកហើយឆក់យកទៅ។
វាតំណាងឲ្យអ្នកដែលបានឮព្រះបន្ទូលដោយអំណរ ប៉ុន្តែនៅពេលការបៀតបៀនមកដល់ពួកគេនឹងជំពប់ដួល។
វាតំណាងឲ្យអ្នកដែលបានឮព្រះបន្ទូល ប៉ុន្តែ ការខ្វល់ខ្វាយ និងចិត្តប៉ងប្រាថ្នាលើអ្វីផ្សេងអំពីលោកីយ៍។
វាតំណាងឲ្យអ្នកដែលបានឮព្រះបន្ទូលហើយ ក៏ទទួលយក និងបង្កើតផលផ្លែ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ការលាក់កំបាំង និងរឿងសម្ងាត់នឹងត្រូវបើកឲ្យដឹងក្នុងពន្លឺ។
បុរសនោះបោះគ្រាប់ពូជ ហើយដុះឡើងតែគាត់មិនដឹងថានឹងប្រមូលផលនៅពេលណាទេ។
គ្រាប់ពូជល្អិតចាប់ផ្តើមជាគ្រាប់ពូជតូចបំផុតប៉ុន្តែលូតលាស់ទៅជារុក្ខជាតិដ៏អស្ចារ្យមួយដែលមនុស្សជាច្រើនអាចបង្កើតសំបុករបស់ពួកគេ។
មានព្យុះបក់បោកមកយ៉ាងខ្លាំង បណ្ដាលឲ្យទឹកចូលស្ទើរពេញ។
ព្រះយេស៊ូកំពុងតែផ្ទំលក់។
ពួកសិស្សបានទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖ តើព្រះអង្គមិនបារម្ភទេឬ? ពួកយើងស្លាប់ឥឡូវហើយ។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលបង្គាប់ទៅខ្យល់ព្យុះ ហើយធ្វើឲ្យសមុទ្រស្ងប់។
ពួកសិស្សភ័យខ្លាចជាខ្លាំងហើយងឿងឆ្ងល់ថាព្រះយេស៊ូជានរណា ទាំងខ្យល់ និងសមុទ្រក៏ស្ដាប់តាមបង្គាប់ព្រះអង្គដែរ។
1 ពួកគេបានឆ្លងទៅត្រើយម្ខាងនៃសមុទ្រ គឺដល់តំបន់របស់ពួកគេរ៉ាស៊ីន។ 2 នៅពេលព្រះយេស៊ូកំពុងឈានជើងចេញពីទូក រំពេចនោះស្រាប់តែមានបុរសម្នាក់ដែលមានវិញ្ញាណអាក្រ់ ដែលចេញពីផ្នូរបានមករកព្រះអង្គ។ 3 បុរសម្នាក់បានរស់ក្នុងផ្នូរខ្មោច គ្មានអ្នកណាអាចចាប់ចងគាត់បានឡើយ ទោះដាក់ច្រវាក់ក៏មិនជាប់ដែរ។ 4 ពួកគេដាក់ខ្នោះជើង និងយកច្រវាក់ចងគាត់ច្រើនដង ប៉ុន្តែ គាត់នៅតែកាច់បំបាក់ច្រវាក់ និងខ្នោះទាំងនោះជានិច្ច គ្មាននរណាអាចបង្ក្រាបគាត់ឡើយ។ 5 គាត់នៅតាមភ្នំ និងផ្នូរខ្មោច ជារៀងរាល់យប់ និងថៃ្ង ហើយគាត់ចេះតែស្រែក ព្រមទាំងយកថ្មមកអារដៃរបស់ខ្លួនឯង។ 6 នៅពេលដែលគាត់ឃើញព្រះយេស៊ូពីចម្ងាយ ក៏រត់រកព្រះអង្គ ហើយក្រាបចុះនៅចំពោះព្រះអង្គ។ 7 គាត់បានស្រែកឡើងដោយសម្លេងយ៉ាងខ្លាំងថា៖ «ឱព្រះយេស៊ូ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះជាម្ចាស់ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតអើយ តើឲ្យទូលបង្គំធ្វើអ្វីជាមួយព្រះអង្គ? ទូលបង្គំសុំព្រះអង្គក្នុងព្រះនាមព្រះជាម្ចាស់ សូមមេត្តាកុំធ្វើទារុណកម្មទូលបង្គំអី»។ 8 នោះ ព្រះអង្គក៏បានមានបន្ទូលទៅវាថា៖ «នែ៎ វិញ្ញាណអាក្រក់ ចេញពីបុរសនេះភ្លាម!»។ 9 ព្រះអង្គបានសួរវាថា «តើឯងឈ្មោះអី?» វាក៏ទូលឆ្លើយជាមួយព្រះអង្គថា៖ «ទូលបង្គំឈ្មោះកងទ័ព ដ្បិតយើងយើងមានគ្នាច្រើន»។ 10 វាបានទទូចអង្វរ សូមកុំឲ្យព្រះអង្គបណ្ដេញពួកវាចេញពីស្រុកនោះឡើយ។ 11 គ្រានោះ មានជ្រូកមួយហ្វូងធំដែលកំពុងរកស៊ីនៅតាមជម្រាលភ្នំ។ 12 ហើយពួកវាបានអង្វរព្រះអង្គថា៖ «សូមបញ្ជូនពួកយើងទៅក្នុងហ្វូងជ្រូកទាំងនោះទៅ សូមឲ្យពួកយើងចូលទៅក្នុងហ្វូងជ្រូកទៅ»។ 13 ព្រះអង្គក៏អនុញ្ញាត ពេលនោះពួកវិញ្ញាណអាក្រក់ក៏ចេញ ហើយចូលទៅក្នុងហ្វូងជ្រូកនោះ ពួកវាក៏បោលចុះតាមជម្រាលភ្នំ តម្រង់ទៅសមុទ្រ ហើយជ្រូកទាំងអស់នោះប្រហែលពីរពាន់ក្បាល បានលង់ទឹកអស់ទៅ។ 14 ក្រោយមក ពួកអ្នកចិញ្ចឹមជ្រូក ក៏យករឿងនេះរត់ទៅរកអ្នកនៅទីក្រុង និងអ្នកនៅស្រុកស្រែ ហើយរាយការណ៍ពីអ្វីដែលបានកើតឡើង មនុស្សម្នាក៏នាំគ្នាមកមើលហេតុការណ៍នោះ ដូច្នេះហើយ អ្នកទាំងនោះក៏នាំគ្នាទៅមើលអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើង។ 15 បន្ទាប់មក ពួកគេចូលមករកព្រះយេស៊ូ ឃើញបុរសដែលមានអារក្សចូលកាលពីមុន អង្គុយនៅទីនោះ ទាំងមានសម្លៀកបំពាក់ ហើយមានស្មារតីល្អ នោះពួកគេមានការភ័យខ្លាចជាខ្លាំង។ 16 អស់អ្នកដែលបានឃើញអ្វីដែលបានកើតឡើងជាមួយបុរសដែលមានអារក្សចូល បានប្រាប់គេអំពីហេតុការណ៍នោះយ៉ាងក្បោះក្បាយ ហើយពួកគេក៏បានប្រាប់ពួកគេពីហ្វូងជ្រូកដែរ។ 17 ក្រោយមកពួកគេក៏ចាប់ផ្តើមសុំឲ្យព្រះអង្គចាកចេញពីស្រុករបស់ពួកគេ។ 18 ពេលដែលព្រះយេស៊ូកំពុងចុះទូក បុរសដែលអារក្សចូលនោះក៏សុំរួមដំណើរជាមួយព្រះអង្គដែរ។ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គមិនអនុញ្ញាតឲ្យគាត់ទៅទេ 19 តែព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «ចូរទៅផ្ទះ និងគ្រួសាររបស់អ្នក ហើយប្រាប់ពួកគេអំពីអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើសម្រាប់អ្នក និងពីសេចក្តីមេត្តាដែលព្រះអង្គផ្តល់ដល់អ្នកចុះ»។ 20 ហើយបុរសនោះក៏ចេញទៅ ហើយចាប់ផ្តើមប្រកាសពីការអស្ចារ្យដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើសម្រាប់ខ្លួន នៅក្នុងស្រុកដេកាប៉ូល ហើយពួកគេគ្រប់គ្នាមានការកោតស្ញប់ស្ញែងជាខ្លាំង។ 21 លើកនេះ នៅពេលព្រះយេស៊ូឆ្លងតាមទូកទៅត្រើយម្ខាងវិញ មានបណ្តាលជនជាច្រើនកុះករបានជួបជុំគ្នានៅជុំវិញព្រះអង្គ ដូចពេលដែលព្រះអង្គនៅសមុទ្រកាលីឡេដែរ។ 22 បន្ទាប់មកមានអ្នកដឹកនាំម្នាក់នៃសាលាប្រជុំ លោកមានឈ្មោះថា យ៉ៃរូសបានឃើញព្រះអង្គ គាត់ក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះអង្គ។ 23 គាត់បានទូលសូមម្តងហើយម្តងទៀត ដោយនិយាយថា៖ «កូនស្រីតូចរបស់ទូលបង្គំជិតស្លាប់ហើយ។ ទូលបង្គំសូមអង្វរព្រះអង្គ សូមយាងទៅដាក់ព្រះហស្តលើនាង ដើម្បីឲ្យនាងមានជីវិត ហើយបានជាសះស្បើយផងដែរ»។ 24 ព្រះយេស៊ូយាងទៅជាមួយគាត់ ក៏មានបណ្ដាជនជាច្រើនកុះករតាមព្រះអង្គទៅដែរ ទាំងប្រជ្រៀតគ្នាជុំវិញព្រះអង្គ។ 25 ខណៈនោះ មានម្នាក់ដែលធ្លាក់ឈាមអស់ដប់ពីរឆ្នាំ។ 26 នាងបានរស់នៅក្នុងការឈឺចាប់ និងចំណាយអស់ទ្រព្យសម្បតិ្តដែលនាងទៅលើគ្រូពេទ្យជាច្រើន ប៉ុន្តែ ជំងឺនោះមិនបានប្រសើរឡើងឡើយ តែកាន់តែធ្ងន់ជាងមុនទៀត។ 27 ពេលនាងបានឮគេនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូ ក៏ចូលក្នុងចំណោមបណ្ដាជន ហើយពាល់ព្រះពស្ដ្ររបស់ព្រះអង្គពីខាងក្រោយ។ 28 ដោយនាងបាននិយាយថា៖ «បើខ្ញុំគ្រាន់បានពាល់អាវរបស់លោក ខ្ញុំនឹងបានជា»។ 29 ក្រោយពេលនាងបានពាល់ព្រះអង្គ ឈាមក៏ឈប់ធ្លាក់ភ្លាម រំពេចនោះនាងដឹងមានអារម្មណ៍ថា រូបកាយរបស់នាងបានជាសះស្បើយរោគនោះ។ 30 ភ្លាមៗនោះ ព្រះយេស៊ូជ្រាបថា មានឫទ្ធានុភាពហូរចេញពីព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូ បែររកមើលជុំវិញក្នុងបណ្តាជនទាំងនោះដោយបន្ទូលថា៖ «តើអ្នកណាបានពាល់អាវរបស់ខ្ញុំ?» 31 ពួកសិស្សបានទូលតបទៅព្រះអង្គថា៖ «លោកគ្រូមានមនុស្សច្រើនណាស់ប្រជ្រៀតគ្នានៅជុំវិញលោកគ្រូ តែលោកគ្រូសួរថា៖ «តើនរណាពាល់ខ្ញុំ?» 32 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូនៅតែទតមើលជុំវិញនោះថាតើនរណាបានពាល់ព្រះអង្គ។ 33 ស្រ្តីនោះ ដឹងពីអ្វីដែលបានកើតឡើងក្នុងនាង ហើយនាងក៏ភ័យរន្ធត់។ ស្រ្តីនោះក៏ចេញមកហើយក្រាបនៅចំពោះព្រះយេស៊ូ ដោយនិយាយប្រាប់ព្រះអង្គពីសេចក្តីពិត។ 34 ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅនាងថា៖ «កូនស្រីអើយ ជំនឿរបស់នាងបានឲ្យបានបានជាហើយ។ ចូរទៅដោយសុខសាន្ត ហើយបានជាពីជំងឺនេះចុះ»។ 35 កាលព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានព្រះបន្ទូលនៅឡើយ មានគេមកពីផ្ទះលោកយ៉ៃរូស ជម្រាបគាត់ថា៖ «កូនស្រីរបស់លោកស្លាប់ហើយ។ ហេតុអីក៏នៅរំខានលោកគ្រូទៀត?»។ 36 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមិនយកព្រះហឫទ័យទុកដាក់នឹងពាក្យរបស់អ្នកទាំងនោះឡើយ តែព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅលោកយ៉ៃរូសថា៖ «កុំខ្លាចអី! គ្រាន់តែជឿចុះបានហើយ!»។ 37 ព្រះអង្គមិនអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកណាទៅតាមព្រះអង្គឡើយ លើកលែងតែលោកពេត្រុស លោកយ៉ាកុប និងលោកយ៉ូហានដែលជាប្អូនរបស់លោកយ៉ាកុប។ 38 កាលទៅដល់ផ្ទះលោកយ៉ៃរូសដែលជាអ្នកទទួលខុសត្រូវលើសាលាប្រជុំ ព្រះយេស៊ូទតឃើញមនុស្សម្នាជ្រួលច្របល់ ព្រមទាំងទ្រហោយំជាខ្លាំងផង។ 39 ក្រោយពេល ព្រះយេស៊ូចូលដល់ក្នុងផ្ទះ ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាកើតទុក្ខ ហើយទ្រហោយំដូច្នេះ? នាងមិនស្លាប់ទេ គ្រាន់តែដេកលក់ប៉ុណ្ណោះ»។ 40 ពួកគេបានសើចចំអកដាក់ព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូបានដេញពួកនោះទៅខាងក្រៅ ហើយយកឪពុកម្តាយ និងសិស្សនៅជាមួយព្រះអង្គ ទ្រង់បានយាងទៅកន្លែងដែលក្មេងស្រីនោះដេក។ 41 ព្រះអង្គបានចាប់ដៃក្មេងស្រីនោះ ហើយមានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា៖ «តាលីថាគូមី!» ដែលអាចបកប្រែថា «នាងតូចអើយ ខ្ញុំប្រាប់នាងថា ចូរក្រោកឡើង»។ 42 រំពេចនោះ ក្មេងស្រីក៏ក្រោកឡើងដើរ (ដ្បិតនាងមានអាយុដប់ពីរឆ្នាំហើយ)។ ខណៈនោះ ធ្វើឲ្យពួកគេងឿងឆ្ងល់ដ៏លើសលុប ទៅនឹងការអស្ចារ្យនោះ 43 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូហាមពួកគេមិនត្រូវប្រាប់រឿងនេះដល់នរណាឡើយ។ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គប្រាប់គេឲ្យយកចំណីអាហារមកឲ្យក្មេងស្រីនោះបរិភោគ។
បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូបញ្ជាឲ្យខ្យល់ព្យុះស្ងាប់ ទ្រង់បានប្រោសបុរសម្នាក់មានអារក្សចូលជាច្រើន ប៉ុន្តែប្រជាជនក្នុងតំបន់កេរ៉ាស៊ីនមិនសប្បាយចិត្តនឹងការជាសះស្បើយរបស់ពួកគេទេ ហើយពួកគេបានអង្វរព្រះយេស៊ូឲ្យចាកចេញ។
ពាក្យថា «ពួកគេ» សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូនិងសិស្សរបស់ទ្រង់។
សំដៅទៅលើសមុទ្រកាលីឡេ។
ឈ្មោះនេះសំដៅទៅលើមនុស្សដែលរស់នៅក្នុងតំបន់ គេរ៉ាស៊ីន ។
ប្រើជាក្រៀមភាសា ដែលមានន័យថា គ្រប់គ្រង ឬកាន់កាប់ដោយវិញ្ញាណអាក្រក់។ «គ្រប់គ្រងដោយវិញ្ញាណអាក្រក់» ឬ «វិញ្ញាណអាក្រក់ចូល»
អាចប្រើជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «មនុស្សបានចងគាត់ច្រើនដងហើយ» ។
អាចប្រើជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «បំបែកច្រវាក់របស់គាត់»
«ចំណងនៅលើជើងរបស់គាត់» ឬ «ដែកផ្សារភ្ជាប់នៅនឹងកជើងរបស់គាត់ដើម្បីបង្ខាំងគាត់»
«ខ្នោះដៃ» ឬ «ច្រវាក់ជាប់នឹងកដៃរបស់គាត់ដើម្បីបង្ខាំងគាត់»
បុរសនោះខ្លាំងណាស់ គ្មានអ្នកណាអាចបង្ក្រាបគាត់បានទេ។ «គាត់ខ្លាំងណាស់ដែលគ្មាននរណាម្នាក់មានកម្លាំងខ្លាំងអាចបង្ក្រាបគាត់បានទេ»
«គ្រប់គ្រងគាត់»
ជារឿយៗ នៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់ត្រូវអារក្សចូល នោះបណ្តាលឲ្យបុគ្គលនោះធ្វើអ្វីដែលបំផ្លាញខ្លួនឯង ដូចជាកាត់ខ្លួនឯង។
ពេលបុរសនោះបានឃើញព្រះយេស៊ូ នោះព្រះយេស៊ូនឹងចុះទូក។
មានន័យថាគាត់បានលុតជង្គង់នៅចំពោះមុខព្រះយេស៊ូដោយការគោរព និងការគោរពមិនមែនចេញពីការគោរពបូជាទេ។
យូឌីប៊ី ប្រើស្ពានដើម្បីភ្ជាប់ខគម្ពីរទាំងពីរនេះ សរសេរព្រឹត្តិការណ៍តាមលំដាប់លំដោយដែលបានកើតឡើង។
«វិញ្ញាណអាក្រក់បានស្រែក»
វិញ្ញាណអាក្រក់សួរសំណួរនេះដោយភាពភ័យខ្លាច។ នេះអាចសរសេរជាឃ្លា «ទុកឲ្យខ្ញុំតែម្នាក់ឯងចុះ ព្រះយេស៊ូជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត! គ្មានហេតុផលព្រះអង្គមកជ្រៀតជ្រែកខ្ញុំទេ» ។
ព្រះយេស៊ូមានអំណាចធ្វើទារុណកម្មវិញ្ញាណអាក្រក់។
ជាងារសំខាន់ចំពោះព្រះយេស៊ូ។
នៅទីនេះវិញ្ញាណអាក្រក់កំពុងតែស្បថចំពោះព្រះជាម្ចាស់ពេលវាស្នើសុំពីព្រះយេស៊ូ។ ពិចារណាអំពីសំណើរនេះសរសេរជាភាសារបស់អ្នក។ «ខ្ញុំសូមអង្វរអ្នកនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់» ឬ «ខ្ញុំបានស្បថដោយព្រះអង្គផ្ទាល់ហើយអង្វរអ្នក»
ហើយព្រះយេស៊ូបានសួរវិញ្ញាណអាក្រក់
វិញ្ញាណមួយនិយាយទៅកាន់មនុស្សជាច្រើននៅទីនេះ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេ ដូចជាពួកគេជាកងពលរ៉ូម៉ាំង ដែលមានទាហានប្រហែល៦០០០នាក់។ «ហើយវិញ្ញាណបាននិយាយទៅកាន់ព្រះអង្គថា ហៅពួកយើងកងទ័ពមកព្រោះយើងភាគច្រើននៅខាងក្នុងបុរសនោះ›
«វិញ្ញាណអាក្រក់បានអង្វរព្រះយេស៊ូ»
ជារឿងសំខាន់បញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់នូវអ្វី ដែលព្រះយេស៊ូបានអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេធ្វើ។ «ព្រះយេស៊ូអនុញ្ញាតឲ្យវិញ្ញាណអាក្រក់ធ្វើអ្វីដែលពួកគេបានស្នើសុំ»
«ជ្រូកក៏បោលចុះ»
អ្នកអាចសរសេរឃ្លាដាច់ដោយឡែកមួយ៖ «ចូលទៅក្នុងសមុទ្រមានជ្រូកប្រហែលពីរពាន់ក្បាលហើយពួកគេបានលង់ទឹកស្លាប់នៅក្នុងសមុទ្រ»
ប្រហែលជ្រូកពីរពាន់ក្បាល
អាចបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា បុរសនេះបានរាយការណ៍ប្រាប់ប្រជាជនដែលរស់នៅក្នុងទីក្រុង និងជនបទ។ «ទៅកាន់ប្រជាជននៅទីក្រុង និងនៅជនបទ»
ជាឈ្មោះរបស់អារក្សជាច្រើនដែលមាននៅក្នុងបុរសនោះ។ សូមមើលពីរបៀបដែលអ្នកបានបកប្រែវានៅក្នុងជំពូក៥ ខ៩ ។
ជាអត្ថន័យពិសេសដែលគាត់កំពុងគិតយ៉ាងច្បាស់។ «នៃគំនិតធម្មតា» ឬ «គិតឲ្យច្បាស់»
ពាក្យថា «ពួកគេ» សំដៅទៅលើក្រុមមនុស្សដែលចេញទៅមើលអ្វីដែលបានកើតឡើង។
«ប្រជាជនដែលបានឃើញហេតុការណ៍ដែលបានកើតឡើង»
បុរសម្នាក់ដែលមានអារក្សចូល - ទោះបីបុរសនោះលែងមានអារក្សចូលក៏ដោយ គាត់នៅតែត្រូវបានគេពិពណ៌នាតាមរបៀបនេះ។ "បុរសដែលមានអារក្សចូល"
អ្វីដែលព្រះយេស៊ូមិនអនុញ្ញាតឲ្យបុរស ត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ «ប៉ុន្តែគាត់មិនបានអនុញ្ញាតិឲ្យបុរសនោះមកជាមួយពួកគេទេ»
ជាឈ្មោះនៃតំបន់មួយដែលមានន័យថាទីក្រុងដប់។ វាមានទីតាំងស្ថិតនៅភាគអាគ្នេយ៍នៃសមុទ្រកាលីឡេ។
វាមានសារសំខាន់ណាស់ក្នុងការបញ្ជាក់ពីមូលហេតុដែលប្រជាជនមានការភ្ញាក់ផ្អើល។ «មនុស្សទាំងអស់ដែលបានឮអ្វីដែលបុរសនោះបាននិយាយ មានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង»
ក្រោយពីបានប្រោសបុរស ដែលមានអារក្សចូលក្នុងតំបន់គេរ៉ាស៊ីនមក ព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានឆ្លងបឹងទៅក្រុងកាពើណិម ជាកន្លែងដែលអ្នកគ្រប់គ្រងសាលាប្រជុំម្នាក់បានសុំព្រះយេស៊ូ ប្រោសកូនស្រីរបស់គាត់ឲ្យជា។
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មានទៅឃ្លានេះ។ «ត្រើយម្ខាងទៀតនៃសមុទ្រ»
«នៅឆ្នេរសមុទ្រ» ឬ «នៅលើច្រាំងសមុទ្រ»
ជាសមុទ្រកាលីឡេ។
ជាឈ្មោះបុរសម្នាក់។
«ដូច្នេះព្រះយេស៊ូក៏ទៅជាមួយយ៉ៃរូស»។ សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូក៏ទៅតាមព្រះអង្គដែរ។ «ដូច្នេះព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សបានទៅជាមួយយ៉ៃរូស»
«ការដាក់ដៃលើ» សំដៅទៅលើព្យាការី ឬគ្រូម្នាក់ដាក់ដៃលើនរណាម្នាក់ ហើយផ្តល់ការប្រោសឲ្យជា ឬពរជ័យ។ ក្នុងករណីនេះយ៉ៃរូសកំពុងស្នើសុំព្រះយេស៊ូឲ្យព្យាបាលកូនស្រីរបស់គាត់។
អាចប្រើជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «និងប្រោសនាង និងធ្វើឲ្យនាងរស់»
មានន័យថាពួកគេបានប្រមូលផ្តុំគ្នានៅជុំវិញព្រះយេស៊ូ ហើយបានបង្ខំពួកគេឲ្យនៅជិតព្រះយេស៊ូ។
នៅពេលព្រះយេស៊ូកំពុងតែធ្វើដំណើរទៅប្រោសក្មេងស្រីតូចអាយុ ១២ ឆ្នាំ ស្រាប់តែស្ដ្រីម្នាក់ដែលឈឺអស់រយៈពេល១២ឆ្នាំមកហើយ បានស្ទាក់ចាប់ដោយការពាល់ព្រះយេស៊ូដើម្បីប្រោសនាង។
«ឥឡូវនេះ» បង្ហាញថាស្ត្រីនេះកំពុងត្រូវបានណែនាំឱ្យដឹងពីរឿងរ៉ាវ។ ពិចារណាពីរបៀបដែលតួអក្សរថ្មីត្រូវបានណែនាំទៅជារឿងរ៉ាវនៅក្នុងភាសារបស់អ្នក។
ស្ត្រីនោះមិនមានរបួសបើកចំហទេ។ ផ្ទុយទៅវិញឈាមរដូវប្រចាំខែរបស់នាងនឹងមិនបញ្ឈប់ឡើយ។ ភាសារបស់អ្នកអាចមានរបៀបនិយាយបែបគួរសមទៅលើស្ថានភាពនេះ។
១២ឆ្នាំ
«ជំងឺរបស់នាងកាន់តែអាក្រក់ទៅៗ» ឬ «ការហូរឈាមរបស់នាងកើនឡើង»
នាងបានឮគេនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូ អំពីរបៀបដែលទ្រង់បានប្រោសមនុស្ស។ «ដែលព្រះយេស៊ូបានប្រោសមនុស្ស»
សម្លៀកបំពាក់ ឬអាវក្រៅ
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «នឹងប្រោសខ្ញុំឲ្យជាសះស្បើយ» ឬ «អំណាចរបស់ទ្រង់នឹងប្រោសខ្ញុំឲ្យជាសះស្បើយ»
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ជំងឺបានឃ្លាតឆ្ងាយពីនាង» ឬ «នាងលែងមានជំងឺ»
ពេលស្ដ្រីនោះប៉ះព្រះយេស៊ូ ព្រះយេស៊ូមានអារម្មណ៍ថាប្ញទ្ធានុភាពរបស់ព្រះអង្គបានធ្វើឲ្យនាងជា។ ព្រះយេស៊ូផ្ទាល់មិនបានបាត់បង់ប្ញទ្ធានុភាពណាមួយ ក្នុងការប្រោសឲ្យមនុស្សជាសះស្បើយ ពេលព្រះអង្គបានប្រោសឲ្យនាងជាសះស្បើយ។ "ប្ញទ្ធានុភាពនៃការប្រោសរបស់ព្រះអង្គ បានធ្វើឲ្យស្ត្រីនោះជាសះស្បើយ"
មានន័យថាពួកគេបានប្រមូលផ្តុំគ្នានៅជុំវិញព្រះយេស៊ូ ហើយបានចូលទៅកៀកព្រះយេស៊ូ។ សូមមើលពីរបៀបដែលអ្នកបានបកប្រែវានៅក្នុងជំពូក៥ ខ២១ ។
“ លុតជង្គង់នៅចំពោះព្រះអង្គ” ។ នាងបានលុតជង្គង់នៅចំពោះព្រះយេស៊ូ ជាការបង្ហាញការគោរពនិងការចុះចូល។
ឃ្លាថា «សេចក្តីពិត» សំដៅទៅលើរបៀបដែលនាងបានប៉ះព្រះអង្គ ហើយបានជា។ «បានប្រាប់ព្រះអង្គពីការពិតទាំងអស់ និងអំពីរបៀបដែលនាងបានប៉ះព្រះអង្គ»
ក្នុងន័យធៀប ព្រះយេស៊ូប្រើពាក្យនេះជាន័យធៀបដើម្បីសំដៅទៅលើស្ដ្រីដែលជាអ្នកជឿ។
ជំនឿរបស់នាងមើលព្រះអង្គ
«កាលព្រះយេស៊ូកំពុងមានព្រះបន្ទូល
អាចមានន័យថា ១) មនុស្សទាំងនេះបានមកពីផ្ទះរបស់យ៉ៃរូស ឬ ២) យ៉ៃរូសធ្លាប់បានបញ្ជាមនុស្សទាំងនេះ ឲ្យទៅជួបព្រះយេស៊ូ ឬ៣) មនុស្សទាំងនេះត្រូវបានបញ្ជូនដោយបុរសដែលជាប្រធានសាលាប្រជុំ ពេលលោកយ៉ៃរូសអវត្តមាន។
«មេដឹកនាំសាលាប្រជុំ»គឺយ៉ៃរូស។
«និយាយទៅកាន់យ៉ៃរូស»
សំណួរនេះអាចសរសេរជាឃ្លា «វាគ្មានប្រយោជន៍ទេក្នុងការរំខានដល់គ្រូទៀត» ។ ឬ «មិនចាំបាច់រំខានគ្រូទៀតទេ» ។
ពាក្យនេះសំដៅលើព្រះយេស៊ូ។
យូឌីប៊ីប្រើស្ពានខដើម្បីភ្ជាប់ខ៣៧ និង៣៨ ។ .
បើចាំបាច់អ្នកអាចបញ្ជាក់ពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូកំពុងតែបញ្ជាដល់យ៉ៃរូសឲ្យជឿ។ «គ្រាន់តែជឿថា ខ្ញុំអាចប្រោសកូនស្រីអ្នកឲ្យរស់ឡើងវិញ»
នៅក្នុងខទាំងនេះ និងពាក្យទាំងនេះ សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូ។
ទៅជាមួយព្រះអង្គ។ អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ពីកន្លែងដែលពួកគេត្រូវទៅ។ «ទៅជាមួយព្រះអង្គទៅផ្ទះរបស់យ៉ៃរូស»
«ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅកាន់មនុស្សដែលកំពុងយំ»
ព្រះយេស៊ូសួរសំណួរនេះដើម្បីជួយពួកគេឲ្យ ឃើញថាពួកគេគ្មានជំនឿ។ នេះអាចត្រូវបានសរសេរជាឃ្លា។ «នេះមិនមែនជាពេលវេលាដែលត្រូវកើតទុក្ខនិងយំទេ» ។
«បានបញ្ជូនមនុស្សផ្សេងទៀតទាំងអស់នៅខាងក្រៅផ្ទះ»
សំដៅទៅលើលោកពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហាន។
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ពីកន្លែងដែលកុមារនៅ។ «បានចូលទៅក្នុងបន្ទប់ដែលក្មេងកំពុងដេក»
ជាប្រយោគអារ៉ាប់ដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅកាន់ក្មេងស្រីតូចជាភាសារបស់នាង។ សរសេរពាក្យទាំងនេះដូចជាអក្ខរក្រមរបស់អ្នក។
នាងមានអាយុ១២ឆ្នាំ
អាចបញ្ជាក់ថាជាការដកស្រង់ផ្ទាល់។ "គាត់បានបញ្ជាពួកគេយ៉ាងតឹងរឹងថា «គ្មាននរណាម្នាក់គួរតែដឹងអំពីរឿងនេះទេ!» ឬ «គាត់បានបញ្ជាពួកគេយ៉ាងតឹងរឹងថាកុំប្រាប់នរណាម្នាក់អំពីអ្វីដែលខ្ញុំបានធ្វើ!»
"ព្រះអង្គបានហាមពួកគេយ៉ាងខ្លាំង"
អាចបញ្ជាក់ថាជាការដកស្រង់ផ្ទាល់។ «ហើយព្រះអង្គបានប្រាប់ពួកគេថាសូមឲ្យនាងញ៉ាំអី»
មានបុរសម្នាក់ដែលមានវិញ្ញាអាក្រក់បានជួបព្រះយេស៊ូ។
នៅពេលប្រជាជនព្យាយាមឃាត់បុរសនេះដោយដាក់ច្រវាក់ គាត់ហែកច្រវាក់ដាច់ពីគ្នា។
វិញ្ញាណអាក្រក់បានហៅព្រះយេស៊ូថា៖ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះជាម្ចាស់ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់បុរសថា៖ «នែ៎ វិញ្ញាណអាក្រក់ ចេញពីបុរសនេះភ្លាម!»។
វិញ្ញាណអាក្រក់មានឈ្មោះកងទ័ព ពីព្រោះវាមានគ្នាច្រើន។
វិញ្ញាណចេញមកក្រៅ ហើយចូលទៅក្នុងជ្រូកមួយហ្វូងដែលរត់ចុះពីលើភ្នំ ហើយក៏លង់ទឹកបឹងស្លាប់អស់ទៅ។
បុរសនោះបានអង្គុយជាមួយព្រះយេស៊ូ ទាំងមានសម្លៀកបំពាក់ ហើយមានស្មារតីល្អ។
ប្រជាជនបានសុំព្រះយេស៊ូឲ្យចាកចេញពីស្រុកពួកគេ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅបុរសថាឲ្យប្រាប់ប្រជាជន អំពីអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើសម្រាប់គាត់។
លោកយ៉ៃរូសបានទូលសុំព្រះយេស៊ូឲ្យទៅជាមួយលោកដើម្បីដាក់ព្រះហស្តលើកូនស្រីរបស់គាត់ដែលជិតនឹងស្លាប់។
ស្រ្តីនោះនាងរស់នៅក្នុងការឈឺចាប់ពីជំងឺថ្លាក់ឈាមអស់ដប់ពីរឆ្នាំ។
ស្ដ្រីនោះបានគិតថាបើនាងគ្រាន់តែពាល់ព្រះពស្រ្តរបស់ព្រះយេស៊ូនាងនឹងបានជាសះស្បើយរោគនោះ។
ព្រះយេស៊ូជ្រាបថា មានឫទ្ធានុភាពហូរចេញពីព្រះអង្គ ហើយក៏បែររកមើលជុំវិញអ្នកណាបានពាល់អាវរបស់ព្រះអង្គ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្តូលថា៖ ជំនឿរបស់នាងបានធ្វើនាងបានជាហើយ ចូរទៅដោយសុខសាន្តចុះ។
កូនស្រីរបស់លោកបានស្លាប់ទៅហើយ។
ព្រះយេស៊ូបានប្រាប់ទៅលោកយ៉ៃរូសកុំឲ្យខ្លាចអី គ្រាន់តែជឿចុះបានហើយ។
លោកពេត្រុស លោកយ៉ាកុប និងលោកយ៉ូហានបានទៅជាមួយព្រះយេស៊ូចូលទៅក្នុងបន្ទប់ក្មេងនោះ។
ប្រជាជននាំគ្នាសើចចំអកដាក់ព្រះយេស៊ូ នៅពេលព្រះអង្គថាកូនស្រីរបស់លោកយ៉ៃរូសនាងគ្រាន់តែដេកលក់ប៉ុណ្ណោះ។
ប្រជាជនពួកគេងឿងឆ្ងល់ដ៏លើសលប់ និងភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង។
1 ព្រះយេស៊ូបានយាងចេញពីទីនោះត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតរបស់ព្រះអង្គវិញ ហើយពួកសាវកក៏បានទៅតាមព្រះអង្គដែរ។ 2 នៅថ្ងៃសប្ប័ទមកដល់ ព្រះអង្គបានបង្រៀន បណ្ដាជននៅក្នុងសាលាប្រជុំ។ មានមនុស្សជាច្រើនបានស្តាប់ព្រះអង្គបង្រៀន ហើយពួកគេមានការអស្ចារ្យក្នុងចិត្តជាខ្លាំង។ ពួកគេបាននិយាយថា៖ «តើគាត់បានសេចក្ដីបង្រៀនទាំងនេះមកពីណា?» «តើប្រាជ្ញាអ្វីដែលបានប្រទានឲ្យគាត់?» «តើគាត់អាចធ្វើការអស្ចារ្យទាំងអស់នេះបានដោយរបៀបណា?» 3 «តើគាត់មិនមែនជាកូនជាងឈើ ដែលត្រូវជាកូនប្រុសរបស់នាងម៉ារី ហើយត្រូវជាបងប្រុសរបស់លោកយ៉ាកុប លោកយ៉ូសែប លោកយូដាស និងលោកសុីម៉ូនទេឬអី?» «តើបងប្អូនស្រីរបស់គាត់មិនបានរស់នៅក្នុងភូមិជាមួយយើងទេឬអី?» ពួកគេបានរវាតចិត្តដោយសារព្រះយេស៊ូ។ 4 បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូបានមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេថា៖ «ព្យាការីត្រូវបានគេគោរពនៅគ្រប់កន្លែង លើកលែងតែនៅក្នុងស្រុកកំណើត នៅក្នុងចំណោមសាច់ញាតិបងប្អូន និងនៅក្នុងផ្ទះរបស់គាត់តែប៉ុណ្ណោះ» 5 ព្រះអង្គមិនអាចធ្វើកិច្ចការអស្ចារ្យអ្វីបានទេ ទ្រង់គ្រាន់តែអាចដាក់ដៃលើអ្នកឈឺមួយចំនួន ហើយប្រោសគេឲ្យបានជាប៉ុណ្ណើ។ 6 ព្រះអង្គពិតជាមានការងឿងឆ្ងល់ចំពោះការមិនជឿរបស់ពួកគេ។ ហើយទ្រង់ក៏បានយាងចេញទៅបង្រៀននៅទៅជុំវិញ តាមភូមិនានា។ 7 ហើយទ្រង់បានហៅពួកសិស្សទាំងដប់ពីរមក ហើយឱ្យពួកគេចេញទៅពីរៗនាក់ ព្រមទាំងប្រទានអំណាចដល់ពួកគេឲ្យឈ្នះលើវិញ្ញាណអាក្រក់នានា 8 ហើយព្រះអង្គបានបង្គាប់ដល់ពួកគេ មិនឲ្យយកអ្វីទាំងអស់ទៅជាមួយសម្រាប់កាធ្វើដំណើររបស់ពួកគេឡើយ លើកលែងតែដំបង មិនត្រូវយកនំបុ័ង ថង់យាម និងមិនត្រូវយកលុយកាក់ មាសប្រាក់ជាប់នឹងខ្លួនឡើយ។ 9 ប៉ុន្តែ ត្រូវពាក់ស្បែកជើង និងមិនឲ្យពាក់អាវពីរបន្លាស់ឡើយ។ 10 ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នាចូលផ្ទះណា ចូរស្នាក់នៅទីនោះរហូតដល់អ្នកចេញពីទីនោះ។ 11 ប្រសិនបើ នៅទីក្រុងណាមិនទទួល ឬក៏មិនស្ដាប់អ្នក ចូរចេញពីទីនោះ ហើយរលាស់ធូរលីដីចេញពីជើងរបស់អ្នកឲ្យអស់ដើម្បីជាបន្ទាល់ទាស់នឹងពួកគេវិញ»។ 12 ពួកសិស្សបានចេញទៅ ហើយប្រកាសឲ្យមនុស្សងាកបែរចេញពីបាបរបស់ពួកគេ។ 13 ពួកគេដេញវិញ្ញាណអាក្រក់ជាច្រើន ព្រមទាំងចាក់ប្រេងលាបលើអ្នកជំងឺជាច្រើន ហើយប្រោសពួកគេឲ្យបានជាសះស្បើយ។ 14 ព្រះបាទហេរ៉ូដបានឮពីកិច្ចការទាំងអស់នេះ ព្រោះព្រះនាមរបស់ព្រះយេស៊ូល្បីល្បាញ។ អ្នកខ្លះបាននិយាយថា៖ «លោកយូ៉ហានបាទីស្តបានរស់ឡើងវិញ ហេតុនេះហើយបានជាគាត់អាចធ្វើការអស្ចារ្យបានយ៉ាងនេះ» 15 ហើយមានអ្នកខ្លះនិយាយថា៖ «លោកគឺជាព្យាការីអេលីយ៉ា» នៅមានអ្នកខ្លះនិយាយថា៖ «លោកដូចជាព្យាការីកាលពីជំនាន់ដើម» 16 ប៉ុន្តែ នៅពេលស្ដេចហេរ៉ូដបានឮពីរឿងនេះ ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «លោកនេះគឺជាយ៉ូហានដែលយើងបានបញ្ជាឲ្យគេកាត់ក្បាល ពេលនេះគាត់បានរស់ឡើងវិញ»។ 17 ស្ដេចហេរ៉ូដបានបញ្ចូនគេឲ្យចាប់លោកយ៉ូហានហើយឃុំឃាំងគាត់នៅក្នុងពន្ធធនាគារ ដោយសាតែទ្រង់ជឿតាមព្រះនាងហេរ៉ូឌាស (ដែលត្រូវជាមហេសីរបស់ស្ដេចភីលីព) ដោយសាតែទ្រង់បានរៀបអភិសេកជាមួយនាង។ 18 លោកយ៉ូហានទូលទៅស្ដេចហេរ៉ូដថា៖ «ទ្រង់គ្មានសិទ្ធិក្នុងការយកមហេសីរបស់អនុជទ្រង់ធ្វើជាមហេសីឡើយ» 19 ប៉ុន្តែ ព្រះនាងហេរ៉ូដាសបានខឹងនឹងលោក ហើយចង់សម្លាប់លោក ប៉ុន្តែ ព្រះនាងសម្លាប់មិនកើត។ 20 ព្រះបាទហេរ៉ូដកោតខ្លាចលោកយ៉ូហាន ព្រោះទ្រង់ជ្រាបថាលោកជាមនុស្សសុចរិត និងបរិសុទ្ធ ហើយទ្រង់ចង់ការពារលោក។ ស្ដេចសព្វព្រះហឫទ័យនឹងពាក្យលោកយូហានជាខ្លាំងតែទ្រង់ក៏ពិបាកព្រះហឫទ័យជាខ្លាំងដែរ។ 21 នៅក្នុងឱកាសបុណ្យចម្រើនព្រះជន្មរបស់ស្តេចហេរ៉ូដបានមកដល់ ទ្រង់ក៏បានរៀបចំពីធីជប់លៀងអាហារពេលល្ងាចជាមួយពួកមន្រ្តី ពួកមេទ័ព និងពួកអ្នកដឹកនាំនៅក្នុងស្រុកកាលីឡេ។ 22 បុត្រីរបស់ព្រះនាងហេរ៉ូដាសបានចេញមករាំ នៅមុខស្ដេច និងភ្ញៀវរបស់គាត់ ស្ដេច ព្រមទាំងភ្ញៀវទាំងអស់ពេញចិត្តជាខ្លាំង។ ស្ដេចបានមានបន្ទូលទៅនាងថា៖ «ចូរសុំនូវអ្វីដែលនាងចង់បានចុះ យើងនឹងឲ្យទៅនាង»។ 23 ស្ដេចបានស្បថនឹងនាងថា៖ «អ្វីក្តីដែលនាងសុំយើង យើងនឹងឲ្យនាង ទោះបីជាមួយនគរពាក់កណ្តាលក៏ដោយ»។ 24 នាងបានចេញទៅក្រៅហើយសួរមាតានាងថា៖ «តើគួរឲ្យខ្ញុំម្ចាស់ទូលសុំអ្វីពីព្រះអង្គ?» មាតារបស់នាងបង្គាប់ថា៖ «ចូរសុំក្បាលរបស់យ៉ូហានបាទីស្តមក» ។ 25 នាងក៏បានប្រញាប់ប្រញាល់ត្រឡប់ទៅកាន់ស្ដេចវិញ ហើយនាងក៏បានទូលទៅស្ដេចថា៖ «ខ្ញុំម្ចាស់ចង់ឲ្យព្រះអង្គប្រទានក្បាលរបស់យ៉ូហានបាទីស្តដាក់នៅលើថាសឥឡូវនេះ។ 26 ស្ដេចពិតជាព្រួយព្រះទ័យជាខ្លាំង តែព្រះអង្គមិនអាចបដិសេដនូវសំណើររបស់នាងបានឡើយ ព្រោះព្រះអង្គបានស្បថនៅចំពោះមុខភ្ញៀវទាំងអស់ដែលបានចូលរួមរួចហើយ។ 27 រួចស្ដេចក៏បានបញ្ចូនទាហាន ហើយបញ្ជាឲ្យគេនាំយកក្បាលរបស់លោកយ៉ូហានមក។ ទាហានបានចេញទៅ ហើយកាត់ក្បាលរបស់លោកយ៉ូហាននៅក្នុងពន្ធធនាគា។ 28 ទាហានបាននាំយកក្បាលរបស់លោកយ៉ូហានដោយដាក់នៅលើថាស ហើយឲ្យនាង ហើយនាងក៏យកទៅថ្វាយមាតារបស់នាង។ 29 កាលពួកសិស្សរបស់លោកយ៉ូហានបានឮរឿងនេះ ពួកគេបាននាំគ្នាមកយកសពរបស់លោកទៅបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ។ 30 ពួកសាវកបានមក ហើយប្រាប់ព្រះយេស៊ូអំពីកិច្ចការទាំងអស់ដែលគេបានធ្វើ និងបានបង្រៀន។ 31 បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេថា៖ «ចូរនាំគ្នារកកន្លែងស្ងាត់សម្រាកសិនចុុះ»។ មានមនុស្សបានធ្វើដំណើរចេញចូលច្រើនពេក ធ្វើឲ្យព្រះយេស៊ូ និងពួកសាវ័កពុំអាចរកពេល សូម្បីតែហូបបាយក៏មិនបានផង។ 32 ព្រះយេស៊ូ និងពួកសាវ័កបានយាងចុះទូកទៅរកកន្លែងស្ងាត់ដាច់ដោយឡែកពីបណ្ដាជន ដើម្បីសម្រាក។ 33 ប៉ុន្តែ បណ្តាជនបានឃើញពួកគេ ហើយមានមនុស្សជាច្រើនបានចំណាំពួកសិស្ស ពួកគេបានរត់ទៅទីនោះទាំងអស់គ្នា ចេញពីទីក្រុងទៅដល់មុនពួកសិស្សផង។ 34 ពេលដែលព្រះយេស៊ូ និងពួកសិស្សបានចុះទូក ទ្រង់បានឃើញបណ្ដាជនជាច្រើន ហើយទ្រង់មានសេចក្ដីអាណិតអាសូរពន់ពេកព្រោះពួកគេប្រៀបបាននឹងចៀមដែលគ្មានអ្នកគង្វាល។ ដូចនេះព្រះអង្គក៏បង្រៀនពួកគេពីរឿងជាច្រើន។ 35 នៅពេលនោះថ្ងៃកាន់តែជ្រេណាស់ទៅហើយ ពួកសាវកបាននាំគ្នាចូលមកគាល់ព្រះយេស៊ូ ហើយទូលព្រះអង្គថា៖ «ទីកន្លែងនេះស្ងាត់ ហើយថ្ងៃកាន់តែជ្រេណាស់ទៅហើយ» 36 ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅកាន់គេថា៖ «សូមឲ្យពួកគេត្រឡប់ទៅវិញ ហើយរកទិញអាហារនៅតាមភូមិជិតៗនេះសម្រាប់ពួកគេរៀងៗខ្លួន»។ 37 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូបានឆ្លើយ ហើយមានព្រះបន្ទូលកាន់ទៅគេវិញថា៖ «ចូរ អ្នករាល់គ្នាកឲ្យអាហារពួកគេហូបផង»។ ពួកគេបានទូលព្រះអង្គថា៖ «តើយើងត្រូវយកប្រាក់ពីររយដួងទៅទិញនំប័ុង ហើយឲ្យពួកគេហូបមែនទេ?»។ 38 ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេថា៖ «ទៅមើល មើល៍! តើអ្នករាល់គ្នាមាននំប័ុងប៉ុន្មានដុំ?»។ កាលបានដឹងហើយពួកគេទូលទៅព្រះអង្គវិញថា៖ «យើងមាននំប័ុងប្រាំដុំ និងត្រីពីកន្ទុយ»។ 39 ព្រះយេស៊ូបានបង្គាប់ឲ្យមនុស្សទាំងអស់អង្គុយចុះជាក្រុមនៅលើស្មៅ។ 40 ពួកគេបានអង្គុយចុះជាក្រុម ក្រុមខ្លះមានមួយរយនាក់ ក្រុមខ្លះមានហាសិបនាក់។ 41 ព្រះយេស៊ូបានយកនំប័ុងប្រាំដុំ និងត្រីពីរកន្ទុយមក ហើយព្រះអង្គងើបព្រះភ័ក្ត្រឡើង សសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ ហើយកាច់នំប័ុងប្រទានឲ្យដល់ពួកសិស្សចែកបណ្ដាជនហូប។ ព្រះអង្គក៏បានប្រទានត្រីពីរកន្ទុយដល់ពួកគេដែរ។ 42 ពួកគេគ្រប់គ្នាហូបរហូតដល់ពួកគេបានឆ្អែត។ 43 ពួកសិស្សបានប្រមូលនំប័ុង និងត្រីដែលនៅសល់ដាក់បានពេញដប់ពីរល្អី។ 44 មានមនុស្សប្រុសចំនួនប្រាំពាន់នាក់ដែលបានហូបនំប័ុងនេះ។ 45 នៅរំពេចនោះព្រះយេស៊ូបានបង្គាប់ឲ្យពួកសិស្សចុះទូកឆ្លងទៅត្រើយម្ខាង ដើម្បីឆ្ពោះទៅភូមិបេតសៃដាមុនព្រះអង្គ ខណៈនោះព្រះអង្គបានប្រាប់ឲ្យបណ្ដាជនត្រឡប់ទៅវិញ។ 46 កាលបណ្ដាជនបានចេញទៅអស់ហើយ ព្រះយេស៊ូបានយាងទៅលើភ្នំ ដើម្បីអធិស្ឋាន។ 47 លុះពេលយប់មកដល់ទូកបានទៅដល់កណ្ដាលសមុទ្រ រីឯព្រះយេស៊ូគង់នៅលើគោកតែមួយព្រះអង្គឯង។ 48 ព្រះអង្គទតឃើញពួកគេប្រឹងអ៊ុំទូកយ៉ាងលំបាក ព្រោះពួកគេអ៊ុំបញ្ច្រាសខ្យល់។ នៅពេលជិតភ្លឺព្រះអង្គបានយាងនៅលើទឹកឆ្ពោះទៅកាន់ពួកគេ ហើយព្រះអង្គធ្វើដូចជាទៅហួសពួកគេ។ 49 ប៉ុន្តែ កាលពួកសិស្សបានឃើញព្រះអង្គយាងនៅលើទឹកដូច្នេះ ពួកគេស្មានថាជាខ្មោចលង ហើយនាំគ្នាស្រែកជាខ្លាំង។ 50 ដ្បតិ ពួកគេបានឃើញព្រះអង្គហើយពួកគេមានការភ័យរន្ធត់ជាខ្លាំង។ ពេលនោះព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេថា៖ «ចូរតាំងចិត្តក្លាហានឡើង ខ្ញុំទេតើ កុំខ្លាចអី!» 51 បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូយាងទៅលើទូកជាមួយពួកគេ ហើយខ្យល់ក៏បានស្ងប់។ 52 ពួកគេពិតជាឆ្ងល់ជាខ្លាំងពន់ពេកណាស់។ ដ្បិត ពួកគេមិនទាន់បានយល់អំពីរឿងនំប័ុងថាមានន័យយ៉ាងដូចម្តេចទេ មកពីពួកគេមានចិត្តរឹងរូស។ 53 កាលព្រះយេស៊ូ និងពួកសិស្សបានឆ្លងទៅដល់ទឹកដីនៃស្រុកគេនេសារ៉ែតហើយ ក៏ចតទូក។ 54 ពេលពួកគេចេញពីទូកមក មនុស្សម្នាបានស្គាល់ព្រះយេស៊ូភ្លាម 55 ហើយពួកគេបានរត់ទៅគ្រប់ច្រកល្ហកនៅក្នុងតំបន់ ហើយបានសែងអ្នកឈឺទៅកន្លែងដែលពួកគេឮថាព្រះអង្គគង់នៅ។ 56 គ្រប់ទីកន្លែងដែលព្រះយេស៊ូយាងទៅ ទោះនៅក្នុងភូមិ ក្នុងទីក្រុង ឬក៏នៅតាមទីជនបទក្តី ពួកគេបាននាំអ្នកជំងឺមកតាមផ្សារ។ ពួកគេទទូចអង្វរសុំគ្រាន់តែអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេបានប៉ះជាយព្រះពស្ត្រព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ ហើយនៅពេលដែលពួកគេបានពាល់ព្រះអង្គ សុទ្ធតែបានជាសះស្បើយគ្រប់គ្នា។
ព្រះយេស៊ូត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតរបស់ព្រះអង្គជាកន្លែងដែលព្រះអង្គមិនត្រូវបានគេទទួល។
សំដៅទៅលើក្រុងណាសារ៉ែត ដែលព្រះយេស៊ូបានដឹងក្តី និងជាកន្លែងដែលក្រុមគ្រួសាររបស់លោករស់នៅ។ មិនមានន័យថា ព្រះអង្គជាម្ចាស់ដីនៅទីនោះទេ។
សំណួរនេះមានលក្ខណៈជាទម្រង់កិរិយាអកម្ម ដែលយើងអាចប្រើជាទម្រង់កិរិយាសកម្មបាន។ «តើប្រាជ្ញាអ្វីដែលគាត់បានទទួល?»
ឃ្លានេះសង្កត់ធ្ងន់ថាព្រះយេស៊ូផ្ទាល់ធ្វើការអស្ចារ្យ។ "ព្រះអង្គផ្ទាល់បានធ្វើការអស្ចារ្យ"
សំណួរទាំងនេះអាចសរសេរជាឃ្លា "គាត់គ្រាន់តែជាជាងឈើធម្មតា! «យើងស្គាល់គាត់ និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់។ យើងស្គាល់ម៉ារីជាម្ដាយរបស់គាត់។ យើងស្គាល់ប្អូនប្រុសរបស់គាត់ឈ្មោះយ៉ាកុប យ៉ូសេ យូដាសនិងស៊ីម៉ូនហើយប្អូនស្រីរបស់គាត់ក៏រស់នៅទីនេះជាមួយយើងដែរ» ។
ទៅកាន់ពួកបណ្តាជន
ប្រយោគនេះប្រើអវិជ្ជមានទ្វេដង ដើម្បីសង្កត់ន័យសមមូលវិជ្ជមាន។ «ព្យាការីតែងតែទទួលបានកិត្តិយសលើកលែងតែ» ឬ «កន្លែងតែមួយគត់ដែលព្យាការីមិនត្រូវបានគេគោរព»
«ការដាក់ដៃ» សំដៅទៅលើព្យាការី ឬគ្រូម្នាក់ដាក់ដៃលើនរណាម្នាក់ ហើយផ្តល់ការប្រោសឲ្យជា ឬការប្រទានពរ។ ក្នុងករណីនេះព្រះយេស៊ូកំពុងព្យាបាលមនុស្ស។
ព្រះយេស៊ូចាត់ពួកសិស្សឲ្យទៅជាពីរក្រុមឲ្យទៅប្រកាសដំណឹងល្អ និងប្រោសជំងឺ។
យូឌីប៊ី ប្រើស្ពានភ្ជាប់ខ៨ និង៩ ដើម្បីធ្វើឲ្យពាក្យណែនាំរបស់ព្រះយេស៊ូងាយស្រួលអាន។
ត្រង់នេះពាក្យ«ហៅ»បានន័យថា ព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅមនុស្សទាំងដប់ពីរនាក់ឲ្យមកគាល់ព្រះអង្គ។
«២ដោយ២» ឬ «ជាគូ»
នៅទីនេះ «នំប៉័ង» ជាពាក្យប្រើសម្រាប់ម្ហូបអាហារជាទូទៅ។ «គ្មានអាហារ»
នៅក្នុងវប្បធម៌នោះ បុរសបានយកប្រាក់របស់ពួកគេចងភ្ជាប់ទៅនឹងខ្សែក្រវ៉ាត់របស់ពួកគេ។ «គ្មានលុយនៅក្នុងកាបូបលុយរបស់ពួកគេ» ឬ «គ្មានលុយ»
«ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកសិស្សទាំងដប់ពីរនាក់»
ឃ្លា «ស្នាក់នៅទីនោះ» ជាក្រៀមភាសាមានន័យថា“ បរិភោគនិងស្នាក់នៅ” នៅក្នុងផ្ទះនោះ។ «បរិភោគ និងស្នាក់នៅក្នុងផ្ទះតែមួយនោះ រហូតដល់អ្នកចាកចេញពីកន្លែងនោះ»
ជាសក្ខីកម្មប្រឆាំងនឹងពួកគេ។ អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការពន្យល់ពីរបៀបដែលសកម្មភាពនេះជាសក្ខីភាពមួយចំពោះពួកគេ។ តាមរយៈការធ្វើបែបនេះអ្នកនឹងផ្តល់សក្ខីកម្មថា ពួកគេមិនស្វាគមន៍អ្នកទេ។
ពាក្យថា «ពួកគេ» សំដៅទៅលើពួកដប់ពីរនាក់ មិនរាប់បញ្ចូលព្រះយេស៊ូទេ។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ថា ពួកគេបានចេញទៅទីក្រុងផ្សេងៗ។ «ពួកគេបានធ្វើដំណើរទៅកាន់ទីប្រជុំជនផ្សេងៗគ្នា»
«ប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់គេ»
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការថ្លែងថា ពួកគេបានដេញអារក្សចេញពីមនុស្ស។ «ពួកគេដេញអារក្សជាច្រើនចេញពីមនុស្ស»
ពេលស្តេចហេរ៉ូដបានលឺអំពីអព្ភូតហេតុរបស់ព្រះយេស៊ូគាត់មានការព្រួយបារម្ភ ដោយគិតថាមានអ្នកណាម្នាក់បានប្រោសលោកយ៉ូហានបាទីស្តឲ្យរស់ឡើងវិញ។ (ហេរ៉ូដបានបញ្ជាគេឲ្យសម្លាប់លោកយ៉ូហានបាទីស្ត) ។
ពាក្យថា "នេះ" សំដៅទៅលើអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះយេស៊ូ និងសិស្សរបស់ទ្រង់បានធ្វើនៅតាមទីក្រុងផ្សេងៗរួមទាំងដេញអារក្ស និងប្រោសមនុស្សផង។
មនុស្សខ្លះនិយាយថា ព្រះយេស៊ូជាលោកយ៉ូហានបាទីស្ត។ អាចត្រូវបានបញ្ជាក់កាន់តែច្បាស់។ អ្នកខ្លះនិយាយថា «ព្រះអង្គជាយ៉ូហានបាទីស្ត»
អាចប្រើបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ព្រះជាម្ចាស់បានលើកលោកយ៉ូហានបាទីស្ត»
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ពីមូលហេតុដែលមនុស្សមួយចំនួនគិតថាគាត់ជាអេលីយ៉ា។ «អ្នកខ្លះទៀតនិយាយថាគាត់ជាអេលីយ៉ាដែលព្រះបានសន្យាថានឹងបញ្ជូនមកម្តងទៀត» ។
នៅក្នុងខ១៧ អ្នកនិពន្ធចាប់ផ្តើមផ្តល់ព័ត៌មានអំពីស្តេចហេរ៉ូដ និងមូលហេតុដែលគាត់កាត់ក្បាលលោកយ៉ូហានបាទីស្ត។ (សូមមើល:|Background Information)
នៅទីនេះស្តេចហេរ៉ូដប្រើពាក្យ«យើង»សំដៅលើខ្លួនគាត់។ ពាក្យ «យើង» ជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់ទាហានរបស់ស្តេចហេរ៉ូដ។ «ដែលខ្ញុំបានបញ្ជាឲ្យទាហានរបស់ខ្ញុំកាត់ក្បាល»
អាចប្រើជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «បានរស់ឡើងវិញ»
អាចប្រើជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ស្តេចហេរ៉ូឌបានបញ្ជូនទាហានរបស់គាត់ឲ្យទៅចាប់ខ្លួនយ៉ូហាន ហើយបានយកគាត់ទៅដាក់គុក»
«បញ្ជាឲ្យទៅ»
«ដោយសារតែព្រះនាងហេរ៉ូឌាស»
ភរិយារបស់ភីលីពជាបងប្អូនរបស់គាត់ ភីលីពបងប្រុសរបស់ហេរ៉ូដ មិនមែនជាភីលីពដូចគ្នាដែលជាអ្នកប្រកាសដំណឹងល្អនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរកិច្ចការ ឬភីលីពដែលជាសិស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមសិស្សទាំងដប់ពីររបស់ព្រះយេស៊ូ។ .
«ពីព្រោះស្តេចហេរ៉ូដបានរៀបអភិសេកជាមួយនាង»
ព្រះនាងហេរ៉ូឌាស ជាប្រធានបទនៃឃ្លានេះហើយ «នាង» ជាពាក្យសម្តីមួយដែលនាងចង់ឲ្យនរណាម្នាក់ផ្សេងទៀតប្រហារជីវិតលោកយ៉ូហាន។ «នាងចង់ឲ្យនរណាម្នាក់សម្លាប់គាត់ ប៉ុន្តែនាងមិនអាចឲ្យគេសម្លាប់គាត់បានទេ»
ឃ្លាទាំងពីរនេះអាចត្រូវបានផ្សាភ្ជាប់គ្នាខុសគ្នា ដើម្បីបង្ហាញឲ្យកាន់តែច្បាស់នូវមូលហេតុស្តេចខ្លាចលោកយ៉ូហាន។ «ដោយស្តេចហេរ៉ូដខ្លាចលោក ព្រោះគាត់ដឹង»
«ស្តេចហេរ៉ូដបានដឹងថា លោកយ៉ូហានជាមនុស្សសុចរិត»
«ស្តាប់លោកយ៉ូហាន»
អ្នកនិពន្ធបន្តផ្តល់ព័ត៌មានអំពីស្តេចហេរ៉ូដ និងការកាត់ក្បាលរបស់យ៉ូហានបាទីស្ត។
ពាក្យថា «ទ្រង់» នៅទីនេះសំដៅទៅលើស្តេចហេរ៉ូដ និងជាពាក្យធម្មតាសម្រាប់អ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ ដែលត្រូវទ្រង់បញ្ជាឲ្យរៀបចំអាហារ។ «គាត់បានរៀបចំអាហារពេលល្ងាចសម្រាប់មន្រ្តីរបស់ទ្រង់ ... ក្នុងស្រុកកាលីឡេ» ឬ «ទ្រង់បានអញ្ជើញមន្រ្តី ... ក្នុងស្រុកកាលីឡេទៅបរិភោគ និងអបអរជាមួយទ្រង់»
អាហារផ្លូវការ ឬពិធីជប់លៀង
ពាក្យថា «នាងហេរ៉ូដាស» ជាសព្វនាមឆ្លុះបញ្ចាំងដែលត្រូវបានប្រើដើម្បីបញ្ជាក់កត់សម្គាល់ថា នាងជាកូនស្រីផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ហេរ៉ូឌាសដែលបានរាំនៅពេលល្ងាច។
«បានចូលមកក្នុងបន្ទប់»
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មានដែលបាត់ខ្លះ។ «ខ្ញុំនឹងផ្តល់ឲ្យអ្នកនូវអ្វីដែលខ្ញុំកាន់កាប់និងគ្រប់គ្រងពាក់កណ្តាល ប្រសិនបើអ្នកស្នើសុំវា»
«បានចេញពីបន្ទប់»
ភ្លាមនេះ
នៅលើថាស
ខ្លឹមសារនៃសម្បថ និងទំនាក់ទំនងរវាងសម្បថ និងភ្ញៀវពេលល្ងាចអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ «ដោយសារតែភ្ញៀវទទួលទានអាហារពេលល្ងាចរបស់ទ្រង់បានធ្វើឲ្យទ្រង់ស្បថថា ទ្រង់នឹងឲ្យអ្វីៗដែលនាងសុំ»
នៅលើថាស
ហើយពួកសិស្សរបស់លោកយ៉ូហាន
បន្ទាប់ពីពួកសិស្សត្រឡប់មកពីប្រកាសដំណឹងល្អ និងប្រោសជំងឺ ពួកគេបានទៅកន្លែងណាមួយតែម្នាក់ឯង ប៉ុន្តែមានមនុស្សជាច្រើនមកស្តាប់ព្រះយេស៊ូបង្រៀន។ ពេលហួសម៉ោងអាហារទៅហើយ ព្រះអង្គបានប្រទានអាហារដល់ប្រជាជន ហើយបន្ទាប់មកបញ្ជូនមនុស្សគ្រប់គ្នាទៅឆ្ងាយនៅពេលគាត់អធិស្ឋានតែម្នាក់ឯង។
កន្លែងដែលគ្មានមនុស្ស
នេះមានន័យថា ប្រជាជនបានមករកពួកសាវ័កជាបន្តបន្ទាប់ ហើយចេញពីពួកគេ។
ពាក្យថា «ពួកសាវ័ក» សំដៅទៅលើពួកសិស្ស។
ត្រង់នេះពាក្យ «ពួកគេ» រួមបញ្ចូលទាំងសាវ័ក និងព្រះយេស៊ូ។
«ប្រជាជនបានឃើញព្រះយេស៊ូ និងពួកសាវ័កចាកចេញទៅ»
ប្រជាជនធ្វើដំណើរដោយថ្មើរជើង ដែលផ្ទុយពីរបៀបដែលពួកសិស្សបានធ្វើដំណើរតាមទូក។
«ព្រះយេស៊ូទតឃើញមនុស្សមួយហ្វូងយ៉ាងធំ»
ព្រះយេស៊ូប្រៀបធៀបមនុស្សទៅនឹងចៀមដែលវង្វេង នៅពេលពួកគេគ្មានគង្វាលដឹកនាំមើលថែពួកគេ។
មានន័យថា វាយឺតពេលហើយ។ «នៅពេលវាយឺតពេល» ឬ «ពេលរសៀល»
សំដៅទៅលើកន្លែងដែលគ្មានមនុស្ស។ សូមមើលពីរបៀបដែលអ្នកបានបកប្រែនៅជំពូក៦ ខ៣០ ។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅពួកសិស្សថា៖
សិស្សសួរសំណួរនេះដើម្បីបញ្ជាក់ថា គ្មានវិធីណាដែលពួកគេអាចមានលទ្ធភាពទិញអាហារគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ហ្វូងមនុស្សនេះទេ។ «យើងមិនអាចទិញនំបុ័ងគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីចិញ្ចឹមហ្វូងមនុស្សនេះទេ ទោះបីយើងមានពីររយឌីណារីក៏ដោយ!»
«២០០ ដួង» ប្រាក់ដួងជាកាក់ប្រាក់រ៉ូម៉ាំងដែលមានតម្លៃស្មើនឹងប្រាក់ឈ្នួលមួយថ្ងៃ។
«ដុំនំប៉័ង» នំប៉័ងមួយដុំជាម្សៅមួយដុំដែលមានរាង និងដុតនំ។
ពិពណ៌នាអំពីស្មៅទៅនឹងព៌ណប្រើក្នុងភាសារបស់អ្នក ជាស្មៅក្រាស់ ឬមិនមែនជាពណ៌បៃតង។
សំដៅទៅលើចំនួនមនុស្សនៅក្នុងក្រុមនីមួយៗ។ «ប្រហែល៥០នាក់នៅក្នុងក្រុមខ្លះ និងប្រហែល១០០ នាក់នៅក្នុងក្រុមផ្សេងទៀត»
មានន័យថាគាត់បានសំឡឹងមើលទៅលើមេឃដែលជាប់ទាក់ទងនឹងកន្លែងដែលព្រះអង្គគង់នៅ
«ព្រះអង្គបានប្រទានពរ» ឬ «ព្រះអង្គបានអរព្រះគុណ»
«គាត់បានបែងចែកត្រីទាំងពីរ ដូច្នេះអ្នកទាំងអស់គ្នាអាចមានខ្លះ»
អាចមានន័យថា ១) «ពួកសិស្សបានលើកយក» ឬ ២) «ប្រជាជនបានលើកយក» ។
«ដប់ពីរកន្ត្រកពេញដោយបំណែកនំប៉័ង»
១២ល្អី
មនុស្ស៥០០០នាក់
ចំនួនស្ត្រី និងកុមារមិនត្រូវបានរាប់បញ្ចូលទេ។ បើសិនគេយល់ថាស្ត្រី និងកុមារពុំមានវត្តមាននោះ អាចបញ្ជាក់ឲ្យបានច្បាស់ជាងនេះ។ «ហើយមានបុរសប្រាំពាន់នាក់ដែលបានបរិភោគនំប៉័ងពួកគេមិនបានរាប់បញ្ចូលទាំងស្ត្រី និងកុមារដែរ»
សំដៅទៅលើសមុទ្រកាលីឡេ។ អាចបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ «ទៅផ្នែកម្ខាងទៀតនៃសមុទ្រកាលីឡេ»
ជាទីក្រុងមួយនៅលើឆ្នេរសមុទ្រខាងជើងនៃសមុទ្រកាលីឡេ។
«ពេលប្រជាជនបានចាកចេញ»
ព្យុះមួយបានកើតឡើងខណៈដែលពួកសិស្សកំពុងព្យាយាមឆ្លងបឹង។ ពេលឃើញព្រះយេស៊ូកំពុងដើរលើទឹកធ្វើឲ្យពួកគេភ័យខ្លាច។ ពួកគេមិនយល់ពីរបៀប ដែលព្រះយេស៊ូអាចបញ្ជាឲ្យខ្យល់ព្យុះស្ងប់បានឡើយ។
ពេលវេលារវាងម៉ោង ៣ និងថ្ងៃរះ។
ស្មារតីនៃមនុស្សស្លាប់ឬវិញ្ញាណប្រភេទផ្សេងទៀត
ប្រយោគទាំងពីរនេះមានន័យប្រហាក់ប្រហែលគ្នា ដោយសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គ ពួកគេមិនចាំបាច់ខ្លាចឡើយ។ អាចបញ្ចូលគ្នាប្រសិនបើចាំបាច់។ «កុំខ្លាចខ្ញុំ!»
បើអ្នកចង់ច្បាស់ជាងនេះ អ្នកអាចបញ្ជាក់ពីអ្វីដែលពួកគេភ្ញាក់ផ្អើល។ «ពួកភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ចំពោះអ្វីដែលព្រះអង្គបានធ្វើ»
ឃ្លាដែលថា«នំប៉័ង»សំដៅទៅលើពេល ដែលព្រះយេស៊ូបានពហុគុណនំប៉័ង។ អាចត្រូវបានបញ្ជាក់កាន់តែច្បាស់។ តើវាមានន័យយ៉ាងដូចម្តេច នៅពេលដែលព្រះអង្គបានពហុគុណនំប៉័ងនំប៉័ងនោះ
ចិត្តមានះជាចិត្តរឹងចចេសពិបាកយល់បាន។ «ពួកគេរឹងចចេសមិនអាចយល់បានទេ»
ពេលព្រះយេស៊ូ និងពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គមកដល់គេនេសារ៉ែត នៅក្នុងទូករបស់ពួកគេមនុស្សបានឃើញទ្រង់ ហើយនាំមនុស្សមកឯទ្រង់ទទួលការប្រោសជំងឺ។ រឿងនេះកើតឡើងគ្រប់ទីកន្លែងដែលពួកគេទៅ។
ជាឈ្មោះតំបន់នៅភាគពាយព្យនៃសមុទ្រកាលីឡេ។
«ប្រជាជននៅទីនោះបានទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូ»
មានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ពីមូលហេតុ ដែលពួកគេរត់កាត់តំបន់នេះ។ «ពួកគេបានរត់ពាសពេញស្រុកទាំងមូល ដើម្បីប្រាប់អ្នកផ្សេងថា ព្រះយេស៊ូគង់នៅទីនោះ»
ពាក្យថា «ពួកគេ» សំដៅទៅលើមនុស្សដែលស្គាល់ព្រះយេស៊ូមិនមែនសំដៅទៅលើពួកសិស្សទេ។
ឃ្លានេះសំដៅទៅលើមនុស្ស។ «មនុស្សឈឺ»
«គ្រប់ទីកន្លែងដែលព្រះយេស៊ូបានចូល»
ពាក្យ «ពួកគេ» នៅទីនេះសំដៅទៅលើប្រជាជន។ វាមិនសំដៅទៅលើពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូទេ។
ឃ្លានេះសំដៅទៅលើមនុស្ស។ «មនុស្សឈឺ»
អាចមានន័យថា ១) «អ្នកជំងឺបានអង្វរព្រះអង្គ» ឬ ២) «ប្រជាជនបានអង្វរព្រះអង្គ» ។
ពាក្យថា «ពួកគេ» សំដៅទៅលើអ្នកឈឺ។
«ជាយអាវរបស់ព្រះអង្គ» ឬ «សម្លៀកបំពាក់របស់ព្រះអង្គ»
«អស់អ្នកដែល»
បណ្តាជនមិនដឹងថាព្រះអង្គបានការបង្រៀននេះមកពីណា ហើយប្រាជ្ញា និងការអស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គផងដែរ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ព្យាការីមិនមានកិត្តិយសនៅក្នុងក្រុងកំណើតរបស់គាត់ក្នុងចំណោមញាតិសន្ដាន និងគ្រួសាររបស់គាត់ទេ។
ព្រះយេស៊ូមានការងឿងឆ្ងល់ ចំពោះការមិនជឿរបស់មនុស្សនៅក្នុងស្រុកកំណើតរបស់ព្រះអង្គ។
ព្រះយេស៊ូបានប្រទានសិស្សទាំងដប់ពីរនូវសិទ្ធិអំណាចឲ្យឈ្នះលើវិញ្ញាណអាក្រក់នានា។
សិស្សទាំងដប់ពីរនាក់បានយកដំបងមួយ ស្បែកជើង និងអាវធំមួយ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅសិស្សថាត្រូវរលាស់ធូរលីដីចេញពីជើងរបស់អ្នកឲ្យអស់ ដើម្បីជាបន្ទាល់ទាស់នឹងពួកគេវិញ។
ប្រជាជនគិតថាព្រះយេស៊ូជាលោកយូ៉ហានបាទីស្ត ឬជាព្យាការីអេលីយ៉ា ឬ ព្យាការី។
លោកយ៉ូហានបាទីស្តបានប្រាប់ទៅស្តេចហេរ៉ូដថា វាជាការខុសច្បាប់ដែលទៅយកមហេសីរបស់អនុជទ្រង់ធ្វើជាមហេសី។
ស្តេចហេរ៉ូដមិនសព្វព្រះហឫទ័យពេលបានឮលោកយ៉ូហានទូលប្រាប់ តែទ្រង់នៅតែសព្វព្រះហឫទ័យនឹងពាក្យរបស់លោកយូហាន។
ស្តេចហេរ៉ូដបានស្បថនឹងនាងថា៖ អ្វីក្តីដែលនាងសុំយើង យើងនឹងឲ្យនាង ទោះបីជាមួយ នគរពាក់កណ្តាលក៏ដោយ។
ព្រះនាងហេរ៉ូដាសបានសុំក្បាលរបស់យ៉ូហានបាទីស្តដាក់នៅលើថាស។
ស្តេចហេរ៉ូដមានការសោកស្តាយយ៉ាងខ្លាំងប៉ុន្តែមិនបានបដិសេធសំណើររបស់នាងទេព្រោះគាត់បានស្បថនៅមុខភ្ញៀវ។
មនុស្សជាច្រើនបានស្គាល់ពួកគេហើយបានរត់ទៅដល់ទីនោះមុនព្រះយេស៊ូ និងពួកសាវ័ក។
ព្រះយេស៊ូមានសេចក្ដីអាណិតអាសូរពន់ពេក ព្រោះពួកគេប្រៀបបាននឹងចៀមដែលគ្មានអ្នកគង្វាល។
ពួកសិស្សបានគិតថាពួកគេនឹងត្រូវទៅទិញនំប័ុងពីររយដួង។
សិស្សមាននំប៉័ងប្រាំដុំ និងត្រីពីរកន្ទុយនៅជាមួយពួកគេ។
កាលព្រះយេស៊ូយកនំប៉័ង និងត្រីព្រះយេស៊ូងើបព្រះភ័ក្ត្រទតទៅលើមេឃប្រទានពរ និងកាច់នំប៉័ងចែកឲ្យពួកសិស្ស។
មាននំប៉័ងដប់ពីរកន្ត្រក ហើយត្រីនៅសល់បន្ទាប់ពីមនុស្សគ្រប់គ្នាបានបរិភោគ។
មានបុរសប្រាំពាន់នាក់ដែលបានទទួលអាហារ។
ព្រះយេស៊ូយាងមករកពួកសិស្សដោយដើរលើទឹកបឹង។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកសិស្សថា ឲ្យមានចិត្ដក្លាហាន និងកុំខ្លាចអី។
ពួកសិស្សមិនបានយល់អំពីការអស្ចារ្យនៃរឿងនំប៉័ងទេ ពីព្រោះចិត្តពួកគេយឺតនឹងមិនយល់។
មនុស្សម្នានាំអ្នកជម្ងឺមកឯព្រះយេស៊ូគ្រប់កន្លែងដែលពួកគេបានឮថាព្រះអង្គយាងមក។
អ្នកដែលទើបតែប៉ះជាយព្រះពស្ត្ររបស់ព្រះយេស៊ូបានជាសះស្បើយ។
1 ពួកខាងគណៈផារីស៊ី និងពួកអាចារ្យដែលបានមកពីក្រុងយេរូសាឡឹម នាំគ្នាទៅជួបព្រះយេស៊ូ។ 2 ពួកគេបានឃើញពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គមួយចំនួនហូបអាហារដោយដៃមិនស្អាតដែលមិនបានលាងជាមុនឡើយ។ 3 ដ្បិត ពួកផារីស៊ី និងសាសន៍យូដាមិនហូបឡើយ ទាល់តែបានសម្អាតដៃជាមុនសិន ដោយសារពួកគេកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់ពីចាស់បុរាណ។ 4 នៅពេលដែលពួកផារីស៊ីត្រឡប់មកពីផ្សារវិញ ពួកគេមិនហូបទេ ទាល់តែពួកគេបានងូតទឹកជាមុនសិន ពួកគេកាន់ខ្ជាប់នូវទំនៀមទម្លាប់ផ្សេងៗដូចជា ពិធីលាងពែង លាងឆ្នាំង លាងថូ និងតុជាដើម ជាអ្វីៗដែលត្រូវប្រើសម្រាប់ហូបអាហារ។ 5 ពួកផារីស៊ី និងពួកអាចារ្យបានទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖ «តើហេតុអ្វីបានជាពួកសិស្សរបស់លោក មិនកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់ចាស់បុរាណ ដោយនាំគ្នាហូបអាហាររបស់ពួកគេដោយដៃមិនស្អាតយ៉ាងដូច្នេះ?»។ 6 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលតបទៅពួកគេវិញថា៖ «ព្យាការីអេសាយបានថ្លែងទុកថា៖ «អ្នករាល់គ្នាជាមនុស្សមានពុត»។ 7 លោកបានថ្លែងថា៖ «ប្រជាជននេះគោរពយើងតែបបូរមាត់ប៉ុណ្ណោះ តែចិត្តគំនិតគេនៅឆ្ងាយពីយើងណាស់»។ 8 ដ្បិត អ្នករាល់គ្នាបានលះចោលបញ្ញតិ្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទៅកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់របស់មនុស្សវិញ។ 9 ព្រះអង្គក៏មានបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាបោះបង់បទបញ្ញតិ្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចោល ហើយបែរទៅកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់របស់អ្នករាល់គ្នាវិញ! 10 ដ្បិត លោកម៉ូសេបានផ្តាំថា៖ «ចូរគោរពប្រតិបត្តិឪពុកម្តាយខ្លួន ហើយបើអស់អ្នកណាដែលនិយាយពាក្យអាក្រក់់ពីឪពុកម្តាយខ្លួន អ្នកនោះនឹងត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន»។ 11 ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នានិយាយថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នានិយាយទៅកាន់ឪពុកម្តាយខ្លួននូវអ្វីៗដែលខ្ញុំអាចជួយឪពុកម្តាយបាន គឺពាក្យ គ័របាន់» «ដែលមានន័យថា ជាតង្វាយថ្វាយទៅព្រះជាម្ចាស់។ 12 នោះអ្នករាល់គ្នាមិនឲ្យគាត់ជួយឪពុកម្តាយ ក្នុងការធ្វើអ្វីទៀតសោះ។ 13 ហើយអ្នករាល់គ្នាក៏លើកព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ចោល ដោយសារទំនៀមទម្លាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាបានបង្ហាត់បង្រៀនមក ហើយអ្នករាល់គ្នាក៏ធ្វើកិច្ចការផ្សេងៗទៀតដូចការនេះដែរ»។ 14 រួចព្រះអង្គបានហៅបណ្ដាជនដោយមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាសូមស្តាប់ខ្ញុំ ហើយឲ្យយល់ចុះ!។ 15 គ្មានអ្វីពីខាងក្រៅ ដែលចូលទៅក្នុងខ្លួនមនុស្សអាចធ្វើឲ្យស្មោកគ្រោកទេ តែអ្វីដែលចេញមកពីខ្លួនមនុស្សទេតើដែលធ្វើឲ្យស្មោកគ្រោកវិញ»។ 16 បើអ្នកណាមានត្រចៀកស្តាប់ ចូរឲ្យស្តាប់ចុះ។ 17 កាលព្រះយេស៊ូយាងចេញពីបណ្ដាជន ហើយចូលទៅក្នុងផ្ទះ ពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គនាំគ្នាទូលសួរព្រះអង្គពីពាក្យប្រៀបធៀបនោះ។ 18 ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលតបទៅគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមិនទាន់យល់ទេឬអី? តើអ្នករាល់គ្នាមិនបានឃើញទេថា របស់អ្វីពីខាងក្រៅ ដែលចូលទៅក្នុងខ្លួនមនុស្សមិនបានធ្វើឲ្យស្មោកគ្រោកទេ 19 ដ្បិត អ្វីៗទាំងនោះមិនចូលដល់ក្នុងចិត្តទេ គឺវាចូលទៅក្នុងពោះហើយចេញមកវិញធ្លាក់ចូលទៅក្នុងបង្គន់»។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលបញ្ជាក់ប្រាប់គេថា គ្រប់ទាំងអាហារទាំងអស់សុទ្ធតែជារបស់ស្អាត។ 20 ព្រះអង្គបានមានបន្ទូលថា៖ «គឺជាអ្វីដែលចេញពីខ្លួនមនុស្សទេតើ ដែលធ្វើឲ្យស្មោកគ្រោកវិញ។ 21 ដ្បិត អ្វីដែលនៅខាងក្នុងមនុស្សគឺចេញពីចិត្តគេ គឺមានគំនិតស្នោកគ្រោក ដែលនាំឲ្យប្រព្រឹត្តិអំពើអាក្រក់ផ្សេងៗដូចជា អាសអាភាស លួចប្លន់ កាប់សម្លាប់គ្នា 22 អំពើកំផិតសហាយស្មន់ លោភលន់ចង់បានទ្រព្យអ្នកដទៃ កាចឃោឃៅ បោកបញ្ឆោតគេ កាមតុណ្ហា ច្រណែន មួលបង្កាច់ អំនួត និងសេចក្តីចម្កួត។ 23 សេចក្តីអាក្រក់ទាំងនេះហើយចេញពីខាងក្នុង ដែលធ្វើឲ្យមនុស្សស្មោកគ្រោកវិញ»។ 24 ព្រះអង្គក្រោកឡើង ហើយយាងចេញពីទីនោះឆ្ពោះទៅក្រុងទីរ៉ុស និងក្រុងស៊ីដូន។ រួចព្រះអង្គក៏យាងចូលទៅក្នុងផ្ទះមួយ ដោយទ្រង់មិនចង់ឲ្យនណារម្នាក់ដឹងថាទ្រង់គង់នៅទីនោះឡើយ តែមិនអាចលាក់ជិតបានឡើយ។ 25 ភ្លាមនោះ មានស្រី្តម្នាក់ដែលមានកូនស្រីត្រូវវិញ្ញាណអារក្សចូលបានឮគេនិយាយពីព្រះអង្គ ស្រ្តីនោះក៏មករកព្រះអង្គហើយលុតជង្គង់ក្រាមនៅទៀបព្រះបាទព្រះអង្គ។ 26 ស្រ្តីនោះជាសាសន៍ក្រិក កូនកាត់ស៊ីរ៉ុសភេនីស។ ស្រ្តីនោះទទូចអង្វរព្រះអង្គសុំឲ្យដេញវិញ្ញាណអាក្រក់នោះចេញពីកូនស្រីនាង។ 27 ព្រះអង្គមានបន្ទូលតបទៅនាងថា៖ «ចូរទុកឲ្យកូនៗហូបអាហារឆ្អែតជាមុនសិន ដ្បិត មិនគួរយកនំប៉័ងរបស់កូនទៅឲ្យឆ្កែស៊ីទេ»។ 28 ប៉ុន្តែនាងទូលព្រះអង្គថា៖ «មែនហើយព្រះអម្ចាស់ ប៉ុន្តែ ឆ្កែដែលនៅក្រោមតុនោះវាស៊ីតែកម្ទេចដែលជ្រុះពីកូនក្មេងប៉ុណ្ណោះ»។ 29 នោះព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅនាងថា៖ «ដោយនាងបាននិយាយដូច្នោះហើយ ចូរនាងទៅវិញចុះ អារក្សបានចេញពីកូនស្រីនាងហើយ»។ 30 ពេលនាងត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញក៏បានដឹងថាកូននាងកំពុងតែដេកសម្រាកនៅលើគ្រែ ហើយអារក្សនោះក៏បានចេញពីកូនមែន។ 31 បន្ទាប់មក ព្រះអង្គក៏យាងចេញពីក្រុងទីរ៉ុសកាត់តាមក្រុងស៊ីដូន និងស្រុកដេកាប៉ូល ឆ្ពោះទៅកាន់សមុទ្រកាលីឡេ។ 32 មានគេនាំមនុស្សថ្លង់ម្នាក់ ដែលពិបាកនិយាយមកឯព្រះអង្គ ហើយអង្វរឲ្យព្រះអង្គដាក់ព្រះហស្តលើគាត់។ 33 ព្រះអង្គក៏នាំគាត់ចេញពីបណ្តាជនទៅដោយឡែកពីពួកគេ ហើយព្រះអង្គក៏យកព្រះហស្តដាក់ក្នុងត្រចៀកគាត់ រួចបន្ទាប់ពីស្តោះទឹកព្រះឱស្ឋ ព្រះអង្គក៏ពាល់អណ្តាតគាត់។ 34 ព្រះអង្គបានងើបទតទៅលើមេឃ ហើយមានបន្ទូលថា៖ «អិបផាថា» ដែលមានន័យថា «ចូរបើកឡើង»! 35 ភ្លាមនោះត្រចៀកគាត់ក៏បានបើក អណ្តាតក៏គ្រលាស់បាន ហើយគាត់ក៏ចាប់ផ្តើមនិយាយយ៉ាងច្បាស់។ 36 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលហាមពួកគេមិនឲ្យប្រាប់រឿងរ៉ាវដែលពួកគេបានដឹងដល់អ្នកណាម្នាក់ឡើយ ប៉ុន្តែ ពួកគេនៅតែប្រាប់រឿងរ៉ាវទាំងនោះដល់បណ្ដាជនដទៃ។ 37 ពួកគេងឿងឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំងហើយ និយាយថា៖ «លោកធ្វើគ្រប់កិច្ចការបានយ៉ាងល្អ សូម្បីតែមនុស្សថ្លង់ក៏លោកធ្វើបានស្ដាប់ឮ ហើយមនុស្សគក៏និយាយបាន»។
ព្រះយេស៊ូបន្ទោសពួកផារីស៊ីនិងពួកអាចារ្យ។
«បានប្រមូលផ្តុំគ្នានៅជុំវិញព្រះយេស៊ូ»
ខ៣ និងខ៤ ផ្តល់ព័ត៌មានអំពីប្រពៃណីការលាងជម្រះរបស់ពួកផារីស៊ី។ យូឌីប៊ីប្រើជាស្ពានភ្ជាប់ព័ត៌មានក្នុងខ៣ និង៤ ដើម្បីងាយស្រួលយល់។
«ហើយពួកផារីស៊ីនិងពួកអាចារ្យបានឃើញ
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មានដែលបាត់។ «ពួកគេបានបរិភោគដោយមិនលាងដៃ»
ព្រឹទ្ធាចារ្យយូដាជាអ្នកដឹកនាំនៅក្នុងសហគមន៍របស់ពួកគេហើយក៏ជាចៅក្រមកាត់ទោសប្រជាជនផងដែរ។
«ធុងដែក»
«កៅអីអង្គុយ» ឬ «គ្រែ» ។ ពេលនោះជនជាតិយូដានឹងអង្គុយចុះពេលបរិភោគ។
ពួកផារីស៊ីនិងពួកអាចារ្យបានសួរសំណួរនេះដើម្បីតតាំងនឹងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះយេស៊ូ។ អាចសរសេរជាឃ្លាពីរ។ «សិស្សរបស់អ្នកមិនគោរពតាមទំនៀមទម្លាប់របស់ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យរបស់យើងទេ។ ពួកគេគួរតែលាងដៃដោយប្រើប្រពៃណីរបស់យើង» ។
តំណាងឲ្យអាហារជាទូទៅ។ «ម្ហូប»
នៅទីនេះព្រះយេស៊ូបានដកស្រង់ពាក្យរបស់ព្យាការីអេសាយដែលបានសរសេរបទគម្ពីរជាច្រើន។
ពាក្យ «បបូរមាត់» នៅទីនេះសំដៅទៅលើការនិយាយ។ «តាមអ្វីដែលពួកគេនិយាយ» (សូមមើល:
ត្រង់នេះ «បេះដូង» សំដៅទៅលើគំនិតឬអារម្មណ៍របស់មនុស្សម្នាក់។ នេះជាវិធីនិយាយថា មនុស្សមិនស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ទេ។ «ប៉ុន្តែពួកគេពិតជាមិនស្រឡាញ់ខ្ញុំទេ»
«ពួកគេថ្វាយបង្គំយើងដោយទទេ» ឬ «ពួកគេគោរពយើងដោយឥតប្រយោជន៍»
ព្រះយេស៊ូបន្ដបន្ទោសពួកអាចារ្យនិងពួកផារិស៊ី។
«បដិសេធមិនព្រមធ្វើតាម»
«កាន់យ៉ាងខ្លាំង» ឬ «រក្សាទុក»
ព្រះយេស៊ូប្រើពាក្យដ៏ហួសចិត្តនេះ ដើម្បីស្ដីបន្ទោសដល់អ្នកស្តាប់ព្រះអង្គ ដែលបានបដិសេធបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ «អ្នកគិតថាអ្នកធ្វើបានល្អក្នុងរបៀបដែលអ្នកបដិសេធបទបញ្ជារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូច្នេះអ្នកអាចរក្សាទំនៀមទំលាប់របស់អ្នក តែអ្វីដែលអ្នកបានធ្វើមិនល្អទាល់តែសោះ!»
«អ្នកបដិសេធយ៉ាងប៉ិនប្រសប់»
«ដែលដាក់បណ្តាសា»
«ត្រូវតែសម្លាប់»
អ្នកណាដែលនិយាយអាក្រក់ពីឪពុកម្ដាយគាត់ ច្បាស់ជាស្លាប់ហើយ។ «អាជ្ញាធរត្រូវតែប្រហារជីវិតមនុស្សដែលនិយាយអាក្រក់ពីឪពុកឬម្តាយ»
យូឌីប៊ីប្រើស្ពានភ្ជាប់ពីខ១១ និង១២ ដើម្បីពន្យល់កាន់តែច្បាស់ នូវអ្វីដែលព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកផារីស៊ី។
ទំនៀមទម្លាប់របស់ពួកអាចារ្យចែងថា ពេលលុយឬវត្ថុផ្សេងទៀតត្រូវបានសន្យាសម្រាប់ព្រះវិហារ ពួកគេមិនអាចប្រើសម្រាប់គោលបំណងផ្សេងទៀតបានទេ។
នៅទីនេះអ្នកនិពន្ធសំដៅទៅលើអ្វីមួយដោយពាក្យហេប្រឺ។ ពាក្យនេះគួរតែត្រូវបានចម្លងដូចទៅនឹងភាសារបស់អ្នកដោយប្រើអក្ខរក្រមរបស់អ្នក។
អាចប្រើបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ខ្ញុំបានប្រគល់វាទៅព្រះជាម្ចាស់»
ធ្វើដូចនេះពួកផារីស៊ីកំពុងអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សមិនផ្គត់ផ្គង់ឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេ ប្រសិនបើពួកគេសន្យាផ្តល់ដល់ព្រះជាម្ចាស់នូវអ្វីដែលពួកគេនឹងផ្តល់ឲ្យពួកគេ។
លុបចោលឬធ្វើរួចជាមួយ
«ហើយអ្នកកំពុងធ្វើរឿងផ្សេងទៀតដែលស្រដៀងនឹងរឿងនេះ»
ព្រះយេស៊ូបានលើកឧទាហរណ៍មួយដល់បណ្ដាជនដើម្បីជួយពួកគេឲ្យយល់អំពីអ្វី ដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកអាចារ្យនិងផារីស៊ី។
«ព្រះយេស៊ូបានហៅ»
ពាក្យ «ស្តាប់» និង "យល់" មានទំនាក់ទំនងគ្នា។ ព្រះយេស៊ូប្រើពាក្យជាមួយគ្នាដើម្បីបញ្ជាក់ថា អ្នកស្ដាប់ទ្រង់គួរយកចិត្ដទុកដាក់នឹងអ្វី ដែលទ្រង់កំពុងមានបន្ទូល។
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ពីអ្វី ដែលព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេឲ្យយល់។ «ព្យាយាមយល់ពីអ្វីដែលខ្ញុំរៀបនឹងប្រាប់អ្នក»
ព្រះយេស៊ូកំពុងនិយាយអំពីអ្វីដែលមនុស្សបរិភោគ។ ផ្ទុយពី «អ្វីដែលចេញមកពីមនុស្ស» ។ «គ្មានអ្វីដែលមកពីខាងក្រៅមនុស្ស ដែលមនុស្សអាចបរិភោគបាន»
សំដៅទៅលើអ្វីដែលមនុស្សធ្វើឬនិយាយ។ ផ្ទុយទៅនឹង «អ្វីដែលនៅខាងក្រៅមនុស្ស ដែលចូលទៅក្នុងមនុស្ស» ។ «ជាអ្វីដែលចេញពីមនុស្ស ដោយការនិយាយឬធ្វើ»
ពួកសិស្សនៅតែមិនយល់ពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកអាចារ្យ ពួកផារីស៊ីនិងហ្វូងមនុស្ស។ ព្រះយេស៊ូពន្យល់អត្ថន័យយ៉ាងច្បាស់ឲ្យពួកគេយល់។
ពាក្យនេះប្រើសម្រាប់សម្គាល់ការឈប់សម្រាកនៅក្នុងសាច់រឿងសំខាន់។ ឥឡូវនេះ ព្រះយេស៊ូឃ្លាតឆ្ងាយពីហ្វូងមនុស្សនៅក្នុងផ្ទះមួយជាមួយពួកសិស្ស។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំណួរនេះដើម្បីបង្ហាញពីការខកចិត្តរបស់គេដែលពួកគេមិនយល់។ អាចបង្ហាញជាឃ្លាថា «បន្ទាប់ពីខ្ញុំបាននិយាយប្រាប់មករួចមក ខ្ញុំរំពឹងថាអ្នករាល់គ្នានឹងយល់» ។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំណួរនេះដើម្បីបង្រៀនសិស្សរបស់ព្រះអង្គនូវអ្វីដែលពួកគេគួរដឹង។ អាចបង្ហាញជាឃ្លា «អ្វីក៏ដោយចូល ... បង្គន់»។
នៅទីនេះ «វា» សំដៅទៅលើអ្វីដែលចូលទៅក្នុងមនុស្សម្នាក់; ជាអ្វីដែលមនុស្សបរិភោគ។
«ព្រះយេស៊ូបានប្រកាស»
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការពន្យល់យ៉ាងច្បាស់ពីអត្ថន័យនៃឃ្លានេះ។ «អាហារទាំងអស់ស្អាតមានន័យថា មនុស្សអាចបរិភោគអាហារណាមួយដោយពុំបានគិតថា ដល់ព្រះជាម្ចាស់ ចាត់ទុកជាអ្នកបរិភោគប្រមាថ» ។
ព្រះអង្គបានមានបន្ទូលថា
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ឱ្យច្បាស់ថា «វា» សំដៅទៅលើអ្វី។ «ជាគំនិតនិងសកម្មភាពដែលចេញមកពី»
មិនបានគ្រប់គ្រងបំណងប្រាថ្នាតណ្ហារបស់មនុស្សម្នាក់
នៅទីនេះពាក្យ "ខាងក្នុង" ពិពណ៌នាអំពីចិត្តរបស់មនុស្សម្នាក់។ «មកពីបេះដូងរបស់មនុស្ស» ឬ «មកពីគំនិតរបស់មនុស្ស»
ពេលព្រះយេស៊ូទៅក្រុងទីរ៉ុស ទ្រង់បានប្រោសកូនស្រីរបស់ស្ដ្រីសាសន៍ដទៃ ដែលមានជំនឿមុតមាំម្នាក់ឲ្យជាសះស្បើយ។
ជាក្រៀមភាសា ដែលមានន័យថាត្រូវវិញ្ញាណអាក្រក់ចូល។ «ត្រូវបានចូលដោយវិញ្ញាណស្មោកគ្រោក»
«លុតជង្គង់» ។ នេះជាទង្វើលើកតម្តើងកិត្តិយសនិងការចុះចូល។
ពាក្យថា «ឥឡូវនេះ» ជាការឈប់សម្រាកនៅក្នុងសាច់រឿងសំខាន់ ព្រោះថាប្រយោគនេះផ្តល់ឲ្យយើងនូវព័ត៌មានសំខាន់អំពីស្ត្រី។
ជាឈ្មោះសញ្ជាតិរបស់ស្ត្រី។ នាងកើតនៅតំបន់ភេនីនៀរក្នុងប្រទេសស៊ីរី។
នៅទីនេះព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីពួកយូដា ពួកគេប្រៀបដូចជាកូនក្មេង និងជាតិសាសន៍ដទៃដូចជាឆ្កែ។ «ទុកឲ្យកូនចៅអ៊ីស្រាអែលបរិភោគជាមុន។ មិនត្រឹមត្រូវទេ ដែលយកនំបុ័ងរបស់កូនចៅបោះទៅឲ្យសាសន៍ដទៃដែលមានលក្ខណៈដូចឆ្កែ»
អាចប្រើបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «យើងត្រូវតែចម្អែតកូនចៅអ៊ីស្រាអែលជាមុនសិន»
សំដៅទៅលើអាហារជាទូទៅ។ «ម្ហូប»
សំដៅទៅលើសត្វឆ្កែតូចៗ ដែលទុកជាសត្វចិញ្ចឹម។
«អ្នកអាចទៅឥឡូវ» ឬ «ទៅផ្ទះ»
ព្រះយេស៊ូបានបណ្តេញវិញ្ញាណអាក្រក់ឲ្យចេញពីកូនស្រីរបស់ស្ដ្រីនោះ។ អាចបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ «ខ្ញុំបានបណ្តេញវិញ្ញាណអាក្រក់ឲ្យចេញពីកូនស្រីរបស់អ្នកហើយ»
ក្រោយពីបានប្រោសមនុស្សឲ្យជាសះស្បើយនៅក្រុងទីរ៉ុស ព្រះយេស៊ូយាងទៅសមុទ្រកាលីឡេ។ នៅទីនោះទ្រង់បានប្រោសបុរសថ្លង់ម្នាក់ ធ្វើឱ្យមនុស្សភ្ញាក់ផ្អើល។
«ត្រឡប់មកពី»
អាចមានន័យថា ១) «នៅក្នុងតំបន់» ដូចជាព្រះយេស៊ូនៅឯសមុទ្រក្នុងតំបន់ដេប៉ូកាឬទី ២) «ឆ្លងតាមតំបន់» នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូបានឆ្លងកាត់តំបន់ដេកាប៉ូលទៅដល់សមុទ្រ។
ជាឈ្មោះនៃតំបន់មួយដែលមានន័យថាទីក្រុងដប់។ វាមានទីតាំងស្ថិតនៅភាគអាគ្នេយ៍នៃសមុទ្រកាលីឡេ។ សូមមើលពីរបៀបដែលអ្នកបានបកប្រែវានៅក្នុង៥:១៨ ។
«ហើយប្រជាជនបាននាំយកមក»
«ដែលមិនអាចស្តាប់»
ការដាក់ដៃលើសំដៅទៅលើព្យាការី ឬគ្រូម្នាក់ដាក់ដៃលើនរណាម្នាក់ហើយផ្តល់ការប្រោសឲ្យជា ឬពរជ័យ។ ក្នុងករណីនេះប្រជាជនកំពុងអង្វរព្រះយេស៊ូ ឲ្យប្រោសបុរសម្នាក់នេះ។ « ដាក់ដៃលើគាត់ដើម្បីប្រោសគាត់ឲ្យជា»
«ព្រះយេស៊ូបានយកបុរសនោះ»
ព្រះយេស៊ូកំពុងតែដាក់ព្រះហស្តលើត្រចៀករបស់បុរសនោះ។
ព្រះយេស៊ូស្ដោះទឹកមាត់ហើយប៉ះអណ្ដាតរបស់បុរសនោះ។
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ថា ព្រះយេស៊ូបានស្តោះទឹកមាត់ដាក់ម្រាមដៃរបស់ទ្រង់។ «បន្ទាប់ពីស្តោះទឹកមាត់ដាក់ម្រាមដៃរបស់ទ្រង់»
មានន័យថា ទ្រង់បានសំឡឹងមើលទៅលើមេឃដែលជាកន្លែងដែលព្រះអង្គគង់នៅ។
នៅទីនេះអ្នកនិពន្ធសំដៅទៅលើពាក្យអារ៉ាម។ ពាក្យនេះគួរតែចម្លងដូចទៅនឹងភាសារបស់អ្នក ដោយប្រើអក្ខរក្រមរបស់អ្នក។
ដកដង្ហើមចូល និងដកដង្ហើមចេញវែងៗ។
«បាននិយាយទៅកាន់បុរសនោះ»
មានន័យថាគាត់អាចស្តាប់បាន។ «ត្រចៀករបស់គាត់ត្រូវបានបើក ហើយគាត់អាចស្តាប់បាន» ឬ «គាត់អាចស្តាប់បាន»
អាចប្រើបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ព្រះយេស៊ូបានដកយកអ្វីដែលរារាំងអណ្តាតរបស់គាត់ មិនឲ្យនិយាយបាននោះចេញ» ឬ «ព្រះយេស៊ូបានបន្ធូរអណ្តាត»
«អ្វីដែលរារាំងគាត់មិនឲ្យនិយាយ» ឬ «រារាំងការនិយាយរបស់គាត់»
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មានដែលបាត់។ «ព្រះអង្គបានបញ្ជាមនុស្សកាន់តែច្រើនមិនឱ្យប្រាប់នរណាម្នាក់»
«កាន់តែទូលំទូលាយ» ឬ «កាន់តែច្រើន»
«ទាំងស្រុង» ឬ «ខ្លាំង»
សំដៅទៅលើមនុស្ស។ «មនុស្សថ្លង់ ... មនុស្សគ» ឬ «មនុស្សដែលមិនអាចស្តាប់ មនុស្សដែលមិនចេះនិយាយ»
ពួកសិស្សខ្លះហូបអាហារដោយមិនបានលាងដៃជាមុនឡើយ។
វាជាទំនៀមទម្លាប់របស់ពួកចាស់បុរាណដែលការលាងដៃ ចាន ពែង ចានស្ពាន់ និងគ្រែបរិភោគអាហារត្រូវលាងសម្អាតមុនពេលបរិភោគ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថាពួកផារីស៊ី និងពួកអាចារ្យបង្រៀនវិន័យរបស់មនុស្សនៅពេលនេះពួកគេបោះបង់ចោលបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
ពួកគេបានបដិសេធបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយប្រាប់មនុស្សឲ្យផ្តល់ទៅពួកគេជាគ័របាន់នូវប្រាក់ដែលអាចជួយឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេ។
ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ គ្មានអ្វីពីខាងក្រៅរបស់មនុស្សណាម្នាក់អាច ធ្វើឲ្យ គេស្មោកគ្រោកបានឡើយនៅពេលដែលចូលក្នុងខ្លួនគេ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ អ្វីៗដែលចេញមកពីមនុស្សធ្វើឲ្យស្មោកគ្រោក។
ព្រះយេស៊ូប្រកាសថាគ្រប់អាហារទាំងអស់សុទ្ធតែជារបស់ស្អាត។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ គំនិតអាក្រក់ អំពើអសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ ការលួចឃាតកម្មការផិតក្បត់ ការលោភលន់ ការបោកបញ្ឆោតភាពវង្វេងស្មារតី ការច្រណែន ការបង្កាច់បង្ខូចមោទនភាពនិងភាពល្ងីល្ងើអាចចេញពីមនុស្សម្នាក់ដើម្បីធ្វើឲ្យគាត់ស្មោកគ្រោក។
ស្ដ្រីដែលកូនស្រីមានវិញ្ញាណអាក្រក់នៅក្នុងខ្លួនជាសាសន៍ក្រិក។
ស្ត្រីនោះបាននិយាយថាសូម្បីតែសត្វឆ្កែនៅក្រោមតុក៏ស៊ីកំទេចអាហាររបស់ក្មេងៗដែរ។
ព្រះយេស៊ូបានដេញអារក្សចេញពីកូនស្រីរបស់ស្ត្រីនោះ។
ព្រះយេស៊ូបានដាក់ម្រាមដៃរបស់គាត់នៅក្នុងត្រចៀករបស់បុរសនោះស្តោះទឹកមាត់ ហើយប៉ះអណ្តាតរបស់គាត់បន្ទាប់មកព្រះអង្គបានងើបទតទៅលើមេឃ ហើយមានបន្ទូលថា «បើក!»។
ពេលព្រះយេស៊ូបញ្ជាគេអោយនៅស្ងៀមគេរឹតតែនិយាយច្រើនថែមទៀត។
1 នៅថ្ងៃនោះ បណ្ដាជនបានមកជុំគ្នាយ៉ាងច្រើនកុះករជាថ្មីម្ដងទៀត ហើយពួកគេមិនមានអ្វីហូបឡើយ។ ព្រះយេស៊ូបានហៅពួកសិស្ស ហើយមានបន្ទូលទៅគេថា៖ 2 «ខ្ញុំមានចិត្តអាណិតអាសូរចំពោះបណ្ដាជនទាំងនេះណាស់ ពួកគេបាននៅជាមួយខ្ញុំអស់រយៈពេលបីថ្ងៃហើយ ហើយពេលនេះពួកគេគ្មានអ្វីសម្រាប់ហូបសោះ។ 3 បើខ្ញុំឲ្យពួកគេត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញទាំងអត់អាហារដូច្នេះ ពួកគេប្រាកដជាហេវហត់តាមផ្លូវហើយ ដ្បិត មានមនុស្សខ្លះមកពីឆ្ងាយ» 4 ពួកសិស្សព្រះអង្គក៏ទូលទៅព្រះអង្គថា៖ «តើឲ្យយើងខ្ញុំទៅរកអាហារដើម្បីមកចម្អែតបណ្ដាជននៅក្នុងទីរហោស្ថានយ៉ាងនេះដូចម្តេចទៅ»? 5 ព្រះអង្គក៏តបទៅគេវិញថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមាននំប៉័ងប៉ុន្មានដុំ?» ពួកគេទូលថា៖ «មានប្រាំពីរដុំ»។ 6 ព្រះអង្គក៏បង្គាប់ឲ្យបណ្តាជនអង្គុយនៅលើដី។ ព្រះអង្គយកនំប៉័ងទាំងប្រាំពីរនោះមកអរព្រះគុណហើយ កាច់ឲ្យពួកសិស្ស ហើយឲ្យចែកដល់បណ្តាជន។ 7 ពួកគេក៏មានត្រីតូចៗខ្លះដែរ ហើយកាលព្រះអង្គបានអរព្រះគុណហើយ ទ្រង់ក៏បង្គាប់ឲ្យលើកទៅឲ្យគេទៀត។ 8 ពួកគេហូបឆ្អែតគ្រប់គ្នា រួចគេប្រមូលបាននំប៉័ង និងត្រីដែលនៅសល់បានប្រាំពីរកន្រ្តក់។ 9 នៅគ្រានោះបណ្ដាជនទាំងអស់ប្រមាណជាបួនពាន់នាក់។ រួចព្រះអង្គបានឲ្យពួកគេត្រឡប់ទៅវិញ។ 10 រំពេចនោះស្រាប់តែព្រះអង្គយាងចុះទូកជាមួយពួកសិស្សឆ្ពោះទៅស្រុក ដាល់ម៉ានូថាទៅ។ 11 នោះពួកផារីស៊ីចេញមក ជជែកវែកញែកដើម្បីល្បងលព្រះអង្គ ដោយសុំឲ្យព្រះអង្គសម្តែងទីសម្គាល់ដ៏អសា្ចរ្យពីស្ថានសួគ៌ឲ្យគេបានឃើញផង។ 12 ព្រះយេស៊ូដកដង្ហើមក្នុងវិញ្ញាណរបស់ព្រះអង្គ ទាំងមានបន្ទូលថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សជំនាន់នេះចង់ឃើញតែទីសម្គាល់ដូច្នេះ? ប្រាកដណាស់ខ្ញុំសូមប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថានឹងគ្មានទីសម្គាល់ណាបានប្រទានមកមនុស្សជំនាន់នេះឡើយ»។ 13 រួចព្រះអង្គក៏យាងចេញពីពួកគេ ហើយចុះទូកឆ្លងទៅឯត្រើយម្ខាងទៀតវិញ។ 14 ឯពួកសិស្សភ្លេចយកនំប៉័ងទៅជាមួយ។ ពួកគេមាននំប៉័ងតែមួយដុំប៉ុណ្ណោះនៅលើទូក។ 15 ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលរំលឹកដាស់តឿនពួកគេថា៖ «ចូរប្រុងប្រយ័ត្នមើល ហើយក៏ប្រយ័ត្ននឹងមេដំបែររបស់ពួកផារីស៊ី និងស្តេចហេរ៉ូដឲ្យមែនទែន»។ 16 ពួកសិស្សនាំគ្នារិះគិតពិចារណាថា៖ «នេះមកពីយើងគ្មាននំប៉័ងទេដឹង»។ 17 ព្រះយេស៊ូជ្រាបពីការនេះ នោះទ្រង់មានបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នានៅរិះគិតពីការដែលគ្មាននំប៉័ង? តើអ្នករាល់គ្នាមិនទាន់គិតឃើញ? មិនទាន់យល់ទេឬអី? តើអ្នកមានចិត្តរឹងចចេសឬ? 18 អ្នករាល់គ្នាមានភ្នែក តែមើលមិនឃើញឬ? អ្នករាល់គ្នាក៏មានត្រចៀកតែស្តាប់មិនឮឬ? អ្នកមិនចាំទេឬអី? 19 ពីកាលខ្ញុំបានកាច់នំប៉័ងប្រាំដុំ ចែកឲ្យមនុស្សប្រាំពាន់នាក់ ហើយពីរបៀបដែលអ្នករាល់គ្នាបានប្រមូលចំណិតដែលសល់បានប៉ុន្មានកន្ត្រក»? ពួកគេឆ្លើយថា៖ «បានដប់ពីរ»។ 20 ហើយកាលដែលខ្ញុំបានកាច់នំប៉័ង៧ដុំ ឲ្យទៅមនុស្សបួនពាន់នាក់ តើអ្នករាល់គ្នាប្រមូលទុកបានប៉ុន្មាន? ពួកគេឆ្លើយ៖ «បានប្រាំពីរ» 21 ព្រះអង្គទូលសួរថា៖ «តើអ្នកនៅមិនយល់ទៀតមែនទេ»? 22 ព្រះយេស៊ូ និងពួកសិស្សក៏បានធ្វើដំណើរដល់ភូមិបេតសៃដា។ ពេលនោះមានគេនាំអ្នកពិកាភ្នែកមកឯងព្រះអង្គហើយសុំឲ្យព្រះអង្គពាល់គាត់។ 23 ព្រះយេស៊ូបានដឹកដៃអ្នកពិកាភ្នែកនោះចេញទៅក្រៅភូមិ។ រួចព្រះអង្គបានស្តោះព្រះឱស្ឋលើភ្នែកគាត់ ហើយដាក់ព្រះហស្តលើគាត់ ដោយសួរថា៖ «តើលោកបានឃើញអ្វីខ្លះ»? 24 គាត់ក៏បើកភ្នែកឡើងហើយនិយាយថា៖ «ខ្ញុំឃើញមនុស្សដើរ មើលទៅដូចជាដើមឈើអ៊ីចឹង»។ 25 រួចព្រះអង្គក៏ដាក់ព្រះហស្តលើភ្នែកគាត់ម្តងទៀត ហើយពេលនោះបុរសនោះក៏បានបើកភ្នែកមើល ហើយស្រាប់តែ បានភ្លឺឡើង ហើយមើលឃើញអ្វីៗច្បាស់ទាំងអស់។ 26 ព្រះយេស៊ូបានឲ្យគាត់ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ហើយផ្តាំថា៖ «កុំចូលទៅក្នុងភូមិឲ្យសោះ»។ 27 ព្រះយេស៊ូ និងពួកសិស្សបានចេញពីទីនោះ ឆ្ពោះទៅភូមិទាំងប៉ុន្មាននៃក្រុងសេសារា-ភីលីព។ នៅតាមផ្លូវព្រះអង្គក៏មានបន្ទូលសួរពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គថា៖ «តើមនុស្សគ្រប់គ្នាគេនាំគ្នាថាខ្ញុំជានណា»? 28 ពួកគេក៏បានតូលទៅព្រះអង្គថា៖ «ព្រះអង្គជាលោកយ៉ូហានបាទីស្ត ខ្លះថា ជាព្យាការី អេលីយ៉ា ហើយខ្លះទៀតថា ព្រះអង្គជាព្យាការីមួយរូបដែរ»។ 29 ព្រះអង្គក៏សួរពួកគេទៀតថា៖ «ចុះអ្នករាល់គ្នាវិញ តើគិតថាខ្ញុំជានណា»? នោះពេត្រុសក៏ឆ្លើយថា៖ «ព្រះអង្គជាព្រះគ្រិស្ដ» 30 ព្រះយេស៊ូក៏ហាមពួកគេមិនឲ្យប្រាប់ការនេះទៅនណាម្នាក់ឡើយ។ 31 រួចព្រះអង្គក៏ចាប់ផ្តើមបង្រៀនពួកគេពីកូនមនុស្សត្រូវរងទុក្ខជាច្រើន ហើយ ត្រូវពួកចាស់ទុំ នាយកបូជាចារ្យ និងពួកអាចារ្យបដិសេធ ហើយព្រះអង្គត្រូវគេធ្វើគុតទៀត តែបីថ្ងៃក្រោយមក ព្រះអង្គនឹងមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។ ព្រះអង្គក៏បានមានបន្ទូលបញ្ជាក់ពីការនេះយ៉ាងច្បាស់។ 32 នោះលោកពេត្រុសក៏នាំព្រះអង្គទៅក្រៅបន្តិច ហើយជំទាស់នឹងព្រះអង្គ។ 33 ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូក៏បែរមកទតពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គផ្សេងទៀត ហើយព្រះអង្គក៏បន្ទោសលោកពេត្រុសថា៖ «សាតាំងអើយ! ថយទៅក្រោយអញទៅ ដ្បិត គំនិតឯងមិនមែនជាគំនិតដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់ទេ តែជាគំនិតរបស់មនុស្សលោកវិញ»។ 34 រួចព្រះអង្គក៏ត្រាស់ហៅមនុស្សម្នា និងពួកសិស្សមកប្រជុំគ្នា ហើយមានបន្ទូលថា៖ «ប្រសិនបើ អ្នកណាចង់មកតាមខ្ញុំ អ្នកនោះត្រូវលះកាត់ចិត្តខ្លួនចោល ហើយលីឈើឆ្កាងមកតាមខ្ញុំចុះ»។ 35 ដ្បិត អ្នកណាដែលចង់បានជីវិត នោះនឹងបាត់ជីវិតទៅ ហើយបើអ្នកណាដែលបាត់ជីវិតដោយព្រោះខ្ញុំ និងដំណឹងល្អនោះនឹងបានសង្គ្រោះវិញ។ 36 ដ្បិត បើអ្នកណាបានលោកីយ៍ទាំងមូល តែបាត់ជីវិតទៅ នោះមានប្រយោជន៍អ្វីដល់អ្នកនោះ? 37 តើឲ្យមនុស្សនឹងយកអ្វីទៅដូរ ដើម្បីឲ្យបានជីវិត? 38 អស់អ្នកណាដែលមានភាពអាម៉ាស់ដោយសារខ្ញុំ និងពាក្យរបស់ខ្ញុំ នៅក្នុងជំនាន់មនុស្សផិតក្បត់ និងមនុស្សបាបនេះ នោះកាលដែលបុត្រមនុស្សយាងមកនឹងមានសេចក្តីខ្មាសនឹងអ្នកនោះដូចគ្នាដែរ ដែលព្រះអង្គនឹងយាងមកប្រកបដោយសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះបិតា និងពួកទេវតាវិសុទ្ធផង»។
មានមនុស្សមួយក្រុមធំដែលកំពុងតែស្រេកឃ្លាននៅជាមួយព្រះយេស៊ូ។ ទ្រង់ចម្អែតពួកគេដោយប្រើតែនំប៉័ងប្រាំពីរដុំនិងត្រីពីរបីកន្ទុយ មុនពេលដែលព្រះយេស៊ូនិងសិស្សរបស់ទ្រង់ចូលក្នុងទូកចេញដំណើរទៅកន្លែងផ្សេង។
ឃ្លានេះប្រើសម្រាប់ណែនាំព្រឹត្តិការណ៍ថ្មីនៅក្នុងរឿង។
«នេះជាថ្ងៃទីបីហើយ ដែលមនុស្សទាំងនេះបាននៅជាមួយខ្ញុំ»
អាចមានន័យថា ១) «ពួកគេអាចបាត់បង់ស្មារតីជាបណ្តោះអាសន្ន» ឬ ២) «ពួកគេអាចនឹងចុះខ្សោយ» ។
ពួកសិស្សកំពុងសម្តែងការភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះព្រះយេស៊ូរំពឹងថាពួកគេនឹងអាចរកបានអាហារគ្រប់គ្រាន់។ «កន្លែងនេះស្ងាត់ជ្រងំណាស់ ហើយគ្មានកន្លែងនៅទីនេះសម្រាប់ពួកយើងទិញនំប៉័ងគ្រប់គ្រាន់ចម្អែតប្រជាជនទាំងនេះទេ!»
នំប៉័ងមួយដុំជាម្សៅមួយដុំដែលគេដុតធ្វើជានំ។
«ព្រះយេស៊ូសួរពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គ»
សរសេរជាការដកស្រង់សម្តីផ្ទាល់។ «ព្រះយេស៊ូបញ្ជាទៅហ្វូងមនុស្សថា អង្គុយចុះនៅលើដី»
ប្រើពាក្យក្នុងភាសារបស់អ្នកសម្រាប់របៀបដែលមនុស្សបរិភោគតាមទម្លាប់ នៅពេលមិនមានតុមិនថាអង្គុយឬដេក។
ពាក្យ «ពួកគេ» ត្រង់នេះប្រើសំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូនិងសិស្សរបស់ទ្រង់។
«ព្រះយេស៊ូអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានត្រី»
"ប្រជាជនបរិភោគ"
«ពួកសិស្សបានប្រមូល»
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មានដែលបាត់។ «ចំណិតនំប៉័ងនិងត្រីដែលនៅសេសសល់ ប្រមូលបានចំនួនប្រាំពីរកន្ត្រកពេញ»
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ ពេលទ្រង់បញ្ជូនពួកគេទៅ។ «ហើយបន្ទាប់ពីពួកគេបរិភោគរួច ព្រះយេស៊ូក៏ឲ្យគេចេញទៅ»
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ពីរបៀបដែលពួកគេទៅដល់ដាល់ម៉ានូថា។ «ពួកគេបានធ្វើដំណើរជុំវិញសមុទ្រកាលីឡេទៅកាន់តំបន់ដាល់ម៉ានូថា»
ជាឈ្មោះកន្លែងមួយនៅលើឆ្នេរពាយព្យនៃសមុទ្រកាលីឡេ។
នៅដាលីម៉ានុថា ព្រះយេស៊ូបដិសេធមិនធ្វើទីសម្គាល់ដល់ពួកផារីស៊ី មុនពេលទ្រង់និងពួកសិស្សចូលក្នុងទូកហើយចាកចេញទៅ។
«ពួកគេបានទូលសុំព្រះអង្គ»
នៅទីនេះ «ឋានសួគ៌» សំដៅទៅលើកន្លែងដែល ព្រះអង្គមានព្រះជន្មគង់នៅ និងជានិមិត្តរូបរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ «មកពីព្រះជាម្ចាស់»
ពួកផារីស៊ីព្យាយាមល្បួងព្រះយេស៊ូដើម្បីបញ្ជាក់ថា ទ្រង់មកពីព្រះជាម្ចាស់។ ព័ត៌មានខ្លះអាចត្រូវបានបញ្ចាក់យ៉ាងច្បាស់។ «ដើម្បីបង្ហាញថា ព្រះជាម្ចាស់ពិតជាបានបញ្ជូនព្រះអង្គមក»
មានន័យថាដកដង្ហើមចូលនិងដកដង្ហើមចេញវែងៗ។ សូមមើលពីរបៀបដែលអ្នកបានបកប្រែវានៅក្នុងជំពូក ៧ ខ៣៣ ។
«នៅក្នុងខ្លួនព្រះអង្គ»
ព្រះយេស៊ូកំពុងតែស្តីបន្ទោសពួកគេ។ សំណួរនេះអាចសរសេរជាឃ្លា «ជំនាន់នេះមិនគួរស្វែងរកទីសម្គាល់ទេ» ។
ពេលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពី «ជំនាន់នេះ» ទ្រង់កំពុងសំដៅទៅលើមនុស្សដែលរស់នៅគ្រានោះ។ មានពួកផារីស៊ីត្រូវបានរួមបញ្ចូលនៅក្នុងក្រុមនេះដែរ។ «អ្នកនិងប្រជាជននៅជំនាន់នេះ»
អាចប្រើបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ខ្ញុំនឹងមិនធ្វើទីសម្គាល់ណាមួយនោះទេ»
សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូក៏ទៅជាមួយព្រះអង្គដែរ។ ព័ត៌មានខ្លះអាចបង្ហាញឲ្យយកាន់តែច្បាស់។ «ព្រះអង្គទុកគេចោលហើយចុះទូកជាមួយសិស្សទ្រង់ម្ដងទៀត»
នេះពិពណ៌នាអំពីសមុទ្រកាលីឡេដែលអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ «ទៅផ្នែកម្ខាងទៀតនៃសមុទ្រ»
ពេលព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គកំពុងនៅលើទូក ពួកគេពិភាក្សាគ្នា កង្វះការយល់ដឹងក្នុងចំណោមពួកផារីស៊ីនិងហេរ៉ូដ ទោះបីពួកគេបានឃើញទីសម្គាល់ជាច្រើនក៏ដោយ។
ពាក្យនេះប្រើសម្រាប់សម្គាល់ការឈប់សម្រាកនៅក្នុងសាច់រឿងសំខាន់។ នៅទីនេះអ្នកនិពន្ធប្រាប់ព័ត៌មានសំខាន់អំពីពួកសិស្សភ្លេចយកនំប៉័ង។
ឃ្លាអវិជ្ជមាន «មិនមានទៀតទេ» ប្រើដើម្បីបញ្ជាក់ពីចំនួននំប៉័ងដែលពួកគេមាន។ «នំប៉័ងមួយដុំប៉ុណ្ណោះ»
ឃ្លាទាំងពីរនេះមានន័យរួមហើយត្រូវបានប្រើម្តងទៀតនៅទីនេះដើម្បីបញ្ជាក់។ អាចបញ្ចូលគ្នាបាន។ «ចូរប្រុងប្រយ័ត្ន»
នៅទីនេះ ព្រះយេស៊ូកំពុងមានបន្ទូលទៅកាន់សិស្សរបស់ទ្រង់ដោយប្រើពាក្យប្រៀបធៀបដែលពួកគេមិនយល់។ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែប្រៀបធៀបការបង្រៀនរបស់ពួកផារីស៊ីនិងហេរ៉ូដទៅនឹងមេម្សៅ ប៉ុន្តែអ្នកមិនគួរពន្យល់ពីរឿងនេះទេ នៅពេលដែលអ្នកបកប្រែវា ព្រោះពួកសិស្សខ្លួនឯងមិនបានយល់ពីវាទេ។
ឃ្លានេះអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ថា «វា» សំដៅទៅលើអ្វីដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូល។ «ទ្រង់ច្បាស់ជាមានបន្ទូលថា ដោយសារតែយើងគ្មាននំប៉័ងហើយមើលទៅ»
ពួកសិស្សមាននំប៉័ងតែមួយដុំប៉ុណ្ណោះ មិនខុសគ្នាពីការគ្មាននំប៉័ងទាល់តែសោះ។ «នំប៉័ងតិចតួចណាស់»
នៅទីនេះ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែស្ដីបន្ទោសយ៉ាងខ្លាំងដល់សិស្សរបស់ទ្រង់ ព្រោះពួកគេគួរតែយល់ពីអ្វីដែលទ្រង់កំពុងតែមានបន្ទូល។ អាចសរសេរជាឃ្លាថា «អ្នកមិនគួរគិតថាខ្ញុំកំពុងនិយាយអំពីនំប៉័ងពិតប្រាកដទេ» ។
សំណួរទាំងនេះមានន័យដូចគ្ នាហើយត្រូវប្រើជាមួយគ្នាដើម្បីបញ្ជាក់ថាពួកគេមិនយល់។ អាចសរសេរជាសំណួរមួយ ឬឃ្លា។ «អ្នកមិនទាន់យល់ទេ?» ឬ «អ្នកគួរតែយល់និងយល់ពីអ្វីដែលខ្ញុំនិយាយនិងធ្វើ» ។
ពាក្យប្រៀបធៀបនេះសំដៅលើពួកគេមិនទាន់បានបើកចិត្ត ឬមិនយល់ពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូចង់មានន័យ។ អាចសរសេរជាឃ្លាថា «តើចិត្តរបស់អ្នកមិនបើកចំហដើម្បីយល់ពីអ្វីដែលខ្ញុំនិយាយយ៉ាងដូចម្តេច?» ឬ «បេះដូងរបស់អ្នកមិនមានឆន្ទៈក្នុងការយល់»។
ព្រះយេស៊ូបន្ដបន្ទោសពួកសិស្សរបស់ទ្រង់។ សំណួរទាំងនេះអាចសរសេរជាឃ្លាថា "អ្នកមានភ្នែកតែអ្នកមិនយល់ពីអ្វីដែលអ្នកបានឃើញ។ អ្នកមានត្រចៀកប៉ុន្តែអ្នកមិនយល់ពីអ្វីដែលអ្នកឮទេ អ្នកគួរតែចងចាំ" ។
នេះសំដៅទៅលើមនុស្ស ៥០០០នាក់ ដែលព្រះយេស៊ូបានចម្អែត។ «ប្រជាជន ៥០០០ នាក់»
មានប្រយោជន៍ក្នុងការថ្លែងបញ្ជាក់ ពេលពួកគេប្រមូលកន្ត្រកដែលមានចំណែកនំប៉័ង។ «តើអ្នកប្រមូលបានប៉ុន្មានកន្ត្រក ក្រោយពេលពួកគេរាល់គ្នាបានញ៉ាំរួច»
នេះសំដៅទៅលើមនុស្ស ៤០០០នាក់ ដែលព្រះយេស៊ូបានចម្អែត។ «ប្រជាជន ៤០០០ នាក់»
មានប្រយោជន៍ក្នុងការថ្លែងបញ្ជាក់ ពេលពួកគេប្រមូលកន្ត្រកដែលមានចំណែកនំប៉័ង។ «តើអ្នកប្រមូលបានប៉ុន្មានកន្ត្រក ក្រោយពេលពួកគេរាល់គ្នាបានញ៉ាំរួច»
ព្រះយេស៊ូកំពុងតែស្ដីបន្ទោសយ៉ាងខ្លាំងដល់សិស្សទ្រង់ដោយមិនយល់។ អាចសរសេរជាឃ្លាថា «អ្នកគួរតែយល់ពីអ្វីដែលខ្ញុំបាននិយាយនិងធ្វើ» ។
នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គចុះពីទូកទៅភូមិបេតសៃដា នោះព្រះយេស៊ូក៏ប្រោសបុរសខ្វាក់ម្នាក់ឲ្យជា។
ជាទីក្រុងមួយនៅលើឆ្នេរសមុទ្រកាលីឡេភាគខាងជើង។ មើលរបៀបដែលអ្នកបកប្រែឈ្មោះទីក្រុងនេះនៅ ៦:៤៥ ។
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ពីមូលហេតុដែលពួកគេចង់ឲ្យព្រះយេស៊ូវប៉ះពាល់បុរសនោះ។ «ប៉ះពាល់គាត់ គឺប្រោសគាត់»
«ពេលព្រះយេស៊ូស្តោះទឹកមាត់ដាក់ភ្នែកបុរសនោះ ... ព្រះយេស៊ូបានសួរបុរសនោះ»
«បុរសនោះងើបមុខឡើង»
បុរសឃើញមនុស្សដើរជុំវិញ គាត់មើលមិនទាន់ច្បាស់ទេដូច្នេះគាត់ប្រៀបធៀបពួកគេទៅនឹងដើមឈើ។ «មែនខ្ញុំឃើញមនុស្ស! ពួកគេកំពុងដើរជុំវិញ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនអាចមើលឃើញពួកគេច្បាស់ទេ។ ពួកគេមើលទៅដូចជាដើមឈើ» ។
«បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូ»
ឃ្លា «ភ្នែកគាត់មើលឃើញឡើងវិញ» អាចសរសេរជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ »ភ្នែកគាត់មើលឃើញឡើងវិញហើយបន្ទាប់មកភ្នែកបុរសនោះក៏បើក»
ព្រះយេស៊ូនិងសិស្សរបស់ព្រះអង្គកំពុងជជែកគ្នា ពេលធ្វើដំណើរនៅតាមផ្លូវទៅភូមិសេសារាភីលីព ថាតើព្រះយេស៊ូជាអ្នកណា តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងដល់ព្រះអង្គ?
គេឆ្លើយថា៖
នេះជាចម្លើយរបស់ពួកសិស្សដែលមនុស្សខ្លះបាននិយាយថាព្រះយេស៊ូជានរណា។ អាចបង្ហាញកាន់តែច្បាស់។ «មានអ្នកខ្លះនិយាយថា លោកជាលោកយ៉ូហានបាទីស្ត»
ពាក្យ «ខ្លះថា» សំដៅទៅលើមនុស្សផ្សេងទៀត។ ដូចគ្នានេះផងដែរ វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មានដែលបាត់។ «មនុស្សផ្សេងទៀតនិយាយថាទ្រង់ជា ... មនុស្សផ្សេងទៀតនិយាយថា ទ្រង់ជានរណាម្នាក់»
«ព្រះយេស៊ូបានសួរពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គ»
ព្រះយេស៊ូមិនចង់ឲ្យពួកគេប្រាប់អ្នកណាម្នាក់ថា ទ្រង់ជាព្រះគ្រិស្ដទេ។ អាចបញ្ជាក់ឲ្យកាន់តែច្បាស់។ មួយវិញទៀត ក៏អាចសរសេរជាសម្តីដកស្រង់ផ្ទាល់ផងដែរ។ «ព្រះយេស៊ូបានព្រមានពួកគេកុំឲ្យប្រាប់អ្នកណាថា ទ្រង់ជាព្រះគ្រិស្ត» ឬ «ព្រះយេស៊ូបានព្រមានពួកគេថាកុំប្រាប់នរណាម្នាក់ថា ខ្ញុំជាព្រះគ្រិស្ត»
ជាឋានៈសំខាន់សម្រាប់ព្រះយេស៊ូ។
អាចសរសេរបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ហើយថាពួកព្រឹទ្ធាចារ្យនិងពួកនាយកបូជាចារ្យនិងពួកអាចារ្យនឹងបដិសេធព្រះអង្គ ហើយឲ្យគេសម្លាប់ទ្រង់។ បីថ្ងៃក្រោយមកទ្រង់នឹងរស់ឡើងវិញ»
"ទ្រង់បាននិយាយបែបនេះតាមរបៀបដែលងាយយល់"
ពេត្រុសបានស្ដីបន្ទោសព្រះយេស៊ូ ដោយព្រោះទ្រង់មានបន្ទូលអំពីអ្វីដែលទ្រង់បាននិយាយនឹងកើតឡើងចំពោះកូនមនុស្ស។ អាចបញ្ជាក់ឲ្យកាន់តែច្បាស់។ «បានស្តីបន្ទោសទ្រង់ចំពោះការនិយាយពាក្យទាំងនេះ»
ក្រោយពីស្ដីបន្ទោសពេត្រុសដោយសារគាត់មិនចង់ ឲ្យ ព្រះយេស៊ូសុគត និងមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនោះព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់ទាំងសិស្ស និងហ្វូងមនុស្សពីរបៀបដើរតាមទ្រង់។
ព្រះយេស៊ូមានន័យថា ពេត្រុសកំពុងធ្វើដូចសាតាំងពីព្រោះពេត្រុសកំពុងព្យាយាមរារាំងព្រះយេស៊ូមិនឲ្យ សម្រេចអ្វី ដែលព្រះជាម្ចាស់បានចាត់ឲ្យទ្រង់បំពេញ។ «ចូរទៅពីក្រោយខ្ញុំសាតាំង! ខ្ញុំហៅអ្នកថាសាតាំងពីព្រោះ គំនិតឯងមិនមែនជាគំនិត» ឬ «ថយក្រោយខ្ញុំពីព្រោះអ្នកកំពុងធ្វើដូចសាតាំង! អ្នកមិនបានអង្គុយទេ»
«ទៅឲ្យឆ្ងាយពីខ្ញុំទៅ»
ការដើរតាមព្រះយេស៊ូនៅទីនេះតំណាងឲ្យការធ្វើជាសិស្សម្នាក់របស់ព្រះអង្គ។ «ធ្វើជាសិស្សរបស់ខ្ញុំ» ឬ «ក្លាយជាសិស្សរបស់ខ្ញុំ»
«មិនត្រូវចុះចាញ់នឹងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាផ្ទាល់ខ្លួនឡើយ» ឬ «ត្រូវបោះបង់ចោលបំណងប្រាថ្នាផ្ទាល់ខ្លួន»
"លីឈើឆ្កាងរបស់គាត់ហើយមកតាមខ្ញុំ" ។ ឈើឆ្កាងតំណាងឱ្យការរងទុក្ខនិងការស្លាប់។ ការលើកឈើឆ្កាងតំណាងឲ្យការសុខចិត្តរងទុក្ខនិងស្លាប់។ «ត្រូវតែស្តាប់បង្គាប់ខ្ញុំរហូតដល់ពេលរងទុក្ខនិងស្លាប់»
ការដើរតាមព្រះយេស៊ូនៅទីនេះតំណាងឲ្យការស្តាប់បង្គាប់ទ្រង់។ «ហើយស្តាប់តាមខ្ញុំ»
«សម្រាប់អ្នកដែលចង់បាន»
សំដៅទៅលើជីវិតខាងរូបកាយ និងជីវិតខាងវិញ្ញាណ។
«ដោយសារតែខ្ញុំនិងដោយសារតែដំណឹងល្អ» ។ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែនិយាយអំពីមនុស្សដែលបាត់បង់ជីវិតដោយសារពួកគេធ្វើតាមព្រះយេស៊ូនិងដំណឹងល្អ។ អាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា «ពីព្រោះគាត់ដើរតាមខ្ញុំហើយប្រាប់អ្នកដទៃអំពីដំណឹងល្អ»
អាចសរសេរជាឃ្លាថា «ទោះបីជាមនុស្សម្នាក់ទទួលបានពិភពលោកទាំងមូលក៏ដោយវានឹងមិនមានអត្ថប្រយោជន៍ដល់គេទេ បើគេបាត់បង់ជីវិតរបស់គេ» ។
ព្រះយេស៊ូប្រើពាក្យប្រៀបធៀបដើម្បីបញ្ជាក់ន័យថា គ្មានអ្វីនៅក្នុងលោកដែលអ្នកបានទទួល មានតម្លៃជាងការបាត់បង់ជីវិតរបស់អ្នកឡើយ។ «បើគាត់ទទួលបានអ្វីគ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងលោកនេះ»
«បាត់»
ត្រូវសរសេរជាឃ្លាថា «គ្មានអ្វីដែលមនុស្សម្នាក់អាចផ្តល់ឲ្យជាថ្នូរនឹងជីវិតរបស់គាត់បានទេ» ។ ឬ «គ្មាននរណាម្នាក់អាចផ្តល់ឲ្យអ្វីទាំងអស់នៅក្នុងការផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់គាត់បានទេ»។
ប្រសិនបើនៅក្នុងភាសារបស់អ្នក «ការផ្តល់ឲ្យ» តម្រូវឲ្យនរណាម្នាក់ទទួលបានអ្វីដែលត្រូវបានផ្តល់ឲ្យ "ព្រះជាម្ចាស់" អាចជាអ្នកទទួល។ »តើមនុស្សម្នាក់អាចផ្តល់អ្វីដល់ព្រះជាម្ចាស់»
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលអំពីមនុស្សជំនាន់នេះ ថាជាមនុស្សផិតក្បត់មានន័យថា ពួកគេជាមនុស្សមិនស្មោះត្រង់ក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ «មនុស្សជំនាន់នេះដែលបានប្រព្រឹត្ដអំពើផិតក្បត់ប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ហើយមានបាប» ឬ «មនុស្សជំនាន់នេះដែលមិនស្មោះត្រង់នឹងព្រះជាម្ចាស់ ហើយជាមនុស្សមានបាប»
ជាឋានៈសំខាន់សម្រាប់ព្រះយេស៊ូ។
«ពេលទ្រង់ត្រឡប់មកវិញ»
ពេលព្រះយេស៊ូត្រឡប់មកវិញ ទ្រង់នឹងមានសិរីរុងរឿងដូចបិតាទ្រង់ដែរ។
«អមដោយពួកទេវតាវិសុទ្ធ»
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ព្រះអង្គមានក្តីកង្វល់ដល់បណ្តាជនដែលគ្នានអាហារហូប។
សិស្សមាននំបុ័ងប្រាំពីរដុំនៅជាមួយពួកគេ។
ព្រះយេស៊ូអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ ហើយកាច់នំប៉័ងចែកអោយពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គ ហើយឲ្យចែកដល់បណ្តាជន។
នៅសល់ប្រាំពីរកន្រ្តក់អាហារបន្ទាប់ពីអ្នករាល់គ្នាបរិភោគ។
នៅទីនោះមានបុរសបួនពាន់នាក់ដែលបានហូបឆ្អែតហើយបានស្កប់ស្កល់។
ពួកផារីស៊ីចង់សាកល្បងលព្រះយេស៊ូ ដោយសុំឲ្យព្រះអង្គសម្តែងទីសម្គាល់ដ៏អសា្ចរ្យពីស្ថានសួគ៌។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលរំឮកដាស់តឿនពួកសិស្សថា៖ ប្រយ័ត្ននឹងមេដំបែររបស់ពួកផារីស៊ី។
ពួកសិស្សនឹកស្មានថាព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូលអំពីការដែលពួកគេភ្លេចយកនំប៉័ង។
ព្រះយេស៊ូបានរំលឹកទៅពួកគេថា៖ នូវពេលព្រះអង្គបានកាច់នំប័ុងប្រាំដុំ ចែកឲ្យមនុស្សប្រាំពាន់នាក់បានហូប ហើយអ្នករាល់គ្នាបានប្រមូលចំណិតដែលសល់បានដប់ពីរកន្ត្រក់ពេញៗ។
ព្រះយេស៊ូបានស្តោះព្រះឱស្ឋលើភ្នែកគាត់ ហើយដាក់ព្រះហស្តលើគាត់។
ព្រះយេស៊ូបានដាក់ព្រះហស្តលើភ្នែកគាត់។
បណ្តាជនបាននិយាយថាព្រះយេស៊ូគឺជាលោកយ៉ូហានបាទីស្ត ខ្លះថា ព្យាការីអេលីយ៉ា ហើយខ្លះទៀតថាជាព្យាការីមួយរូបដែរ។
លោកពេត្រុសនិយាយថាព្រះយេស៊ូគឺជាព្រះគ្រិស្ត។
ព្រះយេស៊ូក៏ចាប់ផ្តើមបង្រៀនពួកគេពីកូនមនុស្សត្រូវរងទុក្ខជាច្រើន និងត្រូវគេបដិសេធ ហើយគេធ្វើគុត និងមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ បន្ទាប់ពីគេធ្វើគុតបានបីថ្ងៃ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅថាលោកពេត្រុស៖ «ថយទៅក្រោយអញទៅសាតាំង! អ្នកមិនខ្វល់រឿងរបស់ព្រះជាម្វាស់ទេតែគិតពីរឿងរបស់មនុស្សវិញ»។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលអ្នកចង់ដើរតាមព្រះអង្គត្រូវលះកាត់ចិត្តខ្លួនចោល ហើយលីឈើឆ្កាងមកតាមព្រះអង្គ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «បើអ្នកណាបានលោកីយ៍ទាំងមូល តែបាត់ជីវិតទៅ នោះមានប្រយោជន៍អ្វីដល់អ្នកនោះ»?
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ នៅពេលព្រះអង្គត្រឡប់មកវិញអ្នកទាំងនោះនឹងរងភាពអាម៉ាស់ ដូចអស់អ្នកណាដែលមានភាពអាម៉ាស់ដោយសារខ្ញុំ និងពាក្យរបស់ខ្ញុំ។
1 ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាដកថា នឹងមានអ្នកខ្លះក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នានឹងមិនដែរស្គាល់សេចក្តីស្លាប់ឡើយ គេនឹងឃើញព្រះរាជ្យនៃព្រះជាម្ចាស់យាងចុះមកជាមួយនឹងអំណាចព្រះចេស្តា»។ 2 ប្រាំមួយថ្ងៃក្រោយមក ព្រះយេស៊ូបានយកលោកពេត្រុស លោកយ៉ាកុប និងលោកយ៉ូហានទៅលើភ្នំជាមួយព្រះអង្គ ដាច់ដោយឡែកតែពួកគេ។ ក្រោយមកព្រះអង្គក៏មានរូបរាងប្លែកនៅពីមុខពួកគេ។ 3 សម្លៀកបំពាក់របស់ព្រះអង្គប្រែជាសភ្លឺចាំងយ៉ាងអស្ចារ្យ គ្មានមនុស្សណានៅផែនដីនេះ អាចនឹងធ្វើឲ្យសដូចជាសម្លៀកបំពាក់នោះឡើយ។ 4 ក្រោយមក លោកអេលីយ៉ា និងលោកម៉ូសេបានលេចមកនៅចំពោះពួកគេ ហើយអ្នកទាំងពីរបានជជែកជាមួយព្រះយេស៊ូ។ 5 លោកពេត្រុស បានឆ្លើយដោយនិយាយទៅកាន់ព្រះយេស៊ូថា៖ «លោកគ្រូ គឺជាការល្អដែលយើងនៅទីនេះ ដូច្នេះ សូមឲ្យយើងសង់ផ្ទះបី មួយសម្រាប់លោកគ្រូ និងមួយសម្រាប់លោកម៉ូសេ ហើយ និងមួយទៀតសម្រាប់លោកអេលីយ៉ា»។ 6 (ដ្បិត គាត់មិនដឹងជាត្រូវនិយាយអ្វីទេ ដោយព្រោះពួកគេកំពុងភ័យ)។ 7 មានពពកមួយលេចមកគ្របបាំងពួកគាត់ទាំងបី។ ក្រោយមកមានសំឡេងចេញពីពពកមកថា៖ «នេះគឺជាបុត្រជាទីស្រឡាញ់របស់យើង សូមស្ដាប់តាមព្រះអង្គចុះ»។ 8 រំពេចនោះ ពេលដែលពួកគេមើលជុំវិញ គឺមិនឃើញមានអ្នកណានៅទីនោះទៀតហើយ ប៉ុន្តែគឺឃើញតែព្រះយេស៊ូមួយព្រះអង្គគត់។ 9 គ្រាដែលពួកគេចុះពីលើភ្នំមកវិញ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្គាប់ហាមមិនឲ្យប្រាប់ការអ្វីដែលពួកគេបានឃើញដល់អ្នកណាឲ្យសោះ ដរាបដល់កូនមនុស្សបានរស់ឡើងវិញពីសេចក្តីស្លាប់សិន។ 10 ដូច្នេះ ហើយពួកគេក៏បានរក្សារឿងនោះ នៅក្នុងពួកគេ ប៉ុន្តែ ពួកគេបានជជែកគ្នានៅក្នុងចំណោមពួកគេអំពី «រស់់ចេញពីសេចក្តីស្លាប់ឡើងវិញ» មានន័យយ៉ាងម៉េច។ 11 ពួកគេទូលសួរព្រះអង្គថា៖ «ហេតុអ្វីពួកអាចារ្យនិយាយថាលោកអេលីយ៉ាត្រូវមកជាមុន»? 12 ព្រះអង្គតបទៅពួកគេថា៖ «លោកអេលីយ៉ាបានមកមុនមែន គឺដើម្បីស្តារអ្វីទាំងគ្រប់យ៉ាងឡើងវិញ។ ហេតុអ្វី បានជាមានសេចក្ដីចែងទុកមកថា កូនមនុស្ស ត្រូវតែរងទុក្ខលំបាកជាច្រើនដង និងត្រូវគេប្រព្រឹត្តឹដូចអ្នកគ្មានតម្លៃ? 13 ប៉ុន្ដែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា លោកអេលីយ៉ាបានមក ហើយពួកគេបានប្រព្រឹត្ដចំពោះគាត់តាមតែចិត្ដគេចង់ ដូចដែលមានចែងទុកអំពីគាត់»។ 14 ពេលពួកគេមកដល់ពួកសិស្សវិញ នោះក៏ឃើញមនុស្សកុះករ ហើយពួកអាចារ្យនៅជុំវិញពួកសិស្ស កំពុងតែប្រកែកគ្នា។ 15 ពេលពួកបណ្តាជនឃើញព្រះយេស៊ូភ្លាមក៏អស្ចារ្យ ហើយពួកគេនាំគ្នារត់ទៅស្វាគមន៍ព្រះអង្គ។ 16 ព្រះអង្គក៏សួរទៅពួកសិស្សថា៖ «តើអ្នកទាំងគ្នាកំពុងប្រកែកជាមួយពួកគេអំពីរឿងអ្វី»? 17 មានម្នាក់ដែលនៅក្នុងបណ្តាជន បានទូលឆ្លើយទៅកាន់ព្រះអង្គថា៖ «លោកគ្រូ ខ្ញុំបាននាំយកកូនប្រុសមករកលោក។ គឺគាត់មានវិញ្ញាណនៅក្នុងខ្លួនដែលមិនអាចធ្វើឲ្យគាត់អាចនិយាយបាន។ 18 នៅពេលវាចូលកូនខ្ញុំម្ដងៗ ហើយវាផ្ដួលកូនខ្ញុំឲ្យដួលចុះ ធ្វើឲ្យបែកពពុះមាត់ សង្កៀតធ្មេញ ហើយនិងរឹងខ្លួន។ ខ្ញុំបានសុំឲ្យពួកសិស្សលោកបណ្ដេញវាចេញពីកូនរបស់ខ្ញុំដែរ ប៉ុន្ដែពួកគេមិនអាចធ្វើបានទេ»។ 19 ព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលតបទៅពួកគេថា៖ «តំណមនុស្សដែលគ្មានជំនឿអើយ តើឲ្យខ្ញុំនៅជាមួយអ្នករាល់គ្នាដល់ពេលណាទៀត? តើឲ្យខ្ញុំអត់ទ្រាំជាមួយអ្នករាល់គ្នាដល់ពេលណាទៀត? ចូរនាំក្មេងនោះមកកាន់ខ្ញុំចុះ»។ 20 ពួកគេក៏នាំយកក្មេងនោះទៅរកព្រះអង្គ។ ពេលវិញ្ញាណនោះឃើញព្រះយេស៊ូ វាក៏ធ្វើឲ្យក្មេងនោះដួលននៀលលើដី និងបែកពពុះមាត់ផងដែរ។ 21 ព្រះយេស៊ូបានសួរទៅកាន់ឪពុករបស់កូនថា៖ «តើការនេះបានកើតឡើងក្មេងនេះយូរប៉ុណ្ណាហើយ?» ឪពុកបានឆ្លើយថា៖ «តាំងតែពីតូចមក» 22 វាជារឿយៗធ្វើឲ្យកូនខ្ញុំដួលទៅលើភ្លើងឬទៅក្នុងទឹក ដើម្បីនឹងសម្លាប់កូនរបស់ខ្ញុំ។ ប្រសិនបើ លោកគ្រូអាចធ្វើអ្វីម៉្យាង សូមមេត្តាអាណិតយើង និងជួយពួកយើងផង»។ 23 ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «ប្រសិនបើ លោកអាចជួយបានឬ? អ្វីៗទាំងអស់នឹងកើតឡើងសម្រាប់អ្នកណាដែលជឿ»។ 24 ភ្លាមនោះឪពុករបស់កូននោះក៏ស្រែកឡើងដោយនិយាយថា៖ «ខ្ញុំជឿហើយ សូមជួយការមិនមានជឿរបស់ខ្ញុំផង»! 25 ពេលព្រះយេស៊ូបានឃើញបណ្តាលជនកំពុងរត់ទៅរកពួកគេ នោះព្រះអង្គក៏ដេញវិញ្ញាណអាក្រក់ ដោយបន្ទូលថា៖ «វិញ្ញាណគថ្លង់ យើងបង្គាប់ឯង ចូរចេញពីក្មេងនេះទៅ ហើយកុំចូលក្មេងនេះទៀត»។ 26 វាបានស្រែកឡើង ហើយធ្វើឲ្យក្មេងនោះប្រកាច់យ៉ាងខ្លាំង រួចហើយក៏ចេញទៅ។ ក្មេងប្រុសនោះមើលទៅដូចជាមនុស្សស្លាប់ ដូច្នេះ មនុស្សជាច្រើនបាននិយាយថា៖ «គាត់ស្លាប់ហើយ»។ 27 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូបានលើកគាត់ឡើងដោយព្រះហស្ត ហើយក្មេងប្រុសក៏ឈរឡើង។ 28 ពេលព្រះយេស៊ូយាងចូលទៅក្នុងផ្ទះ ពួកសិស្សបានសួរព្រះអង្គស្ងាត់ៗថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាយើងមិនដេញវាចេញបាន»? 29 ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «វិញ្ញាណប្រភេទនេះមិនអាចដេញបានទេ លើកលែងតែតាមរយៈពាក្យអធិស្ឋាន»។ 30 ពួកគេធ្វើដំណើរចាកចេញពីទីនោះ ឆ្លងកាត់ស្រុកកាលីឡេ។ ព្រះអង្គមិនចង់ឲ្យអ្នកណាដឹង ថាពួកគេនៅទីណានោះទេ 31 ដោយសារព្រះអង្គកំពុងតែបង្រៀនពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «កូនមនុស្សនឹងត្រូវបានបញ្ជូនទៅក្នុងដៃមនុស្ស ហើយពួកគេនឹងសម្លាប់លោក។ កាលគេបានសម្លាប់ហើយ បីថ្ងៃក្រោយមក លោកនឹងរស់ឡើងវិញម្តងទៀត»។ 32 ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនយល់ពីអ្វីដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលឡើយ ហើយពួកគេក៏មិនហ៊ានសួរព្រះអង្គដែរ។ 33 ពួកគេក៏មកដល់ក្រុងកាពើណិម។ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គយាងចូលក្នុងផ្ទះ ព្រះអង្គសួរទៅពួកគេថា៖ «តើពួកអ្នកបានជជែកគ្នាពីអ្វីនៅតាមផ្លូវ»? 34 ប៉ុន្តែ ពួកគេនៅស្ងៀម។ ដ្បិត ពួកគេបានប្រកែកគ្នានៅតាមផ្លូវ ក្នុងចំណោមពួកគេ អំពីអ្នកណានឹងក្លាយជាធំជាងគេ។ 35 ព្រះអង្គក៏គង់ចុះ ព្រះជាម្ចាស់ក៏ហៅពួកសិស្សទាំងដប់ពីរមក និងមានបន្ទូលទៅគេថា៖ «ប្រសិនបើ អ្នកណាចង់ធ្វើជាទីមួយ អ្នកនោះនឹងទៅក្រោយគេបង្អស់ និងជាអ្នកបម្រើដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាដែរ»។ 36 ព្រះអង្គក៏យកក្មេងតូចម្នាក់មកដាក់នៅកណ្ដាលពួកគេ។ ព្រះជាម្ចាស់បានលើកក្មេងឡើង ដោយបន្ទូលថា 37 «អ្នកណាដែលទទួលក្មេងតូចម្នាក់នេះ គឺក្នុងឈ្មោះខ្ញុំ នោះគឺបានទទួលខ្ញុំ ហើយបើមានអ្នកណាទទួលខ្ញុំ នោះមិនមែនទទួលតែខ្ញុំទេ គឺទទួលព្រះអង្គដែលបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមកដែរ»។ 38 លោកយ៉ូហានបានទូលព្រះអង្គថា៖ «លោកគ្រូ យើងបានឃើញមនុស្សម្នាក់កំពុងបណ្ដេញអារក្សក្នុងនាមរបស់លោក ហើយយើងបានឃាត់គាត់ដែរ តែគាត់មិនតាមយើងសោះ»។ 39 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «សូមកុំហាមគាត់អី ដ្បិត គ្មានអ្នកណាដែលនឹងធ្វើការដ៏អស្ចារ្យ នៅក្នុងឈ្មោះខ្ញុំ ហើយបន្ទាប់មក និយាយអាក្រក់ពីខ្ញុំនោះទេ។ 40 អស់អ្នកណាដែលមិនប្រឆាំងនឹងយើងគឺនៅជាមួយពួកយើងហើយ។ 41 អ្នកណាដែលឲ្យទឹកអ្នករាល់គ្នាផឹក ទឹកមួយកែវដោយសារតែអ្នកជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះគ្រិស្ត ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា គាត់នោះនឹងមិនបាត់រង្វន់របស់គាត់ឡើយ។ 42 អ្នកណាធ្វើឲ្យអ្នកតូចម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកដែលជឿក្នុងខ្ញុំ ទាំងឲ្យជំពប់ដួល វាគួរឲ្យអ្នកនោះចងកនឹងត្បាល់ថ្មកិន ហើយឲ្យគេទម្លាក់ក្នុងសមុទ្រនោះប្រសើរជាង។ ប្រសិនបើ ដៃរបស់អ្នកបានធ្វើឲ្យជំពប់ សូមកាត់វាចោលចុះ។ 43 ប្រសើរជាងឲ្យអ្នកនោះចូលទៅក្នុងជីវិត ដោយពិការតែបើមានដៃទាំងពីរ បែបជាត្រូវធ្លាក់ទៅក្នុងស្ថាននរកដែលមានភ្លើងមិនចេះរលត់។ 44 ជាកន្លែងដែលមានដង្កូវមិនចេះងាប់ និងភ្លើងដែលឆេះមិនរលត់។ 45 ប្រសិនបើ ជើងរបស់អ្នកធ្វើឲ្យអ្នកជំពប់ សូមកាត់វាចេញទៅ។ គួរឲ្យអ្នកចូលទៅក្នុងជីវិតទាំងពិការ ប្រសើរជាងមានជើងទាំងពីរ ហើយត្រូវបោះចូលទៅក្នុងស្ថាននរក។ 46 ជាកន្លែងដែលមានដង្កូវមិនចេះងាប់ និងភ្លើងដែលឆេះមិនរលត់។ 47 ប្រសិនបើភ្នែករបស់អ្នកធ្វើឲ្យអ្នកជំពប់ សូមខ្វេះវាចោលចុះ។ គួរឲ្យអ្នកចូលទៅក្នុងនគរព្រះជាម្ចាស់មានភ្នែកតែម្ខាង ប្រសើរជាងមានភ្នែកមួយគូ ហើយត្រូវបោះចូលទៅក្នុងស្ថាននរក។ 48 គឺជាកន្លែងដែលមានដង្កូវមិនចេះងាប់ និងភ្លើងដែលឆេះមិនរលត់។ 49 ដ្បិត មនុស្សគ្រប់ៗគ្នា នឹងមានជាតិប្រៃដោយសារភ្លើង។ 50 អំបិលជារបស់ល្អ ប៉ុន្ដែ បើអំបិលបាត់ជាតិប្រៃហើយ តើនឹងយកអ្វីមកធ្វើឲ្យប្រៃឡើងវិញបាន? សូមឲ្យមានជាតិប្រៃនៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា ហើយរស់នៅជាមួយគ្នាដោយសុខសាន្តចុះ។
ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលទៅបណ្ដាជននិងសិស្សរបស់ព្រះអង្គអំពីការដើរតាមព្រះអង្គ។ ប្រាំមួយថ្ងៃក្រោយមកព្រះយេស៊ូបានឡើងទៅលើភ្នំជាមួយសិស្សបីនាក់ ជាកន្លែងដែលព្រះយេស៊ូផ្លាស់ប្រែព្រះភ័ក្ត្រ ដូច្នេះព្រះភ័ក្រ្តទ្រង់មើលទៅដូចជាទ្រង់កំពុងតែនៅក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
«ហើយព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកសិស្សរបស់ទ្រង់»
ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលយាងមកជាតំណាងព្រះជាម្ចាស់ដែលបង្ហាញថា ព្រះអង្គជាស្ដេច។ «ព្រះអង្គបង្ហាញអង្គទ្រង់ដោយឫទ្ធានុភាពដ៏អស្ចារ្យក្នុងនាមជាស្តេច»
អ្នកនិពន្ធប្រើសព្វនាមឆ្លុះបញ្ចាំងនៅទីនេះ បញ្ជាក់ថាពួកគេនៅម្នាក់ឯងហើយមានតែព្រះយេស៊ូ ពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហានប៉ុណ្ណោះដែលបានឡើងលើភ្នំ។
អាចសរសេរបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ទ្រង់បានបង្ហាញខ្លួនខុសគ្នាខ្លាំង»
«នៅពីមុខពួកគេ»
«ចាំងពន្លឺ» ឬ «បញ្ចេញពន្លឺ» ។ សម្លៀកបំពាក់របស់ព្រះយេស៊ូមានពណ៌ស ឬបញ្ចេញពន្លឺ។
«ខ្លាំងណាស់»
អំពីដំណើរការនៃការធ្វើឲ្យរោមចៀមពណ៌សធម្មជាតិដោយប្រើសារធាតុគីមី ដូចជាសូលុយស្យុងឬអាម៉ូញាក់។ «ពណ៌សជាងមនុស្សទាំងអស់នៅលើផែនដីអាចធ្វើបាន»
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ថា បុរសទាំងនេះជានរណា។ «ព្យាការីពីរនាក់ដែលបានរស់នៅជាយូរមកហើយ គឺលោកម៉ូសេនិងលោកអេលីយ៉ា»
ពាក្យថា“ ពួកគេ” សំដៅទៅលើអេលីយ៉ានិងលោកម៉ូសេ។
លោកពេត្រុសទូលព្រះអង្គថា៖ «លោកម្ចាស់! នៅទីនេះពាក្យ "ឆ្លើយ" ត្រូវបានប្រើដើម្បីណែនាំពេត្រុសទៅក្នុងការសន្ទនានេះ។ ពេត្រុសមិនបានឆ្លើយសំណួរទេ។
ពាក្យនេះសំដៅទៅលើពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហាន។
«តង់» ។ នេះសំដៅទៅលើលំនៅដ្ឋានបណ្តោះអាសន្នសាមញ្ញ។
ប្រយោគនេះប្រាប់ព័ត៌មានសំខាន់អំពីពេត្រុសយ៉ាកុបនិងយ៉ូហាន។
«ភ័យខ្លាច» ឬ «ភ័យខ្លាចខ្លាំងណាស់»
«បានលេចមកនិងគ្របដណ្តប់»
«សំឡេង» ជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់។ ដូចគ្នានេះផងដែរ «សំឡេង» ត្រូវបានពិពណ៌នាថា «ចេញពីពពក» មានន័យថាពួកគេបានឮព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលចេញពីពពកមក។ «បន្ទាប់មកព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលពីពពក»
ព្រះបិតាសម្តែងក្តីស្រឡាញ់ចំពោះ «ព្រះរាជបុត្រាជាទីស្រឡាញ់» ជាព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់។
ជាឋានៈសំខាន់សម្រាប់ព្រះយេស៊ូ ជាព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់។
ពាក្យ «ពួកគេ» ត្រង់នេះ សំដៅទៅលើពេត្រុស យ៉ាកុបនិងយ៉ូហាន។
មានន័យថា ទ្រង់បានអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេប្រាប់មនុស្សអំពីអ្វីដែលពួកគេបានឃើញ បន្ទាប់ពីទ្រង់បានរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញសិន។
បានរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ ... ដើម្បីរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញសិន «ឬ » រស់ពីចំណោមមនុស្សស្លាប់ ... ដើម្បីរស់ពីចំណោមមនុស្សស្លាប់ឡើងវិញសិន" ។ មានន័យថារស់ឡើងវិញ។ ឃ្លា «អ្នកស្លាប់» សំដៅទៅលើ «មនុស្សស្លាប់» និងជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់ការស្លាប់។ «បានរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ ... ដើម្បីរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញសិន»
ឃ្លា «រក្សាទុករឿងនេះដោយខ្លួនឯង» ជាពាក្យសម្តីដែលមានន័យថា ពួកគេមិនបានប្រាប់នរណាម្នាក់អំពីអ្វីដែលពួកគេបានឃើញទេ។ «ដូច្នេះពួកគេមិនបានប្រាប់នរណាម្នាក់អំពីអ្វីដែលពួកគេបានឃើញទេ»
ទោះបីពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហានឆ្ងល់ថាតើព្រះយេស៊ូចង់មានន័យយ៉ាងណា «អំពីការរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ» ក៏ដោយ ក៏ពួកគេបានសួរអំពីការមកដល់របស់អេលីយ៉ាទៅវិញ។
យូឌីប៊ីប្រើជាស្ពានដើម្បភ្ជាប់ខ១២ និង១៣ ដោយផ្តល់ព័ត៌មាន ដែលព្រះយេស៊ូកំពុងប្រាប់ពួកគេតាមលំដាប់លំដោយងាយយល់ជាង។
ពាក្យថា“ ពួកគេ” សំដៅទៅលើពេត្រុស យ៉ាកុបនិងយ៉ូហាន។
ទំនាយថាអេលីយ៉ានឹងមកពីស្ថានសួគ៌ម្ដងទៀត។ បន្ទាប់មកព្រះមេស្ស៊ីដែលជាកូនមនុស្សនឹងមកគ្រប់គ្រងនិងសោយរាជ្យ។ ទំនាយឯទៀតក៏បានទាយដែរថា កូនមនុស្សនឹងរងទុក្ខហើយត្រូវគេស្អប់។ ពួកសិស្សមានការភាន់ច្រឡំថាតើទាំងពីរអាចជាការពិតឬទេ។
ពួកអាចារ្យបានបង្រៀនថា អេលីយ៉ានឹងត្រឡប់មកផែនដីវិញមុនពេលដែលព្រះមេស្ស៊ីយាងមក។ «អេលីយ៉ាត្រូវតែមកមុនព្រះមេស្ស៊ីយាងមក»
ពេលព្រះយេស៊ូកំពុងបង្រៀនសិស្សរបស់ទ្រង់ នោះទ្រង់សួរសំណួរនេះរួចក៏ប្រាប់ចម្លើយដល់សិស្សទ្រង់។ អាចសរសេរជាឃ្លាថា «ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏ចង់ឲ្យអ្នកពិចារណានូវអ្វីដែលបានចែងអំពីកូនមនុស្សដែរ»។
អាចសរសេរជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ហើយមនុស្សនឹងចាត់ទុកទ្រង់ថា ជាមនុស្សដែលគ្មានតម្លៃ»
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ពីអ្វី ដែលមនុស្សបានធ្វើចំពោះទ្រង់។ «និងមេដឹកនាំរបស់យើងបានធ្វើបាបទ្រង់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ តាមតែចិត្តពួកគេ»
ពេលពេត្រុស យ៉ាកុប យ៉ូហាន និងព្រះយេស៊ូចុះពីលើភ្នំមកវិញ គេឃើញពួកអាចារ្យកំពុងតែឈ្លោះប្រកែកជាមួយសិស្សឯទៀត។
ព្រះយេស៊ូ ពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហានបានត្រឡប់ទៅពួកសិស្សផ្សេងទៀត ដែលមិនបានឡើងទៅលើភ្នំជាមួយ។
ពួកអាចារ្យកំពុងតែប្រកែកគ្នាជាមួយពួកសិស្សដែលមិនទៅជាមួយព្រះយេស៊ូ។
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ពីមូលហេតុ ដែលពួកគេភ្ញាក់ផ្អើល។ «ភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងដែលព្រះយេស៊ូបានយាងមក»
ដើម្បីពន្យល់ពីអ្វីដែលពួកអាចារ្យ និងសិស្សដទៃទៀតកំពុងឈ្លោះប្រកែកគ្នា នោះឪពុករបស់បុរសដែលមានអារក្សចូលបានប្រាប់ព្រះយេស៊ូថា គាត់បានស្នើសុំឲ្យយពួកសិស្សបណ្តេញអារក្សចេញពីកូនប្រុសរបស់គាត់ ប៉ុន្តែពួកគេមិនអាចធ្វើបានទេ។ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូក៏ដេញអារក្សចេញពីក្មេងប្រុស។ ក្រោយមកពួកសិស្សសួរថាហេតុអ្វីបានជាពួកគេមិនអាចដេញអារក្សបាន?
មានន័យថា ក្មេងប្រុសនេះត្រូវបានវិញ្ញាណមិនល្អចូល។ «គាត់មានវិញ្ញាណមិនល្អ» ឬ «គាត់ត្រូវបានវិញ្ញាណមិនល្អចូល»
ពេលមនុស្សម្នាក់ប្រកាច់ពួកគេអាចមានបញ្ហាដកដង្ហើមឬការលេប។ នេះបណ្តាលឲ្យយមានពពុះពណ៌សចេញពីមាត់។ ប្រសិនបើភាសារបស់អ្នកមានវិធីដើម្បីពិពណ៌នានោះអ្នកអាចប្រើវាបាន។
«ក្លាយជារឹង»។ អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ថា រាងកាយរបស់គាត់ដែលរឹង។ «រាងកាយរបស់គាត់រឹង»
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មានដែលបាត់។ «ពួកគេមិនអាចបណ្តេញវាចេញពីគាត់បានទេ»
ទោះជាឪពុករបស់ក្មេងប្រុសនោះបានសុំព្រះយេស៊ូក៏ដោយ ព្រះយេស៊ូឆ្លើយតបនឹងហ្វូងមនុស្សទាំងមូល។ នេះអាចបញ្ជាក់ច្បាស់។ «ព្រះយេស៊ូបានឆ្លើយតបនឹងហ្វូងមនុស្ស»
«មន្ស្សជំនាន់ដែលមិនជឿ» ។ ព្រះយេស៊ូបានហៅហ្វូងមនុស្សនេះពេល ទ្រង់ចាប់ផ្ដើមឆ្លើយតបនឹងពួកគេថា។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំណួរទាំងនេះដើម្បីបង្ហាញពីការខកចិត្តរបស់ទ្រង់។ សំណួរទាំងពីរមានអត្ថន័យដូចគ្នា។ អាចសរសេរជាសេចក្តីថ្លែងថា «ខ្ញុំនឿយហត់ដោយសារការមិនជឿរបស់អ្នក!» ឬ «ការមិនជឿរបស់អ្នកធ្វើឲ្យខ្ញុំហត់នឿយ! ខ្ញុំឆ្ងល់ថាតើខ្ញុំត្រូវទ្រាំទ្រជាមួយអ្នកដល់ពេលណា?»
«ស៊ូទ្រាំជាមួយអ្នក» ឬ «ទ្រាំទ្រនឹងអ្នក»
«នាំក្មេងប្រុសមកខ្ញុំ»
សំដៅទៅលើវិញ្ញាណមិនស្អាត។ សូមមើលពីរបៀបដែលអ្នកបានបកប្រែវានៅក្នុងជំពូក៩ ខ១៧ ។
ជាស្ថានភាពមួយ ដែលមនុស្សម្នាក់មិនអាចគ្រប់គ្រងរាងកាយរបស់គាត់បាន ហើយរាងកាយរបស់គាត់រញ្ជួយយ៉ាងខ្លាំង។
«ចាប់តាំងពីគាត់នៅក្មេង» ។ អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ថានេះជាប្រយោគពេញលេញ។ «គាត់មានសភាពបែបនេះតាំងពីគាត់នៅក្មេងមកម្លេះ»
«សូមមេត្តា»
ព្រះយេស៊ូកំពុងតែស្ដីបន្ទោសចំពោះការសង្ស័យរបស់បុរសនេះ។ សំណួរនេះអាចសរសេរខុសគ្នាឬជាឃ្លា។ «ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា» ហេតុអ្វីបានជាអ្នកនិយាយថា «បើលោកអាចធ្វើបាន?» ឬ «ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា» អ្នកមិនគួរនិយាយថា «បើលោកអាចធ្វើបាន!»
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មានដែលបាត់។ «អាចធ្វើអ្វីបាន»
អាចសរសេរបញ្ជាក់ក្នុងទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ព្រះជាម្ចាស់អាចធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងចំពោះមនុស្សដែលជឿលើព្រះអង្គ» ។
«សម្រាប់មនុស្ស»
សំដៅទៅលើជំនឿលើព្រះ «ជឿលើព្រះ»
បុរសនោះកំពុងសុំព្រះយេស៊ូជួយគាត់យកឈ្នះលើការមិនជឿ និងបង្កើនជំនឿរបស់គាត់។ «ជួយខ្ញុំនៅពេលខ្ញុំមិនជឿ» ឬ «ជួយខ្ញុំឱ្យមានជំនឿកាន់តែច្រើន»
មានន័យថាមានមនុស្សកាន់តែច្រើនកំពុងរត់ឆ្ពោះទៅកន្លែងដែលព្រះយេស៊ូគង់នៅ ហើយហ្វូងមនុស្សនៅទីនោះកាន់តែច្រើនឡើង ៗ ។
ពាក្យ «គ» និង «ថ្លង់» អាចពន្យល់ថា «អ្នកជាវិញ្ញាណមិនបរិសុទ្ធអ្នកដែលបណ្តាលឲ្យក្មេងប្រុសមិនអាចស្តាប់និងមិនអាចនិយាយបាន»
«វិញ្ញាណមិនស្អាតបានស្រែកឡើង»
«ក្មេងប្រុសនោះញ័រពេញខ្លួនប្រាណ»
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មានដែលបាត់។ «បានចេញពីក្មេងប្រុស»
រូបរាងរបស់ក្មេងប្រុសត្រូវបានប្រៀបធៀបទៅនឹងមនុស្សស្លាប់។ «ក្មេងប្រុសនេះមើលទៅដូចជាស្លាប់» ឬ «ក្មេងប្រុសនេះមើលទៅដូចជាមនុស្សស្លាប់»
«ដូច្នេះមនុស្សជាច្រើន»
មានន័យថាព្រះយេស៊ូបានចាប់ដៃរបស់ក្មេងប្រុសនោះដោយដៃរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់។ «ចាប់ដៃក្មេងដោយដៃផ្ទាល់»
«បានជួយគាត់ឲ្យក្រោកឡើង»
មានន័យថាពួកគេនៅម្នាក់ឯង។
«ដេញវិញ្ញាណអាក្រក់ចេញ»។ អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មានដែលបាត់។ «ដេញវិញ្ញាណអាក្រក់ចេញពីក្មេងប្រុស»
ពាក្យ «មិនអាច» និង «លើកលែងតែ» ជាពាក្យអវិជ្ជមាន។ នៅក្នុងភាសាខ្លះវាជាការធម្មតាទេក្នុងការប្រើឃ្លាវិជ្ជមាន។ «ប្រភេទនេះអាចត្រូវបានបណ្តេញចេញដោយការអធិស្ឋានតែប៉ុណ្ណោះ»
ពិពណ៌នាអំពីវិញ្ញាណមិនស្អាត។ «វិញ្ញាណមិនស្អាតប្រភេទនេះ»
ព្រះយេស៊ូនិងសិស្សរបស់ព្រះអង្គបានចេញពីផ្ទះដែលពួកគេបានស្នាក់នៅក្រោយពីព្រះអង្គបានប្រោសក្មេងប្រុសដែលមានអារក្សចូលនោះអោយបានជា។ ទ្រង់ចំណាយពេលបង្រៀនសិស្សតែម្នាក់ឯង។
«ព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គបានចាកចេញពីតំបន់នោះ»
«បានធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់» ឬ «ឆ្លងកាត់ដោយ»
ព្រះយេស៊ូកំពុងបង្រៀនពួកសិស្្សរបស់ព្រះអង្គដោយឡែកពីបណ្ដាជន។ អាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា «ដ្បិតទ្រង់កំពុងបង្រៀនពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ជាលក្ខណៈឯកជន»
នៅទីនេះព្រះយេស៊ូសំដៅទៅលើអង្គទ្រង់ជាកូនមនុស្ស។ ជាឋានៈសំខាន់សម្រាប់ព្រះយេស៊ូ។ «ខ្ញុំជាកូនមនុស្ស»
នៅទីនេះ «ដៃ» ជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់ការបញ្ជា។ "ចូលទៅក្នុងការគ្រប់គ្រងរបស់មនុស្ស" ឬ «ដើម្បីការគ្រប់គ្រងលើមនុស្ស»
អាចសរសេរបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «បន្ទាប់ពីពួកគេបានសម្លាប់គាត់ហើយបីថ្ងៃបានកន្លងផុតទៅ»
ពួកគេមិនហ៊ានសួរព្រះយេស៊ូថាតើ ពាក្យរបស់ទ្រង់មានន័យយ៉ាងណា។ «ពួកគេខ្លាចមិនហ៊ានសួរទ្រង់ថាតើវាមានន័យយ៉ាងម៉េច»
ពេលពួកគេមកដល់ក្រុងកាពើណិម ព្រះយេស៊ូបង្រៀនសិស្សរបស់ទ្រង់អំពីការធ្វើជាអ្នកបម្រើដែលបន្ទាបខ្លួន។
ពួកគេបានមកដល់។ ពាក្យថា «ពួកគេ» សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូនិងសិស្សរបស់ទ្រង់។
«ពិភាក្សាជាមួយគ្នា»
ពួកគេនៅស្ងៀមពីព្រោះពួកគេខ្មាស់អៀនក្នុងការប្រាប់ព្រះយេស៊ូនូវអ្វី ដែលពួកគេកំពុងពិភាក្សាគ្នា។ «ពួកគេនៅស្ងៀមព្រោះពួកគេខ្មាស់អៀន»
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មានដែលបាត់។ «អ្នកណាធំជាងគេក្នុងចំណោមពួកគេ»
ពាក្យ «ដំបូង» និង «ចុងក្រោយ» នៅទីនេះ ផ្ទុយពីគ្នាស្រឡះ។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា«សំខាន់បំផុត» ថាជា «ទីមួយ»ហើយជាមនុស្សដែល «សំខាន់បំផុត» ថាជាមនុស្សចុងក្រោយគេ។ «ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ចង់ឲ្យព្រះជាម្ចាស់ចាត់ទុកគាត់ជាមនុស្សសំខាន់បំផុត គាត់ត្រូវតែចាត់ទុកខ្លួនឯងថា ជាមនុស្សដែលអន់ជាងគេទាំងអស់»
«នៃប្រជាជនទាំងអស់ ... នៃប្រជាជនទាំងអស់»
«ក្នុងចំណោមពួកគេ» ។ ពាក្យថា «របស់ពួកគេ» សំដៅទៅលើហ្វូងមនុស្ស។
មានន័យថាទ្រង់បានឱបក្មេង ឬលើកហើយដាក់គាត់នៅលើភ្លៅរបស់ទ្រង់។
"ក្មេងបែបនេះ"
មានន័យថាធ្វើអ្វីមួយដោយសារតែសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះយេស៊ូ។ «ពីព្រោះពួកគេស្រឡាញ់ខ្ញុំ» ឬ «ដើម្បីប្រយោជន៍ខ្ញុំ»
សំដៅទៅលើព្រះដែលបានបញ្ជូនទ្រង់មកផែនដី។ «ព្រះជាម្ចាស់ដែលបានចាត់ខ្ញុំអោយមក»
«លោកយ៉ូហានបានទូលទៅព្រះយេស៊ូ»
«ដេញអារក្សចេញ» ។ សំដៅទៅលើការដេញអារក្សចេញពីមនុស្ស។ «ដេញអារក្សចេញពីមនុស្ស»
នៅទីនេះ «នាម» ត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងសិទ្ធិនិងអំណាចរបស់ព្រះយេស៊ូ។ «ដោយអំណាចនៃនាមរបស់លោក» ឬ «ដោយអំណាចនៃនាមរបស់លោក»
មានន័យថាគាត់មិនស្ថិតក្នុងចំណោមក្រុមសិស្សរបស់ពួកគេទេ។ «គាត់មិនមែនជាម្នាក់ក្នុងចំនោមពួកយើង» ឬ «គាត់មិនដើរជាមួយយើងទេ»
«មិនប្រឆាំងនឹងយើងទេ»
អាចពន្យល់យ៉ាងច្បាស់ពីអត្ថន័យនេះថា «កំពុងព្យាយាមសម្រេចគោលដៅដូចយើងដែរ»
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីការឲ្យទឹកមួយកែវដល់នរណាម្នាក់ ជាឧទាហរណ៍នៃរបៀបដែលមនុស្សម្នាក់អាចជួយអ្នកដទៃបាន។ នេះជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់ជួយអ្នកណាម្នាក់តាមរបៀបណាមួយ។
ប្រយោគអវិជ្ជមាននេះសង្កត់ធ្ងន់លើអត្ថន័យវិជ្ជមាន។ នៅក្នុងភាសាខ្លះ ជាការធម្មតាទេក្នុងការប្រើសេចក្តីថ្លែងវិជ្ជមាន។ «ពិតជាទទួលបាន»
ថ្មមូលធំមួយប្រើសម្រាប់កិនគ្រាប់ធញ្ញជាតិទៅជាម្សៅ
ពាក្យ «ដៃ» នៅទីនេះជាការប្រៀបធៀបមួយសម្រាប់ការចង់ធ្វើបាបណាមួយ ដោយដៃរបស់អ្នកផ្ទាល់។ «បើអ្នកចង់ធ្វើអ្វីមួយ ដែលធ្វើបាបដោយដៃរបស់អ្នក»
«ត្រូវពិការហើយបន្ទាប់មកចូលក្នុងជីវិត» ឬ «ត្រូវពិការមុនពេលចូលក្នុងជីវិត»
ការស្លាប់ហើយបន្ទាប់មកចាប់ផ្តើមរស់នៅជារៀងរហូតត្រូវបានគេនិយាយថាចូលក្នុងជីវិត។ «ចូលទៅក្នុងជីវិតអស់កល្បជានិច្ច» ឬ «ស្លាប់ហើយចាប់ផ្តើមរស់នៅជារៀងរហូត»
បាត់ផ្នែកនៃរាងកាយដែលជាលទ្ធផលនៃការយកវាចេញឬរងរបួស។ នៅទីនេះវាសំដៅទៅលើការបាត់ដៃ។ «ដោយគ្មានដៃ» ឬ «បាត់ដៃ»
«កន្លែងដែលភ្លើងមិនចេះរលត់»
ពាក្យថា «ជើង» ត្រង់នេះជាពាក្យប្រៀបធៀបការចង់ធ្វើបាប ដែលអ្នកនឹងប្រព្រឹត្តដោយជើងរបស់អ្នក ដូចជាទៅកន្លែងដែលអ្នកមិនគួរទៅ។ «ប្រសិនបើអ្នកចង់ធ្វើអ្វីមួយ ដែលធ្វើបាបដោយជើងម្ខាងរបស់អ្នក»
«ដើម្បីឲ្យមនុស្សខ្វិនហើយបន្ទាប់មកចូលទៅក្នុងជីវិត» ឬ «ដើម្បីឲ្យពិការមុនពេលចូលទៅក្នុងជីវិត»
ការស្លាប់ហើយបន្ទាប់មកចាប់ផ្តើមរស់នៅជារៀងរហូតត្រូវបានគេនិយាយថាចូលក្នុងជីវិត។ «ចូលទៅក្នុងជីវិតអស់កល្បជានិច្ច» ឬ «ស្លាប់ហើយចាប់ផ្តើមរស់នៅជារៀងរហូត»
«មិនអាចដើរបានស្រួលទេ» ។ ត្រង់នេះវានិយាយថាមិនអាចដើរបានស្រួលដោយសារតែបាត់ជើង។ «ដោយគ្មានជើង» ឬ «បាត់ជើង»
អាចសរសេរបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ហើយដើម្បីឲ្យព្រះជាម្ចាស់បោះអ្នកទៅក្នុងនរក»
ពាក្យ «ភ្នែក» ត្រង់នេះជាពាក្យប្រៀបធៀប ១) ដែលមានបំណងធ្វើបាបដោយមើលអ្វីមួយ។ «ប្រសិនបើអ្នកចង់ធ្វើអ្វីមួយ ដែលមានបាបដោយមើលអ្វីមួយ សូមខ្វេះភ្នែករបស់អ្នកចេញ» ។ ឬ ២) ការចង់ធ្វើបាបដោយសារអ្វីដែលអ្នកបានមើល។ «ប្រសិនបើអ្នកចង់ធ្វើបាបដោយសារតែអ្វីដែលអ្នកមើល ចូរខ្វេះភ្នែករបស់អ្នកចេញ»
សំដៅទៅលើស្ថានភាពនៃរាងកាយរបស់មនុស្សម្នាក់នៅពេលគាត់ស្លាប់។ មនុស្សម្នាក់មិនយករាងកាយរបស់គាត់ទៅជាមួយគាត់ជារៀងរហូតទេ។ «ដើម្បីចូលទៅក្នុងនគររបស់ព្រះជាម្ចាស់ បន្ទាប់ពីបានរស់នៅលើផែនដីដោយភ្នែកតែមួយ ជាជាងរស់នៅលើផែនដីនិងមានភ្នែកពីរ»
អាចបញ្ជាក់នៅក្នុងទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ដើម្បីព្រះជាម្ចាស់នឹងបោះអ្នកទៅក្នុងនរក»
ធ្វើឲ្យឃ្លានេះមានន័យកាន់តែច្បាស់។ «កន្លែងដែលដង្កូវដែលស៊ីមនុស្សនៅទីនោះមិនចេះស្លាប់»
នៅទីនេះព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលអំពីមនុស្សគ្រប់រូប ដែលត្រូវបានសម្អាតដោយការរងទុក្ខ។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីទុក្ខវេទនាដូចជាភ្លើង ហើយកំពុងតែផ្ដល់ការរងទុក្ខដល់មនុស្ស ដូចជាគេយកអំបិលទៅដាក់លើខ្លួនគេ។ អាចបញ្ជាក់ផងដែរនៅក្នុងទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ដូចអំបិលបន្សុតការលះបង់ព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាបរិសុទ្ធដោយអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេរងទុក្ខ»
«រសជាតិប្រៃរបស់វា»
អាចសរសេរជាឃ្លាថា «អ្នកមិនអាចធ្វើឲ្យវាប្រៃឡើងវិញបានទេ» ។
ធ្វើឲ្យប្រៃឡើងវិញ
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលពីការធ្វើអំពើល្អចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកដូចជារបស់ល្អ ៗ ដែលអំបិលជាកម្មសិទ្ធិរបស់មនុស្សដែរ។ «ធ្វើអំពើល្អចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ដូចជាអំបិលបន្ថែមរសជាតិទៅនឹងអាហារ»
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ អ្នកដែលឈរនៅទីនេះជាមួយព្រះអង្គនឹងមិនស្លាប់ឡើយ មុនពេលពួកគេបានឃើញព្រះរាជ្យនៃព្រះជាម្ចាស់យាងចុះមកជាមួយនឹងអំណាចព្រះចេស្តា។
ព្រះយេស៊ូក៏មានរូបរាងប្លែក ហើយសម្លៀកបំពាក់របស់ព្រះអង្គប្រែជាសភ្លឺចាំងយ៉ាងអស្ចារ្យ។
លោកអេលីយ៉ា និងលោកម៉ូសេបានលេចមកនៅចំពោះពួកគេ ហើយអ្នកទាំងពីរបានជជែកជាមួយព្រះយេស៊ូ។
ដោយសំឡេងបាននិយាយថា៖ «នេះគឺជាបុត្រជាទីស្រឡាញ់របស់យើង សូមស្ដាប់តាមព្រះអង្គចុះ»។
ព្រះយេស៊ូបានបង្គាប់ហាមមិនឲ្យប្រាប់ការអ្វីដែលពួកគេបានឃើញដល់អ្នកណាឲ្យសោះ ដរាបដល់កូនមនុស្សបានរស់ឡើងវិញពីសេចក្តីស្លាប់សិន។
ព្រះយេស៊ូបន្ទូលថា៖ លោកអេលីយ៉ាបានមកមុនមែន គឺដើម្បីស្តាអ្វីគ្រប់យ៉ាងឡើងវិញ ហើយលោកអេលីយ៉ាបានមករួចហើយ។
ពួកសិស្សមិនអាចដេញវិញ្ញាអារក្សចេញពីកូនប្រុស និងឪពុករបស់គេបានឡើយ។
វិញ្ញាណអាក្រក់វាផ្តួលក្មេងទៅលើភ្លើង ឬទៅក្នុងទឹក ដើម្បីនឹងសម្លាប់គេ។
ឪពុកបានឆ្លើយតបថា៖ «ខ្ញុំជឿហើយ សូមជួយការមិនមានជឿរបស់ខ្ញុំផង!»។
ពួកសិស្សមិនអាចដេញវិញ្ញាណបាន ព្រោះវិញ្ញាណប្រភេទនេះមិនអាចដេញបានទេ លើកលែងតែតាមរយៈពាក្យអធិស្ឋាន។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ ព្រះអង្គនឹងត្រូវគេធ្វើគុត ហើយបន្ទាប់ពីបីថ្ងៃក្រោយមកព្រះអង្គនឹងរស់ឡើងវិញ។
ពួកសិស្សបានប្រកែកគ្នានៅតាមផ្លូវ ក្នុងចំណោមពួកគេ ថាអ្នកណានឹងក្លាយជាធំជាងគេ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ព្រះអង្គគឺជាអ្នកបម្រើរបស់អ្នកទាំងអស់គ្នាជាទីមួយ ។
នៅពេលនរណាម្នាក់ទទួលក្មេងតូចក្នុងនាមព្រះយេស៊ូ ពួកគេក៏ដូចជាទទួលព្រះយេស៊ូ ហើយនិងព្រះអម្ចាស់ជាអ្នកចាត់ព្រះយេស៊ូឲ្យមកដែរ។
វាគួរឲ្យអ្នកនោះចងកនឹងត្បាល់ថ្មកិន ហើយឲ្យគេទម្លាក់ក្នុងសមុទ្រនោះប្រសើរជាង។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ សូមខ្វេះក្នែករបស់អ្នកចោល បើវាធ្វើអ្នកជំពប់ដួល។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ នៅក្នុងស្ថាននរក មានដង្កូវមិនចេះងាប់ និងភ្លើងដែលមិនរលត់។
1 ព្រះយេស៊ូបានចាកចេញពីទីនោះ ហើយក៏យាងទៅដល់ស្រុកយូដា ហើយនិងទៅតាមតំបន់ទន្លេយ័រដាន់ ពួកបណ្តាលជនក៏មករកព្រះអង្គម្តងទៀត។ ព្រះអង្គក៏បង្រៀនពួកគេថែមទៀត ដូចដែលព្រះអង្គធ្លាប់ធ្វើកន្លងមក។ 2 ពួកផារីស៊ីបានមកដល់ព្រះអង្គដើម្បីល្បងហើយទូលសួរថា៖ «តើប្តីលែងប្រពន្ធរបស់គាត់ត្រូវច្បាប់ទេ?» 3 ព្រះអង្គក៏ឆ្លើយថា៖ «តើលោកម៉ូសេបង្គាប់អ្នករាល់គ្នាយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ?» 4 ពួកគេបាននិយាយថា៖ «លោកម៉ូសេអនុញ្ញាតឲ្យបុរសសរសេរសំបុត្រលែងលះ រួចហើយលែងប្រពន្ធបាន»។ 5 ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «ដោយព្រោះតែចិត្តអ្នករាល់គ្នារឹងបានជាគាត់សរសេរច្បាប់បែបនេះឲ្យអ្នករាល់គ្នា»។ 6 ប៉ុន្តែ «ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតពួកគេជាប្រុសជាស្រី តាំងពីដើមកំណើតនៃពិភពលោកមេ្ល៉ះ»។ 7 «ហេតុនេះហើយបានជាមនុស្សប្រុសនឹងចាកចេញពីឪពុកម្ដាយ ទៅរួមរស់ជាមួយប្រពន្ធរបស់ខ្លួន 8 ហើយអ្នកទាំងពីរត្រឡប់ទៅជាសាច់តែមួយ។ ដូច្នេះ ពួកគេលែងពីរនាក់ទៀតហើយ គឺសាច់តែមួយវិញ។ 9 ដូច្នេះ កុំឲ្យមនុស្សបំបែកអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានផ្សំផ្គុំឡើយ»។ 10 ពេលពួកគេមកដល់ក្នុងផ្ទះ ពួកសិស្សសួរព្រះអង្គម្តងទៀតអំពីការនេះ។ 11 ព្រះអង្គមានបន្ទូលតបថា៖ «អ្នកណាលែងប្រពន្ធខ្លួន រួចរៀបការជាមយយស្ដ្រីម្នាក់ទៀត នោះផិតក្បត់នឹងប្រពន្ធហើយ។ 12 ប្រសិនបើប្រពន្ធលែងប្ដីខ្លួន រួចរៀបការនឹងបុរសម្នាក់ទៀត នោះនាងផិតក្បត់ហើយ»។ 13 ក្រោយមក មានគេនាំក្មេងៗមករកព្រះអង្គ ដើម្បីឲ្យព្រះអង្គពាល់ពួកគេ ប៉ុន្តែ ពួកសិស្សបានស្ដីបន្ទោសដល់ពួកគេ។ 14 ប៉ុន្តែ ពេលព្រះយេស៊ូទតឃើញ ព្រះអង្គមិនគាប់ព្រះហឫទ័យនឹងពួកគេមានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «កុំឃាត់ពួកគេអី ចូរឲ្យក្មេងៗទាំងនេះមករកខ្ញុំចុះ ដ្បិត ព្រះរាជ្យនៃព្រះជាម្ចាស់ជារបស់មនុស្សដូចជាក្មេងៗទាំងនេះដែរ។ 15 ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា អ្នកណាដែលមិនទទួលព្រះរាជ្យនៃព្រះជាម្ចាស់ដូចជាក្មេងៗតូចនេះទេ នឹងប្រាកដជាមិនអាចចូលក្នុងព្រះរាជ្យនៃព្រះជាម្ចាស់បានទេ»។ 16 ក្រោយមក ព្រះអង្គបានលើកពួកក្មេងៗមកក្នុងព្រះហស្តព្រះអង្គ ហើយឲ្យពរដល់ពួកគេ នៅពេលដែលព្រះអង្គដាក់ព្រះហស្តលើពួកគេ។ 17 ពេលព្រះអង្គកំពុងបន្តដំណើរតាមផ្លូវ មានបុរសបានរត់មករកព្រះអង្គហើយលុតជង្គង់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយទូលថា៖ «លោកគ្រូដ៏ល្អអើយ តើធ្វើដូចម្តេច ដើម្បីឲ្យបានទទួលបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច»? 18 ព្រះយេស៊ូឆ្លើយទៅគាត់ថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នកហៅខ្ញុំគ្រូល្អដូច្នេះ? គ្មាននរណាល្អទេ លើកលែងតែព្រះមួយព្រះជាម្ចាស់តែមួយអង្គគត់។ 19 អ្នកបានស្គាល់ពីបញ្ញត្តិហើយ៖ មិនត្រូវសម្លាប់ឲ្យសោះ មិនត្រូវផិតក្បត់ឲ្យសោះ មិនត្រូវលួច មិនត្រូវធ្វើសាក្សីក្លែងក្លាយ មិនត្រូវកេងបន្លំ ហើយត្រូវគោរពឪពុកម្ដាយរបស់អ្នកឡើយ»។ 20 បុរសនោះឆ្លើយថា៖ «លោកគ្រូ ខ្ញុំបានស្តាប់បង្គាប់តាមបញ្ញត្តិ តាំងតែពីក្មេងមកមេ៉្លះ»។ 21 ព្រះយេស៊ូបានមើលទៅគាត់ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «ការមួយទៀតដែលអ្នកមិនទាន់ធ្វើ។ អ្នកត្រូវលក់របស់ទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់ហើយចែកដល់អ្នកក្រចុះ នោះអ្នកនឹងទទួលសម្បត្តិនៃស្ថានសួគ៌វិញ។ រួចហើយដើតាមខ្ញុំចុះ»។ 22 ប៉ុន្តែ ដោយព្រោះប្រយោគនេះ ធ្វើឲ្យគាត់អស់សង្ឃឹមយ៉ាងខ្លាំង ហើយចេញទៅទាំងសោកសៅ ដោយព្រោះគាត់មានសម្បតិ្តច្រើនពេក។ 23 ព្រះយេស៊ូទតមើលជុំវិញហើយមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកសិស្សថា៖ «អ្នកមានចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ពិបាកណាស់»! 24 ពួកសិស្សបានងឿងឆ្ងល់ជាមួយនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកគេម្តងទៀតថា៖ «កូនអើយ តើអ្នកមានចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ពិបាកយ៉ាងណាទៅ! 25 គឺសត្វអូដ្ឋដែលចូលតាមប្រហោងម្ជុល ងាយជាងដែលអ្នកមានចូលក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅទៀត»។ 26 ពួកសិស្សកាន់តែងឿងឆ្ងល់ខ្លាំងឡើង ហើយក៏ជជែកគ្នាទៅវិញទៅមកថា៖ «តើអ្នកណាទៅដែលអាចបានសង្គ្រោះទៅ»? 27 ព្រះយេស៊ូទតទៅពួកគេហើយបន្ទូលថា៖ «មនុស្សមិនអាចធ្វើបានទេ ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់អាចធ្វើបាន។ ដ្បិត ព្រះជាម្ចាស់អាចធ្វើគ្រប់ការទាំងអស់បាន»។ 28 លោកពេត្រុសក៏ចាប់ផ្តើមទូលទៅព្រះអង្គថា៖ «មើល៍! ពួកយើងបានលះចោលគ្រប់យ៉ាងហើយមកតាមលោកគ្រូ»។ 29 ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា គ្មានមានអ្នកណាចាកចេញពីផ្ទះ ឬបងប្អូនប្រុសស្រី ឬឪពុកម្តាយ ឬដីស្រែចម្ការ ដោយព្រោះខ្ញុំ និងដើម្បីដំណឹងល្អ 30 អ្នកនោះនឹងបានទទួលមួយជាមួយរយដងវិញគឺផ្ទះសម្បែង ហើយបងប្អូនប្រុសស្រី ហើយនិងឪពុកម្តាយ និងដីស្រែចម្ការនៅក្នុងលោកនេះ ជាមួយនឹងការបៀតបៀនដែលនឹងកើតឡើងក្នុងពិភពលោកខាងមុខ ហើយនិងជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ 31 ប៉ុន្តែ នឹងមានអ្នកខ្លះដែលមកមុន នឹងទៅជាក្រោយ ហើយអ្នកដែលក្រោយនឹងទៅជាមុនវិញ»។ 32 ពួកគេកំពុងធ្វើដំណើនៅតាមផ្លូវទៅក្រុងយេរូសាឡិម ព្រះយេស៊ូបានយាងទៅមុនពួកគេ។ ពួកសិស្សមានការអស្ចារ្យ ហើយនិងអ្នកដែលមកតាមក្រោយក៏មានការភ័យខ្លាច។ ក្រោយមក ព្រះយេស៊ូបាននាំពួកសិស្សទៅដោយឡែក ហើយក៏ចាប់ផ្តើមមានបន្ទូលប្រាប់អំពីអ្វីដែលនឹងត្រូវកើតឡើងមកលើព្រះអង្គនៅពេលឆាប់ៗនេះ។ 33 «មើល៍! ពួកយើងកំពុងធ្វើដំណើរទៅក្រុងយេរូសាឡិម ហើយកូនមនុស្សនឹងត្រូវគេប្រគល់ទៅដល់ក្រុមនាយកបូជាចារ្យ និងពួកអាចារ្យ។ ពួកគេនឹងកាត់ទោសប្រហារជីវិតលោក រួចប្រគល់លោកឲ្យទៅសាសន៍ដទៃ។ 34 ពួកគេនឹងចំអកឲ្យលោក ស្ដោះទឹកមាត់ដាក់លោក វាយនឹងខ្សែតី រួចសម្លាប់លោក។ ប៉ុន្ដែ បីថ្ងៃក្រោយមក លោកនឹងរស់ឡើងវិញ»។ 35 លោកយ៉ាកុប និងលោកយ៉ូហានជាកូនលោកសេបេដេបានចូលទៅជិតព្រះអង្គហើយទូលព្រះអង្គថា៖ «លោកគ្រូ យើងចង់ឲ្យលោកធ្វើតាមសំណូមរបស់យើង»។ 36 ព្រះអង្គមានបន្ទូលតបទៅពួកគេថា៖ «តើអ្នកចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើអ្វីដល់អ្នក? 37 ពួកគេបានទូលឆ្លើយថា៖ «សូមឲ្យយើងបានអង្គុយ ម្នាក់នៅខាងស្ដាំ និងម្នាក់ទៀតនៅខាងឆ្វេងលោក នៅក្នុងសិរីរុងរឿងរបស់លោកគ្រូផង»។ 38 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូបានតបទៅពួកគេថា៖ «អ្នកមិនដឹងពីអ្វីដែលពួកអ្នកកំពុងសុំនោះទេ។ តើអ្នកអាចផឹកពីពែងដែលខ្ញុំផឹក និងទទួលពិធីជ្រមុជដែលខ្ញុំទទួលបានដែរឬទេ»? 39 ពួកគេបានទូលទៅព្រះអង្គថា៖ «ពួកយើងអាចធ្វើបាន»។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកគេម្តងទៀតថា៖ «អ្នកនឹងផឹកពីពែងដែលខ្ញុំផឹក ហើយទទួលពិធីជ្រមុជដែលខ្ញុំបានទទួលដែរ។ 40 ប៉ុន្តែ សម្រាប់អ្នកដែលត្រូវអង្គុយនៅខាងស្តាំ ឬនៅខាងឆ្វេងព្រះហសត្តរបស់ព្រះអង្គនោះមិនមែនខ្ញុំទេជាអ្នកសម្រេចនោះទេ គឺសម្រាប់តែអ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំទុកឲ្យតែប៉ុណ្ណោះ»។ 41 ពេលពួកសិស្សដប់អ្នកទៀតបានឮពីការនេះ គេចាប់ផ្តើមខឹងយ៉ាងខ្លាំងជាមួយនឹងលោកយ៉ាកុប ហើយនិងលោកយ៉ូហាន។ 42 ព្រះយេស៊ូបានហៅពួកគេមករកព្រះអង្គហើយមានបន្ទូលថា៖ «អ្នករាល់គ្នាដឹងថា អ្នកដែលគេចាត់ទុកជាអ្នកគ្រប់គ្រងលើសាសន៍ដទៃ គឺត្រួតត្រាលើពួកគេ ហើយពួកអ្នកដែលមានតួនាទីធំរបស់គេ ក៏ប្រើសិទ្ធិអំណាចគ្រប់គ្រងលើពួកគេផងដែរ។ 43 ប៉ុន្តែ ការនេះមិនគួរមាននៅក្នុងអ្នករាល់គ្នានោះទេ។ អ្នកណាដែលចង់ធ្វើជាអ្នកធំក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា អ្នកនោះត្រូវធ្វើជាអ្នកបម្រើអ្នករាល់គ្នាវិញ 44 ហើយអ្នកណាប្រាថ្នាចង់ធ្វើជាទីមួយក្នុងចំណោមអ្នក គឺត្រូវធ្វើជាអ្នកបម្រើដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាវិញ។ 45 ដ្បិត កូនមនុស្សមិនបានមកដើម្បីឲ្យគេបម្រើនោះទេ ប៉ុន្តែ ដើម្បីបម្រើវិញ ទាំងប្រគល់ជីវិតខ្លួនទុកជាថ្លៃលោះសម្រាប់មនុស្សជាច្រើនផង»។ 46 ពួកគេបានមកដល់ក្រុងយេរីខូរ។ គឺនៅពេលព្រះអង្គ និងពួកសិស្សព្រមទាំងបណ្តាជនជាច្រើន បានចាកចេញពីក្រុងយេរីខូរ ហើយមានអ្នកសុំទានម្នាក់ ពិការភ្នែក ឈ្មោះបារទីមេ ជាកូនប្រុសលោកទីមេកំពុងតែអង្គុយតាមដងផ្លូវ។ 47 ពេលគាត់បានឮថាព្រះយេស៊ូនៅស្រុកណាសារ៉ែត គាត់ក៏ចាប់ផ្តើមស្រែកឡើងដោយនិយាយថា៖ «ព្រះយេស៊ូជាពូជពង្សដាវីឌអើយ សូមមេត្ដាខ្ញុំផង»! 48 មានមនុស្សជាច្រើនបានស្តីបន្ទោសដល់គាត់ ដោយប្រាប់ឲ្យគាត់នៅស្ងៀម។ ប៉ុន្តែ គាត់នៅតែស្រែកខ្លាំងឡើងថា៖ «ពូជពង្សដាវីឌអើយ សូមមេត្ដាខ្ញុំផង»! 49 ព្រះយេស៊ូក៏ឈប់ ហើយមានបន្ទូលថា៖ «ចូរហៅគាត់មក!»។ ពួកគេក៏បានហៅបុរសពិការភ្នែកនោះមក ដោយនិយាយថា៖ «ចូរក្លាហាន! ហើយងើបឡើង! លោកគ្រូហៅអ្នកហើយ»។ 50 គាត់ក៏បោះអាវរបស់គាត់ចោល រួចលោតឡើង ហើយក៏ចូលមករកព្រះយេស៊ូ។ 51 ព្រះយេស៊ូបានតបទៅគាត់ដោយមានបន្ទូលថា៖ «តើអ្នកចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើអ្វីឲ្យដល់អ្នក?» បុរសពិការភ្នែកនោះបានទូលថា៖ «រ៉ាប៊ី ខ្ញុំចង់មើលឃើញ»។ 52 បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅកាន់គាត់ថា៖ «ទៅចុះ! ជំនឿបានធ្វើឲ្យអ្នកជាសះស្បើយហើយ»។ រំពេចនោះ គាត់ក៏បានមើលឃើញ ហើយគាត់ក៏រួមដំណើរជាមួយព្រះអង្គទៅ។
បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូ និងសិស្សរបស់ព្រះអង្គចាកចេញពីក្រុងកាពើណិម ព្រះព្រះអង្គរំលឹកពួកផារីស៊ីនិងសិស្សរបស់ទ្រង់ នូវអ្វីដែលព្រះអង្គចង់បាននៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍និងការលែងលះ។
សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូកំពុងធ្វើដំណើរជាមួយព្រះអង្គ។ ពួកគេបានចាកចេញពីក្រុងកាពើណិម។ «ព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គបានចាកចេញពីក្រុងកាពើណិម»
«ទៅហួសទន្លេយ័រដាន់» ឬ «ដែលបានឆ្លងកាត់ទន្លេយ័រដាន់»
ពាក្យថា «ពួកគេ» សំដៅទៅលើហ្វូងមនុស្ស។
«ជាទម្លាប់របស់ទ្រង់» ឬ «ទ្រង់ជាធម្មតាបានធ្វើដូចនេះ»
លោកម៉ូសេបានប្រគល់ក្រឹត្យវិន័យដល់ដូនតារបស់ពួកគេដែលពួកគេត្រូវអនុវត្តតាម។ «តើម៉ូសេបានបញ្ជាអ្វីទៅដូនតារបស់អ្នកអំពីរឿងនេះ»
ជាក្រដាសដែលបញ្ជាក់ថា ស្ត្រីនោះលែងជាប្រពន្ធរបស់គាត់ទៀតហើយ។
ភាសាខ្លះមិនអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកនិយាយបង្ហាញអ្នកនិយាយនៅកណ្តាលប្រយោគនោះទេ។ បើដូច្នេះ អ្នកអាចកំណត់អត្តសញ្ញាណព្រះយេស៊ូជាអ្នកនិយាយនៅដើមប្រយោគ។ «ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកគេថា» ដោយសារតែច្បាប់នេះ
លោកម៉ូសេបានសរសេរក្រឹត្យវិន័យសម្រាប់ដូនតារបស់ពួកគេ ដែលតម្រូវឲ្យគេអនុវត្តតាម។ «ដួងចិត្តរឹងរូសរបស់ដូនតាអ្នកបាន ធ្វើឲ្យគាត់សរសេរច្បាប់នេះឡើង»
មានន័យថាពួកគេរឹងចចេសណាស់។ «ភាពរឹងចចេសរបស់អ្នក»
«ព្រះបានបង្កើតមនុស្ស»
នៅក្នុងខទាំងនេះ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែដកស្រង់ព្រះបន្ទូលនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរលោកុប្បត្តិ។ «ពន្យល់មូលហេតុដែលព្រះមានបន្ទូលថា» កុំឲ្យមនុស្សបំបែកអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានផ្សំផ្គុំឡើយ ។
«ដូច្នេះ» ឬ «ដោយសារតែរឿងនេះ»
«ចូលរួមជាមួយ» ឬ «តោងជាប់»
ពាក្យប្រៀបធៀបនេះបង្ហាញពីភាពស្និទ្ធស្នាលរបស់ពួកគេជាប្ដីប្រពន្ធ។ «មនុស្សទាំងពីរនាក់នឹងក្លាយជាមនុស្សតែមួយ» ឬ «ពួកគេលែងជាមនុស្សពីរនាក់ទៀតហើយប៉ុន្តែពួកគេរួមគ្នាជារូបកាយតែមួយ»
សេចក្តីថ្លែងការណ៍នេះអាចសរសេរកាន់តែច្បាស់។ «ដូច្នេះចាប់តាំងពីព្រះជាម្ចាស់ភ្ជាប់ប្តីនិងប្រពន្ធកុំឲ្យមាននរណាមកបំបែកពួកគេចេញគ្នាឡើយ»
«ពេលព្រះយេស៊ូនិងសិស្សរបស់ព្រះអង្គនៅ»
សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូកំពុងនិយាយជាមួយទ្រង់ដោយឡែក។ បាននៅម្នាក់ឯងក្នុងផ្ទះ»
ពាក្យ«នេះ»សំដៅទៅលើការសន្ទនា ដែលព្រះយេស៊ូទើបតែមានជាមួយពួកផារីស៊ីអំពីការលែងលះ។
«បើមានបុរសណា»
ពាក្យ «នាង» នៅទីនេះសំដៅទៅលើស្ត្រីដំបូងដែលគាត់បានរៀបការជាមួយ។
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មានដែលបាត់។ «នាងផិតក្បត់នឹងគាត់» ឬ «នាងផិតក្បត់នឹងបុរសទី១»
ពេលពួកសិស្សស្ដីបន្ទោសប្រជាជនចំពោះការនាំកូនតូចរបស់ពួកគេមករកព្រះយេស៊ូ ទ្រង់បានប្រទានពរដល់ក្មេងៗហើយរំលឹកពួកសិស្សថា មនុស្សត្រូវតែមានចិត្តទន់ទាបដូចកូនក្មេង ទើបចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់បាន។
ឥឡូវមនុស្សកំពុងនាំមកហើយ។ នេះជាព្រឹត្តិការណ៍បន្ទាប់នៅក្នុងរឿង។
មានន័យថា ព្រះយេស៊ូនឹងពាល់ពួកគេដោយព្រះហស្ដរបស់ទ្រង់ ហើយប្រទានពរដល់ពួកគេ។ «ទ្រង់អាចពាល់ពួកគេដោយព្រះហស្តរបស់ទ្រង់ហើយប្រទានពរដល់ពួកគេ» ឬ «ទ្រង់អាចដាក់ដៃលើពួកគេហើយប្រទានពរដល់ពួកគេ»
«ស្តីបន្ទោសប្រជាជន»
ពាក្យថា“ វា” សំដៅទៅលើពួកសិស្សដែលស្ដីបន្ទោសមនុស្សដែលកំពុងតែនាំក្មេងៗមកឯព្រះយេស៊ូ។
«ខឹង»
ឃ្លាទាំងពីរនេះមានន័យប្រហាក់ប្រហែល ដែលបានបញ្ជាក់ម្តងហើយម្តងទៀតដើម្បីបញ្ជាក់អត្ថន័យ។ នៅក្នុងភាសាខ្លះ ជាការធម្មតាទេក្នុងការសង្កត់ន័យលើវិធីមួយផ្សេងទៀត។ «ត្រូវប្រាកដថា អនុញ្ញាតឲ្យក្មេងតូចៗមករកខ្ញុំ»
នេះជាអវិជ្ជមានទ្វេដង។ នៅក្នុងភាសាខ្លះវាជាការធម្មតាទេក្នុងការប្រើសេចក្តីថ្លែងវិជ្ជមាន។ «អនុញ្ញាត»
ព្រះរាជ្យជាកម្មសិទ្ធិរបស់មនុស្ស ព្រះរាជ្យរួមមានទាំងពួកគេផង។ «ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់រួមមានមនុស្សដែលដូចពួកគេនេះ» ឬ «ពីព្រោះមានតែមនុស្សដូចពួកគេទេដែលជាសមាជិកនៃព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់»
«បើអ្នកណា»
ព្រះយេស៊ូកំពុងប្រៀបធៀបរបៀបដែលមនុស្សត្រូវទទួលព្រះរាជ្យររបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងរបៀបដែលកូនក្មេងនឹងទទួលព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ «មានលក្ខណៈដូចកូនក្មេងដែរ»
«នឹងមិនទទួលយកព្រះអង្គមកធ្វើជាស្តេចរបស់ពួកគេ»
ពាក្យថា «វា» សំដៅទៅលើព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
«ទ្រង់បានឱបកុមារ»
នៅទីនេះបុរសនិយាយអំពី «ការទទួល» ដូចជាវាជា«"មរតក» ។ ការប្រៀបធៀបនេះត្រូវបានប្រើដើម្បីបញ្ជាក់ពីសារៈសំខាន់នៃការទទួល។ ដូចគ្នានេះផងដែរ «មរតក» នៅទីនេះ មិនមែនមានន័យថាមាននរណាម្នាក់ត្រូវស្លាប់មុនគេ ដើម្បីទទួលបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច»
ព្រះយេស៊ូកំពុងតែសួរបុរសនោះថា តើគាត់ដឹងថាការហៅព្រះយេស៊ូថាល្អទេ មានន័យថាព្រះយេស៊ូជាព្រះជាម្ចាស់។ «អ្នកដឹងទេថា គ្មាននរណាម្នាក់ល្អក្រៅពីព្រះអង្គតែមួយ។ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកហៅខ្ញុំថាល្អ?» ឬ «អ្នកដឹងថាគ្មាននរណាម្នាក់ល្អក្រៅពីព្រះមួយអង្គទេ។ តើអ្នកយល់ពីអ្វីដែលអ្នកកំពុងនិយាយនៅពេលដែលអ្នកហៅខ្ញុំថាល្អទេ?»
«ល្អ មានតែព្រះជាម្ចាស់ទេ ដែលល្អ»
«កុំផ្តល់សក្ខីភាពមិនពិតប្រឆាំងនឹងនរណាម្នាក់» ឬ «កុំកុហកអ្នកណាម្នាក់នៅក្នុងតុលាការ»
មានន័យថា ការគោរពនិងស្តាប់បង្គាប់។
មានរឿងមួយដែលអ្នកកំពុងបាត់បង់។ នៅទីនេះព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលពីការប្រព្រឹត្ដ«មិនធ្វើអ្វីមួយ»ដូចជា«ខ្វះអ្វីមួយ»។ «មានរឿងមួយដែលអ្នកមិនទាន់បានធ្វើ»
មិនមានអ្វីមួយ
ពាក្យ «ចែកដល់» ត្រង់នេះសំដៅទៅលើរបស់របរ ដែលគាត់លក់ ហើយជាប្រាក់ដែលគាត់ទទួលបាន ពេលគាត់លក់វា។ «ផ្តល់ប្រាក់ដល់អ្នកក្រីក្រ»
សំដៅលើអ្នកក្រីក្រ។ ជនក្រីក្រ។
ភាពស្តុកស្តម
មានរបស់ជាច្រើន
វាពិបាកណាស់
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកសិស្សម្តងទៀត
«កូន ៗ របស់ខ្ញុំ» ។ ព្រះយេស៊ូសំដៅទៅលើពួកសិស្សថា«កូន»ពីព្រោះលោកកំពុងបង្រៀនពួកគេដូចជាឪពុកនឹងបង្រៀនកូនៗរបស់គាត់។ «មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំ»
វាពិបាកណាស់
ព្រះយេស៊ូប្រើការបញ្ជាក់នេះដើម្បីបញ្ជាក់ថា វាពិបាកណាស់សម្រាប់អ្នកមានដើម្បីចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់។
សំដៅទៅលើស្ថានភាពដែលមិនអាចទៅរួច។ បើអ្នកមិនអាចនិយាយបានតាមវិធីនេះជាភាសារបស់អ្នកទេ វាអាចត្រូវបានសរសេរថាជាស្ថានភាពសម្មតិកម្ម។ «វានឹងងាយស្រួលសម្រាប់អូដ្ឋមួយ»
«ប្រហោងម្ជុល» នេះសំដៅទៅលើរន្ធតូចនៅចុងបញ្ចប់នៃម្ជុលដេរ ដែលខ្សែស្រឡាយឆ្លងកាត់។
ពួកសិស្ស
អាចត្រូវបានសរសេរជាឃ្លានេះថា «បើអញ្ចឹងមែន អញ្ចឹងគ្មានអ្នកណាត្រូវបានសង្គ្រោះទេ!»
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មានដែលបាត់។ «មនុស្សមិនអាចសង្គ្រោះខ្លួនឯងបានទេ ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់អាចជួយសង្រ្គោះពួកគេបាន!»
ពាក្យ «មើលទៅ» នៅទីនេះ ត្រូវបានប្រើសម្រាប់ទាក់ទាញការយកចិត្តទុកដាក់ ចំពោះពាក្យដែលនឹងមកបន្ទាប់។ ការសង្កត់ធ្ងន់ស្រដៀងគ្នាអាចត្រូវបានបង្ហាញតាមវិធីផ្សេងទៀត។ «យើងបានលះបង់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងហើយបានតាមអ្នក!»
ទុកទាំងអស់់ចោល
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាវិជ្ជមាន។ «អ្នកដែលបានចាកចេញ ... នឹងទទួលបាន»
«ដីឡូតិ៍»
«សម្រាប់បុព្វហេតុរបស់ខ្ញុំ» ឬ «សម្រាប់ខ្ញុំ»
ដើម្បីប្រកាសដំណឹងល្អ
«ជីវិតនេះ» ឬ «សម័យបច្ចុប្បន្ននេះ»
ដូចជាបញ្ជីនៅក្នុងខ ២៩ នេះពិពណ៌នាអំពីគ្រួសារទូទៅ។ ពាក្យថា «ឪពុក» គឺបាត់នៅក្នុងខ ៣០ ប៉ុន្តែវាមិនមានការផ្លាស់ប្តូរអត្ថន័យទេ។
អាចត្រូវបានសរសេរកាន់តែច្បាស់ថា «ទោះបីមនុស្សនឹងធ្វើទុក្ខបុកម្នេញពួកគេក៏ដោយនៅក្នុងពិភពលោក នាពេលអនាគតពួកគេនឹងមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច»
«ជីវិតដែលត្រូវមក» ឬ «អាយុបន្ទាប់»
ពាក្យ «ដំបូង» នៅទីនេះ និង «ចុងក្រោយ» ផ្ទុយពីគ្នាស្រឡះ។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា «សំខាន់» ជាមនុស្សដំបូងគេ ហើយជាមនុស្សដែលមិនសំខាន់ថា ជាមនុស្សចុងក្រោយគេ។ "សំខាន់និងមិនសំខាន់ ហើយអ្នកដែលមិនសំខាន់នឹងក្លាយជាមនុស្សសំខាន់វិញ"
ឃ្លា «ចុងក្រោយ» សំដៅទៅលើមនុស្សដែល «ចុងក្រោយ» ។ ដូចគ្នានេះផងដែរព័ត៌មាន ដែលបាត់អាចត្រូវបានបន្ថែម។ «អ្នកដែលនៅក្រោយគេនឹងទៅមុនគេ»
«ព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គកំពុងដើរនៅតាមផ្លូវ ... ហើយព្រះយេស៊ូនៅមុខពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គ»
«អ្នកដែលកំពុងតាមពីក្រោយពួកគេ» ។ អ្នកខ្លះដើរតាមព្រះយេស៊ូនិងសិស្សរបស់ព្រះអង្គ។
«ស្តាប់» ។ ព្រះយេស៊ូប្រើពាក្យនេះដើម្បីទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍របស់ប្រជាជន ដើម្បីឲ្យពួកគេដឹងថាគាត់ហៀបនឹងនិយាយអ្វីដែលសំខាន់។
ព្រះយេស៊ូកំពុងនិយាយអំពីខ្លួនព្រះអង្គ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា «ខ្ញុំជាកូនមនុស្ស»
អាចប្រើបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «នរណាម្នាក់នឹងបញ្ជូនកូនមនុស្សទៅ» ឬ «ពួកគេនឹងប្រគល់កូនមនុស្សទៅ»
ពាក្យថា“ ពួកគេ” សំដៅទៅលើពួកនាយកបូជាចារ្យនិងពួកអាចារ្យ។
ប្រគល់គាត់ទៅមានន័យថា ព្រះយេស៊ូនឹងត្រូវប្រគល់ការគ្រប់គ្រងទៅពួកសាសន៍ដទៃ។
មនុស្សនឹងចំអក
ប្រហារជីវិតព្រះអង្គ
សំដៅទៅលើការរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ។ «គាត់នឹងរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ»
ពាក្យនេះចង់និយាយអំពីលោកយ៉ាកុប និងយ៉ូហាន។
«នៅពេលដែលអ្នកត្រូវបានលើកតម្កើង» ឃ្លាថា «សិរីរុងរឿងរបស់អ្នក» សំដៅទៅលើពេលដែលព្រះយេស៊ូត្រូវបានសម្តែងសិរីរុងរឿង និងគ្រប់គ្រងលើរាជ្យព្រះអង្គ។ «នៅពេលអ្នកសោយរាជ្យលើនគររបស់អ្នក»
អ្នកមិនយល់
ពាក្យ «ពែង» នៅទីនេះសំដៅទៅលើអ្វី ដែលព្រះយេស៊ូត្រូវរងទុក្ខ។ ការរងទុក្ខជាញឹកញាប់ត្រូវបានគេហៅថាផឹកពីពែង។ «ពែងនៃទុក្ខដែលខ្ញុំនឹងផឹក»
«ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក"នៅទីនេះក៏សំដៅទៅលើអ្វី ដែលព្រះយេស៊ូត្រូវរងទុក្ខ។ ដូចជាទឹកគ្របលើមនុស្សម្នាក់ក្នុងកំឡុងពេលទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកការរងទុក្ខនឹងគ្របសង្កត់លើព្រះយេស៊ូ។ « ស៊ូទ្រាំនឹងពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកនៃការរងទុក្ខ»
ពួកគេឆ្លើយតបតាមវិធីនេះមានន័យថា ពួកគេអាចផឹកតែមួយពែងហើយស៊ូទ្រាំនឹងពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកដូចគ្នា។
អ្នកនឹងផឹកផងដែរ
អាចប្រើបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ដែលខ្ញុំនឹងស៊ូទ្រាំ»
«ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកដែលអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សអង្គុយនៅខាងស្តាំដៃឬដៃឆ្វេងរបស់ខ្ញុំទេ»
«ប៉ុន្តែកន្លែងទាំងនោះជាកន្លែងសម្រាប់ពួកអ្នក ដែលព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំទុក» ។ ពាក្យថា «វា« សំដៅទៅលើកន្លែងនៅដៃស្តាំនិងដៃឆ្វេងរបស់គាត់។
អាចប្រើបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំវា» ឬ «ព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំពួកគេ»
ពាក្យថា «នេះ» សំដៅទៅលើយ៉ាកុបនិងយ៉ូហានសុំអង្គុយនៅដៃស្តាំ និងខាងឆ្វេងរបស់ព្រះយេស៊ូ។
ព្រះយេស៊ូបានហៅពួកសិស្ស
អាចប្រើបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «អ្នកដែលប្រជាជនចាត់ទុកថាជាអ្នកគ្រប់គ្រងប្រជាជាតិនានា» ឬ «អ្នកដែលគ្រប់គ្រងលើប្រជាជាតិនានា»
ដែលបានទទួលស្គាល់ថាជា
មានការត្រួតត្រា ឬមានអំណាចនៅលើ
«អួតអាងអំណាចរបស់ពួកគេ» មានន័យថាពួកគេបង្ហាញ ឬប្រើសិទ្ធិអំណាចរបស់ពួកគេតាមរបៀបដែលមើលងាយ។
សំដៅទៅលើខគម្ពីរមុន ដែលចែងអំពីអ្នកគ្រប់គ្រងសាសន៍ដទៃ។ អាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា «តែកុំធ្វើដូចគេ»
«ត្រូវបានគេគោរពជាខ្លាំង»
ជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់ការសំខាន់បំផុត។ «សំខាន់បំផុត»
អាចប្រើបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ត្បិតកូនមនុស្សមិនបានមកដើម្បីឲ្យមនុស្សបម្រើលោកទេ»
ពាក្យដែលបាត់អាចត្រូវបានបន្ថែម។ «ត្រូវបានបម្រើដោយមនុស្ស ប៉ុន្តែដើម្បីបម្រើមនុស្សវិញ»
សម្រាប់មនុស្សជាច្រើន
កាលព្រះយេស៊ូនិងសិស្សរបស់ទ្រង់បន្ដដើរឆ្ពោះទៅក្រុងយេរូសាឡឹម នោះព្រះយេស៊ូបានប្រោសមនុស្សខ្វាក់ម្នាក់ឈ្មោះបារទីមេ ដែលក្រោយមកដើរជាមួយពួកគេ។
«អ្នកសុំទានខ្វាក់ម្នាក់ឈ្មោះបារទីមេជាបុត្ររបស់ធីម៉ូថេ» ។ បារទីម៉ាជាឈ្មោះបុរស។ ទីមេគឺជាឈ្មោះឪពុករបស់គាត់។
បារទីមេបានឮមនុស្សនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូ។ «នៅពេលគាត់ឮមនុស្សនិយាយថា ជាព្រះយេស៊ូ»
ព្រះយេស៊ូត្រូវបានគេហៅថាជាបុត្ររបស់ដាវីឌពីព្រោះលោកជាកូនចៅរបស់ស្ដេចដាវីឌ។ «អ្នកដែលជាព្រះមេស្ស៊ីចុះមកពីស្តេចដាវីឌ»
មនុស្សច្រើន
កាន់តែខ្លាំង
អាចបកប្រែជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម ឬជាសម្រង់ផ្ទាល់។ «បញ្ជាឲ្យអ្នកដទៃហៅគាត់» ឬ «បញ្ជាពួកគេ» ហៅគាត់ឲ្យមកនៅទីនេះ។
ពាក្យពួកគេមានន័យថា ពួកបណ្តាជន។
ក្លាហានឡើង
ព្រះយេស៊ូកំពុងហៅអ្នកហើយ
លោតឡើង
បានតបទៅបុរសពិការភ្នែក
អាចមើលឃើញ
ឃ្លានេះអាចសរសេរតាមរបៀបនេះ ដើម្បីបញ្ជាក់ពីជំនឿរបស់បុរស។ ព្រះយេស៊ូព្យាបាលបុរសនោះ ព្រោះគាត់ជឿថា ព្រះយេស៊ូអាចប្រោសគាត់បាន។ អាចធ្វើឲ្យច្បាស់ថា «ខ្ញុំកំពុងប្រោសអ្នក ព្រោះអ្នកជឿលើខ្ញុំ»
គាត់បានទៅតាមព្រះយេស៊ូ
ពួកផារីស៊ីបានសួរព្រះយេស៊ូថា៖ តើស្វាមីមានសិទ្ធិលែងលះប្រពន្ធដែលឬទេ។
លោកម៉ូសេអនុញ្ញាតឲ្យបុរសសរសេរសំបុត្រលែងលះ រួចហើយលែងប្រពន្ធបាន។
លោកម៉ូសេបានប្រគល់បទបញ្ជានេះដល់ជនជាតិយូដាដោយសារពួកគេមានចិត្ដរឹងរូស។
ព្រះយេស៊ូបានសំដៅទៅលើការបង្កើតបុរស និងស្ដ្រីនៅដើមដំបូង ពេលប្រាប់អំពីបំណងព្រះហទ័យដើមរបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់អាពាហ៍ពិពាហ៍។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ មនុស្សពីរនាក់ត្រឡប់ទៅជាសាច់តែមួយ។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ កុំឲ្យមនុស្សបំបែកអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានផ្សំផ្គុំឡើយ ។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះទ័យក្រោធជាមួយពួកសិស្ស ហើយមានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ ចូរឲ្យក្មេងៗទាំងនេះមករកខ្ញុំចុះ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ព្រះរាជ្យនៃព្រះជាម្ចាស់ត្រូវតែទទួលដូចជាកូនក្មេងៗដែលចូរមក។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅបុរសថា៖ មិនត្រូវសម្លាប់ មិនត្រូវផិតក្បត់ មិនត្រូវលួច មិនត្រូវធ្វើសាក្សីក្លែងក្លាយ មិនត្រូវកេងបន្លំ ហើយត្រូវគោរពឪពុកម្ដាយរបស់អ្នកវិញ។
បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាឲ្យបុរសនោះលក់អ្វីៗដែលគាត់មាន ហើយដើរតាមព្រះអង្គចុះ។
បុរសនោះសោកសៅ ហើយបានដើរចេញទៅ ព្រោះគាត់មានទ្រព្យសម្បត្ដិជាច្រើន។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ អ្នកមានពិបាកចូលព្រះរាជ្យនៃព្រះជាម្ចាស់ណាស់។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ជាមួយនឹងមនុស្សវាមិនអាចទៅរួចនោះទេ ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់អាចធ្វើបានទាំងអស់។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ អ្នកនោះនឹងបានទទួលមួយជាមួយរយដង ជាមួយនឹងការបៀតបៀនដែលនឹងកើតឡើងក្នុងពិភពលោកខាងមុខ ហើយនិងជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។
ព្រះយេស៊ូ និងពួកសិស្សកំពុងធ្វើដំណើនៅតាមផ្លូវទៅក្រុងយេរូសាឡិម។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅសិស្សរបស់ព្រះអង្គថា៖ ព្រះអង្គនឹងត្រូវគេកាត់ទោសប្រហារជីវិត ហើយបីថ្ងៃក្រោយមក ព្រះអង្គនឹងរស់ឡើងវិញ។
លោកយ៉ាកុប និងយ៉ូហានបានស្នើសូមអង្គុយនៅក្បែរព្រះអង្គ ម្នាក់នៅខាងស្ដាំ និងម្នាក់ទៀតនៅខាងឆ្វេងនៅក្នុងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអង្គផង។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ លោកយ៉ាកុប និងលោកយ៉ូហាននឹងស៊ូទ្រាំផឹកពីពែងដែលព្រះយេស៊ូផឹក ហើយទទួលពិធីជ្រមុជដែលព្រះយេស៊ូបានទទួលដែរ។
ទេ! ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ សម្រាប់អ្នកដែលត្រូវអង្គុយនៅខាងស្តាំ ឬនៅខាងឆ្វេងព្រះហស្តរបស់ព្រះអង្គនោះមិនមែនខ្ញុំជាអ្នកសម្រេចនោះទេ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ អ្នកគ្រប់គ្រងលើសាសន៍ដទៃ គឺត្រួតត្រាលើពួកគេ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ អ្នកទាំងឡាយណាដែលចង់ក្លាយជាអ្នកធំក្នុងចំណោមសិស្សត្រូវតែជាអ្នកបម្រើរបស់មនុស្សទាំងអស់។
លោកបារទីមេក៏ចាប់ផ្តើមស្រែកឡើងដោយនិយាយថា៖ «ព្រះយេស៊ូជាពូជពង្សដាវីឌអើយ សូមមេត្ដាខ្ញុំផង!»។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ជំនឿបានធ្វើឲ្យអ្នកជាសះស្បើយហើយ។
1 ព្រះយេស៊ូ និងពួកសិស្សមកដល់ទីក្រុងយេរូសាឡិម មកជិតភូមិបេតផាសេ និងភូមិបេតថានីដែលនៅជិតភ្នំអូលីវ ហើយព្រះយេស៊ូបានបញ្ជូនសិស្សពីរនាក់របស់ទព្រះអង្គឲ្យទៅមុន 2 ដោយមានព្រះបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «ទៅភូមិនៅខាងមុខពួកយើង នៅពេលដែលអ្នកទៅដល់ភ្លាម អ្នកនឹងឃើញកូនលាមួយ ដែលមិនធ្លាប់មានអ្នកណាជិះនៅឡើយទេ។ ចូរស្រាយចំណង ហើយដឹកមកកាន់ខ្ញុំចុះ។ 3 ប្រសិនបើ មាននរណាសួរអ្នកថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នកធ្វើដូច្នេះ?» អ្នកត្រូវឆ្លើយប្រាប់គេថា៖ «ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវការវា ហើយព្រះអង្គនឹងឲ្យគេដឹកវាមកវិញ»។ 4 ពួកគេបានចេញទៅ ហើយឃើញកូនលាមួយដែលចងទុកនៅឯវាលក្បែរផ្លូវ រួចពួកគេក៏ស្រាយវា។ 5 អ្នកខ្លះដែលនៅទីនោះបាននិយាយទៅកាន់ពួកគេថា «តើអ្នកកំពុងធ្វើអ្វីហ្នឹង ម្ដេចក៏អ្នកស្រាយកូនលាអ៊ីចឹង?» 6 ពួកគេបាននិយាយទៅកាន់អ្នកនោះតាមពាក្យដែលព្រះយេស៊ូបានបង្គាប់ដល់គេ ហើយពួកគេក៏ឲ្យពួកគាត់ដឹកលានោះចេញទៅ។ 7 សិស្សទាំងពីរបានដឹកវាយកមកថ្វាយព្រះយេស៊ូ ហើយដោះអាវរបស់ខ្លួនក្រាលនៅលើខ្នងកូនលា ដើម្បីឲ្យព្រះយេស៊ូបាន ឡើងគង់លើកូនលានោះ។ 8 មានមនុស្សម្នាជាច្រើនបានយកអាវរបស់ខ្លួនក្រាលតាមដងផ្លូវ ហើយខ្លះទៀតយកមែកឈើដែលកាប់មកពីចំការមកក្រាលនៅលើផ្លូវផងដែរ។ 9 អស់អ្នកដែលដើរនៅពីមុខព្រះអង្គ ហើយនិងអ្នកដើរពីក្រោយព្រះអង្គនាំគ្នាស្រែកឡើងថា៖ «ហូសាណា សូមព្រះជាម្ចាស់ប្រទានព្រះពរដល់ព្រះអង្គដែលយាងមកក្នុងនាមព្រះអម្ចាស់ 10 សូមប្រទានពរដល់រាជ្យរបស់ព្រះបាទដាវីឌដែលកំពុងមកដល់ជាបិតារបស់យើង ហូសាណា ព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត»។ 11 បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូយាងទៅដល់ក្រុងយេរូសាឡឹម ព្រះអង្គក៏យាងចូលទៅក្នុងព្រះវិហារ ហើយបានទតមើលសព្វគ្រប់ អស់ហើយ។ ពេលនោះល្ងាចណាស់ហើយព្រះអង្គក៏យាងទៅភូមិបេតថានីជាមួយនឹងសិស្សទាំងដប់ពីរនាក់វិញ។ 12 ថ្ងៃបន្ទាប់ ព្រះអង្គ និងពួកសិស្សបានត្រឡប់មកពីភូមិបេតថានីវិញ ពេលនោះព្រះអង្គក៏ឃ្លាន។ 13 ព្រះអង្គ ទតឃើញដើមឧទុម្ពរមួយដើមដែលមានស្លឹកពីចម្ងាយ ព្រះអង្គយាងទៅទតមើល ព្រះអង្គទតឃើញមានតែស្លឹកតែប៉ុណ្ណោះគ្មានផ្លែឡើយ ដ្បិត ពុំទាន់ដល់រដូវដើមឧទុម្ពរមានផ្លែនៅឡើយទេ។ 14 ព្រះអង្គក៏មានបន្ទូលទៅកាន់ ដើមឧទុម្ពរនោះថា៖ «គ្មាននរណាហូបផ្លែរបស់ឯងទៀតឡើយ»។ ពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គក៏បានឮព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គដែរ។ 15 ព្រះយេស៊ូ និងពួកសិស្សបានមកដល់ក្រុងយេរូសាឡិម ព្រះអង្គក៏បានយាងចូលទៅក្នុងព្រះវិហារហើយព្រះអង្គបានដេញពួកអ្នកលក់ដូរ និងអ្នកទិញឲ្យចេញពីព្រះវិហារ។ ព្រះអង្គផ្តួលតុពួកអ្នកប្តូរប្រាក់ និងផ្តួលកៅអីរបស់អ្នកលក់ព្រាប។ 16 ព្រះអង្គមិនអនុញ្ញាតឲ្យនរណាលីសែងអីវ៉ាន់កាត់មុខព្រះវិហារឡើយ។ 17 ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូល និងប្រៀនប្រដៅពួកគេថា៖ «តើនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមិនបានចែងថា៖ «ដំណាក់របស់យើងត្រូវធ្វើជាដំណាក់សម្រាប់ឲ្យសាសន៍ទាំងឡាយអធិស្ឋានទេឬអី?» ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាបែរជាយកមកធ្វើជាសំបុកចោរទៅវិញ»។ 18 កាលនាយកបូជាចារ្យ និងពួកអាចារ្យបានឮរឿងទាំងនេះ ហើយ ពួកគេរកវិធីដើម្បីធ្វើគុតព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេភ័យខ្លាចព្រះអង្គ ព្រោះតែបណ្តាជនទាំងអស់មានសេចក្តីអស្ចារ្យនឹងសេចក្តីបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គណាស់។ 19 នៅពេលល្ងាចបានមកដល់ ព្រះយេស៊ូ និងពួកសិស្សក៏ចាកចេញពីទីក្រុង។ 20 នៅពេលព្រឹក ពួកគេធ្វើដំណើរតាមផ្លូវនោះ ពួកគេបានឃើញដើមឧទុម្ពរក្រៀមស្វិតតាំងពីចុងរហូតដល់ឬស។ 21 លោកពេត្រុសនឹកចាំព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូ ហើយក៏ទូលទៅព្រះអង្គថា៖ «លោកគ្រូ សូមមើលដើមឧទុម្ពរដែល លោកគ្រូបានដាក់បណ្តាសានោះ វាក្រៀមស្វិតហើយ»។ 22 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេថា៖ «ចូរមានជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់ចុះ 23 ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាឲ្យដឹងច្បាស់ថា បើអ្នកណានិយាយទៅកាន់ភ្នំនេះថា៖ «ចូរចេញទៅ ហើយទម្លាក់ខ្លួនរបស់អ្នកចូលក្នុងសមុទ្រទៅ» ហើយបើអ្នកនោះជឿនៅក្នុងចិត្តដោយឥតសង្ស័យថាព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានឲ្យបានសម្រេចតាមពាក្យគេមែន។ 24 ដោយហេតុនេះ បានជាខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អ្វីៗទាំងអស់ដែលអ្នករាល់គ្នាអធិស្ឋាន និងទូលសុំដោយចិត្តជឿ ថាអ្នកនឹងបានទទួល នោះព្រះអង្គនឹងប្រទានឲ្យអ្នករាល់គ្នាជាពុំខាន។ 25 នៅពេលដែលអ្នកឈរអធិស្ឋាន ហើយបើមានទម្នាស់ជាមួយនឹងនរណាម្នាក់ នោះចូរអត់ទោសឲ្យគេទៅ ក៏ដូចជាព្រះបិតានៃអ្នករាល់គ្នាដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខបានអត់ទោសនូវអំពើររំលងរបស់អ្នករាល់គ្នាដែរ»។ 26 «ប៉ុន្តែ បើអ្នករាល់គ្នាមិនអត់ទោសឲ្យគេទេ នោះព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នា ដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខ ក៏មិនអត់ទោសឲ្យអ្នករាល់គ្នាដែរ»។ 27 ពួកគេបានចូលទៅទីក្រុងយេរូសាឡឹមម្តងទៀត។ កាលព្រះយេស៊ូកំពុងយាងចូលក្នុងព្រះវិហារ នាយកបូជាចារ្យ ពួកអាចារ្យ និងពួកចាស់ទុំបាននាំគ្នាមកជួបព្រះអង្គ។ 28 ពួកគេបានទូលទៅកាន់ព្រះអង្គថា៖ «តើលោកធ្វើការទាំងនេះដោយអាងលើអំណាចអ្វី ហើយនរណាផ្ដល់អំណាចឲ្យលោកធ្វើការទាំងនេះ?» 29 ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេថា៖ «ខ្ញុំសួរសំនួរដល់អ្នករាល់គ្នា ចូរប្រាប់ខ្ញុំ នោះខ្ញុំនឹងប្រាប់អ្នករាល់គ្នាវិញថា ខ្ញុំធ្វើការទាំងអស់នេះដោយអាងលើអំណាចអ្វី។ 30 សូមឆ្លើយប្រាប់ខ្ញុំមក តើនរណាចាត់លោកយ៉ូហានឲ្យមកធ្វើពិធីជ្រមុជ តើមកពីស្ថានបរមសុខ ឬមកពីមនុស្ស»? 31 ពួកគេក៏បានពិភាក្សា និងប្រកែកគ្នា ហើយនិយាយថា៖ «ប្រសិនបើ ពួកយើងនិយាយថា៖ «មកពីស្ថានបរមសុខ» នោះគាត់នឹងនិយាយថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាមិនព្រមជឿគាត់»? 32 ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើ យើងនិយាយថា៖ «មនុស្សចាត់លោកឲ្យមក...» ។ ពួកគេភ័យខ្លាចមនុស្ស ព្រោះមនុស្សគ្រប់ៗគ្នាចាត់ទុក លោកយ៉ូហានជាព្យាការីពិតប្រាកដមែន។ 33 ដូច្នេះ ពួកគេក៏ឆ្លើយទៅព្រះយេស៊ូថា៖ «យើងមិនដឹងទេ»។ នោះព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅពួកគេវិញថា៖ «រីឯខ្ញុំវិញ ក៏មិនប្រាប់អ្នករាល់គ្នាដែរថា ខ្ញុំធ្វើការទាំងអស់នេះដោយអាងលើអំណាចអ្វីនោះ»។
«នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានចូលមកជិតក្រុងយេរូសាឡឹម ពួកគេបានទៅដល់បេតផាសេ និងបេថានីនៅជិតភ្នំដើមអូលីវ»។ ពួកគេបានមកដល់ភូមិបេតផាសេ និងភូមិបេថានីនៅជិតក្រុងយេរូសាឡឹម។
ជាឈ្មោះភូមិមួយ។
«នៅពីមុខយើង»
សំដៅទៅលើសកូនត្វលា ដែលមានទំហំធំល្មមអាចដឹកមនុស្សបាន។
អាចសរសេរជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ដែលគ្មាននរណាម្នាក់ធ្លាប់ជិះ»
អាចសរសេរយ៉ាងច្បាស់ថាពាក្យ «នេះ» សំដៅទៅលើ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នកស្រាយយកកូនលា»
«ត្រូវការវា»
ព្រះយេស៊ូនឹងបញ្ជូនវាមកវិញភ្លាមៗ ពេលទ្រង់ប្រើវារួចហើយ។ «នឹងបញ្ជូនវាវិញភ្លាមៗ ពេលទ្រង់លែងត្រូវការវា»
«សិស្សពីរនាក់បានទៅ«
សំដៅទៅលើសត្វលាវ័យក្មេង ដែលមានទំហំធំល្មមអាចដឹកមនុស្សបាន។ សូមមើលពីរបៀបដែលអ្នកបានបកប្រែវានៅក្នុងជំពូក១១ ខ១ ។
«ពួកគេបានឆ្លើយតប»
«ដូចព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេ ឲ្យឆ្លើយតប» ។ សំដៅទៅលើរបៀប ដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេឲ្យឆ្លើយតបនឹងសំណួររបស់មនុស្ស អំពីការយកកូនលាននោះ។
មានន័យថា ពួកគេបានអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេបន្តធ្វើអ្វីដែលពួកគេកំពុងធ្វើ។ «ឲ្យពួកគេយកលាទៅជាមួយពួកគេ»
«ដាក់អាវរបស់ពួកគេនៅលើខ្នងសត្វលា ដូច្នេះព្រះយេស៊ូអាចជិះវាបាន» ។ មានភាពងាយស្រួលក្នុងការជិះកូនលា ឬសេះនៅពេលមានភួយឬអ្វីមួយស្រដៀងនឹងខ្នងរបស់វា។ ក្នុងករណីនេះ ពួកសិស្សបានគ្រវែងអាវរបស់ពួកគេលើវា។
«អាវធំ» ឬ «អាវផាយ»
តាមប្រពៃណី ការដាក់សម្លៀកបំពាក់នៅលើដងផ្លូវនៅចំពោះមុខមនុស្សសំខាន់ៗដើម្បីគោរពពួកគេ។ អាចបញ្ជាក់ឲ្យបានច្បាស់។ «មនុស្សជាច្រើនបានយកសម្លៀកបំពាក់របស់ពួកគេដើរលើផ្លូវដើម្បីគោរពដល់ទ្រង់»
ជាប្រពៃណីក្នុងការដាក់មែកឈើនៅលើដងផ្លូវ នៅពីមុខមនុស្សសំខាន់ដើម្បីគោរពពួកគេ។ អ្នកផ្សេងទៀតបានយកមែកឈើដាក់លើផ្លូវ ដែលពួកគេបានកាត់ពីចំការហើយក៏គោរពដល់ទ្រង់ផងដែរ
អ្នកដែលដើរតាមទ្រង់
ពាក្យនេះមានន័យថា «សង្រ្គោះយើង» ប៉ុន្តែក៏អាចមានន័យថា «សរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់» ។ ឬវាអាចត្រូវបានខ្ចីជាភាសារបស់អ្នក។ «សរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់»
សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូ។ អាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា «ទ្រង់់ជាអ្នកមានពរហើយ»
ជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអម្ចាស់។ «សិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអម្ចាស់»
«មានពរហើយព្រះរាជ្យកំពុងតែមកដល់» សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូដែលកំពុងតែយាងមកហើយសោយរាជ្យជាស្ដេច។ «មានពរព្រះរាជ្យរបស់អ្នកដែលនឹងមកដល់»
«សូមឲ្យព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរ»
នេះជាវង្សត្រកូលរបស់ដាវីឌត្រូវបានគេហៅថាជាខ្លួនគាត់ផ្ទាល់។ «វង្សត្រកូលរបស់ដាវីឌ ដាវីឌជាបិតារបស់យើង» ឬ «បានមកពីកូនចៅដាវីឌជាបិតារបស់យើង»
អាចមានន័យថា ១) «សរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខ» ឬទី ២) «សូមឲ្យអស់អ្នកដែលនៅស្ថានសួគ៌ស្រែក 'ហូសាណា» ។
នៅទីនេះ ស្ថានសួគ៌ត្រូវបានគេនិយាយថា«ខ្ពស់បំផុត»។ «ឋានសួគ៌ខ្ពស់បំផុត» ឬ «ឋានសួគ៌»
«ពីព្រោះវាយឺតពេលហើយ»
«ព្រះអង្គនិងសិស្ស១២ នាក់របស់ទ្រង់បានចាកចេញពីក្រុងយេរូសាឡឹមទៅភូមិបេថានី»
«ខណៈពេលពួកគេនឹងត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡឹមពីភូមិបេថានី»
រឿងនេះកើតឡើងចំពេលព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់កំពុងធ្វើដំណើរទៅក្រុងយេរូសាឡឹម។
«បើមានផ្លែ»
មានន័យថា ទ្រង់រកមិនឃើញផ្លែឧទុម្ពរទេ។ «ទ្រង់បានរកឃើញតែស្លឹក ហើយគ្មានផ្លែល្វានៅលើដើមឈើទេ»
«ពេលវេលានៃឆ្នាំ»
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅកាន់ដើមឧទុម្ពរ ហើយដាក់បណ្តាសាវា។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលដូច្នេះដើម្បីឲ្យសិស្សរបស់ព្រះអង្គស្ដាប់ព្រះអង្គឮ។
«ទ្រង់បាននិយាយទៅកាន់ដើមឈើ»
ពាក្យថា «វា» សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូលទៅកាន់ដើមឧទុម្ពរ។
«ព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គបានយាងមក»
ព្រះយេស៊ូវកំពុងតែដេញមនុស្សទាំងនេះចេញពីព្រះវិហារ។ អាចសរសេរបញ្ជាក់ច្បាស់ថា «បានចាប់ផ្តើមបណ្តេញអ្នកលក់និងអ្នកទិញចេញពីព្រះវិហារ»
«មនុស្សដែលកំពុងទិញនិងលក់»
ព្រះជាម្ចាស់បានមានបន្ទូលជាមុនតាមរយៈព្យាការីអេសាយថា ព្រះវិហាររបស់ទ្រង់នឹងក្លាយជាកន្លែងអធិស្ឋានសម្រាប់ប្រជាជាតិទាំងអស់។
ព្រះយេស៊ូកំពុងតែស្តីបន្ទោសអ្នកដឹកនាំជនជាតិយូដាដោយសារពួកគេបានប្រើប្រាស់ព្រះវិហារខុស។ អាចសរសេរជាឃ្លាថា «វាត្រូវបានសរសេរនៅក្នុងបទគម្ពីរដែលព្រះមានបន្ទូលថា ខ្ញុំចង់ឲ្យគេហៅដំណាក់របស់ខ្ញុំថា ដំណាក់មួយដែលមនុស្សពីគ្រប់ជាតិសាសន៍អាចអធិស្ឋានបាន»
ព្រះយេស៊ូប្រៀបធៀបមនុស្សទៅនឹងចោរប្លន់និងព្រះវិហារទៅនឹងរូងរបស់ចោរប្លន់។ «តែអ្នករាល់គ្នាដូចជាចោរប្លន់ដែលបានធ្វើឲ្យផ្ទះរបស់ខ្ញុំ ក្លាយទៅជារូងរបស់ចោរប្លន់»
«ល្អាងមួយដែលចោរប្លន់លាក់ខ្លួន»
«ពួកគេកំពុងស្វែងរកវិធី»
សំដៅទៅលើពេលវេលាថ្ងៃ និងពេលល្ងាចមេឃចាប់ផ្តើមងងឹតនៅខាងក្រៅ។ «រាល់ពេលល្ងាចមកដល់» ឬ «រៀងរាល់ល្ងាច»
«ព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គបានចាកចេញពីទីក្រុង»
ព្រះយេស៊ូប្រើឧទាហរណ៍ជាដើមឧទុម្ពរដើម្បីរំលឹកពួកសិស្សឲ្យមានជំនឿលើព្រះ។
«កំពុងដើរតាមផ្លូវ»
បកប្រែឃ្លានេះបញ្ជាក់ថាដើមឈើបានងាប់។ «ដើមឧទុម្ពរបានក្រៀមស្វិតទៅ និងឬសរបស់វាហើយងាប់ទៅ» (សូមមើល:|Assumed Knowledge and Implicit Information)
«ស្ងួត»
អាចមានប្រយោជន៍ដើម្បីបញ្ជាក់ពីអ្វីដែលពេត្រុសបានចងចាំ។ «ពេត្រុសបាននឹកចាំពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលទៅកាន់ដើមល្វា» (សូមមើល:|Assumed Knowledge and Implicit Information)
«ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គ»
«ខ្ញុំប្រាប់អ្នកពិតប្រាកដថា» ឃ្លានេះបន្ថែមការសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើអ្វីដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលបន្ទាប់។
«បើអ្នកណានិយាយ»
នៅទីនេះ «គ្មានការសង្ស័យ»
«ព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើឲ្យកើតឡើង»
ខ្ញុំសូមប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា
ត្រូវយល់ថា រឿងនេះនឹងកើតឡើងដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់នឹងផ្តល់នូវអ្វីដែលអ្នកទូលសុំ។ អាចបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា «ព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើវាសម្រាប់អ្នក»
ក្នុងភាសាហេប្រឺ ជារឿងធម្មតាដែលគ្រប់គ្នាត្រូវឈរនៅពេលអធិស្ឋានទៅព្រះជាម្ចាស់។ «ពេលអ្នកអធិស្ឋាន»
«អ្វីក៏ដោយដែលអ្នកចងគំនុំប្រឆាំងនឹងនរណាម្នាក់» ។ ពាក្យថា «អ្វីក៏ដោយ» នៅទីនេះសំដៅទៅលើការចងគំនុំណាមួយដែលអ្នកប្រកាន់ប្រឆាំងនឹងនរណាម្នាក់ ដែលបានធ្វើបាបអ្នក ឬកំហឹងណាមួយដែលអ្នកមានប្រឆាំងនឹងនរណាម្នាក់។
នៅថ្ងៃស្អែក ពេលព្រះយេស៊ូត្រឡប់មកព្រះវិហារវិញទ្រង់ ឲ្យ នាយកបូជាចារ្យ ពួកអាចារ្យនិងពួកចាស់ទុំឆ្លើយសំណួររបស់ពួកគេអំពីការដេញអ្នកប្តូរប្រាក់ចេញពីព្រះវិហារ ដោយសួរសំណួរមួយទៀតដែលពួកគេមិនព្រមឆ្លើយ។
«ព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គបានយាងមក»
មានន័យថាព្រះយេស៊ូកំពុងតែដើរនៅខាងក្នុងព្រះវិហារ។ ទ្រង់មិនបានដើរចូលទៅក្នុងព្រះវិហារទេ។
ពាក្យថា «ពួកគេ» សំដៅទៅលើពួកនាយកបូជាចារ្យពួកអាចារ្យនិងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ។
សំណួរទាំងពីរនេះមានអត្ថន័យដូចគ្នា ហើយត្រូវបានសួររួមគ្នាចង់ដឹងពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះយេស៊ូ។ សំណួរនេះអាចបានបញ្ចូលគ្នា។ «តើអ្នកណាប្រគល់សិទ្ធិអំណាចឲ្យអ្នកធ្វើការទាំងនេះ?»
ពាក្យថា «របស់ទាំងនេះ» សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូដែលកំពុងអង្គុយលើតុអ្នកលក់នៅក្នុងព្រះវិហារហើយនិយាយទាស់នឹងអ្វីដែលពួកអាចារ្យនិងពួកអាចារ្យបង្រៀន។ «អ្នកត្រូវធ្វើអ្វីៗដូចអ្នកបានធ្វើនៅទីនេះកាលពីម្សិលមិញ»
ឆ្លើយនឹងខ្ញុំ
«ពិធីជ្រមុជទឹកដែលលោកយ៉ូហានបានធ្វើ»
«ត្រូវបានអនុញ្ញាតដោយស្ថានបរមសុខ ឬដោយមនុស្ស»
«ស្ថានបរមសុខ» នៅទីនេះសំដៅទៅលើព្រះជាម្ចាស់។ "មកពីព្រះជាម្ចាស់"
មកពីមនុស្ស
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មានដែលបាត់។ «ប្រសិនបើយើងនិយាយថា វាមកពីស្ថានបរមសុខ»
«ស្ថានបរមសុខ» នៅទីនេះ សំដៅទៅលើព្រះជាម្ចាស់។ «មកពីព្រះជាម្ចាស់»។ សូមមើលពីរបៀបដែលអ្នកបានបកប្រែវានៅក្នុងជំពូក១១ ខ២៩ ។
ពាក្យ «គាត់» សំដៅទៅលើយ៉ូហានបាទីស្ត។
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មានដែលបាត់នៅក្នុងចម្លើយរបស់ពួកគេ។ «ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងនិយាយថា» វាមកពីមនុស្ស "
មកពីមនុស្ស
អ្នកដឹកនាំសាសនាបញ្ជាក់ថា ប្រជាជននឹងធ្វើទុក្ខពួកគេប្រសិនបើពួកគេផ្តល់ចម្លើយនេះ។ «ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងនិយាយថា» ពីមនុស្ស «នោះនឹងមិនល្អទេ» ។ ឬ «ប៉ុន្តែយើងមិនចង់និយាយថា វាមកពីមនុស្សទេ» ។
អ្នកនិពន្ធគម្ពីរម៉ាកុសពន្យល់ពីមូលហេតុ ដែលអ្នកដឹកនាំសាសនាមិនចង់និយាយថា ពិធីជ្រមុជទឹករបស់លោកយ៉ូហានមកពីមនុស្ស។ អាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា «ពួកគេបាននិយាយរឿងនេះជាមួយគ្នាពីព្រោះពួកគេខ្លាចប្រជាជន» ឬ «ពួកគេមិនចង់និយាយថាពិធីជ្រមុជទឹករបស់លោកយ៉ូហានមកពីមនុស្សទេ ពីព្រោះពួកគេខ្លាចប្រជាជន»
«ប្រជាជនទាំងអស់ជឿ»
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មានដែលបាត់។ «យើងមិនដឹងថាពិធីជ្រមុជទឹករបស់យ៉ូហានមកពីណាទេ»
ព្រះយេស៊ូបានបញ្ជូនពួកគេនាំកូនលាមួយ ដែលមិនធ្លាប់មានអ្នកណាជិះនៅឡើយទេ។
អ្នកខ្លះដែលនៅទីនោះបានសួរទៅកាន់ពួកគេថា៖ តើអ្នកកំពុងធ្វើអ្វីហ្នឹង ពួកគេបាននិយាយទៅកាន់អ្នកនោះតាមពាក្យដែលព្រះយេស៊ូបានបង្គាប់ដល់គេ ហើយពួកគេក៏ឲ្យពួកគាត់ដឹកលានោះចេញទៅ។
មានមនុស្សម្នាជាច្រើនបានយកអាវរបស់ខ្លួនក្រាលតាមដងផ្លូវ ហើយខ្លះទៀតយកមែកឈើដែលកាប់មកពីចំការមកក្រាលនៅលើផ្លូវផងដែរ។
បណ្ដាជនស្រែកហ៊ោកញ្ជ្រៀវឡើងថា៖ សូមប្រទានពរដល់រាជ្យរបស់ព្រះបាទដាវីឌដែលកំពុងមកដល់ជាបិតារបស់យើង ។
ព្រះយេស៊ូបានទតមើលសព្វគ្រប់អស់ហើយក៏យាងទៅភូមិបេតថានី។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅដើមឧទុម្ពរនោះថា៖ «គ្មាននរណាហូបផ្លែរបស់ឯងទៀតឡើយ»។
ព្រះយេស៊ូបានដេញពួកអ្នកលក់ដូរ និងអ្នកទិញឲ្យចេញពីព្រះវិហារ ហើយព្រះអង្គមិនអនុញ្ញាតឲ្យនរណាលីសែងអីវ៉ាន់កាត់មុខព្រះវិហារឡើយ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ព្រះវិហារនេះជាកន្លែងអធិស្ឋានសំរាប់ប្រជាជាតិទាំងអស់។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ពួកអ្នករាល់គ្នាបែរជាយកព្រះវិហារមកធ្វើជាសំបុកចោរទៅវិញ។
នាយកបូជាចារ្យ និងពួកអាចារ្យពួកគេរកវិធីដើម្បីធ្វើគុតព្រះអង្គ។
ដើមឧទុម្ពដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលនោះក៏ក្រៀមស្វិតតាំងពីចុងរហូតដល់ឬសរបស់វា។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ អ្នករាល់គ្នាថា អ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងរាល់គ្នាអធិស្ឋាន និងទូលសូមដោយចិត្តជឿ ថាយើងនឹងបានទទួល នោះព្រះអង្គនឹងប្រទានឲ្យយើងរាល់គ្នាជាពុំខាន។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ យើងត្រូវអភ័យទោសឲ្យអ្វីក៏ដោយដែលយើងមានចំពោះអ្នកណាម្នាក់ដើម្បីឲ្យព្រះបិតាអភ័យទោសឲ្យ យើងដែរ។
ពួកគេចង់ដឹងថា តើអ្វីដែលព្រះអង្គកំពុងធ្វើ។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរគេថា៖ តើពិធីជ្រមុជទឹករបស់លោកយ៉ូហានមកពីស្ថានបរមសុខឬពីមនុស្ស?
ពួកគេមិនចង់ផ្តល់ចម្លើយនេះទេពីព្រោះព្រះយេស៊ូនឹងសួរហេតុអ្វីបានជាពួកគេមិនជឿលោកយ៉ូហាន។
ពួកគេមិនចង់ផ្តល់ចម្លើយនេះទេពីព្រោះពួកគេខ្លាចប្រជាជនដែលគ្រប់គ្នាជឿថាលោកយ៉ូហានជាព្យាការីពិតប្រាកដមែន។
1 បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកគេជាពាក្យប្រៀបធៀបថា៖ «មានបុរសម្នាក់បានដាំទំពាំងបាយជូរមួយចម្ការ និងធ្វើរបងព័ទ្ធជុំវិញចម្ការនោះ ហើយជីករណ្តៅមួយ ដើម្បីបញ្ជាន់ផ្លែទំពាំងបាយជូរ។ គាត់បានសង់ខ្ទមមួយ ហើយក៏ប្រវាស់ឲ្យពួកកសិករមើលថែទាំ។ រួចគាត់ចាក់ចេញពីទីនោះទៅ។ 2 លុះដល់ទំពាំងបាយជូរទុំ គាត់បានចាត់អ្នកបម្រើម្នាក់ឲ្យទៅប្រមូលផលដែលជាចំណែករបស់គាត់ពីពួកអ្នកថែចម្ការ។ 3 ប៉ុន្តែពួកគេបានចាប់អ្នកបម្រើនោះ វាយដំហើយបណ្តេញគាត់ឲ្យត្រឡប់ទៅវិញដោយដៃទទេ។ 4 ម្ចាស់ចម្ការបានចាត់អ្នកបម្រើម្នាក់ទៀតឲ្យទៅម្តងទៀត នោះពួកអ្នកថែចម្ការនាំគ្នាវាយក្បាលអ្នកបម្រើនោះ ហើយជេស្តីទៀតផង។ 5 ម្ចាស់ចម្ការបានចាត់អ្នកបម្រើផ្សេងទៀតឲ្យទៅ នោះអ្នកថែចម្ការបានសម្លាប់អ្នកបម្រើម្នាក់នោះ។ ពួកអ្នកបម្រើផ្សេងៗទៀតក៏រងគ្រោះដូច្នោះដែរ ខ្លះត្រូវគេវាយដំ ហើយខ្លះទៀតត្រូវគេសម្លាប់។ 6 ម្ចាស់ចម្ការមានកូនប្រុសតែម្នាក់ដែលគាត់ស្រឡាញ់ខ្លាំងបំផុត គាត់បានចាត់កូនប្រុសរបស់គាត់ឲ្យទៅក្រោយគេបង្អស់ ដោយគាត់គិតថា៖ «ពួកអ្នកថែចម្ការទាំងនោះ និងគោរពកោតខ្លាចកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំមិនខាន» 7 ប៉ុន្តែ ពួកអ្នកថែចម្ការទាំងនោះពិភាក្សាគ្នាថា៖ «បើយើងសម្លាប់កូនប្រុសម្ចាស់ចម្ការចោល នោះមរតកទាំងនេះនឹងក្លាយជារបស់ពួកយើងជាក់ជាមិនខាន»។ 8 ពួកគេបានចាប់កូនប្រុសម្ចាស់ចម្ការយកទៅសម្លាប់ រួចបោះទៅក្រៅចម្ការទំពាំងបាយជូរ។ 9 តើម្ចាស់ចម្ការនឹងធ្វើយ៉ាងដូចម្តេចចំពោះពួកអ្នកថែចម្ការទាំងនោះ? គាត់នឹងទៅហើយសម្លាប់ពួកអ្នកថែចម្ការនោះចោល រួចប្រគល់ចម្ការទំពាំងបាយជូរឲ្យទៅអ្នកផ្សេងទៀតវិញ។ 10 តើអ្នករាល់គ្នាធ្លាប់បានអានអត្ថបទក្នុងព្រះគម្ពីរទេឬអី? «ថ្មដែលពួកអ្នកសាងសង់ផ្ទះបោះបង់ចោល បានធ្វើឲ្យក្លាយជាគ្រឹះយ៉ាងរឹងមាំ។ 11 ព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើការអស្ចារ្យនេះ នៅចំពោះភ្នែករបស់យើង»។ 12 ពួកមេដឹកនាំសាសន៍យូដារកវិធីចាប់ព្រះយេស៊ូ ប៉ុន្តែ ពួកគេខ្លាច បណ្តាជនព្រោះពួកគេបានដឹងថា ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គជាពាក្យប្រៀបធៀបទាស់នឹងពួកគេ។ ដូច្នេះហើយ ពួកគេក៏ចេញពីព្រះយេស៊ូទៅ។ 13 គេចាត់ពួកខាងផារីសុី និងពួកខាងស្តេចហេរ៉ូដខ្លះឲ្យទៅជិតព្រះយេស៊ូដើម្បីលបចាប់កំហុសនៅពេលព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូល។ 14 គេនាំគ្នាមកទូលសួរព្រះអង្គថា៖ «លោកគ្រូ បង្រៀនសុទ្ធតែសេចក្តីពិតពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយយើងដឹងថាលោកគ្រូ ពុំយោគយល់គំនិត ហើយក៏ពុំរើសមុខនរណាឡើយ។ តើវាជាការអាក្រក់ឬទេ ក្នុងការបង់ពន្ធថ្វាយដល់ព្រះចៅអធិរាជរ៉ូម? តើយើងគួរតែថ្វាយ ឬមិនថ្វាយ?» 15 ព្រះយេស៊ូជ្រាប ពីអំពីពុតត្បុតរបស់ពួកគេ ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាចង់ល្បងលខ្ញុំដូច្នេះ? សុំយកកាក់មួយមកឲ្យខ្្ញុំមើលមើល៍»។ 16 គេក៏យកកាក់មួយមកថ្វាយព្រះយេស៊ូ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេថា៖ «តើកាក់នេះមានរូបដូចនរណា ឈ្មោះនរណា?» ពួកគេទូលឆ្លើយថា៖ «ឈ្មោះរបស់ស្តេចសេសារ» 17 ព្រះយេស៊ូក៏មានបន្ទូលទៅគេថា៖ «អ្វីៗដែលជារបស់ស្តេចសេសារ ចូរថ្វាយទៅកាន់សេសារចុះ ហើយអ្វីៗដែលជារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ចូរថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់វិញដែរ»។ ពួកគេមានការភ្ញាក់ផ្អើលនឹងព្រះយេស៊ូ។ 18 មានពួកសាឌូសុី ចូលមកគាល់ព្រះអង្គ ពួគគេមិនជឿថាមានការរស់ឡើងវិញនោះទេ។ ពួកគេទូលសួរទៅព្រះយេស៊ូថា៖ 19 «លោកគ្រូ លោកម៉ូសេបានសរសេរចែងទុកថា៖ «បើបុរសណាមានប្រពន្ធ ហើយស្លាប់ចោលប្រពន្ធទៅ តែគ្មានកូនសោះ នោះត្រូវឲ្យប្អូនប្រុសបុរសនោះ យកប្រពន្ធបងប្រុសទៅ ដើម្បីបន្តពូជឲ្យបងប្រុសរបស់ខ្លួន»។ 20 មានបងប្អូនប្រុសប្រាំពីរនាក់ បងគេបង្អស់បានការប្រពន្ធ ហើយក៏ស្លាប់ទៅតែគ្មានកូនសោះ។ 21 ប្អូនបន្ទាប់ក៏យកនាងហើយស្លាប់ទៅ ដោយគ្មានកូនសោះ ហើយប្អូនទីបីក៏ដូចគ្នាដែរ។ 22 បងប្អូនប្រុសទាំងប្រាំពីរនាក់សុទ្ធតែគ្មានកូនដូចគ្នា នៅទីបំផុត នាងក៏ស្លាប់ទៅដែរ។ 23 នៅពេលពួកគេរស់ឡើងវិញ តើនាងត្រូវបានទៅជាប្រពន្ធរបស់អ្នកណា? បើបងប្អូនប្រាំពីរនាក់សុទ្ធតែយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធដូច្នេះ»។ 24 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «នេះជាការយល់ខុសហើយ ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាមិនស្គាល់បទគម្ពីរ ហើយមិនស្គាល់អំណាចរបស់ព្រះ? 25 នៅពេលដែលមនុស្សរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ គេមិនរៀបការជាប្តីប្រពន្ធទៀតឡើយ ប៉ុន្តែ ពួកគេនឹងដូចជាទេវតានៅឯសា្ថនបរមសុខ។ 26 ទាក់ទងនឹងរឿងមនុស្សស្លាប់រស់ឡើងវិញ តើអ្នករាល់គ្នាមិនធ្លាប់បានអានទាក់ទងនឹងគុម្ពបន្លានៅក្នុងគម្ពីលោកម៉ូសេឬទេ? ពីរបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់លោក ហើយបន្ទូលថា៖ «យើងជាព្រះរបស់លោកអ័ប្រាហាំ ជាព្រះរបស់លោកអុីសាក នឹងជាព្រះរបស់លោកយ៉ាកុប?» 27 ព្រះអង្គមិនមែនព្រះនៃសេចក្តីស្លាប់ទេ ប៉ុន្តែ ជាព្រះរបស់មនុស្សរស់ឡើងវិញ អ្នករាល់គ្នាយល់ខុសហើយ»។ 28 មានអាចារ្យម្នាក់ចូលមកជិត គាត់ក៏ឮពួកគេជជែកគ្នា ហើយឃើញព្រះយេស៊ូបានឆ្លើយទៅពួកគេយ៉ាងត្រឹមត្រូវ។ គាត់ទូលសួរព្រះអង្គថា៖ «តើក្រឹត្យវិន័យមួយណាដែលសំខាន់ជាងគេ»? 29 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលឆ្លើយថា៖ «ក្រឹត្យវិន័យដែលសំខាន់ជាងគេគឺ «ឱអុីស្រាអែលអើយ ចូរស្តាប់ចុះ ព្រះអម្ចាស់មានតែមួយ ហើយជាព្រះរបស់យើងគ្រប់គ្នា។ 30 ត្រូវស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់នៃអ្នករាល់គ្នា ឲ្យអស់អំពីចិត្ត អស់ពីព្រលឹង ហើយឲ្យអស់ពីគំនិត និងឲ្យអស់អំពីកម្លាំងអ្នករាល់គ្នា»។ 31 រីឯក្រឹត្យវិន័យទីពីរគឺ «អ្នករាល់គ្នាត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងរបស់អ្នកដូចជាខ្លួនឯង»។ ដ្បិត គ្មានក្រឹត្យវិន័យណាល្អជាងក្រឹត្យវិន័យទាំងនេះទេ»។ 32 រីឯអាចារ្យតបវិញថា៖ «ពិតហើយ លោកគ្រូ! លោកគ្រូមានប្រសាសន៍ត្រូវណាស់ ព្រះអង្គគឺជាព្រះតែមួយគត់ គ្មានព្រះឯណាក្រៅពីព្រះអង្គឡើយ។ 33 ត្រូវស្រឡាញ់ព្រះអង្គ ឲ្យអស់ពីចិត្ត អស់ពីប្រាជ្ញា អស់ពីព្រលឹង ឲ្យអស់ពីកម្លាំង ហើយស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងឲ្យដូចខ្លួនឯង នោះគឺវិសេសជាងតង្វាយដុត និងជាយញ្ញបូជាទៅទៀត»។ 34 នៅពេលព្រះយេស៊ូឃើញថាគាត់ឆ្លើយប្រកបដោយការយល់ដឹងដូច្នេះ ព្រះអង្គក៏មានបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «អ្នកមិននៅឆ្ងាយពីនគរព្រះនោះទេ»។ បន្ទាប់មក គ្មាននរណាម្នាក់ហ៊ានទូលសួរព្រះយេស៊ូទៀតឡើយ។ 35 នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូកំពុងតែបង្រៀននៅក្នុងព្រះវិហារ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាពួកអាចារ្យនិយាយថាព្រះយេស៊ូគ្រិស្តគឺជាព្រះរាជវង្សរបស់ព្រះបាទដាវីឌ? 36 ព្រះបាទដាវីឌផ្ទាល់មានព្រះបន្ទូលដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធថា៖ «ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់ព្រះអម្ចាស់យើងខ្ញុំថា ចូរអង្គុយនៅខាងស្តាំយើង រហូតដល់យើងធ្វើឲ្យខ្មាំងសត្រូវរបស់ព្រះអង្គនៅក្រោមកំណល់ព្រះបាទរបស់ព្រះអង្គ»។ 37 ព្រះបាទដាវីឌផ្ទាល់ហៅព្រះគ្រិស្តថាជា «ព្រះអម្ចាស់» តើឲ្យព្រះគ្រិស្តជាព្រះរាជវង្សរបស់ព្រះអង្គបានដូចម្តេចកើត?» ពួកបណ្តាជនទាំងអស់ ស្តាប់ព្រះអង្គដោយអំណរ។ 38 នៅក្នុងការបង្រៀន ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ចូរប្រយ័ត្នជាមួយពួកអាចារ្យដែលដើរចុះឡើងដែលពាក់អាវវែងហើយគេចូលចិត្តការជម្រាបសួរដែលពួកគេបានទទួលនៅតាមផ្សារ។ 39 គេចូលចិត្តអង្គុយនៅកៅអីពួកមេដឹកនាំនៅក្នុងសាលប្រជុំ និងកន្លែងមេដឹកនាំនៅក្នុងពិធីបុណ្យ។ 40 គេលេបត្របាក់ផ្ទះស្ត្រីមេម៉ាយ ហើយគេធ្វើជាអ្នកអធិស្ឋានយូរដើម្បីឲ្យពួកបណ្តាជនឃើញ។ ពួកគេទាំងនោះនឹងទទួលការកាត់ទោសយ៉ាងធ្ងន់ជាងគេ»។ 41 ព្រះយេស៊ូគង់ទល់មុខហិបតង្វាយនៅក្នុងព្រះវិហារ ហើយព្រះអង្គទតមើលបណ្តាជនថ្វាយតង្វាយទៅក្នុងហិប។ មានអ្នកមានជាច្រើនដាក់ប្រាក់យ៉ាងច្រើន។ 42 ពេលនោះមានស្រ្តីមេម៉ាយក្រម្នាក់ បានមកហើយថ្វាយតង្វាយតែពីស្លឹង ដែលមានតម្លៃតែកន្លះសេន។ 43 ព្រះអង្គក៏ហៅពួកសិស្សមកហើយមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ស្ត្រីមេម៉ាយក្រនេះបានថ្វាយតង្វាយច្រើនជាងគេទាំងអស់ទៅក្នុងហិបតង្វាយ។ 44 ដ្បិត ពួកគេទាំងអស់គ្នាបានថ្វាយតង្វាយពីប្រាក់សំណល់របស់ពួកគេទេ។ រីឯស្រ្តីមេម៉ាយនេះវិញ បានថ្វាយតង្វាយពីភាពក្រីក្ររបស់នាង ហើយបានថ្វាយប្រាក់ទាំងអស់ដែលទុកសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិតរបស់នាង»។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ ប្រឆាំងនឹងពួកនាយកបូជាចារ្យពួកអាចារ្យ និងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ។
ពាក្យថា «ពួកគេ» នៅទីនេះសំដៅទៅលើពួកនាយកបូជាចារ្យពួកអាចារ្យ និងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ ដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលនៅក្នុងជំពូកមុន។
គាត់ដាក់រនាំងជុំវិញចម្ការ។ អាចជាជួរដេកនៃគុម្ពឈើរបង ឬជញ្ជាំងថ្ម។
មានន័យថា គាត់បានខួងរណ្តៅនៅលើថ្មដែលជាផ្នែកខាងក្រោមកន្លែងបញ្ជាន់ស្រា ដែលត្រូវបានប្រើសម្រាប់ការប្រមូលទឹកទំពាំងបាយជូរដែលគាបចេញមក។ «ខួងរណ្តៅចូលទៅក្នុងថ្មសម្រាប់ស្រាទំពាំងបាយជូរ» ឬ «គាត់បានធ្វើវល្លិដើម្បីប្រមូលទឹកពីស្រាទំពាំងបាយជូរ»
មានន័យថា ម្ចាស់ចម្ការបានរៀបចំឲ្យអ្នកផ្សេងថែរក្សាទំពាំងបាយជូរ។ ពួកកសិករមើលថែទាំទំពាំងបាយជូរនឹងទទួលចំណែកទំពាំងបាយជូរ ជាកម្រៃមកពីកិច្ចការរបស់ពួកគេ។
សំដៅទៅលើពេលវេលាប្រមូលផល។ អាចបញ្ជាក់ច្បាស់ថា «ដល់ពេលដែលត្រូវប្រមូលផលទំពាំងបាយជូរ»
«ប៉ុន្តែអ្នកដាំទំពាំងបាយជូរបានចាប់អ្នកបម្រើ»
មានន័យថាពួកគេមិនបានផ្តល់ផ្លែឈើដល់គាត់ទេ។ «ដោយគ្មានផ្លែទំពាំងបាយជូរ»
ម្ចាស់ចម្ការបានចាត់ពួកអ្នកថែចម្ការឲ្យទៅ។
អាចសរសេរកាន់តែច្បាស់ថា «ពួកគេបានវាយម្នាក់នោះនៅលើក្បាលហើយពួកគេបានធ្វើបាបគាត់យ៉ាងខ្លាំង»
ឃ្លាទាំងនេះសំដៅលើអ្នកបម្រើផ្សេងទៀត។ «មានអ្នកបម្រើផ្សេងទៀត ... អ្នកបម្រើជាច្រើនទៀត»
សំដៅទៅលើអ្នកបម្រើ ដែលម្ចាស់បានចាត់ឲ្យទៅ។ ឃ្លា «តាមរបៀបដូចគ្នា» សំដៅលើពួកគេត្រូវបានគេធ្វើបាប។ អាចសរសេរយ៉ាងច្បាស់ថា «ពួកគេក៏បានធ្វើបាបអ្នកបម្រើផ្សេងទៀតជាច្រើននាក់ដែលគាត់បានចាត់ឲ្យទៅ»
បញ្ជាក់ថា នេះជាកូនប្រុសរបស់ម្ចាស់។ «កូនប្រុសជាទីស្រឡាញ់របស់គាត់»
អ្នកស្នងមរតកនេះជាអ្នកស្នងមរតករបស់ម្ចាស់ ដែលនឹងទទួលមត៌កចម្ការក្រោយឪពុកស្លាប់។ «អ្នកស្នងមរតករបស់ម្ចាស់»
អ្នកជួលកំពុងសំដៅទៅលើចម្ការទំពាំងបាយជូរថាជា «មរតក» ។ «ចម្ការទំពាំងបាយជូរនេះ»
"អ្នកដាំទំពាំងបាយជូរបានចាប់កូនប្រុស"
ព្រះយេស៊ូសួរសំណួរនេះ ហើយបន្ទាប់មកផ្តល់ចម្លើយដើម្បីបង្រៀនប្រជាជន។ សំណួរអាចសរសេរជាឃ្លាថា «ដូច្នេះខ្ញុំនឹងប្រាប់អ្នកពីអ្វីដែលម្ចាស់ចម្ការនឹងធ្វើ» ។
ព្រះយេស៊ូប្រើពាក្យនេះដើម្បីសម្គាល់ការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ ពេលព្រះអង្គបានបញ្ចប់ផ្នែកសំខាន់នៃឧទាហរណ៍នេះ។
សម្លាប់
ពាក្យថា អ្នកផ្សេងទៀតសំដៅទៅលើអ្នកដាំទំពាំងបាយជូរផ្សេងទៀត ដែលនឹងថែរក្សាចម្ការ។ «គាត់នឹងឲ្យចម្ការទំពាំងបាយជូរដល់អ្នកដាំទំពាំងបាយជូរដើម្បីថែទាំ»
បទគម្ពីរនេះបានសរសេរជាយូរមកហើយនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
ព្រះយេស៊ូរំលឹកប្រជាជនអំពីអត្ថបទគម្ពីរមួយ។ ទ្រង់ប្រើសំនួនវោហារស័ព្ទនៅទីនេះដើម្បីស្តីបន្ទោសពួកគេ។ អាចសរសេរជាសេចក្តីថ្លែងការណ៍ថា «ប្រាកដជាអ្នកបានអានបទគម្ពីរនេះហើយ» ឬ «អ្នកគួរចងចាំខគម្ពីរនេះ»។
អាចប្រើបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ព្រះអម្ចាស់បានបង្កើតថ្មគ្រឹះ»
«ព្រះអម្ចាស់បានធ្វើរឿងនេះ»
ឃ្លា «នៅចំពោះភ្នែករបស់យើង» នៅទីនេះ តំណាងឲ្យការមើលឃើញ ដែលជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់មតិរបស់ប្រជាជន។ «ហើយយើងបានឃើញវាហើយគិតថាវាអស្ចារ្យ» ឬ «ហើយយើងគិតថាវាអស្ចារ្យ»
«ពួកគេ»សំដៅទៅលើពួកនាយកបូជាចារ្យ ពួកអាចារ្យនិងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ។ គេហៅក្រុមនេះថា «មេដឹកនាំជ្វីហ្វ»
ចង់ធ្វើ
ពួកគេខ្លាចអ្វីដែលហ្វូងមនុស្សនឹងធ្វើចំពោះពួកគេ បើពួកគេចាប់ខ្លួនព្រះយេស៊ូ។ អាចបញ្ជាក់ច្បាស់ថា «ប៉ុន្តែពួកគេខ្លាចអ្វីដែលហ្វូងមនុស្សនឹងធ្វើ បើពួកគេចាប់ខ្លួនទ្រង់»
«ដើម្បីចោទប្រកាន់ពួកគេ»
ក្នុងការប៉ុនប៉ងចាប់ព្រះយេស៊ូ ពួកផារិស៊ីខ្លះនិងហេរ៉ូដបន្ទាប់មកពួកសាឌូស៊ី បានមករកព្រះយេស៊ូដោយចោទសួរព្រះអង្គ។
ពេលនោះថ្នាក់ដឹកនាំរបស់ជនជាតិយូដាបានចាត់ឲ្យទៅ
ជាឈ្មោះនៃគណបក្សនយោបាយក្រៅផ្លូវការមួយ ដែលបានគាំទ្រហេរ៉ូដអាន់ទីប៉ាស។
នៅទីនេះ អ្នកនិពន្ធពិពណ៌នាអំពីការបោកបញ្ឆោត យេស៊ូថាជា «ការចាប់ទ្រង់» «ដើម្បីបញ្ឆោតទ្រង់»
ពាក្យ“ ពួកគេ”នៅទីនេះ សំដៅទៅលើអ្នកដែលត្រូវបានបញ្ជូនពីក្នុងចំណោមពួកផារីស៊ី និងហេរ៉ូដ។
មានន័យថាព្រះយេស៊ូមិនខ្វល់ខ្វាយទេ។ ការធ្វេសប្រហែសអាចកែប្រែកិរិយាសព្ទជំនួសវិញ។ «អ្នកមិនខ្វល់ពីមតិរបស់ប្រជាជន» ឬ «អ្នកមិនខ្វល់ពីការទទួលបានការពេញចិត្តពីមនុស្ស»
ពួកគេកំពុងប្រព្រឹត្តដោយពុតត្បុត។ អាចពន្យល់ឲ្យកាន់តែច្បាស់ថា «ព្រះយេស៊ូបានដឹងថា ពួកគេពិតជាមិនចង់ដឹងពីអ្វី ដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យឲ្យពួកគេធ្វើទេ»
ព្រះយេស៊ូបានស្ដីបន្ទោសពួកមេដឹកនាំសាសន៍យូដាពីព្រោះពួកគេកំពុងតែព្យាយាមបោកបញ្ឆោតទ្រង់។ អាចសរសេរជាឃ្លាថា «ខ្ញុំដឹងថា អ្នកកំពុងព្យាយាមធ្វើឲ្យខ្ញុំនិយាយអ្វី ដែលមិនត្រឹមត្រូវ ដូច្នេះអ្នកអាចចោទប្រកាន់ខ្ញុំ» ។
កាក់នេះមានតម្លៃស្មើនឹងប្រាក់ឈ្នួលមួយថ្ងៃ។
«ពួកផារីស៊ី និងហេរ៉ូដបាននាំយកប្រាក់មួយកាក់»
«រូបភាពនិងឈ្មោះ»
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមពត៌មានដែលបាត់។ «ពួកគេបាននិយាយថា ជារូបរបស់សេសារ» ។
ព្រះយេស៊ូកំពុងបង្រៀនថា រាស្ដ្ររបស់លោកត្រូវគោរពរដ្ឋាភិបាលដោយបង់ពន្ធ។ ការនិយាយនេះអាចបញ្ជាក់ឲ្យបានច្បាស់ ដោយការផ្លាស់ប្តូរសេសារទៅជារដ្ឋាភិបាលរ៉ូម៉ាំង។ «ប្រគល់របស់របររដ្ឋាភិបាលរ៉ូម៉ាំងដល់រដ្ឋាភិបាលរ៉ូម៉ាំង»
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មានដែលបាត់។ «ហើយថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់»
ពួកគេងឿងឆ្ងល់នឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូ។ អាចសរសេរឲ្យច្បាស់ថា «ពួកគេបានស្ងើចសរសើរគាត់ និងអ្វីដែលទ្រង់មានព្រះបន្ទូល»
ឃ្លានេះពន្យល់ថាតើពួកសាឌូស៊ីជានរណា។ អាចសរសេរកាន់តែច្បាស់ថា «អ្នកដែលនិយាយថា គ្មានការរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញទេ»
ពួកសាឌូស៊ីកំពុងដកស្រង់អ្វីដែលលោកម៉ូសេបានសរសេរទុកក្នុងក្រឹត្យវិន័យ។ ការដកស្រង់របស់ម៉ូសេអាចបង្ហាញជាដកស្រង់សម្តីដោយប្រយោល។ «ម៉ូសេបានសរសេរថា បើបងប្រុសរបស់បុរសម្នាក់បានស្លាប់»
«បានសរសេរសម្រាប់ពួកយើងជាសាសន៍យូដា»។ ពួកសាឌូស៊ីជាក្រុមរបស់ជនជាតិយូដា។ នៅទីនេះពួកគេប្រើពាក្យ «ពួកយើង» សំដៅទៅលើខ្លួនគេនិងជនជាតិយូដាទាំងអស់។
មានន័យថា បុរសគួរតែរៀបការជាមួយភរិយារបស់បងប្រុសគាត់ មិនត្រឹមតែគាត់យកនាងហើយរួមដំណេកជាមួយនាង ដើម្បីបង្កើតកូនប៉ុណ្ណោះទេ។
មានន័យថា កូននឹងត្រូវបានចាត់ទុកថាជាកូនចៅរបស់បងប្រុសគាត់ដែលបានស្លាប់។ អាចសរសេរឲ្យច្បាស់ថា «មានកូនសម្រាប់បងប្រុសរបស់គាត់ ដែលនឹងត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាកូនចៅរបស់គាត់»
ពួកសាឌូស៊ីស្នើសេណារីយ៉ូមួយដើម្បីល្បងលព្រះយេស៊ូ។ នេះជាស្ថានភាពសម្មតិកម្ម។ «ឧបមាថាមានបងប្អូនប្រុសប្រាំពីរនាក់»
លេខទាំងនេះសំដៅទៅលើបងប្អូនម្នាក់ៗហើយអាចត្រូវបានបង្ហាញបែបនេះ។ «បងប្រុសទីមួយ ... បងប្អូនទីពីរ ... បងប្អូនទីបី ... បងប្អូនប្រុសប្រាំពីរនាក់»
"ទីមួយរៀបការជាមួយស្ត្រី ... អ្នកទីពីររៀបការជាមួយនាង។ " នៅទីនេះរៀបការជាមួយស្ត្រីត្រូវបានគេនិយាយថាជា "យក" នាង។
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការពន្យល់ពីអ្វីដែលមានន័យថា «ដូចគ្នា»។ «ប្អូនទីបីរៀបការជាមួយនាងដូចបងប្អូនផ្សេងទៀតបានធ្វើហើយគាត់ក៏ស្លាប់ដោយគ្មានកូនដែរ»
បងប្អូនប្រុសនីមួយៗបានរៀបការជាមួយស្ត្រីនោះ បន្ទាប់មកបានស្លាប់មុនពេលគាត់មានកូនជាមួយនាង។ អាចសរសេរបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា នៅទីបំផុតបងប្អូនប្រុសទាំងប្រាំពីរនាក់បានរៀបការនឹងស្ត្រីម្នាក់នោះ តែគ្មាននរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេមានកូនជាមួយនាងទេហើយម្នាក់ៗបានស្លាប់ទៅ។
ពួកសាឌូស៊ីកំពុងល្បងលព្រះយេស៊ូដោយសួរសំណួរនេះ។ អាចសរសេរជាសេចក្តីថ្លែងការណ៍។ «ឥឡូវនេះប្រាប់យើង ថាតើនាងនឹងក្លាយជាប្រពន្ធអ្នកណា ពេលពួកគេរស់ឡើងវិញ» ។
ព្រះយេស៊ូបានស្ដីបន្ទោសពួកសាឌូស៊ី ព្រោះពួកគេយល់ច្រឡំអំពីច្បាប់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ អាចសរសេរជាសេចក្តីថ្លែងការណ៍។ «អ្នកយល់ច្រឡំពីព្រោះ ... អំណាចរបស់ព្រះ» ។
មានន័យថា ពួកគេមិនយល់ពីអ្វីដែលត្រូវបានសរសេរនៅក្នុងបទគម្ពីរសម្ព័ន្ធមេត្រីចាស់ទេ។
«ព្រះមានអំណាចខ្លាំងណាស់»
ពាក្យថា «គេ» នៅទីនេះសំដៅទៅលើបងប្អូនប្រុស និងស្ត្រីនៅក្នុងឧទាហរណ៍។
មានន័យថាដើម្បីមានជីវិតរស់ឡើងវិញ។ ឃ្លា «អ្នកស្លាប់» សំដៅទៅលើ «មនុស្សស្លាប់» និងជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់ការស្លាប់។ «ត្រូវបានរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ»
«ពួកគេមិនរៀបការ ហើយពួកគេមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍»
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ពួកគេមិនរៀបការ»
សំដៅទៅលើកន្លែងដែលព្រះជាម្ចាស់គង់នៅ។
ព័ត៌មានដែលបាត់អាចត្រូវបានបន្ថែម។ «ដែលរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ»
«កណ្ឌដែលលោកម៉ូសេបានសរសេរ»
«អត្ថបទគម្ពីរ»
មានន័យថា អាប្រាហាំ អ៊ីសាក និងយ៉ាកុបគោរពបម្រើព្រះជាម្ចាស់។ បុរសទាំងនេះបានស្លាប់ខាងរូបកាយ ប៉ុន្តែពួកគេរស់ខាងវិញ្ញាណ ហើយនៅតែថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់។
ពាក្យ «មនុស្សស្លាប់» នៅទីនេះសំដៅទៅលើមនុស្សដែលបានស្លាប់ហើយ «ការរស់នៅ» សំដៅទៅលើមនុស្សដែលនៅរស់។ ដូចគ្នានេះផងដែរព័ត៌មាន ដែលបាត់អាចត្រូវបានបន្ថែម។ «មនុស្សស្លាប់ តែព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះរបស់មនុស្សរស់»
រួមបញ្ចូលទាំងមនុស្ស ដែលមានរស់ខាងរាងកាយនិងខាងវិញ្ញាណ។
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ពីអ្វីដែលពួកគេយល់ច្រឡំ។ «នៅពេលដែលអ្នកនិយាយថា មនុស្សស្លាប់មិនរស់ឡើងវិញ អ្នកពិតជាច្រលំ»
«ធ្វើខុសទាំងស្រុង» ឬ «ខុសខ្លាំងណាស់»
អាចារ្យម្នាក់សួរសំណួរឆ្លាតវៃមួយទៅព្រះយេស៊ូ ដែលធ្វើឲ្យព្រះអង្គឆ្លើយ។
«អាចារ្យសួរព្រះយេស៊ូ»
ព័ត៌មានដែលបាត់អាចត្រូវបានបន្ថែម។ «បទបញ្ជាសំខាន់បំផុត ... បទបញ្ជាសំខាន់បំផុតចែងថា»
«ស្តាប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអើយ ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់យើង ជាព្រះអម្ចាស់តែមួយ"»
«ចិត្ត» និង «ព្រលឹង» ជាពាក្យប្រៀបធៀបរាងកាយខាងក្នុងរបស់មនុស្សម្នាក់ និងបំណងប្រាថ្នា និងអារម្មណ៍របស់គាត់។ «នៅក្នុងអ្វីទាំងអស់ដែលអ្នកចង់បាននិងមានអារម្មណ៍»
«ចិត្ត» សំដៅទៅលើរបៀបដែលមនុស្សគិតនិង «កម្លាំង» សំដៅទៅលើកម្លាំងរបស់បុគ្គលម្នាក់ ធ្វើអ្វីមួយ។ «នៅក្នុងអ្វីដែលអ្នកគិត និងក្នុងអ្វីទាំងអស់ដែលអ្នកធ្»
ព្រះយេស៊ូប្រើឧទាហរណ៍នេះ ដើម្បីប្រៀបធៀបរបៀបដែលមនុស្សស្រឡាញ់គ្នា និងសេចក្តីស្រឡាញ់ដូចពួកគេស្រឡាញ់ខ្លួនឯង។ «ស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនឯង»
ពាក្យ«ទាំងនេះ»សំដៅទៅលើបញ្ញត្ដិពីរដែលព្រះយេស៊ូទើបតែបានប្រាប់ប្រជាជន។
ព្រះយេស៊ូសរសើរអាចារ្យ ដែលបានឆ្លើយតបព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូ។
«ចម្លើយល្អ»
មានន័យថា មានតែព្រះមួយអង្គប៉ុណ្ណោះ។ «មានព្រះតែមួយ»
អត្ថន័យដែលបាត់អាចត្រូវបានបន្ថែម។ «គ្មានព្រះឯណាទៀតទេ»
«ចិត្ត» ជាពាក្យប្រៀបធៀបរាងកាយខាងក្នុងរបស់មនុស្សម្នាក់ និងបំណងប្រាថ្នា និងអារម្មណ៍របស់គាត់។ ពាក្យ «ប្រាជ្ញា» សំដៅទៅលើការគិតរបស់មនុស្សម្នាក់ហើយ «កម្លាំង» សំដៅទៅលើកម្លាំងរបស់បុគ្គលម្នាក់ដើម្បីធ្វើអ្វីមួយ។ «នៅក្នុងអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលយើងចង់បាននិងមានអារម្មណ៍នៅក្នុងអ្វីគ្រប់យ៉ាង ដែលយើងគិតនិងនៅក្នុងអ្វីដែលយើងធ្វើ»
ពាក្យ «ពី» ត្រូវបានដាក់នៅក្នុងក្នៀបទាំងនេះ ដែលពាក្យ «របស់អ្នក» ត្រូវបានទុកចោល។ អាចត្រូវបានបន្ថែម។ «ចិត្តរបស់អ្នក ... គំនិតរបស់អ្នក ... កម្លាំងរបស់អ្នក»
រឿងប្រៀបប្រដូចនេះប្រៀបធៀបពីរបៀប ដែលមនុស្សត្រូវស្រឡាញ់គ្នាដោយក្ដីស្រឡាញ់ដែលពួកគេស្រឡាញ់ខ្លួនឯង។ «ត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនឯង»
សំនួនវោហារស័ព្ទនេះមានន័យថា មានអ្វីមួយសំខាន់ជាងរបស់ផ្សេងៗទៀត។ ក្នុងករណីនេះបញ្ញត្ដិទាំងពីរនេះជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ព្រះជាម្ចាស់ ជាតង្វាយដុតនិងយញ្ញបូជា។ អាចសរសេរឲ្យបានច្បាស់ថា «សំខាន់ជាង» ឬ «រឹតតែធ្វើឲ្យព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យជាង»
អាចបញ្ជាក់នៅក្នុងទម្រង់វិជ្ជមាន។ នៅទីនេះ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីបុរសម្នាក់ ដែលត្រៀមខ្លួនចុះចូលចំពោះព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ «អ្នកជិតនឹងចុះចូលចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដូចជាស្តេច»
អាចបញ្ជាក់នៅក្នុងទម្រង់វិជ្ជមាន។ «អ្នករាល់គ្នាខ្លាច»
ពេលព្រះយេស៊ូកំពុងបង្រៀននៅក្នុងព្រះវិហារ ព្រះអង្គដកស្រង់បទគម្ពីរពីស្តេចដាវីឌ បន្ទាប់មកព្រមានប្រជាជនឲ្យប្រយ័ត្នពីរបៀបដែលពួកអាចារ្យរស់នៅ។
ពេលវេលាខ្លះបានកន្លងផុតទៅ ហើយឥឡូវនេះព្រះយេស៊ូកំពុងតែនៅក្នុងព្រះវិហារនៅឡើយ។ ត្រង់នេះពុំមែនជាផ្នែកនៃការសន្ទនាពីមុនទេ។ «ក្រោយមកពេលព្រះយេស៊ូកំពុងបង្រៀននៅក្នុងព្រះវិហារ ទ្រង់មានបន្ទូលទៅកាន់ប្រជាជនថា»
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរនេះដើម្បីធ្វើឲ្យមនុស្សគិតឲ្យបានស៊ីជម្រៅ អំពីទំនុកតម្កើងដែលទ្រង់បានដកស្រង់។ អាចសរសេរជាឃ្លាថា «ពិចារណាពីមូលហេតុដែលពួកអាចារ្យនិយាយថា ព្រះគ្រិស្តទជាបុត្ររបស់ដាវីឌ» ។
មានន័យថា ទ្រង់កើតមកពីត្រកូលដាវីឌ។
ពាក្យ «ខ្លួនគាត់» នៅទីនេះ សំដៅទៅលើដាវីឌហើយត្រូវបានប្រើដើម្បីសង្កត់ធ្ងន់លើគាត់ និងអ្វីដែលគាត់បាននិយាយ។ «ដាវីឌជា»
មានន័យថា គាត់ទទួលបានការបំផុសគំនិតដោយវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ពោលគឺព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធបានដឹកនាំដាវីឌតាមអ្វីដែលគាត់បាននិយាយ។ «បំផុសដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ»
នៅទីនេះ ដាវីឌហៅព្រះជាម្ចាស់ថា «ព្រះអម្ចាស់» ហើយហៅព្រះគ្រិស្តថា «ព្រះអម្ចាស់» ។ អាចសរសេរកាន់តែច្បាស់ថា «បាននិយាយអំពីព្រះមេស្ស៊ី ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ព្រះអម្ចាស់របស់ខ្ញុំ»
នេះជាការដកស្រង់នៅក្នុងទំនុកតម្កើង ដែលព្រះយេស៊ូកំពុងតែដកស្រង់។ នៅទីនេះព្រះជាម្ចាស់កំពុងតែមានបន្ទូលទៅកាន់ព្រះគ្រិស្ត។
នៅក្នុងការដកស្រង់នេះព្រះមានបន្ទូលអំពីការកម្ចាត់សត្រូវដែលជាការធ្វើឲ្យពួកគេចូលទៅក្នុងបាទា។ «រហូតដល់ខ្ញុំកម្ចាត់សត្រូវរបស់អ្នកទាំងស្រុង»
ពាក្យ“ គាត់”ត្រង់នេះ សំដៅទៅលើព្រះមេស្ស៊ី។
អាចសរសេរជាឃ្លាថា «ពិចារណាអំពីរបៀបដែលព្រះមេស្ស៊ីអាចជាបុត្រារបស់ព្រះបាទដាវីឌ»
នាមករណ៍ «ការស្វាគមន៍» អាចបង្ហាញជាទម្រង់កិរិយាស័ព្ទ «ស្វាគមន៍» ។ ការការជម្រាបសួរទាំងនេះបានបង្ហាញថា ប្រជាជនគោរពពួកអាចារ្យ។ «និងត្រូវបានស្វាគមន៍ ដោយការគោរពនៅតាមផ្សារ» និង «សម្រាប់មនុស្សសម្រាប់ស្វាគមន៍ពួកគេ ដោយការគោរពនៅតាមផ្សារ»
នៅទីនេះ ព្រះយេស៊ូពិពណ៌នាអំពីពួកអាចារ្យបោកប្រាស់ស្ត្រីមេម៉ាយហើយលួចយកផ្ទះរបស់ពួកគេថាជា «ការលេបត្របាក់» ផ្ទះរបស់ពួកគេ។ «ពួកគេក៏បោកស្ត្រីមេម៉ាយដើម្បីលួចយកផ្ទះរបស់ពួកគេ»
អាចប្រើបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ព្រះជាម្ចាស់ប្រាកដជាដាក់ទណ្ឌកម្មពួកគេ ដោយការថ្កោលទោសកាន់តែខ្លាំង» ឬ «ព្រះជាម្ចាស់នឹងដាក់ទណ្ឌកម្មពួកគេយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ»
ពាក្យថា «ធំជាង» មានន័យថាការប្រៀបធៀប។ នេះជាការប្រៀបធៀបទៅនឹងបុរសដទៃទៀត ដែលត្រូវបានដាក់ទណ្ឌកម្ម។ «នឹងទទួលការថ្កោលទោសខ្លាំងជាងមនុស្សដទៃទៀត»
នៅក្នុងព្រះវិហារ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីតម្លៃនៃតង្វាយរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយ។
ប្រអប់នេះជាប្រអប់សម្រាប់ប្រមូលតង្វាយព្រះវិហារដ៏វិសុទ្ធសម្រាប់ប្រជាជនទាំងអស់។
«កាក់ស្ពាន់តូចពីរ» ។ ទាំងនេះជាកាក់ដែលមានតម្លៃតិចបំផុត។
«មានតម្លៃតិចតួចណាស់» ។ កាក់មួយមានតម្លៃតិចតួចណាស់។ បកប្រែ «កាក់» ជាមួយឈ្មោះកាក់តូចបំផុតនៅក្នុងភាសារបស់អ្នក ប្រសិនបើអ្នកមានកាក់មួយដែលមានតម្លៃតិចតួចបំផុត។
យូឌីប៊ីប្រើជាស្ពានផ្សាភ្ជាប់ខគម្ពីរ៤២ និង៤៣ ដោយផ្តល់ព័ត៌មាន ដែលព្រះយេស៊ូកំពុងប្រាប់ពួកគេតាមលំដាប់ដែលងាយស្រួលយល់។
«ហើយព្រះយេស៊ូទ្រង់ត្រាស់ហៅ»
បញ្ជាក់ថា សេចក្តីថ្លែងការណ៍ដែលមានជាបន្តបន្ទាប់ពិតជាពិសេសនិងសំខាន់។ សូមមើលពីរបៀបដែលអ្នកបានបកប្រែវានៅក្នុង ៣:២៨ ។
«មនុស្សទាំងអស់ដែលដាក់ប្រាក់ចូល»
«ច្រើន» សំដៅទៅលើទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ពួកគេ។
«ខ្វះ» ឬ «នាងមានតិចតួច»
«ដើម្បីរស់»
បន្ទាប់ពីសាងសង់ និងជួលចម្ការទំពាំងបាយជូរម្ចាស់ចម្ការបានចេញទៅ។
អ្នកថែចម្ការបានវាយខ្លះ និងសម្លាប់អ្នកបម្រើជាច្រើន។
ម្ចាស់ចម្ការបានបញ្ជូនកូនប្រុសជាទីស្រឡាញ់របស់គាត់ជាលើកចុងក្រោយ។
អ្នកថែចំការទំពាំងបាយជូរចាប់គាត់ទៅ ហើយក៏សម្លាប់រួចបោះទៅក្រៅចំការទំពាំងបាយជូរ។
ម្ចាស់ចម្ការនឹងមកបំផ្លាញចំការទំពាំងបាយជូរ ហើយប្រគល់ចំការទំពាំងបាយជូរទៅអ្នកផ្សេងទៀត។
ថ្មដែលអ្នកសាងសង់បានបោះបង់ចោល ត្រូវបានធ្វើជាគ្រឹះ។
ពួកគេបានសួរគាត់ថា តើមានច្បាប់បង់ពន្ធថ្វាយព្រះចៅអធិរាជរ៉ូមឬអត់។
ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា៖ ពួកគេគួរតែថ្វាយទៅកាន់សេសារចុះអ្វីៗដែលជារបស់ស្តេចសេសារ ហើយអ្វីៗដែលជារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ចូរថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់វិញដែរ។
ពួកសាឌូស៊ីមិនជឿលើការរស់ឡើងវិញទេ។
ស្ត្រីអាចមានប្តី ៧ នាក់។
ពួកគេបានសួរថា តើបុរសណាដែលជាប្តីរបស់ស្ត្រីក្នុងការរស់ឡើងវិញ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ពួកសាឌូស៊ីមិនស្គាល់បទគម្ពីរ និងអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ។
ព្រះយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ពេលដែលមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញបុរស និងស្ដ្រីនឹងមិនរៀបការទេតែពួកគេនឹងដូចពួកទេវតា។
ព្រះយេស៊ូបានដកស្រង់ចេញពីគម្ពីររបស់លោកម៉ូសេដែលជាកន្លែងដែលព្រះមានបន្ទូលថាព្រះអង្គគឺជាព្រះរបស់អ័ប្រាហាំ លោកអុីសាក និងលោកយ៉ាកុប អ្នកទាំងអស់ត្រូវតែរស់ឡើងវិញ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ការស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នកអោយអស់ពីចិត្តព្រលឹងគំនិត និងអស់ពីកម្លាំងគឺជាបញ្ញត្ដិសំខាន់បំផុត។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ការស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯងគឺជាបញ្ញត្តិទីពីរ។
ព្រះយេស៊ូបានសួរពីរបៀបដែលព្រះបាទដាវីឌអាចហៅព្រះគ្រិស្តថាព្រះអម្ចាស់នៅពេលដែលព្រះគ្រិស្តជាកូនប្រុសរបស់ព្រះបាទដាវីឌ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ពួកអាចារ្យចង់ឲ្យមនុស្សទទួលកិត្ដិយសតែពួកគេលេបត្របាក់ផ្ទះរបស់ស្ដ្រីមេម៉ាយ ហើយអធិដ្ឋានយ៉ាងយូរដើម្បីឲ្យមនុស្សមើលឃើញ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ស្ត្រីមេម៉ាយក្រីក្រនេះបានថ្វាយតង្វាយច្រើនជាងគេទាំងអស់ទៅក្នុងហិបតង្វាយ ដ្បិតស្រ្តីមេម៉ាយនេះវិញ បានថ្វាយតង្វាយពីភាពក្រីក្ររបស់នាង ហើយបានថ្វាយប្រាក់ទាំងអស់ អ្នកផ្សេងទៀតបានថ្វាយតង្វាយពីប្រាក់សំណល់របស់ពួកគេទេ។
1 នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូយាងចេញពីព្រះវិហារ សិស្សព្រះអង្គម្នាក់ទូលសួរព្រះអង្គថា៖ «លោកគ្រូ សូមមើលថ្ម និងអគារល្អៗអសា្ចរ្យណាស់» 2 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «តើអ្នកឃើញអគារធំៗទាំងនេះឬទេ? គ្មានថ្មណាមួយនៅត្រួតលើគ្នាទៀតឡើយ នឹងត្រូវបាក់ធ្លាក់ចុះមក»។ 3 នៅពេលដែលព្រះអង្គគង់នៅលើភ្នំដើមអូលេវទល់មុខព្រះវិហារ លោកពេត្រុស លោកយ៉ាកុប លោកយ៉ូហាន និងលោកអនទ្រេទូលសួរព្រះអង្គដោយសម្ងាត់ថា៖ 4 «សូមលោកគ្រូប្រាប់ពួកយើងឲ្យដឹងផង តើហេតុការទាំងនេះ និងកើតឡើងពេលណា? តើនឹងមានអ្វីជាសញ្ញានៅពេលព្រឹត្តការណ៍ទាំងនេះកើតឡើង»? 5 ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្តើមមានព្រះបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «ចូរប្រុងប្រយ័ត្នកុំឲ្យនរណាម្នាក់នាំអ្នកឲ្យដើរផ្លូវខុសឡើយ។ 6 មានមនុស្សជាច្រើននឹងប្រើឈ្មោះខ្ញុំដោយពោលថា៖ «ខ្ញុំគឺជាព្រះគ្រិស្ត» ហើយពួកគេនឹងនាំមនុស្សជាច្រើនឲ្យដើរផ្លូវខុស។ 7 ពេលណាអ្នកឮពីសង្រ្គាម និងពាក្យចចាមអារាមនៃសង្រ្គាម ចូរកុំព្រួយបារម្ភអ្វីឡើយ ការទាំងនេះនឹងត្រូវកើតឡើង ប៉ុន្តែថ្ងៃចុងបញ្ចប់មិនទាន់មកដល់នៅឡើយទេ។ 8 នឹងមានជាតិសាសន៍មួយក្រោកឡើងទាស់នឹងជាតិសាសន៍មួយ ហើយមាននគរមួយទាស់នឹងនគរមួយទៀត។ នឹងមានរញ្ជួយដីនឹងគ្រោះទុរភិក្សកើតមានឡើងជាច្រើនកន្លែង។ ការទាំងនេះប្រៀបដូចជាការចាប់ផ្តើមនៃការឈឺចាប់ពេលសម្រាលកូន។ 9 ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាប្រយ័ត្នខ្លួន។ ពួកគេនឹងបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅឲ្យក្រុមប្រឹក្សាហើយគេនឹងវាយដំអ្នកនៅក្នុងសាលាប្រជុំ។ អ្នកនឹងឈរចំពោះមុខទាំងទេសាភិបាល និងស្តេចដោយព្រោះធ្វើទីបន្ទាល់ពីនាមខ្ញុំ។ 10 ប៉ុន្តែ ដំណឹងល្អត្រូវតែប្រកាសដល់គ្រប់ជាតិសាសន៍ជាមុនសិន។ 11 នៅពេលពួកគេចាប់អ្នករាល់គ្នាបញ្ជូនទៅ ចូរកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាព្រួយបារម្ភអំពីអ្វីដែលអ្នកគួរនិយាយឡើយ។ អ្វីដែលអ្នកគួរនិយាយនៅពេលនោះនឹងប្រទានឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គឺមិនមែនអ្នករាល់គ្នាជាអ្នកនិយាយនោះទេ។ 12 បងប្រុសនឹងចាប់បញ្ជូនប្អូនទៅឲ្យគេសម្លាប់ ហើយឪពុកបញ្ជូនកូនទៅឲ្យគេសម្លាប់។ កូនៗនឹងក្រោកឡើងទាស់ប្រឆាំងនឹងឪពុកម្តាយហើយទាំងបញ្ជូនឲ្យគេសម្លាប់ទៀតផង។ 13 មនុស្សនឹងស្អប់អ្នករាល់គ្នាដោយសារឈ្មោះរបស់ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលស៊ូទ្រាំរហូតដល់ថ្ងៃបញ្ចប់ អ្នកនោះនឹងទទួលបានការសង្គ្រោះ។ 14 ពេលណាអ្នករាល់គ្នាឃើញ មនុស្សចង្រៃគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម ឈរនៅកន្លែងដែលមិនគួរឈរ (ចូរឲ្យអ្នកអានបានយល់ចុះ) 15 សូមឲ្យអស់អ្នកដែលរស់នៅក្នុងស្រុកយូដារត់គេចទៅនៅតាមភ្នំ សូមកុំឲ្យអ្នកដែលនៅលើដំបូលផ្ទះកុំចុះមកចូលផ្ទះ ឬយករបស់នៅក្នុងផ្ទះឡើយ 16 ហើយកុំឲ្យអ្នកដែលនៅចម្ការត្រឡប់មកយកអាវធំរបស់ខ្លួននៅផ្ទះវិញដែរ។ 17 សេចក្ដីវេទនានឹងមានដល់ស្រ្ដីណាមានកូន និងស្រ្តីណាដែលបំបៅកូននៅថ្ងៃនោះ! 18 ចូរអធិស្ន សូមកុំឲ្យហេតុការណ៍នេះកើតឡើងនៅក្នុងរដូវរងារឡើយ។ 19 ដ្បិត ពេលនោះជាពេលដែល មានទុក្ខវេទនាយ៉ាងខ្លាំង ដែលមិនធ្លាប់មានសោះតាំងពីព្រះបានបង្កើតពិភពលោកមករហូតដល់ឥឡូវនេះ ហើយវានឹងមិនកើតឡើងម្តងទៀតឡើយ។ 20 លុះត្រាតែព្រះជាម្ចាស់កាត់បន្ថយថ្ងៃខ្លះ ពុំដូច្នេោះទេនោះគ្មានសាច់ឈាមណាបានសង្គ្រោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់បានកាត់បន្ថយថ្ងៃខ្លះ ដោយយល់ដល់មនុស្សដែលព្រះជាម្ចាស់បានជ្រើសរើស។ 21 ប្រសិនបើ មាននរណាម្នាក់និយាយទៅកាន់អ្នកថា៖ «មើល៍! ព្រះគ្រិស្តនៅទីនេះ» ឬ «មើល៍! ព្រះគ្រិស្តនៅទីនោះ!» ចូរអ្នករាល់គ្នាកុំជឿឡើយ។ 22 ដ្បិត ព្រះគ្រិស្តក្លែងក្លាយ និងព្យាការីក្លែងក្លាយជាច្រើននឹងបង្ហាញខ្លួនពីទីសម្គាល់ និងការអស្ចារ្យជាច្រើន ដើម្បីបោកបញ្ឆោតមនុស្សរួមទាំងអ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់បានជ្រើសរើសផង។ 23 ចូរប្រយ័ត្ន! ខ្ញុំបានប្រាប់ការទាំងនេះដល់អ្នករាល់គ្នាមុនពេលនឹងកើតឡើងហើយ។ 24 ប៉ុន្តែ បន្ទាប់ពីទុក្ខវេទនានៅថ្ងៃនោះហើយ ព្រះអាទិត្យនឹងប្រែក្លាយ ជាងងឹត ព្រះច័ន្ទនឹងមិនបញ្ចេញពន្លឺទៀតឡើយ 25 ផ្កាយទាំងឡាយនឹងធ្លាក់ចុះមកពីលើមេឃ ហើយអំណាចនានាដែលមកពីស្ថានសួគ៌នឹងកក្រើករញ្ជួយឡើង។ 26 ពេលនោះ ពួកគេនឹងឃើញកូនមនុស្សយាងមកក្នុងពពកជាមួយនឹងអំណាចដ៏ខ្លាំងអស្ចារ្យដែលប្រកបដោយសិរីរុងរឿង។ 27 ពេលនោះលោកនឹងចាត់ពួកទេវតារបស់លោក ហើយនឹងប្រមូលពួកអ្នកដែលព្រះបានជ្រើសរើសពីទិសទាំងបួន ពីជើងមេឃម្ខាងទៅជើងមេឃម្ខាង។ 28 ចូរអ្នករាល់គ្នារៀនពីមេរៀនដើមឧទុម្ពរ។ ពេលណា មែករបស់វាត្រឡប់ជាមានស្លឹកលាស់ឡើង នោះអ្នករាល់គ្នាដឹងថារដូវក្តៅជិតមកដល់ហើយ។ 29 ដូច្នោះហើយ នៅពេលអ្នករាល់គ្នាឃើញការទាំងនេះកើតឡើង នោះអ្នករាល់គ្នានឹងដឹងថាកូនមនុស្សជិតមកដល់ហើយ ក៏នៅជិតដល់មាត់ទ្វារផង។ 30 ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា មនុស្សជំនាន់នេះនឹងមិនអាចឆ្លងផុតឡើយរហូតទាល់តែការទាំងនេះកើតឡើង។ 31 ផ្ទៃមេឃ និងផែនដីកន្លងផុតទៅ ប៉ុន្តែពាក្យរបស់ខ្ញុំនឹងមិនកន្លងផុតទៅណាឡើយ។ 32 ប៉ុន្តែ ទាក់ទងនឹងថ្ងៃណា ឬពេលណា គ្មាននរណាម្នាក់ដឹងឡើយ សូម្បីតែទេវតានៅស្ថានសួគ៌ ឬកូនមនុស្ស មិនជ្រាបផង ប៉ុន្តែ ព្រះបិតាជ្រាបពីការទាំងអស់នេះ។ 33 ចូរប្រយ័ត្ន! ហើយចាំយាមចុះ ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងថាពេលវេលាណានឹងមកដល់ឡើយ។ 34 គឺដូចជាបុរសម្នាក់ដែលធ្វើដំណើរចាកឆ្ងាយពីផ្ទះរបស់គាត់ ហើយចាត់ឲ្យអ្នកបម្រើមើលការខុសត្រូវនៅក្នុងផ្ទះរបស់គាត់ ម្នាក់ៗមានការងារដែលគាត់ឲ្យធ្វើរៀងៗខ្លួន ហើយគាត់បញ្ជាឲ្យអ្នកចាំយាមជួយដាល់តឿនផង។ 35 ដូច្នេះ ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រុងប្រៀបចុះ ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងថាចៅហ្វាយនឹងមកផ្ទះវិញពេលណានោះទេ គឺអាចមកនៅពេលយប់ ពាក់កណ្តាលអា្រធាត ពេលមាន់រងាវ ឬនៅពេលព្រឹកព្រលឹមនោះទេ។ 36 ប្រសិនបើ ចៅហ្វាយមក នោះកុំឲ្យគាត់ឃើញថាអ្នកកំពុងដេកឡើយ។ 37 ពាក្យដែលខ្ញុំប្រាប់ទៅអ្នករាល់គ្នា ខ្ញុំក៏ប្រាប់អ្នកផ្សេងទៀតដែរ គឺចូរចាំយាមចុះ»!។
ពេលពួកគេចេញពីព្រះវិហារ ព្រះយេស៊ូបានប្រាប់ពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គនូវអ្វី ដែលនឹងកើតឡើងនាពេលអនាគតចំពោះព្រះវិហារដ៏អស្ចារ្យ ដែលសេចហេរ៉ូឌបានសាងសង់។
«ថ្ម» សំដៅទៅលើថ្មដែលសាងសង់អគារ។ «អគារដ៏អស្ចារ្យនិងថ្មអស្ចារ្យ ដែលពួកវាត្រូវបានបង្កើតឡើង»
សំណួរនេះត្រូវបានប្រើដើម្បីទាក់ទាញការយកចិត្តទុកដាក់ដល់អគារ។ នេះអាចត្រូវបានសរសេរជាឃ្លា។ «ក្រឡេកមើលអគារដ៏អស្ចារ្យទាំងនេះ! មិនមានថ្មមួយដុំ» ឬ «អ្នកឃើញអាគារដ៏អស្ចារ្យទាំងនេះទេ ប៉ុន្តែមិនមានដុំថ្មមួយទេ»
បញ្ជាក់ថា ទាហានរបស់សត្រូវនឹងកម្ទេចថ្ម។ អាចប្រើបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «មិនមានដុំថ្មមួយនៅសេសសល់ពីលើថ្មមួយទៀតទេ សម្រាប់ទាហានរបស់សត្រូវនឹងមកបំផ្លាញអគារទាំងនេះ»
ឆ្លើយតបនឹងសំនួររបស់ពួកសិស្សអំពីការបំផ្លិចបំផ្លាញព្រះវិហារ និងអ្វីដែលនឹងកើតឡើង ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅអនាគត។
ពួកគេបានទៅដល់ភ្នំដើមអូលីវ ហើយព្រះយេស៊ូក៏គង់ចុះ។ ព័ត៌មាននេះអាចបញ្ជាក់ឲ្យបានច្បាស់ថា «បន្ទាប់ពីបានទៅដល់ភ្នំដើមអូលីវ ដែលនៅទល់មុខនឹងព្រះវិហារព្រះយេស៊ូក៏ចុះមក»។
«ពេលពួកគេនៅម្នាក់ឯង»
សំដៅទៅលើអ្វី ដែលព្រះយេស៊ូទើបតែមានបន្ទូលនឹងកើតឡើងចំពោះថ្មនៅវិហារ។ អាចបញ្ជាក់ច្បាស់ថា «រឿងទាំងនេះកើតឡើងចំពោះអគារព្រះវិហារ…ហៀបនឹងកើតឡើងចំពោះអគារព្រះវិហារ»
«ថារបស់ទាំងអស់នេះ»
«ទៅពួកសិស្សរបស់ទ្រង់»
ព្រះយេស៊ូកំពុងព្រមានពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ថា កុំឲ្យ អ្នកណាបំភាន់អំពីអ្វី ដែលនឹងកើតឡើងឡើយ។ នៅទីនេះ "ដឹកនាំឲ្យវង្វេង" ជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់ការបញ្ឆោត។ «បំភាន់អ្នកទាក់ទងនឹងអ្វីដែលនឹងកើតឡើង»
អាចមានន័យថា ១) «ទាមទារសិទ្ធិអំណាចរបស់ខ្ញុំ» ឬ ២) «អះអាងថា ព្រះជាម្ចាស់បានបញ្ជូនពួកគេមក» ។
ខ្ញុំជាព្រះគ្រិស្ត
ពាក្យ «នាំឲ្យវង្វេង» ត្រង់នេះជាពាក្យប្រៀបធៀបមួយ ដែលមានន័យថាបញ្ឆោត។ «នឹងបំភាន់មនុស្សជាច្រើន»
អាចមានន័យថា ១) «ស្តាប់សំឡេងពិតនៃសង្គ្រាមដែលនៅជិតនិងដំណឹងពីសង្គ្រាម ដែលនៅឆ្ងាយ» ឬ ២) "អំពីសង្គ្រាមដែលកំពុងតែកើតឡើងហើយប្រជាជននិយាយថា សង្គ្រាមនឹងចាប់ផ្តើមហើយ។
ពាក្យដែលមិនអាចកំណត់ថាបានតើ វាពិតឬមិនពិត
សំដៅទៅលើចុងបញ្ចប់នៃពិភពលោក។ ព័ត៌មានដែលបាត់អាចត្រូវបានបន្ថែម។ «ប៉ុន្តែវាមិនមែនជាចុងបញ្ចប់នៃពិភពលោកទេ» ។ អាចសរសេរជាទម្រង់វិជ្ជមានផងដែរ។ «ចុងបញ្ចប់នៃពិភពលោកនឹងមកដល់»
មានន័យថា ដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងមួយផ្សេងទៀត។ «ប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹង»
ព័ត៌មានដែលបាត់អាចត្រូវបានបន្ថែម។ «នគរមួយនឹងធ្វើសង្គ្រាមទាស់នឹងនគរមួយ» ឬ «នគរមួយនឹងធ្វើសង្គ្រាមទាស់នឹងនគរមួយទៀត»
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីគ្រោះមហន្តរាយទាំងនេះថា ជាការចាប់ផ្តើមនៃការឈឺចាប់ពេលសម្រាលកូន ព្រោះមានរឿងរ៉ាវធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះទៀត ដែលនឹងកើតឡើងបន្តបន្ទាប់។ «ព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះប្រៀបដូចជាការឈឺចាប់ដំបូង ដែលស្ត្រីម្នាក់កំពុងតែឈឺចាប់ហៀបនឹងសម្រាលកូន។ ពួកគេនឹងរងទុក្ខជាច្រើនទៀតបន្ទាប់ពីនោះ»
«ត្រៀមខ្លួនសម្រាប់អ្វីដែលមនុស្សនឹងធ្វើចំពោះអ្នក»
មានន័យថា ការចាប់ខ្លួននរណាម្នាក់ហើយបន្ទាប់មកដាក់ពួកគេនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់នរណាម្នាក់ទៀត។ «ចាប់អ្នកហើយប្រគល់អ្នកឲ្យ»
អាចប្រើបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «មនុស្សនឹងវាយអ្នក»
មានន័យថា ត្រូវជំនុំជម្រះនិងវិនិច្ឆ័យ។ «អ្នកនឹងត្រូវកាត់ទោសមុនពេល» ឬ «អ្នកនឹងត្រូវនាំយកទៅជំនុំជម្រះនិងវិនិច្ឆ័យដោយ»
«ដោយសារតែខ្ញុំ» ឬ «ដោយសារខ្ញុំ»
មានន័យថា ពួកគេនឹងធ្វើសក្ខីភាពអំពីព្រះយេស៊ូ។ អាចបញ្ជាក់ច្បាស់ថា «ហើយថ្លែងទីបន្ទាល់ដល់ពួកគេអំពីខ្ញុំ» ឬ «ហើយអ្នកនឹងប្រាប់ពួកគេអំពីខ្ញុំ»
ព្រះយេស៊ូនៅតែមានបន្ទូលអំពីអ្វី ដែលត្រូវតែកើតឡើងមុនទីបញ្ចប់មកដល់។ អាចបញ្ជាក់ច្បាស់ថា «តែដំណឹងល្អត្រូវតែ ប្រកាសដល់ប្រជាជាតិទាំងអស់ជាមុនសិនមុនពេលដែលទីបញ្ចប់បានមកដល់»
មានន័យថា ដាក់ពួកគេនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់នរណាម្នាក់។ ក្នុងករណីនេះស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់អាជ្ញាធរ។ «ប្រគល់អ្នកឲ្យអាជ្ញាធរ»
ព័ត៌មានដែលបាត់អាចត្រូវបានបន្ថែម។ «ប៉ុន្តែព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធនឹងមានបន្ទូលមកកាន់អ្នក»
បងប្រុសនឹងបញ្ជូនបងប្អូនទៅឲ្យស្លាប់ «បងប្រុសនឹងបញ្ជូនបងប្អូនរបស់គាត់ទៅស្លាប់» ។ មានន័យថា បងប្រុសម្នាក់ក្បត់នឹងធ្វើឲ្យប្អូនប្រុសរបស់គាត់ត្រូវគេសម្លាប់។ «ប្អូនប្រុសម្នាក់នឹងក្បត់ប្អូនប្រុសរបស់គាត់ហើយបញ្ជូនគាត់ទៅឲ្យគេសម្លាប់»
សំដៅទៅលើទាំងបងប្អូនប្រុសស្រី។ «បងប្អូនបង្កើត ... គ្នា»
មានន័យថា ឪពុកនឹងក្បត់កូន ហើយការក្បត់នេះនឹងធ្វើឲ្យកូនត្រូវគេសម្លាប់។ «ឪពុកនឹងបញ្ជូនកូនរបស់គាត់ទៅស្លាប់» ឬ «ឪពុកនឹងក្បត់កូនរបស់គាត់ប្រគល់ទៅឲ្យគេសម្លាប់»
មានន័យថា កូននឹងប្រឆាំងនឹងឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេហើយក្បត់ពួកគេ។ «កូននឹងប្រឆាំងនឹងឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេ»
មានន័យថា អាជ្ញាធរនឹងកាត់ទោសពួកគេឲ្យគេសម្លាប់។ អាចសរសេរបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «បណ្តាលឲ្យអាជ្ញាធរផ្តន្ទាទោសពួកគេឲ្យស្លាប់»
អាចសរសេរបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «មនុស្សរាល់គ្នានឹងស្អប់អ្នក»
ព្រះយេស៊ូប្រៀបធៀប «ឈ្មោះខ្ញុំ»ដើម្បីសំដៅលើព្រះអង្គផ្ទាល់។ «ដោយសារតែខ្ញុំ» ឬ «ពីព្រោះអ្នកជឿលើខ្ញុំ»
មានន័យថា ស្មោះត្រង់នឹងព្រះរហូតដល់ចុងបញ្ចប់នៃជីវិតរបស់បុគ្គលនោះ។ អាចសរសេរបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ព្រះជាម្ចាស់នឹងជួយសង្គ្រោះអ្នកណា ដែលស្មោះត្រង់នឹងព្រះអង្គ ស៊ូទ្រាំនឹងការសាកល្បងទាំងនេះរហូតដល់ទីបញ្ចប់នៃជីវិតរបស់គាត់»
ឃ្លានេះដកស្រង់ចេញពីកណ្ឌគម្ពីរដានីយ៉ែល។ អ្នកស្តាប់ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គប្រាកដជាធ្លាប់ស្គាល់បទគម្ពីរនេះ និងការព្យាករណ៍ពីអំពើគួរស្អប់ខ្ពើម ដែលចូលទៅក្នុងព្រះវិហារ ហើយនាំឲ្យសៅហ្មង។ «រឿងគួរឲ្យអាម៉ាស់ដែលធ្វើឲ្យទៅជាស្មោកគ្រោក»
អ្នកស្តាប់ព្រះយេស៊ូច្បាស់ជាដឹងថា ពាក្យនេះសំដៅទៅលើព្រះវិហារបរិសុទ្ធ។ អាចសរសេរឲ្យយច្បាស់ថា «ឈរនៅក្នុងព្រះវិហារដែលជាកន្លែងដែលមិនគួរឈរ»
មិនមែនជាព្រះយេស៊ូទេ ដែលកំពុងតែនិយាយ។ ម៉ាថាយបានបន្ថែមចំណុចនេះដើម្បីឲ្យអ្នកអានចាប់អារម្មណ៍ដូច្នេះពួកគេនឹងស្តាប់ការព្រមាននេះ។ «ប្រហែលជាអ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងអានយកចិត្តទុកដាក់ ចំពោះការព្រមាននេះ»
នៅលើដំបូលផ្ទះជាកន្លែង ដែលព្រះយេស៊ូគង់នៅមានរាងសំប៉ែតហើយមនុស្សអាចឈរនៅលើបាន។
សំដៅទៅលើការវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះរបស់គាត់វិញ។ អាចសរសេរឲ្យបានច្បាស់ថា «មិនវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះរបស់គាត់វិញទេ»
«ដើម្បីយកសម្លៀកបំពាក់របស់គាត់»
ជាវិធីគួរសមក្នុងការនិយាយថា នរណាម្នាក់មានផ្ទៃពោះ។ «មានផ្ទៃពោះ»
«អធិស្ឋានថាគ្រានេះ» ឬ «អធិស្ឋានពីការណ៍ទាំងនេះ»
«រដូវត្រជាក់» ឬ «រដូវភ្លៀង» ។ នេះសំដៅទៅលើពេលវេលានៃឆ្នាំនៅពេលដែលវាត្រជាក់និងមិនល្អ។
«ធំជាងអ្វីដែលមិនធ្លាប់មាន» ។ នេះពិពណ៌នាអំពីទុក្ខវេទនាដ៏ធំនិងគួរឱ្យខ្លាច។
ហើយក៏មិនដែលមានទៀតដែរ «ហើយធំជាងនេះនឹងមានទៀត»
អាចមានប្រយោជន៏ក្នុងការបញ្ជាក់ថា សំដៅទៅលើ «ថ្ងៃណា» ។ «បានកាត់បន្ថយថ្ងៃនៃសេចក្តីទុក្ខវេទនា» ឬ «បានធ្វើឲ្យពេលវេលារងទុក្ខវេទនាខ្លី»
ពាក្យនេះពុំមានន័យថា ថ្ងៃនឹងតិចជាង២៤ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃទេ ផ្ទុយទៅវិញពួកគេនឹងមានថ្ងៃរងទុក្ខតិចជាងនេះ។
ពាក្យ «សាច់ឈាម» សំដៅទៅលើមនុស្ស។ នៅទីនេះ «បានសង្រ្គោះ» សំដៅទៅលើការសង្គ្រោះខាងរូបកាយ។ «គ្មាននរណាម្នាក់នឹងត្រូវបានសង្គ្រោះទេ» ។ ឃ្លានេះអាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់វិជ្ជមាន។ «មនុស្សគ្រប់គ្នានឹងស្លាប់»
«សុខុមាលភាព»
ឃ្លាថា «អ្នកដែលគទ្រង់បានជ្រើសរើស» មានន័យដូចគ្នានឹង «អ្នកដែលបានជ្រើសរើស» ដែរ។ រួមគ្នាពួកគេសង្កត់ធ្ងន់ថា ព្រះជាម្ចាស់បានជ្រើសរើសមនុស្សទាំងនេះ។
យូឌីប៊ីប្រើជាស្ពានភ្ជាប់ខ២១ និង២២ ដោយផ្តល់ព័ត៌មានប្រាប់យើងថា ព្រះយេស៊ូកំពុងប្រាប់ពួកគេតាមលំដាប់លំដោយងាយយល់។
«មនុស្សដែលអះអាងថា ខ្លួនជាព្រះគ្រិស្ត»
ពាក្យដែលបាត់អាចត្រូវបានបន្ថែម។ «ដើម្បីបញ្ឆោតមនុស្ស»
ព័ត៌មានដែលបាត់អាចត្រូវបានបន្ថែម។ «បើអាចធ្វើបានពួកគេថែមទាំងបញ្ឆោត អ្នកដែលបានជ្រើសរើស» ឬ «ពួកគេថែមទាំងព្យាយាមបញ្ឆោតមនុស្ស ដែលព្រះជាម្ចាស់បានជ្រើសរើស»
«ប្រយ័ត្ន» ឬ «ប្រុងប្រយ័ត្ន»
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលប្រាប់គេអំពីសេចក្ដីទាំងនេះព្រមានពួកគេ។ «ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នកអំពីរឿងទាំងអស់នេះជាមុន ដើម្បីព្រមានអ្នក»
អាចសរសេរបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ព្រះអាទិត្យនឹងងងឹត»
នៅទីនេះ ព្រះចន្ទត្រូវបានគេនិយាយថា ហាក់ដូចជាមានជីវិតហើយអាចផ្តល់អ្វីមួយដល់នរណាម្នាក់ផ្សេងទៀត។ «ព្រះច័ន្ទនឹងមិនភ្លឺ» ឬ «ព្រះច័ន្ទនឹងងងឹត»
មិនមានន័យថា ពួកគេនឹងដួលនៅលើផែនដីទេ ប៉ុន្តែពួកគេនឹងធ្លាក់ពីកន្លែងបច្ចុប្បន្ន។ «ផ្កាយនឹងធ្លាក់ចុះពីកន្លែងរបស់ពួកគេនៅលើមេឃ»
អាចសរសេរបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើឱ្យរញ្ជួយអំណាចទាំងឡាយនៅលើមេឃ»
នេះជាឈ្មោះពិពណ៌នាសម្រាប់ភពហើយអាចរាប់បញ្ចូលទាំងផ្កាយ។ «ភព» ឬ «សាកសពនៅលើមេឃ»
«នៅលើមេឃ»
«ពេលនោះមនុស្សនឹងបានឃើញ»
«ប្រកបដោយអំណាចនិងរុងរឿង»
ពាក្យថា «លោក» សំដៅទៅលើព្រះជាម្ចាស់ ហើយពួកទេវតារបស់ព្រះអង្គ ព្រោះពួកគេជាអ្នកដែលនឹងប្រមូលមនុស្ស ដែលព្រះជាម្ចាស់បានជ្រើសរើស។ «ពួកគេនឹងប្រមូលផ្តុំ» ឬ «ទេវតារបស់ទ្រង់នឹងប្រមូលផ្តុំគ្នា»
ផែនដីទាំងមូលត្រូវបានគេនិយាយថា «ខ្យល់ទាំងបួន» សំដៅទៅលើទិសទាំងបួន គឺខាងជើង ខាងត្បូង ខាងកើត និងខាងលិច។ «ខាងជើង ខាងត្បូង ខាងកើត និងខាងលិច» ឬ «គ្រប់ទិសទីនៃផែនដី»
ភាពជ្រុលនិយមទាំងពីរនេះត្រូវបានផ្តល់ឲ្យដើម្បីបញ្ជាក់ថា អ្នកដែលបានជ្រើសរើសនឹងត្រូវបានប្រមូលផ្តុំគ្នានៅផែនដីទាំងមូល។ «ពីគ្រប់ទិសទីលើផែនដី»
ព្រះយេស៊ូលើកឧទាហរណ៍ពីរយ៉ាងខ្លីនៅទីនេះ ដើម្បីរំលឹកមនុស្សឲ្យដឹង ពេលអ្វីដែលទ្រង់បានពន្យល់ នឹងកើតមានឡើង។
ឃ្លាថា «មែកឈើ» សំដៅទៅលើមែកឈើរបស់ដើមឧទុម្ពរ។ «មែករបស់វាប្រែជាមានស្លឹកលាស់ឡើង»
«បៃតងនិងទន់»
នៅទីនេះដើមឧទុម្ពរត្រូវបានគេនិយាយដូចជាវានៅរស់ ហើយអាចធ្វើឲ្យស្លឹករបស់វាដុះ។ «ស្លឹករបស់វាចាប់ផ្តើមដុះចេញ»
ផ្នែកក្តៅនៃឆ្នាំឬរដូវដាំដុះ
សំដៅទៅលើថ្ងៃនៃទុក្ខវេទនា។ «រឿងទាំងនេះខ្ញុំទើបតែបានពិពណ៌នា»
«កូនមនុស្សជិតមកហើយ»
សំនួនវោហារស័ព្ទនេះមានន័យថា ទ្រង់ជិតមកហើយ ដោយសំដៅទៅលើអ្នកធ្វើដំណើរម្នាក់ ដែលជិតនឹងទៅដល់ខ្លោងទ្វារក្រុង។ «ហើយជិតដល់ហើយ»
បញ្ជាក់ថា ឃ្លាដែលមានជាបន្តបន្ទាប់ពិតជាពិសេសនិងសំខាន់។ សូមមើលពីរបៀបដែលអ្នកបានបកប្រែវានៅក្នុងជំពូក៣ ខ២៨ ។
ជាវិធីគួរសមក្នុងការនិយាយអំពីអ្នកណាម្នាក់ ដែលកំពុងស្លាប់។ «នឹងមិនស្លាប់ទេ» ឬ «នឹងមិនបញ្ចប់»
ឃ្លាថា «ការទាំងនេះ» សំដៅទៅលើថ្ងៃនៃសេចក្តីវេទនា។
សំដៅទៅលើមេឃទាំងអស់រួមមាន ព្រះអាទិត្យព្រះចន្ទផ្កាយនិងភពនិងនៅលើផែនដី។ «មេឃផែនដីនិងអ្វីៗនៅក្នុងនោះ»
«នឹងឈប់មាន» នៅទីនេះឃ្លានេះសំដៅទៅលើការបញ្ចប់ពិភពលោក។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលពីពាក្យដែលមិនបាត់បង់អំណាចរបស់ពួកគេ ដូចជាមិនស្លាប់ខាងរូបកាយឡើយ។ «ពាក្យរបស់ខ្ញុំនឹងមិនបាត់បង់អំណាចឡើយ»
សំដៅទៅលើពេលវេលាដែលកូនមនុស្សនឹងត្រឡប់មកវិញ។ « នៅថ្ងៃនោះឬម៉ោងនោះដែលកូនមនុស្សនឹងត្រឡប់មកវិញ» ឬ «ថ្ងៃឬម៉ោងដែលខ្ញុំនឹងត្រឡប់មកវិញ»
អ្នកទាំងនេះពុំបានដឹងថា បុត្រមនុស្សនឹងមកដល់នៅពេលណាឡើយ។ «សូម្បីតែទេវតានៅស្ថានសួគ៌ឬព្រះរាជបុត្រាក៏មិនដឹងដែរ»
នៅទីនេះ «ឋានសួគ៌» សំដៅទៅលើកន្លែងដែលព្រះរស់នៅ។
ជាការល្អបំផុតក្នុងការបកប្រែ «ព្រះបិតា» ជាមួយពាក្យដូចគ្នាដែលភាសារបស់អ្នកប្រើ សំដៅទៅលើឪពុករបស់មនុស្ស។ ដូចគ្នានេះ រង្វង់ក្រចកនេះបញ្ជាក់ថា ព្រះបិតាដឹងថាពេលណា ព្រះបុត្រានឹងត្រឡប់មកវិញ។ «មានតែព្រះបិតាទេដែលដឹង»
អាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់នូវអ្វីដែល "ពេលវេលា" សំដៅទៅលើទីនេះ។ «ពេលនោះពេលវេលានឹងមកដល់នៅពេលព្រឹត្តិការណ៍ទាំងអស់នេះកើតមានឡើង»
«ប្រាប់ម្នាក់ៗអំពីការងារដែលគាត់គួរធ្វើ»
សំដៅទៅលើការវិលត្រឡប់របស់ម្ចាស់។ «តើគាត់នឹងត្រឡប់មកវិញនៅពេលល្ងាចទេ»
សត្វមាន់ជាសត្វស្លាបដែលស្រែករងាវខ្លាំងនៅពេលព្រឹក។ សំឡេងខ្លាំង ៗ ដែលវារងាវគឺ "គ្រហឹមៗ" ។
នៅទីនេះ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីការមិនត្រៀមខ្លួនដូចជា « ដេកលក់» ។ «អ្នកមិនត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការវិលត្រឡប់របស់ព្រះអង្គ»
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ គ្មានថ្មណាមួយនៅត្រួតលើគ្នាទៀតឡើយ នឹងត្រូវបាក់ធ្លាក់ចុះមក។
ពួកសិស្សទូលសួរព្រះយេស៊ូថា ហេតុការណ៍ទាំងនេះនឹងកើតឡើងនៅពេលណា ហើយតើមានអ្វីជាសំគាល់។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ពួកសិស្សត្រូវតែប្រយ័ត្នប្រយែងកុំឲ្យមានអ្នកណានាំឲ្យគេវង្វេង។
ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ ការចាប់កំណើតដំបូងនៃការឈឺចាប់នឹងជាសង្គ្រាមពាក្យចចាមអារាមអំពីសង្គ្រាមរញ្ជួយដី និងទុរភិក្ស។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ពួកសិស្សនឹងត្រូវបញ្ជូនទៅក្រុមប្រឹក្សា ហើយត្រូវគេវាយដំនៅក្នុងសាលាប្រជុំ ព្រមទាំងឈរនៅចំពោះមុខចៅហ្វាយខេត្ត និងស្តេចនានាជាទីបន្ទាល់។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ដំណឹងល្អត្រូវតែប្រកាសដល់គ្រប់ជាតិសាសន៍ជាមុនសិន។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ សមាជិកគ្រួសារម្នាក់នឹងបញ្ជូនសមាជិកគ្រួសារម្នាក់ទៀតឲ្យស្លាប់។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ អ្នកណាដែលកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុតនឹងបានសង្រ្គោះ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ អ្នកដែលរស់នៅក្នុងស្រុកយូដារត់គេចទៅនៅតាមភ្នំ នៅពេលឃើញមនុស្សចង្រៃគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ព្រះអម្ចាស់នឹងបន្ថយថ្ងៃនៃសេចក្តីទុក្ខព្រួយដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ពួកអ្នករើសតាំង។
ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា ព្រះគ្រិស្តក្លែងក្លាយ និងព្យាការីក្លែងក្លាយនឹងបង្ហាញខ្លួន ដើម្បីបោកបញ្ឆោតមនុស្ស។
ព្រះអាទិត្យ និងព្រះច័ន្ទនឹងប្រែក្លាយជាងងឹត ផ្កាយទាំងឡាយនឹងធ្លាក់ចុះមកពីលើមេឃ ហើយអំណាចនានាដែលមកពីស្ថានសួគ៌នឹងកក្រើករញ្ជួយឡើង។
ពួកគេនឹងឃើញកូនមនុស្សយាងមកក្នុងពពកជាមួយនឹងអំណាចដ៏ខ្លាំងអស្ចារ្យ ដែលប្រកបដោយសិរីរុងរឿង។
បុត្រមនុស្សនឹងប្រមូលអ្នកដែលព្រះអង្គបានជ្រើសរើសពីជើងមេឃម្ខាងទៅជើងមេឃម្ខាង។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា មនុស្សជំនាន់នេះនឹងមិនអាចឆ្លងផុតឡើយ រហូតទាល់តែការទាំងនេះកើតឡើង។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គនឹងមិនកន្លងផុតទៅណាឡើយ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ គ្មាននរណាម្នាក់ដឹងឡើយពីថ្ងៃណា ឬពេលណា មានតែព្រះបិតាប៉ុណ្ណោះ។
ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់ទៅពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គថា ចូរប្រុងប្រយ័ត្ន និងចាំយាម។
ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់ទៅពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គថា ចូរប្រុងប្រយ័ត្ន និងចាំយាម។
1 នៅពីរថ្ងៃ មុនពិធីបុណ្យរំលងមកដល់ និងបុណ្យនំប័ុងឥតមេ។ នាយកបូជាចារ្យ និងពួកអាចារ្យបាននាំគ្នាគិតដោយសម្ងាត់ដើម្បីចាប់ព្រះយេស៊ូ និងសម្លាប់ព្រះអង្គ។ 2 ដ្បិត ពួកគេបាននិយាយថា៖ «កុំធ្វើការនេះក្នុងកំឡុងពេលបុណ្យឡើយ វានឹងកើតចលាចល នឹងមានការបះបោរកើតឡើងក្នុងចំណោមប្រជាជន»។ 3 គ្រាដែលព្រះយេស៊ូនៅភូមិបេតថានី ក្នុងផ្ទះរបស់លោកស៊ីម៉ូនជាអ្នកមានជំងឺឃ្លង់ ព្រះយេស៊ូកំពុងសម្រាកនៅតុអាហារ មានស្រ្តីម្នាក់បានចូលមករកព្រះអង្គ ដោយកាន់ដបថ្មមួយដាក់ប្រេងទេព្វិរូសុទ្ធ ដែលមានតម្លៃបំផុត។ នាងបានបំបែកដបថ្ម ហើយចាក់ប្រេងនោះលើព្រះសិរសារបស់ព្រះអង្គ។ 4 ប៉ុន្តែ មានអ្នកខ្លះបានខឹង ពួកគេបានជំនុំគ្នាហើយនិយាយថា៖ «ហេតុអ្វីបានជានាងខ្ជះខ្ជាយបែបនេះ? 5 ប្រេងក្រអូបនេះបើលក់វិញគឺបានជាងបីរយដូង ហើយអានចែកឲ្យអ្នកក្របាន»។ ក្រោយមកពួកគេក៏ស្តីបន្ទោសដល់នាង។ 6 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «សូមឲ្យនាងនៅតែម្នាក់ឯងចុះ។ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកចេះតែរំខាននាង? គឺនាងបានធ្វើការយ៉ាងល្អសម្រាប់ខ្ញុំ។ 7 អ្នកក្រនឹងនៅជាមួយអ្នករាល់គ្នាជានិច្ច ហើយនៅអ្នករាល់គ្នាមានបំណងចង់ធ្វើការល្អដល់ពួកគេពេលណាក៏បាន ប៉ុន្តែខ្ញុំវិញ អ្នករាល់គ្នាមិនបាននៅជាមួយខ្ញុំរហូតទេ។ 8 នាងបានធ្វើអ្វីដែលនាងអាចធ្វើបាន នាងបានលាបប្រេងលើរូបកាយរបស់ខ្ញុំ សម្រាប់បញ្ចុុះក្នុងផ្នូរ។ 9 ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ពេលណាដែលដំណឹងល្អបានប្រកាសនៅក្នុងពិភពលោកទាំងមូល អ្វីដែលស្រ្តីម្នាក់នេះបានធ្វើ នឹងមានគេនិយាយកិច្ចការដែលនាងបានធ្វើទុកជារំលឹកដល់នាង»។ 10 ក្រោយមក យូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុត ជាម្នាក់ក្នុងចំណោមសិស្សទាំងដប់ពីរ ចេញទៅជួបនាយកបូជាចារ្យ គាត់អាចនឹងប្រគល់ព្រះយេស៊ូឲ្យទៅពួកគេ។ 11 ពេលនាយកបូជាចារ្យបានឮការនោះ ពួកគេសប្បាយរីករាយ និងសន្យាថានឹងផ្តល់ប្រាក់ដល់គាត់។ គាត់ក៏ចាប់ផ្តើមរកឱកាសដើម្បីបញ្ជូនព្រះយេស៊ូទៅពួកគេ។ 12 នៅថ្ងៃទីមួយនៃបុណ្យនំប័ុងឥតមេ នៅពេលពួកគេយកចៀមមកថ្វាយយញ្ញបូជា ក្នុងបុណ្យរំលង ពួកសិស្សបាននិយាយទៅព្រះអង្គថា៖ «តើលោកគ្រូចង់ឲ្យពួកយើងរៀបចំពិធីនេះនៅទីណា ដ្បិតលោកនឹងបរិភោគអាហារបុណ្យចម្លងនោះ។ 13 ព្រះយេស៊ូបញ្ជូនសិស្សពីរនាក់ដោយបន្ទូលថា៖ «ចូលទៅឯទីក្រុង អ្នកនឹងជួបបុរសម្នាក់លីក្អមទឹក។ តាមគាត់ទៅ។ 14 ពេលគាត់ចូលដល់ក្នុងផ្ទះ អ្នកត្រូវតាមចូលទៅក្នុងផ្ទះដែរ ហើយនិយាយទៅម្ចាស់ដូចនេះ លោកគ្រូនិយាយថា៖ «តើបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវជាកន្លែងដែលខ្ញុំជាមួយពួកសិស្សនឹងបរិភោគអាហារបុណ្យចម្លងនៅកន្លែងណា»? 15 ម្ចាស់ផ្ទះនឹងបង្ហាញបន្ទប់មួយយ៉ាងធំនៅជាន់ខាងលើ ដែលរៀបចំហើយជាស្រេច។ ចូលរៀបចំសម្រាប់ពួកយើងនៅទីនោះចុះ»។ 16 ពួកសិស្សក៏ចេញទៅក្នុងទីក្រុង។ ពួកគេក៏បានជួបគ្រប់យ៉ាងតាមដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេ ហើយពួកសិស្សក៏បានរៀបចំពិធីបរិភោគអាហារបុណ្យរំលងនៅទីនោះ។ 17 នៅវេលាល្ងាច ព្រះយេស៊ូបានយាងមកជាមួយសិស្សទាំងដប់ពីរ។ 18 ខណះពួកគេកំពុងតែសម្រាក និងបរិភោគ នៅឯតុអាហារ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «ការពិតដែលខ្ញុំចង់ប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នា និងមានម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងបរិភោគជាមួយខ្ញុំនឹងក្បត់ខ្ញុំ។ 19 ពួកបង្ហាញពីភាពស្តោកស្តាយ ហើយគ្រប់គ្នាទូលទៅព្រះអង្គថា៖ «អ្នកដែលធ្វើការបែបនេះគឺមិនមែនជារូបខ្ញុំទេ»? 20 ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលឆ្លើយទៅពួកគេថា៖ «គឺនៅក្នុងចំណោមសិស្សទាំងដប់ពីរ ដែលជាម្នាក់កំពុងជ្រលក់នំប័ុងក្នុងចានជាមួយនឹងខ្ញុំ។ 21 ដ្បិត កូនមនុស្សនឹងត្រូវចាកចេញទៅ ស្របតាមបទគម្ពីរដែលបានចែងអំពីរូបលោក។ ប៉ុន្តែ វេនាដល់អ្នកនោះ ដែលជាអ្នកនាំកូនមនុស្សយកទៅលក់! ប្រសិនបើ អ្នកមិនបានកើតមកនោះ ប្រសើរជាង»។ 22 នៅពេលពួកគេកំពុងហូបអាហារ ព្រះយេស៊ូបានយកនំប័ុង ហើយប្រទានពរ និងកាច់នំប័ុង។ ព្រះអង្គឲ្យទៅព្ួកគេដោយមានបន្ទូលថា៖ «សូមទទួល នេះគឺជារូបកាយខ្ញុំ។ 23 ព្រះយេស៊ូយកពែងមួយមក ហើយអរព្រះគុណ ហើយហុចឲ្យទៅសិស្ស ហើយពួកគេក៏ផឹកពីពែងនោះ។ 24 ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «នេះគឺជាឈាមនៃសម្ពន្ធមេត្រីរបស់ខ្ញុំ គឺជាឈាមដែលនឹងហូរចុះសម្រាប់មនុស្សជាច្រើន។ 25 ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ខ្ញុំនឹងមិនផឹកពីផលនៃទំពាំងបាយជូរម្តងម្តងទៀតឡើយ ដរាបដល់មួយដែលខ្ញុំនឹងផឹកជាថ្មី ម្តងទៀតគឺនៅក្នុងនគរព្រះ។ 26 ពេលពួកគេបានច្រៀងទំនុកតម្កើងព្រះរួចហើយ ព្រះអង្គ និងពួកសិស្សក៏ចេញទៅភ្នំអូលីវ។ 27 ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកសិស្សថា៖ «អ្នករាល់គ្នានឹងចាក់ចេញពីខ្ញុំ ដ្បិតមានសេចក្តីចែងទុកមកថា៖ «យើងនឹងវាយអ្នកគង្វាលហើយចៀមនឹងត្រូវខ្ចាត់ខ្ចាយ»។ 28 ប៉ុន្តែ ក្រោយមកខ្ញុំនឹងរស់ឡើងវិញ ហើយខ្ញុំនឹងទៅស្រុកកាលីឡេមុនអ្នករាល់គ្នា។ 29 លោកពេត្រុសបានឆ្លើយទៅព្រះអង្គថា៖ «ទោះបីគ្រប់គ្នារត់ចោលព្រះអង្គ តែទូលបង្គំនឹងមិនបោះបង់ចោលព្រះអង្គឡើយ»។ 30 ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា៖ «យប់នេះ មុនមាន់រងាវពីរដង អ្នកនឹងបដិសេធខ្ញុំបីដង»។ 31 ប៉ុន្តែលោកពេត្រុសបានទូលឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំនឹងមិនបដិសេធព្រះអង្គឡើយ បើទោះខ្ញុំត្រូវស្លាប់ក៏ដោយ»។ សិស្សដទៃក៏បានសន្យាដូចៗគ្នាផងដែរ។ 32 ព្រះអង្គ និងពួកសិស្សបានទៅដល់កន្លែងមួយ ឈ្មោះថាកេតសេម៉ានី ហើយព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកសិស្សថា៖ «អង្គុយនៅទីនេះ ពេលខ្ញុំអធិស្ឋាន»។ 33 ព្រះអង្គយកលោកពេត្រុស លោកយ៉ាកុប និងលោកយូ៉ហានទៅជាមួយព្រះអង្គហើយចាប់ផ្ដើមព្រួយចិត្ត ព្រមទាំងកង្វល់ជាខ្លាំង។ 34 ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅកាន់សិស្សទាំងបីថា៖ «ព្រលឹងខ្ញុំសោកសង្រេងស្ទើរតែស្លាប់ហើយ។ អ្នករាល់គ្នានៅទីនេះ ដោយចាំយាម»។ 35 ព្រះយេស៊ូយាងទៅឆ្ងាយបន្តិច ក្រាបចុះដល់ដី ហើយព្រះអង្គអធិស្ឋាន ប្រសិនបើ អាចទៅរួចសូមឲ្យពេលដ៏លំបាកនេះនឹងឆ្លងផុតពីព្រះអង្គ។ 36 ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ «អ័ប្បា ឱព្រះបិតាអើយ គ្រប់កិច្ចការទាំងអស់ អាចកើតឡើងបានតាមរយៈព្រះជាម្ចាស់។ សូមដកចេញពែងនេះពីទូលបង្គំទៅ ប៉ុន្តែ កុំតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ តែសូមឲ្យតាមព្រះទ័យព្រះជាម្ចាស់វិញ»។ 37 ព្រះយេស៊ូត្រឡប់មកវិញ ឃើញពួកសិស្សកំពុងតែដេក នោះព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅលោកពេត្រុស ស៊ីម៉ូនថា៖«ម្ដេចបានជាអ្នកដេកលក់ដូច្នេះ?» តើអ្នកមិនអាចចាំយាមតែមួយម៉ោងទេឬ? 38 សូមអធិស្ឋានចាំយាមនោះអ្នកនឹងមិនធ្លាក់ក្នុងក្តីល្បួងឡើយ។ ខាងឯវិញ្ញាណមានការប្រុងប្រៀបជាស្រេចមែន ប៉ុន្តែខាងឯសាច់ឈាមគឺខ្សោយវិញ។ 39 ព្រះយេស៊ូបានយាងទៅអធិស្ឋានម្តងទៀត ដោយប្រើពាក្យទូលអង្វរដដែល។ 40 ព្រះអង្គបានត្រឡប់មកវិញម្តងទៀត ហើយឃើញពួកសិស្សកំពុងដេក ដ្បិត ភ្នែករបស់ពួកគេងងុយពេកហើយក៏មិនដឹងថាមានអ្វីនឹងនិយាយទៅកាន់ព្រះអង្គ។ 41 ព្រះយេស៊ូយាងមកវិញជាលើកទីបីហើយមានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នានៅតែដេក និងសម្រាកដល់កាលណាទៀត? បានហើយ ពេលកំណត់បានមកដល់ហើយ។ មើល៍! កូនមនុស្សត្រូវបានគេក្បត់ និងបញ្ជូនទៅឲ្យដៃរបស់មនុស្សមានបាប។ 42 ក្រោកឡើង តោះយើងទៅ ឃើញទេ ម្នាក់ដែលក្បត់ខ្ញុំនោះជិតមកដល់ហើយ»។ 43 ពេលព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូល លោកយូដាស ជាម្នាក់នៃពួកសិស្សទាំងដប់ពីរ មានបណ្ដាជនមួយក្រុមកាន់ដាវ កាន់ដំបង ហើយពួកអ្នកទាំងនោះ គឺបានបញ្ជូនមកពីនាយកបូជាចារ្យ ពួកអាចារ្យ ហើយនិងពួកចាស់ទុំ។ 44 ពេលនោះ អ្នកក្បត់បានធ្វើជាសញ្ញាប្រាប់ថា៖ «អ្នកដែលខ្ញុំថើប គឺម្នាក់នឹងហើយ ចាប់គាត់ហើយនាំគាត់ចេញទៅ និងយាមឲ្យបានតឹងតែង។ 45 ពេលលោកយូដាសបានមកដល់ ភ្លាមគាត់បានទៅរកព្រះយេស៊ូហើយនិយាយថា៖ «លោកគ្រូ» ហើយលោកយូដាសថើបព្រះអង្គ។ 46 ក្រោយមកពួកគេក៏លូកដៃមកចាប់ព្រះអង្គ។ 47 ប៉ុន្តែ មានម្នាក់ដែលនៅទីនោះហូតដាវកាប់អ្នកបម្រើរបស់មហាបូជាចារ្យ ដាច់ស្លឹកត្រចៀកម្ខាង។ 48 ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកទាំងនោះថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមកចាប់ខ្ញុំ ដូចជាអ្នកតាមចាប់ចោរ មានទាំងដាវ និងដំបងនៅនឹងដៃដូច្នេះ? 49 ពេលដែលខ្ញុំនៅជាមួយអ្នករាល់ថ្ងៃហើយខ្ញុំបានបង្រៀននៅព្រះវិហារនោះ ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាមិនចាប់ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ ការនេះគឺកើតឡើង ដើម្បីឲ្យសម្រេចតាមបទគម្ពីរដែលបានចែង»។ 50 សិស្ស និងអ្នកឯទៀតបានបោះបង់ព្រះអង្គរត់ទៅកន្លែងផ្សេងៗពីគ្នា។ 51 មានកំលោះម្នាក់ដែល ស្លៀកសំពត់មួយផ្ទាំងរំបិទបាំងកាយ បានដើរតាមព្រះយេស៊ូ។ ក្នុងពេលដែលពួកអ្នកទាំងនោះចាប់ព្រះអង្គ 52 អ្នកកំលោះនេះបានរត់ចោលសំពត់រត់ទៅទាំងខ្លួនទទេ។ 53 ពួកគេបាននាំព្រះយេស៊ូទៅជួបមហាបូជាចារ្យ។ គឺមានការប្រជុំគ្នាជាមួយព្រះអង្គ ដូចជា នាយកបូជាចារ្យ ពួកចាស់ទុំ ពួកអាចារ្យ។ 54 គ្រានោះ លោកពេត្រុសទៅតាមព្រះអង្គពីចម្ងាយ គឺឆ្ងាយរហូតដល់ខាងក្នុងទីធ្លាដំណាក់មហាបូជាចារ្យ។ លោកពេត្រុសបានអង្គុយជាមួយអ្នកយាមដែលកំពុងតែអាំងភ្លើង។ 55 ពេលនោះ នាយកបូជាចារ្យ និងក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ នាំគ្នារកពាក្យចោទប្រកាន់ព្រះយេស៊ូ ដើម្បីកាត់ទោសប្រហារជីវិតព្រះអង្គ ប៉ុន្តែ ពួកគេរកមិនឃើញទេ។ 56 មនុស្សជាច្រើនបានប្រឌិតរឿងក្លែងក្លាយចោទប្រកាន់ព្រះអង្គ ប៉ុន្តែ ពាក្យចោទទាំងនោះមិនមានការព្រមព្រៀងគ្នាទេ។ 57 អ្នកខ្លះបានឈរឡើងហើយធ្វើទីបន្ទាល់ក្លែងក្លាយទាស់នឹងព្រះអង្គ ដោយនិយាយថា៖ 58 «យើងបានឮអ្នកនេះនិយាយថា នឹងបំផ្លាញព្រះវិហារដែលបានសង់ដោយដៃ ហើយនិងសង់ឡើងវិញក្នុងពេលតែបីថ្ងៃ គឺមិនមែនដោយដៃមនុស្សនោះទេ។ 59 ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយទីបន្ទាល់ទាំងនោះនៅតែមិនស្របគ្នាដែរ។ 60 មហាបូជាចារ្យក៏ឈរឡើងក្នុងចំណោមពួកគេ ហើយទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖ «ហេតុអ្វីបានឯងមិនព្រមឆ្លើយ? តើសក្ខីភាពរបស់អ្នកទាំងនោះបានទាស់ជាមួយឯង? 61 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូនៅតែស្ងាត់ស្ងៀម ហើយមិនឆ្លើយអ្វីឡើយ។ មហាបូជាចារ្យជាន់ខ្ពស់សួរសំនួរព្រះអង្គថា៖ «តើឯងគឺជាព្រះគ្រិស្ត ហើយជាព្រះបុត្រនៃព្រះដ៏មានពរមែនទេ?» 62 ព្រះយេស៊ូបានឆ្លើយថា៖ «គឺខ្ញុំនេះហើយ អ្នករាល់គ្នានឹងឃើញកូនមនុស្សនឹងអង្គុយខាងស្តាំដៃពេញដោយឫទ្ធានុភាព និងយាងមកជាមួយពពកនៅលើមេឃ»។ 63 មហាបូជាចារ្យបានហែកអាវរបស់លោកហើយមានប្រាសាន៍ថា៖ «តើពួកយើងនៅត្រូវការសាក្សីណាទៀត? 64 អ្នករាល់គ្នាបានឮពាក្យប្រមាថដល់ព្រះជាម្ចាស់ហើយ។ តើអស់លោកគិតយ៉ាងណាដែរ»? ពួកគេបានសម្រេចចិត្តទាំងអស់គ្នា កាត់ទោសប្រហារជីវិតព្រះយេស៊ូទេ។ 65 អ្នកខ្លះនាំគ្នាស្ដោះទឹកមាត់ដាក់ព្រះអង្គ ពួកគេគ្របព្រះភ័ក្ត្រព្រះអង្គ វាយតប់ព្រះអង្គ ហើយសួរព្រះអង្គថា៖ «ទាយមើល៍»! ពួកទាហានចាប់ព្រះយេស៊ូមកទះកំផ្លៀងព្រះអង្គ។ 66 ពេលលោកពេត្រុសនៅខាងក្រោមនៃទីធ្លា មានស្រ្តីម្នាក់ដែលជាអ្នកបម្រើរបស់មហាបូជាចារ្យបានមករកលោក។ 67 គឺនាងបានឃើញពេត្រុសកំពុងតែឈរអាំងភ្លើង ហើយនាងក៏សម្លឹងមើលលោកយ៉ាងជិតបំផុត។ រួចនាងក៏និយាយថា៖ «អ្នកឯងក៏ជាអ្នកនៅជាមួយយេស៊ូ ជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែតដែរ»។ 68 ប៉ុន្តែ ពេត្រុសបានបដិសេធ ដោយនិយាយថា៖ «ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់ហើយក៏មិនយល់អំពីអ្វីដែលអ្នកកំពុងនិយាយនេះទេ»។ ក្រោមមកពេត្រុសក៏ចេញពីទីធ្លានោះទៅ។ 69 ប៉ុន្តែ មានស្ត្រីបម្រើម្នាក់ដែលនៅទីនោះ ហើយក៏ឃើញលោក ចាប់ផ្តើមនិយាយប្រាប់អ្នកដែលកំពុងឈរនៅទីនោះម្តងទៀតថា៖ «បុរសនេះគឺជាម្នាក់នៃពួកគេ»! 70 ប៉ុន្តែ លោកពេត្រុសបានដិសេធម្តងទៀត។ បន្តាប់ពីនោះបន្តិច ពួកអ្នកដែកឈរនៅទីនោះបាននិយាយទៅលោកពេត្រុសថា៖ «ប្រាកដណាស់អ្នកគឺជាម្នាក់នៃពួកគេ ដ្បិត អ្នកក៏ជាអ្នកស្រុកកាលីឡេដែរ»។ 71 ប៉ុន្តែ ពេត្រុសចាប់ផ្តើមដាក់បណ្តាសាខ្លួនលោកឲ្យចេញពីការចោត ដោយស្បថថា៖ «ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់បុរស ដែល អស់លោកកំពុងនិយាយទេ»។ 72 រំពេចនោះមាន់ក៏ចាប់ផ្តើមរងាវជាលើកទីពីរ។ ក្រោយមក លោកពេត្រុសនឹកចាំពីពាក្យដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលមកកាន់គាត់ថា៖ «មុនមាន់រងាវពីរដង អ្នកនឹងបដិសេធខ្ញុំបីដង» ហើយលោកក៏ក្រាប់ចុះហើយយំសោកស្តាយជាខ្លាំង។
គ្រាន់តែពីរថ្ងៃមុនបុណ្យរំលងពួកនាយកបូជាចារ្យ និងពួកអាចារ្យកំពុងរៀបចំគម្រោងការសម្លាប់ព្រះយេស៊ូ។
ដោយគ្មានមនុស្សកត់សម្គាល់
ពាក្យថា «ពួកគេ» សំដៅទៅលើពួកនាយកបូជាចារ្យនិងពួកអាចារ្យ។
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មានដែលបាត់។ «យើងមិនត្រូវធ្វើវាកំឡុងពេលបុណ្យទេ»
ទោះមនុស្សខ្លះមិនពេញចិត្តនឹងប្រេង ដែលប្រើសម្រាប់ចាក់លើព្រះយេស៊ូក៏ដោយ ក៏ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថាស្ដ្រីនោះបានចាក់ប្រេងលើសពរបស់ទ្រង់ មុនបញ្ចុះសពទ្រង់។
ពីមុន បុរសនេះធ្លាប់មានជំងឺឃ្លង់ ប៉ុន្តែលោកបានជាហើយ។ នេះជាបុរសម្នាក់ ដែលខុសពីស៊ីម៉ូនពេត្រុសនិងស៊ីម៉ូនជាអ្នកកាន់ទុក្ខ។
តាមវប្បធម៌របស់ព្រះយេស៊ូ ពេលមនុស្សជួបជុំគ្នាបរិភោគពួកគេបានអង្គុយនៅសងខាងពួកគេអង្គុយលើខ្នើយក្បែរតុទាប។
នេះជាដបដែលធ្វើពីអាល់បាហ្សា។ អាល់ប៊ុលជាថ្មស - លឿងថ្លៃណាស់។ «ដបថ្មពណ៌សស្អាត»
«មានផ្ទុកនូវទឹកអប់ ដែលមានតម្លៃថ្លៃនិងហៅថាក្លិន» ។ ប្រេងណាដាប់ជាប្រេង ដែលមានក្លិនឈ្ងុយឆ្ងាញ់ថ្លៃណាស់។
«នៅលើព្រះសិរសារបស់ព្រះយេស៊ូ»
ពួកគេសួរសំណួរនេះដើម្បីបង្ហាញថា ពួកគេមិនពេញចិត្ដនឹងស្ដ្រីដែលចាក់ប្រេងក្រអូបលើព្រះយេស៊ូ។ អាចសរសេរជាឃ្លាថា «វាគួរឲ្យរន្ធត់ណាស់ ដែលនាងបានខ្ជះខ្ជាយទឹកអប់នោះ!»
ម៉ាកុសចង់បង្ហាញដល់អ្នកអានរបស់គាត់ថា អ្នកដែលមានវត្ដមានកាន់តែព្រួយបារម្ភអំពីលុយ។ អាចសរសេរបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «យើងអាចលក់ទឹកអប់នេះបាន» ឬ «នាងអាចលក់ទឹកអប់នេះបាន»
«300 ដួង» ដួងជាកាក់ប្រាក់រ៉ូម៉ាំង។
ឃ្លាថា «អ្នកក្រ» សំដៅទៅលើប្រជាជនក្រីក្រ។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា ព័ត៌មានដែលបាត់អាចត្រូវបានបន្ថែម។ «និងប្រាក់ដែលផ្តល់ឲ្យប្រជាជនក្រីក្រ»
ព្រះយេស៊ូបានស្ដីបន្ទោសភ្ញៀវ ដែលសួរសំណួរអំពីទង្វើរបស់ស្ដ្រីនេះ។ អាចសរសេរជាឃ្លាថា «អ្នកមិនគួរធ្វើបាបនាងទេ!»
សំដៅទៅលើប្រជាជនក្រីក្រ។ «ប្រជាជនក្រីក្រ»
បញ្ជាក់ថា ឃ្លាបន្តបន្ទាប់ពិតជាពិសេស និងសំខាន់។ សូមមើលពីរបៀប ដែលអ្នកបានបកប្រែវានៅក្នុងជំពូក៣ ខ២៨ ។
អាចសរសេរបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «គ្រប់ទីកន្លែង ដែលអ្នកដើរតាមខ្ញុំផ្សាយដំណឹងល្អ»
អ្វីដែលស្ត្រីម្នាក់នេះបានធ្វើក៏នឹងត្រូវគេនិយាយ
ក្រោយពីស្ដ្រីនោះបានចាក់ប្រេងក្រអូបលើព្រះយេស៊ូ នោះយូដាសសន្យាថា នឹងនាំព្រះយេស៊ូទៅជួបនាយកបូជាចារ្យ។
យូដាសមិនទាន់បានប្រគល់ព្រះយេស៊ូទៅឲ្យពួកគេនៅឡើយទេ ផ្ទុយទៅវិញលោកបានទៅរៀបចំគម្រោងជាមួយពួកគេ។ «ដើម្បីរៀបចំបញ្ជូនព្រះយេស៊ូទៅពួកគេ»
អាចមានប្រយោជន៍ដើម្បីបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់នូវអ្វី ដែលពួកនាយកបូជាចារ្យបានឮ។ «នៅពេលដែលពួកនាយកបូជាចារ្យបានឮពីអ្វី ដែលគាត់សុខចិត្តធ្វើដើម្បីពួកគេ»
ព្រះយេស៊ូចាត់សិស្សពីរនាក់ឲ្យទៅរៀបចំអាហារបុណ្យរំលង។
នៅដើម ពិធីបុណ្យនំបុ័ងឥតមេ តាមទម្លាប់ក្នុងការបូជាកូនចៀម។ «តាមទម្លាប់គេរៀបចំបូជាកូនចៀមសម្រាប់បុណ្យរំលង»
"យកពាងធំមួយពោពេញទៅដោយទឹក"
អាចសរសេរជាសម្រង់ដោយប្រយោល។ បកប្រែវាដូច្នេះវាជាសំណើរគួរសម។ «លោកគ្រូរបស់យើងចង់ដឹងកន្លែងភ្ញៀវដែលជាកន្លែងដែលគាត់អាចបរិភោគបុណ្យរំលងជាមួយសិស្សរបស់គាត់» ។
បន្ទប់សម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរ
នៅទីនេះ «បុណ្យរំលង» សំដៅទៅលើអាហារបុណ្យរំលង។ «បរិភោគអាហារបុណ្យរំលង»
ពួកគេត្រូវរៀបចំអាហារសម្រាប់ព្រះយេស៊ូ និងពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គ។ «រៀបចំម្ហូបសម្រាប់ពួកយើងនៅទីនោះ»
«សិស្សពីរនាក់បានចាកចេញ»
«ដូចព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលហើយ»
ល្ងាចនោះ ពេលព្រះយេស៊ូ និងពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គកំពុងបរិភោគអាហារបុណ្យរំលង ព្រះយេស៊ូបានប្រាប់ពួកគេថា ម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេនឹងក្បត់ទ្រង់។
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ពីកន្លែងដែលពួកគេបានចូលមក។ «ទ្រង់បានមកជាមួយសិស្សដប់ពីរនាក់»
តាមវប្បធម៌របស់ព្រះយេស៊ូ ពេលមនុស្សបានជួបជុំគ្នាបរិភោគពួកគេបានអង្គុយចុះ ដោយអង្គុយលើខ្នើយក្បែរតុទាប។
បញ្ជាក់ថាសេចក្តីថ្លែងការណ៍ ដែលមានជាបន្តបន្ទាប់ពិតជាពិសេសនិងសំខាន់។ សូមមើលពីរបៀបដែលអ្នកបានបកប្រែវានៅក្នុង ៣:២៨ ។
មានន័យថា «ម្នាក់មួយៗ» សិស្សម្នាក់ៗបានសួរទ្រង់។
អាចមានថា ១) នេះជាសំណួរ ដែលសិស្សរំពឹងថាចម្លើយទៅជា«ទេ»ឬ ២) នេះជាសំណួរវោហាស័ព្ទដែលមិនត្រូវការការឆ្លើយតបទេ។ «ប្រាកដណាស់ខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកដែលក្បត់អ្នកទេ!»
«គាត់ជាម្នាក់ក្នុងចំនោមអ្នកទាំងដប់ពីរនាក់ គឺជាម្នាក់ឥឡូវនេះ»
តាមវប្បធម៌របស់ព្រះយេស៊ូ មនុស្សច្រើនតែបរិភោគនំបុ័ងដោយជ្រលក់វានៅក្នុងចានទឹកជ្រលក់ ឬប្រេងលាយជាមួយឱសថ។
នៅទីនេះ ព្រះយេស៊ូសំដៅទៅលើបទគម្ពីរដែលទាយអំពីការសុគតរបស់ទ្រង់។ ប្រសិនបើអ្នកមានវិធីគួរសមក្នុងការនិយាយអំពីការស្លាប់ជាភាសារបស់អ្នក សូមប្រើវានៅទីនេះ។ «ដ្បិតកូនមនុស្សនឹងត្រូវស្លាប់តាមរបៀបដែលបទគម្ពីរចែង»
អាចបញ្ជាក់ដោយផ្ទាល់ថា «អ្នកដែលក្បត់កូនមនុស្ស»
ជានំប៉័ងឥតមេ ដែលត្រូវបានបរិភោគជាផ្នែកនៃអាហារបុណ្យរំលង។
មានន័យថា គាត់កាច់នំប៉័ងទៅជាបំណែកៗ សម្រាប់ឲ្យ មនុស្សបរិភោគ។ «បំបែកវាជាបំណែកៗ»
នៅទីនេះ «ពែង» សំដៅទៅលើស្រា។ «ទ្រង់បានយកពែងស្រា»
សម្ពន្ធមេត្រីសម្រាប់អត់ទោសបាប។ អាចសរសេរកាន់តែច្បាស់ថា។ «នេះជាឈាមរបស់ខ្ញុំ ដែលបញ្ជាក់ពីសម្ពន្ធមេត្រីគឺជាឈាម ដែលបានបង្ហូរដើម្បីឲ្យមនុស្សជាច្រើនអាចទទួលការអត់ទោសបាប»
ស្រានេះជាឈាមរបស់ខ្ញុំ។ យើងអាចបកប្រែតាមន័យត្រង់ថា ស្រាតំណាងឲ្យលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូ ហើយស្រាទំពាំងបាយជូរមិនមែនជាឈាមពិតប្រាកដទេ។
បញ្ជាក់ថា សេចក្តីថ្លែងការណ៍បន្តបន្ទាប់ពិតជាពិសេសនិងសំខាន់។ សូមមើលពីរបៀប ដែលអ្នកបានបកប្រែនៅក្នុងជំពូក៣:២៨ ។
«ស្រា» ។ នេះជាវិធីពិពណ៌នាដើម្បីសំដៅទៅលើស្រា។
អាចមានន័យថា ១) «ម្តងទៀត» ឬ ២) «តាមរបៀបថ្មី»
បទទំនុកតម្កើងជាចំរៀងមួយប្រភេទ។ ជាប្រពៃណីសម្រាប់ពួកគេ ដើម្បីច្រៀងទំនុកតម្កើងចាស់។
«ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់សិស្សរបស់ព្រះអង្គ»
មានន័យថា ចាកចេញ។ «នឹងចាកចេញពីខ្ញុំ»
«សម្លាប់» នៅទីនេះ «យើង» សំដៅទៅលើព្រះ
អាចសរសេរបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ខ្ញុំនឹងខ្ចាត់ខ្ចាយចៀម»
ព្រះយេស៊ូប្រាប់ពេត្រុសយ៉ាងច្បាស់ថា គាត់នឹងបដិសេធទ្រង់។ ពេត្រុសនិងសិស្សទាំងអស់ដឹងច្បាស់ថា ពួកគេនឹងមិនបដិសេធព្រះយេស៊ូឡើយ។
មានន័យថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រោសព្រះយេស៊ូឲ្យមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។ អាចសរសេរជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ព្រះជាម្ចាស់ប្រោសខ្ញុំឲ្យរស់ឡើងវិញ» ឬ «ព្រះជាម្ចាស់ធ្វើឲ្យខ្ញុំមានជីវិតរស់ឡើងវិញ»
«ខ្ញុំនឹងទៅមុនអ្នក»
«ខ្ញុំនឹងមិន» អាចបង្ហាញយ៉ាងពេញលេញដូចជា "ខ្ញុំនឹងមិនចាក់ចេញទេ" ។ ឃ្លាថា «មិនចាក់ចេញ» ជាអវិជ្ជមានទ្វេដង និងមានអត្ថន័យវិជ្ជមាន។ អាចបង្ហាញជាវិជ្ជមានប្រសិនបើចាំបាច់។ «ទោះបីអ្នកផ្សេងទៀតចាកចេញពីទ្រង់ក៏ដោយខ្ញុំនឹងនៅជាមួយទ្រង់់»
បញ្ជាក់ថា ឃ្លាបន្តបន្ទាប់ពិតជាពិសេសនិងសំខាន់។ សូមមើលពីរបៀប ដែលអ្នកបានបកប្រែវានៅក្នុងជំពូក៣ ខ២៨ ។
សត្វមាន់ជាសត្វស្លាប ដែលស្រែកខ្លាំងនៅពេលព្រឹក។ សំឡេងខ្លាំង ៗ ដែលវាស្រែកគឺ «រងាវ»។
ពីរដង
«អ្នកនឹងនិយាយថាអ្នកមិនស្គាល់ខ្ញុំ»
«ទោះបីខ្ញុំត្រូវស្លាប់»
មានន័យថា សិស្សទាំងអស់បាននិយាយដូចគ្នានឹងអ្វីដែលពេត្រុសបាននិយាយ។
ពេលពួកគេទៅកេតសេម៉ានីនៅលើភ្នំដើមអូលីវ ព្រះយេស៊ូលើកទឹកចិត្តសិស្សបីនាក់ឲ្យភ្ញាក់អធិស្ឋាន។ ទ្រង់ដាស់ពួកគេពីរដង ហើយលើកទីបីទ្រង់ប្រាប់ពួកគេឲ្យភ្ញាក់ឡើង ព្រោះវាដល់ពេលអ្នកក្បត់ហើយ។
ពាក្យថា“ ពួកគេ” សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូ និងសិស្សរបស់ទ្រង់។
មានទុក្ខព្រួយជាខ្លាំង
ពាក្យថា«ជ្រាលជ្រៅ»សំដៅលើព្រះយេស៊ូ ដែលកំពុងមានទុក្ខព្រួយយ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងព្រលឹងរបស់ទ្រង់។ «មានបញ្ហាយ៉ាងខ្លាំង»
ព្រះយេស៊ូនិយាយអំពីខ្លួនទ្រង់ថា ជា«ព្រលឹង»របស់ទ្រង់។ «ខ្ញុំគឺជា»
ព្រះយេស៊ូមានអារម្មណ៍ទុក្ខព្រួយ និងទុក្ខព្រួយយ៉ាងខ្លាំងដែលទ្រង់មានអារម្មណ៍ថា ទ្រង់ជិតស្លាប់ហើយ។ «ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំអាចស្លាប់»
ពួកសិស្សត្រូវប្រុងស្មារតី ពេលព្រះយេស៊ូអធិស្ឋាន។ មិនមានន័យថា ពួកគេមិនត្រូវសន្មត់ថាមើលព្រះយេស៊ូអធិស្ឋានទេ។
មានន័យថា បើព្រះជាម្ចាស់នឹងអនុញ្ញាតឲ្យវាកើតឡើង។ «បើព្រះជាម្ចាស់នឹងអនុញ្ញាតឲ្យ»
នៅទីនេះ«ម៉ោងនេះ»សំដៅទៅលើពេលវេលារងទុក្ខរបស់ព្រះយេស៊ូទាំងនៅក្នុងសួនច្បារ និងនៅពេលក្រោយ។ «ទ្រង់នឹងមិនចាំបាច់ឆ្លងកាត់គ្រាលំបាកនេះទេ»
«អ័ប្បា» ជាពាក្យក្រិក ដែលកុមារប្រើដើម្បីនិយាយទៅកាន់ឪពុករបស់ពួកគេ។ វាបញ្ជាក់ពីទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធ។ ដោយសារវាត្រូវបានបន្តដោយ «ព្រះបិតា» វាជាការប្រសើរណាស់ក្នុងការរក្សាពាក្យក្រិក «អ័ប្បា» ដូចគ្នានឹងភាសារបស់អ្នកដែរ។
នេះជាងារសំខាន់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីទុក្ខលំបាក ដែលគាត់ត្រូវស៊ូទ្រាំដូចជាពែង។
ព្រះយេស៊ូកំពុងសុំព្រះធ្វើអ្វី ដែលទ្រង់ចង់ធ្វើមិនមែនអ្វីដែលព្រះយេស៊ូចង់ធ្វើទេ។ «តែកុំធ្វើអ្វីដែលខ្ញុំចង់ធ្វើធ្វើអ្វីដែលទ្រង់ចង់បាន»
ពាក្យថា“ ពួកគេ” សំដៅទៅលើពេត្រុស យ៉ាកុបនិងយ៉ូហាន។
ព្រះយេស៊ូស្ដីបន្ទោសស៊ីម៉ូនពេត្រុសចំពោះការដេកលក់។ អាចសរសេរជាសេចក្តីថ្លែងការណ៍។ «ស៊ីម៉ូនអ្នកកំពុងដេកលក់ ពេលខ្ញុំបានប្រាប់អ្នកឲ្យនៅភ្ញាក់។ អ្នកមិនអាចសូម្បីតែភ្ញាក់មួយម៉ោងដែរ» ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីការដែលត្រូវបានល្បួងដូចជាការចូលក្នុងរូបកាយ។ «កុំឲ្យអ្នកត្រូវបានល្បួង»
ព្រះយេស៊ូព្រមានស៊ីម៉ូនពេត្រុសថា គាត់មិនមានកម្លាំងគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីធ្វើអ្វី ដែលគាត់ចង់ធ្វើដោយកម្លាំងផ្ទាល់របស់គាត់ទេ។ «វិញ្ញាណរបស់អ្នកត្រៀមរួចជាស្រេច ប៉ុន្តែអ្នកខ្សោយកម្លាំងពេកមិនអាចធ្វើអ្វីបានទេ» ឬ «អ្នកចង់ធ្វើអ្វីដែលខ្ញុំនិយាយ ប៉ុន្តែអ្នកខ្សោយ»
ទាំងនេះសំដៅទៅលើទិដ្ឋភាពពីរផ្សេងគ្នារបស់ពេត្រុស។ «វិញ្ញាណ» ជាបំណងប្រាថ្នាបំផុតរបស់គាត់។ «សាច់ឈាម» ជាសមត្ថភាពនិងកម្លាំងរបស់មនុស្ស។
«បានអធិស្ឋានម្តងទៀតនូវអ្វី ដែលទ្រង់បានអធិស្ឋានពីមុន»
ពាក្យថា «ពួកគេ» សំដៅទៅលើពេត្រុស យ៉ាកុបនិងយ៉ូហាន។
នៅទីនេះអ្នកនិពន្ធនិយាយអំពីមនុស្សងងុយគេង មានការលំបាកក្នុងការរក្សាភ្នែករបស់គាត់ដូចជាមាន «ភ្នែកធ្ងន់» ។ « ព្រោះពួកគេងងុយគេងណាស់ ពួកគេមានការលំបាកក្នុងការបើកភ្នែករបស់ពួកគេ»
ព្រះយេស៊ូបានទៅអធិស្ឋានម្តងទៀត។ បន្ទាប់មកទ្រង់ក៏វិលត្រឡប់មករកពួកគេវិញជាលើកទីបី។ អាចបញ្ជាក់ច្បាស់ថា «បន្ទាប់មកទ្រង់បានទៅហើយអធិស្ឋានម្តងទៀត។ ទ្រង់បានត្រឡប់មកវិញជាលើកទីបី»
ព្រះយេស៊ូស្ដីបន្ទោសពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គ ដោយមិនចាំយាមហើយអធិដ្ឋាន។ អ្នកអាចបកប្រែសំណួរវោហារស័ព្ទនេះ ជាសេចក្តីថ្លែងការណ៍ប្រសិនបើចាំបាច់។ «អ្នកនៅតែដេកហើយសម្រាក!»
ពេលវេលានៃការរងទុក្ខ និងការក្បត់ព្រះយេស៊ូជិតចាប់ផ្តើមហើយ។
សូមស្តាប់
ព្រះយេស៊ូព្រមានពួកសិស្សថា អ្នកដែលក្បត់ទ្រង់កំពុងមកជិតពួកគេ។ អាចសរសេរបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ខ្ញុំជាកូនមនុស្សត្រូវគេក្បត់»
យូដាសក្បត់ព្រះយេស៊ូ ដោយថើបហើយពួកសិស្សនាំគ្នារត់ចេញទៅ។
ខ៤៤ ប្រាប់ពីប្រវត្តិអំពីរបៀបដែលយូដាសបានរៀបចំជាមួយមេដឹកនាំយូដា ដើម្បីក្បត់ព្រះយេស៊ូ។
សំដៅទៅលើយូដាស។
នៅទីនេះ «ម្នាក់និង» សំដៅទៅលើបុរសដែលយូដាសនឹងកំណត់អត្តសញ្ញាណ។ «ទ្រង់ជាអ្នកដែលអ្នកចង់បាន»
«ហើយយូដាសថើបទ្រង់»
ឃ្លាទាំងពីរនេះមានអត្ថន័យដូចគ្នា ដើម្បីបញ្ជាក់ថា ពួកគេបានចាប់ព្រះយេស៊ូ។ «ចាប់ព្រះយេស៊ូវហើយចាប់ទ្រង់»
«អ្នកដែលកំពុងឈរនៅក្បែរនោះ»
«ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ហ្វូងមនុស្ស»
ព្រះយេស៊ូកំពុងស្ដីបន្ទោសបណ្ដាជន។ អាចសរសេរជាសេចក្តីថ្លែងការណ៍។ «វាគួរឲ្យអស់សំណើចណាស់ ដែលអ្នកមកទីនេះដើម្បីចាប់ខ្ញុំដោយដាវដូចជាខ្ញុំជាចោរប្លន់!»
«ប៉ុន្តែរឿងនេះបានកើតឡើងដូច្នេះ»
សំដៅទៅលើពួកសិស្ស។
ក្រណាត់ធ្វើពីសរសៃរុក្ខជាតិ
អាចសរសេរបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «គាត់បានរុំខ្លួនគាត់»
«នៅពេលដែលបុរសបានចាប់ទ្រង់»
នៅពេលដែលបុរសនោះព្យាយាមរត់គេចអ្នកផ្សេងទៀតនឹងចាប់យកសម្លៀកបំពាក់របស់គាត់ដោយព្យាយាមបញ្ឈប់គាត់។
បន្ទាប់ពីមហាបូជាចារ្យ ពួកអាចារ្យ និងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យនាំព្រះយេស៊ូឆ្ពោះទៅមហាបូជាចារ្យ នោះលោកពេត្រុសនៅក្បែរនោះខណៈដែលអ្នកខ្លះឈរដើម្បីផ្តល់សក្ខីភាពមិនពិតប្រឆាំងនឹងព្រះយេស៊ូ។
អាចដាក់បញ្ជាជាថ្មីងាយយល់។ «ពួកនាយកបូជាចារ្យ ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យនិងពួកអាចារ្យមកជួបជុំគ្នានៅទីនោះ»។
ពាក្យនេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះ ដើម្បីសម្គាល់ការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងសាច់រឿងនៅពេលអ្នកនិពន្ធចាប់ផ្តើមប្រាប់យើងអំពីពេត្រុស។
ពេលពេត្រុសដើរតាមព្រះយេស៊ូ គាត់ឈប់នៅទីធ្លាមហាបូជាចារ្យ។ អាចសរសេរឲ្យច្បាស់ថា « ហើយគាត់បានទៅដល់ទីធ្លារបស់សម្ដេចសង្ឃ»
ពេត្រុសអង្គុយជាមួយឆ្មាំដែលកំពុងធ្វើការនៅទីធ្លា។ «គាត់បានអង្គុយនៅក្នុងទីធ្លាក្នុងចំណោមឆ្មាំយាម»
ពាក្យនេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះ សម្រាប់សម្គាល់ការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងសាច់រឿង ពេលអ្នកនិពន្ធបន្តប្រាប់យើងអំពីព្រះយេស៊ូនឹងទទួលការកាត់ទោស។
ពួកគេមិនមែនជាអ្នក ដែលនឹងប្រហារជីវិតព្រះយេស៊ូឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបញ្ជាឲ្យអ្នកផ្សេងធ្វើ។ «ពួកគេប្រហែលជាត្រូវឲ្យគេធ្វើគុតព្រះយេស៊ូ» ឬ «ពួកគេអាចនឹងមាននរណាម្នាក់ប្រហារជីវិតព្រះយេស៊ូ»
ពួកគេរកមិនឃើញសក្ខីភាពប្រឆាំងនឹងព្រះយេស៊ូ ដែលពួកគេអាចកាត់ទោសព្រះអង្គបាន ហើយឲ្យគេធ្វើគុតព្រះអង្គឡើយ។ «ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានរកឃើញសក្ខីកម្មណាមួយដែលត្រូវផ្តន្ទាទោសទ្រង់ទេ»
ការនិយាយមិនពិតត្រូវបានពិពណ៌នាដូចជាវត្ថុ ដែលមនុស្សម្នាក់អាចកាន់បាន។ «ចោទប្រកាន់ទ្រង់ដោយបង្ហាញភស្ដុតាងមិនពិតប្រឆាំងនឹងទ្រង់»
អាចសរសេរជាទម្រង់វិជ្ជមាន។ ប៉ុន្តែសក្ខីភាពរបស់ពួកគេផ្ទុយគ្នាពីនេះ។
ការនិយាយទីបន្ទាល់មិនពិត ត្រូវបានពិពណ៌នាដូចជាវត្ថុដែលមនុស្សម្នាក់អាចកាន់បាន។ «ចោទប្រកាន់ទ្រង់ដោយបង្ហាញភស្ដុតាងមិនពិតប្រឆាំងនឹងទ្រង់»
«យើងឮព្រះយេស៊ូនិយាយ» ។ ពាក្យថា «យើង» សំដៅទៅលើមនុស្ស ដែលផ្តល់សក្ខីកម្មមិនពិតប្រឆាំងនឹងព្រះយេស៊ូ ហើយមិនរាប់បញ្ចូលមនុស្សដែលពួកគេកំពុងនិយាយនោះទេ។
នៅទីនេះ «ដៃ» សំដៅទៅលើមនុស្ស។ «បង្កើតដោយមនុស្ស…ដោយគ្មានជំនួយពីមនុស្ស» ឬ «សាងសង់ដោយមនុស្ស…ដោយគ្មានជំនួយពីមនុស្ស»
«ក្នុងរយៈពេលបីថ្ងៃ» មានន័យថាព្រះវិហារនេះនឹងត្រូវបានសាងសង់ក្នុងរយៈពេលបីថ្ងៃ។
ពាក្យដែលបាត់អាចត្រូវបានបន្ថែម។ «នឹងសាងសង់ព្រះវិហារមួយផ្សេងទៀត»
«ទាស់ទែងគ្នា » អាចសរសេរជាទម្រង់វិជ្ជមាន។
ពេលព្រះយេស៊ូឆ្លើយថា លោកជាគ្រិស្ដ នាយកបូជាចារ្យនិងមេដឹកនាំទាំងអស់នៅទីនោះ ថ្កោសទោសលោកជាអ្នកដែលសមនឹងស្លាប់។
ព្រះយេស៊ូបានឈរនៅកណ្ដាលហ្វូងមនុស្ស ដែលមានកំហឹងដើម្បីនិយាយជាមួយពួកគេ។ ការបកប្រែត្រង់នេះបង្ហាញថា នរណាមានវត្តមាននៅពេលដែលព្រះយេស៊ូបានក្រោកឈរឡើងនិយាយតប។ «បានក្រោកឈរឡើងក្នុងចំណោមពួកនាយកបូជាចារ្យ ពួកអាចារ្យ និងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ» (សូមមើល:|Assumed Knowledge and Implicit Information)
លោកបូជាចារ្យមិនសួរព្រះយេស៊ូអំពីព័ត៌មាន ដែលសាក្សីនិយាយនោះទេ។ គាត់កំពុងស្នើសុំឲ្យព្រះយេស៊ូបង្ហាញពីអ្វីដែលសាក្សីនិយាយថាខុស។ «តើអ្នកនឹងមិនឆ្លើយតបទេ? តើអ្នកនិយាយអ្វីដើម្បីឆ្លើយតបនឹងសក្ខីកម្ម ដែលបុរសទាំងនេះកំពុងនិយាយប្រឆាំងនឹងអ្នក?»
នៅទីនេះគេហៅព្រះជាម្ចាស់ថា «អ្នកមានពរ» ។ វាជាការល្អបំផុតដែលបកប្រែ «បុត្រ» ជាមួយពាក្យតែមួយ ដែលភាសារបស់អ្នកប្រើដោយសំដៅទៅលើ «កូនប្រុស» របស់ឪពុកដែលជាមនុស្ស។ «ព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលមានពរ» ឬ «ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះជាម្ចាស់»
ទំនងជាមានអត្ថន័យទ្វេដងថា ១) ឆ្លើយតបទៅនឹងសំណួររបស់នាយកបូជាចារ្យ និង២) ហៅខ្លួនឯងថា“ ខ្ញុំ” ដែលនេះជាអ្វីដែលព្រះហៅខ្លួនគាត់នៅក្នុងសម្ព័ន្ធមេត្រីចាស់។
ត្រង់នេះ «អំណាច» សំដៅទៅលើព្រះ។ «នៅខាងស្ដាំដៃនៃព្រះជាម្ចាស់ដែលមានប្ញទ្ធានុភាពចខ្លាំងណាស់»
នៅទីនេះពពកត្រូវបានពិពណ៌នាអំពីការអមដំណើរព្រះយេស៊ូ ពេលទ្រង់ត្រឡប់មកវិញ។ «នៅពេលដែលទ្រង់ចុះមកតាមពពកនៅលើមេឃ»
មហាបូជាចារ្យហែកសម្លៀកបំពាក់របស់លោក ក្នុងបំណងបង្ហាញនូវកំហឹង និងការភ័យរន្ធត់ចំពោះអ្វី ដែលព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍។ «ហែកសម្លៀកបំពាក់របស់ទ្រង់ដោយកំហឹង»
អាចសរសេរជាសេចក្តីថ្លែងការណ៍។ «យើងពិតជាមិនត្រូវការមនុស្សទៀតទេ ដើម្បីធ្វើជាសាក្សីប្រឆាំងនឹងបុរសនេះ!»
សំដៅទៅលើអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ ដែលមហាបូជាចារ្យហៅថាប្រមាថ។ «អ្នកបានឮ ពាក្យប្រមាថដែលគាត់បាននិយាយ»
ឃ្លាទាំងនេះសំដៅទៅលើមនុស្សនៅក្នុងហ្វូងមនុស្ស។
ពួកគេបានបិទបាំងមុខរបស់ព្រះអង្គដោយក្រណាត់ ឬរុំភ្នែក ដូច្នេះទ្រង់មិនអាចមើលឃើញទេ។ «ដើម្បីបិទបាំងមុខរបស់ទ្រង់ដោយក្រម៉ារុំភ្នែក»
ពួកគេបានសើចចំអកឱ្យទ្រង់ ហើយសុំឲ្យទ្រង់ទាយអ្នកណាដែលវាយទ្រង់។ «ទាយមើលនរណាវាយអ្នក»
«ឆ្មាំ»
ដូចព្រះយេស៊ូបានទាយ ពេត្រុសបដិសេធព្រះយេស៊ូបីដងមុនមាន់រងាវ។
«ខាងក្រៅនៅក្នុងទីធ្លា»
ក្មេងស្រីដែលជាអ្នកបម្រើរបស់មហាបូជាចារ្យ។ «ក្មេងស្រីម្នាក់ជាអ្នកបម្រើ ដែលបានធ្វើការជូនលោកមហាបូជាចារ្យ»
មានន័យថា ទាមទារអ្វីមួយដែលមិនពិត។ ក្នុងករណីនេះពេត្រុសកំពុងនិយាយថា អ្វីដែលអ្នកបម្រើបាននិយាយអំពីគាត់ មិនពិតទេ។
ទាំងពីរ «ដឹង» និង «យល់» មានន័យដូចគ្នានៅទីនេះ។ អត្ថន័យត្រូវប្រើម្តងទៀត ដើម្បីបន្ថែមការសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើអ្វីដែលពេត្រុសកំពុងនិយាយ។ «ខ្ញុំពិតជាមិនយល់ពីអ្វីដែលអ្នកកំពុងនិយាយទេ!»
នាងជាក្មេងស្រីបម្រើដូចគ្នា ដែលបានស្គាល់ពេត្រុសពីមុន។
ប្រជាជនបានចំណាំពេត្រុសជាសិស្សម្នាក់របស់ព្រះយេស៊ូ។ អាចសរសេរបញ្ជាក់ឲ្យកាន់តែច្បាស់ថា «ម្នាក់ក្នុងចំណោមសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូ» ឬ «ម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកនៅជាមួយបុរសនោះ ដែលពួកគេបានចាប់ខ្លួន»
បើនៅក្នុងភាសារបស់អ្នកអ្នកត្រូវដាក់ឈ្មោះ អ្នកដែលដាក់បណ្តាសានរណាម្នាក់ចូរប្រាប់ព្រះជាម្ចាស់។ «និយាយដើម្បីឲ្យព្រះជាម្ចាស់ដាក់បណ្តាសាគាត់»
សត្វមាន់ជាសត្វស្លាបដែលស្រែកខ្លាំងនៅពេលព្រឹក។ សំឡេងខ្លាំង ៗ
«ទីពីរ» ជាលេខធម្មតា។
សំនួនវោហារស័ព្ទនេះមានន័យថា គាត់មានទុក្ខព្រួយនិងបាត់បង់ការគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ខ្លួនឯង។ «គាត់មានអារម្មណ៍ក្រៀមក្រំ» ឬ «គាត់បានបាត់បង់ការគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍របស់គាត់»
ពួកនាយកបូជាចារ្យ និងពួកអាចារ្យបាននាំគ្នាគិតដោយសម្ងាត់ ដើម្បីចាប់ព្រះយេស៊ូ និងសម្លាប់ព្រះអង្គ។
ពួកគេព្រួយបារម្ភថាកុបកម្មនឹងកើតឡើងនៅក្នុងចំណោមប្រជាជន។
មានស្រ្តីម្នាក់បានបំបែកដបថ្មមួយដាក់ប្រេងទេព្វិរូសុទ្ធ ដែលមានតម្លៃបំផុត ហើយចាក់ប្រេងនោះលើព្រះសិរសារបស់ព្រះអង្គ។
អ្នកខ្លះបានស្តីបន្ទោសដល់ស្ត្រីមិនព្រមលក់ទឹកអប់ និងឲ្យលុយទៅជនក្រីក្រ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ នាងបានលាបប្រេងលើរូបកាយរបស់ព្រះអង្គសម្រាប់បញ្ចុុះក្នុងផ្នូរ។
ព្រះយេស៊ូបានសន្យាថា៖ ពេលណាដែលដំណឹងល្អបានប្រកាសនៅក្នុងពិភពលោកទាំងមូល អ្វីដែលស្រ្តីម្នាក់នេះបានធ្វើ នឹងមានគេនិយាយពីកិច្ចការដែលនាងបានធ្វើទុកជាការរំលឹកដល់នាង។
យូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុតចេញទៅជួបពួកនាយកបូជាចារ្យ ដូច្នេះលោកអាចនឹងប្រគល់ព្រះយេស៊ូឲ្យទៅពួកគេបាន។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេឲ្យចូលទៅក្នុងទីក្រុង ហើយដើរតាមបុរសម្នាក់កាន់ក្អមទឹក ហើយបន្ទាប់មកសួរគាត់ថាបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវនៅកន្លែងណាដែលពួកគេនឹងប្រើដើម្បីបរិភោគនៅក្នុងពិធីបុណ្យរំលង។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ មានម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងបរិភោគជាមួយព្រះអង្គនឹងក្បត់ព្រះអង្គ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ សិស្សនោះជ្រលក់នំប៉័ងជាមួយគាត់នៅក្នុងចាននោះនឹងក្បត់ព្រះអង្គ។
ព្រះយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ បើគាត់មិនបានកើតមកទេនោះជាការល្អប្រសើរសម្រាប់គាត់ណាស់។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «សូមទទួល នេះគឺជារូបកាយខ្ញុំ»។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «នេះគឺជាឈាមនៃសម្ពន្ធមេត្រីរបស់ខ្ញុំ គឺជាឈាមដែលនឹងហូរចុះសម្រាប់មនុស្សជាច្រើន»។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ ទ្រង់នឹងផឹកផលពីផ្លែទំពាំងបាយជូរនេះម្តងទៀតនៅថ្ងៃដែលទ្រង់បានផឹកម្តងទៀតនៅក្នុងនគរព្រះ។
ព្រះយេស៊ូបានទាយថាពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គនឹងត្រូវបោះបង់ចោលដោយសារព្រះអង្គ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់លោកពេត្រុសថា៖ មុនមាន់រងាវពីរដង អ្នកនឹងបដិសេធព្រះយេស៊ូបីដង។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេថា៖ អ្នករាល់គ្នានៅទីនោះដោយចាំយាម។
ព្រះយេស៊ូបានអធិស្ឋានថា៖ សូមឲ្យពេលដ៏លំបាកនេះនឹងកន្លងផុតពីព្រះអង្គ។
ព្រះយេស៊ូបានសព្វព្រះទ័យទទួលយកអ្វីដែលជាព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះរបិតាសម្រាប់ព្រះអង្គ។
ព្រះយេស៊ូបានឃើញសិស្សទាំងបីកំពុងដេកលក់។
ព្រះយេស៊ូបានឃើញសិស្សទាំងបីនាក់កំពុងដេកលក់។
ព្រះយេស៊ូបានឃើញសិស្សទាំងបីនាក់កំពុងដេកលក់។
លោកយូដាសបានមកដល់ក៏ថើបព្រះអង្គបង្ហាញថានេះជាព្រះយេស៊ូ។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ បទគម្ពីរកំពុងតែបានបំពេញ ដោយព្រោះពួកគេមកចាប់ព្រះអង្គដូចជាចោរប្លន់ដែលមានដាវ និងដំបង។
ពួកអ្នកដែលនៅជាមួយព្រះយេស៊ូបានចាកចេញពីព្រះអង្គ ហើយរត់គេចខ្លួន។
យុវជននោះទុកសម្លៀកបំពាក់ធ្វើពីក្រណាត់ទេសឯក ហើយរត់ទៅខ្លួនទទេ។
លោកពេត្រុសបានអង្គុយជាមួយអ្នកយាមដែលកំពុងតែអាំងភ្លើង។
រឿងក្លែងក្លាយចោទប្រកាន់ព្រះអង្គ ប៉ុន្តែ ពាក្យចោទទាំងនោះមិនមានការព្រមព្រៀងគ្នាទេ។
មហាបូជាចារ្យក៏ទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖ តើឯងគឺជាព្រះគ្រិស្ត ហើយជាព្រះបុត្រនៃព្រះដ៏មានពរមែនទេ។
ព្រះយេស៊ូបានឆ្លើយថា៖ ព្រះអង្គគឺជាព្រះគ្រិស្ត ហើយជាព្រះបុត្រនៃព្រះដ៏មានពរ។
មហាបូជាចារ្យមានប្រសាសន៍ថា៖ ព្រះយេស៊ូមានកំហុសក្នុងការប្រមាថដល់ព្រះជាម្ចាស់។
ពួកគេស្តោះទឹកមាត់ដាក់ព្រះអង្គ ហើយវាយព្រះអង្គ។
លោកពេត្រុសឆ្លើយតបថា៖ គាត់មិនដឹង ឬមិនយល់ពីអ្វីដែលក្មេងស្រីនោះកំពុងនិយាយនោះទេ។
លោកពេត្រុសបានស្បថ ហើយដាក់ខ្លួនគាត់នៅក្រោមបណ្តាសាដែលគាត់មិនស្គាល់ព្រះយេស៊ូ។
បន្ទាប់ពីលោកពេត្រុសឆ្លើយលើកទីបីមាន់រងាវឡើងជាលើកទីពីរ។
បន្ទាប់ពីគាត់បានឮមាន់រងាវ លោកពេត្រុសក៏ក្រាប់ចុះហើយយំសោកស្តាយជាខ្លាំង។
1 ព្រឹកព្រលឹមស្រាង នាយកបូជាចារ្យប្រជុំគ្នាជាមួយ ពួកចាស់ទុំ ហើយនិងពួកអាចារ្យ និងពួកប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់របស់យូដា ទាំងមូល។ ក្រោយមក ពួកគេក៏ចងព្រះយេស៊ូ ហើយនាំព្រះអង្គ។ បន្ទាប់មកពួកគេក៏ប្រគល់ព្រះអង្គឲ្យទៅលោកពីឡាត។ 2 លោកពីឡាតទូលសួរទៅកាន់ព្រះយេស៊ូ៖ «តើអ្នកជាស្ដេចយូដាមែនទេ?» ព្រះអង្គឆ្លើយទៅលោកវិញថា៖ «លោកនិយាយត្រូវហើយ»។ 3 ពួកបូជាចារ្យបានយករឿងជាច្រើនមកចោទប្រកាន់ព្រះយេស៊ូ។ 4 លោកពីឡាតទូលសួរព្រះអង្គម្តងទៀតថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនឆ្លើយយ៉ាងដូច្នេះ? ឃើញទេទាំងនេះសុទ្ធតែជាពាក្យចោទដែលនាំយកមកដើម្បីទាស់នឹងអ្នក!» 5 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមិនបានឆ្លើយទៅលោកពីឡាតទៀតឡើយ ដូច្នេះ ធ្វើឲ្យលោកមានការងឿងឆ្ងល់។ 6 ក្នុងពេលនោះគឺជាពេលនៃបុណ្យរំលង លោកពីឡាតតែងតែដោះលែងអ្នកទោសឲ្យទៅពួកគេ គឺជាម្នាក់ដែលពួកគេបានធ្វើការស្នើសុំ។ 7 មានម្នាក់ដែលជាអ្នកទោសបះបោរដែលសម្លាប់មនុស្សម្នាក់នៅពេលកើតចលាចល បុរសនេះមានឈ្មោះថា បារ៉ាបាស។ 8 បណ្តាជន ក៏នាំគ្នាទៅជួបលោកពីឡាតហើយចាប់ផ្តើមសុំឲ្យលោកធ្វើការដោះលែងសម្រាប់ពួកគេ ដូចអ្វីដែលលោកធ្លាប់បានធ្វើពីមុន។ 9 លោកពីឡាតឆ្លើយទៅពួកគេហើយនិយាយថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យខ្ញុំដោះលែងស្តេចនៃយូដាមែនទេ?» 10 ដ្បិត មកពីលោកដឹងថានាយកបូជាចារ្យបញ្ជូនព្រះយេស៊ូមកលោក ព្រោះពួកគេមានចិត្តច្រណែន។ 11 ហើយនាយកបូជាចារ្យ បានជំរុញឲ្យពួកបណ្តាជនស្រែកឡើងឲ្យដោះលែងបារ៉ាបាសជំនួសព្រះអង្គវិញ។ 12 លោកពីឡាតបានឆ្លើយទៅពួកគេដោយនិយាយថា៖ «បើដូច្នេះ តើឲ្យខ្ញុំត្រូវធ្វើយ៉ាងម៉េចជាមួយស្តេចរបស់សាសន៍យូដានេះ»? 13 ពួកគេក៏ស្រែកឡើងម្តងទៀតថា៖ «ឆ្កាងគាត់ទៅ!» 14 លោកពីឡាតនិយាយទៅពួកគេថា៖ «តើគាត់បានធ្វើអ្វីខុស»? ប៉ុន្តែ ពួកគេកាន់តែស្រែកឡើងខ្លាំង ហើយខ្លាំងទៀត «ឆ្កាងគាត់ទៅ» 15 ដោយលោកពីឡាតចង់ឲ្យពួកបណ្តាជនពេញចិត្ត ដូច្នេះ លោកក៏បានលែងបារ៉ាបាសឲ្យទៅពួកគេ។ បន្ទាប់ពីបញ្ជាឲ្យគេវាយព្រះយេស៊ូនឹងរំពាត់រួចហើយ លោកប្រគល់ទៅឲ្យគេឆ្កាង។ 16 ពួកទាហានបណ្ដើរព្រះយេស៊ូទៅក្នុងទីធ្លាបន្ទាយ (ដែលជាទីបញ្ជាការរដ្ឋាភិបាល) ហើយហៅកងទាហានទាំងមូលមក។ 17 គេយកអាវពណ៌ក្រហមទុំមកពាក់ឲ្យព្រះយេស៊ូ រួចយកបន្លាមកក្រងធ្វើភួង បំពាក់ជាមកុដលើព្រះសិរសាព្រះអង្គ។ 18 ពួកគេផ្តើមសំពះព្រះអង្គ ទាំងនិយាយថា៖ «សូមថ្វាយបង្គំ ស្ដេចនៃសាសន៍យូដា!»។ 19 ពួកគេយកដើមត្រែងវាយព្រះសិរសាព្រះអង្គ គេស្ដោះទឹកមាត់ដាក់ព្រះអង្គ។ ហើយពួកគេបានលុតជង្គង់ ធ្វើដូចជាថ្វាយបង្គំព្រះអង្គថែមទៀតផង។ 20 ក្រោយពីបានប្រមាថមើលងាយព្រះអង្គរួចហើយ ពួកគេដោះអាវពណ៌ក្រហមចេញ យកព្រះពស្ដ្ររបស់ព្រះអង្គមកពាក់ថ្វាយព្រះអង្គវិញ រួចនាំយកទៅឆ្កាង។ 21 ពួកគេបានបង្ខំដល់អ្នកដំណើរម្នាក់ ដែលទើបតែមកពីចម្ការ ដើម្បីឲ្យឮឈឺឆ្កាងថ្វាយព្រះយេស៊ូ បុរសនោះមានឈ្មោះថា ស៊ីម៉ូន អ្នកស្រុកគីរេ ជាឪពុករបស់អលេក្សានត្រុស និងរូភូស។ 22 ពួកទាហានបាននាំព្រះយេស៊ូទៅដល់កន្លែងមួយហៅថា គាល់កូថា (ដែលប្រែថា «ភ្នំលលាដ៍ក្បាល»)។ 23 គេយកស្រាទំពាំងបាយជូរលាយជាមួយជ័រល្វីងទេស មកថ្វាយព្រះអង្គ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមិនផឹកឡើយ។ 24 ពួកគេក៏ឆ្កាងព្រះអង្គ ហើយយកសម្លៀកបំពាក់របស់ព្រះអង្គមកចាប់ឆ្នោតចែកគ្នា ដើម្បីឲ្យដឹងថាអ្នកណាចាប់បានអ្វី។ 25 នៅម៉ោងប្រាំបួនព្រឹកដែលគេបានឆ្កាងព្រះអង្គ។ 26 នៅលើបានសរសេរកាត់ទោសព្រះអង្គ «ស្ដេចសាសន៍យូដា»។ 27 ក្នុងពេលនោះគឺគេបានឆ្កាងចោរពីរផងដែរ ម្នាក់នៅខាងស្តាំរបស់ព្រះអង្គហើយម្នាក់ទៀតនៅខាងឆ្វេង។ 28 អ្វីដែលកើតឡើងនេះ គឺស្របតាមសេចក្ដីដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរថា៖ «ព្រះអង្គត្រូវគេរាប់បញ្ចូលជាមួយមនុស្សអាក្រក់»។ 29 អ្នកដំណើរដែលឆ្លងកាត់ទីនោះ បានប្រមាថព្រះអង្គ ក្រវីក្បាលរបស់គេហើយនិយាយថា «អ័ហា! អ្នកដែលចង់រុះព្រះវិហារចោល ហើយសងឡើងវិញក្នុងពេលពីរថ្ងៃអើយ 30 ចូរសង្គ្រោះខ្លួនឯងទៅ ហើយចុះពីលើឈើឆ្កាងមក!» 31 ក្នុងរបៀបនោះឯង មហាបូជាចារ្យក៏បានប្រមាថព្រះអង្គ នៅក្នុងចំណោមពួកគេដែរ រួមជាមួយពួកអាចារ្យដោយនិយាយថា៖ «អ្នកនេះធ្លាប់សង្គ្រោះអ្នកដទៃ ប៉ុន្តែ ពេលនេះមិនអាចជួយខ្លួនឯងបាន។ 32 សូមឲ្យព្រះគ្រិស្ត ជាស្តេចនៃអ៊ីស្រាអែល ចុះពីឈើឆ្កាងនោះមក ដូច្នេះយើងនឹងបានឃើញ ហើយនិងបានជឿផង» ហើយអ្នកដែលគេបានឆ្កាងជាមួយព្រះអង្គក៏បានប្រមាថព្រះយេស៊ូដែរ។ 33 នៅពេលថ្ងៃត្រង់ ភាពងងឹតបានគ្រប់បាំងនៅលើផែនដីទាំងមូលរហូតដល់ម៉ោងបី។ 34 នៅរសៀលម៉ោងបីព្រះយេស៊ូបានស្រែកឡើង ជាមួយសម្លេងដ៏ខ្លាំង «អេឡយ អេឡយ ឡាម៉ាសាបាច់ថានី»? ពាក្យនេះប្រែថា «ឱព្រះនៃទូលបង្គំ ព្រះនៃទូលបង្គំអើយ ហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គបោះបង់ចោលទូលបង្គំដូច្នេះ»? 35 អ្នកដែលកំពុងតែឈរក្បែនោះ ក៏បានឮព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ ហើយនិយាយថា៖ «មើល៍! គាត់កំពុងតែហៅលោកអេលីយ៉ា»។ 36 មានម្នាក់រត់ទៅយកសារាយស្ងួត ជ្រលក់ទឹកខ្មេះជោក រុំជាប់នៅចុងត្រែងមួយដើម ហុចថ្វាយព្រះអង្គសោយ។ ទាំងនិយាយថា៖ «សូមមើល ប្រសិនបើលោកអេលីយ៉ាមកយកអ្នកនេះចុះពីឈើឆ្កាង»។ 37 ក្រោយមកព្រះយេស៊ូបានបន្លឺសម្លេងយ៉ាងខ្លាំង រួចព្រះអង្គក៏សុគត។ 38 វាំងនននៅក្នុងព្រះវិហារ រហែកជាពីរ តាំងពីលើរហូតដល់ក្រោម។ 39 ពេល នាយទាហានរ៉ូមដែលឈរនៅខាងមុខព្រះយេស៊ូ បានឃើញព្រះអង្គសុគតបែបយ៉ាងដូច្នេះ ហើយនិយាយថា៖ «ជាការពិតណាស់ លោកពិតជាព្រះរាជបុត្រនៃព្រះមែន»។ 40 ក៏មានស្រី្តម្នាក់ដែលឃើញពីចម្ងាយ។ ក្នុងចំណោមស្ត្រីទាំងនោះ មាននាងម៉ារីជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡា នាងម៉ារី (ជាម្ដាយរបស់យ៉ាកុប ក្មេងជាង និងយ៉ូសេ) ហើយសាឡូមេផង។ 41 ពេលព្រះយេស៊ូនៅស្រុកកាលីឡេ ពួកស្រ្តីទាំងនោះបានតាម និងបម្រើព្រះអង្គផង។ មានស្ត្រីផ្សេងទៀតជាច្រើនបានឡើងមកក្រុងយេរូសាឡិមជាមួយព្រះអង្គដែរ។ 42 នៅពេលល្ងាចបានមកដល់ ដោយព្រោះវាគឺជាថ្ងៃនៃការរៀបចំ ហើយក៏ជាមួយថ្ងៃមុនថ្ងៃសប្ប័ទដែរ 43 លោកយ៉ូសែបជាអ្នកស្រុកអើរីម៉ាថេមកដល់ទីនោះ។ លោកជាអ្នកដែលមានការគោរពច្រើន ក្នុងក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ គឺជាអ្នកដែលរង់ចាំព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ លោកមានចិត្តក្លាហានហ៊ានទៅជួបលោកពីឡាត សុំយកព្រះសពព្រះយេស៊ូ។ 44 លោកពីឡាតនឹកឆ្ងល់ណាស់ ដោយឮថាព្រះយេស៊ូបានសុគត លោកហៅនាយទាហានមកសួរឲ្យដឹងថា បើសិនព្រះយេស៊ូសុគត។ 45 ពេលលោកពីឡាតបានដឹងពីពួកទាហាប្រាប់ថា ព្រះយេស៊ូបានសុគតហើយ លោកក៏ឲ្យគេប្រគល់ព្រះសពទៅលោកយ៉ូសែប។ 46 លោកយ៉ូសែបទិញក្រណាត់សំពត់ទេសឯក។ លោកបានយកព្រះអង្គចុះពីលើឈើឆ្កាងមក ហើយរុំនឹងក្រណាត់ រួចដាក់ក្នុងរូងថ្មមួយដែលគេដាប់ធ្វើជាផ្នូរ។ បន្ទាប់មក លោកប្រមៀលថ្មមួយដុំបិទមាត់ផ្នូរ។ 47 នាងម៉ារីជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡា និងនាងម៉ារីជាម្ដាយយ៉ូសេ នាំគ្នាមើលកន្លែងដែលគេបញ្ចុះព្រះសពព្រះអង្គ។
ពេលពួកនាយកបូជាចារ្យ ពួកព្រឹទ្ធាចារ្ យពួកអាចារ្យនិងក្រុមប្រឹក្សាបញ្ជូនព្រះយេស៊ូទៅលោកពីឡាត លោកពីឡាតមិនចង់ផ្ដន្ទាទោសព្រះអង្គទេ។ ទោះជាមនុស្សជាច្រើនបានចោទប្រកាន់ព្រះយេស៊ូជាច្រើនដងក៏ដោយ ក៏ទ្រង់មិនបានឆ្លើយតបនឹងពួកគេដែរ។
ពួកគេបានបញ្ជាឲ្យគេចងព្រះយេស៊ូ ប៉ុន្តែអាចជាឆ្មាំដែលបានចងទ្រង់ ហើយនាំទ្រង់ទៅឆ្ងាយ។ «ពួកគេបានបញ្ជាឲ្យព្រះយេស៊ូត្រូវបានគេចង ហើយបន្ទាប់មកទ្រង់ត្រូវបានគេនាំយកទៅឆ្ងាយ» ឬ «ពួកគេបានបញ្ជាឲ្យឆ្មាំចងព្រះយេស៊ូហើយបន្ទាប់មកពួកគេបាននាំទ្រង់ទៅឆ្ងាយ»
ពួកគេបាន នាំព្រះយេស៊ូទៅជួបពីឡាតហើយផ្ទេរការត្រួតត្រាព្រះយេស៊ូវទៅគាត់។
ឃ្លានេះអាចបញ្ចប់ថា «អ្នកខ្លួនឯងបាននិយាយថាខ្ញុំ»
«គេចោទប្រកាន់ព្រះយេស៊ូពីរឿងអាក្រក់ជាច្រើន»
«ពីឡាតបានសួរព្រះយេស៊ូម្ដងទៀត»
អាចបញ្ជាក់នៅក្នុងទម្រង់វិជ្ជមាន។ «តើអ្នកមិនមានចម្លើយទេ»
អាចសរសេរជាសេចក្តីថ្លែងការណ៍។ «ពួកគេកំពុងចោទប្រកាន់អ្នកជាច្រើន!»
«ស្តាប់» ជាពាក្យដែលប្រើដើម្បីបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់របស់ព្រះយេស៊ូ ចំពោះការចោទប្រកាន់ដែលបានចោទប្រកាន់មកលើព្រះអង្គ។
លោកពីឡាតភ្ញាក់ផ្អើលនឹងព្រះយេស៊ូ ដែលមិនបានឆ្លើយតបនិងការពារខ្លួន។
ពីឡាតសង្ឃឹមថា ហ្វូងមនុស្សនឹងជ្រើសរើសយកព្រះយេស៊ូ ហើយបានស្នើសុំដោះលែងអ្នកទោសតែហ្វូងមនុស្សបានសុំបារ៉ាបាសជំនួសវិញ។
ពាក្យនេះប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ការឈប់សម្រាក នៅក្នុងសាច់រឿងដ៏សំខាន់ ពេលអ្នកនិពន្ធប្តូរទៅប្រាប់ពីប្រវត្តិអំពីប្រពៃណីរបស់លោកពីឡាត់ ក្នុងការដោះលែងអ្នកទោសនៅឯពិធីជប់លៀងនិងអំពីបារ៉ាបាស។
«ពេលនោះមានបុរសម្នាក់ឈ្មោះបារ៉ាបាស ដែលជាប់ពន្ធនាគារជាមួយបុរសខ្លះទៀត។ ពួកគេបានធ្វើឃាតនៅពេលពួកគេបះបោរប្រឆាំងនឹងរដ្ឋាភិបាលរ៉ូម៉ាំង»
សំដៅទៅលើលោកពីឡាតដោះលែងអ្នកទោសនៅឯពិធីជប់លៀង។ អាចបញ្ជាក់ច្បាស់ថា «ដោះលែងអ្នកទោសម្នាក់ ដូចដែលពួកគេបានធ្វើកាលពីអតីតកាល»
នេះជាព័ត៌មានសំខាន់អំពីមូលហេតុ ដែលព្រះយេស៊ូត្រូវបានគេប្រគល់ទៅលោកពីឡាត់។
ពួកគេច្រណែននឹងព្រះយេស៊ូ ប្រហែលជាដោយសារមានមនុស្សជាច្រើនបានដើរតាមទ្រង់ ហើយក្លាយជាសិស្សរបស់ទ្រង់។ «ពួកនាយកបូជាចារ្យច្រណែននឹងព្រះយេស៊ូ។ នេះជាមូលហេតុដែលពួកគេ» ឬ «បូជាចារ្យជាន់ខ្ពស់ច្រណែននឹងប្រជាប្រិយភាពរបស់ព្រះយេស៊ូ ក្នុងចំណោមប្រជាជន។ នេះជាមូលហេតុ ដែលពួកគេធ្វើដូច្នេះ»
អ្នកនិពន្ធនិយាយពីពួកនាយកបូជាចារ្យប្រញាប់ប្រញាល់ ឬជំរុញហ្វូងមនុស្សហាក់ដូចជាហ្វូងមនុស្សប្រៀបបីដូចជាជាចានកំពុងរង្គើ។ «បញ្ចោញហ្វូងមនុស្ស» ឬ «ជម្រុញហ្វូងមនុស្ស»
ព័ត៌មានដែលបាត់អាចត្រូវបានបន្ថែម។ «ត្រូវបានដោះលែងជំនួសព្រះយេស៊ូវិញ»
ហ្វូងមនុស្សសុំធ្វើគុតព្រះយេស៊ូ ដូច្នេះលោកពីឡាតប្រគល់ទ្រង់ទៅពួកទាហានដែលចំអក បំពាក់ភួងបន្លា វាយ និងនាំទ្រង់ចេញទៅឆ្កាង។
ពីឡាតសួរថា តើគាត់គួរធ្វើអ្វីជាមួយព្រះយេស៊ូ ប្រសិនបើគាត់ដោះលែងបារ៉ាបាសឲ្យពួកគេ។ នេះជាស្ថានភាពសម្មតិកម្ម។ អាចត្រូវបានសរសេរឲ្យបានច្បាស់ថា «បើខ្ញុំដោះលែងបារ៉ាបាស តើខ្ញុំគួរធ្វើយ៉ាងដូចម្តេចជាមួយស្តេចយូដា»
«ពីឡាតបាននិយាយទៅកាន់ហ្វូងមនុស្ស»
រីករាយចេញចិត្ត
ពីឡាតមិនបានវាយធ្វើបាបព្រះយេស៊ូទេ ផ្ទុយទៅវិញទាហានរបស់លោកជាអ្នកធ្វើ។
«វាយនឹងរំពាត់» នេះមានន័យថាត្រូវវាយដោយរំពាត់ឈឺចាប់ជាពិសេស។
លោកពីឡាតបានប្រាប់ទាហានរបស់លោកឲ្យចាប់ព្រះយេស៊ូយកទៅឆ្កាង។ អាចសរសេរបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «បានប្រាប់ទាហានរបស់គាត់ឲ្យយកទ្រង់ទៅឆ្កាង»
នេះជាកន្លែងដែលទាហានរ៉ូម៉ាំងនៅក្រុងយេរូសាឡឹមរស់នៅ និងអភិបាលបានស្នាក់ ពេលគាត់នៅក្រុងយេរូសាឡឹម។ «ទីធ្លារបស់បន្ទាយទាហាន» ឬ «ទីធ្លានៃទីលំនៅរបស់អភិបាល» ។
«អង្គភាពទាំងមូលនៃទាហាន»
ពណ៌ស្វាយជាពណ៌ដែលពាក់ដោយរាជ្យវង្យ។ ពួកទាហានមិនជឿថា ព្រះយេស៊ូជាស្ដេចទេ។ ពួកគេបានស្លៀកពាក់ឲ្យទ្រង់តាមរបៀបនេះ ដើម្បីចំអកឲ្យទ្រង់ពីព្រោះអ្នកផ្សេងទៀតនិយាយថា ទ្រង់ជាស្តេចរបស់ជនជាតិយូដា។
«មកុដធ្វើពីបន្លា»
ការថ្វាយបង្គំ ដោយលើកដៃត្រូវបានប្រើដើម្បីស្វាគមន៍អធិរាជរ៉ូម៉ាំង។ ពួកទាហានមិនជឿថា ព្រះយេស៊ូជាស្តេចរបស់ជនជាតិយូដាទេ។ ផ្ទុយទៅវិញពួកគេនិយាយបែបនេះដើម្បីចំអកឲ្យទ្រង់។
«ដំបង» ឬ «ព្រនូង»
មានន័យថាលុតជង្គង់
យោងទៅតាមច្បាប់រ៉ូម៉ាំងអ្នកជិះសេះអាចបង្ខំបុរសម្នាក់ ដែលគាត់ដើរតាមផ្លូវឲ្យផ្ទុកបន្ទុក។ ក្នុងករណីនេះ ពួកគេបានបង្ខំស៊ីម៉ូនឲ្យលីឈើឆ្កាងរបស់ព្រះយេស៊ូ។
«មកពីខាងក្រៅទីក្រុង»
នេះជាពត៌សំខាន់អំពីថាតើអ្នកណាជាអ្នកឆ្លងកាត់។
ទាំងនេះជាឈ្មោះរបស់មនុស្សប្រុស។
ពួកទាហាននាំព្រះយេស៊ូទៅគាល់កូថា ជាកន្លែងដែលគេឆ្កាងព្រះអង្គនិងមនុស្សពីរនាក់ទៀត។ មនុស្សជាច្រើនបានសើចចំអកទ្រង់។
«កន្លែងលលាដ៍ក្បាល» ឬ «កន្លែងនៃលលាដ៍ក្បាល»។ នេះជាឈ្មោះកន្លែងមួយ។ ពុំមែនមានន័យថា មានលលាដ៍ក្បាលច្រើននៅទីនោះទេ។
ឆ្អឹងក្បាល
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការពន្យល់ថា ប្រេងក្រអូបជាថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់។ «ស្រាលាយជាមួយថ្នាំដែលគេហៅថាគ្រឿងក្រអូប» ឬ «ស្រាលាយជាមួយថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់ ដែលគេហៅថាគ្រឿងក្រអូប»
«ទីបី» ជាលេខធម្មតា។ សំដៅទៅលើម៉ោង៩ព្រឹក។ «ម៉ោងប្រាំបួនព្រឹក»
ទាហានបានភ្ជាប់សញ្ញានេះទៅនឹងឈើឆ្កាងនៅពីលើព្រះយេស៊ូ។ «ពួកគេបានជាប់នឹងឈើឆ្កាងនៅពីលើព្រះយេស៊ូ ដែលជាសញ្ញាសំគាល់មួយ»។
«ការចោទប្រកាន់»
«ចោរប្រដាប់អាវុធ»
អាចសរសេរកាន់តែច្បាស់ថា «មួយនៅលើឈើឆ្កាង មួយនៅខាងស្តាំ និងម្នាក់ទៀតនៅខាងឆ្វេងព្រះអង្គ»
នេះជាសកម្មភាពដែលមនុស្សធ្វើ បង្ហាញការមិនពេញចិត្ត។
ជាការនិយាយចំអកមើលងាយ។ ប្រើឧទានដែលសមរម្យជាភាសារបស់អ្នក។
ប្រជាជនសំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូតាមរយៈអ្វី ដែលទ្រង់បានទាយមុនថា ទ្រង់នឹងធ្វើ។ «អ្នកដែលបាននិយាយថាអ្នកនឹងបំផ្លាញព្រះវិហារនេះ ហើយសាងសង់វាឡើងវិញក្នុងរយៈពេលបីថ្ងៃ»
សំដៅទៅលើផ្លូវដែលមនុស្សដើរតាមព្រះយេស៊ូ កំពុងតែចំអកឲ្យទ្រង់។
«គេនិយាយចំអកឲ្យព្រះយេស៊ូនៅក្នុងចំណោមគ្នាគេ»
ជាឈ្មោះមួយទៀតសម្រាប់ព្រះយេស៊ូ។
មធ្យោបាយក្នុងការជឿលើព្រះយេស៊ូ។ «ជឿលើទ្រង់»
«ចំអក» ឬ «ប្រមាថ»
ពេលថ្ងៃត្រង់ភាពងងឹតគ្របដណ្តប់លើទឹកដីទាំងមូល រហូតដល់ម៉ោងបី ពេលព្រះយេស៊ូស្រែកយ៉ាងខ្លាំងហើយសុគតទៅ ហើយវាំងននព្រះវិហារបានរហែកចុះពីលើទៅខាងក្រោម។
សំដៅទៅលើថ្ងៃត្រង់ឬម៉ោង ១២ ។
នៅទីនេះអ្នកនិពន្ធពិពណ៌នាថា វាប្រែទៅជាងងឹតនៅខាងក្រៅហាក់ដូចជាភាពងងឹតជារលក ដែលមានចលនានៅលើដី។ «ដីទាំងមូលប្រែជាងងឹត»
សំដៅទៅលើម៉ោងបីរសៀល។ «នៅម៉ោងបីរសៀល» ឬ «ពេលរសៀល»
ទាំងនេះជាពាក្យក្នុងភាសាអារ៉ាម ដែលគួរតែសរសេរជាភាសារបស់អ្នកដោយមានសំឡេងស្រដៀងគ្នា។
«មានន័យថា»
អាចបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា ពួកគេយល់ច្រឡំនូវអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូល។ «នៅពេលដែលអ្នកខ្លះឈរនៅទីនោះបានឮសម្តីរបស់ទ្រង់ ពួកគេបានយល់ច្រឡំហើយនិយាយថា»
«ទឹកខ្មេះ»
«ឈើ» នេះជាដំបងដែលធ្វើពីដើមត្រែង។
«បានប្រគល់វាទៅព្រះយេស៊ូ» ។ បុរសនោះបានកាន់ដំបង ដើម្បីឲ្យព្រះយេស៊ូអាចផឹកស្រាពីអេប៉ុង។ «ហុចវាឲ្យព្រះយេស៊ូ»
ម៉ាកុសបង្ហាញថា ព្រះជាម្ចាស់បានហែកវាំងននព្រះវិហារ។ អាចបកប្រែជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ព្រះជាម្ចាស់បានហែកវាំងននក្នុងព្រះវិហារជាពីរ»
ជានាយទាហានម្នាក់ មើលការខុសត្រូវលើទាហានដែលបានឆ្កាងព្រះយេស៊ូ។
«ដែរឈរទល់មុខព្រះយេស៊ូ»
«របៀបដែលព្រះយេស៊ូសុគត» ឬ «របៀបដែលព្រះយេស៊ូសុគត»
ជាឋានៈសំខាន់សម្រាប់ព្រះយេស៊ូ។
«ឃ្លាំមើលពីចម្ងាយ»
«ដែរជាម្តាយរបស់យ៉ាកុប ... និងយ៉ូសេ» អាចសរសេរដោយគ្មានវង់ក្រចក។
«យ៉ាកុបក្មេង» បុរសនេះត្រូវបានគេសំដៅថា «ក្មេងជាង» ប្រហែលជាសម្គាល់ពីបុរសម្នាក់ទៀតឈ្មោះយ៉ាកុប។
យ៉ូសេនេះមិនមែនជាមនុស្សដូចគ្នានឹងប្អូនប្រុសរបស់ព្រះយេស៊ូទេ។ សូមមើលពីរបៀប ដែលអ្នកបានបកប្រែឈ្មោះដូចគ្នានៅក្នុង៦:១ ។
សាឡូមេគឺជាឈ្មោះរបស់ស្ត្រី។
«លព្រះយេស៊ូគង់នៅក្នុងស្រុកកាលីឡេ ស្ត្រីទាំងនេះបានដើរតាមទ្រង់ទៅក្រុងយេរូសាឡឹម»។ ជាព័ត៌សំខាន់អំពីស្ត្រីដែលបានមើលពីចម្ងាយ។
ក្រុងយេរូសាឡឹមខ្ពស់ជាងកន្លែងផ្សេងទៀតនៅអ៊ីស្រាអែលដូច្នេះជាការធម្មតាទេដែលមនុស្សនិយាយពីការឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡឹម ហើយចុះពីក្រុងនោះ។
យ៉ូសែបជាអ្នកស្រុកអារីម៉ាថេបានសុំលោកពីឡាត់ យកសពព្រះយេស៊ូដែលគាត់បានរុំនឹងសំពត់ហើយដាក់ក្នុងផ្នូរ។
ពេលល្ងាច គេនិយាយថា នឹងមានអ្វីមួយអាច «មក» ពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀត។ «វាបានក្លាយជាពេលល្ងាច» ឬ «វាជាពេលល្ងាច»
ឃ្លាថា «បានមកដល់ទីនោះ» សំដៅទៅលើយ៉ូសែបមកជួបលោកពីឡាត់ ដែលត្រូវបានពិពណ៌នាផងដែរ បន្ទាប់ពីព័ត៌សំខាន់ត្រូវបានផ្តល់ឲ្យ ប៉ុន្តែការមកដល់របស់គាត់ ជួយណែនាំគាត់ពីរឿងរ៉ាវ។ អាចមានវិធីផ្សេង ដើម្បីធ្វើដូចនេះក្នុងភាសារបស់អ្នក។ « យ៉ូសែបនៃអើរីម៉ាថេធីត្រូវបានគេគោរព»
«យ៉ូសែបមកពីស្រុកអើរីម៉ាថេ» ។ យ៉ូសែបជាឈ្មោះរបស់បុរស ហើយអារីម៉ាថេតជាឈ្មោះកន្លែងរបស់គាត់។
ជាព័ត៌សំខាន់អំពីយ៉ូសែប។
«បានទៅជួបពីឡាត»ឬ«បានទៅកន្លែងដែលលោកពីឡាត់នៅ»
បើគាត់មិនបញ្ចុះសពព្រះយេស៊ូវនៅល្ងាចនោះទេ គាត់នឹងត្រូវរង់ចាំរហូតដល់ថ្ងៃសប្ប័ទបញ្ចប់ ព្រោះច្បាប់មិនអនុញ្ញាតឲ្យនរណាម្នាក់ធ្វើការងារណាមួយនៅថ្ងៃសប្ប័ទទេ។ អាចបញ្ជាក់ឲ្យបានច្បាស់ថា «បានសុំយកសាកសពព្រះយេស៊ូ ដើម្បីឲ្ គាត់អាចបញ្ចុះទ្រង់បានភ្លាមៗ ខណៈពេលដែលវានៅតែជាថ្ងៃរៀបចំ»
ពីឡាតបានឮមនុស្សនិយាយថា ព្រះយេស៊ូបានស្លាប់ហើយ។ ការណ៍នេះធ្វើឲ្យគាត់ភ្ញាក់ផ្អើល ដូច្នេះគាត់បានសួរទៅនាយទាហានថា តើវាជាការពិតទេ។ អាចបញ្ជាក់ច្បាស់ថា «ពីឡាតភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ពេលគាត់បានឮព្រះយេស៊ូបានសុគតហើយ ដូច្នេះគាត់បានហៅនាយទាហាន»
«នៅពេលដែលពីឡាតបានដឹង»
«គាត់បានអនុញ្ញាតឱ្យយ៉ូសែបយកសពរបស់ព្រះយេស៊ូ»
ទេសឯកជាក្រណាត់ធ្វើពីសរសៃរុក្ខជាតិ។ សូមមើលពីរបៀបដែលអ្នកបានបកប្រែវានៅក្នុងជំពូក១៤ ខ៥១ ។
យ៉ូសែបមានជំនួយពីមនុស្សផ្សេងទៀត ឲ្យយកព្រះយេស៊ូចុះពីឈើឆ្កាង រៀបចំវាសម្រាប់ដាក់ក្នុងផ្នូរនិងបិទផ្នូរ។ «គាត់និងអ្នកផ្សេងទៀតបានយកទ្រង់ចុះ ... បន្ទាប់មកពួកគេបានប្រមៀលថ្មមួយដុំ»
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ផ្នូរមួយដែលមាននរណាម្នាក់ធ្លាប់បានដាប់ចេញពីថ្មរឹងមាំ»
«ថ្មសំប៉ែតធំមួយនៅពីមុខ"»
យ៉ូសេនៅទីនេះពុំមែនជាប្អូនប្រុសរបស់ព្រះយេស៊ូទេ។ សូមមើលពីរបៀបដែលអ្នកបានបកប្រែឈ្មោះដូចគ្នានៅក្នុងជំពូក៦ ខ១ ។
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «កន្លែងដែលយ៉ូសែប និងអ្នកផ្សេងទៀតបានបញ្ចុះព្រះសពរបស់ព្រះយេស៊ូ»
លុះព្រលឹមឡើង គេចងព្រះយេស៊ូ ហើយបញ្ជូនព្រះអង្គទៅលោកពីឡាត។
លោកពីឡាតងឿងឆ្ងល់ណាស់ដោយព្រះយេស៊ូមិនឆ្លើយទៅគាត់។
ជាធម្មតាលោកពីឡាតបានដោះលែងអ្នកទោសម្នាក់ដែលពួកគេបានស្នើសុំនៅពេលបុណ្យរំលង។
លោកពីឡាតដឹងថាមកពីការច្រណែនទើបពួកនាយកបូជាចារ្យបញ្ជូនព្រះយេស៊ូមកគាត់។
ហ្វូងមនុស្សបានស្រែកទាមទារ ឲ្យ ដោះលែងលោកបារ៉ាបាស។
បណ្តាជនបានស្រែកថា៖ ស្តេចរបស់ជនជាតិយូដាគួរតែត្រូវបានគេឆ្កាង។
ពួកទាហានបានយកអាវពណ៌ក្រហមទុំមកពាក់ឲ្យព្រះយេស៊ូ រួចយកបន្លាមកក្រងធ្វើភួង។
អ្នកដើរកាត់លោកស៊ីម៉ូនមកពីស្រុកគីរេ ត្រូវបានបង្ខំឲ្យលីឈើឆ្កាងរបស់ព្រះយេស៊ូ។
កន្លែងនោះមានឈ្មោះថាគឺគាល់កូថា ដែលមានន័យថាភ្នំលលាដ៍ក្បាល។
ពួកទាហានបានចាប់ឆ្នោតសម្រាប់សម្លៀកបំពាក់របស់ព្រះយេស៊ូ។
ពួកទាហានបានសរសេរថា៖ « ស្តេចរបស់ជនជាតិយូដា» នៅលើសញ្ញានេះ។
អ្នកដែលឆ្លងកាត់ដោយបានជំទាស់នឹងជំរុញទឹកចិត្តព្រះយេស៊ូ ឲ្យសង្រ្គោះខ្លួនព្រះអង្គ ហើយចុះពីឈើឆ្កាងមក។
ពួកនាយកបូជាចារ្យមានប្រសាសន៍ថា៖ ព្រះយេស៊ូត្រូវចុះពីឈើឆ្កាងមកដើម្បីអោយគេជឿ។
ពួកនាយកបូជាចារ្យបានហៅព្រះយេស៊ូថាជាព្រះគ្រិស្ដ និងជាស្តេចអ៊ីស្រាអែល។
នៅពេលថ្ងៃត្រង់ ភាពងងឹតបានគ្រប់បាំងនៅលើផែនដីទាំងមូល។
ព្រះយេស៊ូបន្លឺព្រះសូរសៀងខ្លាំងៗថា៖ «ឱព្រះអង្គជាព្រះនៃទូលបង្គំអើយហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គបោះបង់ចោលទូលបង្គំដូច្នេះ»?
ព្រះយេស៊ូបានស្រែកយ៉ាងខ្លាំងមុនពេលព្រះអង្គសុគត។
វាំងនននៃព្រះវិហារត្រូវបានរហែកជាពីរពីលើចុះក្រោមនៅពេលដែលព្រះយេស៊ូបានសុគត។
នាយទាហានបញ្ជាក់ថាបុរសនេះពិតជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់មែន។
ព្រះយេស៊ូបានសុគតនៅមុនថ្ងៃសប្ប័ទមួយថ្ងៃ។
លោកយ៉ូសែបជាអ្នកស្រុកអារីម៉ាថេតបានយកព្រះយេស៊ូចុះពីឈើឆ្កាងរុំនឹងក្រណាត់ទេសឯក ហើយបានដាក់ព្រះអង្គនៅក្នុងទីបញ្ចុះសពមួយ ហើយរមៀលថ្មមួយដុំនៅមាត់ទ្វារផ្នូរ។
1 ពេលថ្ងៃសប្ប័ទកន្លងផុតទៅ នាងម៉ារីជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡា នាងម៉ារីជាម្ដាយ លោកយ៉ាកុប និងនាងសាឡូមេ បានទិញគ្រឿងក្រអូប យកទៅអប់សពព្រះយេស៊ូ។ 2 ពេលថ្ងៃបានរះ នៅពេលព្រលឹម ក្នុងថ្ងៃទីមួយនៃអាទិត្យនោះ ពួកនាងក៏បានទៅឯផ្នូរ។ 3 ពួកស្រ្តីបាននិយាយគ្នាទៅវិញទៅមកថា៖ «តើបាននរណាជួយប្រមៀលថ្មចេញពីមាត់ផ្នូរឲ្យយើង?» 4 ពេលពួកនាងងើយមើលទៅ ក៏ឃើញថ្មត្រូវបានរមៀលចេញពីផ្លូវ ហើយថ្មនោះគឺវាធំណាស់។ 5 ពួកនាងបានចូលទៅក្នុងផ្នូរហើយឃើញ កម្លោះម្នាក់សម្លៀកបំពាក់ពណ៌ស អង្គុយនៅខាងស្តាំ ហើយពួកនាងភ័យស្រឡាំងកាំង។ 6 អ្នកកម្លោះនិយាយទៅពួកគេថា៖ «សូមកុំខ្លាចអី។ អ្នករាល់គ្នាមករកព្រះយេស៊ូ ជាអ្នកស្រុកណាសារ៉ែត ដែលត្រូវបានឆ្កាង។ ព្រះអង្គបានរស់ឡើងវិញហើយ! ព្រះអង្គមិននៅទីនេះទេ។ សូមមើលនេះជាកន្លែងដែលគេដាក់ព្រះសព របស់ព្រះអង្គ។ 7 ប៉ុន្តែសូមទៅ ប្រាប់ដល់ពួកសិស្ស ហើយនិងពេត្រុសថា ព្រះអង្គបានទៅស្រុកកាលីឡេមុនហើយ។ នៅទីនោះអ្នករាល់គ្នានឹងឃើញព្រះអង្គ ដូចដែលព្រះអង្គបានប្រាប់អ្នករួចហើយ»។ 8 ពួកស្រ្តីក៏នាំគ្នារត់ចេញពីផ្នួរ ទៅទាំងញ័ររន្ធត់ និងមានភាពងឿងឆ្ងល់។ ពួកគាត់មិនបាននិយាយប្រាប់អ្នកណាឡើយ ដោយព្រោះពួកគេភ័យខ្លាំង។ 9 ព្រឹកព្រលឹមនៅថ្ងៃទីមួយនៃអាទិត្រនោះ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើយវិញ ព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញខ្លួនមុនគេឲ្យនាងម៉ារីជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡាឃើញ គឺអ្នកដែលព្រះអង្គបានដេញអារក្សប្រាំពីរចេញពីនាង។ 10 នាងបានចេញហើយប្រាប់អ្នកទាំងនោះដែលធ្លាប់នៅជាមួយព្រះអង្គ ក្នុងពេលពួកគេកំពុងតែកាន់ទុក្ខហើយយំសោកផង។ 11 ពួកគេបានឮថាព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ ហើយនាងបានឃើញព្រះអង្គផ្ទាល់ផងដែរ ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានជឿឡើយ។ 12 បន្ទាប់ពីការនោះ ព្រះយេស៊ូបង្ហាញឲ្យពួកគេពីរនាក់បានឃើញ តាមបែបមួយផ្សេងទៀត ក្នុងពេលពួកអ្នកទាំងពីរនោះធ្វើដំណើរទៅតាមស្រុកស្រែ។ 13 ពួកនាក់ទាំងពីរបានទៅប្រាប់ពួកសិស្សឯទៀត ប៉ុន្តែពួកសិស្សនៅមិនជឿពួកគេទេ។ 14 ក្រោយមកព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញឲ្យពួកទាំងដប់មួយឃើញ នៅពេលពួកសិស្សកំពុងហូបនៅតុអាហារ ហើយព្រះអង្គបន្ទោសគេ ព្រោះគេគ្មានជំនឿ ហើយមានចិត្តរឹងរូស ដែលមិនជឿអស់អ្នកដែលបានឃើញព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។ 15 ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅគេថា៖ «សូមចេញទៅក្នុងពិភពលោកទាំងមូល ហើយប្រកាសដំណឹងល្អ ដល់មនុស្សទាំងអស់ចុះ។ 16 អស់អ្នកដែលជឿហើយធ្វើពិធីជ្រមុចទឹកនឹងបានសង្គ្រោះ ហើយអ្នកណាមិនជឿវិញនឹងត្រូវជាប់ទោស។ 17 ទីសម្គាល់ទាំងនេះនឹងទៅតាមអស់អ្នកដែលជឿ ដោយឈ្មោះខ្ញុំពួកគេនឹងដេញអារក្ស។ ពួកគេនឹងនិយាយនៅក្នុងភាសាថ្មីដែរ។ 18 ពួកគេនឹងចាប់កាន់ពស់ជាមួយដៃរបស់គេដែរ និងបើគេផឹកអ្វីពុលក៏មិនធ្វើឲ្យពួកគេឈឺដែរ។ ពួកគេនឹងដាក់ដៃលើអ្នកឈឺនោះនឹងបានទទួលបានជាសះស្បើយ។ 19 បន្ទាប់ពីព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលទៅគេរួចហើយ ព្រះអង្គក៏បានលើកឡើងទៅស្ថានសួគ៌ ហើយគង់នៅខាងស្តាំព្រះហស្តនៃព្រះជាម្ចាស់។ 20 ពួកសិស្សបានក៏ចេញទៅប្រកាសគ្រប់ទីកន្លែង ព្រះអម្ចាស់ធ្វើការរួមជាមួយគេ ហើយបញ្ជាក់ព្រះបន្ទូលដោយទីសម្គាល់ដែលបានទៅជាមួយគេផងដែរ។
នៅថ្ងៃដំបូងនៃសប្តាហ៍ ស្ត្រីមកពីព្រលឹម ព្រោះពួកគេរំពឹងថានឹងប្រើគ្រឿងក្រអូបដើម្បីចាក់ប្រេងលើព្រះសពរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ពួកគេភ្ញាក់ផ្អើលពេលឃើញយុវជនម្នាក់ ដែលប្រាប់ពួកគេថា ព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្មរស់ ប៉ុន្តែពួកគេខ្លាចហើយមិនប្រាប់អ្នកណាឡើយ។
ពេលព្រះអាទិត្យបានកំណត់នៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ និងថ្ងៃទីមួយនៃសប្តាហ៍បានចាប់ផ្តើម។
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «មាននរណាម្នាក់បានប្រមៀលថ្មចេញ»
ទេវតាបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា ព្រះយេស៊ូបានរស់ពីសុគតឡើងវិញ។ អាចបកប្រែជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ទ្រង់បានរស់ឡើងវិញ!» ឬ «ព្រះជាម្ចាស់បានប្រោសព្រះអង្គឲ្យមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ» ។ ឬ «ព្រះអង្គបានរស់ពីសុគតឡើងវិញហើយ» ។
មុនដំបូងព្រះយេស៊ូបានលេចនៅមុខនាងម៉ារីម៉ាក់ដាឡា មកប្រាប់ពួកសិស្ស បន្ទាប់មកទ្រង់ក៏លេចមកជួបមនុស្សពីរនាក់ផ្សេងទៀត ពេលពួកគេកំពុងធ្វើដំណើរទៅស្រុកហើយក្រោយមកព្រះអង្គបានលេចមកជួបសិស្សទាំងដប់មួយរូប។
«នៅថ្ងៃអាទិត្យ»
«ពួកគេបានឮម៉ារីម៉ាក់ដាឡានិយាយ»
ព្រះយេស៊ូជាមនុស្សដែល«ពីរនាក់»បានឃើញ ប៉ុន្តែអ្វីដែលពួកគេបានឃើញមិនដូចព្រះយេស៊ូ ដូច្នេះពួកគេមិនដឹងថាពួកគេកំពុងមើលព្រះយេស៊ូទេ។
ពីរនាក់ក្នុងចំណោម «អ្នកដែលនៅជាមួយគាត់» (១៦: ៩)
សិស្សឯទៀតៗមិនជឿអ្វី ដែលអ្នកទាំងពីរនិយាយនោះទេ។
ពេលព្រះយេស៊ូបានជួបជាមួយសិស្សដប់មួយនាក់ ទ្រង់បានស្ដីបន្ទោសពួកគេចំពោះការមិនជឿ ហើយប្រាប់ពួកគេឲ្យចេញទៅក្រៅពិភពលោក ដើម្បីប្រកាសដំណឹងល្អ។
ទាំងនេះជាសិស្សដប់មួយនាក់ដែលបាននៅបន្ទាប់ពីយូដាសបានចាកចេញពីពួកគេ។
ជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់បរិភោគ ដែលជាវិធីធម្មតាដែលមនុស្សប្រើបរិភោគអាហារ។ «ពួកគេកំពុងញ៉ាំអាហារ»
ពួកគេបានដេកនៅខាងឆ្វេងដោយប្រើដៃស្តាំរបស់ពួកគេបរិភោគអាហារនៅលើតុ។
ព្រះយេស៊ូកំពុងស្ដីបន្ទោសពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គ ព្រោះពួកគេមិនជឿលើទ្រង់។ បកប្រែលេខសម្គាល់នេះ ដូច្នេះគេយល់ថាពួកសិស្សមិនជឿលើព្រះយេស៊ូទេ។ «ការបដិសេធមិនជឿ»
នៅទីនេះ «ពិភពលោក» ជាពាក្យពិពណ៌នាសម្រាប់ប្រជាជននៅលើពិភពលោក។ «ទៅគ្រប់ទីកន្លែងមានមនុស្ស»
ជាការនិយាយជ្រុលហួសប្រមាណ ការនិយាយបំផ្លើសនិងជាពាក្យសម្តីសម្រាប់ប្រជាជននៅក្នុង «ពិភពលោកទាំងមូល»។ «ពិតជាអ្នកទាំងអស់គ្នា»
ពាក្យថា «គាត់» សំដៅទៅលើនរណាម្នាក់។ ប្រយោគនេះអាចសរសេរជាកិរិយាសកម្ម។ «ព្រះជាម្ចាស់នឹងជួយសង្រ្គោះមនុស្សទាំងអស់ដែលជឿ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកឲ្យពួកគេ»
ពាក្យថា «គាត់« សំដៅលើនរណាម្នាក់។ ឃ្លានេះអាចសរសេចជាកិរិយាសកម្ម។ «ព្រះជាម្ចាស់នឹងថ្កោលទោសមនុស្សទាំងអស់ដែលមិនជឿ»
ម៉ាកុសនិយាយអំពីការអស្ចារ្យ ហាក់បីដូចជាពួកគេជាមនុស្សដែលដើរតាមអ្នកជឿ។ «មនុស្សដែលឃ្លាំមើលអស់អ្នក ដែលជឿនឹងឃើញរឿងរ៉ាវទាំងនេះកើតឡើងហើយដឹងថាខ្ញុំនៅជាមួយអ្នកជឿ»
អាចមានន័យថា ១) ព្រះយេស៊ូកំពុងតែផ្តល់បញ្ជីទូទៅមួយថា៖ «ក្នុងនាមខ្ញុំគេនឹងធ្វើអ្វីៗទាំងនេះដូចនេះពួកគេ»ឬ ២) ព្រះយេស៊ូកំពុងតែប្រាប់បញ្ជីពិតប្រាកដថា៖ ការទាំងនេះជាអ្វីដែលពួកគេនឹងធ្វើក្នុងនាមខ្ញុំ។
នៅទីនេះ «ឈ្មោះ» ត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយសិទ្ធិអំណាច និងព្រះចេស្តារបស់ព្រះយេស៊ូ។ «ដោយអំណាចនៃឈ្មោះរបស់ខ្ញុំ» ឬ «ដោយអំណាចនៃឈ្មោះរបស់ខ្ញុំ» ។ សូមមើលពីរបៀបដែល «នៅក្នុងឈ្មោះរបស់ទ្រង់» ត្រូវបានបកប្រែនៅក្នុងជំពូក៩ ខ៣៨។
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ព្រះជាម្ចាស់បាននាំទ្រង់ ឡើងទៅស្ថានបរមសុខ ហើយទ្រង់បានគង់ចុះ»
«កន្លែងដែលព្រះប្រទានកិត្ដិយស និងអំណាចបំផុត»
«បានបង្ហាញថាពាក្យរបស់ទ្រង់ ដែលពួកគេកំពុងនិយាយគឺពិត»
ស្ត្រីបានទៅផ្នូរនៅថ្ងៃដំបូងនៃសប្តាហ៍នៅពេលព្រះអាទិត្យរះ។
មាននរណាម្នាក់បានប្រមៀលថ្មធំមួយចេញពីមាត់ទ្វារ។
ស្ត្រីទាំងនោះបានឃើញបុរសវ័យក្មេងម្នាក់ស្លៀកពាក់អាវពណ៌សអង្គុយនៅខាងស្តាំ។
យុវជននោះបាននិយាយថាព្រះយេស៊ូបានរស់ឡើងវិញហើយមិននៅទីនោះទេ។
យុវជននោះបាននិយាយថាពួកសិស្សនឹងជួបព្រះយេស៊ូនៅស្រុកកាលីឡេ។
ព្រះយេស៊ូបានលេចមកជួបនាងម៉ារីជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡាជាមុន។
ពួកសិស្សគេមិនបានជឿឡើយ។
ពួកសិស្សមិនជឿទេ។
ព្រះយេស៊ូបានស្ដីបន្ទោសពួកសិស្សដោយសារពួកគេមិនជឿ។
ព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាឲ្យពួកសិស្សចូលទៅក្នុងពិភពលោក ហើយផ្សាយដំណឹងល្អ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ អ្នកដែលជឿ ហើយទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនឹងត្រូវបានសង្គ្រោះ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ អ្នកដែលមិនជឿនឹងត្រូវទទួលទោស។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ អ្នកដែលជឿថានឹងដេញអារក្សចេញ នឹងនិយាយភាសាថ្មី នឹងមិនត្រូវបានធ្វើទុក្ខដោយអ្វីដែលអាចបង្ករគ្រោះថ្នាក់ដល់មនុស្ស ហើយនឹងព្យាបាលអ្នកដទៃឡើយ។
បន្ទាប់ពីព្រះអង្គបានមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកសិស្សព្រះយេស៊ូត្រូវបានយកទៅស្ថានសួគ៌ ហើយអង្គុយនៅខាងស្តាំព្រះជាម្ចាស់។
ពួកសិស្សបានចេញទៅប្រកាសដំណឹងល្អគ្រប់ទីកន្លែង។
បន្ទាប់មកព្រះអម្ចាស់បានធ្វើការជាមួយពួកសិស្ស ហើយបានបញ្ជាក់ព្រះបន្ទូលដោយមានទីសម្គាល់។
1 មានមនុស្សជាច្រើនខិតខំរៀបរាប់ហេតុការណ៍តាមលំដាប់លំដោយ ដែលបានសម្រេចក្នុងចំណោមយើងរាល់គ្នា 2 ដូចដែលពួកគេបានប្រគល់មកយើង និងបានឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែកតំាងពីដំបូងមក និងទទួលមុខងារជាអ្នកបម្រើព្រះបន្ទូល។ 3 ចំពោះខ្ញុំពិនិត្យឃើញថាអ្វីៗល្អប្រសើរណាស់ ដោយដឹងថាត្រឹមត្រូវតាំងពីដើមរៀងមក ខ្ញុំបានកត់ត្រាទុក តាមលំដាប់លំដោយ ផ្ញើមកជូនឯកឧត្តមថេវភីល។ 4 ដូច្នេះ បងប្អូននឹងស្គាល់សេចក្តីពិត ដែលខ្ញុំបានបង្រៀនដល់បងប្អូនរាល់គ្នា។ 5 នៅក្នុងរាជ្យព្រះបាទហេរ៉ូដជាស្តេចគ្រងរាជ្យក្នុងស្រុកយូដា មានបូជាចារ្យមួយរូប ឈ្មោះលោកសាការី មកពីក្រុមបូជាចារ្យអប៊ីយ៉ា។ ភរិយាលោកឈ្មោះនាងអេលីសាបិតកើតក្នុងត្រកូលលោកអើរ៉ុន។ 6 អ្នកទាំងពីរជាមនុស្សសុចរិតចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយគោរពតាមបទបញ្ជា និងឱវាទរបស់ព្រះអម្ចាស់។ 7 ប៉ុន្តែ អ្នកទាំងពីរគ្មានកូនសោះ ព្រោះនាងអេលីសាបិតជាស្ត្រីអារ ហើយម្យ៉ាងទៀតអ្នកទាំងពីរក៏មានវ័យចំណាស់ទៅហើយ។ 8 ឥឡូវនេះ លោកសាការីកំពុងតែស្ថិតនៅក្នុងវត្តមានព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីបំពេញមុខងារជាបូជាចារ្យតាមវេនរបស់គាត់។ 9 យោងតាមទំនៀមទម្លាប់ គេជ្រើសរើសបូជាចារ្យដោយការចាប់ឆ្នោត ឲ្យដុតគ្រឿងក្រអូបក្នុងព្រះវិហារព្រះអម្ចាស់។ 10 មានមនុស្សច្រើនកុះករកំពុងតែអធិស្ឋាននៅខាងក្រៅព្រះវិហារ ពេលគាត់កំពុងតែដុតគ្រឿងក្រអូប។ 11 ឥឡូវនេះ ទេវតារបស់ព្រះអម្ចាស់ក៏បានលេចមក និងឈរនៅខាងស្តាំកន្លែងថ្វាយតង្វាយគ្រឿងក្រអូប។ 12 ពេលលោកសាការីឃើញទេវតា គាត់រន្ធត់ ហើយភ័យខ្លាចជាខ្លាំង។ 13 ប៉ុន្តែ ទេវតាមានប្រសាសន៍ទៅលោកថា៖ «កុំខ្លាចអី! លោកសាការីអើយ! ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់ស្តាប់ឮពាក្យអធិស្ឋានរបស់លោកហើយ។ នាងអេលីសាបិតភរិយារបស់គាត់ នឹងបង្កើតបានកូនប្រុសមួយ។ លោកត្រូវតែដាក់ឈ្មោះកូននោះថា យ៉ូហាន។ 14 លោកនឹងមានអំណរសប្បាយ ហើយមនុស្សជាច្រើននឹងអបអរកំណើតរបស់កូននោះ។ 15 ដ្បិត កូននោះនឹងមានឋានៈប្រសើរឧត្ដម នៅចំពោះព្រះភក្ត្រព្រះអម្ចាស់។ កូននោះមិនដែលសេពសុរា ឬគ្រឿងស្រវឹងណាមួយសោះឡើយ ហើយកូននោះនឹងបានពេញទៅដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ តាំងពីក្នុងផ្ទៃម្ដាយមកមេ៉្លះ។ 16 មានប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលជាច្រើននឹងបែរត្រឡប់មករកព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់ពួកគេវិញ។ 17 កូននោះនឹងមកមុនព្រះអម្ចាស់ បានពេញដោយព្រះវិញ្ញាណ និងប្ញទ្ធានុភាពរបស់លោកអេលីយ៉ា។ កូននោះនឹងបង្វែរចិត្តឪពុកមក រកកូន ដូច្នេះ ពួកមិនស្តាប់បង្គាប់នឹងដើរតាមប្រាជ្ញារបស់មនុស្សសុចរិត គឺរៀបចំចិត្តប្រជារាស្រ្តមួយថ្វាយព្រះអម្ចាស់។ 18 លោកសាការីសួរទេវតាថា៖ «តើខ្ញុំដឹងការនេះបានយ៉ាងដូចម្តេច? ដ្បិត ខ្ញុំចាស់ណាស់ទៅហើយ ហើយភរិយាខ្ញុំក៏ចាស់ណាស់ដែរ»។ 19 ទេវតាឆ្លើយតបថា៖ «ខ្ញុំជាទេវតាកាព្រីយ៉ែល ដែលឈរនៅចំពោះវត្តមានព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះជាម្ចាស់បានបញ្ជូនខ្ញុំឲ្យនាំដំណឹងល្អនេះប្រាប់លោក។ 20 មើល៍! លោកនឹងក្លាយជាមនុស្សគ និយាយពុំកើត រហូតទាល់តែពេលកំណត់មកដល់។ ព្រោះតែលោកពុំជឿតាមពាក្យខ្ញុំ នោះលោកនឹងនិយាយកើតវិញ រហូតទាល់ពេលកំណត់បានសម្រេចមកដល់។ 21 ឥឡូវនេះ មនុស្សម្នាកំពុងតែរង់ចាំមើលលោកសាការី។ ពួកគេភ្ញាក់ផ្តើល ព្រោះគាត់បានចំណាយពេលយ៉ាងយូរនៅក្នុងព្រះវិហារ ដោយពុំដឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើង។ 22 តែពេលគាត់ចេញមកវិញ គាត់ពុំអាចនិយាយដាក់គេកើត។ ពួកគេយល់ថា គាត់បានទទួលនិមិត្តមកពីព្រះជាម្ចាស់ ពេលគាត់នៅក្នុងព្រះវិហារ។ គាត់ព្យាយាមធ្វើសញ្ញាប្រាប់ពួកគេ ទាំងនិយាយមិនកើតដដែល។ 23 ក្រោយពេលបំពេញមុខងារដុតគ្រឿងក្រអូបរួច គាត់ក៏ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។ 24 ក្រោយមកទៀត នាងអេលីសាបិតជាភរិយាលោកមានផ្ទៃពោះប្រាំខែហើយ នាងនៅតែលាក់ខ្លួនដដែល។ នាងនិយាយថា៖ 25 «នេះជាកិច្ចការដែលព្រះអម្ចាស់បានធ្វើចំពោះនាងខ្ញុំ ពេលព្រះអង្គសម្លឹងមើលនាងខ្ញុំទាំងគាប់ព្រះហប្ញទ័យ ហើយបានដកសេចក្តីអាម៉ាស់ចេញពីនាងខ្ញុំ នៅចំពោះមនុស្សម្នាទាំងឡាយ»។ 26 ក្នុងពេលប្រាំមួយខែ ព្រះជាម្ចាស់បានចាត់បញ្ជូនទេវតាកាព្រីយ៉ែល ទៅភូមិមួយឈ្មោះណាសារ៉ែតក្នុងស្រុកកាលីឡេ 27 ដើម្បីទៅជួបស្រ្តីក្រមុំព្រហ្មចារីម្នាក់ ដែលបានភ្ជាប់ពាក្យជាមួួយកំលោះយ៉ូសែប។ លោកជាញាតិវង្សនឹងព្រះបាទដាវីឌ ហើយស្ត្រីក្រមុំនោះឈ្មោះនាងម៉ារី។ 28 ទេវតាចូលទៅក្នុងផ្ទះនាង ហើយពោលថា៖ «ជម្រាបសួរ! ព្រះអម្ចាស់គាប់ព្រះហឫទ័យនឹងនាងហើយ ព្រះអង្គគង់ជាមួយនាង»។ 29 តែនាងរន្ធត់យ៉ាងខ្លាំងដោយសារពាក្យនេះ ហើយនាងឆ្ងល់ថា តើពាក្យជម្រាបសួរនេះមានន័យដូចម្ដេច? 30 ទេវតាក៏ពោលទៅនាងថា៖ «កុំខ្លាចអី! ម៉ារីអើយ! ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់គាប់ព្រះហប្ញទ័យនឹងនាងណាស់។ 31 មើល! នាងនឹងមានគ៌ក ហើយសម្រាលបានបុត្រាមួយ។ នាងត្រូវដាក់ឈ្មោះបុត្រនោះថា «យេស៊ូ»។ 32 បុត្រានោះនឹងមានឋានៈប្រសើរឧត្តម ហើយត្រូវថ្វាយព្រះនាមថា ព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏ខ្ពស់បំផុត។ ព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានបល្ល័ង្កនៃព្រះបាទដាវីឌជាអយ្យកោរបស់ព្រះអង្គដល់ព្រះអង្គ។ 33 ព្រះអង្គនឹងគ្រងរាជ្យដំណាក់របស់លោកយ៉ាកុបជាដរាបតទៅ ហើយរាជ្យរបស់ព្រះអង្គនឹងស្ថិតស្ថេរអស់កល្បជានិច្ច។ 34 នាងម៉ារីសួរទៅទេវតាថា៖ «ធ្វើដូចម្តេចឲ្យការនេះសម្រេចបាន ដ្បិត នាងខ្ញុំពុំបានរួមរស់ជាមួយបុរសណាផង?» 35 ទេវតាក៏ឆ្លើយតបមកនាងថា៖ «ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធនឹងយាងមកសណ្ឋិតលើនាង ហើយប្ញទ្ធានុភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏ខ្ពស់បំផុត នឹងមកគ្របបាំងលើនាង។ ដូច្នេះ ព្រះបុត្រាដ៏វិសុទ្ធនឹងត្រូវប្រសូតមក ហើយថ្វាយព្រះនាមថា ព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់។ 36 មើល នាងអេលីសាបិតជាសាច់ញាតិរបស់នាងក៏មានផ្ទៃពោះ នៅក្នុងវ័យចាស់ផងដែរ។ នាងមានផ្ទៃពោះប្រាំមួួយខែហើយ ដ្បិតពីមុននាងត្រូវគេហៅថាជាស្រ្តីអារ។ 37 ដ្បិត គ្មានការអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើមិនកើតនោះឡើយ។ 38 នាងម៉ារីនិយាយថា៖ «មើល! នាងខ្ញុំជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់ សុំឲ្យការនេះបានសម្រេចដូចជាពាក្យទេវតាបានប្រាប់ចុះ»។ បន្ទាប់មកទេវតាក៏ចាកចេញពីនាងទៅ។ 39 នាងម៉ារីក៏ប្រញាប់ក្រោកឡើង រួចធ្វើដំណើរទៅភូមិមួយនៅតំបន់ភ្នំ ក្នុងស្រុកយូដា។ 40 នាងក៏ចូលទៅក្នុងផ្ទះរបស់លោកសាការី និងជម្រាបសួរនាងអេលីសាបិត។ 41 ឥឡូវនេះ ពេលនាងអេលីសាបិតបានឮនាងម៉ារីជម្រាបសួរដូច្នេះ ទារកនៅក្នុងផ្ទៃក៏រើបម្រាស់ឡើង នាងអេលីសាបិតបានពេញដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ។ 42 នាងបន្លឺសំឡេងឡើងខ្លាំងៗថា៖ «នាងជាស្រ្តីមានពរក្នុងចំណោមស្រ្តីទាំងឡាយ ហើយកូនកើតចេញពីផ្ទៃនាងក៏មានពរដែរ។ 43 ហេតុអ្វីបានជារឿងនេះកើតឡើងចំពោះរូបខ្ញុំ ដែលមាតារបស់ព្រះអម្ចាស់មកលេងនាងខ្ញុំដូច្នេះ? 44 ពេលឮពាក្យជម្រាបសួរភ្លាម កូននៅក្នុងផ្ទៃខ្ញុំក៏បំរះដោយអំណរសប្បាយ។ 45 នាងជាស្ត្រីមានពរ ព្រោះនាងបានជឿព្រះបន្ទូល ដែលព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលមកនាង ពិតជាបានសម្រេចមិនខាន»។ 46 នាងម៉ារីឆ្លើយតបវិញថា៖ «ព្រលឹងខ្ញុំសរសើរតម្កើងព្រះអម្ចាស់ 47 ហើយវិញ្ញាណខ្ញុំអរសប្បាយដែលព្រះជាម្ចាស់បានសង្គ្រោះខ្ញុំ។ 48 ព្រះអង្គទតមើលអ្នកបម្រើដ៏ទន់ទាបរបស់ព្រះអង្គ។ ចាប់ពីពេលនេះទៅ មនុស្សគ្រប់ជំនាន់នឹងហៅខ្ញុំថាជាអ្នកមានពរមែន។ 49 ដ្បិត ព្រះជាម្ចាស់ដ៏មានប្ញទ្ធានុភាពធ្វើការអស្ចារ្យចំពោះរូបខ្ញុំ ព្រះអង្គមានព្រះនាមដ៏វិសុទ្ធ។ 50 ព្រះអង្គមានព្រះហប្ញទ័យមេត្តាករុណាពីជំនាន់មួយទៅជំនាន់មួយ ឮចំពោះអស់អ្នកកោតខ្លាចព្រះអង្គ។ 51 ព្រះអង្គបានសម្តែងប្ញទ្ធានុភាពនៅនឹងព្រះហស្ត ដោយកំចាត់អស់ពួកអ្នកដែលអួតពីគំនិតខ្លួនឯង។ 52 ព្រះអង្គទម្លាក់អ្នកមានអំណាចចេញពីតំណែង និងលើកតម្កើងមនុស្សទន់ទាបឡើង។ 53 ព្រះអង្គប្រទានអាហារឆ្ងាញ់ដល់មនុស្សស្រេកឃ្លាន និងបណ្តេញពួកអ្នកមានឲ្យត្រឡប់ទៅវិញដៃទទេរ។ 54 ព្រះអង្គបានជួយអ៊ីស្រាអែលដែលជាអ្នកបម្រើព្រះអង្គ ដើម្បីសម្តែងព្រះហប្ញទ័យមេត្តាករុណា 55 (ដូចព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់បុព្វបុរស) ចំពោះលោកអប្រាហាំ និងកូនចៅរបស់លោកជារៀងរហូត»។ 56 នាងម៉ារីស្នាក់នៅជាមួយនាងអេលីសាបិតប្រហែល៣ខែ ទើបត្រឡប់ទៅផ្ទះនាងវិញ។ 57 ឥឡូវនេះ ដល់ពេលនាងអេលីសាបិតត្រូវសម្រាលកូន ហើយនាងកើតបានកូនប្រុសមួយ។ 58 អ្នកជិតខាង និងសាច់ញ្ញាតិនាងបានឮថា ព្រះអម្ចាស់សម្តែងព្រះហប្ញទ័យមេត្តាករុណា ដ៏លើសលប់ចំពោះរូបនាង ហើយពួកគេអបអរសាទរនាង។ 59 ប្រាំបីថ្ងៃក្រោយមក ដល់ពេលត្រូវធ្វើពិធីកាត់ស្បែកឲ្យទារក។ ពួកគេចង់ដាក់ឈ្មោះកូននោះថា «សាការី» ដូចជាឪពុកគេដែរ។ 60 ប៉ុន្តែ នាងជាម្តាយប្រាប់ថា៖ «ទេ! ត្រូវដាក់ឈ្មោះកូននេះថា យ៉ូហាន វិញ»។ 61 ពួកគេនិយាយទៅកាន់នាងថា៖ «នៅក្នុងចំណោមសាច់ញាតិនាង គ្មាននរណាមានឈ្មោះនេះទេ»។ 62 ពួកគេធ្វើសញ្ញាប្រាប់លោកសាការីជាឪពុក ដើម្បីឲ្យដឹងថា ត្រូវដាក់ឈ្មោះអ្វីពិតប្រាកដ។ 63 លោកសុំយកក្តារមួយមកសរសេរថា៖ «ត្រូវដាក់ឈ្មោះកូននេះ យ៉ូហាន»។ ពួកគេងឿងឆ្ងល់ទាំងអស់គ្នា។ 64 ភ្លាមនោះមាត់របស់លោកក៏ចាប់បើក ហើយអណ្តាតលោកក៏គ្រលាស់បានវិញ។ លោកសាការីនិយាយបានដូចដើម រួចសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់។ 65 អស់អ្នកដែលបានរស់នៅជុំវិញទីនោះ មានការកោតខ្លាចក្រៃលែង។ ហេតុការណ៍ទាំងអស់នេះល្បីសុសសាយ 66 ពេញតំបន់ភ្នំក្នុងស្រុកយូដាទំាងមូល។ អស់អ្នកដែលបានឮហេតុការណ៍នេះ ក៏ចងចាំទុកក្នុងចិត្ត ទាំងនិយាយថា៖ «តើថ្ងៃក្រោយកូននេះនឹងទៅជាយ៉ាងណា?» ដោយព្រោះព្រះហស្តរបស់ព្រះអម្ចាស់តាមជួយថែរក្សាកូននេះជានិច្ចដូច្នេះ។ 67 លោកសាការីជាឪពុកបានពេញដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ហើយថ្លែងទំនាយថា៖ 68 «សរសើរតម្កើងព្រះអម្ចាស់របស់អ៊ីស្រាអែល ព្រោះព្រះអង្គបានយាងមកជួយសង្គ្រោះ និងសម្រេចការប្រោសលោះដល់ប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គ។ 69 ព្រះអង្គបានលើកស្នែងនៃការសង្រ្គោះមួយក្នុងដំណាក់នៃអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអង្គគឺព្រះបាទដាវីឌ 70 ដូចជាព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលតាមរយៈពួកព្យាការីដ៏វិសុទ្ធរបស់ព្រះអង្គនៅជំនាន់ដើម។ 71 ព្រះអង្គសង្គ្រោះយើងឲ្យរួចពីកណ្ដាប់ដៃខ្មាំងសត្រូវ និងរួចពីកណ្តាប់ដៃអស់អ្នកដែលស្អប់យើង។ 72 ព្រះអង្គសម្តែងព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណាដល់បុព្វបុរសយើង ហើយនឹកចាំពីសម្ពន្ធមេត្រីដ៏វិសុទ្ធ 73 និងពាក្យសម្បថរបស់លោកអប្រាហាំជាបុព្វបុរសយើង។ 74 ព្រះអង្គស្បថដើម្បីរំព្ញកយើងថា ព្រះអង្គបានរំដោះយើងឲ្យរួចពីកណ្ដាប់ដៃខ្មាំងសត្រូវ ដូច្នេះយើងបម្រើព្រះអង្គដោយឥតភ័យខ្លាច 75 ដ្បិតយើងរស់នៅក្នុងវិសុទ្ធភាព និងសុចរិតភាព នៅចំពោះព្រះអង្គរហូតអស់មួយជីវិតយើង។ 76 ចំណែកឯបងប្អូនជាកូនវិញ ព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅបងប្អូនបំពេញមុខងារជាព្យាការីរបស់ព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត បងប្អូននឹងដើរមុខព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីរៀបចំផ្លូវថ្វាយព្រះអង្គ 77 ហើយប្រទានការយល់ដឹងអំពីការសង្រ្គោះទៅដល់ប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គ ដោយលើកលែងទោសឲ្យគេរួចពីបាប។ 78 ការនេះកើតឡើងបាន ដោយសារព្រះជាម្ចាស់មានព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណាលើសលប់ ហើយកាលណាថ្ងៃរះពីស្ថានលើមកខ្ពស់យ៉ាងណា ព្រះអង្គមុខជាយាងមកជួួយសង្រ្គោះយើងពុំខាន 79 ដើម្បីបំភ្លឺអស់អ្នកដែលស្ថិតនៅក្នុងទីងងឹត និងក្រោមអំណាចនៃសេចក្ដីស្លាប់។ ព្រះអង្គធ្វើដូច្នេះដើម្បីតម្រង់ផ្លូវយើងឲ្យបានសុខសាន្ត»។ 80 ឥឡូវកុមារយ៉ូហានធំពេញវ័យឡើង ទាំងខាងរូបកាយ និងវិញ្ញាណ ហើយគាត់រស់នៅតែក្នុងទីរហោស្ថាន រហូតដល់ថ្ងៃដែលគាត់បង្ហាញខ្លួនឲ្យប្រជារាស្ត្រអ៊ីស្រាអែលឃើញជាសាធារណៈ។
លោកលូកាពន្យល់ពីមូលហេតុដែលគាត់សរសេរទៅឯកឧត្តមថេវភីល។
«របាយការណ៍» ឬ «រឿងពិត»
ពាក្យថា «យើង» នៅក្នុងឃ្លានេះអាច ឬមិនរាប់បញ្ចូលឯកឧត្តមថេវភីល។
«យើង» នៅក្នុងឃ្លានេះមិនរាប់បញ្ចូលឯកឧត្តមថេវភីលទេ។
«បានផ្តល់ពួកគេ» ឬ «បានរំដោះពួកគេ»
អ្នកប្រហែលជាគិតថាតើសារនោះជាអ្វី។ « បានបម្រើព្រះដោយប្រាប់មនុស្សអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ» ឬ« បានបង្រៀនមនុស្សអំពីដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូ»
« ស្រាវជ្រាវដោយយកចិត្តទុកដាក់» ។ លោកលូកាបានប្រុងប្រយ័ត្នដើម្បីរកឲ្យឃើញនូវអ្វីដែលបានកើតឡើង។ គាត់ប្រហែលជានិយាយជាមួយមនុស្សផ្សេងគ្នាដែលបានឃើញអ្វីដែលបានកើតឡើងដើម្បីប្រាកដថាអ្វីដែលគាត់បានសរសេរអំពីព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះគឺត្រឹមត្រូវ។
លោកលូកាបាននិយាយបែបនេះដើម្បីបង្ហាញពីការគោរពចំពោះឯកឧត្តមថេវភីល។ នេះអាចមានន័យថាឯកឧត្តមថេវភីលគឺជាមន្រ្តីរដ្ឋាភិបាលដ៏សំខាន់ម្នាក់។ ផ្នែកនេះគួរតែប្រើរបៀបដែលវប្បធម៌របស់អ្នកប្រើដើម្បីនិយាយទៅកាន់មនុស្សដែលមានឋានៈខ្ពស់។ មនុស្សមួយចំនួនអាចចូលចិត្តដាក់ការស្វាគមន៍នេះនៅដើមហើយនិយាយថា «ទៅ... ឯកឧត្តមថេវភីល» ឬ «ជាទីស្រឡាញ់ ...ឯកឧត្តមថេវភីល»។
«កិត្តិយស» ឬ «អភិជន»
ឈ្មោះនេះមានន័យថា «មិត្តរបស់ព្រះ» ។ វាអាចពិពណ៌នាអំពីចរិតរបស់បុរសនេះឬវាប្រហែលជាឈ្មោះពិតរបស់គាត់។ ការបកប្រែភាគច្រើនមានឈ្មោះវា។ (សូមមើល:|Translate Names)
ទេវតាទាយពីកំណើតរបស់យ៉ូហាន។
សាការី និងអេលីសាបិតត្រូវបានណែនាំ។ ខគម្ពីរទាំងនេះផ្តល់នូវព័ត៌មានអំពីសាវតារបស់ពួកគេ។
«ក្នុងអំឡុងពេលដែលស្តេចហេរ៉ូដគ្រប់គ្រងលើស្រុកយូឌា»
«មានលក្ខណៈពិសេស» ឬ «មាន » នេះគឺជាវិធីនៃការណែនាំតួអង្គថ្មីនៅក្នុងរឿងមួយ។ ពិចារណាពីរបៀបដែលភាសារបស់អ្នកអាចបកប្រែបាន។
គេយល់ថានេះសំដៅទៅលើបូជាចារ្យ។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ « ការបែងចែកបូជាចារ្យ» ឬ« ក្រុមបូជាចារ្យ»
«ដែលបានចុះពីអប៊ីយ៉ា» ។ អប៊ីយ៉ាជាបុព្វបុរសរបស់ក្រុមបូជាចារ្យនេះ ហើយពួកគេទាំងអស់សុទ្ធតែមកពីកូនចៅអើរ៉ុនដែលជាបូជាចារ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទីមួយ។
ប្រពន្ធរបស់គាត់ត្រូវបានមកពីត្រកូលអើរ៉ុន។ នេះមានន័យថានាងមកពីក្រុមបូជាចារ្យដូចគ្នានឹងសាការីដែរ។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ « ភរិយារបស់គាត់ក៏ត្រូវបានមកពីត្រកូលអើរ៉ុន» ឬ« សាការីនិងប្រពន្ធរបស់គាត់គឺអេលីសាបិតទាំងពីរនាក់បានមកពីត្រកូលអើរ៉ុន»
«មកពីត្រកូលអើរ៉ុន»
«នៅចំពោះព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់» ឬ «តាមទស្សនៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់»
«អ្វីទាំងអស់ដែលព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជានិងតម្រូវតែធ្វើ»
ពាក្យផ្ទុយគ្នានេះបង្ហាញថាអ្វីដែលកើតឡើងនៅទីនេះគឺផ្ទុយពីអ្វីដែលបានរំពឹងទុក។ មនុស្សរំពឹងថាប្រសិនបើពួកគេធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវព្រះជាម្ចាស់នឹងអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេមានកូន។ ទោះបីជាពួកគេធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវក៏ដោយ ក៏ពួកគេមិនមានកូនទេ។
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើដើម្បីសម្គាល់ការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងសាច់រឿងពីព័ត៌មានសំខាន់ដល់អ្នកចូលរួម។
«នៅពេលដែលដល់វេនក្រុមរបស់គាត់» ឬ «ពេលណាដែលក្រុមរបស់គាត់មកបម្រើ»
ការកាត់ទោសនេះផ្តល់ឱ្យយើងនូវព័ត៌មានអំពីភារកិច្ចរបស់បូជាចារ្យ។
«វិធីសាស្រ្តបែបបុរាណ» ឬ «វិធីធម្មតារបស់ពួកគេ»
ភាគច្រើនគឺជាដុំថ្មដែលត្រូវបានគេបោះចោលឬរមៀលលើដើម្បីជួយពួកគេក្នុងការសម្រេចអ្វីមួយ។ ពួកបូជាចារ្យជឿថាព្រះជាម្ចាស់បានណែនាំយ៉ាងច្រើនដើម្បីបង្ហាញដល់ពួកគេថាតើគាត់ចង់ជ្រើសរើសសង្ឃមួយណា។ (សូមមើល: bylot)
បូជាចារ្យត្រូវដុតគ្រឿងក្រអូបដែលមានក្លិនឈ្ងុយជាតង្វាយថ្វាយព្រះជាម្ចាស់រៀងរាល់ព្រឹកនិងល្ងាចនៅលើអាសនៈពិសេសគឺនៅក្នុងព្រះវិហារ។
«មនុស្សមួយចំនួនធំ» ឬ «មនុស្សជាច្រើន»
ទីធ្លាគឺជាតំបន់ព័ទ្ធជុំវិញប្រាសាទ។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖« នៅខាងក្រៅអាគារប្រាសាទ» ឬ« ទីធ្លាខាងក្រៅព្រះវិហារ»
«នៅពេលកំណត់។ » គេនៅមិនទាន់ច្បាស់ទេថានេះជាពេលព្រឹកឬពេលរសៀលសម្រាប់ការថ្វាយគ្រឿងក្រអូប។
ខណៈពេលដែលសាការីបំពេញភារកិច្ចរបស់គាត់នៅក្នុងព្រះវិហារនោះមានទេវតាមួយរូបមកពីព្រះជាម្ចាស់នាំសារដល់គាត់។
ពាក្យនេះសម្គាល់ការចាប់ផ្តើមនៃសកម្មភាពនៅក្នុងរឿង។
«ស្រាប់តែមកឯគាត់» ឬ «ក៏នៅទីនោះជាមួយសាការី»។ នេះបង្ហាញថាទេវតាមានវត្ដមានជាមួយសាការីហើយមិនគ្រាន់តែជានិមិត្តប៉ុណ្ណោះទេ។
ឃ្លាទាំងពីរនេះមានន័យដូចគ្នាហើយសង្កត់ធ្ងន់ថាសាការីខ្លាចយ៉ាងណា។
«ពេលសាការីឃើញទេវតានោះ» ។ ប្រភពនៃការភ័យខ្លាចគឺជាធម្មជាតិដ៏គួរឲ្យភ័យខ្លាចរបស់ទេវតា។ សាការីមិនបានធ្វើអ្វីខុសទេ។
ការភ័យខ្លាចត្រូវបានពិពណ៌នាហាក់ដូចអ្វីមួយដែលវាយប្រហារឬមានអំណាចលើសាការី។
«ឈប់ខ្លាចខ្ញុំទៅ» ឬ «អ្នកមិនចាំបាច់ខ្លាចខ្ញុំទេ»
«ព្រះជាម្ចាស់បានឮអ្វីដែលអ្នកបានសូមហើយ» ។ ខាងក្រោមនេះត្រូវបានបង្កប់ន័យនិងអាចត្រូវបានបន្ថែម: «ហើយនឹងផ្តល់ឲ្យវា។ » ព្រះជាម្ចាស់មិនគ្រាន់តែឮអ្វីដែលសាការីបានអធិស្ឋាននោះទេ។ ទ្រង់ក៏នឹងឆ្លើយតបដែរ។
«មានកូនប្រុសអ្នក» ឬ «ផ្តល់កំណើតឲ្យកូនប្រុសរបស់អ្នក»
«ពីព្រោះ» ឬ «បន្ថែមលើនេះ»
ពាក្យទាំងពីរនេះមានន័យដូចគ្នាហើយអាចបញ្ចូលគ្នាប្រសិនបើភាសារបស់អ្នកមិនមានពាក្យស្រដៀងគ្នានេះទេ។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «រីករាយណាស់»
«ដោយសារតែកំណើតរបស់កូននោះ»
«គាត់នឹងក្លាយជាមនុស្សសំខាន់ណាស់សម្រាប់ព្រះអម្ចាស់» ឬ «ព្រះជាម្ចាស់នឹងចាត់ទុកគាត់ជាមនុស្សសំខាន់»
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ «ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធនឹងផ្តល់អំណាចដល់គាត់» ឬ «ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធនឹងដឹកនាំគាត់» ។ ត្រូវប្រាកដថាវាមិនដូចនឹងអ្វីដែលវិញ្ញាណអាក្រក់អាចធ្វើចំពោះមនុស្សម្នាក់។
កាលពីមុនមនុស្សបានពេញទៅដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់បានឮអំពីទារកដែលមិនទាន់កើតបានបំពេញដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធនោះទេ។
ប្រសិនបើស្តាប់មើលទៅដូចជាសាការីមិនត្រូវបានរាប់បញ្ចូលឃ្លានេះវាអាចត្រូវបកប្រែថាជា «កូនចៅអ៊ីស្រាអែលជាច្រើន» ឬ «យើងជាច្រើនដែលជាប្រជាជនរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ៊ីស្រាអែល» ។ ប្រសិនបើមានការផ្លាស់ប្តូរនេះ ត្រូវប្រាកដថា «ព្រះជាម្ចាស់របស់ពួកគេ» ក៏ត្រូវបានប្តូរទៅជា «ពហុវចនៈ» ដែរ។
«ត្រូវបានត្រឡប់ក្រោយ» ឬ «ត្រឡប់»
គាត់បានទៅជាមុនដើម្បីប្រកាសប្រាប់ប្រជាជនថាព្រះអម្ចាស់នឹងមករកពួកគេ។
នៅទីនេះ «មកមុន» គឺជាសញ្ញាសម្គាល់ដែលសំដៅទៅលើវត្តមានរបស់ព្រះអម្ចាស់។ ពេលខ្លះវាត្រូវបានលុបចោលនៅក្នុងការបកប្រែ។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «មុន។ »
« ដោយវិញ្ញាណនិងអំណាចតែមួយដែលអេលីយ៉ាមាន» ។ ពាក្យថា «វិញ្ញាណ» សំដៅទៅលើព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬអាកប្បកិរិយារបស់អេលីយ៉ា។ ត្រូវប្រាកដថាពាក្យ «វិញ្ញាណ» មិនមែនមានន័យថាខ្មោច ឬវិញ្ញាណអាក្រក់ទេ។
«បញ្ចុះបញ្ចូលឪពុកឲ្យយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះកូនៗ ម្តងទៀត» ឬ «ឲ្យឪពុកស្តារទំនាក់ទំនងជាមួយកូន ៗ ឡើងវិញ»
ចិត្តគឺជាអ្វីមួយដែលអាចប្រែទៅជាទិសដៅផ្សេងគ្នា។ នេះសំដៅទៅលើការផ្លាស់ប្តូរអាកប្បកិរិយារបស់នរណាម្នាក់ចំពោះអ្វីមួយ។
«ដើរ» គឺជាពាក្យប្រៀបធៀបមួយសម្រាប់របៀបដែលមនុស្សរស់នៅនិងប្រព្រឹត្ត។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ "អ្នកដែលមិនស្តាប់បង្គាប់នឹងប្រព្រឹត្ត" ឬ "អ្នកដែលមិនស្តាប់បង្គាប់នឹងរស់នៅតាម"
"មនុស្សដែលមិនគោរពតាម"
នេះមិនបានបញ្ជាក់ពីរបៀបដែលពួកគេនឹងត្រៀមខ្លួន។ នេះបង្កប់ន័យថានឹងមានព័ត៌មានត្រូវបានបន្ថែមទៀត។ « ត្រៀមខ្លួនដើម្បីជឿលើសាររបស់ព្រះអម្ចាស់» ឬ« ត្រៀមខ្លួនដើម្បីគោរពតាមព្រះអម្ចាស់»
«តើខ្ញុំអាចដឹងយ៉ាងដូចម្តេចថាអ្វីដែលអ្នកនិយាយនឹងកើតឡើង?» ត្រង់នេះ« ដឹង» មានន័យថារៀនដោយបទពិសោធន៍បានបង្ហាញថាសាការីកំពុងតែស្នើសុំរកទីសំគាល់ជាភស្តុតាង។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីដើម្បីបង្ហាញឲ្យខ្ញុំដឹងថារឿងនេះនឹងកើតឡើង?»
នេះត្រូវបានចែងជាការស្តីបន្ទោសដល់សាការី។ វត្តមានរបស់កាព្រីយ៉ែលដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់គួរតែជាភស្តុតាងគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់សាការីហើយ។
«អ្នកណាបម្រើ»
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ « ព្រះជាម្ចាស់បានចាត់ខ្ញុំអោយមកនិយាយជាមួយអ្នក»
ពាក្យថា« មើល» នៅទីនេះដាស់តឿនយើងឲ្យយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះព័ត៌មានគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលដែលនឹងកើតឡើង។
ទាំងនេះមានន័យដូចគ្នាហើយវាកើតឡើងម្តងទៀតដើម្បីបញ្ជាក់ពីភាពពេញលេញនៃភាពស្ងៀមស្ងាត់របស់គាត់។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «មិនអាចនិយាយបានទាំងស្រុង» ឬ «មិនអាចនិយាយបានទាល់តែសោះ»
«មិនជឿអ្វីដែលខ្ញុំបាននិយាយ»
«នៅពេលកំណត់»
នេះបង្ហាញពីការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងរឿងពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅខាងក្នុងព្រះវិហារទៅនឹងអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅខាងក្រៅ។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «អំឡុងពេល» ឬ «ខណៈពេលដែលទេវតានិងសាការីកំពុងនិយាយគ្នា» ។
រឿងទាំងនេះប្រហែលជាបានកើតឡើងក្នុងពេលតែមួយហើយសញ្ញាសំគាល់របស់សាការីបានជួយប្រជាជនអោយយល់ថាគាត់មាននិមិត្ត។ នេះអាចមានប្រយោជន៍ដល់អ្នកស្តាប់របស់អ្នកដើម្បីផ្លាស់ប្តូរតាមលំដាប់ដែលបង្ហាញ។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «គាត់បានធ្វើសញ្ញាសំគាល់អោយគេឃើញហើយនៅស្ងៀម។ ដូច្នេះពួកគេបានដឹងថាគាត់បានឃើញនិមិត្ដមួយនៅពេលដែលគាត់នៅក្នុងព្រះវិហារ» ។
ការពិពណ៌នាមុនបានបង្ហាញថាកាព្រីយ៉ែលពិតជាបានមកជួបសាការីនៅក្នុងព្រះវិហារ។ ប្រជាជនមិនបានដឹងអំពីរឿងនេះទេ។ ស្មានថាសាការីបានឃើញនិមិត្តហេតុ។
ឃ្លានេះរំកិលរឿងទៅខាងមុខនៅពេលការបម្រើរបស់សាការីត្រូវបានបញ្ចប់។
សាការីមិនបានរស់នៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមទេ។ គាត់បានធ្វើដំណើរទៅកាន់ទីក្រុងកំណើតរបស់គាត់។
ឃ្លា «ក្រោយមកទៀត» សំដៅលើពេលវេលាដែលសាការីកំពុងបម្រើក្នុងព្រះវិហារ។ វាអាចបញ្ជាក់កាន់តែច្បាស់នូវអ្វីដែលគេសំដៅទៅលើ។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ « បន្ទាប់ពីសាការីបានត្រឡប់ពីការបម្រើនៅព្រះវិហារវិញ»
«ភរិយារបស់សាការី»
«មិនបានចាកចេញពីផ្ទះរបស់នាង» ឬ «នៅខាងក្នុងផ្ទះតែម្នាក់ឯង»
ឃ្លានេះសំដៅទៅលើការពិតដែលថាព្រះអម្ចាស់បានអនុញ្ញាតឲ្យនាងមានផ្ទៃពោះ។
នេះគឺជាការវិជ្ជមាន។ នាងសប្បាយចិត្តនឹងអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានធ្វើចំពោះនាង។
«សម្លឹងមើល» គឺមានន័យថា «ប្រព្រឹត្ត» ឬ «ត្រូវដោះស្រាយ» ។ « គោរពខ្ញុំដោយចិត្តល្អ» ឬ« អាណិតខ្ញុំ»
នេះសំដៅទៅលើភាពខ្មាសអៀនដែលនាងមានដោយសារតែនាងមិនអាចមានកូន។
ទេវតាកាព្រីយ៉ែលប្រកាសប្រាប់ម៉ារីថា នាងនឹងក្លាយជាម្ដាយរបស់ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ។
«នៅខែទី ៦ ដែលអេលីសាបិតមានផ្ទៃពោះ។» វាចាំបាច់ក្នុងការបញ្ជាក់ចំណុចនេះឲ្យបានច្បាស់ ប្រសិនបើវាច្រឡំជាមួយខែទីប្រាំមួយក្នុងឆ្នាំ។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ « ព្រះជាម្ចាស់បានប្រាប់ទេវតាកាព្រីយ៉ែលឲ្យទៅ”
«គាត់ជាកម្មសិទ្ធិរបស់កុលសម្ព័ន្ធដូចដាវីឌដែរ» ឬ «គាត់ជាកូនចៅរបស់ស្តេចដាវីឌ»
«សន្យា» ឬ «សន្យាថានឹងរៀបការ» ។ ឪពុកម្តាយរបស់ម៉ារីបានប្តេជ្ញាចិត្តឲ្យនាងរៀបការជាមួយយ៉ូសែប។
នេះណែនាំម៉ារីជាតួអង្គថ្មីនៅក្នុងរឿង។
«ទេវតាបានមកឯម៉ារី»
នេះគឺជាការស្វាគមន៍ជាទូទៅ។ មានន័យថា៖ «អរសប្បាយ» ឬ« រីករាយ»។
«អ្នកដែលបានទទួលព្រះគុណដ៏អស្ចារ្យ! » ឬ «អ្នកដែលបានទទួលសេចក្តីសប្បុរសពិសេស!»
«ជាមួយអ្នក» គឺបង្កប់ន័យការគាំទ្រនិងការទទួលយក។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត: «ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យនឹងអ្នក»
ម៉ារីបានយល់ពីអត្ថន័យនៃពាក្យនីមួយៗប៉ុន្តែនាងមិនយល់ពីមូលហេតុដែលទេវតានិយាយស្វាគមន៍ដ៏អស្ចារ្យនេះចំពោះនាងទេ។
ទេវតាមិនចង់ ឲ្យម៉ារាខ្លាចរូបរាងរបស់គាត់ឡើយពីព្រោះព្រះជាម្ចាស់បានបញ្ជូនគាត់ដោយសារវិជ្ជមាន។
ឃ្លា «គាប់ចិត្ត» មានន័យថា៖ ទទួលដោយវិជ្ជមានពីនរណាម្នាក់។ ប្រយោគនេះអាចត្រូវបានបង្ហាញថាព្រះជាម្ចាស់ជាអ្នកនិយាយ។ «ព្រះជាម្ចាស់បានសំរេចចិត្តផ្តល់ព្រះគុណដល់អ្នក» ឬ «ទ្រង់កំពុងបង្ហាញភាពសប្បុរសរបស់ព្រះអង្គ» ។
ម៉ារីនឹងបង្កើតបាន«កូនប្រុសមួយ»ដែលនឹងត្រូវបានគេហៅថា «ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត»។ ដូច្នេះព្រះយេស៊ូជាកូនមនុស្សកើតចេញពីមាតាជាមនុស្ស ហើយទ្រង់ក៏ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដែរ។ ពាក្យទាំងនេះគួរតែត្រូវបានបកប្រែយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន។
អត្ថន័យដែលអាចមានគឺ ១)« មនុស្សនឹងហៅព្រះអង្គ» ឬ ២)« ព្រះជាម្ចាស់នឹងហៅព្រះអង្គថា»
នេះគឺជាងារសំខាន់របស់ព្រះយេស៊ូជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ។
បល្ល័ង្គតំណាងឲ្យសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះមហាក្សត្រក្នុងការគ្រប់គ្រង។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ « ប្រគល់អំណាចឲ្យទ្រង់គ្រប់គ្រងជាស្ដេចដូចដូនតារបស់ព្រះអង្កគឺព្រះបាទដាវីឌបានធ្វើដែរ» ។
ឃ្លាអវិជ្ជមាននេះ «គ្មានទីបញ្ចប់» សង្កត់ធ្ងន់ថា វាបន្តជារៀងរហូត។ វាក៏អាចត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយឃ្លាវិជ្ជមានផងដែរ។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ « ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះអង្គនឹងមិនចេះចប់ឡើយ”
ទោះបីជាម៉ារីមិនបានយល់ពីរបៀបដែលវាអាចកើតឡើងក៏ដោយក៏នាងមិនសង្ស័យថា វានឹងកើតឡើងដែរ។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «តើវាអាចទៅរួចយ៉ាងដូចម្តេច?»
ម៉ារីបានប្រើសម្ដីសុភាពរាបសារនេះដើម្បីនិយាយថានាងមិនបានចូលរួមក្នុងសកម្មភាពផ្លូវភេទទេ។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «ខ្ញុំជាស្ត្រីព្រហ្មចារី »
ដំណើរការនៃការមានគភ៌របស់ម៉ារីនឹងចាប់ផ្តើមដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធយាងមករកនាង។
«នឹងកើតមាន» ឬ «នឹងកើតឡើងចំពោះ»
នេះជា « អំណាច» របស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលអាចធ្វើឲ្យនាងម៉ារីមានផ្ទៃពោះ ទោះបីជានាងជាស្ត្រីក្រមុំព្រហ្មចារីក៏ដោយ។ ត្រូវប្រាកដថានេះមិនមានន័យថារាងកាយឬទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទទេ - នេះជាការអស្ចារ្យ។
«នឹងគ្របអ្នកដូចស្រមោល»
«កូនដ៏វិសុទ្ធ» ឬ «ទារកដ៏វិសុទ្ធ»
អត្ថន័យដែលអាចមានគឺ ១)« មនុស្សនឹងហៅព្រះអង្គ» ឬ ២)« ព្រះជាម្ចាស់នឹងហៅព្រះអង្គ»
ទោះជាម៉ារីជាម្ដាយរបស់ព្រះយេស៊ូជាមនុស្សក៏ដោយ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតព្រះយេស៊ូឲ្យនៅជាទារក។ ហេតុដូច្នេះព្រះជាម្ចាស់ជាឪពុករបស់ព្រះអង្គហើយព្រះយេស៊ូត្រូវបានគេហៅថា «ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ»។
នេះគឺជាងារសំខាន់របស់ព្រះយេស៊ូ។
ទីនេះសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើសារៈសំខាន់នៃសេចក្តីថ្លែងអំពីអេលីសាបិតដែលមាននៅខាងក្រោម។
ប្រសិនបើអ្នកត្រូវការបញ្ជាក់ពីទំនាក់ទំនងជាក់លាក់អេលីសាបិតប្រហែលជាម្តាយមីងរបស់ម៉ារី។
«ក៏មានផ្ទៃពោះមានកូនប្រុសមួយ ទោះបីនាងមានអាយុចាស់ណាស់ហើយ» ឬ «ទោះបីនាងចាស់ក៏មានផ្ទៃពោះហើយនឹងបង្កើតកូនប្រុសបានដែរ» ។ ត្រូវប្រាកដថាវាស្តាប់ទៅដូចជាម៉ារីនិងអេលីសាបិតចាស់នៅពេលពួកគេមានផ្ទៃពោះ។
«ខែទី ៦ នៃការមានផ្ទៃពោះរបស់នាង»
«ពីព្រោះ» ឬ «នេះបង្ហាញថា»
គុណវិបត្តិទ្វេដងនៅក្នុងសេចក្តីថ្លែងនេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយលក្ខខណ្ឌវិជ្ជមាន។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «នេះបង្ហាញថាព្រះជាម្ចាស់អាចធ្វើអ្វីបានទាំងអស់» ។ ការមានផ្ទៃពោះរបស់អេលីសាបិតគឺជាភស្ដុតាងដែលបង្ហាញថាព្រះជាម្ចាស់អាចធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាង សូម្បីតែធ្វើឲ្យម៉ារីមានផ្ទៃពោះដោយនាងមិនបានដេកជាមួយបុរសណាសោះ។
ម៉ារីបង្ហាញដូចគ្នាទៅនឹងទេវតាដើម្បីបញ្ជាក់ពីភាពប្រាកដប្រជារបស់នាងចំពោះការសម្រេចចិត្តរបស់នាងក្នុងការចុះចូលចំពោះព្រះអម្ចាស់។
បង្ហាញពីភាពរាបទាបនិងការគោរពប្រតិបត្តិដល់ព្រះអម្ចាស់។ នាងមិនអួតអំពីការធ្វើជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអម្ចាស់ទេ។
«សូមឱ្យរឿងនេះកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ»។ ម៉ារីកំពុងបង្ហាញឆន្ទៈរបស់នាងចំពោះអ្វីៗដែលនឹងកើតឡើងដែលទេវតាបានប្រាប់នាងថាកំពុងកើតឡើង។
ម៉ារីទៅសួរសុខទុក្ខអេលីសាបិតជាញាតិសន្ដានរបស់នាងដែលនឹងសម្រាលកូនឈ្មោះយ៉ូហាន។
មានន័យថានាងមិនត្រឹមតែក្រោកឈរប៉ុណ្ណោះទេប៉ុន្តែថែមទាំង«ត្រៀមខ្លួនទៀតផង»។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «ចាប់ផ្តើមចេញ» ឬ «ត្រៀមរួចរាល់»
«តំបន់ជួរភ្នំ» ឬ «តំបន់ភ្នំនៃប្រទេសអ៊ីស្រាអែល»
វាបញ្ជាក់ថាម៉ារីបានបញ្ចប់ដំណើររបស់នាងមុនពេលនាងចូលទៅក្នុងផ្ទះរបស់សាការី។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «នៅពេលនាងមកដល់ នាងបានចូលទៅ»
ឃ្លាត្រូវបានប្រើដើម្បីសម្គាល់ព្រឹត្តិការណ៍ថ្មីនៅក្នុងផ្នែកនៃរឿងនេះ។
«នៅក្នុងផ្ទៃរបស់អេលីសាបិត»
«បានផ្លាស់ប្តូរភ្លាមៗ»
ឃ្លាទាំងពីរនេះមានន័យដូចគ្នាហើយត្រូវបានប្រើដើម្បីបញ្ជាក់ថាអេលីសាបិតរំភើបប៉ុណ្ណា។ ពួកគេអាចត្រូវបានបញ្ចូលទៅក្នុងឃ្លាតែមួយ។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «ស្រែកខ្លាំងៗ»
នេះមានន័យថា « បង្កើនបរិមាណសម្លេងរបស់នាង»
«ក្នុងចំណោមស្ត្រី» មានន័យថា «ច្រើនជាងស្ត្រីដទៃទៀត»
ទារករបស់ម៉ារីត្រូវបានគេនិយាយដូចជាផលផ្លែដែលចេញពីរុក្ខជាតិ។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «ទារកនៅក្នុងស្បូនរបស់អ្នក» ឬ «ទារកដែលអ្នកនឹងបង្កើត» ។
អេលីសាបិតមិនបានសួរព័ត៌មានទេ។ នាងបានបង្ហាញពីការភ្ញាក់ផ្អើលនិងរីករាយដែលមាតារបស់ព្រះអម្ចាស់មករកនាង។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «ពិតជាអស្ចារ្យណាស់ដែលព្រះអម្ចាស់ខ្ញុំបានមករកខ្ញុំ!»
នេះសំដៅទៅលើម៉ារី។ អ្នកគឺជាមាតារបស់ព្រះអម្ចាស់របស់ខ្ញុំ។
ឃ្លានេះនៅទីនេះដាស់តឿនយើងឲ្យយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះសេចក្តីថ្លែងគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលរបស់អេលីសាបិតដែលមានដូចខាងក្រោម។
នេះមានន័យថា "ខ្ញុំបានឮ"
«បានផ្លាស់ប្តូរភ្លាមៗដោយក្តីរីករាយ» ឬ «ប្រែទៅជាខ្លាំងព្រោះគាត់សប្បាយចិត្តណាស់»
«អ្នកដែលជឿនោះមានពរ» ឬ «ពីព្រោះអ្នកជឿអ្នកនឹងរីករាយ»
«រឿងទាំងនេះពិតជានឹងកើតឡើង» ឬ «រឿងទាំងនេះនឹងក្លាយជាការពិត»
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «សារដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់នាង» ឬ «អ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រាប់ដល់អ្នក»
ម៉ារីចាប់ផ្តើមច្រៀងសរសើរដល់ព្រះអម្ចាស់ដែលជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់នាង។
ម៉ារីកំពុងប្រើទម្រង់កំណាព្យមួយដែលនាងនិយាយដូចគ្នានឹងវិធីពីរផ្សេងគ្នា។ បើអាចធ្វើបានសូមបកប្រែពាក្យទាំងពីរឃ្លាឬឃ្លាខុសគ្នាពីរដែលមានអត្ថន័យស្រដៀងគ្នា។
ទាំង «ព្រលឹង» និង «វិញ្ញាណ» សំដៅទៅលើផ្នែកខាងវិញ្ញាណរបស់មនុស្ស។ ម៉ារីកំពុងនិយាយថាការគោរពបូជារបស់នាងមកពីជម្រៅនៅក្នុងនាង។ « រូបខ្ញុំខាងក្នុង…ដូចចិត្តខ្ញុំ» ឬ« ខ្ញុំ…ខ្ញុំ»
«មានអារម្មណ៍រីករាយខ្លាំងណាស់អំពី» ឬ «សប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់អំពី»
«ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះអង្គដែលជួយសង្រ្គោះខ្ញុំ» ឬ «ព្រះជាម្ចាស់ដែលសង្គ្រោះខ្ញុំ»
«ព្រោះព្រះអង្គ»
«មើលទៅដោយក្តីបារម្ភ» ឬ «យកចិត្តទុកដាក់»
«ភាពក្រីក្រ» ។ គ្រួសារម៉ារីមិនមានទេ។
ឃ្លានេះហៅថាការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះសេចក្តីថ្លែងដែលមាននៅខាងក្រោម។
«ឥឡូវនិងពេលអនាគត»
«ប្រជាជននៅគ្រប់ជំនាន់»
«ព្រះជាអ្នកមានអំណាច»
នៅទីនេះ «ឈ្មោះ» សំដៅទៅលើព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុង។ «ទ្រង់»
«សេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះជាម្ចាស់»
«ពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់» ឬ «គ្រប់ជំនាន់» ឬ «ដល់ប្រជាជននៅគ្រប់ពេលទាំងអស់»
នៅទីនេះ« ព្រះហស្តរបស់ព្រះអង្គ» គឺតំណាងអោយអំណាចរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «បានបង្ហាញថាទ្រង់ពិតជាមានអំណាចខ្លាំងណាស់»
«ត្រូវបានដេញតាមទិសដៅផ្សេង»
នេះគឺសំដៅទៅលើគំនិតដ៏ជ្រាលជ្រៅបំផុតរបស់ពួកគេ។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «គំនិតនៅខាងក្នុង»
បល្ល័ង្កគឺជាកៅអីដែលអ្នកគ្រប់គ្រងអង្គុយលើ ហើយវាជានិមិត្តរូបនៃសិទ្ធិអំណាចរបស់គាត់។ ប្រសិនបើព្រះអង្គម្ចាស់ត្រូវបានទម្លាក់ចុះពីរាជបល្ល័ង្ក វាមានន័យថា ព្រះអង្គលែងមានសិទ្ធិអំណាចសោយរាជ្យតទៅទៀត។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «ទ្រង់បានដកហូតអំណាចរបស់ពួកមេដឹកនាំ» រឺ «ទ្រង់បានធ្វើអោយអ្នកគ្រប់គ្រងបញ្ឈប់ការគ្រប់គ្រង»
ភាពផ្ទុយគ្នារវាងសកម្មភាពផ្ទុយទាំងពីរនេះគួរតែត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងការបកប្រែប្រសិនបើអាច។
«ភាពក្រីក្រ» ។ គ្រួសារម៉ារីមិនមែនអ្នកមានទេ។ សូមមើលពីរបៀបដែលអ្នកបានបកប្រែវានៅក្នុងជំពូក ១ ខ៤៨ ។
នៅក្នុងពាក្យរូបភាពនេះមនុស្សដែលសំខាន់គឺខ្ពស់ជាងមនុស្សដែលមិនសូវសំខាន់។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «បានធ្វើឲ្យមនុស្សបន្ទាបខ្លួនមានសារៈសំខាន់» ឬ «បានផ្តល់កិត្តិយសដល់មនុស្សដែលអ្នកដទៃមិនបានផ្តល់កិត្តិយសឲ្យ»
ភាពផ្ទុយគ្នារវាងសកម្មភាពផ្ទុយទាំងពីរនេះគួរតែត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងការបកប្រែប្រសិនបើអាច។
អត្ថន័យដែលអាចមានគឺ ១)« ផ្តល់អាហារឆ្ងាញ់ដល់អ្នកស្រេកឃ្លាន» ឬ ២)« ផ្តល់នូវរបស់ល្អៗ ដែលខ្វះខាត» ។
យូឌីប៊ីរៀបចំខគម្ពីរទាំងនេះជាស្ពានដើម្បីរក្សាព័ត៌មានអំពីអ៊ីស្រាអែល។
«ព្រះអម្ចាស់បានជួយ»
ប្រសិនបើអ្នកអានច្រលំរឿងនេះជាមួយបុរសម្នាក់ឈ្មោះអ៊ីស្រាអែល វាអាចត្រូវបានបកប្រែជា «អ្នកបម្រើរបស់ព្រះអង្គជាប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល» ឬ «អ៊ីស្រាអែលជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអង្គ»។
«ដើម្បី»
ព្រះជាម្ចាស់មិនអាចបំភ្លេចបានឡើយ។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ «នឹកចាំ» វាគឺជាពាក្យដែលមានន័យថាព្រះជាម្ចាស់ធ្វើតាមការសន្យាមុនរបស់ព្រះអង្គ)
«ដូចអ្វីដែលទ្រង់បានសន្យាជាមួយបុព្វបុរសរបស់យើងទ្រង់នឹងធ្វើ» ។ ឃ្លានេះផ្តល់នូវព័ត៌មានសំខាន់អំពីការសន្យារបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះអាប្រាហាំ។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ « ព្រោះទ្រង់បានសន្យាជាមួយបុព្វបុរសរបស់យើងថាទ្រង់នឹងមានចិត្តមេត្តា»
«កូនចៅរបស់អប្រាហាំ»
អេលីសាបិតបង្កើតកូនរបស់នាងហើយបន្ទាប់មកសាការីដាក់ឈ្មោះកូនរបស់ពួកគេ។
«ម៉ារីបានត្រឡប់ទៅផ្ទះរបស់នាង (ម៉ារី) វិញ» ឬ «ម៉ារីបានត្រឡប់ទៅផ្ទះរបស់នាងវិញ»
ពាក្យនេះសម្គាល់ការចាប់ផ្តើមនៃព្រឹត្តិការណ៍បន្ទាប់នៅក្នុងរឿង។
«អ្នកជិតខាងនិងសាច់ញាតិរបស់អេលីសាបិត»
«មានចិត្តល្អចំពោះនាង»
«ឥឡូវនេះនៅពេលទារកមានអាយុប្រាំបីថ្ងៃ» ឬ «បន្ទាប់មកនៅថ្ងៃទីប្រាំបីបន្ទាប់ពីទារកចាប់កំណើត»
នេះប្រហែលជាសំដៅទៅលើមិត្តភក្តិនិងសាច់ញាតិរបស់សាការីនិងអេលីសាបិត។
ជារឿយៗនេះគឺជាពិធីមួយដែលមនុស្សម្នាក់បានកាត់ស្បែកទារកនិងមិត្តភក្តិនៅទីនោះដើម្បីអបអរជាមួយគ្រួសារ។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «សម្រាប់ពិធីកាត់ស្បែករបស់ទារក»
«ពួកគេនឹងដាក់ឈ្មោះគាត់» ឬ «ពួកគេចង់ដាក់ឈ្មោះគាត់»។ នេះជាទម្លាប់ធម្មតា។
«ឈ្មោះឪពុករបស់គេ»
«ដោយឈ្មោះនោះ» ឬ «ដោយឈ្មោះដូចគ្នា»
នេះសំដៅទៅលើមនុស្សដែលនៅទីនោះសម្រាប់ពិធីកាត់ស្បែក។
«បានធ្វើចលនា»។ សាការីមិនអាចស្តាប់ឮក៏ដូចជានិយាយមិនបានដែរ។ ប្រជាជនគិតថាគាត់មិនអាចស្តាប់បានទេ។
«ទៅឪពុកទារក»
«តើសាការីចង់ដាក់ឈ្មោះថាអ្វី?»
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ពីរបៀបដែលសាការី «បានសួរ»តាំងពីពេលដែលលោកមិនអាចនិយាយបាន។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «ឪពុករបស់គាត់បានប្រើដៃរបស់គាត់ដើម្បីបង្ហាញដល់ប្រជាជនថាគាត់ចង់បានក្តារមួយមកសរសេរ»
«អ្វីដែលត្រូវសរសេរ»
«ភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំងណាស់» ឬ «ភ្ញាក់ផ្អើល»
ឃ្លាទាំងពីរនេះគឺជាពាក្យរូបភាពដែលរួមគ្នាបញ្ជាក់ថាសាការីអាចនិយាយបានភ្លាមៗ។
ឃ្លាទាំងនេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ « ព្រះជាម្ចាស់បានបើកមាត់របស់គាត់ហើយឲ្យអណ្ដាតរបស់គាត់គ្រលាស់»
«មនុស្សទាំងអស់ដែលរស់នៅជុំវិញសាការីនិងអេលីសាបិតភ័យខ្លាចណាស់»។ នេះអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ឲ្យច្បាស់ថាហេតុអ្វីបានជាពួកគេភ្ញាក់ផ្អើល។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ « មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលរស់នៅជុំវិញពួកគេបានកោតស្ញប់ស្ញែងចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដែលបានធ្វើរឿងនេះដល់សាការី»
នេះមិនត្រឹមតែសំដៅទៅលើអ្នកជិតខាងដែលនៅជិតគាត់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏សំដៅទៅលើមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលរស់នៅក្នុងតំបន់នោះដែរ។
ពាក្យថា« ពួកគេ» នៅទីនេះសំដៅទៅលើអ្វីដែលបានកើតឡើង។
នេះសំដៅទៅលើមនុស្សមួយក្រុមធំដែលរស់នៅពាសពេញស្រុកយូដា។
សួរ
«តើទារកនេះនឹងធំឡើងទៅជាមនុស្សអស្ចារ្យយ៉ាងណាទៅ?» វាក៏អាចទៅរួចផងដែរដែលសំណួរនេះមានន័យថាជាសេចក្តីថ្លែងនៃការភ្ញាក់ផ្អើលរបស់ពួកគេចំពោះអ្វីដែលពួកគេបានឮអំពីទារកនេះ។ «តើក្មេងប្រុសនេះនឹងក្លាយជាមនុស្សអស្ចារ្យយ៉ាងណាទៅ?»
ឃ្លាថា «ព្រះហស្ថនៃព្រះអម្ចាស់» សំដៅទៅលើព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអម្ចាស់។ « ព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអម្ចាស់គង់នៅជាមួយកូនតូចនេះ» ឬ« ព្រះអម្ចាស់បានធ្វើការនៅក្នុងកូននេះយ៉ាងខ្លាំង»
សាការីប្រាប់ពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងជាមួយកូនប្រុសរបស់គាត់ឈ្មោះយ៉ូហាន។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ « ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធបានបំពេញសាការីដែលជាឪពុករបស់លោកយ៉ូហាន»
ឪពុករបស់យ៉ូហាន
ពិចារណាវិធីពីធម្មជាតិនៃការណែនាំសម្រង់ផ្ទាល់នៅក្នុងភាសារបស់អ្នក។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «ទាយហើយនិយាយ» ឬ «ទាយហើយនេះជាអ្វីដែលគាត់បាននិយាយ»
« អ៊ីស្រាអែល» នៅទីនេះសំដៅទៅលើប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល។ ទំនាក់ទំនងរវាងព្រះជាម្ចាស់និងអ៊ីស្រាអែលអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយផ្ទាល់។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ « ព្រះជាម្ចាស់ដែលគ្រប់គ្រងលើអ៊ីស្រាអែល» ឬ«ព្រះជាម្ចាស់ដែលអ៊ីស្រាអែលគោរពបូជា»
«ប្រជាជនរបស់ព្រះជាម្ចាស់»
ស្នែងរបស់សត្វគឺជានិមិត្តរូបនៃអំណាចរបស់វាក្នុងការការពារខ្លួន។ ព្រះមេស្ស៊ីត្រូវបានគេនិយាយដូចជាទ្រង់ជាស្នែងមួយដែលមានអំណាចជួយសង្គ្រោះអ៊ីស្រាអែល។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «នរណាម្នាក់ដែលមានអំណាចជួយសង្រ្គោះយើង»
«ដំណាក់» របស់ដាវីឌនៅទីនេះតំណាងឲ្យគ្រួសាររបស់គាត់ជាពិសេសកូនចៅរបស់គាត់។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «នៅក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់ដាវីឌជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះអង្គ» ឬ «ដែលជាកូនចៅរបស់ដាវីឌជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះអង្គ»
«ដូចព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូល»
ព្រះបានអនុញ្ញាតឲ្យពួកព្យាការីថ្លែងពាក្យដែលទ្រង់ចង់ឲ្យពួកគេនិយាយ។ ការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់អាចបញ្ជាក់បាន។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «បណ្តាលឲ្យព្យាការីដ៏បរិសុទ្ធរបស់ព្រះអង្គនិយាយ»
នេះនិយាយអំពីសាររបស់ពួកព្យាការី ដូចជាពួកគេគ្រាន់តែជាមាត់និយាយពាក្យប៉ុណ្ណោះ។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «តាមពាក្យ»
«រស់នៅជាយូរមកហើយ»
នេះសំដៅទៅលើការជួយសង្គ្រោះខាងរាងកាយជាជាងការសង្គ្រោះខាងវិញ្ញាណ។
ឃ្លាទាំងពីរនេះមានអត្ថន័យដូចគ្នាហើយត្រូវបានបញ្ចាក់ម្តងទៀតដើម្បីបញ្ជាក់ថាតើសត្រូវរបស់ពួកគេប្រឆាំងនឹងពួកគេយ៉ាងដូចម្តេច។
វាអាចមានប្រយោជន៍ទាក់ទងក្នុងការ «សេចក្តីសង្រ្គោះ» នៅទីនេះ។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «សេចក្ដីសង្រ្គោះពីដៃរបស់អ្នក»
«អំណាច» ឬ «ការត្រួតពិនិត្យ»។ ពាក្យថា « ដៃ» តំណាងឲ្យអំណាចដែលមនុស្សអាក្រក់ប្រើប្រឆាំងនឹងរាស្រ្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
« ត្រូវមានចិត្តមេត្តា» ឬ« ប្រព្រឹត្តតាមមេត្តាករុណារបស់ព្រះអង្គចំពោះ»
ត្រង់នេះពាក្យ« ចងចាំ» មានន័យថារក្សាការប្តេជ្ញាចិត្តឬបំពេញអ្វីមួយ។
ឃ្លាទាំងពីរនេះសំដៅលើរឿងតែមួយ។ ពួកគេត្រូវបានរំលឹកម្តងទៀតដើម្បីបង្ហាញភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃការសន្យារបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះអប្រាហាំ។
«ដើម្បីធ្វើឲ្យវាអាចធ្វើទៅបានសម្រាប់ពួកយើង»
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការផ្លាស់ប្តូរលំដាប់នៃឃ្លាទាំងនេះ។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «យើងនឹងបម្រើគាត់ដោយគ្មានការភ័យខ្លាចបន្ទាប់ពីយើងត្រូវបានជួយសង្គ្រោះពីអំណាចរបស់សត្រូវរបស់យើង» ។
«ដៃ» សំដៅទៅលើការគ្រប់គ្រងរឺអំណាចរបស់មនុស្សម្នាក់។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «ពីការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្មាំងសត្រូវរបស់យើង»
នេះសំដៅទៅលើការភ័យខ្លាចរបស់សត្រូវរបស់ពួកគេ។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «ដោយមិនខ្លាចខ្មាំងសត្រូវរបស់យើង»
ទាំងនេះអាចត្រូវបានបង្ហាញជាសកម្មភាព។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «រស់នៅតាមរបៀបដ៏បរិសុទ្ធនិងធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ»
នេះគឺមានន័យថា «នៅក្នុងព្រះវត្តមានរបស់ព្រះអង្គ»
សាការីប្រើឃ្លានេះដើម្បីចាប់ផ្តើមបង្ហាញដោយផ្ទាល់ទៅកូនប្រុសរបស់គាត់។ អ្នកអាចមានវិធីស្រដៀងគ្នាដើម្បីនិយាយភាសារបស់អ្នក។
មនុស្សនឹងដឹងថាគាត់ជាព្យាការី។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «មនុស្សនឹងដឹងថាអ្នកជាព្យាការី»
«អ្នកណាបម្រើព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត» ។ នេះសំដៅទៅលើព្រះជាម្ចាស់។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «ដែលនិយាយសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏ខ្ពស់បំផុត" ។
មានន័យថា «ទៅមុនព្រះអម្ចាស់» ឬ «ចូលមកចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះអម្ចាស់»
«ដើម្បីពន្យល់ពីសេចក្ដីសង្គ្រោះដល់ប្រជាជនរបស់ព្រះអង្គ» ឬ «ដូច្នេះប្រជាជនរបស់ព្រះអង្គអាចយល់ពីសេចក្ដីសង្គ្រោះ»
«តាមរយៈការអត់ទោសបាបរបស់ពួកគេ»។ អាចត្រូវបានបញ្ជាក់នៅក្នុងទម្រង់សកម្ម។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «ពីព្រោះព្រះជាម្ចាស់បានអភ័យទោសឲ្យពួកគេ»
នៅទូទាំងខទាំងនេះ «យើង» រួមបញ្ចូលមនុស្សទាំងអស់។
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ថាសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះជាម្ចាស់ជួយមនុស្ស។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «ពីព្រោះព្រះជាម្ចាស់មានព្រះហឫទ័យមេត្ដាករុណានិងអាណិតអាសូរដល់យើង»
ពន្លឺជានិមិត្ដរូបនៃសេចក្តីពិត។ នៅទីនេះសេចក្តីពិតខាងវិញ្ញាណដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះនឹងផ្តល់គឺត្រូវបានគេនិយាយដូចជាព្រះអាទិត្យរះដែលជះពន្លឺមកលើផែនដី។
«ផ្តល់ចំណេះដឹងដល់» រឺ «ផ្តល់ពន្លឺខាងវិញ្ញាណដល់»
ភាពងងឹតនៅទីនេះគឺជាឧទាហរណ៍មួយសម្រាប់អវត្តមាននៃសេចក្តីពិតខាងវិញ្ញាណ។ នៅទីនេះមនុស្សដែលខ្វះសេចក្ដីពិតខាងវិញ្ញាណត្រូវបានគេនិយាយដូចជាកំពុងអង្គុយនៅក្នុងភាពងងឹត។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «មនុស្សដែលមិនស្គាល់ការពិត»
ឃ្លាទាំងពីរនេះធ្វើការជាមួយគ្នាដើម្បីបញ្ជាក់ពីភាពងងឹតខាងវិញ្ញាណដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់មនុស្សមុនពេលដែលព្រះបង្ហាញសេចក្តីមេត្តាករុណាដល់ពួកគេ។
ស្រមោលជារឿយៗតំណាងឲ្យអ្វីមួយដែលនឹងកើតឡើង។ នៅទីនេះវាសំដៅទៅលើការខិតជិតនៃការស្លាប់។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «អ្នកណាហៀបនឹងស្លាប់»
ការណែនាំផ្លូវរបស់មនុស្សគឺដូចគ្នានឹងការណែនាំមនុស្សដែរ។ «ណែនាំយើង» ឬ «បង្រៀនយើង»
«ផ្លូវ» ត្រូវបានប្រើដើម្បីតំណាងឲ្យមនុស្សទាំងមូល។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ «ពួកយើង»
« មាគា៌នៃសន្តិភាព» គឺជាការប្រៀបធៀបមួយសម្រាប់មាគា៌នៃជីវិតដែលបណ្តាលឲ្យមនុស្សម្នាក់មានសន្តិភាពជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ ការបកប្រែផ្សេងទៀត៖ « ដើម្បីរស់នៅប្រកបដោយសន្តិភាព» ឬ« ដើរតាមផ្លូវដែលនាំទៅរកសន្តិភាព»
នេះប្រាប់យ៉ាងខ្លីអំពីឆ្នាំដែលកំពុងលូតលាស់របស់យ៉ូហាន។
ពាក្យនេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ការឈប់សម្រាកនៅក្នុងសាច់រឿងសំខាន់។ លូការំកិលពីកំណើតរបស់យ៉ូហានយ៉ាងលឿនរហូតដល់ការចាប់ផ្តើមនៃកិច្ចបំរើរបស់គាត់ នៅពេលគាត់ពេញវ័យ។
«មានភាពចាស់ទុំខាងវិញ្ញាណ» ឬ «ពង្រឹងទំនាក់ទំនងរវាងគាត់និងព្រះជាម្ចាស់»
«រស់នៅក្នុងទីរហោស្ថាន» ។ លូកាមិនបាននិយាយអំពីអាយុដែលយ៉ូហានបានចាប់ផ្តើមរស់នៅក្នុងទីរហោស្ថាននោះទេ។
នេះមិនចាំបាច់សម្គាល់ចំណុចឈប់ទេ។ យ៉ូហានបានបន្តរស់នៅវាលខ្សាច់សូម្បីតែបន្ទាប់ពីគាត់បានចាប់ផ្តើមផ្សព្វផ្សាយជាសាធារណៈ។
«នៅពេលគាត់ចាប់ផ្តើមផ្សព្វផ្សាយជាសាធារណៈ»
នេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះក្នុងន័យទូទៅនៃ «ពេលវេលា» ឬ «ឱកាស»។
«សាក្សីដែលបានឃើញផ្ទាល់ភ្នែក» គឺជាមនុស្សដែលបាននៅជាមួយព្រះយេស៊ូតាំងពីដំបូងនៃការបម្រើព័ន្ធកិច្ចរបស់ទ្រង់។
ពួកគេបានកត់ត្រាទុកនៅរឿងរ៉ាវដែលព្រះយេស្ូ៊បានធ្វើ។
លោកលូកាចង់ឲ្យលោកថេវភីល ដឹងការពិតអំពីអ្វីដែលគាត់ត្រូវបានបង្រៀន។
ព្រះជាម្ចាស់បានចាត់ទុកពួកគេជាមនុស្សសុចរិតព្រោះពួកគេបានកាន់តាមបទបញ្ជារបស់ព្រះអង្គ។
ពួកគេមិនមានកូន ពីព្រោះនាងអេលីសាបិតមិនអាចបង្កើតកូនបានទេ។ ឥឡូវនេះនាង និងសាការីមានវ័យចាស់ណាស់ទៅហើយ។
លោកសាការីកំពុងបម្រើ មុខងារជាបូជាចារ្យ។
លោកសាការីជាអ្នកដុតគ្រឿងក្រអូបក្នុងព្រះវិហាររបស់ព្រះអម្ចាស់។
ប្រជាជននៅខាងក្រៅក្នុងទីក្រុងកំពុងតែអធិស្ឋាន។
ទេវតារបស់ព្រះអម្ចាស់ក៏បានលេចមក លោកសាការីកាលដែលគាត់កំពុងនៅក្នុងព្រះវិហារ។
ពេលលោកសាការីឃើញទេវតា គាត់រន្ធត់ ហើយភ័យខ្លាចជាខ្លាំង។
ទេវតាមានប្រសាសន៍ទៅលោកថា៖ «កុំខ្លាចអី! លោកសាការីអើយ! ហើយភរិយារបស់លោក នាងអេលីសាបិតនឹងបង្កើតបានកូនប្រុសមួយ។ លោកត្រូវតែដាក់ឈ្មោះកូននោះថា យ៉ូហាន។
ទេវតាបាននិយាយថា៖ លោកយ៉ូហាននឹងបែរត្រឡប់កូនចៅអ៊ីស្រាអែលជាច្រើនឲ្យបែរមករកព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់ពួកគេវិញ។
មនុស្សទាំងអស់ត្រូវតែរៀបចំខ្លួនជាស្រេចសម្រាប់ព្រះអម្ចាស់។
ទេវតាមានឈ្មោះថា៖ កាព្រីយែ៉ល ហើយជាធម្មតាលោកឈរនៅក្នុងព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
លោកនឹងក្លាយជាមនុស្សគ និយាយមិនរួច រហូតទាល់តែពេលកូនរបស់លោកបានកើតមក។
ស្រ្តីក្រមុំព្រហ្មចារីម្នាក់ឈ្មោះថានាងម៉ារី ដែលបានភ្ជាប់ពាក្យជាមួួយកំលោះយ៉ូសែប លោកជាញាតិវង្សនឹងព្រះបាទដាវីឌ។
ទេវតាបានប្រាប់ទៅនាងម៉ារីថា នាងនឹងមានគ៌ក។
ព្រះបុត្រមាននាមថា «យេស៊ូ» ព្រះអង្គនឹងគ្រងរាជ្យដំណាក់របស់លោកយ៉ាកុបជាដរាបតទៅ ហើយរាជ្យរបស់ព្រះអង្គនឹងស្ថិតស្ថេរអស់កល្បជានិច្ច។
ទេវតាក៏ឆ្លើយតបមកនាងថា៖ ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធនឹងយាងមកសណ្ឋិតលើនាង ហើយប្ញទ្ធានុភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏ខ្ពស់បំផុត នឹងមកគ្របបាំងលើនាង។
ទេវតាបាននិយាយថាព្រះបុត្រនឹងត្រូវហៅថាជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ។
គ្មានទេ។
ទារកនៅក្នុងផ្ទៃក៏រើបម្រាស់ឡើង នាងអេលីសាបិតបានពេញដោយអំណរ។
អេលីសាបិតបាននិយាយទៅនាងម៉ារី ហើយនិងទារករបស់នាងថា ជាអ្នកដែលមានពរ។
ការសន្យាកើតឡើងតាមព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដូចព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលចំពោះលោកអប្រាហាំ និងកូនចៅរបស់លោក ថាពួកគេទទួលបានសេចក្តីមេតា្តករុណានៅនឹងគេ។
សាការី
លោកសាការីបានសរសេរឈ្មោះថា៖ «ត្រូវដាក់ឈ្មោះកូននេះ យ៉ូហាន»។
បន្ទាប់ពីគាត់បានសរសេរឈ្មោះរបស់ក្មេងរួច លោកសាការីនិយាយបានដូចដើម រួចសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់។
ពួកគេដឹងថាព្រះហស្តរបស់ព្រះអម្ចាស់គង់នៅជាមួយគាត់។
ឥឡូវនេះព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំផ្លូវអោយមានការប្រោសលោះដល់ប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គ។
លោកយ៉ូហាននឹងជួយប្រជាជនឱ្យដឹងពីរបៀបដែលពួកគេអាចត្រូវបានសង្គ្រោះតាមរយៈការលើកលែងទោសពីអំពើបាបរបស់ពួកគេ។
កុមារយ៉ូហានធំពេញវ័យឡើង ទាំងខាងរូបកាយ និងវិញ្ញាណ ហើយគាត់រស់នៅតែក្នុងទីរហោស្ថាន។
1 នៅគ្រានោះ ព្រះចៅអធិរាជរ៉ូម ព្រះនាមអូគូស្ដ មានព្រះរាជបញ្ជាឲ្យជំរឿនចំនួនប្រជាជនរស់នៅក្នុងចក្រភពរ៉ូម៉ាំងទាំងមូល។ 2 ការជំរឿនប្រជាជនលើកដំបូងនេះ បានធ្វើឡើងអំឡុងពេលលោកគីរេនាស ធ្វើជាទេសាភិបាលនៅស្រុកស៊ីរី។ 3 ដូច្នេះ អ្នកស្រុកទាំងអស់ក៏ចេញទៅចុះឈ្មោះក្នុងបញ្ជីជំរឿន។ 4 លោកយ៉ូសែបក៏ចេញពីភូមិណាសារ៉ែតក្នុងស្រុកកាលីឡេ ឆ្ពោះទៅភូមិបេថ្លេហិមក្នុងស្រុកយូដា ដែលជាក្រុងកំណើតរបស់ព្រះបាទដាវីឌផងដែរ ព្រោះលោកជាញ្ញាតិវង្សរបស់ព្រះបាទដាវីឌ។ 5 លោកបានធ្វើដំណើរទៅទីនោះជាមួយនាងម៉ារី ដែលជាគូដណ្តឹងកំពុងតែមានផ្ទៃពោះ។ 6 ខណៈពេលពួកគេកំពុងតែនៅទីនោះនៅឡើយ ដល់ពេលនាងត្រូវគ្រប់ខែសម្រាលបុត្រ។ 7 នាងសម្រាលបានបុត្រាមួយ ដែលជាបុត្រច្បង រួចនាងបានរុំបុត្រនោះនឹងក្រណាត់ ហើយផ្តេកក្នុងស្នូកសត្វ ព្រោះគ្មានបន្ទប់ទំនេរនៅសល់សម្រាប់ពួកគេឡើយ។ 8 នៅតំបន់នោះ មានពួកគង្វាលនៅមើលហ្វូងសត្វរបស់គេតាមវាលស្មៅ នាពេលយប់។ 9 ពេលនោះស្រាប់តែមានទេវតារបស់ព្រះអម្ចាស់ លេចមកក្បែរពួកគេ ហើយសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអម្ចាស់ភ្លឺចិញ្ចែងចិញ្ចាចនៅជុំវិញគេ ធ្វើឲ្យពួកគេភ័យខ្លាចជាខ្លាំង។ 10 រួចមកទេវតាពោលទៅគេថា៖ «កុំខ្លាចអ្វីឡើយ! ព្រោះខ្ញុំនាំដំណឹងល្អមួយ មកប្រាប់អ្នករាល់គ្នា ហើយដំណឹងនេះនាំប្រជារាស្ត្រទាំងមូល មានអំណរលើសលប់។ 11 យប់នេះ ព្រះសង្គ្រោះបានប្រសូតនៅភូមិកំណើតរបស់ព្រះបាទដាវីឌ! គឺព្រះគ្រិស្ដជាព្រះអម្ចាស់។ 12 នេះជាសញ្ញាសម្គាល់មួយប្រាប់អ្នករាល់គ្នាឲ្យដឹង គឺអ្នករាល់គ្នានឹងឃើញទារកមួយរុំដោយសំពត់ រួចផ្ដេកនៅក្នុងស្នូកសត្វ»។ 13 ភ្លាមនោះ ស្រាប់តែមានទេវតាច្រើនកុះករ ជាពលទេវតាចុះពីស្ថានបរមសុខមកច្រៀងសរសើរព្រះជាម្ចាស់ថា៖ 14 «សូមលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នៅស្ថានដ៏ខ្ពស់បំផុត ហើយសូមឲ្យសេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះអង្គ ស្ថិតនៅក្នុងចំណោមមនុស្សលោកដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ នៅលើផែនដីនេះ»។ 15 ក្រោយពួកទេវតាត្រឡប់ទៅស្ថានបរមសុខវិញអស់ទៅ ពួកគង្វាលហ្វូងសត្វនិយាយគ្នាទៅវិញទៅមកថា៖ «តោះ! យើងនាំគ្នាទៅបេថ្លេហិម ទៅមើលហេតុការណ៍នេះ តើកើតមានដូចព្រះអម្ចាស់បានសម្តែងប្រាប់យើងឬអត់»។ 16 ពួកគេធ្វើដំណើរទៅយ៉ាងប្រញាប់ ស្រាប់តែឃើញនាងម៉ារី និងលោកយ៉ូសែប ព្រមទាំងព្រះឱរសផ្ទំក្នុងស្នូកសត្វមែន។ 17 ក្រោយពេលពួកគង្វាលឃើញព្រះឱរសរួចហើយ ពួកគេជឿនូវសេចក្ដីដែលទេវតាបានប្រាប់ពួកគេ អំពីព្រះឱរសនេះកាលនៅទីវាល។ 18 អស់អ្នកដែលបានឮពួកគង្វាលនិយាយរៀបរាប់ មានការងឿងឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំង។ 19 ប៉ុន្តែ នាងម៉ារីវិញ នាងនឹកគិតអំពីហេតុការណ៍ទាំងនេះទុកក្នុងចិត្តនាង។ 20 ពួកគង្វាលក៏ត្រឡប់ទៅវិញ លើកតម្កើងសិរីរុងរឿង និងសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ ចំពោះហេតុការណ៍ដែលពួកគេបានឮ និងឃើញ ស្របតាមសេចក្តីដែលពួកទេវតាបានប្រាប់ពួកគេមែន។ 21 ក្រោយថ្ងៃទីប្រាំបី ដល់ពេលកំណត់ត្រូវធ្វើពិធីកាត់ស្បែកថ្វាយព្រះឱរស គេថ្វាយព្រះនាមថា «យេស៊ូ» ជាព្រះនាមដែលទេវតាបានប្រាប់នាងម៉ារី មុនពេលនាងមានផ្ទៃពោះ។ 22 លុះដល់ពេលកំណត់ដែលលោកយ៉ូសែប និងនាងម៉ារីត្រូវធ្វើពិធីជម្រះកាយ ឲ្យបានវិសុទ្ធតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេរួចហើយ អ្នកទាំងពីរក៏នាំព្រះឱរសទៅក្រុងយេរូសាឡិម ដើម្បីថ្វាយព្រះអម្ចាស់។ 23 ដ្បិត ក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះអម្ចាស់មានចែងទុកមកថា៖ «កូនប្រុសច្បងគ្រប់រូប ត្រូវទុកជាចំណែកថ្វាយព្រះអម្ចាស់»។ 24 ដូច្នេះ អ្នកទាំងពីរថ្វាយយញ្ញបូជា ស្របតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ គឺតម្រូវឲ្យថ្វាយ «លលកមួយគូ ឬព្រាបជំទើពីរ»។ 25 មើល! មានបុរសម្នាក់នៅក្រុងយេរូសាឡិម ឈ្មោះស៊ីម្មានជាមនុស្សសុចរិត ហើយគាត់គោរពកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់។ លោករង់ចាំព្រះអង្គយាងមកសម្រាលទុក្ខប្រជារាស្រ្តអ៊ីស្រាអែល ហើយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធសណ្ឋិតលើគាត់។ 26 ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធបើកសម្តែងប្រាប់គាត់ថា គាត់នឹងមិនទាន់ស្លាប់ទេ ដរាបណាមិនទាន់បានឃើញព្រះគ្រិស្ដយាងមក។ 27 ព្រះវិញ្ញាណនាំលោកស៊ីម្មានចូលក្នុងព្រះវិហារ។ ពេលនោះមាតាបិតានាំព្រះឱរសយេស៊ូមកថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ ស្របតាមក្រឹត្យវិន័យមានចែងទុកស្រាប់។ 28 លោកស៊ីម្មានក៏យកព្រះឱរសមកបី រួចសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ ដោយទូលថា៖ 29 «ឥឡូវនេះ សូមឲ្យអ្នកបម្រើព្រះអង្គលាចាកលោកនេះទៅដោយសុខសាន្ត ស្របតាមព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះអង្គ។ 30 ដ្បិតភ្នែកទូលបង្គំបានឃើញការសង្គ្រោះរបស់ព្រះអង្គ 31 ដែលបានប្រទានមកឲ្យប្រជាជាតិទាំងអស់ហើយ។ 32 គឺជាពន្លឺនៃការបើកសម្តែងចំពោះសាសន៍ដទៃ និងសិរីរុងរឿងចំពោះសាសន៍អ៊ីស្រាអែលជាប្រជារាស្ត្រព្រះអង្គ»។ 33 មាតាបិតារបស់ព្រះយេស៊ូងឿងឆ្ងល់នឹងសេចក្ដី ដែលលោកស៊ីម្មានមានប្រសាសន៍អំពីព្រះឱរស។ 34 លោកស៊ីម្មានឲ្យពរអ្នកទាំងពីរ ហើយនិយាយទៅកាន់នាងម៉ារីជាមាតាថា៖ «មើល ព្រះជាម្ចាស់បានតែងតាំងព្រះបុត្រានេះ ដើម្បីឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលច្រើននាក់ដួលចុះ និងងើបឡើងវិញ ដ្បិតគេប្រឆាំងនឹងទីសម្គាល់មួយនេះ 35 គឺថាមានដាវមួយមកចាក់ទម្លុះដួងចិត្តរបស់នាង ដូច្នេះ បុត្រានេះនឹងបើកសម្តែងគំនិតលាក់កំបាំងនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់មនុស្សជាច្រើន»។ 36 មានព្យាការិនីម្នាក់ឈ្មោះអាណក៏នៅទីនោះដែរ។ នាងជាកូនរបស់លោកផាញូអែល ក្នុងកុលសម្ព័ន្ធអេស៊ើរ។ គាត់មានវ័យចំណាស់ទៅហើយ។ គាត់រួមរស់ជាមួួយប្តីបានប្រាំពីរឆ្នាំ 37 ហើយគាត់ជាស្រ្តីម៉េម៉ាយអាយុប៉ែតសិបបួនឆ្នាំហើយ។ គាត់មិនទៅណាឆ្ងាយពីព្រះវិហារទេ គឺនៅគោរពបម្រើព្រះអង្គទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ដោយតមអាហារ និងអធិស្ឋានផងដែរ។ 38 នៅពេលនោះ លោកស្រីអាណក៏នៅទីនោះដែរ គាត់សរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ រួចតំណាលអំពីព្រះឱរសនោះ ប្រាប់គ្រប់គ្នាដែលទន្ទឹងរង់ចាំព្រះជាម្ចាស់ យាងមកប្រោសលោះក្រុងយេរូសាឡិម។ 39 កាលពួកគេបានបំពេញកិច្ចការទាំងអស់ ស្របតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះអម្ចាស់សព្វគ្រប់រួចហើយ ពួកគេក៏នាំគ្នាវិលត្រឡប់ភូមិណាសារ៉ែត ក្នុងស្រុកកាលីឡេវិញ។ 40 ព្រះកុមារចម្រើនវ័យជាលំដាប់ មានទាំងកម្លាំងមាំមួន និងពោរពេញទៅដោយព្រះប្រាជ្ញាញាណ។ ព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ស្ថិតនៅលើព្រះកុមារនេះ។ 41 មាតាបិតារបស់ព្រះយេស៊ូចូលរួមបុណ្យរំលងរៀងរាល់ឆ្នាំ នៅក្រុងយេរូសាឡិម។ 42 កាលព្រះយេស៊ូចម្រើនវ័យដប់ពីរព្រះវស្សា ពួកគេនាំព្រះអង្គឡើងទៅចូលរួមពិធីបុណ្យតាមទំនៀមទម្លាប់។ 43 ក្រោយពេលពួកគេស្នាក់នៅ និងចូលរួមពិធីបុណ្យច្រើនថ្ងៃមក ពួកគេនាំគ្នាវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។ ប៉ុន្តែព្រះកុមារយេស៊ូគង់នៅក្រុងយេរូសាឡិមនៅឡើយ តែមាតាបិតាពុំបានដឹងទេ។ 44 ពួកគាត់ស្មានថា ព្រះកុមារគង់នៅក្នុងចំណោមអស់អ្នកដែលរួមដំណើរជាមួយដែរ ដូច្នេះពួកគេបានធ្វើដំណើរអស់រយៈពេលមួយថ្ងៃ។ បន្ទាប់មក ពួកគាត់នាំគ្នាដើររកព្រះកុមារក្នុងចំណោមញាតិមិត្តទាំងអស់។ 45 ពេលរកពុំឃើញព្រះកុមារ ពួកគាត់ក៏នាំគ្នាត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ ដើម្បីរកព្រះអង្គនៅទីនោះ។ 46 បីថ្ងៃក្រោយមក ពួកគេឃើញព្រះយេស៊ូក្នុងព្រះវិហារ កំពុងតែគង់នៅកណ្ដាលចំណោមគ្រូអាចារ្យ កំពុងតែស្ដាប់ព្រមទាំងសួរសំណួរផ្សេងៗដល់គេផង។ 47 អស់អ្នកដែលស្ដាប់ព្រះកុមារងឿងឆ្ងល់ពីព្រះប្រាជ្ញាញាណ និងចម្លើយឆ្លើយឆ្លងរបស់ព្រះកុមារ។ 48 កាលពួកគេបានឃើញព្រះកុមារហើយ គាត់នឹកឆ្ងល់ជាខ្លាំង។ មាតាសួរព្រះកុមារថា៖ «កូនអើយ! ហេតុអ្វីបានជាកូនធ្វើដូច្នេះ? ចូរស្តាប់ ឪពុកខំដើររកកូនដោយអន្ទះសារ»។ 49 ព្រះកុមារមានព្រះបន្ទូលតបថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាលោកឪពុកអ្នកម្ដាយរកកូនដូច្នេះ? តើលោកឪពុកអ្នកម្ដាយមិនជ្រាបថា កូនត្រូវនៅក្នុងដំណាក់ព្រះបិតារបស់កូនទេឬ?»។ 50 ប៉ុន្តែ លោកទាំងពីរពុំយល់ថា ព្រះកុមារកំពុងមានបន្ទូលអំពីអ្វីឡើយ។ 51 ក្រោយពេល ព្រះកុមារយេស៊ូយាងត្រឡប់ទៅភូមិណាសារ៉ែតជាមួយមាតាបិតាវិញ ព្រះកុមារធ្វើតាមឱវាទរបស់លោកទាំងពីរ។ មាតារបស់ព្រះអង្គចងចាំហេតុការណ៍ទាំងអស់នោះទុកក្នុងចិត្ត។ 52 កាលព្រះយេស៊ូមានវ័យចម្រើនឡើង ព្រះអង្គមានប្រាជ្ញាកាន់តែវាងវៃ ហើយជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងជាទីគាប់ចិត្តមនុស្សផងទាំងពួង។
ត្រង់នេះប្រាប់យើងពីមូលហេតុ ដែលម៉ារីនិងយ៉ូសែបត្រូវផ្លាស់ទីលំនៅ ពីកន្លែងកំណើតរបស់ព្រះយេស៊ូ។
ពាក្យនេះសម្គាល់ការចាប់ផ្តើមនៃផ្នែកថ្មីនៃរឿង។
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្ហាញថានេះគឺជាការចាប់ផ្តើមតំណរ។ ប្រសិនបើភាសារបស់អ្នកមានវិធីបង្ហាញការចាប់ផ្តើមតំណរអ្នកអាចប្រើវាបាន។ ការបកប្រែខ្លះមិនរួមបញ្ចូលឃ្លានេះទេ។
ស្តេចអូគូស្ដ ឬ "អធិរាជអូគូស្ដ" ។ អូគូស្ដ គឺជាអធិរាជទីមួយនៃចក្រភពរ៉ូម។
ពាក្យបញ្ជានេះប្រហែលជាត្រូវបានធ្វើឡើងដោយអ្នកនាំសារពាសពេញចក្រភពទាំងមូល។ "បានបញ្ជូនអ្នកនាំសារដែលមានបទបញ្ជា
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ពួកគេចុះឈ្មោះមនុស្សទាំងអស់ដែលរស់នៅលើពិភពលោក” ឬ“ ពួកគេរាប់មនុស្សទាំងអស់នៅលើពិភពលោក ហើយសរសេរឈ្មោះរបស់ពួកគេ”
"ផ្នែកនៃពិភពលោកដែលគ្រប់គ្រងដោយរដ្ឋាភិបាលរ៉ូម៉ាំង" ឬ "បណ្តាប្រទេសដែលគ្រប់គ្រងដោយអធិរាជរ៉ូម៉ាំង"
លោកគីរេនាសត្រូវបានតែងតាំងជាអភិបាលនៃប្រទេសស៊ីរី។
"អ្នករាល់គ្នាចាប់ផ្តើម" ឬ "អ្នករាល់គ្នាកំពុងទៅ"
នេះសំដៅទៅលើទីក្រុងដែលដូនតារបស់ប្រជាជនរស់នៅ។ ប្រជាជនប្រហែលជាធ្លាប់រស់នៅទីក្រុងផ្សេង។ "ទីក្រុងដែលដូនតារបស់គាត់រស់នៅ"
"ដើម្បីឲ្យមានឈ្មោះរបស់ពួកគេសរសេរនៅក្នុងបញ្ជី" ឬ "ដើម្បីត្រូវបានរាប់បញ្ចូលក្នុងបញ្ជីជាផ្លូវការ"
យូឌីប៊ីរៀបចំខគម្ពីរទាំងពីរនេះទៅជាស្ពានដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការកាត់ប្រយោគ។
សូមណែនាំយ៉ូសែបជាអ្នកចូលរួមថ្មីនៅក្នុងរឿង។
នេះគឺជាព័ត៌មានអំពីសារៈសំខាន់នៃភូមិបេថ្លេហិម។ ទោះបីវាជាទីក្រុងតូចមួយក៏ដោយក៏ស្តេចដាវីឌបានប្រសូតមកនៅទីនោះហើយមានទំនាយមួយថាព្រះមេស្ស៊ីនឹងកើតនៅទីនោះ។ "ដែលត្រូវបានគេហៅថាជាទីក្រុងរបស់ស្តេចដាវីឌ"
"ពីព្រោះយ៉ូសែបជាកូនចៅរបស់ដាវីឌ"
នេះមានន័យថាដើម្បីរាយការណ៍ទៅមន្រ្តីនៅទីនោះដូច្នេះពួកគេអាចរាប់បញ្ចូលគាត់នៅក្នុងបញ្ជី។ ប្រើពាក្យរបស់រដ្ឋាភិបាលផ្លូវការប្រសិនបើអាច។
ម៉ារីបានធ្វើដំណើរជាមួយយ៉ូសែបពីណាសារ៉ែត។ ទំនងជាស្ត្រីក៏ត្រូវបានគេឲ្យបង់ពន្ធដែរដូច្នេះម៉ារីក៏ចាំបាច់ត្រូវធ្វើដំណើរនិងចុះឈ្មោះផងដែរ។
"គូដណ្តឹងរបស់គាត់" ឬ "អ្នកដែលបានសន្យាជាមួយគាត់" ។ ប្តីប្រពន្ធដែលបានភ្ជាប់ពាក្យត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាអាពាហ៍ពិពាហ៍ស្របច្បាប់មួយ ប៉ុន្តែមិនមានភាពស្និទ្ធស្នាលខាងរាងកាយរវាងពួកគេទេ។
នេះប្រាប់អំពីការប្រសូតរបស់ព្រះយេស៊ូនិងការប្រកាសរបស់ទេវតាដល់ពួកគង្វាល។
យូឌីប៊ីរៀបចំខគម្ពីរទាំងនេះទៅជាស្ពានដើម្បីរក្សាព័ត៌មានលំអិតអំពីកន្លែងដែលពួកគេស្នាក់នៅ។
ឃ្លានេះសម្គាល់ការចាប់ផ្តើមនៃព្រឹត្តិការណ៍បន្ទាប់នៅក្នុងរឿង។
«កាលម៉ារីនិងយ៉ូសែបនៅក្រុងបេថ្លេហិម»
"ដល់ពេលសំរាលកូន"
នេះជាវិធីធម្មតាដែលម្ដាយការពារនិងថែរក្សាកូនក្នុងវប្បធម៌នោះ។ "រុំភួយក្តៅយ៉ាងរឹងមាំនៅជុំវិញបុត្រនោះ" ឬ "រុំបុត្រឲ្យមានភាពកក់ក្តៅនៅក្នុងភួយ"
នេះជាប្រភេទប្រអប់ឬស៊ុមមួយចំនួនដែលមនុស្សដាក់ចំបើងឬអាហារផ្សេងទៀតឲ្យសត្វស៊ី។ វាទំនងជាស្អាតហើយប្រហែលជាមានអ្វីមួយទន់និងស្ងួតដូចជាចំបើងនៅក្នុងវាជាខ្នើយសម្រាប់ទារក។ សត្វជាញឹកញាប់ត្រូវបានរក្សាទុកនៅជិតផ្ទះដើម្បីឲ្យពួកគេមានសុវត្ថិភាពនិងចិញ្ចឹមពួកគេយ៉ាងងាយស្រួល។ ម៉ារីនិងយ៉ូសែបបានស្នាក់នៅក្នុងបន្ទប់មួយដែលត្រូវបានប្រើសម្រាប់សត្វ។
ពួកគេមិនមានកន្លែងទំនេរសម្រាប់ស្នាក់នៅក្នុងបន្ទប់ភ្ញៀវទេ។ នេះប្រហែលជាដោយសារមានមនុស្សជាច្រើនបានទៅបេថ្លេហិមដើម្បីចុះឈ្មោះ។ លូកា នេះជាព័ត៌មានបន្ថែមដែលសំខាន់។
"ទេវតាមកពីព្រះអម្ចាស់" ឬ "ទេវតាដែលបំរើព្រះអម្ចាស់"
"បានមករកពួកគង្វាល"
ប្រភពនៃពន្លឺភ្លឺ គឺជាសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលបានលេចចេញនៅពេលដំណាលគ្នានឹងទេវតា។
"ឈប់ខ្លាច"
"នោះនឹងធ្វើឲ្យប្រជាជនទាំងអស់រីករាយ"
អ្នកខ្លះយល់ពីរឿងនេះដើម្បីសំដៅទៅលើប្រជាជនយូដា។ អ្នកផ្សេងទៀតយល់ថាដើម្បីសំដៅទៅលើមនុស្សទាំងអស់។
នេះសំដៅទៅលើភូមិបេថ្លេហិម។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ព្រះជាម្ចាស់នឹងអោយសញ្ញាសម្គាល់នេះដល់អ្នក" ឬ "អ្នកនឹងដឹងសញ្ញាសម្គាល់នេះពីព្រះជាម្ចាស់"
"ភស្តុតាង" ។ នេះអាចជាសញ្ញាសម្គាល់ដើម្បីបញ្ជាក់ថាអ្វីដែលទេវតាកំពុងនិយាយគឺជាការពិតឬវាអាចជាសញ្ញាមួយដែលអាចជួយឲ្យពួកគង្វាលស្គាល់ទារក។
នេះជាវិធីធម្មតាដែលម្ដាយការពារនិងថែរក្សាកូនក្នុងវប្បធម៌នោះ។ "រុំយ៉ាងរឹងមាំក្នុងភួយក្តៅ" ឬ "រុំឲ្យស្រួលក្នុងភួយ" ។ សូមមើលពីរបៀបដែលអ្នកបានបកប្រែវានៅក្នុង ជំពូក២ ខ៦ ។
នេះជាប្រភេទប្រអប់ឬស៊ុមមួយចំនួនដែលមនុស្សដាក់ចំបើងឬអាហារផ្សេងទៀតឲ្យសត្វស៊ី។ សូមមើលពីរបៀបដែលអ្នកបានបកប្រែវានៅក្នុងជំពូក ២ ខ៦ ។
ពាក្យថា“ ពលទេវតាចុះពីស្ថានបរមសុខ” នៅទីនេះអាចសំដៅទៅលើពួកទេវតាមែនទែនឬវាអាចជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់ក្រុមទេវតាមួយក្រុម។ “ ទេវតាមួយក្រុមធំពីលើមេឃ”
លើកតម្តើងព្រះជាម្ចាស់
អត្ថន័យដែលអាចមានគឺ ១)“ ថ្វាយកិត្ដិយសដល់ព្រះជាម្ចាស់នៅស្ថានខ្ពស់បំផុត” ឬទី ២)“ ផ្តល់កិត្តិយសខ្ពស់បំផុតដល់ព្រះជាម្ចាស់” ។
«សូមឲ្យមនុស្សនៅលើផែនដីនេះដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះទ័យបានប្រកបដោយសេចក្ដីសុខ»
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើដើម្បីសម្គាល់ការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងរឿងទៅនឹងអ្វីដែលពួកគង្វាលបានធ្វើបន្ទាប់ពីទេវតាបានចាកចេញពីពួកគេ។
"ពីពួកគង្វាល"
"ទៅគ្នាទៅវិញទៅមក"
ចាប់តាំងពីពួកគង្វាលកំពុងនិយាយគ្នាទៅវិញទៅមកភាសាដែលមានជាទម្រង់បញ្ចូលគ្នា "យើង" និង "យើង" គួរតែប្រើទម្រង់បញ្ចូលគ្នានៅទីនេះ។
"យើងគួរ"
នេះសំដៅទៅលើកំណើតរបស់ទារកហើយមិនមែនសំដៅទៅលើរូបរាងរបស់ពួកទេវតាទេ។
នេះជាប្រភេទប្រអប់ឬស៊ុមមួយចំនួនដែលមនុស្សដាក់ចំបើងឬអាហារផ្សេងទៀតឲ្យសត្វស៊ី។ សូមមើលពីរបៀបដែលអ្នកបានបកប្រែវានៅក្នុងជំពូក ២ ខ ៦ ។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ អ្វីដែលពួកទេវតាបានប្រាប់ពួកគង្វាល”
"ទារក"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "អ្វីដែលអ្នកគង្វាលបានប្រាប់ដល់ពួកគេ"
កំណប់ទ្រព្យគឺជារបស់ដែលមានតម្លៃឬមានតម្លៃណាស់។ ម៉ារីបានចាត់ទុកអ្វីដែលគេប្រាប់អំពីកូនប្រុសរបស់នាងគឺមានតម្លៃណាស់។ "ចងចាំដោយប្រុងប្រយ័ត្ន" ឬ "ចងចាំដោយអំណរ"
"ត្រលប់ទៅវាលស្មៅវិញ"
ទាំងនេះគឺស្រដៀងគ្នាខ្លាំងណាស់ហើយសង្កត់ធ្ងន់ថាតើពួកគេរំភើបយ៉ាងណាចំពោះអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើ។ “ និយាយនិងសរសើរភាពអស្ចារ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់”
ច្បាប់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានដល់ជនជាតិយូដាដែលជាអ្នកជឿ ហើយបានប្រាប់ពួកគេនៅពេលដែលត្រូវកាត់ស្បែកទារកប្រុស។តើឪពុកម្តាយត្រូវយកតង្វាយអ្វីខ្លះ?
ឃ្លានេះបង្ហាញពីពេលវេលាកន្លងផុតទៅមុនព្រឹត្តិការណ៍ថ្មីនេះ។
"វាមានរយៈពេលប្រាំបីថ្ងៃបន្ទាប់ពីកំណើតរបស់ព្រះបុត្រ" ឬ "ទ្រង់មានអាយុប្រាំបីថ្ងៃ"
យ៉ូសែបនិងម៉ារីបានដាក់ឈ្មោះឲ្យព្រះបុត្រ។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ឈ្មោះដែលទេវតាបានហៅព្រះអង្គ"
នេះបង្ហាញពីពេលវេលាកន្លងផុតទៅមុនព្រឹត្តិការណ៍ថ្មីនេះ។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ចំនួនថ្ងៃដែលព្រះជាម្ចាស់បានតម្រូវ"
“ ដើម្បីឲ្យពួកគេបានស្អាតស្អំតាមប្រពៃណី” ។ អ្នកក៏អាចបញ្ជាក់ពីតួនាទីរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ “ ដើម្បីឲ្យ ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានឲ្យពួកគេបានស្អាតស្អំម្តងទៀត”
"ដើម្បីនាំព្រះបុត្រទៅព្រះអម្ចាស់" ឬ "ដើម្បីនាំព្រះបុត្រចូលទៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះអម្ចាស់" ។ នេះគឺជាពិធីមួយដែលទទួលស្គាល់ការអះអាងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះកូនច្បងដែលជាបុរស។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ដូចលោកម៉ូសេបានសរសេរ" ឬ "ពួកគេបានធ្វើរឿងនេះពីព្រោះលោកម៉ូសេបានសរសេរ"
"បើកស្បូន" គឺជាសតិបញ្ញាដែលសំដៅទៅលើទារកដំបូងដែលចេញពីស្បូន។ នេះសំដៅទៅលើទាំងសត្វនិងមនុស្ស។ “ រាល់កូនច្បងទាំងអស់ដែលជាកូនប្រុស” ឬ“ កូនច្បងទាំងអស់”
"អ្វីដែលក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ចែង" ។ នេះគឺជាកន្លែងខុសគ្នានៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យ។ វាសំដៅទៅលើបុរសទាំងអស់មិនថាកូនច្បងឬអត់ទេ។
ពេលម៉ារីនិងយ៉ូសែបនៅឯព្រះវិហារពួកគេជួបមនុស្សពីរនាក់គឺស៊ីម្មានដែលសរសើរព្រះជាម្ចាស់ហើយថ្លែងទំនាយអំពីព្រះបុត្រនិងហោរាអាណា។
ពាក្យថា“ មើល” ឲ្យយើងស្គាល់មនុស្សថ្មីនៅក្នុងរឿង។ ភាសារបស់អ្នកអាចមានវិធីធ្វើបែបនេះដែរ។
ពាក្យអរូបីទាំងនេះអាចត្រូវបានបង្ហាញជាសកម្មភាព។ "បានធ្វើអ្វីដែលគាប់ព្រះហរទ័យដល់ព្រះជាម្ចាស់ហើយគោរពតាមច្បាប់របស់ព្រះជាម្ចាស់"
នេះបង្ហាញពីការលួងលោមចិត្តជាច្រើនដល់អ៊ីស្រាអែលពេលព្រះមេស្ស៊ីយាងមក។ "អ្នកដែលនឹងជួយលួងលោមអ៊ីស្រាអែល"
“ ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធគង់នៅជាមួយគាត់” ព្រះជាម្ចាស់នៅជាមួយគាត់តាមរបៀបពិសេសហើយបានផ្តល់ឱ្យគាត់នូវប្រាជ្ញានិងការណែនាំនៅក្នុងជីវិតរបស់គាត់។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធបានបង្ហាញគាត់” ឬ“ ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធបានប្រាប់គាត់”
"គាត់នឹងឃើញព្រះមេស្ស៊ី ជាព្រះអម្ចាស់មុនពេលគាត់ស្លាប់"
ភាសាខ្លះអាចនិយាយថា "បានទៅ" ។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ដូចដែលព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធបានដឹកនាំគាត់"
"ចូលទីធ្លាព្រះវិហារ" មានតែបូជាចារ្យទេដែលអាចចូលក្នុងអគារព្រះវិហារបាន។
ឳពុកម្តាយរបស់ព្រះយេស៊ូ
តាមក្រឹត្យវិន័យមានចែងទុកស្រាប់របស់ព្រះជាម្ចាស់
"ខ្ញុំជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះអង្គសូមឲ្យខ្ញុំចាកចេញដោយសុខសាន្ត" ។ ស៊ីម្មានបានសំដៅទៅលើខ្លួនគាត់។
នេះគឺជាពាក្យប្រៀបធៀបដែលមានន័យថា "ស្លាប់"
"ដូចដែលអ្នកបាននិយាយ" ឬ "ពីព្រោះអ្នកបាននិយាយថាខ្ញុំនឹង"
នេះមានន័យថា“ ខ្ញុំបានឃើញផ្ទាល់” ឬ“ ខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់បានឃើញ”
ឃ្លានេះសំដៅទៅលើអ្នកដែលនឹងជួយសង្គ្រោះគឺព្រះយេស៊ូដែលស៊ីម្មានកំពុងកាន់។ "ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលអ្នកបានចាត់" ឬ "អ្នកដែលអ្នកបានផ្ញើទៅជួយសង្គ្រោះ"
ដោយយោងទៅតាមរបៀបដែលអ្នកបកប្រែឃ្លាមុននេះប្រហែលជាត្រូវការផ្លាស់ប្តូរទៅជា“ អ្នកណាដែលបាន” ។
"បានគ្រោងទុក" ឬ "បណ្តាលឲ្យកើតឡើង"
ការប្រៀបធៀបនេះមានន័យថាបុត្រនេះនឹងជួយមនុស្សឲ្យមើលឃើញនិងយល់ពីពន្លឺដូចគ្នាដែលជួយឲ្យមនុស្សមើលឃើញយ៉ាងត្រឹមត្រូវ។ “ បុត្រនេះនឹងអាចឲ្យមនុស្សយល់ថាពន្លឺអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សមើលឃើញយ៉ាងត្រឹមត្រូវ”
វាចាំបាច់ក្នុងការបញ្ជាក់ពីអ្វីដែលត្រូវបង្ហាញ។ “ ដែលនឹងបង្ហាញពីសេចក្តីពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់”
"ទ្រង់គឺជាមូលហេតុដែលសិរីរុងរឿងនឹងមកដល់អ៊ីស្រាអែលជាប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គ"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "រឿងដែលស៊ីម្មានបាននិយាយអំពីព្រះអង្គ"
"បាននិយាយទៅកាន់ម្តាយរបស់ព្រះបុត្រគឺនាងម៉ារី" ។ សូមប្រាកដថាវាមិនស្តាប់ទៅដូចជាម៉ារីជាម្តាយរបស់ស៊ីម្មាន។
ស៊ីម្មានបានប្រើឃ្លានេះដើម្បីប្រាប់ម៉ារីថាអ្វីដែលគាត់រៀបនឹងនិយាយគឺសំខាន់ណាស់សម្រាប់នាង។
ពាក្យថាការធ្លាក់ចុះនិងការក្រោកឡើងបង្ហាញពីការបែរចេញពីព្រះជាម្ចាស់ហើយចូលទៅជិតព្រះជាម្ចាស់។ “ ក្មេងនេះនឹងធ្វើឱ្យប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលជាច្រើនធ្លាក់ខ្លួនឆ្ងាយពីព្រះជាម្ចាស់ឬខិតទៅជិតព្រះជាម្ចាស់”
"សារពីព្រះជាម្ចាស់ដែលមនុស្សជាច្រើននឹងប្រឆាំង"
ពាក្យប្រៀបធៀបនេះពិពណ៌នាអំពីទុក្ខព្រួយដ៏ជ្រាលជ្រៅដែលម៉ារីនឹងមាន។ “ ទុក្ខព្រួយរបស់អ្នកនឹងឈឺចាប់ដូចជាដាវបានចាក់ចំបេះដូងរបស់អ្នក”
"ដួងចិត្ត" សំដៅទៅលើមនុស្ស។ "គំនិតរបស់មនុស្សជាច្រើននឹងត្រូវបានបង្ហាញចេញ"
នេះណែនាំអ្នកចូលរួមថ្មីទៅក្នុងសាច់រឿង។
ផាញូអែល ជាឈ្មោះរបស់បុរសម្នាក់
៧ឆ្នាំ
"បន្ទាប់ពីនាងបានរៀបការជាមួយគាត់"
៤ ឆ្នាំ - អាចមានន័យថា ១) នាងធ្លាប់ជាស្ត្រីមេម៉ាយអស់រយៈពេល៨៤ឆ្នាំ ឬ ២) នាងជាស្ត្រីមេម៉ាយហើយឥឡូវនាងមានអាយុ៨៤ឆ្នាំហើយ។
នេះប្រហែលជាអត្ថន័យបន្ថែមមួយដែលនាងបានចំណាយពេលច្រើននៅក្នុងព្រះវិហារដូច្នេះវាហាក់ដូចជានាងមិនចេញពីព្រះវិហារទេ។ "តែងតែនៅព្រះវិហារ" ឬ "ជារឿយៗនៅព្រះវិហារ"
"ដោយការមិនបរិភោគអាហារក្នុងឱកាសជាច្រើននិងដោយការអធិស្ឋានជាច្រើន"
"ទៅជិតពួកគេ" ឬ "បានទៅជួបម៉ារីនិងយ៉ូសែប"
នៅទីនេះពាក្យ "ការប្រោសលោះ" ត្រូវបានប្រើដើម្បីសំដៅទៅលើអ្នកដែលនឹងមកធ្វើវា។ “ អ្នកដែលនឹងលោះក្រុងយេរូសាឡិម” ឬ“ អ្នកដែលនឹងនាំព្រះពរនិងការពេញចិត្តមកក្រុងយេរូសាឡិមវិញ”
ម៉ារី យ៉ូសែបនិងព្រះយេស៊ូចាកចេញពីភូមិបេថ្លេហិមហើយត្រឡប់ទៅក្រុងណាសារ៉ែតវិញក្នុងវ័យកុមារភាព។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ច្បាប់របស់ព្រះអម្ចាស់តម្រូវអោយពួកគេធ្វើ”
ឃ្លានេះមានន័យថាពួកគេរស់នៅក្នុងស្រុកណាសារ៉ែត។ ធ្វើឱ្យប្រាកដថាវាមិនស្តាប់ទៅដូចជាពួកគេជាម្ចាស់ទីក្រុងនោះទេ។
"ក្លាយជាមនុស្សដែលមានប្រាជ្ញា" ឬ "រៀនអ្វីដែលមានប្រាជ្ញាដែរ"
"ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានពរដល់គាត់" ឬ "ព្រះជាម្ចាស់បាននៅជាមួយគាត់តាមរបៀបពិសេសមួយ"
ពេលព្រះយេស៊ូមានអាយុ ១២ ឆ្នាំទ្រង់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមជាមួយក្រុមគ្រួសារ។ ពេលដែលទ្រង់នៅទីនោះទ្រង់សួរនិងឆ្លើយសំណួររបស់គ្រូបង្រៀននៅក្នុងព្រះវិហារ។
នេះគឺជាព័ត៌មានសំខាន់
មាតាបិតារបស់ព្រះយេស៊ូ
ក្រុងយេរូសាឡឹមខ្ពស់ជាងកន្លែងផ្សេងទៀតនៅអ៊ីស្រាអែលដូច្នេះជាការធម្មតាទេដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនិយាយពីការឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡិម។
"នៅពេលវេលាធម្មតា" ឬ "ដូចដែលពួកគេបានធ្វើជារៀងរាល់ឆ្នាំ"
"នៅពេលដែលពេលវេលាទាំងមូលសម្រាប់ការប្រារព្ធពិធីបុណ្យបានចប់ហើយ" ឬ "បន្ទាប់ពីប្រារព្ធពិធីបុណ្យតាមចំនួនថ្ងៃដែលបានកំណត់"
នេះគឺជាឈ្មោះមួយទៀតសម្រាប់ពិធីបុណ្យនៃបុណ្យរំលងពីព្រោះវាពាក់ព័ន្ធនឹងការបរិភោគអាហារ។
"ពួកគេបានគិតថា"
"ពួកគេបានធ្វើដំណើរមួយថ្ងៃ" ឬ "ពួកគេបានធ្វើដំណើរដូចជាមនុស្សដើរក្នុងមួយថ្ងៃពេញ"
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់មួយនៅក្នុងរឿង។ ប្រសិនបើភាសារបស់អ្នកមានវិធីសម្រាប់ធ្វើដូចនេះបានអ្នកអាចពិចារណាប្រើវានៅទីនេះទៅ។
នេះសំដៅទៅលើទីធ្លាជុំវិញប្រាសាទ។ មានតែបូជាចារ្យទេដែលត្រូវបានអនុញ្ញាតនៅក្នុងព្រះវិហារ។ "នៅក្នុងទីធ្លាព្រះវិហារ" ឬ "នៅព្រះវិហារ"
នេះមិនមានន័យថានៅចំកណ្តាលទេ។ ផ្ទុយទៅវិញវាមានន័យថា "ក្នុងចំណោម" ឬ "រួមគ្នាជាមួយ" ឬ "ព័ទ្ធជុំវិញដោយ" ។
«គ្រូសាសនា»ឬ«អ្នកដែលបង្រៀនមនុស្សអំពីព្រះជាម្ចាស់»
ពួកគេមិនអាចយល់បានទេថាក្មេងប្រុសអាយុដប់ពីរឆ្នាំដែលមិនមានការអប់រំខាងសាសនាអាចឆ្លើយបានយ៉ាងល្អ។
«តើគាត់យល់ច្រើនប៉ុណ្ណាឬថាគាត់យល់ច្រើនអំពីព្រះជាម្ចាស់»
"តើគាត់បានឆ្លើយសំនួរពួកគេរឺក៏ថាគាត់ឆ្លើយសំណួររបស់គេបានល្អ"
"ពេលម៉ារីនិងយ៉ូសែបរកឃើញព្រះយេស៊ូ"
នេះគឺជាការស្តីបន្ទោសដោយប្រយោលពីព្រោះទ្រង់មិនបានទៅជាមួយពួកគេនៅតាមផ្លូវត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញទេ។ "កូនមិនគួរធ្វើបែបនេះទេ!"
ពាក្យនេះត្រូវបានប្រើជាញឹកញាប់ដើម្បីបង្ហាញពីការចាប់ផ្តើមព្រឹត្តិការណ៍ថ្មីឬព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់។ វាក៏អាចត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្ហាញពីកន្លែងដែលសកម្មភាពចាប់ផ្តើម។ ប្រសិនបើភាសារបស់អ្នកមានឃ្លាដែលត្រូវអាចប្រើតាមវិធីនេះ សូមពិចារណាតើវាជារឿងធម្មតាទេក្នុងការប្រើវានៅទីនេះ។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរពីរដើម្បីស្ដីបន្ទោសមាតាបិតារបស់គាត់ដោយទន់ភ្លន់ហើយចាប់ផ្ដើមប្រាប់ពួកគេថាទ្រង់មានគោលបំណងពីព្រះបិតានៅស្ថានសួគ៌ដែលពួកគេមិនយល់។ "អ្នកមិនចាំបាច់ព្រួយបារម្ភអំពីខ្ញុំទេ"
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរទីពីរនេះដើម្បីព្យាយាមនិយាយថាឪពុកម្តាយរបស់គាត់គួរតែដឹងអំពីគោលបំណងដែលព្រះបិតាទ្រង់បានបញ្ជូនព្រះអង្គមក។ "អ្នកគួរតែស្គាល់ ... ផ្ទះ"
នៅអាយុ១២ឆ្នាំ ព្រះយេស៊ូជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះជាម្ចាស់បានយល់ថាព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះបិតាពិតរបស់ព្រះអង្គ (មិនមែនយ៉ូសែបជាស្វាមីរបស់ម៉ារាទេ) ។
អាចមានន័យថា ១) "នៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះបិតាខ្ញុំ" ឬ ២) អំពីកិច្ចការរបស់ព្រះបិតាខ្ញុំ។ ក្នុងករណីណាក៏ដោយនៅពេលដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា“ ព្រះបិតាខ្ញុំ” ទ្រង់កំពុងតែសំដៅទៅលើព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើទ្រង់មានន័យថា "ផ្ទះ" នោះទ្រង់កំពុងសំដៅទៅលើព្រះវិហារ។ បើគាត់ចង់មានន័យថា“ កិច្ចការ” គាត់កំពុងសំដៅទៅលើការងារដែលព្រះជាម្ចាស់បានអោយព្រះអង្គធ្វើ។ ប៉ុន្តែចាប់តាំងពីខបន្ទាប់និយាយថាឪពុកម្តាយរបស់គាត់មិនយល់ពីអ្វីដែលទ្រង់កំពុងប្រាប់ពួកគេទេ នេះជាការល្អបំផុតដែលមិនត្រូវពន្យល់បន្ថែមទៀត។
"ព្រះយេស៊ូបានត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញជាមួយម៉ារីនិងយ៉ូសែប"
"បានស្តាប់បង្គាប់ពួកគេ" ឬ "តែងតែស្តាប់បង្គាប់ពួកគេ"
រឿងដែលម៉ារីបានឮត្រូវបានគេនិយាយដូចជារបស់ដែលនាងបានរក្សាទុកនិងឲ្យតម្លៃដោយយកចិត្តទុកដាក់។ “ ចងចាំអ្វីៗទាំងអស់នេះដោយប្រុងប្រយ័ត្ន”
ការបង្ហាញនេះសំដៅទៅលើគំនិតផ្ទាល់ខ្លួនដ៏ជ្រាលជ្រៅបំផុតរបស់នាង។
“ ក្លាយជាអ្នកឆ្លាតនិងកាន់តែរឹងមាំ” ។ ទាំងនេះសំដៅទៅលើការលូតលាស់ផ្លូវចិត្តនិងរាងកាយ។
នេះសំដៅទៅលើការរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណនិងសង្គម។ ទាំងនេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយឡែកពីគ្នា។ "ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានពរដល់ទ្រង់កាន់តែខ្លាំងឡើងហើយមនុស្សកាន់តែចូលចិត្តព្រះអង្គកាន់តែខ្លាំងឡើង" ។
ប្រជាជនទាំងអស់ទៅឯស្រុកកំណើតរបស់ពួកគេរៀងៗខ្លួនដើម្បីចុះឈ្មោះក្នុងបញ្ជីជំរឿន។
លោកយ៉ូសែប នឹងនាងម៉ារីធើ្វដំណើរទៅភូមិបេថ្លេហិម ដោយព្រោះពួកគេជាញ្ញាតិវង្សរបស់ព្រះបាទដាវីឌ។
ពេលនាងម៉ារីសម្រាលព្រះបុត្រា នាងបានដាក់ព្រះអង្គផ្តេកក្នុងស្នូកសត្វ។
ទេវតាបានលេចមកពួកអ្នកគង្វាល ជាអ្នកដែលគង្វាលសត្វចៀម។
ពួកអ្នកគង្វាលមានការភ័យខ្លាចជាខ្លាំង។
ទេវតាប្រាប់ទៅពួកអ្នកគង្វាលថាព្រះសង្គ្រោះបានប្រសូតហើយ គឺព្រះគ្រិស្ដជាព្រះអម្ចាស់។
ពួកអ្នកគង្វាលបានធ្វើដំណើរទៅភូមិបេថ្លេហិមដើម្បីចូរគាល់ព្រះឱរសដែលទើបនឹងប្រសូត។
ព្រះយេស៊ូបានទទួលពិធីកាត់ស្បែកបន្ទាប់ពីពេលដែលព្រះអង្គប្រសូតបានប្រាំបីថ្ងៃ។
ពួកគេនាំព្រះឱរស យេស៊ូទៅក្នុងព្រះវិហារដើម្បីថ្វាយព្រះអម្ចាស់ តាមក្រឹត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេ។
ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធបានបង្ហាញលោកស៊ីម្មានឲ្យដឹងថាគាត់នឹងមិនទាន់ស្លាប់ទេ ដរាបណាមិនទាន់បានឃើញព្រះគ្រិស្ដយាងមក។
លោកស៊ីម្មាននិយាយព្រះយេស៊ូថា៖ គឺជាពន្លឺនៃការបើកសម្តែងចំពោះសាសន៍ដទៃ និងសិរីរុងរឿងចំពោះសាសន៍អ៊ីស្រាអែលជាប្រជារាស្ត្រព្រះអង្គ។
លោកស៊ីម្មានបាននិយាយថា៖ គឺមានដាវមួយមកចាក់ទម្លុះដួងចិត្តរបស់នាង។
ព្យាការិនីអាណបានចាប់ផ្តើមអរគុណព្រះ ហើយនិយាយអំពីកុមារដល់មនុស្សគ្រប់គ្នា។
ព្រះកុមារចម្រើនវ័យជាលំដាប់ មានទាំងកម្លាំងមាំមួន និងពោរពេញទៅដោយព្រះប្រាជ្ញាញាណ និងព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ស្ថិតនៅលើព្រះកុមារនេះ។
ពួកគាត់ស្មានថា ព្រះកុមារគង់នៅក្នុងចំណោមអស់អ្នកដែលរួមដំណើរជាមួយពួកគេដែរ។
មាតាបិតារបស់ព្រះអង្គឃើញព្រះយេស៊ូក្នុងព្រះវិហារ កំពុងតែគង់នៅកណ្ដាលចំណោមគ្រូអាចារ្យ កំពុងតែស្ដាប់ព្រមទាំងសួរសំណួរផ្សេងៗដល់គេផង។
«ហេតុអ្វីបានជាលោកឪពុកអ្នកម្ដាយរកកូនដូច្នេះ? តើលោកឪពុកអ្នកម្ដាយមិនជ្រាបថា កូនត្រូវនៅក្នុងដំណាក់ព្រះបិតារបស់កូនទេឬ?»។
ព្រះកុមារធ្វើតាមឱវាទរបស់លោកទាំងពីរ។
កាលព្រះយេស៊ូមានវ័យចម្រើនឡើង ព្រះអង្គមានប្រាជ្ញាកាន់តែវាងវៃ ហើយជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងជាទីគាប់ចិត្តមនុស្សផងទាំងពួង។
1 នៅឆ្នាំទីដប់ប្រាំ នៃរាជ្យព្រះចៅអធិរាជរ៉ូម ព្រះនាមទីប៊ើរ លោកប៉ុនទាស-ពីឡាតធ្វើជាទេសាភិបាលនៅស្រុកយូដា ព្រះបាទហេរ៉ូដជាស្ដេចអនុរាជគ្រប់គ្រងស្រុកកាលីឡេ ព្រះបាទភីលីពអនុជរបស់ព្រះបាទហេរ៉ូដ ជាស្ដេចអនុរាជគ្រប់គ្រងតំបន់អ៊ីទូរេ និងតំបន់ត្រាខូនីត ព្រះបាទលីសានាសជាស្ដេចអនុរាជគ្រប់គ្រងស្រុកអាប៊ីឡែន 2 លោកអាណ និងលោកកៃផាសធ្វើជាមហាបូជាចារ្យ។ ព្រះជាម្ចាស់ មានព្រះបន្ទូលមកកាន់លោកយ៉ូហាន ជាកូនរបស់លោកសាការី នៅក្នុងទីរហោស្ថាន។ 3 លោកបានធ្វើដំណើរទៅគ្រប់ទីកន្លែង ក្នុងតំបន់ទន្លេយ័រដាន់ ហើយប្រកាសពីពិធីជ្រមុជទឹក សម្តែងពីការប្រែចិត្ត និងទទួលការលើកលែងទោសឲ្យរួចពីបាប។ 4 ដ្បិតនៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរព្យាការីអេសាយមានចែងទុកមកថា៖ «មានសំឡេងបុរសម្នាក់ស្រែកឡើងនៅទីរហោស្ថានថា ចូររៀបចំផ្លូវថ្វាយព្រះអម្ចាស់ ចូរតម្រង់ផ្លូវថ្វាយព្រះអង្គចុះ។ 5 ត្រូវបំពេញជ្រលងភ្នំទាំងអស់ឲ្យរាបស្មើ និងពង្រាបភ្នំតូចធំទាំងប៉ុន្មានទាប ត្រូវតម្រង់ផ្លូវកោងឲ្យត្រង់ ព្រមទាំងលុបផ្លូវរដិបរដុបឲ្យរាបស្មើផងដែរ 6 នោះមនុស្សលោកទាំងអស់នឹងឃើញការសង្គ្រោះរបស់ព្រះជាម្ចាស់»។ 7 ដូច្នេះ លោកយ៉ូហានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់មហាជន ដែលមកទទួលពិធីជ្រមុជទឹកពីលោកថា៖ «ពូជពស់វែកអើយ! តើនរណាព្រមានអ្នករាល់គ្នា ឲ្យរត់គេចពីព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលជិតមកដល់ដូច្នេះ?។ 8 ដូច្នេះ ចូរបង្កើតផលផ្លែឲ្យស័ក្តិសមនឹងការប្រែចិត្តរបស់អ្នករាល់គ្នាចុះ ហើយកុំអាងថាខ្លួន មានលោកអប្រាហាំជាបុព្វបុរសនោះឡើយ ដ្បិតខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ព្រះជាម្ចាស់ក៏អាចធ្វើឲ្យថ្មទាំងនេះ ក្លាយជាកូនចៅលោកអប្រាហាំបានដែរ។ 9 ពូថៅត្រៀមនៅក្បែរគល់ឈើជាស្រេចហើយ។ ដើមឈើណាមិនផ្ដល់ផ្លែល្អទេ ត្រូវកាប់រំលំចោល រួចបោះចូលក្នុងភ្លើង»។ 10 រួចមក មហាជនសួរលោកយ៉ូហានថា៖ «តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ?»។ 11 លោកតបទៅពួកគេវិញថា៖ «ប្រសិនបើអ្នកណាមានអាវពីរ ត្រូវចែកមួយឲ្យអ្នកដែលគ្មាន ហើយបើអ្នកមានចំណីអាហារ ក៏ត្រូវចែកឲ្យអ្នកដែលគ្មានផង»។ 12 មានអ្នកទារពន្ធខ្លះក៏បានមកទទួលពិធីជ្រមុជទឹកដែរ ហើយពួកគេសួរលោកថា៖ «លោកគ្រូអើយ! តើយើងខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ?»។ 13 លោកឆ្លើយវិញថា៖ «កុំទារពន្ធហួសពីកំណត់ ដែលមានចែងទុកក្នុងច្បាប់នោះឡើយ»។ 14 មានទាហានខ្លះក៏មកសួរលោកថា៖ «ចុះយើងខ្ញុំវិញ? តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះដែរ?»។ លោកឆ្លើយថា៖ «កុំយកប្រាក់ពីអ្នកណាដោយសង្កត់សង្កិតឲ្យសោះ កុំចោទប្រកាន់អ្នកណាដោយបំពាន។ ត្រូវចេះស្កប់ចិត្តនឹងប្រាក់ខែរបស់អ្នករាល់គ្នា»។ 15 ឥឡូវនេះ ប្រជាជននៅតែរង់ចាំដោយអន្ទះសារ ដោយរំពឹងថាព្រះគ្រិស្តនឹងយាងមក ហើយគ្រប់គ្នាងឿងឆ្ងល់ក្នុងចិត្តទាក់ទងនឹងលោកយ៉ូហាន ថាតើលោកជាព្រះគ្រិស្តដែលត្រូវយាងមកឬយ៉ាងណា។ 16 លោកយ៉ូហានមានប្រសាសន៍ប្រាប់គេទាំងអស់គ្នាថា៖ «ចំពោះខ្ញុំ ខ្ញុំធ្វើពិធីជ្រមុជនេះឲ្យអ្នករាល់គ្នាក្នុងទឹក ប៉ុន្តែ លោកដែលមានកម្លាំងខ្លាំងជាងខ្ញុំ លោកជិតមកដល់ហើយ។ ខ្ញុំមានឋានៈទាបណាស់ សូម្បីតែស្រាយខ្សែស្បែកជើងជូនលោក ក៏មិនសមនឹងឋានៈដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់លោកផង លោកនឹងធ្វើពិធីជ្រមុជឲ្យអ្នករាល់គ្នា ក្នុងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ និងដោយភ្លើងវិញ។ 17 លោកកាន់ចង្អេរ លោកសម្អាតលានបោកស្រូវ ដើម្បីអុំស្រូវ យកគ្រាប់ល្អប្រមូលដាក់ក្នុងជង្រុក។ លោកនឹងដុតអង្កាមក្នុងក្នុងភ្លើង ដែលឆេះពុំចេះរលត់ឡើយ»។ 18 ដោយមានពាក្យដាស់តឿនផងដែរ នោះលោកយ៉ូហានប្រកាសដំណឹងល្អប្រាប់ប្រជាជន។ 19 លោកយ៉ូហានបានស្តីបន្ទោសព្រះបាទហេរ៉ូដ ជាស្ដេចអនុរាជយកនាងព្រះនាងហេរ៉ូឌាស ដែលត្រូវជាមហេសីរបស់អនុជព្រះអង្គ មកធ្វើជាមហេសីរបស់ព្រះអង្គផ្ទាល់ និងមានអំពើអាក្រក់ជាច្រើន ដែលព្រះបាទហេរ៉ូដបានប្រព្រឹត្ត។ 20 ហើយព្រះអង្គបានធ្វើអំពើអាក្រក់មួយទៀត គឺចាប់លោកយ៉ូហានទៅដាក់ក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំង។ 21 ឥឡូវនេះ ពេលប្រជាជនទាំងអស់ទទួលពិធីជ្រមុជទឹករួចហើយ ព្រះយេស៊ូក៏ទទួលពិធីជ្រមុជទឹកដែរ។ នៅពេលព្រះអង្គកំពុងអធិស្ឋាន ស្រាប់តែផ្ទៃមេឃបើកចំហ 22 ហើយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធយាងចុះមក មានរូបរាងដូចសត្វព្រាប សណ្ឋិតលើព្រះអង្គ រួចមានឮព្រះសូរសៀងពីលើមេឃមកថា៖ «ព្រះអង្គជាបុត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់យើង យើងគាប់ចិត្តនឹងព្រះអង្គណាស់»។ 23 ពេលព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមព័ន្ធកិច្ច ព្រះអង្គមានព្រះជន្មាយុប្រមាណសាមសិបព្រះវស្សា។ គេសន្មត់ថា ព្រះអង្គជាកូនរបស់លោកយ៉ូសែប ដែលត្រូវជាកូនលោកហេលី 24 លោកហេលីជាកូនលោកម៉ាត់ថាត់ លោកម៉ាត់ថាត់ជាកូនលោកលេវី លោកលេវីជាកូនលោកម៉ិលគី លោកម៉ិលគីជាកូនលោកយ៉ាណាយ លោកយ៉ាណាយជាកូនលោកយ៉ូសែប។ 25 លោកយ៉ូសែបជាកូនលោកម៉ាតាធាស លោកម៉ាតាធាសជាកូនលោកហាម៉ូស លោកហាម៉ូសជាកូនលោកណាអ៊ូម លោកណាអ៊ូមជាកូនលោកអែសលី លោកអែសលីជាកូនលោកណាកាយ 26 លោកណាកាយជាកូនលោកម៉ាអាត លោកម៉ាអាតជាកូនលោកម៉ាតាធាល លោកម៉ាតាធាលជាកូនលោកសេម៉ី លោកសេម៉ីជាកូនលោកយ៉ូសែប លោកយ៉ូសែបជាកូនលោកយូដា។ 27 លោកយូដាជាកូនលោកយ៉ូអាណាន់ លោកយ៉ូអាណាន់ជាកូនលោករេសា លោករេសាជាកូនលោកសូរ៉ូបាបិល លោកសូរ៉ូបាបិលជាកូនលោកសាលធាល លោកសាលធាលជាកូនលោកនេរី 28 លោកនេរីជាកូនលោកម៉ិលគី លោកម៉ិលគីជាកូនលោកអ័តឌី លោកអ័តឌីជាកូនលោកកូសាម លោកកូសាមជាកូនលោកអែលម៉ូដាម លោកអែលម៉ូដាមជាកូនលោកអ៊ើរ 29 លោកអ៊ើរជាកូនលោកយ៉ូស្វេ លោកយ៉ូស្វេជាកូនលោកអេលាស៊ើរ លោកអេលាស៊ើរជាកូនលោកយ៉ូរីម លោកយ៉ូរីមជាកូនលោកម៉ាត់ថាត់ លោកម៉ាត់ ថាត់ជាកូនលោកលេវី។ 30 លោកលេវីជាកូនលោកស៊ីម្មាន លោកស៊ីម្មានជាកូនលោកយូដា លោកយូដាជាកូនលោកយ៉ូសែប លោកយ៉ូសែបជាកូនលោកយ៉ូណាន លោកយ៉ូណានជាកូនលោកអេលាគីម 31 លោកអេលាគីមជាកូនលោកមេលាស លោកមេលាសជាកូនលោកម៉ៃណាន លោកម៉ៃណានជាកូនលោកម៉ាតាថា លោកម៉ាតាថាជាកូនលោកណាថាន់ លោកណាថាន់ជាបុត្រស្ដេចដាវីឌ 32 ស្ដេចដាវីឌជាកូនលោកអ៊ីសាយ លោកអ៊ីសាយជាកូនលោកអូបេដ លោកអូបេដជាកូនលោកបូអូស លោកបូអូសជាកូនលោកសាលម៉ូន លោកសាលម៉ូនជាកូនលោកណាសូន។ 33 លោកណាសូនជាកូនលោកអមីណាដាប់ លោកអមីណាដាប់ជាកូនលោកអើរ៉ាម លោកអើរ៉ាមជាកូនលោកអ័រនី លោកអ័រនីជាកូនលោកអែសរ៉ូម លោកអែសរ៉ូមជាកូនលោកពេរេស លោកពេរេសជាកូនលោកយូដា 34 លោកយូដាជាកូនលោកយ៉ាកុប លោកយ៉ាកុបជាកូនលោកអ៊ីសាក លោកអ៊ីសាកជាកូនលោកអប្រាហាំ លោកអប្រាហាំជាកូនលោកថេរ៉ា លោកថេរ៉ាជាកូនលោកណាឃរ 35 លោកណាឃរជាកូនលោកសេរូក លោកសេរូកជាកូនលោករេហ៊ូវ លោករេហ៊ូវជាកូនលោកផាលេក លោកផាលេកជាកូនលោកហេប៊ើរ លោកហេប៊ើរជាកូនលោកសេឡា។ 36 លោកសេឡាជាកូនលោកកៃណាន លោកកៃណានជាកូនលោកអើប៉ាកសាដ លោកអើប៉ាកសាដជាកូនលោកសិម លោកសិមជាកូនលោកណូអេ លោកណូអេជាកូនលោកឡាម៉េក 37 លោកឡាម៉េកជាកូនលោកមធូសាឡា លោកមធូសាឡាជាកូនលោកហេណុក លោកហេណុកជាកូនលោកយ៉ារ៉េឌ លោកយ៉ារ៉េឌជាកូនលោកម៉ាលេលាល លោកម៉ាលេលាលជាកូនលោកកៃណាន 38 លោកកៃណានជាកូនលោកអេណុស លោកអេណុសជាកូនលោកសេថ លោកសេថជាកូនលោកអដាំ ហើយលោកអដាំជាបុត្រព្រះជាម្ចាស់។
ដូចព្យាការីអេសាយបានទាយទុក យ៉ូហានបានចាប់ផ្ដើមផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដល់ប្រជាជន។
ខគម្ពីរទាំងនេះផ្តល់នូវព៌តមានសំខាន់ដើម្បីប្រាប់ពីអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងនៅពេលបងប្អូនជីដូនមួយរបស់ព្រះយេស៊ូឈ្មោះយ៉ូហានចាប់ផ្តើមកិច្ចការបំរើរបស់គាត់។
"នៅពេលដែលព្រះនាមទីប៊ើរ បានគ្រប់គ្រងអស់រយៈពេលដប់ប្រាំឆ្នាំ"
ទាំងនេះគឺជាឈ្មោះរបស់បុរស។
ទាំងនេះគឺជាឈ្មោះនៃទឹកដី។
«កាលដែលអាណនិងកៃផាសកំពុងបម្រើជាមួយគ្នាជាបូជាចារ្យ»។ អាណគឺជាបូជាចារ្យហើយជនជាតិយូដានៅតែស្គាល់គាត់ដដែលសូម្បីតែបន្ទាប់ពីរ៉ូមបានតែងតាំងកូនប្រសាររបស់គាត់ឈ្មោះកៃផាសដើម្បីជំនួសគាត់ជាបូជាចារ្យ។
ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូល
ពាក្យ "ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក" និង "ការប្រែចិត្ត" អាចត្រូវបានចែងជាសកម្មភាព។ "ហើយគាត់បានផ្សព្វផ្សាយថាមនុស្សគួរតែទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកដើម្បីបង្ហាញថាពួកគេបានប្រែចិត្ត"
ពាក្យ "លើកលែងទោស" អាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាសកម្មភាព។ "ដើម្បីឲ្យបាបរបស់ពួកគេត្រូវបានលើកលែងទោស" ឬ "ដូច្នេះព្រះជាម្ចាស់នឹងលើកលែងទោសអំពើបាបរបស់ពួកគេ" ។ ពួកគេនឹងប្រែចិត្ដដើម្បីព្រះជាម្ចាស់អាចអត់ទោសបាបរបស់ពួកគេ។
អ្នកនិពន្ធលូកាដកស្រង់អត្ថបទពីព្យាការីអេសាយដែលទាក់ទងនឹងយ៉ូហានបាទីស្ទ។
ខ ៤-៦ គឺជាការដកស្រង់ចេញពីអេសាយ។ ពួកគេអាចត្រូវបានបញ្ជាក់នៅក្នុងទម្រង់សកម្ម។ "រឿងនេះបានកើតឡើងដូចជាព្យាការីអេសាយបានសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅរបស់គាត់" ឬ "យ៉ូហានបានបំពេញនូវអ្វីដែលព្យាការីអេសាយបានសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅរបស់គាត់"
នេះអាចត្រូវបានបង្ហាញជាប្រយោគថា។ "សំឡេងរបស់មនុស្សម្នាក់ដែលស្រែកនៅវាលរហោស្ថានត្រូវបានគេ" "ឬ" ពួកគេឮសំឡេងរបស់មនុស្សម្នាក់ដែលស្រែកនៅវាលរហោស្ថាន "
ឃ្លាទាំងពីរនេះមានអត្ថន័យដូចគ្នា។
"រៀបចំផ្លូវសម្រាប់ព្រះអម្ចាស់" ។ ការធ្វើបែបនេះតំណាងឲ្យការត្រៀមខ្លួនដើម្បីស្តាប់ព្រះរាជសាររបស់ព្រះអម្ចាស់នៅពេលដែលព្រះអង្គមក។ មនុស្សធ្វើរឿងនេះដោយការប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់គេ។“ រៀបចំខ្លួនដើម្បីស្តាប់ព្រះរាជសាររបស់ព្រះអម្ចាស់នៅពេលដែលទ្រង់យាងមក” ឬ“ ប្រែចិត្តហើយត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ព្រះអម្ចាស់យាងមក”
"ផ្លូវ" ឬ "ផ្លូវលំ"
នៅពេលមនុស្សរៀបចំផ្លូវសម្រាប់មនុស្សសំខាន់ម្នាក់ដែលនឹងមក ពួកគេកាត់បន្ថយកន្លែងខ្ពស់ៗ ហើយបំពេញកន្លែងទាបដើម្បីឲ្យផ្លូវមានកម្រិតស្មើ។ នេះគឺជាផ្នែកមួយនៃពាក្យប្រៀបធៀបដែលបានចាប់ផ្តើមនៅក្នុងខមុន។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ពួកគេនឹងបំពេញគ្រប់ទីកន្លែងដែលមានផ្លូវទាប"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ពួកគេនឹងរៀបចំភ្នំនិងភ្នំតូចៗ " ឬ " ពួកគេនឹងរុះរើកន្លែងខ្ពស់ ៗ ទាំងអស់នៅតាមផ្លូវ"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាសកម្មភាព។ "រៀនពីរបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់សង្គ្រោះមនុស្សពីអំពើបាប"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "សម្រាប់លោកយ៉ូហានធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកឲ្យពួកគេ"
នៅក្នុងការប្រៀបធៀបនេះយ៉ូហានប្រៀបធៀបហ្វូងមនុស្សទៅនឹងពស់វែកដែលធ្វើឲ្យងាប់ឬមានគ្រោះថ្នាក់ហើយតំណាងឲ្យអំពើអាក្រក់។ "អ្នកជាពស់មានពិសពុលអាក្រក់!" ឬ "មនុស្សគួរតែឃ្លាតឆ្ងាយពីអ្នកដូចពួកគេជៀសវាងពស់មានពិសពុល!"
គាត់ពិតជាមិនរំពឹងថាពួកគេនឹងឆ្លើយទេ។ លោកយ៉ូហានកំពុងស្តីបន្ទោសប្រជាជនដោយសារតែពួកគេបានស្នើសុំឲ្យគាត់ធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកឲ្យពួកគេដើម្បីកុំអោយព្រះដាក់ទណ្ឌកម្មពួកគេ ប៉ុន្តែពួកគេមិនចង់បញ្ឈប់អំពើបាបឡើយ។ “ អ្នកមិនអាចរត់ចេញពីព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដូចនេះបានទេ” ឬ“ អ្នកមិនអាចគេចផុតពីសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយដោយគ្រាន់តែទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក”
ពាក្យថា "ព្រះពិរោធ" ត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសំដៅទៅលើការដាក់ទណ្ឌកម្មរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពីព្រោះព្រះពិរោធរបស់ព្រះអង្គ។ “ ពីការដាក់ទណ្ឌកម្មដែលព្រះជាម្ចាស់កំពុងចាត់” ឬ“ ពីព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលព្រះអង្គបំរុងនឹងធ្វើ”
នៅក្នុងការប្រៀបធៀបនេះអាកប្បកិរិយារបស់មនុស្សម្នាក់ត្រូវបានគេប្រៀបធៀបទៅនឹងផ្លែឈើ។ ដូចជាដើមឈើគេរំពឹងថានឹងបង្កើតផ្លែដែលសមស្របនឹងរុក្ខជាតិនោះមនុស្សម្នាក់ដែលនិយាយថាគាត់បានប្រែចិត្តត្រូវបានរំពឹងថានឹងរស់នៅដោយសុចរិត។ “ បង្កើតប្រភេទផលផ្លែដែលបង្ហាញថាអ្នកបានប្រែចិត្ត” ឬ“ ធ្វើអំពើល្អដែលបង្ហាញថាអ្នកបានងាកចេញពីអំពើបាប”
"និយាយទៅកាន់ខ្លួនអ្នក" ឬ "គិត"
"អប្រាហាំជាបុព្វបុរសរបស់យើង " ឬ " យើងជាកូនចៅរបស់អប្រាហាំ" ។ ប្រសិនបើវាមិនច្បាស់ ហេតុអ្វីបានជាពួកគេនិយាយរឿងនេះអ្នកក៏អាចបន្ថែមព័ត៌មានបង្កប់ន័យថា៖ "ដូច្នេះព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនដាក់ទណ្ឌកម្មយើងទេ"
នេះមានន័យថា "បង្កើតកូនចៅអោយលោកអប្រាហាំ" ឬ "ធ្វើអោយមនុស្សក្លាយជាកូនចៅរបស់លោកអប្រាហាំ" ។
យ៉ូហានប្រហែលជាសំដៅទៅលើថ្មពិតនៅតាមដងទន្លេយ័រដាន់។
ពូថៅដែលស្ថិតនៅក្នុងទីតាំងដូច្នេះវាអាចកាត់ឫសនៃមែកឈើគឺជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់ការដាក់ទណ្ឌកម្មដែលជិតនឹងត្រូវចាប់ផ្តើម។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ព្រះជាម្ចាស់គឺដូចជាបុរសដែលបានដាក់ពូថៅរបស់គាត់ទល់នឹងដើមឈើ”
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "គាត់កាប់ដើមឈើទាំងអស់ដែលមិនបង្កើតផលល្អ"
"ភ្លើង" ក៏ជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់ការដាក់ទណ្ឌកម្មដែរ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "បោះវាទៅក្នុងភ្លើង"
យ៉ូហានចាប់ផ្តើមឆ្លើយតបនឹងសំណួរដែលមនុស្សនៅក្នុងហ្វូងមនុស្សសួរគាត់។
"សួរគាត់ហើយនិយាយថា" ឬ "សួរយ៉ូហាន"
"បានឆ្លើយទៅពួកគេដោយនិយាយថា" ឬ "បានឆ្លើយទៅពួកគេ" ឬ "បាននិយាយថា"
“ ចែកអាហារបន្ថែមដូចគ្នានឹងអ្នកចែករំលែកអាវផាយបន្ថែមដែរ” ។ នេះសំដៅទៅលើការផ្តល់អាហារដល់អ្នកដែលខ្វះខាត។ "ផ្តល់អាហារដល់អ្នកដែលមិនមានអ្វី"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "សម្រាប់លោកយ៉ូហានធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកឲ្យពួកគេ"
"កុំទារលុយច្រើន" ឬ "កុំទាមទារលុយច្រើនពេក" ។ អ្នកប្រមូលពន្ធបានប្រមូលប្រាក់ច្រើនជាងពួកគេគួរប្រមូល។ ពួកគេគួរតែឈប់ធ្វើដូច្នោះ។
នេះគឺជាប្រយោគអកម្មដើម្បីបង្ហាញថាអាជ្ញាធររបស់អ្នកប្រមូលពន្ធមកពីរ៉ូម។ "ជាងអ្វីដែលរ៉ូមបានអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកយក"
"បុរសបម្រើក្នុងជួរកងទ័ព"
ចុះទាហានយើងធ្វើយ៉ាងម៉េច? យ៉ូហានមិនត្រូវបានរាប់បញ្ចូលនៅក្នុងពាក្យ "យើង" និង "យើងទេ" ។ ទាហានបានបញ្ជាក់ថាយ៉ូហានបានប្រាប់ហ្វូងមនុស្សនិងអ្នកយកពន្ធនូវអ្វីដែលពួកគេត្រូវធ្វើហើយចង់ដឹងថាតើពួកគេជាទាហានត្រូវធ្វើអ្វី?
ទាហានហាក់ដូចជាយកពន្ធលើសទៅលើប្រជាជន។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ "តាមរបៀបដូចគ្នាកុំចោទប្រកាន់នរណាម្នាក់ដោយមិនពិតដើម្បីទទួលបានប្រាក់ពីពួកគេឡើយ" ឬ "កុំនិយាយថាមនុស្សស្លូតត្រង់បានធ្វើអ្វីខុសច្បាប់"
"ពេញចិត្តនឹងប្រាក់ខែរបស់អ្នកទៅ"
"ពីព្រោះប្រជាជន" នេះសំដៅទៅលើមនុស្សដដែលដែលបានមករកយ៉ូហាន។
ឃ្លានេះនៅទីនេះមានន័យថា“ គិតអំពីពួកគេដោយស្ងៀមស្ងាត់”
ចម្លើយរបស់យ៉ូហានអំពីមនុស្សធំម្នាក់ដែលនឹងមកយ៉ាងច្បាស់បង្ហាញថាយ៉ូហានមិនមែនជាព្រះគ្រិស្តទេ។ វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់អំពីរឿងនេះឲ្យបានច្បាស់សម្រាប់ទស្សនិកជនរបស់អ្នកដូចជាយូឌីប៊ីបាននិយាយថា "ទេខ្ញុំមិនមែនទេ"
"ខ្ញុំធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកដោយប្រើទឹក" ឬ "ខ្ញុំធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកដោយប្រើទឹកមកធ្វើ"
"មិនសមទាល់តែសោះដើម្បីស្រាយខ្សែស្បែកជើងរបស់គាត់" ។ ដោះស្រាយខ្សែស្បែកជើងគឺជាកាតព្វកិច្ចរបស់បាវ។ យ៉ូហានបាននិយាយថាអ្នកដែលនឹងមកគឺអស្ចារ្យណាស់ដែលយ៉ូហានមិនសមនឹងធ្វើជាទាសកររបស់គាត់ទេ។
"ស្បែកជើងធ្វើពីស្បែក " ឬ " ស្បែកជើងសង្រែកធ្វើពីស្បែក"
ពាក្យប្រៀបធៀបការទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកពិតប្រាកដដែលនាំមនុស្សម្នាក់ឲ្យមានទំនាក់ទំនងជាមួយទឹកនឹងពិធីបុណ្យជ្រមុជខាងវិញ្ញាណដែលនាំឲ្យពួកគេមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធនិងដោយភ្លើង។
នៅទីនេះពាក្យ "ភ្លើង" អាចសំដៅទៅលើ ១) ការវិនិច្ឆ័យទោសឬ ២) ការធ្វើអោយបរិសុទ្ធ។ វាត្រូវបានគេទុកឲ្យនៅជាភ្លើង "
យ៉ហាននិយាយអំពីព្រះគ្រិស្តដែលនឹងយាងមកដើម្បីវិនិច្ឆ័យទោស ដូចជាកសិករម្នាក់ដែលត្រៀមខ្លួនដើម្បីញែកស្រូវចេញពីអង្កាម។ "ទ្រង់កំពុងកាន់ចង្អេរដែលបានត្រៀមខ្លួនរួចជាស្រេច" ឬ "គាត់ត្រៀមខ្លួនវិនិច្ឆ័យទោស ដូចជាកសិករដែលត្រៀមខ្លួនដើម្បីទទួលគ្រាប់ធញ្ញជាតិ"
នេះគឺជាឧបករណ៍សម្រាប់បោះស្រូវទៅក្នុងខ្យល់ដើម្បីបំបែកគ្រាប់ស្រូវចេញពីអង្កាម។ គ្រាប់ធ្ងន់ ៗ នឹងថយចុះហើយអង្កាមដែលមិនចង់បានត្រូវបានផ្លុំចេញដោយខ្យល់។ វាប្រហាក់ប្រហែលនឹងឈើឆាយ។
ជង្រុកគឺជាកន្លែងដែលស្រូវត្រូវបានដាក់ជាជណ្តើរក្នុងការរៀបចំសំរាប់ការច្រូតស្រូវ។ ដើម្បី "លុបចោល" អុំមានន័យថាបញ្ចប់ការច្រូតស្រូវ។ "ដើម្បីបញ្ចប់ការច្រូតស្រូវរបស់គាត់"
ស្រូវគឺជាការប្រមូលផលដែលអាចទទួលយកបានដែលត្រូវបានរក្សាទុក។
អង្កាមមិនមានប្រយោជន៍សម្រាប់អ្វីទេដូច្នេះមនុស្សដុតវាចោល។
រឿងរ៉ាវប្រាប់ពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងចំពោះយ៉ូហានប៉ុន្តែមិនបានកើតឡើងនៅពេលនេះទេ។
"ជាមួយការជម្រុញដ៏ខ្លាំងក្លាជាច្រើនផ្សេងទៀត"
ហេរ៉ូដជាស្ដេចអនុរាជមិនមែនជាស្តេចទេ។ គាត់មានតែការគ្រប់គ្រងមានកំណត់ប៉ុណ្ណោះនៅតំបន់កាលីឡេ។
"ពីព្រោះហេរ៉ូដបានរៀបការជាមួយហេរ៉ូឌាសដែលជាភរិយារបស់បងប្រុសគាត់។ " នេះអាក្រក់ណាស់ពីព្រោះប្អូនប្រុសរបស់ហេរ៉ូឌនៅរស់នៅឡើយ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។“ ដោយសារតែគាត់បានរៀបការជាមួយប្រពន្ធរបស់ប្អូនប្រុសគាត់ឈ្មោះហេរ៉ូឌាសរីឯបងប្រុសរបស់គាត់នៅរស់នៅឡើយ” ។
"គាត់បានប្រាប់ទាហានរបស់គាត់ឲ្យចាប់យ៉ូហានដាក់គុក"
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះអង្គដោយទទួលការជ្រមុជទឹក។
ឃ្លានេះសម្គាល់ការចាប់ផ្តើមនៃព្រឹត្តិការណ៍ថ្មីនៅក្នុងរឿង។ ប្រសិនបើភាសារបស់អ្នកមានវិធីសម្រាប់ធ្វើដូចនេះអ្នកអាចពិចារណាប្រើវានៅទីនេះបាន។
"ខណៈពេលដែលលោកយ៉ូហានបានធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកអោយប្រជាជនទាំងអស់" ។ ឃ្លា "ប្រជាជនទាំងអស់" សំដៅទៅលើមនុស្សដែលមានវត្តមានជាមួយយ៉ូហាន។
«ព្រះយេស៊ូបានទទួលពិធីជ្រមុជទឹកពីលោកយ៉ូហាន»។ ទស្សនិកជនមួយចំនួនប្រហែលជាច្រលំថាលោកយ៉ូហានកំពុងធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅពេលដែលហេរ៉ូឌបានចាប់គាត់ដាក់គុកនៅក្នុងខមុន។ បើដូច្នោះមែនវាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការប្រាប់ពួកគេថាដំណើររឿងនេះបានកើតឡើងមុនពេលដែលយ៉ូហានត្រូវបានចាប់ខ្លួន។ យូឌីប៊ីធ្វើរឿងនេះដោយដាក់ "ប៉ុន្តែមុនពេលដែលយ៉ូហានត្រូវដាក់គុក" នៅដើមនៃខនេះ។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "យ៉ូហានបានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកអោយព្រះយេស៊ូដែរ"
"មេឃបានបើកចំហ" ឬ "មេឃបានបើកចំហ" ។ នេះច្រើនជាងការបោសសំអាតពពកសាមញ្ញ ប៉ុន្តែវាមិនច្បាស់ថាវាមានន័យយ៉ាងម៉េចទេ។ វាអាចមានន័យថាប្រហោងមួយបានលេចឡើងនៅលើមេឃ។
“ ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធបានយាងចុះមកលើព្រះយេស៊ូ”
«តាមរូបកាយជាព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធបានលេចមកដូចសត្វព្រាប»
ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះបិតាមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់បុត្រារបស់ព្រះអង្គថា ("ដែលយើងស្រឡាញ់") ព្រះយេស៊ូជាព្រះបុត្រារីឯព្រះជាម្ចាស់វិញព្រះវិញ្ញាណចុះមកលើព្រះយេស៊ូ។ មនុស្សរបស់ព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកហើយធ្វើការជាមួយគ្នាដូចជាព្រះបិតាព្រះរាជបុត្រានិងព្រះវិញ្ញាណដែរ។
នេះគឺជាងារសំខាន់របស់ព្រះយេស៊ូជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះជាម្ចាស់។ ។
លូការាយដូនតារបស់ព្រះយេស៊ូតាមខ្សែរបស់ឪពុករបស់ព្រះអង្គគឺយ៉ូសែបដែលត្រូវគេសន្មតថា។
ពាក្យនេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ការផ្លាស់ប្តូរពីរឿងរ៉ាវទៅជាព័ត៌មានសំខាន់ពីអាយុរបស់ព្រះយេស៊ូនិងដូនតារបស់ព្រះអង្គ។
៣០ឆ្នាំ
"វាត្រូវបានគេគិតថាទ្រង់ជាកូនប្រុសរបស់យ៉ូសែប" ឬ "ប្រជាជនបានសន្មតថាទ្រង់ជាកូនប្រុសរបស់យ៉ូសែប"
ពិចារណាពីរបៀបដែលមនុស្សធម្មតារាយឈ្មោះជីដូនជីតានៅក្នុងភាសារបស់អ្នក។ អ្នកគួរតែប្រើពាក្យដូចគ្នានៅទូទាំងបញ្ជីទាំងមូល។ ការដែលអាចធ្វើបានគឺ ១) "ដែលជាកូនប្រុសរបស់ហេលីដែលជាកូនប្រុសរបស់ម៉ាត់ថាតជាកូនប្រុសរបស់លេវី" ឬ ២) "យ៉ូសែបជាកូនប្រុសរបស់ហេលី, ហេលីជាកូនរបស់ម៉ាត់ថាត, ម៉ាត់ថាតជាកូនរបស់លេវី” ឬ ៣)“ ឪពុករបស់ហេលីគឺម៉ាត់ថាត, ឪពុករបស់ម៉ាត់ថាតគឺលេវី”
នេះគឺជាការបន្តបញ្ជីនៃបុព្វបុរសរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ប្រើទម្រង់ដូចគ្នាដែលអ្នកបានប្រើនៅក្នុងខមុន ៗ ។
នេះគឺជាការបន្តបញ្ជីនៃបុព្វបុរសរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ប្រើទ្រង់ទ្រាយដូចគ្នាដែលអ្នកបានប្រើនៅក្នុងខមុន ៗ ។
ឈ្មោះសាលធាលអាចជាអក្ខរាវិរុទ្ធខុសគ្នានៃឈ្មោះសៀលលែល (ដូចជំនាន់ខ្លះមានដែរ) ប៉ុន្តែការកំណត់អត្តសញ្ញាណគឺពិបាក។
នេះគឺជាការបន្តបញ្ជីនៃបុព្វបុរសរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ប្រើទម្រង់ដូចគ្នាដែលអ្នកបានប្រើនៅក្នុងខមុន ៗ
នេះគឺជាការបន្តបញ្ជីនៃបុព្វបុរសរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ប្រើទម្រង់ដូចគ្នាដែលអ្នកបានប្រើនៅក្នុងខមុន ៗ ។
នេះគឺជាការបន្តបញ្ជីនៃបុព្វបុរសរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ប្រើទម្រង់ដូចគ្នាដែលអ្នកបានប្រើនៅក្នុងខមុន ៗ ។
“ ព្រះជាម្ចាស់បង្កើតអដាំ” ឬ“ អដាំដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់” ឬ“ អដាំមកពីព្រះជាម្ចាស់”
លោកយ៉ូហានប្រកាសពីពិធីជ្រមុជទឹក សម្តែងពីការប្រែចិត្ត និងទទួលការលើកលែងទោសឲ្យរួចពីបាប។
លោកយ៉ូហានបាននិយាយថាគាត់បានរៀបចំផ្លូវរបស់ព្រះអម្ចាស់។
លោកយ៉ូហានប្រាប់ពួកគេថា៖ ចូរបង្កើតផលផ្លែឲ្យស័ក្តិសមនឹងការប្រែចិត្តរបស់អ្នករាល់គ្នាចុះ។
លោកយ៉ូហានប្រាប់គេថា៖ ដើមឈើណាមិនផ្ដល់ផ្លែល្អទេ ត្រូវកាប់រំលំចោល រួចបោះចូលទៅក្នុងភ្លើង។
លោកយ៉ូហានប្រាប់អ្នកទារពន្ធ កុំទារពន្ធហួសពីកំណត់ ដែលមានចែងទុកក្នុងច្បាប់នោះឡើយ។
លោកយ៉ូហានប្រាប់ថា ម្នាក់ដែលមកក្រោយខ្ងុំ ព្រះអង្គនឹងធ្វើពិធីជ្រមុជឲ្យអ្នករាល់គ្នា ក្នុងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ និងដោយភ្លើងវិញ។
លោកយ៉ូហានបានស្ដីបន្ទោសព្រះបាទហេរ៉ូដ ពីព្រោះព្រះបាទហេរ៉ូដបានរៀបការនឹងប្រពន្ធរបស់អនុជព្រះអង្គ ហើយបានធ្វើអំពើអាក្រក់ជាច្រើនទៀត។
ព្រះបាទហេរ៉ូដជាអ្នកដាក់លោកយ៉ូហានក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំង។
បន្ទាប់ពីលោកយ៉ូហានបានជ្រមុជទឹកឲ្យព្រះយេស៊ូ ស្រាប់តែផ្ទៃមេឃបើកចំហ ហើយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធយាងចុះមក មានរូបរាងដូចសត្វព្រាប។
មានសម្លេងមកពីស្ថានសួគ៌បានមានបន្ទូលថា៖ «ព្រះអង្គជាបុត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់យើង យើងគាប់ចិត្តនឹងព្រះអង្គណាស់»។
ព្រះអង្គមានព្រះជន្មាយុប្រមាណសាមសិបព្រះវស្សា ពេលដែលព្រះចាប់ផ្តើមព័ន្ធកិច្ច។
1 បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូបានពោរពេញដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ព្រះអង្គយាងត្រឡប់ពីទន្លេយ័រដាន់មកវិញ ហើយព្រះវិញ្ញាណនាំព្រះអង្គទៅទីរហោស្ថាន 2 ជាកន្លែងដែលព្រះអង្គត្រូវសាតាំងល្បួងអស់រយៈពេលសែសិបថ្ងៃ។ ព្រះអង្គពុំបានសោយអ្វីសោះឡើយអំឡុងពេលនោះ រួចផុតពេលនោះមក ទើបព្រះអង្គឃ្លាន។ 3 សាតាំងទូលព្រះអង្គថា៖ «ប្រសិនបើលោកពិតជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់មែន ចូរបញ្ជាទៅដុំថ្មនេះឲ្យក្លាយជានំបុ័ងទៅ»។ 4 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅវិញថា៖ «គម្ពីរមានចែងថា មនុស្សពុំមែនរស់ដោយសារតែអាហារទេ»។ 5 រួចសាតាំងនាំព្រះយេស៊ូទៅកន្លែងមួយខ្ពស់មួយ ហើយបង្ហាញនគរទាំងអស់នៅលើផែនដីឲ្យព្រះអង្គឃើញ មួយរយៈពេលខ្លី។ 6 សាតាំងទូលព្រះអង្គថា៖ «ខ្ញុំនឹងប្រគល់អំណាច និងសម្បត្តិរបស់នគរទាំងអស់ឲ្យលោក ដ្បិតខ្ញុំបានទទួលសម្បត្តិទាំងនេះ ហើយខ្ញុំអាចប្រគល់ឲ្យអ្នកណាក៏បាន ស្រេចតែខ្ញុំ។ 7 ដូច្នេះ បើលោកក្រាបថ្វាយបង្គំខ្ញុំ សម្បត្តិទាំងនោះនឹងក្លាយជារបស់លោកភ្លាម»។ 8 ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅវិញថា៖ «មានសេចក្តីចែងទុកថា អ្នកត្រូវតែថ្វាយបង្គំព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នក ហើយនិងគោរពបម្រើព្រះអង្គតែមួយប៉ុណ្ណោះ»។ 9 បន្ទាប់មក មារសាតាំងក៏នាំព្រះយេស៊ូទៅក្រុងយេរូសាឡិម រួចដាក់ព្រះអង្គលើកំពូលព្រះវិហារ ហើយទូលថា៖ «បើលោកពិតជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់មែន សូមលោតទម្លាក់ខ្លួនចុះទៅ។ 10 ដ្បិតមានសេចក្តីចែងទុកមកថា «ព្រះអង្គនឹងបញ្ជាទេវតាឲ្យការពារលោក 11 ហើយទេវតាទាំងនោះនឹងចាំទ្រលោក មិនធ្វើឲ្យជើងលោកប៉ះថ្មឡើយ»។ 12 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅសាតាំងវិញថា៖ «មានសេចក្តីចែងទុកមកថា កុំល្បងលព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នកឡើយ»។ 13 ក្រោយពេលមារល្បួងព្រះយេស៊ូរួចហើយ វាក៏ថយចេញពីព្រះអង្គទៅ ចាំពេលកំណត់មកដល់។ 14 ក្រោយពេលព្រះយេស៊ូយាងត្រឡប់ទៅស្រុកកាលីឡេវិញ ពេញដោយឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះវិញ្ញាណ ចំណែកដំណឹងពីព្រះអង្គល្បីល្បាញពេញតំបន់។ 15 បន្ទាប់មក ព្រះអង្គចាប់ផ្តើមបង្រៀនក្នុងសាលាប្រជុំ ហើយគេសរសើរតម្កើងព្រះអង្គគ្រប់ៗគ្នា។ 16 ព្រះអង្គយាងទៅភូមិណាសារ៉ែត ជាភូមិដែលព្រះអង្គធំដឹងក្តី ហើយតាមទម្លាប់ព្រះអង្គយាងទៅសាលាប្រជុំនៅថ្ងៃសប្ប័ទ រួចព្រះអង្គក្រោកឈរឡើង និងអានគម្ពីរឮខ្លាំងៗ។ 17 គេបានយកគម្ពីររបស់ព្យាការីអេសាយមកថ្វាយព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គបើកគម្ពីរត្រង់អត្ថបទមួយ ដែលមានចែងថា 18 «ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអម្ចាស់សណ្ឋិតលើខ្ញុំ ព្រោះព្រះអង្គបានចាក់ប្រេងអភិសេកខ្ញុំឲ្យប្រកាសដំណឹងល្អ ប្រាប់ជនក្រីក្រ។ ព្រះអង្គចាត់ខ្ញុំឲ្យទៅប្រកាសពីសេរីភាពប្រាប់ជនជាប់ជាឈ្លើយ និងប្រាប់មនុស្សខ្វាក់ថា គេនឹងមើលឃើញវិញ និងរំដោះអស់អ្នកដែលត្រូវគេសង្កត់សង្កិន 19 ព្រមទាំងប្រកាសអំពីឆ្នាំដែលព្រះអម្ចាស់សម្តែងព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណា»។ 20 រួចព្រះអង្គបិទគម្ពីរ និងប្រគល់ទៅអ្នកថែរក្សាវិញ ហើយព្រះអង្គក៏គង់ចុះ។ មនុស្សគ្រប់គ្នានៅក្នុងសាលាប្រជុំ សម្លឹងមើលព្រះអង្គ។ 21 ព្រះអង្គមាន ព្រះបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «ថ្ងៃនេះ អត្ថបទគម្ពីរនេះបានសម្រេចជារូបរាង ដូចអ្នករាល់គ្នាបានស្តាប់»។ 22 គ្រប់គ្នាស្ងើចសរសើរព្រះអង្គ ហើយគ្រប់គ្នានឹកឆ្ងល់អំពីព្រះបន្ទូលប្រកបដោយព្រះហឫទ័យប្រណីសន្ដោស ដែលហូរចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះអង្គមក ហើយពួកគេពោលថា៖ «អ្នកនេះមិនមែនជាកូនរបស់លោកយ៉ូសែបទេឬ?»។ 23 ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «ប្រាកដណាស់អ្នករាល់គ្នានឹងយកសុភាសិតមកប្រាប់ខ្ញុំថា គ្រូពេទ្យអើយ ចូរមើលជំងឺរបស់ខ្លួនឲ្យជាសិនទៅ។ អ្វីៗដែលអ្នករាល់គ្នាបានឮនៅក្រុងកាពើណិម ចូរប្រព្រឹត្តដូចគ្នានៅស្រុកកំណើតរបស់អ្នកផងចុះ»។ 24 ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖ «ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាឲ្យដឹងច្បាស់ថា ពុំមានព្យាការីណាម្នាក់ត្រូវគេគោរព នៅក្នុងស្រុកកំណើតខ្លួនឡើយ។ 25 ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ថា មានស្រ្តីមេម៉ាយជាច្រើននៅក្នុងប្រទេសអ៊ីស្រាអែល នៅជំនាន់លោកអេលីយ៉ា មេឃរាំងអស់រយៈពេលបីឆ្នាំប្រាំមួយខែ បណ្ដាលឲ្យមានទុរ្ភិក្សយ៉ាងខ្លាំងពេញទាំងស្រុក។ 26 ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់ពុំបានចាត់ព្យាការីអេលីយ៉ា ឲ្យទៅជួយស្ត្រីមេម៉ាយទាំងឡាយ ប៉ុន្តែចាត់ឲ្យទៅជួយស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់ ដែលរស់នៅភូមិសារិបតា ក្នុងក្រុងស៊ីដូនតែប៉ុណ្ណោះ។ 27 មានមនុស្សឃ្លង់ជាច្រើននៅជំនាន់ព្យាការីអេលីសេ ក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល ប៉ុន្តែ គ្មានអ្នកណាម្នាក់បានជាសោះឡើយ គឺមានតែលោកណាម៉ាន់ជាជនជាតិស៊ីរីម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ»។ 28 មនុស្សទាំងអស់នៅសាលាប្រជុំខឹងព្រះយេស៊ូ ពេលបានឮព្រះបន្ទូលទាំងនេះ។ 29 គេក្រោកឡើងចាប់ទាញព្រះយេស៊ូ នាំឆ្ពោះទៅមាត់ជ្រោះចេញពីភូមិដែលសង់លើកំពូលភ្នំ ពួកគេបម្រុងនឹងច្រានព្រះអង្គទម្លាក់ទៅក្រោម។ 30 ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គយាងចេញពីកណ្ដាលចំណោមពួកគេ រួចយាងទៅកន្លែងមួយផ្សេងទៀត។ 31 បន្ទាប់មកព្រះអង្គយាងទៅក្រុងកាពើណិម ក្នុងស្រុកកាលីឡេ រួចព្រះអង្គចាប់ផ្តើមបង្រៀនបណ្ដាជននៅថ្ងៃសប្ប័ទ។ 32 ពួកគេគ្រប់គ្នាងឿងឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំងអំពីរបៀបព្រះអង្គបង្រៀនពួកគេ ព្រោះព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលដ៏មានអំណាច។ 33 នៅក្នុងសាលាប្រជុំមានបុរសម្នាក់ ដែលវិញ្ញាណអារក្សនៅក្នុងខ្លួន ស្រែកឡើងខ្លាំងៗថា៖ 34 «តើព្រះអង្គចង់ធ្វើអ្វីយើង ព្រះយេស៊ូពីស្រុកណាសារ៉ែតអើយ? តើព្រះអង្គចង់មកបំផ្លាញយើង? ខ្ញុំស្គាល់ព្រះអង្គហើយ គឺព្រះដ៏វិសុទ្ធ ដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់!»។ 35 ព្រះយេស៊ូគំរាមវិញ្ញាណអារក្សថា៖ «នៅឲ្យស្ងៀម ចេញពីអ្នកនេះទៅ!»។ ពេលអារក្សផ្ដួលបុរសនោះ នៅកណ្ដាលចំណោមបណ្ដាជនរួចហើយ វាក៏ចេញចេញពីបុរសនោះទៅ គ្មានធ្វើអ្វីឲ្យគាត់ឈឺចាប់ឡើយ។ 36 មនុស្សទាំងអស់នៅទីនោះភ័យស្រឡាំងកាំង ហើយនិយាយគ្នាទៅវិញទៅមក។ ពួកគេនិយាយថា៖ «ចុះពាក្យសម្តីលោកនេះខ្លាំងពូកែម៉េ្លះ? លោកមានអំណាច និងឫទ្ធានុភាពអាចបញ្ជាទៅវិញ្ញាណអាក្រក់ឲ្យវាចេញ ហើយវាក៏ធ្វើតាម»។ 37 ដូច្នេះ បន្ទាប់មកដំណឹងអំពីព្រះយេស៊ូចាប់ផ្តើមល្បីពាសចេញស្រុកជុំវិញនោះ។ 38 ព្រះយេស៊ូយាងចេញពីសាលាប្រជុំ ទៅផ្ទះលោកស៊ីម៉ូន ពេលនោះ ស្រាប់តែម្ដាយក្មេករបស់លោកស៊ីម៉ូនគ្រុនយ៉ាងខ្លាំង គេទូលសូមព្រះអង្គមេត្តាប្រោសគាត់ឲ្យបានជា។ 39 ព្រះយេស៊ូឲ្យទៅលើអ្នកជំងឺ ព្រះអង្គគំរាមជំងឺគ្រុន ជំងឺគ្រុនក៏ចេញបាត់ទៅ ហើយម្ដាយក្មេករបស់លោកស៊ីម៉ូនក៏បានជា។ រំពេចនោះ គាត់ក្រោកឡើងចាប់ផ្តើមបម្រើភ្ញៀវ។ 40 នៅពេលថ្ងៃលិច អ្នកស្រុកនាំបងប្អូនដែលមានជំងឺផ្សេងៗមករកព្រះយេស៊ូ។ ព្រះអង្គដាក់ព្រះហស្ដលើអ្នកទាំងនោះ ហើយប្រោសគេឲ្យបានជា។ 41 មានអារក្សជាច្រើនចេញពីមនុស្សទាំងនោះស្រែកថា៖ «ព្រះអង្គជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់!» ព្រះយេស៊ូគំរាមអារក្សទាំងនោះ មិនឲ្យនិយាយជាដាច់ខាតថា ពួកគេបានស្គាល់ព្រះអង្គថា ជាព្រះគ្រិស្ដ។ 42 ពេលព្រលឹមឡើង ព្រះអង្គយាងចេញពីក្រុងទៅកន្លែងស្ងាត់។ បណ្ដាជននាំគ្នាដើររកព្រះអង្គ នៅកន្លែងទ្រង់គង់នៅ។ ពួកគេឃាត់ព្រះអង្គឲ្យនៅជាមួយ មិនចង់ចេញចោលគេឡើយ។ 43 ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ខ្ញុំត្រូវប្រកាសដំណឹងល្អអំពីព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ទៅក្រុងឯទៀត ព្រោះហេតុនេះបានជាព្រះអង្គបានចាត់ខ្ញុំមកបំពេញការនេះឯង»។ 44 បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូបន្តប្រកាសដំណឹងល្អ តាមសាលាប្រជុំនានា ក្នុងស្រុកកាលីឡេ។
អារក្សជួបព្រះយេស៊ូដើម្បីព្យាយាមល្បួងព្រះអង្គអោយធ្វើអំពើបាបបន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូតមអាហារអស់រយៈពេល ៤០ ថ្ងៃ។
នេះសំដៅទៅលើបន្ទាប់ពីយ៉ូហានបានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹក ឲ្យ ព្រះយេស៊ូ។ "បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ព្រះវិញ្ញាណបានដឹកនាំព្រះអង្គ”
ការបកប្រែភាគច្រើននិយាយថាការល្បួងមានពេញសែសិបថ្ងៃ។ យូឌីប៊ីចែងថា "នៅពេលដែលទ្រង់នៅទីនោះអារក្សបានល្បួងព្រះអង្គ" ដើម្បីធ្វើឲ្យវាច្បាស់។
៤០ថ្ងៃ
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "អារក្សបានល្បួងព្រះអង្គនៅទីនោះវាមិនគោរពព្រះជាម្ចាស់"
ពាក្យថា“ គាត់” សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូ។
អារក្សល្បួងព្រះយេស៊ូឲ្យធ្វើការអស្ចារ្យនេះដើម្បីបង្ហាញថាទ្រង់ពិតជា“ ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះជាម្ចាស់”
អារក្សក៏កាន់ដុំថ្មមួយនៅក្នុងដៃរបស់វា ឬក៏ចង្អុលទៅថ្មក្បែរនោះ។
ចម្លើយរបស់ព្រះយេស៊ូចំពោះការបដិសេធទៅអារក្ស។ វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ពីរឿងនេះយ៉ាងច្បាស់សម្រាប់ទស្សនិកជនរបស់អ្នកដូចជាយូឌីប៊ីបាននិយាយថា៖ «ព្រះយេស៊ូបានឆ្លើយតបថា ទេយើងនឹងមិនធ្វើដូច្នោះទេ› »
ការដកស្រង់ចេញពីការសរសេររបស់លោកម៉ូសេនៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ «ម៉ូសេបានសរសេរនៅក្នុងបទគម្ពីរ»
ពាក្យថានំប៉័ងសំដៅទៅលើអាហារជាទូទៅ។ អាហារគឺប្រៀបធៀបនឹងព្រះជាម្ចាស់ មិនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់មនុស្សម្នាក់ទេ។ ព្រះយេស៊ូបានដកស្រង់បទគម្ពីរដើម្បីនិយាយពីមូលហេតុដែលទ្រង់នឹងមិនធ្វើថ្មឲ្យទៅជានំប៉័ង។ “ មនុស្សមិនអាចរស់នៅដោយគ្រាន់តែនំប៉័ងនោះទេ” ឬ“ មិនមែនគ្រាន់តែជាអាហារដែលធ្វើឲ្យមនុស្សម្នាក់រស់នោះទេ” ឬ“ ព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថាមានរបស់សំខាន់ជាងអាហារនោះទៅទៀត”
"ភ្នំខ្ពស់"
"ភ្លាមៗ" ឬ "ភ្លាមៗនោះ"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ អាចមានន័យថា“ ពួកគេ” សំដៅទៅលើ ១) សិទ្ធិអំណាចនិងភាពរុងរឿងនៃនគរឬ ២) នគរ“ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានពួកគេមកខ្ញុំ”
ឃ្លាទាំងពីរនេះគឺស្រដៀងគ្នាខ្លាំងណាស់។ ពួកវាអាចបញ្ចូលគ្នាបាន។ “ បើអ្នកក្រាបថ្វាយបង្គំខ្ញុំ”
«ខ្ញុំនឹងប្រគល់នគរទាំងអស់នេះដល់អ្នកដោយភាពរុងរឿងរបស់ពួកគេ»
ភាពផ្ទុយគ្នានេះបង្ហាញថាព្រះយេស៊ូបានបដិសេធមិនធ្វើអ្វីដែលអារក្សបានស្នើសុំឲ្យធ្វើ។ វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ចំណុចនេះឲ្យបានច្បាស់សម្រាប់ទស្សនិកជនរបស់អ្នក។ "ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា" ទេខ្ញុំមិនក្រាបថ្វាយបង្គំអ្នកទេព្រោះមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរថា "។
"បានឆ្លើយតបទៅវាថា" ឬ "បានឆ្លើយតបទៅវា"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ «ម៉ូសេបានសរសេរនៅក្នុងបទគម្ពីរ»
ព្រះយេស៊ូបានដកស្រង់បទគម្ពីរដើម្បីនិយាយពីមូលហេតុដែលទ្រង់នឹងមិនថ្វាយបង្គំអារក្សទេ។
នេះសំដៅទៅលើមនុស្សនៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់ដែលបានទទួលច្បាប់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ អ្នកអាចប្រើទម្រង់ជាឯកវចនៈនៃ “ អ្នក” ពីព្រោះមនុស្សម្នាក់ៗត្រូវគោរព ឬអ្នកអាចប្រើទម្រង់ពហុវចនៈ“ អ្នក” ពីព្រោះប្រជាជនទាំងអស់ត្រូវគោរពតាម។
ពាក្យថាគាត់គឺសំដៅទៅលើព្រះអម្ចាស់។
នេះជាជ្រុងនៃដំបូលប្រាសាទ។ ប្រសិនបើមាននរណាម្នាក់ធ្លាក់ពីទីនោះពួកគេនឹងរងរបួសធ្ងន់ឬស្លាប់។
អារក្សបានជំទាស់នឹងព្រះយេស៊ូដើម្បីឲ្យព្រះអង្គបង្ហាញថាទ្រង់ពិតជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះជាម្ចាស់។
នេះគឺជាឋានៈសំខាន់សម្រាប់ព្រះយេស៊ូ។
"លោតចុះទៅដី"
អារក្សបញ្ជាក់ថាការដកស្រង់របស់វាពីទំនុកដំកើងមានន័យថាព្រះយេស៊ូនឹងមិនឈឺចាប់ទេប្រសិនបើទ្រង់ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះជាម្ចាស់។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ដូចគ្នានឹងយូឌីប៊ីធ្វើ: "អ្នកនឹងមិនឈឺចាប់ទេព្រោះវាត្រូវបានចែងមកថា"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "អ្នកនិពន្ធបានសរសេរ"
"គាត់" សំដៅទៅលើព្រះជាម្ចាស់។ អារក្សបានដកស្រង់ផ្នែកខ្លះពីគម្ពីរទំនុកដំកើងដើម្បីព្យាយាមបញ្ចុះបញ្ចូលព្រះយេស៊ូ ឲ្យលោតពីលើអគារ។
ព្រះយេស៊ូប្រាប់អារក្សថាហេតុអ្វីបានជាទ្រង់មិនធ្វើអ្វីដែលអារក្សបានប្រាប់ឲ្យធ្វើ។ ការបដិសេធរបស់ព្រះអង្គក្នុងការធ្វើវាអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ "ទេខ្ញុំនឹងមិនធ្វើដូច្នេះទេព្រោះមានចែងមកថា"
ព្រះយេស៊ូដកស្រង់ពីការសរសេររបស់លោកម៉ូសេក្នុងចោទិយកថា។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ លោកម៉ូសេបាននិយាយ” ឬ“ លោកម៉ូសេបាននិយាយនៅក្នុងបទគម្ពីរ”
អាចមានន័យថា ១) ព្រះយេស៊ូមិនគួរសាកល្បងព្រះជាម្ចាស់ដោយលោតចុះពីព្រះវិហារឬ ២) អារក្សមិនគួរសាកល្បងព្រះយេស៊ូដើម្បីដឹងថាតើទ្រង់ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះជាម្ចាស់នោះទេ។ យកល្អគួរតែបកប្រែខដូចដែលបានបញ្ជាក់ជាជាងព្យាយាមពន្យល់អត្ថន័យ។
"រហូតដល់កាសមួយទៀត"
នេះមិនបានន័យថាអារក្សទទួលជោគជ័យក្នុងការល្បួងរបស់វានោះទេ - ព្រះយេស៊ូបានតស៊ូនឹងការប៉ុនប៉ងទាំងអស់។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ “ បានបញ្ចប់ការល្បួងព្រះយេស៊ូ” ឬ“ ឈប់ព្យាយាមល្បួងព្រះយេស៊ូ”
ព្រះយេស៊ូត្រឡប់ទៅស្រុកកាលីឡេហើយបង្រៀននៅក្នុងសាលាប្រជុំ ហើយប្រាប់ប្រជាជននៅទីនោះថាទ្រង់កំពុងតែបំពេញបទគម្ពីររបស់អេសាយដែលជាព្យាការី។
នេះចាប់ផ្តើមព្រឹត្តិការណ៍ថ្មីនៅក្នុងរឿង។
ហើយព្រះវិញ្ញាណបានប្រទានអំណាចដល់ព្រះអង្គ។ ព្រះជាម្ចាស់បាននៅជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូតាមរបៀបដ៏ពិសេសមួយដែលអាចឲ្យទ្រង់ធ្វើអ្វីដែលមនុស្សមិនអាចធ្វើបាន។
អស់អ្នកដែលបានឮព្រះយេស៊ូបានប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីព្រះអង្គហើយបន្ទាប់មកអ្នកឯទៀតបានប្រាប់មនុស្សថែមទៀតអំពីព្រះអង្គ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ មនុស្សផ្សព្វផ្សាយដំណឹងអំពីព្រះយេស៊ូ” ឬ“ មនុស្សបានប្រាប់មនុស្សផ្សេងទៀតអំពីព្រះយេស៊ូ” ឬ“ ដដឹងណឹងអំពីព្រះអង្គត្រូវបានផ្ទេរពីមនុស្សម្នាក់ទៅមនុស្សម្នាក់ទៀត”
នេះសំដៅទៅលើតំបន់ឬទីកន្លែងជុំវិញស្រុកកាលីឡេ។
"មនុស្សគ្រប់គ្នានិយាយរឿងល្អៗអំពីព្រះអង្គ" ឬ "ប្រជាជនទាំងអស់និយាយអំពីទ្រង់តាមរបៀបល្អ"
កន្លែងដែលឪពុកម្តាយរបស់ព្រះអង្គបានចិញ្ចឹមព្រះអង្គ "ឬ" កន្លែងដែលទ្រង់រស់នៅពេលទ្រង់នៅក្មេង "ឬ" កន្លែងដែលទ្រង់ធំឡើង "
"ដូចជាទ្រង់បានធ្វើនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកនីមួយៗ" ។ វាជាទម្លាប់ធម្មតារបស់ទ្រង់ដែលទៅសាលាប្រជុំនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "មានគេអោយគម្ពីរព្យាការីអេសាយទៅព្រះអង្គ"
នេះសំដៅទៅលើសៀវភៅអេសាយដែលបានសរសេរនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។ អេសាយធ្លាប់សរសេរពាក្យនេះជាច្រើនឆ្នាំហើយមានអ្នកផ្សេងបានចម្លងចូលក្នុងព្រះគម្ពីរ។
"កន្លែងមួយនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមានពាក្យទាំងនេះ។ " ប្រយោគនេះបន្តទៅខបន្ទាប់។
"ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធគង់នៅជាមួយខ្ញុំតាមរបៀបពិសេស" ។ នៅពេលនរណាម្នាក់និយាយបែបនេះ គាត់កំពុងអះអាងរឺនិយាយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
នៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់ប្រេងត្រូវបានចាក់លើមនុស្សម្នាក់នៅពេលពួកគេត្រូវបានផ្តល់អំណាចនិងសិទ្ធិអំណាចដើម្បីធ្វើកិច្ចការពិសេស។ ព្រះយេស៊ូប្រើពាក្យប្រៀបប្រដូចនេះដើម្បីសំដៅទៅលើព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធដែលគង់នៅលើព្រះអង្គដើម្បីរៀបចំទ្រង់សម្រាប់កិច្ចការនេះ។ “ ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធគង់នៅលើខ្ញុំដើម្បីផ្តល់អំណាចដល់ខ្ញុំ” ឬ“ ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធបានប្រទានអំណាចនិងសិទ្ធិអំណាចដល់ខ្ញុំ”
"ប្រជាជនក្រីក្រ" "
"ប្រាប់មនុស្សដែលកំពុងជាប់ជាឈ្លើយថាពួកគេបានដោះលែងឲ្យមានសេរីភាព" ឬ "ដោះលែងអ្នកទោសសង្គ្រាម"
"ធ្វើឲ្យមនុស្សខ្វាក់មើលឃើញ" ឬ "ធ្វើឲ្យមនុស្សខ្វាក់អាចមើលឃើញវិញ"
«ដោះលែងអ្នកដែលត្រូវគេធ្វើបាប»
"ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាព្រះអម្ចាស់ត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីប្រទានពរដល់ប្រជាជនរបស់ព្រះអង្គ" ឬ "ប្រកាសថានេះគឺជាឆ្នាំដែលព្រះអម្ចាស់នឹងបង្ហាញសេចក្តីសប្បុរសរបស់ព្រះអង្គ"
បិទគម្ពីរដោយរមៀលវាដូចបំពង់ដើម្បីការពារការសរសេរនៅខាងក្នុង។
នេះសំដៅទៅលើអ្នកធ្វើការក្នុងសាលាប្រជុំម្នាក់ដែលបាននាំចេញនិងយកទៅដោយយកចិត្តទុកដាក់និងគោរពយ៉ាងល្អិតល្អន់នូវក្រាំងដែលមានបទគម្ពីរ។
នេះមានន័យថា "ត្រូវបានគេផ្តោតលើព្រះអង្គ" ឬ "ត្រូវបានគេសម្លឹងមើលព្រះអង្គ"
ព្រះយេស៊ូបាននិយាយថាទ្រង់កំពុងបំពេញទំនាយនោះដោយការប្រព្រឹត្ដនិងសម្ដីរបស់ព្រះអង្គនៅគ្រានោះ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ខ្ញុំកំពុងតែបំពេញនូវអ្វីដែលបទគម្ពីរនេះបាននិយាយនៅពេលដែលអ្នកកំពុងស្តាប់ខ្ញុំ”
នេះមានន័យថា "ខណៈពេលដែលអ្នកកំពុងស្តាប់ខ្ញុំ"
"មានការភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះព្រះហឫទ័យប្រណីសន្ដោសដែលទ្រង់កំពុងនិយាយ" ។ ត្រង់នេះ“ សន្ដោសប្រណី” អាចសំដៅទៅលើ ១) តើព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលបញ្ចុះបញ្ចូលយ៉ាងម៉េចឬ ២) ដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
មនុស្សបានគិតថាយ៉ូសែបគឺជាឪពុករបស់ព្រះយេស៊ូ។ យ៉ូសែបមិនមែនជាអ្នកដឹកនាំសាសនាដូច្នេះពួកគេភ្ញាក់ផ្អើលដែលកូនប្រុសរបស់គាត់នឹងផ្សព្វផ្សាយពីអ្វីដែលគាត់បានធ្វើ។ "នេះគ្រាន់តែជាកូនប្រុសរបស់យ៉ូសែបប៉ុណ្ណោះ!" ឬ "ឪពុករបស់គាត់គឺយ៉ូសែបទេ!"
ណាសារ៉ែតជាទីក្រុងដែលព្រះយេស៊ូបានធំឡើង
"ពិត" ឬ "ដោយគ្មានការសង្ស័យ" ។ នេះគឺជាការបញ្ជាក់ដ៏រឹងមាំ។
ប្រសិនបើវេជ្ជបណ្ឌិតមិនមានសុខភាពល្អទេនោះគ្មានហេតុផលណាដែលត្រូវជឿជាក់ថាគាត់ពិតជាវេជ្ជបណ្ឌិតនោះទេ។ នៅពេលដែលប្រជាជននិយាយសុភាសិតនេះទៅកាន់ព្រះយេស៊ូពួកគេចង់មានន័យថាពួកគេមិនជឿថាទ្រង់ជាព្យាការីទេពីព្រោះទ្រង់មើលទៅមិនដូចជាព្យាការីទេ។
ប្រជាជននៅណាសារ៉ែតមិនជឿថាព្រះយេស៊ូអាចជាព្យាការីបានទេដោយសារគាត់មានឋានៈទាបជាកូនប្រុសរបស់យ៉ូសែប។ ពួកគេនឹងមិនជឿទេលុះត្រាតែពួកគេផ្ទាល់បានឃើញការអស្ចារ្យ។
វាគឺជាការពិត។ នេះគឺជាសេចក្តីថ្លែងដែលបញ្ជាក់អំពីអ្វីដែលកើតឡើង។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទូទៅនេះដើម្បីស្តីបន្ទោសប្រជាជន។ ទ្រង់មានន័យថាពួកគេបដិសេធមិនជឿលើរបាយការណ៍អំពីការអស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គនៅកាពើណិមទេ។ ពួកគេគិតថាពួកគេបានស្គាល់ទ្រង់រួចហើយ។
"ស្រុកកំណើត" ឬ "ទីក្រុងកំណើត" ឬ "ប្រទេសដែលទ្រង់ធំឡើង"
ព្រះយេស៊ូរំលឹកប្រជាជនដែលកំពុងស្តាប់ព្រះអង្គនៅក្នុងសាលាប្រជុំអំពីអេលីយ៉ានិងអេលីសេដែលជាព្យាការីដែលពួកគេស្គាល់។
"ខ្ញុំប្រាប់អ្នកដោយស្មោះត្រង់ថា" ។ ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើដើម្បីបញ្ជាក់ពីសារៈសំខាន់សេចក្តីពិតនិងភាពត្រឹមត្រូវនៃសេចក្តីថ្លែងដែលមាននៅខាងក្រោម។
ស្ត្រីមេម៉ាយគឺជាស្ត្រីដែលប្តីបានស្លាប់ចោល។
មនុស្សដែលព្រះយេស៊ូកំពុងនិយាយប្រហែលជាបានស្គាល់អេលីយ៉ាជាអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើអ្នកអានរបស់អ្នកមិនដឹងរឿងនោះអ្នកអាចធ្វើឲ្យព័ត៌មានច្បាស់លាស់នេះមានលក្ខណៈច្បាស់ដូចនៅក្នុងយូឌីប៊ី ។ "នៅពេលដែលលោកអេលីយ៉ាកំពុងថ្លែងទំនាយស្រុកអ៊ីស្រាអែល"
នេះជាពាក្យប្រៀបធៀប។ មេឃត្រូវបានតំណាងជាពិដានមួយដែលត្រូវបានបិទហើយដូច្នេះគ្មានភ្លៀងធ្លាក់ពីលើមកទេ។ "នៅពេលគ្មានភ្លៀងធ្លាក់ពីលើមេឃ" ឬ "នៅពេលគ្មានភ្លៀងទាល់តែសោះ"
កង្វះខាតស្បៀងអាហារធ្ងន់ធ្ងរ។ ទុរភិក្សគឺជារយៈពេលដ៏វែងមួយនៅពេលដែលដំណាំមិនផ្តល់ផលគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ប្រជាជន។
ប្រជាជនដែលរស់នៅក្នុងក្រុងសារិបតាជាសាសន៍ដទៃមិនមែនជាជនជាតិយូដាទេ។ មនុស្សដែលស្ដាប់ព្រះយេស៊ូច្បាស់ជាយល់ថាប្រជាជននៅសារិបតាជាសាសន៍ដទៃ។ "ស្ត្រីមេម៉ាយជនជាតិដទៃដែលរស់នៅក្នុងសារិបតា"
ជនជាតិស៊ីរីគឺជាមនុស្សមកពីប្រទេសស៊ីរី។ ប្រជាជនស៊ីរីជាសាសន៍ដទៃមិនមែនជាជនជាតិយូដាទេ។ "ណាម៉ាន់ជាជនជាតិដទៃទៀតមកពីប្រទេសស៊ីរី"
ប្រជាជនណាសារ៉ែតមានការអាក់អន់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំងដែលព្រះយេស៊ូបានដកស្រង់បទគម្ពីរដែលព្រះជាម្ចាស់បានជួយសាសន៍ដទៃជំនួសជនជាតិយូដា។
"បង្ខំឲ្យគាត់ចាកចេញពីទីក្រុង" ឬ "រុញគាត់ចេញពីទីក្រុង"
"គែមនៃច្រាំងថ្មចោទ"
"ឆ្លងកាត់ពាក់កណ្តាលហ្វូងមនុស្ស" ឬ "រវាងមនុស្សដែលព្យាយាមសម្លាប់ព្រះអង្គ" ។ ពាក្យ "ត្រឹមត្រូវ" នៅទីនេះគឺស្រដៀងនឹងពាក្យ "សាមញ្ញ" ។ វាបង្ហាញថាគ្មានអ្វីរារាំងទ្រង់ពីការដើរឆ្លងកាត់ហ្វូងមនុស្សដែលខឹងព្រះអង្គនោះទេ។
“ ទ្រង់បានចេញទៅ” ឬ“ ទ្រង់បានទៅតាមផ្លូវរបស់ព្រះអង្គ” ។
បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូយាងទៅក្រុងកាពើណិមហើយបង្រៀនប្រជាជននៅក្នុងសាលាប្រជុំនៅទីនោះហើយបណ្តេញវិញ្ញាណអាក្រក់ឲ្យចាកចេញពីបុរសម្នាក់។
"បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូ" ។ នេះបង្ហាញពីព្រឹត្តិការណ៍ថ្មី។
ឃ្លាថា“ ចុះទៅ” ត្រូវបានប្រើនៅទីនេះពីព្រោះកាពើណិមមានកំពស់ទាបជាងណាសារ៉ែត។
"កាពើណិមជាក្រុងមួយផ្សេងទៀតនៅស្រុកកាលីឡេ"
"ភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង" ឬ "គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍" ឬ "ភ្ញាក់ផ្អើល"
"ទ្រង់បាននិយាយដូចជាអ្នកមានសិទ្ធិអំណាច" ឬ "ពាក្យរបស់ទ្រង់មានអំណាចដ៏អស្ចារ្យ"
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើដើម្បីសម្គាល់ការបញ្ចូលតួអក្សរថ្មីទៅក្នុងរឿង។ ក្នុងករណីនេះបុរសដែលមានអារក្សចូល។
"ដែលត្រូវបានវិញ្ញាណអារក្សនៅក្នុងខ្លួន" ឬ "ដែលត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយវិញ្ញាណអាក្រក់"
"គាត់ស្រែកខ្លាំង ៗ "
ការឆ្លើយតបប្រកបដោយភាពឈ្លាសវៃមានន័យថា "តើយើងមានអ្វីដូចគ្នា?" ឬ "តើមានសិទ្ធិអ្វីដែលអ្នកត្រូវរំខានយើង?"
សំណួរនេះអាចត្រូវបានសរសេរជាសេចក្តីថ្លែង។ "ព្រះយេស៊ូជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែតអើយ! តើព្រះអង្គចង់ធ្វើអ្វីយើង?" ឬយើងមិនមានរឿងអ្វីជាមួយព្រអង្គទេព្រះយេស៊ូជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែត! ឬ "អ្នកគ្មានសិទ្ធិនឹងរំខានយើងទេព្រះយេស៊ូនៃណាសារ៉ែត!"
"ព្រះយេស៊ូបានស្តីបន្ទោសវិញ្ញាណអាក្រក់ដោយនិយាយថា" ឬ "ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ទៅអារក្សនោះ"
ព្រះអង្គបានបញ្ជាអារក្សអោយឈប់គ្រប់គ្រងបុរសនោះ។ "ទុកគាត់ឲ្យនៅម្នាក់ឯង" ឬ "កុំរស់នៅជាមួយបុរសនេះទៀត"
ប្រជាជនបានសម្តែងការងឿងឆ្ងល់ ពួកគេមានការងឿងឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំងដែលព្រះយេស៊ូមានសិទ្ធិអំណាចដើម្បីបញ្ជាអារក្សឲ្យចាកចេញពីមនុស្សម្នាក់នេះ។ នេះអាចត្រូវបានសរសេរជាសេចក្តីថ្លែងថា។ "ទាំងនេះគឺជាពាក្យដ៏អស្ចារ្យ!" ឬ "ពាក្យរបស់ទ្រង់គឺអស្ចារ្យណាស់!"
"គាត់មានសិទ្ធិអំណាចនិងអំណាចដើម្បីបញ្ជាវិញ្ញាណអាក្រក់"
នេះគឺជាការអត្ថាធិប្បាយអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងបន្ទាប់ពីរឿងរ៉ាវដែលបណ្តាលមកពីព្រឹត្តិការណ៍នៅក្នុងរឿងផ្ទាល់។
"របាយការណ៍អំពីព្រះយេស៊ូបានចាប់ផ្តើមល្បីពាសពេញ" ឬ "ប្រជាជនបានចាប់ផ្តើមផ្សព្វផ្សាយដំណឹងអំពីព្រះយេស៊ូ"
ព្រះយេស៊ូនៅតែគង់នៅកាពើណិម ប៉ុន្តែឥឡូវនេះទ្រង់គង់នៅឯផ្ទះរបស់ស៊ីម៉ូនជាកន្លែងដែលទ្រង់បានព្យាបាលម្ដាយក្មេករបស់ស៊ីម៉ូននិងមនុស្សជាច្រើន។
នេះណែនាំព្រឹត្តិការណ៍ថ្មី។
"ម្តាយរបស់ភរិយាលោកស៊ីម៉ូនរឹម្តាយក្មេកលោកស៊ីម៉ូន"
នេះគឺជាសម្តីដើមដែលមានន័យថា "ឈឺធ្ងន់ជាមួយ"
"ស្បែករបស់នាងក្តៅណាស់"
នេះមានន័យថាពួកគេបានសុំឲ្យព្រះយេស៊ូព្យាបាលនាងពីជំងឺគ្រុន។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ “ បានសុំអោយព្រះយេស៊ូជួយព្យាបាលនាងពីជំងឺគ្រុន” ឬ“ បានសុំអោយព្រះយេស៊ូព្យាបាលជំងឺគ្រុនរបស់នាង”
ពាក្យថា "ដូច្នេះ" បញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាទ្រង់បានធ្វើដូច្នេះពីព្រោះប្រជាជនបានអង្វរព្រះអង្គក្នុងនាមម្តាយក្មេករបស់ស៊ីម៉ូន។
"បានទៅរកនាងហើយផ្អៀងលើនាង"
"បាននិយាយម៉ឺងម៉ាត់ទៅកាន់ជំងីគ្រុនក្តៅ" ឬ "បញ្ជាឲ្យគ្រុនក្តៅចាកចេញពីគាត់" ។ វាអាចមានប្រយោជន៏ក្នុងការបញ្ជាក់អោយច្បាស់នូវអ្វីដែលទ្រង់បានប្រាប់គ្រុនអោយធ្វើតាម។ "បានបញ្ជាឲ្យស្បែករបស់នាងប្រែជាត្រជាក់" ឬ "បញ្ជាឲ្យជំងឺចាកចេញពីនាង"
នេះមានន័យថានាងបានចាប់ផ្តើមរៀបចំអាហារសម្រាប់ព្រះយេស៊ូនិងមនុស្សផ្សេងទៀតនៅក្នុងផ្ទះ។
"ដាក់ដៃលើ" ឬ "ប៉ះ"
វាបញ្ជាក់ថាព្រះយេស៊ូបានដេញអារក្សចេញពីមនុស្សដែលមានអារក្សចូល។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ “ ព្រះយេស៊ូក៏បង្ខំពួកអារក្សអោយចេញមក”
មានន័យដូចគ្នាហើយប្រហែលជាសំដៅទៅលើសម្រែកនៃការភ័យខ្លាចឬកំហឹង។ ការបកប្រែខ្លះប្រើតែពាក្យមួយប៉ុណ្ណោះ។ "ស្រែក" ឬ "
នេះគឺជាឋានៈសំខាន់សម្រាប់ព្រះយេស៊ូ។
«បាននិយាយម៉ឺងម៉ាត់ទៅអារក្ស»
"មិនបានអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេ"
ទោះជាប្រជាជនចង់ឲ្យព្រះយេស៊ូស្នាក់នៅក្រុងកាពើណិមក៏ដោយទ្រង់បានទៅផ្សព្វផ្សាយនៅសាលាប្រជុំឯស្រុកយូដា។
"ពេលថ្ងៃរះ" ឬ "ពេលព្រលឹម"
"កន្លែងដែលបោះបង់ចោល" ឬ "កន្លែងដែលគ្មានមនុស្ស"
"ទៅកាន់ប្រជាជននៅទីក្រុងជាច្រើន"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "នេះជាហេតុផលដែលព្រះជាម្ចាស់បានបញ្ជូនខ្ញុំមកទីនេះ"
ចាប់តាំងពីព្រះយេស៊ូបានគង់នៅស្រុកកាលីឡេពាក្យ“ យូដាស” នៅទីនេះប្រហែលជាសំដៅទៅលើតំបន់ទាំងមូលដែលជាកន្លែងដែលពួកយូដាបានរស់នៅនាពេលនោះ។ "កន្លែងដែលពួកយូដារស់នៅ"
ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធនាំព្រះអង្គទៅទីវាលរហោស្ថាន។
ព្រះអង្គត្រូវសាតាំងល្បួងអស់រយៈពេលសែសិបថ្ងៃ។
អារក្សបានប្រាប់ព្រះយេស៊ូ ឲ្យ ចូរបញ្ជាទៅដុំថ្មឲ្យទៅជានំប៉័ង។
មនុស្សពុំមែនរស់ដោយសារតែអាហារទេ។
សាតាំងនាំព្រះយេស៊ូទៅកន្លែងខ្ពស់មួយ ហើយបង្ហាញនគរទាំងអស់នៅលើផែនដីឲ្យព្រះអង្គឃើញ។
សាតាំងចង់ឲ្យព្រះយេស៊ូក្រាបថ្វាយបង្គំវា។
អ្នកត្រូវតែថ្វាយបង្គំព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នក ហើយនិងគោរពបម្រើព្រះអង្គតែមួយប៉ុណ្ណោះ។
សាតាំងប្រាប់ព្រះអង្គឲ្យលោតទម្លាក់ខ្លួនចុះទៅ។
កុំល្បងលព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នកឡើយ។
ក្រោយពេលល្បួងព្រះយេស៊ូរួចហើយ វាក៏ថយចេញពីព្រះអង្គទៅ ចាំពេលកំណត់មកដល់។
ព្រះយេស៊ូអានអត្ថបទគម្ពីររបស់ព្យាការីអេសាយ។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្លូលថា៖ ថ្ងៃនេះ អត្ថបទគម្ពីរនេះបានសម្រេចជារូបរាង ដូចអ្នករាល់គ្នាបានស្តាប់។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាឲ្យដឹងច្បាស់ថា ពុំមានព្យាការីណាម្នាក់ត្រូវគេគោរព នៅក្នុងស្រុកកំណើតរបស់ខ្លួនឡើយ។
ព្រះបានចាត់លោកអេលីយ៉ាទៅភូមិសារិបតា ជិតក្រុងស៊ីដូន។
ព្រះជាម្ចាស់ឲ្យលោកព្យាការីអេលីសេទៅជួយលោកណាម៉ាន់ជាជនចាតិស៊ីរី។
ពួកគេពោរពេញដោយកំហឹង ហើយចង់បោះទ្រង់ពីលើច្រាំងថ្មចោទ។
ព្រះយេស៊ូយាងចេញពីកណ្ដាលចំណោមពួកគេ។
វិញ្ញាណអារក្សនៅក្នុងខ្លួន ស្រែកឡើងខ្លាំងៗថា៖ ខ្ញុំស្គាល់ព្រះអង្គហើយ គឺព្រះដ៏វិសុទ្ធ ដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់!។
មនុស្សទាំងអស់នៅទីនោះមានការអស្ចារ្យ ហើយនិយាយគ្នាទៅវិញទៅមក។
ព្រះអង្គដាក់ព្រះហស្ដលើអ្នកទាំងនោះ ហើយប្រោសគេឲ្យបានជា។
អារក្សទាំងនោះស្រែកថា៖ «ព្រះអង្គជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់!» ព្រះយេស៊ូគំរាមអារក្សទាំងនោះ មិនឲ្យនិយាយជាដាច់ខាតថា ដោយសារពួកគេបានស្គាល់ព្រះអង្គថា ជាព្រះគ្រិស្ដ។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា ព្រះអង្គត្រូវបានបញ្ជូនមក ដើម្បីប្រកាសដំណឹងល្អអំពីព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅក្រុងឯទៀត។
1 ឥឡូវនេះ មានរឿងមួយកើតឡើង ពេលបណ្តាជនប្រជ្រៀតគ្នាជុំវិញព្រះយេស៊ូ ដើម្បីស្តាប់ព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ នៅមាត់បឹងគេនេសារ៉ែត។ 2 ព្រះអង្គទតឃើញទូកពីរចងនៅមាត់ច្រាំង។ ចំណែកអ្នកនេសាទចេញទៅលាងអួនរបស់គេ។ 3 ព្រះយេស៊ូយាងចុះទៅក្នុងទូករបស់លោកស៊ីម៉ូន ហើយព្រះអង្គសុំឲ្យគាត់ចេញទូកទៅឆ្ងាយពីច្រាំងបន្តិច។ រួចព្រះអង្គគង់បង្រៀនបណ្ដាជនពីក្នុងទូកនោះមក។ 4 ពេលព្រះអង្គបង្រៀនគេចប់ហើយ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់លោកស៊ីម៉ូនថា៖ «ចូរចេញទូកទៅទឹកជ្រៅជាងនេះ រួចនាំគ្នាទម្លាក់អួនចុះ»។ 5 លោកស៊ីម៉ូនតបទៅព្រះយេស៊ូវិញថា៖ «លោកគ្រូ! យើងខ្ញុំបានអូសអួនពេញមួយយប់ហើយ អត់បានត្រីទេ ប៉ុន្តែបើលោកគ្រូមានប្រាប់ ខ្ញុំនឹងទម្លាក់អួនចុះតាមពាក្យលោកគ្រូ»។ 6 ពេលទម្លាក់អួនរួចហើយ មានជាប់ត្រីច្រើនស្ទើរតែធ្លាយអួន។ 7 គេបក់ដៃហៅមិត្តភក្ដិដែលនៅក្នុងទូកមួយទៀតឲ្យមកជួយ។ ពួកគេមកដល់ ជួយចាប់ត្រីដាក់ពេញទូកទាំងពីរ ស្ទើរតែនឹងលិច។ 8 ប៉ុន្តែពេលលោកស៊ីម៉ូន-ពេត្រុសឃើញដូច្នោះ គាត់ក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះយេស៊ូ ទូលព្រះអង្គថា៖ «ព្រះអម្ចាស់អើយ! សូមយាងចេញឆ្ងាយពីទូលបង្គំទៅ ព្រោះទូលបង្គំជាមនុស្សមានបាប»។ 9 ដ្បិតលោកស៊ីម៉ូន និងអ្នកនៅជាមួយគាត់ភ័យស្ញប់ស្ញែងជាខ្លាំង ពេលបានឃើញត្រីច្រើនដូច្នេះ។ 10 នៅទីនោះក៏មានលោកយ៉ាកុប និងលោកយ៉ូហានជាកូនលោកសេបេដេ ដែលជាអ្នកនេសាទរួមជាមួយលោកស៊ីម៉ូនដែរ។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅលោកស៊ីម៉ូនថា៖ «កុំខ្លាចអី! ព្រោះចាប់ពីពេលនេះទៅមុខ អ្នកនឹងនេសាទមនុស្សវិញ»។ 11 ពេលទូកទៅដល់មាត់ច្រាំងវិញ ពួកគេបោះបង់របស់របរទាំងអស់ចោល រួចនាំគ្នាដើរតាមព្រះយេស៊ូទៅ។ 12 ក្រោយមកទៀត ព្រះយេស៊ូគង់នៅក្នុងក្រុងមួយ មានមនុស្សឃ្លង់ម្នាក់។ ពេលឃើញព្រះយេស៊ូគាត់ក្រាបថ្វាយបង្គំ អោនមុខដល់ដី និងទូលព្រះអង្គថា៖ «ព្រះអម្ចាស់អើយ! បើព្រះអង្គមិនយល់ទាស់ទេ សូមប្រោសខ្ញុំប្របាទឲ្យបានជាស្អាតបរិសុទ្ធផង»។ 13 រួចព្រះយេស៊ូលូកព្រះហស្ដទៅពាល់គាត់ ទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំយល់ព្រមហើយ សូមឲ្យបានជាស្អាតបរិសុទ្ធចុះ»។ រំពេចនោះ គាត់បានជាស្អាតបរិសុទ្ធពីជំងឺឃ្លង់ភ្លាម។ 14 ព្រះយេស៊ូហាមគាត់ពុំឲ្យប្រាប់អ្នកណាឡើយ ប៉ុន្តែប្រាប់គាត់ថា៖ «ត្រឡប់ទៅវិញចុះ រួចទៅបង្ហាញខ្លួនដល់លោកបូជាចារ្យ និងថ្វាយតង្វាយដូចលោកម៉ូសេបានបង្គាប់ ជាបន្ទាប់ប្រាប់ថា អ្នកបានជាស្អាតបរិសុទ្ធមែន»។ 15 ប៉ុន្តែរឿងរ៉ាវនេះល្បីសុសសាយកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ ហើយមហាជនជាច្រើនមកជុំគ្នាស្ដាប់ព្រះអង្គបង្រៀន ព្រមទាំងទទួលការប្រោសឲ្យជាពីជំងឺផ្សេងៗផង។ 16 តែព្រះយេស៊ូវិញតែងយាងទៅទីស្ងាត់ ដើម្បីអធិស្ឋាន។ 17 មានថ្ងៃមួយនោះ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែបង្រៀនបណ្ដាជន ស្រាប់តែមានពួកខាងគណៈផារីស៊ី និងអ្នកប្រាជ្ញខាងវិន័យអង្គុយស្ដាប់ព្រះអង្គដែរ ដែលអ្នកទាំងនោះមកពីភូមិនានា ក្នុងស្រុកកាលីឡេ ស្រុកយូដា និងពីក្រុងយេរូសាឡិម។ ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះអម្ចាស់គង់នៅជាមួយទ្រង់ និងប្រោសអ្នកជំងឺឲ្យបានជា។ 18 ពេលនេះ ស្រាប់តែមានគេសែងមនុស្សខ្វិនដៃខ្វិនជើងម្នាក់មក រកវិធីនាំគាត់ចូលទៅក្នុងផ្ទះ ដាក់នៅមុខព្រះយេស៊ូ។ 19 ដោយគេរកផ្លូវចូលទៅពុំបាន ព្រោះមានមនុស្សច្រើនពេក ដូច្នេះ គេក៏សែងអ្នកជំងឺឡើងទៅលើដំបូលផ្ទះ បកក្បឿង សំរូតគាត់ចុះមកកណ្ដាលចំណោមមនុស្ស នៅចំពីមុខព្រះយេស៊ូ។ 20 ដោយបានឃើញជំនឿពួកគេដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់អ្នកពិការថា៖ «អ្នកអើយ ខ្ញុំអត់ទោសឲ្យអ្នករួចពីបាបហើយ»។ 21 ពួកអាចារ្យ និងពួកខាងគណៈផារីស៊ីរិះគិតក្នុងចិត្ត និងនិយាយថា៖ «អ្នកនេះមានឋានៈអ្វី បានជាហ៊ានប្រមាថព្រះជាម្ចាស់ដូច្នេះ? តើអ្នកណាអាចអត់ទោសឲ្យមនុស្សរួចពីបាបបាន?»។ 22 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់ពីគំនិតអ្នកទាំងនោះ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នារិះគិតក្នុងចិត្តដូច្នេះ? 23 តើឃ្លាមួយណាងាយស្រួលជាង «ខ្ញុំអត់ទោសឲ្យអ្នករួចពីបាបហើយ» ឬ «ចូរក្រោកឡើងដើរទៅចុះ?» 24 នោះអ្នករាល់គ្នាដឹងថា បុត្រមនុស្សមានអំណាចនឹងអត់ទោសបាបមនុស្សលោក ខ្ញុំសូមប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា៖ «ចូរក្រោកឡើង យកគ្រែស្នែងរបស់អ្នកទៅផ្ទះវិញទៅ»។ 25 ភ្លាមនោះ បុរសនោះក្រោកឡើងនៅមុខមនុស្សទាំងអស់ រួចយកគ្រែស្នែងដែលគេសែងខ្លួនមក។ រួចគាត់ដើរត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ទាំងលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផង។ 26 អស់អ្នកដែលនៅទីនោះកោតស្ញប់ស្ញែងគ្រប់ៗគ្នា ហើយលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ពួកគេភ័យខ្លាចជាខ្លាំង ក៏និយាយគ្នាថា៖ «យើងបានឃើញហេតុការណ៍ចំឡែកអស្ចារ្យមែននៅថ្ងៃនេះ»។ 27 បន្ទាប់មកហេតុការណ៍នេះកើតឡើង ព្រះយេស៊ូយាងចាកចេញពីទីនោះ ហើយទតឃើញអ្នកទារពន្ធម្នាក់ ឈ្មោះលេវី អង្គុយនៅកន្លែងយកពន្ធ។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «សុំអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំ»។ 28 ដូច្នេះ លោកលេវីក្រោកឡើង ដើរតាមព្រះយេស៊ូ ដោយបោះបង់ចោលកិច្ចការទាំងអស់។ 29 រួចលោកលេវីបានរៀបចំពិធីជប់លៀងមួយយ៉ាងធំ នៅផ្ទះលោកថ្វាយព្រះអង្គ។ មានអ្នកទារពន្ធ និងមនុស្សជាច្រើនទៀតក៏ចូលរួមពិធីជប់លៀងនោះដែរ។ 30 ប៉ុន្តែ ពួកខាងគណៈផារីស៊ី និងពួកអាចារ្យត្អូញត្អែដាក់ក្រុមសិស្សរបស់ព្រះអង្គថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាបរិភោគជាមួយអ្នកទារពន្ធ និងមនុស្សបាបដូច្នេះ?»។ 31 ព្រះយេស៊ូតបទៅគេថា៖ «មនុស្សមានសុខភាពល្អមិនត្រូវការគ្រូពេទ្យឡើយ មានតែអ្នកជំងឺប៉ុណ្ណោះត្រូវការគ្រូពេទ្យ។ 32 ខ្ញុំពុំមែនមករកមនុស្សសុចរិតទេ ឲ្យប្រែចិត្តទេ ផ្ទុយទៅវិញខ្ញុំមករកមនុស្សបាប ដើម្បីឲ្យគេកែប្រែចិត្តគំនិតវិញ»។ 33 ពួកគេទូលសួរព្រះអង្គថា៖ «ពួកសិស្សរបស់លោកយ៉ូហាន និងពួកសិស្សខាងគណៈផារីស៊ី តែងតែតមអាហារ និងអធិស្ឋានជាប្រចាំ។ ប៉ុន្តែសិស្សរបស់លោកនាំគ្នាបរិភោគជាធម្មតា»។ 34 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅគេវិញថា៖ «តើភ្ញៀវចូលរួមពិធីមង្គលការអាចតមអាហារកើតទេ បើកូនកម្លោះនៅជាមួយកូនក្រមុំដូច្នេះ?។ 35 ថ្ងៃក្រោយ ពេលគេចាប់ស្វាមីយកទៅ ទើបភ្ញៀវទាំងនោះតមអាហារវិញ»។ 36 រួចព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលជាប្រស្នាថា៖ «ពុំដែលមាននរណាហែកសម្លៀកបំពាក់ថ្មី យកទៅប៉ះសម្លៀកបំពាក់ចាស់នោះទេ បើធ្វើដូច្នេះ នោះសម្លៀកបំពាក់ថ្មីនឹងត្រូវរហែក ហើយក្រណាត់ថ្មីពុំសមនឹងក្រណាត់ចាស់ឡើយ។ 37 ពុំដែលមាននរណាដាក់ស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មី ទៅក្នុងថង់ស្បែកចាស់ឡើយ បើធ្វើដូច្នេះ ស្រាថ្មីនឹងធ្វើឲ្យថង់ស្បែកចាស់នោះ ត្រូវធ្លុះហើយបណ្ដាលឲ្យស្រាហូរចេញ ហើយថង់ស្បែកក៏ត្រូវខូចខាតជាពុំខាន 38 ប៉ុន្តែ ត្រូវដាក់ស្រាថ្មីទៅក្នុងថង់ស្បែកថ្មីវិញ។ 39 គ្មាននរណាដែលផឹកស្រាចាស់ហើយ ទៅផឹកស្រាវិញនោះទេ ដ្បិតអ្នកនោះនឹងនិយាយថា «ស្រាចាស់ឆ្ងាញ់ជាងស្រាថ្មី»។
ព្រះយេស៊ូថ្លែងពីទូករបស់ស៊ីម៉ូនពេត្រុសនៅឯបឹងគេនេសារ៉ែត។
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ការចាប់ផ្តើមនៃផ្នែកថ្មីនៃរឿង។ ប្រសិនបើភាសារបស់អ្នកមានវិធីសម្រាប់ធ្វើដូចនេះអ្នកអាចពិចារណាប្រើវានៅទីនេះបាន។
នេះគឺជាឈ្មោះមួយទៀតសម្រាប់សមុទ្រកាលីឡេ។ ស្រុកកាលីឡេស្ថិតនៅខាងលិចបឹងហើយស្រុកគេនេសារ៉ែតស្ថិតនៅត្រើយខាងកើតដូច្នេះគេហៅឈ្មោះទាំងពីរនោះ។
ពួកគេកំពុងសំអាតអួនរបស់ពួកគេដើម្បីប្រើចាប់ត្រីម្តងទៀត។
"ទូកជាកម្មសិទ្ធិរបស់ស៊ីម៉ូន"
"បានសុំឲ្យស៊ីម៉ូនផ្លាស់ទីទូកឆ្ងាយពីច្រាំងសមុទ្រ"
ការអង្គុយគឺជាការធម្មតារបស់គ្រូបង្រៀន។
"បង្រៀនបណ្តាជននៅពេលព្រះអង្គអង្គុយនៅក្នុងទូក" ។ ព្រះយេស៊ូគង់នៅក្នុងទូកចម្ងាយឆ្ងាយពីច្រាំងហើយព្រះ អង្គមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់បណ្តាជនដែលនៅលើច្រាំង។
«ពេលព្រះយេស៊ូបានបង្រៀនប្រជាជនចប់»
"ដោយសារតែពាក្យរបស់អ្នក" ឬ "ពីព្រោះអ្នកបានប្រាប់ខ្ញុំឲ្យធ្វើតាម"
ពួកគេនៅឆ្ងាយពីច្រាំងដើម្បីហៅដូច្នេះពួកគេបានធ្វើកាយវិការប្រហែលជាគ្រវីដៃ។
"ទូកស្ទើរតែនឹងលិច" ។ ហេតុផលអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ "ទូកស្ទើរតែនឹងលិចដោយសារត្រីធ្ងន់ពេក"
អាចមានន័យថា ១) "លុតជង្គង់នៅចំពោះព្រះយេស៊ូ" ឬ ២) «ក្រាបនៅទៀបព្រះបាទព្រះយេស៊ូ»ឬ ៣) «ក្រាបនៅលើដីនៅជើងព្រះយេស៊ូ»។ ពេត្រុសមិនបានដួលដោយចៃដន្យទេ។ គាត់បានធ្វើដូចនេះជាសញ្ញានៃការបន្ទាបខ្លួននិងគោរពចំពោះព្រះយេស៊ូ។
ពាក្យនៅទីនេះសម្រាប់ "មនុស្ស" មានន័យថា "មនុស្សពេញវ័យ" ហើយមិនមែនជាមនុស្សទូទៅទេ។
"ចំនួនត្រីច្រើន"
"ដៃគូរបស់ស៊ីម៉ូនក្នុងអាជីវកម្មនេសាទរបស់គាត់"
រូបភាពនៃការចាប់ត្រីគឺប្រើជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់ការប្រមូលមនុស្សឲ្យដើរតាមព្រះគ្រិស្ត។ "អ្នកនឹងនេសាទមនុស្ស" ឬ "អ្នកនឹងប្រមូលមនុស្សសម្រាប់ខ្ញុំ" ឬ "អ្នកនឹងនាំមនុស្សឲ្យក្លាយជាសិស្សរបស់ខ្ញុំ"
ព្រះយេស៊ូព្យាបាលមនុស្សឃ្លង់ម្នាក់នៅក្នុងទីក្រុងផ្សេងដែលមិនមានឈ្មោះ។
ឃ្លានេះសម្គាល់ព្រឹត្តិការណ៍ថ្មីនៅក្នុងរឿង។
បុរសម្នាក់ដែលកើតរោគឃ្លង់។ នេះបង្ហាញពីតួអង្គថ្មីនៅក្នុងរឿង។
"គាត់លុតជង្គង់និងមុខរបស់គាត់ប៉ះដី" ឬ "គាត់បានឱនចុះទៅដី"
"បើព្រះអង្គចង់"
វាត្រូវបានគេយល់ថាគាត់បានសុំឲ្យព្រះយេស៊ូព្យាបាលគាត់។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ "សូមប្រោសខ្ញុំព្រោះទ្រង់អាចធ្វើបាន"
នេះសំដៅទៅលើភាពស្អាតស្អំនៃពិធីប៉ុន្តែគេយល់ថាគាត់មិនស្អាតដោយសាររោគឃ្លង់។ គាត់ពិតជាសុំ ឲ្យ ព្រះយេស៊ូជួយព្យាបាលគាត់ពីជំងឺរបស់គាត់មែន។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ “ ព្យាបាលខ្ញុំពីរោគឃ្លង់ដូច្នេះខ្ញុំនឹងបានជាសះស្បើយ ... បានជាសះស្បើយ”
"គាត់លែងមានជំងឺឃ្លង់ទៀតហើយ"
នេះអាចត្រូវបានបកប្រែជាការដកស្រង់ផ្ទាល់៖ "កុំប្រាប់នរណាម្នាក់" មានព័ត៌មានបង្កប់ន័យដែលអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ផងដែរ៖ "កុំប្រាប់អ្នកណាថាអ្នកបានជាសះស្បើយហើយ"
ច្បាប់តម្រូវឲ្យមនុស្សម្នាក់ថ្វាយតង្វាយបន្ទាប់ពីពួកគេបានជាសះស្បើយ។ នេះអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សស្អាតស្អំតាមបែបប្រពៃណីហើយអាចចូលរួមក្នុងពិធីសាសនាម្តងទៀត។
"ជាភស្តុតាងនៃការប្រោសឲ្យជារបស់អ្នក"
អាចមានន័យថា ១) "ចំពោះបូជាចារ្យ" ឬ ២) "ចំពោះប្រជាជនទាំងអស់" ។
"ដំណឹងអំពីព្រះយេស៊ូ" ។ នេះអាចមានន័យថាទាំង«រឿងរ៉ាវអំពីការប្រោសរបស់ព្រះយេស៊ូឲ្យមនុស្សឃ្លង់ជា»ឬ«រឿងរ៉ាវអំពីព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សឲ្យ ជា»។
"រឿងរ៉ាវអំពីទ្រង់ត្រូវបានគេនិយាយកាន់តែច្រើន។ " នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "មនុស្សនៅតែបន្តប្រាប់ព័ត៌មានអំពីទ្រង់នៅកន្លែងផ្សេងទៀត"
"កន្លែងស្ងាត់" ឬ "កន្លែងដែលគ្មានមនុស្សផ្សេងទៀត"
ថ្ងៃមួយពេលព្រះយេស៊ូកំពុងបង្រៀននៅក្នុងអគារមួយមនុស្សបាននាំបុរសខ្វិនម្នាក់ឲ្យព្រះយេស៊ូប្រោស។
ឃ្លានេះសម្គាល់ការចាប់ផ្តើមនៃផ្នែកថ្មីនៃរឿង។
ទាំងនេះគឺជាមនុស្សថ្មីនៅក្នុងរឿង។ ភាសារបស់អ្នកអាចមានវិធីបង្ហាញប្រាប់ថានេះគឺជាមនុស្សថ្មី។
"គ្រែគេង" ឬ "គ្រែ" ឬ "អ្នកដាក់លើគ្រែ"
"មិនអាចធ្វើចលនាខ្លួនឯង"
នៅក្នុងភាសាខ្លះវាជាការធម្មតាទេក្នុងការរៀបចំវាឡើងវិញ។ "ប៉ុន្តែដោយសារតែមានមនុស្សច្រើនកុះករពួកគេមិនអាចរកមធ្យោបាយដើម្បីនាំបុរសនោះមកខាងក្នុងបានទេ" ។
វាច្បាស់ណាស់មូលហេតុដែលពួកគេមិនអាចចូលបានគឺថាហ្វូងមនុស្សច្រើនដែលមិនមានកន្លែងសម្រាប់ពួកគេ។
ផ្ទះមានដំបូលរាបស្មើហើយផ្ទះខ្លះមានកាំជណ្ដើរឬជណ្តើរនៅខាងក្រៅដើម្បីងាយស្រួលឡើងនៅទីនោះ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់។ “ ពួកគេឡើងទៅលើដំបូលរាបស្មើនៃផ្ទះ”
«នៅមុខព្រះយេស៊ូ»ឬ«នៅមុខព្រះយេស៊ូ»ភ្លាមៗ
ពួកគេជឿថាព្រះយេស៊ូអាចព្យាបាលបុរសខ្វិនឲ្យជាបាន។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់។ “ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូជ្រាបថាពួកគេជឿថាទ្រង់អាចប្រោសឲ្យបុរសនោះជាសះស្បើយ ទ្រង់បាននិយាយទៅកាន់បុរសនោះថា”
នេះគឺជាពាក្យទូទៅដែលមនុស្សបានប្រើនៅពេលនិយាយជាមួយបុរសម្នាក់ដែលពួកគេមិនស្គាល់។ វាមិនឈ្លើយទេប៉ុន្តែវាក៏មិនបានបង្ហាញការគោរពដែរ។ ភាសាខ្លះអាចប្រើពាក្យដូចជា“ មិត្ត” ឬ“ លោក” ។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "អ្នកត្រូវបានអត់ទោស" ឬ "ខ្ញុំអត់ទោសបាបឲ្យអ្នក"
"ពិភាក្សារឿងនេះ" ឬ "ហេតុផលអំពីរឿងនេះ" ។ អ្វីដែលពួកគេសួរអាចត្រូវបានបញ្ជាក់។ “ ពិភាក្សាគ្នាថាតើព្រះយេស៊ូមានសិទ្ធិអត់ទោសបាបដែររឺអត់”
សំណួរនេះបង្ហាញពីការភ្ញាក់ផ្អើលនិងខឹងយ៉ាងខ្លាំងចំពោះអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូល។ នេះអាចត្រូវបានសរសេរជាសេចក្តីថ្លែង។ "បុរសនេះកំពុងប្រមាថព្រះជាម្ចាស់" ឬ "គាត់ប្រមាថព្រះជាម្ចាស់ដោយនិយាយថា"
ព័ត៌មានបង្កប់ន័យថា ប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់អះអាងថាអត់ទោសបាបគឺនិយាយថាគាត់ជាព្រះជាម្ចាស់។ នេះអាចត្រូវបានសរសេរជាសេចក្តីថ្លែងច្បាស់លាស់។ “ គ្មាននរណាម្នាក់អាចអត់ទោសបាបបានឡើយលើកលែងតែព្រះមួយអង្គគត់” ឬ“ ព្រះជាម្ចាស់តែមួយអង្គគត់ដែលអាចអត់ទោសបាបបាន”
ឃ្លានេះបង្ហាញថាពួកគេកំពុងវែកញែកដោយស្ងៀមស្ងាត់ដូច្នេះព្រះយេស៊ូបានជ្រាបអំពីអ្វីដែលពួកគេកំពុងគិត។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "អ្នកមិនគួរប្រកែកអំពីរឿងនេះនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នកទេ" ឬ "អ្នកមិនគួរសង្ស័យថាខ្ញុំមានសិទ្ធិអត់ទោសចំពោះអំពើបាបនោះទេ"
ការនិយាយនៅទីនេះមានន័យថាពួកគេបានគិតយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរនេះដើម្បីភ្ជាប់ថាអំណាចរបស់ទ្រង់ អាចអត់ទោសនឹងការអស្ចារ្យនៃការប្រោសដែលទ្រង់នឹងធ្វើ។ វាអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "វាងាយស្រួលក្នុងការនិយាយថា អំពើបាបរបស់អ្នកត្រូវបានអត់ទោសហើយ” ប៉ុន្តែមានតែព្រះទេដែលអាចធ្វើឲ្យបុរសពិការនេះ (ក្រោកឡើងដើរ)។
គឺថារឿងមួយ "ងាយនិយាយជាងព្រោះគ្មានអ្នកណាដឹង" ប៉ុន្តែរឿងមួយទៀតគឺ "ពិបាកនិយាយជាងព្រោះមនុស្សគ្រប់គ្នានឹងដឹង" ។ មនុស្សមិនអាចមើលឃើញទេថាបាបរបស់បុរសម្នាក់នោះត្រូវបានលើកលែងទោស ប៉ុន្តែពួកគេទាំងអស់នឹងដឹងថាគាត់នឹងក្រោកឡើងហើយដើរ។
ព្រះយេស៊ូកំពុងមានបន្ទូលទៅពួកអាចារ្យនិងពួកផារិស៊ី។ ពាក្យ "អ្នក" គឺពហុវចនៈ។
ព្រះយេស៊ូចង់សំដៅទៅលើអង្គផ្ទាល់។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលដូច្នេះទៅកាន់បុរសខ្វិន។ ពាក្យថាអ្នកគឺជាឯកវចនៈ។
"ភ្លាមៗ" ឬ "ឥឡូវនេះ"
មានប្រយោជន៍ក្នុងការនិយាយយ៉ាងច្បាស់ថាគាត់បានជាសះស្បើយ។ "បុរសនោះបានជាសះស្បើយ! គាត់បានក្រោកឡើង" ។
"ភ័យខ្លាចខ្លាំងណាស់" ឬ "ពោរពេញទៅដោយភាពភ័យខ្លាច"
"រឿងអស្ចារ្យ" ឬ "រឿងចម្លែក"
ពេលព្រះយេស៊ូចេញពីផ្ទះទ្រង់ហៅលេវីដែលជាអ្នកយកពន្ធជនជាតិយូដាមកតាមព្រះអង្គ។ លេវីរៀបចំអាហារសម្រាប់ព្រះយេស៊ូដែលរំខានដល់ពួកផារិស៊ីនិងពួកអាចារ្យ។
ឃ្លា "រឿងទាំងនេះ" សំដៅទៅលើអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងខមុនៗ ។ នេះបង្ហាញពីព្រឹត្តិការណ៍ថ្មី។
"ក្រឡេកមើលអ្នកយកពន្ធដោយយកចិត្តទុកដាក់" ឬ "ក្រឡេកមើលអ្នកយកពន្ធដោយយកចិត្តទុកដាក់"
ការដើរតាមនរណាម្នាក់គឺជាពាក្យដែលមានន័យថាដើម្បីក្លាយជាសិស្សរបស់ពួកគេ។ “ ធ្វើជាសិស្សរបស់ខ្ញុំ” ឬ“ មកតាមខ្ញុំជាគ្រូរបស់អ្នក”
"ទុកការងាររបស់គាត់ជាអ្នកប្រមូលពន្ធចោល"
នៅពេលបរិភោគព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលជាមួយពួកផារិស៊ីនិងពួកអាចារ្យ។
"នៅក្នុងផ្ទះលេវី"
បែបក្រិកនៃការបរិភោគនៅឯពិធីជប់លៀងគឺត្រូវដេកលើសាឡុងហើយលើកដៃឡើងលើដោយប្រើដៃឆ្វេងលើខ្នើយ។ "ញ៉ាំអាហារជាមួយគ្នា" ឬ "ញ៉ាំនៅតុ"
"ទៅពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូ"
ពួកផារិស៊ីនិងពួកអាចារ្យបានសួរសំណួរនេះដើម្បីបង្ហាញការមិនពេញចិត្ដរបស់ពួកគេដែលថាពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូកំពុងតែបរិភោគជាមួយមនុស្សមានបាប។ "អ្នកមិនគួរបរិភោគជាមួយមនុស្សមានបាបទេ!"
ពួកផារិស៊ីនិងពួកអាចារ្យជឿថាអ្នកកាន់សាសនាគួរញែកខ្លួនចេញពីមនុស្សដែលគេគិតថាជាមនុស្សមានបាប។ ពាក្យ "អ្នក" គឺពហុវចនៈ។
ព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាក់ថានេះជាសុភាសិតមួយ។
"វេជ្ជបណ្ឌិតវេជ្ជសាស្រ្ត" ឬ "វេជ្ជបណ្ឌិត"
ពាក្យ "ត្រូវការគ្រូពេទ្យ" ត្រូវបានយល់ពីឃ្លាមុននេះមកហើយ។ “ សំរាប់តែអ្នកដែលឈឺប៉ុណ្ណោះត្រូវការ”
មនុស្សខ្លះគិតថាពួកគេជាមនុស្សសុចរិត។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលសំដៅទៅពួកគេតាមវិធីដែលពួកគេបានគិតអំពីខ្លួនឯងទោះបីជាទ្រង់ដឹងថាពួកគេមិនសុចរិតក៏ដោយ។ "មនុស្សដែលគិតថាពួកគេជាមនុស្សសុចរិត"
"អ្នកដឹកនាំសាសនាបាននិយាយទៅកាន់ព្រះយេស៊ូ"
ព្រះយេស៊ូបានប្រើសំណួរនេះដើម្បីធ្វើឲ្យមនុស្សគិតអំពីស្ថានភាពមួយដែលពួកគេបានដឹងរួចហើយ។ នេះអាចត្រូវបានសរសេរជាសេចក្តីថ្លែង។ "គ្មាននរណាប្រាប់អ្នកចូលរួមពិធីមង្គលការរបស់កូនកំលោះឲ្យតមនៅពេលដែលគាត់នៅជាមួយពួកគេឡើយ"
"ភ្ញៀវ" ឬ "មិត្តភក្តិ" ។ ទាំងនេះគឺជាមិត្តភក្តិដែលអបអរសាទរជាមួយបុរសម្នាក់ដែលកំពុងរៀបការ។
ការតមអាហារគឺជាសញ្ញានៃភាពទុក្ខព្រួយ។ អ្នកដឹកនាំសាសនាយល់ថាអ្នកចូលរួមពិធីមង្គលការនឹងមិនតមទេខណៈពេលដែលកូនកំលោះនៅជាមួយពួកគេ។
"ឆាប់ៗ" ឬ "ថ្ងៃណាមួយ"
ព្រះយេស៊ូបានប្រដូចខ្លួនព្រះអង្គទៅនឹងកូនកំលោះហើយសិស្សរបស់ព្រះអង្គទៅនឹងអ្នកចូលរួមពិធីមង្គលការ។ ទ្រង់មិនបានពន្យល់ពីការប្រៀបធៀបទេដូច្នេះការបកប្រែគួរតែពន្យល់តែនៅពេលចាំបាច់ប៉ុណ្ណោះ។
ព្រះយេស៊ូបានប្រាប់រឿងមួយដល់ពួកអាចារ្យនិងពួកផារ៉ាស៊ីដែលនៅផ្ទះរបស់លេវី
"គ្មាននរណាម្នាក់ហែក" ឬ "មនុស្សមិនដែលហែក"
"ជួសជុល"
សេចក្តីថ្លែងនេះពន្យល់ពីមូលហេតុដែលមនុស្សម្នាក់នឹងមិនប៉ះសម្លៀកបំពាក់តាមរបៀបនោះឡើយ។
"នឹងមិនត្រូវគ្នា" ឬ "នឹងមិនដូចគ្នា"
"មនុស្សមិនដែលដាក់" ឬ "គ្មាននរណាម្នាក់ដាក់"
"ទឹកទំពាំងបាយជូរ។" នេះសំដៅទៅលើស្រាដែលមិនទាន់មានជាតិអាកុល។
ទាំងនេះជាថង់ធ្វើពីស្បែកសត្វ។ ពួកគេក៏អាចត្រូវបានគេហៅថា "ថង់ស្រា" ឬ "ថង់ធ្វើពីស្បែក" ។
នៅពេលដែលស្រាថ្មីឡើងមេហើយពង្រីក វាធ្វើឲ្យថង់ស្បែកចាស់ធ្លុះព្រោះវាមិនអាចលាតសន្ធឹងបានទៀតទេ។ មនុស្សដែលស្តាប់ព្រះយេស៊ូច្បាស់ជាបានយល់អំពីការស្រាឡើងមេនិងរីកមាឌ។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ស្រាទំពាំងបាយជូរនឹងហៀរចេញពីថង់"
"ថង់ស្បែកថ្មី" ឬ "ថង់ស្រាថ្មី" ។ នេះសំដៅទៅលើថង់ស្បែកថ្មីដែលមិនទាន់ប្រើ។
ពាក្យប្រៀបធៀបនេះផ្ទុយពីការបង្រៀនចាស់របស់អ្នកដឹកនាំសាសនាប្រឆាំងនឹងការបង្រៀនថ្មីរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ចំណុចនោះគឺថាមនុស្សដែលប្រើការបង្រៀនចាស់មិនមានឆន្ទៈស្តាប់អ្វីដែលថ្មីដែលព្រះយេស៊ូកំពុងបង្រៀននោះទេ។
ស្រាដែលឡើងមេ
"ហើយគាត់មិនមានឆន្ទៈចង់សាកល្បងស្រាថ្មីទេ"
ចូរចេញទូកទៅទឹកជ្រៅជាងនេះ រួចនាំគ្នាទម្លាក់អួនចុះក្នុងទឹកដើម្បីចាប់ត្រី។
គាត់បានស្តាប់បង្គាប់ ហើយទម្លាក់អួនចុះ។
ពេលដែលពួកគេទម្លាក់អួនរួចហើយ មានជាប់ត្រីច្រើនស្ទើរតែធ្លាយអួន។
លោកស៊ីម៉ូនចង់ឲ្យព្រះយេស៊ូទៅឲ្យឆ្ងាយពីលោក ពីព្រោះលោកបានដឹងថា គាត់(ស៊ីម៉ូន) គឺជាមនុស្សពេញដោយអំពើបាប។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា ចាប់ពីពេលនេះទៅ អ្នកនឹងនេសាទមនុស្សវិញ។
មានមហាជនជាច្រើនចូលមកឯព្រះយេស៊ូ។
អ្នកអើយ បាបរបស់អ្នកបានអត់ទោសរួចហើយ។
ពីព្រោះមានព្រះជាម្ចាស់តែមួយគត់ ដែលអាចអត់ទោសបាបឲ្យបាន។
ព្រះយេស៊ូ បានព្យាបាលបុរសពិការនេះ ដើម្បីបង្ហាញថាព្រះអង្គមានសិទ្ធិអំណាចនៅលើផែនដីនេះ ដើម្បីអត់ទោសអំពើបាប។
ព្រះអង្គយាងមកដើម្បីហៅអ្នកមានបាបឲ្យកែប្រែចិត្តគំនិតវិញ។
សិស្សរបស់ព្រះអង្គអាចតមអាហារបន្ទាប់ពីព្រះអង្គយាងទៅឆ្ងាយពីពួកគេ។
ក្រណាត់ថ្មីនឹងរហែក ហើយមិនសមនឹងសម្លៀកបំពាក់ចាស់ទេ។
ថង់ស្បែកស្រាទំពាំងបាយជូរចាស់នោះ ត្រូវធ្លុះ ហើយបណ្ដាលឲ្យស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មីហូរចេញ។
ស្រាទំបាយជូរថ្មីត្រូវដាក់ទៅក្នុងថង់ស្រាទំពាំងបាយជូរស្បែកថ្មីវិញ។
1 នៅថ្ងៃសប្ប័ទ ព្រះយេស៊ូយាងកាត់វាលស្រែ ហើយសិស្សព្រះអង្គនាំគ្នាបូតកួរស្រូវសាលី មកឈ្លីដើម្បីបរិភោគ។ 2 ប៉ុន្តែមានពួកខាងគណៈផារីស៊ីខ្លះនិយាយថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាធ្វើការនៅថ្ងៃសប្ប័ទ ដែលបញ្ញត្តិហាមដូច្នេះ?»។ 3 ព្រះយេស៊ូតបទៅគេវិញថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាបានអានអត្ថបទគម្ពីរមួយ ស្ដីអំពីព្រះបាទដាវីឌ និងបរិពារបានប្រព្រឹត្ត នៅពេលឃ្លានដែរឬទេ? 4 ព្រះបាទដាវីឌបានយាងចូលទៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ និងយកនំបុ័ងខ្លះដែលគេតាំងថ្វាយព្រះជាម្ចាស់មកសោយ ព្រមទាំងចែកឲ្យពួកបរិពារបរិភោគទៀតផង។ តាមវិន័យមានតែពួកបូជាចារ្យប៉ុណ្ណោះ ដែលមានសិទ្ធិបរិភោគនំបុ័ងបាន។ 5 បន្ទាប់មកព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេទៀតថា៖ «បុត្រមនុស្សជាម្ចាស់លើថ្ងៃសប្ប័ទ»។ 6 នៅថ្ងៃសប្ប័ទមួយទៀត ព្រះយេស៊ូយាងចូលក្នុងសាលាប្រជុំ ហើយព្រះអង្គបង្រៀនគេនៅទីនោះ។ មានបុរសម្នាក់ស្វិតដៃស្ដាំ។ 7 ពួកអាចារ្យ និងពួកខាងគណៈផារីស៊ីឃ្លាំមើលព្រះយេស៊ូយ៉ាងដិតដល់ ក្រែងលោព្រះអង្គប្រោសអ្នកជំងឺនៅថ្ងៃសប្ប័ទ ដើម្បីចង់រកលេសចោទប្រកាន់ព្រះអង្គ។ 8 ព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់គំនិតពួកគេ និងមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់បុរសស្វិតដៃនោះថា៖ «ចូរក្រោកឡើង មកឈរនៅកណ្ដាលពួកគេទៅ»។ ដូច្នេះ បុរសនោះក៏ក្រោកឈរឡើង។ 9 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ខ្ញុំសុំសួរអ្នករាល់គ្នាថា តើនៅថ្ងៃសប្ប័ទ មនុស្សមានសិទ្ធិធ្វើអំពើល្អ ឬអំពើអាក្រក់? តើសង្គ្រោះជីវិតមនុស្ស ឬបំផ្លាញមនុស្សឲ្យវិនាសអន្តរាយ?»។ 10 រួចព្រះអង្គបែរព្រះភក្ត្រទតមើលមនុស្សទាំងអស់នៅជុំវិញ និងមានព្រះបន្ទូលទៅបុរសស្វិតដៃនោះថា៖ «ចូរលាតដៃមើល៍!»។ គាត់ក៏លាតដៃ ហើយដៃគាត់បានជាដូចដើមវិញ។ 11 ប៉ុន្តែ ពួកគេខឹងយ៉ាងខ្លាំង ហើយពិគ្រោះគ្នា ថាតើត្រូវធ្វើអ្វីតបស្នងចំពោះព្រះយេស៊ូវិញ។ 12 នៅគ្រានោះ ព្រះយេស៊ូយាងឡើងទៅលើភ្នំដើម្បីអធិស្ឋាន។ ព្រះអង្គអធិស្ឋានទៅព្រះជាម្ចាស់ពេញមួយយប់។ 13 លុះព្រលឹមឡើង ព្រះអង្គត្រាស់ហៅសិស្សមក ព្រះអង្គជ្រើសយកដប់ពីររូបក្នុងចំណោមពួកគេ ហើយហៅពួកគេជាសិស្សរបស់ព្រះអង្គ។ 14 សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូមានលោកស៊ីម៉ូន (ដែលព្រះអង្គប្រទានឈ្មោះថា ពេត្រុស) និងលោកអនទ្រេជាប្អូនរបស់គាត់ លោកយ៉ាកុប លោកយ៉ូហាន លោកភីលីព លោកបាថូឡូមេ 15 លោកម៉ាថាយ លោកថូម៉ាស លោកយ៉ាកុបជាកូនរបស់លោកអាល់ផាយ លោកស៊ីម៉ូនហៅអ្នកជាតិនិយម 16 លោកយូដាសជាកូនលោកយ៉ាកុប និងលោកយូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុតដែលនឹងក្បត់ព្រះអង្គ។ 17 បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូយាងចុះពីលើភ្នំជាមួយពួកគេ គង់នៅត្រង់កន្លែងមួយរាបស្មើ មានពួកសិស្ស និងប្រជាជនជាច្រើនពីស្រុកយូដា និងពីក្រុងយេរូសាឡិម ពីក្រុងទីរ៉ូស និងក្រុងស៊ីដូននៅតាមមាត់សមុទ្រ។ 18 ពួកគេនាំគ្នាមកស្ដាប់ព្រះអង្គ និងទទួលការប្រោសគេឲ្យជាពីជំងឺ។ ពួកអ្នកដែលមានវិញ្ញាណអាក្រក់នៅក្នុងខ្លួន ក៏បានជាដែរ។ 19 គ្រប់គ្នាចូលមកពាល់ព្រះអង្គ ព្រោះមានឫទ្ធានុភាពចេញពីព្រះអង្គមក ប្រោសគេឲ្យជាគ្រប់ៗគ្នា។ 20 រួចព្រះអង្គទតមើលពួកសិស្សព្រះអង្គ ហើយមានព្រះបន្ទូលថា៖ «មានពរហើយ អ្នករាល់គ្នាដែលជាជនក្រីក្រអើយ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នានឹងបានទទួលព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ 21 មានពរហើយ អ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងតែស្រេកឃ្លានអើយ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នានឹងបានឆ្អែត។ មានពរហើយ អ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងតែយំសោកអើយ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នានឹងបានត្រេកអរ។ 22 មានពរហើយ នៅពេលដែលគេស្អប់អ្នករាល់គ្នា នៅពេលដែលគេលែងរាប់រកអ្នករាល់គ្នា និងនៅពេលដែលគេបង្ខូចឈ្មោះអ្នករាល់គ្នា ព្រោះតែបុត្រមនុស្ស។ 23 ចូរមានអំណរសប្បាយឡើង ព្រោះអ្នករាល់គ្នាទទួលរង្វាន់យ៉ាងធំ នៅស្ថានបរមសុខ ដ្បិតបុព្វបុរសរបស់គេក៏បានប្រព្រឹត្តដូច្នេះចំពោះពួកព្យាការីដែរ។ 24 ប៉ុន្តែអ្នករាល់គ្នាដែលជាអ្នកមានអើយ អ្នកនឹងត្រូវវេទនាហើយ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាបានទទួលការកម្សាន្តចិត្តហើយ។ 25 អ្នករាល់គ្នាដែលឆ្អែតនៅពេលនេះអើយ អ្នកនឹងត្រូវវេទនា ដ្បិតអ្នករាល់គ្នានឹងស្រេកឃ្លាននៅពេលក្រោយ។ អ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងតែសើចសប្បាយអើយ អ្នកនឹងត្រូវវេទនា ដ្បិតអ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវកាន់ទុក្ខ ហើយយំសោកពេលក្រោយ។ 26 អ្នករាល់គ្នាដែលមនុស្សទាំងអស់កោតសរសើរអើយ អ្នកត្រូវវេទនាហើយ ដ្បិតបុព្វបុរសរបស់គេក៏បានប្រព្រឹត្ត ចំពោះពួកព្យាការីក្លែងក្លាយដូច្នោះដែរ!»។ 27 «ប៉ុន្តែ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងស្ដាប់ខ្ញុំថា ចូរស្រឡាញ់ខ្មាំងសត្រូវរបស់ខ្លួន និងប្រព្រឹត្តអំពើល្អដាក់អស់អ្នកដែលស្អប់អ្នករាល់គ្នា 28 ត្រូវជូនពរដល់អស់អ្នកដែលដាក់បណ្តាសាអ្នករាល់គ្នា និងអធិស្ឋានជូនពរ ដល់អស់អ្នកដែលបៀតបៀនអ្នករាល់គ្នាផង។ 29 ប្រសិនបើមានគេទះកំផ្លៀងអ្នកម្ខាង ចូរបែរឲ្យគេទះម្ខាងទៀតចុះ។ បើគេយកអាវធំរបស់អ្នក ចូរឲ្យគេយកអាវក្នុងថែមទៀត។ 30 បើមានអ្នកណាសុំអ្វីពីអ្នក ចូរឲ្យគេទៅ ហើយបើគេរឹបអូសយកអ្វីដែលជារបស់អ្នក ចូរកុំទារពីគេវិញឡើយ។ 31 បើអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យគេប្រព្រឹត្តចំពោះខ្លួនបែបណា អ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រព្រឹត្តចំពោះគេបែបនោះដែរ។ 32 បើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់តែមនុស្សដែលស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នា តើនឹងមានគុណប្រយោជន៍អ្វី? សូម្បីតែមនុស្សបាបក៏ចេះស្រឡាញ់គ្នាគេដែរ 33 បើអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តអំពើល្អ តែជាមួយមនុស្សណាដែលប្រព្រឹត្តអំពើល្អដល់អ្នករាល់គ្នា តើនឹងមានគុណប្រយោជន៍អ្វី? សូម្បីតែមនុស្សបាបក៏ចេះប្រព្រឹត្តអំពើល្អដល់គ្នាគេដែរ។ 34 បើអ្នករាល់គ្នាឲ្យគេខ្ចីអ្វីមួយ ដោយសង្ឃឹមថាគេសំណងវិញ តើនឹងមានគុណប្រយោជន៍អ្វី? សូម្បីតែមនុស្សបាបក៏ឲ្យគ្នាគេខ្ចី ដើម្បីទទួលសំណងដូចដើមវិញដែរ។ 35 ប៉ុន្តែ ចូរស្រឡាញ់ខ្មាំងសត្រូវរបស់ខ្លួន ហើយប្រព្រឹត្តអំពើល្អដល់គេផងដែរ។ ចូរឲ្យគេខ្ចី ដោយមិនសង្ឃឹមចង់បានអ្វីវិញឲ្យសោះ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងទទួលរង្វាន់យ៉ាងធំ ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងក្លាយជាកូនរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏ខ្ពស់បំផុត ដ្បិតព្រះអង្គផ្ទាល់ក៏មានព្រះហឫទ័យសប្បុរស ចំពោះជនអកតញ្ញូ និងមនុស្សអាក្រក់ដែរ។ 36 ចូរមានចិត្តមេត្តាករុណា ដូចព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាក៏មានព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណាដែរ»។ 37 «កុំកាត់ទោសអ្នកដទៃឡើយ នោះព្រះជាម្ចាស់ក៏មិនកាត់ទោសអ្នករាល់គ្នាដែរ។ កុំថ្កោលទោសអ្នកដទៃឡើយ នោះព្រះជាម្ចាស់ក៏មិនថ្កោលទោសអ្នករាល់គ្នាដែរ។ ចូរលើកលែងទោសឲ្យអ្នកដទៃ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងលើកលែងទោសអ្នករាល់គ្នាដែរ។ 38 ចូរចែកអំណោយដល់អ្នកដទៃ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានអំណោយដល់អ្នករាល់គ្នាដែរ។ គេនឹងវាល់ឲ្យអ្នកដោយសប្បុរស ទាំងញាត់ ទាំងរលាក់ ហើយដាក់ឲ្យហៀរ ហូរធ្លាក់មកលើភ្លៅអ្នកថែមទៀត។ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់នឹងវាល់ឲ្យអ្នក តាមរង្វាល់ដែលអ្នកវាល់ឲ្យអ្នកដទៃដែរ»។ 39 រួចព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលជាប្រស្នាទៅគេទៀតថា៖ «តើមនុស្សខ្វាក់អាចនាំមនុស្សខ្វាក់ម្នាក់ទៀតបានទេ? បើធ្វើដូច្នោះមែន ពួកគេមុខជាធ្លាក់រណ្ដៅទាំងពីរនាក់ជាមិនខាន មែនទេ? 40 ពុំដែលមានសិស្សណាធំជាងគ្រូឡើយ ប៉ុន្តែ ពេលសិស្សការបណ្តុះបណ្តាលចំណេះសព្វគ្រប់ អ្នកនោះអាចស្មើនឹងគ្រូបាន។ 41 ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមើលឃើញល្អងធូលីនៅក្នុងភ្នែករបស់បងប្អូនអ្នក តែមើលមិនឃើញធ្នឹមនៅក្នុងភ្នែករបស់ខ្លួនអ្នកផ្ទាល់ដូច្នេះ?។ 42 តើអ្នកនិយាយទៅបងប្អូនថា៖ «បងប្អូនអើយ! ទុកឲ្យខ្ញុំផ្ដិតយកល្អងធូលីនេះចេញពីភ្នែកអ្នក» តែអ្នកផ្ទាល់មើលពុំឃើញធ្នឹមនៅុក្នុងភ្នែកខ្លួនដូច្នេះ? មនុស្សមានពុតអើយ! មុនដំបូង ចូរយកធ្នឹមចេញពីភ្នែកអ្នកជាមុនសិន នោះអ្នកនឹងមើលឃើញច្បាស់សិន សឹមទៅផ្ដិតយកល្អងធូលីចេញពីភ្នែករបស់បងប្អូនអ្នកបាន។ 43 ដ្បិតគ្មានដើមឈើល្អណា ចេញផ្លែអាក្រក់ឡើយ ឯដើមឈើអាក្រក់វិញ ក៏មិនដែលចេញផ្លែល្អដែរ 44 ដ្បិតគេស្គាល់ដើមឈើបាន ដោយសារផ្លែវា។ ដ្បិតពុំដែលមាននរណាបេះផ្លែឧទុម្ពរ ឬផ្លែទំពាំងបាយជូរពីគុម្ពបន្លាឡើយ។ 45 មនុស្សល្អតែងប្រព្រឹត្តអំពើល្អ ចេញពីចិត្តល្អរបស់គេ ចំណែកឯមនុស្សអាក្រក់ វិញ គេតែងប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ ចេញចិត្តអាក្រក់របស់គេ ដ្បិតមនុស្សស្រដីចេញមក ពីអ្វីដែលមានពេញពោរនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ខ្លួន»។ 46 «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាហៅខ្ញុំថា ព្រះអម្ចាស់! ព្រះអម្ចាស់! តែមិនប្រព្រឹត្តតាមពាក្យខ្ញុំដូច្នេះ?។ 47 គ្រប់គ្នាដែលចូលមករកខ្ញុំ ស្ដាប់ពាក្យខ្ញុំ ហើយប្រព្រឹត្តតាម ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាឲ្យដឹងថា គេប្រៀបបាននឹងមនុស្សប្រភេទណា 48 អ្នកនោះប្រៀបបាននឹងមនុស្សម្នាក់ដែលសង់ផ្ទះ ដែលជីកដីយ៉ាងជ្រៅ ហើយចាក់គ្រឹះលើផ្ទាំងថ្មយ៉ាងធំ។ ពេលមានទឹកជំនន់មកដល់ ទោះបីទឹកហូរមកប៉ះផ្ទះយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ផ្ទះនោះមិនរង្គើរឡើយ ព្រោះគាត់បានសង់ផ្ទះយ៉ាងមាំ។ 49 ប៉ុន្តែ អ្នកដែលស្ដាប់ពាក្យខ្ញុំហើយ តែមិនប្រព្រឹត្តតាម គាត់ប្រៀបបាននឹងមនុស្សម្នាក់ដែលសង់ផ្ទះដោយគ្មានចាក់គ្រឹះ។ ពេលទឹកហូរប៉ះចំផ្ទះនោះ ផ្ទះនោះក៏រលំភ្លាម ខូចខាតទាំងស្រុង»។
ឥឡូវនេះព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គដើរកាត់វាលស្រែនៅពេលដែលមានពួកផារិស៊ីខ្លះចាប់ផ្ដើមសួរពួកសិស្សអំពីអ្វីដែលពួកគេកំពុងធ្វើនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកដែលនៅក្នុងក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានទុកថ្ងៃនោះសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់។
ពាក្យថាអ្នកនៅទីនេះគឺពហុវចនៈហើយសំដៅទៅលើពួកសិស្ស។
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ការចាប់ផ្តើមនៃផ្នែកថ្មីនៃរឿង។ ប្រសិនបើភាសារបស់អ្នកមានវិធីសម្រាប់ធ្វើដូចនេះអ្នកអាចពិចារណាប្រើវានៅទីនេះ។
ក្នុងករណីនេះគឺជាផ្នែកធំនៃដីដែលប្រជាជនបានសាបគ្រាប់ពូជស្រូវសាលីដើម្បីដាំដុះស្រូវសាលីកាន់តែច្រើន។
នេះគឺជាផ្នែកខាងលើបំផុតនៃគ្រាប់ធញ្ញជាតិដែលជាប្រភេទស្មៅធំ។ វាផ្ទុកគ្រាប់ពូជដែលអាចបរិភោគបាន។
ពួកគេបានធ្វើដូចនេះដើម្បីបំបែកគ្រាប់ធញ្ញជាតិ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ "ពួកគេបានបូតដើម្បីបំបែកធញ្ញជាតិពីអង្កាម"
ពួកគេបានសួរសំណួរនេះដើម្បីចោទប្រកាន់ពួកសិស្សថាបានបំពានច្បាប់។ វាអាចត្រូវបានសរសេរជាសេចក្តីថ្លែង។ "ការរើសគ្រាប់នៅថ្ងៃឈប់សម្រាកគឺផ្ទុយនឹងច្បាប់របស់ព្រះជាម្ចាស់!"
ពួកផារិស៊ីបានគិតថាសូម្បីតែសកម្មភាពតូចមួយនៃការបូតគ្រាប់ធញ្ញជាតិមួយក្តាប់ជាការងារខុសច្បាប់។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ "ធ្វើការងារ"
ព្រះយេស៊ូកំពុងតែស្តីបន្ទោសដល់ពួកផារិស៊ីដែលមិនបានរៀនពីបទគម្ពីរ។ នេះអាចត្រូវបានសរសេរជាសេចក្តីថ្លែង។ "អ្នកគួរតែរៀនពីអ្វីដែលអ្នកបានអាន ... គាត់" ឬ "ប្រាកដជាអ្នកបានអាន ... គាត់"
«នំប៉័ងបរិសុទ្ធ»ឬ«នំប៉័ងដែលបានថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់»
ព្រះយេស៊ូចង់សំដៅទៅលើអង្គទ្រង់ផ្ទាល់។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់: "ខ្ញុំជាបុត្រមនុស្ស"
ងារ "ព្រះអម្ចាស់" នៅទីនេះសង្កត់ធ្ងន់លើសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអង្គលើថ្ងៃឈប់សម្រាក។ "មានសិទ្ធិអំណាចក្នុងការកំណត់អ្វីដែលត្រឹមត្រូវសម្រាប់មនុស្សធ្វើនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក!"
ពួកអាចារ្យនិងពួកផារីស៊ីសំឡឹងមើលព្រះយេស៊ូកំពុងប្រោសបុរសម្នាក់ ឲ្យ ជានៅថ្ងៃសប្ប័ទ។
ឥឡូវនេះជាថ្ងៃឈប់សម្រាកមួយទៀតហើយព្រះយេស៊ូគង់នៅក្នុងសាលាប្រជុំ។
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ការចាប់ផ្តើមព្រឹត្តិការណ៍ថ្មីនៅក្នុងរឿង។
នេះបង្ហាញពីតូអង្គថ្មីនៅក្នុងរឿង។
ដៃរបស់បុរសនេះត្រូវបានខូចខាតតាមរបៀបដែលគាត់មិនអាចលាតបាន។ វាប្រហែលជាកោងស្ទើរតែទៅនឹងកណ្តាប់ដៃធ្វើឲ្យវាមើលទៅតូចជាងមុននិងជ្រីវជ្រួញ។
«គេកំពុងមើលព្រះយេស៊ូដោយយកចិត្ដទុកដាក់»
"ពីព្រោះពួកគេចង់ស្វែងរក"
"នៅចំពោះមុខអ្នករាល់គ្នា" ។ ព្រះយេស៊ូចង់ឲ្យបុរសនោះឈរនៅកន្លែងដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាអាចឃើញគាត់។
"ទៅពួកផារិស៊ី"
ព្រះយេស៊ូចង់កែតម្រូវការយល់ដឹងរបស់ពួកផារិស៊ីថាជាការខុសដែលត្រូវព្យាបាលនៅថ្ងៃឈប់សំរាក។ ទ្រង់បានសួរសំនួរនេះជាភាពផ្ទុយគ្នារវាងការធ្វើល្អនិងអំពើអាក្រក់ដើម្បីបង្ហាញអោយឃើញច្បាស់ថាតើមួយណាត្រូវតាមច្បាប់និងមួយណាខុស។ "តើច្បាប់របស់ព្រះអនុញ្ញាតឲ្យមានសកម្មភាពដើម្បីធ្វើល្អនិងព្យាបាល ឬធ្វើបាបនិងបំផ្លាញជីវិត?"
"ដើម្បីជួយនរណាម្នាក់ឬធ្វើបាបនរណាម្នាក់"
"លើកដៃរបស់អ្នក" ឬ "លាតដៃរបស់អ្នក"
"ប្រោសឲ្យជា"
ព្រះយេស៊ូជ្រើសរើសសិស្សដប់ពីរនាក់បន្ទាប់ពីទ្រង់បានអធិស្ឋានពេញមួយយប់។
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ការចាប់ផ្តើមផ្នែកថ្មីនៃរឿង។
"នៅពេលនោះ" ឬ "មិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពី" ឬ "មួយថ្ងៃក្រោយមក"
"ព្រះយេស៊ូបានចេញទៅក្រៅ"
"នៅពេលព្រឹកព្រលឹម" ឬ "ថ្ងៃបន្ទាប់"
"ទ្រង់បានជ្រើសរើសសិស្សដប់ពីរនាក់"
«អ្នកណាដែលទ្រង់បានតែងតាំងជាសាវ័ក»ឬ«ទ្រង់បានតែងតាំងពួកគេឲ្យធ្វើជាសាវ័ក»
នេះគឺជាព័ត៌មានដែលបន្ថែមទៅក្នុងអត្ថបទរបស់យូអិលប៊ី។
"បងប្រុសរបស់ស៊ីម៉ូនគឺអនទ្រេ"
អាចមានន័យថា ១)“ អ្នកជាតិនិយម” គឺជាចំណងជើងដែលបង្ហាញថាគាត់គឺជាផ្នែកមួយនៃក្រុមមនុស្សដែលចង់ដោះលែងប្រជាជនយូដាពីការគ្រប់គ្រងរបស់រ៉ូម។ “ អ្នកស្នេហាជាតិ” ឬ“ អ្នកជាតិនិយម” ឬ ២)“ អ្នកដែលមានចិត្ដខ្នះខ្នែង” គឺជាការពិពណ៌នាដែលបង្ហាញថាគាត់មានចិត្ដខ្នះខ្នែងដើម្បីឲ្យព្រះទទួលកិត្ដិយស។
វាចាំបាច់ក្នុងការពន្យល់ពីអ្វីដែល "ជនក្បត់" មានន័យនៅក្នុងបរិបទនេះ។ "ក្បត់មិត្តភក្តិរបស់គាត់" ឬ "ប្រគល់មិត្តរបស់គាត់ឲ្យទៅសត្រូវ" (ជាធម្មតាជាថ្នូរនឹងប្រាក់ដែលបានបង់) ឬ "លាតត្រដាងមិត្តភក្តិឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដោយប្រាប់សត្រូវអំពីគាត់"
ទោះជាព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅកាន់សិស្សរបស់ទ្រង់ជាពិសេសក៏ដោយក៏មានមនុស្សជាច្រើននៅជុំវិញខ្លួនព្រះអង្គបានស្តាប់ដែរ។
"ជាមួយពួកដប់ពីរនាក់ដែលទ្រង់បានជ្រើសរើស" ឬ "ជាមួយសាវ័កដប់ពីរនាក់របស់ព្រះអង្គ"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ដើម្បីឲ្យព្រះយេស៊ូប្រោសគេអោយជា”
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ព្រះយេស៊ូក៏បានព្យាបាលមនុស្សដែលមានបញ្ហាខាងវិញ្ញាណអាក្រក់ផងដែរ”
"រំខានដោយវិញ្ញាណមិនស្អាត" ឬ "គ្រប់គ្រងដោយវិញ្ញាណអាក្រក់"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ទ្រង់មានអំណាចដើម្បីប្រោសមនុស្ស" ឬ "ទ្រង់បានប្រើអំណាចរបស់ព្រះអង្គដើម្បីព្យាបាលមនុស្ស"
ឃ្លានេះត្រូវបាននិយាយបីដង។ រាល់ដងបង្ហាញថាព្រះសព្វព្រះហឫទ័យនឹងមនុស្ស ឬថាស្ថានភាពរបស់ពួកគេគឺវិជ្ជមានឬល្អ។
"អ្នកដែលក្រីក្រទទួលបានការពេញចិត្តពីព្រះ" ឬ "អ្នកដែលជាអ្នកក្រទទួលផលប្រយោជន៍"
ភាសាដែលមិនមានពាក្យព្រះរាជ្យអាចនិយាយថា "ព្រះជាស្តេចរបស់អ្នក" ឬ "ពីព្រោះព្រះជាអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់អ្នក" ។
"ព្រះរាជ្យជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នក" ។ នេះអាចមានន័យថា ១)“ អ្នកជារបស់ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះ” ឬ ២)“ អ្នកនឹងមានសិទ្ធិអំណាចក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះ” ។
"អ្នកនឹងសើចដោយរីករាយ" ឬ "អ្នកនឹងរីករាយ"
"អ្នកទទួលបានការពេញចិត្តពីព្រះ" ឬ "អ្នកទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍" ឬ "តើវានឹងល្អយ៉ាងណាសម្រាប់អ្នក"
"បដិសេធអ្នក"
"ពីព្រោះអ្នកចូលរួមជាមួយបុត្រមនុស្ស" ឬ "ពីព្រោះពួកគេបដិសេធបុត្រមនុស្ស"
"នៅពេលដែលពួកគេធ្វើរឿងទាំងនោះ" ឬ "នៅពេលដែលវាកើតឡើង"
នេះមានន័យថា "រីករាយខ្លាំងណាស់"
"របស់ដ៏ច្រើន" ឬ "អំណោយល្អ"
"វាគួរឲ្យភ័យខ្លាចណាស់សម្រាប់អ្នក។ " ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើបីដង។ វាផ្ទុយពី“ អ្នកមានពរ” ។ រាល់ដងវាបង្ហាញថាកំហឹងរបស់ព្រះទៅលើប្រជាជនឬថាមានអ្វីដែលអាក្រក់ឬអាក្រក់កំពុងរង់ចាំពួកគេ។
អ្នកដែលជាអ្នកមានឬ "បញ្ហានឹងកើតឡើងចំពោះអ្នកដែលជាអ្នកមាន" ។
"អ្វីដែលជួយសំរាលទុក្ខអ្នក" ឬ "អ្វីដែលធ្វើអោយអ្នកពេញចិត្ត" ឬ "អ្វីដែលធ្វើអោយអ្នករីករាយ"
"ក្រពះរបស់ពួកគេឆ្អែតហើយ" ឬ "ដែលញ៉ាំច្រើនឥឡូវនេះ"
"អ្នកណាសប្បាយចិត្តឥឡូវនេះ"
"វាគួរឲ្យស្អប់ណាស់" ឬ "អ្នកគួរសោកស្តាយយ៉ាងណា"
"នៅពេលដែលមនុស្សទាំងអស់" ឬ "នៅពេលដែលមនុស្សគ្រប់គ្នា"
"ពួកគេក៏និយាយបានល្អពីព្យាការីក្លែងក្លាយដូច្នោះដែរ"
ព្រះយេស៊ូបន្ដមានប្រសាសន៍ទៅពួកអ្នកកាន់តាមព្រះអង្គនិងបណ្ដាជនដែលកំពុងស្ដាប់ព្រះអង្គដែរ។
ឥឡូវនេះព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមនិយាយទៅកាន់ហ្វូងមនុស្សទាំងមូលជាជាងនិយាយទៅកាន់សិស្សរបស់ព្រះអង្គ
បទបញ្ញត្តិនីមួយៗត្រូវធ្វើឡើងជាបន្តបន្ទាប់មិនមែនគ្រាន់តែម្តងនោះទេ។
នេះមិនមានន័យថាពួកគេត្រូវស្រឡាញ់សត្រូវរបស់ពួកគេនិងមិនស្រឡាញ់មិត្តភក្តិរបស់ពួកគេនោះទេ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់។ "ស្រឡាញ់សត្រូវរបស់អ្នកមិនត្រឹមតែមិត្តភក្តិរបស់អ្នកប៉ុណ្ណោះទេ!"
ឃ្លាទាំងពីរនេះមានន័យដូចគ្នាហើយរួមគ្នាសង្កត់ធ្ងន់លើចំណុច។
ព្រះជាអ្នកដែលប្រទានពរ។ នេះអាចបង្ហាញឲ្យកាន់តែច្បាស់។ “ សូមព្រះប្រទានពរដល់អ្នកទាំងនោះ”
"អ្នកដែលដាក់បណ្តាសាអ្នក"
"អ្នកដែលធ្វើបាបអ្នកដោយទម្លាប់"
"បើអ្នកណាវាយអ្នក"
"នៅផ្នែកម្ខាងនៃមុខរបស់អ្នក"
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ពីអ្វីដែលអ្នកវាយប្រហារនឹងធ្វើចំពោះមនុស្សនោះ។ "បង្វែរមុខអ្នកដើម្បីឲ្យគេទះម្ខាងទៀត"
"កុំរារាំងគាត់ពីការទទួលយក"
"ប្រសិនបើមានអ្នកណាសុំអ្នកអ្វីមួយ សូមផ្តល់ឲ្យគាត់"
"មិនតម្រូវឲ្យគាត់" ឬ "មិនទាមទារពីគាត់"
នៅក្នុងភាសាខ្លះវាជារឿងធម្មតាទេក្នុងការប្តូរលំដាប់។ "អ្នកគួរតែធ្វើចំពោះមនុស្សដូចគ្នានឹងអ្វីដែលអ្នកចង់អោយពួកគេធ្វើចំពោះអ្នក" ឬ "ប្រព្រឹត្ដចំពោះមនុស្សតាមវិធីដែលអ្នកចង់អោយពួកគេប្រព្រឹត្ដចំពោះអ្នកវិញ"
តើអ្នកនឹងទទួលរង្វាន់អ្វី? ឬ "តើអ្នកនឹងទទួលបានការសរសើរអ្វីចំពោះការធ្វើដូច្នេះ?" នេះអាចត្រូវបានសរសេរជាសេចក្តីថ្លែង។ “ អ្នកនឹងមិនទទួលបានរង្វាន់ណាមួយសម្រាប់ការនោះទេ” ឬ“ ព្រះនឹងមិនប្រទានរង្វាន់ដល់អ្នកទេ”
ច្បាប់របស់ម៉ូសេបានបញ្ជាជនជាតិយូដាមិនឲ្យទទួលការប្រាក់លើប្រាក់ដែលពួកគេបានឲ្យគេខ្ចីនោះទេ។
"អ្នកនឹងទទួលបានរង្វាន់ដ៏អស្ចារ្យ" ឬ "អ្នកនឹងទទួលបានប្រាក់រង្វាន់ល្អ" ឬ "អ្នកនឹងទទួលបានអំណោយល្អដោយសារតែវា"
វាជាការល្អបំផុតដើម្បីបកប្រែ "កូន" ជាពាក្យតែមួយដែលភាសារបស់អ្នកនឹងត្រូវប្រើដើម្បីយោងទៅលើកូនប្រុសឬកូនរបស់មនុស្ស។
ត្រូវប្រាកដថាពាក្យ "កូន" មានពហុវចនៈដូច្នេះវាមិនត្រូវច្រឡំនឹងងាររបស់ព្រះយេស៊ូថា "ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត" ទេ។
"មនុស្សដែលមិនអរគុណព្រះអង្គនិងអ្នកដែលអាក្រក់"
នេះសំដៅទៅលើព្រះ។ វាជាការល្អបំផុតដើម្បីបកប្រែពាក្យ "ព្រះបិតា" ជាពាក្យតែមួយដែលភាសារបស់អ្នកប្រើដើម្បីយោងទៅឪពុករបស់មនុស្ស។
"កុំថ្កោលទោសមនុស្ស" ឬ "កុំរិះគន់មនុស្ស"
"ហើយជាលទ្ធផលអ្នក"
ព្រះយេស៊ូមិនបានមានព្រះបន្ទូលថាអ្នកណានឹងមិនកាត់ទោសទេ។ អាចមានន័យថា១) "ព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនថ្កោលទោសអ្នក" ឬ ២) "គ្មាននរណាម្នាក់ថ្កោលទោសអ្នកទេ"
"កុំថ្កោលទោសមនុស្ស"
ព្រះយេស៊ូមិនបានមានបន្ទូលថាអ្នកណាដែលមិនថ្កោលទោសគេ។ អាចមានន័យថា១)“ ព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនថ្កោលទោសអ្នក” ឬ ២)“ គ្មាននរណាម្នាក់នឹងថ្កោលទោសអ្នកឡើយ”
ព្រះយេស៊ូមិនបានមានព្រះបន្ទូលថាអ្នកណានឹងអត់ទោសឲ្យគេ។ អាចមានន័យថា ១) "ព្រះជាម្ចាស់នឹងអត់ទោសអោយអ្នក" ឬ ២) "មនុស្សនឹងអត់ទោសអោយអ្នក"
ព្រះយេស៊ូមិនបានបញ្ជាក់ច្បាស់ថាអ្នកណានឹងឲ្យ ។ អត្ថនអាចមានថា ១) "នរណាម្នាក់នឹងអោយវាដល់អ្នក" ឬ ២) "ព្រះនឹងអោយវាដល់អ្នក"
លំដាប់នៃប្រយោគនេះអាចត្រូវបានប្រើបញ្ច្រាស់។ "ពួកគេនឹងចាក់ចូលទៅក្នុងភ្លៅរបស់អ្នកនូវចំនួនដ៏សប្បុរសដែលពួកគេបានទទួលនិងអង្រួនជាមួយគ្នារហូតដល់វាហៀរចេញ" ។ ព្រះយេស៊ូបានប្រើពាក្យប្រៀបប្រដូចរបស់ឈ្មួញម្នាក់ដែល ឲ្យ ប្រាក់យ៉ាងច្រើន។ "ដូចជាអ្នកលក់គ្រាប់ធញ្ញជាតិម្នាក់ដែលសង្កត់គ្រាប់ធញ្ញជាតិហើយអង្រួនវាជាមួយគ្នាហើយចាក់គ្រាប់ធញ្ញជាតិជាច្រើនដែលវាហៀរចេញ ពួកគេនឹងផ្តល់ឲ្យអ្នកដោយសប្បុរស"
"ចំនួនដ៏ច្រើន"
ព្រះយេស៊ូមិនបានបញ្ជាក់ច្បាស់ថាអ្នកណានឹងវាស់វែងទេ។ អាចថា ១) "ពួកគេនឹងវាស់វែងអ្វីៗត្រឡប់មកអ្នកវិញ" ឬ ២) "ព្រះជាម្ចាស់នឹងវាស់វែងអ្វីៗអោយអ្នកវិញ"
ព្រះយេស៊ូមានឧទាហរណ៍ខ្លះដើម្បីបញ្ជាក់ពីចំណុចនេះ។
ព្រះយេស៊ូបានប្រើសំណួរនេះដើម្បីឲ្យមនុស្សគិតអំពីអ្វីដែលពួកគេបានដឹង។ នេះអាចត្រូវបានសរសេរជាសេចក្តីថ្លែង។ “ យើងដឹងហើយថាមនុស្សខ្វាក់មិនអាចដឹកនាំមនុស្សខ្វាក់ម្នាក់ទៀតបានទេ”
អ្នកដែល“ ខ្វាក់” គឺជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់មនុស្សដែលមិនបានទទួលការបង្រៀនធ្វើជាសិស្ស។
ភាសាខ្លះអាចនិយាយ "ប្រសិនបើនរណាមួយបានធ្វើ" ។ នេះគឺជាស្ថានភាពមិនសមហេតុផលដែលទំនងជាមិនកើតឡើងពិតប្រាកដទេ។
នេះអាចត្រូវបានសរសេរជាសេចក្តីថ្លែង។ "ពួកគេទាំងពីរនាក់នឹងធ្លាក់ចូលទៅក្នុងរណ្តៅមួយ"
"សិស្សមិនដែលលើសគ្រូឡើយ" ។ អាចមានន័យថា ១) "សិស្សមិនមានចំណេះដឹងច្រើនជាងគ្រូរបស់ខ្លួន" ឬ ២) "សិស្សមិនមានសិទ្ធិអំណាចច្រើនជាងគ្រូរបស់ខ្លួនឡើយ" ។
"សិស្សគ្រប់រូបដែលបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលបានល្អ" ឬ "សិស្សគ្រប់រូបដែលគ្រូបានបង្រៀនគាត់យ៉ាងពេញលេញ"
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរនេះដើម្បីដាស់តឿនប្រជាជនអោយយកចិត្តទុកដាក់លើអំពើបាបរបស់ខ្លួនឯងមុនពេលដែលគេយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអំពើបាបរបស់អ្នកដទៃ។ "កុំមើលទៅ ... តែមិនអើពើនឹងធ្នឹមដែលមាននៅក្នុងភ្នែករបស់អ្នកផ្ទាល់"
នេះគឺជាការប្រៀបធៀបដែលសំដៅទៅលើកំហុសមិនសូវសំខាន់របស់អ្នកជឿដូចគ្នា។
ធូលីដីបន្តិច" ។ ប្រើពាក្យសម្រាប់រឿងតូចតាចដែលជាទូទៅធ្លាក់ចូលភ្នែកមនុស្ស។
នៅទីនេះ“ បងប្អូន” សំដៅទៅលើជនជាតិយូដាឬអ្នកជឿលើព្រះយេស៊ូ។
នេះគឺជាការប្រៀបធៀបសម្រាប់កំហុសធំបំផុតរបស់មនុស្សម្នាក់។ ធ្នឹមមិនអាចចូលទៅក្នុងភ្នែករបស់មនុស្សបានទេ។ ព្រះយេស៊ូកំពុងសង្កត់ធ្ងន់ថាបុគ្គលម្នាក់គួរតែយកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះកំហុសរបស់ខ្លួនមុនពេលគាត់ប្រព្រឹត្ដចំពោះកំហុសដែលមិនសូវសំខាន់របស់អ្នកឯទៀត។
"ធ្នឹម" ឬ "ជាន់"
ព្រះយេស៊ូសួរសំណួរនេះដើម្បីដាស់តឿនប្រជាជនឲ្យយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអំពើបាបផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេមុនពេលពួកគេយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអំពើបាបរបស់អ្នកដទៃ។ "អ្នកមិនគួរនិយាយថា ... ភ្នែក"
មនុស្សអាចប្រាប់បានថា តើដើមឈើមួយប្រភេទល្អឬអាក្រក់រឺ តើវាជាដើមឈើប្រភេទអ្វីតាមរយះផ្លែឈើដែលវាបានបង្កើត។ ព្រះយេស៊ូប្រើពាក្យនេះជាពាក្យប្រៀបធៀបដែលមិនអាចពន្យល់បាន - យើងដឹងថាគេជាមនុស្សប្រភេទណាពេលយើងឃើញសកម្មភាពរបស់គេ។
"ពីព្រោះមាន " នេះបញ្ជាក់ថាអ្វីដែលនៅខាងក្រោមជាមូលហេតុដែលយើងមិនគួរវិនិច្ឆ័យបងប្អូនយើង។
ដើមឈើមានសុខភាពល្អ
“ ពុក” ឬ“ អាក្រក់” ឬ“ ឥតប្រយោជន៍”
មនុស្សស្គាល់ប្រភេទដើមឈើដោយផ្លែដែលវាបង្កើត។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ មនុស្សស្គាល់ប្រភេទដើមឈើ” ឬ“ មនុស្សស្គាល់ដើមឈើ”
រុក្ខជាតិឬរុក្ខជាតិដែលមានបន្លា
វល្លិឬវល្លិដែលមានបន្លា
ព្រះយេស៊ូប្រៀបធៀបគំនិតរបស់មនុស្សម្នាក់ទៅនឹងទ្រព្យសម្បត្តិល្អឬអាក្រក់របស់គេ។ គំនិតល្អរបស់មនុស្សល្អបង្កឱឲ្យមានសកម្មភាពល្អ។ គំនិតអាក្រក់របស់មនុស្សអាក្រក់បង្កឲ្យមានអំពើអាក្រក់។
ពាក្យថាល្អនៅទីនេះសំដៅទៅលើសេចក្តីសុចរិតឬសេចក្តីល្អខាងសីលធម៌។
ពាក្យថាមនុស្សនៅទីនេះសំដៅទៅលើមនុស្សប្រុសឬស្រី។ "មនុស្សល្អ"
“ របស់ល្អ ៗ ដែលគាត់រក្សាទុកក្នុងចិត្ត” ឬ“ របស់ល្អ ៗ ដែលគាត់អោយតម្លៃ”
ការផលិតអ្វីដែលល្អគឺជាការប្រៀបធៀបសម្រាប់ការធ្វើអ្វីដែលល្អ។ "ធ្វើអ្វីដែលល្អ"
“ អំពើអាក្រក់ដែលគាត់រក្សាទុកក្នុងចិត្ត” ឬ“ អំពើអាក្រក់ដែលគាត់អោយតម្លៃ”
ឃ្លា "មាត់របស់គាត់" តំណាងឲ្យគាត់ប្រើមាត់របស់គាត់។ "អ្វីដែលគាត់គិតនៅក្នុងចិត្តមានឥទ្ធិពលលើអ្វីដែលគាត់និយាយដោយមាត់របស់គាត់" ឬ "អ្វីដែលគាត់មានតម្លៃនៅក្នុងចិត្តកំណត់នូវអ្វីដែលគាត់និយាយដោយមាត់របស់គាត់"
ព្រះយេស៊ូប្រៀបធៀបអ្នកដែលស្តាប់ការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គទៅនឹងបុរសម្នាក់ដែលសង់ផ្ទះលើថ្មកន្លែងដែលវាមានសុវត្ថិភាពពីទឹកជំនន់។
ពាក្យដដែលៗនៃពាក្យទាំងនេះបង្ហាញថាពួកគេតែងតែហៅព្រះយេស៊ូជា«ព្រះអម្ចាស់»។
វាកាន់តែច្បាស់ក្នុងការផ្លាស់ប្តូរលំដាប់នៃប្រយោគនេះ។ "ខ្ញុំនឹងប្រាប់អ្នកពីអ្វីដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាគឺដូចជាអ្នកដែលមករកខ្ញុំហើយស្តាប់ពាក្យខ្ញុំហើយគោរពតាមខ្ញុំ"
"ជីកគ្រឹះផ្ទះយ៉ាងជ្រៅល្មមឈានដល់គ្រឹះថ្មរឹង" ។ វប្បធម៌ខ្លះប្រហែលជាមិនស៊ាំនឹងការសង់លើថ្មទេហើយប្រហែលជាត្រូវប្រើរូបភាពមួយទៀតសម្រាប់គ្រឹះដែលមានស្ថេរភាព។
"មូលដ្ឋាន" ឬ "ការគាំទ្រ"
"កំរាលឥដ្ឋ" ។ នេះគឺជាថ្មដែលមានទំហំធំហើយរឹងដែលជ្រៅនៅក្រោមដី។
"ទឹកហូរលឿន" ឬ "ទឹកទន្លេ"
"ប៉ះទង្គិចនឹង"
អាចមានន័យថា ១) "ធ្វើឲ្យវារញ្ជួយ" ឬ ២) "បំផ្លាញវា" ។
"ពីព្រោះបុរសនោះបានសាងសង់វាឲ្យល្អ"
ព្រះយេស៊ូប្រៀបធៀបអ្នកដែលឮតែមិនធ្វើតាមការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គជាមួយបុរសម្នាក់ដែលសង់ផ្ទះដោយគ្មានគ្រឹះដូច្នេះវានឹងដួលរលំនៅក្នុងទឹកជំនន់។
"ប៉ុន្តែ" បង្ហាញភាពផ្ទុយគ្នាយ៉ាងខ្លាំងទៅនឹងមនុស្សមុនដែលបានសាងសង់ជាមួយគ្រឹះ។
វប្បធម៌ខ្លះប្រហែលជាមិនដឹងទេថាផ្ទះដែលមានគ្រឹះរឹងមាំជាង។ ព័ត៌មានបន្ថែមអាចមានប្រយោជន៍។ "ប៉ុន្តែគាត់មិនបានជីកនិងសាងសង់គ្រឹះដំបូងទេ"
"មូលដ្ឋាន" ឬ "ការគាំទ្ររឹងមាំ"
"ទឹកហូរលឿន" ឬ "ទឹកទន្លេ"
"ប៉ះទង្គិចនឹង"
"ដួលចុះ" ឬ "បែកបាក់"
"ផ្ទះនោះត្រូវបានបំផ្លាញទាំងស្រុង"
ពួកគេនាំគ្នាបូតកួរស្រូវសាលី មកឈ្លីដើម្បីបរិភោគ។
ព្រះយេស៊ូទាមទារសិទ្ធិអំណាចក្នុងនាមជាព្រះជាម្ចាស់លើថ្ងៃសប្ប័ទ។
ពួកគេខឹងយ៉ាងខ្លាំង ហើយពិគ្រោះគ្នាថា តើត្រូវធ្វើអ្វីតបស្នងចំពោះព្រះយេស៊ូវិញ។
ព្រះយេស៊ូហៅពួកគេថាជា «សិស្សរបស់ព្រះអង្គ»។
មានពរហើយ អ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងតែស្រេកឃ្លានអើយ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នានឹងបានឆ្អែត។
ព្រោះអ្នករាល់គ្នានឹងទទួលរង្វាន់យ៉ាងធំ នៅស្ថានបរមសុខ។
ចូរស្រឡាញ់ខ្មាំងសត្រូវរបស់ខ្លួន និងប្រព្រឹត្តអំពើល្អដាក់អស់អ្នកដែលស្អប់អ្នករាល់គ្នា។
ព្រះអង្គផ្ទាល់ក៏មានព្រះហឫទ័យសប្បុរស ចំពោះជនអកតញ្ញូ និងមនុស្សអាក្រក់ដែរ។
មុនដំបូង ចូរយើងយកធ្នឹមចេញពីភ្នែករបស់យើងជាមុនសិន ទើបយើងមិនមែនជាមនុស្សមានពុតទេ។
មនុស្សល្អតែងប្រព្រឹត្តអំពើល្អ ចេញពីចិត្តល្អរបស់គេ។
មនុស្សអាក្រក់តែងប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ ចេញពីចិត្តអាក្រក់របស់គេ។
គាត់បានលឺព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ ហើយលោកក៏ធ្វើតាម។
គាត់បានលឺបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូ ហើយក៏មិនប្រព្រឹត្តតាម។
1 ក្រោយពេលព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលប្រាប់ប្រជាជនស្ដាប់ចប់សព្វគ្រប់ហើយ ព្រះអង្គក៏យាងចូលទៅក្រុងកាពើណិម។ 2 ឥឡូវនេះ មានអ្នកបម្រើសំណព្វចិត្តរបស់នាយទាហានរ៉ូមម្នាក់ ឈឺធ្ងន់ហៀបនឹងស្លាប់។ 3 ពេលនាយទាហាននោះឮគេនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូ គាត់ក៏ចាត់បញ្ជូនចាស់ទុំជនជាតិយូដាខ្លះ ឲ្យទៅយាងព្រះអង្គមកប្រោសអ្នកបម្រើរបស់គាត់។ 4 ពេលចាស់ទុំទៅគាល់ព្រះយេស៊ូ ពួកគេទទូចអង្វរព្រះអង្គថា៖ «នាយទាហាននោះជាមនុស្សម្នាក់ ដែលគួរតែលោកប្រោសប្រណីដល់គាត់ 5 ព្រោះគាត់ស្រឡាញ់ប្រទេសជាតិយើង ហើយគាត់បានសង់សាលាប្រជុំឲ្យយើងទៀតផង»។ 6 ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូក៏យាងទៅជាមួយចាស់ទុំទាំងនោះ។ ប៉ុន្តែនៅមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីផ្ទះ នាយទាហានចាត់មិត្តភក្ដិរបស់គាត់ឲ្យមកទូលថា៖ «លោកម្ចាស់! មិនបាច់អញ្ជើញចូលផ្ទះខ្ញុំប្របាទទេ ដ្បិតខ្ញុំមិនសមនឹងទទួលលោកនៅក្នុងផ្ទះខ្ញុំប្របាទឡើយ។ 7 ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំប្របាទមិនហ៊ានមកជួបលោកផ្ទាល់ ប៉ុន្តែសូមលោកមេត្តាមានប្រសាសន៍តែមួយម៉ាត់ នោះអ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំនឹងបានជាសះស្បើយពុំខាន។ 8 ដ្បិតខ្ញុំប្របាទក៏ជាអ្នកនៅក្រោមបញ្ជាគេដែរ ហើយក៏មានកូនទាហានជាច្រើននៅក្រោមបញ្ជាខ្ញុំប្របាទដែរ។ បើខ្ញុំប្របាទបញ្ជាអ្នកណាម្នាក់ «ឲ្យទៅ!» គេមុខជាទៅ ហើយបញ្ជាម្នាក់ទៀត «ឲ្យមក!» គេនឹងមក ហើយខ្ញុំប្របាទប្រាប់អ្នកបម្រើ «ឲ្យធ្វើអ្វីមួយ!» គេនឹងធ្វើតាម!»។ 9 ពេលព្រះយេស៊ូព្រះសណ្ដាប់ពាក្យទាំងនេះរួចហើយ ព្រះអង្គស្ងើចសរសើរនាយទាហាននោះណាស់ នោះព្រះអង្គងាកទៅរកបណ្ដាជនដែលដើរតាមព្រះអង្គ ទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់ថា ទោះបីនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល ខ្ញុំពុំដែលឃើញនរណាម្នាក់មានជំនឿបែបនេះឡើយ»។ 10 ពេលមិត្តភក្ដិដែលនាយទាហានចាត់នោះវិលត្រឡប់ទៅវិញ ក៏ស្រាប់តែឃើញអ្នកបម្រើបានជាសះស្បើយទៅហើយ។ 11 ភ្លាមនោះ ព្រះយេស៊ូក៏យាងទៅភូមិមួយឈ្មោះណាអ៊ីន ហើយសិស្សព្រះអង្គ និងបណ្ដាជនជាច្រើន ក៏ទៅជាមួយព្រះអង្គដែរ។ 12 ពេលព្រះអង្គយាងមកជិតដល់ទ្វារកំពែងក្រុង មើល៍! មានគេដង្ហែសពយកទៅបញ្ចុះ សពនោះជាកូនប្រុសតែមួយគត់របស់ស្ត្រី (មេម៉ាយម្នាក់) ពេលនោះមានអ្នកស្រុកជាច្រើនបានមកជួយដង្ហែសពដែរ។ 13 កាលព្រះអម្ចាស់បានឃើញស្ត្រីនោះហើយ ព្រះអង្គមានព្រះហឫទ័យអាណិតអាសូរនាងពន់ពេក រួចព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា៖ «កុំយំអី!»។ 14 ព្រះអង្គយាងចូលទៅជិត ទ្រង់ពាល់មឈូស ពួកអ្នកសែងក៏នាំគ្នាឈប់។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ «អ្នកកំលោះអើយ! ចូរក្រោកឡើង!»។ 15 រួចបុគ្គលដែលស្លាប់ ក៏ក្រោកអង្គុយ ចាប់ផ្ដើមនិយាយស្ដីឡើងវិញ ហើយព្រះយេស៊ូប្រគល់អ្នកកំលោះទៅម្ដាយវិញ។ 16 គេស្ញែងខ្លាចទាំងអស់គ្នា ហើយសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ ដោយពោលថា៖ «មានព្យាការីដ៏ប្រសើរឧត្តមនៅក្នុងចំណោមយើង» ហើយ «ព្រះជាម្ចាស់ទតមើលប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គ»។ 17 ដំណឹងដែលគេនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូ បានល្បីពាសពេញក្នុងស្រុកយូដា និងតំបន់ជិតខាងទាំងមូល។ 18 សិស្សរបស់លោកយ៉ូហាន បានជម្រាបប្រាប់លោកនូវហេតុការណ៍ទាំងអស់នេះ។ បន្ទាប់មក លោកយ៉ូហានក៏ហៅសិស្សពីរនាក់មក 19 រួចចាត់អ្នកទាំងពីរឲ្យទៅទូលសួរព្រះអម្ចាស់ថា៖ «តើលោកជាព្រះគ្រិស្ដដែលត្រូវយាងមក ឬមួយយើងខ្ញុំត្រូវរង់ចាំម្នាក់ផ្សេងទៀត?» 20 ពេលចូលទៅជិតព្រះយេស៊ូ អ្នកទាំងពីរទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖ «លោកយ៉ូហានបាទីស្ដចាត់យើងខ្ញុំឲ្យមកសួរលោកថា តើលោកជាព្រះគ្រិស្ដដែលត្រូវយាងមក ឬមួយគួរឲ្យយើងខ្ញុំត្រូវរង់ចាំម្នាក់ទៀត?»។ 21 នៅគ្រានោះ ព្រះយេស៊ូបានប្រោសអ្នកជំងឺឲ្យបានជា មនុស្សដែលមានវិញ្ញាណអាក្រក់នៅក្នុងខ្លួនឲ្យបានសេរីភាព និងមនុស្សខ្វាក់ឲ្យបានមើលឃើញដែរ។ 22 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅសិស្សទាំងពីរនាក់នោះថា៖ «ចូរអ្នកទៅជម្រាបប្រាប់លោកយ៉ូហាននូវហេតុការណ៍ ដែលអ្នករាល់គ្នាបានឃើញ និងបានឮចុះ គឺថាមនុស្សខ្វាក់មើលឃើញ មនុស្សខ្វិនដើរបាន មនុស្សឃ្លង់ជាស្អាតបរិសុទ្ធ មនុស្សថ្លង់ស្ដាប់ឮ មនុស្សស្លាប់បានរស់ឡើងវិញ ហើយជនក្រីក្របានឮដំណឹងល្អ។ 23 អ្នកណាមិនរវាតចិត្តចេញពីជំនឿព្រោះតែខ្ញុំ អ្នកនោះពិតជាមានពរហើយ»។ 24 ក្រោយពេលសិស្សរបស់លោកយ៉ូហានត្រឡប់ទៅវិញ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅមហាជនអំពីលោកយ៉ូហានថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាទៅទីរហោស្ថានរកមើលអ្វី? មើលដើមត្រែងដែលត្រូវខ្យល់បក់នោះឬ? 25 តើអ្នករាល់គ្នាទៅរកមើលអ្វី? ទៅមើលបុរសម្នាក់ស្លៀកពាក់ស្អាតបាតឬ? មើល៍! អស់អ្នកដែលស្លៀកពាក់ស្អាតបាត ហើយមានជីវភាពខ្ពង់ខ្ពស់ គេរស់នៅក្នុងវាំងឯណោះ។ 26 បើដូច្នេះ តើអ្នករាល់គ្នាទៅរកមើលអ្វី? រកមើលព្យាការីម្នាក់មែនទេ?។ ពិតមែនហើយ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថា លោកនោះប្រសើរជាងព្យាការីទៅទៀត។ 27 ដ្បិត មានសេចក្តីចែងទុកអំពីលោកយ៉ូហានថា៖ «យើងចាត់ទូតយើងឲ្យទៅមុនព្រះអង្គ ដើម្បីរៀបចំផ្លូវថ្វាយព្រះអង្គ»។ 28 ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថា ក្នុងចំណោមមនុស្សដែលកើតមកពីស្រ្តីក្នុងលោកនេះ ពុំមាននរណាម្នាក់ប្រសើរជាងលោកយ៉ូហានឡើយ។ ប៉ុន្តែ អ្នកណាតូចជាងគេនៅក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អ្នកនោះប្រសើរជាងលោកយ៉ូហានទៅទៀត»។ 29 (ពេលប្រជាជនទាំងឡាយ រួមទាំងអ្នកទារពន្ធ បានប្រកាសថា ព្រះជាម្ចាស់មានសុចរិតមែន ដ្បិតពួកគេបានទទួលពិធីជ្រមុជទឹកពីលោកយ៉ូហាន។ 30 ប៉ុន្តែពួកខាងគណៈផារីស៊ី និងពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យសាសនាយូដា មិនទទួលស្គាល់គោលបំណងព្រះជាម្ចាស់រៀបចំសម្រាប់ពួកគេឡើយ ព្រោះពួកគេមិនព្រមទទួលពិធីជ្រមុជទឹកពីលោកយ៉ូហានឡើយ)។ 31 តើខ្ញុំប្រដូចមនុស្សជំនាន់នេះ ទៅនឹងមនុស្សប្រភេទណា? តើពួកគេដូចជានរណា? 32 ពួកគេប្រៀបដូចជាកូនក្មេងលេងនៅតាមទីផ្សារ ដែលអង្គុយ និងស្រែកដាក់គ្នាទៅវិញទៅមកថា៖ «យើងបានផ្លុំខ្លុយ តែពួកឯងមិនព្រមរាំ យើងបានស្មូត្របទទំនួញ តែពួកឯងពុំព្រមយំសោះ»។ 33 ដ្បិតលោកយ៉ូហានបាទីស្ដតមអាហារ និងតមស្រា តែអ្នករាល់គ្នាថា៖ «លោកមានអារក្សចូល»។ 34 ចំណែកបុត្រមនុស្សបរិភោគអាហារ និងពិសាស្រា តែអ្នករាល់គ្នាថា «មើល៍! អ្នកនេះគិតតែពីស៊ីផឹក ហើយសេពគប់ជាមួយពួកទារពន្ធ និងមនុស្សបាប! 35 ប៉ុន្តែ អស់អ្នកដែលមានប្រាជ្ញាទទួលស្គាល់ថា ព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ពិតជាល្អត្រឹមត្រូវមែន»។ 36 ឥឡូវនេះ មានបុរសម្នាក់ពីខាងគណៈផារីស៊ី បានយាងព្រះយេស៊ូទៅសោយព្រះស្ងោយនៅផ្ទះគាត់។ ក្រោយពេលព្រះអង្គយាងទៅផ្ទះបុរសម្នាក់ពីខាងគណៈផារីស៊ីនោះ ព្រះអង្គគង់រួមតុជាមួយគាត់។ 37 មើល៍! នៅក្រុងនោះមានស្ត្រីម្នាក់ជាមនុស្សមានបាប។ ពេលឮថាព្រះយេស៊ូគង់នៅក្នុងផ្ទះអ្នកខាងគណៈផារីស៊ី នោះនាងយកដបថ្មកែវដាក់ប្រេងក្រអូបចូលមក។ 38 កាលនាងនៅពីក្រោយព្រះយេស៊ូក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះអង្គ នាងយំសម្រក់ទឹកភ្នែកជោកព្រះបាទាព្រះយេស៊ូ ហើយយកសក់មកជូតព្រះបាទា បន្ទាប់មកនាងថើប ទាំងយកប្រេងក្រអូបមកចាក់ពីលើផង។ 39 ពេលខាងគណៈផារីស៊ីដែលអញ្ជើញព្រះយេស៊ូ បានឃើញដូច្នោះ គាត់រិះគិតក្នុងចិត្តថា៖ «បើលោកនេះពិតជាព្យាការីមែន លោកច្បាស់ជាជ្រាបថា ស្ត្រីដែលពាល់លោកនេះ ជាស្ត្រីប្រភេទណាពុំខាន គឺនាងជាមនុស្សបាប»។ 40 ព្រះយេស៊ូឆ្លើយតបទៅបុរសខាងគណៈផារីស៊ីនោះថា៖ «លោកស៊ីម៉ូន ខ្ញុំចង់និយាយរឿងមួយជាមួយលោក»។ លោកស៊ីម៉ូនទូលតបទៅព្រះអង្គថា៖ «សូមលោកគ្រូមានប្រសាសន៍មកចុះ!»។ 41 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ម្ចាស់បំណុលម្នាក់មានកូនបំណុលពីរនាក់។ ម្នាក់ជំពាក់ប្រាំរយ ម្នាក់ទៀតហាសិប។ 42 អ្នកទាំងពីរគ្មានប្រាក់សងទេ ដូច្នេះ ម្ចាស់ប្រាក់ក៏លុបបំណុលចោល។ ដូច្នេះ ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងពីរ តើអ្នកណាស្រឡាញ់ម្ចាស់បំណុលជាង?»។ 43 លោកស៊ីម៉ូនទូលឆ្លើយថា៖ «តាមយោបល់ខ្ញុំ គឺអ្នកដែលជំពាក់ប្រាក់ច្រើនជាង»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅលោកស៊ីម៉ូនថា៖ «លោកវិនិច្ឆ័យបានត្រឹមត្រូវមែន»។ 44 ព្រះអង្គបែរទៅរកស្ត្រីនោះ រួចមានព្រះបន្ទូលទៅលោកស៊ីម៉ូនថា៖ «សូមមើលស្ត្រីនេះចុះ។ ខ្ញុំបានចូលមកក្នុងផ្ទះលោក។ តែលោកពុំបានយកទឹកមកលាងជើងខ្ញុំទេ រីឯនាងវិញ នាងបានសម្រក់ទឹកភ្នែកជោកជើងខ្ញុំ ព្រមទាំងយកសក់នាងមកជូតទៀតផង។ 45 លោកមិនបានថើបខ្ញុំទេ រីឯនាងវិញ តាំងពីខ្ញុំចូលមក នាងថើបជើងខ្ញុំ ឥតឈប់ឈរសោះឡើយ។ 46 លោកមិនបានយកប្រេងមកលាបក្បាលខ្ញុំទេ តែនាងវិញ នាងបានចាក់ប្រេងក្រអូបលាបជើងខ្ញុំ។ 47 ហេតុនេះហើយ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យលោកដឹងថា នាងដឹងថាខ្លួនជាមនុស្សបាបច្រើនក្រៃ នាងក៏ទទួលការអត់ទោសបាបច្រើនដែរ នោះនាងសម្តែងសេចក្ដីស្រឡាញ់ជាខ្លាំងយ៉ាងនេះ។ ប៉ុន្តែអ្នកដែលដឹងថាខ្លួនបានទទួលការអត់ទោសតិច ក៏សម្តែងសេចក្ដីស្រឡាញ់តិចដែរ»។ 48 រួចព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅស្ត្រីនោះថា៖ «ខ្ញុំអត់ទោសឲ្យនាងបានរួចពីបាបហើយ»។ 49 អស់អ្នកដែលអង្គុយរួមតុជាមួយ រិះគិតក្នុងចិត្តរៀងៗខ្លួនថា៖ «តើលោកនេះជានរណាបានជាហ៊ានអត់ទោសឲ្យមនុស្សរួចពីបាបដូច្នេះ?»។ 50 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅនាងទៀតថា៖ «ជំនឿរបស់នាងបានសង្គ្រោះនាងហើយ សូមអញ្ជើញទៅវិញដោយសុខសាន្តចុះ»។
ព្រះយេស៊ូយាងចូលក្រុងកាពើណិមជាកន្លែងដែលព្រះយេស៊ូបានព្យាបាលអ្នកបំរើម្នាក់របស់នាយទាហាន។
" សង្កត់ធ្ងន់ថាទ្រង់ចង់ឲ្យពួកគេស្តាប់អ្វីដែលគាត់បាននិយាយ។ “ ចំពោះប្រជាជនដែលកំពុងស្តាប់ព្រះអង្គ” ឬ“ ប្រជាជនដែលមានវត្តមាន” ឬ“ ដើម្បីឲ្យប្រជាជនបានឮ
នេះចាប់ផ្តើមព្រឹត្តិការណ៍ថ្មីនៅក្នុងរឿង។
«តើនាយទាហានមានតម្លៃ ឬអ្នកណាដែលគាត់គោរព
«បានអង្វរព្រះអង្គ»ឬ«សុំឲ្យព្រះអង្គ»
"នាយទាហានគឺសក្តិសម"
ប្រជាជនរបស់យើង។ នេះសំដៅទៅលើប្រជាជនយូដា។
"ចេញទៅ"
អវិជ្ជមានទ្វេដងអាចត្រូវប្រើជំនួស។ "នៅជិតផ្ទះ"
នាយទាហានបាននិយាយជាមួយព្រះយេស៊ូយ៉ាងសមរម្យ។ "កុំធ្វើបាបខ្លួនឯងដោយចូលមកផ្ទះខ្ញុំ" ឬ "ខ្ញុំមិនចង់រំខានអ្នកទេ"
ឃ្លានេះគឺជាសំនួនវោហារដែលមានន័យថា "ចូលមកក្នុងផ្ទះរបស់ខ្ញុំ" ។ ប្រសិនបើភាសារបស់អ្នកមានសំនួនវោហារដែលមានន័យថា "ចូលមកក្នុងផ្ទះរបស់ខ្ញុំ" គិតអំពីថាតើវាអាចប្រើបាននៅទីនេះដែរឬទេ។
អ្នកបំរើបានយល់ថាព្រះយេស៊ូអាចព្យាបាលអ្នកបំរើបានដោយគ្រាន់តែនិយាយ។ នៅទីនេះ "ពាក្យ" សំដៅទៅលើពាក្យបញ្ជា។ "គ្រាន់តែបញ្ជាប៉ុណ្ណោះ"
ពាក្យដែលត្រូវបានបកប្រែនៅទីនេះជា "អ្នកបំរើ" ត្រូវបានបកប្រែជា "ក្មេងប្រុស" ។ វាអាចបង្ហាញថាអ្នកបំរើនោះនៅក្មេងឬបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់នាយទាហានចំពោះគាត់។
"ខ្ញុំក៏មានម្នាក់នៅពីលើខ្ញុំដែលខ្ញុំត្រូវតែគោរពតាមដែរ"
"នៅក្រោមអំណាចរបស់ខ្ញុំ"
ពាក្យដែលត្រូវបានបកប្រែនៅទីនេះជា "អ្នកបំរើ" គឺជាពាក្យធម្មតាសម្រាប់អ្នកបំរើ។
"គាត់មានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងចំពោះនាយទាហាន"
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលដូច្នេះដើម្បីបញ្ជាក់ពីការដ៏អស្ចារ្យដែលព្រះអង្គបំរុងនឹងប្រាប់គេ។
ការជាប់ទាក់ទងគឺថាព្រះយេស៊ូរំពឹងថាជនជាតិយូដាមានជំនឿបែបនេះប៉ុន្តែពួកគេមិនមានទេ។ ទ្រង់មិនរំពឹងថាជនជាតិដទៃនឹងមានជំនឿបែបនេះទេប៉ុន្តែបុរសនេះមាន។ អ្នកប្រហែលជាត្រូវបន្ថែមព័ត៌មានដែលបង្កប់ន័យនេះ។ "ខ្ញុំមិនបានឃើញជនជាតិអ៊ីស្រាអែលណាម្នាក់ដែលទុកចិត្តខ្ញុំដូចជនជាតិដទៃនេះទេ!"
គេយល់ថាទាំងនេះជាមនុស្សដែលនាយទាហានចាត់អោយមក។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់។ "មនុស្សដែលមន្រ្តីរ៉ូម៉ាំងបានបញ្ជូនមកព្រះយេស៊ូ"
ព្រះយេស៊ូយាងទៅទីក្រុងណាអ៊ីនជាកន្លែងដែលទ្រង់បានព្យាបាលបុរសម្នាក់ដែលបានស្លាប់។
ឈ្មោះរបស់ទីក្រុង
ពាក្យថា“ មើល” រំលឹកយើងអំពីការណែនាំពីបុរសដែលស្លាប់ទៅក្នុងរឿង។ ភាសារបស់អ្នកអាចមានវិធីធ្វើបែបនេះ។ "មានបុរសម្នាក់ដែលបានស្លាប់"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ មនុស្សកំពុងដឹកបុរសម្នាក់ដែលបានស្លាប់ចេញពីទីក្រុង”
"គាត់ជាកូនប្រុសតែមួយគត់របស់ម្តាយគាត់ដែលជាស្ត្រីមេម៉ាយ" ។ នេះគឺជាព័ត៌មានអំពីបុរសស្លាប់និងម្តាយរបស់គាត់។
ស្ត្រីម្នាក់ដែលប្តីរបស់នាងបានស្លាប់ចោល
"សោកស្តាយណាស់ចំពោះនាង"
"ទ្រង់បានឆ្ពោះទៅមុខ" ឬ "ទ្រង់បានទៅជិតបុរសស្លាប់"
នេះជាជណ្តើររឺគ្រែប្រើដើម្បីរំកិលដងខ្លួនទៅកន្លែងបញ្ចុះ។ ការបកប្រែផ្សេងទៀតអាចមាន "ពិធីជប់លៀង" ឬ "សាឡុងបុណ្យសព" ។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលដូច្នេះដើម្បីបញ្ជាក់ពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអង្គ។ "ស្តាប់ខ្ញុំ!"
បុរសនោះមិនទាន់ស្លាប់ទេគឺ គាត់នៅរស់។ វាចាំបាច់ក្នុងការបញ្ជាក់ចំណុចនេះឲ្យបានច្បាស់។ "បុរសដែលបានស្លាប់"
នេះប្រាប់ពីអ្វីដែលកើតឡើងដោយសារការប្រោសរបស់ព្រះយេស៊ូ ចំពោះបុរសដែលបានស្លាប់។
"ពួកគេទាំងអស់មានការភ័យខ្លាចខ្លាំង" ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ពួកគេទាំងអស់គ្នាមានការភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង"
ពួកគេសំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូមិនមែនសំដៅទៅលើព្យាការីដែលមិនស្គាល់អត្តសញ្ញាណទេ។
"បានមកនៅជាមួយយើង" ឬ "បានបង្ហាញខ្លួនដល់យើង" ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ព្រះជាម្ចាស់បានអោយមានព្យាការីដ៏អស្ចារ្យម្នាក់មកក្នុងចំណោមពួកយើង”
នេះមានន័យថា "យកចិត្តទុកដាក់"
"ព័ត៌មាននេះ" សំដៅទៅលើអ្វីដែលមនុស្សបាននិយាយនៅក្នុងខ ១៦។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ប្រជាជនបានផ្សព្វផ្សាយអំពីព្រះយេស៊ូ" ឬ "ប្រជាជនបានប្រាប់អ្នកដទៃអំពីព្រះយេស៊ូ"
"របាយការណ៍នេះ" ឬ "សារនេះ"
យ៉ូហានបញ្ជូនសិស្សពីរនាក់របស់គាត់ទៅសួរព្រះយេស៊ូ។
នេះណែនាំព្រឹត្តិការណ៍ថ្មីនៅក្នុងរឿង
ប្រាប់យ៉ូហាន
“ គ្រប់ការទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើ”
ប្រយោគនេះអាចត្រូវបានសរសេរឡើងវិញដូច្នេះវាមានតែការដកស្រង់ផ្ទាល់តែមួយប៉ុណ្ណោះ។ "បុរសនិយាយថាលោកយ៉ូហានបាទីស្ទបានចាត់គេអោយទៅសួរលោកថា" តើលោកជាព្រះគ្រិស្ដដែលត្រូវយាងមកឬមួយយើងខ្ញុំត្រូវរង់ចាំម្នាក់ផ្សេងទៀត? "ឬ" បុរសឆ្លើយថា "លោកយ៉ូហានបាទីស្ទបានចាត់អោយយើងទៅ អ្នកត្រូវសួរថាតើលោកជាម្នាក់ដែលនឹងមកឬយើងគួរតែស្វែងរកអ្នកផ្សេង។
"តើយើងគួររង់ចាំអ្នកផ្សេង" ឬ "តើយើងគួររំពឹងអ្នកផ្សេង"
នៅពេលនោះ
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការប្រោសឲ្យជាឡើងវិញ។ "ទ្រង់បានប្រោសពួកគេឲ្យជាចេញពីវិញ្ញាណអាក្រក់" ឬ "ទ្រង់បានរំដោះមនុស្សឲ្យរួចផុតពីវិញ្ញាណអាក្រក់"
"បាននិយាយទៅកាន់អ្នកនាំសាររបស់យ៉ូហាន" ឬ "បាននិយាយទៅកាន់អ្នកនាំសារដែលយ៉ូហានបានចាត់ឲ្យមក"
ប្រាប់យ៉ូហាន
មនុស្សក្រ
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ព្រះនឹងប្រទានពរដល់អ្នកដែលជឿលើខ្ញុំដោយសារអ្វីដែលខ្ញុំធ្វើ”
"ប្រជាជន" ឬ "នរណាម្នាក់" ឬ "អ្នកណា" ។ នេះមិនមែនជាមនុស្សណាមួយជាក់លាក់ទេ។
អត្ថន័យអវិជ្ជមានទ្វេដងនេះ "បន្តទៅ"
"ទុកចិត្តខ្ញុំទាំងស្រុង"
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមនិយាយទៅកាន់បណ្ដាជនអំពីយ៉ូហានបាទីស្ទ។ ទ្រង់សួរសំណួរវោហាសាស្ត្រដើម្បីដឹកនាំពួកគេឲ្យគិតអំពីអ្វីដែលយ៉ូហានបាទីស្ទពិតជាមានលក្ខណៈយ៉ាងម៉េច។
នេះរំពឹងថានឹងមានចម្លើយអវិជ្ជមាន។ "តើអ្នកបានចេញទៅមើលដើមត្រែងដែលត្រូវខ្យល់បក់មែនទេ? មិនមែនទេ!" វាក៏អាចត្រូវបានសរសេរជាសេចក្តីថ្លែងផងដែរ។ "ប្រាកដណាស់អ្នកមិនបានចេញទៅមើលដើមត្រែងដែលត្រូវខ្យល់បក់នោះទេ!"
អត្ថន័យដែលអាចធ្វើបាននៃការប្រៀបធៀបនេះគឺ ១) មនុស្សម្នាក់ដែលផ្លាស់ប្តូរគំនិតរបស់ខ្លួនយ៉ាងងាយស្រួលដូចជាដើមត្រែងត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរដោយខ្យល់ឬ ២) មនុស្សម្នាក់ដែលនិយាយច្រើនប៉ុន្តែមិននិយាយអ្វីដែលសំខាន់ដូចជាដើមត្រែងនៅពេលខ្យល់បក់។
នេះក៏រំពឹងថានឹងមានចម្លើយអវិជ្ជមានផងដែរចាប់តាំងពីយ៉ូហានពាក់សម្លៀកបំពាក់គ្រើម។ "តើអ្នកបានចេញទៅមើលបុរសស្លៀកពាក់ខោអាវទន់មែនទេ? មិនមែនទេ!" នេះក៏អាចត្រូវបានសរសេរជាសេចក្តីថ្លែងផងដែរ។ អ្នកប្រាកដជាមិនបានចេញទៅជួបបុរសម្នាក់ដែលស្លៀកពាក់ខោអាវទន់ទេ!
នេះសំដៅទៅលើសម្លៀកបំពាក់ថ្លៃ ៗ ។ សម្លៀកបំពាក់ធម្មតារដុប។ “ ស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ថ្លៃ ៗ ”
វាំងគឺជាផ្ទះដ៏ធំនិងថ្លៃមួយដែលស្តេចគង់នៅ។
នេះនាំឲ្យមានចម្លើយវិជ្ជមាន។ "តើអ្នកបានចេញទៅជួបព្យាការីទេ? អ្នកពិតជាបានធ្វើមែន!" នេះក៏អាចត្រូវបានសរសេរជាសេចក្តីថ្លែងបញ្ចាក់ផងដែរ។ "ប៉ុន្តែអ្នកពិតជាបានចេញទៅជួបព្យាការីម្នាក់!"
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលដូច្នេះដើម្បីបញ្ជាក់ពីសារសំខាន់នៃអ្វីដែលទ្រង់នឹងនិយាយបន្ទាប់។
ឃ្លានេះមានន័យថាយ៉ូហានពិតជាព្យាការីម្នាក់ប៉ុន្តែគាត់គឺធំជាងហោរាធម្មតាទៅទៀត។ "មិនមែនគ្រាន់តែជាព្យាការីធម្មតា" ឬ "សំខាន់ជាងព្យាការីធម្មតានោះទេ"
"ព្យាការីនោះគឺជាព្យាការីដែលបានសរសេរអំពី" ឬ "យ៉ូហានគឺជាអ្នកដែលព្យាការីបានសរសេរតាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ"
នៅក្នុងខនេះព្រះយេស៊ូកំពុងតែដកស្រង់សំដីរបស់ព្យាការីម៉ាឡាគីហើយនិយាយថាយ៉ូហានគឺជាអ្នកនាំសារដែលម៉ាឡាគីបាននិយាយ។
សំនួនវោហារស័ព្ទនេះមានន័យថា "នៅពីមុខអ្នក" ឬ "ទៅមុនអ្នក"
ពាក្យថា "អ្នក" គឺឯកវចនៈពីព្រោះព្រះបានមានបន្ទូលទៅកាន់ព្រះមេស្ស៊ីនៅក្នុងការដកស្រង់។
ព្រះយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ហ្វូងមនុស្សដូច្នេះ«អ្នក»គឺមានច្រើន។ ព្រះយេស៊ូបានប្រើឃ្លានេះដើម្បីបញ្ជាក់ពីការពិតនៃអ្វីដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល ដែលទ្រង់នឹងនិយាយបន្ទាប់។
ក្នុងចំណោមអ្នកដែលស្ត្រីបានសម្រាលកូន។ នេះគឺជាការប្រៀបធៀបដែលសំដៅទៅលើមនុស្សទាំងអស់។ "ក្នុងចំណោមប្រជាជនទាំងអស់ដែលធ្លាប់រស់នៅ"
យ៉ូហានគឺធំជាងគេ
នេះសំដៅទៅលើអ្នកណាដែលជាផ្នែកនៃនគរដែលព្រះនឹងបង្កើត។
ភាពខាងវិញ្ញាណរបស់មនុស្សនៅក្នុងនគរព្រះនឹងខ្ពស់ជាងមនុស្សមុនពេលដែលនគរត្រូវបានមកដល់។ “ ឋានៈខាងវិញ្ញាណខ្ពស់ជាងយ៉ូហាន”
លូកាដែលជាអ្នកនិពន្ធសៀវភៅនេះមានយោបល់អំពីរបៀបដែលមនុស្សប្រព្រឹត្តចំពោះយ៉ូហាននិងព្រះយេស៊ូ។
ខគម្ពីរនេះអាចត្រូវបានគេបង្ហាញកាន់តែច្បាស់។ "នៅពេលដែលប្រជាជនទាំងអស់បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកដោយយ៉ូហានរួមទាំងអ្នកប្រមូលពន្ធបានឮ រឿងនេះ ពួកគេបានប្រកាសថាព្រះគឺសុចរិត"
"ពួកគេបាននិយាយថាព្រះបានបង្ហាញអង្គទ្រង់ជាមនុស្សសុចរិត" ឬ "ពួកគេបានប្រកាសថាព្រះបានប្រព្រឹត្ដដោយសុចរិត"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ពីព្រោះពួកគេបានអនុញ្ញាតឲ្យលោកយ៉ូហានធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកអោយ” ឬ“ ពីព្រោះយ៉ូហានបានធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកឲ្យពួកគេ”
"បានច្រានចោលនូវអ្វីដែលព្រះចង់អោយពួកគេធ្វើ" ឬ "បានជ្រើសរើសមិនគោរពតាមអ្វីដែលព្រះបានប្រាប់ពួកគេ"
យ៉ូហានអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ពួកគេមិនបានអនុញ្ញាតឲ្យលោកយ៉ូហានធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកឲ្យពួកគេទេ” ឬ“ ពួកគេបានបដិសេធការទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់លោកយ៉ូហាន”
ព្រះយេស៊ូបន្ដនិយាយទៅកាន់ប្រជាជនអំពីយ៉ូហានបាទីស្ទ។
ព្រះយេស៊ូបានប្រើសំណួរទាំងនេះដើម្បីបង្ហាញការប្រៀបធៀប។ ពួកគេអាចត្រូវបានសរសេរជាសេចក្តីថ្លែងបញ្ជាក់ថា។ "នេះគឺជាអ្វីដែលខ្ញុំប្រៀបធៀបជំនាន់នេះទៅនឹងអ្វីដែលពួកគេមានលក្ខណៈដូច"
ទាំងនេះគឺជាវិធីពីរយ៉ាងក្នុងការនិយាយថានេះគឺជាការប្រៀបធៀប។
មនុស្សដែលរស់នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូល។
ពាក្យទាំងនេះគឺជាការចាប់ផ្ដើមនៃការប្រៀបធៀបរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថាមនុស្សប្រៀបដូចជាកូនក្មេងដែលមិនដែលស្កប់ចិត្ដនឹងការប្រព្រឹត្ដរបស់ក្មេងដទៃទៀត។
ជាតំបន់ដែលមានខ្យល់បើកចំហធំទូលាយដែលមនុស្សមកលក់ទំនិញរបស់ពួកគេ
"ប៉ុន្តែអ្នកមិនបានរាំតាមតន្ត្រីទេ"
ប៉ុន្តែអ្នកមិនយំជាមួយយើងសោះ
អាចមានន័យថា ១) "ការតមអាហារញឹកញាប់" ឬ ២) "មិនបរិភោគអាហារធម្មតា" ។
ព្រះយេស៊ូកំពុងដកស្រង់អ្វីដែលមនុស្សកំពុងនិយាយអំពីយ៉ូហាន។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយគ្មានការដកស្រង់ដោយផ្ទាល់។ "អ្នកនិយាយថាគាត់មានអារក្សចូល" ឬ "អ្នកចោទប្រកាន់គាត់ថាមានអារក្សនៅជាមួយ
ព្រះយេស៊ូចង់ឲ្យមនុស្សយល់ថាទ្រង់កំពុងតែសំដៅទៅលើអង្គទ្រង់ផ្ទាល់។ "ខ្ញុំជាបុត្រមនុស្ស"
ព្រះយេស៊ូកំពុងដកស្រង់អ្វីដែលបណ្ដាជនកំពុងនិយាយអំពីព្រះអង្គជាបុត្រមនុស្ស។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយប្រយោល។ "អ្នកនិយាយថាខ្ញុំជាមនុស្សល្ងីល្ងើនិងជាមនុស្សប្រមឹក ជាមិត្តរបស់អ្នកប្រមូលពន្ធនិងមនុស្សមានបាប!"
មនុស្សដែលឧស្សាហ៍បរិភោគអាហារច្រើនពេក
នេះហាក់ដូចជាសុភាសិតមួយដែលព្រះយេស៊ូបានយកមកប្រើនៅស្ថានភាពនេះ។ វាប្រហែលជាមានន័យថាមនុស្សមានប្រាជ្ញានឹងយល់ថាមនុស្សមិនគួរបដិសេធព្រះយេស៊ូនិងយ៉ូហានឡើយ។
មានអ្នកខាងគណៈផារិស៊ីម្នាក់បានអញ្ជើញព្រះយេស៊ូ ឲ្យ មកបរិភោគនៅឯផ្ទះរបស់គាត់។
វាជាទម្លាប់មួយនៅគ្រានោះសម្រាប់អ្នកឈរមើលមកចូលរួមទទួលទានអាហារពេលល្ងាចដោយមិនបរិភោគ។
គូសចំណាំការចាប់ផ្តើមនៃផ្នែកថ្មីនៃរឿងហើយណែនាំអ្នកខាងគណៈផារិស៊ីទៅក្នុងរឿង។
"អង្គុយនៅតុអាហារ" វាជាទំនៀមទម្លាប់នៅពេលអាហារសម្រន់ដូចជាអាហារពេលល្ងាចនេះសម្រាប់បុរសបរិភោគពេលដែលអង្គុយចុះយ៉ាងស្រួលនៅជុំវិញតុ។
ពាក្យថា“ មើល” ដាស់តឿនយើងអោយស្គាល់មនុស្សថ្មីនៅក្នុងរឿង។ ភាសារបស់អ្នកអាចមានវិធីធ្វើបែបនេះ។
"អ្នកដែលរស់នៅក្នុងរបៀបដែលមានបាប" ឬ "មានកេរ្តិ៍ឈ្មោះរស់នៅដោយមានបាប" ។ នាងអាចជាស្រីពេស្យា។
"ដបធ្វើពីថ្មទន់" ។ ដបថ្មកែវគឺជាថ្មពណ៌សទន់។ ប្រជាជនបានរក្សាទុកវត្ថុមានតម្លៃនៅក្នុងដបថ្មកែវនោះ។
"ជាមួយប្រេងក្រអូបនៅក្នុងដប " ប្រេងមានអ្វីមួយនៅក្នុងនោះដែលធ្វើឲ្យមានក្លិនក្រអូប។ មនុស្សបានជូតវាលើខ្លួនពួកគេឬប្រោះដាក់សម្លៀកបំពាក់របស់ពួកដើម្បីឲ្យមានក្លិនក្រអូប។
ជាមួយសក់
"ចាក់ប្រេងក្រអូបលើពួកគេ"
គាត់គិតក្នុងចិត្តថា
អ្នកខាងគណៈផារិស៊ីនោះគិតថាព្រះយេស៊ូមិនមែនជាព្យាការីទេពីព្រោះទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យស្ត្រីមានបាបប៉ះព្រះអង្គ។ "ទំនងជាព្រះយេស៊ូមិនមែនជាព្យាការីទេពីព្រោះព្យាការីនឹងដឹងថាស្ត្រីម្នាក់ដែលកំពុងពាល់គាត់គឺជាមនុស្សមានបាប"
ស៊ីម៉ូនបានស្មានខុសថាព្យាការីមិនអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកធ្វើបាបប៉ះគាត់ឡើយ។ ការពិតនេះអាចត្រូវបានបន្ថែម។ "គឺជាមនុស្សមានបាបហើយមិនអនុញ្ញាតឲ្យនាងប៉ះគាត់ទេ"
នេះជាឈ្មោះរបស់ផារិស៊ីម្នាក់ដែលបានអញ្ជើញព្រះយេស៊ូចូលក្នុងផ្ទះរបស់គាត់។ នេះមិនមែនជាស៊ីម៉ូនពេត្រុសទេ។
ដើម្បីបញ្ជាក់ពីអ្វីដែលគាត់នឹងប្រាប់ស៊ីម៉ូនជាអ្នកខាងគណៈផារិស៊ីនោះថាព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់គាត់ពីរឿងមួយ។
"បុរសពីរនាក់ជំពាក់ប្រាក់អ្នកចងការប្រាក់"
"ប្រាក់ឈ្នួល ៥០០ថ្ងៃ" ។ គឺជាកាក់ប្រាក់។
"ប្រាក់ឈ្នួល ៥០ ថ្ងៃ"
"គាត់បានលុបបំណុលរបស់ពួកគេ" ឬ "គាត់បានលុបបំណុលរបស់ពួកគេ"
ស៊ីម៉ូនប្រយ័ត្នចំពោះចម្លើយរបស់គាត់។ "ប្រហែលជា"
អ្នកគឺត្រឹមត្រូវហើយ
"ព្រះយេស៊ូបានមើលទៅស្ត្រីនោះ" ។ ព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញការយកចិត្ដទុកដាក់របស់ស៊ីម៉ូនចំពោះស្ដ្រីនោះដោយបែរមករកនាង។
វាជាការទទួលខុសត្រូវជាមូលដ្ឋានរបស់ម្ចាស់ផ្ទះក្នុងការផ្តល់ទឹកនិងកន្សែងសម្រាប់ភ្ញៀវលាងនិងជូតជើងបន្ទាប់ពីដើរលើផ្លូវហុយដី។
ព្រះយេស៊ូប្រើឃ្លាទាំងពីរដងនេះ ដើម្បីឲ្យផ្ទុយពីការខ្វះសុជីវធម៌របស់ស៊ីម៉ូន នឹងការដឹងគុណដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់ស្ត្រី។
ស្ត្រីនោះបានប្រើទឹកភ្នែកជំនួសទឹក។
ស្ត្រីនោះបានប្រើសក់របស់នាងជំនួសកន្សែង។
ម្ចាស់ផ្ទះល្អនៅក្នុងវប្បធម៌នោះនឹងស្វាគមន៍ភ្ញៀវរបស់គាត់ដោយថើបថ្ពាល់។ ស៊ីម៉ូនមិនបានធ្វើបែបនេះទេ។
បន្តថើបជើងរបស់ខ្ញុំ
ស្ត្រីនោះបានថើបជើងរបស់ព្រះយេស៊ូជាជាងថ្ពាល់របស់គាត់ជាសញ្ញានៃការប្រែចិត្តនិងការបន្ទាបខ្លួន។
ព្រះយេស៊ូបន្ដបង្ហាញភាពរាក់ទាក់ផ្ទុយគ្នារបស់ស៊ីម៉ូននឹងសកម្មភាពរបស់ស្ដ្រីនោះ។
ដាក់ប្រេងលើក្បាលខ្ញុំ។ នេះជាទម្លាប់ក្នុងការស្វាគមន៍ភ្ញៀវកិត្តិយស។ “ សូមស្វាគមន៍ខ្ញុំដោយចាក់ប្រេងលើក្បាលខ្ញុំ”
ស្ដ្រីនោះបានលើកកិត្ដិយសព្រះយេស៊ូដោយធ្វើដូច្នេះ។ នាងបានបង្ហាញចិត្ដរាបទាបដោយលាបជើងជំនួសក្បាលរបស់គាត់។
នេះសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើសារៈសំខាន់នៃសេចក្តីថ្លែងបញ្ជាក់ដែលមាននៅខាងក្រោម។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ព្រះជាម្ចាស់បានអត់ទោសបាបរបស់នាងជាច្រើន"
សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់នាងគឺជាភស្ដុតាងដែលថាបាបរបស់នាងត្រូវបានលើកលែងទោស។ ភាសាខ្លះតម្រូវឲ្យមានគោលបំណងនៃសេចក្តីស្រឡាញ់។ "ពីព្រោះនាងស្រឡាញ់អ្នកដែលបានអភ័យទោសឲ្យនាង" ឬ "នាងស្រឡាញ់ព្រះខ្លាំងណាស់"
"អ្នកណាដែលដឹងថាខ្លួនត្រូវបានអត់ទោសតិចតួច" ។ នៅក្នុងប្រយោគនេះព្រះយេស៊ូបានចែងពីគោលការណ៍ទូទៅមួយ។ ទោះយ៉ាងណាទ្រង់រំពឹងថាស៊ីម៉ូនយល់ថាគាត់បង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់តិចតួចចំពោះព្រះយេស៊ូ។
"បន្ទាប់មកទ្រង់បាននិយាយទៅកាន់ស្ត្រី"
អ្នកត្រូវបានលើកលែងទោសហើយ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ខ្ញុំអត់ទោសបាបរបស់អ្នក"
"អង្គុយជុំគ្នានៅជុំវិញតុ" ឬ "ញ៉ាំអាហារជាមួយគ្នា"
អ្នកដឹកនាំសាសនាដឹងថាមានតែព្រះទេដែលអាចអត់ទោសបាបបានហើយគេមិនជឿថាព្រះយេស៊ូជាព្រះទេ។ សំណួរនេះប្រហែលជាមានបំណងចោទប្រកាន់។ "តើបុរសនេះគិតថាគាត់ជានរណា? មានតែព្រះទេដែលអាចអត់ទោសបាបបាន!" ឬ "ហេតុអ្វីបានជាបុរសនេះធ្វើពុតជាព្រះដែលអាចអត់ទោសបាបបាន?"
"ដោយសារជំនឿអ្នកបានសង្គ្រោះ" ។ "ជំនឿ" អាចត្រូវបានថ្លែងជាសកម្មភាព។ "ដោយសារអ្នកជឿ អ្នកបានសង្គ្រោះ"
នេះគឺជារបៀបនៃការនិយាយលាគ្នា ពេលតែមួយដែលឲ្យពរ។ "នៅពេលអ្នកទៅកុំបារម្ភទៀត" ឬ "សូមព្រះផ្តល់ក្តីសុខសាន្តដល់អ្នកនៅពេលអ្នកទៅ"
គាត់បានសុំព្រះអង្គឲ្យមកផ្ទះរបស់លោក ហើយសុំឲ្យព្រះអង្គប្រោសអ្នកបម្រើរបស់លោកផងដែរ។
នាយទាហានបាននិយាយថាគាត់មិនសមនឹងទទួលព្រះយេស៊ូយាងមកផ្ទះរបស់គាត់ទេ។
នាយទាហានចង់ឲ្យព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូលតែមួយម៉ាត់ ដើម្បីអ្នកបម្រើគេអាចជាសះស្បើយ។
ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ សូម្បីតែនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលក៏មិនដែលមាននរណាម្នាក់មានជំនឿខ្លាំងដូច្នេះដែរ។
ព្រះអង្គមានព្រះទ័យក្តួលអាណិតយ៉ាងខ្លាំង។
ពួកគេបាននិយាយថា៖ មានព្យាការីដ៏ប្រសើរឧត្តមនៅក្នុងចំណោមគេ ហើយព្រះជាម្ចាស់ទតមើលប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គ។
ព្រះយេស៊ូបានប្រោសមនុស្សខ្វាក់ មនុស្សខ្វិន មនុស្សឃ្លង់ មនុស្សថ្លង់ ព្រមទាំងមនុស្សស្លាប់ឲ្យបានរស់ឡើងវិញ។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា លោកយ៉ូហានប្រសើរជាងព្យាការីទៅទៀត។
ពួកគេបានច្រានចោលនូវឱវាទរបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់ពួកគេ។
ពួកគេនិយាយថា «លោកមានអារក្សចូល»។
ពួកគេនិយាយថា «គាត់ជាមនុស្សល្ងីល្ងើ និងជាមនុស្សប្រមឹក»។
នាងយំសម្រក់ទឹកភ្នែកជោកព្រះបាទាព្រះយេស៊ូ ហើយយកសក់មកជូតព្រះបាទា បន្ទាប់មកនាងថើប ទាំងយកប្រេងក្រអូបមកចាក់ពីលើផង។
នាងសម្តែងសេចក្ដីស្រឡាញ់ជាខ្លាំងយ៉ាងនេះ។
ពួកគេបានសួរ «តើលោកនេះជានរណាបានជាហ៊ានអត់ទោសឲ្យមនុស្សរួចពីបាបដូច្នេះ?»។
1 បន្ទាប់មកទៀត ព្រះយេស៊ូយាងទៅតាមក្រុង និងតាមភូមិនានា ដើម្បីបង្រៀនព្រះបន្ទូល និងប្រកាសដំណឹងល្អស្តីអំពីព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ សាវកទាំងដប់ពីររូបក៏ទៅជាមួយព្រះអង្គ 2 ព្រមទាំងមានស្ត្រីៗខ្លះទៀត ដែលព្រះអង្គបានប្រោសឲ្យជាពីជំងឺ និងបណ្ដេញវិញ្ញាណអាក្រក់ចេញ គឺមាននាងម៉ារីជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡា ដែលព្រះអង្គបានដេញអារក្សប្រាំពីរចេញពីនាង 3 នាងយ៉ូអាន់ ភរិយារបស់លោកឃូសាជាមហាតលិករបស់ព្រះបាទហេរ៉ូដ នាងស៊ូសាន ព្រមទាំងស្ត្រីឯទៀតៗជាច្រើន ដែលបានចំណាយធនធានរបស់ខ្លួន ដើម្បីទំនុកបម្រុងព្រះយេស៊ូ និងសិស្សពួកព្រះអង្គ។ 4 ខណពេលបណ្ដាជនច្រើនកុះករកំពុងតែជួបជុំគ្នា និងមានមនុស្សចេញពីទីក្រុងមួយទៅទីក្រុងមួួយជួបព្រះអង្គ នោះព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលជាប្រស្នាដូចតទៅ៖ 5 «មានកសិករម្នាក់ចេញទៅព្រោះគ្រាប់ពូជ។ កាលគាត់កំពុងតែព្រោះ នោះមានគ្រាប់ពូជខ្លះធ្លាក់ទៅលើផ្លូវ ត្រូវគេដើរជាន់ ហើយសត្វមកចឹកស៊ីអស់ទៅ។ 6 ខ្លះទៀត ធ្លាក់ទៅលើដីមានថ្ម ពេលពន្លកវាដុះឡើង វាក៏ក្រៀមស្វិត ទៅវិញ ព្រោះគ្មានទឹក។ 7 ខ្លះទៀតធ្លាក់ទៅលើដីមានបន្លា ហើយបន្លាដុះឡើងជាមួយគ្រាប់ពូជ និងរួបរឹតគ្រាប់ពូជនោះ។ 8 ប៉ុន្តែគ្រាប់ពូជខ្លះទៀត ធ្លាក់ទៅលើដីមានជីជាតិល្អ គ្រាប់ពូជដុះឡើង ផ្តល់ផលមួយជាមួយរយ»។ បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលរួចហើយ ព្រះអង្គក៏បន្លឺថា៖ «អស់អ្នកដែលឮ សូមស្តាប់ពិចារណាចុះ»។ 9 ពួកសិស្សសួរព្រះយេស៊ូថា តើប្រស្នានេះមានន័យដូចម្តេច។ 10 ព្រះអង្គតបទៅពួកគេថា៖ «គម្រោងការដ៏លាក់កំបាំងនៃព្រះរាជ្យរបស់ព្រះអង្គ បានប្រទានឲ្យអ្នករាល់គ្នាហើយ តែចំពោះមនុស្សអ្នកដទៃ ខ្ញុំនិយាយជាប្រសា្នវិញ ដូច្នេះ ទោះបីគេមើល ក៏ពុំឃើញ ទោះបីគេស្ដាប់ ក៏ពុំយល់ដែរ»។ 11 ប្រស្នានេះមានន័យថា គ្រាប់ពូជជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ 12 គ្រាប់ពូជខ្លះធ្លាក់លើផ្លូវ គឺអស់អ្នកណាដែលបានស្ដាប់ព្រះបន្ទូល តែសាតាំងមកឆក់យកពីចិត្តគេ ដើម្បីកុំឲ្យគេជឿ និងទទួលការសង្រ្គោះ។ 13 ពូជខ្លះដែលធ្លាក់លើដីមានថ្ម ហើយពេលស្ដាប់ព្រះបន្ទូលហើយ គេទទួលយកដោយអំណរ។ តែព្រះបន្ទូលពុំបានចាក់ឫសឡើយ គេជំនឿតែមួួយរយខ្លី ហើយពេលមានការល្បងមកដល់ គេក៏បោះចង់ជំនឿចោល។ 14 គ្រាប់ពូជដែលធ្លាក់ទៅលើដីមានបន្លា ប្រៀបបីដូចជាអស់អ្នកដែលបានស្ដាប់ព្រះបន្ទូល តែប្រព្រឹត្តតាមចិត្តខ្លួន និងរួបរឹតដោយការខ្វល់ខ្វាយ និងលោភលន់ទ្រព្យសម្បត្តិ ព្រមទាំងចិត្តស្រើបស្រាល ធ្វើឲ្យជីវិតគេគ្មានផលផ្លែចាស់ទុំឡើយ។ 15 តែគ្រាប់ពូជធ្លាក់ទៅលើដីមានជីជាតិល្អ ប្រៀបបីដូចជាអស់អ្នកដែលស្ដាប់ព្រះបន្ទូលស្មោះអស់ពីចិត្ត ហើយចងចាំទុកក្នុងចិត្ត និងបង្កើតផលផ្លែដោយចិត្តស៊ូទ្រាំ។ 16 ឥឡូវនេះ គ្មាននរណាអុជចង្កៀង ហើយយកធុងមកគ្របពីលើ ឬយកទៅដាក់ក្រោមគ្រែទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គេយកចង្កៀងទៅដាក់លើជើងចង្កៀង ដូច្នេះ វានឹងបំភ្លឺគ្រប់គ្នាដែលចូលមកក្នុងផ្ផ្ទះ។ 17 គ្មានការលាក់កំបាំង ដែលគេមិនដឹងឡើយ ហើយគ្រប់អាថ៌កំបាំង ក៏នឹងបើកបង្ហាញឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាស្គាល់ច្បាស់ដែរ។ 18 ដូច្នេះ ចូរប្រុងប្រយ័ត្នឲ្យមែនទែន ដ្បិតអ្នកណាដែលមានហើយ ព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានឲ្យមានថែមទៀត តែអ្នកណាដែលគ្មាន ព្រះអង្គនឹងហូតយកនូវអ្វីៗដែលខ្លួនគិតថាមាននោះផង»។ 19 បន្ទាប់មកមាតា និងបងប្អូនរបស់ព្រះយេស៊ូមករកព្រះអង្គ ប៉ុន្តពួកគេពុំអាចចូលទៅជិតព្រះអង្គបានឡើយ ព្រោះមហាជនច្រើនពេកនៅទីនោះ។ 20 គេទូលព្រះអង្គថា៖ «ម្ដាយលោក និងបងប្អូនលោកឈរនៅខាងក្រៅ ពួកគេចង់ជួបលោក»។ 21 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅគេថា៖ «ម្តាយ និងបងប្អូនខ្ញុំគឺអស់អ្នកដែលស្ដាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយប្រតិបត្តិតាម»។ 22 ថ្ងៃមួយ ព្រះយេស៊ូយាងជិះទូកជាមួយពួកសិស្ស រួចព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «យើងនាំគ្នាឆ្លងបឹងទៅត្រើយម្ខាងទៀត»។ ពួកសិស្សក៏ចេញទូកទៅ។ 23 ប៉ុន្តែ ពេលឆ្លងទៅនោះ ព្រះយេស៊ូផ្ទំលក់។ ពេលនោះមានខ្យល់ព្យុះបក់បោកយ៉ាងខ្លាំងមកលើបឹង ធ្វើឲ្យទឹកជះចូលពេញទូក ហើយទាំងអស់គ្នាស្ថិតក្នុងគ្រោះថ្នាក់។ 24 ពួកសិស្សចូលទៅជិតព្រះយេស៊ូ និងដាស់ព្រះអង្គដោយទូលថា៖ «លោកគ្រូ! លោកគ្រូ! យើងជិតស្លាប់ហើយ!»។ ព្រះយេស៊ូតើនឡើង និងគំរាមខ្យល់ព្យុះ និងទឹករលកធំៗ ស្រាប់តែរលកក៏ស្ងប់ទៅវិញ។ 25 រួចព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅពួកសិស្សថា៖ «ជំនឿរបស់អ្នករាល់គ្នានៅឯណា?» ហើយពួកសិស្សភ័យខ្លាច។ ពេលពួកគេភ័យខ្លាច នោះពួកគេក៏ស្ងើចសរសើរផងដែរ រួចគេសួរគ្នាទៅវិញទៅមកថា៖ «តើលោកនេះជានរណា បានហ៊ានបញ្ជាទៅខ្យល់ និងទឹកភ្លាម ស្រាប់តែខ្យល់ និងទឹក ស្ដាប់បង្គាប់លោកដូច្នេះ?»។ 26 ពួកគេបានមកដល់តំបន់គេរ៉ាស៊ីននៅត្រើយម្ខាង ទល់មុខស្រុកកាលីឡេ។ 27 កាលព្រះអង្គយាងឡើងគោក ព្រះអង្គបានជួបបុរសម្នាក់មកពីទីក្រុង ដែលគាត់មានអារក្សចូល។ គាត់មិនស្លៀកពាក់អ្វី និងមិនព្រមទាំងមិនរស់នៅក្នុងផ្ទះយូរមកហើយ តែគាត់រស់នៅតាមផ្នូរខ្មោច។ 28 ពេលគាត់ឃើញព្រះយេស៊ូ គាត់ស្រែកយ៉ាងខ្លាំង និងក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះអង្គ ហើយទូលព្រះអង្គដោយសំឡេងខ្លាំងៗថា៖ «ឱព្រះយេស៊ូជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតអើយ! តើព្រះអង្គចង់ធ្វើអ្វីទូលបង្គំ? សូមព្រះអង្គកុំធ្វើទុក្ខទោសទូលបង្គំអី»។ 29 ដ្បិតព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាទៅវិញ្ញាណអាក្រក់ ឲ្យវាចេញពីបុរសនោះទៅ។ វាចូលទៅបុរសនោះច្រើនដង ហើយគេបានយកច្រវាក់មកចងដៃចងជើងគាត់ និងដាក់ខ្នោះទុកមួយកន្លែង តែគាត់កាច់ច្រវាក់បាន ហើយអារក្សនាំគាត់ទៅទីរហោស្ថាន។ 30 បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរថា៖ «ឯងឈ្មោះអី?» រួចវាឆ្លើយថា៖ «ទូលបង្គំឈ្មោះកងទ័ព» ដ្បិតមានអារក្សជាច្រើនចូលក្នុងបុរសនោះ។ 31 អារក្សទាំងនោះនៅតែទទូចអង្វរព្រះយេស៊ូ សូមព្រះអង្គកុំបញ្ជូនពួកវាទៅស្ថាននរកឡើយ។ 32 ឥឡូនេះ មានជ្រូកមួយហ្វូងធំកំពុងរកស៊ីតាមចង្កេះភ្នំ។ ពួកអារក្សបានអង្វរព្រះអង្គ សូមអនុញ្ញាតឲ្យវាចូលក្នុងជ្រូកទាំងនោះ ព្រះយេស៊ូក៏អនុញ្ញាត។ 33 ដូច្នេះ អារក្សក៏ចេញពីបុរសនោះចូលទៅក្នុងជ្រូក រួចហ្វូងជ្រូកបោលចុះតាមជម្រាលភ្នំតម្រង់ទៅបឹង និងលង់ទឹកងាប់អស់ទៅ។ 34 ពេលអ្នកថែរក្សាហ្វូងជ្រូកឃើញហេតុការណ៍កើតឡើងដូច្នេះ ពួកគេក៏រត់យកទៅប្រាប់ហេតុការណ៍ដល់អ្នកក្រុង និងជនបទ។ 35 ដូច្នេះ មនុស្សម្នានាំគ្នាចេញទៅមើលហេតុការណ៍នោះ រួចពួកគេចូលមករកព្រះយេស៊ូ ស្រាប់តែឃើញបុរសម្នាក់ដែលអារក្សចេញនោះ អង្គុយនៅទៀបព្រះបាទាព្រះអង្គ។ គាត់ស្លៀកពាក់បានត្រឹមត្រូវ និងដឹងស្មារតីឡើងវិញ រួចគេក៏ស្ញែងខ្លាចព្រះអង្គគ្រប់ៗគ្នា។ 36 បន្ទាប់មក អស់អ្នកដែលបានឃើញហេតុការណ៍នេះ រៀបរាប់អំពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូប្រោសបុរសអារក្សចូល ឲ្យបានជាឡើងវិញ។ 37 ប្រជាជននៅតំបន់គេរ៉ាស៊ីនទាំងមូល សុំអង្វរឲ្យព្រះយេស៊ូចាកចេញពីភូមិស្រុករបស់គេ ដ្បិតគេភ័យខ្លាចខ្លាំង។ ដូច្នេះព្រះអង្គក៏យាងចុះទូកត្រឡប់ទៅវិញ។ 38 បុរសដែលអារក្សចូលនោះ បានសុំអង្វរទៅជាមួយព្រះអង្គដែរ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមិនយល់ព្រម ដោយមានព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ 39 «ចូរត្រឡប់ទៅផ្ទះអ្នកវិញចុះ ហើយរៀបរាប់ហេតុការណ៍ទាំងប៉ុន្មាន ដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើចំពោះរូបអ្នក»។ បុរសនោះចេញទៅផ្ទះវិញ ដោយប្រកាសប្រាប់អ្នកក្រុងទាំងអស់ អំពីកិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើចំពោះរូបគាត់។ 40 ពេលព្រះយេស៊ូយាងត្រឡប់មកវិញ បណ្ដាជននាំគ្នាមកទទួលព្រះអង្គ ព្រោះគេចាំមើលផ្លូវព្រះអង្គគ្រប់ៗគ្នា។ 41 មើល៍! មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះយ៉ៃរូសជាអ្នកមេដឹកនាំម្នាក់លើសាលាប្រជុំ ក៏ចូលមកជិតព្រះយេស៊ូក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះអង្គ ហើយសុំអង្វព្រះអង្គឲ្យយាងទៅផ្ទះគាត់ 42 ព្រោះកូនស្រីតែមួយគាត់អាយុប្រហែលដប់ពីរឆ្នាំ កំពុងឈឺជិតស្លាប់។ កាលព្រះយេស៊ូយាងទៅតាមផ្លូវ ស្រាប់តែមានមហាជនប្រជ្រៀតគ្នាជុំវិញព្រះអង្គ។ 43 នៅទីនោះ មានស្ត្រីម្នាក់មានជំងឺធ្លាក់ឈាមដប់ពីរឆ្នាំមកហើយ នាងបានចំណាយទ្រព្យសម្បត្តិដែលមានទាំងអស់ នៅតែគ្មានគ្រូពេទ្យណាអាចព្យាបាលនាងបានជាសះស្បើយ។ 44 នាងចូលមកពីក្រោយព្រះយេស៊ូ រួចពាល់ជាយព្រះពស្ដ្រព្រះអង្គ ភ្លាមនោះស្រាប់តែឈាមឈប់ធ្លាក់។ 45 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរថា៖ «តើនរណាពាល់ខ្ញុំអំបាញ់ម៉ិញនេះ?»។ គេប្រកែកគ្រប់គ្នាថាមិនបានពាល់ទេ រួចលោកពេត្រុសទូលថា៖ «លោកគ្រូអើយ មានបណ្ដាជនប្រជ្រៀតគ្នាជុំវិញលោកគ្រូ ហើយប្រាកដជាមានគេប៉ះលោកគ្រូមិនខាន»។ 46 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖ «ពិជាមានម្នាក់បានពាល់ខ្ញុំ ព្រោះខ្ញុំដឹងថាមានឫទ្ធានុភាពមួយចេញពីខ្លួនខ្ញុំទៅ»។ 47 ពេលស្ត្រីនោះដឹងនាងមិនអាចលាក់បាំងបានទៀត នាងញ័ររន្ធត់ រួចក្រាបព្រះបាទាព្រះអង្គ។ នាងប្រកាសនៅចំពោះមុខប្រជាជនទាំងមូល អំពីមូលហេតុដែលនាំឲ្យនាងពាល់ព្រះអង្គ ហើយនាងក៏បានជាពីជំងឺមួយរំពេច។ 48 រួចមក ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា៖ «កូនស្រីអើយ! ជំនឿរបស់នាងបានសង្គ្រោះនាងហើយ សូមអញ្ជើញទៅឲ្យបានសុខសាន្តចុះ»។ 49 ខណៈពេលព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានព្រះបន្ទូលនៅឡើយ ស្រាប់តែមានបុរសម្នាក់មកពីផ្ទះលោកយ៉ៃរូស ជម្រាបគាត់ថា៖ «កូនស្រីលោកផុតដង្ហើមស្លាប់ទៅហើយ។ សូមកុំរំខានលោកគ្រូធ្វើអ្វីទៀត»។ 50 ប៉ុន្តែ ពេលព្រះយេស៊ូឮពាក្យបុរសនោះ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅលោកយ៉ៃរូសថា៖ «កុំខ្លាចអី! លោកគ្រាន់តែជឿទៅ នោះកូនលោកនឹងបានជាវិញពុំខាន»។ 51 ពេលព្រះអង្គយាងទៅដល់ផ្ទះហើយ ព្រះអង្គមិនអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកណាចូលជាមួយឡើយ លើកលែងតែលោកពេត្រុស លោកយ៉ូហាន និងលោកយ៉ាកុប ព្រមទាំងឪពុកម្ដាយក្មេងស្រីនោះតែប៉ុណ្ណោះ។ 52 ឥឡូវនេះ គ្រប់គ្នានៅទីនោះកំពុងតែយំសោកអាណិតក្មេងនោះគ្រប់ៗគ្នា តែព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «កុំយំអី! នាងមិនស្លាប់ទេ នាងគ្រាន់តែដេកលក់ប៉ុណ្ណោះ!»។ 53 ប៉ុន្តែអ្នកនៅទីនោះសើចចំអកដាក់ព្រះអង្គ ដោយគេគ្រប់គ្នាដឹងស្លាប់ពិតមែន។ 54 ព្រះយេស៊ូចាប់ដៃក្មេងស្រីនោះ ហើយបន្លឺសំឡេងខ្លាំងៗថា៖ «កូនស្រីអើយ! ក្រោកឡើង!»។ 55 ព្រលឹងនាងក៏ត្រឡប់មកវិញ រំពេចនោះហើយនាងក្រោកឡើងភ្លាម។ ព្រះអង្គបង្គាប់ពួកគេឲ្យយកចំណីអាហារមកឲ្យនាងបរិភោគ។ 56 ឪពុកម្ដាយរបស់នាងងឿងឆ្ងល់ក្រៃលែង តែព្រះយេស៊ូហាមគេមិនឲ្យប្រាប់នរណាអំពើហេតុការណ៍នេះឡើយ។
ខគម្ពីរទាំងនេះផ្តល់នូវព័ត៌មានអំពីការថ្លែងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូពេលដែលព្រះអង្គធ្វើដំណើរ។
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ផ្នែកថ្មីនៃរឿង។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ដែលព្រះយេស៊ូបានដោះឲ្យមានសេរីភាពពីវិញ្ញាណអាក្រក់ហើយបានជាពីជំងឺផ្សេងៗ"
ស្ត្រីបីនាក់ត្រូវបានរាយឈ្មោះគឺម៉ារី នាងយ៉ូអាន់និងនាងស៊ូសាន
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ព្រះយេស៊ូបានដេញអារក្សប្រាំពីរ"
នាងយ៉ូអាន់ជាភរិយារបស់លោកឃូសា ហើយឃូសាជាអ្នកគ្រប់គ្រងហេរ៉ូដ។
«គាំទ្រផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុដល់ព្រះយេស៊ូនិងសិស្ស ១២ នាក់របស់ព្រះអង្គ»
ព្រះយេស៊ូបានប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីដីដល់ហ្វូងមនុស្ស។ ទ្រង់ពន្យល់អត្ថន័យរបស់វាដល់សិស្សរបស់ព្រះអង្គ។
មកជួបព្រះយេស៊ូ
"កសិករម្នាក់បានចេញទៅពង្រាយគ្រាប់ពូជខ្លះនៅក្នុងស្រែ"
«គ្រាប់ពូជខ្លះធ្លាក់»ឬ«គ្រាប់ពូជខ្លះធ្លាក់»
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "មនុស្សដើរជាន់លើវា"
"បក្សី" ឬដូចជា "បក្សីហោះហើរចុះ" នៅលើ "មេឃ" ។
ស៊ីអស់
"រុក្ខជាតិស្ងួតហួតហែង"
ពួកគេស្ងួតពេក។ មូលហេតុក៏អាចត្រូវបានបញ្ជាក់ផងដែរ។ "ដីស្ងួតពេក"
ព្រះយេស៊ូបានបញ្ចប់រឿងនេះដល់ហ្វូងមនុស្ស។
រុក្ខជាតិដែលមានបន្លាបានយកសារធាតុចិញ្ចឹមទឹកនិងពន្លឺព្រះអាទិត្យទាំងអស់ដូច្នេះរុក្ខជាតិរបស់កសិករមិនអាចលូតលាស់បានល្អទេ។
"ការប្រមូលផលកើនឡើង" ឬ "គ្រាប់ពូជកាន់តែច្រើន"
នេះមានន័យថាមួយរយដងច្រើនជាងគ្រាប់ដែលបានសាបព្រោះ។
វាអាចមានលក្ខណៈធម្មតាក្នុងភាសាខ្លះ ក្នុងការប្រើមនុស្សទី ២អ្នកដែលមានត្រចៀកស្តាប់,”
អាចមានន័យថា ១)“ មនុស្សគ្រប់រូប” ចាប់តាំងពីមនុស្សគ្រប់គ្នាមានត្រចៀករឺ ២)“ អ្នកណាមានសមត្ថភាពយល់ដឹង” ដែលសំដៅទៅលើអ្នកដែលសុខចិត្តស្តាប់ព្រះ។
"គាត់គួរតែស្តាប់អោយបានល្អ" ឬ "គាត់គួរតែយកចិត្តទុកដាក់លើអ្វីដែលខ្ញុំនិយាយ"
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមនិយាយទៅកាន់សិស្សរបស់ព្រះអង្គ។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ព្រះបានប្រទានដល់អ្នកនូវចំណេះដឹងអំពី…ព្រះ” ឬ“ ព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើអោយអ្នកអាចយល់បាន ... ព្រះជាម្ចាស់”
ទាំងនេះគឺជាការពិតដែលត្រូវបានគេលាក់ប៉ុន្តែឥឡូវនេះព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញឲ្យពួកគេដឹង។
"សម្រាប់មនុស្សផ្សេងទៀត។ " នេះសំដៅទៅលើមនុស្សដែលបដិសេធការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូហើយមិនធ្វើតាមព្រះអង្គ។
"ទោះបីជាពួកគេមើលឃើញពួកគេនឹងមិនយល់" ។ នេះជាការដកស្រង់ចេញពីព្យាការីអេសាយ។ ភាសាខ្លះប្រហែលជាត្រូវបញ្ជាក់ពីគោលបំណងនៃកិរិយាស័ព្ទ។ "ទោះបីពួកគេបានឃើញរឿងរ៉ាវក៏ដោយ ពួកគេនឹងមិនយល់ទេ" ឬ "ទោះបីជាពួកគេបានឃើញរឿងរ៉ាវកើតឡើងក៏ដោយ ពួកគេនឹងមិនយល់ពីអត្ថន័យរបស់វាទេ"
"ទោះបីជាពួកគេឮ ក៏ពួកគេនឹងមិនយល់ដែរ" ។ នេះជាការដកស្រង់ចេញពីព្យាការីអេសាយ។ ភាសាខ្លះប្រហែលជាត្រូវបញ្ជាក់ពីគោលបំណងនៃកិរិយាស័ព្ទ។ "ទោះបីពួកគេឮការណែនាំក៏ដោយពួកគេនឹងមិនយល់ពីសេចក្តីពិតទេ"
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមពន្យល់អត្ថន័យនៃរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីដីដល់សិស្សរបស់ព្រះអង្គ។
គ្រាប់ពូជតំណាងឲ្យព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ
"គ្រាប់ពូជដែលធ្លាក់លើផ្លូវ។ " ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីអ្វីដែលកើតឡើងចំពោះគ្រាប់ពូជ គឺទ្រង់កំពុងតែនិយាយអំពីគ្រាប់ពូជនោះឯង។ "តើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះគ្រាប់ពូជនៅតាមផ្លូវ " ឬ " ផ្នែកនៃរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីគ្រាប់ពូជដែលធ្លាក់តាមផ្លូវ"
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទួលពីគ្រាប់ពូជដែលបង្ហាញលក្ខណៈអ្វីមួយអំពីមនុស្ស គឺថាគ្រាប់ពូជគឺមនុស្ស។ បង្ហាញពីអ្វីដែលកើតឡើងចំពោះមនុស្ស។
នេះមានន័យថាវាបណ្តាឲ្យពួកគេភ្លេចព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដែលពួកគេបានឮ។
នៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះគឺជាការប្រៀបធៀបរបស់បក្សីដែលចាប់យកគ្រាប់ពូជ។ សូមព្យាយាមប្រើពាក្យនៅក្នុងភាសារបស់អ្នកដែលរក្សារូបភាពនោះ។
នេះជាបំណងរបស់មាកំណាចដែលអាចបកប្រែដូចនេះ។ ពីព្រោះអារក្សគិត ពួកវាមិនជឿ និងមិនបានទទួលការសង្រ្គោះទេ ឬ គេនឹងមិនជឿ ជាលទ្ធផលទទួលបានព្រះមិនសង្រ្គោះគេទេ។
"គ្រាប់ពូជដែលធ្លាក់លើដីមានថ្ម។ " ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីអ្វីដែលកើតឡើងចំពោះគ្រាប់ពូជហាក់ដូចជាទ្រង់កំពុងតែនិយាយអំពីគ្រាប់ពូជនោះ។ "តើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះគ្រាប់ពូជនៅលើដីមានថ្ម" ឬ "ផ្នែកនៃរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីគ្រាប់ពូជដែលបានធ្លាក់លើដីមានថ្ម"
ដីមានថ្ម
"នៅពេលពួកគេជួបប្រទះការលំបាក"
នេះមានន័យថា“ ពួកគេឈប់ជឿ” ឬ“ ពួកគេឈប់ដើរតាមព្រះយេស៊ូ”
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីអ្វីដែលកើតឡើងចំពោះគ្រាប់ពូជហាក់ដូចជាគាត់កំពុងតែនិយាយអំពីគ្រាប់ពូជនោះឯង។ "តើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះគ្រាប់ពូជដែលធ្លាក់ក្នុងដីមានបន្លា" ឬ "ផ្នែកនៃរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីគ្រាប់ពូជដែលបានធ្លាក់ក្នុងដីមានបន្លា"
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីគ្រាប់ពូជដែលបង្ហាញអ្វីមួយអំពីមនុស្សដូចជាគ្រាប់ពូជនោះជាមនុស្ស។ "បង្ហាញពីអ្វីដែលកើតឡើងចំពោះមនុស្ស"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ការខ្វល់ខ្វាយនិងទ្រព្យសម្បត្តិនិងការសប្បាយក្នុងជីវិតនេះបានរារាំងពួកគេ”
"រឿងដែលមនុស្សព្រួយបារម្ភ"
"អ្វីៗនៅក្នុងជីវិតដែលមនុស្សរីករាយ"
ការប្រៀបធៀបនេះសំដៅទៅលើរបៀបដែលស្មៅកាត់ផ្តាច់ពីពន្លឺនិងសារធាតុចិញ្ចឹមពីរុក្ខជាតិ វានឹងមិនលូតលាស់។ "ដូចជាស្មៅរារាំងរុក្ខជាតិល្អមិនឲ្យរីកលូតលាស់ការខ្វល់ខ្វាយពីទ្រព្យសម្បត្តិនិងការសប្បាយនៃជីវិតនេះរារាំងមនុស្សទាំងនេះមិនឲ្យក្លាយជាមនុស្សពេញវ័យ"
"ពួកគេមិនបង្កើតផ្លែទុំទេ" ។ ផ្លែឈើដែលមានភាពចាស់ទុំគឺជាការប្រៀបធៀបសម្រាប់ការធ្វើល្អ។ "ដូច្នេះដូចជារុក្ខជាតិមិនបង្កើតផ្លែទុំ ពួកគេមិនបង្កើតផលល្អទេ"
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីអ្វីដែលកើតឡើងចំពោះគ្រាប់ពូជហាក់ដូចជាគាត់កំពុងតែនិយាយអំពីគ្រាប់ពូជនោះឯង។ "តើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះគ្រាប់ពូជដែលធ្លាក់លើដីល្អ" ឬ "ផ្នែកនៃរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីគ្រាប់ពូជដែលបានធ្លាក់លើដីល្អ"
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីគ្រាប់ពូជដែលបង្ហាញអ្វីមួយអំពីមនុស្សដូចជាគ្រាប់ពូជនោះជាមនុស្ស។ "បង្ហាញពីអ្វីដែលកើតឡើងចំពោះមនុស្ស"
“ បង្កើតផលដោយស៊ូទ្រាំដោយអត់ធ្មត់” ឬ“ បង្កើតផលដោយការប្រឹងប្រែងបន្ត” ។ ផ្លែឈើគឺជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់ការធ្វើល្អ។ "ដូចជារុក្ខជាតិដែលមានសុខភាពល្អដែលបង្កើតផលបានល្អពួកគេធ្វើការល្អដោយការតស៊ូ"
ព្រះយេស៊ូបន្ដមានបន្ទូលជាប្រស្នាមួយទៀតបន្ទាប់មកទ្រង់បានបញ្ចប់ការនិយាយទៅកាន់ពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គនៅពេលដែលទ្រង់សង្កត់ធ្ងន់លើតួនាទីគ្រួសាររបស់ព្រះអង្គក្នុងការងារដែលព្រះអង្គធ្វើ។
នេះបញ្ជាក់ពីការចាប់ផ្តើមនៃរឿងប្រៀបប្រដូចមួយទៀត។
អវិជ្ជមានទ្វេដងនេះអាចត្រូវបានសរសេរជាសេចក្តីថ្លែងវិជ្ជមាន។ "អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលត្រូវបានលាក់នឹងត្រូវគេដឹង"
អវិជ្ជមានទ្វេដងនេះអាចត្រូវបានសរសេរជាសេចក្តីថ្លែងវិជ្ជមាន។ "ហើយអ្វីៗទាំងអស់ដែលជាអាថ៌កំបាំងនឹងត្រូវបានគេដឹងហើយនឹងចូលមកក្នុងពន្លឺ"
វាច្បាស់ពីបរិបទដែលព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូលអំពីការយល់ដឹងនិងការជឿ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់និងផ្លាស់ប្តូរទៅជាទម្រង់សកម្ម។ "អ្នកណាមានការយល់ដឹងនឹងត្រូវបានផ្តល់ការយល់ដឹងកាន់តែច្រើនបន្ថែមទៀត" ឬ "ព្រះនឹងជួយអ្នកដែលជឿលើសេចក្តីពិតឲ្យកាន់តែយល់កាន់តែច្បាស់"
វាគឺច្បាស់ពីបរិបទដែលព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូលអំពីការយល់ដឹងនិងការជឿ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់និងផ្លាស់ប្តូរទៅជាទម្រង់សកម្ម។ “ តែអ្នកណាដែលគ្មានការយល់ដឹងនឹងបាត់បង់សូម្បីតែការយល់ដឹងដែលគាត់គិតថាខ្លួនមាន” ឬ“ តែព្រះនឹងធ្វើឲ្យអ្នកដែលមិនជឿសេចក្តីពិតមិនយល់សូម្បីតែអ្វីដែលពួកគេគិតថាពួកគេបានយល់ក៏ដោយ”
អ្នកទាំងនេះជាប្អូនប្រុសរបស់ព្រះយេស៊ូជាកូនប្រុសផ្សេងទៀតរបស់ម៉ារីនិងយ៉ូសែបដែលកើតក្រោយព្រះយេស៊ូ។ ចាប់តាំងពីឪពុករបស់ព្រះយេស៊ូគឺជាព្រះ ហើយឪពុករបស់ពួកគេគឺយ៉ូសែប ពួកគេជាបងប្អូនពាក់កណ្តាលរបស់ព្រះអង្គ។ ព័ត៌មានលម្អិតនេះមិនត្រូវបានបកប្រែទេជាធម្មតា។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "មនុស្សបានប្រាប់ព្រះអង្គ" ឬ "នរណាម្នាក់បានប្រាប់ព្រះអង្គ"
ពួកគេចង់ជួបព្រះអង្គ
ការប្រៀបធៀបនេះសម្តែងថាមនុស្សដែលមកស្តាប់ព្រះយេស៊ូគឺសំខាន់ចំពោះព្រះអង្គ ដូចជាគ្រួសាររបស់ព្រះអង្គដែរ។ “ អ្នកដែលឮព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះហើយស្តាប់តាមគឺដូចជាម្តាយនិងបងប្អូនរបស់ខ្ញុំ” ឬ“ អ្នកដែល ឮព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះហើយស្តាប់តាមគឺសំខាន់សម្រាប់ខ្ញុំដូចជាម្តាយនិងបងប្អូនរបស់ខ្ញុំដែរ”
បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គប្រើទូកមួយដើម្បីឆ្លងបឹង។ ពួកសិស្សស្វែងយល់បន្ថែមអំពីព្រះចេស្ដារបស់ព្រះយេស៊ូតាមរយៈព្យុះដែលកើតឡើង។
នេះគឺជាបឹងហ្គេននីសដែលហៅថាសមុទ្រកាលីឡេ។
ការបញ្ចេញមតិនេះមានន័យថាពួកគេបានចាប់ផ្តើមធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់បឹងនៅក្នុងទូករបស់ពួកគេ។
ពេលឆ្លងទៅ
ដេក
"ព្យុះគឺខ្យល់បក់ខ្លាំងបានចាប់ផ្តើម" ឬ "ខ្យល់បក់ខ្លាំងភ្លាមៗចាប់ផ្តើមបក់បោកមក"
ខ្យល់បក់ខ្លាំងបណ្តាលឲ្យមានរលកខ្ពស់ ៗ ដែលបណ្តាលទឹកហូរទៅម្ខាងនៃទូក។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា។ "ខ្យល់ធ្វើឲ្យមានរលកខ្ពស់ដែលបណ្តាលឲ្យទឹកចូលទូក"
"និយាយយ៉ាងខ្លាំងទៅ"
"រលកហឹង្សា"
"ខ្យល់និងរលកបានឈប់" ឬ "នៅស្ងៀម"
ព្រះយេស៊ូបានស្ដីបន្ទោសពួកគេពីព្រោះពួកគេមិនទុកចិត្ដព្រះអង្គ ដែលអាចការពារពួកគេ។ នេះអាចត្រូវបានសរសេរជាសេចក្តីថ្លែងបញ្ជាក់។ "អ្នកគួរតែមានជំនឿ" ឬ "អ្នកគួរតែជឿទុកចិត្តខ្ញុំ"
"តើបុរសនេះជាមនុស្សប្រភេទណា ... ស្តាប់បង្គាប់គាត់?" សំណួរនេះបង្ហាញពីភាពតក់ស្លុតនិងការភាន់ច្រឡំពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូអាចគ្រប់គ្រងព្យុះបាន។
នេះអាចជាការចាប់ផ្តើមនៃប្រយោគថ្មី៖“ គាត់បញ្ជា”
ព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គបានមកដល់មាត់ច្រាំងនៅគេរ៉ាស៊ីនដែលព្រះយេស៊ូបានដេញអារក្សជាច្រើនចេញពីបុរសម្នាក់។
តំបន់គេរ៉ាស៊ីន គឺជាប្រជាជនមកពីទីក្រុងដែលហៅថា គេរ៉ាស៊ីន។
"នៅម្ខាងទៀតនៃបឹងនៅស្រុកកាលីឡេ"
បុរសម្នាក់មកពីក្រុងគេរ៉ាស៊ីន
បុរសនោះមានអារក្សចូល។ វាមិនមែនជាទីក្រុងដែលមានអារក្សទេ។ "មានបុរសម្នាក់មកពីទីក្រុងហើយបុរសនេះមានអារក្សចូល"
"ដែលត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយអារក្ស" ឬ "ដែលអារក្សគ្រប់គ្រង"
នេះគឺជាព័ត៌មានអំពីបុរសដែលមានអារក្សចូល។
គាត់មិនស្លៀកពាក់
ទាំងនេះជាកន្លែងដែលមនុស្សដាក់សាកសពប្រហែលជារូងភ្នំឬអគារតូចៗដែលបុរសនោះអាចយកមកធ្វើជាជម្រកបាន។
"នៅពេលបុរសដែលមានអារក្សចូលឃើញព្រះយេស៊ូ"
"គាត់បានស្រែក" ឬ "គាត់បានស្រែក"
"ក្រាបចុះនៅនឹងដីមុនព្រះយេស៊ូ" ។ គាត់មិនបានដួលដោយចៃដន្យទេ។
"គាត់និយាយខ្លាំង ៗ " ឬ "គាត់ស្រែក"
នេះមានន័យថា "ហេតុអ្វីបានជាអ្នករំខានខ្ញុំ?"
នេះគឺជាឋានៈសំខាន់សម្រាប់ព្រះយេស៊ូ។
"ជាច្រើនដងវាបានគ្រប់គ្រងបុរសនោះ" ឬ "ជាច្រើនដងវាបានចូលទៅក្នុងគាត់" ។ នេះប្រាប់អំពីអ្វីដែលអារក្សបានធ្វើជាច្រើនដងមុនពេលដែលព្រះយេស៊ូបានជួបបុរសនោះ។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ទោះបីប្រជាជនបានចងគាត់ដោយច្រវាក់ជាប់និងការពារគាត់ក៏ដោយ”
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "អារក្សនឹងធ្វើឲ្យគាត់ចេញទៅក្រៅ"
ពាក្យនេះសំដៅទៅលើចំនួនទាហានឬប្រជាជនមួយចំនួនធំ។ ការបកប្រែខ្លះទៀតនិយាយថា“ កងទ័ព” ។"កងវរសេនាតូច" ឬ "កងពលតូច"
នៅតែអង្វរព្រះយេស៊ូ
នេះបង្ហាញព័ត៌មានសំខាន់ពីសត្វជ្រូក។
"នៅក្បែរនោះកំពុងស៊ីស្មៅនៅលើភ្នំ"
ពាក្យ "ដូច្នេះ" ត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីពន្យល់ថាមូលហេតុដែលអារក្សចេញពីបុរសនោះគឺដោយសារតែព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេថាពួកគេអាចចូលទៅក្នុងជ្រូក។
"រត់លឿនណាស់"
"ឃើញបុរសដែលអារក្សបានចេញ"
"មានឥរិយាបទធម្មតា"
“ អង្គុយនៅក្បែរជើង” គឺជាសំនួនវោហារដែលមានន័យថា“ អង្គុយដោយបន្ទាបខ្លួន” ឬ“ អង្គុយនៅពីមុខ” ។ "អង្គុយនៅលើដីនៅចំពោះមុខព្រះយេស៊ូ"
«ពួកគេខ្លាចព្រះយេស៊ូ»
"អ្នកដែលបានឃើញអ្វីដែលបានកើតឡើង"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ព្រះយេស៊ូបានប្រោសបុរសដែលអារក្សចូលឲ្យជា”
"តំបន់គេរ៉ាស៊ីន" ឬ "តំបន់គេរ៉ាសាដែលប្រជាជនរស់នៅ"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ពួកគេមានការភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង"
ទិសដៅអាចត្រូវបានបញ្ជាក់។ "ត្រលប់ទៅបឹងវិញ"
ព្រឹត្តិការណ៍នៅក្នុងខទាំងនេះបានកើតឡើងមុនពេលដែលព្រះយេស៊ូចាកចេញពីទូក។ វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ចំណុចនេះឲ្យច្បាស់នៅដើមដំបូង។ "មុនព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គបានចាកចេញពីបុរសនោះ" ឬ "មុនពេលដែលព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គជិះទូកនោះ។
"ក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នក" ឬ "គ្រួសាររបស់អ្នក"
ហើយប្រាប់ពួកគេអំពីអ្វីដែលព្រះបានធ្វើសម្រាប់អ្នក "
ពេលព្រះយេស៊ូនិងសិស្សរបស់ព្រះអង្គត្រឡប់ទៅស្រុកកាលីឡេនៅត្រើយម្ខាងវិញទ្រង់បានប្រោសកូនស្រីអាយុ ១២ ឆ្នាំរបស់អ្នកគ្រប់គ្រងសាលាប្រជុំក៏ដូចជាស្ដ្រីម្នាក់ដែលបានធ្លាក់ឈាមអស់រយៈពេល១២ ឆ្នាំឲ្យជា។
ខគម្ពីរទាំងនេះផ្តល់នូវព័ត៌មានអំពីយ៉ៃរូស។
"ហ្វូងមនុស្សបានស្វាគមន៍ព្រះអង្គដោយអំណរ"
"មេដឹកនាំម្នាក់នៅក្នុងសាលាប្រជុំមូលដ្ឋាន" ឬ "មេដឹកនាំប្រជាជនដែលបានជួបនៅសាលាប្រជុំនៅទីក្រុងនោះ"
អាចមានន័យថា១) "ក្រាបនៅទៀបព្រះបាទាព្រះយេស៊ូ" ឬ ២) «ក្រាបនៅលើដីលើជើងព្រះយេស៊ូ»។ យ៉ៃរូសមិនបានដួលដោយចៃដន្យទេ។ គាត់បានធ្វើដូចនេះជាសញ្ញានៃភាពរាបសារនិងការគោរពចំពោះព្រះយេស៊ូ។
ជិតស្លាប់
អ្នកបកប្រែខ្លះប្រហែលជាត្រូវនិយាយដំបូងថាព្រះយេស៊ូបានយល់ព្រមទៅជាមួយយ៉ៃរ៉ុស។ "ដូច្នេះព្រះយេស៊ូយល់ព្រមទៅជាមួយគាត់នៅពេលដែលគាត់កំពុងធ្វើដំណើរ"
មនុស្សម្នានាំគ្នាចោមរោមជុំវិញព្រះយេស៊ូ "
នេះបង្ហាញពីតួអង្គថ្មីនៅក្នុងរឿង។
មានធ្លាក់ឈាម។ នាងប្រហែលជាហូរឈាមចេញពីស្បូនសូម្បីតែពេលដែលវាមិនមែនជាពេលវេលាធម្មតា(មករដូវរបស់មនុស្សស្រី)។ វប្បធម៌ខ្លះអាចមានវិធីគួរសមក្នុងការយោងទៅលើស្ថានភាពនេះ។
នេះអាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់អាចព្យាបាលនាងបានទេ" ឬ "ប៉ុន្តែគ្មាននរណាម្នាក់អាចជួយនាងបានទេ"
"ប៉ះនឹងគែមអាវផាយរបស់ព្រះអង្គ" ។ បុរសជនជាតិយូដាពាក់អាវផាយនៅគែមអាវផាយដែលជាផ្នែកមួយនៃសម្លៀកបំពាក់ពិធីរបស់ពួកគេដែលមានចែងក្នុងច្បាប់របស់ព្រះ។ នេះទំនងជាអ្វីដែលនាងបានប៉ះ។
ដោយនិយាយបែបនេះពេត្រុសកំពុងនិយាយថាអ្នកណាអាចប៉ះព្រះយេស៊ូ។ ព័ត៌មានជាក់លាក់នេះបានធ្វើឲ្យច្បាស់ប្រសិនបើចាំបាច់។ "មានមនុស្សជាច្រើនកំពុងអង្គុយជុំវិញអ្នកដូច្នេះអ្នកណាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេប្រហែលជាបានប៉ះអ្នកហើយ!"
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបែងចែក "ការប៉ះ" ដោយចេតនានេះពីការប៉ះដោយចៃដន្យរបស់ហ្វូងមនុស្ស។ "ខ្ញុំដឹងថាមានគេមកប៉ះខ្ញុំដោយចេតនា"
ព្រះយេស៊ូមិនបានបាត់បង់អំណាចឬខ្សោយឡើយតែអំណាចរបស់ព្រះអង្គបានធ្វើឲ្យស្ដ្រីជាសះស្បើយ។ "ខ្ញុំដឹងថាអំណាចការប្រោសឲ្យជាបានចេញពីខ្ញុំទៅ" ឬ "ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាអំណាចខ្ញុំបានប្រោសនរណាម្នាក់ឲ្យជា"
ថានាងមិនអាចរក្សាការសម្ងាត់នូវអ្វីដែលនាងបានធ្វើឡើយ។ វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ពីអ្វីដែលនាងបានធ្វើ។ “ នាងមិនអាចរក្សាការសម្ងាត់ថានាងគឺជាអ្នកដែលបានពាល់ព្រះយេស៊ូ”
"នាងបានញាប់ញ័រដោយភ័យខ្លាច"
អាចមានន័យថា១) "នាងបានក្រាបនៅមុខព្រះយេស៊ូ" ឬ ២) នាងបានក្រាបនៅលើដីលើជើងព្រះយេស៊ូ។ នាងមិនបានដួលដោយចៃដន្យទេ។ នេះគឺជាសញ្ញានៃការបន្ទាបខ្លួននិងការគោរពចំពោះព្រះយេស៊ូ។
"នៅចំពោះមុខ" ឬ "ក្នុងចំណោម"
នេះជារបៀបនិយាយទៅកាន់ស្ត្រី។ ភាសារបស់អ្នកអាចមានវិធីមួយទៀតដើម្បីបង្ហាញសេចក្តីសប្បុរសនេះ។
"ដោយសារជំនឿអ្នកបានជាសះស្បើយហើយ" ។ "ជំនឿ" អាចត្រូវបានថ្លែងជាសកម្មភាព។ “ ពីព្រោះអ្នកជឿថាអ្នកត្រូវបានប្រោសឲ្យជាសះស្បើយ”
នេះគឺជារបៀបនៃការនិយាយថា "លាហើយ" និងផ្តល់ពរជ័យក្នុងពេលតែមួយ។ "នៅពេលអ្នកទៅកុំបារម្ភទៀត" ឬ "សូមឲ្យព្រះផ្តល់សន្តិភាពដល់អ្នកនៅពេលអ្នកទៅ"
«កាលព្រះយេស៊ូកំពុងមានព្រះបន្ទូលទៅស្ដ្រីនោះ»
នេះសំដៅទៅលើយ៉ៃរូសជំពូក ៨ ខ៤០
សេចក្តីថ្លែងនេះបញ្ជាក់ថាព្រះយេស៊ូនឹងមិនអាចធ្វើអ្វីដើម្បីជួយឥឡូវនេះទេ ក្មេងស្រីនេះបានស្លាប់ហើយ។
សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូ
"នាងនឹងមានសុខភាពល្អ" ឬ "នាងនឹងរស់ម្តងទៀត"
"នៅពេលពួកគេមកដល់ផ្ទះ" ។ ព្រះយេស៊ូបានទៅជាមួយយ៉ៃរ៉ុស។ សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូខ្លះក៏ទៅជាមួយដែរ។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាវិជ្ជមាន។ "ព្រះយេស៊ូបានអនុញ្ញាតឲ្យតែពេត្រុស យ៉ូហាន និងយ៉ាកុប និងឪពុកម្តាយក្មេងស្រីទៅខាងក្នុងជាមួយព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ"
សំដៅទៅលោកយ៉ៃរ៉ុស
នេះជារបៀបធម្មតានៃការបង្ហាញភាពសោកសៅនៅក្នុងវប្បធម៌នោះ។ ប្រជាជនទាំងអស់នៅទីនោះបានបង្ហាញពីភាពសោកសៅនិងយំយ៉ាងខ្លាំងដោយសារតែក្មេងស្រីនេះបានស្លាប់ហើយ។
"ពីព្រោះពួកគេដឹងថាក្មេងស្រីនេះបានស្លាប់"
"ព្រះយេស៊ូបានចាប់ដៃក្មេងស្រីនោះ"
"ក្មេងស្រីតូចក្រោកឡើង"
“ វិញ្ញាណរបស់នាងបានវិលត្រឡប់មកឯខ្លួនរបស់នាងវិញ” ។ ជនជាតិយូដាយល់ថាជីវិតគឺជាលទ្ធផលនៃវិញ្ញាណដែលចូលមកក្នុងមនុស្សម្នាក់។ “ នាងបានរស់ឡើងវិញ” ឬ“ នាងបានរស់ឡើងវិញ”
"ដង្ហើម" ឬ "ជីវិត"
នេះអាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។“ ពួកគេអោយអ្វីមកនាងញ៉ាំ”
នេះអាចត្រូវបានថ្លែងខុសគ្នា។ "កុំប្រាប់នរណាម្នាក់ឡើយ"
ស្រ្តីៗទាំងនោះបានចំណាយសម្ភារ និងធនធានរបស់ពួកនាងផ្ទាល់។
គ្រាប់ពូជនោះគឺជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
ពួកគេជាមនុស្សដែលស្ដាប់ព្រះបន្ទូល ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកអារក្សបានមកចាប់យកទៅ ដើម្បីកុំឲ្យគេជឿ និងទទួលការសង្រ្គោះ។
ពួកគេជាមនុស្សដែលទទួលព្រះបន្ទូលដោយអំណរ ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកក៍ឈប់ជឿនៅពេលដែលមានការល្បងលមកដល់ ។
ពួកគេជាមនុស្សដែលស្ដាប់ព្រះបន្ទូល តែប្រព្រឹត្តតាមចិត្តខ្លួន បន្ទាប់មកវាត្រូវបានរួបរឹតដោយការខ្វល់ខ្វាយដោយទ្រព្យសម្បត្តិ និងភាពរីករាយនៃជីវិតនេះ ហើយពួកគេគ្មានផលផ្លែចាស់ទុំឡើយ។
ពួកគេជាមនុស្សដែលស្ដាប់ព្រះបន្ទូល ហើយចងចាំទុកក្នុងចិត្ត និងបង្កើតផលផ្លែដោយចិត្តស៊ូទ្រាំ។
ពួកគេជាមនុស្សដែលស្ដាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយប្រតិបត្តិតាម។
ពួកគេបាននិយាយថា «តើលោកនេះជាអ្នកណា បានហ៊ានបញ្ជាទៅខ្យល់ និងទឹកភ្លាម ស្រាប់តែខ្យល់ និងទឹក ស្ដាប់បង្គាប់លោកដូច្នេះ?»។
ពួកវាបានធ្វើឲ្យគាត់រស់នៅដោយគ្មានសម្លៀកបំពាក់នៅក្នុងផ្នូរ ពួកគេបានធ្វើឲ្យគាត់កាច់ច្រវាក់ និងខ្នោះបាន ហើយជារឿយៗពួកគេបណ្តេញគាត់ទៅទីរហោស្ថាន។
អារក្សបានចូលទៅក្នុងហ្វូងជ្រូក ហើយហ្វូងជ្រូកបោលចូលទៅក្នុងបឹងក៍លង់ទឹក។
ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់គាត់ថា ចូរទៅផ្ទះរបស់អ្នកវិញចុះ ហើយរៀបរាប់ហេតុការណ៍ទាំងប៉ុន្មាន ដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើចំពោះរូបអ្នក។
នាងបានទទួលការប្រោសឲ្យជា ដោយសារជំនឿរបស់នាងលើព្រះយេស៊ូ។
ព្រះយេស៊ូបានប្រោសកូនស្រីលោកយ៉ៃរូសឲ្យរស់ពីស្លាប់។
1 ព្រះយេស៊ូហៅសិស្សទាំងដប់ពីររូបមកជុំគ្នា ហើយព្រះអង្គប្រទានឫទ្ធានុភាព និងអំណាចលើអារក្សទាំងអស់ និងប្រោសជំងឺផ្សេងៗឲ្យបានជា។ 2 ព្រះអង្គចាត់ពួកគេចេញទៅប្រកាសអំពីព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងប្រោសអ្នកជំងឺឲ្យបានជា។ 3 ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ពេលធ្វើដំណើរទៅ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវយកអ្វីទៅជាមួយឡើយ ទោះបីដំបងក្ដី ថង់ប្រាក់ក្ដី ចំណីអាហារក្តី ប្រាក់កាសក្ដី ហើយក៏មិនត្រូវយកអាវពីរបន្លាស់ទៅដែរ។ 4 មិនថាអ្នករាល់គ្នាចូលផ្ទះណាទេ ចូរស្នាក់នៅផ្ទះនោះ រហូតដល់ពេលអ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកនោះទៅ។ 5 នៅភូមិណាដែលគេមិនទទួលអ្នករាល់គ្នា ចូរចេញពីភូមិនោះទៅ ដោយរលាស់ធូលីដីចេញពីជើងអ្នករាល់គ្នាផង ទុកជាបន្ទាល់ប្រឆាំងនឹងគេ»។ 6 បន្ទាប់មកពួកសិស្សនាំគ្នាចេញទៅ និងធ្វើដំណើរកាត់ភូមិជាច្រើន ទាំងប្រកាសដំណឹងល្អ និងមើលអ្នកជំងឺគ្រប់កន្លែងដែលពួកគេទៅឲ្យបានជាផងដែរ។ 7 ឥឡូវនេះ ព្រះបាទហេរ៉ូដ ជាស្ដេចអនុរាជជ្រាបហេតុការណ៍ទាំងនោះ ហើយ ទ្រង់មិនដឹងត្រូវធ្វើយ៉ាងណាទេ ព្រោះមានអ្នកខ្លះនិយាយថា លោកយ៉ូហានបាទីស្ដបានរស់ឡើងវិញហើយ។ 8 អ្នកខ្លះទៀតនិយាយថា ព្យាការីអេលីយ៉ាបានបង្ហាញខ្លួនហើយ ចំណែកឯអ្នកខ្លះទៀតនិយាយថា មានព្យាការីមួយរូបពីសម័យបុរាណបានរស់ឡើងវិញ។ 9 ព្រះបាទហេរ៉ូដមានរាជឱង្ការថា៖ «យើងឲ្យគេកាត់កយ៉ូហានហើយ ប៉ុន្តែបុរសដែលយើងបានឮគេនិយាយ ជានរណាទៅវិញ?»។ ហើយព្រះបាទហេរ៉ូដមានបំណងចង់ជួបបុរសម្នាក់នោះ។ 10 ពេលពួកសាវកនាំគ្នាវិលត្រឡប់មកវិញ ពួកគេរៀបរាប់ទូលព្រះយេស៊ូ នូវគ្រប់កិច្ចការទាំងអស់ដែលគេបានធ្វើ។ ព្រះអង្គនាំគេចេញពីមហាជន តម្រង់ទៅភូមិមួយឈ្មោះបេតសៃដា។ 11 តែពេលមហាជនដឹងរឿងនេះ គេក៏នាំគ្នាទៅតាមព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គទទួលពួកគេ ហើយមានព្រះបន្ទូលស្តីអំពីព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឲ្យគេស្ដាប់ ហើយព្រះអង្គក៏បានប្រោសអ្នកជំងឺឲ្យបានជាផង។ 12 ជិតដល់ថ្ងៃលិចហើយ សិស្សទាំងដប់ពីររូបចូលទៅទូលព្រះអង្គថា៖ «សូមព្រះអង្គប្រាប់បណ្ដាជនឲ្យចេញទៅភូមិ និងជនបទនៅជិតៗនោះ ដើម្បីរកម្ហូបអាហារ និងកន្លែងស្នាក់នៅ ព្រោះទីនេះជាតំបន់ដាច់ស្រយាលណាស់»។ 13 ប៉ុន្តែព្រះអង្គតបទៅគេវិញថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាយកម្ហូបអាហារឲ្យគេបរិភោគ»។ ពួកសិស្សទូលព្រះអង្គថា៖ «យើងខ្ញុំមាននំបុ័ងតែប្រាំដុំ និងត្រីពីរកន្ទុយប៉ុណ្ណោះ ធ្វើម្ដេចនឹងគ្រាន់សម្រាប់ប្រជាជនទាំងនេះ»។ 14 (នៅទីនោះ មានមនុស្សប្រុសប្រមាណប្រាំពាន់នាក់)។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់សិស្សថា៖ «ចូរប្រាប់ពួកគេឲ្យអង្គុយចុះជាក្រុមៗ ក្នុងមួយក្រុមមានគ្នាហាសិបនាក់»។ 15 ដូច្នេះ ពួកសិស្សក៏ធ្វើតាម គឺប្រាប់ឲ្យអង្គុយចុះទាំងអស់គ្នា។ 16 ព្រះយេស៊ូយកនំបុ័ងទាំងប្រាំដុំ និងត្រីពីរកន្ទុយនោះមកកាន់ ងើបព្រះភក្ត្រឡើងលើសសើររតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ ហើយកាច់ឲ្យសិស្ស ដើម្បីឲ្យគេចែកដល់បណ្ដាជនបរិភោគ។ 17 ពួកគេបានបរិភោគឆ្អែតគ្រប់ៗគ្នា ហើយគេប្រមូលនំបុ័ងនៅសល់បានពេញដប់ពីរល្អី។ 18 មានពេលមួយ ខណៈពេលព្រះយេស៊ូកំពុងតែអធិស្ឋានដាច់ឡែកពីបណ្ដាជន ពួកសិស្សក៏នៅជាមួយព្រះអង្គដែរ។ ព្រះអង្គសួរពួកគេថា៖ «តើមហាជនទាំងឡាយគិតថាខ្ញុំជានរណា?»។ 19 ពួកសិស្សទូលឆ្លើយថា៖ «អ្នកខ្លះថា លោកគ្រូជាលោកយ៉ូហានបាទីស្ដ ប៉ុន្តែអ្នកខ្លះទៀតថា លោកជាព្យាការីអេលីយ៉ា ហើយអ្នកខ្លះទៀតថា លោកជាព្យាការីមួយរូបពីសម័យបុរាណ ដែលរស់ឡើងវិញ»។ 20 រួចព្រះអង្គសួរគេទៀតថា៖ «ចុះអ្នករាល់គ្នាវិញ ថាខ្ញុំជានរណាដែរ?»។ លោកពេត្រុសទូលព្រះអង្គថា៖ «លោកជាព្រះគ្រិស្ដ ដែលព្រះជាម្ចាស់ចាត់បញ្ជូនមក»។ 21 ព្រះយេស៊ូក៏ហាមពួកគេ មិនឲ្យនិយាយរឿងនេះប្រាប់អ្នកណាជាដាច់ខាត។ 22 ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ «បុត្រមនុស្សត្រូវរងទុក្ខវេទនាយ៉ាងខ្លាំង ហើយពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ ពួកនាយកបូជាចារ្យ ពួកអាចារ្យបដិសេធមិនព្រមទទួលស្គាល់លោក និងសម្លាប់លោកថែមទៀតផង ហើយបីថ្ងៃក្រោយមក លោកនឹងរស់ឡើងវិញ»។ 23 បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេទាំងអស់គ្នាថា៖ «បើអ្នកណាចង់មកតាមខ្ញុំ អ្នកនោះត្រូវលះបង់ខ្លួនឯងចោល ត្រូវលីឈើឆ្កាងរបស់ខ្លួនរៀងរាល់ថ្ងៃហើយមកតាមខ្ញុំចុះ» 24 ដ្បិតអ្នកណាចង់បានរួចជីវិត អ្នកនោះនឹងបាត់បង់ជីវិតមកវិញពុំខាន ប៉ុន្តែ អ្នកណាបាត់បង់ជីវិតព្រោះតែខ្ញុំ អ្នកនោះនឹងបានទទួលជីវិតវិញ។ 25 បើមនុស្សម្នាក់បានពិភពលោកទាំងមូលមកធ្វើជាសម្បត្តិរបស់ខ្លួន តែត្រូវស្លាប់បាត់បង់ជីវិត ឬបញ្ឆោតខ្លួនតើមានប្រយោជន៍អ្វី? 26 អ្នកណាក៏ដោយ ដែលអៀនខ្មាសមិនហ៊ានទទួលស្គាល់ខ្ញុំ និងពាក្យរបស់ខ្ញុំទេ លុះដល់ពេលបុត្រមនុស្សយាងមក ប្រកបដោយសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអង្គ និងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះបិតា ព្រមទាំងរបស់ទេវតាដ៏វិសុទ្ធ នោះព្រះអង្គក៏នឹងអៀនខ្មាស មិនហ៊ានទទួលស្គាល់អ្នកនោះវិញដែរ។ 27 ប៉ុន្តែខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកថា មានមនុស្សខ្លះដែលកំពុងតែឈរនៅទីនេះ នឹងមិនស្លាប់ទេមុនបានឃើញព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់»។ 28 ប្រហែលជាប្រាំបីថ្ងៃ ក្រោយពីព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលពាក្យទាំងនេះរួចមក ព្រះអង្គនាំលោកពេត្រុស លោកយ៉ូហាន និងលោកយ៉ាកុបឡើងទៅលើភ្នំ ដើម្បីអធិស្ឋាន។ 29 កាលកំពុងតែអធិស្ឋាននោះ ស្រាប់តែព្រះភក្ត្ររបស់ព្រះអង្គផ្លាស់ប្រែជាមានរស្មី ហើយព្រះពស្ដ្ររបស់ព្រះអង្គត្រឡប់ជាមានពណ៌សត្រចះត្រចង់មួយរំពេច។ 30 មើល មានបុរសពីរនាក់កំពុងតែសន្ទនាជាមួយព្រះយេស៊ូ គឺលោកម៉ូសេ និងព្យាការីអេលីយ៉ា 31 ដែលលោកទាំងពីរលេចមកប្រកបដោយសិរីរុងរឿង។ លោកទាំងពីរមានប្រសាសន៍អំពីដំណើរ ដែលព្រះអង្គត្រូវបញ្ចប់សព្វគ្រប់នៅក្រុងយេរូសាឡិម។ 32 ពេលនេះ លោកពេត្រុស និងមិត្តភក្ដិរបស់លោកសម្រាន្ដលង់លក់ ប៉ុន្តែពេលភ្ញាក់ឡើង ពួកគេឃើញសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេស៊ូ និងឃើញលោកទាំងពីរកំពុងឈរជាមួយព្រះអង្គដែរ។ 33 កាលលោកទាំងពីរកំពុងតែចាកចេញពីព្រះយេស៊ូទៅ លោកពេត្រុសទូលព្រះអង្គថា៖ «លោកគ្រូ! ជាការប្រពៃណាស់យើងនៅទីនេះ។ ចូរយើងសង់ដំណាក់បី គឺមួយសម្រាប់លោកគ្រូ មួយសម្រាប់លោកម៉ូសេ និងមួយទៀតសម្រាប់ព្យាការីអេលីយ៉ា»។ (លោកពេត្រុសពុំបានដឹងថា ខ្លួនកំពុងតែនិយាយអ្វីឡើយ)។ 34 កាលលោកពេត្រុសកំពុងតែមានប្រសាសន៍ ស្រាប់តែមានពពកមកគ្របបាំងគេទាំងអស់គ្នា ធ្វើឲ្យពួកសិស្សភ័យខ្លាច ពេលពពកមកគ្របបាំង។ 35 មានព្រះសូរសៀងបន្លឺពីក្នុងពពកមកថា៖ «នេះជាបុត្របស់យើង ជាបុត្រដែលយើងបានជ្រើសរើស ចូរស្ដាប់ព្រះអង្គចុះ»។ 36 ក្រោយពេលឮព្រះសូរសៀងនេះរួចហើយ គេឃើញតែព្រះយេស៊ូមួយព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ។ ពួកសិស្សនៅស្ងៀម និងប្រាប់គ្រប់គ្នាកុំឲ្យនិយាយអំពីហេតុការណ៍ ដែលគេបានឃើញប្រាប់អ្នកណាសោះឡើយ។ 37 នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ពេលព្រះយេស៊ូយាងចុះពីលើភ្នំជាមួយសិស្សមកវិញ មានបណ្ដាជនយ៉ាងច្រើនមកជួបព្រះអង្គ។ 38 មើល មានបុរសម្នាក់ស្រែកពីកណ្ដាលចំណោមបណ្ដាជនមកថា៖ «លោកគ្រូអើយ! សូមលោកគ្រូមេត្តាមកមើលកូនប្រុសខ្ញុំផង ព្រោះខ្ញុំមានកូនតែមួយនេះគត់។ 39 ពេលវិញ្ញាណអាក្រក់ចូលម្ដងៗ វាស្រែករើបំរះ ប្រកាច់ប្រកិន និងបែកពពុះមាត់ថែមទៀត។ លុះធ្វើបាបវាយ៉ាងធ្ងន់ហើយ វិញ្ញាណអាក្រក់ក៏ចេញទៅ ទុកកូនខ្ញុំឲ្យនៅគ្រាំគ្រា។ 40 ខ្ញុំបានអង្វរសិស្សរបស់លោកឲ្យដេញវិញ្ញាណអាក្រក់នោះចេញដែរ ប៉ុន្តែពួកគេមិនអាចដេញវាបាន»។ 41 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖ «ពួកមនុស្សមិនព្រមជឿ និងជំនាន់មនុស្សអាក្រក់អើយ! តើខ្ញុំត្រូវទ្រាំនៅជាមួយអ្នករាល់គ្នាដល់ពេលណាទៀត? ចូរនាំកូនប្រុសរបស់អ្នកមកទីនេះ»។ 42 ខណៈពេលក្មេងនោះដើរចូលមកជិតព្រះយេស៊ូ អារក្សផ្ដួលកូននោះ និងធ្វើឲ្យវាប្រកាច់ប្រកិនយ៉ាងខ្លាំង។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលគំរាមទៅវិញ្ញាណអាក្រក់ និងប្រោសកុមារនោះ រួចព្រះអង្គប្រោសក្មេងនោះជា ហើយក៏ប្រគល់ទៅឪពុករបស់ក្មេងនោះវិញ។ 43 បន្ទាប់មក មនុស្សគ្រប់គ្នាស្ងើចសរសើរអំពីភាពអស្ចារ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ខណៈពេលមនុស្សគ្រប់ៗគ្នាកំពុងកោតស្ញប់ស្ញែង នឹងកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅពួកសិស្សថា៖ 44 «ចូរអ្នករាល់គ្នាចងចាំពាក្យទាំងនេះទុកក្នុងចិត្ត គឺថាបុត្រមនុស្សនឹងត្រូវគេបញ្ជូន ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់មនុស្សលោកជាមិនខាន»។ 45 ប៉ុន្តែពួកសិស្សមិនយល់ព្រះបន្ទូលនេះទេ។ ព្រះជាម្ចាស់ពុំទាន់បង្ហាញអត្ថន័យឲ្យគេយល់នៅឡើយ ដូច្នេះ ពួកគេខ្លាចមិនហ៊ានទូលសួរព្រះអង្គអំពីអត្ថន័យឡើយ។ 46 បន្ទាប់មកក៏មានការជជែកគ្នាក្នុងចំណោមពួកគេ ថាតើនរណាធំជាងគេ។ 47 ព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់ចិត្តគំនិតពួកគេ រួចក៏យកក្មេងម្នាក់ឲ្យមកឈរក្បែរព្រះអង្គ 48 រួចមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «អ្នកណាក៏ដោយដែលទទួលក្មេងនេះក្នុងនាមខ្ញុំ ក៏ដូចជាបានទទួលខ្ញុំដែរ ហើយអ្នកណាក៏ដោយដែលទទួលខ្ញុំ ក៏ដូចជាបានទទួលព្រះអង្គដែលបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមកនោះដែរ។ ដ្បិតអ្នកណាមានឋានៈតូចទាបជាងគេក្នុងចំណោមអ្នកទាំងអស់គ្នា គឺអ្នកនោះហើយជាអ្នកធំជាងគេ»។ 49 លោកយ៉ូហានទូលព្រះអង្គថា៖ «លោកគ្រូ! យើងខ្ញុំបានឃើញបុរសម្នាក់ដេញអារក្ស ក្នុងនាមលោកគ្រូដែរ ហើយយើងខ្ញុំក៏បានឃាត់គាត់ ពីព្រោះគាត់មិនមកតាមលោកគ្រូដូចយើងខ្ញុំឡើយ»។ 50 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់វិញថា៖ «កុំឃាត់គេអី! ព្រោះអ្នកណាក៏ដោយមិនជំទាស់នឹងអ្នករាល់គ្នា អ្នកនោះនៅខាងអ្នករាល់គ្នាហើយ»។ 51 ពេលជិតដល់ថ្ងៃកំណត់ ដែលព្រះយេស៊ូត្រូវយាងចាកចេញពីលោកនេះទៅ ព្រះអង្គយាងទៅក្រុងយេរូសាឡិម។ 52 ព្រះអង្គបានចាត់បញ្ជូនមនុស្សខ្លះឲ្យទៅមុន ហើយពួកគេចេញដំណើរទៅដល់ភូមិមួយរបស់អ្នកស្រុកសាម៉ារី ដើម្បីរៀបចំកន្លែងថ្វាយព្រះអង្គ។ 53 ប៉ុន្តែ អ្នកភូមិនោះមិនបានទទួលព្រះអង្គស្នាក់នៅឡើយ ព្រោះព្រះអង្គត្រូវយាងឆ្ពោះទៅក្រុងយេរូសាឡិម។ 54 ពេលសិស្សពីរនាក់របស់ព្រះអង្គ គឺលោកយ៉ាកុប និងលោកយ៉ូហានឃើញដូច្នោះ ក៏ទៅទូលប្រាប់ព្រះអង្គថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់! តើព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យឲ្យយើងខ្ញុំហៅភ្លើងពីស្ថានសួគ៌មកបញ្ឆេះកំទេចអ្នកទាំងនេះឬ?» 55 ប៉ុន្តែព្រះអង្គបែរ និងស្ដីបន្ទោសពួកគេ 56 រួចព្រះអង្គយាងឆ្ពោះទៅកាន់ភូមិមួយផ្សេងទៀត។ 57 កាលព្រះយេស៊ូកំពុងយាងតាមផ្លូវ មានបុរសម្នាក់ទូលព្រះអង្គថា៖ «ខ្ញុំប្របាទសុខចិត្តទៅតាមលោក ទីកន្លែងណាក៏ដោយដែលលោកទៅ»។ 58 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅគាត់វិញថា៖ «សត្វកញ្ជ្រោងមានរូងរបស់វា បក្សាបក្សីលើមេឃក៏មានសំបុករបស់វាដែរ ប៉ុន្តែ បុត្រមនុស្សគ្មានកន្លែងកើយក្បាលទេ»។ 59 រួចព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅម្នាក់ទៀតថា៖ «សុំអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំ»។ ប៉ុន្តែ អ្នកនោះទូលព្រះអង្គថា៖ «ព្រះអម្ចាស់អើយ! ដំបូង សូមលោកមេត្តាអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំប្របាទទៅបញ្ចុះសពឪពុកសិន»។ 60 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅគាត់វិញថា៖ «ទុកឲ្យមនុស្សស្លាប់បញ្ចុះសពគ្នាគេចុះ។ រីឯអ្នកវិញ ចូរចេញទៅប្រកាសដំណឹងស្តីអំពីព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់វិញ ប្រសើរជាង»។ 61 រួចមានម្នាក់ទៀតទូលព្រះអង្គថា៖ «លោកម្ចាស់! ខ្ញុំប្របាទសុខចិត្តទៅតាមលោកដែរ ប៉ុន្តែ ដំបូងសូមអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំប្របាទទៅលាក្រុមគ្រួសារសិន»។ 62 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់វិញថា៖ «អ្នកណាកាន់នង្គ័ល ហើយបែរជាងាកមើលក្រោយ អ្នកនោះមិនសក្តិសមនឹងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ»។
ព្រះយេស៊ូរំលឹកពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គថាកុំពឹងផ្អែកលើលុយនិងរបស់របររបស់ពួកគេដែលផ្ដល់អំណាចដល់ពួកគេហើយបន្ទាប់មកបញ្ជូនពួកគេទៅកន្លែងផ្សេងៗ។
ពាក្យទាំងពីរនេះត្រូវបានប្រើរួមគ្នាដើម្បីបង្ហាញថាអ្នកទាំង ១២ មានទាំងសមត្ថភាពនិងសិទ្ធិក្នុងការប្រោសមនុស្ស។ បកប្រែឃ្លានេះជាមួយនឹងការរួមបញ្ចូលគ្នានៃពាក្យព្រមទាំងគំនិតទាំងពីរនេះ។
អាចមានន័យថា ១)“ អារក្សទាំងអស់” ឬ ២)“ អារក្សគ្រប់ប្រភេទទាំងអស់” ។
"ជំងឺ"
"បានបញ្ជូនពួកគេទៅកន្លែងផ្សេងៗ" ឬ "ប្រាប់ពួកគេឲ្យទៅ"
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅសិស្សទាំងដប់ពីររូប។ វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ថារឿងនេះបានកើតឡើងមុនពេលពួកគេចាកចេញទៅ។ "មុនពេលពួកគេចាកចេញទៅព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា"
"កុំយករបស់អ្វីទៅជាមួយអ្នក" ឬ "កុំយករបស់អ្វីមកជាមួយអ្នក"
"សម្រាប់ការធ្វើដំណើររបស់អ្នក" ឬ "នៅពេលអ្នកធ្វើដំណើរ។ " ពួកគេមិនចាំបាច់យកអ្វីទាំងអស់ នៅពេលដែលពួកគេធ្វើដំណើរពីភូមិមួយទៅភូមិមួយហើយរហូតដល់ពួកគេត្រលប់មករកព្រះយេស៊ូវិញ។
"ដំបង" ឬ "ឈើជ្រាត់" ។ ដំបងគឺជាឈើធំមួយដែលត្រូវបានប្រើសម្រាប់ទប់លំនឹងនៅពេលឡើងភ្នំឬចុុះមកដីិវិញ។ វាក៏អាចត្រូវបានប្រើសម្រាប់ការពារប្រឆាំងនឹងអ្នកវាយប្រហារផងដែរ។
កាបូបដែលអ្នកធ្វើដំណើរប្រើសម្រាប់ដាក់អ្វីដែលគាត់ត្រូវការពេលធ្វើដំណើរ។
នៅទីនេះសំដៅទៅលើ“ អាហារ” ។
"ផ្ទះណាដែលអ្នកចូល"
"ស្នាក់នៅទីនោះ" ឬ "រស់នៅក្នុងផ្ទះនោះជាបណ្តោះអាសន្នជាភ្ញៀវ"
"រហូតដល់អ្នកចាកចេញពីទីក្រុងនោះ" ឬ "រហូតដល់អ្នកចាកចេញពីកន្លែងនោះ"
"នេះគឺជាអ្វីដែលអ្នកគួរធ្វើនៅកន្លែងដែលមនុស្សដែលមិនទទួលអ្នក"
ការ“ រលាស់ធូលីដីចេញពីជើងរបស់អ្នក” គឺជាការបង្ហាញពីការបដិសេធយ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងវប្បធម៌នោះ។ វាបានបង្ហាញថាពួកគេមិនចង់សូម្បីតែធូលីនៃទីក្រុងនោះនៅជាប់នឹងពួកគេទេ។
"ពួកគេបានចាកចេញពីកន្លែងដែលព្រះយេស៊ូគង់នៅ"
"គ្រប់ទីកន្លែងដែលពួកគេទៅ"
ខគម្ពីរទាំងនេះរំខានណាស់ចំពោះការផ្តល់ព័ត៌មានអំពីព្រះបាទហេរ៉ូដ។
ឃ្លានេះសម្គាល់ការសម្រាក់នៅក្នុងសាច់រឿងសំខាន់។ នៅទីនេះលូកាប្រាប់ព័ត៌មានសំខាន់អំពីហេរ៉ូដ។
នេះសំដៅទៅលើហេរ៉ូដអាន់ទីប៉ាសដែលជាអ្នកគ្រប់គ្រងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមួយភាគបួន។
"ច្រឡំ"
ឃ្លាទាំងនេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "អ្នកខ្លះនិយាយ ... ហើយខ្លះទៀតនិយាយ ... ហើយអ្នកផ្សេងទៀតនិយាយ"
ព្រះបាទហេរ៉ូដស្មានថាយ៉ូហានមិនអាចរស់ឡើងវិញបានទេ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ "វាមិនអាចជាយ៉ូហានទេពីព្រោះខ្ញុំបានកាត់ក្បាលគាត់ចោលហើយ។ ដូច្នេះតើបុរសនេះជានរណា"
ទាហានរបស់ព្រះបាទហេរ៉ូដបានប្រហារជីវិត។ "ខ្ញុំបានបញ្ជារទាហានរបស់ខ្ញុំអោយកាត់ក្បាលរបស់យ៉ូហាន"
ពួកសិស្សត្រឡប់មករកព្រះយេស៊ូវិញហើយពួកគេទៅបេតសៃដាដើម្បីចំណាយពេលជាមួយគ្នា ហ្វូងមនុស្សដើរតាមព្រះយេស៊ូសម្រាប់ការប្រោសឲ្យជានិងស្តាប់ការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គ។ ទ្រង់ប្រទាននំប៉័ងនិងត្រីទៅពួកគេនៅពេលត្រឡប់ទៅផ្ទះ។
«ត្រឡប់មកកន្លែងដែលព្រះយេស៊ូគង់នៅ»
សំដៅទៅលើការបង្រៀននិងការប្រោសឲ្យជាដែលពួកគេបានធ្វើនៅពេលពួកគេទៅទីក្រុងផ្សេងទៀត។
ជាឈ្មោះរបស់ក្រុងមួយ
"ថ្ងៃហៀបនឹងលិច" ឬជិតដល់ថ្ងៃមួយទៀតហើយ "
នំប៉័ងមួយដុំគឺជាម្សៅមួយដុំដែលមានរាងដូចនំដុត។
ប្រសិនបើ "លើកលែងតែ" ពិបាកយល់នៅក្នុងភាសារបស់អ្នកណាស់ អ្នកអាចធ្វើប្រយោគនេះជាប្រយោគថ្មីនេះបាន។ ដើម្បីចម្អែតពួកគេទាំងអស់យើងត្រូវទៅទិញម្ហូប"
"ប្រហែលប្រាំពាន់នាក់។ " ចំនួននេះមិនរាប់បញ្ចូលទាំងស្ត្រីនិងកុមារដែលនៅទីនោះទេ។
ប្រាប់គេឲ្យអង្គុយចុះ
ហាសិបនាក់ក្នុងមួយក្រុម
"នេះ" គឺសំដៅទៅលើអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលឲ្យពួកគេធ្វើេជំពូក ៩ ខ១២ ។ ពួកគេបានប្រាប់ប្រជាជនឲ្យអង្គុយជាក្រុមដែលមានគ្នាប្រហែលជា ៥០ នាក់។
ព្រះយេស៊ូយកនំបុ័ងទាំងប្រាំដុំ
នេះសំដៅទៅលើការសម្លឹងមើលទៅលើមេឃ។ ជនជាតិជ្វីហ្វជឿថាឋានសួគ៌ស្ថិតនៅខាងលើមេឃ។
នេះសំដៅទៅលើនំប៉័ងនិងត្រី។
"ដើម្បីបញ្ជូនទៅ" ឬ "ដើម្បីផ្តល់ឲ្យទៅ"
នេះមានន័យថាពួកគេញ៉ាំអាហារគ្រប់គ្រាន់ដូច្នេះពួកគេមិនឃ្លានទេ។ “ ពួកគេញុំតាមចិត្ត
នេះអាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ពួកសិស្សបានរើសរបស់ដែលនៅសល់” ឬ“ ពួកសិស្សបានរើសយកអាហារដែលនៅសល់”
ព្រះយេស៊ូកំពុងអធិដ្ឋានតែម្នាក់ឯងជាមួយនឹងសិស្សរបស់ព្រះអង្គហើយពួកគេចាប់ផ្ដើមនិយាយថាព្រះយេស៊ូជាអ្នកណា។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេអំពីការសុគតនិងការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គដែលនឹងមកហើយ។ព្រះអង្គលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យដើរតាមព្រះអង្គទោះបីមានអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ។
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ការចាប់ផ្តើមនៃព្រឹត្តិការណ៍ថ្មី។
"អធិស្ឋានតែម្នាក់ឯង" ។ ពួកសិស្សនៅជាមួយព្រះយេស៊ូរីឯព្រះអង្គវិញទ្រង់អធិស្ឋានផ្ទាល់និងដាច់ឡែកពីគេ។
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការនិយាយឡើងវិញនូវផ្នែកខ្លះនៃសំណួរនៅទីនេះ។ "អ្នកខ្លះនិយាយថាអ្នកគឺជាលោកយ៉ូហានបាទីស្ទ"
វាអាចមានប្រយោជន៍ដើម្បីបញ្ជាក់ពីរបៀបដែលចម្លើយនេះទាក់ទងនឹងសំណួររបស់ព្រះយេស៊ូ។ “ អ្នកគឺជាព្យាការីម្នាក់តាំងពីយូរលង់ណាស់មកហើយ បានរស់ឡើងវិញ”
មានជីវិតវិញ
"បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គ"
"មិនត្រូវប្រាប់នរណាម្នាក់" ឬ "ថាពួកគេមិនគួរប្រាប់នរណាម្នាក់ឡើយ" ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាការដកស្រង់ផ្ទាល់។ " កុំប្រាប់នរណាម្នាក់ "
«មនុស្សនឹងធ្វើឲ្យបុត្រមនុស្សរងទុក្ខយ៉ាងខ្លាំង»
ព្រះយេស៊ូចង់សំដៅទៅលើអង្គទ្រង់ផ្ទាល់។ "ខ្ញុំជាបុត្រមនុស្ស ... ហើយខ្ញុំនឹង"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យពួកនាយកបូជាចារ្យនិងពួកអាចារ្យនឹងបដិសេធព្រះអង្គ" ។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ពួកគេនឹងសំលាប់គាត់"
"បីថ្ងៃបន្ទាប់ពីទ្រង់បានសុគត" ឬ "នៅថ្ងៃទីបីបន្ទាប់ពីការសុគតរបស់ទ្រង់"
"នឹងរស់ឡើងវិញ" ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ព្រះនឹងធ្វើឲ្យគាត់រស់ឡើងវិញ” ឬ“ គាត់នឹងរស់ឡើងវិញ”
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូល
នេះសំដៅទៅលើពួកសិស្សដែលនៅជាមួយព្រះយេស៊ូ។
"តាមខ្ញុំ។" ការមកតាមព្រះយេស៊ូតំណាងឲ្យការក្លាយជាសិស្សម្នាក់របស់ព្រះអង្គ។ "ធ្វើជាសិស្សរបស់ខ្ញុំ" ឬ "ក្លាយជាសិស្សរបស់ខ្ញុំ"
«មិនត្រូវធ្វើតាមចិត្តប៉ងប្រាថ្នាផ្ទាល់ខ្លួនឡើយ»ឬ«ត្រូវបោះបង់ចោលសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាផ្ទាល់ខ្លួន»
លីឈើឆ្កាងហើយមកតាមខ្ញុំរាល់ថ្ងៃ" ។ ឈើឆ្កាងតំណាងឲ្យការរងទុក្ខនិងការស្លាប់។ ការយកឈើឆ្កាងតំណាងឲ្យឆន្ទៈការរងទុក្ខនិងការស្លាប់។ “ ត្រូវតែស្តាប់បង្គាប់ខ្ញុំរាល់ថ្ងៃសូម្បីតែដល់ចំនុចនៃសេចក្តីឈឺចាប់និងសេចក្តីស្លាប់” ។
ការដើរតាមព្រះយេស៊ូនៅទីនេះតំណាងឲ្យការស្តាប់បង្គាប់ព្រះអង្គ។ "ហើយស្តាប់ខ្ញុំ"
ចម្លើយដែលបង្កប់ន័យចំពោះសំណួរនេះគឺឥតប្រយោជន៍។ "វានឹងមិនមានប្រយោជន៏ដល់នរណាម្នាក់ទាល់តែសោះដែលគេទទួលបានពិភពលោកទាំងមូលហើយនៅតែបាត់បង់ជីវិតខ្លួនឯង"
"ដើម្បីទទួលបានអ្វីគ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងពិភពលោក"
"បំផ្លាញខ្លួនឯងឬលះបង់ជីវិត"
"អ្វីដែលខ្ញុំនិយាយ" ឬ "អ្វីដែលខ្ញុំបង្រៀន"
នេះអាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "បុត្រមនុស្សក៏នឹងត្រូវធ្វើឲ្យគេអាម៉ាស់មុខដែរ"
ព្រះយេស៊ូកំពុងនិយាយអំពីខ្លួនលោក។ "ខ្ញុំជាបុត្រមនុស្ស ... ពេលខ្ញុំមក"
នេះជាងាររបស់ព្រះ
ព្រះយេស៊ូប្រើឃ្លានេះដើម្បីបញ្ជាក់ពីសារសំខាន់ពីអ្វីដែលទ្រង់ត្រូវនិយាយបន្ទាប់។
គំនិតនេះជាមួយ "មិនមែន ... រហូតដល់" អាចត្រូវបានបង្ហាញជាវិជ្ជមានជាមួយពាក្យ "មុន" ។ "នឹងឃើញព្រះរាជរបស់ព្រះមុនពេលពួកគេស្លាប់" ឬ "នឹងឃើញព្រះរាជ្យរបស់ព្រះមុនពេលអ្នកស្លាប់"
ព្រះយេស៊ូកំពុងមានប្រសាសន៍ទៅកាន់មនុស្សដែលទ្រង់កំពុងនិយាយជាមួយ។ "មុនពេលអ្នកឃើញ"
គំនិតនេះ "មិនមែន ... រហូតដល់" អាចត្រូវបានបង្ហាញជាវិជ្ជមានជាមួយពាក្យ "មុន" ។ "នឹងឃើញព្រះរាជ្យរបស់ព្រះមុនពេលពួកគេស្លាប់" ឬ "នឹងឃើញព្រះរាជ្យរបស់ព្រះមុនពេលអ្នកស្លាប់"
នេះមានន័យថា "ស្លាប់"
ប្រាំបីថ្ងៃបន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូបាននិយាយប្រាប់សិស្សរបស់ព្រះអង្គថា អ្នកខ្លះនឹងមិនស្លាប់មុនពេលដែលពួកគេបានឃើញរាជ្យរបស់ព្រះ។ ព្រះយេស៊ូបានឡើងទៅលើភ្នំដើម្បីអធិដ្ឋានជាមួយពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហាន ទាំងអស់គ្នាបានលង់លក់ពេលដែលព្រះយេស៊ូបានប្រែខ្លួនទៅជាភ្លឺចិញ្ចាច។
នេះសំដៅទៅលើអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់សិស្សរបស់ព្រះអង្គនៅខមុន ៗ ។
ពាក្យថា“ មើល” នៅទីនេះដាស់តឿនយើងឲ្យយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះព័ត៌មានគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលដែលកើតឡើង។
ឃ្លានេះប្រាប់យើងអំពីទ្រង់ទ្រាយដែលម៉ូសេនិងអេលីយ៉ាមាន។ ភាសាខ្លះបកប្រែវាជាឃ្លាដាច់ដោយឡែក។ "ហើយពួកគេបានបង្ហាញខ្លួននៅក្នុងភាពរុងរឿង" និង "ហើយពួកគេភ្លឺចែងចាំង"
"ការចាកចេញរបស់គាត់" ឬ "របៀបដែលព្រះយេស៊ូនឹងចាកចេញពីពិភពលោកនេះ។ " នេះជាវិធីគួរសមក្នុងការនិយាយអំពីការសុគតរបស់ទ្រង់។ "សុគតរបស់ព្រះអង្គ"
ពាក្យនេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ការឈប់សម្រាកនៅក្នុងសាច់រឿងសំខាន់។ នៅទីនេះលូកាប្រាប់ព័ត៌មានអំពីពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហាន។
នេះមានន័យថា "ងងុយគេងណាស់"
នេះសំដៅទៅលើពន្លឺដ៏អស្ចារ្យដែលព័ទ្ធជុំវិញពួកគេ។ "ពួកគេបានឃើញពន្លឺដ៏អស្ចារ្យចេញពីព្រះយេស៊ូ" ឬ "ពួកគេបានឃើញពន្លឺភ្លឺខ្លាំងចេញពីព្រះយេស៊ូ"
នេះសំដៅទៅលើម៉ូសេនិងអេលីយ៉ា។
ពេលលោកម៉ូសេនិងលោកអេលីយ៉ាកំពុងចាកចេញទៅ»
"តង់" ឬ "ខ្ទម"
"ខណៈពេលដែលពេត្រុសកំពុងនិយាយរឿងទាំងនេះ"
សិស្សពេញវ័យទាំងនេះមិនខ្លាចពពកទេ។ ឃ្លានេះបង្ហាញថាប្រភេទនៃការភ័យខ្លាចមិនធម្មតាមួយចំនួនបានមកលើពួកគេដោយពពក។"ពួកគេមានការភ័យខ្លាច"
នេះអាចត្រូវបានបង្ហាញនៅក្នុងអ្វីដែលពពកបានធ្វើ។ "ពពកព័ទ្ធជុំវិញពួកគេ"
វាត្រូវបានគេយល់ថាសំលេងអាចជារបស់ព្រះតែប៉ុណ្ណោះ។ “ ព្រះបានមានបន្ទូលមកពួកគេពីពពក”
នេះគឺជាឋានៈសំខាន់សម្រាប់ព្រះយេស៊ូជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ។
នេះអាចបញ្ជាក់ដោយទម្រង់សកម្ម។ "ម្នាក់ដែលខ្ញុំបានជ្រើសរើស" ឬ "ខ្ញុំបានជ្រើសរើសគាត់"
នេះគឺជាព័ត៌មានដែលប្រាប់ពីអ្វីដែលបានកើតឡើងបន្ទាប់នៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍នៅក្នុងរឿងដោយខ្លួនឯង។
ឃ្លាទីមួយសំដៅទៅលើការឆ្លើយតបភ្លាមៗរបស់ពួកគេហើយឃ្លាទីពីរគឺសំដៅទៅលើអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើនៅថ្ងៃបន្ទាប់។
ស្អែកឡើងបន្ទាប់ពីការលេចមុខដ៏ភ្លឺរបស់ព្រះយេស៊ូនោះព្រះយេស៊ូបានប្រោសក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលមានអារក្សចូលដែលពួកសិស្សមិនអាចប្រោសបាន។
ពាក្យថា“ មើល” ដាស់តឿនយើងអោយស្គាល់មនុស្សថ្មីនៅក្នុងរឿង។ ភាសារបស់អ្នកអាចមានវិធីធ្វើបែបនេះបាន។ ភាសាអង់គ្លេសប្រើ "មានបុរសម្នាក់នៅក្នុងហ្វូងមនុស្សដែលបាននិយាយថា"
ឃ្លា "អ្នកឃើញ" ណែនាំយើងអំពីវិញ្ញាណអាក្រក់នៅក្នុងរឿងរបស់បុរស។ ភាសារបស់អ្នកអាចមានវិធីធ្វើបែបនេះ។ ភាសាអង់គ្លេសប្រើ“ មានវិញ្ញាណអាក្រក់”
"ពពុះចេញពីមាត់របស់គាត់" ។ នៅពេលមនុស្សម្នាក់ប្រកាច់ពួកគេអាចមានបញ្ហាការដកដង្ហើម។ នេះបណ្តាលឲ្យពពុះពណ៌សនៅជុំវិញមាត់របស់ពួកគេ។
ព្រះយេស៊ូឆ្លើយថា៖
ព្រះ យេស៊ូមានព្រះបន្ទូលដូច្នេះទៅកាន់បណ្ដាជនដែលបានមកជួបជុំគ្នាពោលគឺមិនមែនសំដៅទៅសិស្សរបស់ព្រះអង្គទេ។
"ជំនាន់ពុករលួយ"
នៅទីនេះ "អ្នក" ជាពហុវចនៈ។ ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរទាំងនេះដើម្បីបង្ហាញពីទុក្ខព្រួយដែលមនុស្សមិនជឿ។ ពួកគេអាចត្រូវបានសរសេរជាសេចក្តីថ្លែងបញ្ជាក់ថា។ "ខ្ញុំបាននៅជាមួយអ្នកតាំងពីយូរណាស់មកហើយតែអ្នកមិនជឿ។ ខ្ញុំឆ្ងល់ថាតើខ្ញុំត្រូវនៅជាមួយអ្នកដល់ពេលណា?"
នៅទីនេះ "របស់អ្នក" គឺមានតែមួយ។ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូលដោយផ្ទាល់ទៅកាន់ឪពុកដែលបាននិយាយទៅកាន់គាត់។
ព្រះយេស៊ូបានធ្វើការអស្ចារ្យប៉ុន្តែហ្វូងមនុស្សបានទទួលស្គាល់ថាអំណាចរបស់ព្រះនៅពីក្រោយការប្រោសឲ្យជានេះ។
គ្រប់កិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូកំពុងធ្វើ
នេះគឺមានន័យថាពួកគេគួរតែយកចិត្តទុកដាក់។ "ស្តាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់និងចងចាំ" ឬ "កុំភ្លេចរឿងនេះឡើយ"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាឃ្លាសកម្ម។ ត្រង់នេះ“ ដៃ” សំដៅទៅលើអំណាចឬការគ្រប់គ្រង។ “ គេនឹងក្បត់បុត្រមនុស្សហើយដាក់ព្រះអង្គឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្រង”
ព្រះយេស៊ូកំពុងតែនិយាយអំពីអង្គទ្រង់នៅក្នុងមនុស្សទីបី។ "ខ្ញុំជាបុត្រមនុស្ស"
ព្រះយេស៊ូមិនបង្ហាញអត្តសញ្ញាណបុរសទាំងនេះនៅទីនេះទេប៉ុន្តែវាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការប្រាប់ព័ត៌មាននោះដែរ។ "ចំពោះសត្រូវរបស់ខ្ញុំ"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ព្រះបានលាក់អត្ថន័យពីពួកគេ"
ជម្លោះមួយដែលកើតឡើងជុំវិញអំណាចចាប់ផ្តើមពីពួកសិស្ស។
ក្នុងចំណោមពួកសិស្ស
“ ចិត្ត” សំដៅទៅលើគំនិតនិងបំណងប្រាថ្នាដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់មនុស្សម្នាក់។ "គិតអំពីលក្ខណៈបុគ្គល" ឬ "ពិចារណាលើគំនិតឯកជនរបស់ពួកគេ"
នេះសំដៅទៅលើមនុស្សម្នាក់ដែលធ្វើអ្វីមួយក្នុងនាមជាអ្នកតំណាងព្រះយេស៊ូ។ "ដោយសារតែខ្ញុំ"
ការប្រៀបធៀបនេះក៏អាចត្រូវបានគេនិយាយថាជាឧទាហរណ៍មួយ។ "វាដូចជាគេកំពុងស្វាគមន៍ខ្ញុំ"
"ព្រះជាម្ចាស់ដែលបានចាត់ខ្ញុំអោយមក"
“ អ្នកដែលព្រះចាត់ទុកថាសំខាន់បំផុត”
លោកយ៉ូហានតបទៅព្រះយេស៊ូវិញថា៖ «ជាការឆ្លើយតបរបស់លោកយ៉ូហានកំពុងឆ្លើយតបនឹងអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលពីការធ្វើជាអ្នកធំជាងគេ។ គាត់មិនបានឆ្លើយសំនួរនោះទេ។
នេះមិនរាប់បញ្ចូលព្រះយេស៊ូទេប៉ុន្តែមានតែពួកសិស្សប៉ុណ្ណោះ។
នេះមានន័យថាមនុស្សនោះកំពុងនិយាយជាមួយព្រះចេស្ដានិងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះយេស៊ូ។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាវិជ្ជមានថា។"អនុញ្ញាតឲ្យគាត់បន្ត"
ភាសាទំនើបខ្លះមានពាក្យដែលមានន័យដូចគ្នានេះ។ "ប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់មិនរារាំងអ្នកវាដូចជាពួកគេកំពុងជួយអ្នក" ឬ "ប្រសិនបើនរណាម្នាក់មិនធ្វើការផ្ទុយនឹងអ្នកគាត់កំពុងធ្វើការដើម្បីអ្នក"
ឥឡូវនេះវាច្បាស់ណាស់ថាព្រះយេស៊ូបានសំរេចចិត្តទៅក្រុងយេរូសាឡិម
"ពេលដល់វេលាដែលទ្រង់ត្រូវឡើង" រឺ "ពេលណាដែលទ្រង់ជិតឡើងទៅ"
សំនួននេះមានន័យថាទ្រង់ "បានសម្រេចចិត្តយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់" ។ “ សម្រេចចិត្តគ” ឬ“ សំរេចចិត្ត”
នេះមានន័យថារៀបចំកន្លែងទុក ព្រេោះមានការមកដល់របស់ព្រះអង្គ នៅទីនោះអាចមានកន្លែងនិយាយ កន្លែងស្នាក់នៅនិងកន្លែងសម្រាប់រៀបចំអាហារ។
"មិនចង់ឲ្យព្រះអង្គស្នាក់នៅ"
ជនជាតិសាម៉ារីនិងជនជាតិយូដាស្អប់គ្នា។ ដូច្នេះជនជាតិសាម៉ារីនឹងមិនជួយព្រះយេស៊ូក្នុងដំណើររបស់ទ្រង់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមដែលជារដ្ឋធានីរបស់ជនជាតិយូដាឡើយ។
«ឃើញថាជនជាតិសាម៉ារីមិនបានទទួលព្រះយេស៊ូទេ»
យ៉ាកុបនិងយ៉ូហានបានណែនាំវិធីវិនិច្ឆ័យទោសនេះពីព្រោះពួកគេដឹងថានេះជារបៀបដែលព្យាការីដូចជាអេលីយ៉ាបានវិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សដែលបដិសេធព្រះ។
«ព្រះយេស៊ូបានបែរទៅបន្ទោសដល់យ៉ាកុបនិងយ៉ូហាន។ ព្រះយេស៊ូមិនបានថ្កោលទោសជនជាតិសាម៉ារីដូចអ្វីដែលពួកសិស្សបានរំពឹងទុកនោះទេ។
នេះមិនមែនជាពួកសិស្សទេ។
ព្រះយេស៊ូឆ្លើយតបជាពាក្យសុភាសិតមួយដើម្បីបង្រៀនបុរសនោះអំពីការធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាក់ថាបើបុរសនោះធ្វើតាមព្រះអង្គ បុរសនោះក៏មិនអាចមានផ្ទះដែរ។ "កញ្ជ្រោងមានរួង ... គ្មានកន្លែងកើយទេ ដូច្នេះកុំសង្ឃឹមថាអ្នកនឹងមានផ្ទះ"
ជាសត្វមួយស្រដៀងនឹងសត្វឆ្កែតូចៗ។ វាដេកនៅក្នុងរូង ឬរណ្តៅដី។
"បក្សីដែលហើរលើអាកាស"
ព្រះយេស៊ូកំពុងតែនិយាយអំពីអង្គទ្រង់នៅក្នុងមនុស្សទីបី។ "ខ្ញុំជាបុត្រមនុស្ស"
"កន្លែងកើយក្បាល" ឬ "កន្លែងដេក។ " ព្រះយេស៊ូកំពុងនិយាយថាព្រះអង្គត្រូវគេមិនស្វាគមន៍ឲ្យរស់នៅកន្លែងណាឡើយ។
ព្រះយេស៊ូបន្ដនិយាយជាមួយមនុស្សនៅតាមផ្លូវ។
នេះមានន័យថាធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូហើយទៅជាមួយព្រះអង្គ។
គេមិនទាន់ដឹងច្បាស់ថាឪពុករបស់បុរសនោះបានទទួលមរណភាពទេ ហើយគាត់នឹងបញ្ចុះសពឳពុកគាត់ភ្លាមៗសិន ឬប្រសិនបើបុរសនោះចង់ស្នាក់នៅយូរជាងនេះរហូតដល់ឪពុកគាត់ស្លាប់សិន ដូច្នេះគាត់អាចបញ្ចុះសពគាត់នៅពេលនោះ។ ចំណុចសំខាន់គឺបុរសចង់ធ្វើអ្វីផ្សេងទៀតមុនពេលគាត់ដើរតាមព្រះយេស៊ូ។
"មុនពេលដែលខ្ញុំធ្វើការនោះ សូមឲ្យខ្ញុំទៅ"
ព្រះយេស៊ូមិនមានន័យថាមនុស្សស្លាប់នឹងបញ្ចុះសពមនុស្សស្លាប់ផ្សេងទៀតទេ។ អាចមានន័យថា"មនុស្សស្លាប់" គឺ ១) វាជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់អ្នកដែលនឹងស្លាប់ឬ ២) វាជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់អ្នកដែលមិនដើរតាមព្រះយេស៊ូហើយស្លាប់ខាងវិញ្ញាណ។ ចំណុចសំខាន់គឺសិស្សមិនត្រូវអោយអ្វីបង្អាក់គេពីការដើរតាមព្រះយេស៊ូឡើយ។
មនុស្សដែលស្លាប់
"ខ្ញុំនឹងចូលរួមជាមួយអ្នកជាសិស្ស" ឬ "ខ្ញុំបានត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីដើរតាមព្រះអង្គ"
"មុនពេលខ្ញុំធ្វើរឿងនោះខ្ញុំសូមនិយាយថាលា" ឬ "ទុកឲ្យខ្ញុំប្រាប់ពួកគេជាមុនថាខ្ញុំនឹងចាកចេញ"
"គ្រួសារខ្ញុំ" ឬ "មនុស្សនៅផ្ទះ"
ព្រះយេស៊ូឆ្លើយតបនឹងសុភាសិតមួយដើម្បីបង្រៀនបុរសនោះពីការធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូមានន័យថាមនុស្សម្នាក់មិនសមនឹងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះទេប្រសិនបើគាត់ផ្តោតលើមនុស្សនៅអតីតកាលរបស់គាត់ជំនួសឲ្យការដើរតាមព្រះយេស៊ូ។
"ដាក់ដៃរបស់គាត់ទៅ" គឺជាពាក្យសំដីដែលមានន័យថាមនុស្សចាប់ផ្តើមធ្វើអ្វីមួយ។ "បានចាប់ផ្តើមភ្ជួរស្រែចម្ការរបស់គាត់" ឬ "បានចាប់ផ្តើមរៀបចំចម្ការរបស់គាត់"
មនុស្សម្នាក់ដែលកំពុងក្រឡេកមើលក្រោយពេលកំពុងភ្ជួរមិនអាចតំរងនង្គ័លរបស់ខ្លួនបានឡើយ។ ពួកគេត្រូវតែផ្តោតលើការសម្លឹងឆ្ពោះទៅមុខដើម្បីភ្ជួររាស់បានល្អ។
"មានប្រយោជន៍សម្រាប់" ឬ "សមរម្យសម្រាប់"
ព្រះយេស៊ូចាត់ពួកគេចេញទៅប្រកាសអំពីព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងប្រោសអ្នកជំងឺឲ្យបានជា។
មានអ្នកខ្លះនិយាយថា លោកយ៉ូហានបាទីស្ដបានរស់ឡើងវិញហើយ អ្នកខ្លះទៀតនិយាយថា ព្យាការីអេលីយ៉ាបានបង្ហាញខ្លួនហើយ ចំណែកឯអ្នកខ្លះទៀតនិយាយថា មានព្យាការីមួយរូបពីសម័យបុរាណបានរស់ឡើងវិញ។
ពួកគេមានតែនំបុ័ងតែប្រាំដុំ និងត្រីពីរកន្ទុយប៉ុណ្ណោះ។
នៅទីនោះ មានមនុស្សប្រុសប្រមាណប្រាំពាន់នាក់។
ព្រះអង្គងើយព្រះភក្រ្តឡើងទៅលើសសើររតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ ហើយកាច់ឲ្យសិស្ស ដើម្បីឲ្យគេចែកដល់បណ្ដាជនបរិភោគ។
ពួកគេបានបរិភោគឆ្អែតគ្រប់ៗគ្នា ហើយគេប្រមូលនំបុ័ងនៅសល់បានពេញដប់ពីរល្អី។
លោកពេត្រុសទូលព្រះអង្គថា៖ «លោកជាព្រះគ្រិស្ដ ដែលព្រះជាម្ចាស់ចាត់បញ្ជូនមក»។
បើអ្នកណាចង់មកតាមខ្ញុំ អ្នកនោះត្រូវលះបង់ខ្លួនឯងចោល ត្រូវលីឈើឆ្កាងរបស់ខ្លួនរៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយមកតាមខ្ញុំចុះ។
កាលកំពុងតែអធិស្ឋាននោះ ស្រាប់តែព្រះភក្ត្ររបស់ព្រះអង្គផ្លាស់ប្រែជាមានរស្មី ហើយព្រះពស្ដ្ររបស់ព្រះអង្គត្រឡប់ជាមានពណ៌សត្រចះត្រចង់មួយរំពេច។
គឺលោកម៉ូសេ និងព្យាការីអេលីយ៉ាបានលេចមកជួបព្រះយេស៊ូ។
មានព្រះសូរសៀងបន្លឺពីក្នុងពពកមកថា៖ «នេះជាបុត្ររបស់យើង ជាបុត្រដែលយើងបានជ្រើសរើស ចូរស្ដាប់ព្រះអង្គចុះ»។
ពេលវិញ្ញាណអាក្រក់ចូលម្ដងៗ វាស្រែករើបំរះ ប្រកាច់ប្រកិន និងបែកពពុះមាត់ថែមទៀត។
ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅពួកសិស្សថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាចងចាំពាក្យទាំងនេះទុកក្នុងចិត្ត គឺថាបុត្រមនុស្សនឹងត្រូវគេបញ្ជូន ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់មនុស្សលោកជាមិនខាន»។
ដ្បិតអ្នកណាមានឋានៈតូចទាបជាងគេក្នុងចំណោមអ្នកទាំងអស់គ្នា គឺអ្នកនោះហើយជាអ្នកធំជាងគេ។
ព្រះអង្គត្រូវយាងឆ្ពោះទៅក្រុងយេរូសាឡិម។
មនុស្សនោះមិនត្រូវងាកមើលក្រោយឡើយ។
1 ក្រោយមកទៀត ព្រះអម្ចាស់បានជ្រើសរើសសិស្សចិតសិបររូបទៀត ហើយចាត់គេពីរៗនាក់ឲ្យចេញទៅតាមក្រុងនានា ដែលព្រះអង្គបម្រុងនឹងយាងទៅ។ 2 ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ចម្រូតមានច្រើនណាស់ តែអ្នកច្រូតមានតិច។ ហេតុនេះ ចូរអង្វរម្ចាស់ចម្រូតឲ្យចាត់អ្នកច្រូតមកក្នុងស្រែរបស់លោកថែមទៀត។ 3 ចូរនាំគ្នាទៅចុះ។ មើល ខ្ញុំចាត់បញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅ ដូចជាកូនចៀមនៅកណ្ដាលហ្វូងចចក។ 4 កុំយកថង់ប្រាក់ កាបូបស្ពាយ ឬស្បែកជើងទៅជាមួយឡើយ ហើយក៏កុំជម្រាបសួរអ្នកណាតាមផ្លូវដែរ។ 5 ផ្ទះណាក៏ដោយដែលអ្នករាល់គ្នាចូលទៅ មុនដំបូងត្រូវពោលថា៖ «សូមព្រះជាម្ចាស់ប្រទានសេចក្ដីសុខសាន្ត ដល់មនុស្សក្នុងផ្ទះនេះ»។ 6 បើមានមនុស្សណាចូលចិត្តសេចក្ដីសុខសាន្តនៅក្នុងផ្ទះនោះ គេនឹងបានសុខសាន្ត ដូចពាក្យអ្នករាល់គ្នាបានប្រាប់ តែបើគ្មានទេ សេចក្ដីសុខសាន្តនោះនឹងវិលត្រឡប់មកអ្នករាល់គ្នាវិញជាមិនខាន។ 7 ចូរស្នាក់នៅផ្ទះនោះ បរិភោគម្ហូបអាហារ និងពិសាទឹកដែលគេជូនអ្នករាល់គ្នា ដ្បិតអ្នកធ្វើការតែងតែទទួលប្រាក់ឈ្នួល។ មិនត្រូវរើកន្លែងស្នាក់ពីផ្ទះមួយទៅនៅផ្ទះមួយទៀត ឆាប់ពេកឡើយ។ 8 មិនថាអ្នកចូលទៅក្រុងណាទេ ហើយបើមានគេទទួលអ្នករាល់គ្នា ត្រូវបរិភោគម្ហូបអាហារដែលគេរៀបជូននោះចុះ 9 ហើយត្រូវប្រោសអ្នកជំងឺក្នុងភូមិនោះឲ្យបានជា ហើយប្រាប់អ្នកភូមិថា៖ «ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅជិតអ្នករាល់គ្នាហើយ»។ 10 ពេលណាអ្នកចូលទៅក្រុងណាមួយ ហើយបើគេមិនព្រមទទួលអ្នករាល់គ្នាទេ ត្រូវចេញទៅតាមផ្លូវ និងប្រកាសថា៖ 11 «សូម្បីតែធូលីដីដែលជាប់ជើងយើង ក៏យើងរលាស់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាវិញដែរ! ប៉ុន្តែ តោងដឹងថា ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជិតមកដល់ហើយ»។ 12 ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា នៅថ្ងៃដែលព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោស អ្នកក្រុងសូដុមទទួលទោសស្រាលជាងអ្នកក្រុងនោះទៅទៀត។ 13 វេទនាហើយ អ្នកក្រុងខូរ៉ាស៊ីនអើយ! អ្នកក្រុងបេតសៃដាអើយ! ប្រសិនបើអ្នកក្រុងទីរ៉ូស និងអ្នកក្រុងស៊ីដូនបានឃើញការអស្ចារ្យ ដូចអ្នករាល់គ្នាឃើញនៅទីនេះ នោះសមអ្នកក្រុងទាំងនោះបានប្រែចិត្តគំនិតទៅហើយ គឺពួកគេស្លៀកបាវអង្គុយក្នុងផេះជាមិនខាន។ 14 ប៉ុន្តែ នៅថ្ងៃដែលព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សលោក អ្នកក្រុងទីរ៉ូស និងក្រុងស៊ីដូននឹងទទួលទោសស្រាលជាងអ្នករាល់គ្នា។ 15 អ្នកក្រុងកាពើណិមអើយ! តើអ្នកគិតថា អ្នកនឹងបានថ្កើងឡើងដល់ស្ថានសួគ៌ឬ? ទេ! អ្នកនឹងធ្លាក់ទៅស្ថាននរកវិញ។ 16 អ្នកណាស្ដាប់អ្នករាល់គ្នា អ្នកនោះក៏ស្ដាប់ខ្ញុំដែរ ហើយអ្នកណាបដិសេធមិនទទួលអ្នករាល់គ្នា អ្នកនោះក៏បដិសេធមិនទទួលខ្ញុំដែរ ហើយអ្នកណាមិនទទួលខ្ញុំ អ្នកនោះក៏មិនទទួលព្រះអង្គ ដែលចាត់ខ្ញុំមកដែរ»។ 17 ពួកសិស្សទាំងចិតសិបពីររូបត្រឡប់មកវិញដោយអំណររ ហើយទូលព្រះអង្គថា៖ «ព្រះអម្ចាស់អើយ សូម្បីតែអារក្សក៏ចុះចូលក្រោមអំណាចយើងខ្ញុំដែរ ដោយសារព្រះនាមព្រះអង្គ»។ 18 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ខ្ញុំឃើញសាតាំងធ្លាក់ចុះពីលើមេឃមក ដូចផ្លេកបន្ទោរ។ 19 មើល! ខ្ញុំប្រទានឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានអំណាចដើរជាន់ពស់ និងខ្យាដំរី ព្រមទាំងបង្ក្រាបឫទ្ធិអំណាចគ្រប់យ៉ាងរបស់សត្រូវផងដែរ ហើយគ្មានអ្វីមួួយអាចធ្វើទុក្ខអ្នករាល់គ្នាបានឡើយ។ 20 បើដូច្នេះ កុំអាលត្រេកអរពេលឃើញវិញ្ញាណអាក្រក់ចុះចូលអ្នករាល់គ្នា តែត្រូវត្រេកអរដោយព្រោះអ្នករាល់គ្នាមានឈ្មោះកត់ទុកនៅស្ថានបរមសុខវិញ»។ 21 ជាមួយគ្នានោះដែរ ព្រះយេស៊ូមានព្រះហឫទ័យរីករាយជាខ្លាំង ក្នុងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ហើយព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ទូលបង្គំសូមសរសើរតម្កើងព្រះបិតា ជាព្រះអម្ចាស់នៃស្ថានបរមសុខ និងផែនដី ព្រោះព្រះអង្គលាក់អាថ៌កំបាំងទាំងនេះពីអ្នកប្រាជ្ញា និងអ្នកចេះដឹង តែបើកសម្តែងឲ្យមនុស្សតូចតាចយល់។ មែនហើយ! ព្រះបិតាសព្វព្រះហឫទ័យយ៉ាងណា ព្រះអង្គនឹងសម្រេចយ៉ាងនោះ។ 22 ព្រះបិតាបានផ្ទុកផ្តាក់ការទាំងអស់នេះមកឲ្យខ្ញុំ ហើយគ្មាននរណាស្គាល់ព្រះបុត្រាក្រៅពីព្រះបិតាឡើយ ហើយក៏គ្មាននរណាស្គាល់ព្រះបិតាក្រៅពីព្រះបុត្រាដែរ ហើយនិងអស់អ្នកដែលព្រះបុត្រាសព្វព្រះហឫទ័យបើកសម្តែងឲ្យស្គាល់នោះដែរ»។ 23 បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូបែរទៅរកសិស្ស ហើយមានព្រះបន្ទូលដាច់ឡែកពីគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមានពរហើយ ព្រោះអ្នករាល់គ្នាបានយល់ដឹងពី ហេតុការណ៍ដែលអ្នករាល់គ្នាបានឃើញនេះ។ 24 ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ព្យាការី និងស្ដេចជាច្រើន ប្រាថ្នាចង់ឃើញហេតុការណ៍ដែលអ្នករាល់គ្នាឃើញនេះដែរ តែមិនបានឃើញ និងប្រាថ្នាចង់ឮសេចក្ដីដែលអ្នករាល់គ្នាបានឮនេះដែរ តែមិនបានឮសោះ»។ 25 មើល មានបណ្ឌិតខាងក្រឹត្យវិន័យម្នាក់ក្រោកឈរទូលសួរព្រះយេស៊ូ ក្នុងបំណងចង់ចាប់កំហុសព្រះអង្គថា៖ «លោកគ្រូ! តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីទទួលជីវិតអស់កល្បជានិច្ចទុកជាមត៌ក?» 26 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «តើក្នុងក្រឹត្យវិន័យមានចែងអ្វីខ្លះ? តើលោកយល់យ៉ាងណាពេលអាន?» 27 គាត់ទូលឆ្លើយទៅព្រះយេស៊ូថា៖ «ត្រូវស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នកអស់ពីចិត្ត អស់ពីព្រលឹង អស់ពីកម្លាំង និងអស់ពីគំនិត ហើយត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯងដែរ»។ 28 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «លោកឆ្លើយត្រឹមត្រូវល្អណាស់។ សុំធ្វើដូច្នេះចុះ នោះលោកនឹងមានជីវិតជាមិនខាន»។ 29 ប៉ុន្តែ អាចារ្យនោះចង់បង្ហាញថា សំណួររបស់គាត់ត្រឹមត្រូវ គាត់ក៏សួរព្រះយេស៊ូទៀតថា៖ «តើនរណាជាអ្នកជិតខាងរបស់ខ្ញុំ?»។ 30 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «មានបុរសម្នាក់ ធ្វើដំណើរចុះពីក្រុងយេរូសាឡឹម ឆ្ពោះទៅក្រុងយេរីខូ។ គាត់ត្រូវពួកចោរប្លន់ យកទ្រព្យសម្បត្តិ និងវាយដំគាត់ឲ្យរបួស ទុកគាត់ចោលនៅស្ដូកស្ដឹងស្ទើរស្លាប់។ 31 ចៃដន្យ មានបូជាចារ្យមួយរូបធ្វើដំណើរចុះតាមផ្លូវនោះ ពេលគាត់ឃើញបុរសនោះ គាត់ក៏ដើរវាងហួសទៅ។ 32 ដូចគ្នានេះដែរ មានលេវីម្នាក់ ដើរមកដល់កន្លែងនោះដែរ គាត់ឃើញបុរសនោះ ក៏ដើរវាងហួសទៅដែរ។ 33 ប៉ុន្តែ មានអ្នកស្រុកសាម៉ារីម្នាក់ ធ្វើដំណើរមកតាមផ្លូវកន្លែងនោះដែរ។ កាលគាត់ឃើញបុរសនោះ គាត់មានចិត្តអាណិតពន់ពេក។ 34 គាត់ចូលទៅជិតអ្នករបួស យកប្រេង និងស្រាចាក់ពីលើមុខរបួស ព្រមទាំងរុំរបួសឲ្យគាត់។ គាត់លើកអ្នករបួសដាក់លើជំនិះរបស់គាត់ នាំទៅផ្ទះសំណាក់ ហើយថែទាំអ្នកនោះ។ 35 ស្អែកឡើងគាត់យកប្រាក់ពីរកាក់ឲ្យម្ចាស់ផ្ទះសំណាក់ ហើយផ្ដាំថា «សូមថែទាំបុរសនេះផង ប្រសិនបើអ្នកចំណាយលើសពីប្រាក់នេះ ពេលខ្ញុំត្រឡប់មកវិញ ខ្ញុំនឹងជូនប្រាក់អ្នកបង្គ្រប់»។ 36 ក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងបីនាក់ តើលោកគិតថា នរណាជាអ្នកជិតខាងនឹងបុរសដែលត្រូវចោរប្លន់នោះ?» 37 អាចារ្យឆ្លើយថា៖ «គឺម្នាក់ដែលមានចិត្តមេត្តាករុណាចំពោះគាត់»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «សូមអញ្ជើញទៅ និងប្រព្រឹត្តដូចអ្នកនោះចុះ!»។ 38 កាលព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សកំពុងតែធ្វើដំណើរ ព្រះអង្គយាងចូលក្នុងភូមិមួយ ហើយមានស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះម៉ាថា នាងទទួលព្រះអង្គឲ្យស្នាក់នៅក្នុងផ្ទះនាង។ 39 នាងមានប្អូនស្រីម្នាក់ឈ្មោះម៉ារី អង្គុយនៅទៀបព្រះបាទាព្រះអម្ចាស់ និងស្ដាប់ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ។ 40 ប៉ុន្តែនាងម៉ាថាវិញរវល់រៀបចំម្ហូបអាហារបម្រើព្រះអង្គ។ នាងចូលមកទូលព្រះយេស៊ូថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់! តើព្រះអង្គមិនអើពើទេឬ ដែលប្អូនខ្ញុំម្ចាស់ទុកឲ្យខ្ញុំម្ចាស់បម្រើព្រះអង្គតែម្នាក់? សូមព្រះអង្គប្រាប់នាងឲ្យមកជួយខ្ញុំម្ចាស់ផង»។ 41 ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា៖ «ម៉ាថា! ម៉ាថាអើយ! នាងខ្វល់ខ្វាយច្រើនណាស់ 42 ប៉ុន្តែ មានកិច្ចការតែមួយគត់ដែលចាំបាច់។ នាងម៉ារីបានជ្រើសយកចំណែកដ៏ល្អវិសេសនោះហើយ ដែលមិនត្រូវយកចេញពីនាងបានឡើយ»។
ព្រះយេស៊ូចាត់មនុស្ស ៧០ នាក់ទៀតឲ្យទៅមុនលោក។ ពួក៧០នាក់នោះត្រឡប់មកវិញដោយអំណរហើយព្រះយេស៊ូតបឆ្លើយដោយការសរសើរដល់ព្រះបិតារបស់ព្រះអង្គនៅស្ថានសួគ៌។
ពាក្យនេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ព្រឹត្តិការណ៍ថ្មីនៅក្នុងរឿង។
"៧០" ។ ការបកប្រែខ្លះនិយាយថា "ចិតសិបពីរ" ឬ "72 ។ " អ្នកប្រហែលជាចង់បញ្ចូលលេខយោងដែលនិយាយដូច្នេះ។
"បានបញ្ជូនពួកគេចេញជាក្រុមមានពីរនាក់" ឬ "បានបញ្ជូនពួកគេចេញជាមួយមនុស្សពីរនាក់នៅក្នុងក្រុមនីមួយៗ"
មុនពេលបុរសទាំងនោះចេញទៅ។ "នេះគឺជាអ្វីដែលទ្រង់បាននិយាយទៅកាន់ពួកគេ" ឬ "មុនពេលពួកគេចេញទៅទ្រង់បានប្រាប់ពួកគេ"
"មានដំណាំធំប៉ុន្តែមិនមានកម្មករគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីនាំវាយកមកទេ" ។ ព្រះយេស៊ូមានន័យថាមានមនុស្សជាច្រើនត្រៀមខ្លួនចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះប៉ុន្តែមិនមានសិស្សគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទៅបង្រៀននិងជួយប្រជាជនទេ។
"ទៅទីក្រុង" ឬ "ទៅប្រជាជន"
ចចកវាយប្រហារនិងសម្លាប់ចៀម។ ឧទាហរណ៍នេះមានន័យថាមានមនុស្សដែលប៉ុនប៉ងធ្វើបាបសិស្សដែលព្រះយេស៊ូចាត់គេឲ្យចេញទៅ។ ឈ្មោះរបស់សត្វដទៃទៀតអាចត្រូវបានជំនួស។ "នៅពេលដែលខ្ញុំចាត់អ្នកចេញទៅមនុស្សនឹងចង់ធ្វើបាបអ្នកដូចជាសត្វចចកវាយប្រហារចៀម"
"កុំយកកាបូបលុយទៅជាមួយអ្នកឡើយ"
ព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាក់ថាពួកគេធ្វើដំណើរទៅក្រុងនានាយ៉ាងលឿនហើយធ្វើកិច្ចការនេះ។ ទ្រង់មិនបានប្រាប់គេធ្វើជាមនុស្សឈ្លើយឡើយ។
នេះជាការស្វាគមន៍និងការប្រទានពរ។ នៅទីនេះ "ផ្ទះ" សំដៅទៅលើអ្នកដែលរស់នៅក្នុងផ្ទះ។ "ប្រជាជននៅក្នុងគ្រួសារនេះទទួលបានសេចក្តីសុខសាន្ត"
"ជាមនុស្សសន្តិភាព" ។ នេះគឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលចង់បានសន្តិភាពជាមួយព្រះជាម្ចាស់និងជាមួយមនុស្ស។
"សេចក្តីសុខសាន្ត" ត្រូវបានពិពណ៌នាថាជាការរស់នៅដែលអាចជ្រើសរើសកន្លែងដែលត្រូវស្នាក់នៅ។ "គាត់នឹងមានក្តីសុខសាន្តដែលអ្នកបានប្រទានពរដល់គាត់"
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការនិយាយឃ្លាទាំងមូលឡើងវិញ។ "ប្រសិនបើគ្មានមនុស្សមានក្តីសុខសាន្តនៅទីនោះទេ" ឬ "ប្រសិនបើម្ចាស់ផ្ទះមិនមែនជាមនុស្សដែលមានក្តីសុខសាន្ត"
"ក្តីសុខសាន្ត" ត្រូវបានពិពណ៌នាថាជាការរស់នៅដែលអាចមានកាជ្រើសរើសចាកចេញ។ "អ្នកនឹងមានក្តីសុខសាន្តនោះ" ឬ "គាត់នឹងមិនទទួលបានក្តីសុខសាន្តដែលអ្នកបានប្រទានពរដល់គាត់ទេ"
ព្រះយេស៊ូមិនបានមានបន្ទូលថាពួកគេគួរតែស្នាក់នៅក្នុងផ្ទះរាល់ថ្ងៃនោះទេ តែពួកគេគួរតែដេកនៅផ្ទះតែមួយរៀងរាល់យប់ដែលពួកគេនៅទីនោះ។ "បន្តដេកនៅផ្ទះនោះ"
នេះគឺជាគោលការណ៍ទូទៅមួយដែលព្រះយេស៊ូកំពុងតែអនុវត្តចំពោះមនុស្សដែលព្រះអង្គបានចាត់អោយទៅ។ ដោយសារពួកគេបង្រៀននិងប្រោសជម្ងឺប្រជាជន ដូច្នេះប្រជាជនគួរតែផ្តល់កន្លែងស្នាក់នៅនិងអាហារឲ្យពួកគេ។
ការផ្លាស់ទីលំនៅពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយមានន័យថាទៅផ្ទះផ្សេងៗគ្នា។ វាអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាទ្រង់កំពុងនិយាយអំពីការស្នាក់នៅមួយយប់នៅផ្ទះផ្សេងគ្នា។ "កុំទៅដេកនៅផ្ទះផ្សេងរាល់យប់ឡើយ"
ប្រសិនបើគេទទួលស្វាគមន៍នាក់
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "បរិភោគអាហារណាដែលពួកគេផ្តល់ឲ្យអ្នក"
មនុស្សដែលឈឺ
នាមអរូបី "ព្រះរាជ្យ" អាចត្រូវបានបង្ហាញជាមួយកិរិយាស័ព្ទ "សោយរាជ្យ" ឬ "គ្រប់គ្រង" ។ អាចមានន័យថា១) ព្រះរាជ្យព្រះនឹងចាប់ផ្តើមឆាប់ៗនេះ។ “ ឆាប់ៗខាងមុខនេះព្រះជាម្ចាស់នឹងគ្រប់គ្រងគ្រប់ទីកន្លែងជាស្តេច” ឬ ២) សកម្មភាពនៃព្រះរាជ្យព្រះកំពុងតែកើតឡើងនៅជុំវិញអ្នក។ "ភស្តុតាងដែលថាព្រះកំពុងសោយរាជ្យគឺនៅព័ទ្ធជុំវិញអ្នកហើយ"
"ប្រសិនបើប្រជាជនទីក្រុងបដិសេធអ្នក"
នេះជាសកម្មភាពនិមិត្តរូបដើម្បីបង្ហាញថាពួកគេបដិសេធប្រជាជនទីក្រុង។ "ដូចដែលអ្នកបានបដិសេធយើង យើងបដិសេធអ្នកយ៉ាងម៉ត់ចត់។ យើងថែមទាំងបដិសេធធូលីពីទីក្រុងរបស់អ្នកដែលជាប់នឹងជើងរបស់យើង"
ចាប់តាំងពីព្រះយេស៊ូបានបញ្ជូនមនុស្សទាំងនេះចេញជាក្រុមដែលមានគ្នាពីរនាក់។ ដូច្នេះភាសាដែលមានទម្រង់នៃពាក្យថា 'យើង' នឹងប្រើវាចុះ។
ឃ្លា "ប៉ុន្តែដឹងថានេះ" ណែនាំឲ្យមានការព្រមាន។ វាមានន័យថា "ទោះបីអ្នកបដិសេធយើងក៏ដោយវាមិនផ្លាស់ប្តូរការពិតដែលថាព្រះរាជ្យព្រះជិតមកដល់ហើយ!"
នាមអរូបី "ព្រះរាជ្យ" អាចត្រូវបានបង្ហាញជាមួយកិរិយាស័ព្ទ "សោយរាជ្យ" ឬ "គ្រប់គ្រង" ។ "ឆាប់ៗខាងមុខនេះព្រះជាម្ចាស់នឹងគ្រប់គ្រងគ្រប់ទីកន្លែងជាស្តេច" ឬ "ភស្តុតាងដែលបង្ហាញថាព្រះកំពុងគ្រប់គ្រងនៅជុំវិញអ្នក" ។ មើលរបៀបដែលអ្នកបកប្រែប្រយោគស្រដៀងគ្នានៅក្នុងជំពូក១០ ខ៨ ។
ព្រះយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះទៅកាន់មនុស្ស ៧០ នាក់ដែលទ្រង់បានចាត់ឲ្យទៅ។ ទ្រង់និយាយបែបនេះដើម្បីបង្ហាញថាទ្រង់ហៀបនឹងនិយាយអ្វីដែលសំខាន់។
ពួកសិស្សនឹងយល់ថានេះសំដៅទៅលើពេលវេលានៃការជំនុំជំរះចុងក្រោយរបស់មនុស្សមានបាប។
«ព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនវិនិច្ឆ័យទោសក្រុងសូដុមធ្ងន់ធ្ងរដូចទ្រង់នឹងវិនិច្ឆ័យក្រុងនោះទេ»។ “ ព្រះនឹងវិនិច្ឆ័យទោសប្រជាជននៅក្រុងនោះខ្លាំងជាងទ្រង់នឹងវិនិច្ឆ័យប្រជាជនក្រុងសូដុម”
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលដូចជាប្រជាជននៅក្រុងខូរ៉ាស៊ីននិងភូមិបេតសៃដានៅទីនោះស្តាប់ព្រះអង្គ ប៉ុន្តែពួកគេមិនស្តាប់ទេ។
ព្រះយេស៊ូកំពុងរៀបរាប់អំពីស្ថានភាពមួយដែលអាចកើតឡើងនៅអតីតកាល។ "ប្រសិនបើមាននរណាម្នាក់បានធ្វើការអស្ចារ្យសម្រាប់ប្រជាជនទីរ៉ូសនិងស៊ីដូនដែលខ្ញុំបានធ្វើសម្រាប់អ្នក"
"មនុស្សអាក្រក់ដែលរស់នៅទីនោះអាចបង្ហាញថាពួកគេមានការសោកស្តាយចំពោះអំពើបាបរបស់ពួកគេ"
"ស្លៀកបាវហើយអង្គុយក្នុងផេះ"
"ប៉ុន្តែដោយសារអ្នកមិនបានប្រែចិត្តហើយជឿលើខ្ញុំទោះបីអ្នកបានឃើញខ្ញុំធ្វើការអស្ចារ្យក៏ដោយក៏ព្រះជាម្ចាស់នឹងវិនិច្ឆ័យទោសអ្នកធ្ងន់ជាង ប្រជាជនក្រុងទីរ៉ូសនិងស៊ីដូន"
"នៅថ្ងៃចុងក្រោយនោះពេលដែលព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សគ្រប់គ្នា"
ឥឡូវនេះព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ប្រជាជននៅក្រុងកាពើណិម ពួកគេហាក់ដូចជាកំពុងស្ដាប់ព្រះអង្គ ប៉ុន្ដែពួកគេមិនស្ដាប់ទេ។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរមួយនេះដើម្បីស្ដីបន្ទោសប្រជាជននៅក្រុងកាពើណិមដោយសារអំនួតរបស់ពួកគេ។ "អ្នកប្រាកដជាមិនឡើងទៅឋានសួគ៌ទេ!" ឬ "ព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនតម្កើងអ្នកទេ!"
ឃ្លានេះមានន័យថា“ ដំកើងឡើងខ្ពស់” ។
នេះអាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "អ្នកនឹងចុះទៅស្ថាននរក" ឬ "ព្រះជាម្ចាស់នឹងបញ្ជូនអ្នកទៅ ស្ថាននរក"
ការប្រៀបធៀបអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាជាគំរូ។ "នៅពេលនរណាម្នាក់ស្តាប់អ្នក ដូចជាពួកគេកំពុងស្តាប់ខ្ញុំដែរ"
ការប្រៀបធៀបអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាជាគំរូ។ "នៅពេលនរណាម្នាក់បដិសេធអ្នកវាដូចជាពួកគេកំពុងបដិសេធខ្ញុំដែរ"
ការប្រៀបធៀបអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាជាគំរូ។ "នៅពេលនរណាម្នាក់បដិសេធខ្ញុំ ដូចជាពួកគេកំពុងបដិសេធអ្នកដែលបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមកដែរ"
នេះសំដៅទៅលើព្រះបិតាដែលបានតែងតាំងព្រះយេស៊ូសម្រាប់កិច្ចការពិសេសនេះ។ "ព្រះជាម្ចាស់ដែលបានចាត់ខ្ញុំអោយមក"
ភាសាខ្លះចាំបាច់ត្រូវនិយាយថាចិតសិបនាក់បានចេញទៅមុនគេដូចយូឌីប៊ីដែរ។ នេះគឺជាព័ត៌មានច្បាស់លាស់ដែលអាចស្តាប់ទៅកាន់តែច្បាស់។
អ្នកប្រហែលជាចង់បន្ថែមលេខយោង៖ "កំណែខ្លះមាន '៧២' ជំនួសឲ្យ '៧០ ។ '"
ត្រង់នេះ «ឈ្មោះ» សំដៅទៅលើអំណាចនិងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះយេស៊ូ។
ព្រះយេស៊ូបានប្រើឧទាហរណ៍មួយដើម្បីប្រៀបធៀបរបៀបដែលព្រះកំពុងយកឈ្នះសាតាំងពេលដែលសិស្សរបស់ព្រះអង្គ ៧០នាក់កំពុងផ្សព្វផ្សាយនៅតាមក្រុងនានាដូចជាផ្លេកបន្ទោរ។
អាចមានន័យថា ១) ធ្លាក់លឿនដូចផ្លេកបន្ទោរឬ ២) ធ្លាក់ពីលើមេឃដូចផ្លេកបន្ទោរចុះក្រោម។ ដោយសារអត្ថន័យទាំងពីរអាចទៅរួចវាជាការល្អបំផុតក្នុងការរក្សារូបភាព។
"សិទ្ធិអំណាចដើម្បីជាន់ពស់និងកំទេចខ្យាដំរី។ " អត្ថន័យដែលអាចមានគឺ ១) នេះសំដៅទៅលើពស់ពិតនិងខ្យាដំរីឬ ២) ពស់និងខ្យាដំរីគឺជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់វិញ្ញាណអាក្រក់។ យូឌីប៊ីបកប្រែរឿងនេះថាសំដៅទៅលើវិញ្ញាណអាក្រក់៖“ ខ្ញុំបានផ្តល់សិទ្ធិឱ្យអ្នកវាយលុកវិញ្ញាណអាក្រក់”
នេះបញ្ជាក់ថាពួកគេនឹងធ្វើបែបនេះហើយមិនត្រូវរងរបួសឡើយ។ "ដើរលើពស់និងខ្យាដំរីហើយនឹងមិនធ្វើឲ្យពួកគេឈឺចាប់ទេ"
ខ្យាដំរីគឺជាសត្វតូចៗដែលមានក្រញ៉ាំពីរនិងមានទ្រនិចដែលមានជាតិពុលនៅកន្ទុយរបស់វា។
"ខ្ញុំបានផ្តល់ឲ្យអ្នកនូវសិទ្ធិអំណាចដើម្បីបង្ក្រាបអំណាចរបស់សត្រូវ" ឬ "ខ្ញុំបានផ្តល់ឲ្យអ្នកនូវសិទ្ធិអំណាចដើម្បីកម្ចាត់សត្រូវ" ។ សត្រូវគឺសាតាំង។
"កុំអរសប្បាយដោយសារវិញ្ញាណចុះចូលនឹងអ្នក" ។ នេះក៏អាចត្រូវបានបញ្ជាក់នៅក្នុងទម្រង់វិជ្ជមានផងដែរ។ "រីករាយដែលឈ្មោះរបស់អ្នកត្រូវបានសរសេរនៅលើស្ថានសួគ៌ច្រើនជាងអ្នករីករាយដែលវិញ្ញាណចុះចូលនឹងអ្នក!"
នេះអាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ព្រះបានសរសេរឈ្មោះរបស់អ្នកនៅលើស្ថានសួគ៌" ឬ "ឈ្មោះរបស់អ្នកស្ថិតនៅក្នុងបញ្ជីមនុស្សដែលជាពលរដ្ឋនៃស្ថានសួគ៌"
នេះជាងារសំខាន់សំរាប់ព្រះ។ ។
"ស្ថានបរមសុខ" និង "ផែនដី" តំណាងឲ្យអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលមាន។ "ធ្វើជាម្ចាស់លើមនុស្សគ្រប់គ្នានិងអ្វីៗទាំងអស់នៅលើមេឃនិងផែនដី"
នេះសំដៅទៅលើការបង្រៀនពីមុនរបស់ព្រះយេស៊ូអំពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ពួកសិស្ស។ វាជាការល្អបំផុតក្នុងការនិយាយថា "រឿងទាំងនេះ" ហើយទុកឲ្យអ្នកអានកំណត់អត្ថន័យ។
"ពីមនុស្សដែលមានប្រាជ្ញានិងមានការយល់ដឹង" ។ ដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់បានលាក់សេចក្តីពិតពីពួកគេប្រជាជនទាំងនេះពិតជាមិនមានប្រាជ្ញានិងការយល់ដឹងទេទោះបីពួកគេគិតថាពួកគេជាមនុស្សយល់ដឹងក៏ដោយ។ "ពីមនុស្សដែលគិតថាពួកគេមានប្រាជ្ញានិងមានការអប់រំ"
នេះសំដៅទៅលើអ្នកដែលមិនមានការអប់រំច្រើនតែពួកគេសុខចិត្តទទួលយកការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូ។ "ប្រហែលជាមនុស្សមានការអប់រំតិចតួចប៉ុន្តែស្តាប់ព្រះ"
"ដូចជាកូនក្មេង" មនុស្សដែលដឹងថាខ្លួនមិនមានប្រាជ្ញានិងចំណេះដឹងមានឆន្ទៈត្រូវបានបង្រៀនដូចជាកូនៗ មានឆន្ទៈ។
"គាប់ព្រះហឫទ័យអ្នកឲ្យធ្វើរឿងនេះ"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ព្រះបិតាខ្ញុំបានប្រគល់អ្វីៗទាំងអស់មកខ្ញុំ”
ទាំងនេះគឺជាឋានៈសំខាន់ៗដែលពិពណ៌នាអំពីទំនាក់ទំនងរវាងព្រះជាម្ចាស់និងព្រះយេស៊ូ។
ពាក្យដែលត្រូវបានបកប្រែជា “ ស្គាល់” មានន័យថាត្រូវដឹងពីបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ ព្រះវរបិតាស្គាល់ព្រះយេស៊ូតាមរបៀបនេះ។
ព្រះយេស៊ូបានសំដៅលើខ្លួនព្រះអង្គផ្ទាល់ជាមនុស្សទី ៣ ។
នេះមានន័យថាមានតែព្រះបិតាទេដែលដឹងថាព្រះបុត្រាជានរណា។
ពាក្យដែលត្រូវបានបកប្រែថា “ ស្គាល់” មានន័យថាត្រូវដឹងពីបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ ព្រះយេស៊ូស្គាល់ព្រះជាបិតារបស់ព្រះអង្គតាមរបៀបនេះ។
នេះមានន័យថាមានតែព្រះបុត្រាប៉ុណ្ណោះដែលដឹងថាព្រះបិតាជានរណា។
"អ្នកណាដែលព្រះបុត្រាចង់បង្ហាញឲ្យស្គាល់ព្រះបិតា"
ពាក្យ «ឯកជន» បង្ហាញថាទ្រង់នៅម្នាក់ឯងជាមួយសិស្ស។ "ក្រោយមកនៅពេលដែលទ្រង់នៅតែម្នាក់ឯងជាមួយពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គ ទ្រង់បានបែរទៅរកពួកគេហើយនិយាយថា"
នេះប្រហែលជាសំដៅទៅលើការធ្វើល្អនិងការអស្ចារ្យដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើ។ "តើវាល្អប៉ុណ្ណាសម្រាប់អ្នកដែលឃើញរឿងដែលអ្នកឃើញខ្ញុំធ្វើ"
នេះបញ្ជាក់ថាព្រះយេស៊ូមិនទាន់បានធ្វើរឿងទាំងនោះទេ។ "ប៉ុន្តែមិនអាចមើលឃើញវាបានទេ ពីព្រោះខ្ញុំមិនទាន់បានធ្វើវានៅឡើយទេ"
នេះប្រហែលជាសំដៅទៅលើការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូ។ "អ្វីដែលអ្នកបានឮខ្ញុំនិយាយ"
នេះបញ្ជាក់ថាព្រះយេស៊ូមិនទាន់បង្រៀននៅឡើយទេ។ "ប៉ុន្តែមិនអាចស្តាប់ពួកគេបានទេ ព្រោះខ្ញុំមិនទាន់បានចាប់ផ្តើមបង្រៀននៅឡើយ"
ព្រះយេស៊ូបានឆ្លើយតបរឿងមួយទៅកាន់គ្រូជនជាតិយូដាម្នាក់ដែលចង់ល្បងព្រះយេស៊ូ។
នេះរំលឹកយើងអំពីព្រឹត្តិការណ៍ថ្មីនិងមនុស្សថ្មីនៅក្នុងរឿង។
"តតាំងព្រះយេស៊ូ"
ព្រះយេស៊ូមិនស្វែងរកព័ត៌មានទេ។ ទ្រង់ប្រើសំណួរទាំងនេះដើម្បីសាកល្បងចំណេះដឹងរបស់គ្រូជនជាតិជ្វីហ្វ។ "ប្រាប់ខ្ញុំនូវអ្វីដែលលោកម៉ូសេបានសរសេរនៅក្នុងច្បាប់" ក្រឹត្យវិន័យ
នេះអាចត្រូវបានសួរជាទម្រង់សកម្ម។ "តើម៉ូសេសរសេរអ្វីនៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យ?
"តើអ្នកបានអានយល់យ៉ាងណា?" ឬ "តើអ្នកយល់យ៉ាងណានូវអ្វីដែលបានសរសេរ?"
បុរសនោះកំពុងដកស្រង់អ្វីដែលម៉ូសេបានសរសេរក្នុងក្រឹត្យវិន័យ។
ទាំងអស់នេះមានន័យថាមនុស្សម្នាក់ត្រូវស្រឡាញ់ព្រះទាំងស្រុង។
ឧទាហរណ៍នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់កាន់តែច្បាស់។ "ស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនឯង"
នេះសំដៅទៅលើសមាជិកនៃសហគមន៍របស់មនុស្សម្នាក់។ "ពលរដ្ឋរបស់អ្នក" ឬ "ប្រជាជននៃសហគមន៍របស់អ្នក"
"ប៉ុន្តែគ្រូនោះចង់រកវិធីដើម្បីបង្ហាញអំពីភាពត្រឹមត្រូវរបស់គាត់ដូច្នេះគាត់បាននិយាយថា" ឬ "ប៉ុន្តែចង់បង្ហាញថាអ្វីដែលគាត់និយាយគឺត្រឹមត្រូវ"
ព្រះយេស៊ូឆ្លើយទៅបុរសនោះដោយប្រើឧទាហរណ៍មួយ។ “ ជាការឆ្លើយតបរបស់ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់រឿងនេះដល់គាត់”
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មាន។ "ហើយតើខ្ញុំគួរគិតយ៉ាងណា អ្នកណាជាអ្នកជិតខាងនិងខ្ញុំស្រឡាញ់ដូចខ្លួនឯង?" របស់ "មនុស្សដែលជាអ្នកជិតខាងរបស់ខ្ញុំដែលខ្ញុំគួរស្រឡាញ់?"
នេះបង្ហាញពីតួអង្គថ្មីនៅក្នុងប្រស្នា។
"គាត់ត្រូវបានព័ទ្ធជុំវិញដោយចោរប្លន់" ឬ "ចោរប្លន់ខ្លះបានវាយប្រហារគាត់"
"យករបស់ទាំងអស់ដែលគាត់មាន" ឬ "លួចរបស់របរទាំងអស់របស់គាត់"
នេះមានន័យថា "ស្ទើរតែស្លាប់" ។
នេះមិនមែនជាអ្វីដែលមនុស្សម្នាក់បានគ្រោងទុកទេ។
នេះណែនាំមនុស្សថ្មីនៅក្នុងរឿងប៉ុន្តែមិនបញ្ជាក់ពីឈ្មោះរបស់គាត់ទេ។
"នៅពេលបូជាចារ្យបានឃើញបុរសរងរបួស" ។ បូជាចារ្យគឺជាមនុស្សដែលមានជំនឿសាសនា ដូច្នេះទស្សនិកជននឹងស្មានថាគាត់ជួយបុរសដែលរងរបួសនោះ។ ដោយសារគាត់មិនបានធ្វើដូច្នេះឃ្លានេះអាចត្រូវបានគេនិយាយថា "ប៉ុន្តែនៅពេលគាត់បានឃើញបុរសនោះ" ដើម្បីយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះលទ្ធផលដែលមិននឹកស្មានដល់នេះ។
វាបញ្ជាក់ថាគាត់មិនបានជួយបុរសនោះទេ។ "គាត់មិនបានជួយបុរសដែលរងរបួសនោះទេប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញបានដើរកាត់គាត់នៅម្ខាងទៀតនៃផ្លូវ"
ពួកលេវីបម្រើក្នុងព្រះវិហារ។ គេរំពឹងថាគាត់នឹងជួយបុរសជ្វីហ្វរបស់គាត់។ ដោយសារគាត់មិនបានជួយ នេះអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ពីរឿងនោះ។ "គាត់ក៏មិនបានជួយដែរប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញបានឆ្លងកាត់នៅម្ខាងទៀត"
នេះណែនាំមនុស្សថ្មីនៅក្នុងរឿងដោយមិនប្រាប់ឈ្មោះ។ យើងដឹងថាគាត់មកពីស្រុកសាម៉ារី។
ជនជាតិយូដាមើលងាយជនជាតិសាម៉ារីហើយស្មានថាគាត់នឹងមិនជួយបុរសដែលរងរបួសនោះទេ។
"នៅពេលជនជាតិសាម៉ារីបានឃើញបុរសដែលរងរបួសនោះ"
"គាត់អាណិតបុរសនោះណាស់"
គាត់នឹងដាក់ប្រេងនិងស្រាលើរបួសមុនសិន។ "គាត់ដាក់ស្រានិងប្រេងលើមុខរបួសហើយរុំគាត់ដោយក្រណាត់"
ស្រាត្រូវបានប្រើដើម្បីសម្អាតមុខរបួសហើយប្រេងប្រហែលជាត្រូវបានគេប្រើដើម្បីការពារការឆ្លង។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ថា។ ចាក់ប្រេងនិងស្រាលើវាដើម្បីជួយព្យាបាលពួកគេ”
"សត្វផ្ទាល់់ខ្លួនរបស់គាត់" ។ នេះគឺជាសត្វដែលគាត់ធ្លាប់ផ្ទុកអីវ៉ាន់ធ្ងន់។ វាប្រហែលជាសត្វលា។
"ប្រាក់ឈ្នួលពីរថ្ងៃ" ។ "កាក់" គឺជាពហុវចនៈនៃ "ពីរកាក់" ។
"ម្ចាស់ផ្ទះសំណាក់" ឬ "អ្នកដែលថែរក្សាផ្ទះសំណាក់"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ចាក់ឡើងវិញថា។ "នៅពេលខ្ញុំត្រឡប់មកវិញខ្ញុំនឹងសងអ្នកវិញនូវចំនួនទឹកប្រាក់បន្ថែមដែលអ្នកចំណាយ"
នេះអាចត្រូវបានសរសេរជាសំណួរពីរ។ "តើអ្នកគិតយ៉ាងម៉េច? ក្នុងចំណោមបុរសទាំងបីនាក់នោះតើអ្នកណាជាអ្នកជិតជិតខាង ... បុរសដែលត្រូវចោរប្លន់?"
"បានបង្ហាញខ្លួនគាត់ថាជាអ្នកជិតខាងពិត"
"ចំពោះបុរសដែលត្រូវចោរប្លន់"
"តាមរបៀបដូចគ្នាអ្នកក៏គួរតែទៅជួយមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលអ្នកអាចធ្វើបាន"
ព្រះយេស៊ូមកដល់ផ្ទះម៉ាថាជាកន្លែងដែលប្អូនស្រីរបស់នាងគឺម៉ារីស្តាប់ព្រះយេស៊ូដោយយកចិត្តទុកដាក់បំផុត។
ពាក្យនេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ព្រឹត្តិការណ៍ថ្មី។
«កាលព្រះយេស៊ូនិងសិស្សរបស់ព្រះអង្គកំពុងធ្វើដំណើរទៅ»
នេះណែនាំ« ភូមិ »ថាជាទីតាំងថ្មីប៉ុន្តែមិនដាក់ឈ្មោះវាទេ។
ណែនាំម៉ាថាជាតួអង្គថ្មី។ ភាសារបស់អ្នកអាចមានវិធីណែនាំមនុស្សថ្មី។
ជារឿងធម្មតានិងគួរអោយគោរពសំរាប់អ្នកសិក្សានៅពេលនោះ។ "អង្គុយនៅលើឥដ្ឋក្បែរព្រះយេស៊ូ"
នេះសំដៅទៅលើអ្វីៗដែលព្រះយេស៊ូបានបង្រៀនពេលនៅផ្ទះម៉ាថា។ “ ស្តាប់តាមព្រះអម្ចាស់បង្រៀន”
"រវល់ណាស់" ឬ "រវល់ពេក"
ម៉ាថាកំពុងត្អូញត្អែរថាព្រះអម្ចាស់បានអនុញ្ញាតឲ្យម៉ារីអង្គុយស្តាប់ព្រះអង្គនៅពេលមានការងារជាច្រើនត្រូវធ្វើ។ នាងគោរពព្រះអម្ចាស់ដូច្នេះនាងបានប្រើសំណួរវោហារសាស្ត្រដើម្បីធ្វើឲ្យពាក្យបណ្តឹងរបស់នាងកាន់តែសមរម្យ។ "វាហាក់ដូចជាអ្នកមិនយកចិត្តទុកដាក់ ... តែម្នាក់ឯង"
ព្រះយេស៊ូនិយាយឈ្មោះម៉ាថាឡើងវិញដើម្បីបញ្ជាក់។ "ម៉ាថាជាទីស្រឡាញ់" ឬ "ម៉ាថា"
ព្រះយេស៊ូកំពុងប្រៀបធៀបអ្វីដែលម៉ារីកំពុងធ្វើជាមួយនឹងអ្វីដែលម៉ាថាកំពុងធ្វើ។ វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការធ្វើឲ្យមានភាពច្បាស់លាស់ថា។ “ រឿងតែមួយគត់ដែលពិតជាចាំបាច់គឺត្រូវស្តាប់ការបង្រៀនរបស់ខ្ញុំ” ឬ“ ការស្តាប់ការបង្រៀនរបស់ខ្ញុំគឺចាំបាច់ជាងការរៀបចំអាហារ”
អាចមានន័យថា ១) "ខ្ញុំនឹងមិនយកឱកាសនេះចេញពីនាងទេ" ឬ ២) "នាងនឹងមិនបាត់បង់នូវអ្វីដែលនាងទទួលបានទេនៅពេលនាងកំពុងស្តាប់ខ្ញុំ"
ពួកគេមិនត្រូវយកថង់ប្រាក់ កាបូបស្ពាយ ឬស្បែកជើងទៅជាមួយឡើយ ហើយក៏កុំជម្រាបសួរអ្នកណាតាមផ្លូវដែរ។
ពួកគេត្រូវប្រោសអ្នកជំងឺក្នុងភូមិនោះឲ្យបានជា ហើយប្រាប់អ្នកភូមិថា៖ «ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅជិតអ្នករាល់គ្នាហើយ»។
នៅថ្ងៃដែលព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោស អ្នកក្រុងសូដុមទទួលទោសស្រាលជាងអ្នកក្រុងនោះទៅទៀត។
ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ កុំអាលត្រេកអរពេលឃើញវិញ្ញាណអាក្រក់ចុះចូលអ្នករាល់គ្នា តែត្រូវត្រេកអរដោយព្រោះអ្នករាល់គ្នាមានឈ្មោះកត់ទុកនៅស្ថានបរមសុខវិញ។
ព្រះវរបិតាសព្វព្រះហឫទ័យបង្ហាញព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដល់អស់អ្នកដែលមិនវង្វេងដូចជាក្មេងៗ។
អ្នកត្រូវស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នកអស់ពីចិត្ត អស់ពីព្រលឹង អស់ពីកម្លាំង និងអស់ពីគំនិត ហើយត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯងដែរ។
ពេលគាត់ឃើញបុរសនោះ គាត់ក៏ដើរវាងហួសទៅ។
គាត់ឃើញបុរសនោះ ក៏ដើរវាងហួសទៅដែរ។
គាត់ចូលទៅជិតអ្នករបួស យកប្រេង និងស្រាចាក់ពីលើមុខរបួស ព្រមទាំងរុំរបួសឲ្យគាត់។ គាត់លើកអ្នករបួសដាក់លើជំនិះរបស់គាត់ នាំទៅផ្ទះសំណាក់ ហើយថែទាំអ្នកនោះ។
សូមអញ្ជើញទៅ និងប្រព្រឹត្តដូចអ្នកស្រុកសាម៉ារីដូចក្នុងរឿងប្រស្នានោះចុះ!
នាងម៉ារីអង្គុយនៅទៀបព្រះបាទាព្រះអម្ចាស់ និងស្ដាប់ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ។
នាងម៉ាថារវល់តែរៀបចំម្ហូបអាហារបម្រើព្រះអង្គ។
នាងម៉ារីបានជ្រើសយកចំណែកដ៏ល្អវិសេសនោះហើយ។
1 មានថ្ងៃមួយ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែអធិស្ឋាននៅកន្លែងមួយ រួចហើយមានសិស្សម្នាក់ទូលព្រះអង្គថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់! សូមបង្រៀនយើងខ្ញុំឲ្យចេះអធិស្ឋាន ដូចលោកយ៉ូហានបានបង្រៀនសិស្សរបស់លោក ឲ្យចេះអធិស្ឋានដែរ»។ 2 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «ពេលណាអ្នករាល់គ្នាអធិស្ឋាន ត្រូវពោលថា «ឱព្រះបិតាអើយ សូមឲ្យព្រះនាមព្រះអង្គបានវិសុទ្ធ។ សូមឲ្យព្រះរាជ្យព្រះអង្គបានមកដល់។ 3 សូមប្រទានអាហារដែលយើងខ្ញុំត្រូវការរៀងរាល់ថ្ងៃ។ 4 សូមអត់ទោសបាបយើងខ្ញុំ ដូចយើងខ្ញុំបានអត់ទោសឲ្យអស់ណា ដែលបានប្រព្រឹត្តខុសនឹងយើងខ្ញុំដែរ។កុំនាំយើងខ្ញុំធ្លាក់ក្នុងការល្បួងឡើយ»។ 5 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា បើមានមិត្តសម្លាញ់ម្នាក់មករកអ្វីពាក់កណ្ដាលអធ្រាត្រ ហើយពោលថា៖ «សម្លាញ់អើយ! សូមឲ្យគ្នាខ្ចីនំបុ័ងបីដុំសិនមក 6 ដោយដឹងមិត្តភក្ដិទើបនឹងធ្វើដំណើរមកដល់ ហើយគ្មានអ្វីទទួលគេសោះ»។ 7 អ្នកនៅក្នុងផ្ទះម្នាក់ប្រហែលឆ្លើយមកវិញថា៖ «កុំរំខានគ្នាធ្វើអ្វី!។ គ្នាបិទទ្វារហើយ ម្យ៉ាងទៀត កូនចៅគ្នាកំពុងដេកលក់ គ្នាមិនអាចក្រោកទៅយកនំបុ័ងឲ្យសម្លាញ់ឯងបានទេ»។ 8 ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ទោះបីជាម្ចាស់ផ្ទះមិនក្រោកទៅយកនំបុ័ង ដោយសារជាសម្លាញ់ក៏ដោយ តែដោយសារខ្មាសនឹងការទទូចអង្វរឥតខ្មាស នោះគាត់ប្រាកដជាក្រោកទៅយកនំប៉័ងតាមតែអ្នកចង់បាន ។ 9 ចំពោះខ្ញុំវិញ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ចូរសុំ! នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានឲ្យ ចូរស្វែងរក! គង់នឹងឃើញ ចូរគោះទ្វារ! នោះព្រះអង្គនឹងបើកឲ្យមិនខាន។ 10 ដ្បិតអ្នកណាសុំ អ្នកនោះតែងទទួល អ្នកណាស្វែងរក នោះតែងតែឃើញ ហើយអ្នកណាដែលគោះ នោះនឹងបើកឲ្យអ្នកដែលគោះ។ 11 អ្នករាល់គ្នាជាឪពុកបែបណា បើកូនសុំត្រី តើឪពុកនឹងយកពស់ពិសឲ្យវាឬ? 12 បើកូនសុំពងមាន់ តើឪពុកនឹងយកខ្យាដំរីឲ្យវាដែរឬ? 13 ដូច្នេះ សូម្បីតែអ្នករាល់គ្នាដែលជាមនុស្សអាក្រក់ ក៏ចេះយករបស់ល្អៗឲ្យកូនដែរ ចុះចំណង់បើព្រះបិតាដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខវិញ តើព្រះអង្គនឹងប្រទានព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធឲ្យអស់អ្នកដែលសុំពីព្រះអង្គយ៉ាងណាទៅទៀត?» 14 ព្រះយេស៊ូកំពុងបណ្ដេញអារក្សចេញពីមនុស្សគម្នាក់។ លុះពេលអារក្សចេញផុតទៅ មនុស្សគនោះនិយាយបានវិញ ហើយមហាជនក៏ស្ងើចសរសើរគ្រប់គ្នា។ 15 ប៉ុន្តែ មានអ្នកខ្លះនិយាយថា៖ «អ្នកនេះដេញអារក្សបានដូច្នេះ ដោយប្រើអំណាចបេលសេប៊ូលជាស្ដេចអារក្ស»។ 16 មានអ្នកខ្លះទៀតល្បងល និងស្វែងរកទីសម្គាល់ពីស្ថានបរសុខមកបញ្ជាក់។ 17 ព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់គំនិតរបស់គេ រួចព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «នគរណាដែលបែកបាក់គ្នាឯង នគរនោះមុខជាត្រូវវិនាស ហើយផ្ទះណាដែលបែកបាក់គ្នាឯង ក៏មុខជារលំសង្កត់គ្នាមិនខាន។ 18 ប្រសិនបើ សាតាំងទាស់ទែងបែកបាក់គ្នាឯង តើរាជ្យរបស់វានៅស្ថិតស្ថេរម្តេចបាន? ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាថា ខ្ញុំដេញអារក្សដោយអំណាចបេលសេប៊ូល។ 19 ប្រសិនបើខ្ញុំដេញអារក្សដោយអំណាចបេលសេប៊ូលមែន តើកូនចៅរបស់អ្នករាល់គ្នាដេញអារក្សដោយអំណាចនរណាគេទៅវិញ?។ ហេតុនេះហើយបានជាកូនចៅរបស់អ្នករាល់គ្នា នឹងដាក់ទោសអ្នករាល់គ្នាវិញម្តង។ 20 ប៉ុន្តែ បើខ្ញុំដេញអារក្សដោយឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់មែន នោះបានសេចក្តីថាព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងមកដល់អ្នករាល់គ្នាហើយ។ 21 ពេលណាមានមនុស្សណាម្នាក់ខ្លាំងពូកែ ប្រដាប់ដោយអាវុធការពារផ្ទះរបស់ខ្លួន នោះទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គេនឹងនៅស្ថិតស្ថេរគង់វង្ស 22 ប៉ុន្តែ បើមានម្នាក់ទៀតខ្លាំងពូកែជាង គេនឹងមកដកហូតគ្រឿងអាវុធ និងរឹបអូសទ្រព្យសម្បត្តិពីអ្នកនោះ។ 23 អ្នកណាមិននៅខាងខ្ញុំ អ្នកនោះប្រឆាំងនឹងខ្ញុំ ហើយអ្នកណាមិនជួយប្រមូលផ្ដុំខ្ញុំទេ អ្នកនោះកំពុងតែកំចាត់កំចាយខ្ញុំហើយ។ 24 ពេលណាវិញ្ញាណអាក្រក់ចេញពីមនុស្សម្នាក់ វានឹងស្វែងរកទីវាលហួតហែង ដើម្បីសម្រាក។ បើវារកពុំឃើញទេ នោះវាមុខជានិយាយថា៖ «អញនឹងវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះ ដែលអញទើបនឹងចេញមក»។ 25 លុះពេលត្រឡប់មកដល់ហើយ ឃើញផ្ទះនោះបោសស្អាត ហើយរៀបចំមានរបៀបរៀបរយ។ 26 នោះវានឹងទៅបបួលវិញ្ញាណអាក្រក់ប្រាំពីរទៀត ដែលសុទ្ធតែអាក្រក់ជាងវា ឲ្យមកចូលអ្នកនោះ។ ចំណែកឯស្ថានភាពចុងក្រោយរបស់អ្នកនោះ រឹតតែអាក្រក់លើសដើមទៅទៀត»។ 27 កាលព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលការនេះរួចហើយ មានស្ត្រីម្នាក់បន្លឺសំឡេងចេញពីបណ្ដាជន ទូលព្រះអង្គថា៖ «ស្ត្រីដែលបានបង្កើតលោក ព្រមទាំងបានបំបៅលោក ពិតជាមានពរមែន»។ 28 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖ «អ្នកណាស្ដាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយអនុវត្តតាម អ្នកនោះហើយមានពរជាង»។ 29 កាលមហាជនប្រជុំគ្នាកាន់តែច្រើន ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «មនុស្សជំនាន់នេះអាក្រក់ណាស់។ គេស្វែងរកទីសម្គាល់អស្ចារ្យ ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់មិនប្រទានទីសម្គាល់ណាផ្សេងទៀត ក្រៅពីទីសម្គាល់របស់ព្យាការីយ៉ូណាសឡើយ។ 30 ដ្បិតលោកយ៉ូណាសក្លាយជាទីសម្គាល់ ឲ្យអ្នកក្រុងនីនីវេឃើញយ៉ាងណា នោះបុត្រមនុស្សក៏នឹងធ្វើជាទីសម្គាល់ ឲ្យមនុស្សជំនាន់នេះឃើញយ៉ាងនោះដែរ។ 31 មហាក្សត្រីយ៍ស្រុកខាងត្បូងនឹងក្រោកឡើង កាលណាព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សជំនាន់នេះ និងថ្កោលទោសពួកគេផង ព្រោះព្រះនាងបានយាងមកពីចុងបំផុតនៃផែនដី ដើម្បីស្ដាប់ប្រាជ្ញាញាណរបស់ស្ដេចសាឡូម៉ូន និងរកមើលក្រែងលោមាននរណាប្រសើរលើសស្ដេចសាឡូម៉ូនទៀត។ 32 អ្នកក្រុងនីនីវេនឹងក្រោកឈរឡើងជាមួយមនុស្សជំនាន់នេះ នៅថ្ងៃដែលព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សលោក ព្រមទាំងថ្កោលទោសគេផង ព្រោះអ្នកក្រុងនីនីវេបានកែប្រែចិត្តគំនិត កាលបានឮសេចក្តីប្រកាសរបស់លោកយ៉ូណាស និងរកមើលក្រែងលោកមាននរណាម្នាក់ប្រសើរលើសលោកយ៉ូណាសទៀត។ 33 គ្មាននរណាអុជចង្កៀង យកទៅលាក់ទុក ឬយកធុងគ្របពីលើនោះឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ គេតែងយកចង្កៀងទៅដាក់លើជើងចង្កៀង ដូច្នេះអស់អ្នកដែលចូលទៅក្នុងផ្ទះនឹងបានភ្លឺ។ 34 ភ្នែកជាចង្កៀងរបស់រូបកាយ។ ពេលណាភ្នែកអ្នកនៅភ្លឺល្អ រូបកាយអ្នកទាំងមូលក៏ភ្លឺដែរ។ ប៉ុន្តែ បើភ្នែកអ្នកងងឹតវិញ រូបកាយអ្នកក៏ងងឹតដែរ។ 35 ហេតុនេះ ត្រូវប្រយ័ត្នកុំឲ្យពន្លឺនៅក្នុងខ្លួនអ្នក ទៅជាងងឹតឡើយ។ 36 ប្រសិនបើរូបកាយរបស់អ្នកទាំងមូលមានពន្លឺ គ្មានផ្នែកណាមួយងងឹតនោះទេ រូបកាយទាំងមូលរបស់អ្នកប្រៀបបីដូចជាចង្កៀងភ្លឺចិញ្ចែងចិញ្ចាចលើអ្នកដែរ»។ 37 ក្រោយពេលព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលរួចហើយ មានបុរសម្នាក់ខាងគណៈផារីស៊ី សូមយាងព្រះអង្គទៅសោយព្រះស្ងោយនៅផ្ទះគាត់ ដូច្នេះព្រះយេស៊ូក៏យាងចូលទៅរួមតុជាមួយគាត់។ 38 អ្នកខាងគណៈផារីស៊ីភ្ញាក់ផ្អើល ព្រោះឃើញព្រះយេស៊ូមិនលាងព្រះហស្ដមុនពេលសោយអាហារ។ 39 ប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «ឥឡូវនេះ ពួកផារីស៊ីអើយ អ្នករាល់គ្នាសម្អាតពែង និងចានតែផ្នែកខាងក្រៅប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែ ផ្នែកខាងក្នុងអ្នករាល់គ្នាវិញ ពោរពេញទៅដោយចិត្តលោភលន់ និងគំនិតអាក្រក់។ 40 មនុស្សឆោតល្ងង់អើយ តើព្រះជាម្ចាស់សម្អាតខាងក្រៅ តើព្រះអង្គមិនសម្អាតខាងក្នុងដែរទេឬ? 41 ចូរចែកទានដល់ជនក្រីក្រនូវអ្វីដែលមានខាងក្នុង នោះគ្រប់ទាំងអស់នឹងបានស្អាតបរិសុទ្ធសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា។ 42 អ្នកត្រូវវេទនាហើយ ពួកផារីស៊ីអើយ! ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាថ្វាយមួយភាគដប់ពីជីរអង្កាម ជីរលីងល័ខ និងបន្លែគ្រប់មុខ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាព្រងើយកន្តើយមិនប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីសុចរិត និងស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ នេះហើយជាការចាំបាច់ ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រព្រឹត្តដោយសុចរិត និងស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយមិនបំភ្លេចចោលការឯទៀតឡើយ។ 43 អ្នកត្រូវវេទនាហើយ ពួកផារីស៊ីអើយ ព្រោះអ្នករាល់គ្នាចូលចិត្តអង្គុយកៅអីខាងមុខក្នុងសាលាប្រជុំ ហើយឲ្យគេគោរពរាប់អាននៅតាមផ្សារ។ 44 អ្នករាល់គ្នាត្រូវវេទនាជាពុំខាន ព្រោះអ្នករាល់គ្នាប្រៀបបីដូចផ្នូរខ្មោច ដែលមនុស្សដើរជាន់ដោយមិនដឹងខ្លួន»។ 45 មានបណ្ឌិតខាងវិន័យម្នាក់ទូលព្រះអង្គថា៖ «លោកគ្រូ លោកមានប្រសាសន៍ដូច្នេះធ្វើឲ្យយើងខ្ញុំអាម៉ាស់»។ 46 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖ «អ្នកត្រូវវេទនាហើយ ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យអើយ ព្រោះអ្នករាល់គ្នាបានបង្កើតវិន័យតឹងរ៉ឹងដាក់លើមនុស្ស ប៉ុន្តែអ្នករាល់គ្នាមិនជួយគេទេ សូម្បីតែប៉ុនម្រាមដៃក៏គ្មានផង។ 47 អ្នករាល់គ្នាត្រូវវេទនាហើយ! ព្រោះអ្នករាល់គ្នាសង់ផ្នូរឲ្យព្យាការី ដែលបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាបានសម្លាប់។ 48 ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាជាសាក្សី ហើយអ្នករាល់គ្នាសមគំនិតជាមួយកិច្ចការរបស់បុព្វបុរស ដ្បិតពួកគេបានសម្លាប់ពួកព្យាការី ហើយអ្នករាល់គ្នាបានសង់ផ្នូរឲ្យ។ 49 ហេតុនេះហើយបានជាព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់បន្លឺឡើងថា៖ «យើងនឹងចាត់ព្យាការី និងពួកសាវ័ក គេនឹងបៀតបៀន និងសម្លាប់ពួកគេខ្លះ»។ 50 បន្ទាប់មក មនុស្សជំនាន់នេះនឹងទទួលខុសត្រូវ ចំពោះការខ្ចាយឈាមរបស់បុព្វបុរស តាំងពីកំណើតពិភពលោកមកម៉្លេះ 51 គឺចាប់តាំងពីការខ្ចាយឈាមរបស់លោកអេបិល រហូតដល់លោកសាការី ដែលត្រូវគេសម្លាប់នៅត្រង់ចន្លោះទីអាសនៈ និងទីសក្ការៈ។ ពិតណាស់ ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា មនុស្សជំនាន់នេះនឹងត្រូវទទួលខុសត្រូវ។ 52 អ្នករាល់គ្នាត្រូវវេទនាហើយ ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យអើយ ព្រោះអ្នករាល់គ្នាបានបិទសោទ្វារ ដែលនាំស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយអ្នករាល់គ្នាមិនត្រឹមតែមិនបានចូលខ្លួនទេ គឺថែមទាំងឃាត់អស់អ្នកដែលចង់ចូល មិនឲ្យគេចូលទៀតផង»។ 53 ក្រោយពេល ព្រះយេស៊ូយាងចាកចេញពីទីនោះទៅ ពួកអាចារ្យ និងពួកខាងគណៈផារីស៊ីនាំគ្នាប្រឆាំងនឹងព្រះអង្គ ហើយដេញដោលសួរព្រះអង្គអំពីរឿងផ្សេងៗជាច្រើន 54 រកល្បិចកលចាប់កំហុសព្រះអង្គ។
នេះគឺជាការចាប់ផ្តើមនៃផ្នែកបន្ទាប់នៃរឿង។ ព្រះយេស៊ូបង្រៀនសិស្សរបស់ទ្រង់ ឲ្យ អធិស្ឋាន។
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ការចាប់ផ្តើមនៃផ្នែកថ្មីនៃរឿង។ ប្រសិនបើភាសារបស់អ្នកមានរបៀបសម្រាប់បកប្រែបាន អ្នកអាចពិចារណាប្រើវានៅទីនេះ។
វាជារឿងធម្មតាទេដែលព្រះយេស៊ូអធិស្ឋានចប់មុនពេលសិស្សសួរសំណួរ។ "ព្រះយេស៊ូកំពុងអធិស្ឋាននៅកន្លែងជាក់លាក់មួយ។ នៅពេលដែលទ្រង់បានអធិស្ឋានចប់ហើយមានម្នាក់នៅក្នុងចំណោម"
"ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់សិស្សរបស់ព្រះអង្គ"
ព្រះយេស៊ូកំពុងបញ្ជាសិស្សឲ្យគោរពនាមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលជាបិតាដោយហៅទ្រង់ថា«បិតា»ពេលអធិដ្ឋានទៅព្រះអង្គ។
នេះជាងារសំខាន់សំរាប់ព្រះជាម្ចាស់។ ។
"ធ្វើឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាគោរពនាមរបស់ព្រះអង្គ" ។ "នាម" ជារឿយៗសំដៅទៅលើមនុស្សទាំងមូល។ "សូមអោយមនុស្សទាំងអស់តម្កើងព្រះអង្គ"
សកម្មភាពរបស់ព្រះដែលគ្រប់គ្រងលើមនុស្សគ្រប់រូបត្រូវបានគេនិយាយដូចជាព្រះអង្គផ្ទាល់ដែរ។ "សូមឲ្យទ្រង់យាងមកគ្រប់គ្រងលើមនុស្សគ្រប់គ្នា"
ព្រះយេស៊ូបន្ដបង្រៀនសិស្សអំពីរបៀបអធិស្ឋាន។
ទាំងនេះគឺជាភាពចាំបាច់ប៉ុន្តែពួកគេគួរតែត្រូវបានបកប្រែជាសំណើជាជាងការបញ្ជា។ វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមអ្វីមួយដូចជា "សូម" ដល់ពួកគេដើម្បីធ្វើឲ្យច្បាស់។ "សូមប្រទានឲ្យយើង ... សូមអត់ទោសឲ្យយើង ... សូមកុំនាំយើង"
នំប៉័ងគឺជាអាហារដែលមានតំលៃថោកដែលមនុស្សបរិភោគជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ វាត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីយោងទៅលើអាហារជាទូទៅ។ “ អាហារដែលយើងត្រូវការរាល់ថ្ងៃ”
"អភ័យទោសឲ្យយើងដែលបានធ្វើបាបនឹងព្រះអង្គ" ឬ "អត់ទោសបាបរបស់យើង"
"ព្រោះយើងក៏អត់ទោស"
"អ្នកណាបានធ្វើបាបនឹងយើង" ឬ "អ្នកដែលបានធ្វើខុសនឹងយើង"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់នៅក្នុងទម្រង់វិជ្ជមាន។ "នាំយើងចេញពីការល្បួង"
ព្រះយេស៊ូបន្ដបង្រៀនសិស្សអំពីការអធិស្ឋាន។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរមួយដើម្បីបង្រៀនសិស្ស។ "ឧបមាថាម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកមាន" ឬ "ឧបមាថាអ្នកមាន"
"សូមឲ្យខ្ញុំខ្ចីនំប៉័ងបីដុំ" ឬ "ផ្តល់ឲ្យខ្ញុំនូវនំប៉័ងបីដុំហើយខ្ញុំនឹងសងអ្នកវិញ" ។ ម្ចាស់ផ្ទះមិនមានស្បៀងអាហារត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីផ្តល់ឲ្យភ្ញៀវរបស់គាត់ទេ។
នំប៉័ងត្រូវបានគេប្រើជាញឹកញាប់ដើម្បីតំណាងឲ្យអាហារជាទូទៅ។ “ អាហារដែលចម្អិនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់មួយពេល” ឬ“ អាហារដែលបានរៀបចំគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់មនុស្សម្នាក់បរិភោគ”
វាបញ្ជាក់ថាពួកគេនៅឆ្ងាយពីផ្ទះ។ "កំពុងធ្វើដំណើរហើយទើបតែមកដល់ផ្ទះរបស់ខ្ញុំ"
"អាហារដែលត្រៀមរួចរាល់ដើម្បីផ្តល់ឲ្យគាត់"
"វាមិនងាយស្រួលទេសម្រាប់ខ្ញុំក្នុងការក្រោកឡើង"
ព្រះយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ទៅសិស្សរបស់ព្រះអង្គ។ ពាក្យ "អ្នក" គឺពហុវចនៈ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកសិស្សហាក់ដូចជាពួកគេកំពុងតែសុំនំប៉័ង។ "ផ្តល់នំបុ័ងដល់គាត់ព្រោះគាត់ជាមិត្តរបស់គាត់"
នេះសំដៅទៅលើការពិតដែលថាអ្នកដែលស្នើសុំនំប៉័ងមិនអើពើនឹងភាពមិនងាយស្រួលសម្រាប់មិត្តរបស់គាត់ក្រោកទាំងកណ្តាលយប់ដើម្បីយកនំប៉័ងឲ្យគាត់។
ព្រះយេស៊ូបានឲ្យបញ្ជាទាំងនេះដើម្បីលើកទឹកចិត្ដអ្នកកាន់តាមព្រះអង្គឲ្យអធិដ្ឋានជានិច្ច។ ភាសាខ្លះក៏អាចត្រូវការព័ត៌មានបន្ថែមជាមួយកិរិយាស័ព្ទទាំងនេះដែរ។ ប្រើទម្រង់នៃ "អ្នក" ដែលនឹងសមស្របបំផុតនៅក្នុងបរិបទនេះ។ “ បន្តសួររកអ្វីដែលអ្នកត្រូវការ…បន្តស្វែងរកអ្វីដែលអ្នកត្រូវការពីព្រះ ... បន្តគោះទ្វារ”
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានវាទៅអ្នក” រឺ“ អ្នកនឹងទទួល”
គោះទ្វាគឺវាយវាពីរបីដងដើម្បីឲ្យមនុស្សម្នាក់នៅក្នុងផ្ទះដឹងថាអ្នកកំពុងឈរនៅខាងក្រៅ។ វាក៏អាចត្រូវបានបកប្រែដោយប្រើវិធីដែលមនុស្សនៅក្នុងវប្បធម៌របស់អ្នកបង្ហាញថាពួកគេបានមកដល់ដូចជា "ស្រែកហៅ" ឬ "ក្អក" ឬ "ទះដៃ" ។ ត្រង់នេះមានន័យថាមនុស្សម្នាក់គួរតែបន្ដអធិស្ឋានដល់ព្រះរហូតដល់គាត់ឆ្លើយ។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ព្រះនឹងបើកទ្វាសម្រាប់អ្នក” ឬ“ ព្រះនឹងស្វាគមន៍អ្នកនៅខាងក្នុង”
ព្រះយេស៊ូបញ្ចប់បង្រៀនសិស្សអំពីការអធិស្ឋាន។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរដើម្បីបង្រៀនសិស្សរបស់ព្រះអង្គ។ វាក៏អាចត្រូវបានសរសេរជាសេចក្តីថ្លែងបញ្ជាក់ផងដែរ។ “ គ្មានឪពុកណា…ជាត្រី”
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរដើម្បីបង្រៀនសិស្សរបស់ព្រះអង្គ។ វាក៏អាចត្រូវបានសរសេរជាសេចក្តីថ្លែងបញ្ចាក់ផងដែរ។ "ហើយអ្នកនឹងមិនដែលឲ្យខ្យាដំរីដល់គេទេប្រសិនបើគេសុំពងមាន់"
ខ្យាដំរីគឺស្រដៀងនឹងសត្វពីងពាងប៉ុន្តែវាមានកន្ទុយដែលមានទ្រនិចពិស។ ប្រសិនបើខ្យាដំរីមិនត្រូវបានគេស្គាល់ទេអ្នកអាចបកប្រែវាថាជា“ ពីងពាងដែលមានជាតិពុល” ឬ“ ពីងពាងដែលមានទ្រនិច”
"សូម្បីអ្នកជាមនុស្សអាក្រក់ក៏ដឹង" ឬ "ទោះបីជាអ្នកមានបាបក៏ដោយក៏អ្នកដឹងដែរ"
"តើព្រះបិតារបស់អ្នកដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌នឹងប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ... ដល់អ្នកនោះ?" ព្រះយេស៊ូប្រើសំណួរម្ដងទៀតដើម្បីបង្រៀនសិស្សរបស់ព្រះអង្គ។ នេះអាចត្រូវបានបកប្រែជាសេចក្តីថ្លែងបញ្ជាក់។ "អ្នកអាចដឹងច្បាស់ថាព្រះបិតារបស់អ្នកដែលបានយាងមកពីស្ថានសួគ៌នឹងប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ... ដល់គាត់"
នេះគឺជាផ្នែកបន្ទាប់នៃរឿង។ ព្រះយេស៊ូត្រូវបានគេសួរបន្ទាប់ពីទ្រង់បានបណ្ដេញអារក្សចេញពីបុរសគម្នាក់។
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មានបន្ថែម។ “ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែដេញអារក្សចេញពីមនុស្ស” ឬ“ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែធ្វើឲ្យអារក្សចាកចេញពីមនុស្សម្នាក់”
វាមិនទំនងថាអារក្សមិនអាចនិយាយបានទេ។ អារក្សនេះច្បាស់ជាមានសមត្ថភាពរារាំងមនុស្សមិនឲ្យនិយាយ។ "អារក្សបណ្តាលអោយបុរសនោះមិនអាចនិយាយបាន"
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់កន្លែងដែលសកម្មភាពចាប់ផ្តើម។ ប្រសិនបើភាសារបស់អ្នកមានរបៀបបកប្រែផ្សែង អ្នកអាចពិចារណាប្រើវានៅទីនេះ។ នៅពេលដែលអារក្សចេញពីបុរសនោះ មនុស្សមួយចំនួនបានរិះគន់ព្រះយេស៊ូហើយថាព្រះយេស៊ូបង្រៀនអំពីវិញ្ញាណអាក្រក់។
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មានបន្ថែម។ "នៅពេលអារក្សចេញពីបុរស" ឬ "នៅពេលដែលអារក្សចេញពីបុរសនោះ"
"បុរសដែលមិនអាចនិយាយបានឥឡូវនេះអាចនិយាយបាន"
«គាត់ដេញអារក្សដោយអំណាចបេលសេប៊ូលជាអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់អារក្ស»
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមឆ្លើយតបនឹងហ្វូងមនុស្ស។
"មនុស្សផ្សេងទៀតបានសាកល្បងព្រះយេស៊ូ" ។ ពួកគេចង់ឲ្យទ្រង់បង្ហាញថាអំណាចរបស់ព្រះអង្គមកពីព្រះ។
"ហើយសុំឲ្យទ្រង់បង្ហាញទីសម្គាល់ពីលើឋានសួគ៌" ឬ "ដោយទាមទារឲ្យទ្រង់បង្ហាញទីសម្គាល់មួយពីលើស្ថានសួគ៌មក" ។ នេះជាមូលហេតុដែលពួកគេចង់ឲ្យទ្រង់បង្ហាញថាអំណាចរបស់ទ្រង់គឺមកពីព្រះ។
"នគរ" នៅទីនេះសំដៅទៅលើប្រជាជននៅក្នុងនោះ។ នេះក៏អាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្មផងដែរ។ “ ប្រសិនបើប្រជាជននៃនគរណាមួយធ្វើសង្គ្រាមក្នុងចំណោមពួកគេពួកគេនឹងបំផ្លាញនគររបស់ពួកគេ”
នៅទីនេះ "ផ្ទះ" សំដៅទៅលើគ្រួសារ។ “ ប្រសិនបើសមាជិកគ្រួសារឈ្លោះគ្នាពួកគេនឹងបំផ្លាញក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ”
"គាំងហើយត្រូវបំផ្លាញ។ " ការដួលរលំនៃផ្ទះនេះសំដៅទៅលើការបំផ្លាញក្រុមគ្រួសារនៅពេលដែលសមាជិកវាយតប់គ្នា។
«សាតាំង»នៅទីនេះគឺសំដៅទៅលើពួកអារក្សដែលដើរតាមសាតាំងនឹងជាសាតាំងផ្ទាល់។ “ ប្រសិនបើសាតាំងនិងសមាជិកនៃនគររបស់វាកំពុងតែច្បាំងនឹងគ្នា”
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរដើម្បីបង្រៀនប្រជាជន។ នេះអាចត្រូវបានបកប្រែជាសេចក្តីថ្លែងបញ្ជាក់។ "ប្រសិនបើសាតាំង ... នគររបស់វានឹងមិនស្ថិតស្ថេរ" ឬ "ប្រសិនបើសាតាំង ... អាណាចក្ររបស់វានឹងត្រូវបែកបាក់គ្នា"
"បើអ្នកនិយាយថាគឺដោយអំណាចនៃបេលសេប៊ូលដែលខ្ញុំបណ្តេញអារក្សចេញពីមនុស្ស" ។ ផ្នែកបន្ទាប់នៃការខ្វែងគំនិតរបស់វាអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា "នោះនឹងមានន័យថាសាតាំងត្រូវបានបែកបាក់ទាស់នឹងខ្លួនវា"
"ប្រសិនបើខ្ញុំ ... តើកូនចៅរបស់អ្នករាល់គ្នាដេញអារក្សដោយអំណាចនរណាគេទៅវិញ?" ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរដើម្បីបង្រៀនប្រជាជន។ អត្ថន័យនៃសំណួររបស់ព្រះយេស៊ូអាចបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ "ប្រសិនបើខ្ញុំ ... យើងត្រូវតែយល់ស្របថាអ្នកដើរតាមអ្នកក៏បណ្តេញអារក្សដោយអំណាចរបស់បេលសេប៊ូល។ ប៉ុន្តែអ្នកមិនជឿថាវាជាការពិតទេ"
“ ពួកអ្នកដែលដេញអារក្សដោយអំណាចព្រះនឹងវិនិច្ឆ័យទោសអ្នកដោយនិយាយថាខ្ញុំដេញអារក្សដោយអំណាចរបស់បេលសេប៊ូល”
«ម្រាមដៃរបស់ព្រះ»សំដៅទៅលើឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ។
"នេះបង្ហាញថាព្រះរាជ្យរបស់ព្រះបានមកដល់អ្នកហើយ"
នេះនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូដែលធ្វើឲ្យអារក្សសាតាំងនិងអារក្សផ្សេងទៀតបរាជ័យ ដោយព្រះយេស៊ូជាបុរសខ្លាំងដែលយកអ្វីដែលជារបស់បុរសខ្លាំងម្នាក់នោះ។
"ដកអាវុធដែលការពារបុរសនោះចេញ"
"គ្មានអ្នកណាអាចលួចរបស់របរគាត់បានទេ"
"លួចទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់" ឬ "ដកហូតយករបស់អ្វីដែលគាត់ចង់បាន"
"មនុស្សដែលមិនគាំទ្រខ្ញុំ" ឬ "មនុស្សដែលមិនធ្វើការជាមួយខ្ញុំ"
"ធ្វើការប្រឆាំងនឹងខ្ញុំ" ។ នេះសំដៅទៅលើអ្នកដែលបាននិយាយថាព្រះយេស៊ូបានធ្វើការជាមួយសាតាំង។
ព្រះយេស៊ូចង់សំដៅទៅលើការប្រមូលពួកសិស្សដែលដើរតាមព្រះអង្គ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ “ អ្នកណាដែលមិនឲ្យមនុស្សមកតាមខ្ញុំធ្វើឲ្យពួកគេទៅឆ្ងាយពីខ្ញុំ”
នេះសំដៅទៅលើ "កន្លែងដែលស្ងាត់ជ្រងំ" ដែលជាកន្លែងដែលវិញ្ញាណអាក្រក់វង្វេង។
"ប្រសិនបើវិញ្ញាណមិនអាចរកឃើញការសំរាកនៅទីនោះទេ"
នេះសំដៅទៅលើមនុស្សដែលវាធ្លាប់រស់នៅ។ "អ្នកដែលវាធ្លាប់រស់នៅ!" ។
ការប្រៀបធៀបនេះនិយាយអំពីមនុស្សនោះហាក់ដូចជាពួកគេជាផ្ទះមួយដែលត្រូវបានបោសសម្អាត។ វាបញ្ជាក់ថាផ្ទះនៅតែទទេ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្មជាមួយព័ត៌មានដែលបានធ្វើឲ្យច្បាស់។ "រកឃើញថាមនុស្សនោះប្រៀបដូចជាផ្ទះមួយដែលមាននរណាម្នាក់បានបោសស្អាតហើយដាក់របស់របរទាំងអស់ដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់វាប៉ុន្តែទុកវាចោល" ។ ឬ "រកឃើញថាមនុស្សនោះប្រៀបដូចជាផ្ទះដែលស្អាតនិងរៀបចំតែឥតមានអ្វីសោះ"
ព័ត៌មានដែលបាត់អាចត្រូវបានបន្ថែម។ "ស្ថានភាពអាក្រក់ជាងស្ថានភាពរបស់គាត់គឺមុនពេលវិញ្ញាណចាកចេញទៅទៀត"
នេះគឺជាការសម្រាកនៅក្នុងការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ស្ត្រីម្នាក់និយាយពីព្រះពរហើយព្រះយេស៊ូឆ្លើយតប។
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់មួយនៅក្នុងរឿង។ ប្រសិនបើភាសារបស់អ្នកមានរបៀបបកប្រែបាន អ្នកអាចពិចារណាប្រើវានៅទីនេះ។
នេះមានន័យថា“ និយាយលឺៗលើសពីសំលេងរំខានរបស់ហ្វូងមនុស្ស”
ផ្នែកនៃរាងកាយរបស់ស្ត្រីត្រូវបានប្រើដើម្បីសំដៅទៅលើស្ត្រីទាំងមូល។ "តើវាល្អប៉ុណ្ណាសម្រាប់ស្ត្រីដែលបានបំបៅអ្នកដោយសុដន់របស់នាង" ឬ "ស្ត្រីដែលបានបំបៅអ្នកនិងសុដន់របស់នាងត្រូវតែរីករាយ"
"វាកាន់តែប្រសើរសម្រាប់អ្នកទាំងនោះ"
ព្រះយេស៊ូបន្ដបង្រៀនបណ្ដាជន។
"នៅពេលដែលមនុស្សកាន់តែច្រើនចូលរួមក្នុងហ្វូងមនុស្ស" ឬ "នៅពេលដែលហ្វូងមនុស្សកាន់តែច្រើនឡើង ៗ "
នៅទីនេះ "ជំនាន់" សំដៅទៅលើប្រជាជន។ "ប្រជាជនដែលរស់នៅពេលនេះគឺជាមនុស្សអាក្រក់"
“ ពួកគេចង់អោយខ្ញុំបង្ហាញទីសម្គាល់” រឺ“ អ្នកជាច្រើនចង់អោយខ្ញុំបង្ហាញទីសម្គាល់” ។ ព័ត៌មានអំពីបង្ហាញទីសម្គាល់ប្រភេទណាដែលពួកគេចង់បានអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ឲ្យច្បាស់។ “ អ្នកទាំងអស់គ្នាចង់អោយខ្ញុំធ្វើការអស្ចារ្យជាភស្ដុតាងថាខ្ញុំបានមកពីព្រះ”
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនឲ្យពួកគេនូវទីសម្គាល់នោះទេ"
"អ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះយ៉ូណាស" ឬ "ការអស្ចារ្យដែលព្រះបានធ្វើចំពោះយ៉ូណាស"
នេះមានន័យថាព្រះយេស៊ូនឹងធ្វើទីសម្គាល់មួយពីព្រះសំរាប់ជនជាតិយូដានៅថ្ងៃនោះដូចគ្នានឹងយ៉ូណាសដែរដែលជាទីសំគាល់ពីព្រះដល់ប្រជាជននៅនីនីវេ។
ព្រះយេស៊ូចង់សំដៅទៅលើអង្គទ្រង់ផ្ទាល់។
"ប្រជាជនដែលរស់នៅសព្វថ្ងៃ"
នេះសំដៅទៅលើម្ចាស់ក្សត្រីយ៏សេបា។ សេបាគឺជាអាណាចក្រមួយនៅខាងត្បូងអ៊ីស្រាអែល។
"ក៏នឹងក្រោកឈរឡើងហើយវិនិច្ឆ័យប្រជាជននៅពេលនេះ"
នេះមានន័យថានាងមកពីឆ្ងាយ។ “ នាងបានមកពីចំងាយឆ្ងាយណាស់” រឺ“ នាងមកពីកន្លែងឆ្ងាយ”
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាពួកគេមិនបានស្តាប់តាមព្រះយេស៊ូទេ។ "ខ្ញុំធំជាងសាឡូម៉ូនតែអ្នកមិនបានស្តាប់តាមខ្ញុំទេ"
ព្រះយេស៊ូកំពុងនិយាយអំពីខ្លួនព្រះអង្គ។ “ ខ្ញុំធំជាងសាឡូម៉ូន”
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ សំដៅទៅលើទីក្រុងនីនីវេសម័យបុរាណ។ "បុរសដែលបានរស់នៅក្នុងទីក្រុងបុរាណនីនីវេ"
រួមបញ្ចូលទាំងបុរសនិងស្ត្រី។ "ប្រជាជន"
"ប្រជាជននៅពេលនេះ"
"ព្រោះប្រជាជននីនីវេបានប្រែចិត្ត"
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា ពួកគេមិនបានស្តាប់តាមព្រះយេស៊ូទេ។ "ខ្ញុំធំជាងយ៉ូណាស ប៉ុន្តែអ្នកមិនបានប្រែចិត្តទេ"
ព្រះយេស៊ូកំពុងនិយាយអំពីខ្លួនព្រះអង្គ។ "ខ្ញុំធំជាងយ៉ូណាស"
ព្រះយេស៊ូបញ្ចប់បង្រៀនហ្វូងមនុស្ស។
ខ៣៣-៣៦ ជាពាក្យប្រៀបធៀបមួយ ដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលពីការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ថា ជា«ពន្លឺ»ដែលគួរតែចែកចាយដល់មនុស្សគ្រប់គ្នា ឲ្យធ្វើតាម។ ទ្រង់មានបន្ទូលអំពីមនុស្ស ដែលមិនទទួលយកការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គថា ស្ថិតនៅក្នុង“ ភាពងងឹត” ។
"លាក់វា ឬដាក់នៅក្រោមធុង"
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មានដែលបាត់។ "ប៉ុន្តែពួកគេដាក់វាលើជើងចង្កៀង" ឬ "ប៉ុន្តែពួកគេដាក់វានៅលើតុ"
នៅក្នុងផ្នែកខ្លះនៃឧទាហរណ៍រឿង ដែលពួកគេបានឃើញព្រះយេស៊ូពន្យល់ថា ដូចជាភ្នែកផ្តល់ពន្លឺដល់រាងកាយ។
ភ្នែកជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់ចក្ខុវិស័យ។
រាងកាយជាពាក្យប្រៀបធៀប សម្រាប់ជីវិតរបស់មនុស្សម្នាក់។
"ភ្នែក" នៅទីនេះ ជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់ចក្ខុវិស័យ។ "នៅពេលដែលចក្ខុវិស័យរបស់អ្នកល្អ" ឬ "នៅពេលដែលអ្នកមើលឃើញល្អ"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "ពន្លឺនឹងពេញរាងកាយរបស់អ្នក" ឬ "អ្នកនឹងអាចមើលឃើញអ្វីៗទាំងអស់យ៉ាងច្បាស់"
"ភ្នែក"នៅទីនេះ ជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់ចក្ខុវិស័យ។ "នៅពេលដែលចក្ខុវិស័យរបស់អ្នកមិនល្អ" ឬ "នៅពេលដែលអ្នកមើលឃើញមិនល្អ"
"អ្នកនឹងមិនអាចមើលឃើញអ្វីទាំងអស់"
"ត្រូវប្រាកដថា អ្វីដែលអ្នកគិត ជាពន្លឺមិនមែនជាភាពងងឹតទេ" ឬ "ត្រូវប្រាកដថា អ្នកដឹងពីអ្វីដែលជាពន្លឺ ហើយដឹងថាអ្វីជាភាពងងឹត"
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលដូចគ្នានឹងរឿងប្រៀបប្រដូច។ ទ្រង់មានបន្ទូលពីមនុស្ស ដែលពេញទៅដោយសេចក្តីពិត ដូចជាពួកគេជាចង្កៀងដែលភ្លឺចែងចាំង។
នេះជាការចាប់ផ្តើមនៃផ្នែកបន្ទាប់នៃសាច់រឿង។ ព្រះយេស៊ូបានត្រូវអញ្ជើញឲ្យមកសោយនៅផ្ទះរបស់ផារីស៊ីម្នាក់។
សំដៅទៅលើផ្ទះរបស់ផារិីស៊ី។
"អង្គុយនៅតុ" ។ តាមទំនៀមទម្លាប់សម្រាប់ការសម្រាកដូចជាអាហារពេលល្ងាច មានភាពសម្រាក សម្រាប់បុរសដែលបរិភោគគេអង្គុយចុះ យ៉ាងស្រួលនៅជុំវិញតុ។
ពួកផារីស៊ីមានច្បាប់មួយ ដែលមនុស្សត្រូវលាងដៃដើម្បី ឲ្យបានស្អាតស្អំចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ “ លាងដៃ” ឬ“ លាងដៃរបស់គាត់ដើម្បីស្អាតស្អំ”
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមនិយាយជាមួយផារិស៊ីម្នាក់ដោយប្រើពាក្យប្រៀបធៀប។ ទ្រង់ប្រៀបធៀបវិធី ដែលពួកគេសម្អាតពែង និងចានទៅនឹងរបៀបដែលពួកគេសម្អាតខ្លួនឯង។
ការលាងសម្អាតធុងនៅខាងក្រៅ គឺជាផ្នែកមួយនៃការធ្វើពិធីសាសនារបស់ពួកផារីស៊ី។
ផ្នែកនៃការប្រៀបធៀបនេះ ផ្ទុយពីវិធីប្រុងប្រយ័ត្ន ដែលពួកគេសម្អាតខាងក្រៅចាន ដោយវិធីដែលពួកគេមិនអើពើនឹងស្ថានភាពផ្ទៃក្នុងរបស់ពួកគេ។
ឃ្លានេះអាចសំដៅទៅលើបុរស ឬស្ត្រីទោះបីជាពួកផារីស៊ីទាំងអស់ ដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលទៅកាន់នៅទីនេះជាបុរសក៏ដោយ។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំណួរមួយ ដើម្បីស្ដីបន្ទោសពួកផារីស៊ីដោយមិនយល់ថាអ្វី ដែលនៅក្នុងចិត្ដរបស់គេ គឺសំខាន់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ អាចបកប្រែជាសេចក្តីថ្លែងបញ្ជាក់។ "ព្រះជាម្ចាស់សម្អាតខាងក្រៅ ព្រះអង្គមិនសម្អាតខាងក្នុងដែរ!"
សំដៅទៅលើអ្វី ដែលពួកគេគួរធ្វើជាមួយពែងនិងចាន។ “ ផ្តល់ឲ្យអ្នកក្រនូវអ្វី ដែលមាននៅក្នុងពែង និងចានរបស់អ្នក” ឬ“ ចូរមានចិត្តសប្បុរសដល់អ្នកក្រ”
"អ្នកនឹងស្អាតស្អំទាំងស្រុង" ឬ "អ្នកនឹងស្អាតទាំងក្នុងនិងខាងក្រៅ"
"អ្នកឲ្យព្រះមួយភាគដប់នៃជីអង្កាមនិងរលីងល័ខរបស់អ្នកនិងបន្លែគ្រប់មុខដទៃទៀតពីសួនច្បាររបស់អ្នក" ។ ព្រះយេស៊ូបានលើកឧទាហរណ៍មួយពីរបៀបដែលពួកផារិស៊ីមានចិត្ដខ្ពង់ខ្ពស់ក្នុងការផ្ដល់ចំណូល១០ភាគរយ។
ទាំងនេះគឺជាបន្លែគ្រប់មុខ ។ មនុស្សដាក់ស្លឹកទាំងនេះបន្តិចបន្តួចចូលក្នុងម្ហូបរបស់ពួកគេដើម្បីផ្តល់រសជាតិ។ ប្រសិនបើមនុស្សមិនដឹងថាជីរអង្កាមនិងជីរលីងល័ខជាអ្វីទេអ្នកអាចប្រើឈ្មោះបន្លែគ្រប់មុខដែលពួកគេស្គាល់ឬការបញ្ចេញមតិទូទៅដូចជា "បន្លែគ្រប់មុខ ។
អត្ថន័យដែលអាចមានគឺ ១)“ រាល់បន្លែផ្សេងៗ” ២)“ រុក្ខជាតិសួនបន្លែផ្សេងៗ” ឬទី ៣)“ រាល់រុក្ខជាតិសួនច្បារផ្សេងទៀត” ។
«ត្រូវស្រឡាញ់ព្រះ» ឬ «ស្រឡាញ់ព្រះ»។ ព្រះជាម្ចាស់គឺស្រឡាញ់មនុស្ស
"ដោយមិនបរាជ័យ" សង្កត់ធ្ងន់ថានេះគួរតែត្រូវបានធ្វើជានិច្ច។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់នៅក្នុងទម្រង់វិជ្ជមាន។ “ និងធ្វើអ្វីៗដែលល្អៗផ្សេងទៀតដែរ”
ព្រះយេស៊ូបញ្ចប់ការនិយាយទៅកាន់ផារិស៊ី។
កន្លែងអង្គុយល្អ
"អ្នកចូលចិត្តមនុស្សស្វាគមន៍អ្នកដោយកិត្តិយស"
ពួកផារិស៊ីប្រៀបដូចជាផ្នូរដែលមិនមានស្លាកស្នាមពីព្រោះពួកគេមើលទៅស្អាតតែពួកគេបានធ្វើឲ្យមនុស្សនៅជុំវិញពួកគេមិនស្អាត។
ផ្នូរទាំងនេះគឺត្រូវបានគេជីកនៅក្នុងដីដែលសាកសពត្រូវបានគេកប់។ ពួកគេមិនមានថ្មពណ៌សដែលមនុស្សដាក់ជាធម្មតាលើផ្នូរដើម្បីឲ្យអ្នកដទៃអាចមើលឃើញ។
នៅពេលដែលជនជាតិយូដាដើរលើផ្នូរពួកគេនឹងក្លាយទៅជាមិនស្អាតតាមបែបប្រពៃណី។ ផ្នូរដែលមិនបានសម្គាល់ទាំងនេះបណ្តាលឲ្យពួកគេធ្វើដូច្នេះដោយចៃដន្យ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ "ដោយមិនដឹងខ្លួនហើយក្លាយជាមនុស្សមិនស្អាតបរិសុទ្ធ"
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្តើមឆ្លើយតបនឹងគ្រូជនជាតិយូដាម្នាក់។
នេះណែនាំតួអង្គថ្មីទៅក្នុងរឿង។
ការនិយាយរបស់ព្រះយេស៊ូអំពីពួកផារិស៊ីក៏មើលទៅដូចជាទាក់ទងនឹងគ្រូជនជាតិយូដាដែរ។
ព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាទ្រង់មានបំណងថ្កោលទោសសកម្មភាពរបស់គ្រូវិន័យនិងពួកផារីស៊ី។
"អ្នកដាក់បន្ទុកលើមនុស្សដែលធ្ងន់សម្រាប់ពួកគេដើម្បីដឹក" ។ ព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍អំពីអ្នកណាដែល ឲ្យច្បាប់ជាច្រើនដល់មនុស្សដូចជាអ្នកនោះឲ្យរបស់ធ្ងន់ ៗដើម្បីដឹកគេ។ "អ្នកដាក់បន្ទុកមនុស្សដោយផ្តល់ឲ្យពួកគេនូវច្បាប់ជាច្រើនដើម្បីធ្វើតាម"
អាចមានន័យថា១) "ធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដើម្បីជួយមនុស្សឲ្យទទួលបន្ទុកទាំងនោះ" ឬ ២) "កុំខិតខំប្រឹងប្រែងអនុវត្តបន្ទុកទាំងនោះដោយខ្លួនឯង" ។
ព្រះយេស៊ូកំពុងតែស្ដីបន្ទោសពួកផារិស៊ីនិងពួកអាចារ្យ។ ពួកគេបានដឹងពីការសម្លាប់ព្យាការីប៉ុន្តែមិនបានថ្កោលទោសដូនតារបស់ពួកគេចំពោះការសម្លាប់ពួកគេទេ។ "ដូច្នេះជាជាងការបដិសេធពួកគេអ្នកបញ្ជាក់និងយល់ព្រម"
នេះសំដៅទៅលើសេចក្តីថ្លែងមុនដែលថាគ្រូបង្រៀនច្បាប់បានដាក់បន្ទុកដល់មនុស្សដោយមានច្បាប់។
«ប្រាជ្ញា»ត្រូវបានប្រព្រឹត្ដដូចជាអ្នកអាចនិយាយសម្រាប់ព្រះ។ “ ព្រះដោយប្រាជ្ញារបស់ព្រះអង្គបាននិយាយ” ឬ“ ព្រះបាននិយាយដោយប្រាជ្ញា”
ខ្ញុំនឹងចាត់ព្យាការីនិងសាវ័កអោយមករកប្រជារាស្ដ្ររបស់យើង។ ព្រះបានប្រកាសទុកជាមុនថាលោកនឹងបញ្ជូនអ្នកព្យាការីនិងសាវ័កទៅបុព្វបុរសនៃជនជាតិយូដាដែលព្រះយេស៊ូកំពុងនិយាយ។
ប្រជាជនរបស់យើងនឹងធ្វើទុក្ខបុកម្នេញនិងសម្លាប់ព្យាការីនិងសាវ័កមួយចំនួន។ ព្រះបានប្រកាសទុកជាមុនថាបុព្វបុរសរបស់អ្នកស្ដាប់ជនជាតិយូដាដែលព្រះយេស៊ូកំពុងនិយាយនឹងធ្វើទុក្ខបុកម្នេញនិងសម្លាប់ព្យាការីព្រមទាំងពួកសាវ័កផងដែរ។
មនុស្សដែលព្រះយេស៊ូបាននិយាយនឹងត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះការសម្លាប់ព្យាការីដោយបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ។ “ ដូច្នេះព្រះជាម្ចាស់នឹងចាត់អោយមនុស្សជំនាន់នេះទទួលខុសត្រូវរាល់ការស្លាប់របស់ព្យាការីដែលមនុស្សបានសម្លាប់”
“ ឈាម…ស្រក់” គឺសំដៅទៅលើឈាមដែលកំពប់ពេលដែលគេសម្លាប់។«ឃាតកម្មរបស់ពួកព្យាការី»
នេះប្រហែលជាបូជាចារ្យនៅគម្ពីរសញ្ញាចាស់ដែលបានស្តីបន្ទោសប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលចំពោះការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ។ នេះមិនមែនជាឪពុករបស់យ៉ូហានបាទីស្ទទេ។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ដែលប្រជាជនបានសម្លាប់"
ព្រះយេស៊ូបញ្ចប់ការឆ្លើយតបនឹងគ្រូជនជាតិយូដា។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីសេចក្តីពិតរបស់ព្រះដូចជានៅក្នុងផ្ទះដែលគ្រូមិនព្រមចូលហើយនឹងមិនអោយអ្នកដទៃមានកូនសោចូលផងដែរ។ នេះមានន័យថាគ្រូមិនស្គាល់ព្រះហើយពួកគេរារាំងអ្នកដទៃមិនឲ្យស្គាល់គាត់ផងដែរ។
នេះតំណាងឲ្យមធ្យោបាយនៃការចូលប្រើដូចជាផ្ទះឬបន្ទប់ផ្ទុក។
"អ្នកខ្លួនឯងមិនបានចូលទៅទទួលយកចំណេះដឹង"
នេះជាចុងបញ្ចប់នៃផ្នែកនៃរឿងដែលព្រះយេស៊ូបានសោយអាហារនៅឯផ្ទះរបស់ផារិស៊ី។ ខគម្ពីរទាំងនេះប្រាប់អ្នកអាននូវអ្វីដែលកើតឡើងបន្ទាប់ពីផ្នែកសំខាន់នៃរឿងបញ្ចប់។
«ក្រោយពីព្រះយេស៊ូបានចេញពីផ្ទះរបស់ផារិស៊ីនោះ»
ពួកអាចារ្យនិងពួកផារីស៊ីមិនបានប្រកែកតវ៉ាដើម្បីការពារទស្សនៈរបស់ពួកគេទេ តែព្យាយាមចាប់ព្រះយេស៊ូដើម្បីពួកគេអាចចោទប្រកាន់ទ្រង់ពីការរំលោភច្បាប់របស់ព្រះ។
នេះមានន័យថាពួកគេចង់អោយព្រះយេស៊ូនិយាយអ្វីដែលមិនពិតដើម្បីពួកគេអាចចោទប្រកាន់គាត់។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ ឱព្រះបិតាអើយ សូមឲ្យព្រះនាមព្រះអង្គបានវិសុទ្ធ។ សូមឲ្យព្រះរាជ្យព្រះអង្គបានមកដល់។ សូមប្រទានអាហារដែលយើងខ្ញុំត្រូវការរៀងរាល់ថ្ងៃ។ សូមអត់ទោសបាបយើងខ្ញុំ ដូចយើងខ្ញុំបានអត់ទោសឲ្យអស់ណា ដែលបានប្រព្រឹត្តខុសនឹងយើងខ្ញុំដែរ។កុំនាំយើងខ្ញុំធ្លាក់ក្នុងការល្បួងឡើយ។
ដោយសារតែការតស៊ូមិនចេះខ្មាស់អៀនរបស់មិត្តភក្តិ។
ព្រះអង្គនឹងប្រទានព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ។
ពួកគេបានចោទប្រកាន់ព្រះអង្គថាដេញអាក្សដោយប្រើអំណាចបេលសេប៊ូលជាស្ដេចអារក្ស។
ព្រះអង្គដេញអារក្សដោយឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
ស្ថានភាពចុងក្រោយរបស់បុរសនឹងកាន់តែអាក្រក់ជាងលក្ខខណ្ឌទីមួយ។
អ្នកណាស្ដាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយអនុវត្តតាម អ្នកនោះហើយមានពរជាង។
ស្ដេចសាឡូម៉ូន នឹងលោកយ៉ូណាស។
ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ ពួកគេពោរពេញទៅដោយចិត្តលោភលន់ និងគំនិតអាក្រក់។
ពួកគេព្រងើយកន្តើយមិនប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីសុចរិត និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។
ពួកអ្នករាល់គ្នាបានបង្កើតវិន័យតឹងរ៉ឹងដាក់លើមនុស្ស ប៉ុន្តែអ្នករាល់គ្នាមិនជួយគេទេ សូម្បីតែប៉ុនម្រាមដៃក៏គ្មានផង។
ពួកមនុស្សជំនាន់នេះនឹងទទួលខុសត្រូវ ចំពោះការខ្ចាយឈាមរបស់បុព្វបុរស តាំងពីកំណើតពិភពលោកមកម៉្លេះ។
ពួកអាចារ្យ និងពួកខាងគណៈផារីស៊ីនាំគ្នាប្រឆាំងនឹងព្រះអង្គ ហើយដេញដោលសួរព្រះអង្គអំពីរឿងផ្សេងៗជាច្រើន ព្រមទាំងរកល្បិចកលចាប់កំហុសព្រះអង្គផងដែរ។
1 ខណៈពេលនោះ មានមហាជនរាប់ម៉ឺននាក់ជួបជុំគ្នា ស្ទើរតែដើរជាន់គ្នាទៅហើយ។ មុនដំបូង ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅសិស្សថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រយ័ត្ននឹងមេម្សៅរបស់ពួកខាងគណៈផារីស៊ី ជាមនុស្សមានពុតត្បុត។ 2 ប៉ុន្តែ គ្មានការលាក់កំបាំងណាមួយ មិនត្រូវគេលាតត្រដាងឃើញនោះឡើយ ហើយក៏គ្មានអាថ៌កំបាំងណា មិនត្រូវបើកគេដឹងដែរ។ 3 ដូច្នេះ អ្វីៗដែលអ្នករាល់គ្នានិយាយក្នុងទីងងឹត នឹងត្រូវគេឮនៅក្នុងពន្លឺថ្ងៃ ហើយអ្វីៗដែលអ្នករាល់គ្នាខ្សឹបដាក់ត្រចៀកនរណាម្នាក់នៅក្នុងបន្ទប់ មុខជាត្រូវអ្នកដទៃយកទៅប្រកាសនៅលើដំបូលផ្ទះមិនខាន។ 4 ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នា ដែលជាមិត្តសម្លាញ់របស់ខ្ញុំថា ចូរកុំខ្លាចអ្នកដែលសម្លាប់បានត្រឹមតែរូបកាយ ហើយពុំអាចធ្វើអ្វីដល់អ្នករាល់គ្នានោះឡើយ។ 5 ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថា អ្នករាល់គ្នាត្រូវខ្លាចនរណា គឺត្រូវខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ ដ្បិតព្រះអង្គមានអំណាចផ្ដាច់ជីវិត ហើយក៏អំណាចបោះទៅក្នុងភ្លើងនរកថែមទៀតផង។ មែន! ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អ្នករាល់គ្នាត្រូវខ្លាចព្រះអង្គ។ 6 តើគេលក់ចាបប្រាំថ្លៃពីរសេនមែនទេ? ទោះជាយ៉ាងណា ក៏ព្រះជាម្ចាស់ឥតភ្លេចចាបណាមួយនៅចំពោះព្រះភក្រ្តព្រះអង្គ។ 7 សូម្បីតែសរសៃសក់នៅលើក្បាលរបស់អ្នករាល់គ្នា ក៏ព្រះអង្គរាប់អស់ដែរ។ កុំខ្លាចអ្វីឡើយ។ អ្នករាល់គ្នាមានតម្លៃជាងចាបទៅទៀត។ 8 ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អ្នកណាដែលទទួលស្គាល់ខ្ញុំនៅចំពោះមុខមនុស្សលោក នោះបុត្រមនុស្សនឹងទទួលស្គាល់អ្នកនោះ នៅចំពោះមុខពួកទេវតារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ 9 ប៉ុន្តែ អ្នកណាបដិសេធមិនទទួលស្គាល់ខ្ញុំនៅចំពោះមុខមនុស្សលោក នោះបុត្រមនុស្សក៏នឹងបដិសេធមិនទទួលស្គាល់អ្នកនោះ នៅចំពោះមុខពួកទេវតារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ 10 អ្នកណាពោលពាក្យទាស់នឹងបុត្រមនុស្ស នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងលើកលែងទោសឲ្យ ប៉ុន្តែ អ្នកណាពោលពាក្យទាស់នឹងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធវិញ នោះព្រះអង្គមិនលើកលែងទោសឲ្យឡើយ។ 11 ពេលណាគេបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅកាត់ទោស ក្នុងសាលាប្រជុំ នៅមុខចៅក្រម និងអាជ្ញាធរ មិនត្រូវព្រួយបារម្ភពីរបៀបនិយាយ ដើម្បីឆ្លើយការពារខ្លួន ឬត្រូវនិយាយអ្វីនោះឡើយ។ 12 ដ្បិត ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធនឹងបង្រៀនអ្នករាល់គ្នានៅពេលនោះ ត្រូវនិយាយអ្វីហើយ»។ 13 មានបុរសម្នាក់ពីក្នុងចំណោមបណ្ដាជនទូលព្រះយេស៊ូថា៖ «លោកគ្រូ! សូមប្រាប់បងខ្ញុំឲ្យចែកកេរមត៌កមកចែកខ្ញុំផង»។ 14 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅបុរសនោះថា៖ «អ្នកអើយ តើនរណាបានតែងតាំងខ្ញុំឲ្យធ្វើជាចៅក្រម ឬអាជ្ញាកណ្តាលបែងចែកទ្រព្យសម្បត្តិអ្នករាល់គ្នាដូច្នេះ?»។ 15 ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅបណ្ដាជនថា៖ «ចូរប្រយ័ត្ន! កុំលោភលន់ចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិគេឲ្យសោះ ព្រោះជីវិតមនុស្សមិនអាស្រ័យលើសម្បត្តិបរិបូណ៌តែមួយមុខនោះឡើយ»។ 16 រួចព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលជាពាក្យប្រស្នាថា៖ «មានដីធ្លីរបស់សេដ្ឋីម្នាក់ផ្ដល់ភោគផលយ៉ាងបរិបូណ៌ 17 គាត់រិះគិតក្នុងចិត្តថា «តើខ្ញុំនឹងធ្វើយ៉ាងម៉េច ព្រោះខ្ញុំគ្មានកន្លែងដាក់ភោគផលដូច្នេះ?» 18 គាត់គិតទៀតថា «ខ្ញុំត្រូវធ្វើយ៉ាងនេះ គឺថាខ្ញុំរុះជង្រុករបស់ខ្ញុំចោល ហើយសង់ជង្រុកធំៗជាងមុន ហើយខ្ញុំប្រមូលស្រូវ និងភោគផលទាំងអស់ដាក់ក្នុងជង្រុកថ្មីវិញ។ 19 រួចខ្ញុំនឹងនិយាយប្រាប់ខ្លួនថា៖ «ឱព្រលឹងខ្ញុំអើយ អ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិយ៉ាងច្រើនបរិបូណ៌ ទុកចិញ្ចឹមជីវិតរាប់សិបឆ្នាំទៅមុខទៀត។ ខ្ញុំត្រូវសម្រាក គិតតែបរិភោគ និងស៊ីផឹកសប្បាយបានហើយ»។ 20 ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់គាត់ថា៖ «មនុស្សល្ងីល្ងើអើយ យប់នេះយើងនឹងដកជីវិតអ្នក តើទ្រព្យសម្បត្តិដែលអ្នកបានប្រមូលទុកនោះ បានទៅជារបស់នរណាវិញ?» 21 នេះជារបៀបមនុស្សម្នាក់ប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិទុកទុកសម្រាប់តែខ្លួនឯង ហើយគ្មានសម្បត្តិសួគ៌នៅក្នុងខ្លួន»។ 22 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួកសិស្សថា៖ «ហេតុនេះ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នា កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយពីជីវិតនេះ ថាតើត្រូវបរិភោគអ្វី ឬរូបកាយតុបតែងអ្វី ឬស្លៀកពាក់អ្វីឡើយ 23 ដ្បិត ជីវិតមានតម្លៃជាងម្ហូបអាហារ ហើយរូបកាយក៏មានតម្លៃជាងសម្លៀកបំពាក់ដែរ។ 24 ចូរមើលសត្វក្អែក វាមិនចេះសាបព្រោះ មិនចេះច្រូតកាត់។ ពួកវាគ្មានឃ្លាំងឬជង្រុកទេ ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់ចិញ្ចឹមវា។ តែយើងមានតម្លៃលើសជាងបក្សាបក្សីទៅទៀត! 25 ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា តើអាចបង្កើនអាយុរបស់ខ្លួនឲ្យបានវែង ដោយការខ្វល់ខ្វាយដែរទេ? 26 ដូច្នេះ បើអ្នករាល់គ្នាពុំអាចសម្រេចការតូចតាចបានផង ចុះហេតុអ្វីបានជាខ្វល់ខ្វាយរឿងផ្សេងទៀត? 27 ចូរពិចារណាមើល ផ្កាដុះវាដុះឡើងយ៉ាងម៉េច។ វាមិនចេះធ្វើការនឿយហត់ ឬត្បាញរវៃឡើយ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា សូម្បីតែព្រះបាទសាឡូម៉ូនប្រកបដោយសិរីរុងរឿងបំផុត ក៏ព្រះអង្គគ្មានព្រះភូសាល្អស្មើនឹងផ្កាមួយទងនេះផង។ 28 ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់ធ្វើឲ្យផ្ការីកតាមទីវាលថ្ងៃនេះ ហើយថ្ងៃស្អែកត្រូវគេដុតចោល តើព្រះអង្គនឹងទំនុកបម្រុងអ្នករាល់គ្នាលើសជាងអំបាលម៉ានទៅទៀត ឱមនុស្សមានជំនឿតិចអើយ! 29 ចូរអ្នករាល់គ្នាកុំគិតតែពីរឿងបរិភោគ និងផឹកស៊ីនោះឡើយ ហើយមិនត្រូវអន្ទះសារឡើយ 30 ដ្បិតជាតិសាសន៍ទាំងនៅលើផែនដី កំពុងតែស្វែងរករបស់ទាំងនេះ ហើយព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នា ជ្រាបនូវអ្វីៗដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវការ។ 31 ប៉ុន្តែ ចូរស្វែងរកព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់វិញ នោះទើបគ្រប់របស់នឹងបានប្រទានមកអ្នករាល់គ្នាថែមទៀតផង»។ 32 «កុំខ្លាចអី! ហ្វូងចៀមតូចអើយ ព្រោះ ព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នា សព្វព្រះហឫទ័យប្រទានព្រះរាជ្យមកឲ្យអ្នករាល់គ្នាហើយ។ 33 ចូរលក់ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់អ្នករាល់គ្នា ដើម្បីយកទៅចែកទានដល់ជនក្រីក្រ។ ចូរប្រមូលយកទ្រព្យដែលមិនចេះពុករលួយ ទុកសម្រាប់ខ្លួននៅស្ថានបរមសុខ ដែលមិនចេះរលួយ គ្មានចោរប្លន់ ឬកណ្ដៀរស៊ីឡើយ។ 34 ដ្បិតទ្រព្យសម្បត្តិរបស់អ្នករាល់គ្នានៅកន្លែងណា ចិត្តរបស់អ្នករាល់គ្នាក៏នៅកន្លែងនោះដែរ។ 35 ចូរស្លៀកពាក់ឲ្យបានជាប់ដោយដាក់ខ្សែក្រវាត់ និងដុតចង្កៀងរបស់អ្នករាល់គ្នាឲ្យនៅឆេះជាប់ជានិច្ច 36 ចូរប្រព្រឹត្តដូចពួកអ្នកបម្រើ ទន្ទឹងរង់ចាំមើលផ្លូវម្ចាស់វិលត្រឡប់មកពីជប់លៀងមង្គលការវីញ ដូច្នេះពេលលោកត្រឡប់មកវិញគោះទ្វារ នោះអ្នកបម្រើទៅបើកជូនភ្លាម។ 37 អ្នកបម្រើទាំងនោះមានពរហើយ ដោយទន្ទឹងរង់ចាំមើលផ្លូវម្ចាស់ត្រឡប់មកដល់វិញ។ ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា លោកនឹងស្លៀកពាក់អាវវែង ដោយពាក់ខ្សែក្រវាត់ ហើយលោកនឹងឲ្យអ្នកបម្រើអង្គុយបរិភោគ ហើយលោកបម្រើគេវិញ។ 38 ប្រសិនបើ លោកវិលមកវិញនៅពាក់កណ្ដាលអធ្រាត្រ ឬមេឃជិតភ្លឺ ហើយមើលឃើញថា អ្នកបម្រើនៅរង់ចាំដូច្នេះ នោះអ្នកបម្រើទាំងនោះមានពរហើយ។ 39 អ្នករាល់គ្នានឹងដឹងជាងនេះទៅទៀត បើម្ចាស់ផ្ទះដឹងចោរចូលមកប្លន់ពេលណា នោះគាត់នឹងមិនបណ្ដោយឲ្យចោរចូលក្នុងផ្ទះគាត់បានឡើយ។ 40 ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវត្រៀមខ្លួនជានិច្ច ព្រោះអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងម៉ោងណាបុត្រមនុស្សមកវិញទេ»។ 41 លោកពេត្រុសទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់! តើព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលជាពាក្យប្រស្នានេះ សម្រាប់តែយើងខ្ញុំ ឬមួយមនុស្សគ្រប់គ្នា?»។ 42 ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលតបថា៖ «តើនរណាជាអ្នកបម្រើដែលស្មោះត្រង់ និងមានប្រាជ្ញាវាងវៃ ដែលម្ចាស់មុខជាផ្ទុកផ្ដាក់ឲ្យគាត់មើលខុសត្រូវលើអ្នកបម្រើឯទៀតៗ ក្នុងបែងចែកម្ហូបអាហារតាមពេលកំណត់? 43 មានពរហើយអ្នកបម្រើណា ដែលពេលម្ចាស់ត្រឡប់មកដល់ផ្ទះវិញ ឃើញអ្នកបម្រើនោះកំពុងតែធ្វើការងាររបស់ខ្លួន។ 44 ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា ម្ចាស់មុខប្រគល់ភារកិច្ចឲ្យគាត់មើលការខុសត្រូវលើទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់របស់លោក។ 45 ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើអ្នកបម្រើនោះគិតក្នុងចិត្តថា៖ «ម្ចាស់អញក្រមកដល់ណាស់» ហើយគាត់ចាប់ផ្តើមវាយអ្នកបម្រើទាំងប្រុសស្រីឯទៀតៗ ហើយស៊ីផឹកស្រវឹងជោគជាំ 46 នោះពេលម្ចាស់ត្រឡប់មកវិញ នៅថ្ងៃដែលអ្នកបម្រើមិនបានរង់ចាំ ហើយមិនដឹងជាត្រឡប់មកវិញពេលណា នោះម្ចាស់នឹងកាត់អ្នកបម្រើជាកង់ៗ យកទៅដាក់នៅកន្លែងពួកអ្នកមិនស្មោះត្រង់។ 47 អ្នកបម្រើនោះស្គាល់ចិត្តម្ចាស់ តែមិនបានត្រៀមខ្លួនជាមុន ហើយមិនធ្វើតាមចិត្តម្ចាស់ខ្លួន អ្នកបម្រើនោះនឹងត្រូវច្រើនរំពាត់។ 48 ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកបម្រើណាមិនស្គាល់ចិត្តម្ចាស់ខ្លួន ហើយប្រព្រឹត្តខុសសមនឹងទទួលទោស អ្នកបម្រើនោះនឹងត្រូវរំពាត់តិចវិញ។ ប៉ុន្តែ អស់អ្នកណាបានទទួលច្រើន គេទាមទារច្រើនពីអ្នកនោះវិញដែរ ហើយបើនរណាម្នាក់ទទួលការផ្ទុកផ្ដាក់កិច្ចការច្រើន គេនឹងទាមទារពីអ្នកនោះវិញរឹងរឹតតែច្រើនថែមទៀត។ 49 «ខ្ញុំមកដើម្បីនាំភ្លើងមកផែនដី ហើយបើភ្លើងនោះឆេះ ខ្ញុំនឹងបានស្ងប់ចិត្តហើយ។ 50 ខ្ញុំមានពិធីជ្រមុជ ដែលខ្ញុំត្រូវទទួល។ ខ្ញុំតឹងចិត្តណាស់ រហូតពិធីនោះបានសម្រច! 51 តើអ្នករាល់គ្នាគិតថា ខ្ញុំនាំសេចក្តីសុខសាន្តមកផែនដីនេះមែនទេ? ទេ! ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ខ្ញុំនាំការបាក់បែកទៅវិញទេ។ 52 ចាប់ពីពេលនេះតទៅ ក្នុងផ្ទះមួយមានគ្នាប្រាំនាក់ គឺបីនាក់ទាស់នឹងពីរនាក់ ហើយពីរនាក់ទាស់នឹងបីនាក់។ 53 ឪពុកទាស់នឹងកូនប្រុស កូនប្រុសទាស់នឹងឪពុក ម្ដាយទាស់នឹងកូនស្រី កូនស្រីទាស់នឹងម្ដាយ ម្ដាយក្មេកទាស់នឹងកូនប្រសាស្រី ហើយកូនប្រសាស្រីទាស់នឹងម្ដាយក្មេក»។ 54 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់មហាជនទៀតថា៖ «កាលណាអ្នករាល់គ្នាឃើញពពករសាត់ពីទិសខាងលិចមក អ្នករាល់គ្នាពោលភ្លាមថា មេឃជិតភ្លៀងហើយ ហើយមេញក៏ភ្លៀងមែន។ 55 ពេលណាមានខ្យល់បក់ពីទិសខាងត្បូង អ្នករាល់គ្នាថាមុខជាក្ដៅមកហើយ ហើយក៏ក្ដៅមែន។ 56 មនុស្សមានពុតអើយ អ្នករាល់គ្នាដឹងពីរបៀបកាត់ស្រាយអ្វីៗនៅលើផែនដីនេះ និងនៅលើមេឃបាន ចុះហេតុដូចម្ដេចបានជាមិនចេះកាត់ស្រាយ នាសម័យបច្ចុប្បន្ននេះផង?» 57 «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាមិនកាត់ទោសអំពើសុចរិតដោយខ្លួនឯង? 58 ប្រសិនបើអ្នកធ្វើដំណើរទៅតុលាការជាមួយគូវិវាទ នៅតាមផ្លូវអ្នកត្រូវខំសម្រុះសម្រួលគ្នា ដូច្នេះគេមិនបញ្ជូនអ្នកទៅដល់ចៅក្រម ចៅក្រមមិនបញ្ជូនអ្នកទៅមន្ត្រី ហើយមន្រ្តីមិនយកអ្នកទៅដាក់គុកទេ។ 59 ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នកថា អ្នកនឹងមិនរួចខ្លួនទេ ដរាបណាអ្នកមិនបានបង់ប្រាក់ពិន័យគ្រប់ចំនួន សូម្បីតែខ្វះមួយសេនក៏មិនបានផង»។
នេះគឺជាផ្នែកបន្ទាប់នៃរឿង។ ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមបង្រៀនសិស្សរបស់ព្រះអង្គនៅមុខមនុស្សរាប់ពាន់នាក់។
"ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងធ្វើការនោះ"
នេះគឺជាព័ត៌មានដែលប្រាប់ពីការកំណត់សាច់រឿង។
"មនុស្សមួយហ្វូងយ៉ាងធំ"
នេះគឺជាការបន្ថែមមួយដើម្បីបង្ហាញពីចំនួនមនុស្សដែលនៅទីនោះ។ "ពួកគេកំពុងស្ទើតែជាន់គ្នា"
«ដំបូងព្រះយេស៊ូបានចាប់ផ្ដើមនិយាយទៅកាន់សិស្សរបស់ព្រះអង្គហើយមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖
ដូចដំបែបានរីករាលដោលឡើងពេញនំប៉័ង ពុតត្បុតរបស់ពួកគេបានរាលដាលពាសពេញសហគមន៍ទាំងមូល។ "ការពារខ្លួនអ្នកពីកាពុតត្បុតរបស់ពួកផារិស៊ីដែលដូចជាដំបែ" ឬ "ប្រយ័ត្នកុំធ្វើខ្លួនអោយក្លាយជាមនុស្សមានពុតដូចពួកផារិស៊ី។ អាកប្បកិរិយាអាក្រក់របស់ពួកគេជះឥទ្ធិពលដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាដូចជាដំបែមានឥទ្ធិពលលើដុំម្សៅ"
ពាក្យថា "ប៉ុន្តែ" ភ្ជាប់ខនេះទៅនឹងខមុនអំពីការពុតត្បុតរបស់ពួកផារិស៊ី។
"អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលបានលាក់នឹងត្រូវបានបង្ហាញ។ " នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "មនុស្សនឹងដឹងអំពីអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលមនុស្សធ្វើដោយសម្ងាត់"
នេះមានន័យដូចគ្នានឹងផ្នែកដំបូងនៃប្រយោគដើម្បីបញ្ជាក់ពីការពិតរបស់វា។ វាក៏អាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្មផងដែរ។ "មនុស្សនឹងរៀនអំពីអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកដទៃព្យាយាមលាក់ខ្លួន"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ «មនុស្សនឹង ឮនៅក្នុងពន្លឺថ្ងៃ»
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ខ្សឹបប្រាប់មនុស្សម្នាក់ទៀត"
"នៅក្នុងបន្ទប់បិទទ្វារ។ " នេះសំដៅទៅលើការនិយាយឯកជន។ "នៅក្នុងភាពឯកជន" ឬ "ដោយសម្ងាត់"
"នឹងត្រូវបានស្រែកលឺៗ " ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ប្រជាជននឹងប្រកាស”
ផ្ទះនៅអ៊ីស្រាអែលមានដំបូលរាបស្មើដូច្នេះមនុស្សអាចឡើងទៅលើហើយឈរនៅលើបាន។ ប្រសិនបើអ្នកអាននឹងមានអារម្មណ៍ច្របូកច្របល់ក្នុងការព្យាយាមស្រមៃមើលថាតើមនុស្សនឹងក្រោកឡើងនៅលើកំពូលផ្ទះនេះអាចត្រូវបានបកប្រែដោយការបញ្ចេញមតិទូទៅដូចជា "ពីកន្លែងខ្ពស់ដែលមនុស្សគ្រប់គ្នានឹងអាចស្តាប់បាន" ។
ព្រះយេស៊ូដឹងពីចិត្តពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គឲ្យកត់សម្គាល់នូវការផ្លាស់ប្តូរការនិយាយរបស់ព្រះអង្គទៅប្រធានបទថ្មីក្នុងករណីនេះដើម្បីនិយាយអំពីការមិនភ័យខ្លាច។
"ពួកគេមិនអាចធ្វើឲ្យអ្នកមានគ្រោះថ្នាក់អ្វីទៀតទេ" ឬ "ពួកគេមិនអាចធ្វើបាបអ្នកទៀតទេ"
ឃ្លានេះពាក្យថា "មួយ" សំដៅទៅលើព្រះ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ថា “ កោតខ្លាចដល់ព្រះដែល” ឬ“ កោតខ្លាចព្រះពីព្រោះ”
បន្ទាប់ពីទ្រង់បានសម្លាប់អ្នក ឬ បន្ទាប់ពីទ្រង់សម្លាប់នរណាម្នាក់
នេះគឺជាសេចក្តីថ្លែងបញ្ជាក់ទូទៅអំពីសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះក្នុងការកាត់ទោសមនុស្ស។ វាមិនមានន័យថានេះនឹងកើតឡើងចំពោះពួកសិស្សទេ។ "មានសិទ្ធិបោះមនុស្សទៅក្នុងនរក"
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរដើម្បីបង្រៀនពួកសិស្ស។ “ អ្នកដឹងទេថាចាប៥ក្បាលត្រូវបានលក់តែកាក់តូចពីរប៉ុណ្ណោះ”
បក្សាបក្សីស៊ីគ្រាប់ពូជតូចៗ
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្មនិងក្នុងទម្រង់វិជ្ជមាន។ “ ព្រះមិនដែលភ្លេចពួកគេណាមួយឡើយ” ឬ“ ព្រះពិតជាចងចាំចាបទាំងអស់”
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ព្រះស្គាល់សូម្បីតែសក់របស់អ្នកនៅលើក្បាល
មូលហេតុនៃការភ័យខ្លាចមិនត្រូវបានបញ្ជាក់ទេ។ អាចមានថា ១)“ កុំខ្លាចអ្វីដែលនឹងកើតឡើងចំពោះអ្នក” ឬ ២)“ ដូច្នេះកុំខ្លាចមនុស្សដែលអាចធ្វើបាបអ្នក” ។
"អ្នកមានតម្លៃចំពោះព្រះច្រើនជាងចាបទៅទៀត"
ព្រះយេស៊ូបានជ្រាបពីមនុស្សហើយផ្លាស់ប្តូរការនិយាយថារបស់ព្រះអង្គទៅប្រធានបទថ្មីក្នុងករណីនេះដើម្បីនិយាយអំពីការសារភាពបាប។
អ្វីដែលត្រូវសារភាពអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ “ អ្នកណាប្រាប់អ្នកដទៃថាខ្លួនជាសិស្សរបស់ខ្ញុំ” ឬ“ អ្នកណាដែលទទួលស្គាល់នៅចំពោះមុខអ្នកដទៃថាខ្លួនស្មោះត្រង់នឹងខ្ញុំ”
ព្រះយេស៊ូចង់សំដៅទៅលើអង្គទ្រង់ផ្ទាល់។ "ខ្ញុំជាបុត្រមនុស្ស"
"អ្នកណាដែលបដិសេធខ្ញុំនៅចំពោះមុខមនុស្ស" អ្វីដែលត្រូវបានបដិសេធអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ "អ្នកណាបដិសេធមិនទទួលស្គាល់អ្នកផ្សេងថាគេជាសិស្សរបស់ខ្ញុំ" ឬ "ប្រសិនបើអ្នកណាបដិសេធមិននិយាយថាគេស្មោះត្រង់នឹងខ្ញុំ"
"នឹងត្រូវគេបោះបង់ចោល" ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម “ បុត្រមនុស្សនឹងបដិសេធគេ” ឬ“ ខ្ញុំនឹងបដិសេធថាគេមិនមែនជាសិស្សរបស់ខ្ញុំទេ”
«អ្នកណានិយាយអាក្រក់ចំពោះបុត្រមនុស្ស»
"ទ្រង់នឹងលើកលែងទោសឲ្យ" ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម “ ព្រះជាម្ចាស់នឹងអត់ទោសអោយគេ”
«និយាយអាក្រក់ទាស់នឹងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ»
នេះអាចត្រូវបានបង្ហាញដោយកិរិយាស័ព្ទសកម្ម។ "ព្រះជាម្ចាស់នឹងមិនអត់ទោសអោយគាត់ទេ" នៅពេលនរណាម្នាក់មិនអភ័យទោសឲ្យនរណាម្នាក់វាមានន័យថាគាត់ចាត់ទុកថាគាត់មានកំហុស “ ព្រះជាម្ចាស់នឹងចាត់ទុកគេជាមនុស្សមានកំហុសជារៀងរហូត”
វាមិនត្រូវបានបញ្ជាក់ថានរណាជាអ្នកនាំពួកគេទៅវិនិច្ឆ័យទោសឡើយ។
"ចូលទៅក្នុងសាលាប្រជុំនានាដើម្បីសាកសួរអ្នកនៅចំពោះមុខអ្នកដឹកនាំសាសនា"
វាចាំបាច់ក្នុងការបញ្ចូលប្រយោគនេះទៅក្នុងសេចក្តីថ្លែងបញ្ជាក់តែមួយ។ "មនុស្សផ្សេងទៀតដែលមានអំណាចនៅក្នុងប្រទេស"
"នៅពេលនោះ" ឬ "បន្ទាប់មក"
នេះគឺជាការសម្រាកនៅក្នុងការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូ។ បុរសម្នាក់សុំឲ្យព្រះយេស៊ូធ្វើអ្វីមួយហើយព្រះយេស៊ូបានឆ្លើយតបនឹងគាត់។
មរតកមកពីឪពុកក្នុងវប្បធម៌នោះ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ ចែករំលែកទ្រព្យសម្បត្តិឪពុកខ្ញុំជាមួយខ្ញុំ”
អាចមានន័យថា ១) នេះគ្រាន់តែជាវិធីដើម្បីនិយាយទៅកាន់មនុស្សចម្លែកម្នាក់ឬ ២) ព្រះយេស៊ូកំពុងតែស្ដីបន្ទោសបុរសនោះ។ ភាសារបស់អ្នកអាចមានវិធីក្នុងការនិយាយទៅកាន់មនុស្សតាមមធ្យោបាយទាំងនេះ។ អ្នកខ្លះមិនបកប្រែពាក្យនេះទាល់តែសោះ។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំណួរដើម្បីស្ដីបន្ទោសបុរសនោះ។ "ខ្ញុំមិនមែនជាចៅក្រមឬអ្នកសម្រុះសម្រួលរបស់អ្នកទេ" ។ ភាសាខ្លះនឹងប្រើទំរង់ពហុវចនៈសម្រាប់ "អ្នក" ឬ "របស់អ្នក"
ពាក្យថា“ ពួកគេ” នៅទីនេះប្រហែលជាសំដៅទៅលើហ្វូងមនុស្សទាំងមូល។ "ហើយព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ហ្វូងមនុស្ស"
"ការពារខ្លួនអ្នកពីគ្រប់ទម្រង់នៃការលោភលន់" ។ "កុំអនុញ្ញាតឲ្យខ្លួនអ្នកស្រឡាញ់អ្វីមួយ" ឬ "កុំអោយមានអ្វីមកគ្រប់គ្រងអ្នក"
នេះគឺជាសេចក្តីថ្លែងទូទៅនៃការពិត។ វាមិនសំដៅទៅលើមនុស្សជាក់លាក់ណាមួយទេ ភាសាខ្លះមានវិធីបង្ហាញបែបនោះ។
"តើគាត់មានទ្រព្យសម្បត្ដិប៉ុន្មាន" ឬ "តើគាត់មានទ្រព្យប៉ុន្មាន"
ព្រះយេស៊ូបន្ដបង្រៀនដោយប្រើរឿងប្រៀបប្រដូច។
ព្រះយេស៊ូនៅតែនិយាយទៅកាន់ហ្វូងមនុស្សទាំងមូល។
"ការប្រមូលផលច្រើនណាស់"
សំណួរនេះឆ្លុះបញ្ចាំងពីអ្វីដែលបុរសនោះកំពុងគិតចំពោះខ្លួនឯង "ខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវធ្វើអ្វីទេពីព្រោះខ្ញុំមិនមានកន្លែងធំគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ផ្ទុកដំណាំរបស់ខ្ញុំទាំងអស់ទេ!"
អគារដែលកសិកររក្សាទុកដំណាំនិងអាហារដែលពួកគេដាំបន្ទាប់ពីប្រមូលផលរួច
"ទ្រព្យសម្បត្តិ"
"ខ្ញុំនឹងនិយាយទៅកាន់ខ្លួនខ្ញុំ"
បុរសនោះកំពុងនិយាយទៅកាន់ខ្លួនឯង "ខ្ញុំមាន"
ព្រះយេស៊ូបានដកស្រង់របៀបដែលព្រះឆ្លើយតបចំពោះបុរសអ្នកមានពេលទ្រង់និយាយចប់ពីរឿងប្រៀបប្រដូច។
"ព្រលឹង" សំដៅទៅលើជីវិតរបស់មនុស្ស "អ្នកនឹងត្រូវស្លាប់នៅយប់នេះ" ឬ "ខ្ញុំនឹងយកជីវិតរបស់អ្នកពីអ្នកនៅយប់នេះ"
"តើអ្នកណានឹងជាម្ចាស់លើអ្វីដែលអ្នកបានរក្សាទុក?" ឬ "អ្នកណានឹងមានអ្វីដែលអ្នកបានរៀបចំ?" ព្រះប្រើសំណួរដើម្បីធ្វើឲ្យបុរសនោះដឹងថាគាត់នឹងលែងមានរបស់ទាំងនោះទៀតហើយ។ "អ្វីដែលអ្នកបានរៀបចំនឹងជារបស់អ្នកដទៃ!"
"រក្សាទុករបស់មានតម្លៃ"
ក្រីក្រ
អត្ថន័យគឺថាបុគ្គលនេះមិនបានខ្វល់ខ្វាយនឹងរឿងដែលសំខាន់ចំពោះព្រះទេឬថាព្រះនឹងប្រទានរង្វាន់ : "តាមទស្សនៈរបស់ព្រះ" ឬ "ទាក់ទងនឹងព្រះ"
ព្រះយេស៊ូបន្ដបង្រៀនពួកសិស្សនៅមុខបណ្ដាជន។
"សម្រាប់ហេតុផលនោះ" ឬ "ដោយសារតែអ្វីដែលរឿងនេះបង្រៀនអ្នក"
"ខ្ញុំចង់ប្រាប់អ្នកពីអ្វីដែលសំខាន់" ឬ "អ្នកត្រូវស្តាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់"
"អំពីជីវិតរបស់អ្នកនិងអ្វីដែលអ្នកនឹងបរិភោគ" ឬ "អំពីការមានអាហារគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីរស់នៅ"
"អំពីរាងកាយរបស់អ្នកនឹងមានអ្វីដែលអ្នកនឹងស្លៀកពាក់" ឬ "អំពីការមានសម្លៀកបំពាក់គ្រប់គ្រាន់ដើម្បី"
នេះគឺជាសេចក្តីថ្លែងការណ៍ទូទៅនៃតម្លៃ។ “ ជីវិតគឺសំខាន់ជាងអាហារដែលអ្នកបរិភោគ”
នេះគឺជាសេចក្តីថ្លែងបញ្ជាក់ទូទៅនៃគុណតម្លៃ។ "រាងកាយរបស់អ្នកសំខាន់ជាងសម្លៀកបំពាក់ដែលអ្នកបានពាក់ទៅទៀត"
នេះសំដៅទៅលើ ១) សត្វក្អែកដែលជាប្រភេទបក្សីមួយប្រភេទដែលស៊ីគ្រាប់ធញ្ញជាតិភាគច្រើនឬ ២) សត្វក្អែកជាបក្សីមួយប្រភេទដែលស៊ីសាច់សត្វងាប់។ ទស្សនិកជនរបស់ព្រះយេស៊ូប្រហែលជាចាត់ទុកសត្វក្អែកមិនមានតម្លៃព្រោះប្រជាជនយូដាមិនអាចបរិភោគបក្សីប្រភេទនេះបានឡើយ។
ទាំងនេះគឺជាកន្លែងដែលទុកអាហារ។
នេះគឺជាការប្រកាសមិនមែនជាសំណួរទេ។ ព្រះយេស៊ូបានសង្កត់ធ្ងន់លើការពិតដែលថាមនុស្សមានតម្លៃចំពោះព្រះជាងសត្វស្លាបទៅទៀត។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរមួយដើម្បីបង្រៀនសិស្សរបស់ព្រអង្គ។ "គ្មានអ្នកណាម្នាក់អាចធ្វើឲ្យជីវិតអ្នកលែងមានទៀតទេដោយការថប់បារម្ភនោះទេ!"
នេះជាពាក្យប្រៀបធៀបពីព្រោះមួយហត្ថគឺជារង្វាស់នៃប្រវែងជាជាងពេលវេលា។ រូបភាពគឺជាជីវិតរបស់មនុស្សម្នាក់ដែលលាតសន្ធឹងដូចជាក្តារ ខ្សែពួរ ឬវត្ថុផ្សេងទៀត។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរមួយទៀតដើម្បីបង្រៀនសិស្សរបស់ទ្រង់។ “ ដោយសារអ្នកមិនអាចធ្វើរឿងតូចតាចនេះបានអ្នកមិនគួរព្រួយបារម្ភអំពីរឿងផ្សេងទៀត”
"គិតអំពីរបៀបដែលផ្កាលីលីរីកលូតលាស់"
ផ្កាលីលីគឺជាផ្កាដ៏ស្រស់ស្អាតដែលដុះនៅតាមវាលស្រែ។ ប្រសិនបើភាសារបស់អ្នកមិនមានពាក្យសម្រាប់ផ្កាលីលីទេអ្នកអាចប្រើឈ្មោះផ្កាផ្សេងទៀតដូចនោះឬបកប្រែវាជា "ផ្កា"
ដំណើរការនៃការធ្វើអំបោះឬទីធ្លាសម្រាប់ក្រណាត់ត្រូវបានគេហៅថា "វិល" ។ វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការធ្វើឲ្យមានភាពច្បាស់លាស់។ "ពួកគេក៏មិនធ្វើអំបោះដើម្បីឲ្យមានភាពជាក់លាក់ទេ" ឬ "ហើយពួកគេក៏មិនធ្វើទីធ្លាដែរ"
«សាឡូម៉ូនដែលមានទ្រព្យសម្បត្ដិយ៉ាងច្រើន»ឬ«សាឡូម៉ូនដែលស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ស្អាតៗ»
"ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់ធ្វើឲ្យផ្ការីតាមទីវាលនោះ" ឬ "ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់ធ្វើឲ្យផ្ការីកតាមទីវាលយ៉ាងស្អាតនោះ" "ប្រសិនបើព្រះធ្វើអោយស្មៅនៅតាមវាលស្រស់ស្អាតដូចនេះ"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម "នរណាម្នាក់បោះវាទៅក្នុងភ្លើង"
នេះគឺជាប្រកាសមិនមែនជាសំណួរទេ។ ព្រះយេស៊ូសង្កត់ធ្ងន់ថាទ្រង់ប្រាកដជានឹងថែរក្សាមនុស្សឲ្យបានប្រសើរជាងស្មៅ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ “ទ្រង់ប្រាកដជានឹងផ្គត់ផ្គង់សម្លៀកបំពាក់អ្នកអោយកាន់តែប្រសើរជាងមុន”
"កុំផ្តោតលើអ្វីដែលអ្នកនឹងបរិភោគនិងផឹក" ឬ "កុំប្រាថ្នាចង់តែញ៉ាំនិងផឹកឡើយ"
នៅទីនេះ«ប្រជាជាតិ»សំដៅទៅលើ«អ្នកមិនជឿ»។ “ ប្រជាជនទាំងអស់នៃប្រជាជាតិផ្សេង” ឬ“ អ្នកមិនជឿទាំងអស់នៅលើពិភពលោក”
ជាងារសំខាន់របស់ព្រះ
«ផ្តោតលើព្រះរាជ្យរបស់ព្រះ»ឬ«ប្រាថ្នាចង់បានព្រះរាជ្យរបស់ព្រះ»
អ្វីៗទាំងនេះនឹងត្រូវប្រគល់អោយអ្នក»។ “ របស់ទាំងនេះ” សំដៅទៅលើម្ហូបអាហារនិងសម្លៀកបំពាក់។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានរបស់ទាំងនេះដល់អ្នក”
ព្រះយេស៊ូបានហៅពួកសិស្សជាហ្វូងចៀម។ ហ្វូងចៀមគឺជាក្រុមចៀមឬពពែដែលអ្នកគង្វាលថែរក្សា។ ក្នុងនាមជាគង្វាលថែរក្សាចៀមរបស់គាត់ព្រះនឹងថែរក្សាពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូ។ "ក្រុមតូច" ឬ "ក្រុមជាទីស្រឡាញ់"
ជាងារសំខាន់របស់ព្រះ
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ពីអ្វីដែលពួកគេបានទទួល។ "ផ្តល់ប្រាក់ដល់អ្នកក្រដែលជាប្រាក់អ្នករកបានពីការលក់"
កាបូបនិងទ្រព្យសម្បត្តិនៅលើមេឃគឺដូចគ្នា។ ទាំងពីរតំណាងឲ្យព្រះពរនៅស្ថានសួគ៌។
នេះជាលទ្ធផលនៃការអោយដល់ជនក្រីក្រ "ធ្វើរបៀបនេះអ្នកធ្វើសម្រាប់ខ្លួនឯងដែរ"
"កាបូបលុយដែលនឹងមិនចេះពុករលួយនោះទេ"
"មិនថយចុះ" ឬ "មិនក្លាយជាតិច"
"ចោរមិនចូលមកជិត"
"កណ្តៀរមិនបំផ្លាញ"
"កណ្តៀរ" គឺជាសត្វល្អិតតូចមួយដែលស៊ីប្រហោងក្នុងក្រណាត់។ អ្នកប្រហែលជាត្រូវប្រើសត្វល្អិតផ្សេងៗដូចជាស្រមោច។
"ចិត្តរបស់អ្នកនឹងផ្តោតលើកន្លែងដែលអ្នករក្សាទុកទ្រព្យ"
ត្រង់នេះ“ ចិត្ត” សំដៅទៅលើគំនិតរបស់មនុស្សម្នាក់។
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្តើមប្រាប់រឿងប្រៀបប្រដូចមួយទៀត
មនុស្សពាក់អាវវែង។ ពួកគេនឹងចងខ្សែជាមួយខ្សែក្រវ៉ាត់ដើម្បីរក្សាអាវផាយឲ្យឆ្ងាយនៅពេលដែលពួកគេធ្វើការ។ "ចងសម្លៀកបំពាក់របស់អ្នកចូលទៅក្នុងខ្សែក្រវ៉ាត់របស់អ្នកដូច្នេះអ្នកត្រៀមខ្លួនដើម្បីបម្រើ" ឬ "ស្លៀកពាក់និងត្រៀមខ្លួនដើម្បីបម្រើ"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "រក្សាចង្កៀងរបស់អ្នកឲ្យឆេះ"
នេះប្រៀបធៀបពួកសិស្សដែលត្រៀមខ្លួនជាស្រេចសម្រាប់ព្រះយេស៊ូត្រឡប់មកវិញ ដូចអ្នកបម្រើដែលត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ម្ចាស់របស់ពួកគេត្រឡប់មកវិញ។
"ត្រឡប់មកពីផ្ទះរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍វិញ"
នេះសំដៅទៅលើទ្វាផ្ទះរបស់មេ។ នេះជាការទទួលខុសត្រូវរបស់អ្នកបម្រើរបស់លោកក្នុងការបើកវាសម្រាប់គាត់។
"តើវាល្អប៉ុណ្ណាទៅ"
"ពេលម្ចាស់ឃើញពួកគេកំពុងរង់ចាំគាត់ពេលគាត់ត្រឡប់មកវិញ" ឬ "អ្នកណាដែលត្រៀមខ្លួនជាស្រេចនៅពេលម្ចាស់ត្រឡប់មកវិញ"
ដោយសារអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់ហើយត្រៀមខ្លួនបម្រើម្ចាស់របស់ពួកគេ ឥឡូវនេះម្ចាស់នឹងជូនរង្វាន់ដល់ពួកគេដោយបម្រើពួកគេវិញ។
នាឡិកាទី ២ ស្ថិតនៅចន្លោះម៉ោង ៩ យប់ និងពាក់កណ្តាលអធ្រាត្រ។ "យប់ជ្រៅណាស់" ឬ "មុនពេលកណ្តាលអធ្រាត្រ"
នាឡិកាទី ៣ គឺចាប់ពីពាក់កណ្តាលអធ្រាត្រដល់ម៉ោង ៣ព្រឹក៖ "ឬបើគាត់មកយឺតពេលយប់"
"លើសពីនេះទៀតក៏ដឹងដែរ" ឬ "ប៉ុន្តែអ្នកក៏ត្រូវចងចាំ"
"បានដឹងនៅពេល"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "គាត់នឹងមិនអនុញ្ញាតឲ្យចោរចូលក្នុងផ្ទះរបស់គាត់ទេ"
ភាពស្រដៀងគ្នាតែមួយរវាងចោរនិងកូនមនុស្សគឺថាមនុស្សមិនដឹងថាពេលណាមួយនឹងមកដល់ដូច្នេះពួកគេចាំបាច់ត្រូវត្រៀមខ្លួនជានិច្ច។
"មិនដឹងថាម៉ោងប៉ុន្មានទេ"
ព្រះយេស៊ូកំពុងនិយាយអំពីខ្លួនព្រះអង្ "នៅពេលដែលខ្ញុំជាបុត្រមនុស្សនឹងមក"
នៅក្នុងខ ៤២ ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្តើមប្រាប់រឿងប្រៀបប្រដូចមួយទៀត។
នៅក្នុងខ ៤១ មានការសម្រាកនៅក្នុងរឿងនៅពេលដែលពេត្រុសសួរសំណួរព្រះយេស៊ូអំពីរឿងប្រៀបប្រដូចមុន។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរដើម្បីឆ្លើយសំនួររបស់ពេត្រុសដោយប្រយោល។ គាត់រំពឹងថាអ្នកដែលចង់ធ្វើជាអ្នកគ្រប់គ្រងស្មោះត្រង់នឹងយល់ថារឿងប្រៀបប្រដូចគឺនិយាយអំពីពួកគេ។ “ ខ្ញុំបាននិយាយវាសម្រាប់អ្នកទាំងអស់គ្នាដែលជាពេលវេលាត្រឹមត្រូវ”
ព្រះយេស៊ូបានលើកឧទាហរណ៍មួយទៀតអំពីរបៀបដែលអ្នកបម្រើគួរស្មោះត្រង់ពេលពួកគេរង់ចាំម្ចាស់ត្រឡប់មកវិញ។
"ម្ចាស់ដែលតែងតាំងអោយមើលការខុសត្រូវអ្នកបម្រើផ្សេងទៀត"
"ល្អណាស់សម្រាប់អ្នកបំរើនោះ"
បើចៅហ្វាយឃើញគាត់ធ្វើកិច្ចការនៅពេលគាត់ត្រឡប់មកវិញ
នេះមានន័យថាពួកគេគួរតែយកចិត្តទុកដាក់ជាពិសេសចំពោះអ្វីដែលគាត់កំពុងនិយាយ។
"នឹងដាក់គាត់ឲ្យទទួលខុសត្រូវលើទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់របស់គាត់"
នេះសំដៅទៅលើអ្នកបំរើដែលម្ចាស់បានតែងតាំងគាត់អោយមើលខុសត្រូវលើអ្នកបំរើផ្សេងទៀត។
"ចិត្ត" នៅទីនេះសំដៅទៅលើមនុស្ស។ "គិតដោយខ្លួនឯង"
"ម្ចាស់របស់ខ្ញុំនឹងមិនត្រឡប់មកវិញឆាប់ៗទេ"
ពាក្យដែលត្រូវបានបកប្រែនៅទីនេះជា "អ្នកបំរើប្រុសនិងស្រី" ត្រូវបានបកប្រែជា "ក្មេងប្រុស" និង "ក្មេងស្រី" ។ ពួកគេអាចបង្ហាញថាអ្នកបម្រើនៅក្មេងឬពួកគេខ្លាចម្ចាស់របស់ពួកគេ។
"នៅពេលដែលអ្នកបំរើមិនរំពឹងស្មានថា"
"នៅមួយម៉ោងនៅពេលដែលគាត់មិនរំពឹងថាចៅហ្វាយ"
អាចមានន័យថា ១) នេះជាការប្រមាថដល់ម្ចាស់ដែលធ្វើការដាក់ទណ្ឌកម្មយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរចំពោះទាសករឬ ២) នេះពិពណ៌នាអំពីរបៀបដែលអ្នកបំរើនឹងត្រូវគេប្រហារជីវិតនិងកប់ទុកជាការដាក់ទណ្ឌកម្ម។
ព្រះយេស៊ូបានបញ្ចប់រឿងប្រៀបប្រដូចនេះ។
"អ្វីដែលម្ចាស់របស់គាត់ចង់អោយគាត់ធ្វើ"
"នឹងត្រូវវាយច្រើនដង" ឬ "នឹងត្រូវវាយធ្វើបាបជាច្រើនដង" ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ម្ចាស់របស់គាត់នឹងវាយគាត់ជាច្រើនដង" ឬ "ម្ចាស់របស់គាត់នឹងដាក់ទណ្ឌកម្មគាត់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ"
អ្នកបម្រើទាំងពីរត្រូវបានដាក់ទណ្ឌកម្ម ប៉ុន្តែឃ្លាទាំងនេះបង្ហាញថាអ្នកបំរើដែលមិនគោរពម្ចាស់របស់គាត់ត្រូវបានដាក់ទណ្ឌកម្មធ្ងន់ធ្ងរជាងអ្នកបំរើផ្សេងទៀត។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ពួកគេនឹងទាមទារពីអ្នកណាដែលបានទទួលច្រើន" ឬ "មេនឹងទាមទារមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលគាត់បានផ្តល់ការងារឲ្យធ្វើច្រើន"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ពួកគេនឹងត្រូវម្ចាស់ទាមទារយ៉ាងច្រើនវិញ" ឬ "មេនឹងទាមទារមកវិញពីមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលគាត់បានផ្តល់ការងារឲ្យធ្វើច្រើន"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ អ្នកដែលចៅហ្វាយប្រគល់ទ្រព្យសម្បត្ដិច្រើនដើម្បីមើលថែរក្សា” ឬ“ អ្នកដែលចៅហ្វាយបានប្រគល់ឲ្យនូវការទទួលខុសត្រូវច្រើន”
ព្រះយេស៊ូបន្ដបង្រៀនសិស្សរបស់ព្រះអង្គ។
"ខ្ញុំបានមកបោះភ្លើងនៅលើផែនដី" ឬ "ខ្ញុំបានមកដើម្បីដុតផែនដី" ។ អាចមានន័យថា ១) ព្រះយេស៊ូបានយាងមកវិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សឬ ២) ព្រះយេស៊ូទ្រង់បានយាងមកដើម្បីធ្វើឲ្យអ្នកជឿបរិសុទ្ធ ៣) ព្រះយេស៊ូបានធ្វើអោយមានការបែងចែកក្នុងចំណោមប្រជាជន។
សង្កត់ធ្ងន់ថាទ្រង់ចង់អោយរឿងនេះកើតឡើងប៉ុន្មាន។ "ខ្ញុំប្រាថ្នាចង់បានយ៉ាងខ្លាំង" ឬ "របៀបដែលខ្ញុំប្រាថ្នាថាវាបានចាប់ផ្តើមរួចហើយ"
នៅទីនេះ "ពិធីបុណ្យជ្រមុជ" សំដៅទៅលើអ្វីដែលព្រះយេស៊ូត្រូវរងទុក្ខ។ ដូចជាទឹកគ្របលើមនុស្សម្នាក់ក្នុងកំឡុងពេលទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកការរងទុក្ខនឹងគ្របសង្កត់លើព្រះយេស៊ូ។ "ខ្ញុំត្រូវតែឆ្លងកាត់ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកនៃការរងទុក្ខដ៏គួរឲ្យភ័យខ្លាច" ឬ "ខ្ញុំត្រូវតែគ្របដណ្ដប់ដោយការរងទុក្ខដូចមនុស្សកំពុងទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកត្រូវបានគ្របដណ្ដប់ដោយទឹកដែរ"
ពាក្យ "ប៉ុន្តែ" ត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្ហាញថាទ្រង់មិនអាចបោះភ្លើងនៅលើផែនដីបានទេ រហូតដល់តែទ្រង់បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកសិន។
ការនេះសង្កត់ធ្ងន់ថា ទ្រង់មានទុក្ខកង្វល់ប៉ុណ្ណា។ "ខ្ញុំមានទុក្ខព្រួយយ៉ាងខ្លាំងហើយខ្ញុំនឹងជួបប្រទះរហូតដល់ខ្ញុំបានបញ្ចប់បុណ្យជ្រមុជទឹកនៃការរងទុក្ខនេះ"
មនុស្សបានរំពឹងថាព្រះមេស្ស៊ីនឹងនាំសេចក្តីសុខសាន្តដល់ពួកគេ។ ឥឡូវនេះព្រះយេស៊ូនឹងមិនធ្វើដូច្នោះទេ។ "អ្នកមិនគួរគិតថាខ្ញុំបានមកដើម្បីនាំមកនូវក្តីសុខសាន្តនៅលើផែនដីទេ"
"ប៉ុន្តែខ្ញុំមកដើម្បីធ្វើឲ្យមានការបែងចែក" ឬ "ប្រជាជននឹងបែកគ្នាពីព្រោះខ្ញុំបានមក"
"អរិភាព" ឬ "ជម្លោះ"
នេះគឺជាឧទាហរណ៍នៃការបែងចែក មានសូម្បីតែនៅក្នុងគ្រួសារ។
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ថានេះសំដៅទៅលើមនុស្ស។ "នឹងមានមនុស្សប្រាំនាក់នៅក្នុងផ្ទះតែមួយ"
"នឹងប្រឆាំង" វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការប្រើឃ្លាវែងជាងសម្រាប់ការកើតឡើងនីមួយៗ។ "នឹងត្រូវបានបែងចែកប្រឆាំងនឹង"
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមនិយាយទៅកាន់ហ្វូងមនុស្ស។
ស្ថានភាពនេះជាធម្មតាមានន័យថាទឹកភ្លៀងកំពុងធ្លាក់នៅអ៊ីស្រាអែល។
"ភ្លៀងនឹងមកដល់" ឬ "វានឹងភ្លៀង"
លក្ខខណ្ឌនេះជាធម្មតាមានន័យថាអាកាសធាតុក្តៅកំពុងតែចូលមកក្នុងប្រទេសអ៊ីស្រាអែល។
ផែនដីនេះ និងលើមេឃ
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរមួយដើម្បីស្តីបន្ទោសហ្វូងមនុស្ស។ ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរនេះដើម្បីកាត់ទោសពួកគេ។ វាអាចត្រូវបានបកប្រែជាសេចក្តីថ្លែង "អ្នកគួរតែដឹងពីរបៀបបកស្រាយពេលវេលាបច្ចុប្បន្ន"
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរមួយដើម្បីស្តីបន្ទោសហ្វូងមនុស្ស។ វាអាចត្រូវបានបកប្រែជាសេចក្តីថ្លែង "អ្នកគួរតែដឹងថាអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ"
"លើគំនិតផ្តួចផ្តើមផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក"
ព្រះយេស៊ូពាក្យប្រៀបធៀដើម្បីបង្រៀនហ្វូងមនុស្ស។ ចំណុចរបស់ព្រះអង្គគឺថាពួកគេគួរតែដោះស្រាយនូវអ្វីដែលពួកគេអាចដោះស្រាយបានដោយមិនចាំបាច់ពាក់ព័ន្ធនឹងតុលាការសាធារណៈ។ នេះអាចត្រូវបានកំណត់ដើម្បីធ្វើឲ្យវាច្បាស់ថា វាប្រហែលជាមិនកើតឡើងទេ។ "ប្រសិនបើអ្នកត្រូវទៅ ... ប្រាក់បន្តិចបន្តួច"
ទោះបីព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូលទៅកាន់ហ្វូងមនុស្សក៏ដោយស្ថានភាពដែលទ្រង់កំពុងតែបង្ហាញគឺជាអ្វីមួយដែលមនុស្សម្នាក់នឹងឆ្លងកាត់តែម្នាក់ឯង។ ដូច្នេះនៅក្នុងភាសាខ្លះពាក្យ "អ្នក" នឹងមានលក្ខណៈធម្មតា។
"ដោះស្រាយបញ្ហាជាមួយសត្រូវរបស់អ្នកសិន"
នេះសំដៅទៅលើអង្គចៅក្រមប៉ុន្តែពាក្យនៅទីនេះមានលក្ខណៈជាក់លាក់និងគំរាមកំហែងជាងមុន។
"មិនប្រគល់អ្នកឲ្យទៅទេ"
"ចំនួនទឹកប្រាក់ទាំងអស់ដែលសត្រូវរបស់អ្នកទាមទារ"
វានឹងត្រូវឮនៅក្នុងពន្លឺថ្ងៃ។
អ្នកត្រូវខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ ដ្បិតព្រះអង្គមានអំណាចផ្ដាច់ជីវិត ហើយក៏មានអំណាចបោះទៅក្នុងភ្លើងនរកថែមទៀតផង។
ព្រះយេស៊ូនឹងសារភាពឈ្មោះរបស់បុគ្គលនោះនៅចំពោះមុខពួកទេវតារបស់ព្រះជាម្ចាស់។
ជីវិតមនុស្សយើងមិនមែនអាស្រ័យលើសម្បត្តិបរិបូណ៌តែមួយមុខនោះឡើយ។
គាត់ទៅរុះជង្រុកចាស់ចោល ហើយសង់ជង្រុកធំៗជាងមុន ហើយត្រូវសម្រាក គិតតែបរិភោគ និងស៊ីផឹកសប្បាយបានហើយ។
ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់គាត់ថា៖ «មនុស្សល្ងីល្ងើអើយ យប់នេះយើងនឹងដកជីវិតអ្នក តើទ្រព្យសម្បត្តិដែលអ្នកបានប្រមូលទុកនោះ បានទៅជារបស់នរណាវិញ?»
ចូរយើងស្វែងរកព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់វិញ។
យើងគួរប្រមូលយកទ្រព្យដែលមិនចេះពុករលួយ ទុកសម្រាប់ខ្លួននៅស្ថានបរមសុខ ដែលមិនចេះរលួយ គ្មានចោរប្លន់ ឬកណ្ដៀរស៊ីឡើយ។
អ្នកបម្រើទាំងនោះមានពរហើយ ដោយទន្ទឹងរង់ចាំមើលផ្លូវម្ចាស់ត្រឡប់មកវិញ ហើយរួចរាល់ពេលដែលព្រះយេស៊ូយាងមក។
ទេ។
នោះម្ចាស់នឹងកាត់អ្នកបម្រើជាកង់ៗ យកទៅដាក់នៅកន្លែងពួកអ្នកមិនស្មោះត្រង់។
ពួកគេនឹងមានការទាមទារច្រើន។
មនុស្សដែលរស់នៅក្នុងផ្ទះតែមួយ នឹងមានការបែងចែកគ្នា។
យើងត្រូវខំសម្រុះសម្រួលគ្នាជាមុនសិន។
1 ពេលនោះ មានអ្នកខ្លះទូលព្រះយេស៊ូ អំពីអ្នកស្រុកកាលីឡេ ដែលលោកពីឡាតបានសម្លាប់ នៅពេលគេកំពុងតែថ្វាយយញ្ញបូជា។ 2 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលឆ្លើយតបទៅគេវិញថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាគិតថា អ្នកស្រុកកាលីឡេទាំងនោះមានបាប ជាងអ្នកស្រុកកាលីឡេឯទៀតៗ ព្រោះពួកគេបានតាមរបៀបនេះ? 3 ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ទេ មិនមែនទេ តែបើអ្នករាល់គ្នាមិនប្រែចិត្តទេ នោះអ្នកទាំងអស់គ្នានឹងត្រូវវិនាសដូចគេមិនខាន។ 4 ឬមនុស្សដប់ប្រាំបីនាក់ដែលបានស្លាប់ ដោយប៉មស៊ីឡោមរលំសង្កត់លើ តើអ្នករាល់គ្នាគិតថា អ្នកទាំងនោះមានមានបាបជាង អ្នកក្រុងយេរូសាឡិមឯទៀតៗឬ? 5 ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ទេ មិនមែនទេ។ តែបើអ្នករាល់គ្នាមិនប្រែចិត្តទេ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវវិនាសដូចគេដែរ»។ 6 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលជាប្រស្នានេះទៅគេថា៖ «បុរសម្នាក់មានដើមឧទុម្ពរមួយដើមដុះក្នុងចម្ការគាត់ ហើយម្ចាស់ចម្ការដើរមករកបេះផ្លែ តែរកពុំឃើញមានផ្លែសោះ។ 7 ម្ចាស់ក៏ប្រាប់អ្នកថែចម្ការថា៖ «មើល៍ ខ្ញុំមករកបេះផ្លែឧទុម្ពរនេះបីឆ្នាំហើយ តែពុំឃើញមានផ្លែសោះ។ ចូរកាប់វាចោលទៅ។ ហេតុអ្វីបានជាទុកនាំតែខាតដីទេ?»។ 8 អ្នកថែចម្ការឆ្លើយតបថា៖ «សូមលោកទុកវាមួយឆ្នាំទៀតសិនចុះ ចាំខ្ញុំជីកកំពែងជុំវិញគល់វា និងដាក់ជី។ 9 បើឆ្នាំក្រោយនឹងមានផ្លែ តែបើមិនផ្លែទេ សឹមកាប់វាចោលទៅ មិនទាន់ហួសពេលទេ!»។ 10 កំឡុងពេលថ្ងៃសប្ប័ទ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែបង្រៀនគេក្នុងសាលាប្រជុំ។ 11 មើល មានស្ត្រីម្នាក់ដែលត្រូវវិញ្ញាណអាក្រក់ធ្វើឲ្យនាងចុះខ្សោយ អស់រយៈពេលដប់ប្រាំបីឆ្នាំមកហើយ ហើយខ្នងរបស់នាងកោង ពុំអាចងើបត្រង់បានឡើយ។ 12 ពេលព្រះយេស៊ូទតឃើញស្ត្រីនោះ ព្រះអង្គហៅនាងមក ហើយមានព្រះបន្ទូលថា៖ «នាងអើយ! នាងមានសេរីភាពហើយ»។ 13 ព្រះអង្គដាក់ព្រះហស្ដលើនាង ភ្លាមនោះ នាងក៏ឈរត្រង់វិញ ហើយលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ 14 ប៉ុន្តែ អ្នកទទួលខុសត្រូវលើសាលាប្រជុំទាស់ចិត្តណាស់ ព្រោះព្រះយេស៊ូប្រោសអ្នកជំងឺនៅថ្ងៃសប្ប័ទ។ ដូច្នេះ អ្នកទទួលខុសត្រូវនោះក៏និយាយទៅកាន់បណ្ដាជនថា៖ «យើងមានសិទ្ធិធ្វើការបានប្រាំមួយថ្ងៃ។ ចូរអ្នករាល់គ្នារកពេលព្យាបាលខ្លួនក្នុងថ្ងៃទាំងនោះចុះ តែកុំមកថ្ងៃសប្ប័ទឡើយ»។ 15 ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់គាត់ថា៖ «មនុស្សមានពុតអើយ! តើអ្នករាល់គ្នាមិនស្រាយគោ ឬលា ចេញពីក្រោលនិងដឹកទៅផឹកទឹកនៅថ្ងៃសប្ប័ទទេឬអី?។ 16 ដូច្នេះ ស្រ្តីនេះជាពូជពង្សរបស់លោកអប្រាហាំ ដែលសាតាំងបានចងនាងអស់រយៈពេលដប់ប្រាំបីឆ្នាំមកហើយ តើមិនគួរឲ្យខ្ញុំស្រាយចំណងនាងនៅថ្ងៃសប្ប័ទទេឬអី?»។ 17 កាលព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលការណ៍ទាំងនេះរួចហើយ ពួកអ្នកប្រឆាំងនឹងព្រះអង្គទាំងអស់ត្រូវអាម៉ាស ប៉ុន្តែ បណ្ដាជនទាំងអស់វិញកំពុងតែមានអំណរការអស្ចារ្យប្រកបដោយសិរីរុងរឿង ដែលព្រះអង្គបានធ្វើ។ 18 រួចមកព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «តើព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់ប្រៀបបានទៅនឹងអ្វីខ្លះ? តើខ្ញុំអាចប្រៀបប្រដូចព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់ទៅនឹងអ្វី?។ 19 ព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់ប្រៀបបីដូចជាគ្រាប់ពូជល្អិតម៉្យាង ដែលបុរសម្នាក់យកទៅដាំក្នុងសួនរបស់ខ្លួន ហើយគ្រាប់នោះក៏ដុះធំឡើងទៅជាដើមឈើមួយ ហើយមានបក្សាបក្សីមកធ្វើសំបុកតាមមែករបស់វា»។ 20 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលម្តងទៀតថា៖ «តើខ្ញុំអាចប្រៀបប្រដូចព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់ទៅនឹងអ្វី?។ 21 ព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់ប្រៀបបីដូចជាមេម្សៅ ដែលស្ត្រីម្នាក់យកទៅលាយជាមួយនឹងម្សៅបីតៅ រហូតទាល់តែម្សៅនោះដោរឡើង»។ 22 នៅតាមផ្លូវឆ្ពោះទៅក្រុងយេរូសាឡិម ព្រះយេស៊ូយាងកាត់តាមក្រុង និងតាមភូមិនានា ព្រមទាំងបង្រៀនអ្នកស្រុកនោះផងដែរ។ 23 មានបុរសម្នាក់ទូលសួរព្រះអង្គថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់! មានមនុស្សតិចតួចនៅឡើយ ដែលព្រះជាម្ចាស់សង្គ្រោះ»។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតបថា៖ 24 «ចូរខំប្រឹងចូលតាមទ្វារចង្អៀត។ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ព្រោះមានមនុស្សជាច្រើនចង់ចូលដែរ ក៏ប៉ុន្តែ គេមិនអាចចូលបានឡើយ។ 25 កាលណាម្ចាស់ផ្ទះក្រោកទៅបិទទ្វារជិតហើយ នោះរួចអ្នករាល់គ្នានឹងឈរនៅខាងក្រៅ គោះទ្វារផ្ទះទាំងអង្វរថា «ឱព្រះអម្ចាស់អើយ! សូមបើកទ្វារឲ្យយើងខ្ញុំបានចូលផង»។ ម្ចាស់ផ្ទះនឹងតបមកអ្នករាល់គ្នាថា៖ «យើងមិនដឹងថាអ្នករាល់គ្នាមកពីណាទេ»។ 26 អ្នកនោះមុខជានិយាយថា៖ «យើងខ្ញុំធ្លាប់បរិភោគនៅចំពោះមុខព្រះអង្គ ហើយព្រះអង្គក៏ធ្លាប់បង្រៀននៅតាមផ្លូវដែរ»។ 27 ប៉ុន្តែលោកនឹងប្រាប់អ្នករាល់គ្នាវិញថា៖ «យើងមិនដឹងថា អ្នករាល់មកពីណាទេ។ ចូរថយចេញពីមុខយើងទៅ ពួកមនុស្សប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិតអើយ!» 28 នឹងមានពេលអ្នករាល់គ្នាត្រូវយំសោក និងខឹងសង្កៀតធ្មេញ កាលអ្នករាល់គ្នាឃើញលោកអប្រាហាំ លោកអ៊ីសាក លោកយ៉ាកុប និងព្យាការីទាំងឡាយ ស្ថិតនៅក្នុងព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែ គេបោះអ្នករាល់គ្នាទៅខាងក្រៅវិញ ។ 29 មានមនុស្សមកពីទិសខាងកើត ខាងលិច ខាងជើង និងខាងត្បូង អង្គុយរួមតុក្នុងព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់។ 30 ចូរដឹងថា អ្នកណាដែលមិនសូវសំខាន់នឹងត្រឡប់ទៅជានៅខាងមុខគេ ហើយអ្នកដែលសំខាន់ជាងគេនឹងត្រឡប់ទៅនៅក្រោយគេវិញ»។ 31 បន្តិចក្រោយមក មានពួកខាងគណៈផារីស៊ីខ្លះមកទូលព្រះអង្គថា៖ «សូមលោកចាកចេញពីទីនេះទៅ ព្រោះស្ដេចហេរ៉ូដចង់សម្លាប់លោក!»។ 32 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបវិញថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាទៅប្រាប់ស្តេចកំហូចនោះវិញថា៖ «មើល៍! យើងបណ្ដេញអារក្ស ខ្ញុំមើលអ្នកជំងឺឲ្យជា នៅថ្ងៃនេះ និងថ្ងៃស្អែក ហើយដល់ថ្ងៃខានស្អែក ខ្ញុំនឹងសម្រេចគោលដៅខ្ញុំ។ 33 ទោះជាមានរឿងអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ យើងត្រូវបន្តដំណើរទៅមុខថ្ងៃនេះ ថ្ងៃស្អែក និងថ្ងៃបន្តបន្ទាប់ទៀត ដ្បិត មិនគួរសម្លាប់ព្យាការីខាងក្រៅក្រុងយេរូសាឡិមឡើយ។ 34 អ្នកក្រុងយេរូសាឡិម អ្នកក្រុងយេរូសាឡិមអើយ អ្នករាល់គ្នាបានសម្លាប់ពួកព្យាការី ហើយយកដុំថ្មគប់សម្លាប់អស់អ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់បានចាត់បញ្ជូនឲ្យមករកអ្នករាល់គ្នា។ យើងចង់ប្រមូលផ្តុំអ្នករាល់គ្នា ដូចមេមាន់ក្រុងកូនវានៅក្រោមស្លាប តែអ្នករាល់គ្នាពុំព្រមសោះ។ 35 មើល៍! ផ្ទះរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវគេបោះបង់ចោល។ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អ្នករាល់គ្នានឹងលែងឃើញខ្ញុំទៀតហើយ រហូតដល់ពេលអ្នករាល់គ្នាពោលថា៖ «មានពរហើយ អ្នកណាដែលមកក្នុងនាមព្រះអម្ចាស់!»
ព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូលនៅមុខហ្វូងមនុស្ស។ មនុស្សមួយចំនួននៅក្នុងហ្វូងសួរសំណួរព្រះអង្គហើយទ្រង់ចាប់ផ្តើមឆ្លើយតប។ នេះគឺជាផ្នែកដូចគ្នានៃរឿងដែលចាប់ផ្តើមនៅជំពូក ១២ ខ ១ ។
ឃ្លានេះភ្ជាប់ព្រឹត្តិការណ៍នេះដល់ចុងបញ្ចប់នៃជំពូក ១២ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូកំពុងបង្រៀនមនុស្សជាច្រើន។
នៅទីនេះ“ ឈាម” សំដៅទៅលើការស្លាប់របស់កាលីឡេ។ ពួកគេប្រហែលជាត្រូវគេសម្លាប់ពេលពួកគេកំពុងថ្វាយយញ្ញបូជារបស់ពួកគេ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ដូចនៅក្នុងយូឌីប៊ី។
ពីឡាតប្រហែលជាបញ្ជាឲ្យទាហានរបស់គាត់សម្លាប់មនុស្សជាជាងធ្វើដោយខ្លួនឯង។ "អ្នកដែលទាហានរបស់លោកពីឡាត់បានសម្លាប់"
"តើពួកកាលីឡេទាំងនេះមានបាបច្រើនជាង ... មែនទេ?" ឬ "តើនេះបង្ហាញថាកាលីឡេទាំងនេះគឺជាមនុស្សមានបាបច្រើនជាង ... ឬ?" ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរនេះដើម្បីជំទាស់នឹងការយល់ដឹងរបស់ប្រជាជន។ “ អ្នកគិតថាពួកកាលីឡេទាំងនេះគឺជាមនុស្សមានបាបច្រើនជាង…” ឬ“ កុំគិតថាពួកកាលីឡេទាំងនេះគឺជាមនុស្សមានបាបច្រើនជាង ... របៀបនេះ”
នៅទីនេះ "ខ្ញុំប្រាប់អ្នក" សង្កត់ធ្ងន់ថា "ទេ" ។ "ពួកគេពិតជាមិនមានបាបទៀតទេ" ឬ "អ្នកខុសដែលគិតថាការរងទុក្ខរបស់ពួកគេបង្ហាញថាពួកគេមានបាបច្រើនជាង"
“ អ្នកទាំងអស់គ្នាក៏នឹងត្រូវស្លាប់ដែរ” ។ ឃ្លា "តាមរបៀបដូចគ្នា" មានន័យថាពួកគេនឹងទទួលបានលទ្ធផលដូចគ្នាមិនមែនថាពួកគេនឹងស្លាប់ដោយរបៀបរដូចគ្នានោះទេ។
"បាត់បង់ជីវិត" ឬ "ស្លាប់"
នេះគឺជាឧទាហរណ៍ទី ២ របស់ព្រះយេស៊ូអំពីមនុស្សដែលបានរងទុក្ខ។ "ឬពិចារណាអ្នកទាំងនោះ" ឬ "គិតអំពីអ្នកទាំងនោះ"
"១៨ នាក់"
នេះគឺជាឈ្មោះតំបន់មួយនៅក្រុងយេរូសាឡិម។
"តើនេះបង្ហាញថាពួកគេមានបាបច្រើនជាង ... ក្រុងយេរូសាឡឹមឬ?" ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរនេះដើម្បីជំទាស់នឹងការយល់ដឹងរបស់ប្រជាជន។ "កុំគិតថាពួកគេមានបាបច្រើនជាង ... ក្រុងយេរូសាឡឹម"
ហ្វូងមនុស្សសន្មត់ថាពួកគេបានស្លាប់តាមរបៀបដ៏អាក្រក់នេះពីព្រោះពួកគេមានបាប។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់“ ពួកគេបានស្លាប់ដោយសារពួកគេជាមនុស្សមានបាបកាន់តែអាក្រក់”
"អ្នកផ្សេង។" ពាក្យនៅទីនេះគឺជាពាក្យទូទៅសម្រាប់មនុស្សម្នាក់។
ត្រង់នេះ“ ខ្ញុំនិយាយ” សង្កត់ធ្ងន់លើពាក្យថា“ ទេ” ។ វាអាចមានប្រយោជន៍ដើម្បីបញ្ជាក់ពីចំណុចរបស់ព្រះយេស៊ូយ៉ាងច្បាស់ “ ពួកគេប្រាកដជាមិនបានស្លាប់ទេព្រោះពួកគេមានបាបច្រើនជាង” ឬ“ អ្នកគឺខុសដែលគិតថាការរងទុក្ខរបស់ពួកគេបង្ហាញថាពួកគេមានបាបច្រើនជាង”
"បាត់បង់ជីវិត" ឬ "ស្លាប់"
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមប្រាប់រឿងប្រៀបប្រដូចដល់ហ្វូងមនុស្សដើម្បីពន្យល់ពីពាក្យចុងក្រោយរបស់ព្រះអង្គថា«តែបើអ្នកមិនប្រែចិត្តទេអ្នកទាំងអស់គ្នាក៏នឹងត្រូវវិនាសដែរ»។
"មនុស្សម្នាក់មានចម្ការទំពាំងបាយជូរហើយដើមឧទុម្ពរវាត្រូវបានគេដាំនៅក្នុងនោះ"
បុរសប្រើសំណួរដើម្បីបញ្ជាក់ថាដើមឈើគ្មានប្រយោជន៍ហើយអ្នកថែសួនគួរតែកាត់វាចោល។ : "កុំអោយវាខ្ជះខ្ជាយដី"
ព្រះយេស៊ូបានបញ្ចប់ការប្រាប់រឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះអង្គ។ នេះគឺជាចុងបញ្ចប់នៃផ្នែកក្នុងរឿងដែលបានចាប់ផ្តើមនៅជំពូក ១២ ខ១ ។
"កុំធ្វើអ្វីនឹងដើមឈើ" ឬ "កុំកាប់វាចោល"
ដាក់ជីចូលក្នុងដី។ ជីគឺជាលាមកសត្វ។ ប្រជាជនដាក់វានៅក្នុងដីដើម្បីធ្វើឲ្យដីល្អសម្រាប់រុក្ខជាតិនិងដើមឈើ "ដាក់ជីលើវា"
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើង "ប្រសិនបើវាមានផ្លែល្វានៅលើវានៅឆ្នាំក្រោយយើងអាចអនុញ្ញាតឲ្យវាបន្តលូតលាស់បាន"
អ្នកបំរើបានធ្វើការស្នើសុំ។ គាត់មិនបានបញ្ជាដល់ម្ចាស់ទេ។ "ប្រាប់ខ្ញុំឲ្យកាត់វាចោល" ឬ "ខ្ញុំនឹងកាត់វាចោល"
នេះគឺជាផ្នែកបន្ទាប់នៃរឿង។ ខគម្ពីរទាំងនេះផ្តល់នូវព័ត៌មានសំខាន់អំពីការកំណត់ផ្នែកនៃរឿងនិងអំពីស្ត្រីពិការម្នាក់ដែលត្រូវបានណែនាំឲ្យចូលក្នុងសាច់រឿង។
ពាក្យនេះសម្គាល់ផ្នែកថ្មីនៃរឿង។
"នៅថ្ងៃឈប់សម្រាក" ។ ភាសាខ្លះអាចនិយាយបានថា“ ថ្ងៃឈប់សម្រាក” ពីព្រោះយើងមិនដឹងថាថ្ងៃឈប់សម្រាកណាមួយនោះទេ។
ពាក្យ "មើល" នៅទីនេះរំលឹកយើងទៅមនុស្សថ្មីនៅក្នុងរឿង។
១៨ឆ្នាំ
"ជាវិញ្ញាណអាក្រក់ដែលធ្វើឲ្យនាងខ្សោយ"
នាងអើយអ្នកបានជាសះស្បើយពីជំងឺរបស់អ្នកហើយ។ នេះអាចត្រូវបានបង្ហាញដោយកិរិយាស័ព្ទសកម្ម: "នាងអើយ ខ្ញុំបានដោះលែងអ្នកឲ្យរួចផុតពីភាពទន់ខ្សោយរបស់អ្នកហើយ"
ដោយនិយាយដូច្នេះព្រះយេស៊ូបានធ្វើឲ្យនាងជាសះស្បើយ។ ដូច្នេះវាអាចត្រូវបានបង្ហាញដោយប្រយោគដែលបង្ហាញថាទ្រង់បានធ្វើឲ្យវាកើតឡើង: "នាងអើយឥឡូវនេះខ្ញុំបានដោះលែងអ្នកពីភាពទន់ខ្សោយរបស់អ្នក" ឬដោយពាក្យបញ្ជាថាស្ត្រីត្រូវបានរួចផុតពីភាពទន់ខ្សោយរបស់អ្នកហើយ "
"ទ្រង់បានប៉ះនាង"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "នាងបានក្រោកឈរឡើងត្រង់"
"ខឹងខ្លាំងណាស់"
"បាននិយាយ" ឬ "ឆ្លើយតប"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម "សូមឲ្យនរណាម្នាក់ជាសះស្បើយអ្នកក្នុងកំឡុងពេលប្រាំមួយថ្ងៃនោះចុះ"
"នៅថ្ងៃឈប់សម្រាក" ។ ភាសាខ្លះអាចនិយាយបានថា“ ថ្ងៃឈប់សម្រាក” ពីព្រោះយើងមិនដឹងថាថ្ងៃឈប់សម្រាកណាមួយទេ។
"ព្រះអម្ចាស់បានឆ្លើយតបទៅនឹងអ្នកគ្រប់គ្រងសាលាប្រជុំថា"
ព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍ដោយផ្ទាល់ទៅកាន់អ្នកគ្រប់គ្រងសាលាប្រជុំជាទម្រង់ពហុវចនៈរួមមានអ្នកដឹកនាំសាសនាឯទៀតដែរ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា “ អ្នកនិងអ្នកដឹកនាំសាសនារបស់អ្នកគឺជាមនុស្សមានពុត”
ព្រះយេស៊ូប្រើសំណួរដើម្បីឲ្យពួកគេគិតអំពីអ្វីដែលពួកគេបានដឹងហើយ "អ្នកស្រាយលារបស់អ្នក ... ថ្ងៃឈប់សំរាក"
ទាំងនេះគឺជាសត្វដែលមនុស្សយកចិត្តទុកដាក់ដោយផ្តល់ទឹកឲ្យពួកគេផឹក។
"នៅថ្ងៃសប្ប័ទ" ភាសាខ្លះអាចនិយាយបានថា“ ថ្ងៃឈប់សម្រាក” ពីព្រោះយើងមិនដឹងថាថ្ងៃឈប់សម្រាកណាមួយទេ។
នេះគឺមានន័យថា "កូនចៅរបស់អ័ប្រាហាំ"
ព្រះយេស៊ូប្រៀបធៀបមនុស្សចងខ្សែសត្វទៅនឹងរបៀបដែលសាតាំងចងលើស្ត្រីដោយជំងឺនេះ “ ដែលសាតាំងបានធ្វើអោយពិការដោយសារជំងឺរបស់នាង” ឬ“ សាតាំងបានចាប់ចងនាងដោយជម្ងឺនេះ”
"រយៈពេល ១៨ ឆ្នាំ។ " ពាក្យថា“ យូរ” នៅទីនេះសង្កត់ធ្ងន់ថាដប់ប្រាំបីឆ្នាំគឺជាពេលវេលាដ៏យូរដែលស្ត្រីត្រូវរងទុក្ខ។ ភាសាផ្សេងទៀតអាចមានវិធីផ្សេងទៀតក្នុងការសង្កត់ធ្ងន់លើបញ្ហានេះ។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរមួយដើម្បីធ្វើឲ្យអ្នកគ្រប់គ្រងសាលាប្រជុំដឹងខ្លួន។ នេះអាចត្រូវបានបកប្រែជាសេចក្តីថ្លែងបញ្ជាក់សកម្ម។ "នេះជាការត្រឹមត្រូវក្នុងការដោះលែងនាងឲ្យរួចផុតពីចំណងនៃជំងឺនេះ ... ថ្ងៃ"
«ពេលព្រះយេស៊ូនិយាយរឿងទាំងនេះ»
ការអស្ចារ្យប្រកបដោយសិរីរុងរឿង ដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើ
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមមានបន្ទូលប្រាប់រឿងប្រៀបប្រដូចដល់ប្រជាជននៅក្នុងសាលាប្រជុំ។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំណួរពីរដើម្បីណែនាំអំពីអ្វីដែលទ្រង់កំពុងបង្រៀន។ “ ខ្ញុំនឹងប្រាប់អ្នកពីអ្វីដែលព្រះរាជ្យរបស់ព្រះប្រៀបដូចជា…អ្វីដែលខ្ញុំអាចយកទៅប្រៀបធៀបបាន”
នេះគឺដូចគ្នាទៅនឹងសំណួរមុនដែរ។ ភាសាខ្លះអាចប្រើសំណួរទាំងពីរហើយខ្លះទៀតអាចប្រើបានតែមួយ។
ព្រះយេស៊ូបានប្រៀបធៀបព្រះរាជ្យទៅនឹងគ្រាប់មូស្ដាត។ “ ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះប្រៀបដូចជាគ្រាប់ពូជល្អិត”
គ្រាប់ពូជគឺជាគ្រាប់ពូជតូចណាស់ដែលលូតលាស់ទៅជារុក្ខជាតិធំ ៗ ។ ប្រសិនបើគេមិនស្គាល់ វាអាចត្រូវបានបកប្រែដោយឈ្មោះនៃគ្រាប់ពូជផ្សេងទៀតដែលសាមញ្ញដូចជា“ គ្រាប់តូចមួយ”
"ដាំនៅក្នុងសួនរបស់គាត់" ។ មនុស្សបានដាំគ្រាប់ពូជខ្លះដោយបោះវាដើម្បីឲ្យពួកគេរាយប៉ាយនៅសួនច្បារ។
នេះគឺជាការបំផ្លើសមួយដើម្បីបង្កើតជាចំនុចមួយ។ “ ជាគុម្ពឈើធំណាស់”
"បក្សីនៅលើមេឃ" "បក្សីដែលហោះនៅលើមេឃ" ឬ "បក្សី"
ព្រះយេស៊ូបញ្ចប់ការនិយាយទៅកាន់ប្រជាជននៅក្នុងសាលាប្រជុំ។ នេះជាចុងបញ្ចប់នៃផ្នែកនេះ។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំណួរមួយទៀតដើម្បីបង្ហាញអំពីអ្វីដែលទ្រង់កំពុងបង្រៀន។ "ខ្ញុំនឹងប្រាប់អ្នកពីរឿងមួយទៀតដែលខ្ញុំអាចប្រៀបធៀបទៅនឹងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះបាន"
ព្រះយេស៊ូប្រៀបធៀបព្រះរាជ្យរបស់ព្រះទៅនឹងម្សៅនំប៉័ង។ “ ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះប្រៀបដូចជាមេម្សៅ”
មានតែដំបែបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវការដើម្បីធ្វើឲ្យម្សៅកើនឡើងច្រើន។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ដូចដែលវាស្ថិតនៅក្នុងយូឌីប៊ី ។
នេះគឺជាបរិមាណដ៏ច្រើននៃម្សៅពីព្រោះរង្វាស់នីមួយៗមានប្រហែល១៣លីត្រ។ អ្នកប្រហែលជាត្រូវប្រើពាក្យមួយដែលវប្បធម៌របស់អ្នកប្រើដើម្បីវាស់ម្សៅ។ "បរិមាណដ៏ច្រើននៃម្សៅ"
នេះគឺជាផ្នែកបន្ទាប់នៃរឿង។ ព្រះយេស៊ូឆ្លើយតបនឹងសំណួរដោយប្រើពាក្យប្រៀបធៀបអំពីការចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះ។
នេះគឺជាព័ត៌មានដែលប្រាប់យើងពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើនៅពេលព្រឹត្តិការណ៍នេះបានកើតឡើង។
"បង្រៀនប្រជាជន"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម "តើព្រះជាម្ចាស់នឹងជួយសង្គ្រោះមនុស្សតែពីរបីនាក់ទេ?"
"ខំប្រឹងដើរកាត់ទ្វារតូចចង្អៀត" ។ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូលអំពីផ្លូវចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះដូចជាទ្វារតូចចូលក្នុងផ្ទះ។ ពេលព្រះយេស៊ូកំពុងនិយាយទៅកាន់ក្រុមមួយនោះ "ពាក្យបញ្ជានេះគឺពហុវចនៈ។
ការពិតដែលថាទ្វារតូចចង្អៀតមានន័យថាវាពិបាកក្នុងការឆ្លងកាត់វា។ បកប្រែវាតាមរបៀបមួយដើម្បីរក្សាអត្ថន័យដដែលនេះ។
វាបញ្ជាក់ថាពួកគេនឹងមិនអាចចូលបានទេដោយសារតែពិបាកចូល។ ខបន្ទាប់ពន្យល់ពីការលំបាក។
ព្រះយេស៊ូបន្តនិយាយអំពីការចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះ។
"នៅពេលម្ចាស់"
នេះសំដៅទៅលើម្ចាស់ផ្ទះដែលមានទ្វារតូចចង្អៀតនៅក្នុងខមុនៗ ។ នេះគឺជាការប្រៀបធៀបសម្រាប់ព្រះជាអ្នកគ្រប់គ្រងនៃព្រះរាជ្យ
ព្រះយេស៊ូកំពុងមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ហ្វូងមនុស្ស។ ទម្រង់ "អ្នក" គឺពហុវចនៈ។ ទ្រង់កំពុងនិយាយទៅកាន់ពួកគេដូចជាពួកគេនឹងមិនចូលតាមទ្វារតូចចង្អៀតចូលក្នុងព្រះរាជ្យទេ។
"គោះលើទ្វារ" ។ នេះគឺជាការប៉ុនប៉ងដើម្បីទទួលបានការយកចិត្តទុកដាក់ពីម្ចាស់។
"ទៅឆ្ងាយពីខ្ញុំទៅ"
"មនុស្សដែលធ្វើអំពើអាក្រក់"
ព្រះយេស៊ូបន្តនិយាយអំពីការចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះ។ នេះជាចុងបញ្ចប់នៃការសន្ទនានេះ។
សកម្មភាពទាំងនេះបង្ហាញពីការសោកស្តាយនិងសោកសៅយ៉ាងខ្លាំង។ វប្បធម៌របស់អ្នកអាចមានពាក្យដែលមានន័យដូចគ្នានេះ។
ព្រះយេស៊ូបន្ដមានបន្ទូលទៅកាន់ហ្វូងមនុស្សដូចជាពួកគេនឹងមិនចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យស្ថានសួគ៌ទេ។
"ប៉ុន្តែខ្លួនអ្នកផ្ទាល់នឹងត្រូវគេបោះចោលទៅខាងក្រៅ" ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម "ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់នឹងបង្ខំអ្នកនៅខាងក្រៅ"
នេះមានន័យថា "មកពីគ្រប់ទិស"
វាជារឿងធម្មតាទេដែលនិយាយពីអំណរនៅក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះ។“ ពួកគេនឹងបរិភោគនៅក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះ”
ការធ្វើជាអ្នកតំណាងគឺសំខាន់ឬមានកិត្តិយស។ "នឹងសំខាន់បំផុត ... នឹងក្លាយជាអ្នកតូចជាងគេ" ឬ "ព្រះនឹងតម្កើងពួកគេ ... ព្រះនឹងធ្វើឲ្យគេខ្មាស់គេ"
នេះគឺជាព្រឹត្តិការណ៍បន្ទាប់នៅក្នុងផ្នែកនៃរឿងនេះ។ នៅពេលដែលពួកផារិស៊ីខ្លះនិយាយជាមួយនឹងព្រះអង្កអំពីហេរ៉ូដ ព្រះយេស៊ូកំពុងធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅក្រុងយេរូសាឡឹម។
«មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយពីព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលចប់ហើយ»
បកប្រែនេះជាការព្រមានដល់ព្រះយេស៊ូ។ ពួកគេបានណែនាំទ្រង់ឲ្យទៅកន្លែងផ្សេងទៀតហើយមានសុវត្ថិភាព។
ហេរ៉ូដនឹងបញ្ជាមនុស្សឲ្យសម្លាប់ព្រះយេស៊ូ។ "ហេរ៉ូដចង់បញ្ជូនមនុស្សរបស់គាត់មកសម្លាប់លោក"
ព្រះយេស៊ូបានហៅហេរ៉ូដជាកញ្ជ្រោង។ កញ្ជ្រោងគឺជាឆ្កែព្រៃតូចមួយ។ អាចមានន័យថា ១) ហេរ៉ូដមិនបានគំរាមកំហែងច្រើនទេ ២) ហេរ៉ូដបានបញ្ឆោត។
"ទោះយ៉ាងណា" ឬ "ទោះយ៉ាងណា" ឬ "អ្វីក៏ដោយដែលកើតឡើង"
អ្នកដឹកនាំជនជាតិយូដាបានអះអាងថាពួកគេបម្រើព្រះ។ ហើយបុព្វបុរសរបស់ពួកគេបានសម្លាប់អ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះនៅក្រុងយេរូសាឡឹមហើយព្រះយេស៊ូបានដឹងថាពួកគេនឹងសម្លាប់ព្រះអង្គនៅទីនោះដែរ។ “ គឺនៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡឹមដែលពួកមេដឹកនាំយូដាបានសម្លាប់អ្នកនាំសាររបស់ព្រះ”
ព្រះយេស៊ូបញ្ចប់ការឆ្លើយតបនឹងពួកផារិស៊ី។ នេះជាចុងបញ្ចប់នៃផ្នែកនេះ។
ព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅដូចជាប្រជាជននៅក្រុងយេរូសាឡឹមកំពុងស្ដាប់ព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលដូច្នេះពីរដងដើម្បីបង្ហាញថាទ្រង់ព្រួយព្រះហឬទ័យចំពោះពួកគេ។ ។
ប្រសិនបើវាជារឿងចំលែកក្នុងការនិយាយទៅកាន់ទីក្រុងអ្នកអាចបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាព្រះយេស៊ូពិតជាកំពុងតែមានបន្ទូលទៅកាន់ប្រជាជននៅក្នុងទីក្រុងថាៈ“ អ្នករាល់គ្នាដែលបានសម្លាប់ពួកព្យាការីនិងយកដុំថ្មគប់អ្នកដែលបានបញ្ជូនមកអ្នករាល់គ្នា”
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម “ អ្នកដែលព្រះបានចាត់អោយមករកអ្នក”
"ខ្ញុំតែងតែចង់បាន" ។ នេះគឺជាការបញ្ចាក់ថាវាមិនមែនជាសំណួរទេ។
ប្រជាជននៅក្រុងយេរូសាឡឹមត្រូវបានពិពណ៌នាថាជា«កូនចៅ»របស់នាង។ "ដើម្បីប្រមូលផ្តុំប្រជាជនរបស់អ្នក" ឬ "ដើម្បីប្រមូលប្រជាជននៅក្រុងយេរូសាឡឹម"
នេះពិពណ៌នាអំពីរបៀបដែលមេមាន់ការពារកូនពីគ្រោះថ្នាក់ដោយគ្របវាដោយស្លាប។
នេះគឺជាទំនាយអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងឆាប់ៗនេះ។ មានន័យថាព្រះឈប់ការពារប្រជាជននៅក្រុងយេរូសាឡឹម ដូច្នេះខ្មាំងសត្រូវអាចវាយប្រហារពួកគេហើយដេញពួកគេចេញ។ អាចមានន័យថា ១) ព្រះជាម្ចាស់នឹងបោះបង់ចោលពួកគេ។ "ព្រះជាម្ចាស់នឹងបោះបង់ចោលអ្នក" ឬ ២) ទីក្រុងរបស់ពួកគេនឹងនៅទទេ។ "ផ្ទះរបស់អ្នកនឹងត្រូវគេបោះបង់ចោល"
"អ្នកនឹងមិនឃើញខ្ញុំទេរហូតដល់ពេលវេលាដែលអ្នកនឹងនិយាយ" ឬ "ពេលក្រោយដែលអ្នកឃើញខ្ញុំអ្នកនឹងនិយាយថា"
ត្រង់នេះ «នាម» សំដៅទៅលើព្រះចេស្ដានិងសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអម្ចាស់។
ទេ មិនមែនទេ។
វាត្រូវបានគេផ្តល់ឲ្យពេលមួយឆ្នាំទៀត ដើម្បីបង្កើតផ្លែ ដោយដាក់ដីដែលមានជីអាចម៍សេះ បើមិនបង្កើតផ្លែទេ វានឹងត្រូវកាត់ចោល។
គឺវិញ្ញាណអាក្រក់នៃភាពទន់ខ្សោយដែលមកពីសាតាំងបានចងនាង។
ដោយព្រោះតែព្រះយេស៊ូបានប្រោសស្រ្តីម្នាក់ឲ្យបានជានៅថ្ងៃសប្ប័ទ។
ព្រះយេស៊ូបានរម្លឹកគាត់ថា តើអ្នកមិនស្រាយចំណងសត្វនៅថ្ងៃសប្ប័ទទេឬអី ទោះជាយ៉ាងនេះក៍ដោយគេនៅតែទាស់់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំងនៅពេលព្រះយេស៊ូដោះស្រ្តីនោះឲ្យមានសេរីភាពនៅថ្ងៃសប្ប័ទ។
ដោយព្រោះវាចាប់ពីរបស់តូចដូចជាគ្រាប់ពូជល្អិត ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកវាក៍ដុះទៅជាធំឡើងដែលមានច្រើនមែកសម្រាប់រស់នៅ។
ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតបថា៖ «ចូរខំប្រឹងចូលតាមទ្វារចង្អៀត ពីព្រោះមានមនុស្សជាច្រើនព្យាយាមនឹងចូលតែមិនអាចចូលបានឡើយ»។
ពួកគេនិងយំសោក ហើយសង្កៀតធ្មេញរបស់ពួកគេ។
លោកអប្រាហាំ លោកអ៊ីសាក លោកយ៉ាកុបនិងព្យាការី ហើយមានជាច្រើនទៀតមកពីទិសខាងកើត ខាងលិច ខាងជើង និងខាងត្បូង។
ព្រះអង្គត្រូវគេសម្លាប់នៅក្រុងយេរូសាឡិម។
ព្រះអង្គចង់ប្រមូលផ្តុំពួកគេ ដូចមេមាន់ក្រុងកូនវា។
ពួកគេបានបដិសេធមិនព្រមទទួល។
ផ្ទះរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវបោះបង់ចោល ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងលែងឃើញព្រះយេស៊ូម្តងទៀត រហូតដល់ពេលអ្នករាល់គ្នាពោលថា «មានពរហើយ អ្នកណាដែលមកក្នុងនាមព្រះអម្ចាស់!»
1 នៅថ្ងៃសប្ប័ទមួយ ព្រះអង្គយាងទៅផ្ទះរបស់អ្នកដឹកនាំខាងគណៈផារីស៊ីម្នាក់ ដើម្បីសោយព្រះស្ងោយ ហើយអ្នកនៅផ្ទះនោះតាមឃ្លាំមើលព្រះអង្គយ៉ាងដិតដល់។ 2 មើល នៅមុខព្រះអង្គ មានបុរសម្នាក់កើតទាច។ 3 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរទៅពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ និងពួកខាងគណៈផារីស៊ីថា៖ «តើការមើលអ្នកជំងឺឲ្យបានជានៅថ្ងៃសប្ប័ទត្រូវតាមក្រឹត្យវិន័យឬទេ?» 4 ប៉ុន្តែ ពួកគេនៅស្ងៀមទាំងអស់គ្នា។ ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូហៅអ្នកជំងឺមក ហើយប្រោសគាត់ឲ្យជា រួចប្រាប់គាត់ឲ្យត្រឡប់ទៅវិញ។ 5 ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា បើមានកូនប្រុសម្នាក់ ឬគោធ្លាក់អណ្ដូងនៅថ្ងៃសប្ប័ទ តើអ្នកនឹងស្រង់គេឡើងភ្លាមទេ? 6 ពួកគេមិនអាចឆ្លើយតបនឹងព្រះអង្គចំពោះសំណួរខាងលើ។ 7 ពេលព្រះយេស៊ូសង្កេតឃើញភ្ញៀវ ដែលគេអញ្ជើញមកជ្រើសរើសកៅអីកិត្តិយស នោះព្រះអង្គក៏មានព្រះបន្ទូលជាប្រស្នាទៅគេថា៖ 8 «បើមានគេអញ្ជើញអ្នកទៅជប់លៀងក្នុងពិធីមង្គលការណាមួយ សុំកុំទៅអង្គុយនៅកន្លែងកិត្តិយស ក្រែងលោគេបានអញ្ជើញកិត្តិយសម្នាក់ទៀតមានឋានៈខ្ពស់ជាងអ្នក។ 9 ប្រសិនបើ ម្ចាស់កម្មវិធីអញ្ជើញអ្នកទាំងពីរមកដល់ គាត់មុខជានិយាយថា «ចូរទុកកន្លែងកិត្តិយសនេះ ជូនអ្នកផ្សេង» ពេលនោះ អ្នកនឹងត្រូវអាម៉ាស់មុខ ហើយទៅអង្គុយកន្លែងអន់ជាងគេវិញ។ 10 ផ្ទុយទៅវិញ ពេលមានគេអញ្ជើញអ្នក ចូរទៅអង្គុយកន្លែងអន់ជាងគេសិនចុះ លុះដល់ម្ចាស់កម្មវិធីមកដល់ នោះគាត់និយាយមកកាន់អ្នកថា៖ «សម្លាញ់អើយ! សូមអ្នកមកអង្គុយនៅកន្លែងនេះ»។ ពេលនោះអ្នកនឹងមានកិត្តិយស នៅចំពោះមុខភ្ញៀវទាំងអស់ ដែលអង្គុយរួមតុជាមួយអ្នកជាមិនខាន។ 11 ដ្បិត អ្នកណាលើកតម្កើងខ្លួន អ្នកនោះនឹងត្រូវគេបន្ទាបចុះ ចំណែកឯអ្នកដែលបន្ទាបខ្លួនវិញ គេនឹងលើកតម្កើងអ្នកនោះវិញ»។ 12 ព្រះយេស៊ូក៏មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់អ្នកដែលបានយាងព្រះអង្គថា៖ «កាលណាអ្នកអញ្ជើញភ្ញៀវមកចូលរួមពិធីជប់លៀង កុំអញ្ជើញមិត្តសំឡាញ់ បងប្អូន សាច់ញាតិ ឬអ្នកជិតខាងដែលមានសម្បត្តិ អ្នកទាំងនោះអញ្ជើញអ្នកវិញជាការតបស្នង រួចគេនឹងតបស្នងអ្នកវិញ។ 13 ប៉ុន្តែ ពេលណាអ្នករៀបចំពិធីជប់លៀង ត្រូវហៅមនុស្សក្រីក្រ មនុស្សពិការ មនុស្សខ្វិន និងមនុស្សខ្វាក់ 14 នោះអ្នកនឹងមានពរមិនខាន ព្រោះអ្នកទាំងនោះពុំមានលទ្ធភាពតបស្នងអ្នកវិញបានឡើយ។ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់វិញទេ ដែលនឹងតបស្នងជូនអ្នក នៅថ្ងៃដែលមនុស្សសុចរិតរស់ឡើងវិញ»។ 15 ក្រោយពេលបុរសម្នាក់ដែលអង្គុយរួមតុជាមួយព្រះយេស៊ូ បានឮព្រះបន្ទូលទាំងនេះហើយ គាត់ទូលព្រះអង្គថា៖ «មានពរហើយ អ្នកណាដែលបានចូលរួមពិធីជប់លៀងក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់!»។ 16 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «មានបុរសម្នាក់រៀបពិធីជប់លៀងមួយយ៉ាងធំ ហើយលោកបានអញ្ជើញភ្ញៀវជាច្រើននាក់មកចូលរួម។ 17 ពេលអាហាររៀបចំរួចរាល់តាមម៉ោងកំណត់លោកចាត់អ្នកបម្រើឲ្យទៅប្រាប់ភ្ញៀវថា៖ «សូមអញ្ជើញមក! ព្រោះម្ហូបអាហារបានរៀបចំស្រេចហើយ»។ 18 ភ្ញៀវទាំងនោះនាំគ្នាដោះសាបន្តបន្ទាប់គ្នា។ ម្នាក់និយាយទៅកាន់អ្នកបម្រើថា៖ «ខ្ញុំទើបតែបានទិញដីចម្ការមួយកន្លែង ហើយខ្ញុំត្រូវតែទៅមើលឥឡូវនេះ។ សូមមេត្តាអភ័យទោសឲ្យខ្ញុំផង»។ 19 ម្នាក់ទៀតក៏និយាយថា៖ «ខ្ញុំទើបនឹងទិញគោប្រាំនឹម ខ្ញុំត្រូវតែយកវាទៅទឹមសាកល្បង។ សូមលោកមេត្តាអភ័យទោសឲ្យខ្ញុំផង»។ 20 បន្ទាប់មកម្នាក់ទៀតពោលថា៖ «ខ្ញុំទើបនឹងរៀបការប្រពន្ធ ដូច្នេះខ្ញុំពុំអាចទៅចោលនាងបានទេ។ 21 អ្នកបម្រើចូលមកជម្រាបប្រាប់ចៅហ្វាយនូវរឿងរ៉ាវទាំងអស់នេះ។ ម្ចាស់ផ្ទះក៏ខឹង ហើយប្រាប់ទៅបម្រើថា៖ «ចូរប្រញាប់ប្រញាល់ចេញទៅតាមផ្លូវ និងតាមទីផ្សារក្នុងទីក្រុង ដើម្បីនាំមនុស្សក្រីក្រ មនុស្សពិការ មនុស្សខ្វិន និងមនុស្សខ្វាក់»។ 22 អ្នកបម្រើនិយាយថា៖ «លោកម្ចាស់! អ្វីដែលលោកម្ចាស់បានបង្គាប់ដល់ខ្ញុំ ខ្ញុំធ្វើបានសម្រេចរួចហើយ ហើយនៅមានកន្លែងអង្គុយនៅសល់ទៀត»។ 23 ម្ចាស់ផ្ទះប្រាប់ទៅអ្នកបម្រើថា៖ «ចូរទៅតាមផ្លូវជាតិ ស្រុកស្រែ តាមកៀនរបង ហើយបង្ខំមនុស្សចូលមកពេញផ្ទះខ្ញុំ។ 24 ដ្បិត ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ក្នុងចំណោមអស់អ្នកដែលខ្ញុំបានអញ្ជើញកាលពីមុននោះ ពុំបានបរិភោគអាហារឡើយ»។ 25 ឥឡូវនេះ មានមហាជនជាច្រើនកុះករបានធ្វើដំណើរជាមួយព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គបែរព្រះភក្ត្រទៅរកគេ ហើយមានព្រះបន្ទូលថា៖ 26 «បើអ្នកណាចង់មកតាមខ្ញុំ តែមិនស្រឡាញ់ខ្ញុំខ្លាំងជាងឪពុកម្ដាយ ប្រពន្ធ កូន បងប្អូនប្រុសស្រី និងជីវិតខ្លួនទេ អ្នកនោះពុំអាចធ្វើជាសិស្សរបស់ខ្ញុំបានឡើយ។ 27 អ្នកណាមិនលីឈើឆ្កាងរបស់ខ្លួនមកតាមខ្ញុំទេ អ្នកនោះក៏ពុំអាចធ្វើជាសិស្សរបស់ខ្ញុំបានដែរ។ 28 ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ចង់សង់ផ្ទះថ្មធំមួយ អ្នកនោះត្រូវអង្គុយគិតគូរមើលថ្លៃសង់ជាមុនសិន ដើម្បីដឹងថា តើខ្លួនមានប្រាក់ល្មមនឹងបង្ហើយសំណង់ ឬយ៉ាងណា? 29 បើមិនដូច្នេះទេ កាលណាចាក់គ្រឹះហើយ តែមិនអាចបង្ហើយបាន មនុស្សម្នាឃើញ មុខជាសើចចំអកអោយមិនខាន 30 ដោយពោលថា៖ «មើលបុរសនេះសង់ផ្ទះ តែមិនអាចបង្ហើយបានទេ»។ 31 ម្យ៉ាងទៀត ប្រសិនបើមានស្ដេចមួយអង្គ រៀបនឹងចេញទៅធ្វើសឹកសង្គ្រាម តទល់នឹងស្ដេចមួយអង្គទៀត តើព្រះអង្គមិនគង់គិតគូរជាមុនសិនថា បើទ្រង់មានទ័ពមួយម៉ឺននាក់ អាចតទល់នឹងបច្ចាមិត្តដែលមានគ្នាពីរម៉ឺននាក់បានឬយ៉ាងណា? 32 បើឃើញថាមិនអាចតទល់បានទេ នោះទ្រង់នឹងគណៈប្រតិភូទៅសុំចរចារកសន្តិភាព ពេលដែលស្ដេចមួយអង្គទៀតនៅឆ្ងាយនៅឡើយ។ 33 ដូច្នេះ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា បើអ្នកណាមិនលះបង់អ្វីៗទាំងអស់ ដែលខ្លួនមានទេ អ្នកនោះមិនអាចធ្វើជាសិស្សរបស់ខ្ញុំបានឡើយ»។ 34 «អំបិលជារបស់មានប្រយោជន៍មួយ ប៉ុន្តែ បើអំបិលបាត់ជាតិប្រៃហើយ តើត្រូវធ្វើម្ដេចឲ្យវាមានជាតិប្រៃឡើងវិញ? 35 វាគ្មានសារប្រយោជន៍អ្វីទៀតទេ ទោះបីយកទៅលាយដី ឬលាយជីក៏មិនកើតដែរ។ មានតែយកវាទៅចាក់ចោលប៉ុណ្ណោះ។ អស់អ្នកដែលឮពាក្យនេះ សូមស្តាប់ដោយពិចារណាចុះ»។
នេះគឺជាផ្នែកបន្ទាប់នៃរឿង។ នេះជាថ្ងៃឈប់សម្រាកព្រះយេស៊ូនៅផ្ទះរបស់ផារិស៊ី។ ខទី១ផ្តល់ព័ត៌មានសំខាន់អំពីការរៀបចំសាច់រឿង។
នេះបង្ហាញពីព្រឹត្តិការណ៍ថ្មី
"ញ៉ាំ" ឬ "អាហារ" ។ នំប៉័ងគឺជាផ្នែកសំខាន់មួយនៃអាហារហើយត្រូវបានប្រើក្នុងប្រយោគនេះដើម្បីសំដៅទៅលើអាហារ។
ពួកគេចង់ដឹងថាតើពួកគេអាចចោទប្រកាន់ទ្រង់ថាបានធ្វើអ្វីខុស។
ពាក្យថា“ មើល” ប្រាប់យើងអោយស្គាល់មនុស្សថ្មីនៅក្នុងរឿង។ ភាសារបស់អ្នកអាចបកប្រែតាមរបៀបភាសារបស់អ្នកបាន។ ភាសាអង់គ្លេសប្រើ "នៅពីមុខគាត់គឺជាបុរសម្នាក់"
ទាចគឺហើមដែលបណ្តាលមកពីការបង្កើតទឹកនៅក្នុងផ្នែកនៃរាងកាយ។ ភាសាខ្លះអាចមានឈ្មោះសម្រាប់លក្ខខណ្ឌនេះ។ "កំពុងរងទុក្ខដោយសារតែផ្នែកខ្លះនៃរាងកាយរបស់គាត់ហើមដោយទឹក"
"តើក្រឹត្យវិន័យអនុញ្ញាតឲ្យយើងប្រោសនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកឬហាមឃាត់?"
អ្នកដឹកនាំសាសនាបដិសេធមិនឆ្លើយសំណួររបស់ព្រះយេស៊ូ។
«ដូច្នេះព្រះយេស៊ូក៏ចាប់បុរសដែលរងទុក្ខដោយរោគទាច»
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរនេះពីព្រោះទ្រង់ចង់អោយពួកគេសារភាពថាពួកគេនឹងជួយកូនប្រុសឬគោសូម្បីតែថ្ងៃឈប់សម្រាកក៏ដោយ។ ដូច្នេះវាជាការត្រឹមត្រូវសម្រាប់ទ្រង់ក្នុងការព្យាបាលមនុស្សសូម្បីតែនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកក៏ដោយ។ "ប្រសិនបើអ្នកណាម្នាក់មានកូនប្រុសឬគោ ... អ្នកប្រាកដជានឹងទាញគាត់ចេញភ្លាមៗ"
ពួកគេដឹងចម្លើយហើយថាព្រះយេស៊ូពិតជាត្រឹមត្រូវប៉ុន្តែពួកគេមិនចង់សារភាពថាទ្រង់និយាយត្រូវទេ។ "ពួកគេមិនមានអ្វីត្រូវនិយាយទេ"
ព្រះយេស៊ូបន្ដមានបន្ទូលទៅកាន់ភ្ញៀវនៅផ្ទះរបស់ជនជាតិផារិស៊ីម្នាក់ដែលបានអញ្ជើញព្រះអង្គឲ្យបរិភោគ។
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការកំណត់អត្តសញ្ញាណមនុស្សទាំងនេះនិងបញ្ជាក់ពីលក្ខណៈនេះជាទម្រង់សកម្ម។ “ អ្នកដែលមេដឹកនាំពួកផារិស៊ីបានអញ្ជើញចូលរួមបរិភោគអាហារដែរ”
"កៅអីសម្រាប់មនុស្សកិត្តិយស" ឬ "កៅអីសម្រាប់មនុស្សសំខាន់"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម "នៅពេលដែលមាននរណាម្នាក់អញ្ជើញអ្នក"
ការកើតឡើងនៃពាក្យថា "អ្នក" ទាំងនេះគឺជាឯកវចនៈ។ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូលទៅកាន់ក្រុមមនុស្សដូចជាមនុស្សម្នាក់ៗ
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម "ដោយសារតែម្ចាស់ផ្ទះប្រហែលជាបានអញ្ជើញមនុស្សដែលសំខាន់ជាងអ្នក"
ការកើតឡើងនៃពាក្យថា "អ្នក" នេះសំដៅទៅលើមនុស្សពីរនាក់ដែលចង់បានកៅអីកិត្តិយសដូចគ្នា។
ហើយបន្ទាប់មកអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ខ្មាសគេហើយ
"កន្លែងដែលមិនសូវសំខាន់" ឬ "កន្លែងសម្រាប់មនុស្សដែលតូចជាងគេ"
ព្រះយេស៊ូបន្ដមានបន្ទូលទៅកាន់ប្រជាជននៅឯផ្ទះរបស់ផារិស៊ី។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម "នៅពេលនរណាម្នាក់អញ្ជើញអ្នកមកញាំអាហារ"
"កៅអីសម្រាប់មនុស្សមិនសំខាន់"
"ផ្លាស់ទៅកៅអីសម្រាប់មនុស្សសំខាន់"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម "បន្ទាប់មកអ្នកដែលបានអញ្ជើញអ្នកនឹងគោរពអ្នក" ឬ "បន្ទាប់មកអ្នកដែលអង្គុយនៅតុដែលគេគោរពអ្នក"
"អ្នកណាព្យាយាមមើលទៅថាខ្លួនសំខាន់" ឬ "អ្នកណាកាន់តួនាទីសំខាន់"
"នឹងត្រូវបានបង្ហាញថាមិនសំខាន់" ឬ "នឹងត្រូវបានផ្តល់តំណែងមិនសំខាន់" ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម "ព្រះនឹងបន្ទាបខ្លួន
"អ្នកណាជ្រើសរើសមើលទៅមិនសំខាន់" ឬ "អ្នកណាកាន់តំណែងមិនសំខាន់"
"នឹងត្រូវបានបង្ហាញថាសំខាន់" ឬ "នឹងត្រូវបានផ្តល់តួនាទីសំខាន់" ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម "ព្រះជាម្ចាស់នឹងលើកតម្កើង"
ព្រះយេស៊ូបន្ដមានបន្ទូលនៅឯផ្ទះរបស់ផារិស៊ីតែទ្រង់មានបន្ទូលទៅម្ចាស់ផ្ទះដោយផ្ទាល់។
«ផារិស៊ីម្នាក់ដែលបានអញ្ជើញទ្រង់ទៅផ្ទះរបស់គាត់ដើម្បីបរិភោគអាហារ»
"អ្នក" ជាឯកវចនៈពីព្រោះព្រះយេស៊ូកំពុងនិយាយដោយផ្ទាល់ទៅផារិស៊ីម្នាក់ដែលបានអញ្ជើញព្រះអង្គ។
នេះប្រហែលជាមិនមានន័យថាពួកគេមិនអាចអញ្ជើញមនុស្សទាំងនេះបានទេ។ ទំនងជាវាមានន័យថាពួកគេគួរតែអញ្ជើញអ្នកដទៃផងដែរ "មិនគ្រាន់តែអញ្ជើញ" ឬ "មិនតែងតែអញ្ជើញ"
"ពីព្រោះពួកគេប្រហែលជា"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម "តាមរបៀបនេះពួកគេនឹងតបស្នងអ្នកវិញ"
ព្រះយេស៊ូបន្ដនិយាយជាមួយផារិស៊ីម្នាក់ដែលបានអញ្ជើញទ្រង់ទៅផ្ទះរបស់គាត់។
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមពាក្យថា "ផងដែរ" ពីព្រោះសេចក្តីថ្លែងនេះប្រហែលជាមិនមានលក្ខណៈផ្តាច់មុខនោះទេ "អញ្ជើញអ្នកក្រ"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម “ ព្រះនឹងប្រទានពរដល់អ្នក”
"ពួកគេមិនអាចអញ្ជើញអ្នកឲ្យចូលរួមពិធីជប់លៀងដូចអ្នកអញ្ជើញគេបានទេ"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម "ព្រះជាម្ចាស់នឹងតបស្នងអ្នកវិញ"
នេះសំដៅទៅលើការវិនិច្ឆ័យទោសចុងក្រោយ "នៅពេលព្រះជាម្ចាស់នាំមនុស្សសុចរិតអោយមានជីវិតរស់ឡើងវិញ"
បុរសម្នាក់នៅឯតុនិយាយជាមួយព្រះយេស៊ូ រូចព្រះយេស៊ូបានឆ្លើយតបនឹងគាត់ដោយរឿងប្រស្នា។
នេះណែនាំមនុស្សថ្មី
បុរសនោះមិនបាននិយាយអំពីមនុស្សជាក់លាក់ទេ។ "មានពរហើយអ្នកណាដែល" ឬ "តើវាល្អយ៉ាងណាសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នា"
ពាក្យថានំប៉័ងត្រូវបានប្រើដើម្បីសំដៅទៅលើអាហារទាំងមូល "អ្នកដែលនឹងបរិភោគអាហារ"
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមនិយាយរឿងប្រៀបប្រដូចមួយ
ឃ្លានេះគឺថាសំដៅទៅបុរសនោះដោយមិនផ្តល់ព័ត៌មានជាក់លាក់អំពីអត្តសញ្ញាណរបស់គាត់ទេ។
"បានអញ្ជើញមនុស្សជាច្រើន" ឬ "បានអញ្ជើញភ្ញៀវជាច្រើន"
"នៅពេលវេលាសម្រាប់អាហារពេលល្ងាច" ឬ "នៅពេលអាហារពេលល្ងាចហៀបនឹងចាប់ផ្តើម"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម "អ្នកដែលគាត់បានអញ្ជើញ"
ព្រះយេស៊ូបន្ដនិយាយពាក្យប្រស្នារបស់ព្រះអង្គ។
មនុស្សទាំងអស់ដែលត្រូវបានគេអញ្ជើញរកលេសប្រាប់អ្នកបំរើអំពីមូលហេតុដែលពួកគេមិនអាចមកចូលរួមពិធីជប់លៀង។
"ដើម្បីនិយាយពីមូលហេតុដែលពួកគេមិនអាចមកអាហារពេលល្ងាច"
"សូមអភ័យទោសឲ្យខ្ញុំផង" ឬ "សូមទទួលយកការសុំទោសរបស់ខ្ញុំ"
គោត្រូវទឹមដើម្បីភ្ជួរស្រែ "គោ ១០ ក្បាលត្រូវធ្វើការនៅក្នុងចំការរបស់ខ្ញុំ"
ប្រើកពាក្យដែលមាននៅក្នុងភាសារបស់អ្នក។ ភាសាខ្លះអាចនិយាយថា“ រៀបការហើយ” ឬ“ យកប្រពន្ធ” ។
"ខឹងនឹងមនុស្សដែលគាត់បានអញ្ជើញ"
"អញ្ជើញនៅទីនេះដើម្បីញ៉ាំអាហារពេលល្ងាច"
ចាំបាច់ត្រូវបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់នូវព័ត៌មានបង្កប់ន័យដែលអ្នកបម្រើបានធ្វើតាមអ្វីដែលម្ចាស់បញ្ជាគាត់ "បន្ទាប់ពីអ្នកបម្រើចេញទៅហើយធ្វើដូចអ្វីដែលម្ចាស់ប្រាប់ នោះគាត់បានត្រឡប់មកវិញហើយនិយាយថា"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម "ខ្ញុំបានធ្វើអ្វីដែលអ្នកបានបញ្ជាហើយ"
ព្រះយេស៊ូបានបញ្ចប់ពាក្យប្រស្នារបស់ព្រះអង្គ។
នេះសំដៅទៅលើផ្លូវេជាតិនិងផ្លូវនៅខាងក្រៅទីក្រុង "ផ្លូវធំនិងផ្លូវនៅខាងក្រៅទីក្រុង"
"ទាមទារឲ្យពួកគេមក"
"ដើម្បីឲ្យមនុស្សអាចមកពេញផ្ទះរបស់ខ្ញុំ"
ពាក្យថាអ្នកគឺជាពហុវចនៈដូច្នេះវាមិនច្បាស់ថានរណាដែលសំដៅទៅលើនោះទេ
ពាក្យនៅទីនេះសម្រាប់ "បុរស" មានន័យថា "បុរសពេញវ័យ" ហើយមិនត្រឹមតែមនុស្សទូទៅនោះទេ។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម "អ្នកដែលខ្ញុំបានអញ្ជើញ"
"នឹងរីករាយជាមួយអាហារពេលល្ងាចដែលខ្ញុំបានរៀបចំ"
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមបង្រៀនបណ្ដាជនដែលកំពុងធ្វើដំណើរជាមួយព្រះអង្គ។
ត្រង់នេះ“ ស្អប់” គឺបង្ហាញពីសារៈសំខាន់នៃការស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូខ្លាំងជាងអ្នកដទៃ។ "បើអ្នកណាមករកខ្ញុំហើយមិនស្រឡាញ់ខ្ញុំជាងគាត់ស្រឡាញ់ឪពុក ... គាត់មិនអាចធ្វើជាសិស្សរបស់ខ្ញុំបានទេ" ឬ "លុះត្រាតែមនុស្សម្នាក់ស្រឡាញ់ខ្ញុំច្រើនជាងគាត់ស្រឡាញ់ឪពុកខ្លួនឯង ... តើគាត់អាចជាសិស្សរបស់ខ្ញុំដែរឬទេ?
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយកិរិយាស័ព្ទវិជ្ជមាន។ «បើអ្នកណាចង់ធ្វើជាសិស្សរបស់ខ្ញុំអ្នកនោះត្រូវលីឈើឆ្កាងរបស់ខ្លួនហើយមកតាមខ្ញុំ»
ព្រះយេស៊ូមិនមានន័យថាគ្រីស្ទានគ្រប់គ្នាត្រូវតែជាប់ឆ្កាង។ ជនជាតិរ៉ូមច្រើនតែឲ្យមនុស្សកាន់ឈើឆ្កាងខ្លួនគេមុនពេលដែលពួកគេត្រូវជាប់ឆ្កាង នេះជាសញ្ញានៃការចុះចូលទៅរ៉ូម។ ការប្រៀបធៀបនេះមានន័យថាពួកគេត្រូវចុះចូលចំពោះព្រះហើយសុខចិត្តរងទុក្ខតាមរបៀបណាក៏ដោយដើម្បីធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូ។
ព្រះយេស៊ូបន្ដពន្យល់ដល់ហ្វូងមនុស្សថាវាសំខាន់ណាស់ដែលត្រូវលះបង់ដើម្បីធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះអង្គ។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំណួរនេះដើម្បីបញ្ជាក់ថាមនុស្សគិតគួរតម្លៃគម្រោងមុនពេលពួកគេចាប់ផ្តើមធ្វើ។ "ប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់ចង់សាងសង់ប៉មមួយគាត់ប្រាកដជាអង្គុយជាមុនសិនហើយកំណត់ថាតើគាត់មានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបញ្ចប់ការសាងសង់នេះដែរឬទេ"
នេះប្រហែលជាកន្លែងចាំយាម។ "អគារខ្ពស់" ឬ "
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការផ្តល់ព័ត៌មានបន្ថែម "ប្រសិនបើគាត់មិនគិតគួរថ្លៃមុនទេ"
"នៅពេលដែលគាត់បានសាងសង់មូលដ្ឋាន" ឬ "នៅពេលដែលគាត់បានបញ្ចប់ផ្នែកដំបូងនៃអគារ"
គេយល់ថាគាត់មិនអាចបញ្ចប់បានទេព្រោះគាត់មិនមានលុយគ្រប់គ្រាន់។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ថា "មិនមានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់ដើម្បីអាចបញ្ចប់"
ព្រះយេស៊ូបន្ដពន្យល់ដល់ហ្វូងមនុស្សថាវាសំខាន់ណាស់ដែលត្រូវលះបង់នៃការធ្វើជាសិស្សរបស់ខ្ញុំ។
ព្រះយេស៊ូបានប្រើពាក្យនេះដើម្បីបង្ហាញពីស្ថានភាពមួយទៀតដែលមនុស្សរាប់ការចំណាយមុនពេលធ្វើការសម្រេចចិត្ត។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរមួយទៀតដើម្បីបង្រៀនហ្វូងមនុស្សអំពីការគិតគួរពីតម្លៃ។ “ អ្នកដឹងទេថាស្តេចមួយអង្គ…នឹងអង្គុយចុះមុនសិន ហើយទទួលឱវាទ ... មនុស្ស”
អាចមានន័យថា ១)“ គិតដោយយកចិត្តទុកដាក់” ឬ ២)“ ស្តាប់អ្នកប្រឹក្សារបស់គាត់” ។
"១០,០០០ ... ២០,០០០"
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ព័ត៌មានបន្ថែម។ "ហើយប្រសិនបើគាត់ដឹងថាគាត់នឹងមិនអាចកម្ចាត់ស្តេចផ្សេងទៀតបានទេ"
"លក្ខខណ្ឌដើម្បីបញ្ចប់សង្រ្គាម" ឬ "អ្វីដែលស្តេចដទៃទៀតចង់អោយគាត់ធ្វើដើម្បីបញ្ចប់សង្គ្រាម"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយកិរិយាស័ព្ទវិជ្ជមាន។ “ មានតែអ្នកណាដែលលះបង់អ្វីៗទាំងអស់ដែលគេមានទើបអាចធ្វើជាសិស្សរបស់ខ្ញុំ”
ទុកចោលអ្វីៗទាំងអស់ដែលគាត់មាន
ព្រះយេស៊ូបញ្ចប់បង្រៀនហ្វូងមនុស្ស។
"អំបិលមានប្រយោជន៍" ។ ព្រះយេស៊ូកំពុងបង្រៀនមេរៀនមួយអំពីអ្នកដែលចង់ធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះអង្គ។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរមួយដើម្បីបង្រៀនហ្វូងមនុស្ស។ "នេះមិនអាចធ្វើឱ្យប្រៃឡើងវិញទេ" ឬ "គ្មាននរណាម្នាក់អាចធ្វើឱ្យវាប្រៃឡើងវិញបានទេ"
មនុស្សប្រើលាមកសត្វដើម្បីបង្កើនជីជាតិដល់សួនច្បារនិងវាលស្រែ។ អំបិលបើគ្មានរសជាតិប្រៃគឺគ្មានប្រយោជន៍ទេវាមិនមានតម្លៃសូម្បីតែលាយជាមួយលាមកសត្វ។ ជីកំប៉ុស” ឬ“ ជី”
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម "មាននរណាម្នាក់បោះវាចោល"
វាអាចមានលក្ខណៈសារធម្មតាក្នុងភាសាខ្លះក្នុងការប្រើមនុស្សទី២អ្នកដែលមានត្រចៀកចូរស្តាប់,”
អាចមានន័យថា១)“ មនុស្សគ្រប់រូប” ចាប់តាំងពីមនុស្សគ្រប់គ្នាមានត្រចៀករឺ ២)“ អ្នកណាមានសមត្ថភាពយល់ដឹង” ដែលសំដៅទៅលើអ្នកដែលសុខចិត្តស្តាប់ព្រះ។
"គាត់គួរតែស្តាប់អោយបានល្អ" ឬ "គាត់គួរតែយកចិត្តទុកដាក់លើអ្វីដែលខ្ញុំនិយាយ"
តើការមើលអ្នកជំងឺឲ្យបានជានៅថ្ងៃសប្ប័ទត្រូវតាមក្រឹត្យវិន័យឬទេ?
ពួកគេនៅស្ងៀមទាំងអស់គ្នា។
ព្រះយេស៊ួដាស់តឿនពួកគេថា ពួកគេគួរតែជួយកូនប្រុស ឬគោ របស់ពួកគេដែលធ្លាក់អណ្ដូងនៅថ្ងៃសប្ប័ទ។
អ្នកនោះនឹងត្រូវគេបន្ទាបចុះ។
អ្នកនោះនឹងត្រូវលើកតម្កើងឡើងវិញ។
ពួកគេទទួលបានការតបស្នង នៅថ្ងៃដែលមនុស្សសុចរិតរស់ឡើងវិញ។
ភ្ញៀវទាំងនោះនាំគ្នាដោះសារបន្តបន្ទាប់គ្នា អំពីហេតុផលដែលពួកគេមិនបានមកចូររួមអាហារពេលល្ងាច។
មនុស្សក្រីក្រ មនុស្សពិការ មនុស្សខ្វិន និងមនុស្សពិការភ្នែក។
គ្មាននរណាម្នាក់ដែលដែលអាចភ្លក់អាហាររបស់ចៅហ្វាយឡើយ។
អ្នកនោះត្រូវអង្គុយគិតគូរមើលថ្លៃសង់ជាមុនសិន។
ពួកគេត្រូវលះបង់គ្រួសារនឹងជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនចេញ នឹងលីឈើឆ្កាងតាមព្រះអង្គ ហើយលះបង់អ្វីៗទាំងអស់ដែលគេមាន។
មានតែយកវាទៅចាក់ចោល។
1 ឥឡូវនេះ មានអ្នកទារពន្ធ និងមនុស្សបាបទាំងអស់ ចូលមកជិតព្រះយេស៊ូ ដើម្បីស្ដាប់ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ។ 2 ទាំងពួកខាងគណៈផារីស៊ី និងពួកអាចារ្យរអ៊ូរទាំដាក់គ្នាថា៖ «អ្នកនេះរាក់ទាក់មនុស្សមានបាប ថែមទាំងទាំងបរិភោគជាមួយគេទៀត»។ 3 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលជាប្រស្នានេះទៅពួកគេថា៖ 4 «ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា បើមានម្នាក់មានចៀមមួយរយក្បាល ហើយបាត់ចៀមមួយ តើគាត់មិនទុកចៀមកៅសិបប្រាំបួនចោលនៅទីវាល ហើយទៅតាមរកចៀមដែលបាត់នោះ រហូតទាល់តែបានឃើញវិញទេឬអី? 5 បន្ទាប់ពីរកឃើញហើយ គាត់លើកចៀមដាក់លើស្មា និងត្រេកអរសប្បាយ។ 6 ពេលគាត់ត្រឡប់មកផ្ទះវិញ គាត់ក៏ហៅមិត្តភក្ដិ និងអ្នកជិតខាងមកប្រាប់ថា៖ «សូមជួយអរសប្បាយជាមួយខ្ញុំផង ដ្បិត ខ្ញុំបានរកឃើញចៀមដែលបាត់នោះហើយ»។ 7 ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ព្រះជាម្ចាស់នៅស្ថានបរមសុខនឹងអរសប្បាយ សូម្បីតែមានមនុស្សបាបម្នាក់ប្រែចិត្ត ខ្លាំងជាងព្រះអង្គអរសប្បាយនឹងមនុស្សសុចរិតកៅសិបប្រាំបួននាក់ ដែលមិនត្រូវការប្រែចិត្ត។ 8 ឬមានស្ត្រីម្នាក់មានប្រាក់ដប់ដួង ប្រសិនបើ បាត់តែមួយដួង តើគាត់នឹងអុជចង្កៀង បោសផ្ទះ និងស្វែងរកប្រាក់នោះគ្រប់ទីកន្លែងដោយយកចិត្តទុកដាក់ ទាល់តែបានឃើញវិញ។ 9 ពេលរកឃើញហើយ គាត់ក៏ហៅមិត្តភក្ដិ និងអ្នកជិតខាងមកប្រាប់ថា៖ «សូមជួយអរសប្បាយជាមួយខ្ញុំផង! ដ្បិត ខ្ញុំបានរកឃើញប្រាក់ដួងដែលបាត់នោះហើយ»។ 10 ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ទេវតារបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងអរសប្បាយជាខ្លាំង ដោយមានមនុស្សបាបតែម្នាក់ប្រែចិត្ត»។ 11 បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖ «មានបុរសម្នាក់មានកូនប្រុសពីរនាក់ 12 ហើយកូនពៅនិយាយទៅកាន់ឪពុកថា៖ «លោកឪពុក! សូមចែកចំណែកកេរមរតកឲ្យកូនមក»។ ដូច្នេះ ឪពុកក៏ចែកមរតកឲ្យកូន។ 13 ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក កូនពៅប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិដែលខ្លួនមានទាំងអស់ រួចក៏ចាកចេញទៅស្រុកឆ្ងាយ ហើយកូនពៅបានចាយបង្ហិនទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្លួនអស់ទៅ។ 14 ពេលកូនពៅចាយវាយទ្រព្យសម្បត្តិអស់ហើយ ស្រាប់តែមានកើតទុរ្ភិក្សយ៉ាងខ្លាំងពាសពេញស្រុកនោះ ហើយកូនពៅនោះចាប់ផ្ដើមខ្វះខាត។ 15 គាត់ក៏ទៅស៊ីឈ្នួលឲ្យអ្នកស្រុកម្នាក់ ដែលគេប្រើគាត់ឲ្យមើលថែជ្រូកតាមវាលស្រែចម្ការ។ 16 គាត់ចង់បរិភោគបាយជ្រូកនោះណាស់ តែគ្មានអ្នកណាឲ្យគាត់បរិភោគឡើយ។ 17 តែពេលកូនពៅភ្ញាក់ខ្លួន ហើយគិតក្នុងចិត្តថា៖ «អ្នកបម្រើរបស់ឪពុកអញទាំងអស់សុទ្ធតែមានម្ហូបអាហារបរិភោគគ្រប់គ្រាន់ ចំណែកអញនៅទីនេះវិញ អញសឹងតែដាច់ពោះស្លាប់ទៅហើយ! 18 អញត្រូវតែវិលត្រឡប់ទៅរកឪពុកអញវិញ និងប្រាប់គាត់ថា៖ «លោកឪពុក! កូនបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបខុសនឹងព្រះជាម្ចាស់ ហើយខុសនឹងលោកឪពុកផងដែរ។ 19 លោកឪពុកមិនគួរហៅខ្ញុំនេះជាកូនទៀតទេ សូមលោកឪពុករាប់ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើបានហើយ»។ 20 ដូច្នេះ កូនពៅក៏វិលត្រឡប់ទៅរកឪពុកវិញ។ ខណៈពេលឪពុកឃើញកូនប្រុសពីចម្ងាយ គាត់មានចិត្តក្តួលអាណិត រួចក៏រត់ទៅទទួលកូន ហើយឱបថើបទៀតផង។ 21 កូនពៅនិយាយទៅកាន់ឪពុកថា៖ «លោកឪពុក! កូនបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបខុសនឹងព្រះជាម្ចាស់ ហើយខុសនឹងលោកឪពុកដែរ។ លោកឪពុកមិនគួរហៅខ្ញុំនេះជាកូនទៀតទេ»។ 22 ឪពុកប្រាប់ពួកអ្នកបម្រើថា៖ «ចូរប្រញាប់យកសម្លៀកបំពាក់ល្អៗបំផុត និងពាក់ឲ្យកូនខ្ញុំ ហើយយកចិញ្ចៀន និងស្បែកជើងមកពាក់ឲ្យផង។ 23 បន្ទាប់មកយកកូនគោបំប៉នទុក មកកាប់ជប់លៀង។ ចូរយើងជប់លៀងឲ្យសប្បាយ! 24 ដ្បិត កូនខ្ញុំនេះបានស្លាប់ទៅហើយ តែឥឡូវនេះរស់ឡើងវិញ។ កូនបានវង្វេងបាត់ តែឥឡូវនេះ រកឃើញវិញហើយ»។ គេនាំគ្នាជប់លៀងយ៉ាងសប្បាយ។ 25 ចំណែកកូនច្បងវិញនៅចម្ការ។ កាលគាត់ត្រឡប់មកជិតដល់ផ្ទះវិញ គាត់ឮស្នូរតន្ត្រី និងរបាំ។ 26 គាត់ក៏ហៅអ្នកបម្រើម្នាក់មកសួរថាតើ មានរឿងអ្វីកើតឡើង។ 27 អ្នកបម្រើឆ្លើយប្រាប់គាត់ថា៖ «ប្អូនលោកត្រឡប់មកវិញ ហើយឪពុករបស់លោកឲ្យគេកាប់កូនគោបំប៉ន ព្រោះប្អូនរបស់លោកបានត្រឡប់មកវិញដោយសុវត្ថិភាព»។ 28 កូនច្បងខឹងណាស់ និងមិនចូលផ្ទះទេ ដូច្នេះ ឪពុកក៏ចេញមកអង្វរកូនឲ្យចូលផ្ទះ។ 29 ប៉ុន្តែ កូនច្បងឆ្លើយតបទៅឪពុកវិញថា «មើល៍! ខ្ញុំបានបម្រើលោកដូចជាទាសករច្រើនឆ្នាំមកនេះ ហើយខ្ញុំមិនដែលធ្វើខុសនឹងបទបញ្ជារបស់លោកត្រង់ណាមួយឡើយ តែលោកវិញមិនដែលឲ្យកូនពពែមួយមកកូន ដើម្បីកាប់ជប់លៀងជាមួយមិត្តភក្ដិទាល់តែសោះ 30 ចំណែកកូនលោកត្រឡប់មកវិញ វាបានបំផ្លាញទ្រព្យសម្បត្តិលោកទាំងអស់ជាមួយស្រីញី លោកនៅតែកាប់កូនគោបំប៉នជប់លៀងទទួលវាទៀត»។ 31 ឪពុកនិយាយទៅកូនថា៖ «កូនអើយ! ឯងនៅជាមួយឪពុករហូត ហើយអ្វីៗទាំងអស់ដែលជារបស់ឪពុក ក៏ជារបស់កូនដែរ។ 32 គួរតែយើងសប្បាយរីករាយវិញ ដ្បិតប្អូនរបស់ឯងដែលបានស្លាប់នោះ ឥឡូវនេះ វារស់ឡើងវិញហើយ។ ពីមុនវាបានវង្វេងបាត់ តែឥឡូវនេះ យើងរកឃើញវិញហើយ»។
នេះគឺជាផ្នែកបន្ទាប់នៃរឿង។ យើងមិនដឹងថាកន្លែងនេះកើតឡើងនៅកន្លែងណាទេ។ គឺគ្រាន់តែថ្ងៃមួយនៅពេលដែលព្រះយេស៊ូកំពុងបង្រៀន។
នេះបញ្ជាក់ពីការចាប់ផ្តើមនៃផ្នែកថ្មីនៃរឿង។
នេះគឺជាការបន្ថែមមួយដើម្បីបង្ហាញពីពួកគេមានគ្នាច្រើនណាស់។
«បុរសនេះអនុញ្ញាត ឲ្យមនុស្សមានបាបចូលក្នុង»ឬ«បុរសនេះចូលរួមជាមួយនឹងមនុស្សមានបាប»
ពួកគេកំពុងនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូ។
ពាក្យថា "សូម្បីតែ" បង្ហាញថាពួកគេគិតថាវាមិនល្អគ្រប់គ្រាន់ទេដែលព្រះយេស៊ូអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សមានបាបមករកគាត់ ប៉ុន្តែវាអាក្រក់ណាស់ដែលគាត់បរិភោគជាមួយពួកគេ។
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមប្រាប់រឿងប្រៀបប្រដូចជាច្រើន។ រឿងប្រៀបប្រដូចដំបូងគឺនិយាយអំពីបុរសម្នាក់និងចៀមរបស់គាត់។
ត្រង់នេះ“ ពួកគេ” សំដៅទៅលើអ្នកដឹកនាំសាសនា។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរមួយដើម្បីរំលឹកប្រជាជនថាបើមាននរណាម្នាក់បាត់បង់ចៀមមួយរបស់គេ គេប្រាកដជាទៅរកវាជាមិនខាន។ "ម្នាក់ៗប្រាកដជាចាកចេញ ... រហូតដល់គាត់រកវាឃើញវិញ។ " ភាសាខ្លះមានវិធីបង្ហាញថានេះជាស្ថានភាពនៃការប្រៀបធៀប មិនមែននិយាយអំពីមនុស្សណាម្នាក់ដែលបានបាត់បង់ចៀមនោះទេ។
ចាប់តាំងពីរឿងប្រៀបប្រដូចចាប់ផ្តើម "មួយក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា" ភាសាខ្លះនឹងបន្តរឿងប្រៀបប្រដូចនៅក្នុងមនុស្សទី ២ ។ "មួយក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាប្រសិនបើអ្នកមានចៀមមួយរយ"
ប្រាំបួន - "១០០ ... ៩៩"
នេះជារបៀបដែលពួកគង្វាលដឹកចៀម។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ "ដាក់វានៅលើស្មារបស់គាត់ដើម្បីដឹកវាទៅផ្ទះ"
"នៅពេលម្ចាស់ចៀមត្រលប់មកផ្ទះវិញ" ឬ "នៅពេលអ្នកត្រលប់មកផ្ទះវិញ" ។ យោងទៅម្ចាស់ចៀមដូចអ្នកបានបកប្រែនៅក្នុងខមុន។
"តាមរបៀបដូចគ្នា" ឬ "អ្នកគង្វាល មិត្តភក្តិនិងអ្នកជិតខាងរបស់គាត់នឹងរីករាយ"
«មនុស្សគ្រប់គ្នានៅស្ថានសួគ៌នឹងអរសប្បាយ»
មនុស្សសុចរិត ៩ នាក់ - "មនុស្សសុចរិត ៩៩ នាក់"
មនុស្សសុចរិតប្រាំបួននាក់ដែលមិនចាំបាច់ប្រែចិត្ត - នេះមិនមានន័យថាព្រះមិនសព្វព្រះហឫទ័យនឹងអ្នកដែលស្តាប់បង្គាប់ព្រះអង្គទេ - ទ្រង់ពេញចិត្តនឹងពួកគេខ្លាំងណាស់។ ប៉ុន្តែអំណរនៅស្ថានសួគ៌នៅពេលនេះ គឺនៅពេលមនុស្សម្នាក់ត្រូវបានសង្រ្គោះពីអំពើបាបរបស់ពួកគេគឺជាអំណរកាន់តែខ្លាំង!
នេះមិនមានន័យថាអ្នកជឿមិនចាំបាច់ប្រែចិត្តទេ - ពួកគេទាំងអស់ត្រូវតែធ្វើការប្រែចិត្ត។ ព្រះយេស៊ូកំពុងនិយាយបន្ថែមដើម្បីបញ្ជាក់អំពីចំណុចនោះ។
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមប្រាប់ឧទាហរណ៍មួយទៀត។ វាគឺអំពីស្ត្រីម្នាក់ដែលមានកាក់ប្រាក់ចំនួន១០ ។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរមួយដើម្បីរំលឹកប្រជាជនថាប្រសិនបើអ្នកណាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេបានបាត់ប្រាក់មួយកាក់ពួកគេប្រាកដជាស្វែងរកវាដោយយកចិត្តទុកដាក់។ “ ស្ត្រីណា…ប្រាកដជាអុជចង្កៀង…ហើយស្វែងរកដោយឧស្សាហ៍រហូតទាល់តែរកឃើញវិញ” ។
នេះគឺជារឿងប្រៀបធៀបមិនមែនជារឿងពិតរបស់ស្ត្រីនោះទេ។
"តាមរបៀបដូចគ្នា" ឬ "ដូចជាមនុស្សនឹងរីករាយជាមួយស្ត្រីនោះ"
"នៅពេលមនុស្សបាបម្នាក់ប្រែចិត្ត"
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមប្រាប់រឿងប្រៀបធៀបមួយទៀត។ គឺមានបុរសវ័យក្មេងម្នាក់ដែលសុំឪពុករបស់គាត់នូវចំណែកមរតករបស់គាត់។
នេះបង្ហាញពីតូអង្គថ្មីនៅក្នុងរឿងប្រៀបធៀប។ ភាសាខ្លះអាចនិយាយបានថា“ មានបុរសម្នាក់”
កូនប្រុសចង់ឲ្យឪពុកចែកចំណែកឲ្យគាត់ភ្លាមៗ។ ភាសាដែលមានទម្រង់ពាក្យបញ្ជាដែលមានន័យថាពួកគេចង់ធ្វើវាភ្លាមៗគួរតែប្រើទម្រង់នោះ។
ចំណែកនៃទ្រព្យសម្បត្តិរបស់លោកឳពុកដែលោកឳពុកបានគ្រោងទុកសម្រាប់ខ្ញុំដើម្បីទទួលបាននៅពេលលោកឳពុកស្លាប់ "
"រវាងកូនប្រុសពីរនាក់"
"ខ្្ចប់ឥវ៉ាន់របស់គាត់" ឬ "ដាក់របស់របររបស់គាត់នៅក្នុងកាបូបរបស់គាត់"
"រស់នៅដោយមិនគិតពីផលវិបាកនៃសកម្មភាពរបស់គាត់" ឬ "រស់នៅដោយចាយបង្ហិន"
ពាក្យនេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ការឈប់សម្រាកនៅក្នុងសាច់រឿងសំខាន់។ នៅទីនេះព្រះយេស៊ូពន្យល់ពីរបៀបដែលកូនពៅចាក់ចេញមានប្រាក់ច្រើន ក្រោយមកគាត់បែរជាខ្វះខាតវិញ។
"គ្រោះរាំងស្ងួតបានកើតឡើងនៅទីនោះហើយប្រទេសទាំងមូលមិនមានស្បៀងអាហារគ្រប់គ្រាន់ទេ"
"ខ្វះអ្វីដែលគាត់ត្រូវការ" ឬ "មិនមានគ្រប់គ្រាន់"
ពាក្យថាគាត់សំដៅទៅលើកូនពៅ។
"បានយកការងារជាមួយ" ឬ "ចាប់ផ្តើមធ្វើការ"
"បុរសម្នាក់នៃប្រទេសនោះ"
"ផ្តល់អាហារឲ្យជ្រូករបស់បុរសនោះ"
"គាត់ចង់ញ៉ាំយ៉ាងខ្លាំង" ។ គេយល់ថានេះមកពីគាត់ឃ្លានខ្លាំងណាស់។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ “ គាត់ឃ្លានខ្លាំងណាស់ដែលគាត់នឹងបានញ៉ាំដោយរីករាយ”
ទាំងនេះគឺជាអង្កាមសណ្តែកដែលដុះនៅលើដើមឈើ។ “ គ្រាប់សណ្តែកការ៉ុត” ឬ“ អង្កាម”
នេះមានន័យថា“ បានដឹងខ្លួន” ។ “ យល់ច្បាស់ពីស្ថានភាពរបស់គាត់”
នេះគឺជាផ្នែកមួយនៃឧទានកថាហើយមិនមែនជាសំណួរទេ "រាល់អ្នកបំរើដែលឪពុកខ្ញុំបានជួលមានអាហារគ្រប់គ្រាន់សំរាប់បរិភោគ"
នេះប្រហែលជាមិនមែនជាការបន្ថែមទេ។ បុរសវ័យក្មេងនេះពិតជាឃ្លានខ្លាំងណាស់។
ជួនកាលជនជាតិជ្វីហ្វជៀសវាងពីការនិយាយពាក្យ“ ព្រះ” ហើយប្រើពាក្យ“ ស្ថានសួគ៌” ជំនួសវិញ។ "ខ្ញុំបានធ្វើបាបប្រឆាំងនឹងព្រះ"
"ខ្ញុំមិនសមនឹងឲ្យគេហៅថាជាកូនប្រុសរបស់លោកឳពុកទេ" ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ខ្ញុំមិនសមឲ្យលោកឳពុកហៅខ្ញុំថាកូនទេ"
"លែងសក្តិសម" វាមានន័យថាកាលពីមុនគាត់សក្តិសមប៉ុន្តែឥឡូវនេះគាត់មិនសក្តិសមទេ។
"ជួលខ្ញុំជាបុគ្គលិក" ឬ "ជួលខ្ញុំហើយខ្ញុំនឹងក្លាយជាអ្នកបំរើម្នាក់របស់លោក" ។ នេះគឺជាការស្នើសុំមិនមែនជាបទបញ្ជាទេ។
"ដូច្នេះគាត់បានចាកចេញពីប្រទេសនោះហើយចាប់ផ្តើមត្រឡប់ទៅឪពុករបស់គាត់វិញ" ។ ពាក្យថា "ដូច្នេះ" សម្គាល់ព្រឹត្តិការណ៍ដែលបានកើតឡើងដោយសារតែមានអ្វីផ្សេងទៀតដែលបានកើតឡើងមុន។ ក្នុងករណីនេះយុវជននោះកំពុងខ្វះខាតហើយបានសំរេចចិត្តត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។
"ខណៈពេលដែលគាត់នៅឆ្ងាយពីផ្ទះរបស់គាត់" ឬ "ខណៈពេលដែលគាត់នៅឆ្ងាយពីផ្ទះរបស់ឪពុកគាត់"
"អាណិតគាត់" ឬ "ស្រឡាញ់គាត់យ៉ាងខ្លាំងពីបេះដូងរបស់គាត់"
ឪពុកបានធ្វើបែបនេះដើម្បីបង្ហាញកូនប្រុសរបស់គាត់ថាគាត់ស្រឡាញ់ហើយរីករាយដែលកូនប្រុសត្រលប់មកផ្ទះវិញ។ ប្រសិនបើមនុស្សគិតថាវាចម្លែកឬខុសសម្រាប់ឳពុកឱបនិងថើបកូនប្រុសរបស់គាត់។ អ្នកអាចជំនួសរបៀបនៅក្នុងវប្បធម៌របស់អ្នកបង្ហាញការស្រឡាញ់ដល់កូនប្រុសរបស់ពួកគេ។ "ស្វាគមន៍គាត់ដោយក្តីស្រឡាញ់"
ជួនកាលជនជាតិជ្វីហ្វជៀសវាងពីការនិយាយពាក្យថា“ ព្រះ” ហើយប្រើពាក្យ“ ស្ថានសួគ៌” ជំនួសវិញ។ "ខ្ញុំបានធ្វើបាបប្រឆាំងនឹងព្រះ" ។ សូមមើលពីរបៀបដែលអ្នកបានបកប្រែវានៅក្នុងជំពូក១៥ ខ១៧ ។
នេះមានន័យថា "នៅចំពោះអ្នក" ឬ "ប្រឆាំងនឹងអ្នក"
"ខ្ញុំមិនសមឲ្យគេហៅថាជាកូនប្រុសរបស់លោកទេ" ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ខ្ញុំមិនសមនឹងលោកហៅខ្ញុំថាកូនប្រុសទេ" ។ សូមមើលពីរបៀបបកប្រែនៅក្នុង ជំពូក១៥ ខ១៧ ។
"អាវផាយល្អបំផុតនៅក្នុងផ្ទះ" ។ "អាវធំល្អបំផុត" ឬ "សម្លៀកបំពាក់ល្អបំផុត"
ចិញ្ចៀនគឺជាសញ្ញាមួយនៃសិទ្ធិអំណាចដែលបុរសពាក់លើម្រាមដៃរបស់ពួកគេ។
អ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិនៅគ្រានោះពាក់ស្បែកជើង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយនៅក្នុងវប្បធម៌ជាច្រើនគេពាក់“ ស្បែកជើង” ។
កូនគោដែលបំប៉ន។ ប្រជាជនផ្តល់អាហារពិសេសគឺកូនគោ នឹងធំធាត់ល្អហើយបន្ទាប់មកនៅពេលពួកគេចង់មានពិធីពិសេសពួកគេនឹងយកវាទៅបរិភោគ។ “ កូនគោល្អបំផុត”
ព័ត៌មានបង្កប់ន័យថា ពួកគេត្រូវចំអិនសាច់អាចត្រូវបានធ្វើឲ្យច្បាស់។ "សម្លាប់វាហើយចំអិនវា"
ពាក្យប្រៀបធៀបនេះនិយាយអំពីកូនប្រុសដែលបានបាត់ដូចជាគាត់បានស្លាប់ទៅហើយ។ "វាហាក់ដូចជាកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំបានស្លាប់ហើយបានរស់ឡើងវិញ" ឬ "ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំបានស្លាប់ប៉ុន្តែឥឡូវនេះគាត់នៅរស់"
ពាក្យប្រៀបធៀបនេះនិយាយអំពីកូនប្រុសដែលបាត់ដូចជាគាត់វង្វេង។ "វាហាក់ដូចជាកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំបានបាត់ហើយឥឡូវនេះខ្ញុំបានរកឃើញគាត់វិញ" ឬ "កូនប្រុសរបស់ខ្ញុំបានបាត់ ហើយបានវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ"
ពាក្យនេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ការឈប់សម្រាកនៅក្នុងសាច់រឿងសំខាន់។ នៅទីនេះព្រះយេស៊ូចាប់ផ្តើមប្រាប់ផ្នែកថ្មីនៃរឿងអំពីកូនប្រុសច្បង។
វាបញ្ជាក់ថាគាត់នៅវាលក្រៅពីព្រោះគាត់កំពុងធ្វើការនៅទីនោះ។
ពាក្យដែលត្រូវបានបកប្រែនៅទីនេះជា "អ្នកបំរើ" ត្រូវបានបកប្រែធម្មតាថា "ក្មេងប្រុស" ។ វាអាចបង្ហាញថាអ្នកបំរើគឺក្មេងណាស់។
"អ្វីដែលកំពុងកើតឡើង"
កូនគោបំប៉ន។ ប្រជាជនផ្តល់អាហារពិសេសគឺកូនគោមួយរបស់ពួកគេដែលគេថែរបំប៉នបន្ទាប់មកនៅពេលពួកគេចង់មានពិធីពិសេសពួកគេនឹងបរិភោគកូនគោនោះ។ "កូនគោល្អបំផុត" ឬ " ។ សូមមើលរបៀបបកប្រែឃ្លានេះនៅក្នុងជំពូក ១៥ ខ២២ ។
"អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកនេះ"
"ខ្ញុំបានធ្វើការយ៉ាងនឿយហត់ដើម្បីលោកឳពុក" ឬ "ខ្ញុំបានធ្វើការជាទាសករសម្រាប់លោកឳពុក"
"មិនដែលមិនធ្វើតាមបទបញ្ជាណាមួយរបស់លោក" ឬ "តែងតែធ្វើតាមអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលលោកបានប្រាប់ខ្ញុំអោយធ្វើ"
កូនពពែគឺតូចនិងមិនសូវថ្លៃដូចកូនគោទេ។ "សូម្បីតែកូនពពែ"
"កូនប្រុសរបស់លោក។ " កូនប្រុសច្បងគាត់សំដៅទៅលើប្អូនប្រុសរបស់គាត់តាមរបៀបនេះដើម្បីបង្ហាញថាគាត់ខឹងយ៉ាងខ្លាំង។
"ខ្ជះខ្ជាយទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់ទៅលើស្រីពេស្យា" ឬ "បោះចោលប្រាក់របស់អ្នកទាំងអស់ដោយបង់ថ្លៃស្រីពេស្យា" ។ អាចមានថា ១) គាត់សន្មតថានេះជារបៀបដែលប្អូនប្រុសរបស់គាត់បានចំណាយលុយរឺ ២) គាត់កំពុងប្រើពាក្យប្រៀបធៀបដើម្បីនិយាយបំផ្លើសពីចេតនារបស់ប្អូនប្រុសរបស់គាត់។
កូនគោបំប៉ន។ ប្រជាជនផ្តល់អាហារពិសេសគឺកូនគោរបស់ពួកគេដែលគេថែបំប៉នឲ្យវាលូតលាស់យ៉ាងល្អហើយបន្ទាប់មកនៅពេលពួកគេចង់មានពិធីពិសេសពួកគេនឹងបរិភោគកូនគោនោះ។ "កូនគោល្អបំផុត" ឬ "កូនសត្វដែលយើងថែធ្វើឲ្យធាត់" ។ សូមមើលរបៀបបកប្រែនេះនៅក្នុងជំពូក ១៥ ខ២២ ។
ពាក្យថាគាត់សំដៅទៅលើកូនប្រុសច្បង។
ឪពុកបានរំលឹកដល់កូនប្រុសច្បងថាអ្នកដែលទើបតែមកដល់ផ្ទះគឺជាប្អូនប្រុសរបស់គាត់។
ពាក្យប្រៀបធៀបនេះនិយាយពីប្អូនប្រុសដែលបានទៅហើយដូចជាគាត់បានស្លាប់ទៅហើយ។ "វាដូចជាប្អូនប្រុសរបស់កូននេះបានស្លាប់ ហើយបានរស់ឡើងវិញ" ឬ "បានស្លាប់ប៉ុន្តែឥឡូវនេះគេរស់" ។ សូមមើលរបៀបបកប្រែនេះនៅក្នុងជំពូក១៥ ខ២២ ។
ពាក្យប្រៀបធៀបនេះនិយាយអំពីកូនប្រុសដែលបាត់ដូចជាគាត់បានវង្វេង។ "វាដូចជាប្អូនប្រុសរបស់កូននេះបានបាត់ហើយឥឡូវនេះយើងបានរកឃើញវិញ" ឬ "ប្អូនប្រុសរបស់កូននេះបានបាត់ហើយបានត្រលប់ទៅផ្ទះវិញ" ។ សូមមើលរបៀបបកប្រែនេះនៅក្នុងជំពូក ១៥ ខ២២ ។
គាត់ទុកចៀមកៅសិបប្រាំបួនចោលនៅទីវាល ហើយទៅតាមរកចៀមដែលបាត់នោះ រហូតទាល់តែបានឃើញវិញ បន្ទាប់ពីរកឃើញហើយ គាត់លើកចៀមដាក់លើស្មា និងត្រេកអរសប្បាយ។
គាត់នឹងអុជចង្កៀង បោសផ្ទះ និងស្វែងរកប្រាក់នោះគ្រប់ទីកន្លែងដោយយកចិត្តទុកដាក់ ទាល់តែបានឃើញវិញ ពេលរកឃើញហើយ គាត់ក៏ហៅមិត្តភក្ដិ និងអ្នកជិតខាងមកអរសប្បាយជាមួយ។
ទេវតារបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងអរសប្បាយជាខ្លាំង ដោយមានមនុស្សបាបតែម្នាក់ប្រែចិត្ត។
សូមផ្តល់ឲ្យខ្ញុំនូវកេរមរតកដែលខ្ញុំត្រូវទទួលបានមក។
គាត់បានចាយបង្ហិនទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្លួនអស់ទៅ ដោយការរស់នៅខ្ជិលច្រអូស។
គាត់ក៏ទៅស៊ីឈ្នួលឲ្យអ្នកស្រុកម្នាក់ ដែលគេប្រើគាត់ឲ្យមើលថែរជ្រូកតាមវាលស្រែចម្ការ។
គាត់បានសម្រេចចិត្តថា៖ ត្រូវតែវិលត្រឡប់ទៅរកឪពុកវិញ និងប្រាប់គាត់ថា៖ «លោកឪពុក! កូនបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបខុសនឹងព្រះជាម្ចាស់ ហើយខុសនឹងលោកឪពុកផងដែរ លោកឪពុកមិនគួរហៅខ្ញុំនេះជាកូនទៀតទេ សូមលោកឪពុករាប់ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើបានហើយ។
ឪពុកបានរត់ទៅទទួល ហើយឱបថើបគាត់ទៀតផង។
ឪពុកឲ្យគេយកសម្លៀកបំពាក់ល្អៗបំផុត និងពាក់ឲ្យកូន ហើយយកចិញ្ចៀន និងស្បែកជើងមកពាក់ឲ្យផង និងរៀបចំពិធីជប់លៀង។
គាត់ខឹងណាស់ ហើយគាត់មិនចូលផ្ទះក្នុងពិធីជប់លៀងទេ។
កូនច្បងបានរអូ៊រទាំថា៖ មើល៍! ខ្ញុំបានបម្រើលោកដូចជាទាសករច្រើនឆ្នាំមកនេះ ហើយខ្ញុំមិនដែលធ្វើខុសនឹងបទបញ្ជារបស់លោកត្រង់ណាមួយឡើយ តែលោកវិញមិនដែលឲ្យកូនពពែមួយមកកូន ដើម្បីកាប់ជប់លៀងជាមួយមិត្តភក្ដិទាល់តែសោះ។
ឪពុកនិយាយថា៖ កូនអើយ! ឯងនៅជាមួយឪពុករហូត ហើយអ្វីៗទាំងអស់ដែលជារបស់ឪពុក ក៏ជារបស់កូនដែរ។
ដោយសារតែកូនពៅ ពីមុនត្រូវបានវង្វេងបាត់ តែឥឡូវនេះ ត្រូវបានរកឃើញវិញហើយ។
1 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួកសិស្សថា៖ «មានសេដ្ឋីមួយរូប បានប្រគល់មុខងារឲ្យអ្នកបម្រើម្នាក់មើលខុសត្រូវលើទ្រព្យសម្បត្តិរបស់លោក ហើយមានគេរាយការណ៍ប្រាប់លោកថា អ្នកមើលការខុសត្រូវនោះបានចាយវាយទ្រព្យសម្បត្តិរបស់លោកខ្ជះខ្ជាយ។ 2 ដូច្នេះ សេដ្ឋីក៏ហៅអ្នកមើលការខុសត្រូវមកប្រាប់ថា៖ «តើអ្វីដែលខ្ញុំបានឮពីអ្នកពិតមែនទេ? ចូរយកបញ្ជីការទទួលខុសត្រូវរបស់អ្នកចេញមកដ្បិតខ្ញុំលែងឲ្យអ្នកមើលការខុសត្រូវលើសម្បត្តិខ្ញុំទៅទៀតហើយ»។ 3 អ្នកមើលការខុសត្រូវនោះគិតក្នុងចិត្តថា៖ «តើអញគិតទៅធ្វើការអ្វីវិញ បើចៅហ្វាយដកការទទួលខុសត្រូវចេញពីអញ? អញគ្មានកម្លាំងនឹងកាប់គាស់ដីទេ ហើយអញខ្មាសមិនហ៊ានដើរសុំទានគេ។ 4 ខ្ញុំនឹកឃើញ គួរធ្វើអ្វីហើយ ដូច្នេះនៅពេលអញឈប់កាន់ការងារ តែឲ្យអ្នកស្រុកនៅតែទទួលអញឲ្យស្នាក់នៅផ្ទះគេ ដដែល»។ 5 រួចអ្នកមើលការខុសត្រូវក៏ហៅកូនបំណុលរបស់ចៅហ្វាយឲ្យចូលមកម្នាក់ម្ដងៗ គាត់សួរអ្នកទីមួយថា៖ «តើអ្នកជំពាក់ចៅហ្វាយខ្ញុំប៉ុន្មាន?» 6 កូនបំណុលនោះឆ្លើយថា៖ «ប្រេងអូលីវមួយរយធុង»។ គាត់ប្រាប់អ្នកនោះថា៖ «យកបញ្ជីរបស់អ្នកទៅ ចូរអង្គុយចុះរួចសរសេរឲ្យលឿនដាក់ថា ជំពាក់ហាសិបធុង»។ 7 បន្ទាប់មក គាត់សួរម្នាក់ទៀតថា៖ «តើអ្នកជំពាក់ចៅហ្វាយខ្ញុំប៉ុន្មានដែរ?» កូនបំណុលនោះឆ្លើយថា៖ «ស្រូវមួយរយថាំង»។ គាត់ប្រាប់ថា៖ «យកបញ្ជីរបស់អ្នកហើយសរសេរដាក់ថា ជំពាក់ប៉ែតសិបថាំងវិញ»។ 8 ម្ចាស់ក៏សរសើរអ្នកមើលការខុសត្រូវទុច្ចរិតនេះណាស់ ព្រោះគាត់ប៉ិនប្រសប់បោកបញ្ឆោត។ ដ្បិត មនុស្សក្នុងលោកនេះតែងតែប៉ិនប្រសប់បោកបញ្ឆោតគ្នាឯង ជាងមនុស្សក្នុងពន្លឺទៅទៀត។ 9 ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ចូរបង្កើតមិត្តភក្តិ ដោយចេះប្រើប្រាស់ទ្រព្យសម្បត្តិលោកីយ៍នេះ ដូច្នេះ ពេលទ្រព្យនេះរលាយសូន្យទៅមិត្តភក្ដិទាំងនោះនឹងទទួលអ្នករាល់គ្នា នៅក្នុងដំណាក់ដ៏អស់កល្បជានិច្ចវិញ។ 10 អ្នកណាស្មោះត្រង់ក្នុងកិច្ចការតូច អ្នកនោះក៏ស្មោះត្រង់ក្នុងកិច្ចការធំដែរ ហើយអ្នកទុច្ចរិតក្នុងកិច្ចការតូច អ្នកនោះក៏ទុច្ចរិតក្នុងកិច្ចការធំដែរ។ 11 ប្រសិនបើ អ្នករាល់គ្នាមិនស្មោះត្រង់ក្នុងរបៀបប្រើប្រាស់ទ្រព្យសម្បត្តិទុច្ចរិតនេះ តើអ្នកណាអាចប្រគល់ទ្រព្យសម្បត្តិពិតប្រាកដ មកអ្នករាល់គ្នាបានដែរ? 12 ប្រសិនបើ អ្នករាល់គ្នាមិនស្មោះត្រង់ក្នុងការប្រើប្រាសទ្រព្យសម្បត្តិអ្នកដទៃផង តើអ្នកណានឹងប្រគល់ទ្រព្យសម្បត្តិមកឲ្យអ្នករាល់គ្នាមើលការខុសត្រូវ? 13 គ្មានអ្នកបម្រើណាអាចបម្រើចៅហ្វាយពីរបានទេ ព្រោះអ្នកនោះនឹងស្អប់មួយហើយស្រឡាញ់មួយ ឬស្មោះត្រង់មួយ និងមើលងាយមួយជាពុំខាន។ អ្នករាល់គ្នាពុំអាចបម្រើព្រះជាម្ចាស់ផង និងបម្រើទ្រព្យសម្បត្តិលោកីយ៍ផងបានឡើយ»។ 14 ពេលណាពួកខាងគណៈផារីស៊ីដែលជាអ្នកស្រឡាញ់ប្រាក់ បានឮដូច្នោះ ពួកគេក៏ចំអកឲ្យព្រះអង្គ។ 15 ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាសម្តែងថាខ្លួនសុចរិតនៅចំពោះមុខមនុស្ស ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់ឈ្វេងយល់ជម្រៅចិត្តអ្នករាល់គ្នាវិញ។ អ្វីៗដែលមនុស្សលើកតម្កើង តែជាការគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមនៅចំពោះភក្រ្តព្រះជាម្ចាស់។ 16 គម្ពីរវិន័យ និងគម្ពីរព្យាការីនៅតែសុពលភាព រហូតដល់លោកយ៉ូហានបាទីស្ដមកដល់។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមកមនុស្សបានឮដំណឹងល្អ ស្តីអំពីព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយគ្រប់គ្នាខំប្រឹងតាម។ 17 ប៉ុន្តែ ផ្ទៃមេឃផែនដីនឹងរលាយសូន្យទៅ តែក្រឹត្យវិន័យមិនរលាយឡើយ សូម្បីតែតួអក្សរមួយដ៏តូច ក៏មិនរលាយបាត់ផង។ 18 បុរសណាដែលលែងភរិយា ហើយទៅរៀបការនឹងស្ត្រីម្នាក់ទៀត បុរសនោះបានប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ ចំណែកឯបុរសណារៀបការនឹងស្ត្រីប្ដីលែង បុរសនោះក៏បានប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ដែរ។ 19 «មានបុរសម្នាក់មានទ្រព្យសម្បត្តិស្តុកស្តម្ភ គាត់ប្រើសម្លៀកបំពាក់ល្អៗ ធ្វើពីក្រណាត់ទេសឯក ហើយគាត់រស់នៅយ៉ាងសប្បាយ ជាមួយនឹងទ្រព្យសម្បត្តិមហាសាល។ 20 នៅទីនោះក៏មានអ្នកសុំទានម្នាក់ឈ្មោះឡាសារ ហើយគាត់តែងដេកនៅមាត់ទ្វាររបងផ្ទះអ្នកមាននោះ ខ្លួនគាត់កើតដំបៅពេញ 21 គាត់រង់ចាំបរិភោគកំទេចម្ហូបអាហារជ្រុះពីតុអ្នកមាន។ សូម្បីតែសត្វឆ្កែក៏មកលិទ្ធដំបៅគាត់ទៀតផង។ 22 ក្រោយមក អ្នកសុំទានបានស្លាប់ទៅ ហើយពួកទេវតាក៏នាំយកគាត់ទៅដាក់ក្បែរលោកអប្រាហាំ។ បុរសអ្នកមានក៏ស្លាប់ទៅដែរ គេយកសពគាត់ទៅបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ 23 នៅស្ថានមនុស្សស្លាប់ គាត់ទទួលទារុណកម្មយ៉ាងខ្លាំង គាត់ងើបមុខលើមើលឃើញលោកអប្រាហាំពីចម្ងាយ ហើយឡាសារក៏នៅក្បែរលោកដែរ។ 24 ដូច្នេះ គាត់ស្រែកប្រាប់លោកអប្រាហាំថា៖ «លោកឪពុកអប្រាហាំអើយ! សូមមេត្តាខ្ញុំផង ហើយសូមលោកប្រាប់ឡាសារឲ្យយកកម្រាមដៃជ្រលក់ទឹក និងបន្តក់ផ្សើមអណ្ដាតខ្ញុំបន្តិច ព្រោះខ្ញុំនៅក្នុងភ្លើងនេះក្តៅណាស់។ 25 លោកអប្រាហាំមានប្រសាសន៍ថា៖ «កូនអើយ! ចូរនឹកកាលកូនមានជីវិតនៅឡើយ កូនរស់នៅយ៉ាងសប្បាយ ហើយឡាសារវិញស្គាល់តែទុក្ខវេទនា។ ឥឡូវនេះ ឡាសារបានសុខសាន្តហើយ តែកូនវិញកូនត្រូវឈឺចុកចាប់។ 26 ក្រៅពីនេះ មានលំហមួយយ៉ាងធំខណ្ឌយើងពីគ្នា ដូច្នេះ ទោះបីអ្នកណាចង់ឆ្លងពីស្ថាននេះទៅរកអ្នករាល់គ្នា ក៏ឆ្លងមិនបានឡើយ ទោះបីមានអ្នកណាចង់ឆ្លងពីនោះមកររកយើង ក៏ឆ្លងមិនបានដែរ»។ 27 អ្នកមាននោះអង្វរថា៖ «លោកឪពុកអប្រាហាំអើយ សូមលោកមេត្តាចាត់ឡាសារឲ្យទៅផ្ទះឪពុកខ្ញុំផង 28 ខ្ញុំមានបងប្អូនប្រុសប្រាំនាក់ ដើម្បីឲ្យឡាសារទៅប្រាប់គេឲ្យដឹងខ្លួន ខ្លាចក្រែងលោកពួកគេត្រូវមកកន្លែងរងទុក្ខទារុណកម្មនេះ»។ 29 ប៉ុន្តែ លោកអប្រាហាំឆ្លើយថា៖ «បងប្អូនរបស់កូនមានលោកម៉ូសេ និងពួកព្យាការីហើយ ចូរស្តាប់តាមពួកគេទៅ។ 30 អ្នកមានតបទៅលោកអប្រាហាំថា៖ «ទេ! លោកឪពុកអប្រាហាំ តែបើមានអ្នកណាម្នាក់ ពីចំណោមមនុស្សស្លាប់ទៅប្រាប់គេ ទើបគេប្រែចិត្ត។ 31 ប៉ុន្តែ លោកអប្រាហាំឆ្លើយតបវិញថា៖ «ប្រសិនបើ គេមិនធ្វើតាមពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់លោកម៉ូសេ និងព្យាការីទេ ទោះបីមានមនុស្សស្លាប់បានរស់ឡើងវិញ ទៅប្រាប់គេក៏ដោយ ក៏គេមិនព្រមជឿដែរ»។
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមប្រាប់រឿងប្រៀបធៀបមួយទៀត។ អំពីចៅហ្វាយ និងអ្នកគ្រប់គ្រងកូនបំណុលរបស់គាត់។ នេះនៅតែជាផ្នែកដដែលនៃរឿងហើយនៅថ្ងៃដដែលដែលបានចាប់ផ្តើមនៅជំពូក ១៥ ខ៣ ។
ផ្នែកចុងក្រោយត្រូវបានសំដៅទៅលើពួកផារីស៊ីនិងពួកអាចារ្យទោះបីជាពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូប្រហែលជាផ្នែកមួយនៃហ្វូងមនុស្សដែលកំពុងតែស្តាប់ក៏ដោយ។
នេះបង្ហាញពីតូអង្គថ្មីនៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូច។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "មនុស្សបានរាយការណ៍ទៅបុរសអ្នកមាននោះ"
"ល្ងង់ខ្លៅចំណាយទ្រព្យសម្បត្តិរបស់បុរសអ្នកមាននោះ"
បុរសអ្នកមានប្រើសំណួរដើម្បីស្តីបន្ទោសអ្នកគ្រប់គ្រង។ "ខ្ញុំបានឮពីអ្វីដែលអ្នកកំពុងធ្វើ"
"កំណត់ត្រារបស់អ្នកដើម្បីបញ្ជូនទៅអ្នកដទៃ" ឬ "រៀបចំកំណត់ត្រាដែលអ្នកបានសរសេរអំពីប្រាក់របស់ខ្ញុំ"
អ្នកគ្រប់គ្រងសួរសំណួរនេះដោយខ្លួនឯងដែលជាមធ្យោបាយមួយដើម្បីពិនិត្យមើលជម្រើសរបស់គាត់។ “ ខ្ញុំត្រូវគិតអំពីអ្វីដែលខ្ញុំគួរធ្វើ…ការងារ”
នេះសំដៅទៅលើបុរសអ្នកមាន។ អ្នកគ្រប់គ្រងមិនមែនជាទាសករទេ។ "និយោជិករបស់ខ្ញុំ"
"ខ្ញុំមិនខ្លាំងគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការជីកដី" ឬ "ខ្ញុំមិនអាចជីកបានទេ"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "នៅពេលខ្ញុំបាត់បង់ការងារគ្រប់គ្រង" ឬ "នៅពេលដែលម្ចាស់របស់ខ្ញុំដកការងារគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំ"
នេះបញ្ជាក់ថាមនុស្សទាំងនោះនឹងផ្តល់ការងារឬរបស់ផ្សេងទៀតដែលគាត់ត្រូវការដើម្បីរស់នៅ។
“ ប្រជាជនដែលជំពាក់ម្ចាស់របស់គាត់” ឬ“ អ្នកដែលជំពាក់បំណុលចៅហ្វាយរបស់គាត់” ។ នៅក្នុងរឿងនេះកូនបំណុលជំពាក់ប្រេងអូលីវនិងស្រូវសាលី។
"កូនបំណុលបាននិយាយថា ... ហើយអ្នកគ្រប់គ្រងបាននិយាយទៅកាន់កូនបំណុល"
នេះគឺប្រេងអូលីវប្រហែល ៣,០០០ លីត្រ។
"100 ... 50 ... 80"
"អ្នកគ្រប់គ្រងបាននិយាយទៅកាន់កូនបំណុលម្នាក់ផ្សេងទៀត ... កូនបំណុលបាននិយាយថា ... អ្នកគ្រប់គ្រងបាននិយាយទៅកាន់កូនបំណុល"
អ្នកអាចប្តូរវាទៅជាខ្នាតបច្ចប្បុន្ន “ ស្រូវសាលី ២០,០០០ លី” ឬ“ ស្រូវសាលីមួយពាន់កន្ត្រក”
"ស្រូវសាលីប៉ែតសិបថាំង" ។ អ្នកអាចប្តូរវាទៅជាខ្នាតបច្ចុប្បន្ន។ "សរសេរដប់ប្រាំពាន់លីត" ឬ "សរសេរប្រាំបីរយកន្ត្រក"
ព្រះយេស៊ូបានបញ្ចប់រឿងប្រៀបប្រដូចអំពីម្ចាស់និងអ្នកគ្រប់គ្រងម្ចាស់បំណុល។ នៅក្នុងខ៩ ព្រះយេស៊ូបន្តបង្រៀនសិស្សរបស់ព្រះអង្គ។
អត្ថបទមិននិយាយពីរបៀបដែលចៅហហ្វាយបានដឹងពីសកម្មភាពរបស់អ្នកគ្រប់គ្រង។
"សរសើរ" ឬ "និយាយល្អ" ឬ "យល់ព្រម"
"គាត់បានធ្វើដោយវៃឆ្លាត" ឬ "គាត់បានធ្វើរឿងល្អ"
នេះសំដៅទៅលើអ្នកដែលដូចជាអ្នកគ្រប់គ្រងដែលមិនស្មោះត្រង់ដែលមិនដឹងឬមិនយកចិត្តទុកដាក់អំពីព្រះ។ "ប្រជាជននៃពិភពលោកនេះ" ឬ "ប្រជាជនពិភពលោក"
នេះសំដៅទៅលើមនុស្សសុចរិតដែលគ្មានអ្វីត្រូវលាក់បាំង។ "មនុស្សនៃពន្លឺ" ឬ "ប្រជាជនដែលរស់នៅក្នុងពន្លឺ"
"ខ្ញុំ" សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូ។ ឃ្លានេះ“ ខ្ញុំនិយាយទៅកាន់អ្នក” សម្គាល់ចុងបញ្ចប់នៃរឿងហើយឥឡូវនេះព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់ប្រជាជនពីរបៀបអនុវត្តរឿងក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។
ការផ្តោតអារម្មណ៍នៅទីនេះគឺការប្រើប្រាស់ប្រាក់ដើម្បីជួយអ្នកដទៃមិនមែនតាមរបៀបដែលទ្រព្យសម្បត្តិត្រូវបោកបញ្ឆោតគេនោះទេ។
អាចមានថា ១)“ លុយរកបានដោយមិនស្មោះត្រង់” ឬ ២) លុយដែលរកបានក្នុងសកម្មភាពខាងលោកីយ៍។
សំដៅទៅលើ ១) ព្រះនៅស្ថានសួគ៌រីករាយដែលអ្នកបានប្រើលុយដើម្បីជួយមនុស្សឬ ២) មិត្តភក្តិដែលអ្នកបានជួយដោយប្រើលុយរបស់អ្នក
នេះសំដៅទៅលើស្ថានសួគ៌ជាកន្លែងដែលព្រះគង់នៅ។
"មនុស្សស្មោះត្រង់" ។ នេះរួមបញ្ចូលទាំងស្ត្រី។
"ស្មោះត្រង់សូម្បីតែរឿងតូចតាច" ។ ត្រូវប្រាកដថារឿងនេះមិនស្តាប់ទៅដូចជាពួកគេមិនសូវស្មោះត្រង់នោះទេ។
«មនុស្សទុច្ចរិតសូម្បីតែក្នុងរឿងតូចតាចក៏ដោយ»។ ធ្វើឲ្យប្រាកដថានេះមិនស្តាប់ទៅដូចជាពួកគេមិនមែនជាមនុស្សទុច្ចរិត។
អាចមានន័យថា ១)“ លុយរកបានដោយមិនស្មោះត្រង់” ឬ ២) លុយដែលរកបានក្នុងសកម្មភាពខាងលោកីយ៍។ សូមមើលរបៀបបកប្រែនៅក្នុងជំពូក១៦ ខ៨ ។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរដើម្បីបង្រៀនប្រជាជន។ "គ្មាននរណាម្នាក់នឹងទុកចិត្តអ្នកជាមួយទ្រព្យសម្បត្តិពិតនោះទេ" ឬ "គ្មាននរណាម្នាក់នឹងផ្តល់ឲ្យអ្នកនូវទ្រព្យសម្បត្តិពិតដើម្បីគ្រប់គ្រងនោះទេ"
នេះសំដៅទៅលើទ្រព្យសម្បត្តិដែលពិតប្រាកដឬយូរអង្វែងជាងប្រាក់ដែលមិនស្មោះត្រង់។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរនេះដើម្បីបង្រៀនប្រជាជន។ "គ្មាននរណាម្នាក់នឹងផ្តល់ឲ្យអ្នកនូវទ្រព្យសម្បត្តិឲ្យអ្នកទេ"
"អ្នកបំរើមិនអាច"
វាបញ្ជាក់ថាគាត់មិនអាច "បម្រើចៅហ្វាយពីរផ្សេងគ្នាក្នុងពេលតែមួយបានទេ"
ឃ្លាទាំងពីរនេះគឺសំខាន់ដូចគ្នា។ ភាពខុសគ្នាដ៏សំខាន់តែមួយគត់គឺថាចៅហ្វាយទីមួយត្រូវបានគេស្អប់នៅក្នុងឃ្លាទីមួយប៉ុន្តែមេទីពីរត្រូវបានគេស្អប់នៅក្នុងឃ្លាទីពីរ។
"អ្នកបំរើនឹងស្អប់"
"លះបង់" ។ នេះមានន័យថាសំខាន់ដូចគ្នានឹង "សេចក្តីស្រឡាញ់" នៅក្នុងឃ្លាមុន។
“ កាន់ខាងម្នាក់នឹងមើលងាយម្នាក់ទៀត” ឬ“ ស្អប់អ្នកផ្សេង”
នេះមានន័យថាចាំបាច់ដូចគ្នានឹង "ស្អប់" នៅក្នុងឃ្លាមុន។
ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលទៅមនុស្សមួយក្រុម ដូច្នេះភាសាដែលមានទម្រង់ពហុវចនៈ «អ្នក» នឹងប្រើពាក្យនោះ។
នេះគឺជាការឈប់សំរាកនៅក្នុងការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូដូចជាខ១៤ ប្រាប់យើងអំពីប្រវត្តិនឹងរបៀបដែលពួកផារីស៊ីចំអកព្រះយេស៊ូ។ នៅក្នុងខ១៥ ព្រះយេស៊ូបន្តបង្រៀននិងឆ្លើយតបទៅពួកផារិស៊ី។
ពាក្យនេះសម្គាល់ការផ្លាស់ប្តូរព័ត៌មានសំខាន់។
"អ្នកណាស្រឡាញ់លុយ" រឺ "អ្នកណាដែលលោភលន់ចង់បានលុយ"
«ពួកផារីស៊ីចំអកឲ្យព្រះយេស៊ូ»
«ហើយព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកផារីស៊ី»
"អ្នកព្យាយាមធ្វើឲ្យខ្លួនអ្នកមើលទៅល្អចំពោះមនុស្ស"
ត្រង់នេះ“ ចិត្ត” សំដៅទៅលើសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នារបស់មនុស្ស។ “ ព្រះយល់ពីបំណងប្រាថ្នាពិតរបស់អ្នក” ឬ“ ព្រះស្គាល់បំណងរបស់អ្នក”
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "រឿងទាំងនោះដែលមនុស្សគិតថាមានសារសំខាន់ណាស់"
"ព្រះស្អប់" ឬ "គឺជាអ្វីដែលព្រះស្អប់"
នេះសំដៅទៅលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះទាំងអស់ដែលបានសរសេររហូតដល់ពេលនោះ។
នេះសំដៅទៅលើយ៉ូហានបាទីស្ត។ "យ៉ូហានបាទីស្តបានមក"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ «ខ្ញុំកំពុងបង្រៀនមនុស្សអំពីដំណឹងល្អនៃព្រះរាជ្យរបស់ព្រះ»
នេះសំដៅទៅលើមនុស្សដែលកំពុងស្តាប់និងទទួលយកការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូ។ "មនុស្សជាច្រើនកំពុងធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេអាចធ្វើបានដើម្បីចូលក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះអង្គ"
ភាពផ្ទុយគ្នានេះអាចត្រូវបានចែងនៅក្នុងលំដាប់បញ្ច្រាស។ "សូម្បីតែតួអក្សរមួយដ៏តូចក្នុងក្រឹត្យវិន័យនឹងមានរយៈពេលយូរជាងស្ថានសួគ៌និងផែនដីដែលកើតមានទៅទៀត"
"សូម្បីតែតួអក្សរមួយដ៏តូច" គឺជាផ្នែកតូចបំផុតនៃសំបុត្រ។ វាសំដៅទៅលើអ្វីមួយនៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យដែលហាក់ដូចជាមិនសូវសំខាន់។ "សូម្បីតែតួអក្សរមួយដ៏តូចបំផុតនៃក្រឹត្យវិន័យ"
“ ចប់” ឬ“ ឈប់មាន”
"អ្នកណាដែលលែងលះប្រពន្ធ" ឬ "បុរសណាដែលលែងលះប្រពន្ធ"
"មានទោសពីបទផិតក្បត់"
"បុរសណារៀបការជាមួយនារីផ្សេង"
កាលដែលព្រះយេស៊ូបន្ដបង្រៀនមនុស្សទ្រង់ចាប់ផ្ដើមប្រាប់រឿងមួយ អំពីបុរសអ្នកមានម្នាក់និងឡាសារ។
ខគម្ពីរទាំងនេះផ្តល់នូវព័ត៌មានសំខាន់អំពីរឿងដែលព្រះយេស៊ូចាប់ផ្តើមប្រាប់អំពីបុរសអ្នកមាននិងឡាសារ។
នេះបង្ហាញពីការផ្លាស់ប្តូរការមានបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូនៅពេលដែលទ្រង់ចាប់ផ្តើមនិទានរឿងនឹងជួយអោយមនុស្សយល់ពីអ្វីដែលទ្រង់កំពុងបង្រៀនពួកគេ។
ឃ្លានេះណែនាំមនុស្សម្នាក់នៅក្នុងរឿងរបស់ព្រះយេស៊ូ។ វាមិនច្បាស់ទេថាតើនេះជាមនុស្សពិតប្រាកដឬគ្រាន់តែជារឿងមួយដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលដើម្បីបញ្ជាក់។
"ស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ធ្វើពីក្រណាត់ល្អនិងជ្រលក់ពណ៌ស្វាយ" ឬ "ដែលស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ថ្លៃ ៗ " ។ ថ្នាំជ្រលក់ពណ៌ស្វាយនិងក្រណាត់ល្អដែលថ្លៃ។
"ចូលចិត្តញ៉ាំអាហារថ្លៃៗរាល់ថ្ងៃ" ឬ "ចំណាយលុយច្រើននិងទិញអ្វីដែលគាត់ចង់បាន"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ មនុស្សបានដាក់អ្នកសុំទានម្នាក់ឈ្មោះឡាសារនៅមាត់ទ្វាររបស់គាត់”
ឃ្លានេះណែនាំមនុស្សម្នាក់ទៀតនៅក្នុងរឿងរបស់ព្រះយេស៊ូ។ វាមិនច្បាស់ទេថាតើនេះជាមនុស្សពិតប្រាកដឬគ្រាន់តែជារឿងមួយដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលដើម្បីបញ្ជាក់។
"នៅខ្លោងទ្វារទៅផ្ទះបុរសអ្នកមាន" ឬ "នៅច្រកចូលផ្ទះរបស់បុរសអ្នកមាន"
"មានដំបៅពាសពេញរាងកាយរបស់គាត់"
ហើយគាត់ប្រាថ្នាថាគាត់អាចបរិភោគអាហារដែលជ្រុះ
ពាក្យថា "សូម្បី" នៅទីនេះបង្ហាញថាអ្វីដែលនៅខាងក្រោមគឺអាក្រក់ជាងអ្វីដែលបានប្រាប់រួចហើយអំពីឡាសារ។ "បន្ថែមពីលើនោះសត្វឆ្កែបានមក" ឬ "អាក្រក់ជាងនេះទៅទៀតឆ្កែបានមក"
ជនជាតិយូដាចាត់ទុកសត្វឆ្កែជាសត្វមិនស្អាត។ ឡាសារឈឺធ្ងន់និងខ្សោយមិនអាចបញ្ឈប់សត្វឆ្កែកុំអោយលិតរបួសរបស់គាត់។
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ព្រឹត្តិការណ៍នៅក្នុងរឿង។ ប្រសិនបើភាសារបស់អ្នកមានវិធីសម្រាប់ធ្វើដូចនេះអ្នកអាចពិចារណាប្រើវានៅទីនេះបាន។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ពួកទេវតានាំគាត់ទៅឆ្ងាយ”
នេះបញ្ជាក់ថាអាប្រាហាំនិងឡាសារកំពុងអង្គុយនៅក្បែរគ្នាក្នុងពិធីជប់លៀងមួយ ក្នុងពិធីជប់លៀងបែបក្រិក។ អំណរនៅស្ថានសួគ៌ជារឿយៗត្រូវបានតំណាងនៅក្នុងបទគម្ពីរគឺជាពិធីជប់លៀង។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "មនុស្សបានបញ្ចុះសពគាត់"
"ទ្រង់យាងទៅស្ថានមនុស្សស្លាប់ដែលឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង"
នេះមានន័យថា "គាត់បានក្រឡេកមើល"
«បុរសអ្នកមានបានស្រែកហៅ »ឬ«គាត់ស្រែករកអប្រាហាំ»
អប្រាហាំជាបុព្វបុរសរបស់ជនជាតិយូដាទាំងអស់រួមទាំងបុរសអ្នកមានផង។
"សូមអាណិតខ្ញុំ" ឬ "សូមមេត្តាមេត្តាដល់ខ្ញុំផង"
"ដោយបញ្ជូនឡាសារទៅ" ឬ "ហើយប្រាប់ឡាសារ ឲ្យ មករកខ្ញុំ"
នេះបង្ហាញពីភាពតូចនៃចំនួនដែលបានស្នើសុំ។ "គាត់អាចជ្រលក់ចុងម្រាមដៃរបស់គាត់"
"ខ្ញុំកំពុងឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងអណ្តាតភ្លើងនេះ" ឬ "ខ្ញុំកំពុងរងគ្រោះយ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងភ្លើងនេះ"
បុរសអ្នកមានគឺជាកូនចៅម្នាក់របស់កូនចៅអប្រាហាំ។
"របស់ល្អ ៗ " រឺ "របស់ដែលធ្វើឲ្យរីករាយ"
«បានទទួលរបស់អាក្រក់»ឬ«បានទទួលរបស់របរដែល ធ្វើឲ្យគាត់រងទុក្ខ»
នេះសំដៅទៅលើការពិតដែលថាពួកគេទាំងពីរបានទទួលអ្វីមួយពេលពួកគេរស់នៅលើផែនដី។ វាមិនត្រូវបាននិយាយថាអ្វីដែលពួកគេបានទទួលគឺដូចគ្នាទេ។ "ខណៈពេលដែលគាត់កំពុងរស់នៅគាត់ទទួលបាន"
"គាត់សុខស្រួលនៅទីនេះហើយ" ឬ "គាត់សប្បាយចិត្តនៅទីនេះ"
"រងទុក្ខ"
"បន្ថែមពីលើហេតុផលនេះ"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ព្រះបានដាក់ជ្រោះដ៏ធំមួយរវាងអ្នកនិងពួកយើង”
"ជ្រលងភ្នំជ្រៅនិងធំទូលាយ" ឬ "ការឃាំងយ៉ាងធំ" ឬ "ជ្រោះដ៏ធំមួយ"
"មនុស្សទាំងនោះដែលចង់ឆ្លងកាត់លំហ" ឬ "ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ចង់ឆ្លងកាត់"
"សូមប្រាប់ឡាសារឲ្យទៅផ្ទះឪពុកខ្ញុំ" ឬ "សូមបញ្ជូនគាត់ទៅផ្ទះឪពុកខ្ញុំ"
នេះសំដៅទៅលើមនុស្សនៅក្នុងផ្ទះ។ "គ្រួសារខ្ញុំ"
ដូច្នេះឡាសារអាចព្រមានពួកគេ
វាបញ្ជាក់ថាវិធីដែលពួកគេនឹងចៀសវាងទៅទីនោះគឺដោយការប្រែចិត្ត។ "ហើយពួកគេអាចប្រែចិត្តនិងមិនមកទីនេះ"
មានន័យថាគាត់មិនចង់អោយរឿងនេះកើតឡើងទេ។ "ដើម្បីកុំអោយពួកគេ"
"កន្លែងនេះជាកន្លែងដែលយើងរងទុក្ខទារុណកម្ម" ឬ "កន្លែងនេះដែលយើងទទួលរងនូវការឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង"
ព្រះយេស៊ូបានបញ្ចប់ការនិយាយរឿងអំពីបុរសអ្នកមាននិងឡាសារ។
មានន័យថាអប្រាហាំបានបដិសេធមិនបញ្ជូនឡាសារទៅបងប្អូនរបស់បុរសអ្នកមាននោះទេ។ អាចបញ្ជាក់បានថា "ទេខ្ញុំនឹងមិនធ្វើដូច្នេះទេពីព្រោះបងប្អូនរបស់អ្នក មានអ្វីដែលលោកម៉ូសេនិងព្យាការីបានសរសេរតាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ"
សំដៅទៅលើការសរសេររបស់ពួកគេ។ "អ្វីដែលលោកម៉ូសេនិងពួកព្យាការីបានសរសេរ"
"បងប្អូនរបស់អ្នកគួរតែយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះលោកម៉ូសេនិងព្យាការី"
នេះពិពណ៌នាអំពីស្ថានភាពមួយដែលមិនបានកើតឡើងប៉ុន្តែបុរសអ្នកមានចង់ឲ្យកើតឡើង។ "ប្រសិនបើមនុស្សដែលបានស្លាប់ទៅរកពួកគេ" ឬ "ប្រសិនបើអ្នកណាម្នាក់ដែលបានស្លាប់ហើយទៅព្រមានពួកគេ"
"ប្រសិនបើពួកគេមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្វីដែលលោកម៉ូសេនិងពួកព្យាការីបានសរសេរទេ"
អាប្រាហាំមានប្រសាសន៍ថានឹងមានអ្វីកើតឡើងប្រសិនបើស្ថានភាពនោះកើតឡើង។ វាអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្មថា។ "មនុស្សម្នាក់ដែលបានរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញក៏មិនអាចបញ្ចុះបញ្ចូលពួកគេបានដែរ" ឬ "ពួកគេមិនជឿសូម្បីតែមនុស្សម្នាក់បានរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញក៏ដោយ"
សេដ្ឋីបានឭថាអ្នកទទួលខុសត្រូវលើទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់បានចាយវាយទ្រព្យសម្បត្តិរបស់លោកយ៉ាងខ្ជះខ្ជាយ។
គាត់បានហៅកូនបំណុលរបស់ចៅហ្វាយឲ្យចូលមកម្នាក់ម្តងៗ ហើយកាត់បន្ថយបំណុលរបស់ពួកគេ។
គាត់ក៏សរសើរអ្នកមើលការខុសត្រូវទុច្ចរិត ព្រោះគាត់ប៉ិនប្រសប់បោកបញ្ឆោតណាស់។
ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ «ចូរបង្កើតមិត្តភក្តិ ដោយចេះប្រើប្រាស់ទ្រព្យសម្បត្តិលោកីយ៍នេះ ដូច្នេះ ពេលទ្រព្យនេះរលាយសូន្យទៅមិត្តភក្ដិទាំងនោះនឹងទទួលអ្នករាល់គ្នា នៅក្នុងដំណាក់ដ៏អស់កល្បជានិច្ចវិញ។»
អ្នកនោះក៏ត្រូវមានចិត្តស្មោះត្រង់ឲ្យបានច្រើនដែរ។
យើងត្រូវតែជ្រើសរើសរវាងព្រះជាម្ចាស់ និងទ្រព្យសម្បត្តិលោកីយ៍។
គម្ពីរវិន័យ និងគម្ពីរព្យាការីនៅតែមានសុពលភាព រហូត។
ដំណឹងល្អ ស្តីអំពីព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺឥឡូវនេះកំពុងតែប្រកាសទៅ។
មនុស្សនេះជាមនុស្សផិតក្បត់។
បុរសឈ្មោះឡាសារ ពួកទេវតាក៏នាំយកគាត់ទៅដាក់ក្បែរលោកអប្រាហាំ។
គាត់ទទួលទារុណកម្មយ៉ាងខ្លាំង នៅស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់។
គាត់បានស្រែកថា៖ «សូមលោកប្រាប់ឡាសារឲ្យយកម្រាមដៃជ្រលក់ទឹក និងបន្តក់ផ្សើមអណ្ដាតខ្ញុំបន្តិច ព្រោះខ្ញុំនៅក្នុងភ្លើងនេះក្តៅណាស់។»
លោកបានឆ្លើយតបថា៖ «មានលំហមួយយ៉ាងធំខណ្ឌយើងពីគ្នា ដូច្នេះ ទោះបីអ្នកណាចង់ឆ្លងពីស្ថាននេះទៅរកអ្នករាល់គ្នា ក៏ឆ្លងមិនបានឡើយ។»
អ្នកមាននោះអង្វរថា៖ «លោកឪពុកអប្រាហាំអើយ សូមលោកមេត្តាចាត់លោកឡាសារឲ្យទៅប្រាប់បងប្អូនខ្ញុំអំពីកន្លែងនេះផង។»
លោកអប្រាហាំឆ្លើយថា៖ «បងប្អូនរបស់កូន មានលោកម៉ូសេ និងពួកព្យាការីហើយ ចូរស្តាប់តាមពួកគេទៅ។»
លោកអប្រាហាំឆ្លើយតបវិញថា៖ «ប្រសិនបើ គេមិនធ្វើតាមពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់លោកម៉ូសេ និងព្យាការីទេ ទោះបីមានមនុស្សស្លាប់បានរស់ឡើងវិញ ទៅប្រាប់គេក៏ដោយ ក៏គេមិនព្រមជឿដែរ»។
1 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួកសិស្សថា៖ «ប្រាកដណាស់មានមូលហេតុជាច្រើនជាក់លាក់ ដែលបណ្តាលឲ្យមនុស្សប្រព្រឹត្តអំពើបាប ប៉ុន្តែ វេទនាហើយ អស់អ្នកណានាំគេឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាប! 2 ចំពោះអ្នកនោះ ប្រសិនបើគេយកត្បាល់ថ្មយ៉ាងធំមកចងក រួចទម្លាក់ទៅក្នុងសមុទ្រ ប្រសើរជាងទុកឲ្យនាំមនុស្សតូចតាចណាម្នាក់ប្រព្រឹត្តអំពើបាប។ 3 ចូរប្រយ័ត្នខ្លួន ប្រសិនបើ បងប្អូនណាប្រព្រឹត្តអំពើបាប ចូរស្ដីប្រដៅគាត់ផង តែបើគាត់ប្រែចិត្តរួចហើយ ចូរអត់ទោសឲ្យគាត់ទៅ។ 4 ប្រសិនបើ គាត់ប្រព្រឹត្តអំពើបាបចំពោះអ្នក ប្រាំពីរដងក្នុងមួយថ្ងៃ ហើយបើគាត់ត្រឡប់មករកអ្នកទាំងប្រាំពីរដង ដោយពោលថា៖ «ខ្ញុំប្រែចិត្តហើយ» អ្នកត្រូវអត់ទោសឲ្យគាត់ទៅ!»។ 5 ពួកសាវកទូលព្រះអម្ចាស់ថា៖ «សូមព្រះអង្គប្រទានជំនឿមកយើងខ្ញុំថែមទៀត»។ 6 ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលឆ្លើយថា៖ «ប្រសិនបើ អ្នករាល់គ្នាមានជំនឿប៉ុនគ្រាប់ពូជមួយដ៏ល្អិត ហើយបើអ្នករាល់គ្នានិយាយទៅកាន់ដើមឈើនេះថា៖ «ចូររំលើងឫសឯង ទៅដុះក្នុងសមុទ្រទៅ» វាមុខជាស្ដាប់បង្គាប់អ្នករាល់គ្នាមិនខាន។ 7 ប៉ុន្តែ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា ដែលមានអ្នកបម្រើទៅភ្ជួរស្រែ ឬឃ្វាលហ្វូងសត្វ ពេលពួកគេវិលត្រឡប់មកពីវាលស្រែវិញ និយាយថា៖ «មកនេះប្រញាប់ រួចអង្គុយពិសាបាយ? 8 ផ្ទុយទៅវិញ តើម្ចាស់មិននិយាយទៅកាន់អ្នកបម្រើថា៖ «ចូររៀបចំបាយទឹកឲ្យខ្ញុំ រួចក្រវ៉ាត់ចង្កេះមកបម្រើខ្ញុំពេលខ្ញុំកំពុងបរិភោគ រហូតដល់ខ្ញុំបរិភោគហើយ។ រួចចាំទៅបរិភោគតាមក្រោយ»។ 9 ម្ចាស់មិនបានអរគុណអ្នកបម្រើទេ ព្រោះអ្នកបម្រើធ្វើតាមបង្គាប់ខ្លួន មែនទេ? 10 ចុះអ្នករាល់គ្នាវិញគិតដូច្នោះដែរ ពេលណាអ្នករាល់គ្នាបានបំពេញតាមបទបញ្ជារបស់ព្រះជាម្ចាស់សព្វគ្រប់ហើយ គួរពោលថា៖ «យើងខ្ញុំជាអ្នកបម្រើមិនស័ក្តិសម។ យើងខ្ញុំគ្រាន់តែបានបំពេញកិច្ចការដែលយើងខ្ញុំត្រូវធ្វើបុណ្ណោះ»។ 11 កាលព្រះយេស៊ូកំពុងយាងទៅក្រុងយេរូសាឡិម ព្រះអង្គយាងកាត់តាមព្រំដែនស្រុកសាម៉ារី និងស្រុកកាលីឡេ។ 12 កាលព្រះអង្គយាងចូលក្នុងភូមិមួយ ព្រះអង្គបានជួបមនុស្សឃ្លង់ដប់នាក់។ ពួកឈរឆ្ងាយពីព្រះអង្គ 13 រួចស្រែកឡើងថា៖ «ព្រះយេស៊ូ សូមលោកគ្រូមេត្តាអាណិតយើងខ្ញុំផង»។ 14 ព្រះយេស៊ូទតមើលពួកគេ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាទៅបង្ហាញខ្លួនឲ្យពួកបូជាចារ្យបានឃើញចុះ»។ ពេលពួកគេនាំគ្នាចេញទៅ ពួកគេក៏បានជាស្អាតបរិសុទ្ធទាំងអស់គ្នា។ 15 ពេលម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេឃើញថាខ្លួនបានជាសះស្បើយដូច្នេះ គាត់ក៏ត្រឡប់ក្រោយដោយបន្លឺសំឡេងលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ 16 គាត់ក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះយេស៊ូ ឱនក្បាលដល់ដី ទាំងអរព្រះគុណព្រះអង្គផង។ អ្នកនោះជាអ្នកស្រុកសាម៉ារី។ 17 បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «តើអ្នកទាំងដប់នាក់មិនបានជាស្អាតបរិសុទ្ធគ្រប់គ្នាទេឬ? ចុះប្រាំបួននាក់ទៀតនៅឯណា? 18 គ្មាននរណាម្នាក់មកលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងព្រះជាម្ចាស់ ក្រៅពីជនបរទេសម្នាក់នេះទេឬ?» 19 ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ទៀតថា៖ «ចូរក្រោកឡើង! អញ្ជើញទៅចុះ!។ ជំនឿរបស់អ្នកបានប្រោសអ្នកឲ្យជាហើយ»។ 20 ពេលពួកខាងគណៈផារីស៊ីទូលសួរព្រះយេស៊ូថាតើ ព្រះជាម្ចាស់នឹងយាងមកគ្រងរាជ្យនៅពេលណានោះ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់មិនមែនមក ដោយមនុស្សមើលឃើញនឹងភ្នែកទេ។ 21 ក៏ពុំដែលមកដោយមានគេនិយាយថា៖ «មើល ព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់នៅទីនេះ!» ឬ «ព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់នៅទីនោះ!» ដ្បិត មើល៍! ព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់ស្ថិតនៅក្នុងអ្នករាល់គ្នា»។ 22 ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួកសិស្សថា៖ «ថ្ងៃនោះនឹងមកដល់ ពេលណាអ្នករាល់គ្នាចង់ឃើញបុត្រមនុស្សយាងមក ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាពុំបានឃើញឡើយ។ 23 បន្ទាប់មក មានគេប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា៖ «មើល៍! ព្រះអង្គនៅទីនេះ! ឬនៅទីនោះ! ប៉ុន្តែ កុំចេញទៅ ឬរត់ទៅតាមគេឲ្យសោះ 24 ដ្បិត ផ្លេកបន្ទោរភ្លឺឆ្វាចឆ្កងកាត់ពីជើងមេឃម្ខាងទៅជើងមេឃម្ខាងយ៉ាងណា ថ្ងៃនោះបុត្រមនុស្សនឹងយាងមក។ 25 ប៉ុន្តែ មុនដំបូងបុត្រមនុស្សត្រូវតែរងទុក្ខវេទនាជាច្រើន និងត្រូវមនុស្សជំនាន់នេះបដិសេធផងដែរ។ 26 នៅជំនាន់លោកណូអេយ៉ាងណា នោះក៏កើតមាននៅគ្រាបុត្រមនុស្សយាងមកយ៉ាងនោះដែរ។ 27 មនុស្សម្នានាំគ្នាគិតតែរឿងស៊ីផឹក និងរៀបការប្ដីប្រពន្ធ រហូតដល់ថ្ងៃលោកណូអេចូលក្នុងទូកធំ ហើយទឹកជំនន់ឡើងលិចបំផ្លាញពួកអស់។ 28 ដូចគ្នាទៅនឹងជំនាន់លោកឡុតដែរ ពេលមនុស្សម្នាគិតតែរឿងស៊ីផឹក លក់ដូរ ដាំដំណាំ និងសង់ផ្ទះប៉ុណ្ណោះ។ 29 ប៉ុន្តែ នៅថ្ងៃដែលលោកឡុតចាកចេញពីក្រុងសូដុម មានភ្លើង និងស្ពាន់ធ័រធ្លាក់ពីលើមេឃ រួចបំផ្លាញអ្នកក្រុងទាំងអស់គ្នា។ 30 ដូចគ្នានេះដែរ នៅថ្ងៃដែលបុត្រមនុស្សយាងមកនឹងត្រូវបើកសម្តែងឲ្យដឹង។ 31 នៅថ្ងៃនោះ កុំឲ្យអ្នកនៅលើដំបូលផ្ទះ ចុះមកយករបស់របរចេញពីផ្ទះ ហើយកុំឲ្យអ្នកវាលស្រែចម្ការ វិលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញឡើយ។ 32 ចូរនឹកចាំអំពីរឿងរ៉ាវរបស់ភរិយាលោកឡុត។ 33 អ្នកណាខំរក្សាជីវិតរបស់ខ្លួន នឹងបាត់បង់ជីវិតទៅ ប៉ុន្តែអ្នកដែលបាត់បង់ជីវិត នឹងបានរួចជីវិតវិញ។ 34 ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា នៅយប់នោះបើមានពីរនាក់ដេកលើគ្រែជាមួយគ្នា។ ព្រះជាម្ចាស់នឹងយកម្នាក់ទៅ ទុកម្នាក់ទៀតឲ្យនៅ។ 35 មានស្ត្រីពីរនាក់កិនស្រូវជាមួយគ្នា ព្រះជាម្ចាស់យកម្នាក់ទៅ ទុកម្នាក់ទៀតឲ្យនៅ។ 36 មានបុរសពីរនាក់នៅក្នុងចម្ការ ព្រះជាម្ចាស់យកម្នាក់ទៅ ទុកម្នាក់ទៀតឲ្យនៅ។ 37 ពួកសិស្សទូលសួរព្រះអង្គថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់ តើហេតុការណ៍ទាំងនេះនឹងកើតឡើងនៅទីណា?»។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតបថា៖ «មានសាកសពនៅទីណា ក៏មានត្មាតជុំគ្នានៅទីនោះដែរ»។
ព្រះយេស៊ូបន្ដបង្រៀន ប៉ុន្ដែទ្រង់ក៏បង្វែរការចាប់អារម្មណ៍ទៅលើសិស្សរបស់ទ្រង់វិញ។ ផ្នែកដដែលនៃរឿងហើយនៅថ្ងៃដដែលបានចាប់ផ្តើមនៅ ១៥: ៣ ។
"អ្វីដែលល្បួងមនុស្សឲ្យធ្វើបាបពិតជានឹងកើតឡើង"
"ចំពោះអ្នកណាដែលបង្កឲ្យមានការល្បួង" ឬ "ចំពោះអ្នកណាដែលធ្វើឲ្យគេទទូលការល្បួង"
នេះបង្ហាញពីការប្រៀបធៀប។ វាមានន័យថាការដាក់ទណ្ឌកម្មចំពោះការដែលនាំគេធ្វើឲ្យប្រព្រឹត្តបាប វាប្រសើជាងប្រសិនបើពួកគេលង់ទឹកនៅក្នុងសមុទ្រ។
អាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ប្រសិនបើពួកគេដាក់ដុំថ្មនៅករបស់គាត់ហើយបោះគាត់" ឬ "ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ដាក់ដុំថ្មធ្ងន់ៗនៅករបស់គាត់ហើយរុញគាត់"
ពាក្យទាំងនេះសំដៅទៅលើស្ត្រីក៏ដូចជាបុរសផងដែរ
នេះគឺជាដុំថ្មរាងជារង្វង់ដែលមានទម្ងន់ធ្ងន់ដែលត្រូវបានប្រើសម្រាប់កិនគ្រាប់ធញ្ញជាតិស្រូវសាលីទៅជាម្សៅ។
ត្រង់នេះសំដៅទៅលើមនុស្សដែលមានជំនឿខ្សោយ។ "មនុស្សទាំងនេះដែលមានជំនឿតិច"
នេះគឺជាវិធីនៃការសំដៅទៅលើអំពើបាបដោយអចេតនា "ធ្វើបាប"
នេះគឺជាសេចក្តីថ្លែងដែលមានលក្ខខណ្ឌនិយាយអំពីព្រឹត្តិការណ៍ដែលប្រហែលជានឹងកើតឡើងនាពេលអនាគត។
"បងប្អូន" នៅទីនេះត្រូវបានប្រើក្នុងន័យថានរណាម្នាក់ដែលមានជំនឿដូចគ្នា។ "អ្នកជឿដូចគ្នា"
"ប្រាប់គាត់យ៉ាងមុតមាំថាអ្វីដែលគាត់បានធ្វើគឺខុស" ឬ "កែគាត់"
នេះគឺជាស្ថានភាពនាពេលអនាគត។ វាប្រហែលជាមិនដែលកើតឡើងទេប៉ុន្តែទោះបីវាកើតឡើងក៏ដោយព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលឲ្យមនុស្សចេះអត់ទោស។
លេខប្រាំពីរនៅក្នុងព្រះគម្ពីរគឺសញ្ញានៃភាពពេញលេញ។ គ្រប់ពេលក្នុងមួយថ្ងៃ។
មានការបង្រៀនខ្លីមួយរបស់ព្រះយេស៊ូពេលដែលពួកសិស្សនិយាយជាមួយព្រះអង្គ។ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូបន្ដបង្រៀន។
"សូមឲ្យយើងមានជំនឿកាន់តែច្រើនឡើង" ឬ "សូមថែមជំនឿបន្ថែមទៀតលើជំនឿរបស់យើងដែលមាន"
«គ្រាប់ពូជតូចល្អិត» គឺជាគ្រាប់ពូជតូចណាស់។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថាពួកគេមិនមានជំនឿសម្បីតែបន្តិច។ “ ប្រសិនបើអ្នកមានជំនឿដែលតូចដូចជាគ្រាប់ពូជល្អិត” ឬ“ ប្រសិនបើជំនឿរបស់អ្នកធំប៉ុនគ្រាប់ពូជល្អិត ប៉ុន្តែវាមិនអញ្ចឹងទេ” ។
ប្រសិនបើដើមឈើប្រភេទនេះមិនដែលស្គាល់ អ្នកអាចជំនួសដើមឈើប្រភេទផ្សេងទៀត។ "ដើមឧទុម្ពរ" ឬ "ដើមឈើមួយ"
ទាំងនេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ដកខ្លួនអ្នកចេញហើយដាក់ខ្លួនអ្នកទៅក្នុងសមុទ្រ" ឬ "យកឫសរបស់អ្នកចេញពីដីហើយចាក់ឬសរបស់អ្នកទៅក្នុងមហាសមុទ្រ"
ដើមឈើនឹងស្តាប់បង្គាប់អ្នក។ លទ្ធផលនេះគឺមានលក្ខខណ្ឌ។ វានឹងកើតឡើងលុះត្រាតែពួកគេមានជំនឿ។
ព្រះយេស៊ូសួរសំណួរមួយនេះដល់សិស្សរបស់ព្រះអង្គដើម្បីជួយពួកគេឲ្យគិតអំពីតួនាទីរបស់អ្នកបម្រើ។ នេះអាចជាសេចក្តីថ្លែងបញ្ជាក់ “ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា…នឹងមិននិយាយទៅកាន់គាត់ទេ…អង្គុយចុះបរិភោគ””
«អ្នកបំរើដែលភ្ជួររាស់ដីស្រែរបស់អ្នកឬឃ្វាលចៀមរបស់អ្នក "
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរទី២ពន្យល់ពីរបៀបដែលពួកសិស្សនឹងប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកបំរើម្នាក់។ នេះអាចជាសេចក្តីថ្លែងបញ្ជាក់ “ ប្រាកដជានឹងនិយាយទៅកាន់គាត់…បរិភោគនិងផឹក””
"ចងសម្លៀកបំពាក់របស់អ្នកនៅចង្កេះហើយបម្រើខ្ញុំ" ឬ "ស្លៀកពាក់ឲ្យបានត្រឹមត្រូវនិងបម្រើខ្ញុំ" ។ មនុស្សនឹងចងសម្លៀកបំពាក់របស់ពួកគេនៅជុំវិញចង្កេះ ដើម្បីកុុំឲ្យសម្លៀកបំពាក់របស់ពួកគេធ្លាក់ចេញពេលពួកគេធ្វើការ។
"បន្ទាប់មកអ្នកបម្រើខ្ញុំ"
ព្រះយេស៊ូបញ្ចប់ការបង្រៀន។ នេះជាចុងបញ្ចប់ផ្នែកនៃរឿងនេះ។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរនេះដើម្បីបង្ហាញពីរបៀបដែលមនុស្សប្រព្រឹត្ដចំពោះអ្នកបំរើ។ នេះអាចជាសេចក្តីថ្លែងបញ្ជាក់ "គាត់នឹងមិនអរគុណដល់អ្នកបំរើ ... បញ្ជា"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "អ្វីដែលអ្នកបានបញ្ជាឲ្យគាត់ធ្វើ"
"ត្រូវទេ?" ឬ "នេះមិនពិតទេ?"
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅសិស្សរបស់ព្រះអង្គ ដូច្នេះភាសាដែលមានទម្រង់ពហុវចនៈនៃ«អ្នក»គួរតែប្រើវា។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ដែលព្រះបានបញ្ជាអ្នក"
នេះគឺជាការបន្ថែមមួយដើម្បីបង្ហាញថាពួកគេមិនបានធ្វើអ្វីដែលសមនឹងទទួលបានការសរសើរនោះទេ។ "យើងជាទាសករធម្មតា" ឬ "យើងជាអ្នកបំរើមិនសមនឹងទទួលបានការសរសើរពីអ្នកទេ"
នេះគឺជាផ្នែកបន្ទាប់នៃរឿង។ ព្រះយេស៊ូបានព្យាបាលមនុស្សឃ្លង់១០នាក់។ ខ១១ និង ១២ ផ្តល់ព័ត៌មានសំខាន់នឹងកំណត់សាច់រឿងខាងក្រោម។
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ការចាប់ផ្តើមផ្នែកថ្មីនៃរឿង។ ប្រសិនបើភាសារបស់អ្នកមានរបៀបបកប្រែបញ្ជាក់ពីការនេះ អ្នកអាចពិចារណាប្រើវានៅទីនេះបាន។
«កាលព្រះយេស៊ូនិងសិស្សកំពុងធ្វើដំណើរទៅក្រុងយេរូសាឡឹម»
ឃ្លានេះមិនបានកំណត់អត្តសញ្ញាណភូមិទេ។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ បុរស ១០ នាក់ដែលកើតឃ្លង់បានជួបព្រះអង្គ” ឬ“ បុរស ១០ នាក់ដែលកើតឃ្លង់បានជួបព្រះអង្គ”
នេះជាកាយវិការគួរឲ្យគោរពពីព្រោះអ្នកកើតឃ្លង់មិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យចូលទៅជិតមនុស្សផ្សេងទៀតទេ។
នេះមានន័យថានិយាយឮ ។ “ ពួកគេបានហៅដោយសំលេងខ្លាំងៗ ” ឬ“ ពួកគេបានហៅខ្លាំងៗ ”
ពួកគេបានសុំព្រះអង្គប្រោសឲ្យជាសះស្បើយ។ "សូមមេត្តាបង្ហាញការអាណិតអាសូរដល់យើងតាមរយៈការព្យាបាលយើងខ្ញុំផង"
មនុស្សឃ្លង់ត្រូវឲ្យបូជាចារ្យបញ្ជាក់ថារោគឃ្លង់របស់គេបានជាសះស្បើយ។ "បង្ហាញខ្លួនដល់ពួកបូជាចារ្យដើម្បីឲ្យពួកគេពិនិត្យអ្នក"
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់មួយនៅក្នុងរឿង។ ប្រសិនបើភាសារបស់អ្នកមានរបៀបបកប្រែឃ្លានេះអ្នកអាចពិចារណាប្រើវានៅទីនេះ។
នៅពេលដែលមនុស្សបានជាសះស្បើយពួកគេលែងជាមនុស្សមិនស្អាតទៀតហើយ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា “ ពួកគេបានស្អាតនៅពេលពួកគេបានជាសះស្បើយពីរោគឃ្លង់” ឬ“ ពួកគេបានជាសះស្បើយពីរោគឃ្លង់”
"ដឹងថាគាត់បានជាសះស្បើយ" ឬ "ដឹងថាព្រះយេស៊ូបានប្រោសគាត់"
"គាត់បានត្រឡប់ទៅរកព្រះយេស៊ូវិញ"
និង«សរសើរដំកើងដល់ព្រះខ្លាំង»
គាត់លុតជង្គង់ចុះ ហើយដាក់ក្បាលដល់ព្រះបាទាព្រះយេស៊ូ។ គាត់បានធ្វើដូច្នេះដើម្បីលើកកិត្ដិយសព្រះយេស៊ូ។
នេះគឺជាចុងបញ្ចប់ផ្នែកនៃរឿងដែលព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សឃ្លង់ ១០ នាក់។
ព្រះយេស៊ូបានឆ្លើយតបនឹងអ្វីដែលបុរសនោះបានធ្វើ ប៉ុន្ដែទ្រង់កំពុងតែមានបន្ទូលទៅកាន់មនុស្សដែលនៅជុំវិញព្រះអង្គ។ "ដូច្នេះព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ហ្វូងមនុស្ស"
នេះគឺជាសំណួរដំបូងនៃសំណួរទាំងបី។ ព្រះយេស៊ូបានប្រើពួកគេដើម្បីបង្ហាញមនុស្សនៅជុំវិញព្រះ អំពីការភ្ញាក់ផ្អើលនិងការខកចិត្តដែលមានបុរសតែម្នាក់ក្នុងចំណោម ១០នាក់បានត្រឡប់មកវិញដើម្បីលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ “ បុរស១០ នាក់បានជាសះស្បើយ” ឬ“ ព្រះបានប្រោសមនុស្ស ១០ នាក់”
"ហេតុអ្វីបានជាប្រាំបួននាក់ទៀតមិនត្រឡប់មកវិញ?" នេអាចបញ្ជាក់ “ បុរស ៩ នាក់ផ្សេងទៀតគួរតែត្រលប់មកវិញដែរ”
អាចបញ្ជាក់បានថា "គ្មាននរណាម្នាក់ក្រៅពីជនបរទេសនេះបានត្រឡប់មកវិញដើម្បីលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះ" ឬ "ព្រះបានព្យាបាលបុរសដប់នាក់ប៉ុន្តែមានតែជនបរទេសម្នាក់នេះបានត្រឡប់មកវិញដើម្បីលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់"
ជនជាតិសាម៉ារីមានបុព្វបុរសដែលមិនមែនជាជនជាតិយូដាហើយពួកគេមិនបានថ្វាយបង្គំព្រះតាមរបៀបដូចជនជាតិយូដាទេ។
"ដោយសារជំនឿរបស់អ្នក អ្នកបានជាហើយ" ។ គំនិតនៃ "ជំនឿ" អាចត្រូវបានបង្ហាញដោយកិរិយាស័ព្ទ "ជឿ" ។ “ ដោយសារអ្នកជឿអ្នកសុខសប្បាយជាថ្មីម្តងទៀត”
នេះគឺជាផ្នែកបន្ទាប់នៃរឿង។ យើងមិនដឹងថាកន្លែងនេះកើតឡើងនៅកន្លែងណាទេ។ គឺគ្រាន់តែថ្ងៃមួយដែលព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូលជាមួយពួកផារីស៊ី។
នេះគឺជាការចាប់ផ្តើមនៃផ្នែកថ្មីនៃរឿង។ ការបកប្រែខ្លះចាប់ផ្តើមវាជាមួយ "ថ្ងៃមួយ" ឬ "ពេលមួយ" ។ វាអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ថ្ងៃមួយពួកផារីស៊ីសួរព្រះយេស៊ូថាតើព្រះរាជ្យរបស់ព្រះនឹងមកដល់នៅពេលណា?› ។
ប្រជាជនបានគិតថាពួកគេនឹងអាចមើលឃើញសញ្ញានៃព្រះរាជ្យជិតមកដល់។ សញ្ញានេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ “ ព្រះរាជ្យព្រះមិនមានទីសំគាល់ដែលមនុស្សអាចសង្កេតបានទេ”
គំនិតនៃនាម "ព្រះរាជ្យ" អាចត្រូវបានបង្ហាញដោយកិរិយាស័ព្ទ "គ្រប់គ្រង" ។ “ ព្រះគ្រប់គ្រងលើអ្នក”
ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលទៅអ្នកដឹកនាំសាសនាដែលស្អប់ព្រះអង្គ។ អាចមានន័យថា ១) ពាក្យ "អ្នក" សំដៅទៅលើមនុស្សទូទៅ។ “ ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះស្ថិតនៅក្នុងមនុស្ស” ឬ ២) ពាក្យដែលបកប្រែថា“ នៅក្នុង” មានន័យថា“ ក្នុងចំណោម” ។ "ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះស្ថិតនៅក្នុងចំណោមអ្នក"
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមបង្រៀនសិស្សរបស់ព្រះអង្គ។
ថ្ងៃខាងមុខតំណាងឲ្យអ្វីមួយដែលនឹងមកដល់ឆាប់ៗនេះ។ "ពេលវេលានឹងមកដល់នៅពេល" ឬ "ឆាប់ៗនេះ"
"អ្នកនឹងចង់ឃើញកាន់តែខ្លាំង" ឬ "អ្នកនឹងចង់ជួប"
នេះសំដៅទៅលើព្រះរាជ្យរបស់ព្រះ។“ ថ្ងៃមួយដែលបុត្រមនុស្សនឹងគ្រប់គ្រងជាស្តេច”
ព្រះយេស៊ូកំពុងនិយាយអំពីខ្លួនព្រះអង្គ។
"អ្នកនឹងមិនជួបទេ"
នេះសំដៅទៅលើការស្វែងរកព្រះមេស្ស៊ី។ "មើលព្រះមេស្ស៊ីនៅទីនោះ! ទ្រង់នៅទីនេះហើយ!"
គោលបំណងនៃការចេញទៅក្រៅអាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា។ "កុំទៅជាមួយពួកគេដើម្បីមើលឡើយ"
ការយាងមករបស់បុត្រមនុស្សនឹងភ្លឺច្បាស់ដូចផ្លេកបន្ទោរ។ “ សំរាប់ផ្លេកបន្ទោរអាចអោយមនុស្សគ្រប់គ្នាមើលឃើញនៅពេលដែលវាលេចចេញមក” និង“ ដូចជាផ្លេកបន្ទោរនឹងលេចចេញមកភ្លាមៗ”
នេះសំដៅទៅលើព្រះរាជ្យរបស់ព្រះនៅថ្ងៃខាងមុខ។ “ វានឹងដូចជាថ្ងៃដែលកូនមនុស្សមកសោយរាជ្យ”
«ប៉ុន្ដែមុនដំបូងបុត្រមនុស្សត្រូវរងទុក្ខ»។ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូលអំពីអង្គទ្រង់នៅក្នុងមនុស្សទីបី។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ប្រជាជននៅជំនាន់នេះត្រូវតែបដិសេធទ្រង់”
«ថ្ងៃរបស់លោកណូអេ»គឺសំដៅទៅលើពេលវេលាក្នុងជីវិតរបស់លោកមុនពេលដែលព្រះដាក់ទណ្ឌកម្មប្រជាជននៅលើពិភពលោក។ "ដូចជាមនុស្សបានធ្វើនៅជំនាន់លោកណូអេ" ឬ "ដូចមនុស្សបានធ្វើនៅពេលលោកណូអេបានរស់នៅ"
“ ថ្ងៃនៃបុត្រមនុស្ស” សំដៅទៅលើរយៈពេលមុនពេលដែលបុត្រមនុស្សនឹងមកដល់។ "មនុស្សនឹងធ្វើដូចគ្នានៅថ្ងៃដែលបុត្រមនុស្សមក" ឬ "មនុស្សនឹងធ្វើដូចគ្នានៅពេលដែលបុត្រមនុស្សនឹងមកដល់"
មនុស្សបានធ្វើរឿងធម្មតា។ ពួកគេមិនបានដឹងឬខ្វល់ថាព្រះជិតនឹងវិនិច្ឆ័យទោសពួកគេឡើយ។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ឪពុកម្តាយត្រូវបានគេអនុញ្ញាតឲ្យកូនស្រីរបស់ពួកគេរៀបការជាមួយបុរសៗ"
"កប៉ាល់" ឬ "ទូក"
នេះមិនរាប់បញ្ចូលលោកណូអេនិងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ដែលនៅក្នុងទូកទេ។ "បានបំផ្លាញអស់អ្នកដែលមិននៅក្នុងទូក"
«ថ្ងៃរបស់ឡុត»គឺសំដៅទៅលើពេលវេលាដែលព្រះបានដាក់ទណ្ឌកម្មទៅលើក្រុងសូដុមនិងកូម៉ូរ៉ា។ "ឧទាហរណ៍មួយទៀតគឺរបៀបដែលវាបានកើតឡើងនៅជំនាន់លោកឡុត" ឬ "ដូចជាមនុស្សកំពុងធ្វើនៅពេលលោកឡុតរស់នៅ"
ប្រជាជននៅក្រុងសូដុមកំពុងស៊ីផឹក
«ភ្លើងនិងស្ពាន់ធ័រកំពុងឆេះពីលើមេឃដូចភ្លៀង»
នេះមិនរាប់បញ្ចូលោកលឡុតនិងគ្រួសាររបស់គាត់ទេ។ "បានបំផ្លាញអស់អ្នកដែលស្នាក់នៅក្នុងទីក្រុងនោះ"
វាដូចគ្នាដែរ” ។ "តាមរបៀបដូចគ្នាមនុស្សនឹងមិនត្រៀមខ្លួន"
អាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "នៅពេលបុត្រមនុស្សលេចមក" ឬ "ពេលកូនមនុស្សមក"
ព្រះយេស៊ូកំពុងមានបន្ទូលអំពីខ្លួនព្រះអង្គ។ "ខ្ញុំជាបុត្រមនុស្ស"
"អ្នកណានៅលើដំបូលផ្ទះមិនត្រូវចុះក្រោម" ឬ "បើអ្នកណានៅលើដំបូលគាត់មិនត្រូវចុះក្រោមទេ"
ដំបូលផ្ទះរបស់ពួកគេមានរាងសំប៉ែតហើយមនុស្សអាចដើរឬអង្គុយលើបាន។
"ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់" ឬ "របស់របរគាត់"
ពួកគេមិនត្រូវត្រលប់ទៅផ្ទះដើម្បីទទួលបានអ្វីទាំងអស់។ ពួកគេត្រូវភៀសខ្លួនយ៉ាងលឿន។
"ចាំអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះប្រពន្ធលោកឡុតទេ!" នេះគឺជាការព្រមាន។ នាងបានក្រឡេកមើលទៅក្រុងសូដុមហើយព្រះជាម្ចាស់បានដាក់ទណ្ឌកម្មនាងជាមួយនឹងប្រជាជននៅក្រុងសូដុមដែរ។ "កុំធ្វើអ្វីដែលប្រពន្ធលោកឡុតបានធ្វើ"
"អ្នកដែលព្យាយាមជួយសង្គ្រោះជីវិតរបស់ពួកគេនឹងបាត់បង់ជីវិត" ឬ "អ្នកណាព្យាយាមជួយសង្គ្រោះផ្លូវចាស់របស់គាត់នឹងបាត់បង់ជីវិត"
"ប៉ុន្តែមនុស្សដែលបាត់បង់ជីវិតនឹងសង្គ្រោះពួកគេ" ឬ "ប៉ុន្តែអ្នកណាដែលបោះបង់ចោលរបៀបរស់នៅចាស់របស់ខ្លួននឹងសង្គ្រោះជីវិតរបស់គាត់"
នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូបន្ដមានបន្ទូលទៅកាន់សិស្សរបស់ទ្រង់ ទ្រង់សង្កត់ធ្ងន់ទៅលើអ្វីដែលទ្រង់កំពុងតែមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេ។
សំដៅទៅលើអ្វីដែលនឹងកើតឡើងប្រសិនបើទ្រង់ជាបុត្រមនុស្សមកនៅពេលយប់។
ការសង្កត់ធ្ងន់មិនមែនទៅលើមនុស្សពីរនាក់នេះទេប៉ុន្តែលើការពិតដែលថាមនុស្សមួយចំនួននឹងត្រូវគេនាំយកទៅហើយអ្នកផ្សេងទៀតនឹងទុកនៅទីនោះ។
"សាឡុង" ឬ "គ្រែតូច"
"មនុស្សម្នាក់នឹងត្រូវយកទៅហើយម្នាក់ទៀតនឹងត្រូវទុកចោល" ។ នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ព្រះនឹងយកមនុស្សម្នាក់ហើយទុកម្នាក់ទៀត” ឬ“ ពួកទេវតានឹងយកម្នាក់ហើយទុកម្នាក់ឲ្យនៅ”
ការសង្កត់ធ្ងន់មិនផ្តោតលើស្ត្រីទាំងពីរនាក់នេះឬសកម្មភាពរបស់ពួកគេទេ ប៉ុន្តែលើការពិតដែលថាមនុស្សមួយចំនួននឹងត្រូវគេនាំយកទៅហើយអ្នកផ្សេងទៀតនឹងទុកឲ្យនៅ។
"កិនគ្រាប់ធញ្ញជាតិជាមួយគ្នា"
យើងត្រូវអត់ទោសឲ្យគាត់ទៅ។
យើងគួរពោលថា៖ «យើងខ្ញុំជាអ្នកបម្រើមិនស័ក្តិសម។ យើងខ្ញុំគ្រាន់តែបានបំពេញកិច្ចការដែលយើងខ្ញុំត្រូវធ្វើបុណ្ណោះ»។
ព្រះអង្គបានជួបមនុស្សឃ្លង់ដប់នាក់។
ពួកគេក៏ស្រែកឡើងថា៖ «ព្រះយេស៊ូ សូមលោកគ្រូមេត្តាអាណិតយើងខ្ញុំផង»។
ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ ចូរអ្នករាល់គ្នាទៅបង្ហាញខ្លួនឲ្យពួកបូជាចារ្យបានឃើញចុះ។
ពួកគេក៏បានជាស្អាតបរិសុទ្ធទាំងអស់គ្នា។
មានតែម្នាក់គត់ដែលបានត្រឡប់មកវិញ។
គាត់មកពីស្រុកសាម៉ារី។
ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ស្ថិតនៅក្នុងអ្នករាល់គ្នា។
ដូចជាផ្លេកបន្ទោរភ្លឺឆ្វាចឆ្លងកាត់ពីជើងមេឃម្ខាងទៅជើងមេឃម្ខាងយ៉ាងណា ថ្ងៃនោះបុត្រមនុស្សនឹងយាងមក។
ព្រះអង្គត្រូវរងទុក្ខវេទនាជាច្រើន និងត្រូវមនុស្សជំនាន់នេះបដិសេធផងដែរ។
មនុស្សម្នានាំគ្នាគិតតែរឿងស៊ីផឹក និងរៀបការប្ដីប្រពន្ធ រហូតដល់ថ្ងៃលោកណូអេចូលក្នុងទូកធំ ហើយទឹកជំនន់ឡើងលិចបំផ្លាញពួកអស់។
យើងមិនត្រូវត្រឡប់ក្រោយដើម្បីព្យាយាមរក្សាជីវិតនៅលើផែនដីនៅថ្ងៃនោះឡើយ។
កន្លែងណាមានរាងកាយ នៅទីនោះនឹងមានសត្វត្មាតប្រមូលផ្តុំគ្នា។
1 បន្ទាប់មក ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលជាប្រស្នា ដើម្បីពន្យល់សិស្សឲ្យខ្ជាប់ខ្ជួនក្នុងការអធិស្ឋាន មិនត្រូវរសាយចិត្តឡើយ 2 ដោយមានព្រះបន្ទូលថា៖ «នៅក្នុងក្រុងមួយ មានចៅក្រមម្នាក់ ដែលមិនចេះគោរពកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ និងមិនកោតក្រែងមនុស្សណាម្នាក់ឡើយ។ 3 ពេលនោះ មានស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់នៅក្នុងក្រុងនោះដែរ នាងតែងមកអង្វរចៅក្រមថា៖ «សូមលោកជួយរកយុត្តិធម៌ឲ្យនាងខ្ញុំផង»។ 4 អស់ពេលជាយូរមកហើយ ចៅក្រមនោះមិនព្រមជួយនាងទាល់តែសោះ ប៉ុន្តែក្រោយមកលោកនឹកក្នុងចិត្តថា៖ «ទោះបីអញមិនគោរពកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ ឬមិនកោតក្រែងនរណាម្នាក់ក្តី 5 ក៏អញត្រូវតែជួយកាត់ក្តីឲ្យស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់នេះដែរ ព្រោះនាងចេះតែមករំខានអញគ្រប់ពេលវេលា ដូច្នេះ នាងមុខជាលែងមករំខានអញទៀតហើយ»។ 6 បន្ទាប់មក ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា៖ «ចូរស្តាប់ពាក្យរបស់ចៅក្រមអយុត្តិធម៌នេះចុះ។ 7 ចុះបើព្រះជាម្ចាស់វិញ តើព្រះអង្គរឹតតែរកយុត្តិធម៌ឲ្យអស់អ្នក ដែលព្រះអង្គបានជ្រើសរើស ស្រែកអង្វរព្រះអង្គទាំងយប់ទាំងថ្ងៃយ៉ាងណាទៅទៀត? តើព្រះអង្គនឹងបង្អែរបង្អង់ពេលឬ? 8 ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ព្រះអង្គនឹងរកយុត្តិធម៌យ៉ាងលឿន។ ទោះបីជាពេលបុត្រមនុស្សមកដល់ តើលោកពិតជាឃើញមនុស្សនៅលើផែនដីមានជំនឿឬ?» 9 ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលជាប្រស្នានេះ ទៅកាន់អ្នកខ្លះដែលនឹកគិតថាខ្លួនជាមនុស្សសុចរិត តែបែរជាមើលងាយអ្នកដទៃទៅវិញ 10 «មានបុរសពីរនាក់ឡើងទៅអធិស្ឋានក្នុងព្រះវិហារ គឺម្នាក់ខាងគណៈផារីស៊ី និងម្នាក់ទៀតជាអ្នកទារពន្ធ។ 11 បុរសខាងគណៈផារីស៊ីឈរអធិស្ឋានក្នុងចិត្តថា៖ «បពិត្រព្រះជាម្ចាស់! ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ ព្រោះទូលបង្គំមិនដូចជនឯទៀតទេ ពួកគេជាចោរ ជាមនុស្សទុច្ចរិត ជាមនុស្សផិតក្បត់ ឬដូចអ្នកទារពន្ធនេះជាដើម។ 12 ទូលបង្គំតមអាហារពីរដងក្នុងមួយអាទិត្យ។ ទូលបង្គំថ្វាយមួយភាគដប់ពីរបស់ទូលបង្គំរកបាន»។ 13 ចំណែកឯ អ្នកទារពន្ធគាត់ឈរនៅពីចម្ងាយ មិនទាំងហ៊ានងើបមុខទៅលើផង ប៉ុន្តែគាត់គក់ទ្រូងទូលព្រះអង្គថា៖ «ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ! សូមអាណិតមេត្តាទូលបង្គំជាមនុស្សបាបផង»។ 14 ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា បុរសនេះត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ដោយដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់ប្រោសគាត់ឲ្យបានសុចរិត ព្រោះអ្នកណាលើកតម្កើងខ្លួន អ្នកនោះនឹងត្រូវគេបន្ទាបចុះ រីឯអ្នកដែលបន្ទាបខ្លួន នឹងត្រូវគេលើកតម្កើងវិញ»។ 15 មានមនុស្សម្នាបីទារកមក ដើម្បីឲ្យព្រះអង្គដាក់ព្រះហស្ដលើ ប៉ុន្តែពេលពួកសិស្សឃើញដូច្នោះ គេក៏ស្ដីបន្ទោសអ្នកទាំងនោះ។ 16 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូហៅអ្នកទាំងនោះឲ្យយកទារកមកជិតព្រះអង្គ ដោយមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ទុកឲ្យក្មេងៗមករកខ្ញុំចុះ កុំឃាត់ពួកវាអី ដ្បិតនៅក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏មានសុទ្ធតែពួកគេដែរ។ 17 ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាឲ្យដឹងច្បាស់ថា អ្នកណាមិនព្រមទទួលព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់ដូចក្មេងតូចមួយនេះទេ អ្នកនោះចូលក្នុងព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់មិនបានឡើយ»។ 18 មាននាម៉ឺនម្នាក់ទូលសួរព្រះអង្គថា៖ «លោកគ្រូដ៏សប្បុរសអើយ តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វី ដើម្បីទទួលបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចទុកជាមត៌ក?» 19 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាលោកហៅខ្ញុំថាសប្បុរសដូច្នេះ? លើកលែងតែព្រះជាម្ចាស់មួយអង្គប៉ុណ្តោះ? 20 លោកស្គាល់បទបញ្ជាស្រាប់ហើយថា កុំប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ កុំសម្លាប់មនុស្ស កុំលួចទ្រព្យសម្បត្តិគេ កុំធ្វើសាក្សីក្លែងក្លាយ ចូរគោរពមាតាបិតា»។ 21 នាម៉ឺននោះទូលព្រះយេស៊ូថា៖ «ខ្ញុំបានប្រតិបត្តិតាមបទបញ្ជាទាំងនេះតាំងតែពីក្មេងមកម្ល៉េះ»។ 22 ពេលព្រះយេស៊ូឮដូច្នេះ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតបថា៖ «នៅខ្វះកិច្ចការមួយទៀត ដែលលោកពុំទាន់ធ្វើ គឺត្រូវលក់ទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់ដែលលោកមាន ហើយចែកឲ្យជនក្រីក្រ នោះអ្នកនឹងបានសម្បត្តិសួគ៌ រួចសឹមលោកអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំ»។ 23 ប៉ុន្តែ ពេលនាម៉ឺននោះឮដូច្នេះ គាត់ព្រួយចិត្តជាខ្លាំង ដ្បិតគាត់ជាអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិស្ដុកស្ដម្ភ។ 24 ពេលព្រះយេស៊ូឃើញគាត់ព្រួយចិត្ដដូច្នេះ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ «អ្នកមានពិបាកចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់ណាស់! 25 សត្វអូដ្ឋចូលតាមប្រហោងម្ជុលងាយជាង អ្នកមានចូលក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅទៀត»។ 26 អស់អ្នកដែលបានឮព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ គេពោលឡើងថា៖ «តើអ្នកណាអាចទទួលការសង្គ្រោះបាន?» 27 រួចព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលឆ្លើយថា៖ «ការអ្វីដែលមនុស្សធ្វើពុំកើត ព្រះជាម្ចាស់ធ្វើកើតទាំងអស់»។ 28 លោកពេត្រុសទូលព្រះអង្គថា៖ «យើងខ្ញុំបានលះបង់ចោលទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់ ហើយដើរតាមព្រះអង្គ»។ 29 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាឲ្យដឹងច្បាស់ថា គ្មានអ្នកណាលះបង់ផ្ទះសម្បែង ប្រពន្ធ កូន ឪពុកម្ដាយ និងបងប្អូន ដោយយល់ដល់ព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់ឡើយ 30 អ្នកនោះនឹងទទួលបានយ៉ាងច្រើនលើសលប់ នៅពេលឥឡូវនេះ ព្រមទាំងមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច នៅពេលខាងមុខថែមទៀតផង»។ 31 បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូជួបជុំសាវកទាំងដប់ពីររូបរួចហើយ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «មើល! យើងនឹងឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡិម អ្វីៗទាំងអស់ដែលព្យាការីបានចែងទុកអំពីបុត្រមនុស្ស នឹងបានសម្រេចនៅទីនោះ។ 32 ដ្បិត លោកនឹងត្រូវគេបញ្ជូនទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃសាសន៍ដទៃ ហើយពួកគេនឹងចំអកលោក មើលងាយលោក ព្រមទាំងស្ដោះទឹកមាត់ដាក់លោកផង។ 33 ក្រោយពេលវាយលោកនឹងរំពាត់ រួចគេក៏ប្រហារជីវិតលោក ហើយបីថ្ងៃក្រោយមកលោកនឹងរស់ឡើងវិញ»។ 34 ពួកសិស្សពុំបានយល់អំពីព្រះបន្ទូលនោះទេ ព្រោះព្រះអង្គលាក់កំបាំងអត្ថន័យទាំងនេះ ហើយពួកគេពុំបានយល់នូវអ្វី ដែលព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលនោះឡើយ។ 35 ពេលព្រះយេស៊ូយាងដល់ក្រុងយេរីខូ មានមនុស្សខ្វាក់ម្នាក់ អង្គុយសុំទាននៅតាមផ្លូវ។ 36 ពេលគាត់ឮស្នូរបណ្ដាជនដើរកាត់តាមទីនោះ គាត់ក៏សួរគេថាមានរឿងអ្វីកើតឡើង។ 37 គេប្រាប់គាត់ថា ព្រះយេស៊ូជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែតយាងកាត់តាមផ្លូវនេះ។ 38 ដូច្នេះ មនុស្សខ្វាក់ក៏ស្រែកឡើងថា៖ «ឱព្រះយេស៊ូ ជាព្រះរាជវង្សព្រះបាទដាវីឌអើយ! សូមលោកអាណិតមេត្តាទូលបង្គំផង»។ 39 ពួកអ្នកដើរខាងមុខបានឃាត់គាត់ឲ្យនៅស្ងៀម ប៉ុន្តែ គាត់ស្រែករឹតតែខ្លាំងឡើងៗថា៖ «ឱព្រះរាជវង្សព្រះបាទដាវីឌអើយ សូមលោកអាណិតមេត្តាទូលបង្គំផង»។ 40 ព្រះយេស៊ូក៏ឈប់នៅស្ងៀម ហើយបញ្ជាគេឲ្យបុរសនោះមកជិតព្រះអង្គ។ លុះមនុស្សខ្វាក់ដើរចូលជិតមក ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរគាត់ថា៖ 41 «តើអ្នកចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើអ្វីចំពោះអ្នក?»។ គាត់ទូលព្រះអង្គថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់! ទូលបង្គំចង់មើលឃើញវិញ»។ 42 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «ចូរឲ្យភ្នែកអ្នកបានភ្លឺឡើងវិញចុះ។ ជំនឿរបស់អ្នកបានប្រោសអ្នកឲ្យជាហើយ»។ 43 រំពេចនោះគាត់មើលឃើញវិញភ្លាម ហើយគាត់ក៏តាមព្រះយេស៊ូ ទាំងលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ពេលឃើញហេតុការណ៍ទាំងនេះ ប្រជាជនទាំងអស់គ្នាសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់។
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមប្រាប់រឿងប្រៀបធៀបមួយពេលទ្រង់បន្ដបង្រៀនពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គ។ នេះគឺជាផ្នែកដូចគ្នានៃរឿងដែលបានចាប់ផ្តើមនៅជំពូក ១៧ ខ២០ ។ ខ១ ផ្ដល់ឲ្យយើងនូវការពិពណ៌នាអំពីរឿងប្រៀបប្រដូចដែលព្រះយេស៊ូនឹងប្រាប់។
"បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូ"
ឃ្លាទាំងពីរនេះមានអត្ថន័យប្រហាក់ប្រហែលគ្នាដែលព្រះយេស៊ូបានប្រើដើម្បីបញ្ជាក់ពីចំណុចរបស់ព្រះអង្គ។ ភាសាខ្លះមានវិធីផ្សេងគ្នាក្នុងការសង្កត់ធ្ងន់ឃ្លានេះ។ “ ពួកគេគួរតែបន្ដអធិស្ឋានជានិច្ច”
នេះក៏អាចចាប់ផ្តើមប្រយោគថ្មីផងដែរ៖ "ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា"
នៅទីនេះ“ ទីក្រុងជាក់លាក់” គឺជាវិធីដើម្បីឲ្យអ្នកស្តាប់ដឹងថាការនិទានកថាដែលកើតឡើងនៅទីក្រុងមួយ ប៉ុន្តែឈ្មោះទីក្រុងនោះមិនសំខាន់ទេ។
"មិនខ្វល់ពីអ្នកដទៃ"
ព្រះយេស៊ូប្រើឃ្លានេះដើម្បីណែនាំតួអង្គថ្មីនៅក្នុងរឿង។
ស្ត្រីមេម៉ាយគឺជាស្ត្រីដែលប្តីរបស់គាត់បានស្លាប់។ អ្នកដែលស្ដាប់ព្រះយេស៊ូនឹងគិតថានាងជាមនុស្សម្នាក់ដែលគ្មានអ្នកណាការពារនាងពីពួកអ្នកដែលចង់ធ្វើបាបនាងឡើយ។
ពាក្យថាគាត់សំដៅទៅលើចៅក្រម។
"ផ្តល់ឲ្យខ្ញុំនូវយុត្តិធម៌ម្តងទៀត"
"ខ្មាំងសត្រូវរបស់ខ្ញុំ" ឬ "មនុស្សដែលកំពុងព្យាយាមធ្វើបាបខ្ញុំ" ។ នេះជាគូប្រជែងក្នុងបណ្តឹង។ គេមិនទាន់ដឹងច្បាស់ថាស្ត្រីមេម៉ាយរូបនេះប្តឹងបុរសឬបុរសនោះទេដែលប្តឹងស្ត្រីមេម៉ាយនោះ។
នេះសំដៅទៅលើ“ ប្រជាជន” ជាទូទៅ។
"រំខានខ្ញុំ"
"ធ្វើឲ្យហត់នឿយ"
"ដោយការមករកខ្ញុំជានិច្ច"
ព្រះយេស៊ូបានបញ្ចប់ការពន្យល់រឿងរបស់ព្រះអង្គហើយទ្រង់កំពុងពន្យល់អំពីរឿងនេះដល់ពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គ។
"គិតអំពីអ្វីដែលចៅក្រមអយុត្តិធម៌ទើបតែបាននិយាយ។ " បកប្រែវាតាមរបៀបមួយដែលមនុស្សនឹងយល់ថាព្រះយេស៊ូបានប្រាប់អ្វីដែលចៅក្រមបាននិយាយរួចហើយ។
ពាក្យនេះបញ្ជាក់ថាព្រះយេស៊ូបានបញ្ចប់រឿងប្រៀបប្រដូចហើយបានចាប់ផ្តើមពន្យល់អត្ថន័យរបស់វា។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរដើម្បីបង្រៀនពួកសិស្ស។ នេះអាចជាសេចក្តីថ្លែងបញ្ជាក់ "ព្រះជាម្ចាស់ក៏នឹង ... យប់ដែរ!"
"មនុស្សដែលទ្រង់បានជ្រើសរើស"
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរដើម្បីបង្រៀនពួកសិស្ស។ នេះអាចជាសេចក្តីថ្លែងបញ្ជាក់ "ទ្រង់នឹងមិនពន្យារពេលយូរសម្រាប់ពួកគេទេ!"
ព្រះយេស៊ូចង់សំដៅទៅលើអង្គទ្រង់ផ្ទាល់។ "ខ្ញុំជាបុត្រមនុស្សនឹងមក"
គោលបំណងនៃរឿងប្រៀបប្រដូចនេះគឺដើម្បីលើកទឹកចិត្តដល់សិស្សឲ្យបន្តជឿនិងអធិស្ឋាន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយទម្រង់នៃសំណួរនេះបង្ហាញថាចម្លើយដែលរំពឹងទុកគឺអវិជ្ជមាន។ "ទ្រង់នឹងឃើញមនុស្សជាច្រើននៅលើផែនដីដែលមិនជឿ"
ប្រសិនបើអ្នកបកប្រែ "បុត្រមនុស្ស" ជា "ខ្ញុំជាបុត្រមនុស្ស" អ្នកនឹងត្រូវនិយាយនៅទីនេះ "ខ្ញុំនឹងឃើញ" ។
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្តើមប្រាប់រឿងប្រៀបប្រដូចមួយទៀតទៅកាន់មនុស្សផ្សេងទៀតដែលត្រូវបាននិយាយថាខ្លួនគេជាមនុស្សសុចរិត។
"បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូ"
"មនុស្សមួយចំនួន"
"ដែលត្រូវបានគេជឿជាក់ថាជាមនុស្សសុចរិតដោយខ្លួនឯង" ឬ "អ្នកដែលគិតថាពួកគេសុចរិត"
"មិនឲ្យតម្លៃ" ឬ "គិតថាពួកគេប្រសើរជាង"
"ចូលទីធ្លាព្រះវិហារ"
អត្ថន័យនៃអត្ថបទក្រិកនៃឃ្លានេះគឺមិនច្បាស់ទេ។ អាចមានន័យថា ១)“ អ្នកខាងគណៈផារីស៊ីបានឈរហើយអធិស្ឋានសំរាប់ខ្លួនគាត់តាមរបៀបនេះ” ឬទី ២)“ អ្នកខាងគណៈផារីស៊ីនោះឈរនៅខាងក្រៅហើយអធិស្ឋាន” ។
ចោរប្លន់គឺជាអ្នកដែលលួចរបស់របរដោយបង្ខំមនុស្សឲ្យប្រគល់របស់របរ ឬដោយគំរាមបង្ខំពួកគេ។
ពួកផារីស៊ីជឿថាអ្នកប្រមូលពន្ធមានបាបដូចចោរប្លន់ដែលជាមនុស្សទុច្ចរិតនិងផិតក្បត់។ នេះបញ្ជាក់តែច្បាស់។ "ហើយខ្ញុំពិតជាមិនចូលចិត្តអ្នកប្រមូលពន្ធដែលមានបាបនេះដែលបោកប្រាស់ប្រជាជនទេ!"
"អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំរកបាន"
ព្រះយេស៊ូបានបញ្ចប់ការពន្យល់រឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ទ្រង់ហើយ។ នៅក្នុងខ ១៤ ទ្រង់បានបកស្រាយជារឿងប្រៀបប្រដូចដើម្បីបង្រៀនមនុស្ស។
«បានឈរនៅឆ្ងាយពីពួកផារីស៊ី។ នេះគឺជាសញ្ញានៃការបន្ទាបខ្លួន។ គាត់មិនសមនឹងនៅក្បែរផារីស៊ីនោះទេ។
ដើម្បី“ ងើបភ្នែកឡើង” មានន័យថាមើលអ្វីមួយ។ “ ក្រឡេកមើលទៅលើមេឃ” ឬ“ ក្រឡេកមើលទៅលើ”
នេះគឺជាការបង្ហាញការសោកសៅយ៉ាងខ្លាំងហើយបង្ហាញពីការប្រែចិត្តនិងការបន្ទាបខ្លួនរបស់បុរសនេះ។ "គក់ទ្រូវរបស់គាត់ដើម្បីបង្ហាញពីភាពទុក្ខព្រួយរបស់គាត់"
"ព្រះជាម្ចាស់អើយសូមមេត្តាអាណិតខ្ញុំទោះបីខ្ញុំជាមនុស្សមានបាបគួរឲ្យខ្លាច" ឬ "សូមទ្រង់មេត្តាដល់ខ្ញុំផង។ ខ្ញុំជាមនុស្សមានបាបដ៏ធំ"
គាត់បានរាប់ជាសុចរិតពីព្រោះព្រះបានអត់ទោសបាបឲ្យគាត់។ “ ព្រះបានអភ័យទោសដល់អ្នកប្រមូលពន្ធ”
"ជាជាងមនុស្សផ្សេងទៀត" ឬ "ហើយមិនមែនមនុស្សផ្សេងទៀតទេ" ។ “ តែព្រះមិនបានអត់ទោសអោយផារីស៊ីនោះទេ”
ជាមួយនឹងឃ្លានេះព្រះយេស៊ូប្តូរពីរឿងទៅជាគោលការណ៍ទូទៅដែលរឿងនោះបង្ហាញប្រាប់។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ "ព្រះនឹងបន្ទាបអ្នកនោះចុះ"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ព្រះនឹងតម្កើងអ្នកនោះ”
នេះគឺជាព្រឹត្តិការណ៍បន្ទាប់នៅក្នុងផ្នែកនៃរឿងដែលបានចាប់ផ្តើមនៅជំពូក ១៧ ខ២០ ។ ព្រះយេស៊ូទទួលក្មេងហើយនិយាយអំពីពួកគេ។
នេះក៏អាចត្រូវបានបកប្រែជាប្រយោគដាច់ដោយឡែកផងដែរ "ប៉ះពួកគេ។ "
"ពួកសិស្សព្យាយាមបញ្ឈប់ឪពុកម្តាយមិនឲ្យនាំកូន ៗ របស់ពួកគេមករកព្រះយេស៊ូ"
ព្រះយេស៊ូបានប្រាប់ប្រជាជនឲ្យនាំទារករបស់ពួកគេមកឯព្រះអង្គ។
ប្រយោគទាំងពីរនេះមានអត្ថន័យស្រដៀងគ្នាហើយវាត្រូវបានបញ្ចូលគ្នាសម្រាប់ផ្តោតសំខាន់។ ភាសាខ្លះសង្កត់ធ្ងន់តាមរបៀបផ្សេង។ "អ្នកប្រាកដជាត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យក្មេងៗមករកខ្ញុំ"
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាគំរូមួយ។ “សម្រាប់មនុស្សដែលដូចជាក្មេងតូចៗទាំងនេះដែរ”
“ ប្រាកដណាស់ខ្ញុំនិយាយទៅកាន់អ្នក” ។ ព្រះយេស៊ូបានប្រើពាក្យនេះដើម្បីបញ្ជាក់អំពីសារសំខាន់នៃអ្វីដែលទ្រង់កំពុងមានបន្ទូល។
ព្រះតម្រូវឲ្យមនុស្សទទួលយកការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់លើពួកគេដោយការទុកចិត្តនិងបន្ទាបខ្លួន។ “ អ្នកណាចង់ចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះត្រូវតែទទួលយកវាដោយការទុកចិត្តនិងបន្ទាបខ្លួនដូចកូនក្មេង”
នេះគឺជាព្រឹត្តិការណ៍បន្ទាប់នៅក្នុងផ្នែកនៃរឿងដែលបានចាប់ផ្តើមនៅជំពូក ១៧ ខ២០ ។ ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្តើមនិយាយជាមួយនាម៉ឺនអំពីការចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យនៃស្ថានសួគ៌។
នេះបង្ហាញពីតួអង្គថ្មីនៅក្នុងរឿង។ វាកំណត់អត្តសញ្ញាណគាត់តាមឋានៈរបស់គាត់ប៉ុណ្ណោះ។
"តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វី" ឬ "អ្វីដែលទាមទារពីខ្ញុំ"
"ទទួលបានជីវិតដែលមិនចេះចប់" ។ ពាក្យ "មរតក" ជាធម្មតាសំដៅទៅលើទ្រព្យសម្បត្តិដែលបុរសម្នាក់ទុកឲ្យកូន ៗ នៅពេលគាត់ស្លាប់។ ដូច្នេះពាក្យប្រៀបធៀបនេះអាចមានន័យថាគាត់យល់ថាខ្លួនគាត់ជាកូនរបស់ព្រះហើយចង់អោយព្រះប្រទានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដល់គាត់។
ព្រះយេស៊ូកំពុងសួរនាម៉ឺនថាតើលោកដឹងថាការហៅព្រះយេស៊ូថា«ល្អ»មានន័យថាព្រះយេស៊ូជាព្រះទេ? "អ្នកដឹងថាគ្មាននរណាម្នាក់ល្អក្រៅពីព្រះតែម្នាក់ទេ។ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកហៅខ្ញុំថាល្អ?" ឬ "អ្នកដឹងថាគ្មាននរណាម្នាក់ល្អក្រៅពីព្រះតែមួយអង្គទេ។ តើអ្នកយល់ពីអ្វីដែលអ្នកកំពុងនិយាយនៅពេលដែលអ្នកហៅខ្ញុំថាល្អទេ?"
កុំសម្លាប់
"បទបញ្ញត្តិទាំងអស់នេះ"
"ពេលព្រះយេស៊ូឮបុរសនោះនិយាយថា"
"ទ្រង់បានឆ្លើយទៅគាត់"
"អ្នកនៅតែត្រូវធ្វើរឿងមួយទៀត" ឬ "មានរឿងមួយដែលអ្នកមិនទាន់បានធ្វើ"
"លក់ទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់របស់អ្នក" ឬ "លក់អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នក"
"ឲ្យប្រាក់ទៅប្រជាជនក្រីក្រ"
«ទ្រព្យសម្បត្ដិនៅឯស្ថានសួគ៌»នៅទីនេះសំដៅទៅលើព្រះពរពីព្រះ។ “ អ្នកនឹងទទួលបានព្រះពរនៅស្ថានសួគ៌”
"មកជាមួយខ្ញុំធ្វើជាសិស្សរបស់ខ្ញុំ"
នេះគឺជាការឧទានហើយមិនមែនជាសំណួរទេ។ "វាពិតជាលំបាកណាស់ ... ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះ!"
សត្វអូដ្ឋមិនអាចចូលតាមប្រហោងម្ជុលទេ។ ដូច្នេះវាបង្ហាញថាព្រះយេស៊ូប្រហែលជាបានប្រើការប្រៀបធៀបមានន័យថាវាពិបាកខ្លាំងណាស់សម្រាប់បុរសអ្នកមានចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះ។
ប្រហោងម្ជុលគឺជារន្ធនៅក្នុងម្ជុលដេរដែលខ្សែស្រឡាយត្រូវបានឆ្លងកាត់។
"មនុស្សដែលស្តាប់ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូល"
វាអាចទៅរួចដែលថាពួកគេកំពុងស្នើសុំចម្លើយ។ ប៉ុន្តែទំនងជាពួកគេបានប្រើសំណួរដើម្បីបញ្ជាក់ពីការភ្ញាក់ផ្អើលរបស់ពួកគេចំពោះអ្វីដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូល។ "បន្ទាប់មកគ្មាននរណាម្នាក់អាចត្រូវបានសង្គ្រោះពីអំពើបាបបានទេ!" ឬនៅក្នុងទម្រង់សកម្ម: "បន្ទាប់មកព្រះនឹងមិនជួយសង្គ្រោះនរណាម្នាក់ឡើយ!"
"មនុស្សមិនអាចធ្វើបាន"
«ព្រះអាចធ្វើបាន»ឬ«ព្រះអាចធ្វើបាន»
នេះគឺជាចុងបញ្ចប់នៃការសន្ទនាអំពីការចូលទៅក្នុងព្រះរាជ្យនៃស្ថានសួគ៌។
ឃ្លានេះសំដៅទៅលើតែពួកសិស្សប៉ុណ្ណោះហើយផ្ទុយពីពួកគេជាមួយអ្នកគ្រប់គ្រងដ៏សម្បូរបែប។
"បានលះបង់អ្វីៗទាំងអស់" ឬ "បានលះបង់អ្វីៗទាំងអស់"
"ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់យើងទាំងអស់" ឬ "ទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់របស់យើង"
ព្រះយេស៊ូប្រើពាក្យនេះដើម្បីបញ្ជាក់សារសំខាន់នៃអ្វីដែលទ្រង់កំពុងមានបន្ទូល។
នេះគឺចង់រួមបញ្ចូលពួកសិស្សប៉ុន្តែក៏រួមបញ្ចូលមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលបានលះបង់ដូចគ្នា។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់នៅក្នុងទម្រង់វិជ្ជមាន។ "អ្នកដែលបានលះបង ... នឹងទទួលបាន"
“ ជាជីវិតអស់កល្បជានិច្ចនៅលោកីយដែលនឹងមកដល់”
នេះគឺជាព្រឹត្តិការណ៍បន្ទាប់នៅក្នុងផ្នែកនៃរឿងដែលបានចាប់ផ្តើមនៅជំពូក ១៧ ខ២០ ។ ព្រះយេស៊ូមិននិយាយទៅកាន់សិស្សរបស់ព្រះអង្គតែម្នាក់ឯងនោះទេ។
នេះមានន័យថាព្រះយេស៊ូបាននាំសិស្សទាំងដប់ពីរនាក់ទៅកន្លែងមួយដែលមិនមានមនុស្សផ្សេងទៀត។
នេះបង្ហាញពីការផ្លាស់ប្តូរគួរអោយកត់សម្គាល់ក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេស៊ូនៅពេលដែលទ្រង់ទៅក្រុងយេរូសាឡឹមជាលើកចុងក្រោយ។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាទម្រង់សកម្ម។ “ ដែលពួកព្យាការីបានសរសេរ”
នេះសំដៅទៅលើពួកព្យាការីនៅគម្ពីរសញ្ញាចាស់។
ព្រះយេស៊ូនិយាយអំពីខ្លួនព្រះអង្គជា«បុត្រមនុស្ស»ហើយប្រើពាក្យ «លោក» ដើម្បីសំដៅលើខ្លួនទ្រង់។ "ខ្ញុំជាបុត្រមនុស្ស"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ : "នឹងកើតឡើង" ឬ "នឹងកើតឡើង"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "សម្រាប់មេដឹកនាំជនជាតិយូដានឹងប្រគល់ទ្រង់ទៅឱ្យសាសន៍ដទៃ"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ “ ពួកគេនឹងចំអកមើលងាយទ្រង់ធ្វើបាបទ្រង់និងស្តោះទឹកមាត់ដាក់ទ្រង់”
នេះសំដៅទៅលើថ្ងៃទីបីបន្ទាប់ពីការស្លាប់របស់ទ្រង់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយពួកសិស្សមិនទាន់យល់ពីរឿងនេះទេដូច្នេះយកល្អកុំបន្ថែមការពន្យល់នេះនៅពេលបកប្រែខនេះ។
ខនេះមិនមែនជាផ្នែកនៃសាច់រឿងសំខាន់ទេ តែជាការប្រាប់អំពីផ្នែកនៃរឿងនេះ។
"ពួកគេមិនបានយល់អំពីរឿងទាំងនេះទេ"
នេះសំដៅទៅលើការពិពណ៌នារបស់ព្រះយេស៊ូអំពីរបៀបដែលទ្រង់នឹងរងទុក្ខនិងទទួលមរណភាពនៅក្រុងយេរូសាឡឹមហើយទ្រង់នឹងរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ។
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "ព្រះបានរារាំងពួកគេមិនឲ្យយល់ពីអត្ថន័យនៃអ្វីដែលទ្រង់កំពុងប្រាប់ពួកគេ"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "អ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូល"
នេះគឺជាផ្នែកបន្ទាប់នៃរឿង។ ព្រះយេស៊ូបានប្រោសមនុស្សខ្វាក់ម្នាក់នៅពេលគាត់ទៅជិតក្រុងយេរីខូ។ ខគម្ពីរទាំងនេះផ្តល់នូវពត៌មានសំខាន់និងការកំណត់សាច់រឿង។
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ការចាប់ផ្តើមនៃផ្នែកថ្មីនៃរឿង។
មានបុរសខ្វាក់ម្នាក់កំពុងអង្គុយ។ ត្រង់នេះ“ ជាក់លាក់” មានន័យថាមានតែបុរសនោះទេដែលជាអ្នកចូលរួមថ្មីសំខាន់ក្នុងរឿងនេះប៉ុន្តែលូកាមិនបានប្រាប់ពីឈ្មោះរបស់គាត់ទេ។ គាត់គឺជាអ្នកចូលរួមថ្មីនៅក្នុងរឿង។
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការចាប់ផ្តើមប្រយោគថ្មីនៅទីនេះ។ "សុំទាន។ នៅពេលគាត់ឮ"
"ប្រជាជននៅក្នុងហ្វូងមនុស្សបានប្រាប់បុរសពិការភ្នែក"
ព្រះយេស៊ូយាងមកពីភូមិណាសារ៉ែតដែលស្ថិតនៅក្នុងស្រុកកាលីឡេ។
"កំពុងដើរពីមុខគាត់"
ពាក្យនេះសម្គាល់ព្រឹត្តិការណ៍ដែលបានកើតឡើងដោយសារតែមានអ្វីផ្សេងទៀតដែលបានកើតឡើងមុន។ ក្នុងករណីនេះហ្វូងមនុស្សបានប្រាប់បុរសខ្វាក់ថាព្រះយេស៊ូកំពុងដើរ។
"ហៅចេញ" ឬ "ស្រែក"
ព្រះយេស៊ូជាកូនចៅរបស់ដាវីឌដែលជាស្ដេចដ៏សំខាន់បំផុតរបស់អ៊ីស្រាអែលអើយ។
"អាណិតខ្ញុំផង" ឬ "បង្ហាញការអាណិតដល់ខ្ញុំ"
"មនុស្សដែលកំពុងដើរនៅមុខហ្វូងមនុស្ស"
"នៅឲ្យស្ងៀម" ឬ "មិនឲ្យស្រែក"
នេះអាចមានន័យថាគាត់ស្រែកខ្លាំងជាងមុនទៀត។
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម “ ប្រជាជននាំបុរសខ្វាក់មករកព្រះអង្គ”
"ដើម្បីអាចមើលឃើញវិញ"
នេះគឺជាការចាំបាច់មួយប៉ុន្តែវាមិនតម្រូវឲ្យបុរសនោះធ្វើអ្វីទេ។ គាត់ត្រូវបានប្រោសឲ្យជាតាមការបញ្ជា។
ជំនឿរបស់បុរសគឺជាមូលហេតុដែលគាត់បានជាសះស្បើយប៉ុន្តែមិនមែនជាវិធីសាស្ត្រនៃកាប្រោសឲ្យជារបស់គាត់ទេ។ "ខ្ញុំបានប្រោសអ្នកព្រោះអ្នកបានជឿលើខ្ញុំ"
“ លើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់” ឬ“ សរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់”
"នៅពេលពួកគេបានឃើញការនេះ"
ព្រះអង្គចង់បង្រៀនពួកគេថា៖ ពួកគេគួរតែអធិស្ឋានជានិច្ច ហើយមិនត្រូវធ្លាក់ទឹកចិត្តឡើយ។
នាងបានស្នើសុំយុត្តិធម៌ប្រឆាំងនឹងគូរប្រជែងរបស់នាង។
គាត់បាននិយាយថា៖ «ព្រោះតែស្រ្តីមេម៉ាយម្នាក់នេះចង់តែមករំខានដល់ខ្ងុំ ហើយមករកខ្ញុំឥតឈប់ឈរ ដូច្នេះ! ខ្ងុំនឹងជួយរកយុត្តិធម៌ឲ្យនាង។»
ព្រះអង្គចង់បង្រៀនពួកគេថា៖ ព្រះជាម្ចាស់នឹងនាំមកនៅភាពយុត្តិធម៌ទៅដល់អ្នកដែលស្រែករកព្រះអង្គ។
ពួកគេគិតថាខ្លួនរបស់គេសុចរិតជាងមនុស្សដទៃទៀត។
ម្នាក់ខាងគណៈផារីស៊ី និងម្នាក់ទៀតជាអ្នកទារពន្ធ។
គាត់បានទូលព្រះអង្គថា៖ «ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ! សូមអាណិតមេត្តាទូលបង្គំជាមនុស្សបាបផង»។
គឺជាអ្នកទារពន្ធបានរាប់ជាមនុស្សសុចរិតនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់។
គឺជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នកណាព្រមទទួលដូចជាក្មេងតូច។
ព្រះយេស៊ូបានសុំ ឲ្យគាត់លក់របស់ទាំងអស់ដែលគាត់មានហើយចែកវាទៅ ឲ្យអ្នកក្រីក្រ។
គាត់ព្រួយចិត្តជាខ្លាំង ដ្បិតគាត់ជាអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិស្ដុកស្ដម្ភ។
ព្រះយេស៊ូបានសន្យានឹងអ្នកទាំងនោះថា នឹងទទួលបានយ៉ាងច្រើនលើសលប់ នៅពេលឥឡូវនេះ ព្រមទាំងមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច នៅពេលខាងមុខថែមទៀតផង។
ដ្បិត ទ្រង់នឹងត្រូវគេបញ្ជូនទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃសាសន៍ដទៃ ហើយពួកគេនឹងចំអកទ្រង់ មើលងាយទ្រង់ ព្រមទាំងស្ដោះទឹកមាត់ដាក់ទ្រង់ផង ក្រោយពេលវាយទ្រង់នឹងរំពាត់ រួចគេក៏ប្រហារជីវិតទ្រង់ ហើយបីថ្ងៃក្រោយមកទ្រង់នឹងរស់ឡើងវិញ។
គាត់ស្រែកថា៖ «ឱព្រះរាជវង្សព្រះបាទដាវីឌអើយ សូមលោកអាណិតមេត្តាទូលបង្គំផង»។
ពួកគេទាំងអស់គ្នាសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់។
1 ព្រះយេស៊ូយាងចូលក្រុងយេរីខូ ហើយកំពុងយាងកាត់ទីក្រុង។ 2 មើល មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះសាខេ។ គាត់ជាមេលើអ្នកទារពន្ធ ហើយគាត់ក៏មានទ្រព្យសម្បត្តិយ៉ាងច្រើនដែរ។ 3 គាត់ព្យាយាមចង់ឃើញព្រះយេស៊ូមានភិនភាគយ៉ាងណា ប៉ុន្តែ គាត់ពុំឃើញទេ ព្រោះគាត់មានមាឌតូច។ 4 ដូច្នេះ គាត់រត់ទៅខាងមុខឯង រួចឡើងដើមឈើមួយដើម ចាំមើលព្រះអង្គ ព្រោះព្រះយេស៊ូត្រូវយាងកាត់តាមផ្លូវនោះ។ 5 ពេលព្រះយេស៊ូយាងមកដល់កន្លែងនោះ ព្រះអង្គងើបព្រះភក្ត្រឡើង ហើយមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «លោកសាខេអើយ! សូមចុះមកជាប្រញាប់ ដ្បិតថ្ងៃនេះ ខ្ញុំត្រូវស្នាក់នៅផ្ទះអ្នកហើយ»។ 6 ដូច្នេះ លោកសាខេក៏ចុះមកជាប្រញាប់ ហើយទទួលព្រះយេស៊ូដោយអំណរ។ 7 ពេលគ្រប់គ្នាបានឃើញដូច្នេះ ពួកគេរអ៊ូរទាំថា៖ «លោកនេះទៅស្នាក់នៅផ្ទះមនុស្សបាប»។ 8 លោកសាខេក្រោកឈរឡើង ហើយទូលព្រះអម្ចាស់ថា៖ «មើល៍! បពិត្រព្រះអម្ចាស់! ទូលបង្គំនឹងចែកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ទូលបង្គំ ពាក់កណ្ដាលដល់ជនក្រីក្រ ហើយប្រសិនបើទូលបង្គំទារពន្ធពីអ្នកណាហួសកំរិត ទូលបង្គំនឹងសងអ្នកនោះវិញមួយជាបួន»។ 9 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «ថ្ងៃនេះ ការសង្គ្រោះបានមកដល់ផ្ទះនេះហើយ ព្រោះបុរសនេះជាពូជពង្សរបស់លោកអប្រាហាំដែរ។ 10 ដ្បិតបុត្រមនុស្សបានមក ដើម្បីស្វែងរក និងសង្គ្រោះមនុស្សបាត់បង់»។ 11 កាលពួកគេបានឮដូច្នេះហើយ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលជាប្រស្នាមួយទៀតប្រាប់ពួកគេ ព្រោះព្រះអង្គយាងជិតដល់ក្រុងយេរូសាឡឹមហើយ ហើយអ្នកទាំងនោះនឹកស្មានថា ព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់នឹងមកដល់ភ្លាមៗនេះ។ 12 ហេតុដូចនេះ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ «មានអភិជនម្នាក់ត្រូវចេញដំណើរទៅស្រុកឆ្ងាយ ដើម្បីនឹងទទួលរាជាភិសេក ហើយកាលណាទទួលរាជាភិសេកហើយ លោកនឹងត្រឡប់មកវិញ។ 13 លោកក៏ហៅអ្នកបម្រើដប់នាក់មក និងប្រគល់ប្រាក់ដប់ណែនឲ្យពួកគេ រួចផ្ដាំថា៖ «ចូរយកប្រាក់នេះទៅរកស៊ី រហូតដល់ពេលខ្ញុំត្រឡប់មកវិញ»។ 14 ប៉ុន្តែ ប្រជាជនស្រុកនោះស្អប់លោក និងចាត់អ្នកតំណាងឲ្យទៅតាមក្រោយ ដោយជម្រាបថា៖ «យើងខ្ញុំមិនឲ្យលោកនេះធ្វើស្ដេចលើយើងជាដាច់ខាត»។ 15 ពេលលោកត្រឡប់មកវិញ ក្រោយទទួលរាជ្យរួចហើយ លោកបានបង្គាប់ឲ្យហៅអ្នកអ្នកបម្រើទាំងដប់នាក់ ដែលលោកបានប្រគល់ប្រាក់ណែននោះ មកសួរចង់ដឹងថា ពួកគេបានរកស៊ីចំណេញបានប៉ុន្មាន។ 16 អ្នកបម្រើទីមួយចូលមកគាល់ទូលថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់អើយ! ប្រាក់ដែលព្រះអង្គប្រទានមក ទូលបង្គំចំណេញបានដប់ណែន»។ 17 ព្រះរាជាមានរាជឱង្ការទៅអ្នកនោះថា៖ «ល្អណាស់ អ្នកបម្រើដ៏ល្អអើយ!។ ដ្បិត អ្នកស្មោះត្រង់នឹងកិច្ចការដ៏តូចនេះយើងប្រគល់ឲ្យអ្នកគ្រប់គ្រងក្រុងដប់»។ 18 អ្នកបម្រើទីពីរចូលមកទូលថា៖ «ព្រះអម្ចាស់អើយ! ប្រាក់ដែលព្រះអង្គប្រទានមកនោះ ទូលបង្គំចំណេញបានប្រាំណែន»។ 19 ព្រះរាជាមានរាជឱង្ការទៅគាត់ថា៖ «យើងតែងតាំងអ្នកឲ្យគ្រប់គ្រងលើក្រុងប្រាំ»។ 20 អ្នកបម្រើម្នាក់ទៀតចូលមកទូលថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់! នេះប្រាក់របស់ព្រះអង្គ ទូលបង្គំបានរំក្រណាត់ទុក 21 ដ្បិត ទូលបង្គំខ្លាចព្រះអង្គ ព្រោះព្រះអង្គប្រិតប្រៀងណាស់។ ព្រះអង្គតែងប្រមូលយកអ្វីៗ ដែលពុំមែនជារបស់ព្រះអង្គ និងច្រូតកាត់ពីស្រែ ដែលព្រះអង្គមិនបានសាបព្រោះ»។ 22 ព្រះរាជាមានរាជឱង្ការទៅអ្នកបម្រើនោះថា៖ «អ្នកបម្រើអាក្រក់អើយ យើងនឹងកាត់ទោសអ្នក ឲ្យស្របតាមពាក្យសម្តីរបស់អ្នក។ អ្នកដឹងស្រាប់ហើយថា យើងជាមនុស្សប្រិតប្រៀង ប្រមូលយកអ្វីៗដែលមិនមែនជារបស់យើង ហើយច្រូតកាត់ពីស្រែដែលយើងមិនបានសាបព្រោះ។ 23 ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនយកប្រាក់របស់យើងទៅចងការ ដូច្នេះពេលយើងយើងត្រឡប់មកវិញ យើងបានទាំងដើម និងបានទាំងការ?» 24 ព្រះរាជាបញ្ជាទៅអ្នកឈរនៅក្បែរនោះថា៖ «ចូរយកប្រាក់ពីអ្នកនេះ ប្រគល់ឲ្យអ្នកដែលមានដប់ណែនទៅ»។ 25 អ្នកទាំងនោះទូលព្រះរាជាថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់! គាត់មានប្រាក់ដប់ណែនរួចទៅហើយ»។ 26 «យើងសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អ្នកណាមានហើយ អ្នកនោះនឹងទទួលបានថែមទៀត ចំណែកឯអ្នកដែលគ្មានវិញ គេនឹងដកហូតនូវអ្វីៗដែលអ្នកនោះមានផង។ 27 ម្យ៉ាងវិញទៀត ពួកខ្មាំងសត្រូវដែលមិនចង់ឃើញយើងគ្រងរាជ្យលើគេទេ ចូរនាំគេមក ហើយសម្លាប់គេចោលនៅមុខយើងទៅ»។ 28 ពេលព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលដូច្នោះហើយ ព្រះអង្គក៏យាងនាំមុខបណ្ដាជន ឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡិម។ 29 លុះព្រះអង្គយាងជិតដល់ភូមិបេតផាសេ និងភូមិបេតថានី ដែលនៅចង្កេះភ្នំដើមអូលីវ ព្រះអង្គចាត់សិស្សពីររូបឲ្យទៅមុន 30 ដោយមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ចូរទៅភូមិខាងមុខនោះ។ ពេលអ្នកទៅដល់ អ្នកនឹងឃើញកូនលាមួយ ដែលពុំទាន់មាននរណាធ្លាប់ជិះសោះ។ ចូរស្រាយវាដឹកមកឲ្យយើង។ 31 ប្រសិនបើមានគេសួរអ្នកថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នកស្រាយវា?» ចូរឆ្លើយប្រាប់ទៅគេថា៖ «ព្រះអម្ចាស់ត្រូវការវា»។ 32 សិស្សទាំងពីរដែលព្រះអង្គបានចាត់បញ្ជូនទៅនោះ ក៏បានឃើញកូនលាដូចព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលប្រាប់មែន។ 33 ពេលពួកគេកំពុងស្រាយកូនលាម្ចាស់វាសួរថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នកស្រាយលានេះ?» 34 ពួកសិស្សឆ្លើយថា៖ «ព្រះអម្ចាស់ត្រូវការវា»។ 35 បន្ទាប់មក អ្នកទាំងពីរដឹកកូនលាយកមកថ្វាយព្រះយេស៊ូ ហើយក្រាលអាវធំរបស់ខ្លួនលើខ្នងវាថ្វាយព្រះយេស៊ូគង់លើ។ 36 កាលព្រះអង្គយាងទៅមុខ មនុស្សម្នាយកអាវធំរបស់ខ្លួនមកក្រាលតាមផ្លូវ។ 37 កាលព្រះយេស៊ូយាងដល់ភ្នំដើមអូលីវ មានសិស្សច្រើនកុះករអរសប្បាយ ហើយនាំគ្នាបន្លឺសំឡេងសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ អំពីការអស្ចារ្យទាំងប៉ុន្មាន ដែលគេបានឃើញ 38 ដោយពោលថា៖ «មានពរហើយព្រះមហាក្សត្រណា ដែលយាងមកក្នុងព្រះនាមព្រះអម្ចាស់! សូមលើកតម្កើងសេចក្តីសុខសាន្តមកពីស្ថានបរមសុខដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត!»។ 39 មានអ្នកខាងគណៈផារីស៊ីខ្លះ នៅក្នុងចំណោមបណ្ដាជន ទូលព្រះយេស៊ូថា៖ «លោកគ្រូ សូមហាមឃាត់សិស្សរបស់លោក»។ 40 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖ «ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថា ប្រសិនបើអ្នកទាំងនេះនៅស្ងៀម ដុំថ្មមុខជាស្រែកជំនួសគេវិញ»។ 41 កាលព្រះយេស៊ូយាងមកដល់ក្រុងមួួយ ស្រាប់តែព្រះអង្គទតឃើញទីក្រុង ហើយអង្គព្រះកន្សែង 42 មានព្រះបន្ទូលថា៖ «ប្រសិនបើ មានតែអ្នកយល់ហេតុការណ៍នៅសម័យនេះ ដែលនាំអ្នកឲ្យបានសុខសាន្ត! តែឥឡូវ អត្ថន័យនេះនៅលាក់កំបាំងពីភ្នែកគេនៅឡើយ។ 43 ដ្បិត ថ្ងៃនោះនឹងមកដល់ ពេលណាខ្មាំងសត្រូវនឹងមកបោះទ័ពព័ទ្ធជុំវិញអ្នក ហើយវាយប្រហារអ្នកពីគ្រប់ទិស។ 44 គេនឹងកម្ទេចអ្នកចោលដល់ដី ហើយកូនរបស់អ្នកនឹងនៅជាមួយអ្នក។ គេមិនទុកឲ្យដុំថ្មនៅត្រួតពីលើគ្នាឡើយ ព្រោះអ្នកពុំបានចំណាំ ពេលណាព្រះជាម្ចាស់យាងមកសង្គ្រោះអ្នក»។ 45 ព្រះយេស៊ូយាងចូលព្រះវិហារ ហើយដេញអ្នកលក់ដូរចេញពីទីនោះ 46 ដោយមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «មានសេចក្តីចែងទុកមកថា ដំណាក់របស់យើងជាកន្លែងសម្រាប់អធិស្ឋាន តែអ្នករាល់គ្នាបែរជាយកធ្វើសំបុកចោរទៅវិញ»។ 47 ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូបានបង្រៀនគេនៅក្នុងព្រះវិហារជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ក្រុមនាយកបូជាចារ្យ ពួកអាចារ្យ និងពួកមន្ត្រី នាំគ្នារកមធ្យោបាយធ្វើគុតព្រះអង្គ 48 ប៉ុន្តែ គេពុំដឹងជាត្រូវប្រើវិធីណាឡើយ ព្រោះប្រជាជនទាំងមូលកំពុងស្ដាប់ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ ដោយយកចិត្តទុកដាក់។
នេះគឺជាផ្នែកបន្ទាប់នៃរឿង។ សាខេត្រូវបានណែនាំឲ្យនៅក្នុងរឿងនេះ។ ខ១ ផ្តល់នូវព័ត៌មានសំខាន់អំពីការធ្វើដំណើររបស់ព្រះយេស៊ូ។
ពាក្យថា“ មើល” ដាស់តឿនយើងអោយស្គាល់មនុស្សថ្មីនៅក្នុងរឿង។ ភាសារបស់អ្នកអាចមានរបៀប្រើវាបាននៅទីនេះ។ "មានបុរសម្នាក់ដែលជា"
នេះគឺជាព័ត៌មានសំខាន់អំពីសាខេ។
"សាខេកំពុងព្យាយាម"
"ពីព្រោះគាត់ខ្លី"
"ដើមល្វាមួយដើម។ " វាមានផ្លែមូលតូចៗប្រហែល ២,៥ សង់ទីម៉ែត្រ។ "ដើមល្វា" ឬ "ដើមឈើ"
"ដើមឈើ" ឬ "កន្លែងដែលសាខេនៅទីនោះ"
"ដូច្នេះសាខេក៏ប្រញាប់"
ជនជាតិយូដាស្អប់អ្នកប្រមូលពន្ធហើយមិនគិតថាជាមនុស្សល្អគួរចូលរួមជាមួយពួកគេទេ។
"ព្រះយេស៊ូបានយាងចូលក្នុងផ្ទះមនុស្សមានបាប"
"មនុស្សមានបាបជាក់ស្តែង" ឬ "អ្នកមានបាបពិតប្រាកដ"
នេះសំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូ។
"ត្រឡប់ទៅពួកគេបួនដងច្រើនជាងខ្ញុំបានយកពីពួកគេ"
ត្រូវបានគេយល់ថាការសង្គ្រោះមកពីព្រះជាម្ចាស់។ “ ព្រះបានជួយសង្គ្រោះក្រុមគ្រួសារនេះ”
ពាក្យថា“ ផ្ទះ” នៅទីនេះសំដៅទៅលើប្រជាជនដែលរស់នៅក្នុងផ្ទះឬគ្រួសារ។
"បុរសនេះផងដែរ" ឬ "សាខេផងដែរ"
អាចមានន័យថា ១)“ កូនចៅរបស់អប្រាហាំ” និង ២)“ មនុស្សដែលមានជំនឿដូចអប្រាហាំ” ។
ព្រះយេស៊ូកំពុងនិយាយអំពីខ្លួនព្រះអង្គ។ "ខ្ញុំជាបុត្រមនុស្ស"
«មនុស្សដែលវង្វេងចេញពីព្រះ»ឬ«អ្នកដែលធ្វើបាបបានវង្វេងចេញពីព្រះ»
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមមានបន្ទូលប្រាប់រឿងប្រៀបប្រដូចដល់ហ្វូងមនុស្ស។ ខទី ១១ ប្រាប់ពីសាវតាអំពីមូលហេតុដែលព្រះយេស៊ូប្រាប់រឿងប្រៀបប្រដូច។
ជនជាតិយូដាជឿថាព្រះមេស្ស៊ីនឹងបង្កើតព្រះរាជ្យភ្លាមៗនៅពេលដែលទ្រង់មកដល់ក្រុងយេរូសាឡឹម។ "ព្រះយេស៊ូនឹងចាប់ផ្តើមគ្រប់គ្រងលើព្រះរាជ្យរបស់ព្រះនៅពេលនោះ"
"បុរសជាក់លាក់ម្នាក់ដែលជាសមាជិកនៃក្រុមអ្នកកាន់អំណាច" ឬ "បុរសជាក់លាក់ម្នាក់មកពីគ្រួសារដ៏សំខាន់"
នេះគឺជារូបភាពស្តេចពីរអង្គ ស្តេចដែលតូចជាងនឹងស្តេចដែលធំ។ ព្រះរាជាដែលមានឋានៈខ្ពស់ជាងគេនឹងប្រទានសិទ្ធិនិងអំណាចអោយស្តេចតូចជាងទៅគ្រប់គ្រងប្រទេសរបស់ខ្លួន។
"អភិជនបានហៅ។ " វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ថាបុរសនោះបានធ្វើដូចនេះមុនពេលគាត់ចាកចេញដើម្បីទទួលរាជ្យរបស់គាត់។ "មុនពេលគាត់ចាកចេញគាត់បានហៅ"
"ផ្តល់ឲ្យពួកគេម្នាក់ៗនូវប្រាក់ណែន"
ណែនគឺ ៦០០ ក្រាម។ ណែននីមួយៗមានតម្លៃស្មើរនឹងការបង់ប្រាក់ក្នុងរយៈពេលបួនខែ។ “ កាក់មានតំលៃ ១០” ឬ“ ចំនួនទឹកប្រាក់ដ៏ច្រើន”
"ធ្វើពាណិជ្ជកម្មជាមួយប្រាក់នេះ" ឬ "ប្រើលុយនេះដើម្បីរកប្រាក់បានច្រើន"
"ប្រជាជននៃប្រទេសរបស់គាត់"
"ក្រុមមនុស្សដើម្បីតំណាងឲ្យពួកគេ" ឬ "អ្នកនាំសារជាច្រើន"
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់មួយនៅក្នុងរឿង។ ប្រសិនបើភាសារបស់អ្នកមានវិធីសម្រាប់ធ្វើដូចនេះអ្នកអាចពិចារណាប្រើវានៅទីនេះបាន។
"បន្ទាប់ពីលោកបានឡើងសោយរាជ្យ"
"ដើម្បីមករកគាត់"
"តើពួកគេរកបានប្រាក់ប៉ុន្មាន"
អ្នកបម្រើទីមួយ
"បានមកមុនអភិជន"
វាបញ្ជាក់ថាអ្នកបំរើគឺជាអ្នកដែលរកប្រាក់ចំណេញ។ "ខ្ញុំបានប្រើប្រាក់ណែនរបស់អ្នកដើម្បីរកប្រាក់ចំណេញដប់ណែនបន្ថែមទៀត"
ណែនគឺ ៦០០ ក្រាម។ ណែននីមួយៗមានតម្លៃអំពីអ្វីដែលនរណាម្នាក់នឹងត្រូវបង់ក្នុងរយៈពេលបួនខែ។ សូមមើលការបកប្រែនៅជំពូក១៩ ខ១៣ ។
អ្នកធ្វើបានល្អហើយ។ ភាសារបស់អ្នកអាចមានឃ្លាដែលនិយោជកនឹងប្រើដើម្បីបង្ហាញការយល់ព្រមដូចជា "ការងារល្អ" ។
នេះសំដៅទៅលើប្រាក់ណែនមួយដែលអភិជនមិនបានគិតថាជាប្រាក់ច្រើនទេ។
អ្នកបម្រើទីពីរ
វាបញ្ជាក់ថាអ្នកបំរើគឺជាអ្នកដែលរកប្រាក់ចំណេញ។ "ព្រះអម្ចាស់ខ្ញុំបានប្រើប្រាក់ណែនរបស់ទ្រង់ដើម្បីរកប្រាក់ចំណេញប្រាំណែនបន្ថែមទៀត"
ប្រាក់ណែនគឺ ៦០០ ក្រាម។ ណែននីមួយៗមានតម្លៃអំពីអ្វីដែលនរណាម្នាក់នឹងត្រូវបង់ក្នុងរយៈពេលបួនខែ។ សូមមើលការបកប្រែនៅជំពូក១៩ ខ១៣ ។
"អ្នកនឹងមានសិទ្ធិអំណាចលើទីក្រុងប្រាំ"
"អ្នកបំរើផ្សេងទៀតបានមកដល់"
ប្រាក់ណែនគឺ ៦០០ ក្រាម។ ណែននីមួយៗមានតម្លៃអំពីអ្វីដែលនរណាម្នាក់នឹងត្រូវបង់ក្នុងរយៈពេលបួនខែ។ សូមមើលការបកប្រែនៅជំពូក ១៩ ខ១៣ ។
"រុំដោយក្រណាត់ហើយរក្សាទុក"
"បុរសតឹងរឹង" ឬ "បុរសម្នាក់ដែលរំពឹងច្រើនពីអ្នកបំរើរបស់គាត់"
វាគឺជាសុភាសិតមួយដែលពិពណ៌នាអំពីមនុស្សលោភលន់។ "អ្នកដកអ្វីដែលអ្នកមិនបានដាក់ចូល" ឬ "អ្នកយកអ្វីដែលមិនមែនជារបស់អ្នក"
"ច្រូតនូវអ្វីដែលអ្នកមិនបានដាំ។ " បាវបម្រើនោះប្រៀបប្រដូចម្ចាស់របស់គាត់ទៅនឹងកសិករម្នាក់ដែលស៊ីចំណីដែលអ្នកផ្សេងបានដាំ។
«ពាក្យ»របស់គាត់សំដៅទៅលើអ្វីដែលគាត់បាននិយាយ។ "ផ្អែកលើអ្វីដែលអ្នកបាននិយាយ"
បុរសអភិជនបាននិយាយឡើងវិញនូវអ្វីដែលអ្នកបំរើបាននិយាយអំពីគាត់។ គាត់មិនបាននិយាយថាវាជាការពិតទេ។
"បុរសសាហាវ"
អភិជនប្រើសំនួរដើម្បីស្តីបន្ទោសអ្នកបំរើអាក្រក់។ "អ្នកគួរតែដាក់ប្រាក់របស់ខ្ញុំ ... ការប្រាក់"
ដាក់ប្រាក់ខ្ញុំនៅធនាគារ។ វប្បធម៌ដែលមិនមានធនាគារអាចបកប្រែវាថា "ឲ្យនរណាម្នាក់ខ្ចីប្រាក់របស់ខ្ញុំ" ។
ធនាគារគឺជាអាជីវកម្មមួយដែលកាន់កាប់ប្រាក់សម្រាប់មនុស្ស។ ធនាគារឲ្យខ្ចីលុយនោះទៅអ្នកដទៃដើម្បីទទួលបានប្រាក់ចំណេញ។ ដូច្នេះវាចំណាយចំនួនបន្ថែមឬការប្រាក់ដល់ប្រជាជនដែលរក្សាទុកប្រាក់របស់ពួកគេនៅក្នុងធនាគារ។
"ខ្ញុំអាចប្រមូលបានចំនួននោះបូកនឹងការប្រាក់" ឬ "ខ្ញុំនឹងទទួលបានប្រាក់ចំណេញពីវា"
ការប្រាក់គឺជាប្រាក់ដែលធនាគារបង់អោយអ្នកដែលដាក់ប្រាក់របស់ពួកគេនៅក្នុងធនាគារ។
អភិជនបានក្លាយជាស្តេច។ សូមមើលការបកប្រែនៅជំពូក១៩ ខ១១ ។
"ប្រជាជនដែលឈរក្បែរពួកគេ"
ប្រាក់ណែនគឺ ៦០០ ក្រាម។ ណែននីមួយៗមានតម្លៃអំពីអ្វីដែលនរណាម្នាក់នឹងត្រូវបង់ក្នុងរយៈពេលបួនខែ។ សូមមើលការបកប្រែនៅជំពូក១៩ ខ១៣ ។
"គាត់មានប្រាក់ដប់ណែនរួចហើយ!"
នេះជាការនិយាយរបស់ស្តេច។ អ្នកបកប្រែខ្លះប្រហែលជាចង់ចាប់ផ្តើមខនេះដោយ“ ហើយព្រះរាជាបានឆ្លើយតបថា“ ខ្ញុំនិយាយទៅកាន់អ្នក” ឬ“ ប៉ុន្តែស្តេចបានមានបន្ទូល“ ខ្ញុំប្រាប់អ្នកពីរឿងនេះ”
នេះបញ្ជាក់ថាអ្វីដែលគាត់មានគឺលុយដែលគាត់រកបានដោយប្រើណែនរបស់គាត់ដោយស្មោះត្រង់។ "អ្នកដែលប្រើអ្វីដែលគាត់បានអោយបានល្អ" រឺ "អ្នកណាដែលប្រើអ្វីដែលខ្ញុំបានអោយគាត់"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រងកិេិរិយាសកម្ម។ "ខ្ញុំនឹងផ្តល់ឲ្យគាត់បន្ថែមទៀត"
នេះបញ្ជាក់ថាហេតុផលដែលគាត់មិនមានលុយគឺដោយសារតែគាត់មិនបានប្រើណែនរបស់គាត់ដោយស្មោះត្រង់។ "មនុស្សដែលមិនប្រើអ្វីដែលខ្ញុំបានផ្តល់ឲ្យគាត់"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រងកិេិរិយាសកម្ម។ "ខ្ញុំនឹងដកខ្លួនចេញពីគាត់"
ដោយសារសត្រូវមិននៅទីនោះភាសាខ្លះអាចនិយាយបានថា“ សត្រូវរបស់ខ្ញុំ” ។
នេះគឺជាចុងបញ្ចប់ផ្នែកនៃរឿងអំពីសាខេ។ ខនេះប្រាប់យើងពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើបន្ទាប់ពីផ្នែកនៃរឿងនេះ។
"នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលទាំងនេះហើយ"
ក្រុងយេរូសាឡឹមខ្ពស់ជាងក្រុងយេរីខូដូច្នេះជាការធម្មតាទេដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនិយាយពីការឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡឹម។
នេះគឺជាផ្នែកបន្ទាប់នៃរឿង។ ព្រះយេស៊ូយាងទៅក្រុងយេរូសាឡឹម។
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ការចាប់ផ្តើមផ្នែកថ្មីនៃរឿង។ ប្រសិនបើភាសារបស់អ្នកមានវិធីសម្រាប់ធ្វើដូចនេះ អ្នកអាចពិចារណាប្រើវានៅទីនេះបាន។
ពាក្យថា“ គាត់” សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូ។ ពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គក៏បានធ្វើដំណើរជាមួយព្រះអង្គដែរ។
ភូមិបេតផាសេជាភូមិមួយនៅលើភ្នំដើមអូលីវដែលនៅតាមជ្រលងភ្នំគីដ្រូនពីក្រុងយេរូសាឡឹម។
"ភ្នំដែលហៅថាភ្នំដើមអូលីវ" ឬ "ភ្នំដែលត្រូវបានគេហៅថា" ដើមអូលីវភ្នំ "
"កូនលា" ឬ "សត្វជិះនៅតូច"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រងកិេិរិយាសកម្ម។ "ដែលគ្មាននរណាម្នាក់ធ្លាប់ជិះ"
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់ពួកសិស្សអំពីរបៀបឆ្លើយសំនួរដែលមិនទាន់ត្រូវបានគេសួរ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយប្រជាជនក្នុងភូមិនឹងសួរសំណួរនេះឆាប់ៗនេះ។
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រងកិេិរិយាសកម្ម។ "សិស្សពីរនាក់ដែលព្រះយេស៊ូបានបញ្ជូន"
"ម្ចាស់កូនលា"
នេះគឺជាសំណួរនិងចម្លើយដែលព្រះយេស៊ូបាននិយាយនៅជំពូក១៩ ខ២៩ ហើយគួរតែត្រូវបានបកប្រែដូចគ្នានឹងខនោះដែរ។
«យកអាវវែងរបស់ពួកគេមកដាក់លើកូនលា»។ អាវធំគឺជាអាវក្រៅ។
"បានជួយព្រះយេស៊ូអោយឡើងជិះលើកូនលា"
"មនុស្សបានរាយក្រាលសម្លៀកបំពាក់របស់ពួកគេ" ។ នេះគឺជាសញ្ញានៃការផ្តល់កិត្តិយសដល់នរណាម្នាក់។
“ កាលព្រះយេស៊ូវកំពុងតែយាងមក” ។ សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូកំពុងធ្វើដំណើរជាមួយព្រះអង្គ។
"កន្លែងដែលជាផ្លូវចុះពីភ្នំដើមអូលីវ"
“ ការអស្ចារ្យដែលពួកគេបានឃើញព្រះយេស៊ូធ្វើ”
ពួកគេនិយាយដូច្នេះអំពីព្រះយេស៊ូ។
នៅទីនេះ "នាម" សំដៅទៅលើអំណាចនិងសិទ្ធិអំណាច។ ម្យ៉ាងទៀត«ព្រះអម្ចាស់»សំដៅទៅលើព្រះ។
"សូមឲ្យមានសេចក្តីសុខសាន្តនៅស្ថានសួគ៌" ។ ពួកគេកំពុងបង្ហាញនូវអ្វីដែលពួកគេចង់ឲ្យកើតឡើង។
"ខ្ពស់បំផុត" សំដៅទៅលើឋានសួគ៌ជាកន្លែងដែលព្រះគង់នៅ។ «ចូរឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះនៅស្ថានសួគ៌ដ៏ខ្ពស់បំផុត» ឬ « ឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាសរសើរដល់ព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត»
"នៅក្នុងហ្វូងមនុស្ស"
"ប្រាប់ពួកសិស្សរបស់លោកអោយឈប់ធ្វើរឿងទាំងនេះ"
ព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍ដូច្នេះដើម្បីបញ្ជាក់អំពីអ្វីដែលទ្រង់នឹងនិយាយបន្ទាប់។
អ្នកបកប្រែខ្លះប្រហែលជាត្រូវបញ្ជាក់អោយច្បាស់ពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូល នៅពេលដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖“ ទេខ្ញុំនឹងមិនស្តីបន្ទោសពួកគេទេពីព្រោះប្រសិនបើមនុស្សទាំងនេះនៅស្ងៀម ... ស្រែកចេញ”
ដុំថ្មនឹងត្រូវបានគេសរសើរ
នេះសំដៅទៅលើក្រុងយេរូសាឡឹម។
ពាក្យថាវាសំដៅទៅលើទីក្រុងយេរូសាឡឹមប៉ុន្តែវាតំណាងឲ្យប្រជាជនដែលរស់នៅក្នុងទីក្រុងនោះ។
ព្រះយេស៊ូបានសម្តែងការសោកសៅដែលប្រជាជននៅក្រុងយេរូសាឡឹមបានបាត់បង់ឱកាសដើម្បីមានសន្តិភាពជាមួយព្រះជាម្ចាស់។
ពាក្យថា "អ្នក" គឺមានលក្ខណៈឯកត្តជនពីព្រោះព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលទៅកាន់ទីក្រុង។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើរឿងនេះមិនធម្មតានៅក្នុងភាសារបស់អ្នក អ្នកអាចប្រើទម្រង់ពហុវចនៈនៃពាក្យថា "អ្នក" សំដៅទៅលើប្រជាជននៃទីក្រុង។
"ភ្នែករបស់អ្នក" សំដៅទៅលើសមត្ថភាពមើលឃើញ។ នេះអាចបញ្ជាក់ជាទម្រងកិរិយាសកម្ម។ "អ្នកមិនអាចមើលឃើញពួកគេទៀតទេង់សកម្ម" ឬ "អ្នកមិនអាចស្គាល់វាបានទេ"
ព្រះយេស៊ូបន្ដមានបន្ទូល។
តើអ្វីជាមូលហេតុដែលនាំអោយព្រះយេស៊ូមានទុក្ខព្រួយ។
នេះបង្ហាញថាពួកគេនឹងជួបប្រទះគ្រាលំបាក។ ភាសាខ្លះមិននិយាយពីពេលវេលាដែលត្រូវមកទេ។ "នៅពេលអនាគតរឿងទាំងនេះនឹងកើតឡើងចំពោះអ្នក" ឬ "ឆាប់ៗអ្នកនឹងស៊ូទ្រាំនឹងគ្រាលំបាក"
ពាក្យថា "អ្នក" គឺមានលក្ខណៈឯកត្តជនពីព្រោះព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលទៅកាន់ទីក្រុង។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើរឿងនេះមិនធម្មតានៅក្នុងភាសារបស់អ្នកអ្នកអាចប្រើទម្រង់ពហុវចនៈនៃពាក្យថា "អ្នក" សំដៅទៅលើប្រជាជននៃទីក្រុង។
នេះសំដៅទៅលើជញ្ជាំងដើម្បីការពារប្រជាជនកុំអោយចេញពីទីក្រុង។
ចាប់តាំងពីព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលទៅកាន់ទីក្រុងនេះគឺសំដៅទៅលើជញ្ជាំងនិងអគារនៃទីក្រុង។ "ពួកគេនឹងបំផ្លាញកំពែងរបស់អ្នក" ឬ "ពួកគេនឹងបំផ្លាញទីក្រុងរបស់អ្នក"
នេះសំដៅទៅលើប្រជាជនដែលរស់នៅក្នុងទីក្រុង។ "ពួកគេនឹងសំលាប់អ្នកនៅក្នុងទីក្រុង"
"ពួកគេនឹងមិនទុកដុំថ្មណាមួយនៅនឹងកន្លែងទេ" ។ នេះគឺជាចំណុចដ៏សំខាន់ដើម្បីបង្ហាញពីរបៀបដែលសត្រូវនឹងបំផ្លាញទីក្រុងដែលត្រូវបានសាងសង់ដោយថ្ម។
"អ្នកមិនបានទទួលស្គាល់"
នេះគឺជាព្រឹត្តិការណ៍បន្ទាប់នៅក្នុងផ្នែកនៃរឿងនេះ។ ព្រះយេស៊ូចូលព្រះវិហារនៅក្រុងយេរូសាឡឹម។
វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបញ្ជាក់ថាទ្រង់បានចូលទៅក្រុងយេរូសាឡឹមជាមុនដែលជាកន្លែងវិហារស្ថិតនៅ។ "ព្រះយេស៊ូបានយាងចូលក្រុងយេរូសាឡឹមហើយបន្ទាប់មកទ្រង់បានទៅទីធ្លាព្រះវិហារ"
មានតែបូជាចារ្យទេដែលត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យចូលក្នុងអគារព្រះវិហារ។ "បានចូលទៅក្នុងទីធ្លាវិហារ"
"បោះចេញ" ឬ "បង្ខំឲ្យចេញ"
នេះជាការដកស្រង់ពីអេសាយ។ អាចបញ្ជាក់ជាទម្រងកិរិយាសកម្ម "បទគម្ពីរចែងថា" ឬ "ព្យាការីម្នាក់បានសរសេរពាក្យទាំងនេះនៅក្នុងបទគម្ពីរ"
ពាក្យថា“ ខ្ញុំ” សំដៅទៅលើព្រះជាម្ចាស់ និង“ ផ្ទះ” សំដៅទៅលើវិហារ។
"កន្លែងដែលមនុស្សអធិស្ឋានដល់ខ្ញុំ"
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលអំពីព្រះវិហារ ដូចជាកន្លែងដែលចោរចូលមក។ "កន្លែងដែលចោរលាក់ខ្លួន"
នេះជាចុងបញ្ចប់នៃផ្នែកនេះ។ ខទាំងនេះប្រាប់អំពីសកម្មភាពដែលកំពុងបន្តពីផ្នែកសំខាន់នៃរឿងបញ្ចប់។
"នៅក្នុងទីធ្លាវិហារ" ឬ "នៅវិហារ"
«បានយកចិត្ដទុកដាក់នឹងអ្វីដែលព្រះយេស៊ូកំពុងមានបន្ទូល»
គឺគាត់ឈ្មោះថាសាខេ ជាមេលើអ្នកទារពន្ធ។
ពួកគេនាំគ្នានិយាយថា៖ «ព្រះយេស៊ូបានស្នាក់នៅជាមួយមនុស្សដែលមានបាប។»
ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ «ថ្ងៃនេះ ការសង្គ្រោះបានមកដល់ផ្ទះរបស់លោកនេះហើយ។»
ពួកអ្នកទាំងនោះនឹកស្មានថា ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងមកដល់ភ្លាមៗនេះ។
គាត់បានចេញដំណើរទៅស្រុកឆ្ងាយ ដើម្បីនឹងទទួលរាជាភិសេក ហើយកាលណាទទួលរាជាភិសេកហើយ គាត់នឹងត្រឡប់មកវិញ។
ព្រះអង្គបានប្រគល់ឲ្យពួកគេគ្រប់គ្រងក្រុងដប់។
ព្រះអង្គបានប្រគល់ឲ្យពួកគេគ្រប់គ្រងក្រុងប្រាំ។
គាត់គិតថាបុរសជាអភិជននេះមនុស្សប្រិតប្រៀងណាស់។
គាត់បានយកប្រាក់ណែនពីអ្នកបម្រើអាក្រក់នោះមកវិញ។
បុរសជាអភិជនបានសម្លាប់គេចោលនៅមុខគាត់។
កូនលាមួយ ដែលពុំទាន់មាននរណាធ្លាប់ជិះសោះ។
ពួកគេពោលថា៖ «មានពរហើយព្រះមហាក្សត្រណា ដែលយាងមកក្នុងព្រះនាមព្រះអម្ចាស់!»
ព្រះអង្គមានបន្ទូលថាដុំថ្មមុខជាស្រែកជំនួសគេវិញ។
ព្រះអង្គព្រះកន្សែង។
ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ អ្នកនឹងកម្ទេចចោលដល់ដី ហើយគេមិនទុកឲ្យដុំថ្មនៅត្រួតពីលើគ្នាឡើយ។
ក្រុមនាយកបូជាចារ្យ ពួកអាចារ្យ និងពួកមន្ត្រី នាំគ្នារកមធ្យោបាយធ្វើគុតព្រះយេស៊ូ។
ព្រោះប្រជាជនទាំងមូលកំពុងស្ដាប់ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ ដោយយកចិត្តទុកដាក់។
1 ថ្ងៃមួយ ពេលព្រះយេស៊ូកំពុងតែបង្រៀនប្រជាជននៅក្នុងព្រះវិហារ និងផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អផងនោះ មានក្រុមនាយកបូជាចារ្យ និងពួកអាចារ្យនាំគ្នាមកជាមួយពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ 2 ពួកគេទូលសួរព្រះអង្គថា៖ «សុំលោកប្រាប់ឲ្យយើងដឹងផង តើលោកធ្វើការទាំងនេះដោយអាងលើអំណាចអ្វី? ឬ តើនរណាប្រគល់អំណាចនេះឲ្យលោក?»។ 3 ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតបទៅពួកគេថា៖ «ខ្ញុំសុំសួរសំណួរមួយដល់អស់លោកដែរ។ សូមប្រាប់ខ្ញុំមើល៍ 4 អំពីពិធីជ្រមុជទឹករបស់លោកយ៉ូហាន។ តើមកពីព្រះជាម្ចាស់ ឬមនុស្ស?» 5 គេពិគ្រោះគ្នារកមូលហេតុ ដោយឆ្លើយតបថា៖ «បើយើងឆ្លើយថា មកពីព្រះជាម្ចាស់ នោះគាត់មុខជាសួរថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាមិនជឿលោកយ៉ូហាន?» 6 បើយើងឆ្លើយថា៖ «មកពីមនុស្ស នោះប្រជាជនទាំងមូលមុខជាគប់សម្លាប់យើងនឹងដុំថ្មមិនខាន ដ្បិតគេជឿជាក់ថា លោកយ៉ូហានពិតជាព្យាការីមែន»។ 7 ដូច្នេះ គេឆ្លើយតបទៅព្រះអង្គថា ពួកយើងមិនដឹងទេ មិនដឹងមកពីណាទេ។ 8 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ចំណែកឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំក៏មិនប្រាប់អស់លោកថា ខ្ញុំធ្វើការទាំងនេះដោយអាងលើអំណាចអ្វីដែរ»។ 9 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅប្រជាជនជាប្រស្នាដូចតទៅ៖ «មានបុរសម្នាក់បានដាំទំពាំងបាយជូរមួយចម្ការ រួចលោកបានប្រវាស់វាទៅអ្នកថែចម្ការមើលថែទាំ ហើយលោកដំណើរទៅស្រុកមួយទៀតអស់រយៈពេលយ៉ាងយូរ។ 10 លុះដល់ពេលកំណត់ គាត់ចាត់អ្នកបម្រើម្នាក់ ឲ្យមកជួបពួកអ្នកថែចម្ការ ដើម្បីទទួលយកចំណែករបស់គាត់ ប៉ុន្តែ ពួកអ្នកថែចម្ការបានវាយដំអ្នកបម្រើនោះ ហើយបណ្ដេញគាត់ត្រឡប់ទៅវិញដៃទទេ។ 11 ម្ចាស់ចម្ការក៏ចាត់អ្នកបម្រើម្នាក់ទៀតឲ្យមក ហើយពួកគេបានវាយដំអ្នកនេះដែរ ហើយបណ្ដេញគាត់ឲ្យទៅវិញ ដោយទៅវិញដៃទទេ។ 12 គាត់ក៏ចាត់អ្នកបម្រើម្នាក់ទៀតឲ្យមកជាលើកទីបី។ អ្នកថែចម្ការបានវាយដំអ្នកបម្រើនេះ ឲ្យរបួស ហើយបោះចេញក្រៅ។ 13 ដូច្នេះ ម្ចាស់ចម្ការគិតថា៖ «តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វី? ខ្ញុំនឹងចាត់កូនប្រុសដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំឲ្យទៅម្ដង។ ប្រហែលជាគេមុខជាគោរពកោតខ្លាចកូនខ្ញុំ។ 14 ប៉ុន្តែ ពេលអ្្នកថែចម្ការឃើញគាត់ដូច្នេះ ពួកគេពិគ្រោះយោបល់គ្នាថា៖ «អ្នកនេះជាអ្នកទទួលកេរមរតក។ តោះយើងសម្លាប់វាចោល ចម្ការនេះនឹងធ្លាក់មកជាសម្បត្តិរបស់យើង”។ 15 ពួកគេក៏បោះកូនប្រុសម្ចាស់ចម្ការទៅខាងក្រៅ ហើយសម្លាប់ចោល។ តើម្ចាស់ចម្ការនឹងធ្វើយ៉ាងដូចម្ដេចចំពោះពួកគេ? 16 ម្ចាស់ចម្ការមុខជាមកសម្លាប់អ្នកថែរក្សាចម្ការទាំងនេះមិនខាន រួចលោកនឹងប្រគល់ចម្ការទំពាំងបាយជូរទៅឲ្យអ្នកផ្សេងប្រវាស»។ កាលបានឮដូច្នេះ គេពោលថា៖ «កុំឲ្យមានរឿងនេះកើតឡើងឲ្យសោះ!»។ 17 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូទតសម្លឹងទៅគេ ហើយមានព្រះបន្ទូលថា៖ «តើអ្វីមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរថា៖ «ថ្មដែលពួកជាងសង់ផ្ទះបោះចោលបានត្រឡប់មកជាថ្មគ្រឹះដ៏សំខាន់» មានន័យដូចម្ដេច?។ 18 គ្រប់គ្នាដែលដួលលើថ្មនេះ អ្នកនោះមុខជាត្រូវបាក់បែកជាបំណែកតូចៗ។ តែបើថ្មនេះសង្កត់លើអ្នកណា មុខជាកិនកម្ទេចអ្នកនោះឲ្យស្លាប់មិនខាន»។ 19 ដូច្នេះ ពួកអាចារ្យ និងពួកនាយកបូជាចារ្យរកមធ្យោបាយចាប់ព្រះយេស៊ូ នៅពេលនោះ ដ្បិតគេយល់ថាព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលជាពាក្យប្រស្នានេះ សំដៅទៅលើពួកគេ ប៉ុន្តែ ពួកគេខ្លាចប្រជាជន។ 20 ពួកគេឃ្លាំមើលព្រះយេស៊ូយ៉ាងដិតដល់ ហើយចាត់មនុស្សទៅតាមដានព្រះអង្គ គឺអ្នកទាំងនោះធ្វើខ្លួនជាមនុស្សសុចរិត ស្វែងរកកំហុសព្រះយេស៊ូ ពេលព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូល ដើម្បីចាប់បញ្ជូនព្រះអង្គទៅអាជ្ញាធរ និងទៅក្នុងអំណាចរបស់លោកទេសាភិបាល។ 21 គេទូលសួរព្រះអង្គថា៖ «លោកគ្រូ យើងខ្ញុំដឹងថា ពាក្យទាំងប៉ុន្មានដែលលោកគ្រូមានប្រសាសន៍ និងបង្រៀនយើងខ្ញុំសុទ្ធតែត្រឹមត្រូវទាំងអស់ ដោយពុំរើសមុខនរណាឡើយ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គបង្រៀនសេចក្តីពិតតាមរបៀបរបស់ព្រះជាម្ចាស់ 22 តើច្បាប់អនុញ្ញាតឲ្យបង់ពន្ធដារថ្វាយព្រះចៅអធិរាជរ៉ូមឬទេ?»។ 23 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់ភាពពុតត្បុតរបស់ពួកគេ ទើបមានព្រះបន្ទូលថា៖ 24 «ចូរបង្ហាញប្រាក់មួយកាក់ឲ្យខ្ញុំមើល តើលើកាក់នេះមានរូបនរណា ឈ្មោះនរណា?»។ គេឆ្លើយថា៖ «រូប និងឈ្មោះព្រះចៅអធិរាជ»។ 25 ព្រះអង្គក៏មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «អ្វីៗដែលជារបស់ព្រះចៅអធិរាជ ចូរថ្វាយទៅព្រះចៅអធិរាជវិញទៅ ហើយអ្វីៗដែលជារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ចូរថ្វាយទៅព្រះជាម្ចាស់វិញដែរ»។ 26 ពួកគេពុំអាចចាប់កំហុសព្រះអង្គ នៅពេលព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូល នៅមុខប្រជាជនបានឡើយ តែ ព្រះបន្ទូលឆ្លើយតបរបស់ព្រះអង្គឲ្យគេនៅស្ងៀមគ្រប់ៗគ្នា។ 27 ពេលមានខាងគណៈសាឌូស៊ីខ្លះ ចូលមកគាល់ព្រះអង្គ ពួកសាឌូស៊ីមិនជឿថា មនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញទេ ទូលសួរព្រះអង្គថា៖ 28 «លោកគ្រូ! លោកម៉ូសេបានចែងច្បាប់ទុកថា បើបុរសណាមានប្រពន្ធ ហើយបុរសនោះស្លាប់ចោលប្រពន្ធទៅ តែគ្មានកូនសោះ ត្រូវឲ្យប្អូនប្រុសរបស់បុរសនោះរៀបការនឹងបងថ្លៃ ដើម្បីបន្តពូជឲ្យបងប្រុសរបស់ខ្លួន។ 29 ឧបមាថា មានបងប្អូនប្រុសៗប្រាំពីរនាក់ បុរសបងបង្អស់បានរៀបការហើយស្លាប់ទៅ តែគ្មានកូនសោះ 30 ហើយប្អូនទីពីរក៏ដូច្នោះដែរ។ 31 អ្នកទីបីរក៏យកនាងធ្វើជាប្រពន្ធដែរ និងរហូតដល់អ្នកទីប្រាំពីរ ក៏គ្មានកូនដែរ។ 32 នៅទីបំផុតស្ត្រីក៏ស្លាប់ទៅដែរ។ 33 លុះដល់ពេលមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ តើនាងនោះនឹងទៅជាប្រពន្ធនរណា ដ្បិតបងប្អូនទាំងប្រាំពីរនាក់ សុទ្ធតែបានយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធគ្រប់គ្នាដូច្នេះ?»។ 34 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖ «មនុស្សក្នុងលោកនេះតែងយកគ្នាជាប្ដីប្រពន្ធ 35 ប៉ុន្តែ អស់អ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យប្រោសឲ្យគេរស់ឡើងវិញ នៅលោកខាងមុខគេមិនរៀបការប្ដីប្រពន្ធទៀតឡើយ។ 36 អ្នកទាំងនោះលែងស្លាប់ទៀតហើយ គឺគេបានដូចទេវតា និងជាបុត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលមានជីវិតរស់ឡើងវិញ។ 37 ប៉ុន្តែ មនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ សូម្បីតែលោកម៉ូសេក៏បានបង្ហាញប្រាប់យើង នៅគុម្ពបន្លា ជាកន្លែងដែលព្រះអម្ចាស់ហៅថា ព្រះរបស់លោកអប្រាហាំ ព្រះរបស់លោកអ៊ីសាក និងជាព្រះរបស់លោកយ៉ាកុប។ 38 ឥឡូវនេះ ព្រះជាម្ចាស់មិនមែនជាព្រះរបស់មនុស្សស្លាប់ទេ គឺជាព្រះរបស់មនុស្សរស់វិញ ព្រោះមនុស្សទាំងអស់សុទ្ធតែរស់នៅថ្វាយព្រះជាម្ចាស់»។ 39 ពួកអាចារ្យខ្លះទូលព្រះអង្គថា៖ «លោកគ្រូ! លោកឆ្លើយត្រឹមត្រូវល្អណាស់»។ 40 ដ្បិត ពួកគេលែងហ៊ានចោទសួរសំណួរព្រះអង្គទៀតឡើយ។ 41 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ហេតុដូចម្ដេចបានជាមនុស្សម្នាថា ព្រះគ្រិស្ដជាព្រះរាជវង្សរបស់ព្រះបាទដាវីឌដូច្នេះ? 42 ដ្បិត ព្រះបាទដាវីឌមានរាជឱង្ការក្នុងកណ្ឌគម្ពីរទំនុកតម្កើងថា៖ «ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ព្រះអម្ចាស់ របស់ខ្ញុំថា៖ «សូមគង់នៅខាងស្ដាំយើង 43 រហូតដល់យើងបង្ក្រាបខ្មាំងសត្រូវរបស់ព្រះអង្គ មកដាក់ក្រោមព្រះបាទាព្រះអង្គ»។ 44 ដូច្នេះ ព្រះបាទដាវីឌហើយហៅព្រះគ្រិស្ដថា៖ «ព្រះអម្ចាស់» ដូច្នេះ តើព្រះគ្រិស្ដត្រូវជាព្រះរាជវង្សរបស់ព្រះបាទដាវីឌដូចម្ដេចកើត!»។ 45 ពេលឮប្រជាជនទាំងមូលនិយាយគ្នា ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ពួកសិស្សថា៖ 46 «ចូរប្រយ័ត្ននឹងពួកអាចារ្យមែនទែន ដែលចូលចិត្តពាក់អាវវែងដើរចុះដើរឡើង ហើយចូលចិត្តឲ្យគេគោរពនៅតាមផ្សារ ព្រមទាំងរើសកន្លែងអង្គុយនៅមុខគេក្នុងសាលាប្រជុំ និងចូលចិត្តកន្លែងកិត្តិយសនៅពេលជប់លៀង។ 47 អ្នកទាំងនោះ តែងនាំគ្នាឆបោកយកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយ ដោយធ្វើឫកជាអ្នកអធិស្ឋានបានយូរ។ ពួកគេមុខជាត្រូវទទួលទោសយ៉ាងធ្ងន់បំផុត»។
ពួកនាយកបូជាចារ្យ ពួកអាចារ្យ និងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យនាំគ្នាសាកសួរព្រះយេស៊ូនៅក្នុងព្រះវិហារ។
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ការចាប់ផ្តើមផ្នែកថ្មីនៃរឿង។
"នៅក្នុងទីធ្លាវិហារ" ឬ "នៅវិហារ"
ព្រះយេស៊ូបានឆ្លើយតបទៅពួកនាយកបូជាចារ្យ ពួកអាចារ្យ និងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា
ព្រះយេស៊ូដឹងថាអំណាចរបស់យ៉ូហានបានមកពីស្ថានសួគ៌។ ទ្រង់បានសួរសំណួរ ដូច្នេះអ្នកដឹកនាំជនជាតិយូដាត្រូវប្រាប់អ្វីដែលពួកគេបានគិតដល់អស់អ្នកដែលកំពុងស្ដាប់។ "តើអ្នកគិតថាសិទ្ធិអំណាចរបស់យ៉ូហានក្នុងការធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកអោយមនុស្សមកពីស្ថានសួគ៌ឬមកពីមនុស្សទេ?" ឬ "តើអ្នកគិតថាព្រះជាម្ចាស់បានប្រាប់លោកយ៉ូហានអោយធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកអោយមនុស្សឬតើប្រជាជនបានប្រាប់គាត់អោយធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកឬ?"
"មកពីព្រះ" ។ ប្រជាជនជ្វីហ្វជៀសវាងពីការប្រើឈ្មោះរបស់ទ្រង់ថា "យាវ៉ា" ។ ជារឿយៗពួកគេបានប្រើពាក្យថាមេឃដើម្បីសំដៅទៅព្រះជាម្ចាស់។
"ពួកគេបានពិភាក្សា" ឬ "ពួកគេបានពិចារណាចម្លើយរបស់ពួកគេ"
"ក្នុងចំណោមពួកគេ" ឬ "ជាមួយគ្នា"
ភាសាខ្លះអាចចូលចិត្តប្រើពាក្យដោយប្រយោល។ "ប្រសិនបើយើងនិយាយថាអំណាចរបស់យ៉ូហានគឺមកពីស្ថានសួគ៌"
"មកពីព្រះ" ។ អាស្រ័យលើវិធីដែលសំណួរត្រូវបានបកប្រែនៅក្នុងខមុននេះអាចត្រូវបានបកប្រែថា "ព្រះបានធ្វើ" ឬ "ព្រះបានអនុញ្ញាតឲ្យគាត់" ។
"ព្រះយេស៊ូនឹងមានបន្ទូលថា"
ភាសាខ្លះអាចចូលចិត្តប្រើពាក្យដោយប្រយោល។ "ប្រសិនបើយើងនិយាយថាសិទ្ធិអំណាចរបស់យ៉ូហានគឺមកពីមនុស្ស"
"សម្លាប់យើងដោយគប់ដុំថ្មមកលើយើង" ។ ក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះបានបញ្ជាថាប្រជាជនរបស់ទ្រង់គប់ដុំថ្មលើអ្នកណាដែលចំអកមើលងាយព្រះអង្គឬព្យាការីរបស់ព្រះអង្គ។
ពួកនាយកបូជាចារ្យ ពួកអាចារ្យនិងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យទូលព្រះអង្គថា៖ ពាក្យថា "ដូច្នេះ" សម្គាល់ព្រឹត្តិការណ៍ដែលបានកើតឡើងដោយសារតែមានអ្វីផ្សេងទៀតដែលបានកើតឡើងមុន។ ក្នុងករណីនេះពួកគេបានជជែកវែកញែកនៅជំពូក ២០ ខ៥ ហើយពួកគេមិនមានចម្លើយដែលពួកគេចង់និយាយនោះទេ។
នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ជាសម្រង់ផ្ទាល់។ "ពួកគេបាននិយាយថា" យើងមិនដឹងថាវាមកពីណាទេ "
"តើពិធីជ្រមុជទឹករបស់លោកយ៉ូហានមកពីណា?" "សិទ្ធិអំណាចរបស់យ៉ូហានធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកមកពីណា" ឬ "ដែលបានអនុញ្ញាតឲ្យយ៉ូហានធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកឲ្យមនុស្ស"
"ហើយខ្ញុំនឹងមិនប្រាប់អ្នកទេ" ។ ព្រះយេស៊ូដឹងថាពួកគេមិនសុខចិត្ដប្រាប់ចម្លើយដល់ព្រះអង្គ ដូច្នេះទ្រង់បានឆ្លើយតបតាមរបៀបនោះ។ "ដូចអ្នកនឹងមិនប្រាប់ខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងមិនប្រាប់អ្នកទេ"
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមប្រាប់រឿងប្រៀបប្រដូចដល់ប្រជាជននៅក្នុងព្រះវិហារ
"បានអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកដាំចម្ការទំពាំងបាយជូរខ្លះប្រើវាជាថ្នូរនឹងការទូទាត់" ឬ "អនុញ្ញាតឲ្យអ្នកដាំទំពាំងបាយជូរខ្លះប្រើវាហើយបង់ឲ្យគាត់នៅពេលក្រោយ" ។ ការបង់ប្រាក់អាចជាទម្រង់ប្រាក់ឬចំណែកនៃការប្រមូលផល។
ទាំងនេះគឺជាមនុស្សដែលចូលចិត្តថែរទំពាំងបាយជូរនិងដាំទំពាំងបាយជូរ។ "កសិករដាំទំពាំងបាយជូរ"
"ពេលវេលាដែលពួកគេបានព្រមបង់ប្រាក់ឲ្យគាត់" ។ នេះប្រហែលជានៅពេលប្រមូលផលហើយ។
"ផ្លែទំពាំងបាយជូរខ្លះ" ឬ "អ្វីដែលពួកគេបានផលិតនៅក្នុងចម្ការទំពាំងបាយជូរ" ។ វាក៏អាចយោងទៅលើអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើពីទំពាំងបាយជូរឬប្រាក់ដែលពួកគេរកបានដោយការលក់ទំពាំងបាយជូរ។
ប្រគល់ - ដៃទទេគឺជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់ "គ្មានអ្វីសោះ" ។ "បញ្ជូនគាត់ទៅដោយមិនបង់ថ្លៃ" ឬ "បញ្ជូនគាត់ទៅដោយមិនមានផ្លែទំពាំងបាយជូរ"
“ វាយអ្នកបំរើនោះ”
"ធ្វើឲ្យគាត់អាម៉ាស់មុខ"
"សូម្បីតែអ្នកបំរើទីបី" ឬ "អ្នកបំរើផ្សេងទៀត" ។ ពាក្យថា "មិនទាន់" បញ្ជាក់អំពីការពិតដែលថាម្ចាស់ដីមិនគួរបញ្ជូនអ្នកបម្រើទីពីរប៉ុន្តែគាត់បានទៅលើសពីនោះហើយបានចាត់បាវទីបី។
"រងរបួសអ្នកបំរើនោះ"
"បោះគាត់ចេញពីចំការ"
សំណួរនេះសង្កត់ធ្ងន់លើការសម្រេចចិត្តរបស់ម្ចាស់ចម្ការ។ នេះគឺជាអ្វីដែលខ្ញុំនឹងធ្វើ”
"នៅពេលកសិករបានឃើញកូនប្រុសរបស់ម្ចាស់"
ពួកគេមិនបានសុំការអនុញ្ញាតទេ។ នេះបាននិយាយថាដើម្បីលើកទឹកចិត្តគ្នាដើម្បីសម្លាប់អ្នកស្នងមរតក។
ព្រះយេស៊ូបានបញ្ចប់ការប្រាប់រឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ទ្រង់ដល់ហ្វូងមនុស្ស។
"អ្នកដាំទំពាំងបាយជូរបង្ខំកូនប្រុសចេញពីចម្ការ"
ព្រះយេស៊ូបានប្រើសំណួរដើម្បីឲ្យអ្នកស្ដាប់យកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះអ្វីដែលម្ចាស់ចម្ការទំពាំងបាយជូរនឹងធ្វើ។“ ឥឡូវនេះសូមស្តាប់នូវអ្វីដែលម្ចាស់ចម្ការនឹងធ្វើចំពោះពួកគេ”
"សូមឲ្យព្រះបញ្ឈប់វាកុំឲ្យការនេះកើតឡើង!" ឬ "កុំអោយវាកើតឡើង!" ប្រជាជនបានយល់រឿងប្រៀបប្រដូចនេះមានន័យថាព្រះនឹងដកពួកគេចេញពីក្រុងយេរូសាឡឹមព្រោះពួកគេនឹងបដិសេធព្រះមេស្ស៊ី។ ពួកគេបានបង្ហាញពីបំណងប្រាថ្នាយ៉ាងមុតមាំថារឿងដ៏អាក្រក់នេះនឹងមិនកើតឡើងទេ។
ព្រះយេស៊ូបន្ដបង្រៀនបណ្ដាជន។
ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូទតមើលគេឬ ព្រះអង្គមើលត្រង់ទៅពួកគេ។ ទ្រង់បានធ្វើដូច្នេះដើម្បីឲ្យពួកគេទទួលខុសត្រូវចំពោះអ្វីដែលទ្រង់កំពុងមានបន្ទូល។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរមួយដើម្បីបង្រៀនហ្វូងមនុស្ស។ "អ្នកគួរតែអាចយល់ពីអ្វីដែលត្រូវបានសរសេរថាថ្ម ... ជាថ្មជ្រុង។ " "
"បទគម្ពីរនេះ"
នេះជាពាក្យប្រៀបប្រដូចដំបូងបង្អស់ក្នុងចំណោមពាក្យប្រៀបធៀបបីនៅក្នុងទំនាយពីគម្ពីទំនុកដំកើង។ រូបនេះសំដៅទៅលើព្រះមេស្ស៊ីហាក់ដូចជាទ្រង់ជាថ្មមួយដែលអ្នកសាងសង់ជ្រើសរើសមិនប្រើប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើឲ្យថ្មនោះសំខាន់បំផុត។
"ថ្មដែលអ្នកសាងសង់និយាយថាមិនល្អសម្រាប់ប្រើសម្រាប់សាងសង់ទេ" ។ នៅគ្រានោះប្រជាជនបានសង់ជញ្ជាំងផ្ទះនិងអគារផ្សេងទៀតចេញពីថ្ម។
នេះសំដៅទៅលើអ្នកដឹកនាំសាសនាដែលបដិសេធព្រះយេស៊ូជាព្រះមេស្ស៊ី។
"ដុំថ្មសំខាន់នៃអគារ" ឬ "ថ្មសំខាន់បំផុតនៃអគារ"
ការប្រៀបធៀបលើកទីពីរនេះនិយាយអំពីមនុស្សដែលបដិសេធព្រះមេស្ស៊ីហាក់ដូចជាពួកគេដួលលើថ្មហើយរងរបួស។
អាចបញ្ជាក់បានថាជាទំរង់កិរិយាសកម្ម។ "នឹងបែកជាបំណែក ៗ " ។ នេះជាលទ្ធផលនៃការធ្លាក់លើថ្ម។
ប៉ុន្ដែអ្នកណាត្រូវដុំថ្មនោះធ្លាក់ពីលើ»។ ពាក្យប្រៀបធៀបទីបីនិយាយអំពីព្រះមេស្ស៊ីវិនិច្ឆ័យទោសអ្នកដែលបដិសេធព្រះអង្គដូចជាថ្មធំមួយដែលនឹងកំទេចពួកគេ។
ឃ្លានេះសំដៅទៅលើមនុស្សដែលមានអំណាចលើពួកសិស្ស។ “ បានរកមធ្យោបាយដើម្បីចាប់ព្រះយេស៊ូ”
"ភ្លាមៗ"
នេះជាមូលហេតុ ដែលពួកគេមិនបានចាប់ខ្លួនព្រះយេស៊ូភ្លាមៗទេ។ ប្រជាជនគោរពព្រះយេស៊ូ ហើយអ្នកដឹកនាំសាសនាខ្លាចបណ្ដាជនអាចធ្វើអ្វីមួយ បើពួកគេចាប់ខ្លួនព្រះអង្គ។ “ ពួកគេមិនបានចាប់ខ្លួនទ្រង់ទេ ពីព្រោះពួកគេខ្លាចប្រជាជន”
“ ពួកអាចារ្យនិងពួកនាយកបូជាចារ្យបានចាត់អ្នកស៊ើបការណ៍ឲ្យទៅមើលព្រះយេស៊ូ”
"ព្រោះពួកគេចង់ចោទប្រកាន់ព្រះយេស៊ូថា បាននិយាយអាក្រក់"
"ដើម្បីនាំទ្រង់ទៅ" ឬ "ដូច្នេះពួកគេអាចប្រគល់ទ្រង់ទៅ"
"ច្បាប់" និង "សិទ្ធិអំណាច" គឺជាវិធីពីរយ៉ាងក្នុងការនិយាយថា ពួកគេចង់ឲ្យអភិបាលវិនិច្ឆ័យទោសព្រះយេស៊ូ។ អាចត្រូវបានបកប្រែដោយកន្សោមមួយឬទាំងពីរ។ "ដូច្នេះអភិបាលនឹងដាក់ទណ្ឌកម្មព្រះយេស៊ូ
នេះជាការចាប់ផ្តើមនៃព្រឹត្តិការណ៍បន្ទាប់នៅក្នុងផ្នែកនៃរឿងនេះ។ មានពេលវេលាខ្លះបានកន្លងផុតទៅ តាំងពីពេលដព្រះយេស៊ូត្រូវបានសួរចម្លើយនៅក្នុងព្រះវិហារ។ ឥឡូវនេះអ្នកស៊ើបការណ៍កំពុងសួរព្រះយេស៊ូ។
«អ្នកស៊ើបការណ៍សួរព្រះយេស៊ូ»
អ្នកស៊ើបការណ៍បានព្យាយាមបញ្ឆោតព្រះយេស៊ូ។ ពួកគេមិនជឿរឿងទាំងនេះអំពីព្រះយេស៊ូទេ។
"យើង" សំដៅទៅលើអ្នកស៊ើបការណ៍។
អាចមានន័យថា ១) "អ្នកប្រាប់ការពិតទោះបីមនុស្សសំខាន់មិនចូលចិត្តវាក៏ដោយ" ឬ ២) "អ្នកមិនអនុគ្រោះមនុស្សម្នាក់ចោទម្នាក់ទៀតទេ"
នេះជាផ្នែកមួយនៃអ្វី ដែលអ្នកស៊ើបការណ៍បាននិយាយថា ពួកគេបានស្គាល់ព្រះយេស៊ូ។
ពួកគេសង្ឃឹមថា ព្រះយេស៊ូនឹងឆ្លើយថា“ មែន” ឬ“ ទេ” ។ បើទ្រង់និយាយថា“ មែន” នោះប្រជាជនយូដាខឹងនឹងទ្រង់ដែលប្រាប់ពួកគេឲ្យបង់ពន្ធទៅរដ្ឋាភិបាលបរទេស។ បើគាត់និយាយថា "ទេ" នោះអ្នកដឹកនាំសាសនាអាចប្រាប់ជនជាតិរ៉ូមថា ព្រះយេស៊ូកំពុងបង្រៀនប្រជាជនឲ្យបំពានច្បាប់រ៉ូម៉ាំង។
ពួកគេបានសួរអំពីច្បាប់របស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនអំពីច្បាប់របស់សេសារទេ។"តើច្បាប់របស់យើងអនុញ្ញាតឲ្យយើងទេ"
ដោយសារសេសារជាអ្នកគ្រប់គ្រងរដ្ឋាភិបាលរ៉ូម ពួកគេអាចហៅរដ្ឋាភិបាលរបស់រ៉ូមថាឈ្មោះសេសារ។
"ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូយល់ពីរបៀបដែលពួកគេចង់ល្បង" ឬ "ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូទតឃើញថាពួកគេព្យាយាមចាប់ព្រះអង្គ" ។ ពាក្យថា“ របស់ពួកគេ” សំដៅទៅលើអ្នកស៊ើបការណ៍។
ជាកាក់ប្រាក់រ៉ូម៉ាំង ដែលមានតម្លៃឈ្នួលក្នុងមួយថ្ងៃ។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំណួរដើម្បីឆ្លើយតបនឹងអ្នក ដែលកំពុងតែព្យាយាមបោកបញ្ឆោតទ្រង់។
"រូបភាពនិងឈ្មោះ"
នេះជាចុងបញ្ចប់នៃព្រឹត្តិការណ៍នេះ អំពីអ្នកស៊ើបការណ៍និងផ្នែកនៃសាច់រឿង ដែលចាប់ផ្តើមនៅជំពូក២០ ខ១។
ព្រះយេស៊ូគក៏មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា
នៅទីនេះ "សេសារ" សំដៅទៅលើរដ្ឋាភិបាលរ៉ូម៉ាំង។
«ហើយថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់»
"អ្នកស៊ើបការណ៍មិនអាចរកឃើញកំហុសអ្វី ដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលទេ"
"ប៉ុន្តែពួកគេមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ចំពោះចម្លើយរបស់ទ្រង់ ហើយមិនបាននិយាយអ្វីទាំងអស់"
នេះជាផ្នែកបន្ទាប់នៃសាច់រឿង។ យើងមិនដឹងថា កន្លែងនេះកើតឡើងនៅកន្លែងណាទេ ទោះបីវាអាចទៅរួចនៅក្នុងទីធ្លាព្រះវិហារក៏ដោយ។ ព្រះយេស៊ូកំពុងមានបន្ទូលជាមួយពួកសាឌូស៊ីខ្លះ។
ឃ្លានេះសម្គាល់ថា ពួកសាឌូស៊ីជាក្រុមយូដាដែលនិយាយថា គ្មាននរណាម្នាក់អាចរស់ឡើងវិញបានឡើយ។ មិនមានន័យថា ពួកសាឌូស៊ីខ្លះជឿថាមានដំណើររស់ឡើងវិញទេ ហើយខ្លះទៀតមិនបានរស់ឡើងវិញទេ។
"បើបងប្អូនប្រុសៗស្លាប់ពេលមានប្រពន្ធតែមិនមានកូន"
បុរសនោះគួរតែរៀបការជាមួយស្រីមេម៉ាយរបស់បងប្អូនប្រុស ដែលបានស្លាប់ទៅហើយ។
ជនជាតិយូដាចាត់ទុកកូនចៅដែលកើតចេញពីអាពាហ៍ពិពាហ៍លើកទីពីរនេះ ជារបស់បុរសស្លាប់។ ពួកគេបានទទួលមរតកទ្រព្យសម្បត្តិ និងទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់ ហើយកាន់កាប់ឈ្មោះរបស់គាត់។
ពួកសាឌូស៊ីបញ្ចប់សួរសំណួររបស់ពួកគេដល់ព្រះយេស៊ូ។
ពួកសាឌូស៊ីប្រាប់រឿងខ្លីមួយនៅក្នុងខ២៩-៣២ ។ នេះជារឿងរ៉ាវដែលពួកគេបង្កើតឡើង ជាឧទាហរណ៍។ នៅក្នុងខ៣៣ ពួកគេបានសួរព្រះយេស៊ូនូវសំណួរ អំពីរឿងពួកគេបានប្រាប់។
រឿងនេះប្រហែលជាបានកើតឡើង ប៉ុន្តែវាប្រហែលជារឿងមួយដែលពួកគេបង្កើតឡើង ដើម្បីសាកល្បងព្រះយេស៊ូ។
"បងប្រុសទីមួយ ... បងប្រុសទីពីរ ... បងប្រុសទីបី"
"ហើយស្លាប់ដោយមិនមានកូន" ឬ "ហើយស្លាប់តែមិនមានកូន"
ពួកគេមិនបាននិយាយឡើងវិញ នូវព័ត៌មានលម្អិតជាច្រើនដើម្បីរក្សាសាច់រឿងឲ្យខ្លីទេ។ “ ប្អូនទី ២ រៀបការនឹងនាង ហើយរឿងដដែលបានកើតឡើង” ឬ“ ប្អូនប្រុសទី ២ រៀបការនឹងនាង ហើយស្លាប់ទាំងគ្មានកូន”
"អ្នកទីបីរៀបការជាមួយនាង"
ពួកគេមិនបាននិយាយឡើងវិញ នូវព័ត៌មានលម្អិតជាច្រើនដើម្បីរក្សាសាច់រឿងឲ្យខ្លីទេ។ "តាមរបៀបដូចគ្នាបងប្អូនប្រុសប្រាំពីរនាក់បានរៀបការជាមួយនាង ហើយស្លាប់ទាំងគ្មានកូន"
«បងប្អូនទាំង៧នាក់»ឬ«បងប្អូន៧នាក់»
"នៅពេលមនុស្សត្រូវបានរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ" ឬ "នៅពេលដែលមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ" ។ ភាសាខ្លះមានវិធីបង្ហាញថា ពួកសាឌូស៊ីមិនជឿថានឹងមានការរស់ឡើងវិញដូចជា“ នៅក្នុងការរស់ឡើងវិញដែលសន្មតថា” ឬ“ នៅពេលមនុស្សស្លាប់ត្រូវបានគេសន្មត ថាបានរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ”។
ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមឆ្លើយទៅពួកសាឌូស៊ី។
"ប្រជាជននៃពិភពលោកនេះ" ឬ "ប្រជាជននៅសម័យនេះ" ។ ផ្ទុយពីអ្នកនៅស្ថានសួគ៌ ឬមនុស្សដែលរស់នៅបន្ទាប់ពីការរស់ឡើងវិញ។
នៅក្នុងវប្បធម៌នោះ ពួកគេបាននិយាយអំពីបុរសរៀបការជាមួយស្ត្រី ហើយស្ត្រីត្រូវរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយប្តីនាង។ អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្មផងដែរ។ "រៀបការ"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ ប្រជាជននៅគ្រានោះ ដែលព្រះជាម្ចាស់នឹងពិចារណាថា សក្តិសមនឹងពួកគេ”
"ត្រូវប្រោសឲ្យរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ" ឬ "ត្រូវរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ"
នៅក្នុងវប្បធម៌នោះ ពួកគេបាននិយាយអំពីបុរសរៀបការជាមួយស្ត្រី ហើយស្ត្រីត្រូវរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយប្តីនាង។ នេះក៏អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្មផងដែរ។ "នឹងមិនរៀបការ" ឬ "នឹងមិនរៀបការទេ" បន្ទាប់ពីការរស់ឡើងវិញ។
បន្ទាប់ពីការរស់ឡើងវិញ។ "ពួកគេនឹងមិនស្លាប់ទៀតទេ"
«ជាកូនចៅរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រោះទ្រង់នាំពួកគេចេញពីសេចក្តីស្លាប់»
ព្រះយេស៊ូបញ្ចប់ការឆ្លើយតបនឹងពួកសាឌូស៊ី។
ពាក្យថា "សូម្បីតែ"នៅទីនេះ ពីព្រោះពួកសាឌូស៊ីប្រហែលជាមិនភ្ញាក់ផ្អើលទេ ដែលបទគម្ពីរខ្លះនិយាយថា មនុស្សស្លាប់បានរស់ឡើងវិញ ប៉ុន្តែពួកគេមិននឹកស្មានថា លោកម៉ូសេនឹងសរសេរអ្វីដូចនេះទេ។ "ប៉ុន្តែសូម្បីតែលោកម៉ូសេបានបង្ហាញថា មនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ"
"នៅក្នុងផ្នែកនៃខគម្ពីរ ដែលគាត់បានសរសេរអំពីគុម្ពោតដែលកំពុងឆេះ" ឬ "នៅក្នុងបទគម្ពីរអំពីគុម្ពោតព្រៃដែលកំពុងឆេះ"
«កន្លែងដែលលោកម៉ូសេហៅព្រះអម្ចាស់»
«ព្រះជាម្ចាស់របស់អប្រាហាំ អ៊ីសាក និងយ៉ាកុប»។ ពួកគេទាំងអស់គ្នាគោរពបូជាព្រះជាម្ចាស់តែមួយ។
ពាក្យនេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះ ដើម្បីសម្គាល់ការផ្អាកនៅក្នុងការបង្រៀន។ នៅទីនេះព្រះយេស៊ូពន្យល់ពីរបៀបដែលរឿងនេះបង្ហាញថា មនុស្សរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ។
ប្រយោគទាំងពីរនេះមានអត្ថន័យស្រដៀងគ្នា បានគូសបញ្ជាក់ពីរដង។ ភាសាខ្លះមានវិធីផ្សេងគ្នាក្នុងការបង្ហាញការសង្កត់ធ្ងន់ “ ព្រះអម្ចាស់គឺជាព្រះជាម្ចាស់នៃមនុស្សរស់”
"ប៉ុន្តែជាព្រះជាម្ចាស់នៃមនុស្សរស់" ។ ដោយសារមនុស្សទាំងនេះបានស្លាប់ខាងរូបកាយ តែពួកគេមានជីវិតខាងវិញ្ញាណ។ “ តែជាព្រះជាម្ចាស់នៃមនុស្ស ដែលមានព្រលឹងរស់ ទោះបីជាសាកសពរបស់ពួកគេបានស្លាប់ក៏ដោយ”
"ព្រោះនៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេទាំងអស់នៅរស់" ឬ "ព្រោះវិញ្ញាណរបស់ពួកគេនៅរស់នៅ ចំពោះព្រះជាម្ចាស់"
«ពួកអាចារ្យខ្លះ ទូលព្រះយេស៊ូថា៖ មានពួកអាចារ្យនៅទីនោះ ពេលពួកសាឌូស៊ីកំពុងសួរព្រះយេស៊ូ។
មិនច្បាស់ទេ បើរឿងនេះសំដៅទៅលើពួកអារចារ្យ ឬពួកសាឌូស៊ី ឬទាំងពីរ។ យកល្អគួរតែរក្សាសេចក្តីថ្លែងការណ៍ទូទៅ។
"ពួកគេខ្លាចនឹងការសួរ ... សំណួរ" ឬ "ពួកគេមិនបានប្រថុយសួរ ... សំណួរ" ។ ពួកគេយល់ថា ពួកគេមិនបានដឹងដូចព្រះយេស៊ូទេ ប៉ុន្តែពួកគេមិនចង់និយាយដូច្នោះឡើយ។ អាចបញ្ជាក់ឲ្យបានច្បាស់។ “ ពួកគេបានសួរសំណួរ ដែលមានល្បិចច្រើន ព្រោះពួកគេខ្លាចថាចម្លើយដ៏ឈ្លាសវៃរបស់ទ្រង់ នឹងធ្វើឲ្យពួកគេក្លាយជាមនុស្សល្ងីល្ងើម្តងទៀត”
ព្រះយេស៊ូសួរពួកអាចារ្យមួយសំណួរ។
"ហេតុអ្វីបានជាពួកគេនិយាយថា ... រាជ្យវង្ស?" ព្រះយេស៊ូប្រើសំណួរមួយ ដើម្បីធ្វើឲ្យអាចារ្យគិតអំពីអ្នកណាជា ព្រះមេស្ស៊ី។ "ចូរយើងគិតអំពីពួកគេនិយាយថា ... រាជ្យរង្ស" ។ ឬ "ខ្ញុំនឹងនិយាយអំពីពួកគេដោយនិយាយថា ... រាជ្យរង្ស"
ពួកព្យាការី អ្នកដឹកនាំសាសនា និងជនជាតិយូដាជាទូទៅបានដឹងថា មេស្ស៊ីជាបុត្ររបស់ដាវីឌ។ "មនុស្សគ្រប់រូបនិយាយ" ឬ "មនុស្សនិយាយ"
"កូនចៅរបស់ស្តេចដាវីឌ" ។ ពាក្យ "ព្រះរាជវង្ស" ត្រូវបានប្រើនៅទីនេះ ដើម្បីសំដៅទៅលើកូនចៅ។ ក្នុងករណីនេះ សំដៅទៅលើអ្នកដែលនឹងគ្រងរាជ្យលើនគររបស់ព្រះជាម្ចាស់។
នេះជាការដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅទំនុកតម្កើង ដែលចែងថា“ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ព្រះអម្ចាស់របស់ខ្ញុំ” ។ ប៉ុន្តែជនជាតិយូដាឈប់និយាយថា "ព្រះអម្ចាស់" ហើយជារឿយៗនិយាយថា "ព្រះអម្ចាស់" ជំនួសវិញ។ "ព្រះជាអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ព្រះអម្ចាស់របស់ខ្ញុំ" ឬ "ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ព្រះអម្ចាស់របស់ខ្ញុំ"
ដាវីឌបានសំដៅទៅលើព្រះគ្រិស្តថាជា«ម្ចាស់របស់ខ្ញុំ»។
ផ្នែកខាងស្តាំជាកន្លែងកិត្តិយស។ ព្រះជាម្ចាស់បានឲ្យកិត្ដិយសដល់ព្រះមេស្ស៊ី ដោយប្រាប់ទ្រង់ឲ្យអង្គុយនៅកន្លែងកិត្តិយសនៅលើបល្ល័ង្កក្បែរព្រះជាម្ចាស់។
សត្រូវរបស់ព្រះមេស្ស៊ីបានត្រូវគេនិយាយដូចជាគ្រឿងសង្ហារឹម ដែលលោកនឹងសម្រាកនៅជើងរបស់លោក។ នេះជារូបភាពនៃការចុះ។ "រហូតដល់ខ្ញុំធ្វើឲ្យសត្រូវរបស់អ្នកនៅក្រោមជើងអ្នក" ឬ "រហូតដល់ខ្ញុំយកឈ្នះខ្មាំងសត្រូវរបស់អ្នក"
នៅក្នុងវប្បធម៌សម័យនោះ ឪពុកត្រូវបានគេគោរពច្រើនជាងកូនប្រុស។ ដាវីឌជាមានងារថា“ ព្រះអម្ចាស់” ចំពោះព្រះគ្រិស្តបង្ហាញថា ទ្រង់ធំជាងដាវីឌ។
ដូច្នេះ តើគ្រិស្ដអាចទៅជាបុត្ររបស់ដាវីឌដូចម្ដេចបាន? នេះអាចជាសេចក្តីថ្លែងមួយ។ "បង្ហាញថា ព្រះគ្រិស្តមិនមែនគ្រាន់តែជាកូនចៅរបស់ដាវីឌទេ"
ឥឡូវនេះព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញការយកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះអ្នកកាន់តាមព្រះអង្គ ហើយទ្រង់មានបន្ទូលភាគច្រើនដល់ពួកគេ។
"ត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ន"
អាវវែងនឹងបង្ហាញថាពួកគេសំខាន់។ “ អ្នកដែលចូលចិត្តដើរជុំវិញពួកគេ ពាក់អាវសំខាន់របស់ពួកគេ”
ពួកគេក៏បរិភោគនៅផ្ទះរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយផងដែរ។ ពួកអាចារ្យត្រូវគេនិយាយថា ដូចជាសត្វឃ្លានដែលស៊ីអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលស្ត្រីមេម៉ាយនោះមាន។ “ ពួកគេក៏ដកហូតយកទ្រព្យសម្បត្តិពីស្ត្រីមេម៉ាយទាំងអស់ដែរ”
ពាក្យនេះសំដៅទៅលើទ្រព្យសម្បត្ដិទាំងអស់របស់ស្ដ្រីមេម៉ាយ។ "ទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់របស់ពួកគេ"
"ពួកគេធ្វើពុតជាមនុស្សសុចរិត ហើយអធិស្ឋានវែងអន្លាយ" ឬ "ពួកគេអធិស្ឋានយ៉ាងយូរ ដើម្បីឲ្យមនុស្សបានឃើញពួកគេ"
មានន័យថា ពួកអាចារ្យធ្វើអ្វីៗដើម្បីឲ្យខ្លួនគេមើលឃើញថា សំខាន់និងសុចរិត។
"ពួកគេនឹងទទួលការវិនិច្ឆ័យទោសធ្ងន់ធ្ងរជាងមនុស្សមានបាបដទៃទៀត" ។ អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "ព្រះជាម្ចាស់នឹងដាក់ទណ្ឌកម្មពួកគេយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរជាងអ្នកដទៃ"
ព្រះអង្គមានបន្ទូល៖ «អំពីពិធីជ្រមុជទឹករបស់លោកយ៉ូហានមកពីស្ថានសួគ៌ ឬមកពីមនុស្ស»?
ពួកមេដឹងនាំក្រុមបូជាចារ្យនៃជនជាតិយូដា គិតថាព្រះយេស៊ូនឹងមុខជាមានបន្ទូលថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាមិនជឿលោកយ៉ូហាន»?
ពួកគេគិតថាប្រជាជននឹងគប់ដុំថ្មមកពួកគេ។
ពួកអ្នកថែចម្ការបានវាយដំអ្នកបម្រើនោះ ហើយបណ្ដេញគាត់ត្រឡប់ទៅវិញដៃទទេ។
ព្រះជាម្ចាស់បានចាត់បុត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ។
ពួកគេត្រូវបានបោះទៅខាងក្រៅចម្ការ ហើយនិងត្រូវបានសម្លាប់ចោល។
ព្រះអង្គនឹងបំផ្លាញពួកអ្នកថែចម្ការទាំងនោះ ហើយនិងប្រវាស់ចម្ការឲ្យទៅអ្នកផ្សេង។
ព្រះអង្គមានបន្ទូលនេះប្រៀបធៀបទៅពួកអាចារ្យ និងពួកនាយកបូជាចារ្យ។
ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ អ្វីៗដែលជារបស់ព្រះចៅអធិរាជសេសារថ្វាយទៅព្រះចៅអធិរាជសេសារទៅ ហើយអ្វីៗដែលជារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ចូរថ្វាយទៅព្រះជាម្ចាស់វិញដែរ។
ពួកសាឌូស៊ីមិនជឿថា មនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញទេ។
ក្នុងលោកនេះតែងយកគ្នាជាប្ដីប្រពន្ធ ប៉ុន្តែ នៅក្នុងជីវិតអស់កល្បជានិច្ចនឹងគា្ននការៀបការទៀតនៅទីនោះទេ។
ព្រះអង្គរំឭករឿងរបស់លោកម៉ូសេ ហើយនៅគុម្ពបន្លា ជាកន្លែងដែលព្រះអម្ចាស់ហៅថា ព្រះរបស់លោកអប្រាហាំ ព្រះរបស់លោកអ៊ីសាក និងជាព្រះរបស់លោកយ៉ាកុប។
ព្រះអង្គបានដកស្រង់ថា៖ «ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ព្រះអម្ចាស់ សូមគង់នៅខាងស្ដាំយើង រហូតដល់យើងបង្ក្រាបខ្មាំងសត្រូវរបស់ព្រះអង្គ មកដាក់ក្រោមព្រះបាទាព្រះអង្គ»។
អ្នកទាំងនោះ តែងនាំគ្នាឆបោកយកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយ ដោយធ្វើឫកជាអ្នកអធិស្ឋានបានយូរ។
ពួកគេមុខជាត្រូវទទួលទោសយ៉ាងធ្ងន់ជាទីបំផុត។
1 ព្រះយេស៊ូទតឃើញពួកអ្នកមាន យកប្រាក់មកដាក់ក្នុងហិបថ្វាយព្រះជាម្ចាស់។ 2 ព្រះអង្គទតឃើញស្ត្រីមេម៉ាយក្រីក្រម្នាក់ យកប្រាក់ពីរសេនមកដាក់ក្នុងហិបនោះដែរ។ 3 ដូច្នេះ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា ស្ត្រីមេម៉ាយក្រីក្រនេះបានដាក់ប្រាក់ច្រើនជាងគេទាំងអស់។ 4 ដ្បិតអ្នកទាំងនោះបានយកប្រាក់សល់ហូរហៀររបស់ខ្លួនមកដាក់ក្នុងហិប។ ចំណែកឯស្ត្រីមេម៉ាយនេះវិញ នាងដាក់ប្រាក់ពីភាពក្រីក្ររបស់នាង គឺដាក់ប្រាក់ទាំងអស់ដែលខ្លួនមានសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិត ថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់»។ 5 អ្នកខ្លះកំពុងនិយាយសរសើរព្រះវិហារ ដែលគេតុបឡើងដោយថ្មល្អប្រណីត និងតង្វាយផ្សេងៗ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ 6 «នៅពេលវេលាមកដល់ អ្វីៗដែលអ្នករាល់គ្នាឃើញនៅពេលនេះ នឹងត្រូវបំផ្លាញចោលអស់ គឺនឹងលែងមានថ្មត្រួតពីលើថ្មទៀតហើយ»។ 7 ដូច្នេះ គេទូលសួរព្រះអង្គថា៖ «លោកគ្រូអើយ តើហេតុការណ៍ទាំងនោះនឹងកើតឡើងនៅពេលណា? តើមានទីសម្គាល់អ្វីថាព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនោះកើតមានឡើង?»។ 8 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលឆ្លើយថា៖ «ចូរប្រុងប្រយ័ត្ន កុំឲ្យនរណាបញ្ឆោតអ្នករាល់គ្នាឡើយ។ ដ្បិតនឹងមានមនុស្សជាច្រើនចេញមកយកឈ្មោះខ្ញុំប្រើ ដោយពោលថា៖ «ខ្ញុំនេះហើយជាព្រះគ្រិស្ត» ឬថា «ពេលកំណត់ជិតមកដល់ហើយ»។ កុំតាមអ្នកទាំងនោះឲ្យសោះ។ 9 ពេលណាអ្នករាល់គ្នាឮគេនិយាយអំពីសង្គ្រាម ឬអំពីការបះបោរ កុំតក់ស្លុតឡើយ ដ្បិតហេតុការណ៍ទាំងនេះត្រូវតែកើតឡើងជាមុន ប៉ុន្តែ មិនទាន់ដល់អវសានកាលនៃពិភពលោកភ្លាមៗទេ»។ 10 បន្ទាប់មក ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖ «ប្រជាជាតិមួយនឹងធ្វើសង្គ្រាមតទល់នឹងប្រជាជាតិមួយទៀត ប្រទេសមួយតទល់នឹងប្រទេសមួយទៀត។ 11 នឹងមានរញ្ជួយផែនដីយ៉ាងខ្លាំងនៅតាមតំបន់ផ្សេងៗ មានកើតទុរ្ភិក្ស ជំងឺរាតត្បាត។ អព្ភូតហេតុទាំងនេះនឹងបណ្ដាលឲ្យអ្នកភ័យតក់ស្លុត ហើយនិងមានទីសម្គាល់ធំមហិមាមកពីលើមេឃផង។ 12 ប៉ុន្តែ មុននឹងហេតុការណ៍ទាំងនោះកើតឡើង គេនឹងចាប់ចងអ្នករាល់គ្នា គេបៀតបៀន ហើយបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅកាត់ទោសក្នុងសាលាប្រជុំ រួចយកអ្នករាល់គ្នាទៅឃុំឃាំង ដោយនាំអ្នករាល់គ្នាទៅឲ្យស្ដេច និងលោកទេសាភិបាលកាត់ទោសព្រោះតែនាមខ្ញុំ។ 13 ប៉ុន្តែ ការនេះបែរជាផ្លល់ឱកាសឲ្យអ្នករាល់គ្នាធ្វើទីបន្ទាល់ទៅវិញ។ 14 ដូច្នេះ ត្រូវចងចាំក្នុងចិត្តថា មិនត្រូវរៀបចំការពារខ្លួន មុនពេលកំណត់មកដល់នោះឡើយ 15 ដ្បិត ខ្ញុំនឹងផ្ដល់ឲ្យអ្នកមានថ្វីមាត់ និងប្រាជ្ញា ដែលធ្វើឲ្យពួកប្រឆាំង ពុំអាចតទល់នឹងអ្នករាល់គ្នាបានឡើយ។ 16 ប៉ុន្តែ ទោះបីជាឪពុកម្ដាយ បងប្អូនញាតិសន្ដាន និងមិត្តភក្ដិរបស់អ្នករាល់គ្នា ព្រមទាំងមនុស្សខ្លះក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវគេយកសម្លាប់ផងដែរ។ 17 អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវគេស្អប់ព្រោះតែនាមខ្ញុំ។ 18 ប៉ុន្តែ សូម្បីតែសក់អ្នករាល់គ្នាមួយសរសៃក៏មិនត្រូវបាត់ឡើយ។ 19 កាលណាអ្នករាល់គ្នាមានចិត្តស៊ូទ្រាំ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានរួចជីវិត។ 20 «កាលណាអ្នករាល់គ្នាឃើញមានកងទ័ពមកឡោមព័ទ្ធក្រុងយេរូសាឡិម ចូរដឹងថា ក្រុងនេះជិតវិនាសហើយ។ 21 ពេលនោះ អស់អ្នកនៅស្រុកយូដាត្រូវតែរត់ទៅជ្រកនៅតាមភ្នំ ចំណែកឯអស់អ្នកនៅកណ្តាលក្រុង ត្រូវរត់ចេញអោយឆ្ងាយពីក្រុង ហើយអស់អ្នកដែលនៅជនបទ មិនត្រូវចូលទៅក្រុងឡើយ។ 22 ដ្បិត នៅគ្រានេះ ព្រះជាម្ចាស់វិនិច្ឆ័យទោសប្រជារាស្ត្រព្រះអង្គ ដើម្បីឲ្យសម្រេចតាមសេចក្តីដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរ។ 23 វេទនាហើយ ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ និងស្ត្រីបំបៅ! ដ្បិតនឹងកើតមានទុក្ខលំបាកយ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងស្រុក ហើយព្រះជាម្ចាស់នឹងសម្តែងព្រះពិរោធចំពោះប្រជារាស្ត្រនេះ។ 24 គេនឹងត្រូវស្លាប់ដោយមុខដាវ ហើយខ្មាំងសត្រូវនឹងកៀរគេយកទៅធ្វើជាឈ្លើយសឹក រស់នៅកណ្ដាលចំណោមជាតិសាសន៍ទាំងអស់ ហើយក្រុងយេរូសាឡិមត្រូវសាសន៍ដទៃជាន់ឈ្លី រហូតដល់ពេលកំណត់»។ 25 គ្រានោះ នឹងមានទីសម្គាល់នៅក្នុងព្រះអាទិត្យ ក្នុងព្រះច័ន្ទ និងក្នុងផ្កាយទាំងប៉ុន្មាននៅលើមេឃ។ ប្រជាជាតិទាំងអស់នៅលើផែនដីនឹងតឹងទ្រូង និងព្រួយបារម្ភ ព្រោះឮសូរសន្ធឹករលកសមុទ្របក់បោក។ 26 មនុស្សម្នាភ័យស្លុតបាត់ស្មារតី ដោយគិតអំពីហេតុការណ៍ដែលនឹងកើតមាននៅលើផែនដី។ ដ្បិត អំណាចនានានៅលើមេឃនឹងកក្រើករំពើក។ 27 ពេលនោះ គេនឹងឃើញបុត្រមនុស្សយាងមកក្នុងពពក ពេញដោយឫទ្ធានុភាព និងសិរីរុងរឿងអស្ចារ្យ។ 28 ប៉ុន្តែ កាលណាព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះចាប់ផ្ដើមកើតឡើង ចូរអ្នករាល់គ្នាងើបមើលទៅលើ ពីព្រោះព្រះជាម្ចាស់ជិតរំដោះអ្នករាល់គ្នាហើយ»។ 29 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលជាពាក្យប្រស្នានេះថា៖ «ចូរមើលដើមឧទុម្ពរ និងដើមឈើទាំងអស់ចុះ។ 30 ពេលណាអ្នករាល់គ្នាឃើញស្លឹកវាលាស់ អ្នករាល់គ្នាដឹងថា រដូវប្រាំង ជិតមកដល់ហើយ។ 31 ដូច្នេះ កាលណាអ្នករាល់គ្នាឃើញព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនោះកើតឡើង នោះអ្នកត្រូវដឹងថា ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់មកជិតមកដល់ហើយ។ 32 ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា មនុស្សជំនាន់នេះនឹងមិនកន្លែងផុតទៅឡើយ ដរាបណាហេតុការណ៍ទាំងនោះនឹងកើតឡើង ជាមុនសិន។ 33 ផ្ទៃមេឃ និងផែនដីនឹងរលាយបាត់ទៅ តែពាក្យដែលខ្ញុំនិយាយមិនរលាយបាត់ឡើយ។ 34 «ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រុងប្រយ័ត្នឲ្យមែនទែន! កុំបណ្ដោយឲ្យចិត្តអ្នករាល់គ្នាត្រូវវក់វីនឹងគ្រឿងសប្បាយ គ្រឿងស្រវឹង ឬក៏ខ្វល់ខ្វាយអំពីជីវិតនេះឡើយ ក្រែងលោថ្ងៃពេលកំណត់នឹងត្រូវបិទដូចអន្ទាក់។ 35 ដ្បិតថ្ងៃនោះមកដល់ដែលនឹងគ្របពីលើមនុស្សទាំងអស់នៅលើផែនដីទាំងមូល។ 36 ចូរប្រុងស្មារតី និងទូលអង្វរគ្រប់ពេលវេលា ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានកម្លាំង ឆ្លងផុតពីហេតុការណ៍ទាំងអស់ ដែលត្រូវកើតមាន ព្រមទាំងឲ្យអ្នករាល់គ្នាអាចឈរនៅមុខបុត្រមនុស្ស»។ 37 ពេលថ្ងៃ ព្រះយេស៊ូតែងប្រៀនគេនៅក្នុងព្រះវិហារ ហើយនៅពេលយប់ ព្រះអង្គយាងចេញទៅសម្រាកនៅលើភ្នំដើមអូលីវ។ 38 ប្រជាជនទាំងមូលនាំគ្នាមកតាំងពីព្រលឹម ស្ដាប់ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលនៅក្នុងព្រះវិហារ។
នេះជាព្រឹត្តិការណ៍បន្ទាប់នៅក្នុងរឿង។ ការកំណត់ដែលអាចធ្វើបាន ១) នេះប្រហែលជាបានកើតឡើងនៅថ្ងៃតែមួយ ដែលពួកសាឌូស៊ីសួរព្រះយេស៊ូ (២០:២៧) ឬ ២) នេះប្រហែលជាថ្ងៃខុសគ្នា។ ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមបង្រៀនពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គ។
"អំណោយជាលុយ"
"ប្រអប់ប្រមូល" ឬ "ប្រអប់ប្រាក់។ " នេះជាប្រអប់មួយនៅក្នុងទីធ្លាព្រះវិហារ ដែលមនុស្សដាក់លុយជាតង្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់។
នេះជាវិធីនៃការណែនាំតួអង្គថ្មីក្នុងសាច់រឿង។
"កាក់តូចពីរ" ឬ "កាក់ស្ពាន់តូចពីរ។ "មានតម្លៃតិចបំផុតនៃកាក់ដែលមនុស្សប្រើនៅពេលនោះ។ "ពីរផេននី" ឬ "កាក់តូចពីរដែលមានតម្លៃតិចតួច"
មានន័យថាអ្វីដែលព្រះយេស៊ូកំពុងមានបន្ទូល សំខាន់ណាស់។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកសិស្ស។ ពាក្យ "អ្នក" គឺជាពហុវចនៈ។
មិនមានន័យថា នាងដាក់ប្រាក់ច្រើនដូចបុរសអ្នកមាននោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ មានន័យថាព្រះអង្គបានចាត់ទុកតង្វាយរបស់នាងថា សំខាន់ជាងចំនួនដែលបុរសបាន ដាក់។ “តង្វាយដ៏តូចរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយនេះ មានតម្លៃច្រើនជាងតង្វាយធំៗ របស់បុរសអ្នកមាន”
"មានលុយច្រើនតែគ្រាន់តែឲ្យមួយចំណែកតូចប៉ុណ្ណោះ"
"អ្នកដែលមានលុយតិចណាស់"
ព្រះយេស៊ូប្តូរពីការមានបន្ទូលអំពីស្ត្រីមេម៉ាយ ទៅបង្រៀនអំពីព្រះវិហារបរិសុទ្ធ។
«របស់ដែលមនុស្សបានថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់»
សំដៅទៅលើព្រះវិហារដ៏ស្រស់ស្អាត និងការតុបតែង។
"នឹងមានពេលមួយដែល" ឬ "ថ្ងៃណាមួយ"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ “ សត្រូវនឹងមិនទុកដុំថ្មណាមួយ នៅលើគ្នាឡើយ” ។
អាចបញ្ជាក់នៅក្នុងទម្រង់វិជ្ជមាន។ "ដុំថ្មទាំងអស់នឹងត្រូវយកចេញពីកន្លែងរបស់វា ហើយថ្មទាំងអស់នឹងត្រូវរលំ"។
អាចបកប្រែជាប្រយោគថ្មី។ “ ពួកគេទាំងអស់គ្នានឹងត្រូវកម្ទេច” ឬ“ សត្រូវនឹងកម្ទេចថ្មទាំងអស់”
"ពួកសិស្សបានសួរព្រះយេស៊ូ" ឬ "ពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូបានសួរព្រះអង្គថា"
សំដៅទៅលើអ្វីដែលព្រះយេស៊ូ ទើបតែមានបន្ទូលអំពីខ្មាំងសត្រូវ ដែលបំផ្លាញព្រះវិហារ។
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកសិស្ស។ ពាក្យ "អ្នក" គឺជាពហុវចនៈ។ “ អ្នកមិនជឿការភូតកុហក” ឬ“ ដែលគ្មានអ្នកណាបញ្ឆោតអ្នក”
មនុស្សដែលមកក្នុងនាមរបស់ទ្រង់ អះអាងថាតំណាងឲ្យព្រះអង្គ។ “ អះអាងថាជាខ្ញុំ” ឬ“ អះអាងថាមានសិទ្ធិអំណាចរបស់ខ្ញុំ”
"ខ្ញុំជាព្រះគ្រិស្ដ" ឬ "ខ្ញុំជាព្រះមេស្ស៊ី"
"កុំជឿពួកគេ" ឬ "កុំក្លាយជាសិស្សរបស់ពួកគេ"
"កុំឲ្យរឿងទាំងនេះបំភ័យអ្នក" ឬ "កុំខ្លាច"
សំដៅទៅលើការវិនិច្ឆ័យទោសចុងក្រោយ។ “ចុងបញ្ចប់នៃពិភពលោកនឹងមិនកើតឡើងភ្លាមៗទេ បន្ទាប់ពីសង្គ្រាម និងកុប្បកម្ម” ឬ“ ពិភពលោកនឹងមិនបញ្ចប់ភ្លាមៗទេ បន្ទាប់ពីរឿងទាំងនោះកើតឡើង”
"ចុងបញ្ចប់នៃអ្វីៗទាំងអស់" ឬ "ចុងបញ្ចប់នៃអាយុ"
«រួចព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកសិស្ស»។ ដោយសារនេះគ្រាន់តែជាការបន្តរបស់ព្រះយេស៊ូ ដែលមានបន្ទូលពីវគ្គមុន ហើយភាសាខ្លះអាចមិនចូលចិត្តនិយាយថា“ បន្ទាប់មក ទ្រង់មានបន្ទូលទៅពួកគេ” ។
ប្រជាជាតិមួយនឹងវាយប្រហារប្រជាជាតិមួយទៀត។ នេះក៏អាចត្រូវបានចាត់ទុកដូចជាសេចក្តីថ្លែងការណ៍ទូទៅដែរ។ “ ប្រជាជាតិនានានឹងវាយប្រហារប្រជាជាតិដទៃទៀត”
សំដៅទៅលើក្រុមជនជាតិភាគតិចជាជាងប្រទេស។
ពាក្យខ្លះមិនត្រូវបាននិយាយម្តងទៀត ដើម្បីធ្វើឲ្យសេចក្តីថ្លែងខ្លីនេះទេ។ “ នគរមួយនឹងធ្វើសង្គ្រាមទាស់នឹងនគរមួយ” ឬ“ កងទ័ពពីនគរមួយនឹងលើកទ័ពមកច្បាំងនឹងនគរមួយផ្សេងទៀត”
ពាក្យខ្លះមិនត្រូវបាននិយាយម្តងទៀត ដើម្បីធ្វើឲ្យសេចក្តីថ្លែងខ្លីនេះទេ។ “នឹងមានទុរ្ភិក្ស និងគ្រោះកាចផ្សេងៗជាច្រើន” ឬ“ គ្រានោះអត់ឃ្លាន និងជំងឺដែលនឹងសម្លាប់មនុស្សជាច្រើននៅកន្លែងផ្សេងៗគ្នា”
"ព្រឹត្តិការណ៍ដែលធ្វើឲ្យមនុស្សភ័យខ្លាច" ឬ "ព្រឹត្តិការណ៍ដែលធ្វើឲ្យមនុស្សភ័យខ្លាច"
សំដៅទៅលើរឿងដ៏អាក្រក់ ដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថានឹងកើតឡើង។
"ពួកគេនឹងចាប់អ្នក។ "ឃ្លានេះសំដៅទៅលើមនុស្សដែលមានអំណាចលើពួកសិស្ស។ "ពួកគេនឹងចាប់ខ្លួនអ្នក"
"មនុស្សនឹង" ឬ "សត្រូវនឹង"
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកសិស្ស។ ពាក្យ"អ្នក" គឺជាពហុវចនៈ។
«ប្រគល់អ្នករាល់គ្នាទៅឲ្យពួកអ្នកដឹកនាំ នៅក្នុងសាលាប្រជុំ»។ អ្នកដឹកនាំសាលាប្រជុំអាចហាមឃាត់ជនជាតិយូដាទាំងអស់ មិនឲ្យទាក់ទងជាមួយពួកសិស្ស ព្រោះពួកគេដើរតាមព្រះយេស៊ូ។
"ហើយបញ្ជូនអ្នកទៅពន្ធនាគារ" ឬ "ហើយដាក់អ្នកនៅក្នុងពន្ធនាគារ"
ពាក្យ "នាម" នៅទីនេះត្រូវបានប្រើដើម្បីសំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូផ្ទាល់។ "ដោយសារតែខ្ញុំ" ឬ "ពីព្រោះអ្នកមកតាមខ្ញុំ"
"សម្រាប់អ្នកដើម្បីប្រាប់ពួកគេពីទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីខ្ញុំ"
"ព្រោះតែរឿងនេះ។" ព្រះយេស៊ូប្រើពាក្យនេះនៅទីនេះដើម្បីយោងទៅអ្វីគ្រប់យ៉ាង ដែលទ្រង់មានបន្ទូលដោយចាប់ផ្តើមពីជំពូក២១ ខ១០ ។
“ ចិត្ត” សំដៅទៅលើការសម្រេចចិត្តរបស់មនុស្សទាំងមូល។ “ សម្រេចចិត្ត” ឬ“ សម្រេចចិត្តឲ្យបានរឹងមាំ”
"មិនត្រូវដោះស្រាយនូវអ្វីដែលអ្នកនឹងនិយាយ ដើម្បីការពារខ្លួនអ្នកពីការចោទប្រកាន់របស់ពួកគេឡើយ"
"ខ្ញុំនឹងប្រាប់អ្នកពីអ្វីដែលត្រូវនិយាយ"
ទាំងនេះអាចត្រូវបានផ្សំជាឃ្លាមួយ។ "ពាក្យនៃប្រាជ្ញា" ឬ "ពាក្យដែលមានប្រាជ្ញា"
អាចចាប់ផ្តើមប្រយោគថ្មី។ "សត្រូវទាំងអស់របស់អ្នក"
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការផ្លាស់ប្តូររបៀបអវិជ្ជមាន។ "គ្មានសត្រូវណាមួយរបស់អ្នកនឹងអាចជជែកតវ៉ានឹងអ្នក ឬនិយាយថាអ្នកខុសនោះឡើយ"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "សូម្បីតែឪពុកម្តាយបងប្អូនញាតិមិត្តនិងមិត្តភក្តិរបស់អ្នក នឹងប្រគល់អ្នកទៅអាជ្ញាធរ"
"ពួកគេនឹងសម្លាប់អ្នករាល់គ្នាខ្លះ" ។ អាចមានន័យថា ១)“ អាជ្ញាធរនឹងសម្លាប់អ្នកខ្លះ” ឬ ២)“ អ្នកដែលបញ្ជូនអ្នកទៅសម្លាប់អ្នកនឹងសម្លាប់អ្នកខ្លះ” ។ អត្ថន័យដំបូងគឺទំនងជា។
នេះជាការបន្ថែមមួយ ដើម្បីបញ្ជាក់ពីភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញ។
"នាមរបស់ខ្ញុំ" នៅទីនេះសំដៅលើព្រះយេស៊ូ។ "ដោយសារតែខ្ញុំ" ឬ "ព្រោះអ្នកមកតាមខ្ញុំ"
សំដៅទៅលើផ្នែកតូចបំផុតនៃមនុស្សម្នាក់ ដើម្បីបញ្ជាក់ថា មនុស្សទាំងមូលនឹងមិនត្រូវវិនាសឡើយ។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលរួចហើយថា ពួកគេខ្លះនឹងត្រូវគេសម្លាប់។ ដូច្នេះអ្នកខ្លះយល់ពីន័យនេះមានន័យថា ពួកគេនឹងមិនមានគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណទេ។ “ ប៉ុន្តែរបស់ទាំងនេះពិតជាមិនអាចធ្វើបាបអ្នកបានទេ” ឬ“ សូម្បីតែសក់នៅលើក្បាលរបស់អ្នក ក៏នឹងមានសុវត្ថិភាពដែរ”
"ដោយកាន់ជំហររឹងមាំ" ។ អាចបញ្ជាក់តាមវិធីផ្ទុយ។ "ប្រសិនបើអ្នកមិនឈប់"
"ព្រលឹង" ត្រូវបានគេយល់ថាតំណាងឲ្យផ្នែកអស់កល្បរបស់មនុស្ស។ "អ្នកនឹងទទួលបានជីវិត" ឬ "អ្នកនឹងសង្រ្គោះខ្លួនអ្នក"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ “កងទ័ពនៅព័ទ្ធជុំវិញក្រុងយេរូសាឡឹម”
"ថាវានឹងត្រូវបំផ្លាញឆាប់ៗ" ឬ "ឆាប់ៗនេះពួកគេនឹងបំផ្លាញវាចោល"
"រត់ចេញពីគ្រោះថ្នាក់"
សំដៅទៅលើតំបន់ជនបទនៅខាងក្រៅក្រុងយេរូសាឡឹម ហើយមិនមែនសំដៅទៅលើប្រជាជាតិទេ។ "នៅខាងក្រៅទីក្រុង"
"ចូលក្រុងយេរូសាឡឹម"
"ទាំងនេះគឺជាថ្ងៃនៃការដាក់ទណ្ឌកម្ម" ឬ "នេះគឺជាពេលវេលា ដែលព្រះជាម្ចាស់នឹងដាក់ទណ្ឌកម្មទីក្រុងនេះ"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ “គ្រប់រឿងដែលពួកព្យាការីបានសរសេរនៅក្នុងបទគម្ពីរតាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ”
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "នឹងកើតឡើង"
"ដល់ម្តាយដែលបំបៅកូន"
អាចមានន័យថា ១) ប្រជាជនរស់នៅលើដីនឹងមានទុក្ខព្រួយឬ ២) នឹងមានគ្រោះមហន្តរាយរូបវន្តនៅក្នុងដី។
ពេលនោះនឹងមានសេចក្តីក្រោធចំពោះប្រជាជននៅគ្រានោះ។ ព្រះជាម្ចាស់នឹងនាំសេចក្តីក្រោធនេះមក។ “ ប្រជាជននេះនឹងជួបប្រទះនូវកំហឹងរបស់ព្រះជាម្ចាស់” ឬ“ ព្រះជាម្ចាស់នឹងក្រេវក្រោធយ៉ាងខ្លាំង ហើយនឹងដាក់ទណ្ឌកម្មប្រជាជននេះ”
"ពួកគេនឹងត្រូវសម្លាប់ដោយដាវ" ។ “ ទាហានរបស់សត្រូវនឹងសំឡាប់ពួកគេ”
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ “ សត្រូវរបស់ពួកគេនឹងចាប់ពួកគេ ហើយនាំពួកគេទៅកាន់ប្រទេសផ្សេងទៀត”
"ចូលទៅក្នុងប្រទេសជាច្រើនទៀត"
អាចមានន័យថា ១) ពួកសាសន៍ដទៃនឹងវាយយកទីក្រុងយេរូសាឡឹម ហើយកាន់កាប់វាឬ ២) ពួកសាសន៍ដទៃនឹងបំផ្លាញទីក្រុងយេរូសាឡឹមឬ ៣) ពួកសាសន៍ដទៃនឹងបំផ្លាញប្រជាជននៅក្រុងយេរូសាឡឹម។
ការប្រៀបធៀបនេះនិយាយអំពីក្រុងយេរូសាឡឹម ប្រៀបដូចជាប្រជាជននៃប្រជាជាតិផ្សេងទៀត កំពុងដើរលើវាហើយកំទេចវាដោយជើងរបស់ពួកគេ។ នេះសំដៅទៅលើការត្រួតត្រា។ “ ដណ្តើមបានដោយពួកសាសន៍ដទៃ” ឬ“ ត្រូវបានបំផ្លាញដោយប្រជាជាតិនានា”
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «សម័យកាលនៃពួកសាសន៍ដទៃបានដល់ទីបញ្ចប់ហើយ»
នៅទីនេះ«ប្រជាជាតិនានា»សំដៅទៅលើប្រជាជនរស់នៅក្នុងនោះ។ "ប្រជាជននៃប្រជាជាតិនានានឹងមានទុក្ខព្រួយ" ឬ "ប្រជាជននៃប្រជាជាតិនេះនឹងមានការព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំង"
"ពីព្រោះពួកគេនឹងយល់ច្រឡំ ដោយសូរគ្រហឹមនៃសមុទ្រនិងរលកសមុទ្រ" ឬ "និងសំឡេងខ្លាំងៗ ពីសមុទ្រនិងរលកនឹងធ្វើឲ្យប្រជាជនភ័យខ្លាច" ។ នេះហាក់ដូចជាសំដៅទៅលើព្យុះ ឬគ្រោះមហន្តរាយដែលមិនធម្មតាដែលពាក់ព័ន្ធនឹងសមុទ្រ។
"រឿងដែលនឹងកើតឡើងនៅលើពិភពលោក" ឬ "អ្វីដែលនឹងកើតឡើងចំពោះពិភពលោក"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ អត្ថន័យដែលអាចមានគឺ ១) អ្វីៗនៅលើមេឃដូចជាព្រះអាទិត្យ ព្រះចន្ទនិងផ្កាយ នឹងមិនធ្វើចលនាតាមរបៀបធម្មតាទេ។ "ព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើឲ្យរញ្ជួយវត្ថុដ៏មានឥទ្ធិពលនៅលើមេឃ" ឬទី ២) វិញ្ញាណដែលមានអំណាចនៅលើមេឃនឹងធុញថប់។
ព្រះយេស៊ូសំដៅទៅលើអង្គទ្រង់ផ្ទាល់។ "ខ្ញុំជាបុត្រមនុស្ស"
"យាងចុះមកក្នុងពពក"
នៅទីនេះ“ អំណាច” ប្រហែលជាសំដៅទៅលើសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ វិនិច្ឆ័យទោសពិភពលោក។ នៅទីនេះ "សិរីរុងរឿង" អាចសំដៅទៅលើពន្លឺភ្លឺ។ ពេលខ្លះព្រះជាម្ចាស់បង្ហាញភាពអស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គ ដោយពន្លឺភ្លឺខ្លាំង។ "មានថាមពលនិងសិរីរុងរឿង" ឬ "ហើយទ្រង់នឹងមានអំណាចនិងមានភាពរុងរឿង"
ពេលខ្លះ នៅពេលមនុស្សមានការភ័យខ្លាច ពួកគេបានក្រាបចុះ ជៀសវាងពីការមើលឃើញ ឬការឈឺចាប់។ ពេលពួកគេលែងភ័យខ្លាច ពួកគេក្រោកឡើង។ "ក្រោកឈរឡើងជាមួយទំនុកចិត្ត"
ដោយងើបក្បាលសម្លឹងមើលទៅលើ ពួកគេអាចនឹងឃើញអ្នកជួយសង្គ្រោះរបស់ពួកគេ កំពុងដើរមករកពួកគេ។ "រកមើល"
ព្រះដែលជួយរំដោះ "ព្រោះអ្នករំដោះអ្នកមករកអ្នកហើយ" ឬ "ព្រោះព្រះអង្គនឹងជួយសង្រ្គោះអ្នកឆាប់ៗ"
កាលព្រះយេស៊ូបន្ដបង្រៀនពួកសិស្ស ទ្រង់ក៏ប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចមួយ។
"នៅពេលស្លឹកថ្មីចាប់ផ្តើមដុះ"
"រដូវក្តៅជិតចាប់ផ្តើមហើយ" ។ រដូវក្តៅនៅអ៊ីស្រាអែល បន្ទាប់ពីស្លឹកដើមឧទុម្ពរដុះពន្លក ហើយជាពេលវេលាដែលផ្លែឧទុម្ពរ។ “ ពេលវេលាច្រូតកាត់ក៏ចាប់ផ្តើមហើយ”
ការលេចចេញនូវសញ្ញាសម្គាល់ ដែលព្រះយេស៊ូទើបតែបានពិពណ៌នាជាសញ្ញានៃការមកដល់ របស់ព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់ ដូចជាការលេចចេញនូវស្លឹកឧទុម្ពរ ជាសញ្ញានៃការមកដល់របស់រដូវក្តៅ។
«ព្រះជាម្ចាស់នឹងបង្កើតព្រះរាជ្យរបស់ព្រះអង្គឆាប់ៗនេះ»។ “ ព្រះអង្គនឹងគ្រងរាជ្យក្នុងពេលឆាប់ៗ”
ព្រះយេស៊ូបន្ដបង្រៀនសិស្សរបស់ទ្រង់។
ឃ្លានេះសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើសារៈសំខាន់ នៃអ្វីដែលព្រះយេស៊ូកំពុងមានបន្ទូល។
អាចមានន័យថា ១) ជំនាន់ដែលនឹងឃើញមុនគេនូវទីសម្គាល់ ដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូល ឬ ២) ជំនាន់ដែលព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូល។ ទីមួយទំនងជា។
អាចបញ្ជាក់នៅក្នុងទម្រង់វិជ្ជមាន។ "នឹងនៅតែមានជីវិតនៅពេលដែល"
"ផ្ទៃមេឃនិងផែនដីនឹងលែងមានទៀត" ។ ពាក្យថាឋានសួគ៌នៅទីនេះ សំដៅទៅលើមេឃនិងពិភពលោកខាងក្រៅ។
"ពាក្យរបស់ខ្ញុំនឹងមិនចេះចប់ឡើយ" ឬ "ពាក្យរបស់ខ្ញុំនឹងមិនដែលសាបសូន្យឡើយ" ។ ព្រះយេស៊ូប្រើពាក្យ«នៅទីនេះ»ដើម្បីសំដៅទៅលើអ្វីៗ ដែលទ្រង់មានបន្ទូល។
អាចបញ្ជាក់នៅក្នុងទម្រង់វិជ្ជមាន។ "នឹងនៅតែស្ថិតស្ថេរ"
“ចិត្ត” នៅទីនេះ សំដៅទៅលើគំនិតនិងគំនិតរបស់មនុស្ស។ "ដូច្នេះ អ្នកមិនត្រូវទទួលការគ្រប់គ្រងទេ"
នៅទីនេះ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលពីអំពើបាប ដូចជាទម្ងន់រាងកាយ ដែលមនុស្សម្នាក់ត្រូវទ្រទ្រង់រាល់ថ្ងៃ។
ផឹកស្រាច្រើនពេក ដែលធ្វើឲ្យស្រវឹង
"បារម្ភច្រើនពេកពីជីវិតនេះ"
ដូចអន្ទាក់បិទសត្វជិត នៅពេលសត្វមិននឹកស្មានដល់ថ្ងៃនោះនឹងកើតឡើង ពេលមនុស្សមិននឹកស្មានដល់។ "ថ្ងៃនោះនឹងកើតឡើង នៅពេលអ្នកមិននឹកស្មានដល់ ដូចជាពេលដែលអន្ទាក់បិទភ្លាមៗជាប់សត្វនៅក្នុង"
ការមកដល់ថ្ងៃនោះនឹងលេចឡើងភ្លាមៗ និងមិននឹកស្មានដល់ចំពោះអ្នកដែលមិនទាន់ត្រៀមខ្លួន និងរងចាំ។ "បើអ្នកមិនប្រុងប្រយ័ត្ន ថ្ងៃនោះនឹងបិទសម្រាប់អ្នកភ្លាមៗ" ។
សំដៅទៅលើថ្ងៃ ដែលព្រះមេស្ស៊ីនឹងយាងត្រឡប់មកវិញ។ "ថ្ងៃដែលបុត្រមនុស្សមក"
"វានឹងប៉ះពាល់ដល់មនុស្សគ្រប់គ្នា" ឬ "ព្រឹត្តិការណ៍នៅថ្ងៃនោះ នឹងប៉ះពាល់ដល់អ្នករាល់គ្នា"
ផែនដីត្រូវបានគេនិយាយថា ហាក់ដូចជាមុខរបស់មនុស្ស។ នោះជាផ្នែកខាងក្រៅ។ "នៅលើផ្ទៃផែនដីទាំងមូល" ឬ "នៅលើផែនដីទាំងមូល"
ព្រះយេស៊ូបញ្ចប់បង្រៀនសិស្សរបស់ទ្រង់។
"ត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការមកដល់របស់ខ្ញុំ"
អាចមានន័យថា ១)“ រឹងមាំល្មមដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងការទាំងនេះ” ឬ ២)“ អាចជៀសផុតពីរបស់ទាំងនេះបាន” ។
"រឿងទាំងនេះនឹងកើតឡើង" ។ ព្រះយេស៊ូទើបតែបានប្រាប់ពួកគេ អំពីរឿងរ៉ាវដ៏អាក្រក់ដែលនឹងកើតឡើង ដូចជាការបៀតបៀន សង្គ្រាម និងការជាប់ជាឈ្លើយ។
"ដើម្បីឈរដោយមានទំនុកចិត្ត នៅចំពោះមុខបុត្រមនុស្ស" ។ ប្រហែលជាសំដៅទៅលើ ពេលបុត្រមនុស្សវិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សគ្រប់គ្នា។ អ្នកដែលមិនទាន់ត្រៀមខ្លួន នឹងត្រូវខ្លាចបុត្រមនុស្ស ហើយនឹងមិនឈរដោយទំនុកចិត្តឡើយ។
នេះជាផ្នែកចុងបញ្ចប់នៃសាច់រឿង ដែលបានចាប់ផ្តើមនៅក្នុងជំពូគ២១ ខ១ ។ ខទាំងនេះប្រាប់អំពីសកម្មភាពដែលកំពុងបន្ត បន្ទាប់ពីផ្នែកសំខាន់នៃរឿងបានបញ្ចប់។
"នៅពេលថ្ងៃទ្រង់នឹងបង្រៀន" ឬ "ទ្រង់នឹងបង្រៀនរាល់ថ្ងៃ" ។ ខគម្ពីរខាងក្រោមប្រាប់អំពីអ្វី ដែលព្រះយេស៊ូនិងប្រជាជនបានធ្វើរាល់ថ្ងៃ ក្នុងអំឡុងពេលមួយសប្តាហ៍មុនពេលព្រះអង្គត្រូវគេធ្វើគុត។
មានតែបូជាចារ្យទេ ដែលត្រូវបានអនុញ្ញាតនៅក្នុងព្រះវិហារ។ "នៅព្រះវិហារ" ឬ "នៅក្នុងទីធ្លាព្រះវិហារ"
"ពេលយប់ទ្រង់នឹងចេញពីទីក្រុង" ឬ "ទ្រង់ចេញទៅក្រៅរាល់យប់"
នេះជាការបន្ថែមមួយដើម្បីបញ្ជាក់ពីទំហំនៃហ្វូងមនុស្ស។ “ មនុស្សមួយចំនួនធំ” ឬ“ មនុស្សគ្រប់គ្នាស្ទើរតែទាំងអស់”
"នឹងមកនៅរៀងរាល់ព្រឹក"
"ដើម្បីស្តាប់ទ្រង់បង្រៀន"
ពីព្រោះស្រ្តីមេម៉ាយក្រីក្របានថ្វាយទ្រព្យសម្បត្តិ ដែលនាងមានទាំងអស់ ហើយអ្នកផេ្សងទៀតបានថ្វាយនូវអ្វីដែលជាភាពសំបូររបស់ពួកគេទេ។
ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ នឹងត្រូវបំផ្លាញចោលអស់ គឺនឹងលែងមានថ្មត្រួតពីលើថ្មទៀតហើយ។
ពួកគេទូលសួរព្រះអង្គថា៖ «លោកគ្រូអើយ តើហេតុការណ៍ទាំងនោះនឹងកើតឡើងនៅពេលណា? តើមានទីសម្គាល់អ្វីថាព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនោះនឹងកើតមានឡើង?»។
ពួកគេនឹងនិយាយថា៖ «ខ្ញុំនេះហើយជាព្រះគ្រិស្ត» ឬថា «ពេលកំណត់ជិតមកដល់ហើយ»។
នឹងមានសង្គ្រាម រញ្ជួយដី កើតទុរ្ភិក្ស និងគ្រោះអាសន្ន ព្រមទាំងមានទីសម្គាល់យ៉ាងធំនៅលើមេឃ។
ការនេះបែរជាផ្លល់ឱកាសឲ្យអ្នករាល់គ្នាធ្វើទីបន្ទាល់ទៅវិញ។
ឪពុកម្ដាយ បងប្អូន ញាតិសន្ដាន និងមិត្តភក្ដិរបស់អ្នករាល់គ្នា «អ្នករាល់គ្នា» នឹងត្រូវបានគេស្អប់។
នៅពេលណាអ្នករាល់គ្នាឃើញមានកងទ័ពមកឡោមព័ទ្ធក្រុងយេរូសាឡិម ចូរដឹងថា ក្រុងនេះជិតវិនាសហើយ។
ព្រះអង្គមានបន្ទូលឲ្យពួកគេភៀសខ្លួនទៅភ្នំ ហើយចាកចេញពីទីក្រុង និងកុំឲ្យចូលទីក្រុង។
ព្រះអង្គហៅថ្ងៃទាំងនោះថា៖ ជាថ្ងៃវិនិច្ឆ័យទោស ដើម្បីឲ្យសម្រេចតាមសេចក្តីដែលមានចែងទុកក្នុងព្រះគម្ពីរ។
ក្រុងយេរូសាឡិមត្រូវសាសន៍ដទៃជាន់ឈ្លី រហូតដល់ពេលកំណត់។
ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ នឹងមានទីសម្គាល់នៅក្នុងព្រះអាទិត្យ ក្នុងព្រះច័ន្ទ និងក្នុងផ្កាយទាំងប៉ុន្មាននៅលើមេឃ ប្រជាជាតិទាំងអស់នៅលើផែនដី។
ព្រះអង្គសំដៅទៅលើដើមឧទុម្ពរ ពេលណាអ្នករាល់គ្នាឃើញស្លឹកវាលាស់ អ្នករាល់គ្នាដឹងថា រដូវប្រាំង ជិតមកដល់ហើយ។
ផ្ទៃមេឃ និងផែនដីនឹងរលាយបាត់ទៅ។
ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គមិនដែលរលាយបាត់ឡើយ។
ព្រះអង្គរំឭកគេថា៖ កុំបណ្ដោយឲ្យចិត្តអ្នករាល់គ្នាត្រូវវក់វីនឹងគ្រឿងសប្បាយ គ្រឿងស្រវឹង ឬក៏ខ្វល់ខ្វាយអំពីជីវិត។
ព្រះអង្គរំឭកថា៖ ចូរប្រុងស្មារតី និងអធិស្ឋានទូលអង្វរគ្រប់ពេលវេលា ។
1 ពិធីបុណ្យនំបុ័ងឥតមេ ដែលហៅថាបុណ្យរំលងនោះ កាន់តែខិតជិតដល់ហើយ។ 2 ពួកនាយកបូជាចារ្យ និងពួកអាចារ្យពិភាក្សាគ្នារកមធ្យោបាយធ្វើគុតព្រះយេស៊ូ ដ្បិត ពួកគេខ្លាចប្រជាជន។ 3 បន្ទាប់មក សាតាំងបានចូលយូដាសហៅអ៊ីស្ការីយ៉ុត ដែលជាសិស្សម្នាក់ក្នុងក្រុមសិស្សទាំងដប់ពីររូប។ 4 យូដាសបានទៅពិភាក្សាជាមួយពួកនាយកបូជាចារ្យ និងមេក្រុមរក្សាព្រះវិហារ អំពីឧបាយកលក្បត់ដើម្បីចាប់ព្រះយេស៊ូបញ្ជូនទៅពួកគេ។ 5 ពួកលោកទាំងនោះសប្បាយចិត្តណាស់ ហើយព្រមព្រៀងនឹងប្រគល់ប្រាក់ឲ្យគាត់។ 6 យូដាសក៏យល់ព្រម ហើយរកឱកាសល្អ ដើម្បីចាប់ព្រះយេស៊ូ ពេលនៅឆ្ងាយពីបណ្ដាជន។ 7 ថ្ងៃបុណ្យនំបុ័ងឥតមេ ដែលជាថ្ងៃគេត្រូវសម្លាប់កូនចៀមធ្វើយញ្ញបូជា សម្រាប់បុណ្យរំលងក៏មកដល់។ 8 ព្រះយេស៊ូបានចាត់លោកពេត្រុស និងលោកយ៉ូហានឲ្យទៅមុន ដោយមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ចូរទៅរៀបចំពិធីជប់លៀងក្នុងពេលបុណ្យរំលង ដើម្បីឲ្យយើងបរិភោគជុំគ្នា»។ 9 អ្នកទាំងពីរទូលសួរព្រះអង្គថា៖ «តើលោកគ្រូចង់ឲ្យយើងខ្ញុំរៀបចំជប់លៀងនៅកន្លែងណា?»។ 10 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖ «ចូរស្តាប់! ពេលណាអ្នកចូលទៅដល់ក្នុងទីក្រុង អ្នកនឹងជួបបុរសម្នាក់លីក្អមទឹក។ ចូរដើរតាមគាត់រហូតដល់ផ្ទះ រួចចូលទៅមួយគាត់ទៅ។ 11 បន្ទាប់មក ចូរពោលទៅកាន់ម្ចាស់ផ្ទះថា៖ «លោកគ្រូចាត់យើងឲ្យមកសួរអ្នកថា៖ «តើបន្ទប់ជប់លៀងពេលបុណ្យរំលងជាមួយសិស្សនៅឯណា?» 12 ម្ចាស់ផ្ទះនឹងបង្ហាញបន្ទប់មួយយ៉ាងធំ នៅជាន់ខាងលើដែលបានរៀបចំរួចជាស្រេច។ ចូររៀបចំម្ហូបអាហារបុណ្យរំលងនៅក្នុងបន្ទប់នោះចុះ»។ 13 ដូច្នេះ អ្នកទាំងពីរក៏ចេញទៅ ហើយបានឃើញអ្វីៗ ដូចព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលប្រាប់មែន។ បន្ទាប់មក គេរៀបចំម្ហូបអាហារសម្រាប់បុណ្យរំលង។ 14 លុះដល់ពេលកំណត់ហើយ ព្រះអង្គក៏គង់រួមតុជាមួយក្រុមសាវក។ 15 ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅពួកសិស្សថា៖ «ខ្ញុំមានបំណងប្រាថ្នាចង់ទទួលទានអាហារក្នុងឱកាសបុណ្យរំលងនេះ ជាមួយអ្នករាល់គ្នា មុនពេលខ្ញុំរងទុក្ខវេទនា។ 16 ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ខ្ញុំនឹងមិនបរិភោគម្ហូបអាហារបុណ្យរំលងនេះទៀតទេ លុះត្រាតែពិធីបុណ្យនេះបានសម្រេចសព្វគ្រប់ នៅក្នុងព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់»។ 17 បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូយកពែងមួយមកកាន់ ទាំងអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ រួចមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ចូរយកទៅចែកគ្នាពិសាចុះ។ 18 ដ្បិត ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ខ្ញុំនឹងមិនទទួលទានស្រាទំពាំងបាយជូរទៀតឡើយ លុះត្រាតែព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់បានមកដល់»។ 19 បន្ទាប់មក ព្រះអង្គយកនំបុ័ងមកកាន់ ទាំងអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ រួចព្រះអង្គកាច់ប្រទានឲ្យគេទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖ «នេះជារូបកាយខ្ញុំដែលត្រូវបូជាសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា ចូរធ្វើដូច្នេះ ដើម្បីនឹករឭកដល់ខ្ញុំចុះ»។ 20 លុះទទួលទានរួចហើយ ព្រះអង្គយកពែងមកកាន់តាមបែបដដែល ទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖ «នេះជាពែងនៃសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី ចងឡើងដោយសារលោហិតខ្ញុំ ដែលត្រូវបង្ហូរសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា។ 21 ប៉ុន្តែ ចូរស្តាប់ខ្ញុំ។ អ្នកដែលនឹងក្បត់ខ្ញុំក៏នៅរួមតុជាមួយខ្ញុំដែរ។ 22 ដ្បិត បុត្រមនុស្សត្រូវតែស្លាប់ តាមព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ទុកមក។ ប៉ុន្តែ ត្រូវវេទនាហើយអ្នកដែលក្បត់បុត្រមនុស្ស!»។ 23 ពួកសិស្សសួរគ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងចំណោមពួកគេ ចង់ដឹងថាតើនរណានឹងប្រព្រឹត្តដូច្នេះ។ 24 បន្ទាប់មក ក៏មានការជជែកទាស់ទែងគ្នាក្នុងចំណោមពួកសិស្ស ថាតើនរណាមានឋានៈធំជាងគេ។ 25 ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ស្ដេចសាសន៍ដទៃទាំងឡាយតែងតែត្រួតត្រាលើប្រជារាស្ត្រ គឺជាអ្នកកាន់អំណាចលើពួកគេ ហើយត្រូវប្រព្រឹត្តអំពើល្អលើប្រជារាស្រ្តរបស់ខ្លួន។ 26 អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើដូច្នេះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកដែលធំជាងគេក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា គឺត្រូវធ្វើជាអ្នកតូចជាងគេ ហើយត្រូវឲ្យអ្នកដែលធំជាងគេ បម្រើគេវិញ។ 27 តើអ្នកណាធំជាងគេ អ្នកអង្គុយនៅតុ ឬអ្នកបម្រើតុ? តើមិនមែនជាអ្នកដែលអង្គុយនៅតុទេឬអី? ចំណែកឯខ្ញុំ ខ្ញុំនៅកណ្ដាលចំណោមអ្នករាល់គ្នា ខ្ញុំធ្វើជាអ្នកបម្រើអ្នករាល់គ្នា។ 28 ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាស៊ូទ្រាំបន្តនៅជាមួយខ្ញុំជានិច្ច គ្រប់ពេលខ្ញុំជួបការល្បួង។ 29 ខ្ញុំប្រគល់ព្រះរាជ្យមួយឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដូចព្រះបិតាបានប្រគល់មកឲ្យខ្ញុំដែរ 30 ហើយនៅក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ខ្ញុំ អ្នករាល់គ្នាអាចបរិភោគរួមតុជាមួយខ្ញុំ ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងអង្គុយលើបល្ល័ង្ក ដើម្បីវិនិច្ឆ័យកុលសម្ពន្ធទាំងដប់ពីររបស់អ៊ីស្រាអែល។ 31 ស៊ីម៉ូន! ស៊ីម៉ូនអើយ! ចូរប្រយ័ត្នសាតាំងទាមទារសុំរែងអ្នករាល់គ្នា ដូចគេរែងអង្ករ។ 32 ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានអង្វរព្រះជាម្ចាស់ សូមកុំឲ្យអ្នកបាត់ជំនឿឡើយ។ ក្រោយពេលអ្នកប្រែចិត្តមកវិញ ចូរជួយបងប្អូនអ្នកឲ្យមានជំនឿមាំមួនផង»។ 33 លោកពេត្រុសទូលព្រះអង្គថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់! ទូលបង្គំត្រៀមខ្លួនជាស្រេច ទោះបីត្រូវជាប់ឃុំឃាំង ឬត្រូវស្លាប់ទៅជាមួយព្រះអង្គក៏ដោយ»។ 34 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅគាត់ថា៖ «ពេត្រុសអើយ! ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នកថា នៅយប់នេះ មុនមាន់រងាវ អ្នកនឹងបដិសេធបីដងថាមិនស្គាល់ខ្ញុំទេ»។ 35 បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរពួកសិស្សថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមានចាំទេ កាលខ្ញុំចាត់អ្នករាល់គ្នាទៅ ដោយគ្មានថង់ប្រាក់ កាបូប ឬស្បែកជើង តើអ្នករាល់គ្នាមានខ្វះខាតអ្វីទេ?»។ គេទូលថា៖ «យើងខ្ញុំគ្មានខ្វះខាតអ្វីទេ»។ 36 បន្ទាប់មក ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖ «ឥឡូវនេះ អ្នកណាមានថង់ប្រាក់ ត្រូវយកទៅជាមួយ ហើយអ្នកណាមានកាបូប ក៏ត្រូវយកទៅជាមួយដែរ។ ហើយអ្នកដែលគ្មានដាវ ត្រូវលក់អាវធំរបស់ខ្លួន ទិញដាវមួយទៅ។ 37 ដ្បិត ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អ្វីដែលគម្ពីរមានចែងទុកអំពីខ្ញុំ នោះត្រូវតែបានសម្រេចជាក់ជាមិនខាន «បានរាប់លោកទុកដូចជាអ្នកមានទោសឧក្រិដ្ឋ»។ ដ្បិត ហេតុការណ៍ដែលបានទាយទុក ត្រូវតែបានសម្រេចមិនខាន»។ 38 រួចមក ពួកសិស្សទូលព្រះអង្គថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់! មើល៍! យើងមានដាវពីរ»។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលឆ្លើយតបវិញថា៖ «ប៉ុណ្ណឹងគ្រប់គ្រាន់ហើយ»។ 39 ក្រោយពិធីជប់លៀងចប់សព្វគ្រប់ ព្រះយេស៊ូយាងចេញពីផ្ទះនោះ ដូចតាមទម្លាប់ព្រះអង្គត្រូវឆ្ពោះទៅភ្នំដើមអូលីវ ហើយពួកសិស្សក៏នាំគ្នាតាមព្រះអង្គទៅដែរ។ 40 កាលយាងទៅដល់ហើយ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ចូរអធិស្ឋាន ដើម្បីកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាចាញ់ការល្បួងឡើយ»។ 41 ព្រះអង្គក៏យាងទៅឆ្ងាយពីពួកសិស្ស ចម្ងាយប្រហែលគេចោលដុំថ្មមួយទំហឹងដៃ រួចព្រះអង្គលុតជង្គង់ចុះ ទូលអង្វរថា៖ 42 «ឱព្រះបិតាអើយ! ប្រសិនបើព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យ សូមដកយកពែងនៃទុក្ខលំបាកនេះចេញពីទូលបង្គំទៅ។ ប៉ុន្តែ សូមកុំឲ្យសម្រេចតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ គឺសម្រេចតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គវិញ»។ 43 បន្ទាប់មក មានទេវតាមួយរូបចុះពីស្ថានបរមសុខឲ្យព្រះអង្គឃើញ ដើម្បីលើកទឹកចិត្តព្រះអង្គ។ 44 ព្រះយេស៊ូព្រួយចិត្តអន្ទះអន្ទែង ធ្វើឲ្យព្រះអង្គទូលអង្វរកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ រហូតទាល់តែតំណក់ញើសរបស់ព្រះអង្គ ក្លាយជាតំណក់ឈាមស្រក់ចុះដល់ដី។ 45 កាលព្រះអង្គទូលអង្វររួចហើយ ទ្រង់ក្រោកឡើងត្រឡប់ទៅរកពួកសិស្សវិញហើយព្រះអង្គឃើញពួកគេកំពុងដេកលក់ ព្រោះព្រួយចិត្តពេក 46 រួចព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលសួរគេថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាដេកលក់ដូច្នេះ? ចូរក្រោកឡើងអធិស្ឋាន ដើម្បីកុំឲ្យចាញ់ការល្បួង»។ 47 ខណៈពេលព្រះអង្គកំពុងតែមានព្រះបន្ទូលនៅឡើយ មើល បណ្ដាជនមកដល់ នាំមុខដោយឈ្មោះយូដាស ជាសិស្សមួយរូបក្នុងក្រុមសិស្សទាំងដប់ពីរ។ គាត់ចូលមកជិតព្រះយេស៊ូ ហើយថើបព្រះអង្គ 48 ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «យូដាសអើយ! អ្នកក្បត់បុត្រមនុស្សដោយការថើបឬអី?» 49 ពេលពួកអ្នកនៅជុំវិញព្រះយេស៊ូ បានឃើញហេតុការណ៍ ពួកគេទូលសួរព្រះអង្គថា៖ «ព្រះអម្ចាស់! តើយើងខ្ញុំគួរហូតដាវកាប់គេឬ?»។ 50 បន្ទាប់មក សិស្សម្នាក់បានកាប់អ្នកបម្រើរបស់លោកមហាបូជាចារ្យ មួយផ្លែដាវដាច់ស្លឹកត្រចៀកស្ដាំ។ 51 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ប៉ុណ្ណឹងបានហើយ!»។ ព្រះអង្គក៏ពាល់ត្រចៀកបុរសនោះ ហើយគាត់ក៏បានជាដូចដើមវិញ។ 52 បន្ទាប់មក ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅពួកនាយកបូជាចារ្យ មេក្រុមរក្សាព្រះវិហារ និងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យដែលមកចាប់ព្រះអង្គនោះថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមកចាប់ខ្ញុំដោយដាវ និងដំបងដូចជាចាប់ចោរឬ? 53 ពេលខ្ញុំនៅក្នុងព្រះវិហារជាមួយអស់លោករាល់ថ្ងៃ តែអស់លោកពុំបានចាប់ខ្ញុំទេ។ ប៉ុន្តែ ពេលនេះជាពេលម្ចាស់នៃសេចក្ដីងងឹតបញ្ចេញអំណាច»។ 54 ពួកគេចាប់ព្រះយេស៊ូ រួចបណ្ដើរចូលទៅក្នុងដំណាក់របស់លោកមហាបូជាចារ្យ។ ប៉ុន្តែ លោកពេត្រុសដើរតាមព្រះអង្គពីចម្ងាយ។ 55 ក្រោយពេល គេដុតភ្លើងនៅកណ្ដាលទីលាន ហើយអង្គុយជុំវិញ លោកពេត្រុសក៏អង្គុយនៅកណ្ដាលចំណោមពួកគេដែរ។ 56 ស្ត្រីបម្រើម្នាក់ឃើញគាត់អង្គុយនៅមុខពន្លឺភ្លើង នាងក៏សម្លឹងមើលគាត់ហើយពោលថា៖ «ម្នាក់នេះក៏នៅជាមួយព្រះយេស៊ូដែរ»។ 57 បុន្តែ លោកពេត្រុសប្រកែកថា៖ «ទេនាងអើយ ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់គាត់ទេ»។ 58 មួយស្របក់ក្រោយមក មានម្នាក់ទៀតឃើញគាត់ ក៏ពោលថា៖ «អ្នកឯងក៏សិស្សគាត់ម្នាក់ដែរ»។ លោកពេត្រុសឆ្លើយទៅអ្នកនោះថា៖ «អ្នកអើយ! មិនមែនខ្ញុំទេ»។ 59 ប្រហែលមួយម៉ោងក្រោយមក មានបុរសម្នាក់ទៀតទទូចសួរគាត់ថា៖ «អ្នកនេះពិតជានៅជាមួយយេស៊ូមែន ដ្បិតគាត់ជាអ្នកស្រុកកាលីឡេដូចគ្នា»។ 60 ប៉ុន្តែ លោកពេត្រុសឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំមិនដឹងថាអ្នកចង់និយាយអំពីរឿងអ្វីសោះ»។ ភ្លាមនោះ ខណៈពេលលោកពេត្រុសកំពុងតែនិយាយនៅឡើយ ស្រាប់តែមាន់រងាវឡើង។ 61 ព្រះអម្ចាស់បែរព្រះភក្ត្រទតមកលោកពេត្រុស ស្រាប់តែលោកពេត្រុសនឹកឃើញព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គថា៖ «យប់នេះ មុនមាន់រងាវ អ្នកនឹងបដិសេធបីដងថាមិនស្គាល់ខ្ញុំទេ»។ 62 លោកពេត្រុសក៏ចាកចេញពីទីនោះ ហើយយំក្តុកក្តួលជាខ្លាំង។ 63 ពួកអ្នកយាមព្រះយេស៊ូចំអក និងវាយតប់ព្រះអង្គផងដែរ។ 64 គេយកក្រណាត់គ្របព្រះភក្ត្រព្រះអង្គហើយសួរថា៖ «លោកព្យាការី ទាយមើល៍ តើអ្នកណាវាយឯង?»។ 65 រួចគេនិយាយប្រឆាំង និងជេរប្រមាថព្រះអង្គទៀតផង។ 66 កាលនៅពេលថ្ងៃនៅឡើយ ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យរបស់ប្រជាជន ពួកនាយកបូជាចារ្យ និងពួកអាចារ្យជួបជុំគ្នា។ ពួកលោកនាំព្រះយេស៊ូចូលមកឈរនៅខាងមុខក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ 67 រួចសួរព្រះអង្គថា៖ «ប្រាប់យើងមកមើល៍ តើអ្នកជាព្រះគ្រិស្ដ* ឬ?» ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលឆ្លើយថា៖ «បើខ្ញុំប្រាប់អស់លោក ក៏អស់លោកពុំជឿខ្ញុំដែរ 68 ហើយបើខ្ញុំសួរអស់លោកវិញ ក៏អស់លោកមិនឆ្លើយនឹងខ្ញុំដែរ។ 69 ប៉ុន្តែ ចាប់តាំងពេលនេះតទៅ បុត្រមនុស្សនឹងអង្គុយ នៅខាងស្ដាំព្រះជាម្ចាស់ដ៏មានឫទ្ធានុភាព»។ 70 បន្ទាប់មក គេសួរព្រមគ្នាឡើងថា៖ «បើដូច្នេះមែន អ្នកជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬ?»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖ «អស់លោកមានប្រសាសន៍ត្រូវមែន គឺខ្ញុំនេះហើយ»។ 71 គេក៏និយាយឡើងថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាយើងចាំបាច់រកសាក្សី? ដ្បិតយើងបានឮពាក្យរបស់អ្នកនេះផ្ទាល់មាត់តែម្តង»។
នេះជាផ្នែកបន្ទាប់នៃសាច់រឿង។ យូដាសយល់ព្រមក្បត់ព្រះយេស៊ូ។ ខគម្ពីរទាំងនេះផ្តល់ព័ត៌មានសំខាន់អំពីផ្នែកនៃរឿងនេះ។
ពាក្យនេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះ ដើម្បីណែនាំផ្នែកថ្មីនៃសាច់រឿង។
ពិធីបុណ្យនេះត្រូវបានគេហៅតាមឈ្មោះនេះ ព្រោះក្នុងអំឡុងពិធីបុណ្យនេះជនជាតិយូដាមិនបានបរិភោគនំប៉័ង ដែលដាក់មេឡើយ។ “ ពិធីបុណ្យដែលពួកគេនឹងបរិភោគនំបុ័ងឥតមេ”
"ជិតរួចរាល់ហើយដើម្បីចាប់ផ្តើម"
ពួកបូជាចារ្យ និងពួកអាចារ្យគ្មានសិទ្ធិអំណាចដើម្បីសម្លាប់ព្រះយេស៊ូទេ តែពួកគេសង្ឃឹមថានឹងធ្វើឲ្យអ្នកដទៃសម្លាប់ព្រះអង្គ។ "តើពួកគេអាចធ្វើឲ្យព្រះយេស៊ូត្រូវគេធ្វើគុត" ឬ "របៀបដែលពួកគេអាចធ្វើឲ្យនរណាម្នាក់សម្លាប់ព្រះយេស៊ូ"
អាចមានន័យថា ១) "ខ្លាចអ្វីដែលប្រជាជនអាចធ្វើបាន" ឬ ២) "ខ្លាចថាប្រជាជននឹងតែងតាំងព្រះយេស៊ូជាស្តេច"
នេះជាការចាប់ផ្តើមនៃសកម្មភាពនៅក្នុងផ្នែកនៃរឿងនេះ។
នេះប្រហែលជាស្រដៀងនឹងការចូលរបស់អារក្ស។
"មេដឹកនាំរបស់បូជាចារ្យ"
"មន្រ្តីឆ្មាំព្រះវិហារ"
"របៀបដែលគាត់នឹងជួយពួកគេ ក្នុងការចាប់ខ្លួនព្រះយេស៊ូ"
«ពួកនាយកបូជាចារ្យ និងពួកមេក្រុមការពារព្រះវិហារ»
"ដើម្បីឲ្យលុយយូដាស"
"យល់ព្រម"
នេះជាសកម្មភាព ដែលកំពុងបន្តបន្ទាប់ពីផ្នែកនៃរឿងនេះចប់។
"ដើម្បីជួយពួកគេចាប់ព្រះយេស៊ូ"
"ឯកជន" ឬ "នៅពេលគ្មានហ្វូងមនុស្សនៅជុំវិញព្រះអង្គ"
នេះជាផ្នែកបន្ទាប់នៃសាច់រឿង។ ព្រះយេស៊ូចាត់ពេត្រុស និងយ៉ូហានឲ្យទៅរៀបចំសម្រាប់បុណ្យចម្លង។ ខ៧ ផ្តល់ព័ត៌មានអំពីការកំណត់សាច់រឿង។
"ថ្ងៃនៃនំបុ័ងឥតមេ" ។ នេះជាថ្ងៃដែលជនជាតិយូដាយកនំប៉័ងឥតមេចេញពីផ្ទះ។ បន្ទាប់មក ពួកគេនឹងប្រារព្ធពិធីបុណ្យនំបុ័ងឥតមេ រយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃ។
គ្រួសារ ឬក្រុមនីមួយៗនឹងសម្លាប់កូនចៀម ហើយបរិភោគជាមួយគ្នា ដូច្នេះកូនចៀមជាច្រើនត្រូវបានសម្លាប់។ អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ មនុស្សត្រូវសម្លាប់កូនចៀមសម្រាប់អាហារបុណ្យចម្លង»
នេះជាពាក្យទូទៅមានន័យថា "ត្រៀមខ្លួន" ។ ព្រះយេស៊ូមិនចាំបាច់ប្រាប់ពេត្រុសនិងយ៉ូហាន ឲ្យធ្វើម្ហូបទាំងអស់នោះទេ។
ព្រះយេស៊ូរួមទាំងពេត្រុសនិងយ៉ូហាន នៅពេលទ្រង់់បានមានបន្ទូល "យើង" ។ ពេត្រុសនិងយ៉ូហានជាផ្នែកមួយនៃក្រុមសិស្សដែលនឹងបរិភោគអាហារ។
ពាក្យថា "យើង" មិនរាប់បញ្ចូលព្រះយេស៊ូទេ។ ព្រះយេស៊ូនឹងមិនមែនជាសមាជិកក្រុម ដែលរៀបចំអាហារទេ។
"ធ្វើការត្រៀមលក្ខណៈសម្រាប់អាហារ" ឬ "រៀបចំអាហារ"
"ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅលោកពេត្រុសនិងលោកយ៉ូហាន"
ព្រះយេស៊ូបានប្រើពាក្យនេះ ដើម្បីប្រាប់ពួកគេឲ្យយកចិត្ដទុកដាក់ និងធ្វើអ្វីដែលទ្រង់មានបន្ទូល។
"អ្នកនឹងឃើញបុរសម្នាក់កាន់ក្អមទឹក"
"យកក្អមជាមួយទឹកនៅក្នុងនោះ" ។ គាត់ប្រហែលជាបានកាន់អមនៅលើស្មារបស់គាត់។
"ចូរដើរតាមគាត់ហើយចូលទៅក្នុងផ្ទះ"
នេះចាប់ផ្តើមដកស្រង់ផ្ទាល់ ដោយព្រះយេស៊ូប្រាប់ពួកសិស្សនូវអ្វីៗ ដែលពួកគេគួរនិយាយ។ យូឌីប៊ីបង្ហាញការនេះដោយដកស្រង់ដោយប្រយោល៖ "គ្រូរបស់យើងប្រាប់យើងឲ្យបង្ហាញ"
នេះសំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូ។
"បរិភោគអាហារបុណ្យចម្លង"
ព្រះយេស៊ូបន្ដផ្ដល់ការណែនាំដល់ពេត្រុសនិងយ៉ូហាន។
"ម្ចាស់ផ្ទះនឹងបង្ហាញអ្នក"
"បន្ទប់នៅជាន់ខាងលើ។ " បើសហគមន៍របស់អ្នកមិនមានផ្ទះ ដែលមានបន្ទប់នៅខាងលើបន្ទប់ផ្សេងទៀតទេអ្នកប្រហែលជាត្រូវពិចារណា ពីរបៀបពិពណ៌នាអំពីអគារនៅក្នុងទីក្រុង។
"ដូច្នេះពេត្រុសនិងយ៉ូហានបានទៅ"
នេះជាព្រឹត្តិការណ៍បន្ទាប់នៅក្នុងផ្នែកនៃសាច់រឿងអំពីបុណ្យចម្លង។ ព្រះយេស៊ូនិងសិស្សរបស់ព្រះអង្គកំពុងអង្គុយបរិភោគអាហារបុណ្យចម្លង។
"ដល់ពេលត្រូវទទួលទានអាហារ"
"ព្រះយេស៊ូបានអង្គុយចុះ"
"ខ្ញុំចង់បានខ្លាំងណាស់"
ព្រះយេស៊ូកំពុងតែសំដៅទៅលើការសោយទិវង្គតរបស់ទ្រង់។ ពាក្យថា“ រងទុក្ខ” នៅទីនេះសំដៅទៅលើបទពិសោធន៍ ដែលពិបាក ឬឈឺចាប់មិនធម្មតា។
ព្រះយេស៊ូប្រើឃ្លានេះដើម្បីបញ្ជាក់ពីសារៈសំខាន់នៃអ្វីដែលទ្រង់នឹងមានបន្ទូលបន្ទាប់។
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ អាចមានន័យថា ១) រហូតដល់គោលបំណងនៃពិធីបុណ្យចម្លងបានសម្រេច។ “ ដរាបណាព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់បំពេញវា” ឬ“ ដរាបណាព្រះជាម្ចាស់បានសម្រេចគោលបំណង នៃពិធីបុណ្យចម្លង” ឬ ២“ ដរាបណាយើងប្រារព្ធពិធីបុណ្យចម្លងចុងក្រោយ”
"លើកស្រាមួយកែវ"
"នៅពេលទ្រង់បានថ្លែងអំណរព្រះគុណដល់ព្រះជាម្ចាស់"
"ទ្រង់បាននិយាយទៅកាន់ពួកសាវ័ករបស់ព្រះអង្គ"
ពួកគេត្រូវចែកចាយខ្លឹមសារនៃពែង មិនមែនជាពែងខ្លួនឯងទេ។ “ ចែកស្រានៅក្នុងពែងក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា” ឬ“ អ្នករាល់គ្នាផឹកស្រាខ្លះពីពែង”
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើដើម្បីបញ្ជាក់ពីសារៈសំខាន់នៃអ្វី ដែលព្រះយេស៊ូនឹងមានបន្ទូលបន្ទាប់។
សំដៅទៅលើទឹកផ្លែឈើ ដែលច្របាច់ចេញពីទំពាំងបាយជូរ ដុះលើដើមទំពាំងបាយជូរ។ ស្រាត្រូវបានផលិតចេញពីទឹកទំពាំងបាយជូរ។
"រហូតដល់ព្រះជាម្ចាស់តាំងព្រះរាជ្យរបស់ទ្រង់" ឬ "រហូតដល់ព្រះអង្គគ្រប់គ្រងក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ទ្រង់"
នំប៉័ងនេះពុំមានមេនៅក្នុងនោះទេ ដូច្នេះវាមានរាងសំប៉ែត។
"ទ្រង់បានហែកវាចេញ" ឬ "ទ្រងកាច់ជាដុំ" ។ ទ្រង់ប្រហែលជាបានចែកជាពីរចំណែក ឬទ្រង់អាចបែងចែកជាពីរចំណែក ហើយប្រគល់ទៅឲ្យពួកសាវ័កចែកគ្នា។ បើអាចធ្វើបាន សូមប្រើការបញ្ចេញមតិដែលអាចអនុវត្តបានចំពោះស្ថានភាពទាំងពីរនេះ។
អាចមានន័យថា ១) "នំប៉័ងនេះជារូបកាយខ្ញុំ" និង ២) "នំប៉័ងនេះតំណាងឲ្យរូបកាយខ្ញុំ" ។
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "រូបកាយរបស់ខ្ញុំដែលខ្ញុំនឹងផ្តល់ឲ្យអ្នក" ឬ "រូបកាយរបស់ខ្ញុំដែលខ្ញុំនឹងលះបង់សម្រាប់អ្នក"
"ញ៉ាំនំបុ័ងនេះ"
"ដើម្បីចងចាំខ្ញុំ"
ពាក្យថា ពែងសំដៅទៅលើស្រានៅក្នុងពែង។ "ស្រានៅក្នុងពែងនេះ" ឬ "ពែងនៃស្រានេះ"
សម្ពន្ធមេត្រីថ្មីនេះនឹងចូលជាធរមាន នៅពេលឈាមរបស់ទ្រង់ត្រូវបានបង្ហូរ។ "សម្ពន្ធមេត្រីថ្មីនឹងត្រូវបានចងឡើងតាមរយៈឈាមរបស់ខ្ញុំ"
ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលអំពីមរណភាពរបស់ព្រះអង្គ ដោយសំដៅទៅលើឈាម ដែលទ្រង់បានបង្ហូរ។ “ ឈាមរបស់ខ្ញុំ ដែលត្រូវបានបង្ហូរក្នុងសេចក្ដីស្លាប់ សម្រាប់អ្នករាល់គ្នា” ឬ“ ឈាមរបស់ខ្ញុំដែលនឹងហូរចេញពីរបួសរបស់ខ្ញុំសម្រាប់អ្នក ពេលខ្ញុំស្លាប់”
ព្រះយេស៊ូបន្ដមានបន្ទូលទៅសាវ័ករបស់ព្រះអង្គ។
"អ្នកដែលក្បត់ខ្ញុំ"
ត្បិតបុត្រមនុស្សនឹងត្រូវស្លាប់ឬ“ ដ្បិតបុត្រមនុស្សនឹងត្រូវស្លាប់”
ព្រះយេស៊ូកំពុងតែនិយាយអំពីអង្គទ្រង់ ជាបុរសទីបី។ "ខ្ញុំជាបុត្រមនុស្ស"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "ដូចដែលព្រះអង្គបានកំណត់" ឬ "ដូចដែលព្រះអង្គបានគ្រោងទុក"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "ប៉ុន្ដែវេទនាដល់អ្នកណា ដែលក្បត់បុត្រមនុស្ស!" ប៉ុន្ដែអ្នកដែលនាំគេមកចាប់បុត្រមនុស្ស នឹងត្រូវវេទនាជាមិនខាន។
"បន្ទាប់មកពួកសាវ័កបានចាប់ផ្តើមប្រកែកគ្នាក្នុងចំណោមពួកគេ"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ “ មនុស្សនឹងគិតថាសំខាន់បំផុត”
«ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកសាវ័ក»
"គ្រប់គ្រងយ៉ាងសាហាវលើពួកសាសន៍ដទៃ" ឬ "ចូលចិត្តប្រើអំណាចលើពួកគេ"
ប្រជាជនប្រហែលជាមិនបានគិតថា មេដឹកនាំទាំងនោះជាមនុស្ស ដែលធ្វើល្អចំពោះប្រជាជនរបស់ពួកគេទេ។ "ចូលចិត្តហៅ" ឬ "ហៅខ្លួនឯង"
ព្រះយេស៊ូបន្ដបង្រៀនពួកសាវ័ករបស់ទ្រង់។
"អ្នកមិនគួរធ្វើដូច្នេះទេ"
មនុស្សចាស់ត្រូវបានគេគោរពនៅក្នុងវប្បធម៌នោះ។ មេដឹកនាំជាធម្មតាមនុស្សវ័យចំណាស់ ហើយត្រូវបានគេហៅថា "មនុស្សចាស់" ។ អ្នកដែលក្មេងជាងគេ ប្រហែលជាដឹកនាំតូចជាងគេ ហើយសំខាន់បំផុត។ "មិនសំខាន់"
"អ្នកបម្រើ"
នេះភ្ជាប់បទបញ្ជារបស់ព្រះយេស៊ូនៅក្នុងខ២៦ ជាមួយនឹងខ២៧ ទាំងមូល។ មានន័យថា មនុស្សដែលសំខាន់បំផុតគួរតែបម្រើ ពីព្រោះព្រះយេស៊ូជាអ្នកបម្រើ។
"សម្រាប់អ្នកណាសំខាន់ជាង ... បម្រើ?" ព្រះយេស៊ូប្រើសំណួរនេះ ដើម្បីចាប់ផ្ដើមពន្យល់ពួកសាវ័កដែលពិតជាអស្ចារ្យ។ "ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នកគិតអំពីអ្នកណាធំជាង ... បម្រើ"
"អ្នកដែលកំពុងបរិភោគ"
ព្រះយេស៊ូប្រើសំណួរមួយទៀត ដើម្បីបង្រៀនសិស្ស។ "ជាការពិតអ្នកដែលអង្គុយនៅតុ គឺសំខាន់ជាងអ្នកបម្រើទៅទៀត!"
"ប៉ុន្តែខ្ញុំកំពុងបម្រើអ្នក" ។ ពាក្យថា "នៅឡើយទេ" គឺនៅទីនេះ ពីព្រោះវាមានភាពផ្ទុយគ្នារវាងអ្វី ដែលមនុស្សនឹងរំពឹងថា ព្រះយេស៊ូធ្វើនិងអ្វីដែលទ្រង់ពិតជាមានលក្ខណៈ។
"បាននៅជាមួយខ្ញុំ ឆ្លងកាត់ការតស៊ូ"
ភាសាខ្លះប្រហែលជាត្រូវផ្លាស់ប្តូរលំដាប់។ "ដូចបិតាខ្ញុំបានប្រគល់ព្រះរាជ្យដល់ខ្ញុំ ខ្ញុំប្រគល់ឲ្យអ្នកដែរ"
"ខ្ញុំតែងតាំងអ្នកឲ្យធ្វើជាអ្នកគ្រប់គ្រង ក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់" ឬ "ខ្ញុំឲ្យអ្នកមានអំណាចគ្រប់គ្រងលើព្រះរាជ្យ" ឬ "ខ្ញុំនឹងតែងតាំងអ្នកឲ្យធ្វើជាស្តេច"
«ដូចព្រះបិតាខ្ញុំបានប្រគល់អំណាចឲ្យ ខ្ញុំគ្រប់គ្រងជាស្ដេចក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ទ្រង់»
ស្តេចគង់លើបល្ល័ង្ក។ ការគង់លើបល្ល័ង្កគឺជានិមិត្តរូបនៃការគ្រប់គ្រង។ "អ្នកនឹងធ្វើការជាស្តេច" ឬ "អ្នកនឹងធ្វើការងាររបស់ស្តេច"
ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលដោយផ្ទាល់ទៅស៊ីម៉ូន។
ព្រះយេស៊ូហៅឈ្មោះរបស់លោកពីរដង ដើម្បីបង្ហាញថាអ្វីដែលទ្រង់នឹងមានបន្ទូលទៅកាន់លោក គឺសំខាន់ណាស់។
ពាក្យ "អ្នក" សំដៅទៅលើសាវ័កទាំងអស់។ ភាសាដែលមានទម្រង់ផ្សេងគ្នានៃ "អ្នក" គួរតែប្រើទម្រង់ពហុវចនៈ។
មានន័យថា សាតាំងចង់សាកល្បងពួកសិស្សដើម្បីរកកំហុស។ "សាកល្បងអ្នកដូចជាមាននរណាម្នាក់ហុចគ្រាប់ធញ្ញជាតិឆ្លងកាត់កន្ត្រង"
ពាក្យ "អ្នក" នៅទីនេះសំដៅលើស៊ីម៉ូន។ ភាសាដែលមានទម្រង់ផ្សេងៗគ្នា អ្នកគួរតែប្រើទម្រង់ឯកវចនៈ។
អាចបញ្ជាក់នៅក្នុងទម្រង់វិជ្ជមាន។ "អ្នកនឹងបន្តមានជំនឿ" ឬ "អ្នកនឹងបន្តទុកចិត្តខ្ញុំ"
"បន្ទាប់ពីអ្នកចាប់ផ្តើមតាមខ្ញុំម្តងទៀត" ឬ "បន្ទាប់ពីអ្នកចាប់ផ្តើមបម្រើខ្ញុំម្តងទៀត"
"លើកទឹកចិត្តបងប្អូនរបស់អ្នកឲ្យរឹងមាំ នៅក្នុងជំនឿរបស់ពួកគេ" ឬ "ជួយបងប្អូនរបស់អ្នកឲ្យជឿលើខ្ញុំ"
សំដៅទៅលើពួកសិស្សផ្សេងទៀត។ "អ្នករូមជឿរបស់អ្នក" ឬ "សិស្សផ្សេងទៀត"
លំដាប់ផ្នែកនៃខគម្ពីរអាចត្រូវបានបញ្ច្រាសវិញ: "អ្នកនឹងបដិសេធបីដងថា អ្នកមិនស្គាល់ខ្ញុំមុនពេលមាន់រងាវនៅថ្ងៃនេះ" ។
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់វិជ្ជមាន។ "មាន់នឹងរងាវបន្ទាប់ពីអ្នកបដិសេធ"
នៅទីនេះ ការរងាវរបស់សត្វមាន់សំដៅទៅលើពេលវេលាជាក់លាក់។ មាន់រងាវមុនពេលព្រះអាទិត្យរះ នៅពេលព្រឹក។ ដូច្នេះនេះសំដៅទៅលើព្រឹកព្រលឹម។
ថ្ងៃថ្មីរបស់ជនជាតិយូដាចាប់ផ្តើមរាប់នៅពេលថ្ងៃលិច។ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូល បន្ទាប់ពីព្រះអាទិត្យលិច។ មុនមាន់រងាវ។ ពេលព្រឹកគឺជាផ្នែកមួយនៃ "ថ្ងៃនេះ" ។ "យប់នេះ" ឬ "ពេលព្រឹក"
ព្រះយេស៊ូបង្វែរការចាប់អារម្មណ៍របស់ទ្រង់ ទៅមានបន្ទូលទៅកាន់សិស្សទាំងអស់វិញ។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំណួរដើម្បីជួយពួកសាវ័កឲ្យចាំថាតើ ប្រជាជនបានផ្គត់ផ្គង់ពួកគេយ៉ាងដូចម្តេច នៅពេលពួកគេធ្វើដំណើរ។ "ចាំថាពេលណា ... អ្នកមានអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកត្រូវការ"
ព្រះយេស៊ូកំពុងមានបន្ទូលជាមួយសាវ័ករបស់ទ្រង់។ ដូច្នេះ ភាសាដែលមានទម្រង់ផ្សេងគ្នានៃ "អ្នក" គួរតែប្រើទម្រង់ពហុវចនៈ។
កាបូបគឺជាកាបូបសម្រាប់ដាក់លុយ។ នៅទីនេះវាត្រូវបានប្រើដើម្បីសំដៅទៅលើ "លុយ" ។
"កាបូបរបស់អ្នកដំណើរ" ឬ "កាបូបអាហារ"
អាចមានប្រយោជន៍ដល់ទស្សនិកជនមួយចំនួន ដើម្បីរួមបញ្ចូលបន្ថែមទៀតអំពីការសន្ទនានេះ។ "យើងមិនខ្វះអ្វីទាំងអស់" ឬ "យើងមានអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលយើងត្រូវការ"
ព្រះយេស៊ូមិនបានសំដៅទៅលើបុគ្គលជាក់លាក់ ដែលមិនមានដាវទេ។ "ប្រសិនបើអ្នកណាមិនមានដាវគាត់គួរតែលក់អាវធំរបស់គាត់"
"អាវធំ" ឬ "សម្លៀកបំពាក់ក្រៅ"
ព្រះយេស៊ូបញ្ចប់ការនិយាយជាមួយពួកសិស្ស។
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "អ្វីដែលព្យាការីបានសរសេរអំពីខ្ញុំនៅក្នុងបទគម្ពីរ"
ពួកសាវ័កនឹងយល់ថា ព្រះអង្គនឹងធ្វើឲ្យអ្វីៗទាំងអស់ ដែលបានសរសេរក្នុងគម្ពីរបានសម្រេច។ “ ព្រះអង្គនឹងបំពេញ” ឬ“ ព្រះអង្គនឹងធ្វើឲ្យកើតមាន”
នៅទីនេះ ព្រះយេស៊ូកំពុងដកស្រង់បទគម្ពីរ។ អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "មនុស្សបានចាត់ទុកគាត់ជាមនុស្សខុសច្បាប់ម្នាក់"
"អ្នកដែលរំលោភច្បាប់" ឬ "ឧក្រិដ្ឋជន"
អាចមានន័យថា ១)“ ចំពោះអ្វីដែលព្យាការីបានទាយអំពីខ្ញុំគឺនឹងត្រូវកើតឡើង” ឬ ២)“ សម្រាប់ជីវិតខ្ញុំកំពុងតែឈានដល់ទីបញ្ចប់”
សំដៅទៅលើយ៉ាងហោចណាស់សាវ័កទាំងពីររបស់ព្រះយេស៊ូ។
អាចមានន័យថា ១)“ នោះគឺជាដាវគ្រប់គ្រាន់” ឬ ២)“ នោះគឺជាការនិយាយគ្រប់គ្រាន់អំពីបញ្ហានេះ” ។ ពេលព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា ពួកគេគួរទិញដាវ ទ្រង់កំពុងប្រាប់ពួកគេអំពីគ្រោះថ្នាក់ ដែលពួកគេនឹងប្រឈមមុខ។ ទ្រង់ប្រហែលជាមិនចង់ឲ្យពួកគេទិញដាវ និងប្រយុទ្ធទេ។
នេះគឺជាផ្នែកបន្ទាប់នៃសាច់រឿង។ ព្រះយេស៊ូយាងទៅភ្នំដើមអូលីវដើម្បីអធិស្ឋាន។
សំដៅទៅលើការបញ្ចប់អាហារបុណ្យចម្លង។
"អ្នកមិនត្រូវបានល្បួង" ឬ "គ្មានអ្វីល្បួងអ្នកហើយឲ្យអ្នកធ្វើបាបនោះឡើយ"
"អំពីចម្ងាយដែលនរណាម្នាក់អាចគប់ដុំថ្មដល់។ " "ចម្ងាយខ្លី" ឬជាមួយការវាស់ស្ទង់ប៉ាន់ស្មានដូចជា "ប្រហែលសាមសិបម៉ែត្រ"
ព្រះយេស៊ូនឹងទទួលទោសពីកំហុសរបស់មនុស្សគ្រប់រូប នៅលើឈើឆ្កាង។ ទ្រង់អធិស្ឋានទៅបិតាទ្រង់ដោយសួរថា តើមានវិធីផ្សេងទេ។
នេះជាងារដ៏សំខាន់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់។
ព្រះយេស៊ូសំដៅទៅលើការរងទុក្ខ ដែលទ្រង់ហៀបនឹងស៊ូទ្រាំដូចជាពែងដែលនឹងផឹក។ “ ដកយកពែងនៃទុក្ខវេទនានេះចេញឆ្ងាយពីទូលបង្គំ” ឬ“ ដកយកការរងទុក្ខនេះចេញពីទូលបង្គំ” ឬ“ ជួយសង្គ្រោះទូលបង្គំពីការរងទុក្ខបែបនេះ”
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ “ ទោះយ៉ាងណាត្រូវធ្វើអ្វីតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះអង្គ ជាជាងធ្វើអ្វីដែលទូលបង្គំ”
«បានលេចមកឯព្រះយេស៊ូ»
"លើកទឹកចិត្តព្រះអង្គ"
"ទ្រង់រងទុក្ខវេទនាយ៉ាងខ្លាំង ហើយដូច្នេះទ្រង់បានអធិស្ឋាន"
"ទ្រង់បានអធិស្ឋានកាន់តែខ្លាំងឡើង"
"ញើសរបស់ទ្រង់បានធ្លាក់ចុះដល់ដីដូចជាតំណក់ឈាមជាច្រើន"
"ពេលព្រះយេស៊ូក្រោកឡើង ក្រោយពេលអធិស្ឋាន" ឬ "បន្ទាប់ពីអធិស្ឋានព្រះយេស៊ូក៏ក្រោកឡើង"
"ឃើញថា ពួកគេកំពុងដេក ព្រោះពួកគេនឿយហត់ពីភាពក្រៀមក្រំ"
អាចមានន័យថា ១) "ខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលដែលអ្នកពេលនេះ" ឬ ២) "អ្នកមិនគួរដេកលក់ទេឥឡូវនេះទេ!"
"ដូច្នេះអ្នកនឹងមិនត្រូវបានល្បួង" ឬ "ដើម្បីកុំឲ្យមានអ្វីមកបញ្ឆោតអ្នក ហើយបណ្តាលឲ្យអ្នកធ្វើបាប"
ពាក្យថា “មើល” ដាស់តឿនយើងទៅក្រុមថ្មីមួយនៅក្នុងរឿង។ ភាសារបស់អ្នកអាចមានវិធីធ្វើបែបនេះ។ "មានហ្វូងមនុស្សដែលបានបង្ហាញខ្លួន"
យូដាសកំពុងបង្ហាញមនុស្សនៅឯកន្លែង ដែលព្រះយេស៊ូគង់នៅ។ គាត់មិនបានប្រាប់ហ្វូងមនុស្សពីអ្វីដែលត្រូវធ្វើទេ។ "នាំពួកគេទៅរកព្រះយេស៊ូ"
"ដើម្បីស្វាគមន៍ទ្រង់ដោយការថើប" ឬ "ដើម្បីស្វាគមន៍ទ្រង់ដោយថើបព្រះអង្គ" ។ នៅពេលបុរសស្វាគមន៍បុរសដទៃទៀត ដែលជាក្រុមគ្រួសារ ឬមិត្តភក្តិ ពួកគេនឹងថើបពួកគេលើថ្ពាល់តែមួយ ឬថ្ពាល់ទាំងពីរ។ បើអ្នកអានរបស់អ្នកមានការខ្មាសអៀនក្នុងការនិយាយថា បុរសម្នាក់ថើបបុរសម្នាក់ទៀត អ្នកអាចបកប្រែវាតាមរបៀបទូទៅបន្ថែមទៀត: "ដើម្បីផ្តល់ឲ្យគាត់នូវការស្វាគមន៍ដ៏រាក់ទាក់"
ព្រះយេស៊ូប្រើសំណួរដើម្បីស្ដីបន្ទោសយូដាសពីការក្បត់ទ្រង់ដោយការថើប។ ជាធម្មតាការថើបគឺជាសញ្ញានៃសេចក្តីស្រឡាញ់។ "វាជាការថើប ដែលអ្នកកំពុងប្រើដើម្បីក្បត់បុត្រមនុស្ស!"
ព្រះយេស៊ូកំពុងប្រើពាក្យនេះដើម្បីសំដៅទៅលើអង្គទ្រង់ផ្ទាល់។ "ខ្ញុំជាបុត្រមនុស្ស"
សំដៅទៅលើសិស្សព្រះយេស៊ូ។
សំដៅទៅលើពួកបូជាចារ្យនិងទាហានដែលមកចាប់ព្រះយេស៊ូ។
“ តយុទ្ធនឹងពួកគេដោយដាវ”
"សិស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមសិស្សទាំងអស់"
«បានប្រហារអ្នកបម្រើរបស់នាយកបូជាចារ្យដោយដាវ»
នេះមានន័យថា "កុំធ្វើអ្វីទៀត!"
«បានពាល់អ្នកបម្រើ ដែលត្រចៀករបស់គាត់ត្រូវបានកាត់ចោល»
"តើអ្នកចេញមកដោយដាវ និងដំបង ពីព្រោះអ្នកគិតថាខ្ញុំជាចោរប្លន់ឬ?" ព្រះយេស៊ូប្រើសំណួរនេះដើម្បីស្តីបន្ទោសមេដឹកនាំជនជាតិយូដា។ “ អ្នកដឹងថា ខ្ញុំមិនមែនជាចោរប្លន់ទេ តែអ្នកចេញមករកខ្ញុំដោយកាន់ដាវ និងដំបង”
"ខ្ញុំបានស្ថិតនៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់ថ្ងៃ"
មានតែបូជាចារ្យទេដែលចូលព្រះវិហារ។ "នៅក្នុងទីធ្លាព្រះវិហារ" ឬ "នៅព្រះវិហារ"
ឃ្លានេះសំដៅទៅលើមនុស្ស ដែលមានអំណាចលើពួកសិស្ស។ "ចាប់ខ្លួនខ្ញុំ"
"ពេលវេលារបស់អ្នក" ឬ "ពេលវេលារបស់អ្នកដើម្បីធ្វើសកម្មភាព"
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការនិយាយឡើងវិញ នូវពេលវេលា។ "និងពេលវេលានៃសិទ្ធិអំណាចនៃភាពងងឹត"
សំដៅទៅលើអ្នកគ្រប់គ្រងអាក្រក់ គឺសាតាំង។ "ពេលវេលានៃអ្នកគ្រប់គ្រងនៃភាពងងឹត" ឬ "ពេលវេលាសម្រាប់សាតាំងធ្វើសកម្មភាព"
«នាំព្រះយេស៊ូទៅឆ្ងាយពីសួនច្បារ ដែលពួកគេបានចាប់ព្រះអង្គ»
"ចូលទីធ្លាផ្ទះរបស់មហាបូជាចារ្យ"
មនុស្សមួយចំនួនបានបង្កាត់ភ្លើង»។ ភ្លើងនេះគឺដើម្បីធ្វើឲ្យប្រជាជនមានភាពកក់ក្តៅ នៅពេលយប់ត្រជាក់។ "មនុស្សមួយចំនួនបានចាប់ផ្តើមបង្កាត់ភ្លើង ដើម្បីរក្សាភាពកក់ក្តៅ"
នេះជាទីធ្លានៅផ្ទះរបស់មហាបូជាចារ្យ។ វាមានជញ្ជាំងព័ទ្ធជុំវិញ តែគ្មានដំបូលទេ។
"រួមគ្នាជាមួយពួកគេ"
"ក្រឡេកមើលទៅពេត្រុស ហើយនិយាយទៅកាន់មនុស្សផ្សេងទៀតនៅក្នុងទីធ្លាថា"
ស្ដ្រីនោះកំពុងតែប្រាប់ប្រជាជនថា ពេត្រុសកំពុងនៅជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូ។ នាងប្រហែលជាមិនស្គាល់ឈ្មោះរបស់ពេត្រុសទេ។
"ប៉ុន្តែពេត្រុសបាននិយាយថា វាមិនពិតទេ"
ពេត្រុសមិនស្គាល់ឈ្មោះរបស់ស្ត្រីនោះទេ។ គាត់មិនបានប្រមាថមើលងាយនាង ដោយហៅនាងថា "ស្ត្រី" ។ បើមនុស្សគិតថា គាត់កំពុងជេរប្រមាថនាងអ្នកអាចប្រើវិធី ដែលអាចទទួលយកបានសម្រាប់វប្បធម៌របស់អ្នក ដែលបុរសនិយាយជាមួយស្ត្រី គាត់មិនស្គាល់ ឬអ្នកមិនបាច់ប្រើពាក្យនេះ។
"អ្នកគឺជាសិស្សម្នាក់របស់ព្រះយេស៊ូដែរ"
ពេត្រុសមិនដឹងឈ្មោះបុរសនោះទេ។ គាត់មិនត្រូវបានគេជេរប្រមាថគាត់ទេ ដោយហៅគាត់ថា "អ្នកអើយ"។ បើមនុស្សគិតថាគាត់កំពុងជេរប្រមាថគាត់អ្នកអាចប្រើវិធីដែលអាចទទួលយកបានសម្រាប់វប្បធម៌របស់អ្នក បុរសនិយាយជាមួយបុរសឯទៀត ដែលគាត់មិនស្គាល់ឬមិនបាច់ប្រើពាក្យនេះទេ។
"បាននិយាយដោយទទូច" ឬ "បាននិយាយខ្លាំង ៗ "
នៅទីនេះ "បុរសនេះ" សំដៅទៅលើពេត្រុស។ អ្នកនិយាយប្រហែលជាមិនស្គាល់ឈ្មោះរបស់ពេត្រុសទេ។
បុរសនេះប្រហែលជាអាចដឹងថា ពេត្រុសមកពីស្រុកកាលីឡេ តាមបៀបគាត់និយាយ។
ពេត្រុសមិនដឹងឈ្មោះបុរសនោះទេ។ គាត់មិនត្រូវបានគេជេរប្រមាថគាត់ទេ ដោយហៅគាត់ថា "អ្នក" ។ បើមនុស្សគិតថា គាត់កំពុងជេរប្រមាថគាត់អ្នកអាចប្រើវិធី ដែលអាចទទួលយកបានសម្រាប់វប្បធម៌របស់អ្នក បុរសនិយាយជាមួយបុរសដែលគាត់មិនស្គាល់ ឬអ្នកមិនបាច់ប្រើពាក្យនេះទេ។ សូមមើលការបកប្រែនៅក្នុងជំពូក២២ ខ៥៦ ។
"ខ្ញុំមិនដឹងថាអ្នកកំពុងនិយាយអ្វីទេ" ។ ការបញ្ចេញមតិនេះមានន័យថា ពេត្រុសមិនយល់ស្របនឹងបុរសនោះទេ។ "អ្វីដែលអ្នកបាននិយាយ គឺមិនពិតទាល់តែសោះ" ឬ "អ្វីដែលអ្នកនិយាយ គឺមិនពិតទាំងស្រុង"
"ខណៈពេលដែលពេត្រុសកំពុងនិយាយ"
មាន់រងាវមុនពេលព្រះអាទិត្យរះ នៅពេលព្រឹក។ សូមមើលពីរបៀបបកប្រែឃ្លាស្រដៀងគ្នានៅក្នុងជំពូក២២ ខ៣៣ ។
"ព្រះអម្ចាស់ងាកមកមើលលោកពេត្រុស"
ពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូនៅទីនេះត្រូវបានប្រើ ដើម្បីយោងទៅអ្វីគ្រប់យ៉ាង ដែលទ្រង់បានមានបន្ទូល។ “សម្តីរបស់ព្រះយេស៊ូ” ឬ“ អ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូល”
មាន់រងាវមុនពេលព្រះអាទិត្យរះ នៅពេលព្រឹក។ សូមមើលពីរបៀបបកប្រែឃ្លាស្រដៀងគ្នានៅក្នុង២២ ខ៣៣។
ថ្ងៃរបស់ជនជាតិយូដាបានចាប់ផ្តើមនៅពេលថ្ងៃរះ ហើយបន្តរហូតដល់ល្ងាចបន្ទាប់។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលនៅល្ងាចមុនអំពីអ្វី ដែលនឹងកើតឡើងភ្លាមៗមុនពេលថ្ងៃរះ ឬពេលព្រលឹម។ "យប់នេះ"
"បដិសេធបីដងមិនស្គាល់ខ្ញុំ"
"ចេញពីទីធ្លា"
"ពួកគេបានបិទភ្នែករបស់ព្រះអង្គដូច្នេះទ្រង់មិនអាចមើលឃើញ"
ឆ្មាំទាំងនោះមិនជឿថា ព្រះយេស៊ូជាព្យាការីទេ។ ផ្ទុយទៅវិញពួកគេជឿថា ព្យាការីពិតប្រាកដនឹងដឹងថា អ្នកណាវាយគាត់ ទោះបីគាត់មើលមិនឃើញក៏ដោយ។ ពួកគេបានហៅព្រះយេស៊ូថា ជាព្យាការី ប៉ុន្តែពួកគេចង់បង្ហាញថា គាត់មិនមែនជាព្យាការីទេ។ "បញ្ជាក់ថា អ្នកជាព្យាការី។ ប្រាប់យើងថាអ្នកណាវាយអ្នក!" ឬ "ព្យាការីតើអ្នកណាវាយអ្នក?"
និយាយពាក្យពីព្រះ! ព័ត៌មានបង្កប់ន័យថា ព្រះអង្គនឹងត្រូវប្រាប់ព្រះយេស៊ូ អ្នកណាវាយទ្រង់ តាំងពីព្រះយេស៊ូត្រូវបានគេបិទភ្នែក ហើយមើលមិនឃើញ។
ឥឡូវនេះ ជាថ្ងៃបន្ទាប់ ហើយព្រះយេស៊ូត្រូវបាននាំទៅមុខក្រុមប្រឹក្សា។
"ព្រឹកព្រលឹមព្រឹកស្អែក"
អាចមានន័យថា ១)“ ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យបាននាំព្រះយេស៊ូចូលក្នុងក្រុមប្រឹក្សា” ឬ ២)“ ឆ្មាំបាននាំព្រះយេស៊ូចូលក្នុងក្រុមប្រឹក្សារបស់ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ” ។ ភាសាខ្លះអាចចៀសវាងនិយាយថា អ្នកណាដឹកនាំទ្រង់ដោយប្រើសព្វនាម "ពួកគេ" ឬដោយប្រើកិរិយាស័ព្ទអកម្ម៖ «ព្រះយេស៊ូត្រូវបានគេនាំទៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សា»
អាចបកប្រែជាប្រយោគថ្មី។ "ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យបាននិយាយទៅព្រះយេស៊ូ"
"ប្រាប់យើងថា អ្នកគឺជាព្រះគ្រិស្ត"
ព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូលថា មិនសំខាន់ទេថាតើទ្រង់បានមានបន្ទូល ឬសួរឲ្យពួកគេនិយាយ ពួកគេនឹងមិនឆ្លើយតបត្រឹមត្រូវទេ។ ឃ្លាទាំងពីរនេះរួមគ្នាបង្ហាញពីអាកប្បកិរិយារបស់ព្រះយេស៊ូ ដែលក្រុមប្រឹក្សាមិនស្វែងរកការពិត។
នេះជាពាក្យទីមួយនៃពាក្យប្រៀបធៀបមទាំងពីរ ដំបូងបង្អស់របស់ព្រះយេស៊ូ។ នេះជាវិធីមួយ ដែលព្រះយេស៊ូអាចឆ្លើយតបដោយមិនមានហេតុផលថា ទ្រង់មានកំហុសក្នុងការប្រមាថ។ ភាសារបស់អ្នកអាចមានវិធីបង្ហាញថា សកម្មភាពនេះមិនបានកើតឡើងពិតប្រាកដទេ។
នេះជាសេចក្តីថ្លែងទី២ ។ នេះជាវិធីមួយដែលព្រះយេស៊ូបន្ទោសពួកគេដោយមិនផ្តល់ហេតុផល ដើម្បីផ្តន្ទាទោសទ្រង់វិញ។ ភាសារបស់អ្នកអាចមានវិធីបង្ហាញថា សកម្មភាពនេះមិនបានកើតឡើងពិតប្រាកដទេ។
ព្រះយេស៊ូបន្តមានបន្ទូលទៅកាន់ក្រុមប្រឹក្សា។
"ពីថ្ងៃនេះ" ឬ "ចាប់ផ្តើមពីថ្ងៃនេះ"
ព្រះយេស៊ូបានប្រើឃ្លានេះ ដើម្បីសំដៅទៅលើអង្គទ្រង់ផ្ទាល់។ ឋានៈនេះក៏សំដៅទៅលើព្រះគ្រិស្តដែរ ប៉ុន្ដែពួកអ្នកចាស់ទុំសួរបញ្ជាក់ថា ទ្រង់អះអាងថាជាព្រះគ្រិស្ដ។
ជនជាតិយូដាយល់ថា មានតែព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចគង់នៅទីនោះ។ ពួកគេចាត់ទុកថាថា“ នឹងនៅជាមួយព្រះជាម្ចាស់ គឺជាព្រះជាម្ចាស់” ។
«ព្រះអង្គដែលមានគ្រប់ព្រះចេស្ដា»។ ត្រង់នេះ“ អំណាច” សំដៅទៅលើសិទ្ធិអំណាចកំពូលរបស់ព្រះអង្គ។
ក្រុមប្រឹក្សាបានសួរសំណួរនេះ ពីព្រោះពួកគេចង់ឲ្យ ព្រះយេស៊ូបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ អំពីការយល់ដឹងរបស់ពួកគេដែលថា ទ្រង់កំពុងមានបន្ទូលថា ទ្រង់ជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់។ "ដូច្នេះ នៅពេលអ្នកនិយាយនេះ តើអ្នកមានន័យថា អ្នកជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬ?"
នេះជាឋានៈដ៏សំខាន់ចំពោះព្រះយេស៊ូ។
"វាដូចអ្វីដែលអ្នកនិយាយ"
ពួកគេប្រើសំណួរសម្រាប់ការសង្កត់ធ្ងន់។ "យើងមិនត្រូវការសាក្សីបន្ថែមទៀតទេ!"
ឃ្លា "មាត់របស់គាត់ផ្ទាល់" សំដៅទៅលើការនិយាយរបស់គាត់។ “ បានឮទ្រង់និយាយថា ទ្រង់ជឿថា ទ្រង់ជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់”
ពិធីបុណ្យនំបុ័ងឥតមេ ដែលហៅថាបុណ្យរំលង។
គេក៏រកឱកាសល្អ ដើម្បីចាប់ព្រះយេស៊ូ ពេលនៅឆ្ងាយពីបណ្ដាជន។
ពួកគេបានទទួលទានអាហារនៅក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម។
ព្រះអង្គនឹងមិនបរិភោគម្ហូបអាហារបុណ្យរំលងនេះទៀតទេ លុះត្រាតែពិធីបុណ្យនេះបានសម្រេចសព្វគ្រប់ នៅក្នុងព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់
ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ «នេះជារូបកាយខ្ញុំ ដែលត្រូវបូជាសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា ចូរធ្វើដូច្នេះ ដើម្បីនឹករឭកដល់ខ្ញុំចុះ»។
ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ «នេះជាពែងនៃសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី ចងឡើងដោយសារលោហិតខ្ញុំ ដែលត្រូវបង្ហូរសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា។
ពិតមែនហើយ!
ពួកសិស្សមិនបានដឹងទេ!
អ្នកធំជាងគេគឺជាម្នាក់ដែលបម្រើគេ។
ព្រះអង្គរស់នៅក្នុងចំណោមពួកគេដោយជាអ្នកបម្រើ។
ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ ពួកគេនឹងអង្គុយលើបល្ល័ង្ក ដើម្បីវិនិច្ឆ័យកុលសម្ពន្ធទាំងដប់ពីររបស់អ៊ីស្រាអែល។
ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅលោកពេត្រុសថា៖ លោកនឹងបដិសេធថាលោកមិនស្គាល់ព្រះយេស៊ូបីដងមុនពេលមាន់រងាវ។
ការព្យាករណ៍នៅក្នុងបទគម្ពីរនិយាយថា៖ «បានរាប់លោកទុកដូចជាអ្នកមានទោសឧក្រិដ្ឋ»។
ព្រះអង្គចង់ឲ្យពួកគេអធិស្ឋានដើម្បីកុំឲ្យពួកគេចាញ់ការល្បួង។
ព្រះអង្គអធិស្ឋានថា៖ «ឱព្រះបិតាអើយ! ប្រសិនបើព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យ សូមដកយកពែងនៃទុក្ខលំបាកនេះចេញពីទូលបង្គំទៅ។ ប៉ុន្តែ សូមកុំឲ្យសម្រេចតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ គឺសម្រេចតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះអង្គវិញ»។
ពួកគេកំពុងដេកលក់។
គាត់បានក្បត់ព្រះយេស៊ូដោយការថើប។
ព្រះអង្គក៏ពាល់ត្រចៀកបុរសនោះ ហើយគាត់ក៏បានជាដូចដើមវិញ។
ព្រះអង្គគង់នៅក្នុងព្រះវិហារ។
ពួកគេនាំព្រះអង្គទៅផ្ទះរបស់លោកមហាបូជាចារ្យ។
លោកបាននិយាយថា៖ «ទេនាងអើយ ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់គាត់ទេ»។
ស្រាប់តែមាន់រងាវឡើង។
លោកពេត្រុសក៏ចាកចេញពីទីនោះ ហើយយំក្តុកក្តួលជាខ្លាំង។
ពួកអ្នកយាមព្រះយេស៊ូបានចំអក និងវាយតប់ ព្រះអង្គ និងជេរប្រមាថព្រះអង្គទៀតផង។
ពួកគេនឹងមិនជឿទេ។
ព្រោះពួកគេបានឮពាក្យនេះដោយផ្ទាល់មាត់ពីព្រះយេស៊ូ។
1 ក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ក្រោកឡើងទាំងអស់គ្នា ហើយបញ្ជូនព្រះយេស៊ូទៅលោកពីឡាត។ 2 ពួកគេនាំគ្នាចោទប្រកាន់ព្រះអង្គថា៖ «យើងខ្ញុំរកឃើញថា អ្នកនេះកំពុងតែបំភាន់ប្រជារាស្ត្រយើង គឺហាមគេមិនឲ្យបង់ពន្ធថ្វាយព្រះចៅអធិរាជ ហើយគាត់អះអាងខ្លួនថា ជាព្រះគ្រិស្ដ គឺជាស្ដេច»។ 3 លោកពីឡាតសួរព្រះអង្គថា៖ «តើអ្នកជាស្ដេចសាសន៍យូដាមែនឬ?»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖ «លោកទេតើដែលមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ»។ 4 លោកពីឡាតក៏ពោលទៅកាន់ពួកនាយកបូជាចារ្យ និងបណ្ដាជនថា៖ «ខ្ញុំពុំរកឃើញអ្នកនេះមានទោសអ្វីសោះឡើយ»។ 5 ប៉ុន្តែ ពួកគេរឹតតែចោទប្រកាន់ខ្លាំងឡើងៗថា៖ «អ្នកនេះបានធ្វើឲ្យប្រជាជនបះបោរ ដោយបង្រៀនគេពាសពេញស្រុកយូដាទាំងមូល ចាប់តាំងពីស្រុកកាលីឡេ រហូតមកដល់ទីនេះ»។ 6 ដូច្នេះ លោកពីឡាតឮហើយក៏សួរថាតើ អ្នកនេះជាអ្នកស្រុកកាលីឡេមែនទេ»។ 7 កាលលោកពីឡាតដឹងថា ព្រះយេស៊ូជាអ្នកស្រុកនៅក្រោមអំណាចរបស់ព្រះបាទហេរ៉ូដ លោកក៏បញ្ជូនព្រះអង្គទៅព្រះបាទហេរ៉ូដ ដែលគង់នៅក្រុងយេរូសាឡិមពេលនោះដែរ។ 8 ពេលព្រះបាទហេរ៉ូដបានឃើញព្រះយេស៊ូ ទ្រង់សប្បាយព្រះហឫទ័យក្រៃលែងព្រោះចង់ជួបព្រះយេស៊ូតាំងពីយូរយារមកហើយ។ ទ្រង់តែងឮគេនិយាយអំពីព្រះអង្គហើយសង្ឃឹមថានឹងបានឃើញព្រះយេស៊ូធ្វើការអស្ចារ្យណាមួយ។ 9 ព្រះបាទហេរ៉ូដទូលសួរសំណួរជាច្រើន តែព្រះយេស៊ូពុំមានព្រះបន្ទូលឆ្លើយតបទាល់តែសោះ។ 10 ពួកមហាបូជាចារ្យ និងពួកអាចារ្យក៏នៅទីនោះដែរ ក្រោកឈរឡើងចោទប្រកាន់ព្រះយេស៊ូយ៉ាងខ្លាំងបំផុត។ 11 ព្រះបាទហេរ៉ូដ និងពួកទាហានចំអកឲ្យព្រះយេស៊ូ ព្រមទាំងជេរប្រមាថព្រះអង្គផងដែរ។ គេយកអាវដ៏ល្អវិសេសមកពាក់ឲ្យព្រះអង្គ រួចបញ្ជូនទៅលោកពីឡាតវិញ។ 12 ដ្បិត ព្រះបាទហេរ៉ូដ និងលោកពីឡាតក្លាយជាមិត្តសម្លាញ់នឹងគ្នា នៅថ្ងៃនោះប៉ុណ្ណោះ (កាលពីមុនព្រះបាទហេរ៉ូដ និងលោកពីឡាត ជាសត្រូវនឹងគ្នា)។ 13 លោកពីឡាតបានកោះហៅពួកនាយកបូជាចារ្យ ពួកមន្ត្រី និងបណ្តាជនមកជួបជុំគ្នា 14 រួចលោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «អស់លោកបាននាំបុរសនេះមកឲ្យខ្ញុំកាត់ទោស ដោយចោទប្រកាន់ថា គាត់នាំប្រជារាស្រ្តឲ្យបះបោរ ហើយ មើល៍! ខ្ញុំបានសួរចម្លើយគាត់នៅមុខអស់លោក តែរកមិនឃើញថាមានទោសអ្វី ដូចអស់លោកចោទប្រកាន់គាត់សោះ។ 15 សូម្បីតែព្រះបាទហេរ៉ូដក៏មិនឃើញថាគាត់មានទោសអ្វីដែរ ហេតុនេះហើយបានជាទ្រង់បញ្ជូនគាត់មកឲ្យយើងវិញ ហើយ មើល! បុរសនេះមិនបានប្រព្រឹត្តអ្វី សមនឹងទោសប្រហារជីវិតឡើយ។ 16 បើដូច្នេះ ខ្ញុំគ្រាន់តែឲ្យគេវាយប្រដៅគាត់ រួចលែងគាត់ឲ្យទៅវិញ»។ 17 ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ក្នុងឱកាសបុណ្យរំលង លោកពីឡាតមានសិទ្ធិលើកលែងអ្នកទោសម្នាក់។ 18 ប៉ុន្តែ ពួកគេស្រែកឡើងព្រមគ្នាថា៖ «សូមសម្លាប់អ្នកនេះទៅ តែលែងបារ៉ាបាសឲ្យយើងខ្ញុំវិញ!»។ 19 ឈ្មោះបារ៉ាបាសនេះជាប់ឃុំឃាំង ព្រោះគាត់បានបង្កចចលាចលនៅក្នុងទីក្រុង ព្រមទាំងបានសម្លាប់មនុស្សផង។ 20 លើកនេះ លោកពីឡាតមានបញ្ជាក់ពួកគេម្តងទៀត ព្រោះលោកមានបំណងចង់ដោះលែងព្រះយេស៊ូ។ 21 ប៉ុន្តែ ពួកគេស្រែកឡើងថា៖ «ឆ្កាងគាត់ទៅ! ឆ្កាងគាត់ទៅ!»។ 22 លោកពីឡាតមានប្រសាសន៍ទៅគេ ជាលើកទីបីថា៖ «ហេតុអី? តើអ្នកនេះបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់អ្វីខ្លះ? ខ្ញុំមិនឃើញគាត់មានទោសអ្វី សមនឹងប្រហារជីវិតឡើយ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំគ្រាន់តែឲ្យគេវាយប្រដៅគាត់ រួចលែងគាត់ឲ្យទៅវិញចុះ»។ 23 ប៉ុន្តែ គេចេះតែស្រែកខ្លាំងឡើងៗ ទាមទារឲ្យឆ្កាងព្រះយេស៊ូ។ សម្រែករបស់គេមានប្រៀបជាងលោកពីឡាត។ 24 ដូច្នេះ លោកពីឡាតក៏យល់ព្រមតាមពាក្យទាមទាររបស់ពួកគេ 25 លោកក៏ដោះលែងបារ៉ាបាស ជាអ្នកជាប់ឃុំឃាំង មកពីបានបង្កចលាចល និងបានសម្លាប់មនុស្សផង។ ចំពោះព្រះយេស៊ូវិញ លោកប្រគល់ឲ្យគេយកទៅធ្វើតាមអំពើចិត្ត។ 26 នៅពេលបណ្ដើរព្រះយេស៊ូទៅ គេចាប់បុរសម្នាក់ឈ្មោះ ស៊ីម៉ូន ជាអ្នកស្រុកគីរេន ដែលទើបត្រឡប់មកពីចម្ការវិញ។ គេចាប់បង្ខំគាត់ឲ្យលីឈើឆ្កាង ដើរតាមក្រោយព្រះយេស៊ូ។ 27 បណ្តាជនច្រើនកុះករដើរតាមព្រះអង្គទៅ ព្រមទាំងមានពួកស្ត្រីគក់ទ្រូង យំសោកអាណិតព្រះអង្គ ក៏ដើរតាមក្រោយព្រះអង្គដែរ។ 28 ព្រះយេស៊ូក៏ងាកមកមានព្រះបន្ទូលនឹងស្ត្រីទាំងនោះថា៖ «កូនស្រីក្រុងយេរូសាឡិមអើយ កុំយំសោកអាណិតខ្ញុំធ្វើអ្វី ប៉ុន្តែ ចូរយំសោកអាណិតខ្លួននាង និងកូននាងវិញទៅ។ 29 ដ្បិត នឹងមានថ្ងៃមកដល់ ដែលគេពោលថា៖ «មានពរហើយ ស្ត្រីណាឥតកូន ស្ត្រីណាមិនបង្កើតកូន និងស្ត្រីណាមិនដែលបំបៅកូន»។ 30 បន្ទាប់មក គេនឹងនិយាយទៅភ្នំថា៖ «ភ្នំអើយ ចូររលំសង្កត់ពីលើយើងខ្ញុំមក ហើយចូរជួយលាក់ខ្លួនយើងខ្ញុំផង»។ 31 ដ្បិត បើគេធ្វើដូច្នេះចំពោះឈើស្រស់យ៉ាងហ្នឹងទៅហើយ ចុះទំរាំបើឈើងាប់វិញ តើគេនឹងធ្វើដល់កម្រិតណាទៅ?»។ 32 គេបាននាំអ្នកទោសពីរនាក់ទៀត មកសម្លាប់ជាមួយព្រះយេស៊ូដែរ។ 33 លុះពេលពួកគេមកដល់កន្លែងឈ្មោះថា «ភ្នំលលាដ៍ក្បាល» គេឆ្កាងព្រះយេស៊ូ និងអ្នកទោសពីរនាក់ទៀតនៅទីនោះដែរ ម្នាក់នៅខាងស្ដាំព្រះអង្គ ម្នាក់ទៀតនៅខាងឆ្វេង។ 34 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ឱព្រះបិតាអើយ! សូមព្រះអង្គអត់ទោសឲ្យអ្នកទាំងនេះផង ដ្បិត ពួកគេមិនដឹងថា ពួកគេកំពុងធ្វើអ្វីឡើយ»។ បន្ទាប់មក គេយកសម្លៀកបំពាក់របស់ព្រះអង្គ មកចាប់ឆ្នោតចែកគ្នា។ 35 ប្រជាជននាំគ្នាឈរមើល ខណៈពេលពួកមន្រ្តីនិយាយចំអកមើលងាយព្រះអង្គថា៖ «គាត់បានសង្គ្រោះអ្នកដទៃ។ ចូរសង្រ្គោះខ្លួនឯងទៅ បើគាត់ពិតជាព្រះគ្រិស្ដរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយជាអ្នកដែលព្រះអង្គបានជ្រើសរើសមែននោះ»។ 36 ពួកទាហានក៏បានចំអកដាក់ព្រះអង្គដែរ ពួកគេយកទឹកខ្មេះមកថ្វាយព្រះអង្គសោយ 37 ទាំងពោលថា៖ «បើអ្នកជាស្ដេចជនជាតិយូដាមែន ចូរសង្គ្រោះខ្លួនអ្នកទៅ»។ 38 នៅពីលើព្រះអង្គមានសរសេរអក្សរថា «នេះជាស្ដេចសាសន៍យូដា»។ 39 អ្នកទោសម្នាក់ដែលជាប់ឆ្កាងពោលប្រមាថព្រះយេស៊ូថា៖ «តើអ្នកមិនមែនជាព្រះគ្រិស្ដទេឬ? ចូរសង្គ្រោះខ្លួនអ្នកទៅ ហើយសង្គ្រោះយើងផង»។ 40 ប៉ុន្តែ អ្នកទោសម្នាក់ទៀតស្ដីឲ្យអ្នកនោះថា៖ «តើឯងមិនកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ទេឬ? ឯងត្រូវគេកាត់ទោសដូចលោកដែរ។ 41 យើងត្រូវគេកាត់ទោស ព្រោះមុខយើងសមនឹងទទួលទោសតាមអំពើ ដែលយើងបានប្រព្រឹត្ត។ ចំណែកឯលោកវិញ លោកមិនបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់អ្វីសោះ»។ 42 បន្ទាប់មក គាត់ទូលព្រះអង្គថា៖ «ឱព្រះយេស៊ូអើយ! ចូរនឹកចាំពីទូលបង្គំផងពេលព្រះអង្គយាងមកគ្រងរាជ្យ»។ 43 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំសុំប្រាប់ឲ្យអ្នកដឹងច្បាស់ថា ថ្ងៃនេះអ្នកបានទៅនៅស្ថានបរមសុខជាមួយខ្ញុំហើយ»។ 44 ពេលនោះ ប្រហែលជាម៉ោងប្រាំមួយ មេឃងងឹតផែនដីទាំងមូលសូន្យសុងរហូតដល់ម៉ោងប្រាំបួន 45 ព្រោះព្រះអាទិត្យបាត់រស្មី។ បន្ទាប់មក វាំងនននៅក្នុងព្រះវិហារក៏រហែកជាពីរចំពាក់កណ្ដាល។ 46 ព្រះយេស៊ូបន្លឺព្រះសូរសៀងខ្លាំងៗថា៖ «ព្រះបិតាអើយ ទូលបង្គំសូមប្រគល់វិញ្ញាណរបស់ទូលបង្គំ ទៅក្នុងព្រះហស្ដព្រះអង្គវិញ»។ ក្រោយពេលព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលដូច្នោះរួចហើយ ក៏រលត់វិញ្ញាណទៅ។ 47 ពេលនាយទាហានរ៉ូម៉ាំងដែលបានឃើញហេតុការណ៍ទាំងនេះ ក៏លើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយពោលថា៖ «បុរសនេះពិតជាសុចរិតមែន!»។ 48 កាលបណ្ដាជនទាំងឡាយដែលបានមក ឃើញហេតុការណ៍ទាំងនេះ គេនាំគ្នាត្រឡប់ទៅវិញទាំងគក់ទ្រូង។ 49 ប៉ុន្តែ អ្នកដែលស្គាល់ព្រះយេស៊ូទាំងប៉ុន្មាន ព្រមទាំងពួកស្ត្រីដែលដើរតាមព្រះអង្គតាំងពីស្រុកកាលីឡេមក នាំគ្នាឈរមើលហេតុការណ៍ទាំងអស់ពីចម្ងាយ។ 50 មើល មានបុរសរូបឈ្មោះយ៉ូសែប ជាសមាជិកក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់មួយរូប។ លោកជាមនុស្សល្អសុចរិត។ 51 លោកពុំបានយល់ស្របជាមួយគេ លើការសម្រេចចិត្តរបស់ក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ និងអំពើដែលគេប្រព្រឹត្តនោះឡើយ។ លោកមកពីក្រុងអើរីម៉ាថេ ដែលជាក្រុងមួយរបស់ជនជាតិយូដា ហើយលោកទន្ទឹងរង់ចាំព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ 52 បុរសនេះបានទៅជួបលោកពីឡាត សុំយកព្រះសពព្រះយេស៊ូ។ 53 លោកយកព្រះសពព្រះយេស៊ូចុះពីឈើឆ្កាង ហើយរុំនឹងក្រណាត់ផាឌិប រួចដាក់ក្នុងរូងថ្មមួយ ដែលគេដាប់ធ្វើជាផ្នូរ ដោយពុំទាន់មានដាក់សពណាមួយនៅឡើយទេ។ 54 នៅថ្ងៃនោះ ជាថ្ងៃរៀបចំបុណ្យរំលង ហើយថ្ងៃសប្ប័ទក៏ខិតជិតមកដល់ដែរ។ 55 ពួកស្ត្រីដែលមកតាមព្រះអង្គតាំងពីស្រុកកាលីឡេ ក៏ទៅជាមួយលោកយ៉ូសែបដែរ ហើយនាងបានឃើញផ្នូរ ព្រមទាំងឃើញរបៀបដែលគេដាក់ព្រះសពព្រះយេស៊ូផងដែរ។ 56 ស្ត្រីទាំងនោះវិលត្រឡប់ទៅវិញ រៀបចំគ្រឿងក្រអូប និងទឹកអប់។ បន្ទាប់មក នៅថ្ងៃសប្ប័ទ នាងនាំគ្នាឈប់សម្រាកតាមបទបញ្ជាដែលមានចែងទុក។
គេនាំព្រះយេស៊ូទៅជួបលោកពីឡាត។
"មេដឹកនាំសាសន៍យូដាទាំងអស់" ឬ "សមាជិកទាំងអស់របស់ក្រុមប្រឹក្សា"
"ឈរ" ឬ "ឈរដោយជើងគេ"
ដើម្បីបង្ហាញខ្លួននៅចំពោះមុខនរណាម្នាក់មានន័យថា ចុះចូលក្នុងសិទ្ធិអំណាចរបស់ពួកគេ។ "ត្រូវបានកាត់ទោសដោយលោកពីឡាត"
"យើង" សំដៅទៅលើតែសមាជិកក្រុមប្រឹក្សាប៉ុណ្ណោះ ហើយមិនសំដៅលើពីឡាត និងមនុស្សផ្សេងទៀតដែលនៅក្បែរនោះទេ។
"បណ្តាលឲ្យប្រជាជនរបស់យើងធ្វើអ្វី ដែលមិនត្រឹមត្រូវ" ឬ "បង្កបញ្ហាដោយនិយាយកុហកប្រជាជនរបស់យើង"
"ប្រាប់ពួកគេកុំឲ្យបង់ពន្ធ"
សេសារតំណាងឲ្យអធិរាជរ៉ូម។ "ទៅកាន់អធិរាជ"
"ពីឡាតបានសួរព្រះយេស៊ូ"
មានន័យថាសេចក្តីថ្លែងការណ៍ត្រឹមត្រូវ។ “ អ្វីដែលអ្នកនិយាយគឺត្រឹមត្រូវ” ឬ“ វាដូចអ្វីដែលអ្នកបានសួរខ្ញុំ”
"ហ្វូងមនុស្ស"
"ខ្ញុំមិនឃើញបុរសនេះមានកំហុសអ្វីទេ"
"បង្កបញ្ហាក្នុងចំណោម"
អាចបកប្រែជាប្រយោគថ្មី។ "គាត់បានចាប់ផ្តើមបង្កបញ្ហានៅស្រុកកាលីឡេ ហើយឥឡូវនេះគាត់កំពុងតែបង្កបញ្ហានៅទីនេះ"
ឮថា ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមបង្រៀននៅស្រុកកាលីឡេ
ប្រសិនបើ
សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូ។
"ពីឡាតបានរកឃើញ"
អត្ថបទគម្ពីរមិនបានបញ្ជាក់ពីហេតុការណ៍ពិត ដែលបញ្ជាក់ថា ស្តេចហេរ៉ូដជាអ្នកគ្រប់គ្រងស្រុកកាលីឡេទេ។ “ព្រះយេស៊ូស្ថិតនៅក្រោមអំណាចរបស់ហេរ៉ូដ ព្រោះហេរ៉ូដគ្រប់គ្រងលើស្រុកកាលីឡេ”
លោកពីឡាតបានចាត់ឲ្យទៅ
សំដៅទៅលើស្តេចហេរ៉ូដ។
"នៅពេលនោះ"
"ហេរ៉ូដសប្បាយចិត្តណាស់"
"ហេរ៉ូដចង់ឃើញព្រះយេស៊ូ"
"ហេរ៉ូដបានឮអំពីព្រះយេស៊ូ"
"ហេរ៉ូដសង្ឃឹមថា"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "ដើម្បីមើលទ្រង់ធ្វើការអស្ចារ្យ"
«ហេរ៉ូដបានសួរសំណួរជាច្រើនដល់ព្រះយេស៊ូ»
"មិនបានឆ្លើយតប" ឬ "មិនបានផ្តល់ចម្លើយដល់ហេរ៉ូដ"
"កំពុងឈរនៅទីនោះ"
"ចោទប្រកាន់យ៉ាងខ្លាំងដល់ព្រះយេស៊ូ" ឬ "ចោទប្រកាន់ទ្រង់ពីបទឧក្រិដ្ឋគ្រប់ប្រភេទ"
"ហេរ៉ូដនិងទាហានរបស់លោក"
"ស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ស្អាតៗលើទ្រង់" ។ ការបកប្រែមិនគួរបញ្ជាក់ថា ត្រូវបានធ្វើដើម្បីផ្តល់កិត្តិយស ឬយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះព្រះយេស៊ូឡើយ។ ពួកគេបានធ្វើវាដើម្បីចំអកព្រះយេស៊ូ និងលេងសើចនឹងទ្រង់។
ព័ត៌មានបញ្ជាក់ថា ពួកគេបានក្លាយជាមិត្ដភក្ដិ ព្រោះហេរ៉ូដបានឲ្យតម្លៃដល់លោកពីឡាត់ ឲ្យគាត់វិនិច្ឆ័យព្រះយេស៊ូ។ «ហេរ៉ូដនិងពីឡាត់បានក្លាយជាមិត្ដនឹងគ្នានៅថ្ងៃនោះ ព្រោះពីឡាតបានបញ្ជូនព្រះយេស៊ូទៅស្ដេចហេរ៉ូដជំនុំជម្រះ»
ប្រើទម្រង់មួយដែលអ្នករបស់អ្នកងាយយល់។
"បានហៅពួកនាយកបូជាចារ្យ ពួកមេដឹកនាំ និងប្រជាជនជាច្រើនអោយមកជួបជុំគ្នា"
លោកពីឡាតបានសុំមនុស្សមួយក្រុមឲ្យមក។ ហ្វូងមនុស្សប្រហែលជានៅទីនោះរង់ចាំមើលថា តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងចំពោះព្រះយេស៊ូ។ "ហ្វូងមនុស្សដែលនៅទីនោះ"
នេះសំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូ។
"និយាយថាគាត់"
"ខ្ញុំបានសាកសួរព្រះយេស៊ូនៅចំពោះមុខអ្នកហើយ" ។ បញ្ជាក់ថា ពួកគេជាសាក្សីចំពោះនីតិវិធីនេះ។ "ខ្ញុំបានសាកសួរព្រះយេស៊ូជាមួយអ្នកនៅទីនេះ ក្នុងនាមជាសាក្សីហើយ"
"កុំគិតថាគាត់មានកំហុស"
ពីឡាតបន្តនិយាយទៅកាន់អ្នកដឹកនាំជនជាតិយូដានិងប្រជាជន។
អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបន្ថែមព័ត៌មាន ដែលមិនមាននៅក្នុងឃ្លាខ្លី។ "សូម្បីតែហេរ៉ូដក៏មិនគិតថា គាត់មានកំហុសដែរ" ឬ "សូម្បីតែហេរ៉ូដក៏គិតថា គាត់គ្មានកំហុសដែរ"
"ពីព្រោះ" ឬ "យើងដឹងរឿងនេះពីព្រោះ"
"ហេរ៉ូដបានបញ្ជូនព្រះយេស៊ូឲ្យត្រឡប់មករកយើងវិញ"។ពាក្យថា“ យើង” សំដៅទៅលើលោកពីឡាត ទាហានរបស់គាត់ ពួកបូជាចារ្យ និងពួកអាចារ្ យនិងអ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងស្តាប់លោកពីឡាត។
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "គាត់មិនបានធ្វើអ្វីដែលសមនឹងទទួលបានការកាត់ទោសប្រហារជីវិតទេ"
ពីព្រោះពីឡាតរកមិនឃើញកំហុសអ្វីនៅក្នុងព្រះយេស៊ូ គាត់គួរតែដោះលែងទ្រង់ដោយគ្មានការដាក់ទណ្ឌកម្ម។ មិនចាំបាច់ក្នុងការព្យាយាមធ្វើឲ្យសេចក្តីថ្លែងការណ៍នេះសមហេតុសមផលទេ។ លោកពីឡាតបានដាក់ទណ្ឌកម្មព្រះយេស៊ូ ដែលព្រះអង្គដឹងថា ទ្រង់គ្មានទោសពៃរ៍ដោយសារតែគាត់ខ្លាចហ្វូងមនុស្ស។
ខ១៩ប្រាប់យើងនូវសាវតាថា តើបារ៉ាបាសជានរណា
"មនុស្សទាំងអស់នៅក្នុងហ្វូងមនុស្សបានស្រែក"
"យកបុរសនេះទៅ!" ពួកគេកំពុងតែស្នើសុំឲ្យគេសម្លាប់ព្រះយេស៊ូ។ "យកបុរសនេះទៅឆ្ងាយហើយសម្លាប់គាត់!"
"យើង" សំដៅទៅលើហ្វូងមនុស្សតែប៉ុណ្ណោះ ហើយមិនមែនសំដៅទៅលើលោកពីឡាត់ និងទាហានរបស់គាត់ទេ។
នេះជាព័ត៌មានសំខាន់ ដែលលូកាប្រាប់ថាបារ៉ាបាសជាអ្នកណា។
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "ដែលជនជាតិរ៉ូមបានដាក់ក្នុងគុក"
"ដោយសារតែការចូលរួមរបស់គាត់នៅក្នុង" ឬ "ដោយសារតែឧក្រិដ្ឋកម្មរបស់គាត់"
"ព្យាយាមបញ្ចុះបញ្ចូលប្រជាជនទីក្រុង ឲ្យបោរប្រឆាំងនឹងរដ្ឋាភិបាលរ៉ូម៉ាំង"
"បាននិយាយជាមួយពួកគេម្តងទៀត" ឬ "បាននិយាយម្តងទៀតទៅកាន់ប្រជាជននៅក្នុងហ្វូងមនុស្ស និងមេដឹកនាំសាសនា"
"ពីព្រោះគាត់ចង់ដោះលែងព្រះយេស៊ូ"
«ពីឡាតបាននិយាយទៅកាន់ហ្វូងមនុស្សជាថ្មីម្តងទៀត ជាលើកទីបី»
លោកពីឡាតប្រើសំណួរនេះ ដើម្បីធ្វើឲ្យហ្វូងមនុស្សយល់ថា ព្រះយេស៊ូគ្មានទោសទេ។ "បុរសនេះមិនបានធ្វើអ្វីខុសទេ!"
"គាត់មិនបានធ្វើអ្វីដែលគាត់សមនឹងស្លាប់ទេ"
ដូចនៅក្នុងជំពូក២៣ ខ១៥ លោកពីឡាតគួរតែដោះលែងព្រះយេស៊ូ ដោយគ្មានការដាក់ទណ្ឌកម្ម ព្រោះគាត់គ្មានទោសទេ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់បានផ្តល់ទណ្ឌកម្មដល់ព្រះយេស៊ូ ដើម្បីធ្វើឲ្យហ្វូងមនុស្សពេញចិត្ត។
"ខ្ញុំនឹងដោះលែងគាត់"
"ហ្វូងមនុស្សបានទទូច"
"ដោយការស្រែក"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ដើម្បីឲ្យលោកពីឡាតឲ្យទាហានរបស់គេឆ្កាងព្រះយេស៊ូ»
«ហើយហ្វូងមនុស្សនៅតែបន្តស្រែករហូតដល់គេ បញ្ចុះបញ្ចូលលោកពីឡាត»
"ធ្វើអ្វីដែលហ្វូងមនុស្សស្នើសុំ"
មានន័យថាលោកពីឡាតបានដោះលែងបារ៉ាបាសពីគុក។ "ពីឡាតដោះលែងបារ៉ាបាស ដែលបណ្ដាជនបានស្នើសុុំឲ្យដោះលែង"
នេះជាព័ត៌មានសំខាន់អំពីកន្លែង ដែលបារ៉ាបាសនៅគ្រានោះ។ អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ “ជនជាតិរ៉ូម៉ាំងបានដាក់គុក…ឃាតកម្ម”
លោកពីឡាតបានបញ្ជាឲ្យទាហានធ្វើអ្វីៗ គ្រប់យ៉ាងចំពោះព្រះយេស៊ូ។
«កាលដែលពួកទាហានបានដឹកព្រះយេស៊ូចេញពីកន្លែងដែលលោកពីឡាតនៅ»
ទាហានរ៉ូម៉ាំងមានសិទ្ធិអំណាចបង្ខំមនុស្សឲ្យលីរបស់ពួកគេ។ កុំបកប្រែពាក្យនេះតាមរបៀប ដែលបង្ហាញថាស៊ីម៉ូនត្រូវបានចាប់ខ្លួន ឬបានធ្វើអ្វីខុស។
"បុរសម្នាក់ឈ្មោះ"
«អ្នកណាដែលកំពុងធ្វើដំណើរទៅក្រុងយេរូសាឡឹមពីជនបទ»
"ដាក់ឈើឆ្កាងនៅលើស្មារបស់គាត់"
"ហើយគាត់បានដើរតាមព្រះយេស៊ូ"
"មនុស្សមួយក្រុមធំ"
ស្ត្រីនោះជាសមាជិកនៃហ្វូងមនុស្សជាច្រើន ហើយមិនមែនជាហ្វូងមនុស្សដាច់ដោយឡែកពីគ្នាទេ។
"សោកសៅចំពោះព្រះយេស៊ូ"
មិនន័យថា ពួកគេជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូទេ។ មានន័យថា ពួកគេកំពុងតែដើរតាមទ្រង់។
បង្ហាញថា ព្រះយេស៊ូបានបែរមុខទៅរកស្ត្រី ហើយមានបន្ទូលជាមួយពួកគេដោយផ្ទាល់។
"កូនស្រី" នៃទីក្រុងមានន័យថា ស្ត្រីនៃទីក្រុង។ នេះមិនមែនជារឿងឈ្លើយទេ។ វាជាការប្រើប្រាស់អាសយដ្ឋានរបស់ក្រុមស្ត្រីនៅទីតាំងមួយ។ "អ្នកជាស្ត្រីដែលមកពីក្រុងយេរូសាឡឹម"
"កុំយំអំពីស្ថានភាពរបស់ខ្ញុំ" ។ ព្រះយេស៊ូមិនចង់មានបន្ទូលថា ពួកគេគួរឈប់យំដើម្បីទ្រង់។ ទ្រង់កំពុងប្រើពាក្យប្រៀបធៀបថា ពួកគេមានហេតុផលច្រើនជាងនេះទៅទៀត ដើម្បីយំសម្រាប់ស្ថានភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ។ អ្នកកំពុងយំសម្រាប់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែមានរឿងអាក្រក់ជាងនេះទៀត ដែលនឹងកើតឡើងចំពោះអ្នកដូច្នេះ"
"គួរយំអំពីអ្វី ដែលនឹងកើតឡើងចំពោះអ្នក និងកូនៗរបស់អ្នកវិញទៅ"
ព្រះយេស៊ូបានបញ្ចប់ការមានបន្ទូលទៅកាន់ហ្វូងមនុស្ស។
បង្ហាញពីមូលហេតុ ដែលស្ត្រីនៅក្រុងយេរូសាឡឹមគួរតែយំសម្រាប់ខ្លួនឯង។
"នឹងមានពេលមួយឆាប់ៗនេះ"
"នៅពេលមនុស្សនឹងនិយាយ"
"ស្ត្រីដែលមិនបានផ្តល់កំណើតឲ្យកូន"
ឃ្លាទាំងនេះត្រូវបានប្រើដើម្បីពិពណ៌នាយ៉ាងពេញលេញអំពី "ភាពគ្មានកូន" ។ ស្ត្រីទាំងនោះមិនបានផ្តល់កំណើត ឬបំបៅកូនទេ។ អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការផ្សំវារួមគ្នាជាមួយ "អ្នកគ្មានកូន" ។ "ស្ត្រីដែលមិនដែលផ្តល់កំណើតឲ្យកូន ឬបំបៅកូន"
"នៅពេលនោះ"
ពាក្យត្រូវទុកឲ្យឃ្លានេះខ្លី។ "ពួកគេនឹងនិយាយទៅកាន់កូនភ្នំ"
ព្រះយេស៊ូប្រើសំណួររដើម្បីជួយហ្វូងមនុស្សអឲ្យយល់ថា មនុស្សកំពុងតែធ្វើអាក្រក់នៅគ្រាលំបាក ដូច្នេះពួកគេប្រាកដជានឹងធ្វើអាក្រក់ជាងនេះទៀត នៅគ្រាលំបាកនាពេលអនាគត។ "អ្នកអាចឃើញថា ពួកគេកំពុងធ្វើរឿងអាក្រក់ទាំងនេះ ខណៈពេលដើមឈើស្រស់ ដូច្នេះអ្នកអាចប្រាកដថា ពួកគេនឹងធ្វើរឿងអាក្រក់ជាងមុន នៅពេលដើមឈើងាប់"
ដើមឈើបៃតងគឺជាពាក្យប្រៀបធៀប សម្រាប់អ្វីមួយដែលល្អ។ បើភាសារបស់អ្នកមានពាក្យប្រៀបធៀបស្រដៀងគ្នា អ្នកគួរតែប្រើវានៅទីនេះ។
ឈើស្ងួតគឺជាពាក្យប្រៀបធៀបសម្រាប់អ្វីមួយ ដែលនឹងមានប្រយោជន៍សម្រាប់គេដុតប៉ុណ្ណោះ។
អាចសំដៅទៅលើទាំងជនជាតិរ៉ូម៉ាំង ឬអ្នកដឹកនាំជនជាតិយូដា ឬនរណាម្នាក់ដែលមិនពិតប្រាកដ។
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ “ ទាហានបាននាំឧក្រិដ្ឋជនពីរនាក់ ទៅជាមួយព្រះយេស៊ូ ដើម្បីប្រហារជីវិតពួកគេផងដែរ”
"បុរសពីរនាក់ផ្សេងទៀតដែលជាឧក្រិដ្ឋជន" ឬ "ឧក្រិដ្ឋជនពីរនាក់" ។ លូកាចៀសវាងនិយាយថា "ឧក្រិដ្ឋជនផ្សេងទៀត" ពីព្រោះព្រះយេស៊ូគ្មានទោសពៃរ៍ទោះបីទ្រង់ត្រូវបានគេចាត់ទុកជាឧក្រិដ្ឋជនក៏ដោយ។ លូកាហៅឧក្រិដ្ឋជនពីរនាក់ផ្សេងទៀត ប៉ុន្តែមិនមែនជាព្រះយេស៊ូទេ។
ពាក្យថា“ ពួកគេ” រួមបញ្ចូលទាំងទាហានឧក្រិដ្ឋជន និងព្រះយេស៊ូ។
"ទាហានរ៉ូម៉ាំងឆ្កាងព្រះយេស៊ូ"
«ពួកគេបានឆ្កាងឧក្រិដ្ឋជនម្នាក់នៅខាងស្តាំព្រះយេស៊ូ និងឧក្រិដ្ឋជនម្នាក់ទៀត នៅខាងឆ្វេងព្រះយេស៊ូ»
ពាក្យថា“ ពួកគេ” សំដៅទៅលើអ្នកដែលបានឆ្កាងព្រះយេស៊ូ។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅកាន់ព្រះបិតារបស់ទ្រង់ ដោយអាណិតអាសូរចំពោះអ្នកដែលបានឆ្កាងទ្រង់។
នេះជាងារដ៏សំខាន់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់។
"ពីព្រោះពួកគេមិនដឹងពីអ្វីដែលពួកគេកំពុងធ្វើឡើយ" ។ ទាហានរ៉ូម៉ាំងមិនបានដឹងថា ពួកគេកំពុងឆ្កាងព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់។ "ពួកគេពិតជាមិនដឹងថា ពួកគេកំពុងឆ្កាងនរណាឡើយ"
ទាហានចូលរួមលេងល្បែងមួយប្រភេទ។ "ពួកគេបានលេងល្បែង"
"ដើម្បីសម្រេចថា តើទាហានណាម្នាក់នឹងយកសម្លៀកបំពាក់របស់ព្រះយេស៊ូទៅផ្ទះវិញ"
"កំពុងឈរនៅទីនោះ"
សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូ។
លូកាកត់ត្រានូវពាក្យគួរឲ្យអស់សំណើចរបស់មេដឹកនាំ។ វិធីតែមួយគត់ ដែលព្រះយេស៊ូអាចជួយសង្គ្រោះអ្នកដទៃគឺការស្លាប់ជំនួយពួកគេ តែមិនព្រមសង្រ្គោះខ្លួនឯង។
"ព្រះយេស៊ូគួរតែអាចសង្រ្គោះខ្លួនឯងបាន" ។ ពួកគេនិយាយបែបនេះ ដើម្បីចំអកព្រះយេស៊ូ។ ពួកគេមិនជឿថា ទ្រង់អាចសង្គ្រោះខ្លួនឯងបានទេ។ "យើងចង់ឃើញគាត់បង្ហាញថា គាត់ជានរណាដោយបានសង្រ្គោះខ្លួនឯងពីឈើឆ្កាង"
"ម្នាក់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានជ្រើសរើស"
ព្រះយេស៊ូ
«ចូលមកជិតព្រះយេស៊ូ»
«ថ្វាយទឹកខ្មេះមកព្រះយេស៊ូសោយ»។ ទឹកខ្មះគឺជាភេសជ្ជៈមានតម្លៃថោក ដែលមនុស្សទូទៅយកទៅប្រើ។ ពួកទាហានបានចំអកព្រះយេស៊ូ ដោយផ្តល់ភេសជ្ជៈដែលមានតំលៃថោក ដល់អ្នកដែលអះអាងថាជាស្តេច។
នេះក៏ជាវិធីមួយសម្រាប់ទាហានធ្វើបាបព្រះយេស៊ូដែរ។ "យើងមិនជឿថា អ្នកគឺជាស្តេចរបស់ជនជាតិយូដាទេ ប៉ុន្តែ បើអ្នកគឺជាស្តេចមែន អ្នកបង្ហាញថាយើងខុសហើយសង្រ្គោះខ្លួនឯង!"
"ស្លាកនៅលើឈើឆ្កាងរបស់ព្រះយេស៊ូ ដែលចែងថា"
មនុស្សដែលដាក់សញ្ញាសម្គាល់នេះ នៅពីលើព្រះយេស៊ូកំពុងចំអកឲ្យទ្រង់។ ពួកគេពិតជាមិនបានគិតថា ទ្រង់ជាស្តេចទេ។
"ប្រមាថព្រះយេស៊ូ"
ឧក្រិដ្ឋជនប្រើសំណួរដើម្បីចំអកព្រះយេស៊ូ។ “អ្នកអះអាងថា ខ្លួនជាព្រះគ្រិស្ត”
ឧក្រិដ្ឋជនពិតជាមិនបានគិតថា ព្រះយេស៊ូអាចជួយសង្គ្រោះពួកគេពីឈើឆ្កាងបានទេ។
"ឧក្រិដ្ឋជនផ្សេងទៀតបានស្តីបន្ទោសគាត់"
ឧក្រិដ្ឋជនប្រើសំណួរដើម្បីស្តីបន្ទោសឧក្រិដ្ឋជនផ្សេងទៀត។ “ អ្នកគួរតែខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ ព្រោះអ្នកចំអកឲ្យព្រះយេស៊ូ នៅពេលអ្នកកំពុងព្យួរលើឈើឆ្កាងដូចទ្រង់ដែរ”
ការប្រើប្រាស់ "យើង" ទាំងនេះសំដៅទៅលើឧក្រិដ្ឋជនពីរនាក់ប៉ុណ្ណោះ ហើយមិនសំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូឬមនុស្សផ្សេងទៀតឡើយ។
"យើងពិតជាសមនឹងទទួលទណ្ឌកម្មនេះ"
សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូ។
"ឧក្រិដ្ឋជនក៏បាននិយាយដែរ"
"គិតអំពីខ្ញុំហើយប្រព្រឹត្តចំពោះខ្ញុំ"
ដើម្បី“ ចូលមកក្នុងព្រះរាជ្យ” មានន័យថាចាប់ផ្តើមគ្រប់គ្រង។ “ ចាប់ផ្តើមគ្រប់គ្រងជាស្តេច”
«ពិត»បន្ថែមការសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើអ្វី ដែលព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូល។ "ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នកដឹង"
នេះជាកន្លែងដែលមនុស្សសុចរិតចូលទៅពេលពួកគេស្លាប់។ ព្រះយេស៊ូបានធានាថា បុរសនោះនឹងនៅជាមួយនឹងព្រះអង្គ ហើយព្រះអង្គនឹងទទួលយកគាត់។ "កន្លែងរីករាយ" ឬ "កន្លែងរបស់មនុស្សសុចរិត" ឬ "កន្លែងដែលមនុស្សរស់នៅយ៉ាងល្អ"
"ពេលថ្ងៃត្រង់" នេះឆ្លុះបញ្ចាំងពីទំនៀមទម្លាប់ នៅពេលរាប់ម៉ោងចាប់ផ្តើមពេលព្រឹកនៅម៉ោង៦ព្រឹក។
"ដីទាំងមូលប្រែជាងងឹត"
"រហូតដល់ម៉ោង៣ ។ "នេះឆ្លុះបញ្ចាំងពីទំនៀមទម្លាប់ នៅពេលរាប់ម៉ោងដែលចាប់ផ្តើមពេលព្រឹកនៅម៉ោង៦ ព្រឹក។
មិនសំដៅទៅលើថ្ងៃលិចទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពន្លឺនៃព្រះអាទិត្យងងឹតនៅពេលកណ្តាលថ្ងៃ។ ប្រើពាក្យដើម្បីពិពណ៌នាអំពីព្រះអាទិត្យត្រឡប់ជាងងឹតជាង ពន្លឺព្រះអាទិត្យលិច។
"វាំងនននៅខាងក្នុងព្រះវិហារ" ។ នេះជាវាំងននដែលញែកកន្លែងទីសក្ការៈបំផុត ពីកន្លែងដទៃទៀតនៅក្នុងព្រះវិហារ។
"វាំងននក្នុងព្រះវិហារត្រូវបានរហែកពីលើចុះក្រោម ជាពីរបំណែក" ។ អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ “ព្រះជាម្ចាស់បានហែកវាំងននព្រះវិហារ ជាពីរកំណាត់ពីលើចុះក្រោម”
"ស្រែកខ្លាំងៗ "។ អាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការបង្ហាញពីរបៀប ដែលវាទាក់ទងនឹងព្រឹត្តិការណ៍នៃខមុនៗ ។ "នៅពេលរឿងនោះកើតឡើង ព្រះយេស៊ូបានស្រែកយ៉ាងខ្លាំង"
នេះជាដ៏ងារសំខាន់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់។
"ឃ្លា" ចូលទៅក្នុងព្រះហស្តរបស់ទ្រង់ "សំដៅទៅលើការយកចិត្តទុកដាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ ទូលបង្គំប្រគល់វិញ្ញាណដល់ទ្រង់" ឬ "ទូលបង្គំប្រគល់វិញ្ញាណដល់ទ្រង់ ដោយដឹងថា ទ្រង់នឹងថែរក្សាទូលបង្គំ"
"បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលនេះរួចហើយ"
"ព្រះយេស៊ូសុគត"
នេះជាឋានៈរបស់មេទ័ពរ៉ូម៉ាំង ដែលទទួលបន្ទុកលើទាហានរ៉ូម៉ាំងផ្សេងទៀត។ គាត់មើលខុសត្រូវលើឈើឆ្កាង។
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "រឿងទាំងអស់ដែលបានកើតឡើង"
នាមអរូបី "សុចរិត" អាចថ្លែងជាសកម្មភាព។ "បុរសនេះមិនបានធ្វើអ្វីខុសទេ"
"ហ្វូងមនុស្ស"
"ដែលបានប្រមូលផ្តុំគ្នា"
"មើលព្រឹត្តិការណ៍នេះ" ឬ "សង្កេតអ្វីដែលកំពុងកើតឡើង"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "អ្វីដែលបានកើតឡើង"
"បានវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះរបស់ពួកគេវិញ"
នេះជានិមិត្តរូបនៃភាពទុក្ខព្រួយ និងការសោកស្តាយ។ "វាយដើមទ្រូងខ្លួនឯង ដើម្បីបង្ហាញថាពួកគេមានទុក្ខព្រួយ"
"បានធ្វើដំណើរជាមួយព្រះយេស៊ូ"
«នៅឆ្ងាយពីព្រះយេស៊ូ»
"អ្វីដែលបានកើតឡើង"
នេះជាផ្នែកបន្ទាប់នៃសាច់រឿង។ យ៉ូសែបសុំលោកពីឡាត់មកសពព្រះយេស៊ូ។ ខទាំងនេះប្រាប់យើងនូវសាវតាអំពីយ៉ូសែបជាអ្នកណា។
ពាក្យថា“ មើល” ដាស់តឿនយើងឲ្យស្គាល់មនុស្សថ្មីនៅក្នុងសាច់រឿង។ ភាសារបស់អ្នកអាចមានវិធីធ្វើបែបនេះ។ "មានបុរសម្នាក់ដែលជា"
"ក្រុមប្រឹក្សាយូដា"
អាចបកប្រែជាប្រយោគថ្មី។ "គាត់ជាមនុស្សល្អ និងសុចរិត"
អ្វីដែលការសម្រេចចិត្ត អាចត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ “ ជាមួយនឹងការសម្រេចចិត្តរបស់ក្រុមប្រឹក្សា ក្នុងការសម្លាប់ព្រះយេស៊ូ និងសកម្មភាពរបស់ពួកគេ”
"ទីក្រុងដែលមានឈ្មោះថា អារីម៉ាថេដែលស្ថិតនៅក្នុងតំបន់យូដា"
"យ៉ូសែប"
"បានទៅជួបលោកពីឡាត ហើយស្នើសុំ"
"ដើម្បីយកព្រះសពរបស់ព្រះយេស៊ូ ទៅបញ្ចុះ
"យ៉ូសែបបានយកសពរបស់ព្រះយេស៊ូ ពីឈើឆ្កាង"
"រុំរាងកាយដោយក្រណាត់ផាឌិប។ " នេះជាទម្លាប់បញ្ចុះសពធម្មតានៅសម័យនោះ។
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "ដែលនរណាម្នាក់បានកាត់ថ្មភ្នំ"
អាចបកប្រែជាប្រយោគថ្មី។ "គ្មាននរណាម្នាក់ធ្លាប់ដាក់សាកសពនៅក្នុងផ្នូរនោះទេ"
"ថ្ងៃដែលមនុស្សបានរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ថ្ងៃឈប់សម្រាករបស់យូដា ដែលហៅថាថ្ងៃសប្ប័ទ"
ព្រឹកព្រលឹមនៅទីនេះ ជាការប្រៀបធៀបមួយសម្រាប់ការចាប់ផ្តើមនៃថ្ងៃ។ សម្រាប់ជនជាតិយូដាថ្ងៃបានចាប់ផ្ដើមនៅពេលថ្ងៃលិច។ “ ឆាប់ៗនេះនឹងជិតដល់ថ្ងៃលិច ហើយដែលជាថ្ងៃចាប់ផ្តើម ថ្ងៃសប្ប័ទ”
"ដែលបានធ្វើដំណើរជាមួយព្រះយេស៊ូពីតំបន់កាលីឡេ"
"បានដើរតាមពីក្រោយយ៉ូសែប និងបុរសដែលនៅជាមួយគាត់"
"ស្ត្រីបានឃើញផ្នូរ"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ “ ពួកស្ដ្រីបានឃើញពីរបៀប ដែលពួកគេបានដាក់ព្រះសពរបស់ព្រះយេស៊ូនៅក្នុងផ្នូរ”
"ស្ត្រីបានទៅផ្ទះដែលស្ត្រីស្នាក់នៅវិញ"
វត្ថុទាំងនេះត្រូវបានប្រើក្នុងដំណើរការបញ្ចុះនៅក្នុងសម័យនោះ។ «រៀបចំគ្រឿងក្រអូប និងប្រេងក្រអូបដើម្បីរៀបចំសពព្រះយេស៊ូសម្រាប់បញ្ចុះ»
"ស្ត្រីមិនបានធ្វើការ"
"យោងទៅតាមច្បាប់យូដា" ឬ "ដូចដែលច្បាប់របស់សាសន៍យូដាបានតម្រូវ។ " ពួកគេមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យរៀបចំសាកសពរបស់ទ្រង់នៅថ្ងៃសប្ប័ទ យោងទៅតាមច្បាប់ទេ។
ពួកគេបាននិយាយថា៖ ព្រះយេស៊ូកំពុងតែបំភាន់ប្រជារាស្ត្រយើង គឺហាមគេមិនឲ្យបង់ពន្ធថ្វាយព្រះចៅអធិរាជ ហើយគាត់អះអាងខ្លួនថា ជាព្រះគ្រិស្ដ គឺជាស្ដេច។
លោកនិយាយថា៖ «ខ្ញុំពុំរកឃើញអ្នកនេះមានទោសអ្វីសោះឡើយ»។
ព្រះបាទហេរ៉ូដចង់ឃើញព្រះយេស៊ូធ្វើការអស្ចារ្យ។
ព្រះអង្គមិនបានឆ្លើយអ្វីទេ។
លោកបាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំមិនអាចរកកំហុសអ្វីចំពោះបុរសនេះទេ» ។
ពួកគេចង់ដោះលែងបារ៉ាបាស គឺជាឧក្រិដ្ឋជន។
ពួកគេស្រែកឡើងថា៖ «ឆ្កាងគាត់ទៅ! ឆ្កាងគាត់ទៅ!»។
លោកពីឡាតមានប្រសាសន៍៖ «ខ្ញុំមិនឃើញគាត់មានទោសអ្វី សមនឹងប្រហារជីវិតឡើយ។»
ដោយសារតែពួកគេមានការទទូចជាមួយនឹងគេចេះតែស្រែកខ្លាំងឡើងៗ។
លោកស៊ីម៉ូន ជាអ្នកស្រុកគីរេន បានលីឈើឆ្កាង ដើរតាមក្រោយព្រះយេស៊ូ។
ពួកគេគួរតែយំសោយអាណិតសម្រាប់ខ្លួននាង និងកូននាងវិញទៅ។
អ្នកទោសឧក្រិដ្ឋជនពីរនាក់ដែលនាំមកឆ្កាងជាមួយព្រះយេស៊ូ។
ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ឱព្រះបិតាអើយ! សូមព្រះអង្គអត់ទោសឲ្យអ្នកទាំងនេះផង ដ្បិត ពួកគេមិនដឹងថា ពួកគេកំពុងធ្វើអ្វីឡើយ»។
ពួកគេបានចំអកមើលងាយ ហើយឲ្យព្រះអង្គសង្គ្រោះខ្លួនឯងទៅ។
ពួកគេបានចំអកមើលងាយ ហើយឲ្យព្រះអង្គសង្គ្រោះខ្លួនឯងទៅ។
នៅពីលើព្រះអង្គមានសរសេរអក្សរថា «នេះជាស្ដេចនៃសាសន៍យូដា»។
ពួកគេបានចំអកមើលងាយព្រះអង្គ ហើយឲ្យព្រះអង្គសង្គ្រោះខ្លួនឯងទៅ។
គាត់ទូលព្រះអង្គថា៖ «ចូរនឹកចាំពីទូលបង្គំផងពេលព្រះអង្គយាងមកគ្រងរាជ្យ»។
ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ថ្ងៃនេះអ្នកបានទៅនៅស្ថានបរមសុខជាមួយខ្ញុំហើយ»។
មេឃងងឹតផែនដីទាំងមូលសូន្យសុង ហើយវាំងនននៅក្នុងព្រះវិហារក៏រហែកជាពីរចំពាក់កណ្ដាល។
គាត់និយាយថា៖ «បុរសនេះពិតជាសុចរិតមែន!»។
គាត់បានទៅសុំលោកពីឡាតយកព្រះសព ហើយដាក់ព្រះសពទៅបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ។
ថ្ងៃសប្ប័ទក៏ខិតជិតមកដល់ដែរ។
ពួកគេនាំគ្នាឈប់សម្រាកតាមបទបញ្ជាដែលមានចែងទុក។
1 នៅព្រលឹមស្រាងៗនៃថ្ងៃទីមួយ ស្ត្រីៗនាំគ្នាទៅផ្នូរដោយយកគ្រឿងក្រអូប ដែលគេបានរៀបចំទុកទៅជាមួយផង។ 2 ពួកនាងសង្កេតឃើញថា ថ្មបានរមៀលចេញពីមាត់ផ្នូរបាត់ទៅហើយ។ 3 នាងក៏នាំគ្នាចូលទៅក្នុងផ្នូរនោះ តែពុំឃើញព្រះសពរបស់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូទេ។ 4 ខណៈពេលស្ត្រីទាំងនោះមានការស្រឡាំងកាំង ស្រាប់តែមានបុរសពីរនាក់ ស្លៀកពាក់ភ្លឺចិញ្ចែងចិញ្ចាច ឈរនៅជិតពួកនាង។ 5 នាងភ័យខ្លាចជាខ្លាំងហើយឱនមុខចុះមើលដី បុរសទាំងពីរនាក់នោះនិយាយទៅកាន់នាងថា៖ «ហេតុអ្វីបានជានាងនាំគ្នាមករកព្រះអង្គ ដែលមានព្រះជន្មរស់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សស្លាប់ដូច្នេះ? 6 ព្រះអង្គមិនគង់នៅទីនេះទេ! ចូរនឹកចាំអំពីព្រះបន្ទូល ដែលព្រះអង្គបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នា កាលនៅស្រុកកាលីឡេនៅឡើយ 7 ថា៖ «បុត្រមនុស្សត្រូវគេបញ្ជូនទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់មនុស្សបាប គេនឹងឆ្កាងព្រះអង្គ ហើយនៅថ្ងៃទីបី ព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ»។ 8 ពួកនាងក៏នឹកឃើញព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ 9 ហើយនាំគ្នាចេញពីពីផ្នូរវិញ ទាំងរៀបរាប់ហេតុការណ៍ទាំងនេះ ប្រាប់ក្រុមសិស្សទាំងដប់មួយនាក់ ព្រមទាំងអ្នកឯទៀតៗដែរ។ 10 ឥឡូវនេះ នាងម៉ារីជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡា នាងយ៉ូអាន់ និងនាងម៉ារីជាម្ដាយរបស់យ៉ាកុប ព្រមទាំងស្ត្រីឯទៀតៗ ដែលបានទៅជាមួយនាងទាំងនោះ ក៏រៀបរាប់ហេតុការណ៍ទាំងនេះប្រាប់ក្រុមសាវ័កដែរ។ 11 ប៉ុន្តែ ពួកសាវកហាក់បីដូចជាពុំជឿពាក្យសម្តីនាងទេ ព្រោះគេគិតពួកនាងនិយាយរឿងផ្ដេសផ្ដាស។ 12 ប៉ុន្តែ លោកពេត្រុសក៏ស្ទុះរត់ទៅផ្នូរ រួចឱនមើលទៅឃើញតែក្រណាត់រុំព្រះសពប៉ុណ្ណោះ។ លោកពេត្រុសវិលត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ទាំងងឿងឆ្ងល់អំពីហេតុការណ៍ដែលកើតមានឡើង។ 13 មើល មានសិស្សពីរនាក់កំពុងតែធ្វើដំណើរ ទៅភូមិមួយឈ្មោះអេម៉ោស ដែលមានចម្ងាយប្រមាណដប់មួយគីឡូម៉ែត្រពីក្រុងយេរូសាឡិម។ 14 ពួកគេពិភាក្សាគ្នាអំពីហេតុការណ៍ទាំងប៉ុន្មានដែលកើតមាន។ 15 ខណៈពេលគេកំពុងតែពិភាក្សា និងសួរគ្នាទៅវិញទៅមក ស្រាប់តែព្រះយេស៊ូយាងមកជិតគេ ព្រមទាំងធ្វើដំណើរជាមួយគេទៅដែរ។ 16 ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់បំបាំងភ្នែកគេមិនឲ្យចំណាំព្រះអង្គបានឡើយ។ 17 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរគេថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាដើរបណ្ដើរ ជជែកគ្នាបណ្ដើរអំពីរឿងអ្វីដែរ?»។ គេក៏ឈប់នៅស្ងៀម បង្ហាញទឹកមុខក្រៀមក្រំ។ 18 សិស្សម្នាក់ឈ្មោះក្លេវប៉ាសឆ្លើយតបទៅព្រះអង្គថា៖ «តើលោកជាមនុស្សម្នាក់គត់នៅក្រុងយេរូសាឡិម ដែលមិនបានដឹងអំពីហេតុការណ៍ កើតឡើងប៉ុន្មានថ្ងៃមុននេះទេឬអី?»។ 19 ព្រះអង្គសួរគេថា៖ «តើមានរឿងអ្វីកើតឡើង?»។ គេទូលឆ្លើយថា៖ «គឺរឿងព្រះយេស៊ូជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែត ដែលជាព្យាការីដ៏មានឫទ្ធានុភាពក្នុងគ្រប់កិច្ចការ និងគ្រប់ពាក្យសម្តីដែលលោកបានថ្លែង នៅចំពោះព្រះភក្រ្តព្រះជាម្ចាស់ និងមុខប្រជាជនទាំងអស់ 20 និងអំពីហេតុការណ៍ ដែលពួកនាយកបូជាចារ្យ និងពួកមន្ត្រីរបស់យើង បានបញ្ជូនលោកឲ្យទទួលការកាត់ទោសប្រហារជីវិត ព្រមទាំងឆ្កាងលោកផង។ 21 ប៉ុន្តែ យើងបានសង្ឃឹមថា លោកនឹងរំដោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឲ្យមានសេរីភាព។ ពិតមែនហើយ ហេតុការណ៍ទាំងនោះបានកន្លងផុតទៅបីថ្ងៃមកហើយ។ 22 មានស្ត្រីខ្លះក្នុងចំណោមពួកយើង បានធ្វើឲ្យយើងឆ្ងល់ជាខ្លាំង គឺពួកនាងនាំគ្នាទៅផ្នូរតាំងពីព្រលឹម។ 23 ពេលពួកគេរកមិនឃើញសពលោក គេក៏ត្រឡប់មកវិញរៀបរាប់ប្រាប់យើងថា ពួកគេបានឃើញទេវតាប្រាប់ថា លោកមានជីវិតរស់។ 24 មានពួកយើងខ្លះនាំគ្នាទៅផ្នូរដែរ ហើយបានឃើញដូចពាក្យស្ត្រីទាំងនោះនិយាយមែន។ ប៉ុន្តែ ពុំមាននរណាបានឃើញលោកសោះ»។ 25 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ឱមនុស្សល្ងីល្ងើអើយ អ្នករាល់គ្នាមិនងាយជឿពាក្យទាំងប៉ុន្មាន ដែលពួកព្យាការីបានថ្លែងប្រាប់សោះ!។ 26 តើមិនចាំចាប់ឲ្យព្រះគ្រិស្តត្រូវរងទុក្ខលំបាកបែបនេះសិន មុននឹងទទួលសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអង្គទេឬ?»។ 27 ចាប់ពីគម្ពីរលោកម៉ូសេរហូតដល់គម្ពីរព្យាការីទាំងអស់ ព្រះយេស៊ូបកស្រាយសេចក្ដី ដែលមានចែងទុកអំពីព្រះអង្គនៅក្នុងគម្ពីរទាំងមូល។ 28 ពេលមកជិតដល់ភូមិដែលសិស្សទាំងពីរបម្រុងនឹងទៅ ព្រះយេស៊ូធ្វើជាទុច ដូចជាចង់យាងបន្តទៅមុខទៀត។ 29 ប៉ុន្តែ គេឃាត់ព្រះអង្គថា៖ «សូមលោកស្នាក់នៅជាមួយយើងខ្ញុំទីនេះហើយ ដ្បិត ថ្ងៃកាន់តែទាបជិតយប់ហើយ»។ ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូក៏ចូលទៅស្នាក់នៅជាមួយគេ។ 30 ពេលព្រះអង្គគង់រួមតុជាមួយគេ ហើយយកនំបុ័ងមកកាន់ ទាំងអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ រួចកាច់ប្រទានឲ្យគេ។ 31 រំពេចនោះ ស្រាប់តែភ្នែកគេបានភ្លឺឡើង មើលព្រះអង្គស្គាល់ ប៉ុន្តែព្រះអង្គបាត់ពីមុខគេទៅ។ 32 គេនិយាយគ្នាថា៖ «តើយើងមិនមានចិត្តរំភើបទេឬ កាលព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលមកកាន់យើងនៅតាមផ្លូវ និងបកស្រាយគម្ពីរឲ្យយើងស្ដាប់?។ 33 គេក៏ក្រោកឡើងភ្លាម វិលត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ។ ពួកគេឃើញសិស្សទាំងដប់មួយនាក់នៅជុំគ្នា ជាមួយពួកអ្នកដទៃទៀត 34 ដោយប្រាប់អ្នកទាំងពីរថា៖ «ព្រះអម្ចាស់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញពិតប្រាកដមែន ហើយព្រះអង្គបានបង្ហាញខ្លួនឲ្យស៊ីម៉ូនឃើញផងដែរ»។ 35 សិស្សទាំងពីរនាក់ក៏រៀបរាប់រឿងរ៉ាវ ដែលកើតមានឡើងនៅតាមផ្លូវ និងរបៀបពួកគេស្គាល់ព្រះយេស៊ូ ពេលព្រះអង្គកាច់នំបុ័ងប្រទានឲ្យ។ 36 កាលគេរៀបរាប់ហេតុការណ៍ទាំងនេះ ព្រះយេស៊ូយាងមកគង់នៅកណ្ដាលចំណោមសិស្សទាំងអស់ ហើយមានព្រះបន្ទូលថា៖ «សូមឲ្យអ្នករាល់គ្នាប្រកបដោយសេចក្ដីសុខសាន្ត»។ 37 គេតក់ស្លុត និងភ័យខ្លាចជាខ្លាំង ព្រោះស្មានថាឃើញខ្មោចលង។ 38 ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាពិបាកចិត្តដូច្នេះ? ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នានៅសង្ស័យទៀត? 39 ចូរមើលដៃមើលជើងខ្ញុំ គឺពិតជាខ្ញុំមែន។ ចូរស្ទាបខ្ញុំមើល៍។ ដ្បិត ខ្មោចគ្មានសាច់ គ្មានឆ្អឹង ដូចខ្ញុំទេ»។ 40 កាលព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលដូចនេះ ព្រះអង្គក៏បង្ហាញព្រះហស្ដ និងព្រះបាទាឲ្យគេឃើញ។ 41 ពួកសិស្សនៅតែពុំទាន់ជឿនៅឡើយ ព្រោះគេអរផង ងឿងឆ្ងល់ផង។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមានអ្វីបរិភោគឬទេ?»។ 42 គេយកត្រីអាំងមួយដុំមកថ្វាយព្រះអង្គ 43 ហើយព្រះអង្គទទួលយកទៅសោយនៅមុខពួកគេទាំងអស់គ្នា។ 44 ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ «កាលខ្ញុំនៅជាមួយអ្នករាល់គ្នានៅឡើយ ខ្ញុំបាននិយាយប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា សេចក្ដីទាំងអស់ដែលមានចែងទុកអំពីខ្ញុំ ក្នុងគម្ពីរវិន័យរបស់លោកម៉ូសេ គម្ពីរព្យាការី និងគម្ពីរទំនុកតម្កើងត្រូវតែបានសម្រេច»។ 45 ព្រះអង្គក៏បំភ្លឺចិត្តគំនិតគេ ឲ្យយល់អត្ថន័យគម្ពីរទាំងឡាយ។ 46 ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ដូច្នេះ សេចក្ដីដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរ គឺថាព្រះគ្រិស្ដត្រូវរងទុក្ខលំបាក ហើយមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃទីបី។ 47 អ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រកាសពីការប្រែចិត្ត និងការអត់ទោសបាបនៅក្នុងព្រះនាមព្រះអង្គ ទៅមនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍ ចាប់ផ្តើមចេញពីក្រុងយេរូសាឡិមទៅ។ 48 អ្នករាល់គ្នាជាសាក្សីអំពីហេតុការណ៍ទាំងនេះ។ 49 មើល ខ្ញុំនឹងចាត់ព្រះមួយអង្គ តាមព្រះបិតាបានសន្យាទុកស្រាប់។ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាត្រូវស្ថិតនៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមនេះ រហូតទាល់តែព្រះជាម្ចាស់ប្រទានឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានឫទ្ធានុភាពមកស្ថានដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់»។ 50 បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូនាំពួកសិស្សចេញពីទីក្រុងទៅជិតដល់ភូមិបេថានី។ ព្រះអង្គលើកព្រះហស្ដឡើង ហើយប្រទានពរឲ្យគេ។ 51 ខណៈពេលព្រះអង្គកំពុងតែប្រទានពរ ព្រះជាម្ចាស់លើកព្រះយេស៊ូចេញពីគេ ឡើងទៅស្ថានបរមសុខ។ 52 ដូច្នេះ ពួកគេក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ រួចវិលត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ ប្រកបដោយអំណរពេញពោរ។ 53 ពួកគេបន្តស្ថិតនៅក្នុងព្រះវិហារ ហើយនាំគ្នាថ្វាយព្រះពរព្រះជាម្ចាស់។
នេះជាផ្នែកបន្ទាប់នៃសាច់រឿង។ ស្ដ្រីទាំងនោះត្រឡប់ទៅឯផ្នូរ ដោយគ្រឿងទេសដាក់លើសពព្រះយេស៊ូ។
"មុនពេលថ្ងៃរះថ្ងៃអាទិត្យ"
ស្ត្រីទាំងនោះបានមកដល់។ យូអិលប៊ីត្រូវបានសរសេរដូចជាអ្នកពិពណ៌នាកំពុងស្ថិតនៅឯផ្នូរ ហើយឃើញស្ត្រីទាំងនោះទៅដល់ទីនោះ។ យូឌីប៊ីត្រូវបានសរសេរហាក់ដូចជាអ្នកពិពណ៌នាបានឃើញស្ត្រីចាកចេញពីកន្លែង ដែលមិនបញ្ចេញឈ្មោះ ហើយទៅផ្នូរ។
ផ្នូរនេះត្រូវបានគេកាត់នៅក្នុងថ្មភ្នំ។
ទាំងនេះជាគ្រឿងទេសដូចគ្នា ដែលពួកគេបានរៀបចំនៅជំពូគ២៣ ខ៥៤ ។
"ពួកគេបានឃើញថ្មនោះ"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "មាននរណាម្នាក់បានរមៀលថ្ម"
នេះជាដុំថ្មធំមួយ ដែលកាត់ហើយមានរាងមូលល្មមនឹងបិទទ្វារចូលផ្នូរ។ តម្រូវឲ្យបុរសជាច្រើនរមៀលវា។
អ្នកអាចបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា ពួកគេមិនបានឃើញសាកសពទេ ព្រោះសាកសពមិននៅទីនោះ។ "សាកសពរបស់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូមិននៅទីនោះទេ!"
មានទេវតាពីរអង្គលេចចេញមក ហើយចាប់ផ្ដើមនិយាយទៅកាន់ស្ត្រីទាំងនោះ។
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះ ដើម្បីសម្គាល់ព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់មួយនៅក្នុងសាច់រឿង។ បើភាសារបស់អ្នកមានវិធីសម្រាប់ធ្វើដូចនេះ អ្នកអាចពិចារណាប្រើវានៅទីនេះបាន។
"មានការភ័យខ្លាច"
"ឱនចុះដល់ដី" ។ សកម្មភាពនេះបង្ហាញពីការបន្ទាបខ្លួននិងការចុះចូលចំពោះបុរស។
បុរសប្រើសំណួរ ដើម្បីរិះគន់ស្ត្រីដោយទន់ភ្លន់ ចំពោះការរកមើលនៅក្នុងផ្នូរមនុស្ស ដែលរស់នៅ។ "អ្នកកំពុងស្វែងរកមនុស្ស ដែលរស់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សស្លាប់" ឬ "អ្នកមិនគួរស្វែងរកអ្នកដែលនៅរស់នៅកន្លែង ដែលពួកគេកប់មនុស្សស្លាប់នោះទេ!"
នៅទីនេះ "អ្នក" មានពហុវចនៈសំដៅទៅលើស្ត្រីដែលបានមក។
ទេវតាបញ្ចប់ការនិយាយទៅកាន់ស្ត្រី។
"ប៉ុន្តែទ្រង់បានរស់ឡើងវិញហើយ!" ។ អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "ព្រោះព្រះជាម្ចាស់បានប្រោសទ្រង់រស់ឡើងវិញហើយ!"
"ចងចាំអ្វី"
ពាក្យ "អ្នក" គឺជាពហុវចនៈ។ សំដៅទៅលើស្ត្រី និងអាចជាសិស្សផ្សេងទៀត។
នេះជាការចាប់ផ្តើមនៃការដកស្រង់ដោយប្រយោល។ វាក៏អាចបកប្រែជាមួយនឹងការដកស្រង់ដោយផ្ទាល់ដូចនៅក្នុងយូឌីប៊ីដែរ។
ឃ្លាថា "ត្រូវតែ" មានន័យថា នេះជាអ្វីដែលនឹងកើតឡើងពិតប្រាកដ ព្រោះព្រះអង្គបានសម្រេចរួចហើយ ថាវានឹងកើតឡើង។ “ វាចាំបាច់ដែលពួកគេប្រគល់បុត្រមនុស្សទៅឲ្យមនុស្សមានបាប ដូច្នេះ ពួកគេអាចឆ្កាងទ្រង់ជាប់នឹងឈើឆ្កាង”
ត្រង់នេះ“ ដៃ” សំដៅទៅលើអំណាចឬការគ្រប់គ្រង។
ជនជាតិយូដារាប់ផ្នែកណាមួយនៃថ្ងៃជាថ្ងៃ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ថ្ងៃដែលព្រះយេស៊ូត្រូវបានប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ គឺជាថ្ងៃទីបី ព្រោះវាត្រូវនឹងថ្ងៃបញ្ចុះសពរបស់ព្រះអង្គ និងថ្ងៃសប្ប័ទ។
ស្ដ្រីទាំងនោះទៅប្រាប់ពួកសាវ័កអំពីអ្វី ដែលពួកគេបានរកឃើញនៅឯផ្នូរ។
នៅទីនេះ "ព្រះបន្ទូល" សំដៅទៅលើសេចក្តីថ្លែង ដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូល។ «នឹកចាំពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់»
ចំណុចនៃការសង្កេតរបស់អ្នកពិពណ៌នា គឺមកពីផ្លូវរវាងផ្នូរនិងពួកសាវ័ក។ យូឌីប៊ីមានចំណុចនៃការសង្កេតនៅឯផ្នូរដោយកត់សម្គាល់ថា ស្ត្រីបានចាកចេញ។ ក្នុងករណីនេះស្ត្រីបានចាកចេញពីផ្នូរ ហើយបានទៅកន្លែងដែលពួកសាវ័កស្ថិតនៅ។
"សិស្សទាំងអស់ ដែលនៅជាមួយសាវ័កដប់មួយរូប"
នេះជាឯកសារយោងដំបូងរបស់លូកាចំពោះមនុស្ស ១១ នាក់ ព្រោះយូដាសបានចេញពីមនុស្សដប់ពីរនាក់ ហើយគាត់បានក្បត់ព្រះយេស៊ូ។
ពាក្យនេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះដើម្បីសម្គាល់ការផ្អាកនៅក្នុងសាច់រឿងសំខាន់។ នៅទីនេះលូកាប្រាប់ឈ្មោះស្ត្រីខ្លះ ដែលចេញពីផ្នូរ ហើយប្រាប់ពួកសាវ័កពីអ្វី ដែលបានកើតឡើងនៅទីនោះ។
«ប៉ុន្តែពួកសាវ័កបានគិតថា អ្វីដែលស្ត្រីទាំងនោះនិយាយគឺជាការនិយាយល្ងីល្ងើ»។
ឃ្លានេះផ្ទុយពីពេត្រុស និងសាវ័កផ្សេងទៀត។ គាត់មិនបានបដិសេធអ្វី ដែលស្ត្រីបាននិយាយនោះទេ ប៉ុន្តែគាត់បានរត់ទៅផ្នូរដើម្បីមើលដោយខ្លួនឯង។
នេះមានន័យថា "ចាប់ផ្តើមធ្វើសកម្មភាព" ។ មិនថាពេត្រុសអង្គុយ ឬឈរនៅពេលគាត់សម្រេចចិត្តធ្វើសកម្មភាព គឺមិនសំខាន់ទេ។ "ចាប់ផ្តើមចេញ"
"ពត់ខ្លួន។ " ផ្នូរដែលត្រូវបានធ្វើពីរូងថ្មរឹងមានជម្រៅទាបបំផុត។ ពេត្រុសត្រូវឱនចុះឡើង ដើម្បីមើលឃើញនៅខាងក្នុងផ្នូរ។
"មានតែក្រណាត់ទេសឯកប៉ុណ្ណោះ។ " នេះសំដៅទៅលើក្រណាត់ ដែលបានរុំព័ទ្ធសពព្រះយេស៊ូ ពេលទ្រង់ត្រូវគេបញ្ចុះនៅជំពូក២៣ ខ៥២ ។ បញ្ជាក់ថា រូបកាយរបស់ព្រះយេស៊ូមិននៅទីនោះទេ។ “ សំពត់ដែលគេរុំសពព្រះយេស៊ូ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូមិនបាននៅទីនោះទេ”
"បានទៅផ្ទះរបស់គាត់"
នេះជាផ្នែកបន្ទាប់នៃរឿង។ សិស្សពីរនាក់កំពុងធ្វើដំណើរទៅអេម៉ោស។
ពាក្យនេះសម្គាល់ការចាប់ផ្តើមនៃផ្នែកបន្ទាប់នៃរឿង។
"សិស្សពីរនាក់"
"នៅថ្ងៃដដែលនោះ"។ សំដៅទៅលើថ្ងៃ ដែលស្ត្រីបានរកឃើញផ្នូរនោះទទេ។
នេះជាឈ្មោះភូមិមួយ
"ដប់មួយគីឡូម៉ែត្រ។ " កីឡដ្ឋានមួយមានប្រវែង ១៨៥ ម៉ែត្រ។
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះ ដើម្បីសម្គាល់កន្លែងដែលសកម្មភាពចាប់ផ្តើម។ វាចាប់ផ្តើមពីព្រះយេស៊ូចូលមកជិតពួកគេ។ បើភាសារបស់អ្នកមានវិធីសម្រាប់ធ្វើដូចនេះ អ្នកអាចពិចារណាប្រើវានៅទីនេះបាន។
ពាក្យ«ខ្លួនទ្រង់ផ្ទាល់»បញ្ជាក់ពីការពិតដែលថា ព្រះយេស៊ូដែលពួកគេកំពុងតែនិយាយ ពិតជាបានបង្ហាញខ្លួនដល់ពួកគេ។ រហូតមកដល់ពេលនេះ ស្ត្រីបានឃើញទេវតាតែគ្មាននរណាបានឃើញព្រះយេស៊ូទេ។
«ភ្នែកគេបានមើលមិនស្គាល់ព្រះយេស៊ូ»។ សមត្ថភាពរបស់មនុស្សក្នុងការស្គាល់ព្រះយេស៊ូ ត្រូវបានគេនិយាយថាជាសមត្ថភាពភ្នែករបស់ពួកគេ ក្នុងការស្គាល់ទ្រង់។ អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "មានអ្វីរារាំងពួកគេ ដូច្នេះពួកគេមិនអាចស្គាល់ទ្រង់បានទេ"
"ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅគេទាំងពីរនាក់"
នេះជាឈ្មោះបុរសម្នាក់។
ក្លេវប៉ាសប្រើសំណួរនេះ ដើម្បីបង្ហាញការភ្ញាក់ផ្អើលរបស់គាត់ ដែលបុរសនេះហាក់ដូចជាមិនបានដឹងអំពីរឿងរ៉ាវ ដែលបានកើតឡើងនៅក្រុងយេរូសាឡឹម។ "អ្នកគួរតែជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ ... ថ្ងៃ"
នៅទីនេះ "លោក" គឺជាឯកវចនៈ។
"តើមានរឿងអ្វីបានកើតឡើង?" ឬ "តើមានរឿងអ្វីបានកើតឡើង?"
មានន័យថា ព្រះជាម្ចាស់បណ្តាលឲ្យព្រះយេស៊ូមានកម្លាំង ហើយប្រជាជនបានឃើញថា ទ្រង់មានអំណាច។ "ហើយព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានឲ្យទ្រង់នូវអំណាច ដើម្បីធ្វើនិងបង្រៀនរឿងអស្ចារ្យ ដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលដល់ប្រជាជនទាំងអស់"
«ប្រគល់ព្រះយេស៊ូទៅឲ្យអភិបាលរ៉ូម៉ាំង»
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ «ដើម្បីឲ្យលោកទេសាភិបាលធ្វើគុតព្រះយេស៊ូ ដោយឆ្កាងព្រះអង្គ»
បុរសទាំងពីរនាក់ នៅតែបន្តឆ្លើយតបនឹងព្រះយេស៊ូ។
រ៉ូមបានគ្រប់គ្រងលើជនជាតិយូដា។ "តើអ្នកណានឹងដោះលែងជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ពីសត្រូវរបស់យើង"
បង្ហាញពីមូលហេតុមួយទៀត ដែលពួកគេជឿថាព្រះយេស៊ូនឹងមិនរំដោះអ៊ីស្រាអែលទេ។ "ឥឡូវនេះវាហាក់ដូចជាមិនអាចទៅរួចទេ ពីព្រោះ"
ជនជាតិយូដារាប់ផ្នែកណាមួយនៃថ្ងៃជាថ្ងៃ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ថ្ងៃដែលព្រះយេស៊ូត្រូវបានប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញគឺជាថ្ងៃទីបី ព្រោះថ្ងៃបញ្ចុះសពរបស់ព្រះអង្តត្រូវនឹងថ្ងៃសប្ប័ទ។ សូមមើលការបកប្រែនៅក្នុងជំពូក២៤ ខ៦ ។
"ចាប់តាំងពីសកម្មភាពជាច្រើនបានកើតឡើង ដែលនាំទៅដល់ការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូ"
បុរសទាំងពីរនាក់បានបញ្ចប់ការឆ្លើយតបនឹងព្រះយេស៊ូ។
បង្ហាញពីមូលហេតុមួយទៀត ដែលបុរសមិនយល់ពីអ្វីកំពុងកើតឡើងទាក់ទងនឹងព្រះយេស៊ូ។
"នៅក្នុងក្រុមរបស់យើង"
ស្ត្រីទាំងនោះ ជាអ្នកដែលបានស្ថិតនៅឯផ្នូរ។
"ទេវតាក្នុងនិមិត្ត"
"ពួកគេមិនបានឃើញព្រះយេស៊ូ"
ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលទៅកាន់សិស្សទាំងពីរនាក់។
“ ចិត្ត” ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាអ្វី ដែលអាចជួយមនុស្សម្នាក់ធ្វើការសម្រេចចិត្ត។ “ចិត្តរបស់អ្នកយឺតក្នុងការជឿ” ឬ“ អ្នកយឺតនឹងជឿ”
ព្រះយេស៊ូប្រើសំនួរមួយ ដើម្បីរំលឹកពួកសិស្សអំពីអ្វី ដែលពួកព្យាការីបាននិយាយ។ "វាចាំបាច់ ... សិរីរុងរឿង"
សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូចាប់ផ្តើមគ្រប់គ្រង ហើយដើម្បីទទួលបានកិត្តិយស និងសិរីល្អ។
ម៉ូសេបាននិពន្ធកណ្ឌគម្ពីរដំបូងនៃព្រះគម្ពីរ។ “ ចាប់ផ្តើមជាមួយសំណេររបស់លោកម៉ូសេ”
"ព្រះយេស៊ូបានពន្យល់ពួកគេ"
បុរសទាំងពីរនាក់បានយល់ពីសកម្មភាពរបស់ទ្រង់ថា ទ្រង់កំពុងធ្វើដំណើរទៅកាន់គោលដៅមួយផ្សេងទៀត។ ប្រហែលជាទ្រង់បន្ដដើរតាមផ្លូវ នៅពេលពួកគេបានបិទទ្វារចូលក្នុងភូមិ។ គ្មានការចង្អុលបង្ហាញណាមួយបង្ហាញថា ព្រះយេស៊ូបានបញ្ឆោតពួកគេដោយពាក្យសម្តីទេ។
"ពួកគេបានជំរុញទ្រង់យ៉ាងខ្លាំង" ។ ពាក្យក្រិកមានន័យថា ប្រើកម្លាំងបាយក្នុងរយៈពេលយូរ ប៉ុន្តែវាហាក់ដូចជាមានលក្ខណៈហួសប្រមាណ។ វាបានចំណាយពេល និងការខិតខំខ្លះដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលទ្រង់។
ថ្ងៃយូដាបានបញ្ចប់នៅពេលថ្ងៃរះ។
ព្រះយេស៊ូក៏ចូលទៅផ្ទះ
"ស្នាក់នៅជាមួយសិស្សពីរនាក់"
ឃ្លានេះត្រូវបានប្រើនៅទីនេះ ដើម្បីសម្គាល់ព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់មួយនៅក្នុងសាច់រឿង។ បើភាសារបស់អ្នកមានវិធីសម្រាប់ធ្វើដូចនេះ អ្នកអាចពិចារណាប្រើវានៅទីនេះ។
សំដៅទៅលើនំប៉័ងឥតមេ។ វាមិនសំដៅទៅលើអាហារជាទូទៅទេ។
«បានអរព្រះគុណដល់ព្រះជាម្ចាស់»ឬ«អរព្រះគុណដល់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់នំប័ុង»
"ភ្នែក" របស់ពួកគេតំណាងឲ្យការយល់ដឹង។ អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "បន្ទាប់មកពួកគេបានយល់" ឬ "បន្ទាប់មកពួកគេបានដឹង"
ពួកគេបានស្គាល់ទ្រង់។ ពួកសិស្សទាំងនេះស្គាល់ទ្រង់មុនពេលទ្រង់សុគត។
មានន័យថា ភ្លាមៗទ្រង់មិននៅទីនោះទេ។ មិនមានន័យថា ទ្រង់ក្លាយជាមនុស្សមើលមិនឃើញ។
ពួកគេប្រើសំណួរដើម្បីបញ្ជាក់ពីភាពអស្ចារ្ យដែលពួកគេភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះការជួបជាមួយព្រះយេស៊ូ។ "ដួងចិត្តរបស់យើងកំពុងឆេះនៅក្នុងខ្លួនយើង ... បទគម្ពីរ"។
អារម្មណ៍ក្រហល់ក្រហាយ ដែលពួកគេមានពេលកំពុងនិយាយជាមួយព្រះយេស៊ូ ត្រូវបានគេនិយាយដូចជាពួកគេកំពុងឆេះនៅខាងក្នុងខ្លួនពួកគេ។ "យើងមានអារម្មណ៍តានតឹងខ្លាំងណាស់ នៅពេលទ្រង់កំពុងមានបន្ទូលជាមួយពួកយើង"
បុរសទាំងពីរនាក់កំពុងនិយាយរកគ្នា។ ពាក្យថា "យើង" គឺរាប់បញ្ចូលគ្នាជាភាសា ដែលធ្វើឲ្យមានភាពខុសគ្នាទាំងនេះ។
ព្រះយេស៊ូមិនបានបើកសៀវភៅ ឬគម្ពីរទេ។ "បានបើក" សំដៅទៅលើការយល់ដឹងរបស់ពួកគេ។ "ខណៈពេលទ្រង់បានពន្យល់បទគម្ពីរដល់ពួកយើង" ឬ "ខណៈពេលទ្រង់បានជួយយើងឲ្យយល់បទគម្ពីរ"
បុរសទាំងពីរនាក់បានធ្វើដំណើរទៅក្រុងយេរូសាឡឹមទៅជួបសិស្សទាំង១១នាក់ ដើម្បីប្រាប់ពួកគេអំពីព្រះយេស៊ូ។
"ពួកគេ" សំដៅទៅលើបុរសទាំងពីរ។
"ក្រោកឡើង" ឬ "ក្រោកឈរ"
សំដៅទៅលើសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូ។ យូដាសលែងរាប់បញ្ចូលជាមួយពួកគេទៀតហើយ។
សាវ័កដប់មួយនាក់ និងអ្នកដែលនៅជាមួយពួកគេបាននិយាយការនេះ។ "ដែលបានប្រាប់ពួកសិស្សពីរនាក់ថា" ព្រះអម្ចាស់បានរស់ឡើងវិញពិតមែន"
"ដូច្នេះបុរសទាំងពីរប្រាប់ពួកគេ"
សំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូ ដែលលេចមកជួបពួកគេ ពេលពួកគេកំពុងធ្វើដំណើរទៅភូមិអេម៉ោស។
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ “របៀបដែលពួកគេស្គាល់ព្រះយេស៊ូ”
«ពេលព្រះយេស៊ូកាច់នំប៉័ង»ឬ«ពេលព្រះយេស៊ូបេះនំប៉័ង»
ព្រះយេស៊ូបានលេចមកឲ្យពួកសិស្សឃើញ។ នៅពេលដែលបុរសទាំងពីរនាក់បានមកដល់ផ្ទះ ដែលមានសិស្សដប់មួយនាក់ នោះព្រះយេស៊ូមិននៅជាមួយពួកគេទេ។
ពាក្យ «ខ្លួនគាត់ផ្ទាល់» ផ្តោតលើព្រះយេស៊ូ ហើយការភ្ញាក់ផ្អើលរបស់ព្រះយេស៊ូ ពិតជាលេចមុខដល់គេ។ ពួកគេភាគច្រើនមិនបានឃើញទ្រង់ទេ បន្ទាប់ពីការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គ។
"ក្នុងចំណោមពួកគេ"
"សូមឲ្យអ្នកមានក្តីសុខសាន្ត" ឬ "សូមឲ្យព្រះជាម្ចាស់ផ្តល់ក្តីសុខសាន្តឲ្យអ្នក!" ពាក្យ "អ្នក" គឺជាពហុវចនៈ។
"ប៉ុន្តែ" បង្ហាញពីភាពផ្ទុយគ្នាខ្លាំង។ ព្រះយេស៊ូបានប្រាប់ពួកគេឲ្យមានក្តីសុខសាន្ត តែពួកគេខ្លាចជំនួសវិញ។
"ភ្ញាក់ផ្អើលនិងភ័យខ្លាច" ។ ឃ្លាទាំងពីរនេះមានន័យដូចគ្នា ហើយត្រូវបានប្រើជាមួយ គ្នាដើម្បីបញ្ជាក់ពីការភ័យខ្លាចរបស់ពួកគេ។
"គិតថាពួកគេបានឃើញខ្មោច" ។ ពួកគេមិនទាន់យល់ថាព្រះយេស៊ូ ពិតជាមានព្រះជន្មរស់នៅឡើយទេ។
នៅទីនេះវាសំដៅទៅវិញ្ញាណរបស់មនុស្សស្លាប់។
ព្រះយេស៊ូប្រើសំណួរដើម្បីសម្រាលទុក្ខពួកគេ។ "កុំភ័យខ្លាច"
ព្រះយេស៊ូប្រើសំណួរ ដើម្បីស្ដីបន្ទោសពួកគេយ៉ាងស្រាល។ ព្រះយេស៊ូកំពុងប្រាប់ពួកគេ កុំឲ្យសង្ស័យថាទ្រង់នៅរស់។ ពាក្យថា“ ចិត្ត” សំដៅទៅលើការគិតរបស់ពួកគេ។ "កុំសង្ស័យនៅក្នុងគំនិតរបស់អ្នក!" ឬ "ឈប់សង្ស័យទៅ!"
ព្រះយេស៊ូសុំឲ្យពួកគេបញ្ជាក់ដោយការប៉ះថា ទ្រង់ថាមិនមែនជាខ្មោចទេ។ "ប៉ះខ្ញុំហើយមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំមានសាច់ និងឆ្អឹងដែលខ្មោចមិនមានទេ"
នេះជារបៀបដែលសំដៅទៅលើរាងកាយ។
ត្រូវបានគេយល់ថា ដៃនិងជើងរបស់ទ្រង់មានស្នាមដែកគោលពីឈើឆ្កាងរបស់ទ្រង់ ដែលនឹងបង្ហាញថាពិតជាព្រះយេស៊ូមែន។ អាចបញ្ចាក់ឲ្យច្បាស់ថា "ស្នាមរបួសនៅដៃនិងប្រអប់ជើងរបស់ទ្រង់"
"ពួកគេពោរពេញដោយអំណរ ប៉ុន្តែពួកគេមិនទាន់អាចជឿថា វាជាការពិតទេ"
ព្រះយេស៊ូបានធ្វើដូច្នេះដើម្បីបង្ហាញថា ទ្រង់មានរូបកាយ។ វិញ្ញាណមិនអាចបរិភោគចំណីអាហារបានទេ។
"នៅពីមុខពួកគេ" ឬ "ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងមើល"
"ពេលខ្ញុំនៅជាមួយអ្នកកាលមុន"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "អ្វីដែលលោកម៉ូសេ ព្យាការី និងអ្នកនិពន្ធទំនុកតម្កើងបានសរសេរអំពីខ្ញុំ"
"ការសរសេររបស់ពួកព្យាការី"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ “ព្រះអង្គនឹងបំពេញ” ឬ“ ព្រះអង្គនឹងធ្វើឲ្យមានរឿងនឹងកើតឡើង”
ដើម្បី“ បើកចិត្ត” មានន័យថា អាចឲ្យមនុស្សម្នាក់យល់។ "បន្ទាប់មកទ្រង់បានជួយពួកគេឲ្យយល់បទគម្ពីរ"
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "នេះគឺជាអ្វីដែលមនុស្សបានសរសេរជាយូរមកហើយ"
"ពីក្នុងចំណោមមនុស្សស្លាប់"
ជនជាតិយូដារាប់ផ្នែកណាមួយនៃថ្ងៃ រាប់ថាជាថ្ងៃ។ ហេតុដូច្នេះហើយថ្ងៃ ដែលព្រះយេស៊ូត្រូវបានប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ គឺជាថ្ងៃទីបី ព្រោះវាត្រូវនឹងថ្ងៃបញ្ចុះសពរបស់ព្រះអង្គនិងសប្ប័ទ។ សូមមើលការបកប្រែនៅក្នុងជំពូក ២៤ ខ៦ ។
អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ “ អ្នកដើរតាមព្រះមេស្ស៊ី គួរតែផ្សព្វផ្សាយដល់មនុស្សគ្រប់រូបនៅគ្រប់ទីកន្លែង ឲ្យពួកគេត្រូវប្រែចិត្ត ហើយឲ្យព្រះអង្គអត់ទោសបាបរបស់ពួកគេ តាមរយៈព្រះយេស៊ូ”
"នាម" របស់ទ្រង់នៅទីនេះ សំដៅទៅលើសិទ្ធិអំណាចនេះ។ “ជាមួយសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះយេស៊ូ”
"សហគមន៍ជនជាតិភាគតិចទាំងអស់" ឬ "ក្រុមប្រជាជនទាំងអស់"
"ចាប់ផ្តើមនៅក្រុងយេរូសាឡឹម"
ព្រះយេស៊ូបន្ដមានបន្ទូលទៅពួកសិស្ស។
"អ្នកត្រូវប្រាប់អ្នកដទៃថា អ្វីដែលអ្នកបានឃើញអំពីខ្ញុំគឺជាការពិត" ។ ពួកសិស្សបានសង្កេតមើលពីជីវិតរបស់ព្រះយេស៊ូ ការសោយទិវង្គត និងការរស់ឡើងវិញ ហើយអាចពិពណ៌នាអំពីអ្វី ដែលទ្រង់បានធ្វើចំពោះមនុស្សផ្សេងទៀត។
"ខ្ញុំនឹងប្រទានឲ្យអ្នកនូវអ្វី ដែលព្រះបិតាខ្ញុំបានសន្យាថា នឹងប្រទានឲ្យអ្នក" ។ ព្រះជាម្ចាស់បានសន្យាថានឹងប្រទានព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ។ ធ្វើឲ្យមានភាពច្បាស់លាស់។
នេះជាងារដ៏សំខាន់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់។
ព្រះចេស្ដារបស់ព្រះនឹងគ្របដណ្តប់ពួកគេ តាមរបៀបដែលសម្លៀកបំពាក់គ្របលើមនុស្សម្នាក់។ អាចបញ្ជាក់ជាទម្រង់កិរិយាសកម្ម។ "អ្នកទទួលបានអំណាច"
"មកពីខាងលើ" ឬ "មកពីព្រះជាម្ចាស់"
"ព្រះយេស៊ូនាំពួកសិស្សនៅខាងក្រៅទីក្រុង"
នេះជាសកម្មភាព ដែលពួកបូជាចារ្យបានធ្វើ នៅពេលពួកគេបានផ្តល់ពរដល់ប្រជាជន។
វាបានកើតឡើង។ ណែនាំព្រឹត្តិការណ៍ថ្មីនៅក្នុងរឿង។
«កាលព្រះយេស៊ូកំពុងសុំព្រះជាម្ចាស់ធ្វើការល្អដល់ពួកគេ»
ដោយសារលូកាមិនបានបញ្ជាក់ថា អ្នកណាបានលើកព្រះយេស៊ូ យើងមិនដឹងថាជាព្រះជាម្ចាស់ ឬជាទេវតាមួយរូប ឬច្រើនជាងនេះ។ បើភាសារបស់អ្នកត្រូវបញ្ជាក់ថាអ្នកណាជាអ្នកលើកនោះ វាជាការល្អបំផុតដែលត្រូវប្រើ "ទៅ" ។
ខគម្ពីរទាំងនេះប្រាប់យើងអំពីសកម្មភាព ដែលកំពុងកើតចំពោះពួកសិស្ស ពេលរឿងបានបញ្ចប់។
«ពួកសិស្សបានថ្វាយបង្គំព្រះយេស៊ូ»
«ហើយបន្ទាប់មកត្រឡប់មកវិញ»
នេះជាការបន្ថែមមួយដើម្បីបង្ហាញថា ពួកគេបានចូលទីធ្លាព្រះវិហារជារៀងរាល់ថ្ងៃ។
មានតែបូជាចារ្យទេ ដែលត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យចូលក្នុងអគារព្រះវិហារ។ "នៅក្នុងទីធ្លាព្រះវិហារ"
សរសើរព្រះជាម្ចាស់។
ពួកគេនាំគ្នាមកពីព្រលឹមស្រាងៗនៅថ្ងៃដំបូងនៃសប្តាហ៍។
ពួកនាងសង្កេតឃើញថា ថ្មបានរមៀលចេញ ហើយពុំឃើញព្រះសពរបស់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូទេ។
ពួកទេវតានិយាយថា៖ ព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញហើយ។
ពួកសាវកហាក់បីដូចជាពុំជឿពាក្យសម្តីនាងទេ ព្រោះគេគិតពួកនាងនិយាយរឿងផ្ដេសផ្ដាស។
លោកពេត្រុសមើលទៅឃើញតែក្រណាត់ដែលរុំព្រះសពប៉ុណ្ណោះ។
ភ្នែករបស់ពួកគេត្រូវបំបាំងគេមិនឲ្យចំណាំព្រះអង្គបានឡើយ។
ពួកគេបានសង្ឃឹមថាព្រះអង្គនឹងរំដោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឲ្យមានសេរីភាពពីសត្រូវរបស់ពួកគេ។
ព្រះអង្គបានពន្យល់ពីអ្វី ដែលបទគម្ពីរបាននិយាយទាក់ទងនឹងព្រះអង្គ។
ស្រាប់តែភ្នែកគេបានភ្លឺឡើង មើលព្រះអង្គស្គាល់ ប៉ុន្តែព្រះអង្គបាត់ពីមុខគេទៅ។
ពួកគេទទួលស្គាល់ព្រះអង្គនៅពេលដែលព្រះអង្គយកនំបុ័ងមកកាន់ ទាំងអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ រួចកាច់ប្រទានឲ្យគេ។
ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ «សូមឲ្យអ្នករាល់គ្នាប្រកបដោយសេចក្ដីសុខសាន្ត»។
ព្រះអង្គហៅពួកសិស្សមកស្ទាបព្រះអង្គ ហើយព្រះអង្គក៏បង្ហាញព្រះហស្ដ និងព្រះបាទាឲ្យគេឃើញ។
ព្រះអង្គក៏បំភ្លឺចិត្តគំនិតគេ ឲ្យយល់អត្ថន័យគម្ពីរទាំងឡាយ។
អ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រកាសពីការប្រែចិត្ត និងការអត់ទោសបាប ទៅមនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍។
ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅពួកគេឲ្យរង់ចាំរហូតទាល់តែព្រះជាម្ចាស់ប្រទានឲ្យមានឫទ្ធានុភាពមកពីស្ថានដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់។
ព្រះអង្គត្រូវបានលើកឡើងទៅស្ថានបរមសុខ។
ពួកគេបន្តស្ថិតនៅក្នុងព្រះវិហារ ហើយនាំគ្នាថ្វាយព្រះពរព្រះជាម្ចាស់។
កាព្រីយ៉ែលជាឈ្មោះទេវតារបស់ព្រះ។ កាព្រីយ៉ែលត្រូវបានគេលើកមកនិយាយច្រើនដង ទាំងនៅក្នុងគម្ពីរមេត្រីចាស់ និងថ្មី។
ពាក្យថា «ការរស់ឡើងវិញ» សំដៅលើសកម្មភាពនៃការមានជីវិតមកម្តងទៀតបន្ទាប់ពីបានស្លាប់ហើយ។
កុលសម្ព័ន្ធគឺជាក្រុមមនុស្សមួយក្រុមដែលជាពូជពង្សរបស់បុព្វបុរស ឬដូនតារបស់គេ។
ពាក្យថា «កុលសម្ព័ន្ធ» សំដៅទៅលើសមាជិកគ្រួសារដែលតៗមកពី ដូនតាតែមួយ។
នៅក្នុងពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ កូនកម្លោះគឺជាបុរសដែលនឹងរៀបការជាមួយកូនក្រមុំ។
នៅក្នុងពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ កូនកម្លោះគឺជាបុរសដែលនឹងរៀបការជាមួយកូនក្រមុំ។
កូនក្រមុំគឺជាស្រ្តីដែលស្ថិតនៅក្នុងពិធីរៀបការ ដែលរៀបការជាមួយនឹងស្វាមីរបស់នាង ហៅថា កូនកម្លោះ។
ងារជា «កូនមនុស្ស» ត្រូវបានប្រើដោយព្រះយេស៊ូ ដើម្បីសំដៅពីព្រះអង្គទ្រង់ផ្ទាល់។ ព្រះអង្គបានប្រើពាក្យនេះជាច្រើនដងជំនួសឲ្យការនិយាយថា «ខ្ញុំ»។
កេតសេម៉ានី ជាសួនច្បារដើមអូលីវដែលនៅប៉ែកខាងកើតនៃក្រុងយេរ៉ូសាឡិម ហួស កេ្រដូន និង នៅជិតភ្នំដើមអូលីវ។
កៃផាជាមហាបូជាចារ្យរបស់អ៊ីស្រាអែល នៅក្នុងសម័យរបស់លោកយ៉ូហានបាទីស្ត និងព្រះយេស៊ូ។
ពាក្យថា «ក្រវ៉ាត់» មានន័យថាចងជុំវិញអ្វីមួយ។ ជាធម្មតាសំដៅទៅលើខ្សែក្រវ៉ាត់ ឬចងខ្សែជំុវិញចង្កេះ ដើម្បីចងអាវក្រៅ ឬអាវផាយឲ្យជាប់នៅនឹងចង្កេះ។
ពាក្យថា «ក្រវ៉ាត់» មានន័យថាចងជុំវិញអ្វីមួយ។ ជាធម្មតាសំដៅទៅលើខ្សែក្រវ៉ាត់ ឬចងខ្សែជំុវិញចង្កេះ ដើម្បីចងអាវក្រៅ ឬអាវផាយឲ្យជាប់នៅនឹងចង្កេះ។
នៅក្នុងក្នងសម័យនៃសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី ក្រិក គឺជាខេត្តមួយរបស់ចក្រភពរ៉ូម។
មហាសមុទ្រម៉េឌីទែរ៉ាណេ មហាសមុទ្រអាជីអាន់ ហើយ និងមហាសមុទ្រឥណ្ឌា។
ក្ក្រុងយេរីខូគឺជាមានអនុភាពខ្លាំងនៅក្នុងទឹកដីកាណាន។ វាមានទីតាំងស្ថិតនៅភាគខាងលិចនៃទន្លេយ័រដាន់ ហើយភាគខាងជើងនៃសមុទ្រអំបិល។
ក្រុមប្រឹក្សា គឺជាមនុស្សមួយក្រុម ដែលមកជួបជុំគ្នាដើម្បីនឹងពិភាក្សា ផ្ដល់ការប្រឹក្សា ហើយនិងធ្វើការសម្រចចិត្តលើកិច្ចការសំខាន់ៗ។
ក្រុមប្រឹក្សា គឺជាមនុស្សមួយក្រុម ដែលមកជួបជុំគ្នាដើម្បីនឹងពិភាក្សា ផ្ដល់ការប្រឹក្សា ហើយនិងធ្វើការសម្រចចិត្តលើកិច្ចការសំខាន់ៗ។
ពាក្យថា «ខ្ពស់បំផុត» គឺជាបរមងារសម្រាប់ព្រះ។ វាសំដៅទៅលើភាពអស្ចារ្យ ឬអំណាចរបស់ព្រះអង្គ។
ពាក្យថា «ខ្ពស់បំផុត» គឺជាបរមងារសម្រាប់ព្រះ។ វាសំដៅទៅលើភាពអស្ចារ្យ ឬអំណាចរបស់ព្រះអង្គ។
គណៈសាឌូស៊ី ជាក្រុមអ្នកនយោបាយក្នុងចំណោមពួកបូជាចារ្យនៃសាសន៍យូដា ក្នុងសម័យកាលព្រះយេស៊ូគ្រិស្ត ពួកគេទាំងនោះជាអ្នកគាំទ្រពួករ៉ូម ហើយមិនជឿលើការរស់ឡើងវិញទេ។
គីរេនគឺជាក្រុងរបស់ប្រទេសក្រិក ស្ថិតនៅភាគខាងជើងនៃប្រទេសអា្រហ្វិក នៅតាមសមុទ្រមេឌីទែរ៉ានេ នៅចំខាងត្បូងនៃកោះក្រែត។
គូសគឺជាកូនច្បងរបស់លោកហាំដែលជាកូនរបស់លោកណូអេ។ គាត់ក៏ជាពូជពង្សរបស់លោក នីមរ៉ូឌ។ បងប្អូនរបស់គាត់ពីនាក់ទៀតបានដាក់ឈ្មោះថា អេស៊ីប និងកាណាន។
ពាក្យថា «គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម» ពណ៌នាពីអ្វីមួយដែលគួរឲ្យស្អប់ ហើយបដិសេធ។ «ស្អប់ខ្ពើម» អ្វីមួយមានន័យថា ស្អប់ការនោះយ៉ាងខ្លាំង។
ពាក្យថា «គោរព» សំដៅលើ អារម្មណ៍ គោរពដល់នរណាម្នាក់យ៉ាងជ្រៀលជ្រៅ ឬអ្វីមួយយ៉ាងខ្លាំង។
ពាក្យថា «គោរព» សំដៅលើ អារម្មណ៍ គោរពដល់នរណាម្នាក់យ៉ាងជ្រៀលជ្រៅ ឬអ្វីមួយយ៉ាងខ្លាំង។
ពាក្យថា «គំនិត» គឺសំដៅទៅកាន់ផ្នែកមួយនៃមនុស្សដែលជួយឲ្យមនុស្សចេះគិត និងធ្វើការសម្រេចចិត្ត។
ពាក្យថា «គំនិត» គឺសំដៅទៅកាន់ផ្នែកមួយនៃមនុស្សដែលជួយឲ្យមនុស្សចេះគិត និងធ្វើការសម្រេចចិត្ត។
ពាក្យថា «គ្រួសារ» សំដៅទៅលើក្រុមមនុស្សដែលទាក់ទងនឹងឈាម ហើយជាទូទៅមានឪពុកម្តាយនិងកូនរបស់ពួកគេ។ ជារឿយៗវាក៏រួមបញ្ចូលសាច់ញាតិផ្សេងទៀត ដូចជា ជីដូន ជីតា ចៅៗ មា និងមីងទាំងឡាយ។
ពាក្យថា «គ្រួសារ» សំដៅទៅលើក្រុមមនុស្សដែលទាក់ទងនឹងឈាម ហើយជាទូទៅមានឪពុកម្តាយនិងកូនរបស់ពួកគេ។ ជារឿយៗវាក៏រួមបញ្ចូលសាច់ញាតិផ្សេងទៀត ដូចជា ជីដូន ជីតា ចៅៗ មា និងមីងទាំងឡាយ។
«ឃ្លាំង» គឺអគារធំមួយដែលគេប្រើសម្រាប់រក្សាទុកអាហារ ឬ វត្ថុជាច្រើនផ្សេងៗទៀត ក្នុងរយៈពេលយូរ។
ពាក្យថា «ចង្កៀង» ជាទូទៅសំដៅលើវត្ថុដែលធ្វើឲ្យមានពន្លឺ។ ចង្កៀងដែលប្រើនៅក្នុងសម័យកាលបុរាណដែលនិយាយក្នុងព្រះគម្ពីរ គឺជាចង្កៀងដែលប្រើប្រេង។ ប្រភេទចង្កៀងដែលបានប្រើនៅក្នុងព្រះគម្ពីរគឺជាធុងតូចមួយដែលមានប្រភពប្រេងជាធម្មតាប្រេងនោះដែលផ្តល់ពន្លឺនៅពេលដែលគេដុតវា។
ពាក្យថា «ចង្កៀង» ជាទូទៅសំដៅលើវត្ថុដែលធ្វើឲ្យមានពន្លឺ។ ចង្កៀងដែលប្រើនៅក្នុងសម័យកាលបុរាណដែលនិយាយក្នុងព្រះគម្ពីរ គឺជាចង្កៀងដែលប្រើប្រេង។ ប្រភេទចង្កៀងដែលបានប្រើនៅក្នុងព្រះគម្ពីរគឺជាធុងតូចមួយដែលមានប្រភពប្រេងជាធម្មតាប្រេងនោះដែលផ្តល់ពន្លឺនៅពេលដែលគេដុតវា។
ពាក្យ «ចង្កេះ» សំដៅទៅលើផ្នែកនៃរាងកាយរបស់សត្វ ឬមនុស្សដែលស្ថិតនៅចន្លោះឆ្អឹងជំនីរទាបនិងឆ្អឹងត្រគាកដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាពោះទាប។
ពាក្យថា «ចម្រូត» សំដៅទៅលើការប្រមូលបន្លែ ឬផ្លែឈើដែលទុំពីរុក្ខជាតិ ពេលដែលពួកវាបានធំឡើង។
ពាក្យថា «ចម្រូត» សំដៅទៅលើការប្រមូលបន្លែ ឬផ្លែឈើដែលទុំពីរុក្ខជាតិ ពេលដែលពួកវាបានធំឡើង។
ពួកចាស់ទុំជាមនុស្សដែលមានគំនិតចាស់ទុំខាងវិញ្ញាណដែលមានទំនួលខុសត្រូវដឹកនាំខាងវិញ្ញាណ ហើយខាងសាច់ឈាងនៅក្នុងចំណោមរាស្ដ្ររបស់ព្រះដែរ។
ពួកចាស់ទុំជាមនុស្សដែលមានគំនិតចាស់ទុំខាងវិញ្ញាណដែលមានទំនួលខុសត្រូវដឹកនាំខាងវិញ្ញាណ ហើយខាងសាច់ឈាងនៅក្នុងចំណោមរាស្ដ្ររបស់ព្រះដែរ។
ពាក្យថា «ចេស្តា» សំដៅទៅលើភាពអស្ចារ្យ និងភាពរុងរឿងដែលជាញឹកញាប់ទាក់ទងនឹងគុណសម្បត្ដិរបស់ស្ដេច។
ចៅក្រមគឺជាអ្នកដែលសម្រេចថាត្រូវ ឬខុស នៅពេលដែលមានជម្លោះរវាងមនុស្ស និងមនុស្ស ជាទូទៅជាមនុស្សដែលទាក់ទងទៅនឹងច្បាប់។
ជាតិសាសន៍គឺជាក្រុមមនុស្សមួយក្រុមដែលស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់រដ្ឋាភិបាលណាមួយ។ មនុស្សនៃសញ្ជាត្តិមួយគឺត្រូវមានពូជពង្ស និងជាជនជាតិតែមួយ។
%សេចក្តីណែនាំនៃការបកប្រែ
ពាក្យថា «ជាទីស្រឡាញ់» ប្រើដើម្បីបង្ហាញពីភាពគួរឲ្យស្រឡាញ់ ដែលពណ៌នាពីនរណាម្នាក់ដែលបានស្រឡាញ់ និងជាទីស្រឡាញ់ចំពោះនរណាម្នាក់ផ្សេងទៀត។
«ជាន់ឈ្លី» មានន័យថា ជាន់លើអ្វីមួយ ហើយកម្ទេចចោលដោយជើង។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ពាក្យនេះ ក៏បានប្រើជានិមិត្តរូប ដែលមានន័យថា «បំផ្លាញចោល» ឬ «យកជ័យជំនះលើ ឬធ្វើឲ្យ «អាម៉ាស់មុខ»។
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរពាក្យថា «ជើងចង្កៀង» ជាធម្មតាសំដៅលើរចនាសម្ព័ន្ធម៉្យាងដែលគេប្រើសម្រាប់ដាក់ទ្រចង្កៀង ដើម្បីឲ្យពន្លឺអាចភ្លឺបានពេញក្នុងបន្ទប់។
ពាក្យថាជំនាន់ សំដៅទៅលើក្រុមមនុស្សដែលបានកើតនៅក្នុងអំឡុងពេលដូចគ្នា។
ពាក្យថាជំនាន់ សំដៅទៅលើក្រុមមនុស្សដែលបានកើតនៅក្នុងអំឡុងពេលដូចគ្នា។
ជាទូទៅពាក្យថា «ជំនឿ» សំដៅទៅលើជំនឿ ទុកចិត្ត ឬទំនុកចិត្តលើនរណាម្នាក់ ឬក៏អ្វីមួយ។
ជាទូទៅពាក្យថា «ជំនឿ» សំដៅទៅលើជំនឿ ទុកចិត្ត ឬទំនុកចិត្តលើនរណាម្នាក់ ឬក៏អ្វីមួយ។
ពាក្យ «ជំពប់» មានន័យថា «ស្ទើរតែដួល» នៅពេលដែលកំពុងដើរ ឬកំពុងរត់។ ជាទូទៅពាក្យនេះគឺសំដៅទៅការជំពប់ទៅលើអ្វីមួយ។
ពាក្យ «ជំរុញ» ក្នុងន័យត្រង់មានន័យថា ធ្វើឲ្យរើសអ្វីមួយចេញដោយការប្រើកម្លាំងខាងរូបកាយ។ ក៏មានន័យប្រៀបធៀបមួយចំនួនរបស់ពាក្យនេះដែរ។
ពាក្យថា «ជំរឿន» សំដៅលើ ការរាប់ចំនួនមនុស្សជាផ្លូវការ នៅក្នុងប្រទេស ឬនៅក្នុងអាណាចក្រ។
ជ័រល្វីងទេសគឺជាប្រេង ឬគ្រឿងទេសដែលត្រូវបានផលិតចេញពីដើមជ័រល្វីងទេសដែលដុះនៅអា្រហិក និងអាស៊ី។ វាទាក់ទងទៅនឹងកំញាន។
នៅសម័យព្រះគម្ពីរ ឈើឆ្កាងជាឈើដែលគេបញ្ឍរដាំជើងទៅនឹងដី ជាមួយនឹងឆ្នឹមឈើផ្អែកភ្ជាប់ នៅជិតចុង។
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ពាក្យថា «ឈ្មោះ» គឺត្រូវបានប្រើជានិមិត្តសញ្ញា ឬតំណាងអ្វីមួយ។
%សេចក្តីណែនាំនៃការបកប្រែ
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ពាក្យថា «ឈ្មោះ» គឺត្រូវបានប្រើជានិមិត្តសញ្ញា ឬតំណាងអ្វីមួយ។
%សេចក្តីណែនាំនៃការបកប្រែ
ពាក្យថា «ញ័រ» មានន័យថាញ័ញាក់ ឬរញ្ជួយចេញពីការភ័យខ្លាច ឬទុក្ខព្រួយខ្លាំង។
ពាក្យថា «ញ័រ» មានន័យថាញ័ញាក់ ឬរញ្ជួយចេញពីការភ័យខ្លាច ឬទុក្ខព្រួយខ្លាំង។
ដាន់ គឺជាកូនប្រុសទីប្រាំរបស់លោកយ៉ាកុប ហើយគឺជាមនុស្សម្នាក់ក្នុងកុលសម្ព័ន្ធទាំងដប់ពីររបស់អ៊ីស្រាអែល។ តំបន់ដែលបានតាំងទីលំនៅនៃកុលសម្ព័ន្ធដាន់នេះ គឺនៅភូមិភាគខាងជើងនៃទឹកដីកាណាន ដោយត្រូវបានគេហៅឈ្មោះទំបន់នេះតាមឈ្មោះរបស់គាត់។
ដាន់ គឺជាកូនប្រុសទីប្រាំរបស់លោកយ៉ាកុប ហើយគឺជាមនុស្សម្នាក់ក្នុងកុលសម្ព័ន្ធទាំងដប់ពីររបស់អ៊ីស្រាអែល។ តំបន់ដែលបានតាំងទីលំនៅនៃកុលសម្ព័ន្ធដាន់នេះ គឺនៅភូមិភាគខាងជើងនៃទឹកដីកាណាន ដោយត្រូវបានគេហៅឈ្មោះទំបន់នេះតាមឈ្មោះរបស់គាត់។
ដាវគឺជាបន្ទះដែកសំប៉ែតវែងដែលប្រើសម្រាប់កាប់ ឬចាក់។ វាមានដងវែងសម្រាប់កាន់ ហើយវាក៏មានមុខកាត់សងខាងយ៉ាងមុត។
ដាវគឺជាបន្ទះដែកសំប៉ែតវែងដែលប្រើសម្រាប់កាប់ ឬចាក់។ វាមានដងវែងសម្រាប់កាន់ ហើយវាក៏មានមុខកាត់សងខាងយ៉ាងមុត។
ពាក្យថា «ដើមត្រែង» សំដៅលើរុក្ខជាតិដែលដើមវែង ដុះនៅក្នុងទឹក ជាទូទៅដុះនៅតាមមាត់ទន្លេ ឬមាត់ទឹក។
ពាក្យថា «ដើរ» គឺជាទូរទៅប្រើក្នុងន័យប្រៀបធៀប មានន័យថា «រស់នៅ»។
ឃ្លាថា «ដើរជាមួយព្រះអង្គ» អាចបកប្រែបាន «រស់នៅក្នុងទំនាក់ទំនងយ៉ាងស្និតស្នាលជាមួយការស្តាប់បង្គាប់ និងឲ្យតម្លៃព្រះអង្គ»។
ពាក្យថា «ដើរ» គឺជាទូរទៅប្រើក្នុងន័យប្រៀបធៀប មានន័យថា «រស់នៅ»។
ឃ្លាថា «ដើរជាមួយព្រះអង្គ» អាចបកប្រែបាន «រស់នៅក្នុងទំនាក់ទំនងយ៉ាងស្និតស្នាលជាមួយការស្តាប់បង្គាប់ និងឲ្យតម្លៃព្រះអង្គ»។
ពាក្យ «ដំណឹងល្អ» នៅក្នុងន័យត្រង់មានន័យថា «ដំណឹងល្អ» សំដៅទៅលើសារ ឬការប្រកាសជូនដំណឹងដល់មនុស្សពីអ្វីដែលមានប្រយោជន៍ដល់ពួកគេ ហើយធ្វើឲ្យពួកគេសប្បាយចិត្ត។
ពាក្យ «ដំណឹងល្អ» នៅក្នុងន័យត្រង់មានន័យថា «ដំណឹងល្អ» សំដៅទៅលើសារ ឬការប្រកាសជូនដំណឹងដល់មនុស្សពីអ្វីដែលមានប្រយោជន៍ដល់ពួកគេ ហើយធ្វើឲ្យពួកគេសប្បាយចិត្ត។
ពាក្យថា «ដំបង» សំដៅលើ របស់តូចមួយ រឹងដូចជារបស់ដែលប្រើបានច្រើនយ៉ាង។ មានប្រវែងយ៉ាងហោចណាស់មួយម៉ែត្រ។
ពាក្យថា «ដំបង» សំដៅលើ របស់តូចមួយ រឹងដូចជារបស់ដែលប្រើបានច្រើនយ៉ាង។ មានប្រវែងយ៉ាងហោចណាស់មួយម៉ែត្រ។
ដំបងជាឈើវែង ឬឈើច្រត់ ជាញឹកញាប់គេវាធ្វើជាឈើច្រត់។
ដំបងជាឈើវែង ឬឈើច្រត់ ជាញឹកញាប់គេវាធ្វើជាឈើច្រត់។
ណាឃរគឺជាឈ្មោះមនុស្ស២នាក់ដែលសាច់ញាតិរបស់អប្រាហាំគឺជីតារបស់គាត់ និងបងប្រុសរបស់គាត់។
ពាក្យថា «តមអាហារ» មានន័យថាឈប់បរិភោគអាហារមួយរយៈ ដូចជានៅពេលមួយថ្ងៃ ឬច្រើនជាងនេះ។ ជួនកាល វាក៏រួមបញ្ចូលទាំងការមិនផឹកទឹកផងដែរ។
តែងតាំមានន័យថាតាំងមនុស្សម្នាក់ជាផ្លូវការសម្រាប់ភារកិច្ច ឬមុខដំណែងពិសេសមួយ។ តែងតាំងក៏អាចមានន័យផងដែរថា តែងតាំងជាផ្លូវការ ឬតាំងជាអ្នកគ្រប់គ្រងជាផ្លូវការ។
ពាក្យថា «ត្រឡប់» មានន័យថាត្រឡប់មកវិញ ឬ ប្រគល់អ្វីមួយត្រឡប់មកវិញ។
ពាក្យថា «ត្រឡប់» មានន័យថាត្រឡប់មកវិញ ឬ ប្រគល់អ្វីមួយត្រឡប់មកវិញ។
ពាក្យថា «ត្រេកអរ» មានន័យថា ពេញដោយអំណរ និងភាពអរសប្បាយ។
ពាក្យថា «ត្រែ» គឺសំដៅទៅលើឧបករណ៍សម្រាប់លេងតន្រ្តី ឬ សម្រាប់ហៅប្រជាជនដើម្បីមកជួបជុំគ្នា ដើម្បីការផ្តល់ព័ត៌មាន ឬការប្រជុំណាមួយ។
ពាក្យថា «ត្រែ» គឺសំដៅទៅលើឧបករណ៍សម្រាប់លេងតន្រ្តី ឬ សម្រាប់ហៅប្រជាជនដើម្បីមកជួបជុំគ្នា ដើម្បីការផ្តល់ព័ត៌មាន ឬការប្រជុំណាមួយ។
ថើបគឺជាសកម្មភាពដែលមនុស្សម្នាក់ដាក់បបូរមាត់របស់គាត់ទៅលើបបូរមាត់ ឬថ្ពាល់របស់បុគ្គលម្នាក់ទៀត។ ពាក្យនេះក៏អាចប្រើនៅក្នុងន័យប្រៀបធៀបផងដែរ។
ថើបគឺជាសកម្មភាពដែលមនុស្សម្នាក់ដាក់បបូរមាត់របស់គាត់ទៅលើបបូរមាត់ ឬថ្ពាល់របស់បុគ្គលម្នាក់ទៀត។ ពាក្យនេះក៏អាចប្រើនៅក្នុងន័យប្រៀបធៀបផងដែរ។
ថេរ៉ា គឺជាពូជពង្សរបស់លោកសិមដែលត្រូវជាកូនរបស់លោកណូអេ លោកថេរ៉ាជាឪពុករបស់ លោកអាប់រ៉ាម លោកណាឃរ និង លោកហារ៉ាន។
ពាក្យថា «សប្ប័ទ» សំដៅលើថ្ងៃទាំងប្រាំពីរក្នុងមួយសបា្ដហ៍ ដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្គាប់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលញែកជាថ្ងៃឈប់សម្រាកពីការងារ។
«ថ្ងៃសម្រាកពីការងារ»។
«ថ្ងៃសម្រាក»។
ពាក្យថា «សប្ប័ទ» សំដៅលើថ្ងៃទាំងប្រាំពីរក្នុងមួយសបា្ដហ៍ ដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្គាប់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលញែកជាថ្ងៃឈប់សម្រាកពីការងារ។
«ថ្ងៃសម្រាកពីការងារ»។
«ថ្ងៃសម្រាក»។
«ថ្វាយបង្គំ» មានន័យថា «គោរព» សរសើរ និងស្តាប់បង្គាប់នរណាម្នាក់ ជាពិសេសស្តាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់។
«ថ្វាយបង្គំ» មានន័យថា «គោរព» សរសើរ និងស្តាប់បង្គាប់នរណាម្នាក់ ជាពិសេសស្តាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់។
ពាក្យថា «ទទួល» ជាទូទៅមានន័យថា ទទួលបាន ឬ ព្រមទទួលអ្វីមួយដែលបានឲ្យ បានផ្តល់ ឬបានផ្តល់ជាអំណោយឲ្យ។
ពាក្យថា «ទទួល» ជាទូទៅមានន័យថា ទទួលបាន ឬ ព្រមទទួលអ្វីមួយដែលបានឲ្យ បានផ្តល់ ឬបានផ្តល់ជាអំណោយឲ្យ។
ពាក្យថា «ទទួលស្គាល់»មានន័យថាផ្តល់ការស្គាល់យ៉ាងត្រឹមត្រូវទៅលើអ្វីមួយឬនរណាម្នាក់។
ពាក្យថា «ទារុណកម្ម» សំដៅទៅលើទុក្ខវេទនាឃោឃៅ។ ការធ្វើទារុណកម្មនរណាម្នាក់មានន័យថា ធ្វើឲ្យនរណាម្នាក់រងទុក្ខវេទនា ជាទូទៅគឺក្នុងរបៀបយ៉ាងឃោឃៅ។
ពាក្យថា «ទារុណកម្ម» សំដៅទៅលើទុក្ខវេទនាឃោឃៅ។ ការធ្វើទារុណកម្មនរណាម្នាក់មានន័យថា ធ្វើឲ្យនរណាម្នាក់រងទុក្ខវេទនា ជាទូទៅគឺក្នុងរបៀបយ៉ាងឃោឃៅ។
ពាក្យថា «ទីសក្ការ» មានអត្ថន័យ «កន្លែងបរិសុទ្ធ» ជាកន្លែងដែលព្រះសង់ឡើងឲ្យបានពិសិដ្ឋ និងបរិសុទ្ធ។ អាចសំដៅទៅកន្លែងដែលផ្តល់នូវការការពារ និងមានសុវត្ថិភាពបំផុត។
«ទឹក» មានន័យសំខាន់លើសជាអត្ថន័យនៃពាក្យនេះទៀត ជាញឹកញាប់សំដៅទៅលើទម្រង់របស់ទឹក ដូចជាសមុទ្រមហាសមុទ្រ បឹង ឬទន្លេ។
«ទឹក» មានន័យសំខាន់លើសជាអត្ថន័យនៃពាក្យនេះទៀត ជាញឹកញាប់សំដៅទៅលើទម្រង់របស់ទឹក ដូចជាសមុទ្រមហាសមុទ្រ បឹង ឬទន្លេ។
ពាក្យថា «ទុក្ខវេទនា» បញ្ជាក់ពីការឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំងឬក៏ទុក្ខព្រួយ។
ពាក្យថា «ទុក្ខវេទនា» បញ្ជាក់ពីការឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំងឬក៏ទុក្ខព្រួយ។
ពាក្យថា «ទុរ្ភិក្ស» សំដៅលើការខ្វះស្បៀងអាហារយ៉ាងខ្លាំងនៅទូទាំងប្រទេស ឬតំបន់ដែលជាទូទៅដោយសារគ្មានភ្លៀងធ្លាក់គ្រប់គ្រាន់។
ពាក្យថា «ទូលសុំ» មានន័យថាសាកសួរព័ត៌មានពីនរណាម្នាក់។ ឃ្លាថា «សុំអ្វីមួយ» ជាទូទៅគេសំដៅទៅលើការទូលសុំប្រាជ្ញា និងសុំជំនួយពីព្រះជាម្ចាស់។
ពាក្យថា «ទំនុកតម្កើង» សំដៅលើ ចម្រៀងបរិសុទ្ធ ជាញឹកញាប់ក្នុងបែបបទនៃកំណាព្យដែលត្រូវបានសរសេរឡើងដើម្បីច្រៀង។
ពាក្យថា «ទំនុកតម្កើង» សំដៅលើ ចម្រៀងបរិសុទ្ធ ជាញឹកញាប់ក្នុងបែបបទនៃកំណាព្យដែលត្រូវបានសរសេរឡើងដើម្បីច្រៀង។
ពាក្យថា «ទំនៀមទម្លាប់» សំដៅទៅលើរបៀបរបប និងប្រតិបត្តិអ្វីដែលបានរក្សាទុក តាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ ហើយបាន នឹងកំពុងហុចបន្តដល់មនុស្សជំនាន់ថ្មីទៀត។
ពាក្យថា «ទំនៀមទម្លាប់» សំដៅទៅលើរបៀបរបប និងប្រតិបត្តិអ្វីដែលបានរក្សាទុក តាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ ហើយបាន នឹងកំពុងហុចបន្តដល់មនុស្សជំនាន់ថ្មីទៀត។
«នង្គ័ល» គឺជាឧបករណ៍កសិដ្ឋានដែលបានប្រើសម្រាប់ភ្ជួរដីសម្រាប់ការដាំដំណាំ។
នាងអេលីសាបិតគឺជាម្តាយរបស់លោកយ៉ូហានបាទីស្ដ។ ស្វាមីរបស់នាងឈ្មោះលោកសាការី។
នាយកបូជាចារ្មានភាពសំខាន់នៅក្នុងអ្នកដឹកនាំសាសនាយូដា នៅសម័យដែលព្រះយេស៊ូរស់នៅលើផែនដី។
ពាក្យថា «និមិត្ត» សំដៅលើអ្វីមួយដែលជាការមើលឃើញរបស់អ្នកណាម្នាក់។ ជាពិសេសផ្អែកទៅលើអ្វីមួយដែលមិនធម្មតា ឬអធិធម្មជាតិ ដែលព្រះបានសម្តែងដល់មនុស្សតាមលំដាប់លំដោយដើម្បីជាសារសម្រាប់ពួកគេ។
នឹមគឺជាឈើ ឬដែកមួយបំណែក ដែលដាក់នៅលើកររបស់សត្វពាហនៈមួយ ឬពីរ ដើម្បីភ្ជាប់ទៅនឹងនង្គ័ល ឬរទេះ ដើម្បីអូសទាញ។ ក៏មានន័យប្រៀបធៀបមួយចំនួនសម្រាប់ពាក្យនេះដែរ។
នំប័ុងជាអាហារដែលធ្វើឡើងពីម្សៅលាយជាមួយទឹក និងប្រេង ដើម្បីបង្កើតជាម្សៅធ្វើនំប័ុង។ គេយកម្សៅធ្វើនំប៉័ងទៅធ្វើជាដុំនំប៉័ង ហើយដុតវា។
នំប័ុងជាអាហារដែលធ្វើឡើងពីម្សៅលាយជាមួយទឹក និងប្រេង ដើម្បីបង្កើតជាម្សៅធ្វើនំប័ុង។ គេយកម្សៅធ្វើនំប៉័ងទៅធ្វើជាដុំនំប៉័ង ហើយដុតវា។
ពាក្យថា «បង្អង់» ជាភាសាហេព្រើរដែលមានភាគច្រើននៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរទំនុកតម្កើង។ ពាក្យនេះ អាចមានន័យមួយចំនួន។
បញ្ញត្តិ គឺជាច្បាប់ដែលបានសរសេរយ៉ាងជាក់លាក់សម្រាប់ឲ្យមនុស្សគោរពតាម។
បញ្ញត្តិ គឺជាច្បាប់ដែលបានសរសេរយ៉ាងជាក់លាក់សម្រាប់ឲ្យមនុស្សគោរពតាម។
«បដិសេធ» នរណាម្នាក់ ឬអ្វីមួយមានន័យថា មិនព្រមទទួលអ្នកនោះ ឬអ្វីមួយនោះ។
«បដិសេធ» នរណាម្នាក់ ឬអ្វីមួយមានន័យថា មិនព្រមទទួលអ្នកនោះ ឬអ្វីមួយនោះ។
បន្ទោសនរណាម្នាក់មានន័យថា រិះគន់ ឬមិនទទួលស្គាល់ឥរិយាបថ ឬអក្បកិរិយារបស់អ្នកនោះ។ ការបន្ទោសគឺជាការបញ្ចេញមតិអវិជ្ជមានពីនរណាម្នាក់។
បន្ទោសនរណាម្នាក់មានន័យថា រិះគន់ ឬមិនទទួលស្គាល់ឥរិយាបថ ឬអក្បកិរិយារបស់អ្នកនោះ។ ការបន្ទោសគឺជាការបញ្ចេញមតិអវិជ្ជមានពីនរណាម្នាក់។
បល្ល័ង្កគឺជាកៅអីដែលបានរចនាពិសេស សម្រាប់ស្តេចគង់ក្នុងការដោះស្រាយរឿងក្តីសំខាន់ៗ និងស្តាប់សំណើរបស់ប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គ។
បាបិលជាក្រុងនៃតំបន់ដែលហៅថា ស៊ីណើរ នៅភាគខាងត្បូងនៃស្រុកមេសូប៉ូតាមា។ ក្រោយមក គេហៅស្រុកស៊ីណើរ ថាបាប៊ីឡូន។
ពាក្យថា «បុព្វបុរស» នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសម្ព័ន្ធមេត្រីចាស់គឺសំដៅលើ៎់ឳពុក ឬ មនុស្សជំនាន់ដើមរបស់់ជនជាតិយូដា។ ជាពិសេសលោកអប្រាហាំ លោកអ៊ីសាកនិងលោកយ៉ាកុប។
លោកបូអូសជាបុរសជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ដែលស្វាមីរបស់នាងរស់ ជាជីតារបស់សេ្តចដាវីឌ ហើយជាដូនតារបស់ព្រះយេស៊ូគ្រិស្ត។
ពាក្យ « បៀតបៀន» ហើយនិង «ការបៀតបៀន»គឺសំដៅទៅលើការព្យាយាមប្រព្រឹត្តនិងនណាម្នាក់ ឬក្រុមមនុស្សក្នុងរបៀបមិនសមគួរណាមួយ ឬបង្ករជាគ្រោះថ្នាក់ដល់ពួកគេ។
ពាក្យ « បៀតបៀន» ហើយនិង «ការបៀតបៀន»គឺសំដៅទៅលើការព្យាយាមប្រព្រឹត្តនិងនណាម្នាក់ ឬក្រុមមនុស្សក្នុងរបៀបមិនសមគួរណាមួយ ឬបង្ករជាគ្រោះថ្នាក់ដល់ពួកគេ។
ក្រុងបេតថានីមានទីតាំងនៅភាគខាងកើតនៃភ្នំអូលីវ ប្រហែលជា២គីឡូម៉ែត្រនៅខាងកើតក្រុងយេរូសាឡិម។
ក្រុងបេតថានីមានទីតាំងនៅភាគខាងកើតនៃភ្នំអូលីវ ប្រហែលជា២គីឡូម៉ែត្រនៅខាងកើតក្រុងយេរូសាឡិម។
បេលសេប៊ូលគឺជាឈ្មោះមួយផ្សេងទៀតរបស់សាតាំង ឬ មេអារក្ស។ ពេលខ្លះនិយាយថា «អារក្សបេលសេប៊ូល»។
ការ «បំពាន» មានន័យថាល្មើសច្បាប់ ឬរំលោភបំពានសិទ្ធិរបស់បុគ្គលម្នាក់ទៀត។
ពាក្យ «បំពេញ» មានន័យថា បង្រប់ ឬសម្រេចគោលបំណងអ្វីមួយដែលយើងបានរំពឹងទុក។
ឬ «អនុវត្ត» ឬ «ព្រះអង្គបានហៅយើងឲ្យបម្រើគ្នាទៅវិញទៅមក»។
ពាក្យ «បំពេញ» មានន័យថា បង្រប់ ឬសម្រេចគោលបំណងអ្វីមួយដែលយើងបានរំពឹងទុក។
ឬ «អនុវត្ត» ឬ «ព្រះអង្គបានហៅយើងឲ្យបម្រើគ្នាទៅវិញទៅមក»។
ពាក្យថា «ប្រមាថ» មានន័យថា បំផ្លាញ ឬធ្វើឲ្យមិនស្អាតទីកន្លែងដែលបរិសុទ្ធ ឬរបស់នៅក្នុងការវាមិនអាចទទួលយកបាន សម្រាប់ប្រើក្នុងការថ្វាយបង្គំ។
ពាក្យថា «ប្រមាថ» មានន័យថា បំផ្លាញ ឬធ្វើឲ្យមិនស្អាតទីកន្លែងដែលបរិសុទ្ធ ឬរបស់នៅក្នុងការវាមិនអាចទទួលយកបាន សម្រាប់ប្រើក្នុងការថ្វាយបង្គំ។
ប្រាក់គឺជាលោហៈដ៏មានតម្លៃពណ៌ប្រផេះភ្លឺចាំងដែលត្រូវបានប្រើសម្រាប់ធ្វើកាក់ គ្រឿងអលង្ការ ប្រអប់ដាក់របស់រប និងគ្រឿងតុបតែង។
ប្រាក់គឺជាលោហៈដ៏មានតម្លៃពណ៌ប្រផេះភ្លឺចាំងដែលត្រូវបានប្រើសម្រាប់ធ្វើកាក់ គ្រឿងអលង្ការ ប្រអប់ដាក់របស់រប និងគ្រឿងតុបតែង។
ពាក្យថា «ប្រុងប្រយ័ត្ន» ពណ៌នាអំពីមនុស្សម្នាក់ដែលប្រុងប្រយ័ត្នជាមួយនឹងការគិតនិងការប្រព្រឹត្ត ព្រមទាំងធ្វើការសម្រេចចិត្តប្រកបដោយប្រាជ្ញា។
ប្រេងជាវត្ថុស្អិតហើយរាវថ្លា ដែលបានចម្រាញ់ចេញពីដើម ឬផ្លែឈើ។ នៅក្នុងសម័យកាលព្រះគម្ពីរ ជាទូទៅធ្វើចេញពីប្រេងអូលីវ។
ប្រេងជាវត្ថុស្អិតហើយរាវថ្លា ដែលបានចម្រាញ់ចេញពីដើម ឬផ្លែឈើ។ នៅក្នុងសម័យកាលព្រះគម្ពីរ ជាទូទៅធ្វើចេញពីប្រេងអូលីវ។
ប្អូនស្រីគឺជាមនុស្សស្រីម្នាក់ដែលមានឪពុកម្តាយរួមជាមនុស្សម្នាក់ទៀត។
ពាក្យថា «ផ្ទៃពោះ» សំដៅទៅលើកន្លែងដែលទារកធំធាត់នៅក្នុងផ្ទៃម្តាយ។
ពាក្យថា «ផ្ទះ» ជាញឹកញាប់បានប្រើជាពាក្យប្រៀបធៀបនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។
ពាក្យថា «ផ្ទះ» ជាញឹកញាប់បានប្រើជាពាក្យប្រៀបធៀបនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។
ផ្លែទំពាំងបាយជូរជាផ្លែឈើដែលមានរាងមូលតូចៗ មានសំបករលោង ដែលដុះជាវល្ល៍មានផ្លែជាចង្កោមៗ។ ទឹកទំពាំបាយជូរគឺត្រូវបានគេប្រើដើម្បីធ្វើស្រា។
ពាក្យថា «ពន្លឺ» នេះ មានការប្រើជាពាក្យប្រៀបធៀបមួយចំនួននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ជារឿយៗវាត្រូវបានគេប្រើជាពាក្យប្រៀបធៀបនៃសេចក្ដីសុចរិត ភាពបរិសុទ្ធ និងសេចក្ដីពិត។
ពាក្យថា «ពន្លឺ» នេះ មានការប្រើជាពាក្យប្រៀបធៀបមួយចំនួននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ជារឿយៗវាត្រូវបានគេប្រើជាពាក្យប្រៀបធៀបនៃសេចក្ដីសុចរិត ភាពបរិសុទ្ធ និងសេចក្ដីពិត។
ពាក្យថា «ពិធីជប់លៀង» សំដៅទៅលើព្រឹត្តិការណ៍មួយដែលមនុស្សមួយក្រុមធំបរិភោគអាហារ ជាមួយគ្នា ជាញឹកញាប់ ក្នុងគោលបំណងនៃការអបអរអ្វីមួយ។ សកម្មភាព «ជប់លៀង» មានន័យថាបរិភោគអាហារច្រើន ឬក៏ចូលរួមបរិភោគអាហារជាមួយគ្នា។
ពិធីជប់លៀងគឺជាពិធីមួយដ៏ធំ ហើយជាអាហារផ្លូវការ ជាទូទៅបូកបញ្ចូលជាមួយមុខម្ហូបផ្សេងៗ។
ជាទូទៅពិធីបុណ្យគឺជាការប្រារព្ធធ្វើឡើងដោយមនុស្សដែលនៅសហគមន៍។
«បុណ្យរំលង» គឺជាឈ្មោះពិធីបុណ្យសាសនាដែលជនជាតិយូដាប្រារព្ធធ្វើរៀងរាល់ឆ្នាំ ដើម្បីរំលឹកដល់ព្រះជាម្ចាស់ដែលបានជួយសង្រ្គោះពួកអយ្យកោនៃប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលដែលជាប់ជាទាសករនៅក្នុងប្រទេសអេស៊ីព្ទអោយមានសេរីភាព។
ពាក្យថា «ពូជពង្ស» ជាទូទៅសំដៅលើពង្សាវតារបស់មនុស្ស ឬសត្វ។
ពូថៅគឺជាឧបរណ៍សម្រាប់កាត់ ឬកាប់ដើមឈើ ឬកាប់ឈើ។
ពាក្យថា «ពេញដោយព្រះវិញ្ញាណ» គឺជាពាក្យប្រៀបធៀបដែលមានន័យថា ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធកំពុងតែផ្តល់អំណាចដល់មនុស្សម្នាក់ឲ្យធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
លោកពេត្រុសគឺជាម្នាក់ក្នុងចំណោមសាវ័កទាំង១២របស់ព្រះយេស៊ូ។ គាត់គឺជាអ្នកដឹកនាំដ៏សំខាន់ម្នាក់នៃក្រុមជំនុំដើមដំបូង។
លោកពេត្រុសគឺជាម្នាក់ក្នុងចំណោមសាវ័កទាំង១២របស់ព្រះយេស៊ូ។ គាត់គឺជាអ្នកដឹកនាំដ៏សំខាន់ម្នាក់នៃក្រុមជំនុំដើមដំបូង។
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ពាក្យថា «ពេលវេលា» ជាច្រើនដងត្រូវបានប្រើជានិមិត្តរូប សំដៅទៅលើ ពេលវេលា ឬរដូវកាលដែលមានហេតុការណ៍អ្វីមួយដែលកើតឡើងជាក់លាក់។ វាមានន័យស្រដៀងគ្នាទៅនឹងពាក្យថា «កល្ប» ឬ «យុគសម័យ» ឬ «រដូវកាល»។
«រយៈពេល» ឬ «គ្រា» ឬ «ព្រឹត្តិករណ៍» ឬ «ហេតុការណ៍»។
ព្យាការីក្លែងក្លាយគឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលអះអាងដោយខុសឆ្គងថា សាររបស់គាត់មកពីព្រះ។
ព្យាការីយ៉ូណាសគឺជាព្យាការីជនជាតិហេព្រើរក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់។
ពាក្យ «ព្យាយាម» និង «ព្យាយាម» សំដៅទៅលើការខិតខំព្យាយាមធ្វើអ្វីមួយទោះបីកិច្ចការនោះវាលំបាក ឬត្រូវចំណាយពេលយូរប៉ុណ្ណាក៏ដោយ។
ព្រលឹងគឺនៅខាងក្នុង មើលមិនឃើញ ហើយស្ថិតនៅខាងក្នុងមនុស្ស។ វាសំដៅលើផ្នែកមិនមែនជារាងកាយរបស់មនុស្ស។
ព្រលឹងគឺនៅខាងក្នុង មើលមិនឃើញ ហើយស្ថិតនៅខាងក្នុងមនុស្ស។ វាសំដៅលើផ្នែកមិនមែនជារាងកាយរបស់មនុស្ស។
ព្រហ្មចារី សំដៅទៅលើស្រ្តីមិនទាន់មានទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទ។
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ពាក្យថា «ព្រះជាម្ចាស់» សំដៅទៅលើភាពអស់កល្បនៃព្រះអទិករដែលបានបង្កើតសកលលោកមកពីភាពទទេស្អាត។ ព្រះជាម្ចាស់ រួមមានព្រះវបិតា ព្រះរាជបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ។ នាមនៃព្រះជាម្ចាស់គឺ «ព្រះជាម្ចាស់»។
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ពាក្យថា «ព្រះជាម្ចាស់» សំដៅទៅលើភាពអស់កល្បនៃព្រះអទិករដែលបានបង្កើតសកលលោកមកពីភាពទទេស្អាត។ ព្រះជាម្ចាស់ រួមមានព្រះវបិតា ព្រះរាជបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ។ នាមនៃព្រះជាម្ចាស់គឺ «ព្រះជាម្ចាស់»។
ព្រះបាទដាវីឌគឺជាស្ដេចទីពីរនៃអ៊ីស្រាអែល ហើយព្រះបាទដាវីឌស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ និងបានបម្រើព្រះជាម្ចាស់ផង។ ព្រះបាទដាវីឌក៏ជាអ្នកនិពន្ធចម្បងផងដែលនៅក្នុងកណ្ឌព្រះគម្ពីរទំនុកតម្តើង។
ព្រះបាទដាវីឌគឺជាស្ដេចទីពីរនៃអ៊ីស្រាអែល ហើយព្រះបាទដាវីឌស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ និងបានបម្រើព្រះជាម្ចាស់ផង។ ព្រះបាទដាវីឌក៏ជាអ្នកនិពន្ធចម្បងផងដែលនៅក្នុងកណ្ឌព្រះគម្ពីរទំនុកតម្តើង។
ព្រះវិហារគឺជាសំណង់អគារមួយ ដែលមានព័ទ្ធដោយជញ្ជាំង និងទីធ្លាជុំវិញ គឺជាកន្លែងដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ចូលមកដើម្បីអធិស្ឋាន និងថ្វាយតង្វាយទៅកាន់ព្រះ។ ព្រះវិហារត្រូវបានសាងសង់ឡើងនៅលើភ្នំម៉ូរីយ៉ាក្នុងក្រុងយេរូ៉សាឡិម។
ព្រះវិហារគឺជាសំណង់អគារមួយ ដែលមានព័ទ្ធដោយជញ្ជាំង និងទីធ្លាជុំវិញ គឺជាកន្លែងដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ចូលមកដើម្បីអធិស្ឋាន និងថ្វាយតង្វាយទៅកាន់ព្រះ។ ព្រះវិហារត្រូវបានសាងសង់ឡើងនៅលើភ្នំម៉ូរីយ៉ាក្នុងក្រុងយេរូ៉សាឡិម។
ពាក្យថា «ព្រះសង្គ្រោះ» បង្ហាញពីមនុស្សដែលបានសង្រ្គោះ ឬក៏សង្គ្រោះអ្នកដទៃឲ្យរួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់។ ឃ្លានេះ អាចមានន័យថា នរណាម្នាក់បានផ្តល់កម្លាំងដល់អ្នកដទៃផ្សេងទៀត និងផ្គត់ផ្គង់ដល់ពួកគេ។
ពាក្យថា «ព្រះអម្ចាស់» សំដៅទៅលើបុគ្គលដែលមានកម្មសិទ្ធិ ឬសិទ្ធិអំណាចលើមនុស្សម្នាក់ផ្សេងទៀត។ នៅពេលដែលគេប្រើពាក្យ ព្រះអម្ចាស់គឺជាការសំដៅទៅលើព្រះជាម្ចាស់។ (ចំណាំថានៅពេលដែលប្រើជាទំរង់នៃការនិយាយទៅកាន់នរណាម្នាក់នោះគេ នឹងប្រើពាក្យថា «លោក» ឬ «ចៅហ្វាយ»។
ពាក្យថា «ព្រះអម្ចាស់» សំដៅទៅលើបុគ្គលដែលមានកម្មសិទ្ធិ ឬសិទ្ធិអំណាចលើមនុស្សម្នាក់ផ្សេងទៀត។ នៅពេលដែលគេប្រើពាក្យ ព្រះអម្ចាស់គឺជាការសំដៅទៅលើព្រះជាម្ចាស់។ (ចំណាំថានៅពេលដែលប្រើជាទំរង់នៃការនិយាយទៅកាន់នរណាម្នាក់នោះគេ នឹងប្រើពាក្យថា «លោក» ឬ «ចៅហ្វាយ»។
ពាក្យថា «ភាពងងឹត» តាមន័យត្រង់គឺជាភាពអវត្ថមាននៃពន្លឺ។ ហើយក៏មានន័យធៀបជាច្រើនទៀត ដែលទាក់ទងទៅនឹងពាក្យនេះ។
ភ្លើងគឺជាកំដៅ ពន្លឺ និងអណ្តាតភ្លើងដែលលេចឡើង នៅពេលដែលអ្វីមួយត្រូវបានដុត។
ភ្លើងគឺជាកំដៅ ពន្លឺ និងអណ្តាតភ្លើងដែលលេចឡើង នៅពេលដែលអ្វីមួយត្រូវបានដុត។
ពាក្យថា«មានតម្លៃ» និយាយពីមនុស្សឬរបស់ផ្សេងៗដែលចាត់ទុកថាមានតម្លៃយ៉ាងខ្លាំង។
មាសគឺជាលោហៈដែលមានពណ៌លឿងដែលគេតែងតែប្រើ ដើម្បីយកទៅធ្វើគ្រឿងអលង្ការ ហើយសម្ភាររបស់សាសនា។ វាគឺជាលោហៈដែលមានតម្លៃបំផុតនៅសម័យបុរាណ។
មាសគឺជាលោហៈដែលមានពណ៌លឿងដែលគេតែងតែប្រើ ដើម្បីយកទៅធ្វើគ្រឿងអលង្ការ ហើយសម្ភាររបស់សាសនា។ វាគឺជាលោហៈដែលមានតម្លៃបំផុតនៅសម័យបុរាណ។
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរពាក្យថា «មិនស្អាត» គឺត្រូវបានប្រើជាពាក្យប្រៀបធៀបដើម្បីសំដៅទៅលើរបស់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រកាសថា មិនល្អសម្រាប់ប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គក្នុងការប៉ះ បរិភោគ ឬថ្វាយជាយញ្ញបូជា។
ពាក្យ «មុខ» សំដៅទៅផ្នែកខាងមុខនៃក្បាលរបស់មនុស្ស។ ពាក្យនេះ ក៏មានអត្ថន័យជាច្រើនផងដែរ។
ពាក្យ «មុខ» សំដៅទៅផ្នែកខាងមុខនៃក្បាលរបស់មនុស្ស។ ពាក្យនេះ ក៏មានអត្ថន័យជាច្រើនផងដែរ។
ពាក្យថា «មេដឹកនាំ» សំដៅទៅលើអំណាចដ៏ខ្ពស់បំផុត គឺជាអ្នកដឹកនាំដ៏សំខាន់បំផុតនៅលើក្រុមណាមួយ។
ពាក្យថា «មេដឹកនាំ» សំដៅទៅលើអំណាចដ៏ខ្ពស់បំផុត គឺជាអ្នកដឹកនាំដ៏សំខាន់បំផុតនៅលើក្រុមណាមួយ។
មេទ័ពគឺជាមេទាហានរបស់រ៉ូម មានទាហាន១០០នាក់នៅក្រោមបញ្ជារបស់គាត់។
ពាក្យថា «រង្វាន់» សំដៅទៅលើអ្វីដែលមនុស្សបានទទួល ដោយសារគាត់បានធ្វើអ្វីមួយ ទោះបើល្អ ឬអាក្រក់ក្តី។ «ឲ្យរង្វាន់» នរណាម្នាក់ គឺផ្តល់ឲ្យអ្នកណាម្នាក់នូវអ្វីមួយដែលគាត់សមនឹងទទួល។
រណ្តៅគឺជារន្ធប្រហោងជ្រៅដែលគេជីកក្នុងដី។
ពាក្យថា «រាយការណ៍» មានន័យថាប្រាប់មនុស្សពីអ្វីមួយដែលបានកើតឡើង ជាញឹកញាប់ ផ្តល់ព័ត៌មានលម្អិតពីហេតុការណ៍នោះ។ របាយការណ៍អាចទាំងសរសេរ និងនិយាយ។
ពាក្យថា «រាយការណ៍» មានន័យថាប្រាប់មនុស្សពីអ្វីមួយដែលបានកើតឡើង ជាញឹកញាប់ ផ្តល់ព័ត៌មានលម្អិតពីហេតុការណ៍នោះ។ របាយការណ៍អាចទាំងសរសេរ និងនិយាយ។
ពាក្យថា «រូបកាយ» ន័យត្រង់សំដៅលើរូបកាយខាងសាច់ឈាមរបស់មនុស្ស ឬក៏សត្វ។ ពាក្យនេះ អាចប្រើជាពាក្យប្រៀបធៀបផងដែរ ដោយសំដៅលើវត្ថ ឬក្រុមទាំងមូលដែលមានសមាជិកផ្សេងៗគ្នា។
%សេចក្តីណែនាំនៃការបកប្រែ
ពាក្យថា «រូបកាយ» ន័យត្រង់សំដៅលើរូបកាយខាងសាច់ឈាមរបស់មនុស្ស ឬក៏សត្វ។ ពាក្យនេះ អាចប្រើជាពាក្យប្រៀបធៀបផងដែរ ដោយសំដៅលើវត្ថ ឬក្រុមទាំងមូលដែលមានសមាជិកផ្សេងៗគ្នា។
%សេចក្តីណែនាំនៃការបកប្រែ
ពាក្យថា «លើកតម្កើង» មានន័យថាធ្វើឲ្យអ្វីមួយ ឬនរណាម្នាក់ធំជាង ឬដើម្បីទាញចំណាប់អារម្មណ៍ពីភាពអស្ចារ្យរបស់នរណាម្នាក់។
លោកម៉ូសេគឺជាព្យាការី ហើយជាអ្នកដឹកនាំសាសន៍អ៊ីស្រាអែល អស់រយៈពេលជាង៤០ឆ្នាំ។
លោកម៉ូសេគឺជាព្យាការី ហើយជាអ្នកដឹកនាំសាសន៍អ៊ីស្រាអែល អស់រយៈពេលជាង៤០ឆ្នាំ។
លោកយូដាគឺជាកូនប្រុសច្បងរបស់លោកយ៉ាកុប។ ម្តាយរបស់គាត់ឈ្មោះនាងលេអា។ ពូជពង្សរបស់គាត់ត្រូវបានហៅថា «កុលសម្ព័ន្ធយូដា»។
លោកយូដាគឺជាកូនប្រុសច្បងរបស់លោកយ៉ាកុប។ ម្តាយរបស់គាត់ឈ្មោះនាងលេអា។ ពូជពង្សរបស់គាត់ត្រូវបានហៅថា «កុលសម្ព័ន្ធយូដា»។
លោកអេលីយ៉ាគឺជាព្យាការីដ៏សំខាន់ម្នាក់របស់ព្រះអម្ចាស់។ លោកអេលីយ៉ាបានទាយក្នុងអំឡុងរជ្ជកាលស្ដេចមួយចំនួនរបស់អ៊ីស្រាអែល ឬជនជាតិយូដា រួមទាំងព្រះបាទអហាប់ផងដែរ។
លោកអេលីយ៉ាគឺជាព្យាការីដ៏សំខាន់ម្នាក់របស់ព្រះអម្ចាស់។ លោកអេលីយ៉ាបានទាយក្នុងអំឡុងរជ្ជកាលស្ដេចមួយចំនួនរបស់អ៊ីស្រាអែល ឬជនជាតិយូដា រួមទាំងព្រះបាទអហាប់ផងដែរ។
លោកណូអេគឺជាបុរសដែលបានរស់នៅកំឡុងបួនពាន់ឆ្នាំមុន ហើយគឺនៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានបញ្ជូនទឹកជំនន់ទូទាំងភពផែនដីដើម្បីបំផ្លាញមនុស្សអាក្រក់លើផែនដី។ ព្រះជាម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលឲ្យលោកណូអេសាងសង់ទូកដ៏ធំមួយ ដែលអាចឲ្យគ្រួសាររបស់គាត់រស់នៅកំឡុងពេលដែលទឹកជំនន់គ្រប់ដណ្តប់ផែនដី។
នៅក្នុងព្រះគម្ពី ពាក្យថា «វាំងនន» សំដៅលើក្រណាត់ក្រាស់ ធ្ងន់ ត្រូវបានប្រើដើម្បីធ្វើព្រះពន្លា និងព្រះវិហារ។
នៅក្នុងព្រះគម្ពី ពាក្យថា «វាំងនន» សំដៅលើក្រណាត់ក្រាស់ ធ្ងន់ ត្រូវបានប្រើដើម្បីធ្វើព្រះពន្លា និងព្រះវិហារ។
ពាក្យថា «វេទនា» សំដៅទៅលើអារម្មណ៍នៃវេទនាដ៏ធំ។ វាក៏ជាការរំលឹកផងដែរថា នរណាម្នាក់នឹងជួបបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ។
ពាក្យថា «វេទនា» សំដៅទៅលើអារម្មណ៍នៃវេទនាដ៏ធំ។ វាក៏ជាការរំលឹកផងដែរថា នរណាម្នាក់នឹងជួបបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ។
ពាក្យថា «សក្ការ» ពិពណ៌នាអ្វីមួយដែលទាក់ទងនឹងការថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ ឬអ្នកមិនជឿថ្វាយបង្គំព្រះក្លែងក្លាយ។
ពាក្យថា «សង្ឃឹម» សំដៅលើការរំពឹងទុក និងចំណង់លើអ្វីមួយយ៉ាងខ្លាំងថា នឹងកើតឡើង។ ក្នុងនេះក៏អាចមានន័យថាមិនប្រាកដថា វានឹងកើតឡើងទេ។
ពាក្យថា «សង្ឃឹម» សំដៅលើការរំពឹងទុក និងចំណង់លើអ្វីមួយយ៉ាងខ្លាំងថា នឹងកើតឡើង។ ក្នុងនេះក៏អាចមានន័យថាមិនប្រាកដថា វានឹងកើតឡើងទេ។
សន្យាគឺជាការសច្ចារក្នុងការធ្វើអ្វីមួយជាក់លាក់។ នៅពេលអ្នកណាម្នាក់សន្យាអ្វីមួយ មានន័យថា គាត់ប្តូរផ្តាច់ក្នុងការធ្វើអ្វីមួយ។
សន្យាគឺជាការសច្ចារក្នុងការធ្វើអ្វីមួយជាក់លាក់។ នៅពេលអ្នកណាម្នាក់សន្យាអ្វីមួយ មានន័យថា គាត់ប្តូរផ្តាច់ក្នុងការធ្វើអ្វីមួយ។
ពាក្យថា «សមាជិក» សំដៅទៅលើផ្នែកមួយនៃរូបកាយ ឬក្រុមមួយ។
សម្បថគឺជាការសន្យាដែលមនុស្សបានធ្វើជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់។ មនុស្សដែលសន្យាថានឹងធ្វើអ្វីមួយដើម្បីថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះ ឬបង្ហាញការប្តូរផ្តាច់ទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់។
សម្ពន្ធមេត្រី គឺជាការយល់ព្រមរវាងភាគីពីរ គឺរវាងម្នាក់ ឬពីរភាគីត្រូវបំពេញជាផ្លូវការ។
សម្ពន្ធមេត្រី គឺជាការយល់ព្រមរវាងភាគីពីរ គឺរវាងម្នាក់ ឬពីរភាគីត្រូវបំពេញជាផ្លូវការ។
ពាក្យថា «សម្រាក» តាមន័យបៀបធៀបមានន័យថា ឈប់ធ្វើការ ដើម្បីសម្រាក ឬ ធ្វើឲ្យមានកម្លាំងឡើងវិញ។ ឃ្លាថា «ចំណែកដែលនៅសល់» សំដៅលើអ្វីៗដែលនៅសល់។
ពាក្យថា «សម្រាក» តាមន័យបៀបធៀបមានន័យថា ឈប់ធ្វើការ ដើម្បីសម្រាក ឬ ធ្វើឲ្យមានកម្លាំងឡើងវិញ។ ឃ្លាថា «ចំណែកដែលនៅសល់» សំដៅលើអ្វីៗដែលនៅសល់។
ពាក្យ «សម្លាប់» សំដៅចំពោះការសម្លាប់ហ្វូងសត្វ ឬមនុស្ស ឬសំដៅចំពោះការសម្លាប់ក្នុងរបៀបហិង្សាឃោរឃៅ។ វាក៏សំដៅទៅលើការសម្លាប់សត្វសម្រាប់យកសាច់មកបរិភោគផងដែរ។
ពាក្យ «សម្លាប់» សំដៅចំពោះការសម្លាប់ហ្វូងសត្វ ឬមនុស្ស ឬសំដៅចំពោះការសម្លាប់ក្នុងរបៀបហិង្សាឃោរឃៅ។ វាក៏សំដៅទៅលើការសម្លាប់សត្វសម្រាប់យកសាច់មកបរិភោគផងដែរ។
ពាក្យថា «សម្លេង» ប្រើជារឿយៗក្នុងន័យប្រៀបធៀបដែលសំដៅទៅលើការនិយាយ ឬក្នុងការទំនាក់ទំនង។
ការសរសើរនរណាម្នាក់គឺដើម្បីបង្ហាញពីការកោតសរសើរនិងគោរពបុគ្គលម្នាក់នោះ។
លោកសាខេ គឺជាអ្នកយកពន្ធ មកពីក្រុងយេរីខូ គាត់គឺជាអ្នកដែលបានឡើងដើមឈើ ដើម្បីឲ្យបានឃើញព្រះយេស៊ូ ដែលមនុស្សជាច្រើនកំពុងចោមរោមព្រះអង្គ។
ក្នុងព្រះគម្ពីរពាក្យថា «សាច់ឈាម» នៅក្នុងន័យត្រង់សំដៅទៅលើសំពត់ទន់នៅលើរូបកាយរបស់មនុស្ស ឬសត្វ។
សាលាប្រជុំជាទីកន្លែងដែលជនជាតិយូដាជួបជុំគ្នាដើម្បីថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់។
សាលាប្រជុំជាទីកន្លែងដែលជនជាតិយូដាជួបជុំគ្នាដើម្បីថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់។
ពាក្យថា «សាសន៍ដទៃ» សំដៅទៅលើអ្នកដែលមិនមែនជាសាសន៍យូដា។ សាសន៍ដទៃជាសាសន៍ដែលមិនមែនពូជពង្សរបស់លោកយ៉ាកុប។
សាឡូម៉ូន គឺជាបុត្រាមួយអង្គក្នុងចំណោមបុត្រាជាច្រើនផ្សេងទៀតរបស់ស្ដេចដាវីឌ។ មាតារបស់ព្រះអង្គគឺនាងបាតសេបា។
ពាក្យថា «សិទ្ធិអំណាច» សំដៅលើមានអំណាចនៃឥទ្ធិពល និងការត្រួតត្រាលើអ្នកណាម្នាក់ផ្សេងទៀត។
លោកសិម គឺជាកូនប្រុសច្បងក្នុងគ្រួសាររបស់លោកណូអេ ដែលបានចូលទៅក្នងទូកធំអំឡុងពេលដែលទឹកជំនន់ពាសពេញពិភពលោក ដែលបានរៀបរាប់ក្នុងគម្ពីរលោកុប្បត្តិ។
ពាក្យថា «សិស្ស» សំដៅទៅលើមនុស្សម្នាក់ដែលបានចំណាយពេលច្រើនជាមួយនឹងគ្រូបង្រៀនម្នាក់ រៀនពីអត្តចរិត និងរសេចក្ដីបង្រៀនរបស់គ្រូនោះ។
ពាក្យថា «សិស្ស» សំដៅទៅលើមនុស្សម្នាក់ដែលបានចំណាយពេលច្រើនជាមួយនឹងគ្រូបង្រៀនម្នាក់ រៀនពីអត្តចរិត និងរសេចក្ដីបង្រៀនរបស់គ្រូនោះ។
ពាក្យសុភាសិតគឺជាប្រយោគខ្លីដែលបង្ហាញពីប្រាជ្ញា និងសេចក្តីពិត។
សូដុមគឺជាទីក្រុងមួយដែលស្ថិតនៅទឹកដីកាណានភាគខាងត្បូង ជាកន្លែងដែលលោកឡុតជាក្មួយប្រុសរបស់លោកអប្រាហាំបានរស់នៅជាមួយប្រពន្ធ និងកូនៗរបស់គាត់។
ស្រឡាញ់បុគ្គលម្នាក់ទៀតគឺត្រូវយកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះបុគ្គលនោះ ហើយធ្វើអ្វីដែលនឹងជួយគាត់។ សម្រាប់ពាក្យ «ស្រឡាញ់» អាចមានន័យផ្សេងគ្នាពីភាសាខ្លះ អាចបង្ហាញដោយប្រើពាក្យខុសគ្នាៈ ១. ប្រភេទសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលមកពីព្រះគឺផ្ដោតទៅលើការធ្វើការល្អដល់អ្នកដទៃ ទោះបីជាមិនបានផលប្រយោជន៍អ្វីមកវិញក៏ដោយ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ប្រភេទនេះ យកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះអ្នកដទៃមិនថាពួកគេធ្វើអ្វីក៏ដោយ។ ព្រះជាម្ចាស់ជាតួនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងជាប្រភពនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ពិត។
នៅក្នុង ULB ពាក្យថា «សេចក្ដីស្រឡាញ់» សំដៅទៅប្រភេទនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបលះបង់ លើកលែងតែកំណត់សម្គាល់ការបកប្រែបង្ហាញពីអត្ថន័យខុសគ្នា។
នៅក្នុងគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី ពាក្យថា ស្រឡាញ់ក៏ត្រូវបានប្រើសម្រាប់សំដៅលើសេចក្តីស្រឡាញ់ជាបងប្អូន គ្រួសារនិងមិត្តភក្តិ។
ពាក្យនេះសំដៅទៅលើសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់មនុស្សជាតិ ចំពោះមិត្តភក្តិ ឬសាច់ញាតិ។
វាក៏អាចត្រូវបានប្រើនៅក្នុងបរិបទដូចជា «ពួកគេចូលចិត្តអង្គុយនៅកៅអីសំខាន់បំផុតនៅក្នុងពិធីជប់លៀង»។ នេះមានន័យថាពួកគេ «ចូលចិត្ដខ្លាំង» ឬ «ប្រាថ្នាយ៉ាងខ្លាំង»ដើម្បីធ្វើដូច្នេះ។
ពាក្យថា «សេចក្ដីស្រឡាញ់» ក៏អាចសំដៅទៅលើស្នេហារវាងបុរស និងស្ត្រីផងដែរ។
នៅសម័យបុរាណ សេបាគឺជាអរិយធម៌បុរាណ ឬតំបន់ទឹកដីដែលមានទីតាំងស្ថិតនៅភាគខាងត្បូងនៃប្រទេសអារ៉ាប់។
សេបេដេ គឺជាអ្នកនេសាទត្រីមកពីស្រុកកាលីឡេ គេស្គាល់គាត់ ដោយសារតែគាត់មានកូនប្រុសពីរនាក់ យ៉ាកុប និង យ៉ូហាន ដែលជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូ។ គេស្គាល់នៅក្នុងគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី ថាជា «កូនរបស់លោកសេបេដេ»។
សេបេដេ គឺជាអ្នកនេសាទត្រីមកពីស្រុកកាលីឡេ គេស្គាល់គាត់ ដោយសារតែគាត់មានកូនប្រុសពីរនាក់ យ៉ាកុប និង យ៉ូហាន ដែលជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូ។ គេស្គាល់នៅក្នុងគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីថ្មី ថាជា «កូនរបស់លោកសេបេដេ»។
ពាក្យសេសារ គឺជាឈ្មោះ ឬ ជាតំណែង ឬ ជាងា ត្រូវបានប្រើ សម្រាប់អ្នកគ្រប់គ្រងជាច្រើននៅក្នុងអាណាចក្ររ៉ូម។ នៅក្នុងព្រះគម្ពី ឈ្មោះនេះ សំដៅលើអ្នកគ្រប់គ្រងបីខុសគ្នានៅក្នុងរ៉ូម។
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរមានបុរសជាច្រើនដែលមានឈ្មោះថាស៊ីម្មាន។
ស្នែងគឺអចិន្ត្រៃ រឹងមាំ ផ្នែកដែលវាដុះលូតលាស់គឺនៅលើក្បាលនៃប្រភេទសត្វជាច្រើន រួមបញ្ចូលទាំង គោ ចៀម ពពែរ និងសត្វ។
ស្នែងគឺអចិន្ត្រៃ រឹងមាំ ផ្នែកដែលវាដុះលូតលាស់គឺនៅលើក្បាលនៃប្រភេទសត្វជាច្រើន រួមបញ្ចូលទាំង គោ ចៀម ពពែរ និងសត្វ។
ស្ពាន់ធ័រគឺជាសារធាតុរាវពណ៌លឿងដែលចេញពីការដុត។
ពាក្យថា «ស្រុកយូដា» គឺសំដៅទៅតំបន់របស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណ។ ពេលខ្លះវាប្រើសម្រាប់ន័យតូចចង្អៀត ហើយពេលខ្លះវាប្រើសម្រាប់ន័យទូលាយ។
ពាក្យថា «ស្រុកយូដា» គឺសំដៅទៅតំបន់របស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណ។ ពេលខ្លះវាប្រើសម្រាប់ន័យតូចចង្អៀត ហើយពេលខ្លះវាប្រើសម្រាប់ន័យទូលាយ។
ហេរ៉ូឌាស គឺជាមហេសីរបស់ស្តេចហេរ៉ូឌ អាន់ទីប៉ាស នៅស្រុកយូដា ក្នុងសម័យកាលលោកយ៉ូហានបាទិស្ត។
ហេរ៉ូឌាស គឺជាមហេសីរបស់ស្តេចហេរ៉ូឌ អាន់ទីប៉ាស នៅស្រុកយូដា ក្នុងសម័យកាលលោកយ៉ូហានបាទិស្ត។
ឡាសារ និងបងស្រីរបស់គាត់ នាងម៉ារា និងនាងម៉ាថា គឺជាមិត្តសម្លាញ់របស់ព្រះយេស៊ូ។ ជាច្រើនដងទ្រង់ស្នាក់នៅផ្ទះរបស់ពួកគេ នៅភូមិបេតថានី។
អង្កាមគឺជាសំបកស្ងួតដែលការពារគ្រាប់ពូជ។ អង្កាមអាចយកធ្វើអាហារបានទេ ដូច្នេះហើយ បានជាគេញែកវាចេញពីគ្រាប់ស្រូវ ហើយបោះវាចោល។
អនទ្រេគឺជាម្នាក់ក្នុងចំណោមបុរសទាំង១២នាក់ដែលព្រះយេស៊ូបានជ្រើសរើសឲ្យក្លាយជាសិស្សជិតស្និទ្ធរបស់ទ្រង់ (ក្រោយមកក៏ហៅថាសាវ័ក)។
អនទ្រេគឺជាម្នាក់ក្នុងចំណោមបុរសទាំង១២នាក់ដែលព្រះយេស៊ូបានជ្រើសរើសឲ្យក្លាយជាសិស្សជិតស្និទ្ធរបស់ទ្រង់ (ក្រោយមកក៏ហៅថាសាវ័ក)។
អាណគឺជាសម្តេចសង្ឃសាសន៍យូដាក្នុងក្រុងយេរូសាឡឹមក្នុងរយះពេល១០ឆ្នាំ ប្រហែលពីឆ្នាំទី៦នៃគសដល់ឆ្នាំទី១៥គស។ បន្ទាប់មកលោកក៏បានដកចេញពីសម្តេចសង្ឃដោយរដ្ឋាភិបាលរ៉ូម ទោះបីជាយ៉ាងណាលោកអាណនៅតែបន្តរជាអ្នកដឹកនាំដែលមានឥទ្ធិពលម្នាក់ក្នុងចំណោមសាសន៍យូដា។
អាណគឺជាសម្តេចសង្ឃសាសន៍យូដាក្នុងក្រុងយេរូសាឡឹមក្នុងរយះពេល១០ឆ្នាំ ប្រហែលពីឆ្នាំទី៦នៃគសដល់ឆ្នាំទី១៥គស។ បន្ទាប់មកលោកក៏បានដកចេញពីសម្តេចសង្ឃដោយរដ្ឋាភិបាលរ៉ូម ទោះបីជាយ៉ាងណាលោកអាណនៅតែបន្តរជាអ្នកដឹកនាំដែលមានឥទ្ធិពលម្នាក់ក្នុងចំណោមសាសន៍យូដា។
«អារ» មានន័យថា មិនអាចបង្កើតផល ឬ គ្មានផល។
%សេចក្តីណែនាំនៃការបកប្រែ
«អារ» មានន័យថា មិនអាចបង្កើតផល ឬ គ្មានផល។
%សេចក្តីណែនាំនៃការបកប្រែ
មនុស្សម្នាក់ដែលត្រូវអារក្សចូល គឺជាមនុស្សដែលមានអារក្ស ឬ វិញ្ញាណអាក្រក់ វាគ្រប់គ្រងអ្វីដែលអ្នកនោះធ្វើ ឬគិត។
អាសនៈគឺជាទម្រមួយដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដុតសត្វនិងគ្រាប់ធញ្ញជាតិជាតង្វាយថា្វយដល់ព្រះជាម្ចាស់។
អេបិលជាកូនប្រុសទី២របស់អ័ដាម និងអេវ៉ា។ គាត់ជាប្អូនប្រុសរបស់កាអ៊ីន ។
អេលីយ៉ាគីមគឺជាឈ្មោះបុរសពីរនាក់នៅក្នុងគម្ពីរសម្ពន្ធមេត្រីចាស់។
អេសាជាស្តេច សោយរាជ្យនៅលើអាណាចក្រយូដា អស់រយៈពេលសែសិបឆ្នាំ ពីឆ្នាំ ៩១៣-៨៧៣ មុនគ្រិស្តសករាជ។
អេសាជាស្តេច សោយរាជ្យនៅលើអាណាចក្រយូដា អស់រយៈពេលសែសិបឆ្នាំ ពីឆ្នាំ ៩១៣-៨៧៣ មុនគ្រិស្តសករាជ។
អេស៊ើរគឺជាកូនទីប្រាំបីរបស់លោកយ៉ាកុប។ ពូជពង្សរបស់លោកជាអំបូរមួយក្នុងចំណោមអំបូរទាំងដប់ពីររបស់អ៊ីស្រាអែល ត្រូវបានគេហៅថា «អេស៊ើរ»។
អ៊ីសាក គឺជាកូនតែមួយគត់របស់លោកអប្រាហាំ និងនាងសារ៉ា។ ព្រះជាម្ចាស់បានសន្យាថានឹងប្រទានកូនប្រុសឲ្យពួកគេ ទោះបីជាពួកគេមានវ័យចាស់ណាស់ហើយក៏ដោយ។
អាប់រ៉ាម ជាសាសន៍ខាល់ដេពីក្រុងអ៊ើរ ជាអ្នកដែលព្រះបានជ្រើសរើសមកធ្វើជាព្ធយុកោនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល។ ព្រះបានប្តូរឈ្មោះគាត់ទៅជា «អ័ប្រាហាំ»
ពាក្យថា «អ្នកជិតខាង» តែងតែសំដៅលើមនុស្សម្នាក់ដែលរស់នៅជិតគ្នា។ វាក៏អាចមានន័យទូទៅចំពោះមនុស្សណាម្នាក់ដែលរស់នៅសហគមន៏ដូចគ្នា ឬក្រុមមនុស្សដូចគ្នា។
ពាក្យថា «អ្នកជិតខាង» តែងតែសំដៅលើមនុស្សម្នាក់ដែលរស់នៅជិតគ្នា។ វាក៏អាចមានន័យទូទៅចំពោះមនុស្សណាម្នាក់ដែលរស់នៅសហគមន៏ដូចគ្នា ឬក្រុមមនុស្សដូចគ្នា។
ពាក្យថា «អ្នកនាំសារ» សំដៅលើនរណាម្នាក់ដែលត្រូវបានគេផ្តល់សារ ដើម្បីប្រាប់អ្នកដទៃ។
ឧទុម្ពរគឺជាផ្លែមួយទន់ ជាផ្លែផ្អែមដែលលូតលាស់នៅលើដើមវា។ នៅពេលដែលផ្លែឈើទុំអាចមានពណ៌ចម្រុះ ដូចជាពណ៌ត្នោត លឿង ឬពណ៌ស្វាយ។