¹ໃນປະຖົມະການ, ພຣະເຈົ້າຊົງສ້າງຟ້າສະຫວັນ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກ.²ແຜ່ນດິນນັ້ນບໍ່ມີຮູບຮ່າງ ແລະ ຫວ່າງເປົ່າຢູ່. ຄວາມມືດປົກຄຸມຢູ່ເຫນືອຜິວຫນ້າຂອງບ່ອນເລິກ. ພຣະວິນຍານຂອງພຣະເຈົ້າເຄື່ອນໄຫວຢູ່ເຫນືອຜິວນ້ຳນັ້ນ.

¹ເມື່ອຟ້າ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກ ກັບສັບພະທຸກສິ່ງທັງຫມົດທີ່ມີຢູ່ໃນນັ້ນກໍສຳເລັດເສັດສິ້ນ.²ມື້ທີເຈັດສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ສ້າງກໍສຳເລັດ, ແລະພຣະອົງໄດ້ຢຸດພັກຜ່ອນໃນມື້ທີເຈັດນີ້ຈາກກິຈະການທັງຫມົດຂອງພຣະອົງ.³ພຣະເຈົ້າອວຍພອນມື້ທີເຈັດ ແລະ ຕັ້ງໄວ້ໃຫ້ເປັນວັນສັກສິດບໍຣິສຸດ, ເພາະໃນມື້ນັ້ນ ພຣະອົງໄດ້ຢຸດພັກຈາກການນິຣະມິດສ້າງ ແລະ ຢຸດກິຈະການທັງສິ້ນ.

¹ສ່ວນງູນັ້ນເປັນສັດທີ່ສະຫລາດກ່ວາສັດອື່ນໆທີ່ພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງສ້າງ. ມັນຖາມຜູ້ຍິງນັ້ນວ່າ, "ພຣະເຈົ້າເວົ້າແທ້ໆບໍວ່າ ບໍ່ໃຫ້ເຈົ້າກິນຫມາກໄມ້ໃດໆໃນສວນນີ້?"²ຜູ້ຍິງນັ້ນຕອບງູວ່າ, "ພວກເຮົາສາມາດກິນຫມາກໄມ້ຈາກຕົ້ນໄມ້ຫມາກທັງຫລາຍໃນສວນນີ້,³ແຕ່ຍົກເວັ້ນຫມາກຂອງຕົ້ນໄມ້ຊຶ່ງຢູ່ກາງສວນນັ້ນ, ພຣະເຈົ້າກ່າວໄວ້ວ່າ, 'ເຈົ້າຈົ່ງຢ່າໄດ້ກິນ ຫລືແຕະຕ້ອງມັນ, ບໍ່ດັ່ງນັ້ນເຈົ້າຈະຕາຍ.""

¹ອາດາມໄດ້ສົມສູ່ກັບເມຍຂອງເຂົາ. ນາງກໍໄດ້ຖືພາ ແລະ ໃຫ້ກຳເນີດກາອິນ. ນາງກ່າວວ່າ, "ນາງເກີດລູກຊາຍຜູ້ຫນຶ່ງໂດຍການຊ່ວຍເຫລືອຂອງພຣະຢາເວ"² ແລ້ວຈາກນັ້ນນາງກໍໄດ້ລູກຊາຍອີກຊື່ວ່າອາເບັນ ນ້ອງຊາຍຂອງເຂົາ. ສ່ວນອາເບັນກາຍເປັນຄົນລ້ຽງແກະ, ແຕ່ກາອິນນັ້ນເປັນຄົນປູກພືດຜັກ.

¹ນີ້ຄືບັນທຶກຂອງເຊື້ອສາຍຂອງອາດາມ. ໃນວັນທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ສ້າງມະນຸດ, ພຣະອົງໄດ້ສ້າງພວກເຂົາຕາມພຣະລັກສະນະຂອງພຣະອົງ.²ພຣະອົງຊົງສ້າງພວກເຂົາເປັນຊາຍ ແລະຍິງ, ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ຖືກສ້າງພຣະອົງຊົງ ອວຍພອນພວກເຂົາແລະໄດ້ຊົງເອີ້ນພວກເຂົາວ່າມະນຸດ.

¹ສິ່ງນີ້ໄດ້ເກີດຂຶ້ນເມື່ອ ມະນຸດໄດ້ເພີ່ມທະວີຫລາຍຂຶ້ນຢູ່ໃນທົ່ວແຜ່ນດິນ ແລະ ໃຫ້ເກີດລູກສາວທັງຫລາຍແກ່ພວກເຂົາ,²ລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງພຣະເຈົ້າ ໄດ້ເຫັນວ່າລູກສາວທັງຫລາຍຂອງມະນຸດສວຍງາມຈັບໃຈ. ພວກເຂົາໄດ້ເລືອກ ແລະ ຮັບເອົາຍິງເຫລົ່ານັ້ນເປັນເມຍ.³ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ, "ວິນຍານຂອງເຮົາຈະບໍ່ຢູ່ກັບມະນຸດຕະຫລອດໄປ, ເພາະພວກເຂົາເປັນເນື້ອຫນັງພວກເຂົາຈະມີອາຍຸພຽງ 120 ປີ."

¹ພຣະຢາເວໄດ້ບອກໂນອາວ່າ, "ມາ, ເຈົ້າ ແລະ ທຸກຄົນໃນຄົວເຮືອນຂອງເຈົ້າ, ຈົ່ງເຂົ້າໄປໃນເຮືອ, ເພາະວ່າໃນຄົນຮຸ້ນນີ້ເຮົາໄດ້ເຫັນແລ້ວວ່າເຈົ້າຜູ້ດຽວເທົ່ານັ້ນທີ່ເປັນຄົນຊອບທັມຕໍ່ຫນ້າເຮົາ.²ເຈົ້າຈົ່ງນໍາສັດທີ່ບໍ່ເປັນມົນທິນທຸກຊະນິດໂຕຜູ້ເຈັດໂຕ ແລະ ໂຕແມ່ເຈັດໂຕ. ແຕ່ສັດທີ່ເປັນມົນທິນທຸກຊະນິດ, ຢ່າງລະສອງໂຕຄືໂຕຜູ້ຫນຶ່ງໂຕ ແລະ ຄູ່ຂອງມັນ.³ນົກທັງຫລາຍຂອງທ້ອງຟ້າ, ໃຫ້ນຳມາໂຕຜູ້ເຈັດໂຕ ແລະ ໂຕແມ່ເຈັດໂຕ, ເພື່ອຮັກສາພັນໄວ້ເທິງແຜ່ນດິນທັງຫມົດ.

¹ພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ລືມໂນອາ, ພ້ອມທັງສັດປ່າທັງຫມົດ, ແລະ ສັດລ້ຽງທັງຫລາຍທີ່ຢູ່ກັບເຂົາໃນເຮືອນັ້ນ. ພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ມີລົມພັດມາເຫນືອແຜ່ນດິນ, ແລະ ນໍ້າກໍເລີ່ມບົກລົງ.²ນ້ຳ​ພຸນໍ້າໃຕ້ພື້ນດິນ​ເລິກ ແລະ ປ່ອງນໍ້າທັງຫລາຍຂອງທ້ອງຟ້າກໍຖືກອັດຫມົດ, ແລະ ຝົນກໍເຊົາຕົກ.³ແລະ ນໍ້າກໍຄ່ອຍໆບົກລົງຈາກພື້ນດິນ, ແລະ ຫລັງຈາກຫນຶ່ງຮ້ອຍຫ້າສິບວັນຜ່ານໄປນຳ້ໄດ້ລົດລົງ.

¹ພຣະເຈົ້າໄດ້ອວຍພອນແກ່ໂນອາ ແລະ ລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງລາວ, ແລະ ໄດ້ກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, "ຈົ່ງມີລູກຫລານໃຫ້ມາກຫລາຍ, ທະວີຂຶ້ນທົ່ວເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.²ຄວາມຢ້ານກົວເຈົ້າ, ແລະ ຄວາມເກງກົວ​ແກ່ເຈົ້າ ຈະມີເຫນືອສັດທຸກຕົວທີ່ມີຊີວິດເທິງພື້ນແຜ່ນດິນ, ເຫນືອນົກທຸກໂຕຂອງທ້ອງຟ້າ, ເຫນືອທຸກສິ່ງທີ່ເລືອຍຄານເທິງພື້ນດິນ, ແລະ ເຫນືອປາທຸກຊະນິດແຫ່ງທ້ອງທະເລ. ພວກມັນທັງຫມົດໄດ້ຖືກມອບໄວ້ໃນມືເຈົ້າ.

¹ເຫລົ່ານີ້ຄືເຊື້ອສາຍຂອງພວກລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງໂນອາ, ຄື: ເຊມ, ຮາມ ແລະ ຢາເຟດ. ພວກເຂົາໄດ້ໃຫ້ກຳເນີດລູກຊາຍທັງຫລາຍ ຫລັງຈາກນໍ້າໄດ້ຖ້ວມ.

¹ເມື່ອນັ້ນຄົນທົ່ວທັງແຜ່ນດິນໂລກໃຊ້ພາສາ ແລະ ຄຳສັບດຽວກັນ ແລະ ໃຊ້ຖ້ອຍຄຳແບບດຽວກັນ.²ໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາໄດເດີນທາງໄປທາງທິດຕາເວັນອອກ, ພວກເຂົາໄດ້ພົບທົ່ງຮາບພຽງໃນແຜ່ນດິນຊີນາຍທີ່ບາບີໂລນ ແລະ ພວກເຂົາຈິ່ງໄດ້ຕັ້ງຖິ່ນຖານຢູ່ທີ່ນັ້ນ.

¹ເວລານັ້ນພຣະຢາເວໄດ້ບອກອັບຣາມວ່າ, "ຈົ່ງອອກໄປຈາກປະເທດຂອງເຈົ້າ, ຈາກຍາດຕິພີ່ນ້ອງຂອງເຈົ້າ, ແລະ ຈາກຄົວເຮືອນຂອງພໍ່ເຈົ້າ, ໄປຍັງດິນແດນທີ່ເຮົາຈະຊີ້ແຈງໃຫ້ແກ່ເຈົ້າ.²ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າເປັນຊົນຊາດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່, ແລະ ເຈົ້າຈະເປັນພອນ.³ເຮົາຈະອວຍພອນຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ອວຍພອນເຈົ້າ, ແຕ່ໃຜກໍຕາມທີ່ບໍ່ໃຫ້ກຽຕເຈົ້າ ເຮົາຈະສາບແຊ່ງເຂົາ. ຜ່ານທາງເຈົ້າຄອບຄົວທັງຫມົດຂອງແຜ່ນດິນຈະໄດ້ຮັບພອນ."

¹ດັ່ງນັ້ນອັບຣາມໄດ້ອອກຈາກອີຢິບ ແລະ ເຂົ້າໄປຍັງເນເກບ, ເພິ່ນ, ແລະ ເມຍຂອງເພິ່ນ, ແລະ ທຸກສິ່ງທີ່ເພິ່ນມີ. ແລະ ໂລດກໍໄດ້ໄປກັບພວກເພິ່ນດ້ວຍ.²ຂະນະນີ້ອັບຣາມເປັນຄົນຮັ່ງມີຫລາຍ, ທັງໃນດ້ານຂອງ, ຝູງສັດລຽ້ງພ້ອມທັງເງິນ, ແລະ ຄຳ.

¹ໃນສະໄຫມຂອງອຳຣາເຟນ, ກະສັດຂອງເມືອງຊີນາ, ເຈົ້າອາຣິໂອກເມືອງເອນລາຊາ, ເຈົ້າເຄໂດລາໂອເມກະສັດເມືອງເອລາມ, ແລະ ຕີດານກະສັດເມືອງກົວອິມ,²ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດເສິກຕໍ່ສູ້ກັບເບຣາ, ກະສັດເມືອງໂຊໂດມ, ບີຊາ ແຫ່ງກະສັດເມືອງໂກໂມຣາ, ຊີນັບກະສັດເມືອງອັດມາ, ເຊເມເບກະສັດເມືອງເຊບົວອິມ, ແລະ ກະສັດເມືອງເບລາ (ຖືກເອີ້ນວ່າໂຊອາດ້ວຍ).

¹ຫລັງຈາກສິ່ງເຫລົ່ານີ້ແລ້ວຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາເຖິງອັບຣາມ, ໃນນິມິດກ່າວວ່າ, "ຢ່າຢ້ານເລີຍ, ອັບຣາມ! ເຮົາເປັນໂລ້ກຳ​ບັງຂອງເຈົ້າ ແລະ ບຳເຫນັດອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງເຈົ້າ."²ອັບຣາມໄດ້ຕອບວ່າ, "ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າພຣະຢາເວ, ພຣະອົງຈະຊົງໃຫ້ສິ່ງໃດແກ່ຂ້ານ້ອຍ, ໃນເມື່ອຂ້ານ້ອຍຍັງບໍ່ມີລູກຊາຍ, ແລະ ຜູ້ສືບທອດມໍຣະດົກຂອງບ້ານຂ້ານ້ອຍກໍຄືເອລີເອເຊ ຊາວດາມັສກັດບໍ?"³ອັບຣາມໄດ້ທູນອີກວ່າ, "ຕັ້ງແຕ່ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ໃຫ້ຂ້ານ້ອຍມີລູກ, ເບິ່ງແມ, ພໍ່ບ້ານຂອງຂ້ານ້ອຍກໍຄືຜູ້ສືບທອດມໍຣະດົກຂອງຂ້ານ້ອຍ."

¹ເຖິງວັນນີ້ນາງຊາຣາຍເມຍອັບຣາມ, ຍັງບໍ່ໄດ້ມີລູກໃຫ້ແກ່ອັບຣາມ, ແຕ່ນາງມີຄົນໃຊ້ຊາວອີຢິບ, ຄົນຫນຶ່ງຊື່ຮາກາ.²ດັ່ງນັ້ນຊາຣາຍຈຶ່ງເວົ້າກັບອັບຣາມວ່າ, "ເບິ່ງເຖີດ, ພຣະຢາເວບໍ່ຍອມໃຫ້ຂ້ອຍມີລູກ. ໄປເຖີດໄປຫລັບນອນກັບສາວໃຊ້ຂອງຂ້ອຍ. ບາງທີນາງຈະເກີດລູກໃຫ້ຂ້ອຍກໍໄດ້." ອັບຣາມກໍໄດ້ຟັງສຽງຂອງຊາຣາຍ.³ນັ້ນເປັນເວລາສິບປີຫລັງຈາກທີ່ອັບຣາມໄດ້ອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນການາອານ, ທີ່ຊາຣາຍເມຍຂອງອັບຣາມໄດ້ຍົກຮາກາສາວໃຊ້ຊາວອີຢິບຂອງນາງໃຫ້ເປັນເມຍຂອງອັບຣາມ.⁴ດັ່ງນັ້ນເຂົາຈຶ່ງໄດ້ຫລັບນອນກັບຮາກາ, ແລະ ນາງໄດ້ຕັ້ງທ້ອງ. ເມື່ອນາງຮູ້ວ່າຕົນຕັ້ງທ້ອງ, ນາງຈຶ່ງໄດ້ຫມິ່ນປະຫມາດນາຍຂອງນາງ.

¹ເມື່ອອັບຣາມອາຍຸໄດ້ເກົ້າສິບເກົ້າປີ, ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງປາກົດແກ່ອັບຣາມ ແລະ ກ່າວກັບເພິ່ນວ່າ, "ເຮົາເປັນພຣະເຈົ້າອົງຊົງຣິດອຳນາດ. ຈົ່ງດຳເນີນຕໍ່ຫນ້າເຮົາ ແລະ ປະພຶດແຕ່ສິ່ງທີ່ຊອບທັມ.²ຈາກນັ້ນເຮົາຈະຢືນຢັນພັນທະສັນຍາຂອງເຮົາລະຫວ່າງເຮົາກັບເຈົ້າ, ແລະ ຈະເພີ່ມທະວີໃຫ້ແກ່ເຈົ້າຢ່າງຫລວງຫລາຍ."

¹ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງປາກົດແກ່ອັບຣາຮາມທີ່ຫມູ່ຕົ້ນໂອກຂອງມຳເຣ, ໃນເວລາອາກາດຮ້ອນຂອງວັນໃນຂະນະທີ່ເພິ່ນນັ່ງຢູ່ທີ່ປະຕູເຕັນ.²ເພິ່ນເງີຍຫນ້າຂຶ້ນ, ເບິ່ງດູ, ເພິ່ນເຫັນຜູ້ຊາຍສາມຄົນກຳລັງຢືນຢູ່ກົງກັນຂວ້າມກັບເພິ່ນ. ເມື່ອເພິ່ນໄດ້ເຫັນພວກເຂົາ, ເພິ່ນໄດ້ແລ່ນຈາກປະຕູເຕັນໄປຕ້ອນຮັບພວກເຂົາ ແລະ ກົ້ມກາບລົງດິນ.

¹ທູດສະຫວັນສອງຕົນໄດ້ມາເຖິງເມືອງ ໂຊໂດມໃນຕອນຄໍ່າ, ຂະນະທີ່ໂລດກຳລັງນັ່ງຢູ່ທີ່ປະຕູເມືອງໂຊໂດມ. ໂລດໄດ້ເຫັນພວກເຂົາ, ຈຶ່ງໄດ້ລຸກຂຶ້ນອອກໄປຕ້ອນຮັບພວກເຂົາ, ແລະ ໄດ້ໂນ້ມຕົວລົງຫນ້າຈຸພື້ນດິນ.²ເຂົາໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ກະຣຸນາເທາະເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍເອີຍ, ຂ້ານ້ອຍຂໍເຊີນທ່ານແວ່ເຂົ້າໄປໃນບ້ານຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານພັກຄ້າງຄືນ, ແລະ ລ້າງຕີນຂອງທ່ານ. ຈາກນັ້ນທ່ານສາມາດຕື່ນຂຶ້ນແຕ່ເຊົ້າ ແລະ ເດີນທາງໄປຕໍ່." ແຕ່ພວກເພິ່ນຕອບວ່າ, "ບໍ່ດອກເຮົາຈະພັກຄ້າງຄືນທີ່ສີ່ແຍກຂອງເມືອງ."³ແຕ່ເຂົາພະຍາຍາມສືບຕໍ່ຂໍຮ້ອງຫລາຍຂຶ້ນ, ດັ່ງນັ້ນພວກເພິ່ນຈິ່ງໄປກັບເຂົາ, ແລະ ເຂົ້າໄປໃນທີ່ບ້ານຂອງໂລດ. ເຂົາໄດ້ຈັດແຈ່ງເຂົ້າປາອາຫານ ແລະ ປີ້ງເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງ, ແລະພວກເພິ່ນກໍພາກັນຮັບກິນ.

¹ອັບຣາຮາມໄດ້ເດີນທາງຈາກທີ່ນັ້ນໄປຍັງແຜ່ນດິນເນເກບ, ແລະ ໄດ້ອາໄສຢູ່ລະຫວ່າງເມືອງກາເດັດ ກັບເມືອງຊູເຣ. ເຂົາໄດ້ເປັນຄົນຕ່າງຊາດອາໄສຢູ່ທີ່ເມືອງເກຣາກ.²ອັບຣາຮາມໄດ້ເວົ້າກຽ່ວກັບຊາຣາເມຍຂອງຕົນວ່າ, "ນາງເປັນນ້ອງສາວ." ດັ່ງນັ້ນເຈົ້າອາບີເມເຫລັກ ກະສັດເມືອງ ເກຣາກ ຊົງໄດ້ສົ່ງຜູ້ຊາຍຂອງພະອົງມາ ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ນຳຊາຣາໄປ.³ແຕ່ພຣະເຈົ້າຊົງໄດ້ສະເດັດມາຫາອາບີເມເຫລັກໃນຄວາມຝັນໃນຄືນນັ້ນ, ແລະ ໄດ້ກ່າວກັບເຂົາວ່າ, "ເບິ່ງເຖີດ, ເຈົ້າເປັນຜູ້ຊາຍທີ່ຕາຍແລ້ວເພາະຜູ້ຍິງ, ຜູ້ທີ່ເຈົ້າໄດ້ເອົາມານັ້ນນາງມີຜົວແລ້ວ."

¹ພຣະຢາເວຊົງໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຊາຣາດັ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ກ່າວວ່າພຣະອົງຈະຊົງ​ກະ​ທຳ, ແລະ ພຣະຢາເວຊົງໄດ້ເຮັດແກ່ຊາຣາເຫມືອນດັ່ງທີ່ພຣະອົງຊົງໄດ້ສັນຍາໄວ້.²ຊາຣາໄດ້ຕັ້ງທ້ອງ ແລະ ເກີດລູກຊາຍຄົນຫນຶ່ງໃຫ້ແກ່ອັບຣາຮາມ ເມື່ອເພິ່ນເຖົ້າແກ່ແລ້ວ, ໃນເວລາທີ່ກຳນົດໄວ້ຕາມທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ກ່າວແກ່ເພິ່ນແລ້ວນັ້ນ.³ອັບຣາຮາມໄດ້ຕັ້ງຊື່ລູກຊາຍຂອງເຂົາ, ລູກຄົນດຽວທີ່ໄດ້ເກີດມາໃຫ້ເຂົາຜູ້ທີ່ຊາຣາໄດ້ໃຫ້ເຂົາເກີດມາແກ່ເພິ່ນຄື: ອີຊາກ.⁴ອັບຣາຮາມໄດ້ເຮັດພິທີຕັດລູກຊາຍຂອງເພິ່ນຄືອີຊາກເມື່ອເຂົາອາຍຸໄດ້ແປດວັນ, ຕາມທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ມີພຣະບັນຊາ.

¹ພຣະເຈົ້າ​ຊົງໄດ້ທົດ​ລອງ​ອັບຣາຮາມ. ພຣະອົງ​ໄດ້ກ່າວແກ່​ເພິ່ນ​ວ່າ, "ອັບຣາຮາມ​ເອີຍ!" ແລະ​ອັບຣາຮາມ​ກໍ​ຕອບ​ວ່າ, "ໂດຍ ຂ້ານ້ອຍ​ຢູ່ທີ່ນີ້​."²ຈາກນັ້ນພຣະເຈົ້າ​ບອກວ່າ, "ຈົ່ງນຳລູກຊາຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ, ຄື​ລູກຊາຍ​ພຽງຄົນ​ດຽວຂອງເຈົ້າຜູ້​ທີ່​ເຈົ້າ​ຮັກ​ຄືອີຊາກ, ແລະ ໄປ​ທີ່​ແຄວ້ນ​ໂມຣິຢາ. ຖວາຍ​ເຂົາທີ່ນັ້ນເປັນ​ເຄື່ອງເຜົາ​ບູຊາ​ເທິງ​ພູເຂົາ​ລູກຫນຶ່ງ​ທີ່​ນັ້ນ, ຊຶ່ງເຮົາຈະບອກແກ່ເຈົ້າ."³ອັບຣາຮາມ​ຈຶ່ງ​ລຸກ​ຂຶ້ນ​ແຕ່​ເຊົ້າ​ມືດ​, ຜູກອານລໍຂອງເຂົາ, ແລະ​ ຄົນ​ຮັບໃຊ້​ສອງ​ຄົນ​ໄປ​ກັບເພິ່ນດ້ວຍ, ພອ້ມກັບອີຊາກລູກຊາຍຂອງເພິ່ນ. ເພິິ່ນໄດ້ຕັດໄມ້ຟືນສຳລັບການເຜົາເຄື່ອງບູຊາ, ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງເລີ້ມຕົ້ນການເດີນທາງຂອງເພິ່ນ​ໄປ​ຍັງບ່ອນ​ທີ່ ທີ່​ພຣະເຈົ້າ​ຊົງໄດ້​ບອກແກ່ເພິ່ນນັ້ນ.

¹ນາງ​ຊາຣາ​ມີອາຍຸໄດ້ຫນຶ່ງຮ້ອຍຊາວເຈັດປີ. ນີ້ຄືປີທັງຫລາຍແຫ່ງຊີວິດຂອງຊາຣາ.²ຊາຣາ ໄດ້​ຕາຍໄປ​ທີ່ເມືອງ​ເຮັບໂຣນ,​ໃນ​ແຜ່ນດິນ​ການາອານ, ແລະ​ອັບຣາຮາມ​ໄດ້ໂສກເສົ້າເສຍໃຈ​ໄວ້ທຸກ​ໃຫ້ກັບ​ນາງຊາຣາ.

¹ຂະນະນັ້ນອັບຣາຮາມ​ກໍ​ເຖົ້າແກ່​ ແລະ​ມີ​ອາຍຸ​ສູງ​ຫລາຍ​ແລ້ວ ແລະ​ພຣະຢາເວ​ໄດ້​ຊົງອວຍພອນ​ອັບຣາຮາມໃນທຸກສິ່ງ​ທຸກຢ່າງ​.²ເພິ່ນ​ໄດ້ເວົ້າ​ກັບ​ຄົນ​ຮັບໃຊ້​ຂອງເພິ່ນຄົນທີ່​ມີອາຍຸຫລາຍທີ່ສຸດໃນຄົວເຮືອນຂອງເພິ່ນ ແລະເປັນຜູ້ຊຶ່ງດູແລທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ເພິ່ນມີກ່າວ​ວ່າ, "ຈົ່ງ​ວາງ​ມື​ຂອງເຈົ້າໃສ່​ວ່າງ​ຂາອ່ອ​ນຂອງຂ້ອຍ.³ແລະຂ້ອຍຈະ​ໃຫ້​ເຈົ້າ​ສາບານ​, ໃນ​ນາມ​ຂອງ​ພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າ​ແຫ່ງ​ທ້ອງຟ້າ ແລະ​ພຣະເຈົ້າຂອງແຜ່ນດິນ​​ວ່າ, ເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່​ຫາ​ເມຍ​ໃຫ້​ລູກຊາຍ​ຂອງຂ້ອຍ ຈາກລູກສາວທັງຫລາຍຂອງຄົນການາອານ, ຜູ້ທີ່ເຮົາອາໄສຢູ່ທ່າມກາງພວກເຂົາ.⁴ແຕ່​​ເຈົ້າຈົ່ງ​ກັບ​ໄປຍັງດິນແດນ​ຂອງຂ້ອຍ, ແລະ​ພວກ​ຍາດພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາແລະຫາ​ເມຍ​ໃຫ້​ອີຊາກ​ລູກຊາຍຂອງຂ້ອຍ."

¹ອັບຣາຮາມ​ໄດ້​ມີເມຍອີກຄົນຫນຶ່ງ​, ນາງຊື່​ວ່າ ເກຕູຣາ.²ນາງ​ໄດ້ເກີດລູກຊາຍ​ຫລາຍ​ຄົນ​ໃຫ້​ເພິ່ນ​ດັ່ງນີ້: ຊິມຣານ, ໂຢກຊານ, ເມດານ, ມີດີອານ, ອີຊະບາກ, ແລະ​ຊູອາ.³ໂຢກຊານ​ເປັນ​ພໍ່​ຂອງ​ເຊບາ ແລະ​ເດດານ, ເຊື້ອສາຍທັງຫລາຍ​ຂອງ​ເດດານຄື: ຄົນອັດຊູຣີມ, ຄົນເລຕູຊີມ, ແລະ​ຄົນເລອຸມມີມ.⁴ລູກຊາຍ​ທັງຫລາຍຂອງ​ມີດີອານຄື: ເອຟາ, ເອເຟ, ຮານົກ, ອາບີດາ, ແລະ​ເອນດາອາ. ​ທັງຫມົດ​ເຫລົ່ານີ້ຄືເຊື້ອສາຍທັງຫລາຍ​ຂອງ​ນາງ​ເກຕູຣາ.

¹ບັດນີ້ໄດ້ເກີດມີ​ການ​ອຶດຢາກ​ອາຫານ​ໃນ​ແຜ່ນດິນ,​ ນອກເຫນືອໄປຈາກທີ່ເຄີຍເກີດຂຶ້ນຄັ້ງ​ໃນ​ສະໄຫມ​ຂອງ​ອັບຣາຮາມ. ອີຊາກ​ຈຶ່ງ​ໄປ​ຫາ​ເຈົ້າ​ອາບີເມເຫລັກ, ຜູ້​ທີ່​ເປັນ​ກະສັດ​ຂອງ​ຊາວ​ຟີລິດສະຕິນ​ທີ່​ເມືອງ​ເກຣາກ.

¹ເມື່ອອີຊາກໄດ້ແກ່​ຕົວລົງ ແລະ​ສາຍ​ຕາ​ກໍ​ມືດມົວ​ລົງ, ດັ່ງນັ້ນເພິ່ນຈຶ່ງບໍ່ສາມາດຫລຽວເຫັນສິ່ງໃດໄດ້, ເພິ່ນໄດ້​ເອີ້ນ​ເອຊາວ​ລູກຊາຍກົກ​ມາ, ແລະ​ເວົ້າ​ກັບເຂົາວ່າ, "ລູກຊາຍຂອງເຮົາເອີຍ." ເຂົາໄດ້​ຕອບ​ກັບພໍ່ວ່າ, "ລູກ​ຢູ່ທີ່ນີ້."²ເພິ່ນໄດ້ເວົ້າ​ວ່າ, "ເບິ່ງດູ, ພໍ່​ນີ້​ເຖົ້າແກ່​ຫລາຍ​ແລ້ວ. ພໍ່ບໍ່ຮູ້ວ່າຈະ​ຕາຍ​ເມື່ອໃດ.

¹ອີຊາກ​ໄດ້​ເອີ້ນ​ຢາໂຄບ​, ເຂົ້າມາ​ເພື່ອ​ອວຍພອນ, ແລະ​ສັ່ງ​ເຂົາວ່າ, "ລູກ​ຢ່າ​ເອົາ​ຍິງສາວ​ຊາວ​ການາອານມາ​ເປັນ​ເມຍ​.²ແຕ່​ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນ, ​ໄປປັດດານອາຣຳ, ໄປຍັງບ້ານຂອງ​ເບທູເອນ​ພໍ່​ຂອງ​ແມ່​ເຈົ້າ, ​ແລະ​ຮັບເອົາເມຍຄົນຫນຶ່ງ​ຈາກ​​ທີ່​ນັ້ນ,​ ຈາກລູກສາວ​ຄົນ​ໃດຄົນຫນຶ່ງ​ຂອງ​ລາບານ​ອ້າຍຂອງແມ່​ເຈົ້າ.

¹ຈາກນັ້ນຢາໂຄບ​ໄດ້​ເດີນທາງ​ຕໍ່ໄປ ແລະມາເຖິງ​ດິນແດນ​ຂອງ​ປະຊາຊົນແຫ່ງຕາເວັນອອກ.²ເມື່ອເຂົາໄດ້ຫລຽວເບິ່ງ, ເຂົາໄດ້ເຫັນບໍ່​ນໍ້າບໍ່ຫນຶ່ງ​ທີ່​ທົ່ງນາ, ແລະ, ເບິ່ງ​ເຖີດ, ມີ​ແກະ​ສາມ​ຝູງ​ກຳລັງ​ນອນ​ຢູ່​ໃກ້ໆ​ບໍ່ນ້ຳນັ້ນ. ພວກເຂົາໄດ້ໃຊນ້ຳຈາກບໍ່ນ້ຳນັ້ນລ້ຽງຝູງ, ແລະ​ມີ​ຫີນ​ກ້ອນ​ໃຫຍ່​ອັດ​ປາກ​ບໍ່ນ້ຳນັ້ນ.³ເມື່ອຝູງ​ແກະ​​ທັງ​​ຫມົດ​ໄດ້ມາໂຮມກັນທີ່ນັ້ນ, ຄົນລ້ຽງແກະ​ຈຶ່ງ​ພາກັນ​ກິ້ງ​ກ້ອນຫີນ​ອອກ ຈາກປາກບໍ່ນ້ຳ ແລະ​ຕັກ​ນໍ້າ​ໃຫ້​ແກະ​ກິນ. ແລ້ວ​ຈາກນັ້ນ​ກໍ​ກິ້ງ​ກ້ອນຫີນ​ນັ້ນອັດ​ປາກບໍ່​ນໍ້າໄວ້ອີກຄັ້ງ ໃຫ້ກັບໄປໃນທີ່​​ເກົ່າ.

¹ເມື່ອນາງ​ຣາເຊັນໄດ້ເຫັນວ່ານາງ​ບໍ່ມີ​ລູກ​ແກ່​ຢາໂຄບ​, ຣາເຊັນກໍໄດ້​ອິດສາ​ເອື້ອຍ​ຂອງນາງ. ນາງໄດ້​ເວົ້າ​ກັບ​ຢາໂຄບ​ວ່າ,"ຈົ່ງໃຫ້ລູກແກ່ຂ້ອຍ,​ ຫລື​ບໍ່ດັ່ງນັ້ນກໍໃຫ້​ຂ້ອຍ​ຕາຍເສຍ."²ຢາໂຄບໄດ້​ຮ້າຍ​ນາງ​ຣາເຊັນຫລາຍ. ເຂົາໄດ້ເວົ້າ​ວ່າ,"ເຮົາເປັນເຫມືອນ​ພຣະເຈົ້າຜູ້ຊຶ່ງ, ເຮັດໃຫ້​ເຈົ້າ​ບໍ່ມີ​ລູກບໍ?"

¹ຂະນະນັ້ນຢາໂຄບ​ໄດ້ຍິນ​ຖ້ອຍຄຳຂອງພວກ​ລູກຊາຍ​ຂອງ​ລາບານ, ພວກເຂົາ​ເວົ້າ​ກັນວ່າ, "ຢາໂຄບ​ໄດ້​ເອົາ​ທຸກສິ່ງ​ທີ່​ເປັນ​ຂອງ​ພໍ່​ພວກເຮົາ​ໄປ, ແລະຈາກຊັບສິນຂອງພໍ່ເຮົາ​ນັ້ນ​ເອງ ​ເຂົາຈຶ່ງໄດ້ມີຄວາມຮັ່ງມີທັງຫມົດນີ້."²ຢາໂຄບໄດ້​ເຫັນ​ທ່າທີ​ຂອງ​ລາບານ.​ ເຂົາໄດ້ເຫັນວ່າຄວາມຄິດຂອງລາບານທີ່​ມີ​ຕໍ່​ຕົນ​ນັ້ນ​ໄດ້ປ່ຽນແປງໄປ.³ແລ້ວພຣະຢາເວກໍໄດ້ບອກລາວວ່າ, "ຈົ່ງ​ກັບຄືນ​ໄປຍັງແຜ່ນດິນ​ຂອງ​ບັນພະບຸຣຸດຂອງເຈົ້າ ແລະ​ຍາດພີ່ນ້ອງ​ຂອງ​ເຈົ້າ​, ແລະເຮົາ​ຈະ​ຢູ່​ກັບ​ເຈົ້າ."

¹ທູດສະຫວັນ​ຂອງ​ພຣະເຈົ້າ​ໄດ້​ມາ​ພົບເຂົາ.²ເມື່ອຢາໂຄບໄດ້ເຫັນພວກເພິ່ນ ເຂົາ​ຈຶ່ງ​ເວົ້າ​ວ່າ, "ນີ້​​ຄືທີ່ພັກຂອງ​ພຣະເຈົ້າ." ດັ່ງນັ້ນ ເຂົາ​ໄດ້ເອີ້ນ​ຊື່​ທີ່ນັ້ນ​ວ່າ ມະຫານາອິມ.

¹ຢາໂຄບໄດ້ຫລຽວຂຶ້ນໄປດູ ແລະເບິ່ງເຖີດ,​​ເອຊາວ​ກຳລັງເຂົ້າມາ, ພ້ອມ​ກັບຜູ້ຊາຍສີ່ຮ້ອຍຄົນ. ຢາໂຄບໄດ້ແບ່ງ​ເດັກທັງຫລາຍທ່າມກາງເລອາ, ຣາເຊັນ, ແລະ​ຍິງຮັບໃຊ້​ທັງສອງ.²ຈາກນັ້ນເຂົາໄດ້ໃຫ້ພວກຍິງຮັບໃຊ້ ແລະລູກທັງຫລາຍ​ຂອງ​ພວກເຂົາ​ຢູ່ຂ້າງຫນ້າ​, ຕາມດ້ວຍເລອາ ​ແລະ​ລູກ​ທັງຫລາຍຂອງນາງ, ແລະ​ຕາມດ້ວຍຣາເຊັນ​ກັບ​ໂຢເຊັບ​ຢູ່​ທາງຫລັງ.³ຕົວເຂົາ​ເອງ​ຢູ່ຂ້າງຫນ້າ​ພວກເຂົາ​. ເຂົາໄດ້ໂຄ້ງຄຳນັບລົງ​ເຖິງພື້ນເຈັດ​ເທື່ອ​ຈົນເຂົາໄດ້​ເຂົ້າ​ມາໃກ້​ອ້າຍຂອງເຂົາ.

¹ນາງ​ດີນາ​, ລູກສາວ​ຂອງ​​​ເລອາຜູ້ທີ່ນາງ ໄດ້​ໃຫ້ກຳເນີດແກ່ຢາໂຄບ, ໄດ້ອອກໄປ​ພົບ​ຍິງ​ສາວຂອງແຜ່ນດິນນັ້ນ.²ຊີເຄມລູກຊາຍ​ຂອງ​ຮາໂມ​ຊາວ​ຮີວີ, ເຈົ້າຊາຍຂອງແຜ່ນດິນນັ້ນໄດ້ເຫັນ​ນາງ, ແລະເຂົາໄດ້ດຶງນາງ​, ແລະໄດ້ບັງຄັບ​ຂືນໃຈນາງ, ແລະໄດ້ຫລັບນອນກັບນາງ.³ເຂົາໄດ້ຫລົງໄຫລນາງດີນາ, ລູກສາວຂອງຢາໂຄບ. ເຂົາໄດ້ຮັກ​ຍິງສາວ ແລະ​ໄດ້ເວົ້າຢ່າງອອ່ນໂຍນກັບ​ນາງ.​

¹ພຣະເຈົ້າ​ໄດ້​ບອກກັບ​ຢາໂຄບ​ວ່າ, "ຈົ່ງ​ລຸກຂຶ້ນ, ຈົ່ງ​ໄປ​ທີ່​ເບັດເອນ, ແລະ​​ຢູ່​ທີ່​ນັ້ນ. ຈົ່ງ​ສ້າງ​ແທ່ນບູຊາ​ຖວາຍ​ແກ່​ພຣະເຈົ້າທີ່ນັ້ນ, ພຣະເຈົ້າຜູ້ໄດ້ຊົງ​ປາກົດ​ແກ່​ເຈົ້າ​ ເມື່ອ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຫນີຈາກ​ເອຊາວ ອ້າຍ​ຂອງ​ເຈົ້າ."²ຈາກນັ້ນ ຢາໂຄບ​ໄດ້ເວົ້າກັບ​ຄົນ​ຢູ່​ໃນ​ຄົວເຮືອນຂອງເຂົາ ແລະ​ກັບຄົນ​ທັງຫມົດທີ່​ໄດ້ຢູ່​ກັບເຂົາ,"ຈົ່ງ​ປະຖິ້ມ​ພະ​ຂອງ​ຄົນຕ່າງຊາດທັງຫລາຍ​ທີ່​ຢູ່ທ່າມກາງພວກເຈົ້າ​, ຈົ່ງ​ຊຳລະ​ຕົວພວກເຈົ້າເອງ ແລະປ່ຽນເສື້ອຜ້າຂອງພວກເຈົ້າ.³ແລ້ວໃຫ້ພວກເຮົາ​ອອກເດີນທາງ ແລະຂຶ້ນ​ໄປເຖິງ​ເບັດເອນ. ຂ້ອຍ​ຈະ​ສ້າງ​ແທ່ນບູຊາ​ຖວາຍ​ແກ່​ພຣະເຈົ້າທີ່ນັ້ນ ພຣະອົງ​ຜູ້​ໄດ້​ຊົງຕອບຂ້ອຍ​ໃນວັນແຫ່ງຄວາມທຸກຍາກຂອງເຮົາ​, ແລະໄດ້ຊົງສະຖິດ​ຢູ່​ນຳ​ຂ້ອຍບໍ່ວ່າ​​ຂ້ອຍ​ຈະໄປທີ່ໃດ."

¹ຄົນເຫລົ່ານີ້ຄືເຊື້ອສາຍ​ຂອງ​ເອຊາວ ຫລື​ມີ​ຊື່​ຫນຶ່ງ​ອີກ​ວ່າເອໂດມດ້ວຍ.²ເອຊາວໄດ້ຮັບເອົາ​​ຊາວ​ການາອານ. ມາເປັນເມຍຂອງເຂົາຫລາຍຄົນ ຄົນເຫລົ່ານີ້ທີ່ເປັນເມຍຂອງເຂົາຄື: ນາງ​ອາດາ​ລູກສາວ​ຂອງ​ເອໂລນ​ຊາວ​ຮິດຕີ; ນາງໂອໂຮລີບາມາ​ລູກສາວ​ຂອງ​ອານາ, ຫລານສາວຂອງ​ຊີເບໂອນ​ຊາວ​ຮີວີ;³ແລະ​ນາງ​ບາເສມາດ​, ລູກສາວຂອງ​ອິຊະມາເອນ, ນ້ອງສາວ​ຂອງ​ເນບາໂຢດ.

¹ຢາໂຄບ​ໄດ້​ອາໄສ​ຢູ່​ໃນແຜ່ນດິນ​​ທີ່​ພໍ່​ຂອງຕົນ​ເຄີຍ​ອາໄສ​ຢູ່​, ໃນແຜ່ນດິນການາອານ.²ປະຫວັດ​​ກ່ຽວຂ້ອງ​ກັບຢາໂຄບ. ໂຢເຊັບ​, ເປັນຊາຍຫນຸ່ມ​ອາຍຸ 17 ປີ, ເປັນຜູ້ດູແລຝູງສັດກັບອ້າຍຂອງເຂົາ. ​ເຂົາຢູ່ກັບພວກ​ລູກຊາຍ​ຂອງ​ນາງ​ບິນຮາ ແລະລູກຊາຍຂອງ​ນາງ​ຊີລະປາ,​ຜູ້​ເປັນ​ເມຍນ້ອຍ​ຂອງ​ພໍ່​ຕົນ. ໂຢເຊັບ​ໄດ້ນຳສິ່ງທີ່ບໍ່ດີກ່ຽວ​ກັບ​ພວກ​ເ​ຂົາມາບອກໃຫ້​ພໍ່ຂອງພວກເຂົາ​ຟັງ​.

¹ແລ້ວນີ້ກໍໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນ​ເວລາ​ນັ້ນ ຢູດາ​ໄດ້​ໄປ​ຈາກ​ພວກ​ອ້າຍ​ນ້ອງ​ຂອງຕົນ, ແລະ​ໄປ​​ຢູ່​ກັບ​ຄົນ​ອະດຸນລາໍ​ຊື່​ວ່າ ຮີຣາ.²ເຂົາໄດ້ພົບລູກສາວຂອງຊາຍຊາວການາອານ​ຊື່ຊູອາ. ເຂົາໄດ້ແຕ່ງງານກັບນາງ​. ແລະໄດ້ຫລັບນອນກັບນາງ.

¹ໂຢເຊັບໄດ້ຖືກນຳລົງໄປ​ຍັງອີຢິບໂປຕີຟາ​, ຄົນອີຢິບ ຜູ້ບັນຊາການ​ອົງຄະລັກ​ຂອງ​ກະສັດຟາໂຣ, ໄດ້ຊື້ເຂົາຈາກຄົນອິຊະມາເອນຜູ້ທີ່ໄດ້ນຳເຂົາລົງມາທີ່ນີ້.²ພຣະຢາເວໄດ້​ສະຖິດ​ຢູ່​ກັບ​ໂຢເຊັບ ແລະເຂົາໄດ້ກາຍເປັນ​ຜູ້ຊາຍ​ທີ່​ປະສົບຄວາມສຳເລັດ. ລາວ​ໄດ້​ອາໄສ​ຢູ່​ໃນ​ເຮືອນ​ຂອງ​ເຈົ້ານາຍຄົນ​ອີຢິບ​​ຂອງເຂົາ.

¹ແລ້ວນີ້ກໍໄດ້ເກີດຂຶ້ນຫລັງຈາກ​ສິ່ງຕ່າງໆເຫລົ່ານີ້, ເຈົ້າ​ພະນັກງານ​ຖວາຍຈອກສະເຫວີຍ ແລະເຈົ້າ​ພະນັກງານ​ເຮັດ​ເຂົ້າຈີ່,​ຂອງ​ກະສັດ​ອີຢິບ​ໄດ້​ເຮັດ​ໃຫ້​ກະສັດ​ອີຢິບ ເຈົ້ານາຍຂອງເຂົາເຄືອງໃຈ.²ຟາຣາໂອ ເພິ່ນ​ຈຶ່ງ​ໃຈຮ້າຍ​ເຈົ້າຫນ້າທີ່ທັງ​ສອງ​ຂອງພະອົງ, ຄືຫົວຫນ້າຄົນຖວາຍຈອກສະເຫວີຍ ແລະຫົວຫນ້າຄົນເຮັດເຂົ້າຈີ່.³ພະອົງໄດ້​ຂັງ​ພວກເຂົາ​ໄວ້, ໃນ​ບ້ານຂອງຜູ້ບັນຊາການຣາຊອົງຄະລັກໃນຄຸກ​​ດຽວກັນ​ກັບ​ທີ່​ໂຢເຊັບ​ຖືກ​ຂັງ​ຢູ່.

¹ເຫດການນີ້ໄດ້ເກີດຂຶ້ນເມື່ອສີ້ນສຸດ​ສອງ​ປີ ເຕັມເມື່ອຟາໂຣໄດ້ຊົງ​ຝັນ​ວ່າ. ພະອົງໄດ້ຊົງ​ຢືນ,​ຢູ່​ທີ່​ແຄມ​ແມ່ນໍ້ານິນ.²ໃນ​ຂະນະ​ນັ້ນ, ມີແມ່​ງົວ​ເຈັດ​ໂຕໄດ້​ຂຶ້ນ​ມາ​ຈາກ​ແມ່ນໍ້ານິນ, ຫນ້າເບິ່ງ, ແລະອ້ວນພີ ແລະພວກມັນ​ກິນ​ຫຍ້າ​ທ່າມກາງ​ຕົ້ນກົກ.³ເບິ່ງແມ, ແລະມີແມ່ງົວອີກເຈັດໂຕທີ່ໄດ້ຕາມຂຶ້ນມາຈາກແມ່ນ້ຳນິນ, ຫນ້າລັງກຽດ ແລະຈ່ອຍຜອມ. ພວກມັນ​ໄດ້ຢືນ​ຢູ່​ຂ້າງໆ ກັບ​ແມ່ງົວໂຕອື່ນໆ ເ​ທິງຝັ່ງແມ່ນ້ຳນິນ.

¹ເມື່ອຢາໂຄບຮູ້ວ່າຢູ່ທີ່ປະເທດອີຢິບຍັງມີເຂົ້າຂາຍ. ເພິ່ນ​ກໍ​ເວົ້າ​ຕໍ່​ພວກ​ລູກຊາຍ​ຂອງເພິ່ນວ່າ, "ພວກເຈົ້າ​ພາກັນ​ຢູ່​ລ້າໆ​ເຮັດ​ຫຍັງ?"²ເພິ່ນເວົ້າວ່າ,"ເບິ່ງນີ້, ເຮົາໄດ້ຍິນ​ວ່າ​ທີ່ໃນ​​ອີຢິບ​ມີ​ເຂົ້າ​ຂາຍ. ຈົ່ງລົງໄປ​ທີ່​ນັ້ນ ແລະຊື້ເຂົ້າຈາກທີ່ນັ້ນມາໃຫ້ເຮົາ ເພື່ອທີ່ເຮົາ​ຈະ​ໄດ້ມີຊີວິດຢູ່​."³ອ້າຍທັງສິບຄົນຂອງ​ໂຢເຊັບ​ ໄດ້ລົງ​ໄປ​ຊື້ເຂົ້າຈາກ​ອີຢິບ​​.⁴ແຕ່​​ເບັນຢາມິນ​, ນ້ອງຊາຍ​ຂອງ​ໂຢເຊັບນັ້ນ, ຢາໂຄບບໍ່ໄດ້ສົ່ງ​ໄປ​ກັບ​ພວກອ້າຍຂອງເຂົາ, ເພາະເຂົາ​ຢ້ານ​ວ່າເບັນຢາມິນຈະໄດ້ຮັບ​ອັນຕະລາຍເນື່ອງດ້ວຍການອຶດຢາກອາຫານຊຶ່ງ​ເກີດໃນແຜ່ນດິນ​ການາອ​ານ.

¹ຄວາມ​ອຶດຢາກອາຫານ​ໃນແຜ່ນດິນ​ນັ້ນ​ຮ້າຍແຮງ​ຫນັກ​ຂຶ້ນ.²ຢູ່ມາເມື່ອ​ພວກເຂົາໄດ້ກິນ​​ເຂົ້າ​ທີ່ພວກເຂົາ​ໄດ້​ຊື້​ມາ​ຈາກ​ອີຢິບ​ຫມົດ​ແລ້ວ, ພໍ່ຂອງພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າ​ກັບ​ພວກ​ເຂົາ​ວ່າ, "ຈົ່ງ​​ໄປ​; ແລະຊື້​ອາຫານ​ມາໃຫ້ເຮົາ​ອີກ."

¹ໂຢເຊັບ​ໄດ້​ສັ່ງ​ຄົນ​ຕົ້ນ​ເຮືອນ​ຂອງເພິ່ນ,​ ເວົ້າວ່າ, "ໃສ່​ອາຫານ​ໃຫ້ເຕັມ​ກະສອບ​ທັງຫລາຍຂອງ​ພວກຜູ້ຊາຍໃຫ້ຫລາຍ, ​ເທົ່າ​ທີ່​ພວກເຂົາ​ສາມາດ​ບັນທຸກໄປໄດ້, ແລະ​ໃສ່​​ເງິນ​ຂອງ​ພວກເຂົາແຕ່ລະຄົນ​ໃນປາກກະສອບ​ຂອງ​ເຂົາ.²ໃສ່ຂອງເຮົາ​ຈອກ​ເງິນ​​​, ໃນ​ປາກກະສອບ​ຂອງ​ຄົນສຸດທ້ອງພ້ອມ, ກັບເງິນຂອງເຂົາທີ່ນຳມາຊື້ເຂົ້າ." ຄົນ​ຕົ້ນເຮືອນ​ກໍໄດ້ເຮັດ​ຕາມ​ທີ່​ໂຢເຊັບ​ໄດ້​ສັ່ງ​.

¹ແລ້ວໂຢເຊັບກໍ​ບໍ່​ສາມາດ​ບັງຄັັບຕົວເອງເອົາໄວ້ໄດ້​ຕໍ່ຫນ້າ​ຄົນ​ຮັບໃຊ້​ທີ່ຢືນກັບລາວ. ລາວຈຶ່ງ​ເວົ້າຢ່າງດັງວ່າ, "ທຸກຄົນຕ້ອງຈາກເຮົາ​ໄປ​." ສະນັ້ນບໍ່ມີໃຜເລີຍທີ່ຢືນຢູ່ກັບ​ໂຢເຊັບ​ ລາວບອກ​ພວກ​ອ້າຍ​ນ້ອງ​ຂອງຕົນ​ວ່າ ລາວ​ແມ່ນ​ໃຜ​ນັ້ນ.²ລາວໄດ້​ໄຫ້​ສະອື້ນ​ສຽງດັງ​, ຈົນ​ຊາວ​ອີຢິບ​ໄດ້ຍິນ, ແລະ ​ຂ່າວ​ຈຶ່ງ​ແຜ່​ໄປ​ເຖິງ​ຣາຊວັງຂອງຟາໂຣ.³ໂຢເຊັບໄດ້​ກ່າວ​ແກ່​ພວກ​ອ້າຍ​ນ້ອງ​ຂອງຕົນ​ວ່າ, "ຂ້ອຍ​ແມ່ນ​ໂຢເຊັບເອງ. ພໍ່​ຂອງຂ້ອຍ​ຍັງ​ມີ​ຊີວິດ​ຢູ່​ບໍ?" ແຕ່​ພໍ​ເມື່ອ​ໄດ້ຍິນ​ເຊັ່ນນັ້ນ ພວກ​ອ້າຍ​ນ້ອງ​ຂອງ​ໂຢເຊັບ​ບໍ່​ສາມາດ​ຕອບລາວໄດ້, ເພາະພວກເຂົາຕົກໃຈທີ່ສຸດໃນການມີຊີວິດຢູ່ຂອງລາວ.

¹ອິສະຣາເອນໄດ້ມ້ຽນ​ເອົາ​ສິ່ງຂອງ​ທັງຫມົດ​ທີ່ເພິ່ນ​ມີ​ ແລະ​ ໄດ້ໄປ​ທີ່ເມືອງ​ເບເອນເຊບາ. ບ່ອນ​ທີ່​ເພິ່ນ​ໄດ້​ຖວາຍບູຊາ​ແກ່​ພຣະເຈົ້າ​ຂອງ​ອີຊາກ​ພໍ່​ຂອງເພິ່ນ.²ພຣະເຈົ້າ​ໄດ້ເວົ້າ​ກັບ​ຢາໂຄບ​ທາງ​ຄວາມຝັນໃນ​ຄືນ​ນັ້ນ​ວ່າ, "ຢາໂຄບ, ຢາໂຄບ​ເອີຍ." ເພິ່ນ​ກ່າວ​ວ່າ, "ໂດຍ ຂ້ານ້ອຍ​ຢູ່ທີ່ນີ້,"³ພຣະອົງ​ກ່າວ​ວ່າ, "ເຮົາ​ຄື​ພຣະເຈົ້າ, ພຣະເຈົ້າ​ຂອງ​ພໍ່​ເຈົ້າ. ບໍ່​ຕ້ອງ​ຢ້ານ​ທີ່​ຈະ​ລົງໄປ​ປະເທດ​ອີຢິບ, ຢູ່​ໃນ​ທີ່ນັ້ນເຮົາ​ຈະ​ເຮັດ​ໃຫ້​​ເຈົ້າ​​ເປັນ​ຊົນຊາດ​ໃຫຍ່​.⁴ເຮົາ​ຈະ​ໄປ​ປະເທດ​ອີຢິບ​ກັບ​ເຈົ້າ, ແລະ ​ເຮົາ​ຈະ​ນຳ​ເອົາເຈົ້າ ກັບຄືນ​ມາ​ສູ່​ດິນແດນ​ນີ້​ອີກ ແລະ ໂຢເຊັບ​ຈະ​ປິດຕາເຈົ້າດ້ວຍມືຂອງລາວເອງ."

¹ດັ່ງນັ້ນ ໂຢເຊັບ​ຈຶ່ງ​ພາ​ອ້າຍ​ຫ້າ​ຄົນ​ຂອງຕົນ​ໄປ​ພົບ​ກະສັດ. ເພິ່ນ​ບອກ​ກະສັດ​ວ່າ, "ພໍ່ ​ແລະ​ພວກ​ອ້າຍນ້ອງ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ​, ໄດ້​ມາ​ແຕ່​ການາອານ​ແລ້ວ, ພ້ອມ​ກັບ​ຝູງແກະ​ ແລະ​ຝູງງົວ ຕະຫລອດ​ທັງ​ທຸກສິ່ງ​ທີ່​ພວກເຂົາ​ມີ​ຢູ່. ດຽວ​ນີ້,​ພວກ​ເຂົາເຈົ້າ​ອາໄສ​ຢູ່​ເຂດ​ໂກເຊັນ."²ແລ້ວ​ໂຢເຊັບ​ກໍ​ແນະນຳ​ພວກ​ອ້າຍ​ຂອງຕົນ​ຕໍ່​ກະສັດ.

¹ຫລັງຈາກສິ່ງທັງຫລາຍເຫລົ່ານີ້ໄດ້ເກິດຂຶ້ນ, ມີຄົນຫນຶ່ງໄດ້ມາບອກໂຢເຊັບວ່າ, "ເບິ່ງເຖີດພໍ່ຂອງທ່ານປ່ວຍ." ດັ່ງນັ້ນເຂົາຈຶ່ງໄດ້ນຳເອົາລູກຊາຍທັງສອງຄົນຂອງເຂົາໄປກັບເຂົາ, ຄືມານາເຊ ເເລະເອຟຣາອິມ.²ເມຶ່ອຢາໂຄບໄດ້ຮັບການບອກກ່າວ, "ເບິ່ງເຖີດ, ໂຢເຊັບລູກຊາຍຂອງທ່ານໄດ້ມາເຖິ່ງເພຶ່ອຈະຢ້ຽມທ່ານ," ອິສາຣາເອນໄດ້ຮວບຮວມກຳລັງ ເເລະໄດ້ລຸກຂຶ້ນນັ່ງເທິງຕຽງ.

¹ຈາກນັ້ນຢາໂຄບໄດ້ເອີ້ນຫາລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງເຂົາ, ເເລະໄດ້ກ່າວວ່າ: "ພວກເຈົ້າທັງຫລາຍຈົ່ງມາລວມກັນ ເເລະເຮົາຈະບອກພວກເຈົ້າເຖິງສິ່ງທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນກັບໃນພວກເຈົ້າໃນອານາຄົດ.²ພວກເຈົ້າຈົ່ງມາຊຸມນຸມກັນ ເເລະຟັງ, ລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງຢາໂຄບ. ຈົ່ງຟັງອິສະຣາເອນ, ພໍ່ຂອງພວກເຈົ້າ.

¹ແລ້ວໂຢເຊັບກໍໄດ້ໂສກເສົ້າເສຍໃຈເປັນຢ່າງຫລາຍ ເຂົາໄດ້ກົ້ມລົງເທິງໃບຫນ້າຂອງພໍ່ຂອງເຂົາ, ເເລະເຂົາໄດ້ຮ້ອງໄຫ້ເທິງຮ່າງກາຍຂອງພໍ່ເຂົາເເລະໄດ້ຈູບເຂົາ.²ໂຢເຊັບໄດ້ສັ່ງຄົນຮັບໃຊ້ຂອງເຂົາ ເຊຶ່ງເປັນເເພດໃຫ້ອາບນໍ້າຢາຮັກສາຊາກສົບຂອງພໍ່ຂອງເຂົາ. ດັ່ງນັ້ນພວກເເພດຈຶ່ງໄດ້ອາບນ້ຳຢາອິດສະຣາເອນ.³ພວກເຂົາໃຊ້ເວລາສີ່ສິບວັນ, ເພື່ອດອງສົບ ເເລ້ວຊາວອີຢິບທັງຫລາຍໄດ້ໄວ້ທຸກເພື່ອເຂົາເປັນເວລາເຈັດສິບວັນ.

¹ຕໍ່ໄປນີ້ແມ່ນລາຍຊື່ຂອງບັນດາລູກຊາຍຂອງອິສະຣາເອນ ຜູ້ໄດ້ເຂົ້າໄປອາໄສໃນປະເທດອີຢິບກັບຢາໂຄບ, ພ້ອມດ້ວຍຄອບຄົວຂອງຕົນຄື:²ຣູເບັນ, ຊີເມໂອນ, ເລວີ, ແລະຢູດາ,³ອິດຊາຄາ, ເຊບູລູນ, ແລະເບັນຢາມີນ,⁴ດານ, ນັບທາລີ, ຄາດ ແລະອາເຊ.⁵ຄົນທັງຫມົດເຫລົ່ານີ້ເປັນເຊື້ອສາຍຂອງຢາໂຄບເຈັດສິບຄົນ. ສ່ວນໂຢເຊັບນັ້ນໄດ້ໄປຢູ່ໃນອີຢິບກ່ອນແລ້ວ.

¹ບັດນີ້ ຊາຍເຜົ່າເລວີຄົນຫນຶ່ງໄດ້ແຕ່ງງານກັບຍີງສາວເຜົ່າເລວີຄົນຫນຶ່ງ.²ຍິງຜູ້ນັ້ນໄດ້ຖືພາ ແລະ ໄດ້ເກີດລູກຊາຍ ເມື່ອນາງເຫັນວ່າເດັກນັ້ນເປັນເດັກສົມບູນດີ, ນາງຈຶ່ງເຊື່ອງເຂົາໄວ້ເປັນເວລາສາມເດືອນ.

¹ບັດນີ້ ໂມເຊຍັງກຳລັງລ້ຽງຝູງແກະຂອງເຢທະໂລ ພໍ່ເຖົ້າຂອງລາວ, ຜູ້ເປັນປະໂລຫິດຂອງຊາວມີດີອານ. ໂມເຊໄດ້ນຳຝູງສັດໄປໄກໄປຟາກຫນຶ່ງຂອງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ແລະມາເຖິງໂຮເຣັບ, ພູຂອງພຣະເຈົ້າ.²ທີ່ນັ້ນເທວະດາຂອງພຣະຢາເວ ກໍປາກົດແກ່ໂມເຊໃນແປວໄຟໃນພຸ່ມໄມ້. ໂມເຊເບິ່ງ, ແລະເບິ່ງແມ້, ພຸ່ມໄມ້ກຳລັງໄຫມ້ຢູ່, ແຕ່ພຸ່ມໄມ້ບໍ່ຖືກເຜົາໄຫມ້.³ໂມເຊຈຶ່ງເວົ້າວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍຈະເຂົ້າໄປ ແລະເບິ່ງສິ່ງທີ່ຫນ້າອັສະຈັນນີ້, ວ່າເປັນຫຍັງພຸ່ມໄມ້ຈຶ່ງບໍ່ຖືກເຜົາໄຫມ້."

¹ໂມເຊຈຶ່ງທູນຕອບວ່າ, "ແຕ່ຖ້າພວກເຂົາບໍ່ເຊື່ອຟັງຂ້ານ້ອຍ ຫລືຟັງສຽງຂອງຂ້ານ້ອຍ ແຕ່ກັບເວົ້າວ່າ, 'ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ຊົງປາກົດແກ່ເຈົ້າດອກ'?"²ພຣະຢາເວຈຶ່ງກ່າວກັບເຂົາວ່າ, "ມີຫຍັງຢູ່ໃນມືຂອງເຈົ້າ?" ໂມເຊທູນວ່າ, "ໄມ້ຄ້ອນເທົ້າ."³ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ, "ຈົ່ງໂຍນມັນລົງດິນ." ໂມເຊຈຶ່ງໂຍນລົງມັນລົງພື້ນດິນ, ແລະໄມ້ຄ້ອນເທົ້ານັ້ນກໍກາຍເປັນງູ. ໂມເຊຈຶ່ງແລ່ນຫນີງູ.

¹ຫລັງຈາກເຫດການເຫລົ່ານີ້ໄດ້ເກີດຂຶ້ນ, ໂມເຊແລະອາໂຣນໄດ້ໄປເຂົ້າເຝົ້າຟາຣາໂອ ແລະທູນວ່າ, "ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງຊາວອິສະຣາເອນກ່າວວ່າ: 'ຈົ່ງປ່ອຍປະຊາຊົນຂອງເຮົາໄປ ເພື່ອພວກເຂົາຈະຈັດພິທີລ້ຽງຖວາຍແກ່ເຮົາຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.'"²ຟາຣາໂອກ່າວວ່າ, "ໃຜແມ່ນພຣະຢາເວ? ເປັນຫຍັງເຮົາຈະຕ້ອງເຊື່ອຟັງ ແລະປ່ອຍຄົນອິສະຣາເອນໄປ? ເຮົາບໍ່ຮູ້ພຣະຢາເວ; ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ເຮົາຈະບໍ່ປ່ອຍຄົນອິສະຣາເອນໄປ."

¹ແລ້ວພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ບັດນີ້ເຈົ້າຈະໄດ້ເຫັນເຫດການຊຶ່ງເຮົາຈະກະທຳແກ່ຟາຣາໂອ. ເຈົ້າຈະເຫັນສິ່ງນີ້, ເພື່ອລາວຈະປ່ອຍປະຊາຊົນໄປ ເພາະມືອັນເຂັ້ມແຂງຂອງເຮົາ. ເພາະມືອັນເຂັ້ມແຂງຂອງເຮົາ, ຟາຣາໂອຈະຂັບໄລ່ປະຊາຊົນອອກໄປຈາກແຜ່ນດິນຂອງລາວ."

¹ພຣະຢາເວບອກໂມເຊວ່າ, "ເບີ່ງແມ, ເຮົາໄດ້ຕັ້ງເຈົ້າເປັນ ເຫມືອນພະເຈົ້າຕໍ່ຟາຣາໂອ. ອາໂຣນອ້າຍຂອງເຈົ້າຈະເປັນເຫມືອນຜູ້ປະກາດພຣະຄັມຂອງເຈົ້າ.²ເຈົ້າຈະຕ້ອງເວົ້າທຸກສີ່ງທີ່ເຮົາສັ່ງເຈົ້າໃຫ້ເວົ້າ. ແລ້ວອາໂຣນອ້າຍຂອງເຈົ້າຈະບອກແກ່ຟາຣາໂອວ່າໃຫ້ປ່ອຍປະຊາຊົນອິສະຣາເອນອອກໄປຈາກແຜ່ນດິນຂອງລາວ.

¹ແລ້ວພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງໄປຫາຟາຣາໂອແລະບອກລາວວ່າ,'ພຣະຢາເວກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: "ຈົ່ງປ່ອຍປະຊາຊົນຂອງເຮົາໄປເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ນະມັດສະການເຮົາ.²ຖ້າເຈົ້າປະຕິເສດທີ່ຈະປ່ອຍພວກເຂົາໄປ, ເຮົາຈະສົ່ງຝູງກົບຂຶ້ນມາເຮັດໃຫ້ເດືອດຮ້ອນທົ່ວດິນແດນຂອງເຈົ້າ.³ແມ່ນໍ້າຈະເຕັມໄປດ້ວຍຝູງກົບ. ພວກມັນຈະຂຶ້ນມາ ແລະເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງເຈົ້າ, ໃນຫ້ອງນອນຂອງເຈົ້າ, ແລະຕຽງນອນຂອງເຈົ້າ. ພວກມັນຈະເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງເຫລົ່າຂ້າຣາຊະການຂອງເຈົ້າ. ພວກມັນຈະຢູ່ຕາມຕົນໂຕປະຊາຊົນຂອງເຈົ້າ, ເຂົ້າໃນເຕົາອົບຂອງເຈົ້າ, ແລະເຂົ້າໄປໃນຊາມປະສົມແປ້ງຂອງເຈົ້າ.⁴ຝູງກົບຈະຮຸກຮານເຈົ້າ, ປະຊາຊົນຂອງເຈົ້າ, ແລະຜູ້ຮັບໃຊ້ທັງຫມົດຂອງເຈົ້າ.'""

¹ແລ້ວພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງໄປຫາຟາຣາໂອ ແລະບອກລາວວ່າ, 'ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງຊາວເຮັບເຣີ, ກ່າວດັ່ງນີ້ວ່າ: "ຈົ່ງປ່ອຍປະຊາຊົນຂອງເຮົາໄປເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ນະມັດສະການເຮົາ."²ແຕ່ຫາກເຈົ້າປະຕິເສດທີ່ຈະປ່ອຍພວກເຂົາໄປ, ຖ້າເຈົ້າຍັງດຶງພວກເຂົາໄວ້,³ແລ້ວພຣະຫັດຂອງພຣະຢາເວຈະຢູ່ເຫນືອຝູງສັດຂອງເຈົ້າໃນທົ່ງນາ ແລະເຮັດໃຫ້ຝູງມ້າ, ຝູງລໍ, ຝູງອຸດ, ຝູງງົວ, ຝູງແກະ, ແລະຝູງແບ້, ແລະເຮັດໃຫ້ເກີດໂຣກລະບາດທີ່ເປັນຕາຢ້ານຫລາຍ.⁴ພຣະຢາເວຈະເຮັດຕໍ່ຝູງສັດຂອງຊາວອິສະຣາເອນແລະຂອງຊາວອີຢິບແຕກຕ່າງກັນ: ສັດຂອງຊາວອິສະຣາເອນຈະບໍ່ຕາຍເລີຍ.

¹ພຣະຢາເວກ່າວແກ່ໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງໄປຫາຟາຣາໂອ, ເພາະເຮົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ໃຈຂອງລາວ ແລະໃຈຂອງບັນດາຂ້າຣາຊະການຂອງລາວແຂງກະດ້າງ. ເຮົາໄດ້ເຮັດສິ່ງນີ້ເພື່ອສະແດງຫມາຍສຳຄັນ ເຫລົ່ານີ້ແຫ່ງຣິດອຳນາດຂອງເຮົາທ່າມກາງພວກເຂົາ.²ເຮົາໄດ້ເຮັດໃນສິ່ງນີ້ເພື່ອວ່າເຈົ້າຈະໄດ້ເລົ່າແກ່ລູກ ແລະ ຫລານເຖິງສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດ, ເຖິງວິທີທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດຕໍ່ຊາວອີຢິບຢ່າງຮຸນແຮງ, ແລະວິທີທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດຫມາຍສຳຄັນຕ່າງໆ ແຫ່ງຣິດອຳນາດຂອງເຮົາທ່າມກາງພວກເຂົາ. ດ້ວຍວິທີນີ້ພວກເຈົ້າຈະຮູ້ວ່າ ເຮົາຄືພຣະຢາເວ."

¹ແລ້ວພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຍັງມີພັຍພິບັດອີກຢ່າງຫນຶ່ງມາສູ່ຟາຣາໂອ ແລະ ອີຢິບ. ຫລັງຈາກນັ້ນ, ລາວຈະປ່ອຍພວກເຈົ້າໄປຈາກທີ່ນີ້. ສຸດທ້າຍເມື່ອລາວປ່ອຍພວກເຈົ້າໄປ, ລາວຈະຂັບໄລ່ພວກເຈົ້າອອກຈົນຫມົດ.²ຈົ່ງບອກປະຊາຊົນທຸກຄົນທັງຊາຍ ແລະ ຍິງ ຂໍເອົາເຄື່ອງເງິນ ແລະ ເຄື່ອງຄຳຈາກເພື່ອນບ້ານຂອງຕົນ."³ບັດນີ້ ພຣະຢາເວເຮັດໃຫ້ຊາວອີຢິບພໍໃຈຊາວອິສະຣາເອນ. ຫລາຍໄປກວ່ານັ້ນ, ໂມເຊກໍເປັນທີ່ນັບຖືຫລາຍໃນສາຍຕາຂອງຂ້າຣາຊະການຂອງຟາຣາໂອ ແລະຂອງປະຊາຊົນອີຢິບດ້ວຍ.

¹ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວແກ່ໂມເຊໃນແຜ່ນດິນອີຢິບ. ພຣະອົງກ່າວວ່າ,²ສຳລັບພວກເຈົ້າ, ເດືອນນີ້ຈະເປັນເດືອນເລີ່ມຕົ້ນ, ເປັນເດືອນທຳອິດຂອງປີສຳລັບພວກເຈົ້າ.

¹ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊ ແລະຊົງກ່າວວ່າ,²"ຈົ່ງແຍກລູກກົກທັງຫມົດໄວ້ໃຫ້ເຮົາ, ສິ່ງທີ່ອອກຈາກຄັນຄັ້ງທຳອິດເພດຜູ້ທຸກຊະນິດ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນຄົນ ຫລືສັດ. ລູກຫົວປີນັ້ນເປັນຂອງເຮົາ."

¹ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊ ແລະກ່າວວ່າ,²"ຈົ່ງສັ່ງຊາວອິສະຣາເອນວ່າ ພວກເຂົາຄວນຫັນກັບ ແລະຕັ້ງຄ້າຍຫນ້າປີຮາຮີໂຣດ, ໃນລະຫວ່າງມິກໂດນ ແລະທະເລ, ຫນ້າບາອານເຊໂຟນ. ພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງຕັ້ງຄ້າຍບໍລິເວນແຄມທະເລ ກົງກັນຂວ້າມປີຮາຮີໂຣດ.³ຟາຣາໂອຈະກ່າວເຖິງຊາວອິສະຣາເອນວ່າ, 'ພວກເຂົາກຳລັງພະເນຈອນໄປໃນແຜ່ນດິນ. ຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານໄດ້ປິດກັ້ນພວກເຂົາໄວ້.'

¹ແລ້ວໂມເຊ ແລະ ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນຮ້ອງເພງຖວາຍພຣະຢາເວ. ພວກເຂົາຮ້ອງວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍຈະຮ້ອງເພງຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ, ເພາະພຣະອົງໄດ້ຊັຍຊະນະຢ່າງຫຍີ່ງໃຫຍ່; ທັງມ້າ ແລະລົດມ້າ ພຣະອົງໄດ້ໂຍນລົງໃນທະເລ.

¹ປະຊາຊົນໄດ້ເດີນທາງອອກຈາກເອລິມ, ແລະຊຸມຊົນຂອງຊາວອິສະຣາເອນທັງຫມົດໄດ້ມາເຖິງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ຊິນ, ຊຶ່ງຢູ່ລະຫວ່າງເອລິມ ແລະ ຊີນາຍ, ໃນວັນທີສິບຫ້າເດືອນສອງ ພາຍຫລັງອອກຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບ.²ຊຸມຊົນທັງຫມົດຂອງຊາວອິສະຣາເອນຈົ່ມຕໍ່ວ່າໂມເຊ ແລະອາໂຣນໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.³ຊາວອິສະຣາເອນກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, "ຖ້າຫາກເຮົາໄດ້ຕາຍເສຍໃນແຜ່ນດິນອີຢິບ ດ້ວຍພຣະຫັດຂອງພຣະຢາເວໃນອີຢິບ ໃນເມື່ອພວກເຮົານັ່ງຢູ່ໃກ້ຫມໍ້ຊີ້ນ ແລະກິນເຂົ້າຈີ່ຢ່າງອີ່ມຫນໍາ. ເພາະພວກເຈົ້າໄດ້ນໍາພວກເຮົາມາຍັງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານນີ້ ເພື່ອຈະຂ້າຄົນເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດຂອງເຮົາດ້ວຍຄວາມອຶດຫີວ."

¹ຊຸມນຸມຊົນອິສະຣາເອນທັງຫມົດໄດ້ອອກເດີນທາງຈາກຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊິນ, ຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ. ພວກເຂົາໄດ້ຕັ້ງຄ້າຍທີເຣຟິດິມ, ແຕ່ທີ່ນັ້ນບໍ່ມີນໍ້າໃຫ້ປະຊາຊົນດື່ມ.²ດັ່ງນັ້ນປະຊາຊົນຈຶ່ງກ່າວໂທດໂມເຊເຖິງສະຖານະການຂອງພວກເຂົາ ແລະກ່າວວ່າ, "ຈົ່ງໃຫ້ນໍ້າພວກເຮົາດື່ມແມ." ໂມເຊຕອບວ່າ, "ພວກເຈົ້າຫາເລື່ອງເຮົາເຮັດຫຍັງ? ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າຈຶ່ງທົດລອງພຣະຢາເວ?"³ປະຊາຊົນຫິວນໍ້າຫລາຍ, ແລະພວກເຂົາໄດ້ຈົ່ມຕໍ່ສູ້ໂມເຊ. ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, "ເປັນຫຍັງທ່ານຈຶ່ງໄດ້ພາກເຮົາອອກຈາກອີຢິບ? ມາເພື່ອຈະຂ້າພວກເຮົາ ແລະ ລູກໆຂອງພວກເຮົາ ແລະ ຝູງສັດຂອງພວກເຮົາໃຫ້ຫິວນໍ້າຕາຍຫລື?"

¹ເຢທະໂຣ, ປະໂລຫິດແຫ່ງມີດີອານ, ພໍ່ເຖົ້າຂອງໂມເຊ, ໄດ້ຍິນເຖິງກິດຈະການຢ່າງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດເພື່ອໂມເຊ ແລະອິສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ. ລາວໄດ້ຍິນວ່າພຣະຢາເວນຳອິສະຣາເອນອອກຈາກອີຢິບ.²ເຢທະໂຣ, ພໍ່ເຖົ້າຂອງໂມເຊ, ໄດ້ພາຊິບໂປຣາ, ເມຍຂອງໂມເຊ, ຫລັງຈາກທີ່ໂມເຊສົ່ງນາງກັບເມືອເຮືອນ.³ພ້ອມກັບລູກຊາຍທັງສອງຂອງນາງ; ລູກຊາຍຄົນຫນຶ່ງຊື່ ເກໂຊມ, ເພາະໂມເຊໄດ້ກ່າວວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍເປັນຄົນຕ່າງດ້າວໃນຕ່າງແດນ."⁴ອີກຄົນຫນຶ່ງຊື່ວ່າເອລີເອເຊ, ເພາະໂມເຊໄດ້ກ່າວວ່າ, "ພຣະເຈົ້າຂອງບັນພະບຸຣຸດຂ້ານ້ອຍ ເປັນຜູ້ອຸປະຖຳຂອງຂ້ານ້ອຍ. ພຣະອົງຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍຈາກຄົມດາບຂອງຟາຣາໂອ."

¹ໃນເດືອນທີສາມຫລັງຈາກປະຊາຊົນອິສະຣາເອນໄດ້ອອກຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບ, ໃນມື້ດຽວກັນນັ້ນ, ພວກເຂົາໄດ້ມາເຖິງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊີນາຍ.²ຫລັງຈາກພວກເຂົາອອກຈາກເຣຟິດິມ ແລະມາເຖິງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊີນາຍ, ພວກເຂົາກໍຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານທາງດ້ານຫນ້າພູ.

¹ພຣະເຈົ້າກ່າວຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດ:²"ເຮົາຄືພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ, ຜູ້ໄດ້ນໍາພວກເຈົ້າອອກມາຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບ, ຄືໃຫ້ອອກຈາກເຮືອນທາດ.³ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ມີພຣະເຈົ້າອື່ນໃດຕໍ່ຫນ້າເຮົາ.

¹"ຕໍ່ໄປນີ້ເປັນກົດຕ່າງໆຊຶ່ງເຈົ້າຕ້ອງຕັ້ງໄວ້ຕໍ່ຫນ້າເຂົາທັງຫລາຍຄື:

¹ຖ້າຜູ້ໃດລັກງົວ ຫລືແກະໄປ ແລະ ຂ້າຫລືຂາຍ, ໃຫ້ຜູ້ນັ້ນຕ້ອງໃຊ້ແທນງົວຫ້າໂຕຕໍ່ງົວຫນຶ່ງໂຕ, ແລະ ແກະສີ່ໂຕຕໍ່ແກະຫນຶ່ງໂຕ.²ຖ້າຜູ້ໃດໄດ້ເຫັນຄົນຂີ້ລັກກຳລັງເຂົ້າມາ, ແລະ ຖ້າລາວໄດ້ຕີຄົນຂີ້ລັກນັ້ນຈົນຕາຍ, ໃນກໍລະນີນັ້ນກໍຈະບໍ່ມີຄວາມຜິດໃນຖານຂ້າຄົນໃນຄະດີຂອງລາວ.³ແຕ່ຖ້າຕາເວັນຂຶ້ນແລ້ວກ່ອນທີ່ລາວບຸກລຸກເຂົ້າມາ, ຄວາມຜິດຖານຂ້າຄົນຈະຕົກແກ່ຜູ້ຂ້າລາວນັ້ນ. ຄົນຂີ້ລັກຕ້ອງໃຊ້ແທນຄືນ, ຖ້າລາວບໍ່ມີອັນໃດຈະໃຊ້ໃຫ້. ແລ້ວລາວຕ້ອງຂາຍຕົນເອງເພື່ອໃຊ້ແທນສິ່ງທີ່ລາວລັກໄປ.⁴ຖ້າພົບສັດທີ່ລັກໄປນັ້ນຍັງເປັນຢູ່ໃນການຄອບຄອງຂອງລາວ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນງົວ, ຫລືລໍ, ຫລືແກະ, ລາວຕ້ອງຈ່າຍຄືນສອງເທົ່າ.

¹ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ໃຫ້ການລາຍງານກ່ຽວກັບຄົນໃດຄົນຫນຶ່ງ. ຈົ່ງຢ່າຮ່ວມກັບຄົນຊົ່ວໂດຍເປັນພະຍານບໍ່ຈິງ.²ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ເຮັດຊົ່ວຕາມຢ່າງຄົນສ່ວນຫລາຍ, ຫລືບໍ່ເປັນພະຍານໂດຍລຳອຽງເຂົ້າຂ້າງຄົນສ່ວນຫລາຍ ເພາະຈະເຮັດໃຫ້ເສຍຄວາມຍຸຕິທັມໄປ.³ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ຕ້ອງເຂົ້າຂ້າງຄົນຈົນໃນຄະດີຂອງລາວ.

¹ແລ້ວພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງຂຶ້ນມາເຝົ້າເຮົາ—ເຈົ້າ, ອາໂຣນ, ນາດາບ, ອາບີຮູ ແລະ ພວກຜູ້ອາວຸໂສຂອງອິສະຣາເອນເຈັດສິບຄົນ, ແລະ ນະມັດສະການເຮົາຢູ່ໄກໆ.²ໂມເຊຜູ້ດຽວໃຫ້ເຂົ້າມາໃກ້ເຮົາ. ສ່ວນຄົນອື່ນຕ້ອງບໍ່ມາໃກ້ ແລະຕ້ອງບໍ່ໃຫ້ປະຊາຊົນຂຶ້ນມາກັບເຂົາ."

¹ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ,²"ຈົ່ງບອກຊາວອິສະຣາເອນໃຫ້ນໍາເຄື່ອງຖວາຍມາໃຫ້ເຮົາຈາກທຸກຄົນຜູ້ທີ່ມີແຮງຈູງໃຈເຮັດດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈ. ເຈົ້າຕ້ອງຮັບຂອງທີ່ທຸກຄົນນຳມາຖວາຍໃຫ້ເຮົາ.

¹ເຈົ້າຕ້ອງສ້າງຫໍເຕັນດ້ວຍຜ້າກັ້ງສິບຜືນ ທີ່ເຮັດດ້ວຍຜ້າປ່ານເນື້ອດີ ແລະຂົນແກະຍ້ອມສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມເປັນເປັນຮູບເຄຣູບ. ນີ້ຈະເປັນງານຂອງຊ່າງຝີມືທີຊຳນານຫລາຍ.²ຄວາມຍາວຂອງຜ້າກັ້ງແຕ່ລະຜືນຕ້ອງຍາວຊາວແປດສອກ, ກວ້າງສີ່ສອກ. ຜ້າກັ້ງທຸກຜືນໃຫ້ມີຂະຫນາດເທົ່າກັນ.³ຜ້າກັ້ງຫ້າຜືນຈະຕ້ອງໃຫ້ເກາະຕິດກັນ, ແລະອີກຫ້າຜືນນັ້ນຈະຕ້ອງເກາະຕິດກັນດ້ວຍ.

¹ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດແທ່ນບູຊາຈາກໄມ້ກະຖິນເທດຍາວຫ້າສອກ ແລະກວ້າງຫ້າສອກ. ແທ່ນບູຊາຈະຕ້ອງເປັນສີ່ລ່ຽມຈັດຕຸລັດ ແລະສູງສາມສອກ.²ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຍອດແທ່ນສີ່ມູມເທິງໃຫ້ແຫລມເຫມືອນເຂົາງົວໂຕຜູ້ ຍອດເຫລົ່ານັ້ນເຮັດເປັນເນື້ອດຽວກັນກັບແທ່ນບູຊາ. ແລະເຈົ້າຕ້ອງຫຸ້ມດ້ວຍທອງແດງ.

¹ຈົ່ງໄປເອີ້ນອາໂຣນອ້າຍຂອງເຈົ້າ ແລະບັນດາລູກໆຂອງລາວ —ນາດາບ, ອາບີຮູ, ເອເຣອາຊາ, ແລະອິທາມາ—ອອກຈາກທ່າມກາງຊາວອິສະຣາເອນເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະຮັບໃຊ້ເຮົາໃນຖານະປະໂລຫິດ.²ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດເຄື່ອງແຕ່ງກາຍສຳລັບອາໂຣນ, ອ້າຍຂອງເຈົ້າ, ເຄື່ອງແຕ່ງກາຍນີ້ຈະເປັນກຽຕ ແລະຄວາມສະຫງ່າງາມຂອງລາວ.³ເຈົ້າຈົ່ງເວົ້າກັບປະຊາຊົນທັງຫມົດຊຶ່ງຈິດໃຈສະຫລາດ, ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ເຮົາໃຫ້ພວກເຂົາເຕັມປ່ຽມດ້ວຍສະຕິປັນຍາ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ເຮັດເຄື່ອງແຕ່ງກາຍບໍຣິສຸດສຳລັບອາໂຣນ ເພື່ອຮັບໃຊ້ເຮົາໃນຖານະປະໂລຫິດຂອງເຮົາ.

¹ຕໍ່ໄປນີ້ຄືສິ່ງທີ່ເຈົ້າຈະຕ້ອງເຮັດທີ່ຈະແຍກພວກເຂົາໄວ້ສຳລັບເຮົາ ເພື່ອພວກເຂົາຈະຮັບໃຊ້ເຮົາໃນຖານະປະໂລຫິດ. ຈົ່ງເອົາງົວຫນຸ່ມໂຕຫນຶ່ງ ແລະແກະຜູ້ສອງໂຕຊຶ່ງປາສະຈາກຕຳຫນິ,²ເຂົ້າຈີ່ໄຮ້ເຊື້ອແປ້ງ, ແລະເຄັກໄຮ້ເຊື້ອແປ້ງປົນນໍ້າມັນ. ພ້ອມທັງເຂົ້າຫນົມແຜ່ນບາງໄຮ້ເຊື້ອແປ້ງທານໍ້າມັນ. ຈົ່ງເຮັດເຂົ້າຫນົມເຫລົ່ານີ້ດ້ວຍແປ້ງສາລີຢ່າງດີ.

¹ເຈົ້າຕ້ອງສ້າງແທ່ນບູຊາສຳລັບເຜົາເຄື່ອງຫອມ. ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດແທ່ນນັ້ນດ້ວຍໄມ້ກະຖິນເທດ.²ຄວາມຍາວຈະຕ້ອງເປັນຫນຶ່ງສອກ, ແລະຄວາມກວ້າງຂອງມັນຫນຶ່ງສອກ. ມັນຕ້ອງເປັນຮູບສີ່ຫລ່ຽມຈັດຕຸລັດ, ແລະສູງສອງສອກ, ເຂົາຂອງແທ່ນຕ້ອງເຮັດເປັນເນື້ອດຽວກັນ.

¹ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ,²"ເບິ່ງແມ, ເຮົາໄດ້ເລືອກເບຊາເລນລູກຊາຍຂອງອູຣິ ຜູ້ເປັນລູກຊາຍຂອງຮູເຣ, ຈາກເຜົ່າຢູດາ.

¹ເມື່ອປະຊາຊົນເຫັນວ່າໂມເຊຍັງຊ້າ ບໍ່ລົງມາຈາກພູເທື່ອ, ພວກເຂົາຈຶ່ງລວມຕົວອ້ອມຮອບອາໂຣນ ແລະກ່າວກັບລາວວ່າ, "ມາເຖີດ, ຈົ່ງສ້າງຮູບເຄົາຣົບໃຫ້ພວກເຮົາ ຊຶ່ງຈະນຳຫນ້າພວກເຮົາໄປ. ເພາະວ່າໂມເຊຄົນນີ້ແຫລະ, ເປັນຊາຍຄົນທີ່ໄດ້ນຳພວກເຮົາອອກມາຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບ, ພວກເຮົາບໍ່ຮູ້ວ່າມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນກັບລາວແລ້ວ."²ດັ່ງນັ້ນອາໂຣນຈຶ່ງໄດ້ກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, "ຈົ່ງຖອດບັນດາຕຸ້ມຫູທອງຄຳຈາກບັນດາເມຍ ແລະ ຫູຂອງບັນດາລູກຊາຍ ແລະຈາກບັນດາລູກສາວ, ແລະນຳມາໃຫ້ເຮົາເຖີດ."

¹ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງໄປຈາກທີ່ນີ້, ເຈົ້າ ແລະປະຊາຊົນຜູ້ຊຶ່ງເຈົ້າໄດ້ນຳອອກມາຈາກແຜ່ນດິນອີຢິບ. ໄປຍັງແຜ່ນດິນຊຶ່ງເຮົາໄດ້ສັນຍາກັບອັບຣາຮາມ, ອີຊາກ, ແລະຢາໂຄບ, ເມື່ອເຮົາໄດ້ເວົ້າວ່າ, 'ເຮົາຈະໃຫ້ແຜ່ນດິນນັ້ນແກ່ເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຈົ້າ.'²ເຮົາຈະໃຊ້ເທວະດາອົງຫນຶ່ງນຳຫນ້າພວກເຈົ້າໄປ, ແລະເຮົາຈະຂັບໄລ່ຊາວການາອານ, ຊາວອະໂມຣິດ, ຊາວຮິດຕີ, ຊາວເປຣີຊີ, ຊາວຮີວີ, ແລະຊາວເຢບຸດ ອອກໄປເສຍ.³ຈົ່ງຂຶ້ນໄປຍັງແຜ່ນດິນ, ຊຶ່ງມີນໍ້ານົມ ແລະນໍ້າເຜິ້ງໄຫລ, ແຕ່ເຮົາຈະບໍ່ໄປກັບເຈົ້າ, ເພາະວ່າພວກເຈົ້າເປັນປະຊາຊົນທີ່ຫົວແຂງ, ຢ້ານວ່າເຮົາຈະທຳລາຍພວກເຈົ້າເສຍກາງທາງ."

¹ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າ, "ຈົ່ງຕັດຫີນສອງແຜ່ນໃຫ້ເຫມືອນດັ່ງຄັ້ງທຳອິດນັ້ນ. ເຮົາຈະຈາຣຶກເທິງແຜ່ນຫີນເຫລົ່ານັ້ນ ດ້ວຍຖ້ອຍຄຳທີ່ໄດ້ຢູ່ໃນຫີນຊຸດທຳອິດ, ຊຶ່ງເຈົ້າໄດ້ເຮັດແຕກນັ້ນ.²ຈົ່ງຕຽມໃຫ້ພ້ອມໃນຕອນເຊົ້າ ແລະ ຂຶ້ນມາຍັງພູຊີນາຍ, ແລະເຈົ້າເອງຈົ່ງມາພົບເຮົາທີ່ນັ້ນເທິງຍອດພູ.

¹ໂມເຊເອີ້ນຊຸມນຸມຊາວອິສະຣາເອນທັງຫມົດມາປະຊຸມກັນ ແລະກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, "ເຫລົ່ານີ້ເປັນສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງໃຫ້ເຈົ້າທັງຫລາຍເຮັດ.²ຈົ່ງເຮັດວຽກຫົກມື້ໃຫ້ສຳເລັດ, ແຕ່ສຳລັບເຈົ້າ, ມື້ທີ່ເຈັດຈະຕ້ອງເປັນມື້ບໍຣິສຸດ, ວັນສະບາໂຕຂອງການຢຸດພັກຜ່ອນຢ່າງຫມົດສິ້ນ, ບໍຣິສຸດແດ່ພຣະຢາເວ. ໃຜກໍຕາມທີ່ເຮັດວຽກໃນມື້ນັ້ນ ຈະຕ້ອງຖືກລົງໂທດເຖິງຕາຍ.³ເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ດັງໄຟໃນເຮືອນຂອງພວກເຈົ້າ ໃນວັນສະບາໂຕນັ້ນ."

¹ດັ່ງນັ້ນເບຊາເລນ ແລະ ໂອໂຮລຽບ ແລະຊ່າງຝີມືທຸກຄົນ ທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ປຣະທານທັກສະ ແລະຄວາມສາມາດໃຫ້ຮູ້ຈັກວິທີການເຮັດວຽກທຸກຢ່າງ ໃນການສ້າງສະຖານບໍຣິສຸດ ທີ່ຈະຕ້ອງເຮັດວຽກຕາມທຸກຢ່າງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໄວ້."

¹ເບຊາເລນໄດ້ເຮັດຫິບດ້ວຍໄມ້ກະຖິນເທດ. ຍາວສອງສອກເຄິ່ງ; ກວ້າງຫນຶ່ງສອກເຄິ່ງ; ແລະ ສູງຫນຶ່ງສອກເຄິ່ງ.²ລາວໄດ້ຫຸ້ມຫີບນັ້ນທັງດ້ານໃນ ແລະດ້ານນອກດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດ ແລະໄດ້ເຮັດຂອບດ້ານເທິງດ້ວຍທອງຄຳອ້ອມຮອບຫີບນັ້ນ.³ລາວໄດ້ຫລໍ່ຂໍເກາະທອງຄຳສີ່ຂໍ ສຳລັບຫີບນັ້ນຕິດໄວ້ທີ່ມູມທັ້ງສີ່, ດ້ານຫນຶ່ງສອງຂໍແກະ ແລະອີກສອງຂໍອີກດ້ານຫນຶ່ງ.

¹ເບຊາເລນໄດ້ເຮັດແທ່ນເຄື່ອງເຜົາບູຊາດ້ວຍໄມ້ກະຖິນເທດ. ຍາວຫ້າສອກ ແລະກວ້າງຫ້າສອກ—ຮູບສີ່ຫລ່ຽມຈັດຕຸລັດ—ແລະສູງສາມສອກ.²ລາວໄດ້ຂະຫຍາຍທັງສີ່ມູມເທິງແທ່ນ ນັ້ນຮູບເຫມືອນເຂົາງົວ. ເຂົາງົວນັ້ນເປັນເນື້ອດຽວກັບແທ່ນ, ລາວໄດ້ຫຸ້ມແທ່ນດ້ວຍທອງແດງ.³ລາວໄດ້ເຮັດເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງສຳລັບແທ່ນນັ້ນ—ຫມໍ້ສຳລັບໃສ່ຂີ້ເຖົ່າ, ຊວ້ານ, ອ່າງ, ສ້ອມແກະຊີ້ນ, ແລະຖາດຮອງໄຟຕ່າງໆ. ລາວໄດ້ເຮັດເຄື່ອງໃຊ້ທຸກອັນ ສຳລັບແທ່ນນັ້ນດ້ວຍທອງແດງ.

¹ພວກເຂົາໄດ້ຫຍິບເຄື່ອງແຕ່ງກາຍຢ່າງວິຈິດບັນຈົງດ້ວຍດ້າຍຂົນແກະສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມ ສຳລັບນຸ່ງເວລາປະຕິບັດຫນ້າທີ່ໃນສະຖານນະມັດສະການ. ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດເຄື່ອງແຕ່ງກາຍຂອງອາໂຣນສຳລັບສວມໃນສະຖານບໍຣິສຸດ, ຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໂມເຊນັ້ນ.

¹ແລ້ວພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊວ່າ,²"ໃນທີຫນຶ່ງຂອງເດືອນທີຫນຶ່ງຂອງປີໃຫມ່ ເຈົ້າຕ້ອງຕັ້ງຫໍເຕັນ, ຄືຫໍເຕັນນັດພົບຂຶ້ນ

¹ພຣະຢາເວຊົງຮຽກເອີ້ນໂມເຊ ແລະກ່າວກັບທ່ານຈາກເຕັນນັດພົບວ່າ,²" ຈົ່ງບອກຄົນອິດສະຣາເອນ ແລະ ເວົ້າກັບເຂົາວ່າ, 'ເມື່ອຄົນໃດໃນພວກທ່ານນຳເຄື່ອງບູຊາມາຖວາຍພຣະຢາເວນັ້ນ, ໃຫ້ເອົາສັດລ້ຽງ, ອັນເປັນເຄື່ອງບູຊາຂອງທ່ານມາຈາກຝູງງົວຫລືຝູງແບ້ແກະ.

¹ເມື່ອຄົນໃດນຳເຄື່ອງບູຊາເປັນພືດຜົນມາຖວາຍເເດ່ພຣະຢາເວ, ເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາຕ້ອງເປັນເເປ້ງຢ່າງດີ, ເເລະເຂົາຈະຖອກນຳ້ມັນລົງເທິງເເປ້ງເເລະວາງເຄື່ອງຫອມເທິງເເປ້ງ.²ເຂົາຕ້ອງເອົາເຄື່ອງບູຊານັ້ນໄປໃຫ້ບັນດາບຸດຂອງອາໂຣນຊຶ່ງເປັນປະໂຣຫິດ, ເເລະປະໂຣຫິດຈະເອົາເເປ້ງຢ່າງດີທີ່ມີນຳ້ມັນ, ເເລະວາງເຄື່ອງຫອມເທິງເເປ້ງນັ້ນອອກມາກຳມືຫນຶ່ງ. ເເລ້ວປະໂຣຫິດຈະເຜົາເຄື່ອງບູຊາເທິງເເທ່ນບູຊາໃຫ້ເປັນເຄື່ອງໃຊ້ເເທນເຄື່ອງບູຊາ ນີ້ເປັນກິ່ນຫອມສຳລັບພຣະຢາເວ; ນີ້ເປັນເຄື່ອງບູຊາຖວາຍພຣະຢາເວດ້ວຍໄຟ.³ເຄື່ອງບູຊາທີ່ເຫລືອນັ້ນຈະເປັນຂອງອາໂຣນເເລະລູກຂອງທ່ານນີ້ເປັນສ່ວນທີ່ສັກສິດຫລາຍ ເເດ່ພຣະຢາເວຈາກບັນດາເຄື່ອງບູຊາເເດ່ພຣະຢາເວດ້ວຍໄຟ.

¹ຖ້າຄົນໃດທີ່ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຊຶ່ງເປັນສັດບູຊາທີ່ເປັນສັດຈາກຝູງງົວ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນໂຕຜູ້ຫລືໂຕເມຍ ເຂົາຕ້ອງຖວາຍສັດທີ່ປາສະຈາກຕຳຫນິຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ.²ໃຫ້ເຂົາວາງມືຂອງເຂົາເທິງຫົວສັດຂອງເຄື່ອງບູຊາຂອງເຂົາ ເເລະຂ້າມັນເສຍທີ່ປະຕູເຕັນນັດພົບ. ແລ້ວບັນດາບຸດຂອງອາໂຣນທີ່ເປັນປະໂຣຫິດຈະຊິດເລືອດຂອງສັດທີ່ດ້ານຂ້າງຮອບເເທ່ນບູຊາ.

¹ພຣະຢາເວຕັດສັ່ງເເກ່ໂມເຊວ່າ,²"ຈົ່ງບອກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນວ່າ, "ເມື່ອໃດຄົນເຮັດບາບໂດຍບໍ່ເຈດຕະນາ, ເປັນການເຮັດສິ່ງໃດກໍ່ຕາມທີ່ພຣະຢາເວຊົງບັນຊາບໍ່ໃຫ້ເຮັດ, ເເລະ ເຂົາເຮັດສິ່ງໃດກໍ່ຕາມຕ້ອງຫ້າມ, ໃຫ້ເຮັດຕາມດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້.³ຖ້າປະໂຣຫິດໃຫຍ່ໄດ້ເຮັດບາບ ເເລະ ນຳຄວາມຜິດບາບມາສູ່ປະຊາຊົນ, ໃຫ້ຖວາຍງົວຫນຸ່ມທີ່ປາສະຈາກຕຳຫນິເເດ່ພຣະຢາເວໃຫ້ເປັນເຄື່ອງບູຊາເພື່ອລົບລ້າງສຳລັບຄວາມບາບທີ່ເຂົາເຮັດ.

¹ຖ້າຄົນໃດເຮັດບາບ ເພາະເຂົາໄດ້ເຫັນບາງສິ່ງບາງຢ່າງຊຶ່ງເຮັດໃຫ້ເຂົາໄດ້ຮັບການຂໍຮ້ອງໃຫ້ໄປເປັນພະຍານ, ໃນສິ່ງທີ່ເຂົາເຄີຍໄດ້ເຫັນຫລືເຄີຍໄດ້ຍິນກ່ຽວກັບເລື່ອງນັ້ນຕ່ເຂົາບໍ່ໄດ້ເປັນພະຍານ, ເຂົາຈະຕ້ອງຮັບຜິດຊອບ.²ຫລືຖ້າຄົນໃດແຕະຕ້ອງສິ່ງໃດທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງກຳນົດໃຫ້ເປັນມົນທິນ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນຊາກສັດປ່າທີ່ເປັນມົນທິນ ຫລື ຊາກສັດລ້ຽງທີ່ໄດ້ຕາຍໄປ, ຫລື ສັດເລືອຄານ, ແມ້ວ່າຄົນນັ້ນຈະບໍ່ເຈດຕະນາທີ່ຈະແຕະຕ້ອງ, ເຂົາກໍເປັນມົນທິນ ແລະ ມີຄວາມຜິດ.

¹ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວເເກ່ໂມເຊວ່າ,²"ຖ້າຄົນໃດເຮັດບາບ ເເລະ ຝ່າຝືນພຣະບັນຊາຕໍ່ພຣະຢາເວ, ໂດຍບໍ່ຍອມຄືນສິ່ງຂອງທີ່ຝາກໃຫ້ເຂົາດູເເລ, ຫລື ຖ້າເຂົາໂກງ ຫລື ຂະໂມຍເພື່ອນບ້ານຫລື ຖ້າເຂົາບີບບັງຄັບເພື່ອນບ້ານຂອງເຂົາ,³ຫລື ເຂົາໄດ້ພົບບາງສິ່ງທີ່ເພື່ອນບ້ານເຮັດເສຍໄປນັ້ນ ແລ້ວວ່າຕົນບໍ່ເຫັນ, ຫລື ເລື່ອງທີ່ປະຊາຊົນເຮັດບາບທຳນອງນີ້.⁴ເເລ້ວຕໍ່ມາຖ້າເຂົາໄດ້ເຮັດບາບ ເເລະ ມີຄວາມຜິດ, ເຂົາຈະຕ້ອງຄືນອັນໃດກໍ່ຕາມທີ່ເຂົາໄດ້ລັກມາ ຫລືບີບບັງຄັບເອົາມາ ຫລື ຢຶດເອົາສິ່ງທີ່ຝາກໄວ້ກັບເຂົາ ຫລືເຄື່ອງທີ່ຫາຍໄປທີ່ເຂົາໄດ້ພົບ.

¹ນີ້ເປັນກົດເກນຂອງເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ຄວາມຜິດນີ້ແມ່ນເປັນສິ່ງທີ່ບໍລິສຸດທີ່ສຸດ.²ພວກເຂົາຕ້ອງຂ້າເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ຄວາມຜິດບາບໃນສະຖານທີ່ຕຽມໄວ້ສຳລັບຂ້າເຄື່ອງບູຊາ, ແລະພວກເຂົາຕ້ອງຊິດເລືອດຂອງເຄື່ອງບູຊາອ້ອມຮອບເຄື່ອງເຜົາບູຊາທຸກດ້ານ.³ໄຂມັນໃນເຄື່ອງບູຊານັ້ນຈະຕ້ອງຖວາຍທັງຫມົດ: ມີໄຂມັນທີ່ຫາງ, ໄຂມັນທີ່ຫຸ້ມເຄື່ອງໃນ,⁴ຫມາກໄຂ່ຫລັງທັງສອງຂ້າງ, ແລະ ໄຂມັນທີ່ຫຸ້ມຕັບ, ພ້ອມກັບຫມາກໄຂ່ຫລັງທັງຫມົດນີ້ຕ້ອງເອົາອອກ.

¹ພຣະຢາເວກ່າວເເກ່ໂມເຊວ່າ,²"ຈົ່ງນຳອາໂຣນ ແລະ ບັນດາລູກຊາຍຂອງເຂົາມາພ້ອມກັບເຂົາ, ນຳເສື້ອຄຸມ ແລະ ນຳ້ມັນເຈີມສຳລັບເຄື່ອງບູຊາລຶບລ້າງບາບ, ແກະໂຕຜູ້ສອງໂຕ, ແລະຂະຫນົມປັງບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງຫນຶ່ງກະຕ່າ.³ໃຫ້ຊຸມນຸມຊົນມາປະຊຸມກັນຢູ່ທາງຫນ້າທາງເຂົ້າເຕັນນັດພົບ."

¹ໃນວັນທີ່ແປດໂມເຊໄດ້ເອີ້ນອາໂຣນ ແລະ ລູກຊາຍຂອງເຂົາ ແລະ ບັນດາພວກຜູ້ໃຫຍ່ຂອງອິດສະຣາເອນ.²ໂມເຊໄດ້ບອກແກ່ອາໂຣນວ່າ "ຈົ່ງເອົາລູກງົວໂຕຫນຶ່ງມາຈາກຝູງສຳລັບເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ ເເລະ ແກະຜູ້ໂຕຫນຶ່ງທີ່ປາສະຈາກການຕຳຫນິ, ແລະ ຖວາຍທັງສອງຢ່າງຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ.

¹ນາດາບແລະອາບີຮູ, ລູກຊາຍຂອງອາໂຣນ, ຕ່າງໄດ້ເອົາຫມໍ້ຂາງຂອງຕົນມາ, ແລະເອົາຖ່ານໄຟລົງໄປ, ແລ້ວໃສ່ເຄື່ອງຫອມ. ແລ້ວພວກເຂົາໄດ້ຖວາຍໄຟທີ່ຕ້ອງຫ້າມຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ. ຊຶ່ງພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຊົງບັນຊາໃຫ້ພວກເຂົາຖວາຍ.²ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງມີໄຟອອກມາເຜົາຜານພວກເຂົາຕໍ່ພະພັກພຣະຢາເວ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ຕາຍລົງຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ.

¹ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງເເລະກ່າວເເກ່ອາໂຣນວ່າ,²"ຈົ່ງກ່າວກັບຄົນອິດສະຣາເອນວ່າ,' ສິ່ງທີ່ມີຊີວິດຕ່າງໆ ທີ່ພວກເຈົ້າສາມາດ ກິນໄດ້ໃນທ່າມກາງບັນດາສັດທັງປວງທີ່ຢູ່ເທິງເເຜ່ນດິນ.

¹ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວເເກ່ໂມເຊວ່າ,²"ຈົ່ງບອກແກ່ຄົນອິດສະຣາເອນວ່າ, "ຖ້າຜູ້ຍິງຄົນໃດມີລູກ ເເລະ ອອກລູກຊາຍ ນາງກໍຈະເປັນມົນທິນເປັນເວລາເຈັດວັນ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບເມື່ອນາງເປັນມົນທິນໃນຊ່ວງມີປະຈຳເດືອນຂອງນາງ.³ໃນວັນທີແປດ ເດັກນ້ອຍນັ້ນຈະຕ້ອງເຮັດພິທີຕັດຫນັງປາຍອະໄວຍະວະເພດຂອງເດັກນ້ອຍຊາຍນັ້ນ.

¹ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວເເກ່ໂມເຊ ເເລະອາໂຣນ ວ່າ,²"ເມື່ອຄົນໃດມີອາການບວມ ຫລື ຜື່ນ ຫລືຮອຍດ່າງຕາມຜິວຂອງເຂົາ ເເລະຕິດເຊື້ອ ເເລະມີໂຣກຜິວຫນັງໃນຮ່າງກາຍຂອງເຂົາ, ກໍ່ພາເຂົາມາຫາອາໂຣນຜູ້ເປັນມະຫາປະໂຣຫິດ, ຫລືບຸກຄົນຫນຶ່ງຄົນໃດຂອງລູກຂອງເຂົາທີ່ເປັນປະໂຣຫິດ.