Hosea

Chapter 1

¹ Mao kini ang pulong ni Yahweh nga miabot ngadto kang Hosea nga anak nga lalaki ni Beri sa mga adlaw nila Uzia, Jotam, Ahaz, ug Hezekia, mga hari sa Juda, ug sa mga adlaw ni Jeroboam nga anak nga lalaki ni Joash, hari sa Israel. ² Sa dihang nakigsulti si Yahweh pinaagi kang Hosea, miingon siya kaniya, "Lakaw, pangasawa ug usa ka babaye nga nagbaligya ug dungog. Makabaton siya ug mga anak tungod sa iyang pagbaligya ug dungog. Tungod kay kining yutaa nagbuhat ug hilabihan nga pagbaligya ug dungog pinaagi sa pagbiya kang Yahweh." ³ Busa milakaw si Hosea ug gipangasawa niya si Gomer nga anak nga babaye ni Diblaim, ug nagsabak siya ug nanganak ug batang lalaki. ⁴ Miingon si Yahweh kang Hosea, "Nganli siya ug Jezreel. Tungod kay sa dili madugay silotan ko ang balay ni Jehu tungod sa dugo nga naula didto sa Jezreel, ug pagalaglagon ko ang gingharian sa panimalay sa Israel. ⁵ Mahitabo kini sa adlaw nga akong balion ang udyong sa Israel didto sa Walog sa Jezreel." ⁶ Nagsabak na usab si Gomer ug nanganak ug batang babaye. Unya miingon si Yahweh kang Hosea, "Nganli siya ug Lo Ruhama, tungod kay dili ko na kaluy-an ug pasayloon ang balay sa Israel. ⁷ Apan kaluy-an ko ang balay ni Juda, ug ako mismo ang moluwas kanila, Yahweh nga ilang Dios. Dili ko sila luwason pinaagi sa pana, espada, gubat, mga kabayo, o sa mga lalaki nga nagkabayo." ⁸ Karon human malutas ni Gomer si Lo Ruhama, nagsabak na usab siya ug nanganak ug batang lalaki. ⁹ Unya miingon si Yahweh, "Nganli siya ug Lo Ammi, tungod kay dili ko kamo katawhan, ug dili ako ang inyong Dios. ¹⁰ Sanglit ang gidaghanon sa mga katawhan sa Israel mahimong sama sa balas sa baybayon, nga dili masukod o maihap. Mao kini ang gisulti kanila, 'Dili ko kamo katawhan,' Ug pagasultihan sila, 'Kamo ang katawhan sa buhing Dios.' ¹¹ Pagatigomon ang katawhan sa Juda ug ang katawhan sa Israel. Ug magpili sila ug usa ka pangulo alang sa ilang kaugalingon, ug motungas sila gikan sa yuta, tungod kay maayo kining adlawa sa Jezreel.

---

Chapter 2

¹ Ingna ang imong mga igsoong lalaki, 'Akong katawhan!' ug ngadto sa imong mga igsoong babaye, 'Gikaluy-an kamo.'" ² Pasakahi ug kaso ang imong inahan, tungod kay dili ko siya asawa, ug dili pud ko niya bana. Ipasalikway kaniya ang iyang pagbaligyag dungog ug ang iyang pagpanapaw taliwala sa iyang dughan. ³ Kay kung dili, pagahuboan ko siya ug ipakita ko ang iyang kahubo sama sa adlaw sa iyang pagkahimugso. Himuon ko siya nga sama sa kamingawan, sama sa nauga nga yuta, ug himuon ko siyang mamatay tungod sa kauhaw. ⁴ Dili ko kaluy-an ang iyang mga anak, tungod kay mga anak sila sa pagbaligyag dungog. ⁵ Tungod kay nagabaligyag dungog ang ilang inahan, ug makauulaw ang binuhatan sa nagsabak kanila. Miingon siya, "Moadto ako sa akong mga hinigugma, tungod kay gihatagan nila ako ug pan, tubig, sapot, lana, ug ilimnon." ⁶ Busa maghimo ako ug babag aron alihan ug tunok ang iyang agianan. Magtukod ako ug pader batok kaniya aron nga dili niya makita ang iyang agianan. ⁷ Gukdon niya ang iyang mga hinigugma, apan dili niya sila maapsan. Pangitaon niya sila, apan dili gayod niya sila makita. Unya moingon siya, "Mobalik ako ngadto sa akong unang bana, kay mas maayo pa ang akong kahimtang kaniadto kaysa karon." ⁸ Tungod kay wala siya masayod nga ako mao ang naghatag kaniyag trigo, sa bag-ong bino ug lana, ug naghatag kaniyag plata ug bulawan, nga ilang gigamit usab ngadto kang Baal. ⁹ Busa bawion ko ang iyang trigo panahon sa ting-ani, ug ang akong bag-ong bino sa panahon niini. Bawion ko ang akong mga bisti nga gigamit aron sa pagtabon sa iyang pagkahubo. ¹⁰ Unya huboan ko siya atubangan sa iyang mga hinigugma, ug walay bisan usa nga makaluwas kaniya gikan sa akong kamot. ¹¹ Paundangon ko usab ang iyang mga kasaulogan, ang iyang mga kumbira, ang mga kasaulogan sa bag-ong bulan, ang iyang mga Adlawng Igpapahulay, ug ang tanan niyang gitakda nga mga kasaulogan. ¹² Gub-on ko ang iyang kaparasan ug ang iyang mga kahoyng igera, hinungdan nga miingon siya, 'Mao kini ang mga suhol nga gihatag sa akong mga hinigugma.' Himuon ko silang kalasangan, ug mokaon niini ang mga hayop sa kapatagan. ¹³ Silotan ko siya tungod sa mga kasaulogan alang sa mga Baal, sa dihang nagsunog siya ug insenso alang kanila, sa dihang iyang gidayandayanan ang iyang kaugalingon sa iyang mga singsing ug mga alahas, ug miadto siya sa iyang mga hinigugma ug gikalimtan ako- mao kini ang giingon ni Yahweh." ¹⁴ Busa kuhaon ko siya pagbalik. Dad-on ko siya ngadto sa kamingawan ug malumo nga makigsulti kaniya. ¹⁵ Ihatag ko kaniya pagbalik ang iyang kaparasan, ug ang Walog sa Akor ingon nga pultahan sa paglaom. Tubagon niya ako didto sama sa iyang gibuhat sa mga adlaw sa iyang pagkabatan-on, ingon sa mga adlaw nga migawas siya sa yuta sa Ehipto. ¹⁶ "Mahitabo kini nianang adlawa--mao kini ang giingon ni Yahweh--nga motawag kamo kanako nga, 'Akong bana,' ug dili na kamo motawag kanako nga 'Akong Baal.' ¹⁷ Tungod kay akong papason ang mga ngalan sa mga Baal gikan sa iyang baba; dili na gayod mahinumdoman pagbalik ang ilang mga ngalan." ¹⁸ "Niadtong adlawa maghimo ako ug kasabotan alang kanila uban sa mga mananap sa kaumahan, uban sa mga langgam sa kawanangan, ug uban sa mga nagakamang sa yuta. Isalikway ko ang pana, ang espada, ug ang gubat gikan sa yuta, ug pahigdaon ko ikaw nga layo sa piligro. ¹⁹ Isaad ko nga mahimo mo akong bana hangtod sa kahangtoran. Isaad ko nga mahimo mo akong bana sa pagkamatarong, hustisya, kasabotan sa pagkamatinud-anon, ug kaluoy. ²⁰ Ihatag ko nga matinud-anon ang akong kaugalingon kanimo, ug mailhan mo si Yahweh. ²¹ Niadtong adlawa, motubag ako--mao kini ang giingon ni Yahweh--tubagon ko ang mga langit, ug tubagon nila ang kalibotan. ²² Ang yuta motubag sa mga trigo, ang bag-ong bino ug ang lana, ug ilang tubagon si Jezreel. ²³ Itanom ko siya sa yuta alang sa akong kaugalingon, ug kaloy-an ko si Lo Ruhama. Moingon ako kang Lo Ami, 'Kamo si Ami Atah,' ug moingon sila kanako, 'Ikaw ang among Dios.'"

---

Chapter 3

¹ Miingon si Yahweh nganhi kanako, "Lakaw pag-usab, higugmaa ang babaye, nga gihigugma sa laing lalaki, apan usa ka mananapaw. Higugmaa siya sama nga ako, si Yahweh, nga nahigugma ang katawhan sa Israel, bisan ug misimba sila sa mga diosdios ug gihigugma ang mga torta nga adunay mga pasas." ² Busa gipalit ko siya sa napulo ug lima ka plata ug usa ka homer ug lethek nga sukod sa sibada. ³ Gisultihan ko siya, "Kinahanglan mopuyo ka na uban kanako sa taas nga panahon. Dili kana usa ka babaye nga gabaligya ug dungog o gipanag-iya sa ubang lalaki. Sa samang paagi, mag-uban ako kanimo." ⁴ Kay ang katawhan sa Israel magpuyo sa taas nga panahon nga walay hari, prinsipe, halad, haligi nga bato, efod o mga diosdios. ⁵ Pagkahuman niana mobalik ug mangita ang mga katawhan sa Israel kang Yahweh nga ilang Dios ug kang David nga ilang hari, ug sa kataposang mga adlaw, moduol sila nga magapangurog sa atubangan ni Yahweh tungod sa iyang pagkamaayo.

---

Chapter 4

¹ Paminawa ang pulong ni Yahweh, kamong katawhan sa Israel. Adunay sumbong si Yahweh batok sa mga lumulupyo sa yuta, tungod kay walay pagkamatinud-anon o matinud-anon nga kasabotan, walay kaalam sa Dios sa yuta. ² Adunay pagtunglo, pagpamakak, pagpatay, pagpangawat ug pagpanapaw. Giguba sa katawhan ang tanan nga mga utlanan, ug sunodsunod ang pagpang-ula sa dugo. ³ Busa nauga na ang yuta, ug nangaluya na ang mga nagpuyo niini; ang mga bangis nga mananap sa kaumahan ug ang mga langgam sa kawanangan, gipanguha bisan paman ang mga isda sa kadagatan. ⁴ Apan ayaw tugoti nga adunay mokiha; ayaw tugoti ang bisan kinsa nga mamasangil sa ubang tao. Tungod kay kamo nga mga pari, ang akong gipasanginlan. ⁵ Mangapandol kamong mga pari panahon sa adlaw; mangapandol usab uban kaninyo ang mga propeta panahon sa kagabhion, ug pagalaglagon ko ang inyong inahan. ⁶ Mapukan ang akong katawhan tungod kay kulang sila ug kaalam. Tungod kay kamong mga pari gisalikway ninyo ang kaalam, isalikway ko usab kamo kanako ingon nga mga pari. Tungod kay gikalimtan ninyo ang akong balaod, bisan ug ako inyong Dios, kalimtan ko usab ang inyong mga anak. ⁷ Sa dihang nagkadaghan ang mga pari, midaghan usab ang ilang pagpakasala batok kanako. Ilang gibaylo ang ilang kadungganan sa kaulawan. ⁸ Gipangaon nila ang mga sala sa akong katawhan; mga hakog sila ug hilabihan ang ilang pagkadaotan. ⁹ Managsama lamang ang katawhan ug ang mga pari: Silotan ko silang tanan sa ilang mga tinuohan; ug pabayron ko sila sa ilang mga binuhatan. ¹⁰ Mangaon sila apan dili kini igo; nagbuhat sila ug salawayon nga pagpakighilawas apan dili kini managhan, tungod kay nagpalayo sila kang Yahweh. ¹¹ Gihigugma nila ang pagpakighilawas gawas sa kaminyoon, mag-inom ug bino, ug bag-ong bino, nga maoy nagkuha sa ilang panabot. ¹² Nangutana ang akong katawhan sa ilang kahoy nga mga diosdios, nga naghatag kanila ug mga pagpanagna sa ilang mga sungkod. Tungod kay ang hunahuna sa pagkadaotan maoy nagpahisalaag kanila, ug namuhat sila sama sa babayeng nagbaligya ug dungog imbis nga magmatinud-anon sila sa ilang Dios. ¹³ Naghalad sila sa ibabaw sa kabukiran ug misunog ug insenso sa kabungtoran, ilalom sa mga kahoy nga tugas, mga alamo, mga roble, tungod kay landong kini. Busa naghimo ug malaw-ay nga pagpakighilawas ang inyong mga anak nga babaye, ug nakapanapaw usab ang inyong umagad nga mga babaye. ¹⁴ Dili ko silotan ang inyong mga anak nga babaye sa dihang gipili nila ang paghimo ug malaw-ay nga pagpakighilawas, ni ang inyong umagad nga mga babaye sa dihang manapaw sila. Tungod kay gihatag usab sa mga lalaki ang ilang kaugalingon ngadto sa mga babaye nga nagbaligya ug dungog, ug maghalad sila ug mga halad aron makabuhat sila ug hugaw nga pakighilawas uban sa mga babaye nga magbaligya ug dungog. Busa pagalaglagon ko ang katawhan nga wala nakasabot. ¹⁵ Bisan tuod nakapanapaw kamo Israel, hinaot dili mahimong sad-an ang Juda. Ayaw pag-adto sa Gilgal, kamong katawhan; ayaw pagtungas sa Bet Aven, ug ayaw panumpa, sa pag-ingon, "Ingon nga buhi si Yahweh." ¹⁶ Tungod kay nagmasinupakon ang Israel, sama sila kabadlongon sa nating baka. Unsaon man ni Yahweh pagdala kanila ngadto sa sibsibanan sama sa mga karnero nga anaa sa lunhaw nga sagbot? ¹⁷ Nakighiusa si Efraim sa mga diosdios; biyai siya nga nag-inusara. ¹⁸ Bisan tuod ug nawala na ang ilang isog nga ilimnon, nagpadayon gihapon sila ug panapaw; gihigugma pag-ayo sa iyang mga pangulo ang ilang kaulawan. ¹⁹ Pagaputoson siya sa mga pako sa hangin; ug mapaulawan sila tungod sa ilang mga halad.

---

Chapter 5

¹ Paminawa kini, mga pari! Hatagig pagtagad, panimalay sa Israel! Paminaw, panimalay sa hari! Tungod kay moabot ang paghukom batok kaninyong tanan. Nahimo kamong lit-ag ngadto sa Mizpa ug pukot nga gibukhad ngadto sa Tabor. ² Nagtindog ang mga masinupakon sa kinahiladman sa pagpamatay, apan silotan ko silang tanan. ³ Nakaila ako kang Efraim, ug wala matago kanako ang Israel. Efraim, karon nahimo kang sama sa babaye nga nagbaligya ug dungog; nahugawan ang Israel. ⁴ Dili sila tugotan sa ilang mga binuhatan nga mobalik sa Dios, tungod kay anaa kanila ang hunahuna sa pagpanapaw, ug wala sila makaila kang Yahweh. ⁵ Ang pagkamagarbohon sa Israel ang nagpamatuod batok kaniya; busa mapandol ang Israel ug ang Efraim sa ilang kasal-anan; ug mapandol usab ang Juda uban kanila. ⁶ Mangadto sila uban sa panon sa ilang mga karnero ug baka aron sa pagpangita kang Yahweh, apan dili nila siya makaplagan, tungod kay gipahilayo niya ang iyang kaugalingon gikan kanila. ⁷ Nagmaluibon sila kang Yahweh, tungod kay nag-anak sila ug dili ilang mga anak. Karon pagatukbon sila sa pagsaulog sa bag-ong bulan uban ang ilang mga kaumahan. ⁸ Patingoga ang budyong sa Gibea, ug ang trumpeta sa Rama. Patingoga ang singgit sa panaggubat sa Bet Aven: 'Gukdon namo kamo, Benjamin!' ⁹ Mahimong biniyaan ang Efraim sa adlaw sa pagsilot. Taliwala sa mga tribo sa Israel akong gipahayag ang sigurado nga mahitabo. ¹⁰ Sama niadtong nagsibog sa utlanan nga bato ang mga pangulo sa Juda. Ibubo ko kanila ang akong kapungot sama sa tubig. ¹¹ Madugmok ang Efraim; madugmok siya sa paghukom, tungod kay miuyon siya sa paglakaw sunod sa mga diosdios. ¹² Busa mahimo akong sama sa mananap ngadto sa Efraim, ug sama sa pagkadunot ngadto sa balay sa Juda. ¹³ Sa dihang nakita sa Efraim ang iyang balatian, ug nakita sa Juda ang iyang samad, unya miadto ang Efraim sa Asiria, ug nagpadala ang Juda ug mga mensahero ngadto sa bantogang hari. Apan wala siya makahimo sa pagtambal kaninyo nga katawhan o sa pag-ayo sa inyong samad. ¹⁴ Busa mahimo akong sama sa liyon ngadto sa Efraim, ug sama sa batan-ong liyon ngadto sa balay sa Juda. Ako, bisan ako, mokuniskunis ug mobiya; pagabihagon ko sila, ug walay bisan kinsa nga makaluwas kanila. ¹⁵ Molakaw ako ug mobalik sa akong dapit, hangtod nga ilhon nila ang ilang pagkasad-an ug mangita sa akong panagway, hangtod nga tinud-anay nila akong pangitaon sa ilang kalisdanan."

---

Chapter 6

¹ Dali kamo, mamalik kita kang Yahweh. Tungod kay iya kitang gikuniskunis, apan ayohon niya kita; gisamaran niya kita, apan bugkosan niya ang atong mga samad. ² Human sa duha ka adlaw buhion niya kita; bangonon niya kita sa ikatulo nga adlaw, ug magkinabuhi kita sa atubangan niya. ³ Ilhon nato si Yahweh; modutdot kita sa pag-ila kaniya. Ang iyang pag-abot sama ka sigurado sa banagbanag; moanhi siya kanato sama sa ulan, sama sa ulan sa tingpugas nga mobisibis sa yuta." ⁴ Unsa man ang buhaton ko kanimo, Efraim? Unsa man ang buhaton ko kanimo, Juda? Ang inyong pagkamatinud-anon sama sa gabon sa kabuntagon, sama sa yamog nga dali lang nahanaw. ⁵ Busa gipinopino ko sila pinaagi sa mga propeta, gipangpatay ko sila pinaagi sa mga pulong sa akong baba. Ang imong mga sugo sama sa midan-ag nga kahayag. ⁶ Kay nagtinguha ako ug pagkamatinud-anon ug dili ang halad, ug ang kaalam sa Dios labaw pa sa mga halad sinunog. ⁷ Gisupak nila ang kasabotan sama kang Adan; wala sila nagmatinud-anon kanako. ⁸ Ang Gilead usa ka siyudad sa mga daotan uban ang mga lama sa dugo. ⁹ Sama sa mga daotan nga pundok sa mga kawatan nga adunay gibanhigan, mao nga nagtigom ang mga pari aron nga mopatay didto sa dalan paingon sa Shekem; nakabuhat sila ug makauulaw nga mga sala. ¹⁰ Nakita ko ang makalilisang nga butang sa balay sa Israel; anaa didto ang pagbaligya ug dungog ni Efraim, ug nahimong hugaw ang Israel. ¹¹ Alang usab kanimo, Juda, natakda na ang pag-ani, sa dihang ipasig-uli ko ang kadagaya sa akong katawhan.

---

Chapter 7

¹ Sa dihang gusto nako ayohon ang Israel, mabutyag gayod ang sala sa Efraim, bisan paman ang mga daotang binuhatan sa Samaria, kay nagbuhat sila ug pagpangilad; mosulod ang kawatan, ug mosulong sa kadalanan ang panon sa mga tulisan. ² Wala nila maamgohi sa ilang kasingkasing nga nahinumdoman nako ang tanan nilang mga daotang binuhatan. Karon gipalibotan sila sa daotan nilang binuhatan; ug nasayran nako kining tanan. ³ Pinaagi sa ilang pagkadaotan gilipay nila ang hari, ug pinaagi ilang mga bakak gilipay usab nila ang mga opisyal. ⁴ Maluibon silang tanan, sama sa gipainit nga pugon sa panadero, nga moundang sa pagsiga sa kalayo gikan sa pagmasa sa harina hangtod nga motubo kini. ⁵ Sa adlaw sa among hari gisakit sa mga opisyal ang ilang mga kaugalingon pinaagi sa makapainit nga bino. Gituy-od niya ang iyang kamot niadtong nagbiaybiay. ⁶ Tungod kay sama sa pugon ang ilang kasingkasing, gihimo nila ang ilang malimbongon nga laraw. Nag-aso-aso ang ilang kasuko sa tibuok gabii; ug sa pagkabuntag misilaob kini sama sa nagdilaab nga kalayo. ⁷ Hilabihan ang ilang kainit sama sa pugon, ug gilamoy nila kadtong nagdumala kanila. Nangalaglag ang tanan nilang mga hari; ug walay bisan usa kanila nga mitawag kanako. ⁸ Nakig-abin si Efraim uban sa mga katawhan. Sama sa lapad nga tinapay si Efraim nga wala pa mabali. ⁹ Gilamoy sa mga langyaw ang iyang kusog, apan wala siya nasayod niini. Giwisik-wisikan siya ug mga puti nga buhok, apan wala siya masayod niini. ¹⁰ Ang pagkamahitas-on sa Israel mao gayod ang nagpamatuod batok kaniya; bisan pa niana, wala sila mibalik kang Yahweh nga ilang Dios, ni wala sila midangop kaniya, bisan pa niining tanan. ¹¹ Sama sa salampati ang Efraim, tanga ug walay alamag, nga nagtawag sa Ehipto, unya milupad didto sa Asiria. ¹² Sa dihang moadto sila, isabwag ko kanila ang akong pukot, birahon ko sila paubos sama sa mga langgam sa kawanangan. Silotan ko sila sa ilang pagpanon. ¹³ Kaalaot nila! Kay mibulag sila gikan kanako. Modangat na kanila ang kadaot! Nagmasinupakon sila batok kanako! Luwason ko unta sila, apan nagsulti sila ug mga bakak batok kanako. ¹⁴ Wala sila mihilak kanako sa tibuok nilang kasingkasing, apan midangoyngoy lamang sila sa ilang higdaanan. Nagtigom silang tanan ug trigo ug bag-ong bino, unya mibiya sila kanako. ¹⁵ Bisan ug gimatuto ko sila ug gilig-on ang ilang mga bukton, karon naglaraw sila ug daotan batok kanako. ¹⁶ Mibalik sila, apan wala sila mibalik kanako, ang Labing Halangdon. Sama sila sa udyong nga dili makapana. Mangalaglag gayod ang ilang mga opisyal tungod sa kabastos sa ilang mga dila. Mahimo kining ibiaybiay sa yuta sa Ehipto ngadto sa Israel.

---

Chapter 8

¹ "Itunong ang trumpeta sa imong ngabil! Moadto ang agila sa balay ni Yahweh tungod kay wala gituman sa katawhan ang akong kasabotan ug nagsupak batok sa akong balaod. ² Nagtawag sila kanako, 'Akong Dios, nakaila kaming mga Israelita kanimo.' ³ Apan gisalikway sa Israel kung unsa ang maayo, ug pagagukdon siya sa kaaway. ⁴ Nagpili sila ug hari, apan dili pinaagi kanako. Naghimo silag mga prinsipe, apan wala ako masayod. Naghimo sila ug mga diosdios alang sa ilang kaugalingon pinaagi sa ilang mga plata ug bulawan, apan tungod lamang kini aron nga pagalaglagon sila." ⁵ "Gisalikway ang inyong nating baka, Samaria. Nagsilaob ang akong kasuko batok niining mga tawhana. Hangtod kanus-a man sila magpabiling sad-an? ⁶ Tungod kay gikan sa Israel kini nga diosdios; ang magbubuhat ang naghimo niini; Dili ang Dios! Pagagun-obon ang baka sa Samaria. ⁷ Tungod kay nagpugas ug hangin ang katawhan ug magaani ug alimpulos. Ang nagtindog nga trigo walay mga bunga; dili kini maghatag ug harina. Kung mahinog man kini, pagalamoyon kini sa mga langyaw. ⁸ Gilamoy ang Israel; naghigda sila karon taliwala sa mga kanasoran sama sa butang nga walay kapuslanan. ⁹ Tungod kay niadto sila sa Asiria sama sa ihalas nga asno nga nag-inusara. Nagsuhol ang Efraim ug hinigugma alang sa iyang kaugalingon. ¹⁰ Bisan tuod nagsuhol sila ug hinigugma taliwala sa mga nasod, tigomon ko sila karon. Mangaluya sila tungod sa pagdaogdaog sa hari ug sa mga prinsipe. ¹¹ Tungod kay gipadaghan sa Efraim ang mga halaran alang sa mga halad sa sala, apan nahimo hinoon kining mga halaran sa pagbuhat ug mga sala. ¹² Mahimo kong isulat sa 10, 000 ka higayon ang akong balaod alang kanila, apan lantawon nila kini nga daw katingalahan kanila. ¹³ Ug alang sa mga pagsakripisyo sa akong mga halad, ginahalad nila ang karne ug ginakaon kini, apan ako, si Yahweh, wala nagdawat niini. Karon, hunahunaon ko ang ilang mga kalapasan ug silotan ang ilang mga sala. Mobalik sila sa Ehipto. ¹⁴ Gikalimtan na ako sa Israel, nga iyang magbubuhat, ug nagtukod ug mga palasyo. Gilig-on sa Juda ang daghang mga siyudad, apan magpadala ako ug kalayo sa iyang mga siyudad; moguba kini sa iyang mga kota.

---

Chapter 9

¹ Ayaw paglipay, Israel, sama sa kalipay sa ubang mga tawo. Tungod kay nagmaluibon ka, ug mibiya sa imong Dios. Ganahan kang mobayad sa kantidad nga gipangayo sa babaye nga nagbaligya ug dungog diha sa tanang mga salog nga giukanan. ² Apan dili mopakaon kanila ang salog nga giokanan ug ang pug-anan sa bino; pakyason sila sa bag-ong bino. ³ Dili na sila makapadayon sa pagpuyo sa yuta ni Yahweh; hinuon, mobalik si Efraim sa Ehipto, ug moabot ang adlaw nga mokaon sila ug hugaw nga pagkaon didto sa Asiria. ⁴ Dili na sila mobubo ug halad nga bino alang kang Yahweh, ni makapahimuot sila kaniya. Alang kanila mahimong sama sa pagkaon sa pagbangutan ang ilang mga halad: ang tanang mokaon niini mahugaw. Tungod kay ang pagkaon alang lamang sa ilang mga kaugalingon; dili kini moabot sa balay ni Yahweh. ⁵ Unsa man ang inyong buhaton sa gitakda nga kapistahan, sa adlaw sa kapistahan nga alang kang Yahweh? ⁶ Kay, tan-awa, kung makaikyas ba sila sa kadaot, ang Ehipto maoy motigom kanila, ug ang Memfis maoy molubong kanila. Kabahin sa ilang mga tinagoang mga plata- ang hait nga mga tanom maoy maghupot niini, ug mapuno sa mga tunok ang ilang mga tolda. ⁷ Nagsingabot na ang mga adlaw sa pagsilot; moabot na ang mga adlaw sa paghukom. Ipahibalo kining mga butanga sa tibuok Israel. Hungog ang propeta, ug buang ang tawo nga makinaadmanon, tungod sa inyong dakong sala ug dakong kahugawan. ⁸ Ang propeta maoy magbalantay nga iya sa Dios alang kang Efraim. Apan ang mga lit-ag nga alang sa langgam anaa sa tanan niyang agianan, ug ang kahugawan sa iyang atubangan anaa sa balay sa iyang Dios. ⁹ Gihugawan nila pag-ayo ang ilang mga kaugalingon sama sa mga adlaw sa Gibea. Hinumduman sa Dios ang ilang mga kalapasan, ug silotan sila tungod sa ilang mga sala. ¹⁰ Miingon si Yahweh, "Sa dihang nakaplagan ko ang Israel, sama kini sa pagpangita ug mga ubas sa kamingawan. Sama sa unang bunga sa kahoyng igera sa panahon nga tingbunga niini, nakaplagan ko ang inyong mga amahan. Apan miadto sila kang Baal Peor, ug gitugyan nila ang ilang mga kaugalingon ngadto sa makauulaw nga rebulto. Nahimo silang sama ka hugaw sa rebulto nga ilang gihigugma. ¹¹ Alang kang Efraim, molupad ang ilang himaya sama sa langgam. Wala nay paghimugso, walay pagbuntis, ug walay pagpanamkon. ¹² Bisan pa ug magdala silag mga bata, kuhaon ko sila aron walay mahibilin kanila. Alaot sila sa dihang motalikod ako kanila! ¹³ Nakita ko si Efraim, sama sa Tiro, gitanom sa lunhawng mga sagbot, apan dalhon ni Efraim ang iyang mga anak ngadto sa tawo nga moihaw kanila." ¹⁴ Ihatag kanila, Yahweh unsa man ang ihatag mo kanila? Hatagi sila ug tagoangkan nga dili maka sapupog bata ug mga dughan nga dili mohatag ug gatas. ¹⁵ "Tungod sa ilang pagkadaotan didto sa Gilgal, didto ako nagsugod sa pagdumot kanila. Tungod sa ilang makasasalang binuhatan, palayason ko sila sa akong balay. Dili ko na sila higugmaon pa; masinupakon ang tanan nilang mga opisyal. ¹⁶ Nasakit si Efraim, ug nalaya ang ilang mga gamot; dili sila makabunga. Bisan pa ug aduna silay mga anak, pamatyon ko ang ilang hinigugmang mga anak." ¹⁷ Isalikway sila sa akong Dios tungod kay wala sila mituman kaniya. Maglatagaw sila sa mga kanasoran.

---

Chapter 10

¹ Ang Israel usa ka mahimsog nga paras nga nagahatag sa iyang bunga. Samtang nagadaghan ang iyang bunga, mas nagadaghan usab ang mga halaran nga iyang natukod. Samtang nanaghan ang bunga sa iyang yuta, mas nahimong maayo ang iyang mga haligi. ² Malimbongon ang ilang kasingkasing; karon kinahanglan nga antoson nila ang ilang pagkasad-an. Bungkagon ni Yahweh ang ilang mga halaran; gub-on niya ang ilang mga haligi. ³ Tungod kay magasulti sila, "Wala kamiy hari, tungod kay wala kami nahadlok kang Yahweh, ug kung aduna kamiy hari—unsa man ang mabuhat niya alang kanamo?" ⁴ Nagsulti sila ug haw-ang nga mga pulong ug nagabuhat ug mga kasabotan pinaagi sa bakak nga pagpakigsaad. Busa ang hustisya magaturok sama sa makahilo nga mga sagbot sa mga tudling sa kaumahan. ⁵ Mangahadlok ang mga lumulupyo sa Samaria tungod sa mga baka sa Bet Aven. Nagsubo ang mga tawo alang kanila, sama niadtong mga pari nga nagsimba ug mga diosdios nga nagsadya kanila ug sa ilang katahom, apan wala na sila didto. ⁶ Pagadad-on sila sa Asiria ingon nga gasa sa bantogang hari. Mapakaulawan ang Efraim, ug ikaulaw sa Israel ang ilang diosdios. ⁷ Pagalaglagon gayod ang hari sa Samaria, sama sa tipak sa kahoy nga naglutaw sa tubig. ⁸ Ang mga hataas nga mga dapit sa pagkadaotan pagagub-on. Mao kini ang sala sa Israel! Motubo ang mga tunok ug sampinit sa ilang mga halaran. Magasulti ang katawhan sa mga kabukiran, "Taboni kami!" ug sa mga kabungtoran, "Tumpagi kami!" ⁹ "Israel, nakasala kamo sukad pa sa kapanahonan sa Gibea; didto nagpabilin kamo. Dili ba maapsan sa gubat ang mga anak nga lalaki sa kasaypanan didto sa Gibea? ¹⁰ Sa dihang tinguhaon ko kini, pantunon ko sila. Magtigom ang mga nasod batok kanila ug ibutang sila sa pagkaginapos tungod sa ilang makaduha nga kalapasan. ¹¹ Usa ka tinudloang nating baka ang Efraim nga mahigugmaong mogiok sa trigo, busa pagabutangan ko ug yugo ang iyang liog. Pagayugohan ko ang Efraim; magdaro ang Juda; pagabirahon ni Jacob ang karas sa iyang kaugalingon. ¹² Pagtanom ug pagkamatarong alang sa imong kaugalingon, ug aniha ang bunga sa matinud-anong kasabotan. Bungkala ang inyong wala nadaro nga yuta, tungod kay mao na kini ang panahon sa pagtuaw kang Yahweh, hangtod nga moabot siya ug magpaulan ug pagkamatarong diha kaninyo. ¹³ Nagdaro kamo ug pagkadaotan; nag-ani kamo ug pagdaogdaog. Gikaon ninyo ang bunga sa pagpanglimbong tungod kay nagsalig man kamo sa inyong mga laraw ug sa inyong daghang mga sundalo. ¹⁴ Busa motugbaw ang kagubot sa gubat taliwala sa inyong katawhan, ug pagalaglagon ang tanan ninyong lig-on nga mga siyudad. Mahimo kining sama sa paglaglag ni Shalman sa Bet Arbel panahon sa gubat, sa dihang gipangwataswatas ang mga inahan uban sa ilang mga anak. ¹⁵ Mahitabo usab kini kaninyo, Betel, tungod sa inyong hilabihang pagkadaotan. Sa pagkabanagbanag pagalaglagon sa hingpit ang hari sa Israel."

---

Chapter 11

¹ "Gihigugma ko si Israel sa batan-on pa siya, ug gitawag ko siya nga akong anak pagawas sa Ehipto. ² Kung sigihon sila sa pagtawag, mas mosamot hinuon nga magpalayo sila kanako. Naghalad sila ngadto sa mga Baal ug nagsunog ug mga insenso ngadto sa mga diosdios. ³ Bisan kon ako mao ang nagtudlo kang Efraim sa paglakaw. Ako mao ang nagkupot sa ilang mga kamot pataas, apan wala sila nasayod nga ako ang nag-atiman kanila. ⁴ Gigiyahan ko sila gamit ang higot nga panapton sa mga tawo, gamit ang higot sa gugma. Nahimo ako ngadto kanila nga sama sa usa ka tawo nga nagkupot sa renda sa ilang mga apapangig aron mapasayon kini, ug miluhod ako ngadto kanila ug gipakaon sila. ⁵ Dili ba sila mobalik sa yuta sa Ehipto? Dili ba sila dumalahan sa Asiria tungod kay midumili sila sa pagbalik kanako? ⁶ Mahagbong ang espada ngadto sa ilang mga siyudad ug moguba sa mga ali sa ilang mga ganghaan; moguba kini kanila tungod sa kaugalingon nilang mga plano. ⁷ Hingpit nga nakahukom ang akong mga katawhan sa pagbiya kanako. Bisan pa ug mosangpit sila sa Labaw nga Makagagahom, walay motabang kanila. ⁸ Unsaon man nako pagbiya kanimo, Efraim? Unsaon man nako pagtugyan kanimo, Israel? Unsaon ko man paghimo kanimo nga sama kang Adma? Unsaon ko man paghimo kanimo nga sama kang Zeboim? Nausab ang akong kasingkasing; nakutaw ang tanan nakong kaluoy. ⁹ Dili ko ipahamtang ang hilabihan ko nga kasuko; dili ko na usab gub-on si Efraim. Tungod kay Dios ako ug dili tawo; ako mao ang Balaan taliwala kaninyo, ug dili ako moanha uban ang kasuko. ¹⁰ Mosunod sila kang Yahweh; ug mongulob siya sama sa liyon. Sa dihang mongulob siya, mangabot nga magkurog ang iyang mga anak gikan sa kasadpan. ¹¹ Moabot sila nga magkurog sama sa mga langgam sa Ehipto, sama sa salampati nga gikan sa yuta sa Asiria. Papuy-on ko sila sa ilang mga balay- mao kini ang giingon ni Yahweh. ¹² Gipalibotan ako ni Efraim uban sa mga bakak, ug ang panimalay ni Israel uban ang pagpanglimbong. Apan si Juda padayon nga nag-uban kanako, ang Dios, ug nagmatinud-anon kanako, ang Balaan."

---

Chapter 12

¹ Nagahanggap ang Efraim ug hangin ug nagasunod sa hangin sa sidlakan. Nagpadayon siya sa pagpakaylap sa mga bakak ug kabangis. Naghimo sila ug kasabotan uban sa Asiria ug nagdalag lana sa olibo ngadto sa Ehipto. ² Adunay sumbong si Yahweh batok sa Juda ug silotan niya si Jacob sa iyang gibuhat; pagabalsan niya siya sa iyang mga nabuhat. ³ Gikuptan ni Jacob ang tikod sa iyang igsoon didto sa tagoangkan, nakiglayog siya sa Dios sa iyang pagkahamtong. ⁴ Nakiglayog siya sa anghel ug midaog. Mihilak siya ug mihangyo sa iyang pabor. Nahimamat niya ang Dios didto sa Betel; ug didto nakigsulti ang Dios kaniya. ⁵ Mao kini si Yahweh, ang Dios nga pangulo sa kasundalohang anghel; "Yahweh" ang ngalan nga itawag kaniya. ⁶ Busa balik sa inyong Dios. Tipigi ang matinud-anong kasabotan ug hustisya, ug paabot nga mapinadayonon sa inyong Dios. ⁷ Ang mga magpapatigayon nagdala ug tikasan nga mga timbangan; gihigugma nila ang pagpangilad. ⁸ Miingon si Efraim, "Nahimo gayod ako nga adunahan kaayo; nakakaplag ako ug bahandi alang sa akong kaugalingon. Dili sila makakaplag ug kalapasan nganhi kanako sa tanan nakong gibuhat, bisan unsa nga sala." ⁹ "Ako si Yahweh nga inyong Dios gikan sa yuta sa Ehipto. Himoon ko nga magpuyo kamo pagbalik sa mga tolda, sama sa mga adlaw sa gitakda nga kasaulogan. ¹⁰ Nagsulti ako sa mga propeta, ug gihatagan ko sila ug daghang mga panan-awon alang kaninyo. Nagahatag ako ug mga sambingay pinaagi sa mga kamot sa mga propeta ¹¹ Kung adunay pagkadaotan sa Gilead, sigurado gayod nga walay pulos ang mga tawo. Naghalad sila ug torong baka didto sa Gilgal; ang ilang mga halaran mahisama sa mga tinapok nga bato diha sa mga tudling sa kaumahan. ¹² Mikagiw si Jacob didto sa yuta sa Aram; mitrabaho si Israel; ug nagbantay siyag pundok sa mga karnero aron makabaton ug asawa. ¹³ Gidala ni Yahweh pagawas sa Ehipto ang Israel, ug giatiman sila pinaagi sa propeta. ¹⁴ Gipasuko ni Efraim sa mapait si Yahweh. Busa biyaan sa Ginoo ang iyang dugo ug ibalik ang kaulawan ngadto kaniya.

---

Chapter 13

¹ "Sa dihang miistorya si Efraim, adunay pag-uyog. Gituboy niya ang iyang kaugalingon ngadto sa Israel, apan nahimo siyang sad-an tungod sa pagsimba kang Baal, ug namatay siya. ² Karon nagpakasala pa gayod sila ug dugang. Nagbuhat sila ug puthaw nga mga larawan gikan sa ilang plata, mga diosdios nga hinimo pag-ayo gikan sa mga banggiitan nga magkukulit. Miingon ang katawhan kanila, 'Mao kini ang mga kalalakin-an nga mohalad ug halok sa larawan nga baka.' ³ Busa mahisama sila sa mga panganod sa kabuntagon, sama sa yamog nga mahanaw sa sayo, sama sa tahop nga gipadpad palayo sa hangin gikan sa giokanan nga salog, ug sama sa aso gikan sa panghaw. ⁴ Apan ako si Yahweh nga inyong Dios gikan sa yuta sa Ehipto. Kinahanglan nga ako lamang ang inyong ilhon nga Dios ug wala nay lain pa; kinahanglan nga ilhon ninyo nga walay laing manluluwas gawas kanako. ⁵ Nailhan ko ikaw didto sa kamingawan, didto sa yuta nga hilabihan ka uga. ⁶ Napuno ka sa dihang anaa kay sibsibanan; ug sa dihang napuno ka, nagmapahitas-on ang imong kasingkasing. Tungod niana gikalimtan mo ako. ⁷ Mahimo akong sama sa liyon kanila; moatang ako sa dalan sama sa leopardo. ⁸ Hasmagan ko sila sama sa oso nga gikawatan sa iyang mga anak. Kuniskunison ko ang ilang mga dughan, ug lamoyon ko sila sama sa liyon, sama sa ihalas nga mananap nga mokuniskunis pag-ayo kanila. ⁹ Laglagon ko ikaw, Israel; kinsa man ang makatabang kanimo? ¹⁰ Asa na man karon ang imong hari, aron nga moluwas kanimo ug sa tanan nimong mga siyudad? Asa na man ang imong mga tigdumala, nga tungod kanila miingon ka kanako, 'Tagai ako ug hari ug mga prinsipe'? ¹¹ Gihatagan ko ikaw ug hari tungod sa akong kasuko, ug gikuha ko siya sa akong kapungot. ¹² Nagtapun-og na gayod ang kalapasan ug ang pagkasad-an ni Efraim. ¹³ Moabot kaniya ang kasakit sa pagpanganak, apan dili siya maalamon nga anak nga lalaki, kay sa panahon nga ipakatawo na siya, wala siya migawas sa tagoangkan. ¹⁴ Luwason ko ba sila gikan sa kamot sa Seol? Luwason ko ba sila gikan sa kamatayon? Asa na man, O kamatayon, ang imong mga hampak? Asa na man, O Seol, ang imong kalaglagan? Nalilong ang kaluoy gikan sa akong mga mata." ¹⁵ Bisan paman ug madagayaon na si Efraim labaw sa iyang mga igsoon nga lalaki; moabot gayod ang sidlakan nga hangin; mohuros ang hangin ni Yahweh gikan sa kamingawan. Mahubas gayod ang tubod ni Efraim, ug mahubas ang iyang balon. Ilogon sa kaaway ang iyang mga balay nga adunay mga bililhong butang. ¹⁶ Mahimong sad-an ang Samaria, kay misupak man siya batok sa iyang Dios. Mangalaglag sila pinaagi sa espada; wataswatason ang ilang mga gagmayng anak, ug laslasan ang tiyan sa ilang mga mabdos nga babaye.

---

Chapter 14

¹ Israel, balik ngadto kang Yahweh nga imong Dios, kay napukan ka tungod sa imong pagkadaotan. ² Dad-a ang imong mga pulong ug balik ngadto kang Yahweh. Ingna siya, "Isalikway ang tanan namong pagkadaotan ug dawata kung unsa ang maayo, aron mahalad namo kanimo ang bunga sa among mga ngabil. ³ Dili kita luwason sa Asiria; dili usab kita mosakay sa mga kabayo aron sa pagpakiggubat. Ni moingon pa kami sa mga buhat sa among mga kamot, 'Ikaw ang among mga dios,' kay makakaplag ug kaluoy diha kanimo ang tawo nga walay amahan." ⁴ "Ayohon ko sila sa ilang pagbiya; higugmaon ko gayod sila, kay mipalayo na ang akong kasuko kaniya. ⁵ Mahisama ako sa yamog didto sa Israel; mamulak siya sama sa liryo ug mogamot sama sa sedro sa Lebanon. ⁶ Mosalingsing ang iyang mga sanga; mahisama ang iyang kaanyag sa mga kahoy sa olibo, ug mahisama ang iyang kahumot sa mga sedro sa Lebanon. ⁷ Mobalik ang mga tawo nga nagpuyo diha sa iyang landong; mabuhi sila sama sa trigo ug mamulak sama sa mga paras. Mahisama ang iyang pagkainila sa bino sa Lebanon. ⁸ Efraim, unsa pa may labot ko sa mga diosdios? Tubagon ko siya ug moatiman kaniya. Sama ako sa sipres nga kanunay lunhaw ang mga dahon; naggikan kanako ang imong bunga." ⁹ Kinsa man ang maalamon aron nga masabtan niya kining mga butanga? Kinsa man ang makasabot niining mga butanga aron masayran niya kini? Kay matarong ang mga dalan ni Yahweh, ug maglakaw niini ang mga matarong, apan mapandol niini ang mga masinupakon.

---

Hosea

Chapter 1

¹ This is the word of Yahweh that came to Hosea son of Beeri in the days of Uzziah, Jotham, Ahaz and Hezekiah, kings of Judah, and in the days of Jeroboam son of Joash, king of Israel.

² When Yahweh spoke at first through Hosea, he said to him,

     "Go, take for yourself a wife who is a prostitute.

         She will have children who are the result of her prostitution.

     For the land is committing great prostitution

         by abandoning Yahweh."

³ So Hosea went and married Gomer daughter of Diblaim, and she conceived and bore him a son. ⁴ Yahweh said to Hosea,

     "Call his name Jezreel.

         For in a little while

     I will punish the house of Jehu

         for the bloodshed at Jezreel,

     and I will put an end

         to the kingdom of the house of Israel.

    ⁵ It will happen on the day

         that I break the bow of Israel

     in the Valley of Jezreel."

⁶ Gomer conceived again and bore a daughter. Then Yahweh said to Hosea,

     "Call her name Lo-Ruhamah,

         for I will no longer have mercy on the house of Israel,

     that I should forgive them at all.

        ⁷ Yet I will have mercy on the house of Judah,

     and I will save them by myself, Yahweh their God.

         I will not save them

     by bow, sword, battle, horses, or horsemen."

⁸ Now after Gomer had weaned Lo-Ruhamah, she conceived and bore another son.

    ⁹ Then Yahweh said,

         "Call his name Lo-Ammi,

     for you are not my people,

         and I am not your God.

    ¹⁰ Yet the number of the people of Israel

         will be like the sand of the seashore,

     which cannot be measured or counted.

         It will be that where it was said to them,

     'You are not my people,'

         it will be said to them,

     'You are people of the living God.'

        ¹¹ The people of Judah and the people of Israel

     will be gathered together.

         They will appoint one leader for themselves,

     and they will go up from the land,

         for great will be the day of Jezreel.

---

Hosea 1 General Notes

Structure and formatting

Some translations set poetry farther to the right than the rest of the text to show that it is poetry. The ULB does this with the poetry in 1:2-11.

Special concepts in this chapter

Hosea's marriage

God does not approve of prostitution, but he told Hosea to marry a prostitute so that the message of Israel's unfaithfulness would be shown to the people. (See: faithful)

Hosea's marriage to Gomer is a metaphor for the kingdom of Israel's relationship to Yahweh. Israel was unfaithful to Yahweh and broke the covenant with him. Gomer was a woman who was unfaithful to her husband broke her marriage agreement with him. (See: and covenant)

Important figures of speech in this chapter

Metaphor

Hosea 1-4 is controlled by a metaphor that Hosea lived out. He was personifying the relationship between Israel and Yahweh. Hosea played the part of Yahweh, and Gomer played the part of Israel.

---

---

Chapter 2

    ¹ Say to your brothers, 'My people!'

         and to your sisters, 'You have been shown compassion.'"

    ² Bring a lawsuit against your mother, bring a lawsuit,

         for she is not my wife,

         and neither am I her husband.

     Let her put away her prostitution from before herself,

         and her acts of adultery from between her breasts.

    ³ If not, I will strip her naked

         and show her nakedness as on the day that she was born.

     I will make her like the wilderness,

         like a parched land,

         and I will make her die from thirst.

    ⁴ I will not have any mercy on her children,

         for they are children of prostitution.

    ⁵ For their mother has been a prostitute,

         and she who conceived them has acted shamefully.

     She said, "I will go after my lovers,

         for they give me my bread and water,

     my wool and flax,

         my oil and drink."

    ⁶ Therefore I will build up a hedge to block her way with thorns.

         I will build up a wall against her

         so she cannot find her way.

    ⁷ She will pursue her lovers,

         but she will not overtake them.

     She will seek them,

         but she will not find them.

     Then she will say,

         "I will return to my first husband,

         for it was better for me then than it is now."

    ⁸ For she had not known that it was I who gave her

         the grain, the new wine and the oil,

     and who lavished on her silver and gold,

         which they then used for Baal.

 

    ⁹ So I will take back her grain at harvest time,

         and my new wine in its season.

     I will take back my wool and flax

         that were used to cover her nakedness.

    ¹⁰ Then I will strip her naked in the sight of her lovers,

         and no one will rescue her out of my hand.

    ¹¹ I will stop all her rejoicing—

         her feasts, her new moon celebrations,

         her Sabbaths, and all her appointed festivals.

    ¹² "I will destroy her vines and her fig trees,

         of which she has said,

     'These are the wages that my lovers gave me.'

         I will make them a forest,

         and the animals of the field will eat them.

    ¹³ I will punish her for the feast days of the Baals,

         when she burned incense to them,

     when she adorned herself with her rings and jewelry,

         and she went after her lovers and forgot me—

         this is Yahweh's declaration."

 

    ¹⁴ So I am going to allure her.

         I will bring her into the wilderness

         and speak tenderly to her.

    ¹⁵ I will give her back her vineyards,

         and the Valley of Achor as a door of hope.

     She will answer me there as she did in the days of her youth,

         as in the days that she came out of the land of Egypt.

 

    ¹⁶ "It will be in that day—

         this is Yahweh's declaration—

     that you will call me, 'My husband,'

         and you will no longer call me, 'My Baal.'

    ¹⁷ For I will remove the names of the Baals from her mouth;

         their names will not be remembered anymore.

    ¹⁸ On that day I will make a covenant for them

         with the beasts in the fields, with the birds in the sky,

         and with the crawling things on the ground.

     I will drive away the bow, the sword,

         and the battle from the land,

         and I will make you lie down in safety.

    ¹⁹ I will promise to be your husband forever.

         I will promise to be your husband in righteousness, justice,

         covenant faithfulness, and mercy.

    ²⁰ I will pledge myself to you in faithfulness,

         and you will know Yahweh.

 

    ²¹ On that day,

         I will answer—this is Yahweh's declaration—

     I will answer the heavens,

         and they will answer the earth.

    ²² The earth will answer the grain,

         the new wine and the oil,

         and they will answer Jezreel.

    ²³ I will plant her for myself in the land,

         and I will have mercy on Lo-Ruhamah.

     I will say to Lo-Ammi, 'You are my people,'

         and they will say to me, 'You are my God.'"

---

Hosea 2 General Notes

Structure and formatting

Some translations prefer to set apart quotations. The ULB and many other English translations set the lines of this chapter, which is poetry, farther to the right on the page than the rest of the text. Hosea 1-2 is a single series forming one narrative.

Important figures of speech in this chapter

Metaphor

Many relationships are used in this chapter that are metaphors for the relationship between Israel and her God. Brother, sister, husband, wife, mother, and children are examples.

Other possible translation difficulties in this chapter

This chapter creates an abrupt change of address. The prophet is now addressing the children directly in the first few verses, but the whole chapter is written against Gomer as an illustration of Israel as an adulterous people. God uses Gomer as an illustration to teach the people of Israel how they should be faithful to him. (See: adultery and faithful)

---

---

Chapter 3

¹ Yahweh said to me, "Go again, love a woman, loved by her husband, but who is an adulteress. Love her just as I, Yahweh, love the people of Israel, although they turn to other gods and love raisin cakes."

² So I bought her for myself for fifteen pieces of silver and a homer and a lethek of barley. ³ I said to her, "You must live with me many days. You will not be a prostitute or belong to any other man. In the same way, I will be with you."

⁴ For the people of Israel will live for many days without a king, prince, sacrifice, stone pillar, ephod or household idols. ⁵ Afterward the people of Israel will return and seek Yahweh their God and David their king, and in the last days, they will come trembling before Yahweh and his goodness.

---

Hosea 3 General Notes

Structure and formatting

This chapter focuses on the meaning of the illustration of Hosea's marriage. It is a very short chapter written in prose to show the truth of Israel's relationship with Yahweh. After bearing a number of children for Hosea, Gomer leaves him and prostitutes herself with other men, showing little to no regard for their marriage covenant. (See: covenant)

Important figures of speech in this chapter

Metaphor

This chapter contains a continuation of the metaphor played out in chapter 2. Hosea is told to go and buy his wife out of slavery. Gomer must have been captured and held as a slave due to her adulterous activity. (See: and adultery)

---

---

Chapter 4

    ¹ Hear the word of Yahweh,

         you people of Israel.

     Yahweh has a lawsuit

         against the inhabitants of the land,

     because there is no truthfulness or covenant faithfulness,

         no knowledge of God in the land.

    ² There is cursing, deception, killing,

         stealing and adultery.

     The people have broken all bounds,

         and bloodshed comes after bloodshed.

    ³ So the land mourns,

         and everyone living in it is wasting away;

     the beasts in the fields and the birds in the sky,

         even the fish in the sea, are being taken away.

 

⁴ But do not allow anyone to bring a lawsuit;

         do not let anyone accuse anyone else.

         For it is you, the priests, whom I am accusing.

    ⁵ You priests will stumble during the day;

         the prophets will also stumble with you by night,

         and I will destroy your mother.

    ⁶ My people are being destroyed

         because of the lack of knowledge.

     Because you priests have rejected knowledge,

         I will also reject you as priests to me.

     Because you have forgotten my law,

         although I am your God,

         I also will forget your children.

 

    ⁷ The more the priests multiplied,

         the more they sinned against me.

         They exchanged their honor for shame.

    ⁸ They feed on the sin of my people;

         they are greedy for more of their iniquity.

    ⁹ It will be the same for the people as for the priests:

         I will punish them all for their practices;

         I will repay them for their deeds.

 

    ¹⁰ They will eat but not have enough;

         they will commit prostitution but not increase,

         because they stopped listening to Yahweh.

    ¹¹ Prostitution, wine, and new wine

         take away understanding.

    ¹² My people consult their wooden idols,

         and their walking sticks give them prophecies.

     A spirit of prostitution has led them astray,

         and they have acted as prostitutes

         instead of being faithful to their God.

    ¹³ They sacrifice on the tops of the mountains

         and burn incense on the hills,

     under oaks, poplars and terebinths,

         because the shade is good.

     So your daughters commit sexual immorality,

         and your daughters-in-law commit adultery.

    ¹⁴ I will not punish your daughters

         when they choose to commit sexual immorality,

     nor your daughters-in-law

         when they commit adultery.

     For the men also go apart with prostitutes,

         and they offer sacrifices

         so they can commit immoral acts with sacred prostitutes.

     So this people who does not understand

         will be thrown down.

 

    ¹⁵ Though you, Israel, have committed adultery,

         may Judah not become guilty.

     Do not go to Gilgal, you people;

         do not go up to Beth Aven,

         and do not swear, saying, "As Yahweh lives."

    ¹⁶ For Israel has behaved stubbornly,

         like a stubborn heifer.

     How can Yahweh bring them to pasture

         like lambs in a meadow?

 

    ¹⁷ Ephraim united himself with idols;

         leave him alone.

    ¹⁸ Even when their strong drink is gone,

         they continue to commit adultery;

         her rulers dearly love their shame.

    ¹⁹ The wind will wrap her up in its wings;

         and they will be ashamed because of their sacrifices.

---

Hosea 4 General Notes

Structure and formatting

The author stops using the metaphor of a husband/wife relationship and begins using a new illustration using lawsuits. God is suing the people of Israel because of all the wrong they have done.

Special concepts in this chapter

Lawsuits

Lawsuits are special cases where people go to court when they have a legal issue to resolve between them. Normally, one party is accusing another party of having done wrong.

Important figures of speech in this chapter

Metonymy

Metonymy is used in the first few verses of this chapter. Metonymy is a figure of speech in which a thing or idea is called not by its own name, but by the name of something closely associated with it. Bloodshed is associated with murder. Stumbling represents sinning. (See: and sin)

---

---

Chapter 5

    ¹ "Hear this, priests!

         Pay attention, house of Israel!

     Listen, house of the king!

         For judgment is coming against you all.

     You have been a snare at Mizpah

         and a net spread over Tabor.

    ² The rebels stand deep in slaughter,

         but I will punish all of them. ^[1]

 

    ³ I know Ephraim,

         and Israel is not hidden from me.

     Ephraim, now you have become like a prostitute;

         Israel is defiled.

    ⁴ Their deeds will not allow them

         to turn to God,

     for the mind of prostitution is in them,

         and they do not know Yahweh.

 

    ⁵ The pride of Israel testifies against him;

         so Israel and Ephraim will stumble in their guilt;

         and Judah also will stumble with them.

    ⁶ They will go with their flocks

         and herds to seek Yahweh,

     but they will not find him,

         for he has withdrawn himself from them.

    ⁷ They were unfaithful to Yahweh,

         for they have borne illegitimate children.

     Now the new moon festivals

         will devour them with their fields.

 

    ⁸ Blow the ram's horn in Gibeah,

         and the trumpet in Ramah.

     Sound a battle cry at Beth Aven:

         'We will follow you, Benjamin!'

    ⁹ Ephraim will become a desolation

         on the day of rebuke.

     Among the tribes of Israel

         I have declared what is certain to happen.

    ¹⁰ The leaders of Judah

         are like those who move a boundary stone.

         I will pour my wrath on them like water.

    ¹¹ Ephraim is oppressed;

         he is crushed in judgment,

         because he has willingly walked after idols.

    ¹² So I will be like a moth to Ephraim,

         and like rot to the house of Judah.

    ¹³ When Ephraim saw his sickness,

         and Judah saw his wound,

     then Ephraim went to Assyria,

         and Judah sent messengers to the great king.

     But he was not able to cure you people

         or heal your wound.

    ¹⁴ So I will be like a lion to Ephraim,

         and like a young lion to the house of Judah.

     I, even I, will tear them apart and go away;

         I will carry them off,

         and there will be no one to rescue them.

    ¹⁵ I will go and return to my place,

         until they acknowledge their guilt and seek my face,

         until they earnestly seek me in their distress."

---

Footnotes

---

Hosea 5 General Notes

Structure and formatting

This chapter continues using the poetic form exclusively.

Special concepts in this chapter

The author uses Ephraim and Israel interchangeably. They both refer to the northern kingdom of Israel. Judah is also mentioned and refers to the southern kingdom of Judah. Benjamin is part of the southern kingdom of Judah.

Important figures of speech in this chapter

This chapter is full of metaphors and similes. The writer uses these figures of speech to show how Yahweh will treat his people for not obeying his instructions. (See: and and peopleofgod)

---

---

Chapter 6

    ¹ "Come, let us return to Yahweh.

         For he has torn us apart, but he will heal us;

         he has injured us, but he will bandage our wounds.

    ² After two days he will revive us;

         he will raise us up on the third day,

         and we will live before him.

    ³ Let us know Yahweh;

         let us press on to know Yahweh.

     His coming out is as sure as the dawn;

         he will come to us like the showers,

         like the spring rains that water the land."

 

    ⁴ Ephraim, what will I do with you?

         Judah, what will I do with you?

     Your love is like a morning cloud,

         like the dew that goes away early.

    ⁵ So I have cut them to pieces by the prophets;

         I have killed them with the words of my mouth.

         Your judgments are like the light that shines out.

    ⁶ For I delight in covenant faithfulness and not sacrifice,

         and the knowledge of God more than burnt offerings.

    ⁷ Like Adam they have broken the covenant;

         they were unfaithful to me.

    ⁸ Gilead is a city of those who do evil,

         with footprints of blood.

    ⁹ As gangs of robbers wait for someone,

         so the priests band together

         to commit murder on the way to Shechem;

         they have committed shameful crimes.

    ¹⁰ In the house of Israel I have seen a horrible thing;

         Ephraim's prostitution is there,

         and Israel has become unclean.

    ¹¹ For you also, Judah, a harvest has been appointed,

         when I will reverse the captivity of my people.

---

Hosea 6 General Notes

Structure and formatting

This chapter continues using the poetic form to show how Yahweh will still show mercy to his wayward people, the northern kingdom of Israel and the southern kingdom of Judah. Gilead is an area in the northern kingdom of Israel where several of the tribes lived. (See: mercy)

Special concepts in this chapter

Change in speaker

There is a change in person from 6:1-3 to 6:4-11. In the first passage, the speaker is an anonymous Israelite, but in the rest of the chapter, the speaker is Yahweh.

Important figures of speech in this chapter

Metaphor

Throughout the chapter, the author uses the metaphor of prostitution to say that his people have abandoned him.

---

---

Chapter 7

    ¹ Whenever I want to heal Israel,

         the iniquity of Ephraim is exposed,

         as well as the evil deeds of Samaria,

     for they practice deceit;

         a thief comes in,

         and a marauding band attacks in the street.

    ² They do not realize in their hearts

         that I remember all their evil deeds.

     Now their deeds surround them;

         they are before my face.

 

    ³ With their evil they make the king glad,

         and by their lies the officials.

    ⁴ They are all adulterers,

         like an oven heated by the baker,

         who ceases to stir the fire

     from the kneading of the dough

         until it is leavened.

    ⁵ On the day of our king

         the officials made themselves sick

         with the heat of wine.

     He reached out with his hand

         to those who were mocking.

    ⁶ For with hearts like an oven,

         they devise their deceitful plans.

     Their anger smolders all night;

         in the morning it burns high like a flaming fire.

    ⁷ They all are as hot as an oven,

         and they devour those who rule over them.

     All their kings have fallen;

         none of them calls on me.

 

    ⁸ Ephraim mixes himself among the peoples.

         Ephraim is a flat cake that has not been turned over.

    ⁹ Foreigners have devoured his strength,

         but he does not know it.

     Gray hairs are sprinkled on him,

         but he does not know it.

    ¹⁰ The pride of Israel testifies against him;

         however, they have not returned to Yahweh their God,

         nor have they sought him, in spite of all this.

    ¹¹ Ephraim is like a dove,

         gullible and without sense,

     calling out to Egypt,

         then flying to Assyria. ¹² When they go,

         I will spread my net over them;

     I will bring them down

         like the birds of the sky.

     I will punish them

         in their flocking together.

    ¹³ Woe to them!

         For they have strayed from me.

     Devastation is coming to them!

         They have rebelled against me!

     I would have rescued them,

         but they spoke lies against me.

    ¹⁴ They have not cried to me with all their heart,

         but they wail on their beds.

     They gather together for grain and new wine,

         and they turn away from me. ^[1]

    ¹⁵ Though I trained them and strengthened their arms,

         they are now plotting evil against me.

    ¹⁶ They return,

         but they do not return to me, the Most High.

     They are like a slack bow.

         Their officials will fall by the sword

         because of the insolence of their tongues.

     This will become their mockery

         in the land of Egypt.

---

Footnotes

---

Hosea 7 General Notes

Structure and formatting

This chapter continues using poetic forms to speak of Yahweh's anger over the sin of the people. The people are not seeking Yahweh; they are seeking other gods and looking for salvation from other nations like Egypt and Assyria. (See: sin, falsegod and save)

Important figures of speech in this chapter

Baking

Baking of bread is an extended metaphor in this chapter. Yahweh uses various aspects of this activity to show his displeasure with their sins.

Other possible translation difficulties in this chapter

Israel and Ephraim

This chapter begins by using two different names for the same group of people: Israel and Ephraim. It also mentions Samaria, which was the capital of the northern kingdom of Israel.

---

---

Chapter 8

    ¹ "Place a ram's horn at your lips!

     An eagle is coming over the house of Yahweh

         because the people have broken my covenant

         and rebelled against my law.

    ² They cry out to me,

         'My God, we in Israel know you.'

    ³ But Israel has rejected what is good,

         and the enemy will pursue him.

    ⁴ They have set up kings,

         but not by me.

     They have made princes,

         but without my knowledge.

     With their silver and gold

         they have made idols for themselves,

         but it was only so they might be cut off."

 

    ⁵ "Your calf has been rejected, Samaria.

         My anger is burning against these people.

         For how long will they be incapable of innocence?

    ⁶ For this idol came from Israel;

         a workman made it;

         it is not God!

     The calf of Samaria

         will be broken to pieces.

    ⁷ For the people sow the wind

         and reap the whirlwind.

     The standing grain has no heads;

         it yields no flour.

     If it does come to maturity,

         foreigners will devour it.

    ⁸ Israel is swallowed up;

         now they lie among the nations

         like a useless pot.

    ⁹ For they went up to Assyria

         like a wild donkey all alone.

     Ephraim has hired

         lovers for herself.

    ¹⁰ Even though they have hired lovers among the nations,

         I will now gather them together.

     They will begin to waste away

         because of the burden of the king of princes.

 

    ¹¹ For Ephraim has multiplied altars for sin offerings,

         but they have become altars for committing sins.

    ¹² I could write down my law for them ten thousand times,

         but they would view it as something strange to them.

    ¹³ As for the sacrifices of my offerings,

         they sacrifice meat and eat it,

         but I, Yahweh, do not accept them.

     Now I will think about their iniquity

         and punish their sins.

         They will return to Egypt.

    ¹⁴ Israel has forgotten me, his Maker,

         and has built palaces.

     Judah has fortified many cities,

         but I will send fire on his cities;

         it will destroy his fortresses.

---

Hosea 8 General Notes

Structure and formatting

This chapter continues to use the poetic form to communicate several other ways the people of Israel have sinned against God. First, Yahweh notes that they have set up a king without consulting him. Next, they set up or reinstalled the golden calves of Samaria. Last, they were seeking help from other nations like Egypt and Assyria. (See: sin)

Special concepts in this chapter

This chapter contains some references to the "calf of Samaria." This most likely refers to an image that was set up by an earlier king of Israel. He did this in order to discourage his people from going to Jerusalem, which was part of the southern kingdom of Judah.

---

---

Chapter 9

    ¹ Do not rejoice, Israel,

         with joy like the other peoples.

     For you have been unfaithful,

         abandoning your God.

     You love to pay the wages a prostitute requires

         on all the floors for threshing grain.

    ² But the threshing floor and the winepress

         will not feed them;

         the new wine will fail them.

    ³ They will not continue to live in Yahweh's land;

         instead, Ephraim will return to Egypt,

         and one day they will eat unclean food in Assyria.

    ⁴ They will pour out no wine offerings to Yahweh,

         neither will they be pleasing to him.

     Their sacrifices will be to them like mourners' food:

         all who eat it will be defiled.

     For their food will be for themselves only;

         it will not come into the house of Yahweh.

 

    ⁵ What will you do on the day of an appointed festival,

         on the day of a festival for Yahweh?

    ⁶ For, look, if they escape from destruction,

         Egypt will gather them,

         and Memphis will bury them.

     As for their precious things of silver—

         sharp briers will possess them,

         and thorns will fill their tents.

    ⁷ The days for punishment are coming;

         the days for retribution are coming.

         Let all Israel know these things.

     The prophet is a fool,

         and the inspired man is insane,

     because of your abundant iniquity

         and great hostility.

    ⁸ The prophet is the watchman

         for my God over Ephraim.

     But a bird snare is on all of his paths,

         and hostility toward him is in the house of his God.

    ⁹ They have deeply corrupted themselves

         as in the days of Gibeah.

     God will call to mind their iniquity,

         and he will punish their sins.

 

    ¹⁰ Yahweh says, "When I found Israel,

         it was like finding grapes in the wilderness.

     Like the very first fruit of the season on the fig tree,

         I found your fathers.

     But they went to Baal Peor,

         and they devoted themselves to that shameful idol.

     They became as detestable

         as the idol they loved.

    ¹¹ As for Ephraim,

         their glory will fly away like a bird.

     There will be no birth,

         no pregnancy, and no conception.

    ¹² Though they have brought up children,

         I will bereave all of them.

     Woe to them

         when I turn away from them!

    ¹³ I have seen Ephraim, just like Tyre,

         planted in a meadow,

     but Ephraim will bring out his children

         to someone who will slaughter them."

 

    ¹⁴ Give them, Yahweh—

         what will you give them?

     Give them a miscarrying womb

         and breasts that give no milk.

 

    ¹⁵ "Because of all their wickedness in Gilgal,

         that is where I began to hate them.

     Because of their sinful deeds,

         I will drive them out of my house.

     I will love them no more;

         all their officials are rebels.

    ¹⁶ Ephraim is diseased,

         and their root is dried up;

         they bear no fruit.

     Even if they have children,

         I will put the precious ones of their womb to death."

 

    ¹⁷ My God will reject them

         because they have not obeyed him.

     They will become wanderers

         among the nations.

---

Hosea 9 General Notes

Structure and formatting

The chapter is written in poetic form to speak of Yahweh's displeasure with Israel's sins. He is showing the many ways in which they do not honor him. The priests and kings do not understand how they have totally broken their covenant with Yahweh. (See: sin and priest and covenant)

Special concepts in this chapter

Exile

Because the covenant has been broken, the people will be exiled into another land. This actually shows the mercy of God toward his people. He did not destroy them; he simply moved them to another place. However, this chapter goes into detail about many parts of their society to show how far they have moved away from truly worshiping Yahweh. (See: mercy and peopleofgod)

Other possible translation difficulties in this chapter

Change in speaker

In verse 16, Yahweh is speaking; but in verse 17, Hosea starts speaking. There is a change in pronouns; the use of "my God" must imply that someone other than Yahweh is speaking.

---

---

Chapter 10

    ¹ Israel is a luxuriant vine that produces his fruit.

     As his fruit increased,

         the more altars he built.

     As his land produced more,

         he improved his pillars.

    ² Their heart is deceitful;

         now they must bear their guilt.

     Yahweh will demolish their altars;

         he will destroy their pillars.

 

    ³ For then they will say,

         "We have no king,

         for we did not fear Yahweh,

     and a king—

         what could he do for us?"

    ⁴ They speak empty words

         and make covenants by swearing falsely.

     So justice springs up

         like poisonous weeds in the furrows of a field.

    ⁵ The inhabitants of Samaria will be afraid

         because of the calves of Beth Aven.

     Its people mourned over them,

         as did those idolatrous priests

         who had rejoiced over them and their splendor,

         but they are no longer there.

    ⁶ They will be carried to Assyria

         as tribute for the great king.

     Ephraim will be disgraced,

         and Israel will be ashamed of its idol.

    ⁷ Samaria's king

         will be destroyed,

     like a chip of wood

         on the surface of the water.

    ⁸ The high places of wickedness

         will be destroyed.

         This is the sin of Israel!

     Thorns and thistles will grow over their altars.

         The people will say to the mountains, "Cover us!"

         and to the hills, "Fall on us!"

 

    ⁹ "Israel, you have sinned since the days of Gibeah;

         there you have remained.

     Will not war overtake

         the sons of wrong in Gibeah?

    ¹⁰ When I desire it,

         I will discipline them.

     The peoples will gather together against them

         and put them in bonds for their double iniquity.

    ¹¹ Ephraim is a trained heifer

         that loves to thresh the grain,

         so I will put a yoke on her fair neck.

     I will put a yoke on Ephraim;

         Judah will plow;

         Jacob will pull the harrow by himself.

    ¹² Sow righteousness for yourselves,

         and reap the fruit of covenant faithfulness.

     Break up your unplowed ground,

         for it is time to seek Yahweh,

         until he comes and rains righteousness on you.

    ¹³ You have plowed wickedness;

         you reaped injustice.

     You have eaten the fruit of deception

         because you trusted in your plans

         and in your many soldiers.

    ¹⁴ So a tumult of war

         will rise among your people,

         and all your fortified cities will be destroyed.

     It will be as Shalman destroyed Beth Arbel

         on a day of battle,

     when mothers were dashed to pieces

         with their children.

    ¹⁵ So it will happen to you, Bethel,

         because of your great wickedness.

     At dawn the king of Israel

         will be completely cut off."

---

Hosea 10 General Notes

Structure and formatting

This chapter is written in poetic form and continues the theme of Israel's many sins against Yahweh. Even though Israel prospered for a time as they multiplied their sins, Yahweh was leading them toward destruction. (See: sin)

Special concepts in this chapter

Yahweh's relationship to his people was not based on his people's actions. Even though they rebelled, Yahweh still desired to rescue them. (See: peopleofgod)

Other possible translation difficulties in this chapter

Jacob

The repeated use of different names for the two kingdoms can be confusing. In verse 11, "Ephraim" refers to the northern kingdom of Israel, and "Judah" refers to the southern kingdom of Judah. However, Jacob is also mentioned. This use of "Jacob" makes us think of the earlier unified nation and may also refer to a future unified nation.

---

---

Chapter 11

    ¹ "When Israel was a young man I loved him,

         and I called my son out of Egypt.

    ² The more they were called,

         the more they went away from me.

     They sacrificed to the Baals

         and burned incense to idols. ^[1]

    ³ Yet it was I who taught Ephraim to walk.

         It was I who lifted them up by their arms,

         but they did not know that I healed them.

    ⁴ I led them with cords of humanity,

         with bands of love.

     I was to them like someone who eased the yoke on their jaws,

         and I bent down to them and fed them.

 

    ⁵ Will they not return to the land of Egypt?

         Will Assyria not rule over them

         because they refuse to return to me?

    ⁶ The sword will fall on their cities

         and destroy the bars of their gates;

     it will destroy them

         because of their own plans.

    ⁷ My people are determined

         to turn away from me.

     Though they call to the Most High,

         no one will help them.

 

    ⁸ How can I give you up, Ephraim?

         How can I hand you over, Israel?

     How can I make you like Admah?

         How can I make you like Zeboyim?

     My heart has changed within me;

         all my compassions have been stirred up.

    ⁹ I will not execute my fierce anger;

         I will not again destroy Ephraim.

     For I am God

         and not a man;

     I am the Holy One among you,

         and I will not come in wrath.

    ¹⁰ They will follow Yahweh;

         and he will roar like a lion.

     When he roars,

         his children will come trembling from the west.

    ¹¹ They will come trembling

         like a bird from Egypt,

         like a dove from the land of Assyria.

     I will make them live in their homes—

         this is the declaration of Yahweh.

 

    ¹² Ephraim surrounds me with falsehood,

         and the house of Israel with deceit.

     But Judah is still going about with God

         and is faithful to the Holy One."

---

Footnotes

---

Hosea 11 General Notes

Structure and formatting

This chapter continues using the poetic form to communicate about Yahweh's relationship to the northern kingdom of Israel.

Important figures of speech in this chapter

Metaphor

This chapter contains an extended metaphor of Israel as a male child in the care of Yahweh, his parent.

Rhetorical question

Yahweh uses rhetorical questions to show his disappointment and anger at Israel's persistent rejection of him.

---

---

Chapter 12

    ¹ Ephraim feeds on the wind

         and follows after the east wind.

         He continually multiplies lies and violence.

     They make a covenant with Assyria

         and carry olive oil to Egypt.

    ² Yahweh also has a lawsuit against Judah

         and will punish Jacob for what he has done;

         he will repay him for his deeds.

    ³ In the womb Jacob grasped his brother by the heel,

         and in his manhood he struggled with God.

    ⁴ He struggled with the angel and won.

         He wept and begged for his favor.

     He met God at Bethel;

         there God spoke with him.

    ⁵ This is Yahweh, the God of hosts;

         "Yahweh" is his name to be called on.

    ⁶ So turn to your God.

         Keep covenant faithfulness and justice,

         and wait continually for your God.

 

    ⁷ The merchants have deceitful scales in their hands;

         they love to defraud.

    ⁸ Ephraim said,

         "I have certainly become very rich;

         I have found wealth for myself.

     In all my labors

         they will not find any iniquity in me,

         anything that would be sin."

 

    ⁹ "I am Yahweh your God

         from the land of Egypt.

     I will again make you live in tents,

         as in the days of the appointed festival.

    ¹⁰ I spoke to the prophets,

         and I gave them many visions for you.

     By the hand of the prophets

         I gave parables."

 

    ¹¹ If there is wickedness in Gilead,

         surely the people are worthless.

     In Gilgal they sacrifice bulls;

         their altars will be like heaps of stone

         in the furrows of the fields.

    ¹² Jacob fled to the land of Aram;

         Israel labored in order to get a wife;

         and he kept flocks of sheep to get a wife.

    ¹³ Yahweh brought Israel out of Egypt by a prophet,

         and by a prophet he took care of them.

    ¹⁴ Ephraim has bitterly angered Yahweh.

         So his Lord will leave his blood on him

         and will turn back on him his disgrace.

---

Hosea 12 General Notes

Special concepts in this chapter

Jacob

There is a parallel between Jacob and the northern kingdom of Israel. In the same way that Jacob returned to Yahweh, the northern kingdom should repent of their idolatry and turn back to Yahweh. (See: repent)

---

---

Chapter 13

    ¹ "When Ephraim spoke,

         there was trembling.

     He exalted himself in Israel,

         but he became guilty

         because of Baal worship, and he died.

        ² Now they sin more and more.

     They make cast metal figures from their silver,

         idols as skillfully worked as possible,

         all of them the work of the craftsmen.

     People say of them,

         'These men who sacrifice kiss calves.'

    ³ So they will be like the morning clouds,

         like the dew that goes away early,

     like the chaff that is driven by the wind

         away from a threshing floor,

         and like smoke out of a chimney.

 

    ⁴ But I am Yahweh your God

         from the land of Egypt.

     You must acknowledge no God but me;

         you must acknowledge that besides me,

         there is no other Savior.

    ⁵ I knew you in the wilderness,

         in the land of great dryness.

    ⁶ When you had pasture,

         then you became full;

     and when you were filled,

         your heart became lifted up.

         For that reason you forgot me.

    ⁷ I will become like a lion to them;

         like a leopard I will watch along the path.

    ⁸ I will attack them as a bear

         that is robbed of her cubs.

     I will rip open their chests,

         and there I will devour them as a lion,

         as a wild beast would tear them to pieces.

 

    ⁹ I will destroy you, Israel;

         who will be able to help you?

    ¹⁰ Where now is your king,

         that he may save you in all your cities?

     Where are your rulers,

         about whom you said to me,

         'Give me a king and princes'?

    ¹¹ I gave you a king in my anger,

         and I took him away in my wrath.

    ¹² Ephraim's iniquity has been bound up;

         his sin has been stored up.

    ¹³ Pains of childbirth will come on him,

         but he is not a wise son,

     for when it is time to be born,

         he does not come out of the womb.

 

    ¹⁴ Will I rescue them from the hand of Sheol?

         Will I rescue them from death?

     Where, death, are your plagues?

         Where, Sheol, is your destruction?

         Compassion is hidden from my eyes."

 

    ¹⁵ Though Ephraim is prosperous among his brothers,

         an east wind will come;

     the wind of Yahweh

         will blow in from the wilderness.

     Ephraim's spring will dry up,

         and his well will have no water.

     His enemy will plunder his storehouse

         of every precious object.

    ¹⁶ Samaria will be guilty,

         for she has rebelled against her God.

     They will fall by the sword;

         their young children will be dashed to pieces,

         and their pregnant women will be ripped open.

---

Hosea 13 General Notes

Structure and formatting

This chapter uses poetry to communicate Yahweh's disgust and anger with the northern kingdom of Israel.

Special concepts in this chapter

"Israel" and "Ephraim" are terms used to speak about the people of the northern kingdom. Samaria was the capital of the northern kingdom.

This chapter makes it clear that the northern kingdom is going to be nearly decimated as a people. They will no longer exist as a nation.

Important figures of speech in this chapter

Rhetorical question

Hosea uses rhetorical questions throughout this chapter. They are not questions requesting information but rather questions indicating some emotion like anger or dissatisfaction.

---

---

Chapter 14

    ¹ Israel, return to Yahweh your God,

         for you have stumbled because of your iniquity.

    ² Take with you words

         and return to Yahweh.

     Say to him, "Take away all our iniquity

         and accept what is good,

     so that we may offer to you

         the fruit of our lips. ^[1]

    ³ Assyria will not save us;

         we will not ride on horses to war.

     Neither will we say anymore

         to the work of our hands,

         'You are our gods,'

         for in you the orphan finds compassion."

 

    ⁴ "I will heal their apostasy;

         I will love them freely,

         for my anger has turned away from him.

    ⁵ I will be like the dew to Israel;

         he will blossom like the lily

         and take root like a cedar in Lebanon.

    ⁶ His branches will spread out;

         his beauty will be like the olive trees,

         and his fragrance like the cedars in Lebanon.

    ⁷ The people who live in his shade will return;

         they will revive like grain

         and blossom like vines.

     His fame will be like

         the wine of Lebanon.

    ⁸ Ephraim, what more have I to do with idols?

         I will answer him and care for him.

     I am like a cypress

         whose leaves are always green;

         from me comes your fruit."

 

    ⁹ Who is wise

         that he may understand these things?

     Who understands these things

         so that he may know them?

     For the ways of Yahweh are right,

         and the righteous will walk in them,

         but the rebellious will stumble in them.

---

Footnotes

---

Hosea 14 General Notes

Structure and formatting

This last chapter of Hosea ends with hope. In this chapter, Hosea calls for Israel to confess to Yahweh and repent. This chapter continues to be written in poetic form, using metaphors and other devices to communicate God's love for his sinful people.

Why are confession and repentance even suggested here for a people that Yahweh has already condemned to be destroyed? It is because this is a teaching that Yahweh is a merciful God who loves his people. (See: mercy)

Other possible translation difficulties in this chapter

Speaker

The use of first and second person in this chapter often signifies a change in speaker. In this chapter, Hosea is speaking to the northern kingdom to tell them that Yahweh loves them. There are several places in this chapter where the writer switches from the third person to the second or the first person. This may cause some confusion about who is speaking.

---

---